Choose the experimental features you want to try

This document is an excerpt from the EUR-Lex website

Document 62008CN0429

    Sprawa C-429/08: Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales) Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 29 września 2008 r. — Karen Murphy przeciwko Media Protection Services Limited

    Dz.U. C 301 z 22.11.2008, p. 26–28 (BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)

    22.11.2008   

    PL

    Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

    C 301/26


    Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court of Justice (England & Wales) Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo) w dniu 29 września 2008 r. — Karen Murphy przeciwko Media Protection Services Limited

    (Sprawa C-429/08)

    (2008/C 301/42)

    Język postępowania: angielski

    Sąd krajowy

    High Court of Justice (England & Wales) Queen's Bench Division (Administrative Court) (Zjednoczone Królestwo)

    Strony w postępowaniu przed sądem krajowym

    Strona skarżąca: Karen Murphy.

    Strona pozwana: Media Protection Services Limited.

    Pytania prejudycjalne

    1.

    W jakich okolicznościach urządzenie dostępu warunkowego jest „urządzeniem nielegalnym” w rozumieniu art. 2 lit. e) dyrektywy 98/84/WE (1)?

    2.

    W szczególności, czy urządzenie dostępu warunkowego jest „urządzeniem nielegalnym”, jeżeli zostało nabyte w okolicznościach, w których:

    i)

    urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem ograniczonego upoważnienia umownego do używania tego urządzenia dla uzyskania dostępu do chronionej usługi jedynie w pierwszym państwie członkowskim, a zostało użyte w celu uzyskania dostępu do tejże chronionej usługi odbieranej w innym państwie członkowskim? lub

    ii)

    urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie uzyskane lub udostępnione po przedstawieniu nieprawdziwego nazwiska i adresu zamieszkania w pierwszym państwie członkowskim, a tym samym z obejściem umownych ograniczeń terytorialnych nałożonych na wywóz takich urządzeń dokonywany w celu korzystania z nich poza terytorium pierwszego państwa członkowskiego? lub

    iii)

    urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem warunku umownego, że będzie ono przeznaczane wyłącznie do użytku domowego lub prywatnego, a nie w celach gospodarczych (gdyż w takim przypadku pobierana jest wyższa opłata abonamentowa), lecz było używane na terytorium Zjednoczonego Królestwa w celach gospodarczych, a mianowicie do wyświetlania „na żywo” meczy piłkarskich w lokalu użyteczności publicznej?

    3.

    Jeżeli na którąkolwiek z części pytania drugiego udzielona zostanie odpowiedź przecząca, to czy art. 3 ust. 2 tej dyrektywy sprzeciwia się temu, aby państwo członkowskie powoływało się na przepis prawa krajowego zabraniający używania takich urządzeń dostępu warunkowego w okolicznościach wskazanych wyżej w pytaniu drugim?

    4.

    Jeżeli na którąkolwiek z części pytania drugiego udzielona zostanie odpowiedź przecząca, to czy art. 3 ust. 2 tej dyrektywy jest nieważny:

    a)

    ze względu na to, że jest on dyskryminujący lub nieproporcjonalny; lub

    b)

    ze względu na to, że stoi on w sprzeczności z wynikającymi z traktatu swobodami przepływu; lub

    c)

    z jakiegokolwiek innego powodu?

    5.

    Gdyby na pytanie drugie udzielona została odpowiedź twierdząca, to czy art. 3 ust. 1 i art. 4 tej dyrektywy są nieważne ze względu na to, że mają one na celu wprowadzenie względem państw członkowskich wymogu nałożenia ograniczeń w odniesieniu do przywozu „urządzeń nielegalnych” z innych państw członkowskich, a także dokonywania innych transakcji, których są one przedmiotem, w sytuacji gdy urządzenia te mogą być zgodnie z prawem przywożone lub używane w celu odbioru transgranicznych usług transmisji satelitarnych w oparciu o reguły dotyczące swobodnego przepływu towarów określone w art. 28 i 30 traktatu WE lub swobody świadczenia i korzystania z usług zapisanej w art. 49 traktatu WE?

