9.4.2015

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 93/12

---

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2015/561

z dnia 7 kwietnia 2015 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 Parlamentu Europejskiego i Rady w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli

KOMISJA EUROPEJSKA,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (1), w szczególności jego art. 70, 72 i 145 ust. 3,

uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, zarządzania nią i monitorowania jej oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 352/78, (WE) nr 165/94, (WE) nr 2799/98, (WE) nr 814/2000, (WE) nr 1290/2005 i (WE) nr 485/2008 (2), w szczególności jego art. 62 ust. 2 lit. a),

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie (UE) nr 1308/2013 zawiera w części II tytuł I rozdział III przepisy dotyczące systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, które z dniem 1 stycznia 2016 r. uchylają i zastępują przejściowy system praw do sadzenia, określony w części II tytuł I rozdział III sekcja IVa podsekcja II rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007 (3). W części II tytuł I rozdział III rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 określono zasady dotyczące czasu trwania systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli, zarządzania nim i jego kontroli i upoważniono Komisję do przyjęcia aktów wykonawczych dotyczących zarządzania systemem, a także jego kontroli. Przejściowy system praw do sadzenia, określony w części II tytuł I rozdział III sekcja IVa podsekcja II rozporządzenia Rady (WE) nr 1234/2007, nadal stosuje się do dnia 31 grudnia 2015 r. zgodnie z art. 230 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

(2)

W art. 62 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono ogólny wymóg, aby państwa członkowskie przyznawały zezwolenie na nasadzenie winorośli po złożeniu wniosku przez producentów zamierzających sadzić lub powtórnie sadzić winorośl. W art. 63 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przewidziano mechanizm zabezpieczenia dotyczący nowych nasadzeń, przy czym państwa członkowskie muszą corocznie udzielać zezwoleń na nowe nasadzenia odpowiadające 1 % całkowitej powierzchni upraw winorośli na ich terytorium, lecz mogą podjąć decyzję o stosowaniu niższych limitów na podstawie należytego uzasadnienia. W art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia i określono kryteria kwalifikowalności i pierwszeństwa, które mogą stosować państwa członkowskie.

(3)

Na szczeblu unijnym należy ustanowić przepisy dotyczące procedury, która ma być stosowana przez państwa członkowskie w odniesieniu do decyzji w sprawie mechanizmu zabezpieczenia oraz wyboru kryteriów kwalifikowalności i pierwszeństwa. Przepisy te powinny obejmować terminy na podjęcie decyzji oraz konsekwencje w przypadku niepodjęcia decyzji.

(4)

W celu zapewnienia przejrzystości i spójnego stosowania przepisów we wszystkich państwach członkowskich i regionach produkcji wina przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia powinny również obejmować rozpatrywanie wniosków, procedurę wyboru i ich coroczne udzielanie. W ten sposób producenci podlegają podobnym przepisom na szczeblu Unii przy składaniu wniosków o udzielenie zezwolenia na nowe nasadzenia. Przepisy te mają na celu zagwarantowanie przejrzystego, uczciwego i terminowego funkcjonowania systemu, dostosowanego do potrzeb sektora wina. Powinny one również zapewnić, że wnioskodawcy nie natrafiają na nieuzasadnione nierówności, nadmierne opóźnienia lub nieproporcjonalne obciążenie administracyjne. W szczególności, jako że rok winiarski rozpoczyna się w dniu 1 sierpnia, udzielanie zezwoleń na nowe nasadzenia przed tą datą wydaje się dobrze dostosowane do potrzeb sektora wina oraz gwarantuje, że sadzenie winorośli może nastąpić jeszcze w tym samym roku kalendarzowym. Należy ustalić odpowiedni termin w celu zagwarantowania, że wszystkie istotne decyzje podejmowane przez państwo członkowskie są podawane do wiadomości publicznej w odpowiednim terminie przed otwarciem zaproszenia do składania wniosków oraz że producenci zostali dobrze poinformowani o obowiązujących przepisach przed złożeniem wniosku.

