This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document C2005/132/59
Case T-134/05: Action brought on 26 March 2005 by the Kingdom of Belgium against the Commission of the European Communities
Sprawa T-134/05: Skarga wniesiona w dniu 26 marca 2005 r. przez Królestwo Belgii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
Sprawa T-134/05: Skarga wniesiona w dniu 26 marca 2005 r. przez Królestwo Belgii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
Dz.U. C 132 z 28.5.2005, p. 33–33
(ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, NL, PL, PT, SK, SL, FI, SV)
|
28.5.2005 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 132/33 |
Skarga wniesiona w dniu 26 marca 2005 r. przez Królestwo Belgii przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich
(Sprawa T-134/05)
(2005/C 132/59)
Język postępowania: francuski
W dniu 26 marca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Królestwa Belgii, reprezentowanego przez adwokatów Jean-Pierre'a Buyle'a i Christophe'a Steyaerta przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
|
— |
stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 19 stycznia 2005 r. w zakresie w jakim uznaje ona, że „zaległe należności EFS” nie uległy przedawnieniu i, w razie potrzeby, w zakresie w jakim uznaje ona, że te należności powodują powstanie odsetek za zwłokę obliczanych na podstawie art. 86 rozporządzenia nr 2342/2002/WE, |
|
— |
obciążenie Komisji kosztami postępowania. |
Zarzuty i główne argumenty
Począwszy od 1987 r. aż do 1992 r. Komisja zwracała się do strony skarżącej o zwrot pewnych kwot pochodzących z Europejskiego Funduszu Społecznego (EFS), przekazanych przez Komisję bezpośrednio różnym instytucjom belgijskim działającym w charakterze promotorów projektów, ale niewykorzystanym przez te ostatnie zgodnie z przepisami dotyczącymi EFS.
W 2004 r. Komisja przystąpiła do potrącenia pewnych kwot zaległych należności od strony skarżącej z należnościami strony skarżącej wobec Komisji. W następstwie tych potrąceń, strona skarżąca skierowała do Komisji kilka pism, na które Komisja odpowiedziała poprzez wydanie zaskarżonej decyzji, wskazując, że zaległe należności nie uległy przedawnieniu w przeciwieństwie do twierdzeń strony skarżącej.
Na poparcie swojej skargi, strona skarżąca podnosi, że sporne należności uległy przedawnieniu na podstawie art. 3 ust. 1 rozporządzenia nr 2888/95/WE lub ewentualnie na podstawie przepisów prawa belgijskiego, mających zastosowanie w niniejszym przypadku zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia nr 2888/95/WE.
Strona skarżąca kwestionuje również naliczenie przez Komisję odsetek za zwłokę. Według strony skarżącej, w niniejszym przypadku istnieją przepisy szczególne, tzn. rozporządzenie nr 1865/90/EWG i rozporządzenie nr 448/2001/WE, stanowiące odstępstwo od art. 86 rozporządzenia nr 2342/2002/WE przywołanego przez Komisję dla uzasadnienia naliczenia odsetek za zwłokę. Strona skarżąca podnosi, że te przepisy szczególne nie przewidywały naliczenia odsetek za zwłokę w zakresie działań EFS uzgodnionych przed 6 lipca 1990 r. i stąd Komisja nie może domagać się odsetek za zwłokę od spornych należności.