KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 24.5.2018

COM(2018) 353 final

2018/0178(COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

{SEC(2018) 257 final}
{SWD(2018) 264 final}
{SWD(2018) 265 final}

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•    Przyczyny i cele wniosku

Niniejszy wniosek jest częścią szerszej inicjatywy Komisji w zakresie zrównoważonego rozwoju. Ustanawia się w nim podstawy unijnych ram, w których kwestie z zakresu ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego (ang. Environmental, Social and Governance, „ESG”) stają się centralnymi elementami systemu finansowego, tak aby gospodarka europejska została przekształcona w bardziej ekologiczny i odporny system o obiegu zamkniętym. Aby inwestycje miały bardziej zrównoważony charakter, w ramach procesu podejmowania decyzji inwestycyjnych powinny być brane pod uwagę czynniki ESG, takie jak emisje gazów cieplarnianych, wyczerpywanie się zasobów lub warunki pracy. Celem niniejszego wniosku, jak również zaproponowanych wraz z nim aktów ustawodawczych, jest uwzględnianie czynników ESG w procesie inwestycyjnym i doradczym w spójny sposób we wszystkich sektorach. Dzięki temu uczestnicy rynku finansowego – spółki zarządzające przedsiębiorstwami zbiorowego inwestowania w zbywalne papiery wartościowe (UCITS), zarządzający alternatywnym funduszem inwestycyjnym (ZAFI), zakłady ubezpieczeń, instytucje pracownicze programów emerytalnych (IORP), zarządzający europejskim funduszem venture capital (EuVECA), zarządzający europejskimi funduszami na rzecz przedsiębiorczości społecznej (EuSEF) – którzy otrzymują od swoich klientów lub beneficjentów upoważnienie do podejmowania decyzji inwestycyjnych w ich imieniu, powinni uwzględniać kwestie ochrony środowiska, polityki społecznej i ładu korporacyjnego w swoich wewnętrznych procesach oraz informować o tym swoich klientów. Ponadto, aby pomóc inwestorom w porównywaniu śladu węglowego inwestycji, w przedmiotowych wnioskach wprowadza się nowe kategorie wskaźników referencyjnych niskoemisyjności oraz pozytywnego wpływu na emisyjność. Te wzajemnie uzupełniające się wnioski powinny ułatwić inwestowanie w zrównoważone projekty i aktywa w całej UE.

W szczególności niniejszy wniosek wprowadza jednolite kryteria pozwalające ustalić, czy dana działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo. Ponadto określono w nim proces wymagający zaangażowania wielostronnej platformy w celu utworzenia jednolitego unijnego systemu klasyfikacji w oparciu o określone kryteria służące ustaleniu, którą działalność gospodarczą można uznać za zrównoważoną.

Taki system zapewniłby podmiotom gospodarczym i inwestorom jasność w kwestii tego, którą działalność gospodarczą można uznać za zrównoważoną, co ułatwiałoby im podejmowanie decyzji inwestycyjnych. Oprócz tego taki system pomógłby w zapewnieniu, by strategie inwestycyjne były ukierunkowane na takie rodzaje działalności gospodarczej, które faktycznie przyczyniają się do osiągnięcia celów środowiskowych przy zachowaniu zgodności z minimalnymi standardami w zakresie polityki społecznej i ładu korporacyjnego. Większa jasność w kwestii tego, co można uznać za inwestycję zrównoważoną środowiskowo, ułatwi dostęp do transgranicznego rynku kapitałowego dla inwestycji zrównoważonych środowiskowo.

Zaproponowany przez Komisję pakiet wpisuje się w globalne starania na rzecz zapewnienia bardziej zrównoważonej gospodarki. Rządy na całym świecie obrały drogę bardziej zrównoważonego rozwoju naszej planety i gospodarki, przyjmując w 2016 r. porozumienie klimatyczne z Paryża oraz agendę Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ) na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030.

UE dąży do zapewnienia rozwoju zaspokajającego obecne potrzeby bez ograniczania możliwości zaspokajania potrzeb przyszłych pokoleń. Zrównoważony rozwój jest od dawna centralnym elementem projektu, jakim jest Unia Europejska. W traktatach UE uwzględniono jego wymiar społeczny i środowiskowy oraz uznano, że powinny one być rozpatrywane łącznie.

Przyjęty w 2016 r. komunikat Komisji w sprawie kolejnych kroków w kierunku zrównoważonej przyszłości Europy łączy cele zrównoważonego rozwoju 1 określone w agendzie ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 z europejskimi ramami polityki w celu zapewnienia, by we wszystkich unijnych działaniach i inicjatywach politycznych – realizowanych zarówno w UE, jak i na całym świecie – od samego początku uwzględniano cele zrównoważonego rozwoju. UE jest również w pełni zaangażowana w realizację swoich celów w zakresie klimatu i energii na 2030 r. oraz w uwzględnienie zrównoważonego rozwoju w strategiach politycznych UE, jak ogłosił Jean-Claude Juncker w Wytycznych politycznych dla Komisji Europejskiej 2 z 2014 r. W związku z tym wiele priorytetów politycznych Komisji Europejskiej wyznaczonych na lata 2014–2020 wpisuje się w unijne cele w zakresie klimatu oraz wdraża agendę ONZ na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030. Priorytety te obejmują plan inwestycyjny dla Europy 3 , pakiet dotyczący gospodarki o obiegu zamkniętym 4 , pakiet dotyczący unii energetycznej 5 , aktualizację strategii UE dotyczącej biogospodarki 6 , unię rynków kapitałowych 7  oraz budżet UE na lata 2014–2020, w tym Fundusz Spójności i projekty badawcze. Oprócz tego Komisja uruchomiła wielostronną platformę w celu monitorowania i wymiany najlepszych praktyk w zakresie wdrażania celów zrównoważonego rozwoju.

Aby kontynuować pracę grupy ekspertów wysokiego szczebla, w dniu 8 marca 2018 r. Komisja opublikowała Plan działania: finansowanie zrównoważonego wzrostu gospodarczego 10 . Zawierał on zobowiązanie dla Komisji do przedstawienia w drugim kwartale 2018 r. wniosku ustawodawczego, który zapewni stopniowe opracowywanie systematyki UE dotyczącej działań związanych ze zmianą klimatu oraz działalności zrównoważonej środowiskowo i społecznie, w oparciu, w stosownych przypadkach, o istniejący dorobek. Celem jest osadzenie przyszłej systematyki UE w prawie unijnym i stworzenie podstaw do korzystania z tego systemu klasyfikacji w różnych obszarach (np. normy, oznakowania, wskaźniki referencyjne zrównoważonego rozwoju).

•    Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•    Spójność z innymi obszarami polityki Unii

2.    PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•    Podstawa prawna

Art. 114 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) upoważnia Parlament Europejski i Radę do przyjęcia środków dotyczących zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich, które odnoszą się do ustanowienia i funkcjonowania rynku wewnętrznego. Art. 114 TFUE umożliwia UE podejmowanie działań służących usunięciu istniejących przeszkód w korzystaniu z podstawowych wolności oraz zapobieganiu powstawaniu tego rodzaju przeszkód, również takich, które utrudniają podmiotom gospodarczym, w tym inwestorom, faktyczne czerpanie korzyści z rynku wewnętrznego.

Obecnie różne państwa członkowskie stosują rozbieżne interpretacje, co można zaliczyć do zrównoważonych inwestycji. Niektóre państwa członkowskie dysponują systemami oznakowania lub inicjatywami rynkowymi, służącymi ustaleniu, które działania kwalifikują się jako ekologiczne do celów inwestycyjnych, z kolei inne państwa członkowskie nie mają żadnych odnośnych przepisów, lecz prawdopodobnie wprowadzą regulacje prawne w tym obszarze na podstawie własnej definicji zrównoważonych inwestycji. Oznakowania krajowe, które opierają się na różnych kryteriach klasyfikacji działalności gospodarczej jako zrównoważonej środowiskowo, utrudniają inwestorom porównywanie ekologicznych inwestycji, co z kolei zniechęca ich do dokonywania inwestycji transgranicznych.

Istniejące rozbieżności stanowią również obciążenie dla podmiotów gospodarczych, które muszą spełnić różne standardy obowiązujące w poszczególnych państwach członkowskich. Aby wyeliminować istniejące rozbieżności oraz zapobiec powstawaniu dalszych przeszkód w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego, w niniejszym wniosku przedstawiono standardową, unijną definicję działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo do celów inwestycyjnych. Celem niniejszego wniosku jest ujednolicenie pojęcia inwestycji zrównoważonych środowiskowo w całej Unii, co ułatwi inwestowanie w działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo zarówno na poziomie krajowym, jak i w kilku państwach UE. Ponadto takie ujednolicone pojęcie umożliwi podmiotom gospodarczym łatwiejsze przyciąganie inwestycji z zagranicy.

Art. 114 TFUE stanowi podstawę prawną, dzięki której UE może przyjąć niniejszy wniosek, ponieważ jego celem jest ułatwienie inwestowania w działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo w całej UE, bez względu na granice państwowe.

•    Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Niniejszy wniosek jest zgodny z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej (TUE). Zgodnie z tą zasadą działania mogą być podejmowane na poziomie UE jedynie wówczas, gdy zamierzonych celów nie można osiągnąć na niższym poziomie.

Próby podejmowania równoległych i nieskoordynowanych działań przez państwa członkowskie w tym obszarze mogłyby pogorszyć obecną sytuację braku jasności w kwestii tego, co stanowi działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo. Biorąc pod uwagę zobowiązania na rzecz realizacji celów polityki w dziedzinie środowiska i klimatu, zarówno na poziomie międzynarodowym (np. porozumienie paryskie), jak i UE, istnieje prawdopodobieństwo, że coraz więcej państw członkowskich będzie rozpatrywać możliwość wprowadzenia oznakowań dla zrównoważonych produktów finansowych, korzystając z indywidualnych, dopasowywanych systematyk. Oznaczałoby to wzmocnienie krajowych przeszkód dla funkcjonowania rynków kapitałowych, utrudniających pozyskiwanie funduszy na zrównoważone projekty. Dywersyfikacja systemów klasyfikacji nasiliłaby fragmentację rynku oraz spowodowałaby problemy w zakresie konkurencji, co z kolei zwiększyłoby koszty dla inwestorów i utrudniło im ocenę, co jest inwestycją zrównoważoną.

W związku z tym należy ujednolicić na poziomie UE kryteria pozwalające ustalić, co stanowi zrównoważoną działalność do celów inwestycyjnych. Następnie należy stworzyć jednolity unijny system klasyfikacji w ramach procesu angażującego wszystkie istotne zainteresowane strony. Ułatwi to podmiotom gospodarczym przyciąganie z całej UE kapitału na potrzeby zrównoważonych inwestycji. Będzie to pierwszy krok na rzecz przeciwdziałania „pseudoekologicznemu marketingowi”, co ułatwi inwestorom identyfikację kryteriów stosowanych przy klasyfikowaniu produktów finansowych jako ekologicznych lub zrównoważonych. W efekcie celem wniosku jest eliminacja niedociągnięć w obowiązujących ramach prawnych dzięki ustanowieniu jednolitych kryteriów służących ustaleniu, co jest inwestycją zrównoważoną środowiskowo. Działania na poziomie UE mogą skuteczniej zapewnić jednolitość i pewność prawną w odniesieniu do korzystania ze swobód traktatowych.

•    Proporcjonalność

•    Wybór instrumentu

3.    WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•    Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Opinie zainteresowanych stron zebrano w drodze konsultacji publicznych na temat wstępnego sprawozdania grupy ekspertów wysokiego szczebla ds. zrównoważonego finansowania, jak również ukierunkowanych wywiadów przeprowadzonych przez Komisję z instytucjami finansowymi. Zainteresowane strony zapytano o to, co powinna obejmować systematyka unijna, czy widzą potrzebę interwencji regulacyjnej oraz jaki zakres powinna wstępnie mieć taka systematyka UE. Opinie zebrane w odniesieniu do tych trzech tematów można podsumować w następujący sposób:

·Interwencja regulacyjna ze strony UE – większość respondentów opowiadała się za opracowaniem systematyki (tj. klasyfikacji zrównoważonych działalności gospodarczych) na poziomie UE. Wielu z nich stwierdziło, że systematyka UE powinna opierać się na istniejących ramach międzynarodowych (np. na wyznaczonych przez ONZ celach zrównoważonego rozwoju) i klasyfikacjach (np. na pracach w ramach inicjatywy dotyczącej obligacji klimatycznych, EUROSIF, grupy zadaniowej ds. ujawniania informacji finansowych związanych z klimatem itd.) lub przynajmniej powinna uwzględniać te ramy i klasyfikacje.