(5)

Jeżeli łączna liczba hektarów będąca przedmiotem kwalifikujących się wniosków znacznie przekracza liczbę hektarów udostępnionych przez państwa członkowskie, może się zdarzyć, że duża część kandydatów otrzyma jedynie część hektarów, o które wystąpili z wnioskiem, w związku z czym nie wykorzystają oni odpowiednich zezwoleń i będą podlegać karom. Aby zapobiec takim sytuacjom, właściwe jest nienakładanie takich kar, w przypadku gdy udzielone zezwolenia odpowiadają powierzchni mniejszej niż określony odsetek hektarów, o które wystąpiono we wniosku. Ponadto aby uniknąć utraty odpowiednich zezwoleń, należy umożliwić państwom członkowskim albo przenoszenie ich na następny rok, albo ponowne rozdzielenie ich w tym samym roku wśród wnioskodawców, których wnioski nie zostały w pełni pozytywnie rozpatrzone i którzy nie odrzucili udzielonych zezwoleń.

(6)

W art. 66 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz art. 3 i 4 rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2015/560 (4) ustanowiono przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na ponowne sadzenie w tym samym gospodarstwie. Na szczeblu unijnym należy również ustanowić przepisy dotyczące procedury, która ma być stosowana przez państwa członkowskie przy udzielaniu tych zezwoleń na ponowne sadzenie, oraz ram czasowych, w jakich państwa członkowskie mają udzielać tych zezwoleń. Aby producenci mogli wyeliminować ograniczenia dotyczące ponownego sadzenia w tym samym gospodarstwie ze względów fitosanitarnych, środowiskowych lub operacyjnych, państwa członkowskie powinny mieć możliwość zezwolenia producentom na złożenie wniosku w rozsądnym, lecz ograniczonym terminie po karczowaniu. Ponadto biorąc pod uwagę obciążenia administracyjne dla państw członkowskich i dla producentów wynikające ze składania i rozpatrywania wniosków o wydanie zezwoleń na ponowne sadzenie, należy również umożliwić zastosowanie procedury uproszczonej w określonych przypadkach, w których obszar przeznaczony do ponownego sadzenia odpowiada obszarowi wykarczowanemu lub jeżeli żadne ograniczenie nie ma zastosowania w zakresie ponownego sadzenia.

(7)

W art. 68 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono przepisy przyznawania zezwoleń na podstawie przekształcenia praw do sadzenia przyznanych przed dniem 31 grudnia 2015 r. Na szczeblu unijnym należy również ustanowić przepisy w sprawie procedury, która ma być stosowana przez państwa członkowskie w odniesieniu do udzielania takich zezwoleń. Należy ustanowić terminy składania i rozpatrywania wniosków, tak aby państwa członkowskie mogły otrzymywać i rozpatrywać wnioski o konwersję w należyty sposób i w odpowiednim terminie.

(8)

W art. 62 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 stanowi się, że zezwolenia udzielane są w odniesieniu do konkretnego obszaru gospodarstwa producenta wskazanego we wniosku. W należycie uzasadnionych przypadkach wnioskodawcy należy zapewnić możliwość zmiany takiego konkretnego obszaru w okresie ważności zezwolenia. Jednakże możliwość ta powinna zostać wykluczona w niektórych przypadkach, aby zapobiec obchodzeniu systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli.

(9)

W art. 63 ust. 4, art. 64 ust. 3, art. 71 ust. 3 i art. 145 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 ustanowiono obowiązek, zgodnie z którym państwa członkowskie powiadamiają Komisję o niektórych aspektach wdrażania systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli. Należy ustanowić wymogi w celu ułatwienia przekazywania przez państwa członkowskie informacji na temat wszystkich odnośnych aspektów dotyczących zarządzania przedmiotowym systemem i jego kontroli, umożliwiając odpowiednie monitorowanie jego wdrażania.

