Zadaniem biur ds. odzyskiwania mienia jest ułatwienie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstw, które mogą być objęte nakazem zabezpieczenia lub zajęcia lub nakazem konfiskaty w ramach postępowania karnego lub cywilnego.

Kraje UE zobowiązane są do powołania lub wyznaczenia co najmniej jednego biura ds. odzyskiwania mienia (maksymalnie 2) na swoim terytorium. Biura ds. odzyskiwania mienia wymieniają się pomiędzy sobą informacjami niezależnie od swoich statusów (organy ścigania, sądowe lub administracyjne).

Biuro ds. odzyskiwania mienia lub inny organ kraju UE z podobnym zakresem odpowiedzialności może zwrócić się do biura ds. odzyskiwania mienia w innym kraju UE o przekazanie informacji w ramach dochodzenia w sprawach kryminalnych lub cywilnych. Taki wniosek powinien zawierać dane dotyczące:

celu i powodów wniosku,
charakteru postępowania,
mienia będącego przedmiotem zainteresowania biura lub poszukiwanego przez biuro, a także osób fizycznych lub prawnych, które uważa się za związane z tym mieniem.

Biuro ds. odzyskiwania mienia może, bez otrzymania wniosku, z własnej inicjatywy wymieniać informacje, które uzna za niezbędne dla innego biura ds. odzyskiwania mienia do wykonywania jego zadań.

OD KIEDY NINIEJSZA DECYZJA MA ZASTOSOWANIE?

Niniejsza decyzja ma zastosowanie od 18 grudnia 2007 r.

KONTEKST

Działając w oparciu o decyzję ramową, Komisja Europejska stworzyła nieformalną platformę na rzecz poprawy współpracy w UE i koordynowania wymiany informacji i najlepszych praktyk.

W sprawozdaniu Komisji z 2011 r. stwierdzono, że chociaż biura ds. odzyskiwania mienia są skuteczne w śledzeniu pieniędzy pochodzących z przestępstw, instytucje te mają wspólne problemy zwłaszcza w zakresie możliwości uzyskiwania dostępu do odpowiednich informacji finansowych.
W 2014 r. przyjęto dyrektywę 2014/42/UE ustanawiającą minimalne przepisy UE dotyczące zabezpieczania i konfiskaty mienia w sprawach karnych. Kraje UE miały obowiązek wdrożenia jej przepisów do prawa krajowego do 4 października 2015 r.
Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komisji Europejskiej poświęconej „Konfiskacie i odzyskiwaniu mienia”.

AKT

Decyzja Rady 2007/845/WSiSW z dnia 6 grudnia 2007 r. dotycząca współpracy pomiędzy biurami ds. odzyskiwania mienia w państwach członkowskich w dziedzinie wykrywania i identyfikacji korzyści pochodzących z przestępstwa lub innego mienia związanego z przestępstwem (Dz.U. L 332 z 18.12.2007, s. 103–105)

AKTY POWIĄZANE

Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/42/UE z dnia 3 kwietnia 2014 r. w sprawie zabezpieczenia i konfiskaty narzędzi służących do popełnienia przestępstwa i korzyści pochodzących z przestępstwa w Unii Europejskiej (Dz.U. L 127 z 29.4.2014, s. 39–50). Zmiany do dyrektywy 2014/42/UE zostały włączone do tekstu podstawowego. Niniejszy tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentalną.

Decyzja ramowa Rady 2003/577/WSiSW z dnia 22 lipca 2003 r. w sprawie wykonania w Unii Europejskiej postanowień o zabezpieczeniu mienia i środków dowodowych (Dz.U. L 196 z 2.8.2003, s. 45–55). Zobacz tekst skonsolidowany.

Decyzja ramowa Rady 2006/783/WSiSW z dnia 6 października 2006 r. w sprawie stosowania zasady wzajemnego uznawania do nakazów konfiskaty (Dz.U. L 328 z 24.11.2006, s. 59–78). Zobacz tekst skonsolidowany.

Ostatnia aktualizacja: 25.04.2016

Top