Wywóz organizmów genetycznie zmodyfikowanych do krajów spoza UE

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Rozporządzenie (WE) nr 1946/2003 w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych

STRESZCZENIE

JAKIE SĄ CELE NINIEJSZEGO ROZPORZĄDZENIA?

—	Ma ono na celu wprowadzenie określonych zapisów Protokołu z Kartageny w sprawie zapobiegania zagrożeniom biotechnologicznym. Jest to związane z faktem, iż niektóre organizmy zmodyfikowane genetycznie (GMO) mogą mieć szkodliwe działanie na środowisko i zdrowie ludzi.

—	W celu zapewniania odpowiedniego poziomu ochrony, rozporządzenie wprowadza system informowania i wymiany informacji o wywozie GMO do krajów spoza UE.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

—

Niniejsze rozporządzenie rozróżnia GMO przeznaczone do zamierzonego uwolnienia do środowiska (tzn. przeprowadzania testów w warunkach naturalnych, uprawiania, wprowadzania GMO do produktów przemysłowych bądź przetwarzania w takie produkty) i GMO przeznaczone do bezpośredniego wykorzystania jako żywność lub pasze lub przeznaczone do przetworzenia.

—

Eksporterzy GMO przeznaczonych do zamierzonego uwolnienia do środowiska muszą powiadamiać o ich wywozie właściwy organ krajowy państwa spoza UE importującego GMO (oraz ponownie zawiadomić w przypadku nieotrzymania odpowiedzi). Zawiadomienie musi zawierać informacje określone w załączniku I do niniejszego rozporządzenia. Eksporter musi zachować zawiadomienie i potwierdzenie odbioru przez okres pięciu lat oraz przesłać ich kopie do organów w swoim kraju UE i do Komisji Europejskiej.

—

Komisja Europejska lub kraj UE, który podjął decyzję, musi przekazać do Systemu Wymiany Informacji o Bezpieczeństwie Biologicznym informacje o wszelkich decyzjach dotyczących wykorzystania GMO przeznaczonych do wykorzystania jako żywność lub do przetworzenia, które mogą zostać przemieszczone przez granice międzynarodowe. Zawiadomienie musi zawierać informacje określone w załączniku II do niniejszego rozporządzenia. Wspomniane GMO nie mogą być przemieszczane przez granice bez uprzedniego uzyskania zezwolenia w UE.

—	Jeżeli kraj UE staje się świadomy niezamierzonego wywozu potencjalnie groźnego GMO, musi powiadomić społeczeństwo i Komisję Europejską oraz poszkodowane państwo, w celu umożliwienia podjęcia odpowiednich działań zaradczych.

—	Kraje UE muszą składać sprawozdania z przebiegu stosowania rozporządzenia co trzy lata.

KONTEKST

W 2000 r. UE i jej kraje podpisały protokół kartageński, który powstał w celu zapewnienia, aby przemieszczanie GMO (w szczególności między krajami) nie stanowiło zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi.

W 2011 r. UE podpisała protokół uzupełniający z Nagoi-Kuala Lumpur. W protokole rozszerzono zasady i procedury zawarte w protokole kartageńskim, aby odpowiadały one przypadkom wyrządzania szkód przez GMO przemieszczane przez granice międzynarodowe.

KLUCZOWE POJĘCIA

*Organizmy zmodyfikowane genetycznie: organizmy poddane terapii genowej, która może w sztuczny sposób zmienić ich budowę genetyczną, dając im nowe właściwości (np. odporność roślin na susze, szkodniki lub choroby). Ponieważ długofalowy wpływ GMO na środowisko i zdrowie ludzi pozostaje w zasadzie nieznany, UE stosuje podejście ostrożnościowe.

AKT

Rozporządzenie (WE) nr 1946/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 lipca 2003 r. w sprawie transgranicznego przemieszczania organizmów genetycznie zmodyfikowanych (Dz.U. L 287 z 5.11.2003, s. 1–10)

AKTY POWIĄZANE

Decyzja Rady 2002/628/WE z dnia 25 czerwca 2002 r. dotycząca zawarcia w imieniu Wspólnoty Europejskiej Protokołu z Kartageny o bezpieczeństwie biologicznym do Konwencji o różnorodności biologicznej (Dz.U. L 201 z 31.7.2002, s. 48–49)

Decyzja Rady 2013/86/WE z dnia 12 lutego 2013 r. w sprawie zawarcia w imieniu Unii Europejskiej protokołu uzupełniającego z Nagoi-Kuala Lumpur dotyczącego odpowiedzialności i odszkodowania do protokołu kartageńskiego o bezpieczeństwie biologicznym (Dz.U. L 46 z 19.2.2013, s. 1–3)

Ostatnia aktualizacja: 24.11.2015