This document is an excerpt from the EUR-Lex website
EU rules on terrorist offences and related penalties
Przepisy UE w sprawie przestępstw o charakterze terrorystycznym i związanych z nimi sankcji
Przepisy UE w sprawie przestępstw o charakterze terrorystycznym i związanych z nimi sankcji
This summary has been archived and will not be updated. See 'Walka z terroryzmem – definicje przestępstw terrorystycznych i wsparcie udzielane ofiarom' for an updated information about the subject.
Przepisy UE w sprawie przestępstw o charakterze terrorystycznym i związanych z nimi sankcji
Niniejsza decyzja ramowa (2002/475/WSiSW) oraz decyzja zmieniająca (2008/919/WSiSW) nakładają na kraje UE wymóg ujednolicenia ich przepisów i wprowadzenia kar minimalnych w odniesieniu do przestępstw o charakterze terrorystycznym. Decyzje te definiują pojęcia przestępstw o charakterze terrorystycznym oraz przestępstw związanych z grupami terrorystycznymi lub związanych z działalnością terrorystyczną. Ustanawiają także przepisy do transpozycji przez kraje UE.
AKT
Decyzja ramowa Rady 2002/475/WSiSW z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu
STRESZCZENIE
Niniejsza decyzja ramowa (2002/475/WSiSW) oraz decyzja zmieniająca (2008/919/WSiSW) nakładają na kraje UE wymóg ujednolicenia ich przepisów i wprowadzenia kar minimalnych w odniesieniu do przestępstw o charakterze terrorystycznym. Decyzje te definiują pojęcia przestępstw o charakterze terrorystycznym oraz przestępstw związanych z grupami terrorystycznymi lub związanych z działalnością terrorystyczną. Ustanawiają także przepisy do transpozycji przez kraje UE.
JAKIE SĄ CELE NINIEJSZYCH DECYZJI RAMOWYCH?
Decyzje definiują:
— |
pojęcie przestępstwa o charakterze terrorystycznym jako połączenie:
|
— |
grupę terrorystyczną jako grupę zorganizowaną złożoną z więcej niż 2 osób, ustanowioną na przestrzeni czasu i działającą w uzgodniony sposób w celu popełniania przestępstw terrorystycznych.
|
Decyzje te nakładają również na każdy z krajów UE wymóg:
— |
inkryminacji czynności przygotowawczych jako przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną; przykładami są tu: publiczne nawoływanie do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, rekrutacja i szkolenie do działań terrorystycznych oraz kradzież, wymuszenie lub fałszerstwo w celu popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym,
|
— |
penalizacji podżegania oraz pomocnictwa lub współsprawstwa, jak również usiłowania popełnienia pewnych rodzajów przestępstw,
|
— |
ustanowienia odpowiedzialności karnej osób prawnych oraz opracowania szeregu zasad i progów dla sankcji i kar,
|
— |
ustanowienia jurysdykcji w odniesieniu do przestępstw o charakterze terrorystycznym, gdy przestępstwo popełnione zostaje na jego terytorium lub na pokładzie jednostki pływającej lub statku powietrznego pod jego banderą,
|
— |
ustanowienia jurysdykcji w sytuacji, gdy sprawca jest jednym z jego obywateli lub rezydentów, przestępstwo popełnione zostało dla korzyści podmiotu prawnego mieszczącego się na jego terytorium, przestępstwo popełnione zostało wobec obywateli lub instytucji UE lub wobec instytucji UE mającej siedzibę w tym kraju,
|
— |
ustanowienia jurysdykcji w przypadkach, gdy dany kraj odmówi przekazania lub ekstradycji osoby podejrzanej lub skazanej za przestępstwo o charakterze terrorystycznym,
|
— |
współpracy z innymi krajami UE i decydowania o tym, który z krajów ma podjąć działania sądowe, gdy w daną sprawę zaangażowanych jest wiele państw,
|
— |
przyjmowania środków dla zapewnienia odpowiedniej pomocy dla rodzin ofiar.
|
KLUCZOWE ZAGADNIENIA
— |
W wydanym we wrześniu 2014 r. sprawozdaniu z wdrażania decyzji ramowej Rady z 2008 r. Komisja Europejska wskazuje na fakt, że większość krajów UE (poza Irlandią i Grecją) przyjęła środki na rzecz kryminalizacji nowo wprowadzonych przestępstw publicznego nawoływania do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym, rekrutacji i szkolenia do działań terrorystycznych.