(10)

W art. 62 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 przewidziano potrzebę ustanowienia przepisów dotyczących kontroli w odniesieniu do wdrożenia systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli. Potrzebne są ogólne przepisy dotyczące kontroli w celu wyjaśnienia, że głównym narzędziem do weryfikacji zgodności z systemem jest rejestr winnic oraz że kontrole powinny być przeprowadzane zgodnie z ogólnymi przepisami określonymi w art. 59 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013. Takie przepisy powinny przewidywać ogólne ramy dla państw członkowskich służące opracowaniu bardziej szczegółowych przepisów na szczeblu krajowym, tak by zapobiegać sadzeniu bez zezwolenia oraz by zapewnić przestrzeganie przepisów systemu zezwoleń, w tym przestrzeganie terminu wykorzystania zezwoleń oraz karczowania w przypadku przewidywanego ponownego sadzenia, jak również przestrzeganie zobowiązań podjętych przez producentów w celu uzyskania zezwoleń.

(11)	Środki przewidziane w niniejszym rozporządzeniu są zgodne z opinią Komitetu Zarządzającego ds. Wspólnej Organizacji Rynków Rolnych,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Zezwolenia na nasadzenia winorośli

Zezwoleń na nasadzenia winorośli, o których mowa w części II tytuł I rozdział III rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, udziela się od 2016 r. zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Zezwolenia dotyczą nowych nasadzeń, ponownego sadzenia i praw do sadzenia, które mają zostać przekształcone.

Zezwoleń na nowe nasadzenia, o których mowa w art. 64 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, udziela się corocznie.

Artykuł 2

Wcześniejsze decyzje dotyczące obszarów, które mają być udostępnione pod nowe nasadzenia

1.   Jeżeli państwa członkowskie postanawiają ograniczyć łączną powierzchnię udostępnioną pod nowe nasadzenia przyznawaną w formie zezwoleń zgodnie z art. 63 ust. 2 i 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, podają takie decyzje do wiadomości publicznej wraz z odpowiednim uzasadnieniem do dnia 1 marca.

2.   Jeżeli państwa członkowskie uwzględniają zalecenia organizacji zawodowych lub zainteresowanych grup producentów, o których mowa w art. 65 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, zalecenia te przedstawiane są z wyprzedzeniem umożliwiającym ich przeanalizowanie przed podjęciem decyzji, o której mowa w ust. 1, przez zainteresowane państwo członkowskie. Zalecenia są również podawane do wiadomości publicznej.

Artykuł 3

Kryteria udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia

Jeżeli państwa członkowskie decydują się na stosowanie kryteriów udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia zgodnie z art. 64 ust. 1 i 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, decyzje takie podaje się do wiadomości publicznej do dnia 1 marca.

Decyzje, o których mowa w akapicie pierwszym, dotyczą:

a)

zastosowania jednego lub więcej kryteriów wymienionych w art. 64 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w tym należytego uzasadnienia w przypadku gdy państwa członkowskie postanawiają stosować art. 64 ust. 1 lit. d), jak również kryteriów wymienionych w art. 2 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560;

b)	liczby hektarów udostępnionych w celu udzielenia zezwoleń na szczeblu krajowym: (i) proporcjonalnie; (ii) zgodnie z kryteriami pierwszeństwa wymienionymi w art. 64 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz w art. 2 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560.

W przypadku gdy państwa członkowskie zamierzają stosować kryteria pierwszeństwa, o których mowa w lit. b) ppkt (ii) akapit drugi niniejszego artykułu, określają, które z tych kryteriów będą stosowane. Państwa członkowskie mogą również postanowić, że każde z wybranych kryteriów pierwszeństwa będzie mieć inne znaczenie. Takie decyzje umożliwią państwom członkowskim ustanowienie rankingu indywidualnych wniosków na poziomie krajowym w odniesieniu do przyznawania liczby hektarów, o którym mowa w lit. b) ppkt (ii), na podstawie zgodności tych wniosków z wybranymi kryteriami pierwszeństwa.

