KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 18.4.2018

COM(2018) 196 final

2018/0093(NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru

UZASADNIENIE

1.KONTEKST WNIOSKU

•Przyczyny i cele wniosku

Dynamicznie rozwijające się gospodarki Azji Południowo-Wschodniej, z 600 milionami konsumentów i szybko rosnącą klasą średnią, są kluczowymi rynkami dla eksporterów i inwestorów z Unii Europejskiej. Z łączną kwotą 208 mld EUR w handlu towarami i 77 mld EUR w handlu usługami (2016 r.) Stowarzyszenie Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN) jako całość jest trzecim co do wielkości partnerem handlowym UE spoza Europy – po Stanach Zjednoczonych i Chinach. Jednocześnie całkowita kwota 263 mld EUR bezpośrednich inwestycji zagranicznych (2016 r.) w ASEAN czyni z UE pierwszego bezpośredniego inwestora zagranicznego na tym obszarze; ASEAN jako całość jest z kolei drugim co do wielkości bezpośrednim azjatyckim inwestorem zagranicznym w UE – o łącznej wartości bezpośrednich inwestycji zagranicznych wynoszącej 116 mld EUR (2016 r.).

–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru;

–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru;

–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Singapuru, z drugiej strony;

–wniosek dotyczący decyzji Rady w sprawie zawarcia Umowy o ochronie inwestycji między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Singapuru, z drugiej strony.

•Spójność z przepisami obowiązującymi w tej dziedzinie polityki

•Spójność z innymi politykami Unii

2.PODSTAWA PRAWNA, POMOCNICZOŚĆ I PROPORCJONALNOŚĆ

•Podstawa prawna

Z uwagi na opinię Trybunału i w świetle szeroko zakrojonych dyskusji na temat struktury prowadzonych z Radą i Parlamentem Europejskim po otrzymaniu tejże opinii początkowo wynegocjowany tekst został dostosowany, tak aby stworzyć dwie odrębne umowy: Umowę o wolnym handlu oraz Umowę o ochronie inwestycji.

Zgodnie z opinią 2/15 wszystkie obszary objęte Umową o wolnym handlu UE–Singapur wchodzą w zakres kompetencji UE, a ściślej w zakres art. 91, art. 100 ust. 2 i art. 207 TFUE. Wszystkie merytoryczne postanowienia dotyczące ochrony inwestycji w ramach Umowy o ochronie inwestycji, w zakresie, w jakim odnoszą się one do bezpośrednich inwestycji zagranicznych, są objęte zakresem art. 207 TFUE.

Umowa o wolnym handlu UE–Singapur ma zostać podpisana przez Unię na mocy decyzji Rady wydanej na podstawie art. 218 ust. 5 TFUE i zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady wydanej na podstawie art. 218 ust. 6 TFUE, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego.

Dodano ponadto art. 218 ust. 7 TFUE jako podstawę prawną, Rada powinna bowiem upoważnić Komisję do zatwierdzenia stanowiska Unii w sprawie pewnych zmian do Umowy o wolnym handlu z uwagi na fakt, że Umowa ta przewiduje przyspieszone lub uproszczone procedury zatwierdzania takich zmian. W związku z tym Komisja powinna być upoważniona do zatwierdzenia zmian lub poprawek, które mają zostać przyjęte przez Komitet ds. Handlu zgodnie z art. 9.18 (Zmiany i sprostowania związane z zakresem) w odniesieniu do załączników 9-A do 9-I oraz zgodnie z art. 10.17 (System ochrony oznaczeń geograficznych) i 10.18 (Zmiana wykazu oznaczeń geograficznych) Umowy o wolnym handlu w odniesieniu do załączników 10-A i 10-B.

Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur ma zostać podpisana przez Unię na mocy decyzji Rady wydanej na podstawie art. 218 ust. 5 TFUE i zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady wydanej na podstawie art. 218 ust. 6 TFUE, po uzyskaniu zgody Parlamentu Europejskiego i ratyfikacji przez państwa członkowskie zgodnie z ich procedurami wewnętrznymi.

•Pomocniczość (w przypadku kompetencji niewyłącznych)

Jak potwierdzono w opinii 2/15, Umowa o wolnym handlu UE–Singapur w wersji przedstawionej Radzie nie obejmuje żadnych kwestii nienależących do wyłącznych kompetencji UE.

Jeżeli chodzi o Umowę o ochronie inwestycji, Trybunał potwierdził, że – zgodnie z art. 207 TFUE – UE ma wyłączne kompetencje w odniesieniu do wszystkich merytorycznych przepisów o ochronie inwestycji, w zakresie, w jakim odnoszą się one do bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Trybunał potwierdził także wyłączną kompetencję UE w odniesieniu do mechanizmu rozstrzygania sporów między państwami dotyczących ochrony inwestycji. Ponadto Trybunał stwierdził, że UE ma kompetencje dzielone w odniesieniu do inwestycji pośrednich i do rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem (co zostało później zastąpione w Umowie o ochronie inwestycji systemem trybunału inwestycyjnego), gdy państwa członkowskie są pozwanym 2 . Elementy te nie mogą zostać oddzielone w spójny sposób od przepisów materialnych lub od rozstrzygania sporów międzypaństwowych i w związku z tym powinny być włączane do umów na szczeblu UE.

•Proporcjonalność

Wniosek jest zgodny z wizją określoną w strategii „Europa 2020” i przyczynia się do osiągnięcia celów UE w zakresie handlu i rozwoju.

•Wybór instrumentu

Wniosek jest zgodny z art. 218 TFUE, który przewiduje, że to Rada przyjmuje decyzje dotyczące umów międzynarodowych. Nie istnieje żaden inny instrument prawny, który mógłby posłużyć do osiągnięcia celu wyrażonego w niniejszym wniosku.

3.WYNIKI OCEN EX POST, KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI I OCEN SKUTKÓW

•Oceny ex post/kontrole sprawności obowiązującego prawodawstwa

Po zakończeniu większej części negocjacji z Singapurem wewnętrzny zespół pod kierunkiem głównego ekonomisty DG ds. Handlu przeprowadził analizę korzyści gospodarczych spodziewanych w związku z Umową. Zgodnie z wynikami analizy wywóz UE do Singapuru może wzrosnąć o około 1,4 mld EUR w okresie dziesięciu lat, podczas gdy wywóz z Singapuru do UE mógłby wzrosnąć o 3,5 mld EUR – wartość ta obejmuje dostawy z wielu unijnych spółek zależnych w Singapurze z powrotem do UE.

Z uwagi na duże różnice w wielkości obu gospodarek, a także stosunkowo otwarty charakter gospodarki Singapuru, nieuniknione są różnice w wielkości korzyści płynących z Umowy dla obu partnerów. Analiza przewiduje, że realny PKB UE mógłby wzrosnąć o około 550 mln EUR w okresie dziesięciu lat, podczas gdy gospodarka Singapuru mogłaby wzrosnąć o 2,7 mld EUR w tym samym okresie.

Te oszacowania możliwego wpływu Umowy na gospodarkę są uważane za konserwatywne ze względu na trudności z dokładnym ilościowym wyrażeniem skutków zniesienia barier pozataryfowych, co jest kluczowym elementem Umowy.

Z uwagi na rolę Singapuru jako centrum handlu towarami i usługami między Europą i Azją Południowo-Wschodnią istnieje też prawdopodobieństwo, że korzyści z Umowy będą jeszcze większe, jeśli – i kiedy – UE zawrze umowy z innymi państwami członkowskimi ASEAN.

Szacunki oparte na modelowaniu ekonomicznym nie obejmują ponadto strategicznej wartości, jaką mają dla UE Umowa o wolnym handlu UE–Singapur oraz Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur jako kluczowe porozumienia w szerszym programie UE w regionie ASEAN i na terenie całej Azji. Umowa o wolnym handlu UE–Singapur będzie drugim pod względem skali, po Umowie o wolnym handlu UE–Korea, unijnym porozumieniem handlowym z kluczowym partnerem z Azji; Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur będzie z kolei pierwszą umową o ochronie inwestycji, jaką UE zawiera z partnerem azjatyckim.

•Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Przed rozpoczęciem negocjacji dwustronnych z Singapurem wykonawca zewnętrzny przeprowadził ocenę wpływu Umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN na zrównoważony rozwój 3 , by zbadać potencjalne skutki gospodarcze, społeczne i środowiskowe bliższej współpracy gospodarczej między tymi dwoma regionami.

W ramach przygotowania oceny wpływu Umowy na zrównoważony rozwój wykonawca zasięgnął opinii wewnętrznych i zewnętrznych ekspertów, zorganizował konsultacje publiczne w Brukseli i w Bangkoku oraz odbywał dwustronne spotkania i rozmowy z przedstawicielami społeczeństwa obywatelskiego w UE i ASEAN. Konsultacje przeprowadzone w ramach oceny wpływu Umowy na zrównoważony rozwój zapewniły platformę zaangażowania kluczowych zainteresowanych podmiotów i społeczeństwa obywatelskiego w dialog poświęcony polityce handlowej w odniesieniu do Azji Południowo-Wschodniej.

Zarówno sprawozdanie z oceny wpływu Umowy na zrównoważony rozwój, jak i konsultacje przeprowadzone w kontekście jej przygotowywania zapewniły Komisji dane, które miały duże znaczenie podczas wszystkich dwustronnych negocjacji handlowych i inwestycyjnych rozpoczętych z poszczególnymi państwami członkowskimi ASEAN.

Przed rozpoczęciem negocjacji dwustronnych z Singapurem Komisja przeprowadziła ponadto konsultacje społeczne w sprawie przyszłej umowy, obejmujące kwestionariusz przygotowany w celu uzyskania od zainteresowanych podmiotów informacji, które później pomogły Komisji w ustaleniu priorytetów i podejmowaniu decyzji w trakcie całego procesu negocjacyjnego. Podsumowanie wyników konsultacji upubliczniono 4 .

Przed negocjacjami i w ich trakcie państwa członkowskie UE były również regularnie informowane i regularnie zasięgano ich opinii ustnie i pisemnie na temat różnych aspektów negocjacji za pośrednictwem Komitetu Rady ds. Polityki Handlowej. Także Parlament Europejski był regularnie informowany i zasięgano jego opinii za pośrednictwem Komisji Handlu Międzynarodowego (INTA), a przede wszystkim grupy monitorującej ds. umowy o wolnym handlu UE–Singapur. Teksty stopniowo przygotowywane podczas negocjacji na bieżąco przedstawiano obu instytucjom.

•Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy eksperckiej

Ocena wpływu Umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN na zrównoważony rozwój została przeprowadzona przez zewnętrznego wykonawcę – firmę Ecorys.

•Ocena skutków

W ocenie wpływu Umowy o wolnym handlu między UE a ASEAN na zrównoważony rozwój, przeprowadzonej przez zewnętrznego wykonawcę i zakończonej w 2009 r., stwierdzono, że ambitna umowa o wolnym handlu UE–ASEAN przyniosłaby istotne pozytywne skutki (pod względem PKB, dochodu, handlu i zatrudnienia) zarówno dla UE, jak i Singapuru. Skutki dla dochodu narodowego po stronie UE oszacowano na 13 mld EUR, a po stronie Singapuru – na 7,5 mld EUR. Kwoty te mogą zaniżać wpływ Umowy, ponieważ kalkulacje były oparte na modelach handlu z 2007 r., a od tego czasu handel znacznie wzrósł (+32 %).

•Sprawność regulacyjna i uproszczenie

Umowa o wolnym handlu UE–Singapur i Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur nie są przedmiotem procedur REFIT. Zawierają jednak pewne przepisy, które uproszczą procedury handlowe i inwestycyjne, zmniejszą koszty związane z wywozem i inwestycjami i w związku z tym umożliwią większej liczbie małych firm prowadzenie działalności na obu rynkach. Wśród spodziewanych korzyści wymienić można: mniej uciążliwe przepisy techniczne, wymogi zgodności, procedury celne i reguły pochodzenia, ochronę praw własności intelektualnej lub obniżenie kosztów postępowania sądowego w ramach systemu trybunału inwestycyjnego, gdy skarżącym są MŚP.

•Prawa podstawowe

Wniosek nie ma wpływu na ochronę praw podstawowych w Unii.

4.WPŁYW NA BUDŻET

Umowa o wolnym handlu UE–Singapur będzie miała wpływ finansowy na budżet UE po stronie dochodów. Szacuje się, że utracone należności celne mogłyby osiągnąć kwotę 248,8 mln EUR w chwili pełnego wykonania Umowy. Szacunki są oparte na średniej wielkości przywozu przewidywanego na 2025 r. w przypadku braku Umowy i odpowiadają rocznej utracie dochodów wynikającej ze zniesienia ceł nakładanych przez UE na przywóz z Singapuru.

Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur będzie miała wpływ finansowy na budżet UE po stronie wydatków. Umowa będzie drugim unijnym aktem (po kompleksowej umowie gospodarczo-handlowej UE–Kanada), który uwzględni system trybunału inwestycyjnego do rozstrzygania sporów między inwestorami a państwami. Począwszy od 2018 r. przewiduje się dodatkowe roczne wydatki w kwocie 200 000 EUR (z zastrzeżeniem wejścia w życie Umowy), by sfinansować stałą strukturę obejmującą sąd pierwszej instancji i sąd apelacyjny. Jednocześnie Umowa wiąże się z wykorzystaniem zasobów administracyjnych w ramach linii budżetowej XX 01 01 01 (Wydatki związane z pracującymi w instytucji urzędnikami i pracownikami zatrudnionymi na czas określony), zważywszy, że szacuje się, iż jeden administrator zostanie przypisany, w ramach ekwiwalentu pełnego czasu pracy, do zadań określonych w Umowie. Jest to opisane w ocenie skutków finansowych regulacji i podlega wskazanym tam warunkom.

5.ELEMENTY FAKULTATYWNE

•Plany wdrożenia i monitorowanie, ocena i sprawozdania

Umowa o wolnym handlu UE–Singapur i Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur zawierają przepisy instytucjonalne określające strukturę organów wykonawczych, które mają stale monitorować wdrożenie, funkcjonowanie i skutki tych umów. Jako że są one integralną częścią ogólnych stosunków dwustronnych między UE a Singapurem regulowanych umową o partnerstwie i współpracy, wspomniane struktury stanowią część wspólnych ram instytucjonalnych z tą umową.

Rozdział Umowy o wolnym handlu dotyczący kwestii instytucjonalnych ustanawia Komitet ds. Handlu, którego głównym zadaniem jest nadzorowanie i ułatwianie wykonania i stosowania tej Umowy. Komitet ds. Handlu składa się z przedstawicieli UE i Singapuru, którzy będą się spotykać co dwa lata lub na żądanie jednej ze stron. Zadaniem Komitetu ds. Handlu będzie nadzorowanie pracy wszystkich specjalnych komitetów ustanowionych na mocy Umowy (Komitet ds. Handlu Towarami; Komitet ds. Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych; Komitet ds. Ceł; a także Komitet ds. Handlu Usługami, Inwestycji i Zamówień Rządowych).

Komitet ds. Handlu ma również za zadanie komunikowanie się z wszystkimi zainteresowanymi podmiotami, w tym z przedstawicielami sektora prywatnego i społeczeństwa obywatelskiego, w odniesieniu do funkcjonowania i wykonania Umowy. Obie strony uznają w Umowie znaczenie przejrzystości i otwartości oraz zobowiązują się do brania pod uwagę opinii społecznej, aby w wykonaniu Umowy uwzględniać różne perspektywy.

Rozdział Umowy o ochronie inwestycji dotyczący kwestii instytucjonalnych ustanawia komitet, którego głównym zadaniem jest nadzorowanie i ułatwianie wykonania i stosowania tej Umowy. Oprócz innych zadań komitet może, pod warunkiem spełnienia przez każdą ze stron jej odpowiednich wymogów prawnych i dopełnienia procedur prawnych, podjąć decyzję o wyznaczeniu członków trybunałów inwestycyjnych, ustalić ich miesięczne wynagrodzenie oraz przyjąć wiążące interpretacje Umowy.

Jak podkreślono w komunikacie „Handel z korzyścią dla wszystkich”, Komisja przeznacza coraz większe zasoby na skuteczne wdrażanie i egzekwowanie umów w sprawie handlu i inwestycji. W 2017 r. Komisja opublikowała pierwsze roczne sprawozdanie z realizacji umów o wolnym handlu. Głównym celem sprawozdania jest przekazanie obiektywnego obrazu sytuacji w zakresie realizacji unijnych umów o wolnym handlu, z podkreśleniem poczynionych postępów i niedociągnięć, którymi należy się zająć. Sprawozdanie ma służyć jako podstawa otwartej debaty oraz zaangażowania państw członkowskich, Parlamentu Europejskiego i szeroko rozumianego społeczeństwa obywatelskiego w funkcjonowanie umów o wolnym handlu i we wprowadzanie ich w życie. Coroczna publikacja sprawozdania pozwoli na regularne monitorowanie postępów, jak również na odnotowanie, w jaki sposób rozwiązano kwestie priorytetowe. Sprawozdanie obejmie Umowę o wolnym handlu UE–Singapur od momentu jej wejścia w życie.

•Dokumenty wyjaśniające (w przypadku dyrektyw)

Nie dotyczy.

•Szczegółowe objaśnienia poszczególnych przepisów wniosku

Umowa o wolnym handlu UE–Singapur stwarza podmiotom gospodarczym z UE warunki do pełnego korzystania z możliwości oferowanych w Singapurze – centrum biznesu i węźle transportowym w Azji Południowo-Wschodniej.

Negocjując Umowę, Komisja starała się osiągnąć dwa podstawowe cele: po pierwsze – zapewnić podmiotom gospodarczym z UE możliwie najlepsze warunki dostępu do singapurskiego rynku, po drugie – zapewnić cenny punkt odniesienia dla innych negocjacji prowadzonych przez UE w tym regionie.

Oba te cele zostały w pełni osiągnięte: umowa wykracza poza istniejące zobowiązania podjęte w ramach WTO w wielu obszarach, takich jak usługi, zamówienia, bariery pozataryfowe oraz ochrona praw własności intelektualnej, w tym oznaczeń geograficznych. We wszystkich tych obszarach Singapur przyjął także nowe zobowiązania, które wykraczają znacznie poza to, co państwo to dotychczas było gotowe zaakceptować, w tym w swojej umowie o wolnym handlu ze Stanami Zjednoczonymi.

Umowa jest zgodna z kryteriami zawartymi w art. XXIV GATT (dotyczącymi zniesienia ceł i innych ograniczających przepisów handlowych w odniesieniu do praktycznie całego handlu towarami między stronami) oraz art. V GATS, który przewiduje to samo kryterium w odniesieniu do usług.

Zgodnie z celami przedstawionymi w wytycznych negocjacyjnych Komisja zapewniła:

1)kompleksową liberalizację rynków usług i inwestycji, w tym przekrojowe zasady wydawania pozwoleń i wzajemnego uznawania dyplomów oraz sektorowe przepisy mające na celu zapewnienie równych warunków działania dla przedsiębiorstw unijnych;

2)nowe możliwości przetargowe dla oferentów z UE, zwłaszcza w sektorze rynku infrastruktury publicznej, na którym działa wielu czołowych dostawców z UE;

3)zniesienie barier handlowych o charakterze technicznym i regulacyjnym mających zastosowanie w handlu towarami, takich jak powielanie testów, w szczególności dzięki propagowaniu korzystania z norm technicznych i regulacyjnych znanych w UE w sektorach pojazdów silnikowych, elektroniki, produktów farmaceutycznych i wyrobów medycznych, a także zielonych technologii;

4)ułatwiający handel system zatwierdzania europejskiego mięsa na wywóz do Singapuru w oparciu o normy międzynarodowe;

5)zobowiązanie Singapuru, by nie podnosić ceł (w większości przypadków nie są obecnie stosowane na zasadzie dobrowolności) na przywóz towarów z UE, jak również tańszy dostęp europejskich przedsiębiorstw i konsumentów do produktów wytwarzanych w Singapurze;

6)wysoki poziom ochrony praw własności intelektualnej, w tym w odniesieniu do egzekwowania tych praw, także na granicy;

7)poziom TRIPS-plus ochrony oznaczeń geograficznych UE po ich rejestracji w Singapurze, gdy państwo to utworzy rejestr oznaczeń geograficznych (do czego zobowiązało się w następstwie wydania przez Parlament Europejski zgody na podpisanie Umowy o wolnym handlu);

8)kompleksowy rozdział dotyczący handlu i zrównoważonego rozwoju, który to rozdział ma na celu zapewnienie, by handel wspierał ochronę środowiska oraz rozwój społeczny, a także by propagował zrównoważone zarządzanie lasami i rybołówstwem. Rozdział ten określa również, w jaki sposób partnerzy społeczni i społeczeństwo obywatelskie będą zaangażowani w jego wdrażanie i monitorowanie jego realizacji;

9)sprawne mechanizmy rozstrzygania sporów za pośrednictwem panelu arbitrażowego lub z pomocą mediatora; oraz

10)kompleksowy i innowacyjny rozdział dotyczący propagowania nowych możliwości w sektorze „zielonego wzrostu”, zgodnie ze strategią „Europa 2020”.

Umowa o ochronie inwestycji UE–Singapur zapewni wysoki poziom ochrony inwestycji, gwarantując jednocześnie UE i Singapurowi prawa do stanowienia przepisów i realizacji uzasadnionych celów polityki publicznej, takich jak ochrona zdrowia publicznego, bezpieczeństwa i środowiska.

Umowa zawiera wszystkie innowacje związane z nowym podejściem UE do ochrony inwestycji i mechanizmy ich egzekwowania, które nie występują w dwunastu istniejących dwustronnych umowach inwestycyjnych zawartych przez Singapur i państwa członkowskie UE. Bardzo istotną cechą Umowy o ochronie inwestycji jest to, że zastępuje ona, a tym samym poprawia dwanaście istniejących dwustronnych umów inwestycyjnych.

Zgodnie z celami zawartymi w wytycznych negocjacyjnych Komisja zadbała o to, by inwestorzy z UE i ich inwestycje w Singapurze byli sprawiedliwie i równo traktowani i nie byli dyskryminowani w porównaniu z podobnymi singapurskimi inwestycjami. Jednocześnie Umowa o ochronie inwestycji zapewnia inwestorom unijnym i ich inwestycjom w Singapurze ochronę przed wywłaszczeniem, chyba że jest ono prowadzone na cele publiczne, zgodnie z odpowiednimi procedurami, w sposób niedyskryminujący i w zamian za szybką, odpowiednią i skuteczną rekompensatę według godziwej wartości rynkowej wywłaszczonej inwestycji.

Również zgodnie z wytycznymi negocjacyjnymi Umowa o ochronie inwestycji wynegocjowana przez Komisję będzie dawała inwestorom możliwość korzystania z nowoczesnego i zreformowanego mechanizmu rozstrzygania sporów dotyczących inwestycji. Dzięki takiemu systemowi przepisy w zakresie ochrony inwestycji będą przestrzegane. System ma na celu osiągnięcie równowagi między ochroną inwestorów w sposób przejrzysty a ochroną prawa państwa do regulacji z myślą o realizacji celów polityki publicznej. Umowa ustanawia stały międzynarodowy i w pełni niezależny system rozstrzygania sporów, składający się ze stałego sądu pierwszej instancji i sądu apelacyjnego, które prowadzić będą postępowania dotyczące rozstrzygania sporów w sposób przejrzysty i bezstronny.

Komisja zdaje sobie sprawę, że ważne jest osiągnięcie równowagi między dalszymi działaniami zmierzającymi do reformy unijnej polityki inwestycyjnej a wątpliwościami państw członkowskich dotyczącymi ewentualnego wykonywania kompetencji dzielonych w tych kwestiach. Z tego względu Komisja nie zaproponowała tymczasowego stosowania Umowy o ochronie inwestycji. Jeżeli jednak państwa członkowskie chciałyby, aby Komisja przedstawiła wniosek w sprawie tymczasowego stosowania Umowy o ochronie inwestycji, Komisja jest gotowa to uczynić.

2018/0093 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 91, art. 100 ust. 2 oraz art. 207, w związku z 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v) oraz art. 218 ust. 7,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)Zgodnie z decyzją Rady [XX] Umowa o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru („Singapur”), zwana dalej „Umową”, została podpisana w dniu [XX XXX 2018] r.

(2)Zgodnie z art. 218 ust. 7 TFUE Rada powinna upoważnić Komisję do zatwierdzenia w imieniu Unii stanowiska, które ma zostać zajęte w Komitecie ds. Handlu w sprawie pewnych zmian do Umowy, które mają zostać przyjęte w drodze procedury uproszczonej. Komisja powinna być upoważniona do zatwierdzenia zmian, które mają zostać przyjęte przez Komitet ds. Handlu zgodnie z art. 9.18 (Zmiany i sprostowania związane z zakresem) w odniesieniu do załączników 9-A do 9-I do Umowy oraz zgodnie z art. 10.17 (System ochrony oznaczeń geograficznych) i 10.18 (Zmiana wykazu oznaczeń geograficznych) w odniesieniu do załączników 10-A i 10-B do Umowy.

(3)Umowa powinna zostać zatwierdzona w imieniu Unii Europejskiej.

(4)Zgodnie z art. 16.16 Umowy (Brak bezpośredniej skuteczności) nie powinna ona przyznawać praw ani nakładać na osoby obowiązków innych niż prawa i obowiązki powstałe między stronami na podstawie międzynarodowego prawa publicznego,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Umowa o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru zostaje niniejszym zawarta.

Artykuł 2

Do celów art. 9.18 (Zmiany i sprostowania związane z zakresem) stanowisko Unii w sprawie zmian lub poprawek w załącznikach 9-A do 9-I do Umowy podlega zatwierdzeniu przez Komisję.

Artykuł 3

Do celów art. 10.17 (System ochrony oznaczeń geograficznych) i 10.18 (Zmiana wykazu oznaczeń geograficznych) Umowy stanowisko Unii w sprawie zmian w załącznikach 10-A i 10-B do Umowy podlega zatwierdzeniu przez Komisję.

Artykuł 4

Przewodniczący Rady wyznacza osobę umocowaną do wysłania w imieniu Unii Europejskiej notyfikacji przewidzianej w art. 16.13 ust. 2 Umowy w celu wyrażenia zgody Unii Europejskiej na to, aby Umowa stała się dla niej wiążąca 5 .

Artykuł 5

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

(1)     http://trade.ec.europa.eu/doclib/docs/2013/september/tradoc_151779.pdf  

(2)    Zob. wyjaśnienie w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-600/14 Niemcy przeciwko Radzie (wyrok z dnia 5 grudnia 2017 r.), pkt 69.

(3)     http://trade.ec.europa.eu/doclib/html/145989.htm

(4)     http://trade.ec.europa.eu/doclib/html/153666.htm

(5)    Data wejścia w życie Umowy zostanie opublikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej przez Sekretariat Generalny Rady.

KOMISJA EUROPEJSKA

Bruksela, dnia 18.4.2018

COM(2018) 196 final

ZAŁĄCZNIK

do

wniosku dotyczącego decyzji Rady

w sprawie zawarcia Umowy o wolnym handlu między Unią Europejską a Republiką Singapuru

UMOWA O WOLNYM HANDLU

MIĘDZY UNIĄ EUROPEJSKĄ

A REPUBLIKĄ SINGAPURU

Unia Europejska, zwana dalej „Unią”

oraz

Republika Singapuru, zwana dalej „Singapurem”,

UZNAJĄC swoje długotrwałe i silne partnerstwo oparte na wspólnych zasadach i wartościach odzwierciedlonych w Umowie o partnerstwie i współpracy oraz swoje znaczące więzi gospodarcze, handlowe i inwestycyjne;

DĄŻĄC do dalszego zacieśnienia stosunków wpisujących się w ramy ich ogólnej współpracy międzynarodowej i w zgodzie z jej zasadami oraz przekonane, iż niniejsza Umowa stworzy nowe możliwości dla rozwoju handlu i inwestycji między wymienionymi Stronami;

UZNAJĄC, że niniejsza Umowa uzupełni i będzie sprzyjać wysiłkom w zakresie regionalnej integracji gospodarczej;

ZDECYDOWANE, by wzmocnić swoje więzi gospodarcze, handlowe i inwestycyjne zgodnie z celem zrównoważonego rozwoju, w jego wymiarze gospodarczym, społecznym i środowiskowym, a także by promować handel i inwestycje z uwzględnieniem wysokiego poziomu ochrony środowiska i pracy oraz właściwych i międzynarodowych standardów i umów, których są stronami;

PRAGNĄC poprawić warunki życia, promować wzrost i stabilność gospodarczą, tworzyć nowe miejsca zatrudnienia i zwiększyć ogólny dobrobyt oraz potwierdzając w tym celu swoje zobowiązanie do promowania handlu i liberalizacji inwestycji;

PRZEKONANE, że niniejsza Umowa przyczyni się do rozszerzenia i poprawy bezpieczeństwa rynku towarów i usług, zwiększając tym samym konkurencyjność ich przedsiębiorstw na rynku globalnym;

POTWIERDZAJĄC prawo każdej ze Stron do wprowadzania i egzekwowania środków niezbędnych do osiągnięcia uzasadnionych celów politycznych w wymiarze społecznym, środowiskowym, bezpieczeństwa, zdrowia i bezpieczeństwa publicznego oraz promocji i ochrony różnorodności kulturowej;

POTWIERDZAJĄC swoje zobowiązania w ramach Karty Narodów Zjednoczonych podpisanej w San Francisco dnia 26 czerwca 1945 r. oraz mając na uwadze zasady sformułowane w Powszechnej deklaracji praw człowieka przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne Narodów Zjednoczonych dnia 10 grudnia 1948 r.;

UZNAJĄC znaczenie przejrzystości w handlu międzynarodowym przynoszącej korzyści dla wszystkich stron;

DĄŻĄC do ustanowienia jasnych i obustronnie korzystnych zasad regulujących handel i inwestycje oraz do zmniejszenia lub zniesienia barier we wzajemnym handlu i inwestycjach;

ZDECYDOWANE, by przyczynić się do harmonijnego rozwoju i rozszerzania międzynarodowej wymiany handlowej poprzez usuwanie przeszkód w handlu za pośrednictwem niniejszej Umowy oraz by unikać tworzenia między Stronami nowych barier w handlu i inwestycjach, które mogą obniżyć korzyści płynące z niniejszej Umowy;

UWZGLĘDNIAJĄC swoje odpowiednie prawa i obowiązki wynikające z Porozumienia WTO i innych wielostronnych, regionalnych i dwustronnych umów i uzgodnień, których są stronami,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

ROZDZIAŁ PIERWSZY

CELE I OGÓLNE DEFINICJE

ARTYKUŁ 1.1

Ustanowienie strefy wolnego handlu

Strony niniejszej Umowy ustanawiają niniejszym strefę wolnego handlu, zgodnie z art. XXIV GATT 1994 i art. V GATS.

ARTYKUŁ 1.2

Cele

Celem niniejszej Umowy jest liberalizacja i ułatwienie handlu i inwestycji między Stronami zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ 1.3

Definicje o zastosowaniu ogólnym

Jeżeli nie określono inaczej, do celów niniejszej Umowy:

„Porozumienie w sprawie rolnictwa” oznacza Porozumienie w sprawie rolnictwa zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie w sprawie zamówień rządowych” oznacza Porozumienie w sprawie zamówień rządowych zawarte w załączniku 4 do Porozumienia WTO;

„Porozumienie w sprawie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej” oznacza Porozumienie w sprawie inspekcji przedwysyłkowej zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie antydumpingowe” oznacza Porozumienie WTO o stosowaniu artykułu VI Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie w sprawie ustalania wartości celnej” oznacza Porozumienie WTO o stosowaniu artykułu VII Układu ogólnego w sprawie taryf celnych i handlu 1994 zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„dzień” oznacza dzień kalendarzowy;

„DSU” oznacza Uzgodnienia WTO w sprawie zasad i procedur regulujących rozstrzyganie sporów zawarte w załączniku 2 do Porozumienia WTO;

„GATS” oznacza Układ ogólny w sprawie handlu usługami zawarty w załączniku 1B do Porozumienia WTO;

„GATT 1994” oznacza Układ ogólny w sprawie taryf celnych i handlu z 1994 r. zawarty w załączniku 1 A do Porozumienia WTO;

„System Zharmonizowany” oznacza Zharmonizowany System Oznaczania i Kodowania Towarów, w tym wszystkie jego uwagi do sekcji i uwagi do rozdziałów oraz zmiany (zwany dalej HS);

„MFW” oznacza Międzynarodowy Fundusz Walutowy;

„Porozumienie w sprawie licencjonowania przywozu” oznacza Porozumienie WTO w sprawie licencjonowania przywozu zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„środek” oznacza wszelkie przepisy ustawowe i wykonawcze, procedury, wymogi lub praktyki;

„osoba fizyczna pochodząca z terytorium Strony” oznacza obywatela Singapuru lub jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej zgodnie z ich odpowiednimi przepisami;

„Umowa o partnerstwie i współpracy” oznacza Umowę o partnerstwie i współpracy między Unią Europejską i ich państwami członkowskimi, z jednej strony, a Republiką Singapuru, z drugiej strony, podpisaną w dniu [...] r.;

„osoba” oznacza osobę fizyczną albo osobę prawną;

„Porozumienie w sprawie środków ochronnych” oznacza Porozumienie w sprawie środków ochronnych zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie SCM” oznacza Porozumienie w sprawie subsydiów i środków wyrównawczych zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie SPS” oznacza Porozumienie w sprawie stosowania środków sanitarnych i fitosanitarnych zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie TBT” oznacza Porozumienie w sprawie w sprawie barier technicznych w handlu zawarte w załączniku 1A do Porozumienia WTO;

„Porozumienie TRIPS” oznacza Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej, stanowiące załącznik 1C do Porozumienia WTO;

„WIPO” oznacza Światową Organizację Własności Intelektualnej;

„Porozumienie WTO” oznacza Porozumienie z Marrakeszu ustanawiające Światową Organizację Handlu, sporządzone w dniu 15 kwietnia 1994 r.;

„WTO” oznacza Światową Organizację Handlu.

ROZDZIAŁ DRUGI

TRAKTOWANIE NARODOWE I DOSTĘP TOWARÓW DO RYNKU

SEKCJA A

POSTANOWIENIA WSPÓLNE

ARTYKUŁ 2.1

Cel

Strony stopniowo i wzajemnie liberalizują handel towarami podczas okresu przejściowego, rozpoczynającego się w dniu wejścia w życie niniejszej Umowy, zgodnie z postanowieniami niniejszej Umowy i zgodnie z art. XXIV GATT 1994.

ARTYKUŁ 2.2

Zakres

Postanowienia niniejszego rozdziału mają zastosowanie do handlu towarami między Stronami.

ARTYKUŁ 2.3

Traktowanie narodowe

Każda ze Stron przyznaje traktowanie narodowe towarom drugiej Strony zgodnie z art. III GATT 1994, włącznie z jego uwagami i postanowieniami uzupełniającymi. W tym celu art. III GATT 1994 oraz jego uwagi i postanowienia uzupełniające zostają włączone do niniejszej Umowy i stanowią jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

ARTYKUŁ 2.4

Należności celne

Do celów niniejszego rozdziału „należności celne” obejmują każde cło lub wszelkiego rodzaju należności nałożone na przywóz lub wywóz towarów lub z nimi związane, w tym wszelkiego rodzaju podatki wyrównawcze lub należności dodatkowe nałożone na taki przywóz lub wywóz lub z nimi związane.