|
— |
Pewne kwestie dotyczące tego, w jaki sposób wdrażanie niniejszej decyzji ramowej do systemów prawnych krajów UE wpłynie na czyny „niebezpośredniego nawoływania do popełnienia przestępstwa”* oraz na kryminalizację czynów popełnianych przez tzw. „sprawców działających w pojedynkę”**, nadal pozostają otwarte. Jednakże Komisja Europejska zachęca kraje UE do klarowania niejasności, co umożliwi jej zakończenie procesu oceny.
|
— |
Sprawozdanie zaakcentowało potrzebę bardziej kompleksowego podejścia do egzekwowania prawa, co powinno skupiać się na wczesnym zapobieganiu radykalizacji i rekrutacji na potrzeby terroryzmu.
|
— |
Sprawozdanie zachęca kraje UE do monitorowania i oceny praktycznego stosowania przepisów prawa karnego dotyczących terroryzmu, z uwzględnieniem potrzeby ochrony praw podstawowych.
|
— |
Bardziej szczegółowy przegląd środków transpozycji w krajach UE zawarty jest w dokumencie roboczym służb Komisji załączonym do sprawozdania Komisji.
|
— |
W 2015 r. Komisja przeprowadzi analogiczną ocenę z zamiarem zaktualizowania decyzji ramowej 2008/919/WSiSW w 2016 r. Będzie to miało na celu zapewnienie spójności systemów prawnych w całej UE przeciwko zagranicznym przestępstwom związanym z bojownikami organizacji terrorystycznych.
|
— |
Rada rozważa podpisanie w imieniu UE Konwencji Rady Europy o zapobieganiu terroryzmowi (Seria traktatów Rady Europy nr 196) oraz towarzyszącego jej protokołu dodatkowego. Protokół ten traktuje o fenomenie zagranicznych bojowników organizacji terrorystycznych w odniesieniu do rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 2178(2014) z dnia 24 września 2014 r.
|
KONTEKST
Decyzja ramowa 2002/475/WSiSW przyjęta została, by skuteczniej zwalczać problem terroryzmu, co jest zgodne z konkluzjami Rady Europejskiej w Tampere z 1999 r., które wskazały na terroryzm jako jedną z najpoważniejszych przyczyn naruszania podstawowych wolności, praw człowieka i zasad demokracji, oraz z planem działań zatwierdzonym przez nadzwyczajne posiedzenie Rady Europejskiej z 21 września 2001 r.
KLUCZOWE POJĘCIA
*Niebezpośrednie nawoływanie do popełnienia przestępstwa: mowa, która tylko niebezpośrednio podżega do działań terrorystycznych, tj. wtedy, gdy poprzednie stanowiska wygłoszone przez działacza terrorystycznego mogą zostać zrozumiane przez zwolenników jako apel do kontynuowania działalności terrorystycznej.
**Sprawcy działający w pojedynkę: terroryści działający samodzielnie.
Dalsze informacje są dostępne na stronie internetowej Dyrekcji Generalnej ds. Migracji i Spraw Wewnętrznych Komisji Europejskiej.
ODNIESIENIA
Akt |
Wejście w życie |
Termin transpozycji przez państwa członkowskie |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
Decyzja ramowa 2002/475/WSiSW |
22.6.2002 |
31.12.2002 |
Akt(-y) zmieniający(-e) |
Wejście w życie |
Termin transpozycji przez państwa członkowskie |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
Decyzja ramowa 2008/919/WSiSW |
9.12.2008 |
9.12.2010 |
AKTY POWIĄZANE
Sprawozdanie Komisji oparte na art. 11 decyzji ramowej Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (KOM(2007) 681 final z 6.11.2007)
Sprawozdanie Komisji oparte na art. 11 decyzji ramowej Rady z dnia 13 czerwca 2002 r. w sprawie zwalczania terroryzmu (KOM(2004) 409 final z 8.6.2004)
Sprawozdanie Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z wdrażania decyzji ramowej Rady 2008/919/WSiSW zmieniającej decyzję ramową 2002/475/WSiSW w sprawie zwalczania terroryzmu (COM(2014) 554 final z 5.9.2014)
Dokument roboczy służb Komisji załączony do sprawozdania Komisji dla Parlamentu Europejskiego i Rady z wdrażania decyzji ramowej Rady 2008/919/WSiSW z 28 listopada 2008 r. zmieniającej decyzję ramową 2002/475/WSiSW w sprawie zwalczania terroryzmu (SWD(2014) 270 final z 5.9.2014)
Ostatnia aktualizacja: 02.06.2015