    W przedmiocie wykładni art. 12, 28, 30 i 49 traktatu WE

    6.

    Czy art. 28, 30 lub 49 WE sprzeciwiają się stosowaniu przepisów prawa krajowego, takich jak art. 297 Copyright Designs and Patents Act 1988 (ustawy o projektach i patentach objętych prawem własności intelektualnej z 1988 r.), który za przestępstwo uznaje czyn polegający na nieuczciwym obieraniu programu objętego usługą transmisyjną świadczoną z miejsca położonego na terytorium Zjednoczonego Królestwa, z zamiarem uniknięcia uiszczania jakiejkolwiek opłaty pobieranej z tytułu odbioru tego programu, w którymkolwiek z następujących przypadków:

    i)

    gdy urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem ograniczonego upoważnienia umownego do używania tego urządzenia dla uzyskania dostępu do chronionej usługi jedynie w pierwszym państwie członkowskim, a zostało użyte w celu uzyskania dostępu do tejże chronionej usługi odbieranej w innym państwie członkowskim (w tym przypadku w Zjednoczonym Królestwie)? lub

    ii)

    gdy urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie uzyskane lub udostępnione po przedstawieniu nieprawdziwego nazwiska i adresu zamieszkania w pierwszym państwie członkowskim, a tym samym z obejściem umownych ograniczeń terytorialnych nałożonych na wywóz takich urządzeń dokonywany w celu korzystania z nich poza terytorium pierwszego państwa członkowskiego? lub

    iii)

    urządzenie dostępu warunkowego zostało wytworzone przez usługodawcę lub za jego zgodą i pierwotnie dostarczone z zastrzeżeniem warunku umownego, że będzie ono przeznaczane wyłącznie do użytku domowego lub prywatnego, a nie w celach gospodarczych (gdyż w takim przypadku pobierana jest wyższa opłata abonamentowa), lecz było używane na terytorium Zjednoczonego Królestwa w celach gospodarczych, a mianowicie do wyświetlania „na żywo” meczy piłkarskich w lokalu użyteczności publicznej?

    7.

    Czy stosowanie kwestionowanych przepisów prawa krajowego jest wykluczone tak czy inaczej, ze względu na sprzeczną z art. 12 WE dyskryminację lub na innej podstawie, ponieważ prawo krajowe ma zastosowanie do programów objętych usługą transmisyjną świadczoną z miejsca położonego na terytorium Zjednoczonego Królestwa, ale nie z jakiegokolwiek innego państwa członkowskiego?

    W przedmiocie wykładni art. 81 traktatu WE

    8.

    Jeżeli dostawca treści programowej zawrze szereg wyłącznych umów licencyjnych dotyczących terytorium jednego lub większej liczby państw członkowskich, zgodnie z którymi nadawca uprawniony będzie do transmisji tej treści programowej wyłącznie na tym terytorium (w tym także drogą satelitarną) i każda z tych umów licencyjnych zobowiąże nadawcę do uniemożliwienia wykorzystania poza objętym licencją terytorium kart do dekoderów satelitarnych umożliwiających odbiór licencjonowanych treści programowych, jakimi kryteriami prawnymi winien posłużyć się sąd krajowy i jakie okoliczności winien on wziąć pod uwagę w celu rozstrzygnięcia, czy to ograniczenie umowne pozostaje w sprzeczności z zakazem nałożonym przez art. 81 ust. 1?

    W szczególności:

    a)

    czy należy dokonywać wykładni art. 81 ust. 1, zgodnie z którą ma on zastosowanie do rzeczonego zobowiązania jedynie z tego względu, iż uważa się je za zmierzające do zapobieżenia, ograniczenia lub zakłócenia konkurencji?

    b)

    Jeżeli tak, to czy dla objęcia tego zobowiązania umownego zakazem wyrażonym w art. 81 ust. 1 należy także wykazać, iż zobowiązanie to w istotny sposób zapobiega konkurencji, ogranicza ją lub zakłóca?


    (1)  Dyrektywa 98/84/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 listopada 1998 r. w sprawie prawnej ochrony usług opartych lub polegających na warunkowym dostępie, Dz.U. L 320, s. 54.


    Top