·Zakres – większość respondentów wskazała, że systematyka UE powinna ostatecznie obejmować wszystkie cele zrównoważonego rozwoju (środowiskowe i społeczne). Niektórzy respondenci opowiedzieli się za stopniowym podejściem, rozpoczynającym się od aspektu środowiskowego.

·Poziom szczegółowości – opinie różniły się, jeśli chodzi o pożądany poziom szczegółowości systematyki UE. Podczas gdy przedstawiciele branży finansowej zasadniczo opowiadali się za niewiążącą systematyką, inne zainteresowane strony (osoby prywatne i społeczeństwo obywatelskie) poparły bardziej szczegółową systematykę, określającą jasne definicje i (wymierne) kryteria.

•    Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

·być dostosowana do zadeklarowanych przez UE celów polityki publicznej, łącznie z wdrożeniem porozumienia paryskiego, celami zrównoważonego rozwoju;

·informować uczestników rynku kapitałowego, jakie znaczenie mają określone rodzaje działalności lub jaki wkład wnoszą;

·parametry systematyki oraz dane stanowiące ich podstawę powinny być łatwo dostępne oraz powinny zostać opracowane w ramach procesu angażującego wiele zainteresowanych stron, aby zapewnić poparcie rynkowe;

·być rozwijającym się narzędziem. Wiedza na temat zrównoważonego rozwoju jest dynamiczna i stale się zmienia, tak samo jak oczekiwania społeczne oraz potrzeby inwestycyjne i rynkowe. W związku z tym należy uznać, że systematyka reprezentuje najlepszą wiedzę, jaką obecnie dysponujemy, oraz uwzględnić fakt, że będzie ona wymagała ciągłej weryfikacji.

·przegląd i analizę działań podejmowanych na całym świecie w celu zdefiniowania ekologicznych produktów w kontekście obligacji ekologicznych, pożyczek i papierów notowanych;

·środki i zakres określania ekologicznych aktywów i działań na podstawie definicji, systematyk, metod oceniania i innych mechanizmów;

·wykaz dostępnych ekologicznych definicji, opisów i ocen wybranych definicji, jak również porównanie dostępnych ekologicznych systematyk sektorowych.

•    Ocena skutków

Wniosek uwzględnia opinie (pozytywną opinię z zastrzeżeniami z dnia 14 maja 2018 r. oraz wcześniejsze dwie negatywne opinie) wydane przez Radę ds. Kontroli Regulacyjnej. Wniosek oraz zmieniona ocena skutków uwzględniają uwagi przekazane przez Radę ds. Kontroli Regulacyjnej, która w swoich opiniach stwierdziła potrzebę wprowadzenia dostosowań przed dalszymi pracami nad tą inicjatywą.

Uwagi otrzymane w ramach trzeciej pozytywnej opinii skupiały się na:

·zapewnieniu jasności co do nadania znaczenia operacyjnego pojęciom „nie szkodzić” i „istotny wkład w zrównoważony rozwój”;

·zapewnieniu, że ramy monitorowania i oceny obejmują problemy i zagrożenia, które należy wziąć pod uwagę przy opracowywaniu technicznych kryteriów kwalifikacji;

·zwiększeniu przejrzystości co do bilansu kosztów i korzyści przy porównywaniu różnych opcji.

Powyższe zagadnienia zostały uwzględnione w ostatecznej, zmienionej wersji oceny skutków.

Uwagi, które Rada ds. Kontroli Regulacyjnej przekazała poprzednio, zostały w pełni uwzględnione we wniosku i w dołączonej do niego, zmienionej ocenie skutków i można je ująć w trzech szerszych obszarach problematycznych:

Po pierwsze – w szerszym ujęciu – Rada ds. Kontroli Regulacyjnej zasugerowała, że ocena skutków powinna lepiej wyjaśniać zakres, etapy realizacji i spójność różnych środków, w tym systematyki, oraz swój związek z innymi wnioskami. W ostatecznej wersji oceny skutków wprowadzono zatem następujące korzystne poprawki:

·lepiej opisano natychmiastowe i potencjalne przyszłe zastosowania systematyki, jak również sposób jej wdrożenia;

·wyjaśniono, że charakter i znaczenie kosztów, którymi zostaną obarczone zainteresowane strony, zostaną ocenione pod kątem ich skutków przed przyjęciem poszczególnych aktów delegowanych ustanawiających techniczne kryteria kwalifikacji;

·wyjaśniono kwestie spójności i komplementarności z istniejącym prawodawstwem UE i politykami unijnymi z innych obszarów (np. środowisko i klimat, energia, transport);

·wyjaśniono etapy realizacji i interakcje pomiędzy „systematyką środowiskową” i „systematyką społeczną”;

·wyjaśniono, w jaki sposób systematyka będzie rozszerzana i z czasem aktualizowana, jak również oszacowano związane z tym koszty administracyjne;

·wyjaśniono, w jaki sposób współprawodawcy będą informowani/angażowani w całym procesie ustanawiania technicznych kryteriów kwalifikacji.

Po drugie – konkretniej rzecz ujmując – Rada ds. Kontroli Regulacyjnej wyraziła wątpliwości co do natychmiastowego zastosowania systematyki i wyraziła obawy, że wprowadzenie obowiązkowego stosowania systematyki przez uczestników rynku finansowego, zanim osiągnie ona dostateczną stabilność i stopień zaawansowania, wiązałoby się z pewnymi zagrożeniami. W proponowanym tekście prawnym, który opiera się na ostatecznej, zmienionej ocenie skutków, odniesiono się do wspomnianych wątpliwości w następujący sposób:

·Szereg przepisów zawartych w niniejszym wniosku zapewnia, by systematyka była stosowana dopiero po osiągnięciu odpowiedniej stabilności i stopnia zaawansowania, co pozwoli uniknąć nieproporcjonalnych kosztów dla uczestników rynku finansowego. Dzięki takim zabezpieczeniom systematyka będzie stosowana dopiero pod koniec procesu konsultacji z zainteresowanymi stronami, który powinien stworzyć odpowiednie poparcie i właściwe zrozumienie koncepcji:

–Art. 18 stanowi, że operacyjna część niniejszego rozporządzenia (art. 3–12) zacznie obowiązywać sześć miesięcy po wejściu w życie aktów delegowanych. Oznacza to, że uczestnicy rynku finansowego nie będą musieli stosować kryteriów dotyczących działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo, aż będą dysponować dostatecznie dużą ilością czasu na zapoznanie się z przepisami oraz na przygotowanie się do ich stosowania.

–Uczestnicy rynku finansowego, którzy wprowadzają do obrotu produkty finansowe jako zrównoważone środowiskowo, zostaną zobowiązani do ujawniania odpowiednich informacji. Niniejszy wniosek zapewnia jednak, że stosowne obowiązki w zakresie ujawniania informacji nie spowodują nieproporcjonalnego obciążenia uczestników rynku finansowego. Art. 4 wprowadza wymóg ujawnienia, w jaki sposób i w jakim stopniu kryteria pozwalające ustalić zrównoważenie środowiskowe danej inwestycji, jak określono w ramach systematyki, zostały uwzględnione w procesach podejmowania decyzji inwestycyjnych. Dokładny zakres takiego obowiązku ujawniania informacji zostanie sprecyzowany w aktach delegowanych na podstawie szczegółowej oceny skutków.

–Administratorzy wskaźnika referencyjnego niskoemisyjności i wskaźnika referencyjnego pozytywnego wpływu na emisyjność będą mogli opracowywać swoje metody i wypełniać związane z nimi obowiązki w zakresie ujawniania informacji bez konieczności stosowania systematyki, która będzie stanowiła jedynie odniesienie dla wyboru aktywów bazowych stanowiących podstawę dla wskaźnika.

Po trzecie Rada ds. Kontroli Regulacyjnej wyraziła zaniepokojenie sposobem wdrażania sześciu celów środowiskowych systematyki, określonych w art. 5, w szczególności w odniesieniu do pojęcia „nie szkodzić” i jego interakcji z istniejącym prawodawstwem Unii, a także w odniesieniu do pojęcia „istotny wkład w zrównoważony rozwój”. Inna związana z tym obawa dotyczyła możliwego zakłócenia konkurencji przy ustanawianiu niejednolitych kryteriów dla różnych podsektorów. Problemy te zostały uwzględnione w ocenie skutków i niniejszy tekst prawny odzwierciedla je w następujący sposób:

·W motywach podkreślono, że akty delegowane ustanawiające techniczne kryteria kwalifikacji każdego z sześciu celów środowiskowych zostaną szczegółowo ocenione pod kątem skutków. W upoważnieniu dla Komisji określono, że oba zestawy kryteriów – zarówno te spełniające wymóg „nie szkodzić”, jak i te określające „istotny wkład w zrównoważony rozwój” dla danej działalności – zostaną uwzględnione razem w ramach pojedynczych aktów delegowanych dotyczących każdego z sześciu celów.

·W art. 14 ust. 1 lit. d) wprowadzono wymóg, by przy opracowywaniu technicznych kryteriów kwalifikacji wzięto pod uwagę istniejące właściwe prawodawstwo UE. 

·W art. 14 ust. 1 lit. h) wprowadzono wymóg, by techniczne kryteria kwalifikacji uwzględniały ryzyko związane z aktywami osieroconymi oraz potencjalny wpływ proponowanych środków na płynność rynku. Wspomniane rodzaje ryzyka, jak również wszelkie możliwe rodzaje ryzyka związane z oferowaniem niespójnych zachęt, będą rygorystycznie oceniane przy opracowywaniu technicznych kryteriów kwalifikacji w ramach aktów delegowanych, jak opisano w art. 14.

·Art. 14 ust. 1 lit. i) stanowi, że akty delegowane zostaną ustanowione dla poszczególnych celów w odniesieniu do wszystkich odpowiednich sektorów, aby nie zakłócać konkurencji. Motyw 27 potwierdza ten przepis.

·Art. 18 wprowadza dodatkowe zabezpieczenia dla stosowania systematyki przez uczestników rynku finansowego w przypadku odroczenia stosowania przepisów operacyjnych przedmiotowego rozporządzenia. Dzięki temu na uczestników rynku finansowego nie zostaną nałożone dodatkowe obowiązki, dopóki nie będzie istniała dostateczna jasność co do treści systematyki i zgodności z nią.

Wniosek jest zgodny z konkluzjami oceny skutków preferowanego wariantu.

W ramach oceny skutków przeanalizowano następujące warianty strategiczne:

·brak działania UE (wariant 1);

·unijna systematyka środowiskowa o średnim stopniu szczegółowości (wariant 2);

·unijna systematyka środowiskowa o wysokim stopniu szczegółowości (wariant 3).

W ramach wariantu 1 inicjatywy zorientowane na rynek lub oparte na mechanizmach rynkowych, mające różne zakresy, prawdopodobnie będą dalej rozwijane i będą konkurować z klasyfikacjami opracowanymi przez organy publiczne w przyszłości (np. EBI), i w związku z tym w okresie średnio- i długoterminowym nie powstanie żaden spójny i jednoznaczny system klasyfikacji zrównoważonej działalności. Może to ograniczyć możliwość przekierowania przepływów kapitału w stronę celów zrównoważonego rozwoju. Z drugiej strony wariant 2 przewiduje określenie sześciu unijnych celów środowiskowych oraz określenie i klasyfikację działalności gospodarczych (pogrupowanych według makrosektorów, sektorów i podsektorów), które jednoznacznie przyczyniają się do realizacji dowolnego z wymienionych celów. Jednak brak bardziej szczegółowych technicznych kryteriów kwalifikacji budzi wątpliwości co do (i) faktycznego ekologicznego charakteru systematyki przewidzianej w wariancie 2 (przedmiotowa systematyka mogłaby faworyzować działalność gospodarczą w podsektorze zdefiniowanym jako ekologiczny, nawet gdyby przynosiły one słabe efekty działalności środowiskowej) oraz (ii) wkładu w realizację konkretnego unijnego celu środowiskowego (np. brak wymiernych skutków również utrudnia zbieranie i monitorowanie danych).