Artykuł 4

Domyślne przepisy w odniesieniu do nowych nasadzeń

Jeżeli państwa członkowskie nie podadzą do wiadomości publicznej stosownych decyzji w terminach określonych w art. 2 i 3, w odniesieniu do odpowiedniego roku mają zastosowanie następujące przepisy dotyczące udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia:

a)	dostępność zezwoleń na nowe nasadzenia odpowiadająca 1 % całkowitej powierzchni upraw winorośli na ich terytorium, zgodnie z art. 63 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, i bez innych ograniczeń;

b)	proporcjonalny rozdział hektarów wśród wszystkich wnioskodawców na podstawie wielkości obszaru, w odniesieniu do którego złożyli oni wniosek o zezwolenie, w przypadku gdy wnioski przekraczają udostępniony obszar.

Państwa członkowskie zapewniają, że informacje dotyczące przepisów mających zastosowanie na podstawie ustępu pierwszego zostają podane do wiadomości publicznej.

Artykuł 5

Składanie wniosków dotyczących nowych nasadzeń

1.   Po podaniu do wiadomości publicznej decyzji, o których mowa w art. 2 i 3, lub informacji, o których mowa w art. 4 akapit drugi, i nie później niż do dnia 1 maja państwa członkowskie otwierają okres składania wniosków indywidualnych, który wynosi co najmniej jeden miesiąc.

2.   We wnioskach określa się konkretną wielkość i położenie obszarów w gospodarstwie, w odniesieniu do którego zezwolenie ma być udzielone. Jeżeli nie zdecydowano o jakimkolwiek ograniczeniu zgodnie z art. 2 oraz nie podjęto decyzji co do kryteriów zgodnie z art. 3, państwa członkowskie mogą zwolnić wnioskodawców z wymogu wskazywania we wniosku konkretnego położenia obszaru w gospodarstwie, w odniesieniu do którego zezwolenie ma być udzielone. Państwa członkowskie mogą zażądać, w stosownych przypadkach w celu wdrożenia systemu zezwoleń, dodatkowych informacji od wnioskodawców.

3.   Jeżeli państwa członkowskie postanowią zastosować niektóre kryteria udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia, zastosowanie mają następujące przepisy:

a)

kryteria kwalifikowalności wymienione w art. 64 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 oraz w art. 2 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560: we wniosku należy wskazać produkt(y) sektora wina, który(-e) wnioskodawca zamierza produkować na obszarze(-ach) nowo nasadzonym(-ych), określając, czy wnioskodawca zamierza produkować jeden z następujących produktów czy więcej: (i) wina o chronionej nazwie pochodzenia, (ii) wina o chronionym oznaczeniu geograficznym, (iii) wina bez oznaczenia geograficznego, w tym wina, na których podana jest odmiana winorośli;

b)

kryterium pierwszeństwa, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013: wnioski zawierają informacje o charakterze gospodarczym, wykazując zrównoważoność gospodarczą danego projektu na podstawie jednej lub większej liczby standardowych metod analizy finansowej inwestycji rolnych wymienionych w części E załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560;

c)

kryterium pierwszeństwa, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013: wnioski zawierają informacje o charakterze gospodarczym, wykazując potencjał wzrostu konkurencyjności na podstawie ustaleń przedstawionych w części F załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560;

d)

kryterium pierwszeństwa, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. g) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013: wnioski zawierają informacje świadczące o możliwości ulepszenia produktów o chronionym oznaczeniu geograficznym na podstawie jednego z warunków określonych w części G załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560;

e)

kryterium pierwszeństwa, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013: wnioski zawierają informacje, z których wynika, że wielkość gospodarstwa wnioskodawcy w chwili składania wniosku jest zgodna z progami, które zostaną ustalone przez państwa członkowskie na podstawie przepisów określonych w części H załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560;

f)

w przypadku gdy państwa członkowskie wymagają, aby wnioskodawcy respektowali zobowiązania, o których mowa w częściach A i B załącznika I oraz częściach A, B, D, E, F, G i sekcji II części I załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560 w odniesieniu do odpowiednich kryteriów, zobowiązania te muszą być uwzględnione we wnioskach.

W przypadku gdy państwa członkowskie mogą bezpośrednio uzyskać którąkolwiek z informacji wymienionych w akapicie pierwszym lit. a)–f), mogą one zwolnić wnioskodawców z zawarcia takich informacji we wnioskach.