„Należność celna” nie obejmuje:

a)    należności odpowiadających podatkom wewnętrznym, nałożonych zgodnie z art. 2.3 (Traktowanie narodowe);

b)    cła nałożonego zgodnie z rozdziałem trzecim (Środki ochrony handlu);

c)    ceł stosowanych zgodnie z art. VI, art. XVI, art. XIX GATT 1994, Porozumieniem antydumpingowym, Porozumieniem SCM, art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa oraz DSU;

d)    opłat lub innych należności nałożonych zgodnie z art. 2.10 (Opłaty i formalności w związku z przywozem i wywozem).

ARTYKUŁ 2.5

Klasyfikacja towarów

Klasyfikacja towarów w handlu między Stronami jest regulowana nomenklaturą taryfową każdej ze Stron, zgodnie z Systemem Zharmonizowanym oraz jego zmianami.

SEKCJA B

OBNIŻENIE LUB ZNIESIENIE NALEŻNOŚCI CELNYCH

ARTYKUŁ 2.6

Obniżenie lub zniesienie należności celnych przywozowych

1.    Każda ze Stron obniża lub znosi swoje należności celne nakładane na towary przywożone z drugiej Strony zgodnie z harmonogramem ustalonym w załączniku 2-A. Do celów niniejszego rozdziału termin „pochodzący” należy rozumieć zgodnie z zasadami pochodzenia określonymi w protokole 1.

2.    Podstawowa stawka należności celnych przywozowych, do której zastosowanie mają kolejne obniżki zgodnie z ust. 1, jest wskazana w harmonogramie w załączniku 2-A.

3.    Jeżeli w jakimkolwiek momencie po wejściu w życie niniejszej Umowy Strona obniży swoje stawki należności celnych przywozowych stosowane względem państwa najbardziej uprzywilejowanego (zwane dalej „KNU”), stawka ta ma zastosowanie pod warunkiem, że jest ona niższa od stawki należności celnych przywozowych obliczonej zgodnie z harmonogramem danej Strony w załączniku 2-A, i tylko w okresie, w którym spełniony jest ten warunek.

4.    Trzy lata po wejściu w życie niniejszej Umowy Strony przeprowadzają konsultacje, na wniosek jednej Strony, aby rozważyć przyspieszenie i rozszerzenie zakresu obniżenia oraz znoszenia należności celnych przywozowych. Decyzja podjęta przez Strony na posiedzeniu Komitetu ds. Handlu Towarami w sprawie takiego przyspieszenia lub rozszerzenia zakresu zastępuje stawkę celną lub kategorię znoszenia ceł określoną dla tego towaru zgodnie z harmonogramem Stron.

ARTYKUŁ 2.7

Zniesienie należności celnych i podatków przywozowych

Żadna ze Stron nie utrzymuje lub nie wprowadza należności celnych lub podatków nakładanych na wywóz lub sprzedaż eksportową towarów na terytorium drugiej Strony lub nie wprowadza jakichkolwiek wewnętrznych podatków dotyczących towarów będących przedmiotem wywozu na terytorium drugiej Strony, które przewyższają środki mające zastosowanie do towarów podobnych przeznaczonych do sprzedaży krajowej.

ARTYKUŁ 2.8

Zawieszenie

Do momentu wejścia w życie Umowy żadna ze Stron nie podnosi istniejących należności celnych ani nie wprowadza nowych należności celnych w stosunku do przywozu towarów pochodzących z terytorium drugiej Strony. Nie wyklucza to, że po jednostronnej obniżce każda ze Stron może podwyższyć należność celną do poziomu wskazanego w swoim harmonogramie zawartym w załączniku 2-A.

SEKCJA C

ŚRODKI POZATARYFOWE

ARTYKUŁ 2.9

Ograniczenia w przywozie i wywozie

1.    Żadna ze Stron nie przyjmuje ani nie utrzymuje zakazów ani ograniczeń nakładanych na przywóz towarów z terytorium drugiej Strony ani na wywóz lub sprzedaż eksportową towarów z przeznaczeniem na terytorium drugiej Strony, zgodnie z art. XI GATT 1994 oraz jego uwagami i postanowieniami uzupełniającymi. W tym celu art. XI GATT 1994 oraz jego uwagi i postanowienia uzupełniające zostają włączone do niniejszej Umowy i stanowią jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

2.    Strony zgadzają się co do tego, że przed podjęciem jakichkolwiek działań przewidzianych w art. XI ust. 2 lit. a) i c) GATT 1994 Strona zamierzająca podjąć takie działania przedstawia drugiej Stronie wszystkie odpowiednie informacje w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez Strony. Strony mogą uzgodnić wszelkie środki niezbędne, by zaradzić problemom. Jeżeli w ciągu trzydziestu dni od przekazania informacji porozumienie nie zostanie osiągnięte, Strona może podjąć działania na mocy niniejszego artykułu w zakresie wywozu danego towaru. W przypadku gdy wyjątkowe i krytyczne okoliczności, wymagające natychmiastowego działania, uniemożliwiają wcześniejsze dostarczenie informacji lub przeprowadzenie badań, Strona zamierzająca podjąć działania może zastosować bezzwłocznie środki ostrożności niezbędne do zaradzenia sytuacji, o czym zawiadamia niezwłocznie drugą Stronę.

ARTYKUŁ 2.10

Opłaty i formalności w związku z przywozem i wywozem

1.    Każda ze Stron zapewnia, zgodnie z art. VIII GATT 1994 i jego uwagami oraz postanowieniami uzupełniającymi, że wszystkie opłaty i należności jakiegokolwiek rodzaju inne niż należności celne lub inne środki, o których mowa w art. 2.4 (Należności celne) lit. a), b) i c), nałożone na przywóz lub wywóz bądź z nimi związane są ograniczone kwotowo do przybliżonych kosztów wyświadczonych usług, które nie są obliczane ad valorem, oraz nie stanowią pośredniej ochrony towarów krajowych ani opodatkowania przywozu lub wywozu do celów fiskalnych.

2.    Każda ze Stron udostępnia za pośrednictwem oficjalnie przeznaczonego do tego celu środka przekazu, w tym poprzez internet, informacje o opłatach i należnościach nakładanych przez nią w związku z przywozem lub wywozem.

3.    Żadna ze Stron nie wymaga transakcji konsularnych 1 , w tym powiązanych opłat i należności, w związku z przywozem jakichkolwiek towarów innej Strony.

ARTYKUŁ 2.11

Procedury licencjonowania przywozu i wywozu

1.    Strony potwierdzają swoje istniejące prawa i obowiązki wynikające z Porozumienia w sprawie licencjonowania przywozu.

2.    Strony wprowadzają wszelkie procedury licencjonowania 2 przywozu lub wywozu oraz zarządzają nimi zgodnie z:

a)    Art. 1 ust. 1 do 9 Porozumienia w sprawie licencjonowania przywozu WTO;

b)    Art. 2 Porozumienia w sprawie licencjonowania przywozu WTO;

c)    Art. 3 Porozumienia w sprawie licencjonowania przywozu WTO;

W tym celu postanowienia wskazane w lit. a), b) i c) niniejszego ustępu zostają włączone do niniejszej Umowy i stanowią jej część. Strony stosują odpowiednio te postanowienia do wszelkich procedur licencjonowania wywozu.

3.    Strony zapewniają, że wszystkie procedury licencjonowania wywozu są neutralne w zastosowaniu i zarządzane w sposób sprawiedliwy, niedyskryminacyjny oraz przejrzysty.

4.    Strony przyjmują lub utrzymują procedury licencjonowania jako warunek przywozu na ich terytorium lub wywozu z ich terytorium na terytorium drugiej Strony, wyłącznie wtedy gdy inne odpowiednie procedury służące osiągnięciu celu administracyjnego nie są należycie dostępne.

5.    Strony nie przyjmują lub nie utrzymują nieautomatycznych procedur licencjonowania przywozu lub wywozu, chyba, że jest to konieczne, aby wprowadzić środek, który jest spójny z niniejszą Umową. Strona przyjmująca nieautomatyczne procedury licencjonowania wyraźnie wskazuje środek wprowadzony poprzez tego rodzaju procedurę licencjonowania.

6.    Strona przyjmująca procedury licencjonowania wywozu lub zmiany w takich procedurach powiadamia Komitet ds. Handlu Towarami sześćdziesiąt dni przed publikacją takich procedur. Takie powiadomienie zawiera informacje wymagane zgodnie z art. 5 Porozumienia w sprawie licencjonowania przywozu.

7.    Każda ze Stron odpowiada w terminie sześćdziesięciu dni na zapytania drugiej Strony dotyczące wszelkich procedur licencjonowania, które ta pierwsza Strona zamierza przyjąć, przyjęła lub utrzymuje, a także na zapytania dotyczące kryteriów przyznawania lub przydzielania pozwoleń na przywóz i wywóz.

ARTYKUŁ 2.12

Państwowe przedsiębiorstwa handlowe

1.    Strony potwierdzają swoje istniejące prawa i obowiązki na mocy art. XVII GATT 1994, jego uwag i postanowień uzupełniających oraz Uzgodnienia w sprawie interpretacji Artykułu XVII GATT 1994 zawartego w załączniku 1-A do Porozumienia WTO, które są włączone do niniejszej Umowy i stanowią jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

2.    Strony mogą zwracać się o informacje do drugiej Strony w ramach stosunków dwustronnych, jak przewidziano w art. XVII ust. 4 lit. c) i d) GATT 1994.

ARTYKUŁ 2.13

Zniesienie sektorowych środków pozataryfowych

1.    Strony podejmują dalsze zobowiązania w zakresie sektorowych środków pozataryfowych dotyczących towarów, jak wskazano w załączniku 2-B i załączniku 2-C (zwanych dalej „załącznikami sektorowymi”). W tym celu Strony mogą, na mocy decyzji Komitetu ds. Handlu Towarami, wprowadzać zmiany do załączników sektorowych.

2.    Na wniosek jednej ze Stron, Strony rozpoczynają negocjacje w celu poszerzenia zakresu swoich zobowiązań w odniesieniu do sektorowych środków pozataryfowych dotyczących towarów.

SEKCJA D

WYJĄTKI ODNOSZĄCE SIĘ DO TOWARÓW

ARTYKUŁ 2.14

Wyjątki ogólne

1.    Postanowienia niniejszego rozdziału nie uniemożliwiają podejmowania działań zgodnie z art. XX GATT 1994 oraz jego uwagami i postanowieniami uzupełniającymi, które są włączone do niniejszej Umowy i stanowią jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

2.    Strony zgadzają się co do tego, że przed podjęciem jakichkolwiek działań przewidzianych w art. XX lit. i) i j) GATT 1994 Strona dokonująca wywozu zamierzająca podjąć takie działania przedstawia drugiej Stronie wszystkie odpowiednie informacje w celu znalezienia rozwiązania możliwego do przyjęcia przez Strony. Strony mogą uzgodnić wszelkie środki niezbędne, by zaradzić problemom. Jeżeli porozumienie nie zostanie osiągnięte w ciągu trzydziestu dni, Strona dokonująca wywozu może wprowadzić środki na podstawie niniejszego artykułu w zakresie wywozu danego produktu. W przypadku gdy wyjątkowe i krytyczne okoliczności, wymagające natychmiastowego działania, uniemożliwiają wcześniejsze dostarczenie informacji lub przeprowadzenie badań, Strona zamierzająca podjąć działania może zastosować bezzwłocznie środki ostrożności niezbędne do zaradzenia sytuacji, o czym zawiadamia niezwłocznie drugą Stronę.

SEKCJA E

POSTANOWIENIA INSTYTUCJONALNE

ARTYKUŁ 2.15

Komitet ds. Handlu Towarami

1.    Komitet ds. Handlu Towarami ustanowiony zgodnie z art. 16.2 (Specjalne komitety) składa się z przedstawicieli Stron oraz gromadzi się na wniosek Strony lub Komitetu ds. Handlu, aby rozważyć wszelkie kwestie związane z niniejszym rozdziałem.

2.    Komitet pełni następujące funkcje:

a)    monitoruje realizację postanowień niniejszego rozdziału i załączników 2-A, 2-B i 2-C;

b)    promuje handel towarami między Stronami, również poprzez prowadzenie konsultacji na temat przyspieszania znoszenia ceł i poszerzania zakresu takiego znoszenia, rozszerzania zakresu zobowiązań dotyczących środków pozataryfowych zgodnie z niniejszą Umową oraz innych właściwych kwestii. W wyniku takich konsultacji Komitet może, na mocy decyzji, odpowiednio zmienić lub rozszerzyć załączniki 2-A, 2-B i 2-C; oraz

c)    zajmuje się środkami taryfowymi i pozataryfowymi w handlu między Stronami oraz, jeżeli jest to właściwe, zgłasza takie sprawy Komitetowi ds. Handlu w celu rozpatrzenia.

ROZDZIAŁ TRZECI

ŚRODKI OCHRONY HANDLU

SEKCJA A

ŚRODKI ANTYDUMPINGOWE I WYRÓWNAWCZE

ARTYKUŁ 3.1

Postanowienia ogólne

1.    Strony potwierdzają swoje prawa i obowiązki wynikające z art. VI GATT 1994, Porozumienia antydumpingowego, Porozumienia SCM oraz stosują środki antydumpingowe i wyrównawcze zgodnie z postanowieniami niniejszego rozdziału.

2.    Strony, uznając, że środki antydumpingowe i wyrównawcze mogą być nadużywane, aby utrudniać handel, uzgadniają, że

a)    takie środki powinny być stosowane w pełnej zgodności z odpowiednimi wymogami WTO i powinny opierać się na przejrzystym systemie; oraz

b)    należy w sposób ostrożny brać pod uwagę interesy Strony, przeciwko której takie środki mają być wprowadzone.

3.    Do celu niniejszej sekcji pochodzenie jest ustalane zgodnie z niepreferencyjnymi regułami pochodzenia Stron.

ARTYKUŁ 3.2

Przejrzystość i wymiana informacji

1.    Po otrzymaniu przez właściwe organy Strony należycie udokumentowanego wniosku antydumpingowego dotyczącego przywozu z terytorium drugiej Strony i nie później niż piętnaście dni przed wszczęciem dochodzenia, Strona powiadamia pisemnie drugą Stronę o otrzymaniu wniosku.

2.    Po otrzymaniu przez właściwe organy Strony należycie udokumentowanego wniosku w sprawie cła wyrównawczego dotyczącego przywozu z terytorium drugiej Strony i nie później niż piętnaście dni przed wszczęciem dochodzenia, Strona powiadamia pisemnie drugą Stronę o otrzymaniu wniosku oraz umożliwia zorganizowanie spotkania z właściwymi organami drugiej Strony w sprawie wymienionego wniosku w celu wyjaśnienia stanu faktycznego i wypracowania wspólnie uzgodnionego rozwiązania. Strony dążą następnie do przeprowadzania konsultacji w jak najszybszym terminie.

3.    Strony zapewniają, niezwłocznie po wprowadzeniu tymczasowych środków i przed podjęciem ostatecznej decyzji, pełne i właściwe ujawnienie wszystkich zasadniczych faktów i ustaleń, które stanowią podstawę dla decyzji o zastosowaniu środków. Działania te nie naruszają postanowień art. 6 ust. 5 Porozumienia antydumpingowego i art. 12 ust. 4 Porozumienia SCM. Wszelkie ujawnienie ustaleń dokonywane jest w formie pisemnej oraz zapewnia wszystkim zainteresowanym stronom odpowiedni czas na przedstawienie uwag.

4.    Każda zainteresowana Strona ma możliwość bycia wysłuchaną w celu wyrażenia swojej opinii podczas dochodzeń w sprawie środków ochrony handlu.

ARTYKUŁ 3.3

Zasada niższego cła

W przypadku gdy Strona postanawia nałożyć jakiekolwiek cło antydumpingowe lub wyrównawcze, kwota takiego cła nie przekracza marginesu dumpingu lub subsydiów stanowiących podstawę środków wyrównawczych oraz powinna być niższa od marginesu, jeżeli takie niższe cło będzie odpowiednie, by usunąć szkodę wyrządzoną przemysłowi krajowemu.

ARTYKUŁ 3.4

Uwzględnienie interesu publicznego

Dana Strona nie stosuje środków antydumpingowych lub wyrównawczych, jeżeli na podstawie informacji udostępnionych w toku dochodzenia można jasno stwierdzić, że stosowanie takich środków nie byłoby w interesie publicznym. W ramach interesu publicznego uwzględniana jest sytuacja przemysłu krajowego, importerów i ich reprezentatywnych zrzeszeń, reprezentatywnych użytkowników oraz reprezentatywnych organizacji konsumenckich w stopniu, w jakim dostarczyli oni organom prowadzącym dochodzenie stosowne informacje.

ARTYKUŁ 3.5

Wykluczenie z dwustronnego mechanizmu rozstrzygania sporów oraz mechanizmu mediacji

Postanowienia niniejszej sekcji nie są objęte rozdziałem czternastym (Rozstrzyganie sporów) i rozdziałem piętnastym (Mechanizm mediacji).

SEKCJA B

OGÓLNE ŚRODKI OCHRONNE

ARTYKUŁ 3.6

Postanowienia ogólne

1.    Każda ze Stron zachowuje swoje prawa i obowiązki na mocy art. XIX GATT 1994, Porozumienia w sprawie środków ochronnych oraz art. 5 Porozumienia w sprawie rolnictwa. O ile nie wskazano inaczej w tej sekcji, niniejsza Umowa nie przyznaje dodatkowych praw lub nie nakłada dodatkowych obowiązków na Strony w zakresie działań podjętych na mocy art. XIX GATT 1994 oraz Porozumienia w sprawie środków ochronnych.

2.    Żadna ze Stron nie może jednocześnie stosować w odniesieniu do tego samego towaru:

a)    dwustronnego środka ochronnego; oraz

b)    środka na mocy art. XIX GATT 1994 oraz Porozumienia w sprawie środków ochronnych.

3.    Do celów niniejszej sekcji pochodzenie jest ustalane zgodnie z niepreferencyjnymi regułami pochodzenia Stron.

ARTYKUŁ 3.7

Przejrzystość

1.    Niezależnie od postanowień art. 3.6 (Postanowienia ogólne), na wniosek drugiej Strony i pod warunkiem, że wiąże się to z jej istotnym interesem, Strona wszczynająca dochodzenie w sprawie środków ochronnych lub zamierzająca wprowadzić środki ochronne przedkłada niezwłocznie, i przynajmniej siedem dni przed datą takiego wszczęcia lub wprowadzenia pisemne powiadomienie ad hoc dotyczące wszystkich ważnych informacji prowadzących do wszczęcia dochodzenia w sprawie środków ochronnych lub do wprowadzenia środków ochronnych, w tym, we właściwych przypadkach, informacji na temat tymczasowych ustaleń oraz ustaleń końcowych wynikających z dochodzenia. Nie narusza to art. 3 ust. 2 Porozumienia w sprawie środków ochronnych.

2.    Wprowadzając środki ochronne, Strony starają się to czynić w sposób w najmniejszym stopniu wpływający na dwustronną wymianę handlową.

3.    Do celów ust. 2, jeżeli jedna Strona uzna wymogi prawne związane z wprowadzeniem ostatecznych środków ochronnych za spełnione, Strona zamierzająca wprowadzić takie środki powiadamia drugą Stronę i umożliwia przeprowadzenie dwustronnych konsultacji. Jeżeli nie znaleziono satysfakcjonującego rozwiązania w ciągu trzydziestu dni od powiadomienia, Strona dokonująca przywozu może wprowadzić ostateczne środki ochronne. Możliwość przeprowadzenia konsultacji powinna być również zapewniona drugiej Stronie w celu wymiany uwag na temat informacji, o których mowa w ust. 1.

ARTYKUŁ 3.8

Wykluczenie z dwustronnego mechanizmu rozstrzygania sporów oraz mechanizmu mediacji

Postanowienia niniejszej sekcji nie są objęte rozdziałem czternastym (Rozstrzyganie sporów) i rozdziałem piętnastym (Mechanizm mediacji).

SEKCJA C

KLAUZULA DOTYCZĄCA DWUSTRONNYCH ŚRODKÓW OCHRONNYCH

ARTYKUŁ 3.9

Definicje

Do celów niniejszej sekcji:

a)    „poważna szkoda” lub „groźba poważnej szkody” są rozumiane zgodnie z art. 4 ust. 1 lit. a) i b) Porozumienia w sprawie środków ochronnych. W tym celu art. 4 ust. 1 lit. a) i b) Porozumienia w sprawie środków ochronnych zostaje włączony do niniejszej Umowy i stanowi jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian, oraz

b)    „okres przejściowy” oznacza okres dziesięciu lat od wejścia w życie niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ 3.10

Stosowanie dwustronnych środków ochronnych

1.    Jeżeli, w wyniku obniżenia lub zniesienia należności celnych na mocy niniejszej Umowy, towary pochodzące z terytorium jednej Strony są przedmiotem przywozu na terytorium drugiej Strony w tak dużych ilościach w stosunku do produkcji krajowej w ujęciu bezwzględnym lub względnym oraz na takich warunkach, że mogą wyrządzić poważną szkodę przemysłowi krajowemu produkującemu towary podobne lub bezpośrednio konkurujące, Strona dokonująca przywozu może, wyłącznie podczas okresu przejściowego, wprowadzić środki przewidziane w ust. 2 zgodnie z warunkami i procedurami ustanowionymi w niniejszej sekcji.

2.    Strona dokonująca przywozu może wprowadzić dwustronne środki ochronne, które:

a)    wstrzymają dalsze obniżki stawki należności celnej nałożonej na dany towar i przewidzianej w załączniku 2-A; lub

b)    zwiększą stawkę należności celnej nałożonej na dany towar do poziomu, który nie przekracza poziomu niższego niż:

(i)    stawka KNU należności celnej nałożonej na dany towar obowiązującej w momencie wprowadzania środka; lub

(ii)    podstawowa stawka należności celnej wskazana w harmonogramach zawartych w załączniku 2-A zgodnie z art. 2.6 ust. 2 (Obniżenie lub zniesienie należności celnych przywozowych).

ARTYKUŁ 3.11

Warunki i ograniczenia

1.    Strona powiadamia pisemnie drugą Stronę o wszczęciu dochodzenia opisanego w ust. 2 i prowadzi konsultacje z drugą Stroną możliwie najwcześniej przed wprowadzeniem dwustronnych środków ochronnych, w celu:

a)    przeglądu informacji wynikających z dochodzenia oraz zbadania czy spełnione są warunki ustanowione w niniejszym artykule;

b)    wymiany uwag na temat danego środka i jego zdolności, w świetle celów niniejszej sekcji, do usunięcia poważnej szkody lub groźby poważnej szkody dotyczącej przemysłu krajowego i wynikającej ze wzrostu przywozu jak wskazano w art. 3.10 (Stosowanie dwustronnych środków ochronnych) ust. 1; oraz

c)    wymiany wstępnych uwag na temat odszkodowania, jak wskazano w art. 3.13 (Odszkodowanie).

2.    Strona wprowadza dwustronny środek ochronny wyłącznie w następstwie dochodzenia przeprowadzonego przez jej właściwe organy zgodnie z art. 3 i art. 4 ust. 2 lit. a) i c) Porozumienia w sprawie środków ochronnych i w tym celu art. 3 oraz art. 4 ust. 2 lit. a) i c) Porozumienia w sprawie środków ochronnych zostają włączone do niniejszej Umowy i stanowią jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

3.    Nie dokonuje się ustalenia, o którym mowa w art. 3.10 (Stosowanie dwustronnych środków ochronnych), o ile w dochodzeniu nie wykazano na podstawie obiektywnych dowodów istnienia związku przyczynowego między wzrostem przywozu z terytorium drugiej Strony a poważną szkodą lub groźbą jej wystąpienia. W tym względzie odpowiednio uwzględnia się inne czynniki, w tym przywóz tego samego produktu z innych państw.

4.    Każda ze Stron zapewnia, że jej właściwe organy zakończą wszelkie takie dochodzenie w terminie jednego roku od daty jego wszczęcia.

5.    Żadna ze Stron nie może stosować dwustronnego środka ochronnego, jak wskazano w art. 3.10 (Stosowanie dwustronnych środków ochronnych) ust. 1:

a)    z wyjątkiem zakresu i w takim okresie, które mogą być konieczne, by zapobiec lub zaradzić poważnej szkodzie oraz ułatwić dostosowanie;

b)    w okresie przekraczającym dwa lata, z zastrzeżeniem, że okres ten może zostać przedłużony maksymalnie o kolejne dwa lata, jeżeli właściwe organy Strony dokonującej przywozu stwierdzą, zgodnie z procedurami wskazanymi w niniejszym artykule, że dalsze obowiązywanie środków jest konieczne, by zapobiec lub zaradzić poważnej szkodzie oraz ułatwić dostosowanie, oraz że istnieją dowody na istnienie procesu dostosowania w przemyśle, pod warunkiem, że całkowity okres stosowania środka ochronnego, łącznie z okresem wstępnego stosowania i ewentualnym przedłużeniem, nie przekroczy czterech lat; lub

b)    po upływie okresu przejściowego, chyba że zgodę na jego stosowanie wyrazi druga Strona.

6.    Nie stosuje się ponownie żadnego środka wobec przywozu tego samego towaru podczas okresu przejściowego, chyba, że upłynął czas równy połowie okresu, podczas którego poprzednio stosowane były środki ochronne. W takim przypadku art. 3.13 (Odszkodowanie) ust. 3 nie ma zastosowania.

7.    Gdy Strona zakończy stosowanie dwustronnego środka ochronnego, stawka należności celnej jest równa stawce, która, zgodnie z harmonogramem zawartym w załączniku 2-A obowiązywałaby w przypadku niewprowadzenia środka.

ARTYKUŁ 3.12

Środki tymczasowe

1.    W krytycznych okolicznościach, gdy opóźnienie mogłoby wyrządzić szkodę, którą trudno byłoby naprawić, Strona może zastosować dwustronny środek ochronny na zasadzie tymczasowej po wstępnym stwierdzeniu, że istnieją wyraźne dowody wskazujące na wzrost przywozu towaru z terytorium drugiej Strony w wyniku obniżenia lub zniesienia należności celnej na mocy niniejszej Umowy, oraz że taki przywóz może wyrządzić poważną szkodę przemysłowi krajowemu lub stanowić takie zagrożenie. Okres stosowania środka tymczasowego nie przekracza 200 dni, w którym to okresie Strona musi spełnić wymogi ustanowione w art. 3.11 (Warunki i ograniczenia) ust. 2 i 3. Strona niezwłocznie dokonuje zwrotu ewentualnej podwyżki cła, jeżeli dochodzenie opisane w art. 3.11 (Warunki i ograniczenia) ust. 2 nie wykaże, że wymogi art. 3.10 (Stosowanie dwustronnych środków ochronnych) są spełnione. Okres obowiązywania tymczasowego środka jest wliczany w część okresu wskazanego w art. 3.11 (Warunki i ograniczenia) ust. 5 lit. b).

2.    Jeżeli Strona wprowadza środki tymczasowe zgodnie z niniejszym artykułem, Strona powiadamia pisemnie druga Stronę przed wprowadzeniem takiego środka oraz wszczyna konsultacje z drugą Stroną niezwłocznie po wprowadzeniu takiego środka.

ARTYKUŁ 3.13

Odszkodowanie

1.    Strona stosująca dwustronny środek ochronny prowadzi konsultacje z drugą Stroną, aby wspólnie ustalić odpowiednie wyrównanie dotyczące liberalizacji handlu w formie koncesji wywierających zasadniczo równoważne skutki handlowe lub mających wartość równoważną dodatkowym cłom, które mogą wynikać z wprowadzenia środka ochronnego. Strona ta stwarza możliwość przeprowadzenia takich konsultacji nie później niż trzydzieści dni po zastosowaniu danego dwustronnego środka ochronnego.

2.    Jeżeli konsultacje na mocy ust. 1 nie doprowadzą w terminie trzydziestu dni od ich rozpoczęcia do porozumienia w sprawie wyrównania dotyczącego liberalizacji handlu, Strona, której towary podlegają środkowi ochronnemu, może zawiesić stosowanie koncesji wywierających zasadniczo równoważne skutki handlowe względem Strony, która wprowadziła środek ochronny. Strona dokonująca wywozu przekazuje drugiej Stronie powiadomienie na piśmie przynajmniej trzydzieści dni przed zawieszeniem koncesji na mocy tego ustępu.

3.    Prawo do zawieszenia, o którym mowa w ust. 2, nie jest wykonywane podczas pierwszych dwudziestu czterech miesięcy obowiązywania dwustronnego środka ochronnego, pod warunkiem, że środek ochronny spełnia wymagania niniejszej Umowy.

ROZDZIAŁ CZWARTY

BARIERY TECHNICZNE W HANDLU

ARTYKUŁ 4.1

Cele

Celem niniejszego rozdziału jest ułatwienie i zwiększenie handlu towarami między Stronami, poprzez zapewnienie środków służących zapobieganiu, identyfikowaniu i eliminowaniu zbędnych barier handlowych w ramach Porozumienia TBT.

ARTYKUŁ 4.2

Zakres i definicje

1.    Niniejszy rozdział odnosi się do opracowania, przyjęcia i stosowania wszystkich norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności, o których mowa w załączniku 1 do Porozumienia TBT, które mogą mieć wpływ na handel towarami między Stronami, niezależnie od pochodzenia tych towarów.

2.    Niezależnie od postanowień ust. 1 niniejszy rozdział nie ma zastosowania do:

a)    specyfikacji zakupów opracowanych przez organy rządowe i dotyczących ich wymogów w zakresie produkcji lub konsumpcji, lub

b)    środków sanitarnych i fitosanitarnych określonych w załączniku A do Porozumienia SPS, które są objęte rozdziałem piątym niniejszej Umowy

3.    Do celów niniejszego rozdziału zastosowanie mają definicje załącznika 1 do Porozumienia TBT.

ARTYKUŁ 4.3

Uznanie postanowień Porozumienia TBT

Strony potwierdzają swoje prawa i wzajemne obowiązki wynikające z Porozumienia TBT, które zostaje niniejszym włączone do niniejszej Umowy i stanowi jej część, z uwzględnieniem niezbędnych zmian.

ARTYKUŁ 4.4

Współpraca

1.    Strony zacieśniają współpracę w dziedzinie norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności w celu poszerzenia wzajemnego zrozumienia swoich systemów oraz ułatwienia dostępu do swoich rynków.

2.    Strony dążą do opracowania i przeprowadzenia inicjatyw w zakresie współpracy regulacyjnej właściwych dla szczególnych kwestii lub sektorów, które mogą obejmować, ale nie ograniczają się do:

a)    wymiany informacji i doświadczeń w zakresie przygotowania i stosowania przepisów technicznych oraz korzystania z dobrej praktyki regulacyjnej;

b)    w odpowiednich przypadkach, upraszczania przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności;

c)    unikania zbędnych rozbieżności w podejściu do przepisów technicznych i procedur oceny zgodności oraz dążenia do uspójnienia lub ujednolicenia przepisów technicznych z normami międzynarodowymi;

d)    promowania współpracy między ich odpowiednimi organami, publicznymi lub prywatnymi, odpowiedzialnymi za metrologię, normalizację, testowanie, certyfikację i akredytację;

e)    zapewniania skutecznego współdziałania organów regulacyjnych na poziomie krajowym, regionalnym i międzynarodowym, na przykład poprzez przekazywanie zapytań danej Strony do    właściwych organów regulacyjnych; oraz

f)    wymiany informacji dotyczących rozwoju sytuacji na odpowiednich forach regionalnych i wielostronnych poświęconych normom, przepisom technicznym i procedurom oceny zgodności;

3.    oraz Na wniosek, Strona należycie rozważa propozycje drugiej Strony w zakresie współpracy zgodnie z warunkami określonymi w niniejszym rozdziale.

ARTYKUŁ 4.5

Normy

1.    Strony potwierdzają swoje obowiązki na podstawie art. 4.1 Porozumienia TBT dotyczące zagwarantowania przyjęcia i stosowania przez ich organy normalizacyjne Kodeksu właściwego postępowania przy przygotowywaniu, przyjmowaniu i stosowaniu norm określonego w załączniku 3 do Porozumienia TBT.

2.    W celu harmonizacji norm w jak najszerszym zakresie, Strony zachęcają swoje organy normalizacyjne oraz regionalne organy normalizacyjne, których członkami są dane Strony lub ich organy normalizacyjne, do współpracy z odpowiednimi organami normalizacyjnymi drugiej Strony w podejmowanych międzynarodowych działaniach normalizacyjnych.

3.    Strony zobowiązują się do wymiany informacji na temat:

a)    stosowania przez nie norm w związku z przepisami technicznymi;

b)    swoich procesów normalizacyjnych oraz zakresu wykorzystania norm międzynarodowych lub regionalnych jako podstawy dla ich krajowych i norm; oraz

c)    umowach o współpracy wdrożonych przez każdą ze Stron w zakresie normalizacji, pod warunkiem, że taka informacja może zostać upubliczniona.

ARTYKUŁ 4.6

Przepisy techniczne

Strony zgadzają się na najskuteczniejsze zastosowanie dobrej praktyki regulacyjnej w celu opracowywania, przyjmowania i stosowania przepisów technicznych, jak przewidziano w Porozumieniu TBT, w tym:

a)    przy opracowywaniu przepisów technicznych, uwzględniają m.in. wpływ przewidywanych przepisów technicznych i dostępne alternatywy regulacyjne i pozaregulacyjne względem proponowanych przepisów, które mogą spełnić uzasadnione cele Strony;

b)    zgodnie z art. 2 ust. 4 Porozumienia TBT wykorzystują, w jak największym stopniu, odpowiednie normy międzynarodowe jako podstawę dla przepisów technicznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy takie normy byłyby nieskuteczne lub niewłaściwe dla osiągnięcia uzasadnionych celów, a w przypadku gdy międzynarodowe normy nie zostały wykorzystane jako taka podstawa, podają, na wniosek drugiej Strony, uzasadnienie uznania wymienionych norm za niewłaściwe lub nieskuteczne dla osiągnięcia wytyczonego celu; oraz

c)    spójnie z art. 2 ust. 8 Porozumienia TBT, w stosownych przypadkach, wskazują przepisy techniczne oparte na wymaganiach produktu pod względem wydajności, a nie projektu lub opisowych cech charakterystycznych.