Wariant 3 – który zamiast tego przewiduje rozwój technicznych kryteriów kwalifikacji właściwych dla podsektorów i konkretnego unijnego celu środowiskowego, do którego realizacji przyczyniają się dane sektory – jest wariantem preferowanym, ponieważ w pełni wyjaśnia, które rodzaje działalności są zrównoważone środowiskowo, również poprzez wyeliminowanie głównych braków określonych w ramach mniej szczegółowej systematyki (wariant 2). Biorąc pod uwagę skutki gospodarcze, jednolita klasyfikacja na poziomie UE pomogłaby w ustaleniu, które rodzaje działalności można uznać za zrównoważone, oraz umożliwiłaby wysyłanie odpowiednich sygnałów podmiotom gospodarczym, ponieważ przełożyłaby unijne cele polityczne na konkretne wskazówki, w jaki sposób powinno się określać właściwe projekty lub inwestycje. W związku z tym pomogłaby w ukierunkowaniu przepływów kapitału na zrównoważone inwestycje. Niniejsze rozporządzenie jest pierwszym krokiem w kierunku zapewnienia jasności, co można uznać za zrównoważone inwestycje, lecz sama systematyka zostanie opracowana w drodze aktów delegowanych. Skutki dla zainteresowanych stron zależą od ostatecznego wykorzystania systematyki oraz od jej szczegółowej konstrukcji. Jeśli chodzi o koszty, opracowanie takiej systematyki wymaga czasu i zasobów, co wpłynie również na budżet UE (zob. sekcja „Wpływ na budżet” poniżej).

Jeśli chodzi o wpływ na środowisko, po wdrożeniu unijnej systematyki oczekuje się, że będzie ona miała pozytywny pośredni wpływ na środowisko w UE. Poprzez zapewnienie jasności co do tego, co jest ekologiczne, unijna systematyka ułatwi inwestowanie w zrównoważone projekty i aktywa w całej UE. To powinno przyczynić się do osiągnięcia unijnych celów środowiskowych, np. zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych zgodnie z porozumieniem paryskim, oraz do przejścia na zasobooszczędną gospodarkę o obiegu zamkniętym. Dodatkowe inwestycje wynikające z większej przejrzystości i harmonizacji rynkowej mogą pomóc w zapewnieniu daleko idącej transformacji w zakresie zrównoważonego rozwoju, przewidzianej w politykach ochrony środowiska, które już obowiązują na poziomie UE i w poszczególnych państwach członkowskich. Inwestycje w sektory ekologiczne (np. energię odnawialną, efektywność energetyczną, gospodarowanie odpadami, renaturalizację) przełożyłyby się w ten sposób na natychmiastowe i długoterminowe korzyści dla środowiska, takie jak niższe poziomy zanieczyszczenia (np. powietrza, wody i gleby) i związane z nimi korzyści zdrowotne, mniejsze emisje gazów cieplarnianych, które w rezultacie złagodziłyby niebezpieczne skutki zmiany klimatu, oraz zachowanie i wzmocnienie kapitału naturalnego i usług ekosystemowych.

Jeśli chodzi o skutki społeczne, należy spodziewać się także pewnego pozytywnego, minimalnego wpływu społecznego, ponieważ niniejszy wniosek zawiera minimalne gwarancje, w tym odnoszące się do aspektów społecznych. Istotniejszych skutków społecznych można spodziewać się po przeglądzie proponowanej inicjatywy, który ostatecznie może wymagać uwzględnienia celów społecznych i działalności zrównoważonych społecznie w ramach klauzuli przeglądowej.

Niniejszy wniosek nie narusza praw podstawowych i jest zgodny z zasadami uznanymi w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, biorąc pod uwagę wymóg, że określona działalność gospodarcza zrównoważona środowiskowo musi być prowadzona z uwzględnieniem pewnych minimalnych gwarancji w zakresie polityki społecznej i ładu korporacyjnego.

4.    WPŁYW NA BUDŻET

Wniosek zawiera artykuł dotyczący utworzenia Platformy ds. zrównoważonego finansowania. Platforma ta pomoże Komisji w stopniowym rozwijaniu i aktualizacji unijnego systemu klasyfikacji. Będzie ona wykonywać inne zadania niezbędne do osiągnięcia celów określonych w planie działania na rzecz zrównoważonego finansowania, a w szczególności będzie doradzać Komisji w sprawie konieczności zmiany ram określonych w niniejszym wniosku. Będzie również monitorować przepływy kapitału w stronę zrównoważonych inwestycji oraz regularnie składać Komisji sprawozdania na ten temat.

Europejskie Urzędy Nadzoru (ESA) będą odgrywały kluczową rolę w opracowywaniu unijnej systematyki zrównoważonego rozwoju w celu zapewnienia, by taka systematyka była użyteczna dla instytucji finansowych, miała zastosowanie do produktów finansowych oraz była zgodna z unijnym prawem finansowym. Europejskie Urzędy Nadzoru będą odgrywały ważną rolę w zapewnieniu, by unijna systematyka zrównoważonego rozwoju była opracowywana w sposób przydatny pod kątem analizy scenariuszy klimatycznych i później pod kątem testów warunków skrajnych dotyczących klimatu. Do wykonania tych i innych zadań każdy urząd będzie potrzebował jednego dodatkowego pracownika pełnoetatowego począwszy od 2020 r., kiedy to można spodziewać się wejścia w życie różnych przepisów zawartych we wniosku.

Należy zauważyć, że wszelkie zapotrzebowania budżetowe Europejskich Urzędów Nadzoru wciąż będą podlegały wszystkim mechanizmom odpowiedzialności i audytu ustanowionym w rozporządzeniach w sprawie europejskich urzędów nadzoru w odniesieniu do przygotowywania, przyjmowania i wykonywania ich rocznych budżetów. Ponadto coroczna decyzja dotycząca wkładu równoważącego UE na rzecz Europejskich Urzędów Nadzoru i plany zatrudnienia tych urzędów (np. decyzja o poziomie zatrudnienia) nadal podlegałyby zatwierdzeniu przez Parlament Europejski i przez Radę, a także procedurze udzielania absolutorium dokonywanej przez Parlament Europejski z zalecenia Rady.

Europejska Agencja Środowiska także będzie ściśle zaangażowana w prace związane ze zrównoważonym finansowaniem, w szczególności poprzez przekazywanie swojej wiedzy technicznej w różnych obszarach środowiskowych w celu rozwinięcia i utrzymania unijnej systematyki zrównoważonego rozwoju, obejmującej wszystkie aspekty związane z klimatem i środowiskiem. Ponadto Europejska Agencja Środowiska będzie gromadziła i udostępniała dane dotyczące potrzeb inwestycyjnych i przepływów inwestycji w państwach członkowskich UE w ramach Obserwatorium ds. zrównoważonego finansowania, jak również będzie doradzała państwom członkowskim UE w zakresie opracowywania strategii rozwoju niskoemisyjnego i strategii zrównoważonego inwestowania. Do wykonania tych i innych zadań Europejska Agencja Środowiska będzie potrzebowała dwóch dodatkowych pracowników pełnoetatowych począwszy od 2020 r.

Komisja Europejska będzie odpowiadała za zarządzanie platformą (np. organizację jej posiedzeń i spotkań wszelkich podgrup, sporządzanie sprawozdań z postępów, przygotowywanie wniosków legislacyjnych, kontakty z Europejskimi Urzędami Nadzoru i Europejską Agencją Środowiska, utrzymanie narzędzia IT do współpracy, wynagradzanie ekspertów, wykonywanie innych zadań sekretarskich itd.). Do wykonania tych i innych zadań Komisja Europejska będzie potrzebowała dziesięciu pracowników pełnoetatowych począwszy od 2020 r. (8 AD i 2 AST).

Wpływ niniejszego wniosku na finanse i budżet wyjaśniono szczegółowo w ocenie skutków finansowych regulacji dołączonej do niniejszego wniosku.

Należy odnotować, że informacje przedstawione w ocenie skutków finansowych regulacji są zgodne z wnioskiem w sprawie wieloletnich ram finansowych po 2020 r.

5.    ELEMENTY FAKULTATYWNE

•    Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Jednolite kryteria pozwalające ustalić, czy działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo, zostaną opracowane i wdrożone na mocy późniejszych aktów delegowanych, w których zostaną zdefiniowane techniczne kryteria kwalifikacji. Te akty delegowane zostaną należycie ocenione pod kątem ich skutków. Podczas opracowywania technicznych kryteriów kwalifikacji zostanie uwzględniony w szczególności ich wpływ na konkurencję w ramach gałęzi przemysłu i między nimi, na istniejące ekologiczne produkty i rynki finansowe oraz na płynność rynków finansowych, jak również zostaną wzięte pod uwagę potencjalne ryzyka związane z oferowaniem niespójnych zachęt.

Przewiduje się, że co trzy lata – po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia – będzie przeprowadzana ocena i będzie sporządzane sprawozdanie. Komisja ma opublikować sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia, oceniające postępy w jego wdrażaniu, w celu opracowania technicznych kryteriów kwalifikacji dla działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo, oraz oceniające potrzebę przeglądu kryteriów określonych w niniejszym rozporządzeniu, pozwalających ustalić zrównoważenie środowiskowe danej działalności gospodarczej.

Komisja powinna również ocenić, czy należy ustanowić mechanizm weryfikacji przestrzegania kryteriów pozwalających ustalić zrównoważenie środowiskowe danej działalności gospodarczej.

Ponadto Komisja powinna ustalić, czy należy rozszerzyć zakres niniejszego rozporządzenia, tak aby obejmowało ono inne cele zrównoważonego rozwoju, w szczególności cele społeczne, jak również zastosowanie wspólnego pojęcia inwestycji zrównoważonych środowiskowo w prawie Unii i na poziomie państw członkowskich.

Wszelkie przyszłe wnioski legislacyjne Komisji przewidujące wiążące stosowanie unijnej klasyfikacji działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo w dalszych obszarach będą podlegały ocenie skutków zgodnie z zasadami lepszego stanowienia prawa.

Komisja jest zobowiązana do przekazania opracowanego przez siebie sprawozdania Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. Komisja jest zobowiązana do przedstawienia w stosownych przypadkach zmian niniejszego rozporządzenia.

•    Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Odracza się nim stosowanie rozporządzenia do daty po przyjęciu aktów delegowanych ustanawiających techniczne kryteria kwalifikacji w odniesieniu do poszczególnych celów środowiskowych. W związku z tym – w odniesieniu do poszczególnych celów środowiskowych – przepisy odnoszące się do każdego z celów środowiskowych będą stosowane dopiero w terminie sześciu miesięcy po ustanowieniu technicznych kryteriów kwalifikacji, aby dać zainteresowanym uczestnikom rynku dostatecznie dużo czasu na przygotowanie.

2018/0178 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie ustanowienia ram ułatwiających zrównoważone inwestycje

(Tekst mający znaczenie dla EOG)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom krajowym,

Uwzględniając opinię Europejskiego Banku Centralnego 18 ,

Uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego 19 ,

Stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Celem art. 3 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej jest ustanowienie rynku wewnętrznego działającego na rzecz trwałego rozwoju Europy, którego podstawę stanowią, między innymi, zrównoważony wzrost gospodarczy oraz wysoki poziom ochrony i poprawy jakości środowiska naturalnego.

(2)W dniu 25 września 2015 r. Zgromadzenie Ogólne ONZ przyjęło nowe globalne ramy zrównoważonego rozwoju: Agendę na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 20 , u której podstaw leżą cele zrównoważonego rozwoju obejmujące jego trzy filary: środowiskowy, społeczny i gospodarczy/dotyczący ładu korporacyjnego. Przyjęty w 2016 r. komunikat Komisji w sprawie kolejnych kroków w kierunku zrównoważonej przyszłości Europy 21 łączy cele zrównoważonego rozwoju z ramami polityki Unii w celu zapewnienia, by we wszystkich unijnych działaniach i inicjatywach politycznych – realizowanych zarówno w UE, jak i na całym świecie – od samego początku uwzględniano cele zrównoważonego rozwoju. W swoich konkluzjach z dnia 20 czerwca 2017 r. 22 Rada Europejska potwierdziła zobowiązanie Unii i państw członkowskich do wdrożenia Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju 2030 w pełni i w sposób spójny, kompleksowy, zintegrowany i skuteczny oraz w ścisłej współpracy z partnerami i innymi zainteresowanymi stronami.

(3)W 2016 r. Rada zawarła w imieniu Unii porozumienie paryskie 23 . W art. 2 ust. 1 lit. c) porozumienia paryskiego ustanowiono cel, jakim jest podjęcie bardziej zdecydowanych działań w związku ze zmianą klimatu, między innymi przez zapewnienie zgodności przepływów finansowych z dążeniem do niskiego poziomu emisji gazów cieplarnianych i rozwoju odpornego na zmiany klimatu.

