Niniejsza decyzja ustanawia procedury dotyczące współpracy jednego lub większej liczby krajów UE nad deportacją nielegalnych imigrantów z terenu UE drogą powietrzną.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Każdy kraj UE wyznacza organ krajowy odpowiedzialny za organizację wspólnych lotów lub udział w nich.
Organ organizujący wspólny lot:
- przekazuje innym krajom UE stosowne informacje,
- wybiera linię lotniczą i zapewnia wykonanie wszystkich ustaleń umownych i faktycznych,
- wnioskuje i otrzymuje upoważnienia od krajów przelotu i krajów docelowych,
- podejmuje odpowiednie działania, w tym finansowe, z innymi krajami UE uczestniczącymi w locie,
- określa dane operacyjne i procedury, w tym liczbę eskorty.
Kraj UE uczestniczący we wspólnym locie:
- informuje organ krajowy organizujący lot o zamiarze uczestnictwa,
- zapewnia odpowiednią liczbę eskorty,
- zapewnia obecność co najmniej dwóch swoich przedstawicieli, jeśli kraj organizujący przelot zapewnia eskortę.
Kraje organizujące i uczestniczące:
- zapewniają eskortę i zapewniają, by wszystkie deportowane osoby posiadały ważne dokumenty podróży i inne niezbędne dokumenty, takie jak wizy i zaświadczenia,
- przekazują uzgodnienia dotyczące lotu swoim ambasadom i konsulatom w kraju docelowym i w krajach tranzytowych w celu uzyskania niezbędnej pomocy.
Niniejsza decyzja ustanawia szczegółowe procedury i wymogi dla pięciu faz zawracania nielegalnych imigrantów:
- przed powrotem,
- przed wylotem,
- podczas lotu,
- podczas przelotu,
- podczas przylotu.

Fazy te obejmują kwestie, takie jak odprawa biletowo-bagażowa, ochrona i stosowanie środków przymusu*.

Współpraca operacyjna pomiędzy krajami UE dotyczy także:
- wsparcia tranzytowego lotów zawracających,
- organizacji lotów dla nielegalnych imigrantów podlegających indywidualnym nakazom deportacji,
- wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu osób.

OD KIEDY NINIEJSZA DECYZJA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza decyzja ma zastosowanie od 7 sierpnia 2004 r.

KONTEKST

Co roku od 400 000 do 500 000 obywateli państw trzecich zmuszonych jest opuścić UE z powodu nielegalnego wjazdu lub pobytu. Tylko 40% nielegalnych imigrantów jest odsyłanych z powrotem do kraju, z terytorium którego wjechali do UE. Zapewnienie zawracania nielegalnych imigrantów jest kluczowe dla zagwarantowania wiarygodności legalnej migracji.

Więcej informacji:

Powrót i readmisja na stronie internetowej Komisji Europejskiej.

* KLUCZOWE POJĘCIA

środki przymusu: mogą być stosowane na osobach odmawiających lub stawiających opór wobec deportacji; muszą one być proporcjonalne i ich użycie nie może przekraczać rozsądnych granic ani uniemożliwiać oddychania.

GŁÓWNY DOKUMENT

Decyzja Rady 2004/573/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie organizacji wspólnych lotów w celu deportacji, z terytoriów dwóch lub większej liczby państw członkowskich, obywateli państw trzecich, którzy podlegają indywidualnym nakazom deportacji (Dz.U. L 261 z 6.8.2004, s. 28–35)

AKTY POWIĄZANE

Dyrektywa Rady 2003/110/WE z dnia 25 listopada 2003 r. w sprawie pomocy w przypadkach tranzytu do celów deportacji drogą powietrzną (Dz.U. L 321 z 6.12.2003, s. 26–31)

Dyrektywa Rady 2001/40/WE z dnia 28 maja 2001 r. w sprawie wzajemnego uznawania decyzji o wydalaniu obywateli państw trzecich (Dz.U. L 149 z 2.6.2001, s. 34–36)

Ostatnia aktualizacja: 29.07.2016

Top

All