4.   Po upływie okresu składania wniosków, o którym mowa w ust. 1, państwa członkowskie informują niekwalifikujących się wnioskodawców o niekwalifikowalności ich wniosków na podstawie decyzji w sprawie kryteriów kwalifikowalności przyjętych przez państwa członkowskie zgodnie z art. 3. Takie wnioski zostają wyłączone z kolejnych etapów procedury.

Artykuł 6

Udzielanie zezwoleń na nowe nasadzenia

1.   Jeżeli cały obszar, którego dotyczą złożone kwalifikujące się wnioski, nie przekracza obszaru(-ów) udostępnionego(-ych) zgodnie z art. 2 ust. 1, państwa członkowskie udzielają zezwoleń w pełnym zakresie, w odniesieniu do którego producenci złożyli wnioski.

2.   Jeżeli cały obszar, którego dotyczą złożone kwalifikujące się wnioski, przekracza obszar(-y) udostępniony(-e) zgodnie z art. 2 ust. 1, państwa członkowskie stosują procedurę wyboru określoną w załączniku I.

Nie później niż dnia 1 sierpnia państwa członkowskie udzielają zezwoleń wybranym wnioskodawcom w zależności od wyniku takiej procedury wyboru. Jeżeli kwalifikujące się wnioski nie zostały w pełni pozytywnie rozpatrzone, wnioskodawcy zostają poinformowani o przyczynach takiej decyzji.

3.   Jeżeli udzielone zezwolenie odpowiada mniej niż 50 % obszaru będącego przedmiotem odnośnego wniosku, wnioskodawca może odrzucić takie zezwolenie w terminie jednego miesiąca od dnia, w którym udzielono zezwolenia.

W takim przypadku wnioskodawca nie podlega karom administracyjnym, o których mowa w art. 62 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Państwa członkowskie mogą zdecydować, że odpowiednia liczba hektarów zostaje udostępniona w tym samym roku, nie później niż do dnia 1 października, w odniesieniu do zezwoleń, które mają być udzielone tym wnioskodawcom, którym przyznano jedynie część powierzchni, o którą wystąpili we wniosku w zależności od wyników procedury wyboru, o której mowa w ust. 2, i którzy nie odrzucili odpowiednich zezwoleń. Państwa członkowskie mogą również podjąć decyzję o udostępnieniu tych hektarów w kolejnym roku dodatkowo, obok 1 % całkowitej powierzchni upraw winorośli, jak przewidziano w art. 63 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Artykuł 7

Ograniczenia w udzielaniu zezwoleń na ponowne sadzenie

1.   Jeżeli państwa członkowskie postanowią ograniczyć udzielanie zezwoleń na ponowne sadzenie na obszarach kwalifikujących się do produkcji win oznaczonych chronioną nazwą pochodzenia lub chronionym oznaczeniem geograficznym zgodnie z art. 66 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 i art. 4 rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560, podają one takie decyzje do wiadomości publicznej do dnia 1 marca.

Organizacje zawodowe lub zainteresowane grupy producentów, o których mowa w art. 65 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, przedstawiają zalecenia, które mają być wzięte pod uwagę przez państwo członkowskie na podstawie tego artykułu, z wystarczającym wyprzedzeniem, aby umożliwić ich rozpatrzenie przed podjęciem decyzji, o której mowa w akapicie pierwszym. Zainteresowane państwo członkowskie podaje te zalecenia do wiadomości publicznej.

2.   Decyzje, o których mowa w ust. 1, stosuje się w ciągu jednego roku od dnia, w którym zostały one podane do wiadomości publicznej.

W przypadku gdy zalecenie organizacji zawodowej lub zainteresowanej grupy producentów obejmuje okres dłuższy niż jeden rok, ale nie dłuższy niż trzy lata, zgodnie z art. 65 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, takie decyzje mogą również mieć zastosowanie przez okres maksymalnie trzech lat.