ARTYKUŁ 4.7

Procedury oceny zgodności

1.    Strony uznają, że istnieje szeroki zakres środków ułatwiających przyjęcie wyników procedur oceny zgodności, w tym:

a)    przyjmowanie przez Stronę dokonującą przywozu deklaracji zgodności wystawionej przez dostawcę;

b)    porozumienia w sprawie wzajemnego przyjmowania wyników procedur oceny zgodności w odniesieniu do specjalnych przepisów technicznych, które są przeprowadzane przez organy zlokalizowane na terytorium drugiej Strony;

c)    korzystanie z procedur akredytacji w celu kwalifikacji organów oceny zgodności;

d)    rządowe wyznaczanie organów oceny zgodności zlokalizowanych na terytorium drugiej Strony;

e)    jednostronne uznawanie przez Stronę wyników procedur oceny zgodności przeprowadzanych na terytorium drugiej Strony;

f)    dobrowolne porozumienia między organami oceny zgodności na terytorium każdej ze Stron; oraz

g)    korzystanie z regionalnych lub międzynarodowych wielostronnych porozumień lub uzgodnień o wzajemnym uznawaniu, których członkami są Strony

2.    Mając na uwadze powyższe kwestie, Strony:

a)    zwiększają wymianę informacji na temat wymienionych i innych środków w celu ułatwienia przyjmowania wyników oceny zgodności;

b)    wymieniają informacje na temat kryteriów stosowanych przy wyborze odpowiednich procedur oceny zgodności dla konkretnych produktów oraz zgodnie z art. 5.1.2 Porozumienia TBT wymagają, by procedury oceny zgodności nie były bardziej rygorystyczne lub nie były stosowane bardziej rygorystycznie niż jest to konieczne, aby odpowiednio zapewnić Stronę dokonującą przywozu, że produkty spełniają obowiązujące przepisy i normy techniczne, uwzględniając ryzyko, jakie niesie ze sobą brak zgodności;

c)    wymieniają informacje na temat polityki akredytacji oraz rozważają sposoby najlepszego wykorzystania międzynarodowych norm akredytacji oraz międzynarodowych porozumień obejmujących organy akredytujące Stron, na przykład w ramach Międzynarodowej Współpracy w zakresie Akredytacji Laboratoriów oraz Międzynarodowego Forum Akredytacji; oraz

d)    zapewniają, że, w przypadku upoważnienia przez Stronę co najmniej dwóch organów oceny zgodności do przeprowadzania procedur oceny zgodności wymaganych dla wprowadzenia produktu do obrotu, podmioty gospodarcze mają możliwość wyboru spośród tych organów;

3.    Strony potwierdzają swoje zobowiązanie na mocy art. 5.2.5 Porozumienia TBT, zgodnie z którym opłaty za obowiązkową ocenę zgodności produktów będących przedmiotem przywozu są równe opłatom pobieranym za ocenę zgodności krajowych produktów podobnych lub pochodzących z innych krajów, przy uwzględnieniu kosztów komunikacji, transportu i innych kosztów związanych z różnicami w lokalizacji zakładów wnioskodawcy i organu oceny zgodności.

4.    Na wniosek jednej ze Stron, Strony mogą podjąć decyzję o przeprowadzeniu konsultacji w celu określenia inicjatyw sektorowych dotyczących zastosowania procedur oceny zgodności lub ułatwienia akceptacji wyników oceny zgodności, które są właściwe dla poszczególnych sektorów. Strona składająca taki wniosek powinna uzasadnić go odpowiednimi informacjami na temat ułatwień w handlu między Stronami wynikającymi z takiej inicjatywy sektorowej. Podczas tych konsultacji, rozważane jest zastosowanie wszelkich środków, o których mowa w ust. 1. Jeżeli Strona odrzuca taki wniosek złożony przez drugą Stronę, podaje ona, na żądanie, powody takiego odrzucenia.

ARTYKUŁ 4.8

Przejrzystość

Strony potwierdzają swoje zobowiązania w zakresie przejrzystości na mocy Porozumienia TBT w odniesieniu do opracowania, przyjęcia i stosowania norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności, oraz uzgadniają, że:

a)    jeżeli część procesu opracowania przepisów technicznych jest otwarta do konsultacji publicznej, uwzględniają uwagi drugiej Strony i bez dyskryminacji zapewniają drugiej Stronie i jej zainteresowanym podmiotom rozsądną możliwość przedłożenia uwag;

b)    przy dokonywaniu powiadomień zgodnie z art. 2.9 Porozumienia TBT, umożliwiają drugiej Stronie przez przynajmniej sześćdziesiąt dni po powiadomieniu przedłożenie uwag na piśmie w sprawie propozycji i, tam gdzie jest to wykonalne, należycie uwzględniają racjonalne wnioski o przedłużenie okresu przedkładania uwag;

c)    zapewniają podmiotom gospodarczym drugiej Strony odpowiedni czas między publikacją przepisów technicznych i ich wejściem w życie w celu dostosowania się, z wyjątkiem pojawienia się nagłych problemów dotyczących bezpieczeństwa, zdrowia, ochrony środowiska albo bezpieczeństwa krajowego lub zaistnienia zagrożenia wystąpieniem takich problemów; oraz

d)    udostępniają drugiej Stronie lub jej podmiotom gospodarczym odpowiednie informacje (na przykład na publicznych stronach internetowych, jeżeli są dostępne) na temat obowiązujących przepisów technicznych, norm i procedur oceny zgodności, oraz tam gdzie jest to stosowne i dostępne, udostępniają na żądanie i niezwłocznie pisemne wytyczne w sprawie zasad przestrzegania swoich przepisów technicznych.

ARTYKUŁ 4.9

Nadzór rynku

Strony zobowiązują się do wymiany informacji na temat nadzoru rynku i egzekwowania prawa.

ARTYKUŁ 4.10

Oznakowanie i etykietowanie

1.    Strony odnotowują, że zgodnie z pkt 1 załącznika 1 do Porozumienia TBT, przepis techniczny może zawierać wyłącznie wymogi w zakresie oznakowania lub etykietowania, bądź ich dotyczyć. Strony zgadzają się również, że w przypadkach, gdy ich przepisy techniczne obejmują obowiązkowe oznakowanie lub etykietowanie, zapewnią one, że wymienione przepisy techniczne nie będą przygotowywane w celu tworzenia niepotrzebnych przeszkód w handlu międzynarodowym, bądź z takim skutkiem, i nie będą ograniczać handlu w stopniu większym, niż jest to niezbędne do osiągnięcia uzasadnionego celu, jak wskazano w art. 2.2 Porozumienia TBT.

2.    Strony zgadzają się, że gdy jedna ze Stron wymaga obowiązkowego oznakowania lub etykietowania produktów:

a)    Strona dąży do ograniczenia swoich wymogów tylko do takich, które są istotne dla konsumentów lub użytkowników produktu lub do wskazania zgodności produktu z obowiązkowymi wymogami;

b)    Strona może wskazać informacje, które należy przedłożyć w zakresie etykiety i może wymagać zapewniania zgodności z niektórymi wymogami regulacyjnymi dotyczącymi umieszczenia etykiety, ale nie wymaga jakiegokolwiek wcześniejszego zatwierdzenia lub certyfikacji etykiet i oznakowania jako wstępnego warunku sprzedaży produktu na jej rynku, chyba, że jest to konieczne w związku z ryzykiem jakie dany produkt stwarza dla zdrowia lub życia ludzi, zwierząt lub roślin;

c)    jeżeli Strona wymaga stosowania przez podmioty gospodarcze niepowtarzalnego numeru identyfikacyjnego, Strona zapewnia, że takie numery są wydawane niezwłocznie i w sposób niedyskryminacyjny odpowiednim podmiotom gospodarczym;

d)    Strony zezwalają na stosowanie następujących elementów, pod warunkiem że nie są one sprzeczne, dezorientujące ani wprowadzające w błąd w odniesieniu do informacji wymaganych na terytorium Strony dokonującej przywozu towarów:

(i)    informacje w innych językach oprócz języka wymaganego na terytorium Strony dokonującej przywozu towarów;

(ii)    uznane na poziomie międzynarodowym nazwy, piktogramy, symbole lub elementy graficzne;

(iii)    informacje dodatkowe w stosunku do informacji wymaganych na terytorium Strony dokonującej przywozu towarów;

e)    Strona przyjmuje, że etykietowanie, w tym ponowne etykietowanie i korekty etykietowania, są dokonywane, w stosownych przypadkach, w uprawnionych pomieszczeniach (na przykład w składach celnych w punkcie przywozu) na terytorium Strony dokonującej przywozu przed dystrybucją i sprzedażą produktu jako alternatywa dla etykietowania w miejscu pochodzenia, chyba, że takie etykietowanie jest wymagane w miejscu pochodzenia ze względów zdrowia i bezpieczeństwa publicznego; oraz

f)    w przypadkach gdy uznają, że nie są w ten sposób naruszone uzasadnione cele Porozumienia TBT, Strony starają się akceptować nietrwałe lub usuwalne etykiety, bądź też oznakowanie lub etykiety w dokumentacji towarzyszącej, a nie fizycznie przymocowane do produktu.

3.    Bez uszczerbku dla praw i obowiązków Stron wynikających z Porozumienia WTO, postanowienia ust. 2 mają zastosowanie do produktów rolnych, produktów przemysłowych i przetworzonych rolnych produktów spożywczych, włącznie z napojami bezalkoholowymi i alkoholowymi.

ARTYKUŁ 4.11

Punkty kontaktowe

Punkty kontaktowe wyznaczone zgodnie z art. 13.4 (Punkty informacyjne i kontaktowe) pełnią następujące funkcje:

a)    monitorowanie wykonania postanowień niniejszego rozdziału i zarządzanie nim

b)    niezwłoczne zajmowanie się każdą kwestią podnoszoną przez dowolną ze Stron w związku z opracowywaniem, przyjmowaniem, stosowaniem lub egzekwowaniem norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności;

c)    zacieśnianie współpracy w zakresie opracowywania i doskonalenia norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności;

d)    wymienianie informacji na temat norm, przepisów technicznych i procedur oceny zgodności;

e)    ułatwianie współpracy, we właściwych przypadkach, zgodnie z art. 4.4 (Współpraca) ust. 2; oraz

f)    organizowanie tworzenia grup roboczych ad hoc na wniosek jednej ze Stron w celu zbadania sposobów ułatwiania handlu między Stronami.

ARTYKUŁ 4.12

Postanowienia końcowe

1.    Strony mogą omówić w ramach Komitetu ds. Handlu Towarami ustanowionego zgodnie z art. 16.2 (Specjalne komitety) wszelkie uzgodnienia wykonawcze wynikające z niniejszego rozdziału. Strony mogą, na mocy decyzji wspomnianego Komitetu, wprowadzić wszelkie środki wykonawcze wymagane do osiągnięcia tego celu.

2.    Strony podjęły dalsze zobowiązania w odniesieniu do sektorowych środków pozataryfowych dotyczących towarów, jak wskazano w załączniku 4-A oraz jego odpowiednich dodatkach.

ROZDZIAŁ PIĄTY

ŚRODKI SANITARNE I FITOSANITARNE

ARTYKUŁ 5.1

Cele

Niniejszy rozdział ma następujące cele:

a)    ochrona życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin na terytoriach Stron przy jednoczesnym ułatwianiu handlu między Stronami w zakresie środków sanitarnych i fitosanitarnych (zwanych dalej „środkami SPS”);

b)    współpraca w zakresie dalszego realizowania Porozumienia SPS; oraz

c)    znalezienie sposobu poprawy komunikacji, współpracy i rozwiązywania kwestii związanych z wdrożeniem środków SPS, wpływających na handel między Stronami.

ARTYKUŁ 5.2

Zakres

1.    Niniejszy rozdział ma zastosowanie do wszystkich środków SPS Strony, które pośrednio lub bezpośrednio mogą wpływać na handel między Stronami.

2.    Niniejszy rozdział ma także zastosowanie do współpracy między Stronami w zakresie ważnych dla obu Stron kwestii dobrostanu zwierząt.

3.    Postanowienia niniejszego rozdziału nie wpływają na prawa Stron na mocy Porozumienia TBT odnoszące się do środków nieobjętych zakresem niniejszego rozdziału.

ARTYKUŁ 5.3

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału:

1.    Zastosowanie mające definicje zawarte w załączniku A Porozumienia SPS.

2.    Strony mogą uzgodnić inne definicje do celów stosowania niniejszego rozdziału, uwzględniające glosariusze i definicje odpowiednich organizacji międzynarodowych, takich jak Kodeks Żywnościowy Komisji (zwany dalej „Kodeksem Żywnościowym”), Światowa Organizacja Zdrowia Zwierząt (zwana dalej „OIE”) oraz Międzynarodowa konwencja ochrony roślin (zwana dalej „IPPC”).

ARTYKUŁ 5.4

Prawa i obowiązki

Strony potwierdzają swoje prawa i obowiązki na mocy Porozumienia SPS.

ARTYKUŁ 5.5

Właściwe organy

Wykaz właściwych organów Stron odpowiedzialnych za wykonanie postanowień niniejszego rozdziału znajduje się w załączniku 5-A. Strony powiadamiają się wzajemnie o wszelkich zmianach tych organów.

ARTYKUŁ 5.6

Zasady ogólne

Podczas wykonywania postanowień niniejszego rozdziału Strony:

a)    zapewniają spójność środków SPS z zasadami ustanowionymi na mocy art. 3 Porozumienia SPS;

b)    nie stosują środków SPS do tworzenia nieuzasadnionych barier w handlu;

c)    zapewniają, aby procedury ustanowione na mocy niniejszego rozdziału były podejmowane i kończone bez zbędnej zwłoki oraz aby procedury te nie były stosowane w sposób, który stanowiłby arbitralną lub nieuzasadnioną dyskryminację jednej ze Stron w przypadku jednakowych lub podobnych warunków; oraz

d)    nie wykorzystują procedur, o których mowa w lit. c), ani innych wniosków o dodatkowe informacje w celu opóźniania, bez naukowego ani technicznego uzasadnienia, dostępu do swoich rynków.

ARTYKUŁ 5.7

Wymogi dotyczące przywozu

1.    Wymogi jednej Strony dotyczące przywozu mają zastosowanie do całego terytorium drugiej Strony.

2.    Strona dokonująca wywozu zapewnia, aby produkty wywożone na terytorium Strony dokonującej przywozu spełniały wymogi sanitarne i fitosanitarne Strony dokonującej przywozu.

3.    Strona dokonująca przywozu zapewnia, aby jej wymogi dotyczące przywozu miały zastosowanie do produktów przywożonych z terytorium Strony dokonującej wywozu w sposób proporcjonalny i niedyskryminujący.

4.    Wszelkie opłaty związane z procedurami mającymi zastosowanie do produktów przywożonych z terytorium Strony dokonującej wywozu są proporcjonalne względem opłat nakładanych na podobne produkty krajowe i nie są wyższe niż rzeczywiste koszty usługi.

5.    Strona dokonujący przywozu ma prawo przeprowadzać kontrole przywozowe produktów przywożonych z terytorium Strony dokonującej wywozu w celu wdrożenia środków SPS.

6.    Kontrole przywozowe przeprowadzane na produktach przywożonych z terytorium Strony dokonującej wywozu opierają się na ryzyku sanitarnym i fitosanitarnym związanym z takim przywozem. Kontrole te są przeprowadzane bez zbędnej zwłoki i przy minimalnym wpływie na handel między Stronami.

7.    Strona dokonująca przywozu udostępnia Stronie dokonującej wywozu, na jej żądanie, informacje dotyczące częstości kontroli przywozowych przeprowadzanych na produktach przywożonych z terytorium Strony dokonującej wywozu. Strona dokonująca przywozu może zmienić częstość kontroli fizycznych przeprowadzanych na przesyłkach, stosownie do przypadku, w wyniku (i) weryfikacji, (ii) kontroli przywozowych lub (iii) wzajemnego porozumienia między Stronami, w tym konsultacji, o których mowa w niniejszym rozdziale.

8.    Jeżeli kontrole przywozowe wykażą, że produkty nie spełniają odpowiednich wymogów dotyczących przywozu nałożonych przez Stronę dokonującą przywozu, wszelkie działania podejmowane przez Stronę dokonującą przywozu powinny być proporcjonalne do ryzyka sanitarnego i fitosanitarnego związanego z przywozem produktów niespełniających wymogów.

ARTYKUŁ 5.8

Weryfikacje

1.    Aby uzyskać i utrzymać pewność skutecznego wykonania postanowień niniejszego rozdziału, Strona dokonująca przywozu ma prawo do przeprowadzania, w dowolnym momencie, weryfikacji, w tym:

a)    poprzez wizyty weryfikacyjne na terytorium Strony dokonującej wywozu, aby zweryfikować całość lub część systemu inspekcji i certyfikacji właściwych organów Strony dokonującej wywozu, zgodnie z odpowiednimi międzynarodowymi standardami, wytycznymi i zaleceniami Kodeksu Żywnościowego, OIE i IPPC; oraz

b)    żądając informacji od Strony dokonującej wywozu na temat jej systemu inspekcji i certyfikacji oraz uzyskując wyniki kontroli przeprowadzanych w ramach tego systemu.

2.    Strona dokonująca przywozu dzieli się ze Stroną dokonującą wywozu wynikami i wnioskami z weryfikacji przeprowadzonych na mocy ust. 1. Strona dokonująca przywozu może wyniki te udostępnić publicznie.

3.    Jeżeli Strona dokonująca przywozu decyduje o przeprowadzeniu wizyty weryfikacyjnej na terytorium Strony dokonującej wywozu, powiadamia Stronę dokonującą wywozu o takiej wizycie co najmniej sześćdziesiąt dni kalendarzowych przed planowaną datą wizyty weryfikacyjnej, z wyjątkiem sytuacji nadzwyczajnych lub jeżeli Strony uzgodnią inaczej. Każda zmiana takiej wizyty wymaga zgody obu Stron.

4.    Koszty przeprowadzenia weryfikacji całości lub części systemu inspekcji i certyfikacji właściwych organów drugiej Strony oraz wszelkich inspekcji poszczególnych zakładów ponosi Strona dokonująca przywozu.

5.    W ciągu sześćdziesięciu dni kalendarzowych Strona dokonująca przywozu dostarcza, na piśmie, Stronie dokonującej wywozu informacji dotyczących weryfikacji. Strona dokonująca wywozu ma czterdzieści pięć dni kalendarzowych na skomentowanie tych informacji. Komentarze Strony dokonującej wywozu są dołączane do ostatecznej wersji sprawozdania z wyników weryfikacji albo, w stosownych przypadkach, włączane do sprawozdania.

6.    Niezależnie od postanowień ust. 5, jeżeli podczas weryfikacji wykryto poważne zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, Strona dokonująca przywozu informuje o tym Stronę dokonującą wywozu w możliwie najszybszym czasie, a w każdym razie w ciągu dziesięciu dni kalendarzowych po zakończeniu weryfikacji.

ARTYKUŁ 5.9

Ułatwienia w handlu

1.    Jeżeli Strona dokonująca przywozu wymaga weryfikacji na miejscu, aby zatwierdzić przywóz pewnej lub pewnych kategorii produktów pochodzenia zwierzęcego z terytorium Strony dokonujące wywozu, zastosowanie ma, co następuje:

a)    podczas weryfikacji ocenia się system inspekcji i certyfikacji Strony dokonującej wywozu zgodnie z art. 5.8 (Weryfikacje) i uwzględnia wszelkie istotne informacje dostarczone na żądanie na piśmie przez Stronę dokonującą wywozu; oraz

b)    w przypadku zadowalającego wyniku weryfikacji systemu inspekcji i certyfikacji Strona dokonująca przywozu informuje na piśmie Stronę dokonującą wywozu o pozytywnym wyniku weryfikacji. W takim przypadku dostarczone informacje mogą obejmować informację, że Strona dokonująca przywozu zezwoliła lub zezwoli na przywóz pewnej lub pewnych kategorii produktów; lub

c)    w przypadku niezadowalającego wyniku weryfikacji systemu inspekcji i certyfikacji Strona dokonująca przywozu informuje na piśmie Stronę dokonującą wywozu o wyniku weryfikacji. W takim przypadku informacje te zawierają jedno z poniższych:

(i)    warunki, w tym warunki dotyczące systemu inspekcji i weryfikacji Strony dokonującej wywozu, które Strona dokonująca wywozu musi spełnić, aby Strona dokonująca przywozu mogła zezwolić na przywóz pewnej lub pewnych kategorii produktów pochodzenia zwierzęcego;

(ii)    odniesienie do faktu, iż konkretne zakłady produktów pochodzenia zwierzęcego mogą otrzymać zezwolenie na wywóz na terytorium Strony dokonującej przywozu po spełnieniu odpowiednich wymogów dotyczących przywozu, o których mowa w art. 5.7 (Wymogi dotyczące przywozu); lub

(iii)    Oświadczenie, że Strona dokonująca przywozu nie zezwoliła na przywóz pewnej lub pewnych kategorii produktów z terytorium Strony dokonującej wywozu.

2.    Jeżeli Strona dokonująca przywozu zezwoliła na przywóz pewnej lub pewnych kategorii produktów pochodzenia zwierzęcego, o których mowa w ust. 1 lit. b), Strona dokonująca wywozu informuje Stronę dokonującą przywozu o wykazie poszczególnych zakładów spełniających wymogi Strony dokonującej przywozu zgodnie z, w szczególności, art. 5.7 (Wymogi dotyczące przywozu) i art. 5.8 (Weryfikacje). Ponadto:

a)    na wniosek Strony dokonującej wywozu Strona dokonująca przywozu zatwierdza poszczególne zakłady, o których mowa w ust. 3 załącznika 5-B, które znajdują się na terytorium Strony dokonującej wywozu, nie przeprowadzając wcześniejszych inspekcji poszczególnych zakładów. Strona dokonująca wywozu, składając wniosek o zatwierdzenie przez Stronę dokonującą przywozu, dostarcza wszelkich informacji wymaganych przez Stronę dokonującą przywozu, aby zagwarantować zgodność z odpowiednimi wymogami, w szczególności wymogami art. 5.7 (Wymogi dotyczące przywozu). Zatwierdzenie przez Stronę dokonującą przywozu jest spójne z warunkami ustanowionymi w załączniku 5-B i ograniczone do tych kategorii produktów, dla których wydano zezwolenie na przywóz.

b)    po zatwierdzeniu poszczególnych zakładów, o których mowa w ust. 2 lit. a), Strona dokonująca przywozu wprowadza wszelkie niezbędne środki prawne i administracyjne zgodnie ze swoimi procedurami prawnymi i administracyjnymi, które mają w takim przypadku zastosowanie, aby zezwolić na przywóz w ciągu czterdziestu dni kalendarzowych od daty otrzymania wniosku Strony dokonującej wywozu, któremu towarzyszą informacje wymagane przez Stronę dokonującą przywozu w celu zagwarantowania zgodności z odpowiednimi wymogami, w tym wymogami art. 5.7 (Wymogi dotyczące przywozu); oraz

c)    Strona dokonująca przywozu powiadamia Stronę dokonującą wywozu o przyjęciu lub odrzuceniu poszczególnych zakładów, o których mowa w ust. 2 lit. a), oraz, w stosownych przypadkach, o powodach odrzucenia.

ARTYKUŁ 5.10

Środki związane ze zdrowiem zwierząt i roślin

1.    Strony uznają pojęcie obszarów wolnych od chorób i szkodników oraz obszarów niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników, zgodnie z Porozumieniem SPS, normami, wytycznymi lub zaleceniami OIE i IPPC. Komitet SPS, o którym mowa w art. 5.15 (Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych), może zdefiniować dalsze szczegóły procedury uznawania takich obszarów, w tym procedury uznawania takich obszarów w sytuacjach wystąpienia ogniska, biorąc pod uwagę Porozumienie SPS, wszelkie istotne normy, wytyczne i zalecenia OIE i IPPC.

2.    Wyznaczając obszary wolne od chorób i szkodników oraz obszary niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników Strony uwzględniają takie czynniki jak umiejscowienie geograficzne, ekosystemy, nadzór epidemiologiczny i skuteczność kontroli sanitarnych i fitosanitarnych na tych obszarach.

3.    Strony ściśle współpracują ze sobą przy wyznaczaniu obszarów wolnych od chorób i szkodników oraz obszarów niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników, aby uzyskać zaufanie do procedur, którymi kieruje się druga Strona przy wyznaczaniu takich obszarów. Strona dokonująca przywozu, akceptując wyznaczenie takich obszarów przez Stronę dokonującą wywozu, zasadniczo opiera swoje wyznaczenie statusu terytorium lub części terytorium Strony dokonującej wywozu w zakresie zdrowia zwierząt lub roślin na informacjach dostarczonych przez Stronę dokonującą wywozu zgodnie z Porozumieniem SPS, normami, wytycznymi i zaleceniami OIE i IPPC.

4.    Jeżeli Strona dokonująca przywozu nie akceptuje wyznaczenia przez Stronę dokonującą wywozu, przedstawia uzasadnienie i jest gotowa rozpocząć konsultacje.

5.    Strona dokonująca wywozu, która twierdzi, że obszary na jej terytorium są obszarami wolnymi od chorób i szkodników albo obszarami niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników, dostarcza odpowiednich dowodów, aby obiektywnie wykazać Stronie dokonującej przywozu, że takie obszary są – i najpewniej pozostaną – obszarami wolnymi od chorób i szkodników albo obszarami niewielkiego rozpowszechnienia chorób i szkodników, zależnie od przypadku. W tym celu Stronie dokonującej przywozu należy umożliwić, na żądanie, w racjonalnym zakresie dostęp na potrzeby inspekcji, badania i innych odpowiednich procedur.

6.    Strony uznają zasadę podziału na przedziały OIE oraz wolnych od szkodników miejsc produkcji IPPC. Komitet SPS, o którym mowa w art. 5.15 (Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych), oceni zalecenia OIE i IPPC, które w tej kwestii mogą zostać opublikowane w przyszłości, i może wydać odpowiednie zalecenia.

ARTYKUŁ 5.11

Przejrzystość i wymiana informacji

1.    Strony:

a)    dążą do zachowania przejrzystości w odniesieniu do środków SPS mających zastosowanie do handlu oraz, w szczególności, do art. 5.7 (Wymogi dotyczące przywozu) w zakresie przywozu przez drugą Stronę;

b)    zwiększają wzajemne zrozumienie środków SPS drugiej Strony i zastosowania tych środków;

c)    wymieniają się informacjami na tematy związane z rozwojem i stosowaniem środków SPS, w tym postępów w zakresie nowych dostępnych dowodów naukowych, które wpływają lub mogą wpływać na handel między Stronami, w celu zminimalizowania ich negatywnego wpływu na handel;

d)    komunikują, na żądanie drugiej Strony, wymogi dotyczące przywozu, które mają zastosowanie do przywozu niektórych produktów, w ciągu piętnastu dni kalendarzowych; oraz

e)    komunikują, na żądanie drugiej Strony, postępy w zakresie wniosku o zezwolenie na niektóre produkty, w ciągu piętnastu dni kalendarzowych.

2.    Punkty kontaktowe odpowiedzialne za informowanie na podstawie ust. 1 to punkty wyznaczone przez Strony zgodnie z art. 13.4 (Zapytania i punkty kontaktowe) ust. 1. Informacje przesyłane są pocztą, faksem lub pocztą elektroniczną. Informacje przesyłane pocztą elektroniczną mogą być podpisane elektronicznie i przesyłane są jedynie między punktami kontaktowymi.

3.    Wymianę informacji uznaje się za dokonaną, kiedy informacje na podstawie ust. 1 zostały udostępnione przez powiadomienie WTO zgodnie z jej odpowiednimi zasadami i procedurami, albo kiedy informacje te zostały udostępnione na urzędowych, dostępnych publicznie i bezpłatnych stronach internetowych Stron.

4.    Wszystkie powiadomienia na podstawie niniejszego rozdziału przesyła się punktom kontaktowym, o których mowa w ust. 2.

ARTYKUŁ 5.12

Konsultacje

1.    W ciągu dwóch dni kalendarzowych Strona powiadamia drugą Stronę na piśmie o wszelkich poważnych lub istotnych zagrożeniach dla życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, w tym o zagrożeniach związanych z żywnością.

2.    Jeżeli Strona ma poważne obawy dotyczące zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin, wpływających na towary podlegające wymianie handlowej, konsultacje dotyczące takiej sytuacji przeprowadzane są na żądanie w najszybszym możliwym terminie. W takim przypadku każda ze Stron stara się w stosownym czasie dostarczyć wszystkie informacje niezbędne, aby uniknąć zakłóceń w handlu.

3.    Konsultacje, o którym mowa w ust. 2 niniejszego artykułu, mogą odbywać się poprzez wymianę poczty elektronicznej, drogą wideokonferencji lub przez telefon. Strona prosząca o konsultację zapewnia przygotowanie sprawozdania z konsultacji.

ARTYKUŁ 5.13

Środki w sytuacjach nadzwyczajnych

1.    W przypadku poważnych zagrożeń dla życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin Strona dokonująca przywozu może – bez wcześniejszego powiadomienia – wprowadzić środki niezbędne do ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin. W odniesieniu do przesyłek transportowanych między Stronami Strona dokonująca przywozu rozważa najodpowiedniejsze i najbardziej proporcjonalne rozwiązanie, aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń w handlu.

2.    Strona wprowadzająca środki informuje o tym drugą Stronę jak najszybciej, a w każdym razie nie później niż dwadzieścia cztery godziny po wprowadzeniu środków. Każda ze Stron może zażądać informacji związanych z sytuacją sanitarną i fitosanitarną i wprowadzonymi środkami. Druga Strona odpowiada natychmiast po uzyskaniu wymaganych informacji.

3.    Na żądanie jednej ze Stron i zgodnie z postanowieniami art. 5.12 (Konsultacje) Strony przeprowadzają konsultacje dotyczące takiej sytuacji w ciągu piętnastu dni kalendarzowych od dnia powiadomienia. Konsultacje te przeprowadza się, aby uniknąć niepotrzebnych zakłóceń w handlu. Strony mogą rozważyć warianty dla ułatwienia wdrożenia lub zmiany środków.

ARTYKUŁ 5.14

Równoważność

1.    Strony mogą uznać równoważność konkretnego środka lub grupy środków lub systemów mających zastosowanie do sektora lub części sektora, zgodnie z ust. 4 do 7. Uznanie równoważności stosuje się do odbywającego się między Stronami handlu zwierzętami i produktami pochodzenia zwierzęcego, roślinami i produktami pochodzenia roślinnego, lub – stosownie do sytuacji – do towarów powiązanych.

2.    Jeżeli równoważność nie została uznana, handel odbywa się zgodnie z warunkami wymaganymi przez Stronę dokonującą przywozu w celu uzyskania odpowiedniego poziomu ochrony.

3.    Uznanie równoważności wymaga oceny i akceptacji:

a)    istniejących środków SPS w prawodawstwie, normach i procedurach, w tym kontroli dotyczących systemów inspekcji i certyfikacji zapewniających zgodność ze środkami SPS Strony dokonującej wywozu i Strony dokonującej przywozu;

b)    udokumentowanej struktury właściwych organów, ich uprawnień, hierarchii, sposobu działania i dostępnych zasobów; oraz

c)    działań właściwych organów w odniesieniu do programów kontroli i zapewniania jakości.

4.    W swojej ocenia Strony uwzględniają już zdobyte doświadczenie.

5.    Strona dokonująca przywozu akceptuje środki sanitarne i fitosanitarne Strony dokonującej wywozu jako równoważne, jeżeli Strona dokonująca wywozu obiektywnie wykaże, ze środki te prowadzą do osiągnięcia poziomu ochrony wymaganego przez Stronę dokonującą przywozu. W tym celu Stronie dokonującej przywozu należy umożliwić, na żądanie, w racjonalnym zakresie dostęp na potrzeby inspekcji, badania i innych odpowiednich procedur.

6.    Przy uznawaniu równoważności Strony uwzględniają wytyczne Kodeksu Żywnościowego, OIE, IPPC oraz Komitetu SPS Światowej Organizacji Handlu.

7.    Ponadto, w przypadku uznania równoważności, Strony mogą uzgodnić uproszczony wzór urzędowych świadectw sanitarnych lub fitosanitarnych towarzyszących każdej przesyłce zwierząt i produktów pochodzenia zwierzęcego, roślin i produktów pochodzenia roślinnego lub innych towarów powiązanych przeznaczonych do przywozu.

ARTYKUŁ 5.15

Komitet Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych

1.    W skład Komitetu Środków Sanitarnych i Fitosanitarnych (zwanego dalej „Komitetem SPS”) ustanowionego na mocy art. 16.2 (Komitety specjalne) wchodzą przedstawiciele właściwych organów Stron.

2.    Komitet SPS odbędzie pierwsze posiedzenie w ciągu jednego roku od daty wejścia w życie niniejszej Umowy. Następnie Komitet odbywa posiedzenia przynajmniej raz do roku lub według harmonogramu ustalonego przez Strony. Komitet SPS ustanowi swój regulamin na pierwszym posiedzeniu. Posiedzenia Komitetu odbywają się osobiście, telefonicznie, drogą wideokonferencji lub przy pomocy wszelkich innych środków, uzgodnionych przez Strony.

3.    Komitet SPS może zadecydować o ustanowieniu technicznych grup roboczych składających się z ekspertów Stron, które określają i poruszają kwestie techniczne i naukowe wynikające na podstawie niniejszego rozdziału i badają możliwości dalszej współpracy w kwestiach SPS mających znaczenie dla obu Stron. Jeżeli zachodzi potrzeba uzyskania większej wiedzy specjalistycznej, członkami takich grup mogą zostać osoby inne niż przedstawiciele Stron.

4.    Komitet SPS może poruszać wszelkie kwestie związane ze skutecznym funkcjonowanie niniejszego rozdziału. W szczególności Komitet ma następujące obowiązki i funkcje:

a)    opracowywanie koniecznych procedur lub sposobów postępowania w celu wykonania postanowień niniejszego rozdziału, w tym jego załączników;

b)    monitorowanie wykonania postanowień niniejszego rozdziału; oraz

c)    dostarczanie miejsca do dyskusji o problemach wynikających ze stosowania niektórych środków SPS w celu osiągnięcia wzajemnie akceptowalnych rozwiązań. W związku z powyższym Komitet SPS zbiera się w sytuacjach nadzwyczajnych, na żądanie jednej ze Stron, aby przeprowadzić konsultacje. Takie konsultacje nie naruszają praw i obowiązków Stron na mocy rozdziału czternastego (Rozstrzyganie sporów) i piętnastego (Mechanizm mediacji).

5.    Komitet SPS wymienia się informacjami, wiedzą naukową i doświadczeniem w dziedzinie dobrostanu zwierząt w celu propagowania współpracy w tej dziedzinie między Stronami.

6.    Strony mogą, na mocy decyzji Komitetu SPS, przyjąć zalecenia i decyzje związane z zezwoleniem na przywóz, wymianą informacji, przejrzystością, uznawaniem regionalizacji, równoważnością i innymi alternatywnymi środkami oraz z wszelkimi innymi kwestiami, o których mowa w ust. 4 i 5.

ARTYKUŁ 5.16

Konsultacje techniczne

1.    Jeżeli Strona uznaje, że środki drugiej Strony są lub mogą być sprzeczne z obowiązkami na mocy niniejszego rozdziału i powodują lub mogą powodować nieuzasadnione zakłócenia w handlu, może zażądać przeprowadzenia konsultacji technicznych w Komitecie SPS w celu uzyskania wzajemnie akceptowalnych rozwiązań. Właściwe organy wyszczególnione w załączniku 5-A ułatwiają takie konsultacje.