(4)Zrównoważony rozwój oraz przejście na niskoemisyjną, odporną na zmianę klimatu i bardziej zasobooszczędną gospodarkę o obiegu zamkniętym mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia długoterminowej konkurencyjności gospodarki Unii. Zrównoważony rozwój jest od dawna centralnym elementem projektu, jakim jest Unia Europejska, a jego wymiar społeczny i środowiskowy znajduje potwierdzenie w Traktatach.

(5)W grudniu 2016 r. Komisja upoważniła grupę ekspertów wysokiego szczebla do opracowania nadrzędnej i kompleksowej strategii UE w zakresie zrównoważonego finansowania. W swoim sprawozdaniu opublikowanym 31 stycznia 2018 r. 24 grupa ekspertów wysokiego szczebla wzywa do utworzenia na poziomie UE solidnego technicznie systemu klasyfikacji, aby zapewnić jasność, które działania są „ekologiczne” lub „zrównoważone”, począwszy od łagodzenia zmiany klimatu.

(6)W marcu 2018 r. Komisja opublikowała swój plan działania „Finansowanie zrównoważonego wzrostu gospodarczego” 25 , w którym określono ambitną i kompleksową strategię w zakresie zrównoważonego finansowania. Jednym z celów określonych w tym planie działania jest ukierunkowanie przepływów kapitału na zrównoważone inwestowanie w celu osiągnięcia zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu. Utworzenie systemu jednolitej klasyfikacji zrównoważonych działań jest najważniejszym i najpilniejszym zadaniem przewidzianym w planie działania. W planie działania podkreślono, że podstawą dla ukierunkowania przepływów kapitału na zrównoważoną działalność powinno być wspólne rozumienie pojęcia „zrównoważony”. Na pierwszym etapie jasne wskazówki dotyczące działalności uznawanych za przyczyniające się do realizacji celów środowiskowych, powinny pomóc inwestorom w uzyskaniu informacji o inwestycjach finansujących działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo. Dalsze wskazówki dotyczące działalności wspierających inne cele zrównoważonego rozwoju, w tym cele społeczne, mogą zostać opracowane na późniejszym etapie.

(7)W decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1386/2013/UE 26 zaapelowano o zwiększenie wkładu sektora prywatnego w finansowanie wydatków dotyczących działań związanych ze środowiskiem i klimatem, szczególnie dzięki ustanowieniu zachęt i metodologii pobudzających przedsiębiorstwa do mierzenia środowiskowych kosztów ich działalności i zysków z korzystania z usług środowiskowych.

(8)Osiągnięcie celów zrównoważonego rozwoju w Unii wymaga przekierowania przepływów kapitału na zrównoważone inwestycje. Należy w pełni wykorzystać potencjał rynku wewnętrznego dla osiągnięcia tych celów. Należy również zapewnić, by przepływy kapitału przekierowywane na zrównoważone inwestycje nie były zakłócane na rynku wewnętrznym.

(9)Oferowanie produktów finansowych służących realizacji celów zrównoważenia środowiskowego jest skutecznym sposobem kierowania inwestycji prywatnych w stronę zrównoważonych działalności. Wymogi krajowe dotyczące wprowadzania do obrotu produktów finansowych i obligacji korporacyjnych jako zrównoważonych inwestycji, w szczególności wymogi ustanowione w celu umożliwienia właściwym podmiotom rynkowym korzystania z oznakowania krajowego, mają na celu zwiększenie zaufania inwestorów, zapewnienie widoczności i rozwiązanie problemów związanych z „pseudoekologicznym marketingiem”. „Pseudoekologiczny marketing” oznacza praktykę pozyskiwania nieuczciwej przewagi konkurencyjnej dzięki wprowadzaniu do obrotu produktu finansowego jako przyjaznego dla środowiska, kiedy w rzeczywistości produkt ten nie spełnia podstawowych norm środowiskowych. Obecnie tylko kilka państw członkowskich dysponuje systemami oznakowania. Systemy te opierają się na różnych systematykach klasyfikujących działalności gospodarcze zrównoważone środowiskowo. Biorąc pod uwagę zobowiązania polityczne wynikające z porozumienia paryskiego oraz te określone na poziomie Unii, prawdopodobnie coraz więcej państw członkowskich ustanowi systemy oznakowania lub inne wymogi nakładane na podmioty rynkowe, dotyczące produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych wprowadzanych do obrotu jako zrównoważone środowiskowo. Państwa członkowskie będą przy tym stosować własne systematyki krajowe w celu ustalenia, które inwestycje można uznać za zrównoważone. Jeśli takie wymogi krajowe będą opierać się na różnych kryteriach klasyfikacji działalności gospodarczej jako zrównoważonej środowiskowo, inwestorzy będą niechętnie dokonywać inwestycji transgranicznych ze względu na trudności w porównywaniu różnych możliwości inwestycyjnych. Ponadto podmioty gospodarcze, które chciałyby przyciągać inwestycje z całej Unii, musiałyby spełniać różne kryteria w różnych państwach członkowskich, aby ich działalność mogła zostać zaklasyfikowana jako zrównoważona środowiskowo do celów zgodności z różnym oznakowaniem. W związku z tym brak jednolitych kryteriów zwiększy koszty oraz znacznie zniechęci podmioty gospodarcze, utrudniając dostęp do transgranicznych rynków kapitałowych na potrzeby zrównoważonych inwestycji. Oczekuje się, że przeszkody w dostępie do transgranicznych rynków kapitałowych na potrzeby pozyskiwania środków na zrównoważone projekty będą narastać. W związku z tym należy zharmonizować na poziomie Unii kryteria pozwalające ustalić, czy dana działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo, aby zlikwidować przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego oraz zapobiec ich pojawianiu się w przyszłości. Dzięki takiej harmonizacji podmiotom gospodarczym będzie łatwiej pozyskiwać transgraniczne środki na swoją ekologiczną działalność, ponieważ możliwe będzie porównanie ich działalności gospodarczej w oparciu o jednolite kryteria, które pozwalają uznać daną działalność za aktywa bazowe dla inwestycji zrównoważonych środowiskowo. Ułatwi to zatem przyciąganie transgranicznych inwestycji w Unii.

(10)Ponadto, jeżeli uczestnicy rynku nie wyjaśnią inwestorom, w jaki sposób działalności, w które inwestują, przyczyniają się do realizacji celów środowiskowych, lub jeśli w swoich wyjaśnieniach użyją różnych pojęć „zrównoważonej” działalności gospodarczej, sprawdzenie i porównanie takich różnych produktów finansowych będzie dla inwestorów nieproporcjonalnie uciążliwe. Stwierdzono, że powyższa sytuacja może zniechęcać inwestorów do inwestowania w ekologiczne produkty finansowe. Ponadto brak zaufania inwestorów ma istotny negatywny wpływ na rynek zrównoważonych inwestycji. Wykazano również, że przepisy krajowe lub inicjatywy rynkowe zastosowane lub podjęte w celu rozwiązania tego problemu w granicach krajowych doprowadzą do rozdrobnienia rynku wewnętrznego. Jeśli uczestnicy rynku finansowego ujawnią, w jaki sposób produkty finansowe, uznawane przez nich za przyjazne dla środowiska, służą realizacji celów środowiskowych, oraz użyją do tego wspólnych w całej Unii kryteriów działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo, pomoże to inwestorom w porównywaniu przyjaznych dla środowiska możliwości inwestycyjnych w kontekście transgranicznym. Inwestorzy będą z większą pewnością inwestować w ekologiczne produkty finansowe w całej Unii, usprawniając funkcjonowanie rynku wewnętrznego.

(11)Aby zlikwidować istniejące przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego i zapobiec pojawianiu się takich przeszkód w przyszłości, państwa członkowskie powinny mieć obowiązek stosowania wspólnego pojęcia inwestycji zrównoważonych środowiskowo przy określaniu wymogów wobec podmiotów rynkowych na potrzeby oznakowania produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych wprowadzanych do obrotu jako produkty zrównoważone środowiskowo na poziomie krajowym. Z tych samych powodów zarządzający funduszami i inwestorzy instytucjonalni, którzy twierdzą, że realizują cele środowiskowe, powinni stosować takie samo pojęcie inwestycji zrównoważonych środowiskowo przy ujawnianiu informacji, w jaki sposób realizują te cele.

(12)Ustanowienie kryteriów działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo może zachęcić przedsiębiorstwa do dobrowolnego informowania na swoich stronach internetowych o prowadzonej działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo. Taka informacja nie tylko pomoże właściwym podmiotom na rynkach finansowych łatwo zidentyfikować, które przedsiębiorstwa prowadzą działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo, ale również ułatwi tym przedsiębiorstwom pozyskiwanie środków finansowych na swoją działalność ekologiczną.

(13)Unijna klasyfikacja działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo powinna umożliwić opracowanie przyszłych polityk unijnych, w tym ogólnounijnych norm dla produktów finansowych zrównoważonych środowiskowo, i ostateczne wprowadzenie oznakowań formalnie uznających zgodność z tymi normami w całej Unii. Jednolite wymogi prawne pozwalające zaklasyfikować inwestycje jako inwestycje zrównoważone środowiskowo, w oparciu o jednolite kryteria działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo, są niezbędne jako odniesienie dla przyszłego prawodawstwa Unii mającego ułatwiać dokonywanie takich inwestycji.

(14)W kontekście osiągania celów zrównoważonego rozwoju w Unii okazało się, że decyzje polityczne, na przykład utworzenie Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych, skutecznie przyczyniają się do przekierowania inwestycji sektora prywatnego – obok wydatków publicznych – na inwestycje zrównoważone. Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/1017 27 przewiduje docelowy udział inwestycji związanych z klimatem w portfelu projektów infrastrukturalnych i innowacyjnych w ramach Europejskiego Funduszu na rzecz Inwestycji Strategicznych w wysokości 40 %. Wspólne kryteria działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo mogą stanowić podstawę przyszłych podobnych inicjatyw UE wspierających inwestycje przyczyniające się do realizacji celów związanych z klimatem lub innych celów środowiskowych.

(15)Aby uniknąć fragmentacji rynku oraz szkód dla interesów konsumentów ze względu na różne koncepcje działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo, wymogi krajowe, które podmioty rynkowe powinny spełniać, jeśli chcą wprowadzać do obrotu produkty finansowe lub obligacje korporacyjne jako produkty zrównoważone środowiskowo, powinny opierać się na jednolitych kryteriach działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo. Wspomniane podmioty rynkowe obejmują uczestników rynku finansowego oferujących ekologiczne produkty finansowe oraz przedsiębiorstwa niefinansowe emitujące ekologiczne obligacje korporacyjne.

(16)Aby uniknąć szkodzenia interesom konsumentów, zarządzający funduszami i inwestorzy instytucjonalni oferujący produkty finansowe jako zrównoważone środowiskowo powinni ujawniać, w jaki sposób i w jakim stopniu stosują kryteria działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo w celu ustalenia zrównoważenia środowiskowego inwestycji. Dzięki ujawnionym informacjom inwestorzy powinni wiedzieć, jaki udział procentowy we wszystkich rodzajach działalności gospodarczej mają inwestycje finansujące działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo, i tym samym znać stopień zrównoważenia środowiskowego inwestycji. Komisja powinna określić, jakie informacje należy w tym celu ujawniać. Takie informacje powinny umożliwiać właściwym organom krajowym łatwą weryfikację przestrzegania obowiązku ujawniania informacji oraz egzekwowanie tego obowiązku zgodnie z obowiązującym prawem krajowym.

(17)Aby uniknąć obchodzenia obowiązku ujawniania informacji, obowiązek ten powinien mieć również zastosowanie w przypadku, gdy produkty finansowe są oferowane jako mające charakterystykę zbliżoną do inwestycji zrównoważonych środowiskowo, w tym inwestycji służących ochronie środowiska w szerokim znaczeniu. Uczestnicy rynku finansowego nie powinni być zobowiązani do inwestowania wyłącznie w działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo, określoną na podstawie technicznych kryteriów kwalifikacji zdefiniowanych w niniejszym rozporządzeniu. Powinno się ich zachęcać do informowania Komisji, gdy ich zdaniem działalność gospodarczą, która nie spełnia technicznych kryteriów kwalifikacji lub w przypadku której takich kryteriów dotychczas nie ustalono, należy uznać za zrównoważoną środowiskowo, aby ułatwić Komisji ocenę zasadności uzupełnienia lub aktualizacji tych technicznych kryteriów kwalifikacji.

(18)Należy również sporządzić wyczerpującą listę celów środowiskowych na potrzeby ustalenia, czy dana działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo.

