Izberite preskusne funkcije, ki jih želite preveriti.

Dokument je izvleček s spletišča EUR-Lex.

Dokument 62010TN0430

    Sprawa T-430/10: Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. — Magnesitas de Rubián i in. przeciwko Komisji

    Dz.U. C 317 z 20.11.2010, str. 39–39 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    20.11.2010   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 317/39


    Skarga wniesiona w dniu 17 września 2010 r. — Magnesitas de Rubián i in. przeciwko Komisji

    (Sprawa T-430/10)

    ()

    2010/C 317/71

    Język postępowania: hiszpański

    Strony

    Strona skarżąca: Magnesitas de Rubián, SA (Incio, Hiszpania), Magnesitas Navarras, SA (Zubiri, Hiszpania), Ellinikoi Lefkolithoi Anonimos Metalleftiki Viomichaniki Naftiliaki kai Emporiki Etaireia (Ateny, Grecja) (przedstawiciele: H. Brokelmann i P. Martínez Lage Sobredo, adwokaci)

    Strona pozwana: Komisja Europejska

    Żądania strony skarżącej

    Tytułem żądania głównego stwierdzenie nieważności części 3 dokumentu referencyjnego w sprawie najlepszych dostępnych technik w przemyśle cementowym, przemyśle wapienniczym i przemyśle tlenku magnezu (Dz.U. C 166 z 25.6.2010), jak również odniesień do przemysłu tlenku magnezu występujących w innych częściach tego dokumentu;

    tytułem żądania ewentualnego i w przypadku gdy Sąd nie stwierdzi nieważności w całości części 3 omawianego aktu, stwierdzenie nieważności jego części 3.5.5.4 w szczególności łącznie z limitami emisji określonymi w tabeli 3.11 oraz

    w każdym razie, obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.

    Zarzuty i główne argumenty

    Niniejsza skarga jest skierowana przeciwko aktowi przyjętemu przez Komisję w ramach dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/1/WE z dnia 15 stycznia 2008 r. dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (1), która ustanawia system kontroli zanieczyszczeń i przewiduje mechanizm pozwolenia dla określonych instalacji przemysłowych.

    W omawianym akcie rozważa się jako najlepszą dostępną technikę (NDT) ograniczanie emisji SOx pochodzących z wytwarzanych gazów i ustala się limity emisji SOx, które, poza tym, że są niższe niż w jakimkolwiek innym sektorze, są jedynie możliwe do osiągnięcia zdaniem skarżących poprzez wykorzystanie metod, które wywołują poważne szkody środowiskowe. Z drugiej strony, skarżące twierdzą, że rzeczone limity zostały ustalone na podstawie danych przedstawionych przez tylko jedno przedsiębiorstwo z pominięciem ustanowionego w tym celu postępowania.

    W uzasadnieniu skargi skarżące podnoszą cztery zarzuty.

    Brak uprawnień Komisji Europejskiej.

    W tym względzie skarżące twierdzą, że Komisja nie posiadała uprawnień do włączenia wytwarzania tlenku magnezu do zaskarżonego aktu.

    Naruszenie istotnych wymogów proceduralnych

    Zdaniem skarżących zaskarżony akt dotknięty jest trzema istotnymi wymogami proceduralnymi:

    Nieprzekazaniem skarżącym informacji o rozpoczęciu postępowania opracowywania zaskarżonego aktu i ich opóźnionym w nim udziale;

    nieuwzględnieniem w zaskarżonym akcie „split views” przedstawionych przez skarżące oraz

    niezachowaniem terminu ustanowionego na ocenę ostatecznego projektu zaskarżonego aktu.

    Naruszenie art. 1 dyrektywy 2008/1/WE dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli z tego względu, że zaskarżony akt narusza cel ustanowiony w art. 1 omawianej dyrektywy tzn. ochronę środowiska jako całość.

    Naruszenie ogólnej zasady równego traktowania.

    Skarżące uważają, że zaskarżony akt narusza zasadę równego traktowania traktując w taki sam sposób przedsiębiorstwa znajdujące się w odmiennych sytuacjach.


    (1)  Dz.U. L 24 s. 8.


    Na vrh