W przypadku gdy takie organizacje zawodowe lub zainteresowane grupy producentów nie przedłożą stosownych zaleceń z wyprzedzeniem umożliwiającym ich rozpatrzenie, zgodnie z ust. 1, a państwa członkowskie nie podadzą do wiadomości publicznej odnośnych decyzji do dnia 1 marca, państwa członkowskie zezwalają automatycznie na ponowne sadzenie, jak przewidziano w art. 8.

Artykuł 8

Procedura udzielania zezwoleń na ponowne sadzenie

1.   Wnioski o wydanie zezwoleń na ponowne sadzenie, o których mowa w art. 66 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, mogą być składane w dowolnym czasie w ciągu tego samego roku winiarskiego, w którym ma miejsce wykarczowanie. Państwa członkowskie mogą jednak zdecydować, że wnioski o wydanie zezwoleń na ponowne sadzenie mogą być składane do końca drugiego roku winiarskiego następującego po roku, w którym miało miejsce wykarczowanie. Jeżeli te terminy nie są przestrzegane, państwa członkowskie nie udzielają zezwolenia na ponowne sadzenie.

We wnioskach określa się konkretną wielkość i położenie wykarczowanego obszaru/wykarczowanych obszarów oraz obszaru, który ma być ponowne obsadzony/obszarów, które mają być ponownie obsadzone, w tym samym gospodarstwie wnioskodawcy, w odniesieniu do którego zezwolenie ma być udzielone. Jeżeli decyzja o ograniczeniach nie zostaje podjęta zgodnie z art. 7, zaś wnioskodawca nie podjął żadnego ze zobowiązań, o których mowa w części A i B pkt 2 lit. b) załącznika I oraz w części B pkt 4 i części D załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560, państwa członkowskie mogą zwolnić wnioskodawców z wymogu wskazywania we wniosku konkretnego położenia obszaru(-ów), który(-e) ma(-ją) zostać ponownie obsadzony(-e) i w odniesieniu do którego(-ych) udziela się zezwolenia. Państwa członkowskie mogą zażądać, w stosownych przypadkach w celu wdrożenia systemu zezwoleń, dodatkowych informacji od wnioskodawców.

Państwa członkowskie automatycznie udzielają zezwoleń w terminie trzech miesięcy od złożenia wniosku. Państwa członkowskie mogą jednak podjąć decyzję o stosowaniu terminów, o których mowa w art. 5 i 6, w odniesieniu do – odpowiednio – składania wniosków i udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia.

2.   Jeżeli obszar, który ma być ponownie obsadzony, odpowiada temu samemu wykarczowanemu obszarowi lub jeżeli nie podjęto decyzji o ograniczeniach zgodnie z art. 7 ust. 1, można stosować procedurę uproszczoną na poziomie krajowym lub na niektórych obszarach na terytorium państwa członkowskiego. W takim przypadku zezwolenie na ponowne sadzenie może być uznane za udzielone od dnia, w którym obszar został wykarczowany. W tym celu zainteresowany producent przedstawia, najpóźniej do końca roku winiarskiego, w którym miało miejsce karczowanie, wiadomość ex post, która stanowi wniosek o udzielenie zezwolenia.

3.   Wnioski o wydanie zezwoleń na ponowne sadzenie, o których mowa w art. 66 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, mogą być składane w dowolnym czasie w ciągu roku.

We wnioskach określa się konkretną wielkość i położenie obszaru, który ma być wykarczowany/obszarów, które mają być wykarczowane oraz obszaru, który ma być ponowne obsadzony/obszarów, które mają być ponownie obsadzone, w tym samym gospodarstwie wnioskodawcy, w odniesieniu do którego zezwolenie ma być udzielone. Wnioski zawierają także zobowiązanie do wykarczowania obszaru uprawy winorośli najpóźniej do końca czwartego roku od daty posadzenia nowej winorośli. Państwa członkowskie mogą zażądać, w stosownych przypadkach w celu wdrożenia systemu zezwoleń, dodatkowych informacji od wnioskodawców.