2.    Konsultacje techniczne w Komitecie SPS uważa się za zakończone w ciągu trzydziestu dni od daty złożenia wniosku o takie konsultacje, o ile Strony nie postanowią kontynuować konsultacji. Konsultacje techniczne mogą odbywać się telefoniczne, drogą wideokonferencji lub przy zastosowaniu innych sposobów uzgodnionych przez Strony.

ROZDZIAŁ SZÓSTY

UŁATWIENIA CELNE I HANDLOWE

ARTYKUŁ 6.1

Cele

1.    Strony uznają znaczenie ułatwień celnych i handlowych w zmieniających się globalnych warunkach handlu. Strony zgodnie postanawiają, że wzmocnią współpracę w tym obszarze, aby zagwarantować, że właściwe przepisy i procedury oraz zdolności administracyjne stosownych organów administracyjnych odpowiadają celom promowania ułatwień handlowych oraz zapewniają skuteczną kontrolę celną.

2.    W tym celu Strony uzgadniają, że przepisy nie są dyskryminacyjne, a procedury celne opierają się na stosowaniu nowoczesnych metod i skutecznej kontroli w celu walki z nadużyciami i ochrony legalnego handlu.

3.    Strony uznają, że uzasadnione cele porządku publicznego, w tym odnoszące się do bezpieczeństwa, ochrony i zwalczania nadużyć, nie mogą być w żaden sposób zagrożone.

ARTYKUŁ 6.2

Zasady

1.    Strony zgodnie postanawiają, że ich odpowiednie przepisy i procedury celne będą opierać się na:

a)    międzynarodowych instrumentach i normach obowiązujących w dziedzinie ceł i handlu, w tym istotnych elementach zmienionej konwencji z Kioto na temat uproszczenia i harmonizacji procedur celnych, Międzynarodowej konwencji w sprawie zharmonizowanego systemu oznaczania i kodowania towarów oraz Ramach standardów dla zabezpieczenia i uproszczenia handlu globalnego (zwanych dalej „ramami SAFE”) Światowej Organizacji Celnej (zwanej dalej „WCO”);

b)    ochronie legalnego handlu poprzez skuteczne egzekwowanie i przestrzeganie wymogów prawnych;

c)    przepisach unikających zbędnych lub dyskryminujących obciążeń podmiotów gospodarczych i sprzyjających dalszemu ułatwianiu handlu podmiotom gospodarczym, które osiągnęły wysoki poziomu zgodności, a także zapewniających środki ochronne przed nadużyciami i nielegalnymi lub szkodliwymi działaniami; oraz

d)    zasadach zapewniających proporcjonalność i niedyskryminacyjny charakter wszelkich kar nałożonych za naruszenie przepisów celnych lub wymogów proceduralnych i brak nieuzasadnionych opóźnień w zwolnieniu towaru wynikających z ich stosowania.

2.    W celu usprawnienia metod pracy oraz zapewnienia niedyskryminacji, przejrzystości, efektywności, praworządności i rozliczalności działań Strony:

a)    w miarę możliwości upraszczają wymogi i formalności dotyczące szybkiego zwalniania i odprawy towarów; oraz

b)    podejmują działania na rzecz dalszego uproszczenia i standaryzacji danych i dokumentacji wymaganych przez organy celne i inne agencje.

ARTYKUŁ 6.3

Współpraca celna

1.    Strony zapewniają współpracę w sprawach celnych między swoimi odpowiednimi organami dla zagwarantowania osiągnięcia celów określonych w art. 6.1 (Cele).

2.    Aby zacieśnić współpracę w sprawach celnych Strony, między innymi:

a)    wymieniają informacje dotyczące swoich przepisów celnych, ich wykonania oraz procedur celnych, zwłaszcza w następujących obszarach:

(i)    uproszczenie i modernizacja procedur celnych;

(ii)    transgraniczne egzekwowanie praw własności intelektualnej przez organy celne;

(iii)    tranzyt i przeładunek; oraz

(iv)    stosunki ze środowiskiem biznesowym;

b)    rozważają opracowanie wspólnych inicjatyw dotyczących procedur przywozowych, wywozowych i innych procedur celnych, a także działają na rzecz zapewnienia sprawnego świadczenia usług na rzecz przedsiębiorców;

c)    współpracują w kwestiach celnych związanych z zabezpieczeniem i ułatwieniem międzynarodowego łańcucha dostaw handlowych zgodnie z ramami SAFE.

d)    ustanawiają, w stosownych przypadkach, wzajemne uznawanie swoich odpowiednich technik zarządzania ryzykiem, norm związanych z ryzykiem, kontroli bezpieczeństwa oraz programów partnerstwa handlowego, włącznie z aspektami obejmującymi przekazywanie danych i wzajemnie uzgodnione korzyści; oraz

e)    wzmacniają koordynację w ramach organizacji międzynarodowych, takich jak WTO i WCO.

ARTYKUŁ 6.4

Tranzyt i przeładunek

1.    Strony zapewniają ułatwienie i skuteczną kontrolę operacji przeładunku i tranzytu przez ich odpowiednie terytoria.

2.    Strony promują i wdrażają regionalne uzgodnienia tranzytowe w celu ułatwienia handlu.

3.    Strony zapewniają współpracę i koordynację pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi organami i agencjami na ich odpowiednich terytoriach, tak by ułatwić ruch tranzytowy.

ARTYKUŁ 6.5

Wcześniejsze interpretacje

Przed przywozem towaru na jej terytorium oraz zgodnie z jej przepisami i procedurami, każda ze Stron dokonuje poprzez swoje organy celne lub inne właściwe organy wcześniejszych interpretacji na piśmie dla przedsiębiorstw handlowych ustanowionych na jej terytorium, takie interpretacje dotyczą klasyfikacji taryfowej, pochodzenia oraz wszelkich innych kwestii uzgodnionych przez Strony.

ARTYKUŁ 6.6

Uproszczona procedura celna

1.    Każda ze Stron zapewnia uproszczone procedury wywozu i przywozu, które są przejrzyste i skuteczne, w celu obniżenia kosztów i zwiększenia przewidywalności dla podmiotów gospodarczych, w tym małych i średnich przedsiębiorstw. Zapewnia się również łatwiejszy dostęp do uproszczeń celnych upoważnionym przedsiębiorstwom handlowym zgodnie z obiektywnymi i niedyskryminacyjnymi kryteriami.

2.    Do celów zakończenia formalności związanych z objęciem towarów procedurą celną stosuje się pojedynczy dokument zgłoszenia celnego lub jego elektroniczny odpowiednik.

3.    Strony stosują nowoczesne techniki celne, w tym metody oceny ryzyka oraz audytu po odprawie celnej, w celu uproszczenia i ułatwienia wprowadzania i zwalniania towarów.

4.    Strony promują stopniowy rozwój i zastosowanie systemów, łącznie z systemami opartymi na technologii informacyjnej, aby ułatwić elektroniczną wymianę danych między przedsiębiorstwami handlowymi, służbami celnymi oraz innymi powiązanymi agencjami.

ARTYKUŁ 6.7

Dopuszczenie towarów do swobodnego obrotu

Każda ze Stron dopilnowuje, by jej organy i agencje celne oraz inne kompetentne organy stosowały wymogi i procedury, które:

a)    umożliwiają niezwłoczne zwolnienie towarów w czasie nie dłuższym niż okres niezbędny do zapewnienia zgodności z jej przepisami i formalnościami, zarówno celnymi, jak i w inny sposób związanymi z handlem;

b)    pozwalają na przetworzenie przed przybyciem (tj. wcześniejsze przedłożenie i przetworzenie w formie elektronicznej informacji przed fizycznym przybyciem towarów), tak by umożliwić zwolnienie towarów w momencie ich przybycia; oraz

c)    umożliwiają zwolnienie towarów bez uiszczenia ceł, pod warunkiem dostarczenia gwarancji, jeżeli jest to wymagane, zgodnie z przepisami każdej ze Stron w celu zabezpieczenia ostatecznej płatności należności celnych.

ARTYKUŁ 6.8

Opłaty i należności

1.    Opłaty i należności nakłada się wyłącznie tytułem usług świadczonych w związku z przywozem lub wywozem bądź tytułem formalności wymaganych do dokonania takiego przywozu lub wywozu. Nie przekraczają one przybliżonego kosztu świadczonej usługi oraz nie są obliczane na podstawie ad valorem.

2.    Informacje dotyczące opłat i należności są publikowane poprzez urzędowo określony środek przekazu, w tym za pośrednictwem internetu. Informacje te muszą podawać przyczyny nałożenia opłat lub należności na świadczone usługi, nazwę odpowiedzialnego organu, opłaty lub należności, jakie zostaną zastosowane, oraz kiedy i jak ma zostać dokonana zapłata.

3.    Nie nakłada się nowych lub zmienionych opłat i należności aż do czasu opublikowania i udostępnienia informacji zgodnie z ust. 2.

ARTYKUŁ 6.9

Pośrednicy celni

Strony uzgadniają, że ich odpowiednie przepisy i procedury celne nie wymagają obowiązkowego korzystania z pośredników celnych. Strony stosują przejrzyste, niedyskryminacyjne i proporcjonalne zasady przy ewentualnym udzielaniu zezwoleń pośrednikom celnym.

ARTYKUŁ 6.10

Inspekcje przedwysyłkowe

Strony uzgadniają, że ich odpowiednie przepisy i procedury celne nie wymagają obowiązkowego przeprowadzania inspekcji przedwysyłkowych, zgodnie z ich definicją w Porozumieniu w sprawie inspekcji przedwysyłkowej, lub wszelkich innych inspekcji dokonywanych przez przedsiębiorstwa prywatne w miejscu przeznaczenia przed odprawą celną.

ARTYKUŁ 6.11

Ustalanie wartości celnej

1.    Strony ustalają wartość celną towarów zgodnie z Porozumieniem w sprawie ustalania wartości celnej.

2.    Strony współpracują w celu wypracowania wspólnego podejścia do kwestii dotyczących ustalania wartości celnej.

ARTYKUŁ 6.12

Zarządzanie ryzykiem

1.    Każda ze Stron opiera swoje procedury badania i zwolnienia towarów oraz swoje procedury weryfikacji po wprowadzeniu towarów na zasadach oceny ryzyka i audytach, a nie na badaniu każdej przesyłki w kompleksowy sposób pod kątem zgodności ze wszystkimi wymogami przywozowymi.

2.    Strony zgodnie postanawiają, że przyjmą i będą stosować swoje wymogi kontroli przywozu, wywozu, tranzytu i przeładunku oraz procedury dotyczące towarów na podstawie zasad zarządzania ryzykiem, które są stosowane, by skupić środki zapewniania zgodności na transakcjach zasługujących na uwagę.

ARTYKUŁ 6.13

Jeden punkt kontaktowy

Każda ze Stron dąży do wprowadzenia lub utrzymania systemu jednego punktu kontaktowego, aby ułatwić, w ramach procedury jednoetapowej, elektroniczne przedkładanie wszystkich informacji wymaganych przez przepisy celne i pozostałe prawodawstwo dotyczące wywozu, przywozu i tranzytu towarów.

ARTYKUŁ 6.14

Procedury odwoławcze

1.    Każda ze Stron zapewnia skuteczne, szybkie, niedyskryminacyjne i łatwo dostępne procedury, aby zagwarantować prawo do odwołania od działań administracyjnych, orzeczeń, decyzji organów celnych lub innych właściwych organów mających wpływ na przywóz lub wywóz towarów albo tranzyt towarów.

2.    Procedury odwoławcze mogą obejmować kontrolę administracyjną przeprowadzaną przez organ nadzoru lub kontrolę sądową decyzji podjętych na poziomie administracyjnym zgodnie z przepisami Stron.

ARTYKUŁ 6.15

Przejrzystość

1.    Każda ze Stron publikuje lub w inny sposób udostępnia, w tym poprzez elektroniczne środki przekazu, swoje przepisy, regulacje i procedury administracyjne oraz inne wymogi odnoszące się do ceł i ułatwiania handlu.

2.    Każda ze Stron wyznacza lub utrzymuje co najmniej jeden punkt informacyjny, do którego zainteresowane osoby kierują swoje pytania dotyczące ceł i kwestii związanych z ułatwianiem handlu.

ARTYKUŁ 6.16

Związki ze środowiskiem biznesowym

Strony zgadzają się:

a)    w kwestii znaczenia przeprowadzania konsultacji w odpowiednim czasie z przedstawicielami handlu na temat wniosków ustawodawczych oraz ogólnych procedur dotyczących kwestii celnych i związanych z ułatwianiem handlu. W tym celu konsultacje są przeprowadzane, tam gdzie jest to stosowne, między organami celnymi oraz środowiskiem biznesowym;

b)    publikować lub w inny sposób udostępniać, najlepiej za pośrednictwem elektronicznych środków przekazu, nowe przepisy i ogólne procedury odnoszące się kwestii celnych i związanych z ułatwianiem handlu przed stosowaniem takich przepisów i procedur, a także zmiany i interpretacje takich przepisów i procedur. Strony również udostępniają publicznie właściwe komunikaty administracyjne, włącznie z wymaganiami agencji i procedurami wjazdowymi, informacje o godzinach pracy i procedurach roboczych biur celnych w portach i na przejściach granicznych oraz na temat punktów kontaktowych udzielających informacji;

c)    w kwestii konieczności ustalenia rozsądnego czasu między publikacją nowych lub zmienionych przepisów, procedur i opłat lub należności a ich wejściem w życie, bez uszczerbku dla uzasadnionych celów porządku publicznego (np. zmian w stawkach celnych); oraz

d)    podejmować wysiłki, aby zagwarantować, że ich odpowiednie wymogi oraz procedury celne pozostają zgodne z potrzebami podmiotów handlowych i z najlepszymi praktykami oraz że nie ograniczają wymiany handlowej w stopniu większym, niż to jest konieczne.

ARTYKUŁ 6.17

Komitet ds. Celnych

1.    Komitet ds. Celnych ustanowiony na mocy art. 16.2 (Specjalne komitety) składa się z przedstawicieli organów celnych oraz innych właściwych organów Stron. Komitet ds. Celnych zapewnia prawidłowe funkcjonowanie niniejszego rozdziału, protokołu 1 i wszelkich dodatkowych postanowień dotyczących spraw celnych, zgodnie z uzgodnieniami Stron. W ramach Komitetu ds. Celnych Strony mogą badać i podejmować decyzje dotyczące wszelkich kwestii w tej dziedzinie.

2.    Strony mogą w ramach Komitetu ds. Celnych przyjmować zalecenia i podejmować decyzje w sprawie wzajemnego uznawania technik zarządzania ryzykiem, norm związanych z ryzykiem, kontroli bezpieczeństwa oraz programów partnerstwa handlowego, włącznie z aspektami obejmującymi przekazywanie danych i wzajemnie uzgodnione korzyści oraz wszelkie inne kwestie objęte ust. 1.

3.    Strony mogą zadecydować o organizowaniu posiedzeń ad hoc na temat wszelkich zagadnień celnych, włącznie z regułami pochodzenia i innymi dodatkowymi postanowieniami dotyczącymi kwestii celnych, zgodnie z uzgodnieniami Stron. W stosownych przypadkach mogą one również utworzyć podzespoły zajmujące się konkretnymi sprawami.

ROZDZIAŁ SIÓDMY

BARIERY POZATARYFOWE W HANDLU I INWESTYCJE
W PRODUKCJĘ ENERGII ZE ŹRÓDEŁ ODNAWIALNYCH

ARTYKUŁ 7.1

Cele

Zgodnie z globalnymi wysiłkami na rzecz zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych, Strony wspólnie dążą do promowania rozwoju i wzrostu produkcji energii z niekopalnych źródeł odnawialnych i zrównoważonych, zwłaszcza poprzez ułatwianie handlu i inwestycji. W tym celu Strony współpracują w kierunku zniesienia lub obniżenia ceł, a także barier pozataryfowych oraz zapewnienia zbliżenia przepisów z normami regionalnymi i międzynarodowymi.

ARTYKUŁ 7.2

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału:

a)    „wymóg dotyczący lokalnego pochodzenia” oznacza:

(i)    w odniesieniu do towarów - wymóg nałożony na przedsiębiorstwo dotyczący zakupu lub wykorzystania towarów pochodzenia krajowego lub ze źródła krajowego, określonych jako konkretne produkty, wielkość lub wartość produktów lub jako udział wielkości lub wartości jego lokalnej produkcji;

(ii)    w odniesieniu do usług - wymóg, który ogranicza wybór usługodawcy lub świadczonej usługi na niekorzyść usług lub usługodawców pochodzących z terytorium drugiej Strony;

b)    „środek” oznacza wszelkie środki stosowane, w ramach postanowień niniejszego rozdziału, przez Stronę, w formie ustaw, rozporządzeń, reguł, procedur, decyzji, działań administracyjnych lub we wszelkiej innej formie;

c)    „zobowiązania offsetowe” oznaczają wszelkie warunki, które wspierają rozwój lokalny, takie jak nieuzasadnione licencje na technologię, inwestycje, zobowiązanie do podpisania umowy z konkretną instytucja finansową, handel wymienny i podobne wymogi;

d)    „partnerstwo” oznacza wszelki podmiot prawny, taki jak korporacja, fundusz powierniczy, spółkę, wspólne przedsiębiorstwo, stowarzyszenie;

e)    „usługodawca” ma znaczenie zgodne z definicją wskazaną w art. 8.2 lit. l) (Definicje).

ARTYKUŁ 7.3

Zakres

1.    Postanowienia niniejszego rozdziału mają zastosowanie do środków wpływających na handel i inwestycje między Stronami odnoszące się do produkcji energii z niekopalnych źródeł odnawialnych i zrównoważonych, takich jak energia wiatru, energia promieniowania słonecznego, energia aerotermalna, geotermalna i hydrotermalna i energia oceanów, hydroenergia, energia pozyskiwana z biomasy, gazu pochodzącego z wysypisk śmieci, oczyszczalni ścieków i ze źródeł biologicznych, ale nie mają zastosowania do produktów, z których wytwarzana jest energia.

2.    Postanowienia niniejszego rozdziału nie mają zastosowania do projektów z dziedziny badań i rozwoju lub projektów demonstracyjnych o charakterze niehandlowym.

3.    Postanowienia niniejszego rozdziału nie naruszają stosowania jakichkolwiek innych odpowiednich postanowień niniejszej Umowy, w tym wyjątków, zastrzeżeń lub ograniczeń dotyczących środków wskazanych w ust. 1, z uwzględnieniem odpowiednich zmian. Dla większej przejrzystości, w przypadku jakiejkolwiek niespójności między postanowieniami niniejszego rozdziału i innymi postanowieniami niniejszej Umowy, pierwszeństwo w zakresie danej niespójności mają postanowienia niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ 7.4

Zasady

Strona:

a)    powstrzymuje się od wprowadzania środków obejmujących wymogi dotyczące lokalnego pochodzenia lub wszelkie inne zobowiązania offsetowe wpływające na produkty, usługodawców, przedsiębiorców lub przedsiębiorstwa pochodzące z terytorium drugiej Strony;

b)    powstrzymuje się od wprowadzania środków wymagających utworzenia spółki z przedsiębiorstwami lokalnymi, chyba, że takie utworzenie spółki jest konieczne ze względów technicznych, a Strona może, na wniosek drugiej Strony, te względy wskazać;

c)    zapewniają, że wszelkie przepisy dotyczące procedur upoważniających, certyfikujących i licencyjnych, które są stosowane, zwłaszcza w odniesieniu do wyposażenia, zakładów i powiązanej infrastruktury sieci przesyłu, są obiektywne, przejrzyste, niearbitralne oraz nie dyskryminują wnioskodawców drugiej Strony;

d)    zapewniają, że opłaty administracyjne nałożone na lub związane z:

(i)    przywozem i wykorzystaniem towarów pochodzących z terytorium drugiej Strony lub mające wpływ na zapewnianie towarów przez dostawców pochodzących z terytorium drugiej Strony, podlegają art. 2.10 (Opłaty i formalności w związku z przywozem i wywozem);

(ii)    zapewnianiem towarów przez dostawców pochodzących z terytorium drugiej Strony podlegają art. 8.18 (Zakres i definicje), art. 8.19 (Warunki dotyczące licencjonowania i kwalifikacji) i art. 8.20 (Procedury licencjonowania i kwalifikacyjne); oraz

e)    zapewniają, że warunki i procedury połączenia z sieciami przesyłowymi energii elektrycznej i dostępu do nich są przejrzyste i nie dyskryminują dostawców pochodzących z terytorium drugiej Strony.

ARTYKUŁ 7.5

Normy, przepisy techniczne i ocena zgodności

1.    W przypadku gdy istnieją międzynarodowe lub regionalne normy w odniesieniu do produktów służących produkcji energii z niekopalnych źródeł odnawialnych i zrównoważonych, Strony stosują te normy, lub ich odpowiednie części, jako podstawę swoich przepisów technicznych, z wyjątkiem sytuacji, w których takie międzynarodowe normy lub ich odpowiednie części byłyby nieskuteczne lub niewłaściwe do osiągnięcia uzasadnionych celów. Do celów stosowania postanowień niniejszego ustępu, Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (zwane dalej „ISO”) oraz Międzynarodowa Komisja Elektrotechniczna (zwana dalej „IEC”) są w szczególności uznawane za odpowiednie międzynarodowe organy normalizacyjne.

2.    W stosownych przypadkach Strony wskazują przepisy techniczne oparte na wymaganiach produktu pod względem wydajności, a nie projektu lub opisowych cech charakterystycznych.

3.    W odniesieniu do produktów wymienionych w rozdziale 84 systemu zharmonizowanego (z wyjątkiem 8401) a także w HS 850231 i 854140:

a)    Unia bez żadnych dodatkowych wymogów przyjmuje deklaracje zgodności od dostawców z Singapuru na tych samych warunkach jak od dostawców unijnych do celów wprowadzenia produktów na rynek.; oraz

b)    Singapur bez żadnych dodatkowych wymogów przyjmuje deklaracje zgodności i sprawozdania z badań UE do celów wprowadzenia produktów na rynek. Singapur może wymagać obowiązkowych badań lub certyfikacji przeprowadzonych przez strony trzecie zgodnie z warunkami określonymi w art. 5 (Środki ochronne) załącznika 4-A.

Dla większej przejrzystości, postanowienia niniejszego ustępu nie naruszają obowiązujących wymogów Stron niezwiązanych z produktami określonymi w niniejszym ustępie, takich jak przepisy dotyczące zagospodarowania przestrzennego lub przepisy budowlane.

ARTYKUŁ 7.6

Wyjątki

1.    Niniejszy rozdział podlega wyjątkom z zakresu bezpieczeństwa lub ogólnym określonym w art. 2.14 (Wyjątki ogólne), art. 8.62 (Wyjątki ogólne), art. 9.3 (Wyjątki z zakresu bezpieczeństwa i ogólne) oraz, dla większej przejrzystości, właściwym postanowieniom rozdziału szesnastego (Postanowienia instytucjonalne, ogólne i końcowe).

2.    Dla większej przejrzystości, z zastrzeżeniem wymogu, że takie środki nie mogą być stosowane w sposób, który stanowiłby środek arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji między produktami, usługodawcami lub inwestorami Stron, w których obowiązują te same warunki, lub środek ukrytych ograniczeń w handlu lub inwestycjach między Stronami, żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie może być interpretowane w sposób uniemożliwiający wprowadzanie lub stosowanie przez którąkolwiek ze Stron środków służących bezpiecznemu funkcjonowaniu sieci energetycznych lub bezpieczeństwu dostaw energii.

ARTYKUŁ 7.7

Wykonanie i współpraca

1.    W ramach Komitetu ds. Handlu ustanowionego na mocy art. 16.1 (Komitet ds. Handlu) Strony współpracują i wymieniają informacje w kwestiach odpowiednich dla wykonania postanowień niniejszego rozdziału. Strony mogą, decyzją Komitetu ds. Handlu, przyjmować odpowiednie środki wykonawcze w tym celu i aktualizować w stosownych przypadkach postanowienia niniejszego rozdziału.

2.    Współpraca może obejmować:

a)    wymianę informacji, doświadczeń regulacyjnych i najlepszych praktyk w obszarach takich jak:

(i)    opracowanie i niedyskryminacyjne wdrożenie środków promujących wykorzystanie energii ze źródeł odnawialnych;

(ii)    wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla;

(iii)    inteligentna sieć energetyczna;

(iv)    efektywność energetyczna; lub

v)    przepisy techniczne, normy i procedury oceny zgodności, takie jak te odnoszące się do wymogi kodeksu sieci przesyłowych;

b)    promowanie zbieżności z normami międzynarodowymi, również na właściwych forach, w zakresie krajowych lub regionalnych przepisów technicznych, koncepcji regulacyjnych, norm, wymogów i procedur oceny zgodności.

ROZDZIAŁ ÓSMY

HANDEL USŁUGAMI, ZAKŁADANIE PRZEDSIĘBIORSTW I HANDEL ELEKTRONICZNY

SEKCJA A

POSTANOWIENIA OGÓLNE

ARTYKUŁ 8.1

Cel i zakres stosowania

1.    Strony, potwierdzając swoje odpowiednie zobowiązania w ramach Porozumienia WTO, ustanawiają niniejszym niezbędne uzgodnienia dotyczące stopniowej wzajemnej liberalizacji handlu usługami, zakładania przedsiębiorstw i handlu elektronicznego.

2.    O ile nie określono inaczej, postanowienia niniejszego rozdziału:

a)    nie mają zastosowania do subsydiów i dotacji udzielanych przez Stronę, w tym wspieranych przez państwo pożyczek, gwarancji i zabezpieczeń;

b)    nie mają zastosowania do usług świadczonych w ramach sprawowania władzy publicznej na terytorium każdej ze Stron. Do celów niniejszego rozdziału usługa świadczona w związku z wykonywaniem władzy publicznej oznacza jakąkolwiek usługę, z wyjątkiem usługi, która jest świadczona na zasadach handlowych, lub w ramach konkurencji z przynajmniej jednym usługodawcą;

c)    nie wymagają prywatyzacji przedsiębiorstw prywatnych; lub

d)    nie mają zastosowania do przepisów ustawowych, wykonawczych lub wymogów regulujących zamówienia agencji rządowych dotyczące usług nabywanych do celów publicznych, a nie w celu komercyjnej odsprzedaży lub w celu wykorzystania przy świadczeniu usług dotyczących komercyjnej sprzedaży.

3.    Każda ze Stron zachowuje prawo do regulowania i wprowadzania nowych regulacji, aby osiągnąć uzasadnione cele polityki w sposób spójny z niniejszym rozdziałem.

4.    Niniejszy rozdział nie ma zastosowania do środków odnoszących się do osób fizycznych starających się o dostęp do rynku pracy Strony, jak również do środków dotyczących obywatelstwa, stałego pobytu lub stałego zatrudnienia. Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako uniemożliwiające Stronie stosowania środków regulujących wjazd lub czasowy pobyt osób fizycznych na terytorium drugiej Strony, łącznie ze środkami niezbędnymi dla ochrony integralności granic i zapewnienia zorganizowanego przemieszczania się osób fizycznych przez jej granice, pod warunkiem że środki takie nie są stosowane w sposób niweczący lub naruszający korzyści 3 przypadające drugiej Stronie na mocy postanowień niniejszego rozdziału.

ARTYKUŁ 8.2

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału:

a)    „podatki bezpośrednie” obejmują wszystkie podatki od dochodu całkowitego, całkowitego kapitału albo części dochodu lub kapitału – wraz z podatkami od dochodów z przeniesienia własności, podatkami od majątku, spadków i darowizn oraz z podatkami od całości płac lub wynagrodzeń wypłaconych przez przedsiębiorstwa, jak również podatki od wzrostu wartości

b)    „osoba prawna” oznacza dowolny podmiot prawny, właściwie ustanowiony albo w inny sposób utworzony zgodnie z obowiązującym prawem, działający w celu osiągania zysku lub nie, będący własnością prywatną lub publiczną i obejmuje dowolną spółkę, fundusz powierniczy, partnerstwo, wspólne przedsiębiorstwo, własność jednoosobową i stowarzyszenie;

c)    „osoba prawna pochodząca z Unii” lub „osoba prawna pochodząca z Singapuru” oznacza:

(i)    osobę prawną ustanowioną zgodnie z przepisami Unii lub państw członkowskich Unii lub Singapuru oraz posiadającą siedzibę, zarząd lub główne miejsce prowadzenia działalności 4 na terytorium odpowiednio Unii Europejskiej lub Singapuru; lub

(ii)    w przypadku przedsiębiorstwa zgodnie z art. 8.8 lit. d) (Definicje), odpowiednio osobę prawną będącą w posiadaniu osób fizycznych z państw członkowskich Unii lub Singapuru, bądź osoby prawnej pochodzącej z Unii lub Singapuru, lub też przez takie osoby kontrolowaną.

Jeżeli osoba prawna ma jedynie siedzibę lub zarząd na terytorium odpowiednio Unii lub Singapuru, nie jest ona uznawana za osobę prawną pochodzącą odpowiednio z Unii lub z Singapuru, chyba że jest zaangażowana w znaczące operacje gospodarcze 5 na terytorium odpowiednio Unii lub Singapuru.

Osoba prawna:

(i)    „znajduje się w posiadaniu” osób fizycznych lub prawnych z Unii lub dowolnego państwa członkowskiego Unii lub z Singapuru, jeżeli ponad 50 % udziałów w jej kapitale jest w posiadaniu osób pochodzących odpowiednio z Unii lub z jakiegokolwiek państwa członkowskiego Unii lub Singapuru;

(ii)    „jest kontrolowana” przez osoby fizyczne lub prawne z Unii lub dowolnego państwa członkowskiego Unii lub z Singapuru, jeżeli takie osoby mają prawo do mianowania większości członków jej zarządu lub do kierowania w inny sposób jej działaniami z prawnego punktu widzenia;

(iii)    „jest powiązana” z inną osobą, gdy kontroluje inną osobę lub jest przez nią kontrolowana, bądź gdy ona i druga osoba są wspólnie kontrolowane przez tę samą osobę;

d)    niezależnie od postanowień lit. c), przedsiębiorstwa żeglugowe mające siedzibę poza terytorium Unii i kontrolowane przez obywateli państwa członkowskiego Unii, korzystają także z postanowień niniejszej Umowy, jeżeli ich statki są zarejestrowane zgodnie z właściwym prawodawstwem w tym państwie członkowskim Unii i pływają pod banderą państwa członkowskiego Unii;

e)    „środek” oznacza wszelkie środki stosowane przez Stronę, w formie ustaw, rozporządzeń, reguł, procedur, decyzji, działań administracyjnych lub w jakiejkolwiek innej formie;

f)    „środki wprowadzone lub utrzymane przez Stronę” oznaczają środki wprowadzone przez:

(i)    administrację i władze stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego; lub

(ii)    organy pozarządowe sprawujące władzę delegowaną przez administrację lub władze stopnia centralnego, regionalnego lub lokalnego;

g)    „środki wprowadzone lub utrzymane przez Stronę w dziedzinie handlu usługami” obejmują środki dotyczące:

(i)    zakupu, opłacenia lub wykorzystania usługi;

(ii)    dostępu do usług i korzystania, w związku ze świadczeniem usługi, z usług, co do których istnieje określony przez Strony wymóg oferowania ich publicznie; oraz

(iii)    obecności, w tym obecności handlowej, osób pochodzących z terytorium jednej Strony w celu świadczenia usługi na terytorium drugiej Strony;

h)    „Wykaz szczegółowych zobowiązań“ odnosi się, w przypadku Unii, do załącznika 8-A i do jego dodatków, a w przypadku Singapuru, do załącznika 8-B i do jego dodatków.

i)    „usługobiorca” oznacza każdą osobę otrzymująca lub korzystającą z usługi;

j)    „świadczenie usługi” obejmuje produkcję, dystrybucję, marketing, sprzedaż i dostarczanie usługi;

k)    „usługa pochodząca z terytorium drugiej Strony” oznacza usługę świadczoną:

(i)    z terytorium lub na terytorium drugiej Strony, lub w przypadku transportu morskiego, przez statek zarejestrowany zgodnie z przepisami drugiej Strony lub przez osobę pochodzącą z terytorium drugiej Strony, która świadczy usługę poprzez działalność statku lub jego zastosowanie w części lub w całości; lub

(ii)    w przypadku świadczenia usługi poprzez obecność handlową lub poprzez obecność osoby fizycznej, przez usługodawcę pochodzącego z terytorium drugiej Strony;

l)    „usługodawca” oznacza dowolną osobę, która świadczy lub chce świadczyć usługę, również za pośrednictwem przedsiębiorstwa;

m)    „handel usługami” oznacza świadczenie usług:

(i)    z terytorium jednej Strony na terytorium drugiej Strony („transgranicznie”);

(ii)    na terytorium jednej Strony dla usługobiorcy pochodzącego z terytorium drugiej Strony („konsumpcja za granicą”);

(iii)    przez usługodawcę pochodzącego z terytorium jednej Strony poprzez obecność handlową na terytorium drugiej Strony („obecność handlowa”);

(iv)    przez usługodawcę pochodzącego z terytorium jednej Strony poprzez obecność osoby fizycznej pochodzącej z terytorium danej Strony na terytorium drugiej Strony („obecność osoby fizycznej”);

SEKCJA B

TRANSGRANICZNE ŚWIADCZENIE USŁUG

ARTYKUŁ 8.3

Zakres

Niniejsza sekcja ma zastosowanie do środków wprowadzonych przez Strony, które mają wpływ na transgraniczne świadczenie wszystkich usług, z wyjątkiem:

a)    usług audiowizualnych

b)    krajowego kabotażu morskiego 6 ; oraz

c)    krajowych i międzynarodowych usług transportu lotniczego, regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio związanych z wykonywaniem praw przewozowych, innych niż:

(i)    usług naprawczych i konserwacyjnych, podczas których statek powietrzny jest wycofany z użytku;

(ii)    sprzedaży i marketingu usług transportu lotniczego; oraz

(iii)    usług systemu rezerwacji komputerowej.

ARTYKUŁ 8.4

Definicje

Do celów niniejszej sekcji transgraniczne świadczenie usług oznacza świadczenie usług:

a)    z terytorium jednej Strony na terytorium drugiej Strony; oraz

b)    na terytorium jednej Strony dla usługobiorcy pochodzącego z terytorium drugiej Strony.

ARTYKUŁ 8.5

Dostęp do rynku

1.    W zakresie dostępu do rynku poprzez transgraniczne świadczenie usług, każda ze Stron przyznaje takim usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż zapewniane na podstawie zasad, ograniczeń i warunków uzgodnionych i przewidzianych w wykazie szczegółowych zobowiązań określonych w wykazie szczegółowych zobowiązań.

2.    W sektorach, w których podejmowane są zobowiązania związane z dostępem do rynku, środki, których Strona nie wprowadza lub nie utrzymuje zarówno na obszarze całego terytorium, jak i w jednostkach podziału administracyjnego, chyba że ustalono inaczej w wykazie szczegółowych zobowiązań, są określone jako:

a)    ograniczenia liczby usługodawców, czy to w postaci kontyngentów określonych liczbowo, monopolów, wyłącznych usługodawców, czy też wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych 7 ;

b)    ograniczenia całkowitej wartości transakcji usługowych albo aktywów w postaci kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych; oraz

c)    ograniczenia całkowitej liczby transakcji usługowych lub całkowitej wielkości produktu wyrażonego w formie określonych liczbowo jednostek, kontyngentów lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych 8 .

