11.10.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 260/10

—

uchylenie postanowienia z dnia 2 czerwca 2008 r. i uznanie skargi WWF wniesionej do Sadu Pierwszej Instancji za dopuszczalną

—

obciążenie Rady i Komisji kosztami postępowania obu instancji

1)

Sąd błędnie orzekł, że prawo WWF do udziału — jako członka RAC — w procesie decyzyjnym oraz spoczywający na Radzie obowiązek uwzględniania jego opinii przed wydaniem odpowiednich środków nie wystarczają, aby akt dotyczył go „indywidualnie” w rozumieniu art. 230 WE. Sąd błędnie orzekł, że WWF nie ma praw procesowych, stwierdzając, iż prawa te przysługują jedynie RAC, a nie jego członkom.

2)

Sąd błędnie orzekł, że nawet gdyby przyjąć legitymację procesową, ochrona prawna nie byłaby skierowana na ochronę praw proceduralnych WWF, w związku z czym ochrona ta nie jest konieczna. Stanowi to błędną analizę kwestii legitymacji procesowej. Zakładając, że można wykazać „bezpośredni i indywidualny” interes, wnosząca odwołanie ma prawo do kwestionowania danych środków, co WWF uczyniła w niniejszej sprawie. Prawo WWF nie jest ograniczone jedynie do kwestionowania błędów w procedurze, jak stwierdził Sąd.

3)

Orzeczenie Sądu jest błędne ze względu na brak sprawiedliwego postępowania. Sąd zakończył postępowanie, po otrzymaniu interwencji Komisji z dnia 21 listopada 2007 r., pomimo że w dniu 27 września 2007 r. przyznał, że WWF powinien mieć możliwość ustosunkowania się do wszelkich uwag Komisji. WWF odmówiono możliwości złożenia uwag w tym zakresie. WWF mimo to złożył uwagi. Nie zostały one jednak uwzględnione przez Trybunał przed wydaniem postanowienia, w którym brak jest odniesienia do uwag WWF. W związku z tym Sąd dopuścił się poważnego naruszenia zasady sprawiedliwego procesu.