a)

nie pozwala on na uznanie za „konsultację z Komitetem Doradczym ds. Podatku od Wartości Dodanej” w rozumieniu art. 29 ww. dyrektywy zwykłego powiadomienia dokonanego przez Państwo Członkowskie o przyjęciu przepisów prawa krajowego takich jak art. 19 a 1 lit. c) i d) dekretu Prezydenta Republiki nr 633/72 z późn. zm., który ogranicza prawo do dokonywania odliczeń podatku VAT od korzystania i utrzymywania towarów, o których mowa w art. 17 ust. 2, na tej tylko podstawie, że komitet powziął wiadomość o przyjęciu tych uregulowań;

b)

nie pozwala on również na uznanie za środek zgodny z tym artykułem ograniczeń w odliczaniu podatku VAT związanego z zakupem, korzystaniem i utrzymaniem towarów, o których mowa w pkt a), wprowadzonych przed konsultacją z Komitetem Doradczym ds. Podatku od Wartości Dodanej i utrzymywanych w mocy poprzez wielokrotne przedłużanie okresu obowiązywania zawierających je przepisów, trwające nieprzerwanie od ponad 25 lat;

c)

jeśli odpowiedź na pytanie 1 b) będzie twierdząca, wnosi się do Trybunału o określenie kryteriów, przy pomocy których można określić ewentualny maksymalny okres, w którym można przedłużać czas obowiązywania przepisów przyjętych ze względu na cykle w gospodarce, o których mowa w art. 17 ust. 7 tejże dyrektywy, bądź też wypowiedzenie się co do tego, czy nieprzestrzeganie tymczasowości obowiązywania przepisów derogacyjnych (których obowiązywanie było przedłużane w czasie) upoważnia podatnika do dokonania odliczeń.