WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ (trzecia izba)

z dnia 8 października 2008 r.

Sprawa F‑81/07

Florence Barbin

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Służba publiczna – Urzędnicy – Awans – Postępowanie w sprawie awansu za 2006 r. – Porównanie osiągnięć

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której F. Barbin żąda stwierdzenia nieważności decyzji Parlamentu Europejskiego o nieprzyznaniu jej awansu do grupy zaszeregowania AD 12 w postępowaniu za 2006 r.

Orzeczenie: Stwierdza się nieważność decyzji Parlamentu z dnia 20 listopada 2006 r. o nieprzyznaniu skarżącej awansu w postępowaniu za 2006 r. Parlament zostaje obciążony kosztami postępowania.

Streszczenie

Urzędnicy – Awans – Zażalenie kandydata, który nie został awansowany – Decyzja o oddaleniu – Całkowity brak uzasadnienia

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, art. 45, art. 90 ust. 2)

Chociaż organ powołujący nie ma obowiązku uzasadniania decyzji o awansie w odniesieniu do urzędników, którzy nie zostali awansowani, ma on za to obowiązek uzasadnienia decyzji o oddaleniu zażalenia urzędnika, który nie został awansowany, jako że domniemywa się, że uzasadnienie tej decyzji o oddaleniu jest zgodne z uzasadnieniem decyzji, na którą wniesiono zażalenie, a więc analizy osiągnięć zawarte w jednym i drugim uzasadnieniu pokrywają się.

Całkowity brak uzasadnienia przed wniesieniem skargi nie może zostać naprawiony wyjaśnieniami udzielonymi przez organ powołujący w trakcie trwania postępowania. Na tym etapie wyjaśnienia tego rodzaju nie spełnią już swojej roli, polegającej na umożliwieniu skarżącemu oszacowania szans powodzenia skargi, a sądowi – skontrolowania, czy uzasadnienie jest prawidłowe. Ponadto możliwość zaradzenia całkowitemu brakowi uzasadnienia po wszczęciu postępowania naruszałaby prawo do obrony, ponieważ pozbawiałaby skarżącego szansy podniesienia zarzutów przeciwko uzasadnieniu, z którym zapoznałby się on dopiero po wniesieniu skargi. Uchybiałoby to zasadzie równości stron wobec sądu wspólnotowego.

(zob. pkt 27, 28)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 188/73 Grassi przeciwko Radzie, 30 października 1974 r., Rec. s. 1099, pkt 13; sprawa 121/76 Moli przeciwko Komisji, 27 października 1977 r., Rec. s. 1971, pkt 12; sprawa 75/77 Mollet przeciwko Komisji, 13 kwietnia 1978 r., Rec. s. 897, pkt 12; sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., Rec. s. 2861, pkt 22; sprawa C‑343/87 Culin przeciwko Komisji, 7 lutego 1990 r., Rec. s. I‑225, pkt 13, 15; sprawa C‑150/03 P Hectors przeciwko Parlamentowi, 23 września 2004 r., Zb.Orz. s. I‑8691, pkt 50;

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑52/90 Volger przeciwko Parlamentowi, 12 lutego 1992 r., Rec. s. II‑121, pkt 40, 41; sprawa T‑117/01 Roman Parra przeciwko Komisji, 20 lutego 2002 r., RecFP s. I‑A‑27, II‑121, pkt 32; sprawa T‑66/05 Sack przeciwko Komisji, 11 grudnia 2007 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 66, będąca przedmiotem odwołania przed Trybunałem (C‑38/08 P)