Valitse kokeelliset ominaisuudet, joita haluat kokeilla

Tämä asiakirja on ote EUR-Lex-verkkosivustolta

Asiakirja 62015CN0050

    Sprawa C-50/15 P: Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 27 listopada 2014 r. w sprawie T-173/11, Kurt Hesse i Lutter & Partner GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 6 lutego 2015 r. przez Kurta Hessego

    Dz.U. C 138 z 27.4.2015, s. 33—34 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    27.4.2015   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 138/33


    Odwołanie od wyroku Sądu (pierwsza izba) wydanego w dniu 27 listopada 2014 r. w sprawie T-173/11, Kurt Hesse i Lutter & Partner GmbH/Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), wniesione w dniu 6 lutego 2015 r. przez Kurta Hessego

    (Sprawa C-50/15 P)

    (2015/C 138/45)

    Język postępowania: niemiecki

    Strony

    Wnoszący odwołanie: Kurt Hesse (przedstawiciel: adwokat M. Krogmann)

    Druga strona postępowania: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory), Lutter & Partner GmbH, Dr. Ing. h. c. F. Porsche AG

    Żądania wnoszącego odwołanie

    uchylenie wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 27 listopada 2014 r. (sprawa T-173/11);

    stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej z dnia 11 stycznia 2011 r. (sprawa R 0306/2010-4) i oddalenie sprzeciwu wniesionego wobec zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego nr 5723 432 z dnia 16 lutego 2007 r.

    posiłkowo

    przekazanie sprawy do Sądu Unii Europejskiej celem ponownego rozpoznania.

    Ponadto wnoszący odwołanie wnosi o:

    obciążenie pozwanego kosztami postępowania

    Zarzuty i główne argumenty

    Na poparcie odwołania powołano następujące zarzuty:

    1.

    Błędne nieuwzględnienie czynników podobieństwa towarów zgodnie z art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 (1).

    Wnoszący odwołanie nie zgadza się ze stanowiskiem Sądu, że Izba Odwoławcza prawidłowo uznała, iż „przenośne urządzenia nawigacyjne, w szczególności satelitarne przenośne urządzenia nawigacyjne” z jednej strony i towary oznaczone znakami towarowymi, na których został oparty sprzeciw, z drugiej strony są do siebie podobne. Sąd pominął przy ocenie podobieństwa istotne czynniki takie jak rodzaj odnośnych towarów, ich wytwarzanie, wprowadzanie na rynek, kanały dystrybucji i państwa sprzedaży. Przy pełnym uwzględnieniu i właściwym wyważeniu wszystkich miarodajnych czynników należałoby wykluczyć podobieństwo towarów.

    2.

    Przeinaczenie okoliczności faktycznych i błędne zastosowanie ochrony znanych znaków towarowych na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009

    Sąd błędnie nie podważył stanowiska Izby Odwoławczej, że znak towarowy „Carrera” jest znany znaczącej części odbiorców. Izba Odwoławcza oparła to ustalenie w szczególności na pojedynczym aspekcie sondażu opinii publicznej. Niektóre istotne wyniki tego sondażu Izba Odwoławcza i Sąd niesłusznie określiły jako „bezwartościowe”, a pozostałe w zupełności pominęły. W związku z tym orzeczenie Sądu opiera się na znacznym przeinaczeniu okoliczności faktycznych i wypaczeniu dowodów.

    3.

    Błędne przyjęcie „przeniesienia wizerunku” na podstawie art. 8 ust. 5 rozporządzenia nr 207/2009

    Sąd błędnie nie zakwestionował stwierdzenia Izby Odwoławczej, że istnieje prawdopodobieństwo, że należący do wnoszącego odwołanie zgłoszony znak towarowy „Carrera” będzie korzystał z „przeniesienia wizerunku”. Izba Odwoławcza przyjęła, że niektóre z towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym mogłyby „zostać wbudowane w pojazdy samochodowe i być w nich używane”. Zdaniem Izby Odwoławczej prowadzi to do „przyzwyczajeń społecznych”, z powodu których używanie towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym z jednej strony „zbiega się” z używaniem pojazdów samochodowych z drugiej strony. Według wnoszącego odwołanie w rzeczywistości samo wbudowanie towarów oznaczonych zgłoszonym znakiem towarowym do pojazdów samochodowych i używanie ich tam nie stanowi podstawy dla „przyzwyczajeń społecznych” i nie może prowadzić do przeniesienia wizerunku. W tym zakresie zarówno Izba Odwoławczej, jak i Sąd nie przedstawiły zrozumiałego uzasadnienia swoich orzeczeń.


    (1)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 207/2009 z dnia 26 lutego 2009 r. w sprawie wspólnotowego znaku towarowego (Dz.U. L 78, s. 1).


    Alkuun