(19)Cel środowiskowy dotyczący ochrony zdrowych ekosystemów należy interpretować z uwzględnieniem właściwych unijnych instrumentów legislacyjnych i nielegislacyjnych, w tym dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/147/WE 28 , dyrektywy Rady 92/43/EWG 29 , rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1143/2014 30 , europejskiej strategii ochrony różnorodności biologicznej do 2020 r. 31 , unijnej strategii na rzecz zielonej infrastruktury, dyrektywy Rady 91/676 32 , rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 511/2014 33 , rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 995/2010 34 , planu działań UE na rzecz egzekwowania prawa, zarządzania i handlu w dziedzinie leśnictwa 35 oraz planu działania UE przeciwko nielegalnemu handlowi dziką fauną i florą 36 .

(20)W odniesieniu do każdego celu środowiskowego należy określić jednolite kryteria pozwalające ustalić, które rodzaje działalności gospodarczej wnoszą istotny wkład w realizację danego celu. Jednym z elementów takich jednolitych kryteriów powinno być unikanie istotnych szkód dla realizacji któregokolwiek z celów środowiskowych określonych w niniejszym rozporządzeniu. Ma to na celu uniknięcie sytuacji, w której inwestycje są uważane za zrównoważone środowiskowo, mimo że działalność gospodarcza, która czerpie korzyści z tych inwestycji, szkodzi środowisku w zakresie przekraczającym jej wkład w realizację celu środowiskowego. Warunki dotyczące istotnego wkładu oraz nieprzynoszenia istotnych szkód powinny pozwolić, aby inwestycje w działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo rzeczywiście przyczyniały się do realizacji celów środowiskowych.

(21)Przypominając wspólne zobowiązanie Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji, dotyczące realizacji zasad zapisanych w Europejskim filarze praw socjalnych na rzecz zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu oraz uznając znaczenie międzynarodowych minimalnych standardów w zakresie praw człowieka i praw pracowniczych, jednym z warunków klasyfikacji działalności gospodarczej jako zrównoważonej środowiskowo powinno być przestrzeganie minimalnych gwarancji. Z tego powodu działalność gospodarczą powinno się klasyfikować jako zrównoważoną środowiskowo tylko wtedy, gdy jest ona prowadzona zgodnie z Deklaracją Międzynarodowej Organizacji Pracy (MOP) dotyczącą podstawowych zasad i praw w pracy oraz z ośmioma podstawowymi konwencjami MOP. W podstawowych konwencjach MOP określono prawa człowieka i prawa pracownicze, których przedsiębiorstwa muszą przestrzegać. Szereg tych norm międzynarodowych, w szczególności zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej oraz zasada niedyskryminacji, jest także zapisanych w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. Te minimalne gwarancje nie wykluczają stosowania – w stosownych przypadkach – surowszych wymogów dotyczących środowiska, zdrowia i bezpieczeństwa oraz zrównoważonego rozwoju społecznego określonych w prawie Unii.

(22)Biorąc pod uwagę szczegóły techniczne, które są niezbędne do oceny wpływu działalności gospodarczej na środowisko, oraz szybko zmieniający się charakter zarówno nauki, jak i techniki, należy regularnie dostosowywać kryteria działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo do tych zmian. Aby kryteria były aktualne oraz opierały się na dowodach naukowych i informacjach przekazywanych przez ekspertów i właściwe zainteresowane strony, warunki dotyczące istotnego wkładu i istotnej szkody powinny być określane bardziej szczegółowo dla różnych rodzajów działalności gospodarczej i podlegać regularnej aktualizacji. W tym celu Komisja powinna określić szczegółowe i odpowiednio skalibrowane techniczne kryteria kwalifikacji dla różnych rodzajów działalności gospodarczej na podstawie informacji technicznych przekazanych w ramach wielostronnej Platformy ds. zrównoważonego finansowania.

(23)Niektóre rodzaje działalności gospodarczej mają negatywny wpływ na środowisko, a istotny wkład w realizację przynajmniej jednego celu środowiskowego można osiągnąć poprzez ograniczenie tego negatywnego wpływu. W odniesieniu to takich rodzajów działalności gospodarczej należy określić techniczne kryteria kwalifikacji, które wymagałyby znacznej poprawy efektywności środowiskowej w porównaniu do, między innymi, średniej branżowej. W takich kryteriach należy również uwzględnić długoterminowy wpływ konkretnej działalności gospodarczej.

(24)Działalności gospodarczej nie powinno się uznawać za zrównoważoną środowiskowo, jeśli przynosi ona więcej szkód niż korzyści dla środowiska. Techniczne kryteria kwalifikacji powinny określać minimalne wymogi niezbędne do uniknięcia istotnych szkód dla realizacji innych celów. Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna zapewnić, by kryteria te opierały się na dostępnych dowodach naukowych i były regularnie aktualizowane. W przypadku, gdy ocena naukowa nie pozwala na określenie ryzyka z dostateczną pewnością, zastosowanie, zgodnie z art. 191 TFUE, powinna mieć zasada ostrożności.

(25)Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna uwzględnić właściwe prawo Unii, jak również już istniejące nielegislacyjne instrumenty unijne, w tym rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) 66/2010 37 , unijny system ekozarządzania i audytu 38 , unijne kryteria dotyczące ekologicznych zamówień publicznych 39 oraz bieżące prace nad przepisami dotyczącymi śladu środowiskowego produktów i organizacji 40 . Aby uniknąć niepotrzebnych niespójności z klasyfikacjami działalności gospodarczej, obowiązującymi już do innych celów, Komisja powinna również uwzględnić klasyfikacje statystyczne dotyczące sektora towarów i usług środowiskowych, a mianowicie klasyfikację działalności i wydatków związanych z ochroną środowiska (CEPA) oraz klasyfikację działalności związanych z gospodarką zasobami (CReMA) 41 .

(26)Podczas ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna uwzględnić w ramach analizy kosztów i korzyści również specyfikę sektora infrastruktury oraz środowiskowe, społeczne i gospodarcze efekty zewnętrzne. W tym względzie Komisja powinna wziąć pod uwagę pracę organizacji międzynarodowych, np. OECD, oraz właściwe unijne prawodawstwo i normy, w tym dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2001/42/WE 42 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/92/UE 43 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/23/UE 44 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/24/UE 45 , dyrektywę Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/25/UE 46 oraz aktualną metodykę. W tym kontekście techniczne kryteria kwalifikacji powinny promować odpowiednie ramy zarządzania, uwzględniające czynniki środowiskowe, społeczne i związane z ładem korporacyjnym, o których mowa w popieranych przez ONZ zasadach odpowiedzialnego inwestowania 47 , na wszystkich etapach cyklu życia projektu.

(27)Aby uniknąć zakłócania konkurencji przy pozyskiwaniu środków finansowych na działalność gospodarczą zrównoważoną środowiskowo, techniczne kryteria kwalifikacji powinny zapewniać, by wszystkie rodzaje działalności gospodarczej prowadzonej w danym sektorze można było zaklasyfikować jako zrównoważone środowiskowo i by były one traktowane jednakowo, jeśli w równym stopniu przyczyniają się do realizacji jednego lub większej liczby celów środowiskowych określonych w niniejszym rozporządzeniu. Potencjalne możliwości wkładu w realizację tych celów środowiskowych mogą jednak różnić się między sektorami, co powinno zostać odzwierciedlone w przedmiotowych kryteriach. Niemniej jednak – w ramach każdego sektora – kryteria te nie powinny w nieuczciwy sposób stawiać określonych rodzajów działalności gospodarczej w gorszej sytuacji od innych rodzajów działalności gospodarczej, jeśli jedne i drugie w takim samym stopniu przyczyniają się realizacji celów środowiskowych.

(28)Podczas ustanawiania technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja powinna ocenić, czy przyjęcie tych kryteriów działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo spowoduje powstanie aktywów osieroconych lub oferowanie niespójnych zachęt oraz czy wpłynie to negatywnie na płynność rynków finansowych.

(29)Aby uniknąć ponoszenia przez podmioty gospodarcze nadmiernych kosztów przestrzegania przepisów, Komisja powinna ustanowić takie techniczne kryteria kwalifikacji, które zapewniają dostateczną jasność prawa, są możliwe do zrealizowania, łatwe w stosowaniu oraz których przestrzeganie można zweryfikować w rozsądnych granicach kosztowych.

(30)Aby zapewnić, że inwestycje są kierowane w stronę działalności gospodarczych, które wywierają największy pozytywny wpływ na realizację celów środowiskowych, Komisja powinna priorytetowo potraktować ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji dla takich rodzajów działalności gospodarczej, które potencjalnie wnoszą największy wkład w realizację celów środowiskowych.

(31)Należy ustanowić odpowiednie techniczne kryteria kwalifikacji dla sektora transportowego, w tym dla aktywów ruchomych, w których powinno się uwzględnić fakt, że sektor transportu, w tym przewozy międzynarodowe, generuje blisko 26 % łącznych emisji gazów cieplarnianych w Unii. Jak wykazano w planie działania na rzecz finansowania zrównoważonego wzrostu gospodarczego 48 , udział sektora transportowego w dodatkowych rocznych potrzebach inwestycyjnych w zakresie zrównoważonego rozwoju w Unii wynosi 30 %; m.in. sektor ten potrzebuje inwestycji w formie zwiększenia elektryfikacji lub przejścia na czystsze rodzaje transportu poprzez wspieranie przesunięcia międzygałęziowego i zarządzanie ruchem.

(32)Szczególnie istotne jest, aby w trakcie przygotowań do opracowania technicznych kryteriów kwalifikacji Komisja przeprowadziła odpowiednie konsultacje, zgodnie z wymogami lepszego stanowienia prawa. W proces ustanawiania i aktualizacji technicznych kryteriów kwalifikacji powinny być zaangażowane również właściwe zainteresowane strony; proces ten powinien opierać się na doradztwie ekspertów mających sprawdzoną wiedzę i doświadczenie w przedmiotowych obszarach. W tym celu Komisja powinna utworzyć Platformę ds. zrównoważonego finansowania. Platforma ta powinna składać się z ekspertów reprezentujących zarówno sektor publiczny, jak i prywatny. Przedstawiciele sektora publicznego powinni obejmować ekspertów Europejskiej Agencji Środowiska, Europejskich Urzędów Nadzoru i Europejskiego Banku Inwestycyjnego. Eksperci z sektora prywatnego powinni obejmować przedstawicieli wszystkich właściwych zainteresowanych stron, w tym podmiotów rynku finansowego, uniwersytetów, instytucji badawczych, stowarzyszeń i organizacji. Platforma powinna doradzać Komisji w sprawie opracowywania, analizy i przeglądu technicznych kryteriów kwalifikacji, w tym ich potencjalnego wpływu na wycenę tych aktywów, które w ramach istniejących praktyk rynkowych do czasu przyjęcia technicznych kryteriów kwalifikacji były uważane za aktywa ekologiczne. Platforma powinna również doradzać Komisji w sprawie tego, czy techniczne kryteria kwalifikacji są odpowiednie dla dalszych zastosowań w ramach przyszłych inicjatyw politycznych Unii, ukierunkowanych na ułatwianie zrównoważonych inwestycji.

(33)Aby określić wymagania przewidziane w niniejszym rozporządzeniu, a w szczególności aby ustanowić i zaktualizować szczegółowe i odpowiednio skalibrowane techniczne kryteria kwalifikacji dla różnych rodzajów działalności gospodarczej, pozwalające ustalić, co stanowi istotny wkład i istotną szkodę dla realizacji celów środowiskowych, należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej w odniesieniu do przekazywania informacji niezbędnych do spełnienia obowiązku ujawniania informacji określonego w art. 4 ust. 3 oraz technicznych kryteriów kwalifikacji, o których mowa w art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2 i art. 11 ust. 2. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r. W szczególności, aby zapewnić udział na równych zasadach Parlamentu Europejskiego i Rady w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te powinny otrzymywać wszelkie dokumenty w tym samym czasie, co eksperci państw członkowskich, a eksperci Parlamentu Europejskiego i Rady powinni systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.

(34)Aby zapewnić właściwym podmiotom dostateczną ilość czasu na zapoznanie się z kryteriami działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo, określonymi w niniejszym rozporządzeniu, oraz przygotowanie się do ich stosowania, obowiązki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu powinny zacząć obowiązywać – w odniesieniu do poszczególnych celów środowiskowych – w terminie sześciu miesięcy po przyjęciu właściwych technicznych kryteriów kwalifikacji.