Państwa członkowskie automatycznie udzielają zezwoleń w terminie trzech miesięcy od złożenia wniosku. Państwa członkowskie mogą jednak podjąć decyzję o stosowaniu terminów, o których mowa w art. 5 i 6, w odniesieniu do – odpowiednio – składania wniosków i udzielania zezwoleń na nowe nasadzenia.

Artykuł 9

Procedura udzielania zezwoleń zgodnie z przepisami przejściowymi

1.   Producenci składają wnioski o przekształcenie praw do sadzenia w zezwolenia, o których mowa w art. 68 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, od dnia 15 września 2015 r.

We wnioskach określa się konkretną wielkość i położenie obszarów w gospodarstwie wnioskodawcy, w odniesieniu do którego to gospodarstwa zezwolenie ma być udzielone. Państwa członkowskie mogą zwolnić wnioskodawców z wymogu wskazywania we wniosku konkretnego położenia obszaru w gospodarstwie, w odniesieniu do którego zezwolenie ma być udzielone. Państwa członkowskie mogą zażądać, w stosownych przypadkach w celu wdrożenia systemu zezwoleń, dodatkowych informacji od wnioskodawców.

2.   Jeżeli – zgodnie z art. 68 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 – państwa członkowskie podejmują decyzję o przedłużeniu terminu składania wniosków o przekształcenie praw do sadzenia w zezwolenia po dniu 31 grudnia 2015 r., podają tę decyzję do wiadomości publicznej do dnia 14 września 2015 r.

W takim przypadku wnioski o przekształcenie przez producenta mogą być składane w dowolnym momencie od dnia 15 września 2015 r. do dnia upływu terminu ustalonego przez państwa członkowskie zgodnie z akapitem pierwszym.

3.   Po sprawdzeniu, że prawa do sadzenia, w odniesieniu do których wystąpiono z wnioskiem o przekształcenie zgodnie z ust. 1 i 2, są nadal ważne, państwa członkowskie automatycznie udzielają zezwoleń. Okres od złożenia wniosku o przekształcenie do udzielenia zezwolenia nie przekracza trzech miesięcy. Jednak w przypadku gdy wniosek zostanie złożony przed dniem 31 grudnia 2015 r., trzymiesięczny okres rozpoczyna się dnia 1 stycznia 2016 r.

Artykuł 10

Zmiana określonego obszaru, w odniesieniu do którego udzielono zezwolenia

W należycie uzasadnionych przypadkach państwa członkowskie mogą zadecydować, na wniosek wnioskodawcy, że uprawa winorośli może mieć miejsce na obszarze należącym do gospodarstwa, który jest odmienny od określonego obszaru, w odniesieniu do którego udzielono zezwolenia, pod warunkiem że wielkość nowego obszaru w hektarach jest taka sama i że zezwolenie jest nadal ważne zgodnie z art. 62 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Ustęp pierwszy nie ma zastosowania, w przypadku gdy zezwoleń udzielono na podstawie zgodności z określonymi kryteriami kwalifikowalności i kryteriami pierwszeństwa związanymi z położeniem wskazanym we wniosku, a we wniosku o zmianę wskazano nowy określony obszar położony gdzie indziej.

Artykuł 11

Powiadomienia

1.   Począwszy od roku 2016 państwa członkowskie przedkładają Komisji do dnia 1 marca każdego roku:

a)	informacje na temat obszarów uprawy winorośli, o których mowa w art. 145 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, dotyczące sytuacji na dzień 31 lipca poprzedniego roku winiarskiego. Informacje te przekazywane są w formie określonej w załączniku II do niniejszego rozporządzenia;

b)	powiadomienia, o których mowa w art. 63 ust. 4 i art. 64 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Powiadomień tych dokonuje się w formie określonej w załączniku III do niniejszego rozporządzenia;

c)	powiadomienie w sprawie ograniczeń stosowanych przez państwa członkowskie w odniesieniu do ponownego sadzenia w tym samym gospodarstwie, o których mowa w art. 7 niniejszego rozporządzenia. Powiadomienia tego dokonuje się w formie określonej w załączniku VI (tabela A) do niniejszego rozporządzenia;