ARTYKUŁ 8.6

Traktowanie narodowe

1.    W sektorach objętych wykazem szczegółowych zobowiązań i z zastrzeżeniem ustalonych tam warunków i kwalifikacji, w odniesieniu do wszystkich środków wpływających na transgraniczne świadczenie usług, każda ze Stron przyznaje takim usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne od tego, które przyznaje podobnym krajowym usługom i usługodawcom.

2.    Strona może spełnić wymóg ust. 1 przez przyznanie usługom i usługodawcom drugiej Strony traktowania z formalnego punktu widzenia identycznego z tym, które przyznaje własnym podobnym usługom i usługodawcom lub od niego różnego.

3.    Identyczne lub różne z formalnego punktu widzenia traktowanie uważane jest za mniej korzystne, jeżeli zmienia ono warunki konkurencji na korzyść usług lub usługodawców Strony w porównaniu z podobnymi usługami lub usługodawcami drugiej Strony.

4.    Szczegółowe zobowiązania podjęte na podstawie niniejszego artykułu nie są rozumiane jako wymagające od Stron rekompensaty za wszelkie niezależne niekorzystne czynniki konkurencji, które wynikają z faktu, że odnośne usługi lub usługodawcy pochodzą z zagranicy.

ARTYKUŁ 8.7

Wykaz szczegółowych zobowiązań

1.    Sektory zliberalizowane przez Stronę na mocy niniejszej sekcji oraz, w drodze zastrzeżeń, ograniczenia dotyczące dostępu do rynku i traktowania narodowego mające zastosowanie do usług i usługodawców drugiej Strony w tych sektorach, są ustalone w wykazie szczegółowych zobowiązań.

2.    Żadna ze Stron nie może wprowadzić nowych lub dodatkowych środków dyskryminujących w odniesieniu do usług lub usługodawców drugiej Strony w porównaniu ze szczegółowymi zobowiązaniami podjętymi zgodnie z ust. 1.

SEKCJA C

ZAKŁADANIE PRZEDSIĘBIORSTW

ARTYKUŁ 8.8

Definicje

Do celów niniejszej sekcji:

a)    „oddział” osoby prawnej oznacza miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub osobę prawną nieposiadającą odrębnej osobowości prawnej, które powstały w wyniku rozszerzenia działalności podmiotu macierzystego;

b)    „działalność gospodarcza” obejmuje wszelkie działania natury gospodarczej z wyjątkiem działań prowadzonych w związku z wykonywaniem władzy publicznej, tj. działań, które nie są prowadzone na zasadach handlowych, ani też w ramach konkurencji z jednym lub większą liczbą podmiotów gospodarczych;

c)    „przedsiębiorca” oznacza każdą osobę pochodzącą z terytorium Strony, która zamierza prowadzić lub prowadzi działalność gospodarczą poprzez założenie przedsiębiorstwa 9 ;

d)    „założenie przedsiębiorstwa” oznacza:

(i)    ustanowienie, nabycie lub utrzymywanie osoby prawnej; lub

(ii)    utworzenie lub utrzymywanie oddziału lub przedstawicielstwa

w celu ustanowienia lub utrzymania trwałych powiązań gospodarczych na terytorium Strony w celu prowadzenia działalności gospodarczej obejmującej, ale nie ograniczonej do świadczenia usług;

e)    „podmiot zależny” od osoby prawnej pochodzącej z terytorium Strony oznacza osobę prawną, która jest faktycznie kontrolowana przez inną osobę prawną danej Strony, zgodnie z jej prawem krajowym 10 .

ARTYKUŁ 8.9

Zakres

Niniejsza sekcja ma zastosowanie do środków wprowadzonych lub utrzymywanych przez Strony, wpływających na zakładanie przedsiębiorstw we wszelkiego rodzaju działalnościach gospodarczych z wyjątkiem:

a)    wydobywania, wytwarzania i przetwarzania 11 materiałów jądrowych;

b)    produkcji broni, amunicji i materiałów wojskowych lub handlu nimi;

c)    usług audiowizualnych

d)    krajowego kabotażu morskiego 12 ; oraz

e)    krajowych i międzynarodowych usług transportu lotniczego, regularnego lub nieregularnego, oraz usług bezpośrednio związanych z wykonywaniem praw przewozowych, innych niż:

(i)    usług naprawczych i konserwacyjnych, podczas których statek powietrzny jest wycofany z użytku;

(ii)    sprzedaży i marketingu usług transportu lotniczego; oraz

(iii)    usług systemu rezerwacji komputerowej.

ARTYKUŁ 8.10

Dostęp do rynku

1.    W zakresie dostępu do rynku poprzez zakładanie przedsiębiorstw każda ze Stron przyznaje takim przedsiębiorstwom i inwestorom drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż to zapewniane na podstawie zasad, ograniczeń i warunków uzgodnionych i przewidzianych w wykazie szczegółowych zobowiązań.

2.    W sektorach, w których podejmowane są zobowiązania związane z dostępem do rynku, środki, których Strona nie wprowadza lub nie utrzymuje zarówno na obszarze całego terytorium, jak i w jednostkach podziału administracyjnego, chyba że ustalono inaczej w wykazie szczegółowych zobowiązań, są określone jako:

a)    ograniczenia liczby przedsiębiorstw, czy to w formie kontyngentów określonych liczbowo, monopoli, praw wyłącznych, czy też innych wymogów dotyczących przedsiębiorstw, takich jak wykonanie testu potrzeb ekonomicznych;

b)    ograniczenia całkowitej wartości transakcji albo aktywów w formie kontyngentów określonych liczbowo lub wymogu wykonania testu potrzeb ekonomicznych;

c)    ograniczenia całkowitej ilości transakcji lub całkowitej wielkości produktu wyrażonego w formie określonych liczbowo jednostek, kontyngentów lub wymogów wykonania testu potrzeb ekonomicznych 13 ;

d)    ograniczenia nałożone na udział kapitału zagranicznego w formie górnego progu udziału procentowego zagranicznych podmiotów albo całkowitej wartości indywidualnego czy też łącznego wkładu zagranicznego;

e)    środki stanowiące ograniczenie lub nakładające wymogi na konkretne rodzaje osób prawnych lub wspólne przedsiębiorstwa, poprzez które inwestor drugiej Strony może prowadzić działalność gospodarczą; oraz

f)    ograniczenia całkowitej liczby osób fizycznych, innych niż personel kluczowy oraz absolwenci odbywający staż, o których mowa w art. 8.13 (Zakres i definicje) 14 , które mogą być zatrudnione w konkretnym sektorze lub których przedsiębiorca może zatrudnić i które są niezbędne dla prowadzenia działalności gospodarczej i bezpośrednio z nią związane, w formie kwot liczbowych lub wymogu testu potrzeb ekonomicznych.

ARTYKUŁ 8.11

Traktowanie narodowe

1.    W sektorach objętych wykazem szczegółowych zobowiązań i będących przedmiotem warunków i kwalifikacji w nim określonych, w kwestii wszelkich środków dotyczących zakładania przedsiębiorstw 15 , każda ze Stron przyznaje przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom pochodzącym z terytorium drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie, które przyznaje własnym podobnym przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom.

2.    Strona może spełnić wymóg ust. 1 przez przyznanie przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom pochodzącym z terytorium drugiej Strony traktowania z formalnego punktu widzenia identycznego lub innego niż to, które przyznaje własnym podobnym przedsiębiorstwom i przedsiębiorcom.

3.    Identyczne lub inne z formalnego punktu widzenia traktowanie uważane jest za mniej korzystne, jeżeli zmienia ono warunki konkurencji na korzyść przedsiębiorstw lub przedsiębiorców pochodzących z terytorium Strony w porównaniu z podobnymi przedsiębiorstwami lub przedsiębiorcami drugiej Strony.

4.    Szczegółowe zobowiązania podjęte na podstawie niniejszego artykułu nie są rozumiane jako wymagające od Strony rekompensaty za wszelkie nieodłączne niekorzystne czynniki konkurencji, które wynikają z faktu, że odnośne przedsiębiorstwa lub przedsiębiorcy pochodzą z zagranicy.

ARTYKUŁ 8.12

Wykaz szczegółowych zobowiązań

1.    Sektory zliberalizowane przez Stronę na mocy niniejszej sekcji oraz, w drodze zastrzeżeń, ograniczenia dotyczące dostępu do rynku i traktowania narodowego mające zastosowanie do przedsiębiorstw i przedsiębiorców pochodzących z terytorium drugiej Strony w tych sektorach, są ustalone w wykazie szczegółowych zobowiązań.

2.    Żadna ze Stron nie może wprowadzić nowych lub dodatkowych środków dyskryminujących w odniesieniu do przedsiębiorstw i przedsiębiorców pochodzących z terytorium drugiej Strony w porównaniu ze szczegółowymi zobowiązaniami podjętymi zgodnie z ust. 1.

SEKCJA D

CZASOWA OBECNOŚĆ OSÓB FIZYCZNYCH
ODBYWAJĄCYCH WIZYTY SŁUŻBOWE

ARTYKUŁ 8.13

Zakres i definicje

1.    Niniejsza sekcja ma zastosowanie do środków wprowadzanych przez Strony dotyczących wjazdu oraz tymczasowego pobytu na ich terytorium kluczowego personelu, absolwentów odbywających staż, sprzedawców usług biznesowych, zgodnie z art. 8.1 (Zakres i definicje) ust. 4.

2.    Do celów niniejszej sekcji:

a)    „personel” kluczowy oznacza osoby fizyczne zatrudnione przez osobę prawną pochodzącą z terytorium jednej Strony inną niż organizacja o charakterze niezarobkowym, które są odpowiedzialne za zakładanie przedsiębiorstw lub prawidłową kontrolę nad nim, zarządzanie nim i jego działalnością.

Personel kluczowy obejmuje osoby odbywające wizyty służbowe w celu założenia przedsiębiorstwa, odpowiedzialne za założenie przedsiębiorstwa oraz przeniesienia w ramach przedsiębiorstwa:

(i)    „osoby odbywające wizyty służbowe w celu założenia przedsiębiorstwa” oznaczają osoby fizyczne pracujące na wyższych stanowiskach, które są odpowiedzialne za założenie przedsiębiorstwa. Nie przeprowadzają one bezpośrednich transakcji z klientami indywidualnymi i nie otrzymują wynagrodzenia ze źródeł zlokalizowanych na terytorium przyjmującej Strony; oraz

(ii)    „osoby przeniesione w ramach przedsiębiorstwa” oznaczają osoby fizyczne, które zostały zatrudnione przez osobę prawną pochodzącą z terytorium jednej Strony lub, w przypadku osób świadczących usługi biznesowe, które są jej partnerami przynajmniej od jednego roku oraz które są czasowo przeniesione do przedsiębiorstwa, które może być podmiotem zależnym, oddziałem lub spółką macierzystą danego przedsiębiorstwa na terytorium drugiej Strony. Dana osoba fizyczna musi należeć do jednej z wymienionych kategorii:

(1)    dyrektorzy:

osoby fizyczne w strukturach osoby prawnej, które bezpośrednio zarządzają przedsiębiorstwem, korzystają z dużej swobody przy podejmowaniu decyzji oraz podlegają ogólnemu nadzorowi lub otrzymują zasadnicze wytyczne od zarządu lub udziałowców przedsiębiorstwa bądź osób im równoważnych. Dyrektorzy nie wypełniają bezpośrednio zadań odnoszących się do faktycznego świadczenia usługi lub usług przez osobę prawną;

(2)    kierownicy:

osoby fizyczne pracujące na wyższych stanowiskach w strukturach osoby prawnej, które przede wszystkim zarządzają przedsiębiorstwem, podlegają ogólnemu nadzorowi lub otrzymują zasadnicze wytyczne od dyrektorów wysokiego szczebla, zarządu lub udziałowców przedsiębiorstwa bądź osób im równoważnych, w tym osoby:

aa)    kierujące przedsiębiorstwem lub jego departamentem lub działem;

bb)    nadzorujące i kontrolujące pracę innych pracowników nadzoru i kierownictwa lub sprawujących funkcje techniczne; oraz

cc)    upoważnione do osobistego naboru lub do kierowania naborem pracowników, zwalniania pracowników lub innych działań w zakresie personelu;

(3)    specjaliści:

osoby fizyczne pracujące w strukturach osoby prawnej, które posiadają rzadko spotykaną lub specjalistyczną wiedzę niezbędną dla przedsiębiorstwa z punktu widzenia produkcji, sprzętu badawczego, technik lub zarządzania. Przy ocenie takiej wiedzy należy wziąć pod uwagę nie tylko wiedzę specyficzną dla przedsiębiorstwa, ale również to, czy dana osoba posiada wysoki poziom kwalifikacji odnoszących się do rodzaju pracy lub handlu, które wymagają szczególnej wiedzy technicznej, włącznie z członkostwem w zawodzie akredytowanym;

b)    „absolwenci odbywający staż” oznaczają osoby fizyczne, które przez przynajmniej rok były zatrudnione przez osobę prawną pochodzącą z terytorium Strony, posiadają wyższe wykształcenie oraz są czasowo przeniesione do przedsiębiorstwa na terytorium drugiej Strony w celu rozwoju kariery lub odbycia szkolenia w zakresie metod lub technik biznesowych 16 ;

c)    „sprzedawcy usług biznesowych” oznaczają osoby fizyczne, które są przedstawicielami usługodawcy pochodzącego z terytorium Strony, starające się o czasowy wjazd na terytorium drugiej Strony w celu negocjowania sprzedaży usług lub zawarcia umów na sprzedaż usług w imieniu tego usługodawcy. Nie dokonują oni sprzedaży klientom indywidualnym i nie otrzymują wynagrodzenia ze źródeł zlokalizowanych na terytorium przyjmującej Strony.

ARTYKUŁ 8.14

Personel kluczowy i absolwenci odbywający staż

1.    W przypadku każdego sektora zliberalizowanego zgodnie z sekcją C (Zakładanie przedsiębiorstw) i z uwzględnieniem wszelkich zastrzeżeń wymienionych w jej wykazie szczegółowych zobowiązań, każda ze Stron zezwala przedsiębiorcom pochodzącym z terytorium drugiej Strony na czasowe zatrudnianie w ich przedsiębiorstwie osób fizycznych pochodzących z terytorium drugiej Strony pod warunkiem, że tacy pracownicy są personelem kluczowym lub absolwentami odbywającymi staż, jak określono w art. 8.13 (Zakres i definicje). Czasowy wjazd i pobyt takich osób wynosi maksymalnie trzy lata w przypadku osób przeniesionych w ramach przedsiębiorstwa, dziewięćdziesiąt dni w dwunastomiesięcznym okresie dla osób odbywających wizyty służbowe w celu założenia przedsiębiorstwa i jeden rok dla absolwentów odbywających staż. W odniesieniu do osób przeniesionych w ramach przedsiębiorstwa okres ten może zostać rozszerzony do maksymalnie dwóch lat, z zastrzeżeniem przepisów krajowych 17 .

2.    W przypadku każdego sektora zliberalizowanego zgodnie z sekcją C (Zakładanie przedsiębiorstw) środki, z utrzymania lub wprowadzenia których Strona rezygnuje, o ile w wykazie szczegółowych zobowiązań nie wskazano inaczej, określa się jako ograniczenia dotyczące całkowitej liczby osób fizycznych, które przedsiębiorca może przenieść jako personel kluczowy lub absolwentów odbywających staż w danym sektorze w formie kwot wyrażonych liczbowo lub jako wymóg przeprowadzenia testu potrzeb ekonomicznych i jako ograniczenia dyskryminujące.

ARTYKUŁ 8.15

Sprzedawcy usług biznesowych

W przypadku każdego sektora zliberalizowanego zgodnie z sekcją B (Transgraniczne świadczenie usług) lub sekcją C (Zakładanie przedsiębiorstw) i biorąc pod uwagę zastrzeżenia wskazane w jej wykazie szczegółowych zobowiązań, każda ze Stron umożliwia czasowy wjazd i pobyt sprzedawców usług biznesowych przez maksymalnie dziewięćdziesiąt dni w okresie dwunastu miesięcy 18 .

SEKCJA E

RAMY REGULACYJNE

PODSEKCJA 1

POSTANOWIENIA OGÓLNE

ARTYKUŁ 8.16

Wzajemne uznawanie kwalifikacji zawodowych

1.    Żadne z postanowień niniejszego artykułu nie uniemożliwia którejkolwiek ze Stron nakładania na osoby fizyczne obowiązku posiadania niezbędnych kwalifikacji lub doświadczenia zawodowego wymaganego na terytorium, na którym świadczona jest usługa, w danym sektorze działalności.

2.    Strony zachęcają odpowiednie organizacje zawodowe zlokalizowane na ich terytoriach do wspólnego opracowania i przekazania zaleceń dotyczących wzajemnego uznawania Komitetowi ds. Handlu Usługami, Inwestycji i Zamówień Publicznych ustanowionemu zgodnie z art. 16.2 (Specjalne komitety). Takie zalecenie jest poparte dowodami dotyczącymi:

a)    ekonomicznej wartości przewidywanego porozumienia w sprawie wzajemnego uznawania kwalifikacji zawodowych (zwanego dalej „porozumieniem w sprawie wzajemnego uznawania”); oraz

b)    zgodności odpowiednich systemów, tj. zakresu, w jakim kryteria stosowane przez każdą ze Stron dotyczące zezwoleń, licencjonowania, funkcjonowania i certyfikacji przedsiębiorców oraz usługodawców są zgodne.

3.    Po otrzymaniu wspólnego zalecenia Komitet ds. Handlu Usługami, Inwestycji i Zamówień Publicznych dokonuje w rozsądnym terminie przeglądu tego wspólnego zalecenia w celu ustalenia, czy jest ono spójne z niniejszą Umową.

4.    Jeżeli na podstawie informacji przedstawionych w ust. 2, zalecenie zostało określone jako spójne z niniejszą Umową, Strony podejmują konieczne kroki w celu wynegocjowania przez swoje właściwe władze lub wyznaczone osoby uprawnione przez Stronę, porozumienia w sprawie wzajemnego uznawania.

ARTYKUŁ 8.17

Przejrzystość

Każda ze Stron odpowiada natychmiast na wszystkie wnioski drugiej Strony o szczegółowe informacje dotyczące wszelkich środków o zasięgu ogólnym lub umów międzynarodowych, odnoszących się do niniejszego rozdziału lub wpływających na nią. Każda ze Stron ustanawia także przynajmniej jeden punkt informacyjny zgodnie z art. 13.4 (Punkty informacyjne i kontaktowe), który na żądanie udziela szczegółowych informacji przedsiębiorcom i usługodawcom drugiej Strony na temat wszystkich wskazanych kwestii.

PODSEKCJA 2

REGULACJE KRAJOWE

ARTYKUŁ 8.18

Zakres i definicje

1.    Niniejsza podsekcja ma zastosowanie do środków wprowadzanych przez Strony dotyczących procedur i wymogów licencjonowania oraz procedur i wymogów kwalifikacyjnych wpływających na:

a)    transgraniczne świadczenie usług określone w art. 8.4 (Definicje);

b)    ustanowienie na ich terytorium osób prawnych i fizycznych określonych w art. 8.8 (Definicje);

c)    tymczasowy pobyt osób fizycznych na ich terytorium jak określono w art. 8.13 (Zakres i definicje).

2.    Te ograniczenia mają zastosowanie tylko do sektorów, w przypadku których Strona podjęła szczegółowe zobowiązania oraz w zakresie, w jakim te szczegółowe zobowiązania mają zastosowanie.

3.    Wymienione ograniczenia nie mają zastosowania do środków, w zakresie w jakim te środki stanowią ograniczenia wymienione w art. 8.5 (Dostęp do rynku) i art. 8.10 (Dostęp do rynku) lub art. 8.6. (Traktowanie narodowe) i art. 8.11 (Traktowanie narodowe).

4.    Do celów niniejszej podsekcji:

a)    „właściwe organy” oznaczają organ administracji centralnej, regionalnej lub lokalnej bądź podmiot pozarządowy uczestniczący w sprawowaniu władzy delegowanej przez organy administracji centralnej, regionalnej lub lokalnej, odpowiedzialny za podejmowanie decyzji dotyczących zezwoleń na świadczenie usług, w tym poprzez założenie przedsiębiorstwa, lub dotyczących zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż świadczenie usługi;

b)    „procedury licencjonowania” oznaczają zasady administracyjne lub proceduralne, które osoba prawna lub fizyczna, pragnąca uzyskać, zmienić lub przedłużyć zezwolenie na świadczenie usług lub prowadzenie działalności gospodarczej innej niż świadczenie usług, musi przestrzegać w celu wykazania zgodności z wymogami w zakresie licencjonowania;

c)    „wymogi w zakresie licencjonowania” oznaczają istotne wymogi, inne niż wymogi dotyczące kwalifikacji, z którymi osoba prawna lub fizyczna powinna zapewnić zgodność w celu uzyskania, zmiany lub przedłużenia zezwolenia na świadczenia usług lub prowadzenie działalności gospodarczej innej niż świadczenie usług;

d)    „procedury kwalifikacyjne” oznaczają zasady administracyjne lub proceduralne, które osoba prawna lub fizyczna musi przestrzegać w celu wykazania zgodności z wymogami dotyczącymi kwalifikacji, aby uzyskać zezwolenie na świadczenie usług;

e)    „wymogi dotyczące kwalifikacji” oznaczają istotne wymogi dotyczące kompetencji osób fizycznych w zakresie świadczenia usług, które należy wykazać w celu uzyskania zezwolenia na świadczenie usług.

ARTYKUŁ 8.19

Warunki dotyczące licencjonowania i kwalifikacji

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby środki odnoszące się do wymogów i procedur licencjonowania oraz wymogów i procedur kwalifikacyjnych były oparte na kryteriach, które są:

a)    zrozumiałe;

b)    obiektywne i przejrzyste; oraz

c)    uprzednio określone i dostępne dla ogółu lub dla zainteresowanych osób.

2.    Zezwolenie lub licencja są przyznawane, z zastrzeżeniem dostępności, natychmiast po stwierdzeniu w świetle wyników stosownego badania, że warunki ich uzyskania zostały spełnione.

3.    Każda ze Stron utrzymuje lub ustanawia trybunały sądowe, arbitrażowe lub administracyjne, które zapewniają, na żądanie poszkodowanego przedsiębiorcy lub usługodawcy, szybkie rozpatrzenie sprawy i, w uzasadnionych przypadkach, odpowiednie środki zaradcze dotyczące decyzji administracyjnych mających wpływ na zakładanie przedsiębiorstw, transgraniczne świadczenie usług lub tymczasowy pobyt osób fizycznych w celach służbowych. Gdy takie procedury nie są niezależne od organu, któremu powierzono wydawanie odnośnych decyzji administracyjnych, każda ze Stron zapewnia rzeczywisty obiektywizm i bezstronność przy rozpatrywaniu odwołania.

Niniejszy ustęp nie jest interpretowany w sposób wymagający od Strony ustanowienia takich trybunałów lub procedur, w przypadkach gdyby było to niespójne z jej konstytucyjną strukturą lub rodzajem jej systemu prawnego.

ARTYKUŁ 8.20

Procedury licencjonowania i kwalifikacyjne

1.    Każda ze Stron dopilnowuje, by procedury i formalności licencyjne orz kwalifikacyjne były tak proste, jak to możliwe i nie komplikowały niepotrzebnie ani nie opóźniały świadczenia usługi. Wszelkie opłaty licencyjne 19 ponoszone przez wnioskodawców przy składaniu wniosków powinny być rozsądne oraz nie powinny stanowić ograniczenia dla świadczenia usług.

2.    Każda ze Stron zapewnia, aby procedury stosowane przez właściwe organy i ich decyzje podejmowane w procesie udzielanie zezwoleń lub licencji były bezstronne w odniesieniu do wszystkich wnioskodawców. Właściwy organ powinien podejmować decyzje w niezależny sposób, w sposób niezależny od usługodawcy, dla którego wymagane są licencje lub zezwolenia.

3.    Jeżeli ustalono konkretne terminy dotyczące wniosków, wnioskodawca ma możliwość złożenia wniosku w rozsądnym terminie. Właściwy organ rozpoczyna rozpatrywanie wniosku bez zbędnych opóźnień. Jeżeli jest to możliwe, wnioski powinny być akceptowane w formie elektronicznej na takich samych warunkach autentyczności jak wnioski składane w formie papierowej.

4.    Każda ze Stron zapewnia, aby rozpatrywanie wniosku, w tym podjęcie ostatecznej decyzji, zostało ukończone w rozsądnym terminie od momentu złożenia kompletnego wniosku. Każda ze Stron dokłada starań, by ustalić zwyczajne terminy rozpatrywania wniosku.

5.    W rozsądnym terminie od otrzymania wniosku, który został uznany za niekompletny, właściwy organ informuje wnioskodawcę, w najszerszym możliwym zakresie określa dodatkowe informacje wymagane w celu uzupełnienia wniosku oraz zapewnia możliwość skorygowania braków.

6.    Jeżeli jest to możliwe należy akceptować uwierzytelnione kopie zamiast oryginałów dokumentów.

7.    Jeżeli wniosek jest odrzucony przez właściwy organ, wnioskodawca zostaje o tym poinformowany na piśmie bez zbędnej zwłoki. Co do zasady wnioskodawca powinien również być informowany, na żądanie, o powodach odrzucenia wniosku i o terminach odwołania od decyzji. W stosownych przypadkach należy umożliwić wnioskodawcy, w rozsądnym terminie, ponowne złożenie wniosku.

8.    Każda ze Stron zapewnia, aby przyznane licencje lub zezwolenia wchodziły w życie bez zbędnej zwłoki zgodnie z zasadami i warunkami w nich wyszczególnionymi.

PODSEKCJA 3

USŁUGI INFORMATYCZNE

ARTYKUŁ 8.21

Usługi informatyczne

1.    Strony przyjmują zobowiązania określone w poniższych ustępach w odniesieniu do usług informatycznych zliberalizowanych zgodnie z sekcją B (Transgraniczne świadczenie usług), sekcja C (Zakładanie przedsiębiorstw) i sekcją D (Czasowa obecność osób fizycznych odbywających wizyty służbowe).

2.    Strony zgadzają się co do tego, że kod Narodów Zjednoczonych CPC 20 84, wykorzystywany do celów opisu usług informatycznych obejmuje wszystkie usługi informatyczne. Postęp technologiczny doprowadził do coraz częstszego oferowania takich usług przy zakupie komputera lub w formie pakietu usług powiązanych, które mogą obejmować niektóre lub wszystkie funkcje podstawowe wymienione w ust. 3. Przykładowo usługi takie jak hosting stron i domen internetowych, usługi wyszukiwania danych i przetwarzanie rozproszone polegają na łączeniu podstawowych funkcji usług informatycznych.

3.    Usługi informatyczne niezależnie od tego czy są świadczone poprzez sieć, włącznie z internetem, obejmują wszystkie następujące usługi lub jakiekolwiek ich połączenie:

a)    konsulting, dostosowanie, strategię, analizę, planowanie, specyfikację, projektowanie, opracowanie, instalację, wdrożenie, integrowanie, testowanie, usuwanie błędów, aktualizowanie, wsparcie, pomoc techniczną lub zarządzanie komputerami lub sieciami komputerowymi;

b)    konsulting, strategię, analizę, planowanie, specyfikację, projektowanie, opracowanie, instalację, wdrożenie, integrowanie, testowanie, usuwanie błędów, aktualizowanie, dostosowanie, konserwację, wsparcie, pomoc techniczną lub zarządzanie oprogramowaniem komputerowym 21 ;

c)    przetwarzanie danych, przechowywanie danych, składowanie danych lub usługi w zakresie baz danych;

d)    usługi konserwacji i naprawy maszyn biurowych oraz sprzętu, włącznie z komputerami; oraz

e)    usługi w zakresie szkolenia personelu nabywców, związane z oprogramowaniem, komputerami lub systemami komputerowymi, gdzie indziej niesklasyfikowane.

4.    Strony zgadzają się co do tego, że w wielu przypadkach usługi informatyczne umożliwiają świadczenie innych usług 22 zarówno w sposób elektroniczny, jak i inny. Jednak w takich przypadkach istnieje wyraźne rozróżnienie między usługami informatycznymi (np. hosting stron internetowych lub aplikacji) a innymi usługami 23 , których świadczenie umożliwiły usługi informatyczne. Inne usługi, niezależnie od tego, czy ich świadczenie zostało umożliwione przez usługi informatyczne, nie są objęte CPC 84.

PODSEKCJA 4

USŁUGI POCZTOWE

ARTYKUŁ 8.22

Zapobieganie praktykom antykonkurencyjnym w sektorze usług pocztowych 24

Każda ze Stron wprowadza lub utrzymuje właściwe środki 25 do celów zapobiegania, by usługodawcy usług pocztowych, którzy pojedynczo lub wspólnie są głównymi usługodawcami usług pocztowych na danym rynku, podejmowali działalność ukierunkowaną na rozpoczęcie lub kontynuowanie praktyk antykonkurencyjnych.

ARTYKUŁ 8.23

Niezależność organów regulacyjnych

Organy regulacyjne są odrębne od podmiotu świadczącego usługi pocztowe i nie ponoszą przed nim odpowiedzialności. Decyzje organów regulacyjnych i stosowane przez nie procedury są bezstronne w odniesieniu do wszystkich uczestników rynku.

PODSEKCJA 5

USŁUGI TELEKOMUNIKACYJNE

ARTYKUŁ 8.24

Zakres

1.    Niniejsza podsekcja ma zastosowanie do środków wpływających na handel usługami telekomunikacyjnymi oraz określa ramy regulacyjne dla usług telekomunikacyjnych zliberalizowanych na podstawie sekcji B do D.

2.    Niniejsza podsekcja nie ma zastosowania do jakichkolwiek środków wprowadzonych lub utrzymanych przez Stronę w odniesieniu do telewizji kablowej i rozpowszechniania programów radiowych bądź telewizyjnych.

3.    Żadne z postanowień niniejszej podsekcji nie jest interpretowane jako:

a)    zobowiązujące Stronę do zezwolenia usługodawcy pochodzącemu z terytorium drugiej Strony na ustanowienie, budowę, nabycie, wynajem, obsługę lub zapewnienie sieci przekazu telekomunikacyjnego lub świadczenie usług innych niż przewidziane w wykazie szczegółowych zobowiązań; lub

b)    zobowiązujące Stronę lub wymagające od Strony, by nakłoniła jakiegokolwiek usługodawcę do ustanowienia, budowy, nabycia, wynajmu, obsługi lub zapewnienia sieci przekazu telekomunikacyjnego lub świadczenia usług w przypadku gdy taki sieci lub usługi nie są oferowane publicznie.

4.    Każda ze Stron nakłada, utrzymuje, zmienia lub wycofuje prawa i obowiązki usługodawców przewidziane w art. 8.26 (Dostęp do publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych oraz korzystanie nich), art. 8.28 (Powiązania wzajemne), art. 8.29 (Powiązania wzajemne z głównymi dostawcami), art. 8.30 (Prowadzenie działalności przez głównych dostawców), art. 8.32 (Wyodrębnione elementy sieci), art. 8.33 (Kolokacja), art. 8.34 (Odsprzedaż), art. 8.35 (Współkorzystanie z infrastruktury), art. 8.36 (Zapewnianie usług dzierżawy łączy) oraz art. 8.38 (Centrum logistyczne dla kabli podmorskich) w sposób spójny z jej prawem krajowymi i wewnętrznymi procedurami regulującymi jej rynek telekomunikacyjny. W przypadku Unii takie procedury wiążą się z analizą przeprowadzaną przez unijne organy regulacyjne odpowiednich rynków produktów i usług przewidzianych we właściwym prawodawstwie unijnym, określeniem usługodawcy jako podmiotu posiadającego istotne znaczenie na rynku oraz decyzją podmiotów regulacyjnych, wydaną na podstawie takiej analizy, o nałożeniu, utrzymaniu, zmianie lub wycofaniu takich praw i obowiązków.

ARTYKUŁ 8.25

Definicje

Do celów niniejszej podsekcji:

a)    „usługi nadawcze” odnoszą się do nieprzerwanego ciągu transmisji przewodowej lub bezprzewodowej, niezależnie od lokalizacji pochodzenia transmisji, wymaganego do odbioru lub odczytu sygnałów programów w formie wizualnej lub dźwiękowej dla ogółu lub części społeczeństwa, z wyłączeniem transmisji (contribution links) między operatorami.

b)    „użytkownik końcowy” oznacza usługobiorcę lub usługodawcę, któremu oferowana jest publiczna sieć lub usługa telekomunikacyjna, w celu innym niż do dalszego oferowania publicznej sieci lub usługi telekomunikacyjnej;

c)    „podstawowa infrastruktura” oznacza infrastrukturę publicznej sieci lub usługi przekazu telekomunikacyjnego, która:

(i)    jest wyłącznie lub przede wszystkim dostarczana przez jednego dostawcę lub ograniczoną liczbę dostawców; oraz

(ii)    z przyczyn ekonomicznych lub technicznych nie można ich łatwo zastąpić w celu świadczenia usługi;

d)    „powiązania wzajemne” oznaczają powiązania z dostawcami oferującymi publiczne sieci lub usługi przekazu telekomunikacyjnego celem umożliwienia użytkownikom jednego dostawcy komunikacji z użytkownikami innego dostawcy oraz dostęp do usług świadczonych przez innego dostawcę;

e)    „główny dostawca” oznacza dostawcę publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych, który może istotnie wpływać na warunki uczestnictwa (w odniesieniu do cen i dostaw) na odpowiednim rynku publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych poprzez:

(i)    kontrolowanie infrastruktury podstawowej; lub

(ii)    wykorzystanie swojej pozycji rynkowej;

f)    „niedyskryminacyjne” oznacza traktowanie nie mniej korzystne niż to przyznane każdemu innemu użytkownikowi podobnych publicznych sieci lub usług przekazu telekomunikacyjnego w podobnych okolicznościach;

g)    „przenoszenie numerów” oznacza możliwość zachowania przez użytkowników końcowych publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych w tym samym miejscu istniejących numerów telefonu bez pogorszenia jakości, niezawodności oraz łatwości korzystania przy zmianie pomiędzy tymi samymi kategoriami dostawców publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych;

h)    „publiczna sieć telekomunikacyjna” oznacza sieć telekomunikacyjną, poprzez którą Strona zobowiązuje do oferowania publicznych usług telekomunikacyjnych między określonymi urządzeniami końcowymi sieci;

i)    „publiczna usługa telekomunikacyjna” oznacza usługę telekomunikacyjną, co do której Strona wymaga, oficjalnie lub faktycznie, aby była ona publicznie dostępna;

j)    „centrum logistyczne dla kabli podmorskich” oznacza pomieszczenia i budynki, do których wprowadzane są i w których zakończenie mają międzynarodowe kable podmorskie oraz w których są one przyłączane do łączy dosyłowych;

k)    „telekomunikacja” oznacza przesyłanie i odbiór sygnałów za pomocą dowolnych środków elektromagnetycznych;

l)    „usługi telekomunikacyjne” oznaczają wszelkie usługi polegające na przekazie i odbiorze sygnałów elektromagnetycznych poprzez sieci telekomunikacyjne i nie obejmują usług nadawczych oraz działalności gospodarczej polegającej na dostarczaniu treści, której przekaz wymaga zastosowania telekomunikacji; oraz

m)    „telekomunikacyjny organ regulacyjny” oznacza organy lub organy krajowe zajmujące się regulacją telekomunikacji.