(35)Stosowanie niniejszego rozporządzenia powinno być regularnie poddawane przeglądowi w celu oceny postępów w procesie opracowywania technicznych kryteriów kwalifikacji działalności zrównoważonej środowiskowo, stosowania definicji inwestycji zrównoważonych środowiskowo, oraz oceny tego, czy należy ustanowić mechanizm weryfikacji przestrzegania kryteriów. Taki przegląd powinien również zawierać ocenę, czy zakres niniejszego rozporządzenia należy rozszerzyć w celu uwzględnienia celów zrównoważonego rozwoju społecznego.

(36)Ponieważ cele niniejszego rozporządzenia nie mogą zostać osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, lecz mogą zostać lepiej osiągnięte na poziomie Unii, ze względu na potrzebę wprowadzenia na poziomie Unii jednolitych kryteriów działalności gospodarczej zrównoważonej środowiskowo Unia może przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule, niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tych celów,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Rozdział I

Przedmiot, zakres stosowania i definicje

Artykuł 1
Przedmiot i zakres stosowania

1.Niniejszym rozporządzeniem ustanawia się kryteria służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo, w celu określenia stopnia zrównoważenia środowiskowego inwestycji.

2.Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie do:

a)przyjętych przez państwa członkowskie lub Unię środków określających wszelkie wymogi nakładane na podmioty rynkowe w odniesieniu do produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych, które są wprowadzane do obrotu jako zrównoważone środowiskowo;

b)uczestników rynku finansowego oferujących produkty finansowe jako inwestycje zrównoważone środowiskowo lub jako inwestycje o podobnych cechach.

Artykuł 2
Definicje

1.Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)„inwestycja zrównoważona środowiskowo” oznacza inwestycję, w ramach której finansuje się przynajmniej jedną działalność gospodarczą, która na podstawie niniejszego rozporządzenia kwalifikuje się jako zrównoważona środowiskowo;

b)„uczestnicy rynku finansowego” oznaczają uczestników rynku finansowego w rozumieniu art. 2 lit. a) [wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia w sprawie ujawniania informacji dotyczących zrównoważonych inwestycji i ryzyka dla zrównoważonego rozwoju oraz w sprawie zmiany dyrektywy (UE) 2016/2341];

c)„produkty finansowe” oznaczają produkty finansowe w rozumieniu art. 2 lit. j) [wniosek Komisji dotyczący rozporządzenia w sprawie ujawniania informacji dotyczących zrównoważonych inwestycji i ryzyka dla zrównoważonego rozwoju oraz w sprawie zmiany dyrektywy (UE) 2016/2341];

d)„łagodzenie zmiany klimatu” oznacza proces polegający na utrzymaniu wzrostu średniej temperatury na świecie o znacznie mniej niż 2 °C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej i ograniczeniu wzrostu temperatury do 1,5 °C powyżej poziomów sprzed epoki przemysłowej;

e)„przystosowanie się do zmiany klimatu” oznacza proces przystosowania się do rzeczywistych i spodziewanych warunków klimatycznych i ich skutków;

f)„gaz cieplarniany” oznacza gaz cieplarniany wymieniony w załączniku I do rozporządzenia (UE) nr 525/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady 49 ;

g)„gospodarka o obiegu zamkniętym” oznacza możliwie jak najdłuższe utrzymywanie wartości produktów, materiałów i zasobów w gospodarce oraz minimalizowanie powstawania odpadów, również poprzez stosowanie hierarchii postępowania z odpadami określonej w art. 4 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/98/WE 50 ;

h)„zanieczyszczenie” oznacza:

(i)bezpośrednie lub pośrednie wprowadzenie – w wyniku działalności człowieka – substancji, wibracji, ciepła, hałasu lub innej substancji zanieczyszczającej do powietrza, wody lub ziemi, co może zagrażać zdrowiu ludzi lub jakości środowiska, spowodować szkody materialne, obniżenie walorów środowiskowych lub kolizję z innymi uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska;

(ii)w kontekście środowiska morskiego – zanieczyszczenie w rozumieniu art. 3 ust. 8 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/56/WE 51 ;

i)„zdrowy ekosystem” oznacza ekosystem, który jest w dobrym stanie fizycznym, chemicznym i biologicznym lub ekosystem o dobrej jakości fizycznej, chemicznej i biologicznej;

j)„efektywność energetyczna” oznacza bardziej efektywne wykorzystanie energii na wszystkich etapach łańcucha energetycznego, od produkcji po zużycie energii końcowej;

k)„dobry stan środowiska” oznacza dobry stan środowiska w rozumieniu art. 3 ust. 5 dyrektywy 2008/56/WE;

l)„wody morskie” oznaczają wody morskie w rozumieniu w art. 3 ust. 1 dyrektywy 2008/56/WE;

m)„wody powierzchniowe”, „wody śródlądowe”, „wody przejściowe” i „wody przybrzeżne” mają takie samo znaczenie jak w art. 2 pkt 1, 3, 6 i 7 dyrektywy 2000/60/WE 52 ;

n)„zrównoważona gospodarka leśna” oznacza wykorzystywanie lasów i gruntów leśnych w taki sposób i z taką intensywnością, by utrzymać ich różnorodność biologiczną, wydajność, potencjał regeneracyjny, żywotność oraz potencjał w zakresie spełniania obecnie, jak i w przyszłości, odpowiednich funkcji ekologicznych, gospodarczych i społecznych, na szczeblu lokalnym, krajowym i globalnym, oraz by nie powodować szkód w innych ekosystemach.

Rozdział II

Zrównoważona środowiskowo działalność gospodarcza

Artykuł 3
Kryteria zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej

Do celów określenia stopnia zrównoważenia środowiskowego inwestycji działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo, jeżeli spełnia wszystkie następujące kryteria:

a)działalność gospodarcza przyczynia się znacząco do realizacji przynajmniej jednego z celów środowiskowych określonych w art. 5 zgodnie z art. 6–11;

b)działalność gospodarcza nie szkodzi istotnie realizacji żadnego z celów środowiskowych określonych w art. 5 zgodnie z art. 12;

c)działalność gospodarcza jest prowadzona zgodnie z minimalnymi gwarancjami określonymi w art. 13;

d)działalność gospodarcza spełnia techniczne kryteria kwalifikacji, które Komisja określiła zgodnie z art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2 i art. 11 ust. 2.

Artykuł 4
Stosowanie kryteriów zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej

1.Państwa członkowskie stosują określone w art. 3 kryteria służące ustaleniu, czy dana działalność gospodarcza jest zrównoważona środowiskowo, na potrzeby wszelkich środków określających wymogi nakładane na podmioty rynkowe w odniesieniu do produktów finansowych lub obligacji korporacyjnych, które są wprowadzane do obrotu jako „zrównoważone środowiskowo”.

2.Uczestnicy rynku finansowego oferujący produkty finansowe jako inwestycje zrównoważone środowiskowo lub jako inwestycje o podobnych cechach, ujawniają informacje na temat tego, w jaki sposób i w jakim stopniu określone w art. 3 kryteria zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej stosuje się do ustalenia zrównoważenia środowiskowego inwestycji. W przypadku gdy uczestnicy rynku finansowego uznają, że działalność gospodarcza, która nie spełnia technicznych kryteriów kwalifikacji ustanowionych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem lub w odniesieniu do której te kryteria przeglądu technicznego nie zostały jeszcze określone, powinna zostać uznana za zrównoważoną środowiskowo, mogą o tym powiadomić Komisję.

3.Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 16 w celu uzupełnienia ust. 2 na potrzeby określenia informacji wymaganych przepisami tego ustępu, uwzględniając techniczne kryteria kwalifikacji określone zgodnie z niniejszym rozporządzeniem. Informacje te umożliwiają inwestorom określenie:

a)wartości procentowej udziałów kapitałowych w przedsiębiorstwach prowadzących zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą;

b)odsetka inwestycji finansujących zrównoważoną środowiskowo działalność gospodarczą w stosunku do wszystkich rodzajów działalności gospodarczej.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z ust. 3 do dnia 31 grudnia 2019 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 1 lipca 2020 r. Komisja może zmienić ten akt delegowany, w szczególności w świetle zmian aktów delegowanych przyjętych na podstawie art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2 i art. 11 ust. 2.

Artykuł 5
Cele środowiskowe

Do celów niniejszego rozporządzenia określa się następujące cele środowiskowe:

1)łagodzenie zmiany klimatu;

2)przystosowanie się do zmiany klimatu;

3)zrównoważone wykorzystanie i ochrona zasobów wodnych i morskich;

4)przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym, zapobieganie powstawaniu odpadów i ich recykling;

5)zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola;

6)ochrona zdrowych ekosystemów.

Artykuł 6
Istotny wkład w łagodzenie zmiany klimatu

1.Daną działalność gospodarczą uznaje się za mającą istotny wkład w łagodzenie zmiany klimatu, jeżeli działalność ta w istotny sposób przyczynia się do ustabilizowania stężenia gazów cieplarnianych w atmosferze na poziomie pozwalającym zapobiec groźnej antropogenicznej ingerencji w system klimatyczny poprzez unikanie lub ograniczanie emisji gazów cieplarnianych bądź poprzez zwiększanie pochłaniania gazów cieplarnianych za pomocą jednego z następujących środków, w tym poprzez innowację procesową lub produktową:

a)wytwarzanie, przechowywanie lub wykorzystywanie energii ze źródeł odnawialnych lub energii neutralnej dla klimatu (w tym energii neutralnej pod względem emisji dwutlenku węgla), również dzięki wykorzystaniu innowacyjnych technologii o potencjale znacznych oszczędności w przyszłości lub dzięki niezbędnemu wzmocnieniu sieci;

b)poprawa efektywności energetycznej;

c)rozpowszechnienie mobilności ekologicznej lub neutralnej dla klimatu;

d)przejście na wykorzystywanie materiałów odnawialnych;

e)zwiększenie wychwytywania i składowania dwutlenku węgla;

f)stopniowe wycofywanie antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych, również pochodzących z paliw kopalnych;

g)stworzenie infrastruktury energetycznej wymaganej do obniżenia emisyjności systemów energetycznych;

h)produkowanie czystych i wydajnych paliw ze źródeł odnawialnych lub neutralnych pod względem emisji dwutlenku węgla.

2.Komisja przyjmuje akty delegowane zgodnie z art. 16 w celu:

(a)uzupełnienia ust. 1 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji określających warunki, zgodnie z którymi daną działalność gospodarczą uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za mającą istotny wkład w łagodzenie zmiany klimatu;

b)uzupełnienia art. 12 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego, czy daną działalność gospodarczą, w odniesieniu do której ustanowiono kryteria kwalifikacji zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za istotnie szkodliwą dla realizacji przynajmniej jednego z tych celów.

3.Komisja ustanawia techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 2, w jednym akcie delegowanym, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 14.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w ust. 2, do dnia 31 grudnia 2019 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 1 lipca 2020 r.

Artykuł 7
Istotny wkład w przystosowanie się do zmiany klimatu

1.Daną działalność gospodarczą uznaje się za mającą istotny wkład w przystosowanie się do zmiany klimatu, jeżeli działalność ta w istotny sposób przyczynia się do ograniczenia negatywnych skutków obecnych i spodziewanych warunków klimatycznych lub zapobieżenia nasileniu lub przenoszeniu negatywnych skutków zmiany klimatu, za pomocą następujących środków:

a)zapobieganie negatywnym skutkom zmiany klimatu dla danej działalności gospodarczej związanym z konkretną lokalizacją lub konkretnym kontekstem bądź ograniczanie tych skutków, co poddaje się ocenie i szereguje pod względem ważności przy użyciu dostępnych prognoz klimatycznych;

b)zapobieganie negatywnym skutkom, jakie zmiana klimatu może stwarzać dla środowiska naturalnego i zbudowanego, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, bądź ograniczanie tych skutków, co poddaje się ocenie i szereguje pod względem ważności przy użyciu dostępnych prognoz klimatycznych.

2.Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 16 w celu:

a)uzupełnienia ust. 1 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji określających warunki, zgodnie z którymi daną działalność gospodarczą uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za mającą istotny wkład w przystosowanie się do zmiany klimatu;

b)uzupełnienia art. 12 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego, czy daną działalność gospodarczą, w odniesieniu do której ustanowiono kryteria kwalifikacji zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za istotnie szkodliwą dla realizacji przynajmniej jednego z tych celów.

3.Komisja ustanawia techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 2, w jednym akcie delegowanym, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 14.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w ust. 2, do dnia 31 grudnia 2019 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 1 lipca 2020 r.

