Narażenie na wibracje mechaniczne

 

STRESZCZENIE DOKUMENTU:

Dyrektywa 2002/44/WE – minimalne wymagania w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczące narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (wibracji)

JAKIE SĄ CELE DYREKTYWY?

• Ma ona na celu zapewnienie ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników przed zagrożeniami związanymi z wibracjami mechanicznymi.
• Ustanawia się w niej minimalne obowiązujące normy w zakresie zdrowia i bezpieczeństwa.
• Państwa UE mogą, jeśli wyrażą taką wolę, wprowadzić bardziej rygorystyczne normy.
• Dyrektywa uzupełnia dyrektywę 89/391/EWG w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników.

KLUCZOWE ZAGADNIENIA

Pracodawcy:

• oceniają poziom wibracji mechanicznych, na jakie narażeni są pracownicy, a w razie potrzeby dokonują jego pomiaru;
• zwracają uwagę na ewentualne oddziaływanie fizyczne urządzeń w zależności od sposobów wykonywania pracy, rodzaju sprzętu i warunków użycia;
• stosują odpowiednie środki i metody w celu pomiaru oddziaływania wibracji;
• dopilnowują, aby właściwe osoby dokonywały ocen i pomiarów w „odpowiednich przedziałach czasowych”;
• prowadzą dokumentację uzyskanych danych, tak aby możliwe było odwołanie się do nich w przyszłości;
• dokonując oceny ryzyka, zwracają szczególną uwagę na pewne czynniki, mianowicie na:
  • poziom, rodzaj i czas trwania narażenia,
  • ewentualne skutki pośrednie,
  • informacje przedstawione przez producenta sprzętu,
  • istnienie sprzętu zastępczego;
• systematycznie aktualizują ocenę ryzyka;
• określają środki niezbędne do ograniczenia ryzyka;
• w razie przekroczenia wartości dopuszczalnych narażenia na wibracje wprowadzają zmiany techniczne i organizacyjne. Mogą one obejmować:
  • inne metody pracy lub lepiej zaprojektowany sprzęt,
  • montaż siedzeń i uchwytów ograniczających wibracje przekazywane na całe ciało lub kończyny górne użytkownika,
  • programy konserwacji,
  • ponowne przemyślenie projektów i układów miejsc pracy i stanowisk pracy,
  • ograniczenie czasu trwania i intensywności narażenia na wibracje,
  • wprowadzenie odpowiednich harmonogramów pracy i przerw na odpoczynek,
  • zapewnienie odzieży chroniącej narażonych pracowników przed zimnem i wilgocią;
• przekazują członkom personelu istotne informacje i zapewniają im odpowiednie szkolenie. Obejmuje to:
  • środki podjęte w celu usunięcia zagrożeń lub ograniczenia ich do minimum,
  • precyzyjne informacje na temat wartości dopuszczalnych narażenia,
  • wyniki ocen i pomiarów,
  • ryzyko możliwych obrażeń oraz informacje na temat wykrywania i zgłaszania takich obrażeń,
  • bezpieczne sposoby wykonywania pracy,
  • regularne konsultacje z członkami personelu lub ich przedstawicielami, a także zapewnienie ich uczestnictwa.

Państwa UE wprowadzają środki służące zapewnieniu kontroli warunków zdrowotnych pracowników, zwłaszcza wówczas, gdy:

• da się ustalić związek między wibracjami a możliwym do zidentyfikowania schorzeniem lub szkodliwym skutkiem dla zdrowia;
• istnieje prawdopodobieństwo, że takie schorzenie lub szkodliwe skutki dla zdrowia wynikają z konkretnych warunków pracy;
• można wykorzystać wypróbowane techniki wykrywania schorzenia lub skutków dla zdrowia.

Jeśli lekarz wykryje u pracownika możliwe do zidentyfikowania schorzenie lub szkodliwy skutek dla zdrowia, które wynikają z narażenia na wibracje:

• informuje się o tym pracownika oraz udziela mu porad dotyczących kontroli warunków zdrowotnych, które mogą być konieczne,
• informuje się o tym pracodawcę, który musi podjąć działania w celu eliminacji lub zmniejszenia zidentyfikowanych zagrożeń.

Państwa UE mogą przewidzieć – w przypadku transportu morskiego i lotniczego – odstępstwa od stosowania dyrektywy, o ile spełnione są określone warunki.

W dyrektywie ustanowiono różne wartości działania narażenia w zależności od tego, czy w ciągu typowego 8-godzinnego dnia pracy wibracje są przekazywane na kończyny górne użytkownika, czy też na całe jego ciało.

OD KIEDY DYREKTYWA MA ZASTOSOWANIE?

Dyrektywa ma zastosowanie od dnia 6 lipca 2002 r., przy czym do porządku krajowego państw UE miała zostać włączona do dnia 6 lipca 2005 r.

KONTEKST

Jeżeli częste korzystanie w pracy z ciężkiego sprzętu powodującego wibracje nie jest starannie monitorowane, uszkodzeniu może ulec układ mięśniowy, kostny i oddechowy użytkownika, a nawet jego mózg. W tym akcie prawnym zaprowadzono równowagę pomiędzy zapewnieniem ochrony użytkowników a dopilnowaniem, by na małe i średnie przedsiębiorstwa nie nakładano niepotrzebnych obciążeń administracyjnych, finansowych i prawnych.

Więcej informacji:

• Bezpieczeństwo i ochrona zdrowia w miejscu pracy (Komisja Europejska)
• Dyrektywa 2002/44/WE – wibracje (Europejska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy).

GŁÓWNY DOKUMENT

Dyrektywa 2002/44/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie minimalnych wymagań w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa dotyczących narażenia pracowników na ryzyko spowodowane czynnikami fizycznymi (wibracji) (szesnasta dyrektywa szczegółowa w rozumieniu art. 16 ust. 1 dyrektywy 89/391/EWG) – Wspólne oświadczenie Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 177 z 6.7.2002, s. 13–20)

Kolejne zmiany dyrektywy 2002/44/WE zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

DOKUMENT POWIĄZANY

Dyrektywa Rady 89/391/EWG z dnia 12 czerwca 1989 r. w sprawie wprowadzenia środków w celu poprawy bezpieczeństwa i zdrowia pracowników w miejscu pracy (Dz.U. L 183 z 29.6.1989, s. 1–8)

Kolejne zmiany dyrektywy 89/391/EWG zostały włączone do tekstu podstawowego. Tekst skonsolidowany ma jedynie wartość dokumentacyjną.

Ostatnia aktualizacja: 26.11.2018