ARTYKUŁ 8.26

Dostęp do publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych oraz korzystanie z nich

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby wszyscy dostawcy usług pochodzący z terytorium drugiej Strony mieli dostęp do jakichkolwiek publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych oraz możliwość korzystania z nich, włącznie z prywatnymi łączami dzierżawionymi, oferowanymi na jej terytorium lub transgranicznie na rozsądnych, niedyskryminacyjnych i przejrzystych warunkach i zasadach, w tym jak wskazano w ust. 2 i 3.

2.    Każda ze Stron zapewnia, aby tacy dostawcy usług mogli:

a)    nabywać lub dzierżawić i przyłączać terminale lub inne wyposażenie, które stanowi połączenie z publiczną siecią telekomunikacyjną;

b)    wzajemnie łączyć dzierżawione lub własne łącza z publicznymi sieciami i usługami telekomunikacyjnymi na jej terytorium lub transgranicznie albo z łączami dzierżawionymi lub będącymi własnością innych dostawców usług; oraz

c)    korzystać z protokołów operacyjnych własnego wyboru, innych niż konieczne do zapewnienia powszechnego dostępu do sieci i usług telekomunikacyjnych.

3.    Każda ze Stron zapewnia, aby wszyscy dostawcy usług pochodzący z terytorium drugiej Strony mogli korzystać z publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych w celu przekazywania informacji na jej terytorium lub transgraniczne, włącznie z komunikacją w ramach przedsiębiorstwa takich dostawców usług oraz z dostępem do informacji zawartych w bazach danych lub inaczej przechowywanych w formie nadającej się do przetwarzania automatycznego na terytorium każdej ze Stron. Wszelkie nowe lub zmienione środki wprowadzone przez Stronę, które mają istotny wpływ na takie korzystanie, są notyfikowane drugiej Stronie i są przedmiotem konsultacji.

ARTYKUŁ 8.27

Poufność informacji

Każda ze Stron zapewnia poufność przekazów telekomunikacyjnych i związanych z nimi danych o przekazie za pośrednictwem jakichkolwiek publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych, w sposób nieograniczający handlu usługami.

ARTYKUŁ 8.28

Powiązania wzajemne 26

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby każdy dostawca usług mający zezwolenie na dostawę publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych miał prawo i obowiązek negocjowania powiązań wzajemnych z innymi dostawcami publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych. Powiązania wzajemne powinny być uzgodnione w ramach negocjacji handlowych między zainteresowanymi stronami.

2.    Organy regulacyjne zapewniają, aby dostawcy zdobywający informacje od innego przedsiębiorstwa podczas negocjowania uzgodnień o powiązaniach wzajemnych wykorzystywali takie informacje wyłącznie do celów, dla których zostały one dostarczone, i zawsze z poszanowaniem poufności przekazanych lub przechowywanych informacji.

ARTYKUŁ 8.29

Powiązania wzajemne z głównymi dostawcami

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby każdy główny dostawca na jej terytorium gwarantował powiązania wzajemne z infrastrukturą i wyposażeniem dostawców publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych pochodzących z terytorium drugiej Strony w jakimkolwiek punkcie sieci głównego dostawcy, w którym jest to technicznie wykonalne. Takie wzajemne powiązania są zapewniane:

a)    na warunkach niedyskryminacyjnych, biorąc pod uwagę warunki (włączając normy i specyfikacje techniczne), stawki i jakość nie mniej korzystne niż te oferowane w zakresie własnych podobnych usług lub w zakresie podobnych usług niezrzeszonych dostawców publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych, ich spółek zależnych lub innych podmiotów zrzeszonych;

b)    bez zbędnych opóźnień, na warunkach (włączając w to normy i specyfikacje techniczne) oraz stawki uwzględniające koszty, które są przejrzyste, rozsądne, uwzględniają wykonalność ekonomiczną oraz są w wystarczającym stopniu wyodrębnione, tak że dostawca nie musi płacić za elementy sieci lub infrastrukturę, której nie potrzebuje do świadczenia usługi; oraz

c)    na żądanie, w punktach innych niż punkty zakończenia sieci oferowane większości dostawców publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych, z zastrzeżeniem opłat odzwierciedlających koszty budowy niezbędnej dodatkowej infrastruktury.

2.    Każda ze Stron zapewnia, aby główni dostawcy na jej terytorium podawali do wiadomości publicznej uzgodnienia dotyczące powiązań wzajemnych lub referencyjne oferty dotyczące powiązań wzajemnych.

3.    Procedury mające zastosowanie do powiązań wzajemnych dla głównych dostawców są podane do wiadomości publicznej.

4.    Jeżeli dostawcy publicznych sieci lub usług telekomunikacyjnych nie są w stanie rozstrzygnąć sporów dotyczących warunków i stawek w zakresie oferowanych przez głównego dostawcę powiązań wzajemnych, odwołują się oni do organu regulacyjnego, który zmierza do rozstrzygnięcia sporów w najkrótszym możliwym terminie, a w każdym przypadku w okresie 180 dni od momentu odwołania się do tego organu, z zastrzeżeniem, że rozstrzygnięcie sporów skomplikowanych może trwać dłużej niż 180 dni.

ARTYKUŁ 8.30

Prowadzenie działalności przez głównych dostawców

1.    Każda ze Stron może nałożyć obowiązek niedyskryminacji na głównych dostawców w związku z wzajemnymi powiązaniami lub dostępem.

2.    Obowiązek niedyskryminacji gwarantuje, w szczególności, że główni dostawcy stosują równoważne warunki w równoważnych okolicznościach wobec innych dostawców usług świadczących równoważne usługi, a także świadczenie przezeń usług i udzielanie informacji innym operatorom na równoważnych warunkach i z zachowaniem tej samej jakości, jak w przypadku własnych usług lub usług świadczonych przez swoje jednostki zależne lub partnerów.

ARTYKUŁ 8.31

Środki ochronne w zakresie konkurencyjności stosowane wobec głównych dostawców

Każda ze Stron wprowadza lub utrzymuje właściwe środki 27 do celów zapobiegania, by dostawcy publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych, którzy pojedynczo lub wspólnie są głównymi dostawcami na jej terytorium, podejmowali działalność ukierunkowaną na rozpoczęcie praktyk antykonkurencyjnych lub je kontynuowali. Takie praktyki antykonkurencyjne obejmują w szczególności:

a)    uczestniczenie w antykonkurencyjnym krzyżowym subsydiowaniu cen lub zawężaniu marży;

b)    wykorzystywanie informacji uzyskanych od konkurentów w antykonkurencyjnych celach;

c)    nieudostępnianie w odpowiednim czasie innym dostawcom publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych informacji technicznych dotyczących podstawowej infrastruktury oraz informacji handlowych, niezbędnych do świadczenia przez nich publicznych usług telekomunikacyjnych;

d)    ustalanie cen dla usług, które może nieracjonalnie ograniczyć konkurencję, np. praktyka stosowania cen drapieżnych.

ARTYKUŁ 8.32

Wyodrębnione elementy sieci

1.    Każda ze Stron nakłada obowiązek na głównych dostawców w zakresie zaspokajania racjonalnych wniosków o dostęp i korzystanie z konkretnych elementów sieci i powiązanej infrastruktury w jakimkolwiek punkcie, w którym jest to technicznie wykonalne, na zasadzie wyodrębnionej, w sposób terminowy i na warunkach, które są racjonalne, przejrzyste i niedyskryminacyjne, w szczególności w zakresie:

a)    zapewnienia dostępu do wskazanego elementu sieci lub infrastruktury, w tym dostępu do elementów sieci, które nie są aktywne, lub wyodrębnionego dostępu do lokalnej pętli abonenckiej, aby m.in. umożliwić oferty odsprzedaży linii abonenckiej;

b)    zapewnienia otwartego dostępu do interfejsów technicznych, protokołów lub innych kluczowych technologii, niezbędnych do interoperacyjności usług lub wirtualnych usług sieciowych;

c)    oferowania kolokacji; oraz

d)    oferowania usług wymaganych do zapewnienia interoperacyjności usług typu koniec-koniec dla użytkowników.

2.    Jeżeli Strona rozważa nałożenie obowiązków określonych w ust. 1, może uwzględnić m.in. następujące czynniki:

a)    techniczną i ekonomiczną rentowność korzystania lub instalowania konkurencyjnej infrastruktury, mając na uwadze naturę i rodzaj wzajemnego powiązania lub dostępu, w tym rentowność innych produktów oferujących dostęp, takich jak dostęp do kanałów;

b)    wykonalność zapewnienia proponowanego dostępu, w związku z dostępnymi zdolnościami;

c)    wstępne inwestycje dokonane przez właściciela infrastruktury, mając na uwadze ryzyko związane z inwestycją; oraz

d)    potrzebę utrzymania skutecznej i wyrównanej konkurencji.

ARTYKUŁ 8.33

Kolokacja

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby główni dostawcy na jej terytorium oferowali dostawcom publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych pochodzącym z terytorium drugiej Strony kolokację wyposażenia koniecznego dla powiązań wzajemnych lub dostępu do wyodrębnionych elementów sieci w sposób terminowy oraz na warunkach, które są racjonalne i niedyskryminacyjne.

2.    Każda ze Stron może określić zgodnie ze swoimi przepisami krajowymi lokalizacje, w których wymaga od głównych dostawców na jej terytorium oferowania kolokacji zgodnie z ust. 1.

ARTYKUŁ 8.34

Odsprzedaż

Każda ze Stron zapewnia, aby główni dostawcy na jej terytorium oferowali do odsprzedaży dostawcom publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych pochodzącym z terytorium drugiej Strony, publiczne usługi telekomunikacyjne, które tacy główni dostawcy świadczą detalicznie użytkownikom końcowym zgodnie z postanowieniami podsekcji i w szczególności z art. 8.32 (Wyodrębnione elementy sieci).

ARTYKUŁ 8.35

Współkorzystanie z infrastruktury

1.    Każda ze Stron jest w stanie, uwzględniając zasadę proporcjonalności, nałożyć na głównego dostawcę mającego prawo do instalowania infrastruktury na publicznej lub prywatnej własności, ponad lub pod nią, obowiązek współkorzystania z takiej infrastruktury lub własności, włącznie z budynkami, wejściami do budynków, okablowaniem budynków, masztami, antenami, wieżami oraz innymi konstrukcjami podpierającymi, słupami, przewodami, kanałami kablowymi, studzienkami i szafkami ulicznymi.

2.    Każda ze Stron może określić zgodnie ze swoimi przepisami infrastrukturę, do której dostęp mają zapewnić główni dostawcy na jej terytorium zgodnie z ust. 1 na podstawie tego, że taka infrastruktura nie może, z punktu widzenia wykonalności ekonomicznej lub technicznej, zastąpiona w celu oferowania konkurującej usługi.

ARTYKUŁ 8.36

Zapewnianie usług dzierżawy łączy

Każda ze Stron zapewnia, aby główni dostawcy usług dzierżawy łączy na jej terytorium oferowali osobom prawnym pochodzącym z terytorium drugiej Strony usługi dzierżawy łączy, które są publicznymi usługami telekomunikacyjnymi, w sposób terminowy oraz na warunkach racjonalnych, niedyskryminacyjnych i przejrzystych.

ARTYKUŁ 8.37

Przenoszenie numerów

Każda ze Stron zapewnia, aby dostawcy publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych na jej terytorium oferowali możliwość przenoszenia numerów dla usług wskazanych przez tę Stronę, w zakresie, w jakim jest to technicznie wykonalne oraz w sposób terminowy i na rozsądnych warunkach.

ARTYKUŁ 8.38

Centrum logistyczne dla kabli podmorskich

Każda ze Stron zapewnia dostęp do systemów kabli podmorskich, w tym do infrastruktury lądowej, na swoim terytorium, na którym dostawca jest upoważniony do obsługi systemu kabli podmorskich jako publicznej usługi telekomunikacyjnej, na warunkach racjonalnych, niedyskryminacyjnych i przejrzystych.

ARTYKUŁ 8.39

Niezależny organ regulacyjny

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby jej telekomunikacyjny organ regulacyjny był jednostką odrębną od jakiegokolwiek dostawcy sieci lub usług telekomunikacyjnych lub wyposażenia telekomunikacyjnego oraz nie ponosił przed nim odpowiedzialności. W tym celu każda ze Stron zapewnia, aby jej telekomunikacyjne organy regulacyjne nie miały żadnych interesów finansowych w takim dostawcy lub nie sprawowały nad nim kontroli.

2.    Każda ze Stron zapewnia, aby decyzje i procedury jej telekomunikacyjnych organów regulacyjnych były uczciwe i bezstronne w odniesieniu do wszystkich uczestników rynku oraz, aby były dokonywane i wdrażane bez zbędnych opóźnień. W tym celu Strona zapewnia, aby jakiekolwiek interesy finansowe posiadane przez jej telekomunikacyjny organ regulacyjny w dostawcy publicznych sieci i usług nie miały wpływu na decyzje i procedury tego organu.

3.    Uprawnienia organów regulacyjnych są wykonywane w sposób przejrzysty zgodnie z obowiązującymi przepisami krajowymi.

4.    Organy regulacyjne mają uprawnienia do zapewniania, aby dostawcy sieci lub usług przekazu telekomunikacyjnego na ich odpowiednich terytoriach dostarczali im niezwłocznie na żądanie wszystkie informacje, w tym informacje finansowe, które są konieczne do umożliwienia organom regulacyjnym wykonania zadań zgodnie z niniejszą podsekcją. Informacje, o których mowa powyżej, są racjonalnie proporcjonalne do wykonywanych przez organy regulacyjne zadań oraz traktowane zgodnie z wymogami poufności.

5.    Organ regulacyjny ma wystarczające uprawnienia do regulacji sektora. Zadania, które ma wypełniać organ regulacyjny, są podawane do wiadomości publicznej w łatwo dostępny i zrozumiały sposób, zwłaszcza gdy takie zadania są powierzone większej liczbie organów.

ARTYKUŁ 8.40

Usługi powszechne

1.    Każda ze Stron ma prawo do określenia rodzaju obowiązku świadczenia usługi powszechnej, jaki pragnie zachować.

2.    Takie zobowiązania nie będą uważane za antykonkurencyjne jako takie, pod warunkiem, że będą wprowadzane w sposób przejrzysty, obiektywny, niedyskryminacyjny i będą konkurencyjnie neutralne oraz że nie będą bardziej uciążliwe, niż to jest konieczne dla rodzaju usługi powszechnej określonej przez Stronę.

3.    W przypadku gdy Strona nakłada na dostawcę usług telekomunikacyjnych obowiązek oferowania spisu abonentów, Strona ta zapewnia, aby dostawca stosował zasadę niedyskryminacji względem informacji, które zostały im dostarczone przez innych dostawców takich usług telekomunikacyjnych.

ARTYKUŁ 8.41

Zezwolenie na świadczenie usług telekomunikacyjnych

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby procedury licencyjne były tak proste, jak to możliwe i nie komplikowały niepotrzebnie ani nie opóźniały świadczenia usługi.

2.    Jeżeli Strona zobowiązuje dostawcę sieci lub usług telekomunikacyjnych do posiadania licencji Strona podaje do wiadomości publicznej:

a)    wszystkie stosowane przez nią kryteria licencjonowania, warunki i procedury; oraz

b)    racjonalny termin, w jakim zwykle należy podjąć decyzję w sprawie wniosku o wydanie licencji.

3.    Każda ze Stron zapewnia, aby wnioskodawca otrzymał, na żądanie, pisemne wyjaśnienie powodów odmowy przyznania licencji.

4.    Wnioskodawca ubiegający się o licencję ma możliwość odwołania się do organu odwoławczego w przypadku nieuzasadnionej odmowy wydania licencji.

5.    Wszelkie opłaty licencyjne 28 ponoszone przez wnioskodawców przy składaniu wniosków powinny być rozsądne oraz nie powinny stanowić ograniczenia dla świadczenia usług.

ARTYKUŁ 8.42

Przydzielanie ograniczonych zasobów i korzystanie z nich

1.    Wszelkie procedury dotyczące rozmieszczenia i wykorzystywania ograniczonych zasobów, włącznie z częstotliwościami, numerami i pierwszeństwem przeprowadza się bez zbędnych opóźnień, w sposób obiektywny, przejrzysty i niedyskryminujący. Aktualny stan przyznanych częstotliwości podaje się do wiadomości publicznej, jednakże nie wymaga się szczegółowej identyfikacji częstotliwości przyznanych na realizację określonych zadań rządowych.

2.    Strony zgadzają się co do tego, że decyzje w sprawie przyznania i przydzielenia widma oraz zarządzania częstotliwością nie są środkami, które jako takie są niespójne z art. 8.5 (Dostęp do rynku) i art. 8.10 (Dostęp do rynku). Każda ze Stron zachowuje odpowiednio prawo do realizacji swojej polityki dotyczącej widma i częstotliwości, która może mieć wpływ na wielu dostawców publicznych usług telekomunikacyjnych, pod warunkiem, że jest to dokonywane w sposób spójny z niniejszym rozdziałem. Strony zachowują również prawo do przyznawania częstotliwości, biorąc pod uwagę istniejące i przyszłe potrzeby.

ARTYKUŁ 8.43

Egzekwowanie przepisów

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby jej telekomunikacyjne organy regulacyjne utrzymywały odpowiednie procedury i uprawnienia do egzekwowania krajowych środków dotyczących obowiązków nałożonych zgodnie z niniejsza podsekcją. Takie procedury i uprawnienia obejmują zdolność do terminowego, proporcjonalnego i skutecznego nakładania sankcji lub do zmieniania, zawieszania i wycofania licencji.

2.    Jeżeli główny dostawca odmawia wykonywania praw i obowiązków przewidzianych w art. 8.29 (Powiązania wzajemne z głównymi dostawcami), art. 8.30 (Prowadzenie działalności przez głównych dostawców), art. 8.31 (Środki ochronne w zakresie konkurencyjności stosowane wobec głównych dostawców), art. 8.32 (Wyodrębnione elementy sieci), art. 8.33 (Kolokacja), art. 8.34 (Odsprzedaż), art. 8.35 (Współkorzystanie z infrastruktury), art. 8.36 (Zapewnianie usług dzierżawy łączy) wnioskujący dostawca usługi może wnieść o interwencję organu regulacyjnego, który, zgodnie ze swoim prawem krajowym, wydaje wiążącą decyzję w możliwie najkrótszym terminie, a w każdym razie w rozsądnym okresie czasu.

ARTYKUŁ 8.44

Rozstrzyganie sporów w zakresie telekomunikacji

1.    Każda ze Stron zapewnia, aby dostawcy publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych pochodzący z terytorium drugiej Strony mogli w odpowiednim czasie odwołać się do telekomunikacyjnego organu regulacyjnego lub innego właściwego organu w celu rozstrzygnięcia sporów powstałych w zakresie środków krajowych dotyczących kwestii określonych w niniejszej podsekcji.

2.    Każda ze Stron zapewnia, aby dostawcy publicznych sieci i usług telekomunikacyjnych pochodzący z terytorium drugiej Strony, których dotyczy decyzje jej telekomunikacyjnego organu regulacyjnego, mogli odwołać się od takiej decyzji do organu administracyjnego lub sądowego, niezależnego od zaangażowanych stron.

3.    Jeżeli organ odwoławczy nie ma charakteru sądowego, jego decyzja jest uzasadniana na piśmie, a także podlega przeglądowi przeprowadzanemu przez bezstronny i niezależny organ sądowy.

4.    Decyzje podjęte przez organy apelacyjne są skutecznie wdrażane przez zainteresowane strony zgodnie z obowiązującym prawem krajowym i wewnętrznymi procedurami. Odwołanie nie stanowi podstaw do nieprzestrzegania decyzji regulacyjnej, chyba, że odpowiedni organ zawiesi taką decyzję regulacyjną.

ARTYKUŁ 8.45

Przejrzystość

Jeżeli organy regulacyjne zamierzają wprowadzić środki dotyczące postanowień niniejszej podsekcji, dają one zainteresowanym stronom możliwość przedłożenia uwag w sprawie projektu środka w rozsądnym terminie zgodnie z ich prawem krajowym. Organy regulacyjne upubliczniają swoje procedury konsultacyjne dotyczące takich projektów środków. Wyniki procedury konsultacyjnej powinny zostać upublicznione przez organ regulacyjny, z wyjątkiem przypadków zaistnienia informacji poufnych zgodnie z prawem krajowym dotyczącym tajemnicy handlowej.

ARTYKUŁ 8.46

Elastyczność wyboru technologii

Strona nie uniemożliwia dostawcom publicznych usług telekomunikacyjnych elastyczności wyboru technologii wykorzystywanej przez nich do świadczenia usług, z zastrzeżeniem możliwości wprowadzenia przez każdą ze Stron środków, aby dopilnować, by użytkownicy końcowi rożnych sieci mogli ze sobą komunikować.

ARTYKUŁ 8.47

Powiązania z innymi podsekcjami, sekcjami i rozdziałami

W przypadku zaistnienia niezgodności między niniejszą podsekcją a inną podsekcją lub sekcją niniejszego rozdziału lub innego rozdziału, postanowienia niniejszej podsekcji mają pierwszeństwo w zakresie danej niespójności.

ARTYKUŁ 8.48

Współpraca

1.    Strony, świadome szybkiego rozwoju przemysłu technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych. zarówno w kontekście krajowym jaki i międzynarodowym, współpracują, aby promować rozwój takich usług w celu maksymalizacji korzyści ze stosowania technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych dla Stron.

2.    Obszary współpracy mogą obejmować następujące kwestie:

a)    wymianę poglądów w sprawach polityki, takich jak ramy regulacyjne dla szybkich sieci szerokopasmowych oraz obniżenie opłat za roaming międzynarodowy; oraz

b)    promowanie korzystania przez konsumentów, sektor publiczny i prywatny z usług technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych, w tym z nowo powstających usług.

3.    Formy współpracy mogą obejmować:

a)    promowanie dialogu w kwestiach polityki;

b)    zacieśnianie współpracy na forach międzynarodowych dotyczących technologii informacyjnych i telekomunikacyjnych; oraz

c)    inne formy współpracy.

PODSEKCJA 6

USŁUGI FINANSOWE

ARTYKUŁ 8.49

Zakres i definicje

1.    „usługa finansowa” oznacza usługę o charakterze finansowym, włączając usługi związane lub pomocnicze w odniesieniu do usługi o charakterze finansowym, oferowane przez usługodawcę finansowego pochodzącego z terytorium Strony. Usługi finansowe obejmują następujące rodzaje działalności:

2.    Do celów niniejszej podsekcji:

a)    „usługa finansowa” oznacza usługę o charakterze finansowym, włączając usługi związane lub pomocnicze w odniesieniu do usługi o charakterze finansowym, oferowane przez usługodawcę finansowego pochodzącego z terytorium Strony. Usługi finansowe obejmują następujące rodzaje działalności:

(i)    usługi ubezpieczeniowe oraz inne związane z ubezpieczeniami;

(1)    Ubezpieczenia bezpośrednie (w tym koasekuracja):

aa)    na życie;

bb)    inne niż na życie;

(2)    Reasekuracja i retrocesja;

(3)    Pośrednictwo ubezpieczeniowe, takie jak usługi brokerskie i agencyjne; oraz

(4)    Pomocnicze usługi ubezpieczeniowe, takie jak doradztwo ubezpieczeniowe, usługi aktuarialne, ocena ryzyka oraz likwidacja szkód

oraz

(ii)    usługi bankowe i inne usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń):

(1)    Przyjmowanie depozytów i innych funduszy zwrotnych od ludności;

(2)    Udzielanie wszelkiego rodzaju pożyczek i kredytów, w tym kredytów konsumenckich i kredytów hipotecznych, faktoring oraz finansowanie transakcji handlowych;

(3)    Leasing finansowy;

(4)    Wszelkie usługi w sferze płatności i transferu środków pieniężnych, w tym karty kredytowe, debetowe, czeki podróżne oraz czeki;

(5)    Gwarancje i zobowiązania;

(6)    Operacje przeprowadzane na własny rachunek lub na zlecenie klientów, zarówno na giełdzie jak i poza giełdą, lub w inny sposób za pomocą:

aa)    instrumentów rynku pieniężnego (w tym czeków, weksli, certyfikatów depozytowych);

bb)    walut obcych;

cc)    instrumentów pochodnych, w tym, ale nie wyłącznie, kontraktów terminowych (futures) i opcji;

dd)    instrumentów kursu walutowego i stóp procentowych włączając w to produkty takie jak swapy i kontrakty terminowe na stopę procentową;

ee)    zbywalnych papierów wartościowych;

ff)    innych instrumentów zbywalnych i aktywów finansowych, w tym kruszców w sztabach;

(7)    Uczestnictwo w emisji wszelkiego rodzaju papierów wartościowych, w tym w gwarantowaniu i inwestycjach (publicznych i prywatnych) w charakterze agenta oraz świadczenie usług z tym związanych;

(8)    Pośrednictwo na rynku pieniężnym;

(9)    Zarządzanie aktywami, takie jak zarządzanie gotówką lub portfelem aktywów, wszelkie formy zarządzania inwestycjami zbiorowymi, zarządzanie funduszami emerytalnymi, usługi w zakresie przechowywania, deponowania i powiernictwa;

(10)    Usługi rozliczeniowe i rozrachunkowe dla aktywów finansowych, włączając papiery wartościowe, produkty instrumentów pochodnych oraz inne instrumenty zbywalne;

(11)    Dostarczanie i przekazywanie informacji finansowych, przetwarzanie danych finansowych oraz dostarczanie oprogramowania dotyczącego finansów przez dostawców innych usług finansowych; oraz

(12)    Doradztwo, pośrednictwo i inne pomocnicze usługi finansowe odnośnie do wszystkich rodzajów działalności wymienionych w pkt 1–11, w tym informacje i analiza kredytowa, badania i doradztwo odnośnie do inwestycji i tworzenia portfela aktywów, doradztwo w zakresie nabywania oraz restrukturyzacji i strategii przedsiębiorstw;

b)    „usługodawca finansowy” oznacza jakąkolwiek osobę fizyczną lub prawną pochodzącą z terytorium Strony, która prowadzi lub zamierza prowadzić działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług finansowych na terytorium tej Strony. Termin „podmiot świadczący usługi finansowe” nie odnosi się do podmiotów publicznych;

c)    „nowa usługa finansowa” oznacza usługę o charakterze finansowym, włączając usługi związane z istniejącymi i nowymi produktami lub sposób, w jaki produkt jest dostarczany, która nie jest świadczona przez żaden podmiot świadczący usługi finansowe na terytorium Strony, ale która świadczona jest na terytorium drugiej Strony;

d)    „podmiot publiczny” oznacza:

(i)    rząd, bank centralny lub organ kształtujący politykę pieniężną Strony lub podmiot będący własnością lub kontrolowany przez Stronę, który jest głównie zaangażowany w realizowanie funkcji publicznych lub działań do celów publicznych, wyłączając podmioty głównie zaangażowane w świadczenie usług finansowych na warunkach komercyjnych; lub

(ii)    podmiot prywatny realizujący zadania wykonywane zwykle przez bank centralny lub organ kształtujący politykę pieniężną – w zakresie wykonywania tych zadań; oraz

e)    „organizacja niezależna” oznacza każdy organ pozarządowy, łącznie z giełdami lub rynkami papierów wartościowych lub transakcji typu futures, instytucjami dokonującymi rozliczeń lub inną organizację lub stowarzyszenie, które sprawuje własny lub przekazany przez organy lub władze centralne, regionalne lub lokalne nadzór nad podmiotami świadczącymi usługi finansowe.

ARTYKUŁ 8.50

Wyłączenie ze względów ostrożności

1.    Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie jest interpretowane jako uniemożliwiające Stronie wprowadzenie lub utrzymywanie racjonalnych środków ze względów ostrożności, takich jak:

a)    ochrona inwestorów, deponentów, ubezpieczonych lub osób, którym przysługuje zobowiązanie powiernicze z tytułu umów z podmiotami świadczącymi usługi finansowe;

b)    zachowanie bezpieczeństwa, stabilności, integralności lub odpowiedzialności finansowej podmiotów świadczących usługi finansowe; lub

c)    zapewnienie integralności i stabilności systemu finansowego Strony.

2.    Środki te nie są bardziej uciążliwe niż to konieczne do osiągnięcia ich celu i nie stanowią środka arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji podmiotów świadczących usługi finansowe pochodzących z terytorium drugiej Strony w porównaniu z własnymi podobnymi podmiotami świadczącymi usługi finansowe; lub nie stanowią ukrytych ograniczeń w handlu usługami.

3.    Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie może być interpretowane jako nakładające na Stronę obowiązek ujawnienia informacji odnoszących się do interesów i rachunków indywidualnych klientów, ani jakiejkolwiek informacji poufnej lub informacji zastrzeżonej będącej w posiadaniu organów publicznych.

4.    Każda ze Stron dokłada wszelkich starań w celu zapewnienia, aby Główne zasady efektywnego nadzoru bankowego przyjęte przez Komitet Bazylejski, normy i zasady ubezpieczeń Międzynarodowego Stowarzyszenia Organów Nadzoru Ubezpieczeniowego, Cele i zasady regulacji papierów wartościowych Międzynarodowej Organizacji Komisji Papierów Wartościowych oraz uzgodnione na poziomie międzynarodowym normy przejrzystości i wymiany informacji do celów podatkowych określone w Modelowej konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku OECD z 2008 r. zostały wdrożone i były stosowane na jej terytorium.

5.    Z zastrzeżeniem art. 8.6 (Traktowanie narodowe) oraz bez uszczerbku dla pozostałych środków dotyczących regulacji w zakresie ostrożności w transgranicznym handlu usługami finansowymi, Strona może wymagać rejestracji lub udzielania zezwolenia dotyczącego podmiotu świadczącego transgraniczne usługi finansowe pochodzącego z drugiej Strony oraz dotyczącego instrumentów finansowych.

ARTYKUŁ 8.51

Organizacje niezależne

Jeżeli członkostwo lub uczestnictwo w jakiejkolwiek niezależnej organizacji albo dostęp do niej jest wymagany przez Stronę w celu świadczenia usług finansowych przez usługodawców finansowych pochodzących z terytorium drugiej Strony na terytorium pierwszej Strony, Strona zapewnia przestrzeganie obowiązków na mocy art. 8.6 (Traktowanie narodowe) i art. 8.11 (Traktowanie narodowe) przez taką organizacje niezależną.

ARTYKUŁ 8.52

System płatności i rozliczeń

Na podstawie warunków, których spełnienie umożliwia przyznanie traktowania narodowego, każda ze Stron, zgodnie z kryteriami dostępu każdej Strony, przyznaje usługodawcom finansowym pochodzącym z terytorium drugiej Strony, z siedzibą na jej terytorium i regulowanym lub nadzorowanym jako usługodawcy finansowi na mocy jej prawa krajowego, dostęp do systemów płatności i rozliczeń obsługiwanych przez podmioty publiczne oraz do możliwości związanych z urzędową konsolidacją długu i refinansowaniem, dostępnych w ramach zwykłego prowadzenia działalności. Niniejszy artykuł nie ma na celu przyznania dostępu do linii kredytowych kredytodawcy ostatniego stopnia danej Strony.

ARTYKUŁ 8.53

Nowe usługi finansowe

Każda ze Stron zezwala usługodawcy finansowemu pochodzącemu z terytorium drugiej Strony na świadczenie wszelkich nowych usług finansowych, na których świadczenie przez swoich podobnych usługodawców finansowych zezwoliłaby pierwsza Strona bez dodatkowych środków prawnych wymaganych przez pierwszą Stronę. Strona może ustalić formę prawną i instytucjonalną, poprzez którą nowa usługa finansowa może być świadczona, i może wymagać zezwolenia na świadczenie danej usługi. Jeżeli taka Strona wymaga zezwolenia na świadczenie nowej usługi finansowej, decyzja zostaje podjęta w rozsądnym terminie, a wydanie zezwolenia może być przedmiotem odmowy ze względów ostrożności zgodnie z art. 8.50 (Wyłączenie ze względów ostrożności).

ARTYKUŁ 8.54

Przetwarzanie danych

1.    Każda ze Stron, z zastrzeżeniem odpowiednich środków ochronnych w zakresie prywatności i poufności, pozwala usługodawcy finansowemu pochodzącemu z terytorium drugiej Strony na przekazywanie informacji w formie elektronicznej lub w innej formie, na i z jej terytorium, na potrzeby przetwarzania danych, w przypadku gdy takie przetwarzanie jest wymagane do zwykłego prowadzenia działalności przez takiego usługodawcę finansowego.

2.    Każda ze Stron przyjmuje lub utrzymuje środki ochronne dotyczące prywatności i danych osobowych, w tym indywidualne rejestry i rachunki, tak długo jak takie środki nie są wykorzystywane do obchodzenia postanowień niniejszej Umowy.

ARTYKUŁ 8.55

Szczególne wyjątki

1.    Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako przeszkoda dla Strony, w tym dla jej podmiotów publicznych, dla wyłącznego prowadzenia na jej terytorium świadczenia usług w ramach powszechnego programu emerytalnego albo ustawowego systemu ubezpieczeń społecznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy działalność taka może być, zgodnie z krajowymi przepisami Strony, realizowana przez podmioty świadczące usługi finansowe w konkurencji z podmiotami publicznymi lub prywatnymi.

2.    Żadne z postanowień niniejszej Umowy nie ma zastosowania do działalności banku centralnego lub organu kształtującego politykę pieniężną bądź innego podmiotu publicznego w wykonywaniu polityki pieniężnej lub odnoszącej się do kursu walutowego.

3.    Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako przeszkoda dla Strony, w tym dla jej podmiotów publicznych, dla wyłącznego prowadzenia działalności lub świadczenia usług na jej terytorium na rachunek, z gwarancją lub przy wykorzystaniu zasobów finansowych Strony lub jej podmiotów publicznych, z wyjątkiem sytuacji, gdy działalność taka może być realizowana, zgodnie z przepisami krajowymi Strony, przez podmioty świadczące usługi finansowe w konkurencji z podmiotami publicznymi lub prywatnymi.

PODSEKCJA 7

USŁUGI MIĘDZYNARODOWEGO TRANSPORTU MORSKIEGO

ARTYKUŁ 8.56

Zakres, definicje i zasady

1.    Niniejsza podsekcja określa zasady dotyczące liberalizacji usług międzynarodowego transportu morskiego zgodnie z sekcjami B (Transgraniczne świadczenie usług), C (Zakładanie przedsiębiorstw) i D (Czasowa obecność osób fizycznych odbywających wizyty służbowe).