Artykuł 8
Istotny wkład w zrównoważone wykorzystanie i ochronę zasobów wodnych i morskich

1.Daną działalność gospodarczą uznaje się za mającą istotny wkład w zrównoważone wykorzystanie i ochronę zasobów wodnych i morskich, jeżeli działalność ta znacząco przyczynia się do dobrego stanu wód, w tym wód słodkich, wód przejściowych i wód przybrzeżnych, lub do dobrego stanu środowiska wód morskich, za pomocą jednego z następujących środków:

a)ochrona środowiska wodnego przed szkodliwymi skutkami odprowadzania ścieków komunalnych i przemysłowych poprzez zapewnienie odpowiedniego zbierania i oczyszczania ścieków komunalnych i przemysłowych zgodnie z art. 3, 4, 5 i 11 dyrektywy Rady 91/271/EWG 53 ;

b)ochrona zdrowia ludzkiego przed szkodliwymi skutkami wszelkiego zanieczyszczenia wody pitnej, przez zapewnienie, by była ona wolna od wszelkich mikroorganizmów, pasożytów i substancji, które stanowią potencjalne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego, oraz by spełniała minimalne wymagania określone w częściach A i B załącznika I do dyrektywy Rady 98/83/WE 54 , a także zwiększenie dostępu obywateli do czystej wody pitnej;

c)wydobywanie wody zgodnie z celem, jakim jest dobry stan ilościowy, jak określono w tabeli 2.1.2 załącznika V do dyrektywy 2000/60/WE;

d)poprawa efektywności zużycia wody, umożliwianie ponownego wykorzystania wody lub jakakolwiek inna działalność, która przyczynia się do ochrony lub poprawy jakości wód w Unii zgodnie z dyrektywą 2000/60/WE;

e)zapewnienie zrównoważonego korzystania z usług ekosystemu morskiego lub przyczynianie się do dobrego stanu środowiska wód morskich, ustalane w oparciu o wskaźniki jakości określone w załączniku I do dyrektywy 2008/56/WE, jak sprecyzowano w decyzji Komisji (UE) 2017/848 55 .

2.Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 16 w celu:

a)uzupełnienia ust. 1 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji określających warunki, zgodnie z którymi daną działalność gospodarczą uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za mającą istotny wkład w zrównoważone wykorzystanie i ochronę zasobów wodnych i morskich;

b)uzupełnienia art. 12 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego, czy daną działalność gospodarczą, w odniesieniu do której ustanowiono kryteria kwalifikacji zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za istotnie szkodliwą dla realizacji przynajmniej jednego z tych celów.

3.Komisja ustanawia techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 2, w jednym akcie delegowanym, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 14.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w ust. 2, do dnia 1 lipca 2022 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 31 grudnia 2022 r.

Artykuł 9
Istotny wkład w gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz w zapobieganie powstawaniu odpadów i ich recykling

1.Daną działalność gospodarczą uznaje się za mającą istotny wkład w przejście na gospodarkę o obiegu zamkniętym, zapobieganie powstawaniu odpadów i ich recykling, jeżeli działalność ta przyczynia się istotnie do realizacji tego celu środowiskowego za pomocą jednego z następujących środków:

a)bardziej efektywne wykorzystanie surowców w produkcji, m.in. poprzez ograniczenie zużycia surowców pierwotnych oraz zwiększenie wykorzystania produktów ubocznych i odpadów;

b)zwiększenie trwałości produktów, a także możliwości ich naprawy, aktualizacji lub ponownego wykorzystania;

c)zwiększenie recyklingu produktów, w tym poszczególnych materiałów zawartych w produktach, m.in. poprzez zastąpienie lub ograniczone stosowanie produktów i materiałów, które nie nadają się do recyklingu;

d)ograniczenie zawartości substancji niebezpiecznych w materiałach i produktach;

e)przedłużenie okresu użytkowania produktów, m.in. poprzez ich ponowne wykorzystanie, regenerację, aktualizację, naprawę bądź wymianę między konsumentami;

f)zwiększenie wykorzystania surowców wtórnych i poprawa ich jakości, również poprzez wysokiej jakości recykling odpadów;

g)ograniczenie wytwarzania odpadów;

h)intensyfikacja działań w zakresie przygotowania do ponownego użycia i recyklingu odpadów;

i)unikanie spalania i trwałego składowania odpadów;

j)unikanie powstawania i usuwanie nieczystości i innych zanieczyszczeń spowodowanych niewłaściwym gospodarowaniem odpadami;

k)efektywniejsze korzystanie z naturalnych zasobów energii.

2.Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 16 w celu:

a)uzupełnienia ust. 1 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji określających warunki, zgodnie z którymi daną działalność gospodarczą uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za mającą istotny wkład w gospodarkę o obiegu zamkniętym oraz w zapobieganie powstawaniu odpadów i ich recykling;

b)uzupełnienia art. 12 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego, czy daną działalność gospodarczą, w odniesieniu do której ustanowiono kryteria kwalifikacji zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za istotnie szkodliwą dla realizacji przynajmniej jednego z tych celów.

3.Komisja ustanawia techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 2, w jednym akcie delegowanym, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 14.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w ust. 2, do dnia 1 lipca 2021 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 31 grudnia 2021 r.

Artykuł 10
Istotny wkład w zapobieganie zanieczyszczeniom i w ich kontrolę

1.Daną działalność gospodarczą uznaje się za mającą istotny wkład w zapobieganie zanieczyszczeniom i w ich kontrolę, jeżeli działalność ta przyczynia się wysokiego poziomu ochrony środowiska przed zanieczyszczeniami za pomocą jednego z następujących środków:

a)zmniejszenie emisji zanieczyszczeń do powietrza, wody i gleby, innych niż emisje gazów cieplarnianych;

b)poprawa jakości powietrza, wody i gleby na obszarach, na których prowadzona jest dana działalność gospodarcza, przy jednoczesnym minimalizowaniu negatywnych skutków dla zdrowia ludzi i dla środowiska;

c)minimalizowanie znaczących szkodliwych skutków dla zdrowia ludzi i dla środowiska wynikających z produkcji i stosowania chemikaliów.

2.Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 16 w celu:

a)uzupełnienia ust. 1 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji określających warunki, zgodnie z którymi daną działalność gospodarczą uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za mającą istotny wkład w zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrolę;

b)uzupełnienia art. 12 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego, czy daną działalność gospodarczą, w odniesieniu do której ustanowiono kryteria kwalifikacji zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za istotnie szkodliwą dla realizacji przynajmniej jednego z tych celów.

3.Komisja ustanawia techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 2, w jednym akcie delegowanym, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 14.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w ust. 2, do dnia 1 lipca 2021 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 31 grudnia 2021 r.

Artykuł 11
Istotny wkład w ochronę zdrowych ekosystemów

1.Do celów niniejszego rozporządzenia daną działalność gospodarczą uznaje się za mającą istotny wkład w utrzymanie zdrowych ekosystemów, jeżeli działalność ta przyczynia się istotnie do ochrony, zachowania i zwiększenia różnorodności biologicznej oraz usług ekosystemowych, zgodnie z odpowiednimi unijnymi instrumentami legislacyjnymi i nielegislacyjnymi, za pomocą jednego z następujących środków:

a)ochrona przyrody (siedlisk, gatunków); ochrona, przywrócenie i poprawa stanu ekosystemów i ich zdolności do dostarczania usług;

b)zrównoważone gospodarowanie gruntami, w tym odpowiednia ochrona różnorodności biologicznej gleby; neutralność degradacji gruntów oraz rekultywacja terenów zanieczyszczonych;

c)zrównoważone praktyki rolnicze, również te, które przyczyniają się do powstrzymania wylesiania i utraty siedlisk lub zapobiegania tym procesom;

d)zrównoważona gospodarka leśna.

2.Komisja przyjmuje akt delegowany zgodnie z art. 16 w celu:

a)uzupełnienia ust. 1 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji określających warunki, zgodnie z którymi daną działalność gospodarczą uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za mającą istotny wkład w ochronę zdrowych ekosystemów;

b)uzupełnienia art. 12 poprzez ustanowienie technicznych kryteriów kwalifikacji służących ustaleniu, dla każdego odpowiedniego celu środowiskowego, czy daną działalność gospodarczą, w odniesieniu do której ustanowiono kryteria kwalifikacji zgodnie z lit. a) niniejszego ustępu, uznaje się do celów niniejszego rozporządzenia za istotnie szkodliwą dla realizacji przynajmniej jednego z tych celów.

3.Komisja ustanawia techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 2, w jednym akcie delegowanym, biorąc pod uwagę wymogi określone w art. 14.

4.Komisja przyjmuje akt delegowany, o którym mowa w ust. 2, do dnia 1 lipca 2022 r. w celu zapewnienia jego wejścia w życie w dniu 31 grudnia 2022 r.

Artykuł 12
Istotna szkodliwość dla realizacji celów środowiskowych

Do celów art. 3 lit. b) daną działalność gospodarczą uznaje się za istotnie szkodliwą dla:

a)łagodzenia zmiany klimatu, jeżeli działalność ta prowadzi do znaczących emisji gazów cieplarnianych;

b)przystosowania się do zmiany klimatu, jeżeli działalność ta prowadzi do nasilenia negatywnych skutków obecnych i spodziewanych warunków klimatycznych dla środowiska naturalnego i zbudowanego, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, oraz poza tym środowiskiem;

c)zrównoważonego wykorzystania i ochrony zasobów wodnych i morskich, jeżeli działalność ta jest w istotnym stopniu niekorzystna dla dobrego stanu wód, w tym wód słodkich, wód przejściowych i wód przybrzeżnych, lub dla dobrego stanu środowiska wód morskich Unii;

d)gospodarki o obiegu zamkniętym, zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu, jeżeli działalność ta prowadzi do znaczącego braku efektywności w wykorzystaniu materiałów na przynajmniej jednym z etapów cyklu życia produktów, również pod względem trwałości produktów, a także możliwości ich naprawy, aktualizacji, ponownego wykorzystania lub recyklingu; bądź jeżeli działalność ta prowadzi do znaczącego wzrostu wytwarzania, spalania lub składowania odpadów;

e)zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, jeżeli działalność ta prowadzi do znaczącego wzrostu emisji substancji zanieczyszczających do powietrza, wody lub ziemi w porównaniu z sytuacją sprzed rozpoczęcia tej działalności;

f)zdrowych ekosystemów, jeżeli działalność ta jest w istotnym stopniu szkodliwa dla dobrego stanu ekosystemów.

Artykuł 13
Minimalne gwarancje

Minimalne gwarancje, o których mowa w art. 3 lit. c), są to procedury stosowane przez przedsiębiorstwo prowadzące działalność gospodarczą, które mają zapewnić przestrzeganie zasad i praw określonych w ośmiu podstawowych konwencjach określonych w Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy, a mianowicie: prawo do tego, aby nie być zmuszanym do pracy przymusowej, wolność zrzeszania się, prawo pracowników do organizowania się, prawo do rokowań zbiorowych, równe wynagrodzenia dla pracowników płci męskiej i żeńskiej za pracę takiej samej wartości, niedyskryminowanie pod względem szans i traktowania w zakresie zatrudnienia i wykonywania zawodu, a także prawo dzieci do tego, by nie być zmuszanym do pracy.

Artykuł 14
Wymogi dotyczące technicznych kryteriów kwalifikacji

1.Techniczne kryteria kwalifikacji przyjęte zgodnie z art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2 i art. 11 ust. 2 muszą:

a)określać najistotniejsze potencjalne wkłady w realizację danego celu środowiskowego, biorąc pod uwagę nie tylko krótkoterminowe, lecz również długoterminowe skutki danej działalności gospodarczej;

b)określać minimalne wymogi, które należy spełnić, aby uniknąć istotnych szkód dla realizacji któregokolwiek z odpowiednich celów środowiskowych;

c)mieć charakter jakościowy i/lub ilościowy oraz w miarę możliwości muszą obejmować progi;

d)w stosownych przypadkach opierać się na unijnych systemach oznakowania i certyfikacji, metodach oceny śladu środowiskowego oraz unijnych systemach klasyfikacji statystycznej, a także uwzględniać wszelkie odpowiednie obowiązujące przepisy Unii;

e)opierać się na jednoznacznych dowodach naukowych oraz uwzględniać, w stosownych przypadkach, zasadę ostrożności określoną w art. 191 TFUE;

f)uwzględniać wpływ na środowisko samej działalności gospodarczej, jak również produktów i usług oferowanych w ramach tej działalności gospodarczej, zwłaszcza poprzez analizę ich wytwarzania, wykorzystania i wycofywania z użytku;

g)uwzględniać charakter i skalę działalności gospodarczej;

h)uwzględniać potencjalny wpływ na płynność na rynku, ryzyko porzucenia niektórych zasobów w wyniku utraty ich wartości ze względu na przejście na bardziej zrównoważoną gospodarkę, a także ryzyko stworzenia niespójnych zachęt;

i)obejmować wszystkie istotne rodzaje działalności gospodarczej w danym sektorze i gwarantować jednakowe traktowanie tych działalności, jeżeli w równym stopniu przyczyniają się do realizacji przynajmniej jednego celu środowiskowego, aby uniknąć zakłóceń konkurencji na rynku;

j)być ustalone tak, aby ułatwiały weryfikację zgodności z tymi kryteriami, gdy tylko jest to możliwe.

2.Techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, obejmują również kryteria dotyczące działalności związanych z przejściem na czystą energię, w szczególności w dziedzinie efektywności energetycznej i energii ze źródeł odnawialnych, w takim zakresie, w jakim działalności te istotnie przyczyniają się do realizacji celów środowiskowych.

3.Techniczne kryteria kwalifikacji, o których mowa w ust. 1, obejmują również kryteria dotyczące działalności związanych z przejściem na ekologiczną lub neutralną dla klimatu mobilność, w szczególności dzięki przesunięciom międzygałęziowym, środkom efektywności energetycznej i paliwom alternatywnym, w takim zakresie, w jakim działalności te istotnie przyczyniają się do realizacji celów środowiskowych.

4.Komisja regularnie dokonuje przeglądu kryteriów, o których mowa w ust. 1, oraz w razie potrzeby zmienia odpowiednie akty delegowane przyjęte zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w celu dostosowania ich do postępu naukowego i technicznego.

Artykuł 15
Platforma ds. zrównoważonego finansowania

1.Komisja ustanawia Platformę ds. zrównoważonego finansowania, składającą się z:

a)przedstawicieli:

(i)Europejskiej Agencji Środowiska;

(ii)Europejskich Urzędów Nadzoru;

(iii)Europejskiego Banku Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu Inwestycyjnego;

b)ekspertów reprezentujących odpowiednie zainteresowane strony z sektora prywatnego;

c)ekspertów działających we własnym imieniu, z udokumentowaną wiedzą i doświadczeniem w dziedzinach objętych niniejszym rozporządzeniem.

2.Platforma ds. zrównoważonego finansowania:

a)doradza Komisji w kwestii technicznych kryteriów kwalifikacji, o których mowa w art. 14, a także w kwestii ewentualnej potrzeby aktualizacji tych kryteriów;

b)analizuje skutki technicznych kryteriów kwalifikacji pod względem potencjalnych kosztów i korzyści płynących z ich stosowania;

c)pomaga Komisji w analizie wniosków zainteresowanych stron w sprawie opracowania lub zmiany technicznych kryteriów kwalifikacji dla danego rodzaju działalności gospodarczej;

d)doradza Komisji w kwestii przydatności technicznych kryteriów kwalifikacji do ewentualnych dalszych zastosowań;

e)monitoruje przepływy finansowe na rzecz zrównoważonych inwestycji i składa Komisji regularne sprawozdania na ten temat;

f)doradza Komisji w kwestii ewentualnej konieczności zmiany niniejszego rozporządzenia.

3.Platformie ds. zrównoważonego finansowania przewodniczy Komisja.

Artykuł 16
Wykonywanie przekazanych uprawnień

1.Powierzenie Komisji uprawnień do przyjęcia aktów delegowanych podlega warunkom określonym w niniejszym artykule.

2.Uprawnienia do przyjęcia aktów delegowanych, o których mowa w art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2 oraz art. 11 ust. 2, powierza się Komisji na czas nieokreślony od dnia [Data wejścia w życie niniejszego rozporządzenia].

3.Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 2, może zostać w dowolnym momencie odwołane przez Parlament Europejski lub przez Radę. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie określonych w niej uprawnień. Decyzja o odwołaniu staje się skuteczna od następnego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej lub w określonym w tej decyzji późniejszym terminie. Nie wpływa ona na ważność jakichkolwiek już obowiązujących aktów delegowanych.

4.Przed przyjęciem aktu delegowanego Komisja konsultuje się z ekspertami wyznaczonymi przez każde państwo członkowskie zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym w sprawie lepszego stanowienia prawa z dnia 13 kwietnia 2016 r.

5.Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja przekazuje go równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

6.Akt delegowany przyjęty na podstawie art. 4 ust. 3, art. 6 ust. 2, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2, art. 9 ust. 2, art. 10 ust. 2 oraz art. 11 ust. 2 wchodzi w życie tylko wówczas, gdy ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyraziły sprzeciwu w terminie dwóch miesięcy od przekazania tego aktu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, lub gdy, przed upływem tego terminu, zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie wniosą sprzeciwu. Termin ten przedłuża się o dwa miesiące z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady.

Rozdział III

Przepisy końcowe

Artykuł 17
Klauzula przeglądowa

1.Najpóźniej do dnia 31 grudnia 2021 r. i co trzy lata po tym terminie Komisja publikuje sprawozdanie dotyczące stosowania niniejszego rozporządzenia. W sprawozdaniu tym ocenia się:

a)postępy w wykonywaniu niniejszego rozporządzenia w odniesieniu do opracowywania technicznych kryteriów kwalifikacji zrównoważonej środowiskowo działalności gospodarczej;

b)ewentualną konieczność zmiany określonych w niniejszym rozporządzeniu kryteriów uznawania danej działalności gospodarczej za zrównoważoną środowiskowo;

c)zasadność rozszerzenia zakresu stosowania niniejszego rozporządzenia na inne cele zrównoważonego rozwoju, w szczególności na cele społeczne;

d)stosowanie definicji zrównoważonych środowiskowo inwestycji w prawie Unii, a także na poziomie państw członkowskich, w tym zasadność stworzenia mechanizmu weryfikacji zgodności z kryteriami określonymi w niniejszym rozporządzeniu.

2.Sprawozdanie to jest przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie. W razie potrzeby Komisja przedstawia wraz ze sprawozdaniem stosowne wnioski.

Artykuł 18
Wejście w życie i stosowanie

1.Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie dwudziestego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

2.Art. 3–13 niniejszego rozporządzenia stosuje się:

a)w odniesieniu do celów środowiskowych, o których mowa w art. 5 pkt 1 i 2, od dnia 1 lipca 2020 r.;

b)w odniesieniu do celów środowiskowych, o których mowa w art. 5 pkt 4 i 5, od dnia 31 grudnia 2021 r.;

c)w odniesieniu do celów środowiskowych, o których mowa w art. 5 pkt 3 i 6, od dnia 31 grudnia 2022 r.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

OCENA SKUTKÓW FINANSOWYCH REGULACJI

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1,1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1,2.Dziedziny polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1,3.Charakter wniosku/inicjatywy

1,4.Cel(e)

1,5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1,6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

1,7.Planowane tryby zarządzania

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2,1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

2,2.System zarządzania i kontroli

2,3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3,1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

3,2.Szacunkowy wpływ na wydatki 

3.2.1.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki [organu]

3.2.3.Szacunkowy wpływ na zasoby ludzkie [organu]

3.2.4.Zgodność z obowiązującymi wieloletnimi ramami finansowymi

3.2.5.Udział osób trzecich w finansowaniu

3,3.Szacunkowy wpływ na dochody

1.STRUKTURA WNIOSKU/INICJATYWY

1.1.Tytuł wniosku/inicjatywy

1.2.Dziedziny polityki, których dotyczy wniosek/inicjatywa

1.3.Charakter wniosku/inicjatywy

☑ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy nowego działania będącego następstwem projektu pilotażowego/działania przygotowawczego 56  

◻ Wniosek/inicjatywa wiąże się z przedłużeniem bieżącego działania 

◻ Wniosek/inicjatywa dotyczy działania, które zostało przekształcone pod kątem nowego działania 

1.4.Cel(e)

1.4.1.Wieloletnie cele strategiczne Komisji wskazane we wniosku/inicjatywie

1.4.2.Cel(e) szczegółowy(e)

1.4.3.Oczekiwane wyniki i wpływ

Należy wskazać, jakie efekty przyniesie wniosek/inicjatywa beneficjentom/grupie docelowej.

1.4.4.Wskaźniki wyników i wpływu

Należy określić wskaźniki, które umożliwią monitorowanie realizacji wniosku/inicjatywy.

1.5.Uzasadnienie wniosku/inicjatywy

1.5.1.Potrzeby, które należy zaspokoić w perspektywie krótko- lub długoterminowej

1.5.2.Wartość dodana z tytułu zaangażowania Unii Europejskiej (może wynikać z różnych czynników, na przykład korzyści koordynacyjnych, pewności prawa, większej efektywności lub komplementarności). Na potrzeby tego punktu „wartość dodaną z tytułu zaangażowania Unii” należy rozumieć jako wartość wynikającą z unijnej interwencji wykraczającą poza wartość, która zostałaby wytworzona przez same państwa członkowskie.

1.5.3.Główne wnioski wyciągnięte z podobnych działań

1.5.4.Spójność z innymi właściwymi instrumentami oraz możliwa synergia

1.6.Okres trwania działania i jego wpływ finansowy

◻ Wniosek/inicjatywa o ograniczonym okresie trwania

–◻    Okres trwania wniosku/inicjatywy: od [DD/MM]RRRR r. do [DD/MM]RRRR r.

–◻ Okres trwania wpływu finansowego: od RRRR r. do RRRR r.

☑ Wniosek/inicjatywa o nieograniczonym okresie trwania

–Wprowadzenie w życie z okresem rozruchu od RRRR r. do RRRR r.,

–po którym następuje faza operacyjna.

1.7.Planowane tryby zarządzania 57  

☑ Bezpośrednie zarządzanie przez Komisję przez

–◻    agencje wykonawcze

◻ Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

☑ Zarządzanie pośrednie poprzez przekazanie zadań związanych z wykonaniem budżetu:

◻ organizacjom międzynarodowym i ich agencjom (należy wyszczególnić);

◻ EBI oraz Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu;

☑ organom, o których mowa w art. 208 i 209;

◻ organom prawa publicznego;

◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu, które świadczą usługi użyteczności publicznej, o ile zapewniają one odpowiednie gwarancje finansowe;

◻ podmiotom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego oraz które zapewniają odpowiednie gwarancje finansowe;

◻ osobom odpowiedzialnym za wykonanie określonych działań w dziedzinie wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym podstawowym akcie prawnym.

Uwagi

2.ŚRODKI ZARZĄDZANIA

2.1.Zasady nadzoru i sprawozdawczości

Określić częstotliwość i warunki

2.2.System zarządzania i kontroli

2.2.1.Zidentyfikowane ryzyko

2.2.2.Przewidywane metody kontroli

2.3.Środki zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom

Określić istniejące lub przewidywane środki zapobiegania i ochrony

3.SZACUNKOWY WPŁYW FINANSOWY WNIOSKU/INICJATYWY

3.1.Działy wieloletnich ram finansowych i linie budżetowe po stronie wydatków, na które wniosek/inicjatywa ma wpływ

·Istniejące linie budżetowe

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

·Nowe linie budżetowe, o których utworzenie się wnioskuje

Według działów wieloletnich ram finansowych i linii budżetowych

3.2.Szacunkowy wpływ na wydatki

3.2.1.Synteza szacunkowego wpływu na wydatki

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku) 67

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.2.Szacunkowy wpływ na środki operacyjne

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych

–☑    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków operacyjnych, jak określono poniżej:

Środki na zobowiązania w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

3.2.3.Szacowany wpływ na zasoby ludzkie

3.2.3.1.Streszczenie

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych

–☑    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania środków administracyjnych, jak określono poniżej:

w mln EUR (do trzech miejsc po przecinku)

Zakłada się, że planowany termin rekrutacji to 1 stycznia 2020 r.

Zakłada się, że planowany termin rekrutacji to 1 stycznia 2020 r.

Zakłada się, że planowany termin rekrutacji to 1 stycznia 2020 r.

Zakłada się, że planowany termin rekrutacji to 1 stycznia 2020 r.

3.2.3.2.Szacowane zapotrzebowanie na zasoby ludzkie macierzystej DG oraz powiązanych DG/służb

–◻    Wniosek/inicjatywa nie wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich.

–☑    Wniosek/inicjatywa wiąże się z koniecznością wykorzystania zasobów ludzkich, jak określono poniżej:

Wartości szacunkowe należy wyrazić w pełnych kwotach (lub najwyżej z dokładnością do jednego miejsca po przecinku)