2.    Do celów niniejszej podsekcji „międzynarodowy transport morski” obejmuje transport „od drzwi do drzwi” oraz transport multimodalny (wykorzystujący do transportu towarów więcej niż jeden rodzaj środków transportu), obejmujący odcinek morski, odbywający się w ramach jednolitego dokumentu przewozowego i obejmujący prawo do bezpośredniego zawierania umów z podmiotami świadczącymi usługi transportowe innego rodzaju;

3.    W odniesieniu do międzynarodowego transportu morskiego Strony zgadzają się zapewnić skuteczne stosowanie zasad nieograniczonego dostępu do ładunków na zasadach handlowych, swobodę świadczenia usług międzynarodowego transportu morskiego, a także traktowanie narodowe w ramach świadczenia takich usług.

Biorąc pod uwagę obecny poziom liberalizacji między Stronami usług międzynarodowego transportu morskiego:

a)    Strony skutecznie stosują zasadę nieograniczonego dostępu do międzynarodowych rynków transportu morskiego na zasadach handlowych i na zasadzie braku dyskryminacji; oraz

b)    każda ze Stron przyznaje statkom pływającym pod banderą drugiej Strony lub obsługiwanym przez usługodawców pochodzących z terytorium drugiej Strony traktowanie nie mniej korzystne niż traktowanie przyznane jej własnym statkom lub statkom jakiegokolwiek państwa trzeciego, zależnie od tego, które jest korzystniejsze, w zakresie m.in. dostępu do portów, korzystania z infrastruktury portowej i korzystania z portowych morskich usług pomocniczych, a także w zakresie powiązanych należności i opłat, infrastruktury celnej oraz dostępu do miejsca postoju statku w porcie oraz sprzętu do załadunku i rozładunku.

4.    Stosując te zasady, Strony w szczególności:

a)    nie wprowadzają uzgodnień dotyczących dzielenia ładunku w przyszłych umowach z państwami trzecimi dotyczących usług międzynarodowego transportu morskiego, w tym handlu towarami masowymi w postaci płynnej i stałej i ładunków przewożonych liniowcami oraz zakończą w rozsądnym terminie obowiązywanie takich uzgodnień w przypadkach, gdy zostały one zawarte we wcześniej podpisanych umowach; oraz

b)    po wejściu niniejszej Umowy w życie znoszą jednostronne środki 29 oraz przeszkody administracyjne, techniczne i inne, mogące stanowić ukryte ograniczenie lub mieć dyskryminujący skutek w stosunku do swobodnego świadczenia usług w międzynarodowym transporcie morskim i wstrzymują się od ich wprowadzania.

5.    Każda ze Stron zezwala podmiotom drugiej Strony świadczącym usługi międzynarodowego transportu morskiego na posiadanie przedsiębiorstw na jej terytorium na warunkach zakładania i funkcjonowania przedsiębiorstw zgodnie z warunkami wskazanymi w wykazie szczegółowych zobowiązań.

6.    Strony udostępniają usługodawcom drugiej Strony świadczącym usługi międzynarodowego transportu morskiego na rozsądnych i niedyskryminujących warunkach następujące usługi w porcie:

a)    pilotaż

b)    holowanie i pomoc holownicza;

c)    tworzenie rezerw;

d)    zaopatrzenie w paliwo i wodę;

e)    odbiór odpadów i utylizację odpadów balastowych;

f)    usługi kapitańskie w porcie;

g)    pomoc w nawigacji; oraz

h)    nabrzeżne usługi operacyjne niezbędne dla funkcjonowania statku, takie jak komunikacja, dostawy wody i elektryczności, sprzęt do niezbędnych napraw, kotwiczenie, usługi związane z postojem statku.

SEKCJA F

HANDEL ELEKTRONICZNY

ARTYKUŁ 8.57

Cele

1.    Strony, uwzględniając, że handel elektroniczny zwiększa możliwości handlowe w wielu sektorach, uznają znaczenie ułatwiania jego wykorzystania i rozwoju oraz zastosowania zasad WTO do handlu elektronicznego.

2.    Strony zgodnie postanawiają, że będą propagowały rozwój handlu elektronicznego między sobą, w szczególności poprzez współpracę w kwestiach związanych z handlem elektronicznym poruszonych w postanowieniach niniejszego rozdziału. W tym kontekście obie Strony powinny unikać nakładania zbędnych regulacji lub ograniczeń na handel elektroniczny.

3.    Strony uznają znaczenie swobodnego przepływu informacji w internecie oraz zgadzają się, że nie powinno to mieć negatywnego wpływu na prawa własności intelektualnej, mając na uwadze znaczenie ochrony praw własności intelektualnej w internecie.

4.    Strony zgadzają się, że rozwój handlu elektronicznego musi być w pełni zgodny z międzynarodowymi normami w zakresie ochrony danych, tak by zdobyć zaufanie użytkowników handlu elektronicznego.

ARTYKUŁ 8.58

Cła

Strony nie nakładają ceł na przekazy elektroniczne.

ARTYKUŁ 8.59

Elektroniczne świadczenie usług

Dla większej przejrzystości, Strony potwierdzają, że środki dotyczące podaży usług wykorzystujących elektroniczne środki przekazu są objęte zobowiązaniami zawartymi w odpowiednich postanowieniach niniejszego rozdziału, z zastrzeżeniem wszelkich wyjątków dotyczących takich zobowiązań.

ARTYKUŁ 8.60

Elektroniczny podpis

1.    Strony podejmują działania, aby ułatwić lepsze wzajemne zrozumienie swoich zasad dotyczących elektronicznego podpisu oraz, z zastrzeżeniem odpowiednich krajowych warunków i przepisów, aby zbadać wykonalność opracowania w przyszłości umowy o wzajemnym uznawaniu elektronicznego podpisu.

2.    Aby osiągnąć cele wytyczone w ust. 1 Strony:

a)    ułatwiają w jak największym stopniu wystąpienia drugiej Strony na dostępnych forach w sprawie elektronicznego podpisu organizowanych formalnie lub nieformalnie przez jej właściwe organy, poprzez umożliwienie drugiej Strony przedstawienia swoich zasad dotyczących elektronicznego podpisu;

b)    zachęcają, w jak największym zakresie, do wymiany opinii na temat elektronicznego podpisu poprzez specjalne seminaria oraz spotkania ekspertów w obszarach takich jak bezpieczeństwo i interoperacyjność; oraz

c)    wspierają, w jak największym stopniu, wysiłki drugiej Strony dotyczące badania i analizy jej własnych zasad, poprzez udostępniania odpowiednich informacji.

ARTYKUŁ 8.61

Współpraca regulacyjna w zakresie handlu elektronicznego

1.    Strony prowadzą dialog dotyczący kwestii regulacyjnych związanych z handlem elektronicznym, który obejmie, między innymi, następujące kwestie:

a)    uznanie certyfikatów podpisów elektronicznych wydawanych użytkownikom oraz ułatwianie świadczenia transgranicznych usług certyfikacyjnych;

b)    odpowiedzialność usługodawców będących pośrednikami względem przesyłania lub przechowywania informacji;

c)    traktowanie niezamówionych komercyjnych wiadomości elektronicznych;

d)    ochrona konsumentów; oraz

e)    wszelkie inne kwestie mające związek z rozwojem handlu elektronicznego.

2.    Współpraca taka może obejmować wymianę informacji dotyczących prawodawstwa poszczególnych Stron w tych kwestiach, jak również wdrażania tego prawodawstwa.

SEKCJA G

WYJĄTKI

ARTYKUŁ 8.62

Wyjątki ogólne

Z zastrzeżeniem wymogu zakazującego stosowania takich środków w sposób służący arbitralnej lub nieuzasadnionej dyskryminacji drugiej Strony, w której obowiązują te same warunki, bądź stanowiący ukryte ograniczenie dla zakładania przedsiębiorstw lub transgranicznego świadczenia usług, żadne postanowienie niniejszego rozdziału nie może być interpretowane w sposób uniemożliwiający wprowadzanie lub egzekwowanie przez którąkolwiek ze Stron środków:

a)    niezbędnych dla ochrony bezpieczeństwa publicznego lub moralności publicznej lub utrzymania porządku publicznego 30 ;

b)    niezbędnych dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin;

c)    odnoszących się do zachowania ograniczonych zasobów naturalnych, jeżeli środki te stosowane są w połączeniu z ograniczeniami dotyczącymi krajowych przedsiębiorców lub krajowej podaży lub konsumpcji usług;

d)    niezbędnych do ochrony narodowych dóbr kultury o wartości artystycznej, historycznej lub archeologicznej;

e)    niezbędnych dla zapewnienia przestrzegania przepisów ustawowych i wykonawczych, które nie są sprzeczne z postanowieniami niniejszego rozdziału, łącznie z przepisami odnoszącymi się do:

(i)    zapobiegania działaniom o charakterze nielegalnym i podstępnym lub postępowania ze skutkami niewykonania umów;

(ii)    ochrony życia prywatnego osób w zakresie przetwarzania i rozpowszechniania danych osobowych oraz ochrony poufności ich osobistych akt i rachunków;

(iii)    bezpieczeństwa;

f)    niezgodnych z art. 8.6 (Traktowanie narodowe) i art. 8.11(Traktowanie narodowe), pod warunkiem że zróżnicowane traktowanie ma na celu zapewnienie skutecznego lub sprawiedliwego opodatkowania lub poboru podatków bezpośrednich w odniesieniu do działalności gospodarczej, przedsiębiorców lub usługodawców drugiej Strony 31 .

ARTYKUŁ 8.63

Przegląd

W celu dalszego pogłębienia liberalizacji i zniesienia pozostałych ograniczeń oraz zapewnienia ogólnej równowagi praw i obowiązków, Strony dokonują przeglądu niniejszego rozdziału i swoich wykazów szczegółowych zobowiązań nie później niż trzy lata po wejściu w życie niniejszej Umowy, a następnie w regularnych odstępach czasu. W wyniku takiego przeglądu Komitet ds. Handlu Usługami, Inwestycji i Zamówień Publicznych, ustanowiony zgodnie z art. 16.2 (Specjalne komitety), może podjąć decyzję o zmianie odpowiednich wykazów szczegółowych zobowiązań.

ROZDZIAŁ DZIEWIĄTY

ZAMÓWIENIA PUBLICZNE

ARTYKUŁ 9.1

Definicje

Do celów niniejszego rozdziału:

a)    „komercyjne towary i usługi” oznaczają towary i usługi zwykle sprzedawane lub oferowane do sprzedaży na rynku komercyjnym klientom niepublicznym i przez takich klientów zwykle nabywane do celów niepublicznych;

b)    „działalność konkurencyjna” oznacza, w przypadku Unii:

(i)    działalność prowadzoną na terytorium państwa członkowskiego Unii, która podlega bezpośrednio zasadom konkurencji na rynkach, do których dostęp nie jest ograniczony; oraz

(ii)    że właściwy organ w Unii przyjął decyzję stwierdzającą zastosowanie ppkt (i).

Do celów lit. b) ppkt (i) kwestia, czy działalność podlega bezpośrednio zasadom konkurencji jest rozstrzygana na podstawie charakterystyki przedmiotowych towarów lub usług, faktu istnienia alternatywnych towarów lub usług oraz cen i rzeczywistej lub potencjalnej obecności więcej niż jednego dostawcy przedmiotowych towarów lub usług;

c)    „usługi budowlane” oznaczają usługę, której celem jest wykonanie wszelkimi środkami robót inżynieryjnych lub budowlanych zgodnie z działem 51 tymczasowej Centralnej Klasyfikacji Produktów ONZ (CKP);

d)    „działanie naprawcze” oznacza w kontekście krajowych procedur odwoławczych bądź to odłożenie bądź zapewnienie odłożenia decyzji podjętych przez podmiot zamawiający niezgodnie z prawem, w tym usunięcie dyskryminujących specyfikacji technicznych, gospodarczych lub finansowych w zaproszeniu do składania ofert, dokumentach związanych z umową lub wszelkich innych dokumentach dotyczących procedury przetargowej;

e)    „aukcja elektroniczna” oznacza powtarzalny proces realizowany z wykorzystaniem środków elektronicznych służący do przedstawienia przez dostawców nowych cen lub nowych wartości w przypadku wymiernych elementów oferty innych niż cena i związanych z kryteriami oceny, lub obu tych elementów, w wyniku którego powstaje ranking ofert lub zmiana kolejności ofert w rankingu;

f)    „na piśmie” lub „pisemne” oznacza wszelkie informacje słowne lub liczbowe, które mogą zostać odczytane, skopiowane, a następnie przekazane. Mogą one obejmować informacje przekazywane i przechowywane za pomocą środków elektronicznych;

g)    „osoba prawna” rozumiana jest zgodnie z definicją w art. 8.2 (Definicje) lit. b);

h)    „osoba prawna pochodząca z Unii” lub „osoba prawna pochodząca z Singapuru” rozumiana jest zgodnie z definicją w art. 8.2 (Definicje) lit. c);

i)    „przetarg bezpośredni” oznacza metodę udzielenia zamówienia, zgodnie z którą podmiot zamawiający kontaktuje się z wybranym dostawcą lub dostawcami;

j)    „miejscowy” oznacza osobę prawną mającą siedzibę na terytorium jednej ze Stron, znajdującą się w posiadaniu osób fizycznych lub prawnych drugiej Strony lub znajdującą się pod ich kontrolą.

Osoba prawna:

(i)    „znajduje się w posiadaniu” osób fizycznych lub prawnych drugiej Strony, jeśli ponad 50 % udziałów w jej kapitale jest w posiadaniu osób pochodzących z drugiej Strony; oraz

(ii)    znajduje się „pod kontrolą” osób fizycznych lub prawnych drugiej Strony, jeżeli osoby takie mają uprawnienie do powołania większości zarządu albo mogą w inny uprawniony sposób kierować jej działaniami;

k)    „środek” oznacza wszelkie ustawy, rozporządzenia, procedury, wytyczne lub praktyki administracyjne bądź wszelkie działania podmiotu zamawiającego dotyczące zamówienia objętego niniejszą Umową;

l)    „wykaz przeznaczony do wielokrotnego wykorzystania” oznacza wykaz dostawców uznanych przez podmiot zamawiający za spełniających warunki wpisania do tego wykazu, z którego podmiot zamawiający zamierza skorzystać więcej niż jeden raz;

m)    „ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia” oznacza ogłoszenie opublikowane przez podmiot zamawiający, w którym zaprasza on zainteresowanych dostawców do złożenia wniosku o dopuszczenie do udziału lub oferty, lub obu tych dokumentów;

n)    „zobowiązania offsetowe” oznaczają wszelkie warunki lub zobowiązania, które wspierają rozwój lokalny lub poprawiają bilans płatniczy Strony, takie jak korzystanie z udziału lokalnego, licencje na technologię, inwestycje, handel wymienny i podobne działania lub wymogi;

o)    „przetarg nieograniczony” oznacza metodę udzielenia zamówienia, zgodnie z którą ofertę mogą przedstawić wszyscy zainteresowani dostawcy;

p)    „sprywatyzowany” oznacza, w przypadku Singapuru, podmiot, który został ponownie utworzony z podmiotu zamawiającego lub jego części i stał się osobą prawną działającą na zasadach komercyjnych w dziedzinie zamówień towarów i który nie podlega już nadzorowi skarbu państwa, mimo iż państwo posiada udziały w nim lub mianuje członków jego zarządu.

Dla większej przejrzystości, w przypadku gdy państwo posiada udziały w podmiocie lub wyznacza urzędnika państwowego jako członka zarządu sprywatyzowanego podmiotu, uznaje się, że podczas nabywania towarów i usług działa o zgodnie z regułami konkurencji, m.in. w odniesieniu do dostępności, ceny i jakości towarów i usług, jeżeli państwo lub tak wyznaczony zarząd, bezpośrednio lub pośrednio, nie wpływa na decyzje zarządu podczas dokonywania przez podmiot zamówień towarów i usług, ani ich nie ukierunkowuje;

q)    „podmiot zamawiający” oznacza podmiot objęty załącznikami 9-A, 9-B lub 9-C;

r)    „kwalifikujący się dostawca” oznacza dostawcę uznanego przez podmiot zamawiający za spełniającego warunki udziału;

s)    „poprawione GPA” odnosi się do tekstu Porozumienia w sprawie zamówień publicznych, zmienionego decyzją dotyczącą rezultatów negocjacji zgodnie z art. XXIV:7 GPA, podjętą w dniu 30 marca 2012 r.;

t)    „przetarg ograniczony” oznacza metodę udzielenia zamówienia, zgodnie z którą podmiot zamawiający zwraca się z prośbą o złożenie oferty jedynie do kwalifikowanych dostawców;

u)    „usługi” obejmują usługi budowlane, chyba że wskazano inaczej;

v)    „norma” oznacza dokument zatwierdzony przez uznaną jednostkę, ustalający, do powszechnego i wielokrotnego stosowania, zasady, wytyczne lub cechy charakterystyczne towarów lub usług bądź związanych z nimi procesów i metod produkcji, z którymi zgodność nie jest obowiązująca. Może on również zawierać lub dotyczyć wyłącznie terminologii, symboli, wymagań dotyczących opakowania, znakowania lub etykietowania, odnoszących się do towaru, usługi, procesu lub metody produkcji;

w)    „dostawca” oznacza odpowiednio osobę lub grupę osób pochodzących z terytorium każdej ze Stron, które dostarczają lub mogą dostarczać towary lub usługi;

x)    „specyfikacja techniczna” oznacza wymóg procedury przetargowej, za pośrednictwem którego:

(i)    określono cechy charakterystyczne towarów lub usług będących przedmiotem zamówienia, w tym jakość, sposób wykonania, bezpieczeństwo i wymiary lub procedury i metody ich produkcji lub świadczenia; lub

(ii)    wskazano warunki dotyczące terminologii, symboli, opakowania, oznakowania lub etykiety w odniesieniu do towaru lub usługi.

ARTYKUŁ 9.2

Zakres

Stosowanie niniejszego rozdziału

1.    Niniejszy rozdział ma zastosowanie do wszelkich działań dotyczących zamówień objętych niniejszą Umową, bez względu na to, czy są dokonywane wyłącznie lub częściowo za pomocą środków elektronicznych.

2.    Do celów niniejszego rozdziału zamówienie objęte niniejszą Umową oznacza zamówienie publiczne:

a)    na towary, usługi lub jakiekolwiek ich połączenie:

(i)    określone w załącznikach każdej ze Stron, od 9-A do 9-G; oraz

(ii)    zamówione do celów innych niż komercyjna sprzedaż lub odsprzedaż bądź wykorzystanie do produkcji lub dostawy towarów lub usług przeznaczonych do komercyjnej sprzedaży lub odsprzedaży;

b)    realizowane za pomocą wszelkich środków umownych, w tym zakupu, wynajmu; oraz dzierżawy lub sprzedaży ratalnej z opcją lub bez opcji wykupu; oraz wszelkich umów partnerstwa publiczno-prywatnego określonych w załączniku 9-I;

c)    którego wartość, w czasie publikacji ogłoszenia zgodnie z art. 9.6 (Ogłoszenia), oszacowana zgodnie z ust. 6-8, jest równa lub wyższa niż odpowiedni próg określony w załącznikach 9-A do 9-G;

d)    złożone przez podmiot zamawiający; oraz

e)    które nie jest w inny sposób wyłączone z zakresu w ust. 3 lub w załącznikach Stron od 9-A do 9-G.

3.    O ile załączniki od 9-A do 9-G nie stanowią inaczej, niniejszy rozdział nie ma zastosowania do:

a)    nabycia lub dzierżawy gruntów, istniejących budynków lub innych nieruchomości albo praw do nich;

b)    porozumień pozaumownych lub innych form wsparcia, które zapewnia Strona, w tym porozumień o współpracy, dotacji, pożyczek, udziałów kapitałowych, gwarancji i ulg podatkowych;

c)    zamówień na usługi agencji budżetowych lub usługi depozytowe, usługi w zakresie likwidacji i zarządzania świadczone na rzecz regulowanych instytucji finansowych bądź usługi związane ze sprzedażą, umorzeniem i dystrybucją długu publicznego, w tym pożyczek i obligacji państwowych, weksli i innych papierów wartościowych, bądź nabycia tego rodzaju usług;

d)    publicznych umów o pracę;

e)    zamówień udzielanych:

(i)    w celu zapewnienia międzynarodowego wsparcia, w tym pomocy rozwojowej;

(ii)    zgodnie ze szczególną procedurą lub warunkami umowy międzynarodowej dotyczącej stacjonowania wojsk lub wspólnej realizacji projektu przez państwa-sygnatariuszy; lub

(iii)    zgodnie ze szczególną procedurą lub warunkami organizacji międzynarodowej albo w ramach finansowania przez międzynarodowe dotacje, pożyczki lub inny rodzaj wsparcia, jeżeli stosowna procedura lub warunki byłyby niezgodne z niniejszym rozdziałem.

4.    Każda ze Stron określa następujące informacje w załącznikach od 9-A do 9-G:

a)    w załączniku 9-A – podmioty rządowe na szczeblu centralnym, których zamówienia objęte są niniejszym rozdziałem;

b)    w załączniku 9-B – podmioty na szczeblu regionalnym i lokalnym, których zamówienia objęte są niniejszym rozdziałem;

c)    w załączniku 9-C – wszystkie pozostałe podmioty, których zamówienia objęte są niniejszym rozdziałem;

d)    w załączniku 9-D – towary objęte niniejszym rozdziałem;

e)    w załączniku 9-E – usługi, z wyjątkiem usług budowlanych, objęte niniejszym rozdziałem;

f)    w załączniku 9-F – usługi budowlane objęte niniejszym rozdziałem; oraz

g)    w załączniku 9-G – wszelkie uwagi ogólne.

5.    W przypadku gdy podmiot zamawiający w kontekście udzielania zamówień objętego niniejszą Umową wymaga, aby osoby nieujęte w załącznikach od 9-A do 9-C uczestniczyły w przetargach zgodnie z określonymi wymogami, do tego rodzaju wymogów stosuje się odpowiednio art. 9.4 (Zasady ogólne).

Wycena

6.    Szacując wartość zamówienia w celu ustalenia, czy jest to zamówienie objęte niniejszą Umową, podmiot zamawiający:

a)    nie dzieli zamówienia na oddzielne zamówienia oraz nie wybiera ani nie stosuje szczególnej metody wyceny w celu oszacowania wartości zamówienia w taki sposób, by zostało całkowicie lub częściowo wyłączone z zakresu stosowania niniejszego rozdziału; oraz

b)    ujmuje szacowaną całkowitą maksymalną wartość zamówienia w całym okresie objętym zamówieniem, udzielonego jednemu lub wielu dostawcom, z uwzględnieniem wszystkich form wynagrodzenia, w tym:

(i)    premii, opłat, prowizji i odsetek; oraz

(ii)    w przypadku, gdy zamówienie przewiduje możliwość wprowadzenia opcji, łącznej wartości takich opcji.

7.    W przypadku gdy dane zamówienie wymaga zawarcia więcej niż jednej umowy, lub w przypadku udzielenia zamówień w częściach (zwanych dalej „zamówieniami powtarzającymi się”), podstawą obliczenia szacowanej maksymalnej łącznej wartości zamówienia jest:

a)    wartość powtarzających się zamówień na towary lub usługi takiego samego typu udzielonych w ciągu poprzednich dwunastu miesięcy lub poprzedniego roku finansowego podmiotu zamawiającego, w miarę możliwości skorygowana w celu uwzględnienia przewidywanych zmian w ilości lub w wartości zamawianych towarów lub usług w kolejnych dwunastu miesiącach; lub

b)    szacunkowa wartość powtarzających się zamówień na towary lub usługi takiego samego typu, które mają zostać udzielone w ciągu dwunastu miesięcy następujących po udzieleniu pierwotnego zamówienia lub w roku finansowym podmiotu zamawiającego.

8.    W przypadku zamówienia realizowanego w drodze wynajmu, dzierżawy lub sprzedaży ratalnej towarów lub usług lub zamówienia, którego łącznej ceny nie określono, podstawę wyceny stanowią:

a)    w przypadku zamówienia o ustalonym terminie:

(i)    jeśli termin zamówienia wynosi nie więcej niż dwanaście miesięcy, łączna szacowana wartość maksymalna przez czas jego obowiązywania; lub

(ii)    jeśli termin zamówienia przekracza dwanaście miesięcy, łączna szacowana wartość maksymalna, w tym wszelka szacowana wartość rezydualna;

b)    w przypadku zamówień udzielanych na czas nieokreślony szacowana miesięczna opłata pomnożona przez czterdzieści osiem; oraz

c)    w przypadku gdy nie jest pewne, czy zamówienie będzie zamówieniem o ustalonym terminie, stosuje się lit. b).

ARTYKUŁ 9.3

Wyjątki z zakresu bezpieczeństwa i ogólne

1.    Żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako przeszkoda uniemożliwiająca którejkolwiek ze Stron podejmowanie działań lub nieujawnianie informacji, które Strona ta uznaje za konieczne dla ochrony podstawowych interesów bezpieczeństwa w zakresie zakupu broni, amunicji lub materiałów wojskowych lub też w przypadku zamówień niezbędnych dla zabezpieczenia bezpieczeństwa narodowego i obrony narodowej.

2.    Pod warunkiem, że środki takie nie są stosowane w sposób stanowiący arbitralną lub nieuzasadnioną dyskryminację pomiędzy Stronami, w których panują podobne warunki, albo ukrytego ograniczenia dla handlu międzynarodowego, żadne z postanowień niniejszego rozdziału nie jest interpretowane jako przeszkoda uniemożliwiająca wprowadzenie i stosowanie przez Strony środków:

a)    niezbędnych do ochrony moralności, porządku i bezpieczeństwa publicznego;

b)    niezbędnych dla ochrony życia lub zdrowia ludzi, zwierząt lub roślin;

c)    niezbędnych do ochrony własności intelektualnej; lub

d)    dotyczących towarów lub usług pochodzących z pracy osób niepełnosprawnych, instytucji charytatywnych lub pracy więźniów.

ARTYKUŁ 9.4

Zasady ogólne

Traktowanie narodowe i niedyskryminacja

1.    W odniesieniu do wszelkich środków dotyczących wszelkich zamówień objętych niniejszą Umową każda ze Stron, łącznie z jej podmiotami zamawiającymi, zapewnia bezzwłocznie i bezwarunkowo traktowanie towarów i usług drugiej Strony oraz dostawców drugiej Strony nie mniej korzystne niż traktowanie, jakie Strona ta, łącznie z jej podmiotami zamawiającymi, zapewnia krajowym towarom, usługom i dostawcom.

2.    W odniesieniu do wszelkich środków dotyczących zamówień objętych niniejszą Umową Strona, łącznie z jej podmiotami zamawiającymi:

a)    nie traktuje jednego miejscowego dostawcy drugiej Strony mniej korzystnie niż innego miejscowego dostawcy ze względu na wysokość zagranicznego udziału lub własności; lub

b)    nie dyskryminuje miejscowego dostawcy w związku z tym, że towary lub usługi oferowane przez tego dostawcę przy konkretnym zamówieniu są towarami lub usługami drugiej Strony.

Wykorzystanie środków elektronicznych

3.    W przypadku udzielania zamówienia objętego niniejszą Umową za pomocą środków elektronicznych podmiot zamawiający:

a)    zapewnia, aby procedura przetargowa była prowadzona z wykorzystaniem takich systemów i programów informatycznych – w tym dotyczących uwierzytelniania i szyfrowania informacji – które są powszechnie dostępne i interoperacyjne w połączeniu z innymi powszechnie dostępnymi systemami i programami informatycznymi; oraz

b)    utrzymuje mechanizmy zapewniające integralność wniosków o dopuszczenie do udziału oraz ofert, w tym określenie godziny wpływu, a także zapobieganie nieuprawnionemu dostępowi.

Sposób przeprowadzenia postępowania o udzielenie zamówienia

4.    Podmiot zamawiający prowadzi postępowanie o udzielenie zamówienia objęte niniejszą Umową w sposób przejrzysty i bezstronny, który:

a)    jest zgodny z niniejszym tytułem oraz stosując otwarte, ograniczone i bezpośrednie procedury przetargowe;

b)    pozwala uniknąć konfliktu interesów; oraz

c)    zapobiega praktykom korupcyjnym.

Reguły pochodzenia

5.    W odniesieniu do zamówień objętych niniejszą Umową żadna ze Stron nie może stosować w odniesieniu do towarów lub usług przywiezionych lub dostarczonych z terytorium drugiej Strony reguł pochodzenia różniących się od reguł pochodzenia, jakie Strona ta stosuje w tym samym czasie w ramach zwykłej wymiany handlowej wobec przywozu i dostaw tych samych towarów i usług pochodzących od tej samej Strony.

Umowy kompensacyjne

6.    W odniesieniu do zamówienia objętego niniejszą Umową Strona, w tym jej podmioty zamawiające, nie starają się zawierać, nie uwzględniają, nie narzucają ani nie wymuszają żadnych umów kompensacyjnych.

Środki które nie są specyficzne dla zamówień publicznych

7.    Ustępów 1 i 2 nie stosuje się do należności celnych oraz innych należności nakładanych na przywóz lub w związku z nim, metod nakładania takich ceł i należności, innych przepisów lub formalności związanych z przywozem oraz środków wpływających na handel usługami innych niż środki regulujące udzielanie zamówień objęte niniejszą Umową.

ARTYKUŁ 9.5

Informacje na temat systemu udzielania zamówień

1.    Każda ze Stron:

a)    bezzwłocznie publikuje wszelkie ustawy, rozporządzenia, decyzje sądowe, zarządzenia administracyjne o powszechnym zastosowaniu, standardowe klauzule umowne umocowane ustawą lub rozporządzeniem oraz włączone poprzez odpowiednie odniesienie do ogłoszeń lub dokumentacji przetargowej, a także procedury dotyczące zamówień objętych niniejszą Umową oraz wszelkie zmiany do nich w urzędowo wyznaczonych elektronicznych lub papierowych środkach przekazu, które są szeroko rozpowszechnione i łatwo dostępne dla odbiorców; oraz

b)    na wniosek drugiej Strony udziela na ten temat wszelkich wyjaśnień.

2.    Każda ze Stron zawiera w załączniku 9-H wykaz:

a)    mediów elektronicznych lub papierowych, w których Strona publikuje informacje opisane w ust. 1;

b)    mediów elektronicznych lub papierowych, w których Strona publikuje ogłoszenia wymagane zgodnie z art. 9.6 (Ogłoszenia), art. 9.8 (Kwalifikacja dostawców) ust. 8 oraz art. 9.15 (Przejrzystość informacji związanych z zamówieniem) ust. 2.

3.    Każda ze Stron niezwłocznie powiadamia Komitet ds. Handlu Usługami Inwestycji i Zamówień Publicznych ustanowiony zgodnie z art. 16.2 (Specjalne komitety) o wszelkich zmianach w zakresie informacji podanych przez Stronę w wykazie w załączniku 9-H.

ARTYKUŁ 9.6

Ogłoszenia

Ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia

1.    W przypadku każdego zamówienia objętego niniejszą Umową podmiot zamawiający publikuje ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia, które jest bezpośrednio dostępne drogą elektroniczną, bezpłatnie, w pojedynczym punkcie dostępu, z wyjątkiem sytuacji opisanych w art. 9.12 (Przetarg bezpośredni). Ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia musi pozostawać łatwo publicznie dostępne aż do zakończenia okresu podanego w ogłoszeniu. Każda ze Stron wskazuje właściwe medium elektroniczne w załączniku 9-H.

2.    O ile nie wskazano inaczej w niniejszym rozdziale, każde ogłoszenie o planowanym zamówieniu zawiera następujące informacje:

a)    nazwę oraz adres podmiotu zamawiającego i inne informacje niezbędne do skontaktowania się z podmiotem zamawiającym oraz uzyskania wszelkich istotnych dokumentów związanych z zamówieniem, a także koszty i warunki płatności, jeżeli takie istnieją;

b)    opis zamówienia, w tym charakter i ilość towarów lub usług, których dotyczy zamówienie, lub – w przypadkach, gdy nie jest znana ilość – ilość szacowana;

c)    w przypadku umów powtarzających się, szacunkowy harmonogram kolejnych ogłoszeń o planowanym zamówieniu - w miarę możliwości;

d)    opis wszelkich wariantów;

e)    harmonogram dostawy towarów lub usług bądź czas trwania umowy;

f)    metodę udzielania zamówienia, która zostanie zastosowana, oraz informację, czy będzie ona wymagała negocjacji czy też przeprowadzenia aukcji elektronicznej;

g)    o ile ma to zastosowanie, adres i wszelkie terminy końcowe składania wniosków o udział w procedurze udzielenia zamówienia;

h)    adres i końcowy termin składania ofert;

i)    język lub języki, w których mogą być składane oferty lub wnioski o uczestnictwo, oraz informację, czy mogą być składane w języku innym niż urzędowy język Strony, która reprezentuje zamawiający podmiot;

j)    wykaz i krótki opis wszelkich warunków uczestnictwa dostawców, w tym wszelkie wymagania dotyczące szczególnych dokumentów lub zaświadczeń, które miałyby być dostarczone przez dostawców w związku z nimi, o ile takie wymogi nie zostały zawarte w dokumentacji przetargowej udostępnionej wszystkim zainteresowanym dostawcom w momencie publikacji ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia;

k)    jeżeli, zgodnie z art. 9.8 (Kwalifikacja dostawców), podmiot zamawiający zamierza wybrać ograniczoną liczbę kwalifikujących się dostawców, którzy zostaną zaproszeni do przetargu, kryteria stosowane w celu dokonania tego wyboru oraz, o ile ma to zastosowanie, wszelkie ograniczenia liczby dostawców, którzy zostaną dopuszczeni do przetargu; oraz

l)    wskazanie, czy zamówienie to jest objęte niniejszą Umową.

Skrócone ogłoszenie

3.    W każdym przypadku, gdy podmiot zamawiający ma zamiar udzielić zamówienie, równocześnie z publikacją ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia publikuje on powszechnie dostępne skrócone ogłoszenie w jednym z języków WTO. Ogłoszenie zawiera co najmniej następujące informacje:

a)    przedmiot zamówienia;

b)    ostateczny termin składania ofert lub w odpowiednich przypadkach ostateczny termin składania wniosków o dopuszczenie do udziału w procedurze przetargowej lub o wpisanie do wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania; oraz

c)    adres, pod który można zwrócić się o udostępnienie dokumentów dotyczących zamówienia.

Ogłoszenie o planowanych zamówieniach

4.    Zachęca się podmioty zamawiające, by publikowały za pomocą środków elektronicznych poprzez pojedynczy punkt dostępu wykorzystywany do publikowania ogłoszeń o zamiarze udzielenia zamówienia najwcześniej, jak to możliwe w każdym roku finansowym, ogłoszenie dotyczące ich planów w zakresie przyszłych zamówień (dalej zwane „ogłoszeniem o planowanych zamówieniach”). Ogłoszenie to powinno zawierać przedmiot zamówienia oraz planowaną datę publikacji ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia.

5.    Podmiot zamawiający wymieniony w załączniku 9-B lub załączniku 9-C może wykorzystać ogłoszenie o planowanych zamówieniach jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia pod warunkiem, że zawiera ono wszystkie dostępne informacje określone w ust. 2 oraz oświadczenie, że zainteresowani dostawcy powinni poinformować podmiot zamawiający o swoim zainteresowaniu zamówieniem.

ARTYKUŁ 9.7

Warunki uczestnictwa

1.    Podmiot zamawiający określa wyłącznie takie warunki uczestnictwa w zamówieniu, które są niezbędne do zapewnienia, że dostawca posiada prawne, handlowe, techniczne i finansowe możliwości potrzebne do przyjęcia odnośnego zamówienia.

2.    Ustalając warunki uczestnictwa, podmiot zamawiający:

a)    nie narzuca warunku stwierdzającego, że aby dostawca mógł uczestniczyć w przetargu, musiał on w przeszłości uzyskać jedno lub więcej zamówień od podmiotu zamawiającego jednej ze Stron lub że dostawca musi posiadać doświadczenie w wykonywaniu prac na terytorium tej Strony; oraz

b)    może wymagać odpowiedniego doświadczenia, gdy jest to niezbędne do spełnienia warunków zamówienia.

3.    Oceniając, czy dostawca spełnia warunki uczestnictwa, podmiot zamawiający:

a)    ocenia zdolności finansowe oraz możliwości handlowe i techniczne dostawcy na podstawie jego działalności gospodarczej na terytorium Strony podmiotu zamawiającego oraz poza jego granicami; oraz

b)    opiera swoją ocenę na warunkach, które wcześniej określił w ogłoszeniach lub w dokumentacji przetargowej.

4.    W przypadku istnienia dowodów potwierdzających zaistnienie takiej sytuacji, Strona, w tym jej podmioty zamawiające, może wykluczyć dostawcę z powodu:

a)    upadłości;

b)    fałszywych oświadczeń;

c)    znaczącego lub utrzymującego się niewypełniania istotnych wymogów lub zobowiązań w ramach wcześniejszego zamówienia lub wcześniejszych zamówień;

d)    skazania wyrokiem sądu za poważne przestępstwo lub innym orzeczeniem dotyczącym poważnego wykroczenia;

e)    naruszenia etyki zawodowej lub działań bądź zaniechań negatywnie wpływających na handlową integralność dostawcy; lub

f)    zaległości podatkowych.

ARTYKUŁ 9.8

Kwalifikacja dostawców

Systemy rejestracji i procedury kwalifikacyjne

1.    Strona, w tym jej podmioty zamawiające, mogą utrzymywać system rejestracji dostawców, w którym zainteresowani dostawcy muszą się rejestrować i podawać określone informacje.

2.    Każda ze Stron zapewnia, że:

a)    jej podmioty zamawiające dokładają starań, by zminimalizować różnice między ich procedurami kwalifikacyjnymi; oraz

b)    w przypadku gdy jej podmioty zamawiające utrzymują systemy rejestracji, podmioty dokładają starań, by zminimalizować różnice między ich systemami rejestracji.

3.    Strona, w tym jej podmioty zamawiające, nie wprowadza ani nie stosuje żadnych systemów rejestracji ani procedur kwalifikacyjnych w celu stworzenia niepotrzebnych przeszkód dla uczestnictwa dostawców drugiej Strony w jej procedurze zamówienia, ani z takim skutkiem.

Procedura przetargu ograniczonego

4.    W przypadku gdy podmiot zamawiający zamierza skorzystać z procedury przetargu ograniczonego, wówczas:

a)    w ogłoszeniu o zamiarze udzielenia zamówienia zawiera co najmniej informacje określone w art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 2 lit. a), b), f), g), j), k) oraz l) i zaprasza dostawców do składania wniosków o udział; oraz

b)    przed rozpoczęciem okresu przewidzianego na składanie ofert przekazuje kwalifikującym się dostawcom, których powiadamia zgodnie z art. 9.10 (Przedziały czasu) ust. 3 lit. b), co najmniej informacje określone w art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 2 lit. c), d), e), h) oraz i).

5.    Podmiot zamawiający zezwala wszystkim kwalifikującym się dostawcom na uczestnictwo w procedurze udzielenia zamówienia, o ile podmiot zamawiający nie określi w ogłoszeniu o zamiarze udzielenia zamówienia ograniczeń co do liczby dostawców, którzy zostaną dopuszczeni do złożenia oferty, oraz kryteriów wyboru ograniczonej liczby dostawców. W każdym przypadku liczba dostawców dopuszczonych do złożenia oferty jest wystarczająca, by zapewnić zjawisko konkurencji bez wpływania na skuteczność operacyjną systemu udzielania zamówień.

6.    Jeżeli dokumentacja przetargowa nie jest podana do wiadomości publicznej od dnia publikacji ogłoszenia, o którym mowa w ust. 4, podmiot zamawiający zapewnia, by dokumenty te zostały udostępnione równocześnie wszystkim kwalifikującym się dostawcom wybranym zgodnie z ust. 5. Wykazy przeznaczone do wielokrotnego wykorzystania

Wykazy przeznaczone do wielokrotnego wykorzystania

7.    Podmiot zamawiający może prowadzić wykaz dostawców przeznaczony do wielokrotnego wykorzystania, pod warunkiem że ogłoszenie zapraszające zainteresowanych dostawców do składania wniosków o włączenie do tego wykazu jest:

a)    publikowane corocznie; oraz

b)    w przypadku ogłoszeń w formie elektronicznej – jest stale dostępne za pośrednictwem właściwego medium wymienionego w załączniku 9-H.

8.    Ogłoszenie, o którym mowa w ust. 7, zawiera:

a)    opis towarów lub usług, lub ich kategorii, do których wykaz się stosuje;

b)    warunki dopuszczenia do udziału, które muszą spełniać dostawcy, by znaleźć się w wykazie, oraz metody, za pomocą których podmiot zamawiający sprawdzi, czy dostawca spełnia te warunki;

c)    nazwę oraz adres podmiotu zamawiającego i inne informacje niezbędne do skontaktowania się z podmiotem zamawiającym oraz uzyskania wszelkich istotnych dokumentów związanych z wykazem;

d)    okres ważności wykazu oraz sposoby jego przedłużenia lub zakończenia, a w przypadku gdy okres ważności nie został podany, informacje na temat sposobu powiadamiania o zakończeniu stosowania wykazu; oraz

e)    informację, że wykaz może zostać wykorzystany w przypadku zamówienia objętego niniejszą Umową.

9.    Bez uszczerbku dla ust. 7, w przypadku gdy wykaz przeznaczony do wielokrotnego wykorzystania obowiązuje przez trzy lata lub krócej, podmiot zamawiający może opublikować ogłoszenie, o którym mowa w ust. 7, tylko raz, na początku okresu obowiązywania wykazu, pod warunkiem, że:

a)    w ogłoszeniu podano okres jego obowiązywania oraz że nie będą publikowane kolejne ogłoszenia; oraz

b)    ogłoszenie jest publikowane za pomocą środków elektronicznych i jest stale dostępne przez okres jego obowiązywania.

10.    Podmiot zamawiający umożliwia dostawcom złożenie wniosku o wpisanie do wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania w każdym momencie oraz wpisuje do wykazu wszystkich kwalifikujących się dostawców w rozsądnie krótkim czasie.

11.    W przypadku gdy dostawca nieuwzględniony w wykazie przeznaczonym do wielokrotnego wykorzystania składa wniosek o udział w zamówieniu w oparciu o wykaz przeznaczony do wielokrotnego wykorzystania i wszystkie związane z tym dokumenty, w przedziale czasu określonym w art. 9.10 (Przedziały czasu) ust. 2, podmiot zamawiający rozpatruje wniosek. Podmiot zamawiający nie może wykluczyć dostawcy z procesu wyboru uzasadniając, że ma zbyt mało czasu, by rozpatrzyć wniosek, chyba że, w wyjątkowych przypadkach, z powodu złożoności zamówienia podmiot nie jest w stanie zakończyć rozpatrywania wniosku w przedziale czasu przewidzianym na składanie ofert.

Podmioty objęte załącznikiem 9-C

12.    Podmiot zamawiający ujęty w załączniku 9-C może wykorzystać skierowane do dostawców ogłoszenie o możliwości składania wniosków o wpisanie do wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania, jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia pod warunkiem, że:

a)    ogłoszenie jest publikowane zgodnie z ust. 7 i zawiera informacje określone w ust. 8, wszystkie dostępne informacje określone w art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 2, oraz oświadczenie, iż stanowi ono ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia lub że wyłącznie dostawcy znajdujący się w wykazie przeznaczonym do wielokrotnego wykorzystania otrzymają dalsze ogłoszenia o zamówieniu objętym wykazem przeznaczonym do wielokrotnego wykorzystania; oraz

b)    podmiot bezzwłocznie przekazuje dostawcom, którzy poinformowali go o swoim zainteresowaniu danym zamówieniem, wystarczające informacje umożliwiające im zweryfikowanie zainteresowania zamówieniem, w tym wszystkie pozostałe informacje wymagane zgodnie z art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 2, o ile informacje te są dostępne.

13.    Podmiot zamawiający ujęty w załączniku 9-C może wyrazić zgodę, aby dostawca, który zgodnie z ust. 10 złożył wniosek o wpisanie do wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania, złożył ofertę w ramach danego zamówienia, jeżeli podmiot zamawiający będzie miał wystarczająco dużo czasu na ustalenie, czy dostawca spełnia warunki udziału.

Informacje dotyczące decyzji podejmowanych przez podmiot zamawiający

14.    Podmiot zamawiający bezzwłocznie informuje każdego dostawcę, który złożył wniosek o dopuszczenie do udziału lub o wpisanie do wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania, o swojej decyzji w sprawie wniosku.

15.    W przypadku gdy podmiot zamawiający odrzuci wniosek dostawcy o dopuszczenie do udziału w zamówieniu lub o wpisanie do wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania, przestanie uznawać dostawcę za kwalifikującego się lub usunie go z wykazu przeznaczonego do wielokrotnego wykorzystania, podmiot ten bezzwłocznie informuje dostawcę o tym fakcie i na odpowiedni wniosek bezzwłocznie przekazuje dostawcy pisemne uzasadnienie swojej decyzji.

ARTYKUŁ 9.9

Specyfikacje techniczne i dokumentacja przetargowa

Specyfikacje techniczne

1.    Podmiot zamawiający nie opracowuje, nie przyjmuje ani nie stosuje jakichkolwiek specyfikacji technicznych ani nie ustanawia procedur oceny zgodności, jeżeli mają one na celu stworzenie niepotrzebnych utrudnień w handlu międzynarodowym lub jeżeli mają one taki skutek.

2.    Ustanawiając specyfikacje techniczne dla zamawianych towarów lub usług, w stosownych przypadkach podmiot zamawiający:

a)    określa specyfikację techniczną dotyczącą sposobu wykonania oraz wymogów funkcjonalnych, a nie projektu ani opisowych cech charakterystycznych; oraz

b)    opiera specyfikację techniczną na normach międzynarodowych, jeżeli takowe istnieją, a w pozostałych przypadkach na krajowych przepisach technicznych, uznanych normach krajowych lub przepisach budowlanych.

3.    W przypadku gdy w specyfikacji technicznej określony jest projekt lub opisowe cechy charakterystyczne, podmiot zamawiający powinien określić w stosownych przypadkach, że uwzględni oferty dotyczące równoważnych towarów lub usług, które wyraźnie spełniają wymogi zamówienia, poprzez dodanie w dokumentacji przetargowej takich słów jak „lub równoważny”.

4.    Podmiot zamawiający nie narzuca specyfikacji technicznych, które wymagają lub odwołują się do konkretnego znaku towarowego lub fabrycznego, patentu, praw autorskich, wzoru lub typu, pochodzenia, producenta lub dostawcy, chyba że nie istnieje inna metoda wystarczająco dokładnego lub zrozumiałego opisu wymogów zamówienia i pod warunkiem, że w dokumentacji przetargowej podmiot zamawiający dodał słowa takie jak „lub równoważny”.

5.    Podmiot zamawiający nie zwraca się o ani nie przyjmuje w sposób naruszający zasady konkurencji porad, które mogłyby zostać wykorzystane podczas przygotowywania lub przyjmowania specyfikacji technicznych dla danego zamówienia od osób mogących mieć interes gospodarczy związany z tym zamówieniem.

6.    Dla większej przejrzystości każda ze Stron, łącznie ze swoimi podmiotami zamawiającymi, może zgodnie z niniejszym artykułem przygotować, przyjąć lub zastosować specyfikacje techniczne wspierające ochronę zasobów naturalnych lub ochronę środowiska.

7.    W przypadku gdy podmioty zamawiające określają zakres oddziaływania na środowisko dotyczący sposobu wykonania oraz wymogów funkcjonalnych, o których mowa w ust. 2 lit. a), mogą one rozważyć wykorzystanie szczegółowej specyfikacji lub, jeżeli jest to konieczne, jej części, określonej w ekoetykietach istniejących w Unii i zielonych etykietach istniejących w Singapurze, pod warunkiem że:

a)    specyfikacje te umożliwiają odpowiednie zdefiniowanie cech dostaw lub usług będących przedmiotem zamówienia,

b)    wymagania dotyczące oznakowania określa się na podstawie informacji naukowych; oraz

c)    specyfikacje te są dostępne dla wszystkich zainteresowanych stron.

Dokumentacja przetargowa

8.    Podmiot zamawiający zapewnia dostawcom dokumentację przetargową zawierającą wszelkie informacje potrzebne im do przygotowania i złożenia oferty. O ile w ogłoszeniu o zamiarze udzielenia zamówienia nie zawarto już takiego opisu, dokumentacja ta zawiera pełny opis:

a)    zamówienia, w tym charakter i ilość towarów oraz usług, których ma dotyczyć zamówienie, lub – jeżeli ilość nie jest znana – szacowaną ilość i wszelkie wymogi, jakie muszą zostać spełnione, w tym wszelkie specyfikacje techniczne, zaświadczenie o ocenie zgodności, plany, rysunki lub materiały instruktażowe;

b)    wszelkich warunków dopuszczenia dostawców do udziału, w tym wykaz informacji i dokumentów, których dostarczenia wymaga się od dostawców w związku z warunkami dopuszczenia;

c)    wszelkich kryteriów oceny, które podmiot będzie stosował na etapie udzielania umowy, oraz – z wyjątkiem przypadków, gdy cena będzie wyłącznym kryterium – relatywnego znaczenia takich kryteriów;

d)    jeżeli podmiot zamawiający dokona zamówienia za pomocą środków elektronicznych – opis wszelkich wymogów dotyczących uwierzytelniania oraz szyfrowania lub innych wymogów związanych z przekazywaniem informacji za pomocą środków elektronicznych;

e)    jeżeli podmiot zamawiający przeprowadzi aukcję elektroniczną, opis zasad – w tym identyfikację elementów przetargu związanych z kryteriami oceny – w oparciu o które aukcja zostanie przeprowadzona;

f)    jeżeli odbędzie się publiczne otwarcie ofert – podanie daty, terminu oraz miejsca otwarcia oraz – w stosownych przypadkach – osób, które są upoważnione do obecności;

g)    wszelkich innych warunków, w tym warunków płatności, oraz wszelkich ograniczeń odnośnie do środków, za pomocą których oferty mogą być składane – np. w formie dokumentów papierowych lub za pomocą środków elektronicznych; oraz

h)    wszelkich terminów dostawy towarów lub realizacji usług.

9.    Określając daty dostawy zamawianych towarów lub usług, podmiot zamawiający uwzględnia takie czynniki, jak stopień złożoności zamówienia, przewidywany zakres udziału podwykonawców oraz realistycznie określony czas konieczny do wyprodukowania, uzupełnienia zapasów, transportu produktów z punktów dostawy lub realizacji usługi.

10.    Podmioty zamawiające mogą określić zakres oddziaływania na środowisko dotyczący sposobu wykonania zamówienia, pod warunkiem że jest on zgodny z zasadami zawartymi w niniejszym rozdziale i jest podany w ogłoszeniu o zamiarze udzielania zamówienia lub innym ogłoszeniu opublikowanym jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia 32 lub w dokumentacji przetargowej.

11.    Kryteria oceny określone w ogłoszeniu o zamiarze udzielania zamówienia lub innym ogłoszeniu opublikowanym jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia lub w dokumentacji przetargowej mogą obejmować m.in. cenę i inne czynniki kosztowe, jakość, wartość techniczną, aspekty środowiskowe oraz warunki dostawy.

12.    Podmiot zamawiający niezwłocznie:

a)    udostępnia dokumentację przetargową, tak by zapewnić, że dostawcy będą mieli wystarczająco dużo czasu, by złożyć dopuszczalne oferty;

b)    przekazuje, na wniosek, dokumentację przetargową każdemu zainteresowanemu dostawcy; oraz

c)    odpowiada na wszelkie uzasadnione wnioski o istotne informacje złożone przez dowolnego zainteresowanego lub uczestniczącego dostawcę, pod warunkiem że takie informacje nie zapewniają temu dostawcy przewagi nad innymi.

Zmiany

13.    W przypadku gdy przed udzieleniem zamówienia podmiot zamawiający zmieni kryteria lub wymogi określone w ogłoszeniu o zamiarze udzielania zamówienia lub innym ogłoszeniu opublikowanym jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia lub w dokumentacji przetargowej przekazanej dostawcom biorącym udział w procedurze przetargowej lub jeżeli wprowadzi zmiany do ogłoszenia lub do dokumentacji przetargowej bądź opublikuje je ponownie, przekazuje wszelkie tego rodzaju modyfikacje lub zmienione bądź ponownie opublikowane ogłoszenie lub dokumentację przetargową na piśmie:

a)    wszystkim dostawcom biorącym udział w procedurze w czasie wprowadzenia zmiany lub poprawki bądź ponownej publikacji, jeśli tacy dostawcy są znani podmiotowi, oraz we wszystkich pozostałych przypadkach, w ten sam sposób, w jaki udostępniono pierwotne informacje; oraz

b)    w odpowiednim czasie, tak aby umożliwić wspomnianym dostawcom zmianę i ponowne złożenie poprawionych ofert, stosownie do sytuacji.

ARTYKUŁ 9.10

Przedziały czasu

Informacje ogólne

1.    Podmiot zamawiający, zgodnie ze swoimi uzasadnionymi potrzebami, zapewnia dostawcom wystarczająco dużo czasu, by mogli przygotować i złożyć wnioski o udział w procedurze przetargowej oraz dopuszczalne oferty, uwzględniając takie czynniki, jak:

a)    charakter i złożoność zamówienia;

b)    przewidywany zakres udziału podwykonawców; oraz

c)    czas konieczny na dostarczenie ofert drogą nieelektroniczną z punktów zagranicą i w kraju, w przypadku gdy środki elektroniczne nie są stosowane.

Wspomniane wyżej terminy, łącznie z ich ewentualnym przedłużeniem, są jednakowe dla wszystkich zainteresowanych lub biorących udział w procedurze dostawców.

Terminy

2.    Podmiot zamawiający, który korzysta z procedury przetargu ograniczonego, określa, że termin końcowy składania wniosków o dopuszczenie do udziału nie jest – co do zasady – krótszy niż dwadzieścia pięć dni od dnia opublikowania ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia. Gdy odpowiednio uzasadniony przez podmiot zamawiający stan nagłej potrzeby powoduje, że termin ten jest nierealny, można skrócić ten termin, jednak nie może być on krótszy niż dziesięć dni.

3.    Z wyjątkiem postanowień zawartych w ust. 4, 5, 7 i 8 podmiot zamawiający ustala, że termin końcowy składania ofert nie jest krótszy niż czterdzieści dni od dnia, w którym:

a)    w przypadku otwartej procedury przetargowej, opublikowano ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia; lub

b)    w przypadku procedury przetargu ograniczonego, podmiot zawiadamia dostawców, że zostaną zaproszeni do składania ofert, niezależnie od tego, czy zastosowany zostanie wykaz przeznaczony do wielokrotnego wykorzystania, czy nie.

4.    Podmiot zamawiający może skrócić okres trwania procedury przetargowej, który został określony w ustępie 3, jednak nie mniej niż do dziesięciu dni w przypadku gdy:

a)    podmiot zamawiający opublikował ogłoszenie o planowanych zamówieniach zgodnie z art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 4 z wyprzedzeniem nie krótszym niż czterdzieści dni i nie dłuższym niż dwanaście miesięcy, licząc od dnia publikacji ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia, zaś ogłoszenie o planowanych zamówieniach obejmuje:

(i)    opis zamówienia;

(ii)    przybliżone terminy składania ofert lub wniosków o dopuszczenie do udziału;

(iii)    oświadczenie stwierdzające, że zainteresowani dostawcy powinni wyrazić swoje zainteresowanie uzyskaniem zamówienia od podmiotu zamawiającego;

(iv)    adres, pod jakim można uzyskać dokumenty dotyczące zamówienia; oraz

(v)    wszelkie dostępne informacje wymagane zgodnie z art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 2 w odniesieniu do ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia;

b)    w odniesieniu do zamówień o powtarzającym się charakterze podmiot zamawiający wskazuje w pierwszym ogłoszeniu o zamiarze udzielenia zamówienia, że kolejne ogłoszenia określą termin składania ofert w oparciu o niniejszy ustęp; lub

c)    stan nagłej potrzeby odpowiednio uzasadniony przez podmiot zamawiający powoduje, że termin składania ofert, określony zgodnie z ust. 3, staje się nierealny.

5.    Podmiot zamawiający może skrócić termin składania ofert, który został określony w ustępie 3, o pięć dni w przypadku każdej z podanych poniżej okoliczności:

a)    ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia jest opublikowane za pomocą środków elektronicznych;

b)    wszelka dokumentacja dotycząca ofert jest dostępna za pomocą środków elektronicznych od dnia opublikowania ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia; oraz

c)    oferty można przesyłać podmiotowi zamawiającemu drogą elektroniczną.

6.    Zastosowanie ust. 5 w związku z ust. 4 w żadnym wypadku nie powoduje skrócenia terminów składania ofert określonych w ust. 3 do mniej niż dziesięciu dni, licząc od dnia, w którym opublikowano ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia.

7.    Niezależnie od jakichkolwiek innych postanowień określonych w niniejszym artykule, gdy podmiot zamawiający nabywa komercyjne towary lub usługi lub jakiekolwiek ich połączenie, może skrócić termin składania ofert określony w ust. 3, jednak nie więcej niż do trzynastu dni, pod warunkiem że dokonuje w tym samym czasie publikacji – za pomocą środków elektronicznych – ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia oraz kompletnej dokumentacji przetargowej. Ponadto w przypadku, gdy podmiot przyjmuje również oferty komercyjnych towarów i usług składane za pomocą środków elektronicznych, może skrócić termin ustalony w ust. 3, jednak nie więcej niż do 10 dni.

8.    Jeżeli podmiot zamawiający, którego dotyczy załącznik 9-B lub załącznik 9-C, wybrał wszystkich kwalifikujących się dostawców lub ich ograniczoną liczbę, termin składania ofert może zostać ustalony w drodze dwustronnej umowy między podmiotem zamawiającym oraz wybranymi dostawcami. W przypadku niezawarcia umowy termin nie jest krótszy niż dziesięć dni.

ARTYKUŁ 9.11

Negocjacje

1.    Strona może umocować swoje podmioty zamawiające do prowadzenia negocjacji:

a)    w przypadkach gdy podmiot wskazał zamiar prowadzenia negocjacji w ogłoszeniu o zamiarze udzielenia zamówienia wymaganym zgodnie z art. 9.6 (Ogłoszenia) ust. 2; lub

b)    w przypadkach gdy z oceny ofert wynika, że żadna oferta nie jest wyraźnie najlepsza w odniesieniu do szczegółowych kryteriów oceny określonych w ogłoszeniu o zamiarze udzielania zamówienia lub innym ogłoszeniu opublikowanym jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia lub w dokumentacji przetargowej.

2.    Podmiot zamawiający:

a)    zapewnia, że każdy przypadek wykluczenia dostawcy uczestniczącego w negocjacjach znajduje uzasadnienie w kryteriach oceny określonych w ogłoszeniu o zamiarze udzielania zamówienia lub innym ogłoszeniu opublikowanym jako ogłoszenie o zamiarze udzielenia zamówienia lub w dokumentacji przetargowej; oraz

b)    po zakończeniu negocjacji wyznacza wspólny termin dla pozostałych dopuszczonych dostawców na złożenie nowych lub skorygowanych ofert.

ARTYKUŁ 9.12

Przetarg bezpośredni

1.    Z zastrzeżeniem, że wykorzystanie niniejszego postanowienia nie służy unikaniu konkurencji między dostawcami lub dyskryminowaniu dostawców drugiej Strony bądź ochronie lokalnych dostawców, podmiot zamawiający może skorzystać z procedury przetargu bezpośredniego i może zdecydować o niestosowaniu art. 9.6 (Ogłoszenia), art. 9.7 (Warunki uczestnictwa), art. 9.8 (Kwalifikacja dostawców), art. 9.9 (Specyfikacje techniczne i dokumentacja przetargowa) ust. 8-13, art. 9.10 (Przedziały czasu), art. 9.11 (Negocjacje), art. 9.13 (Aukcje elektroniczne) oraz art. 9.14 (Rozpatrywanie ofert oraz udzielanie zamówień) tylko w przypadku zaistnienia dowolnej z poniższych sytuacji:

a)    jeżeli:

(i)    nie złożono żadnej oferty lub żaden dostawca nie zgłosił wniosku o dopuszczenie do udziału;

(ii)    nie złożono ofert zgodnych z istotnymi wymogami dokumentacji przetargowej;

(iii)    żaden z dostawców nie spełniał warunków udziału; lub

(iv)    stwierdzono zmowę w przygotowaniu złożonych ofert,

pod warunkiem że wymogi dokumentacji przetargowej nie zostały zmienione w istotnym stopniu.

b)    w przypadku gdy towary lub usługi mogą zostać dostarczone jedynie przez określonego dostawcę i z następujących powodów nie istnieje inne rozsądne rozwiązanie ani towary czy usługi zastępcze:

(i)    wymóg dotyczy dzieła sztuki;

(ii)    ze względu na ochronę wynikającą z patentu, praw autorskich lub innych wyłącznych praw; lub

(iii)    brak jest konkurencji z przyczyn technicznych;

c)    w przypadku dodatkowych dostaw zapewnionych przez pierwotnego dostawcę towarów i usług, które nie zostały uwzględnione w pierwotnym zamówieniu, jeżeli zmiana dostawcy dodatkowych towarów i usług:

(i)    jest niemożliwa z powodów ekonomicznych lub technicznych, takich jak wymogi dotyczące wymienności lub interoperacyjności w połączeniu z istniejącym sprzętem, oprogramowaniem, usługami lub instalacjami zamówionymi w ramach pierwotnego zamówienia; oraz

(ii)    spowodowałaby istotną niedogodność lub znaczne zwiększenie kosztów dla podmiotu zamawiającego;

d)    w zakresie, w jakim jest to niezbędne, ze względu na nadzwyczaj pilny charakter sprawy, w wyniku zaistnienia okoliczności niemożliwych do przewidzenia przez podmiot zamawiający, towary lub usługi nie mogły zostać uzyskane w terminie w drodze przetargu nieograniczonego lub ograniczonego;

e)    w przypadku towarów nabywanych na giełdach towarowych;

f)    jeżeli podmiot zamawiający zamawia prototyp lub pierwszy towar lub usługę opracowane na jego zlecenie w trakcie i do celów danego zamówienia na realizację badań, eksperymentów, studiów lub oryginalnego opracowania. Pierwotne opracowanie pierwszego towaru lub usługi może obejmować ograniczony zakres produkcji towaru lub świadczenia usługi w celu włączenia wyników testów praktycznych i wykazania, że towar lub usługa nadaje się do seryjnej produkcji lub seryjnego świadczenia z zachowaniem akceptowalnych norm jakości, jednak nie obejmuje produkcji seryjnej lub seryjnego świadczenia usług mających na celu osiągnięcie rentowności rynkowej lub zamortyzowanie kosztów badań i rozwoju;

g)    w przypadku zakupów dokonywanych na wyjątkowo korzystnych warunkach pojawiających się tylko w bardzo krótkim czasie i wynikających ze szczególnych okoliczności zbywania towarów, takich jak podczas likwidacji, przejścia pod zarząd komisaryczny lub w stan upadłości, lecz nie w przypadku rutynowych zakupów od regularnych dostawców; oraz

h)    w przypadku gdy zamówienie zostaje przyznane zwycięzcy konkursu na projekt, pod warunkiem że:

(i)    konkurs został zorganizowany w sposób zgodny z zasadami niniejszego rozdziału, w szczególności w odniesieniu do publikacji ogłoszenia o zamiarze udzielenia zamówienia; oraz

(ii)    uczestników ocenia niezależne jury, którego celem jest przyznanie zamówienia na projekt zwycięzcy.

2.    Podmiot zamawiający przygotowuje sprawozdanie na piśmie z każdego zamówienia udzielonego na podstawie ust. 1. Sprawozdanie zawiera nazwę podmiotu zamawiającego, wartość oraz rodzaj zamawianego towaru lub usług oraz oświadczenie wskazujące okoliczności i warunki opisane w ust. 1 uzasadniające zastosowane przetargu bezpośredniego.

ARTYKUŁ 9.13

Aukcje elektroniczne

Jeżeli podmiot zamawiający zamierza przeprowadzić procedurę przetargową dotyczącą zamówienia objętego niniejszą Umową za pomocą aukcji elektronicznej, przed rozpoczęciem aukcji podmiot ten udostępnia każdemu uczestnikowi:

a)    metodę automatycznej oceny wraz ze wzorem matematycznym, który został opracowany na podstawie kryteriów oceny określonych w dokumentacji przetargowej, i który zostanie wykorzystany do utworzenia automatycznego rankingu ofert lub zmiany kolejności ofert w rankingu podczas aukcji;

b)    wyniki wstępnej oceny poszczególnych elementów oferty, jeżeli zamówienie ma zostać udzielone na podstawie najkorzystniejszej oferty; oraz

c)    inne istotne informacje dotyczące sposobu przeprowadzenia aukcji.

ARTYKUŁ 9.14

Rozpatrywanie ofert oraz udzielanie zamówień

Rozpatrywanie ofert

1.    Podmiot zamawiający przyjmuje, otwiera i rozpatruje wszystkie oferty zgodnie z procedurami gwarantującymi uczciwy i bezstronny przebieg procedury przetargowej oraz poufność ofert.

2.    Podmiot zamawiający nie może odrzucić oferty, która została złożona po terminie składania ofert, jeżeli opóźnienie miało miejsce wyłącznie z winy podmiotu zamawiającego.

3.    Jeżeli podmiot zamawiający zapewnia dostawcy możliwość poprawienia niezamierzonych błędów formalnych w okresie między otwarciem ofert a udzieleniem zamówienia, podmiot zamawiający zapewnia taką samą możliwość wszystkim dostawcom biorącym udział w procedurze przetargowej.

Udzielanie zamówień

4.    Do celów udzielenia zamówienia rozpatrywane są jedynie oferty złożone na piśmie, które w momencie otwarcia ofert spełniają istotne wymogi zawarte w ogłoszeniach i w dokumentacji przetargowej, i które zostały złożone przez dostawcę spełniającego warunki udziału.

5.    Z wyjątkiem sytuacji, gdy podmiot zamawiający stwierdza, że udzielenie zamówienia nie leży w interesie publicznym, udziela on zamówienia dostawcy, który zgodnie z jego ustaleniami ma możliwość spełnienia warunków zamówienia i który, wyłącznie na podstawie oceny kryteriów określonych w ogłoszeniach i dokumentacji przetargowej:

a)    przedstawił najkorzystniejszą ofertę; lub

b)    gdy cena stanowi jedyne kryterium, zaoferował najniższą cenę.

6.    W przypadku gdy podmiot zamawiający otrzymuje ofertę zawierającą cenę, która jest niewspółmiernie niska w porównaniu z cenami w innych złożonych ofertach, może skonsultować się z dostawcą, aby sprawdzić, czy spełnia on warunki udziału, czy jest zdolny do wypełnienia warunków zamówienia oraz czy cena uwzględnia przyznane subsydia.

7.    Jeżeli podmiot zamawiający ustali, że oferta jest rażąco tania ze względu na fakt otrzymania przez dostawcę subsydiów, może odrzucić taką ofertę na tej podstawie jedynie po konsultacji z dostawcą, gdy nie jest on w stanie udowodnić w dostatecznym terminie wyznaczonym przez ten podmiot zamawiający, że subsydium to zostało przyznane zgodnie z regułami dotyczącymi subsydiów określonymi w niniejszej Umowie.

8.    Podmiot zamawiający nie wykorzystuje ofert wariantowych, nie unieważnia procedur przetargowych ani nie zmienia udzielonych już zamówień w sposób stanowiący obejście obowiązków spoczywających na nim zgodnie z niniejszym rozdziałem.

Artykuł 9.15

Przejrzystość informacji związanych z zamówieniem

Informacje przekazywane dostawcom

1.    Podmiot zamawiający bezzwłocznie informuje dostawców biorących udział w procedurze przetargowej o swojej decyzji dotyczącej udzielenia zamówienia, a na wniosek dostawcy udziela takiej informacji na piśmie. Z zastrzeżeniem art. 9.16 (Ujawnianie informacji) ust. 2 i 3 podmiot zamawiający, na wniosek, zapewnia dostawcom, którym nie udzielono zamówienia, wyjaśnienie powodów, dla których ich oferty nie zostały wybrane, oraz informuje ich o czynnikach przemawiających na korzyść oferty wybranego dostawcy.

Publikowanie informacji o przyznaniu zamówienia

2.    W terminie nie dłuższym niż siedemdziesiąt dwa dni po udzieleniu każdego zamówienia objętego niniejszym rozdziałem, podmiot zamawiający publikuje ogłoszenie we właściwym papierowym lub elektronicznym medium wymienionym w załączniku 9-H. W przypadku wykorzystania wyłącznie medium elektronicznego, informacje pozostają dostępne przez odpowiednio długi okres czasu. Ogłoszenie zawiera co najmniej następujące informacje:

a)    opis zamawianych towarów lub usług;

b)    nazwę oraz adres podmiotu zamawiającego;

c)    nazwę oraz adres dostawcy, którego oferta została przyjęta;

d)    wartość oferty, która została przyjęta, lub najwyższą i najniższą ofertę braną pod uwagę przy udzielaniu zamówienia;

e)    datę udzielenia zamówienia; oraz

f)    zastosowany tryb udzielania zamówień, a w przypadku zastosowania procedury przetargu bezpośredniego zgodnie z art. 9.12 (Przetarg bezpośredni), opis okoliczności uzasadniających wybór tej procedury.

Przechowywanie danych i sprawozdań oraz zapewnianie możliwości śledzenia przebiegu procedury drogą elektroniczną

3.    Przez co najmniej trzy lata od daty udzielenia zamówienia każdy podmiot zamawiający przechowuje:

a)    dokumentację i sprawozdania z procedur przetargowych i udzielenia zamówienia w związku z zamówieniem objętym niniejszą umową, w tym sprawozdania wymagane zgodnie z art. 9.12 (Przetarg bezpośredni); oraz

b)    dane zapewniające możliwość prześledzenia przebiegu procedury udzielenia zamówienia objętego niniejszą Umową drogą elektroniczną.

Gromadzenie danych statystycznych i sprawozdawczość w ich zakresie