d)	zaktualizowany krajowy wykaz organizacji zawodowych lub zainteresowanych grup producentów, o których mowa w art. 2 i 7 niniejszego rozporządzenia;

e)

informacje o sumarycznej wielkości obszaru, co do którego upewniono się, że został obsadzony winoroślą bez zezwolenia, a także o obszarach wykarczowanych bez zezwolenia, o których mowa w art. 71 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013. Taka informacja odnosi się do poprzedniego roku winiarskiego. Pierwszą informację przekazuje się po raz pierwszy do dnia 1 marca 2017 r. i obejmuje ona okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 lipca 2016 r. Informacja przekazywana jest w formie określonej w załączniku IV do niniejszego rozporządzenia;

f)

w przypadku gdy państwa członkowskie podejmują decyzję o stosowaniu kryterium pierwszeństwa, o którym mowa w art. 64 ust. 2 lit. h) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, progi, co do których podjęto decyzję w odniesieniu do minimalnej i maksymalnej wielkości gospodarstw, o których mowa w części H załącznika II do rozporządzenia delegowanego (UE) 2015/560.

2.   Począwszy od roku 2016 państwa członkowskie przedkładają Komisji do dnia 1 listopada każdego roku:

a)

powiadomienie w sprawie wniosków o wydanie zezwoleń na nowe nasadzenia, w tym zezwoleń rzeczywiście udzielonych w poprzednim roku winiarskim zgodnie z art. 6 ust. 1 lub 2 niniejszego rozporządzenia, oraz w sprawie zezwoleń odrzuconych przez wnioskodawców, jak również zezwoleń udzielonych innym wnioskodawcom przed dniem 1 października zgodnie z art. 6 ust. 3 niniejszego rozporządzenia. Powiadomień tych dokonuje się w formie określonej w załączniku V do niniejszego rozporządzenia;

b)

powiadomienie w sprawie zezwoleń na ponowne sadzenie udzielonych w trakcie poprzedniego roku winiarskiego, o których mowa w art. 8 niniejszego rozporządzenia. Pierwszą informację przekazuje się do dnia 1 listopada 2016 r. i obejmuje ona okres od dnia 1 stycznia 2016 r. do dnia 31 lipca 2016 r. Powiadomienia dokonuje się w formie określonej w załączniku VI (tabela B) do niniejszego rozporządzenia;

c)

powiadomienie w sprawie zezwoleń udzielonych w trakcie poprzedniego roku winiarskiego na podstawie przekształcenia ważnych praw do sadzenia, o których mowa w art. 9 niniejszego rozporządzenia. Takiego powiadomienia dokonuje się w formie określonej w załączniku VII (tabela B) oraz jedynie do dnia 1 listopada roku następującego po upływie terminu przekształcenia, o którym mowa w art. 68 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, lub w terminie ustalonym przez państwo członkowskie zgodnie z art. 9 ust. 2 niniejszego rozporządzenia.

3.   Państwa członkowskie spełniające warunki określone w art. 67 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 przekazują Komisji do dnia 31 lipca 2015 r. swoją decyzję o niewdrażaniu systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli zgodnie z art. 67 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

4.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję do dnia 15 września 2015 r. o terminie przekształcenia praw do sadzenia w zezwolenia zgodnie z art. 9 ust. 2 niniejszego rozporządzenia. Powiadomienia dokonuje się w formie określonej w załączniku VII (tabela A) do niniejszego rozporządzenia.

5.   Powiadomienia, informacje i wykazy, których mowa w niniejszym artykule, przekazywane są zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 792/2009 (5).

6.   W przypadku gdy państwo członkowskie nie przestrzega przepisów ust. 1–4 lub jeśli stosowne informacje okażą się błędne, Komisja może zawiesić część lub całość miesięcznych płatności, o których mowa w art. 17 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, w odniesieniu do sektora wina do czasu prawidłowego powiadomienia.

7.   Państwa członkowskie przechowują informacje przedłożone zgodnie z niniejszym artykułem przez co najmniej dziesięć lat winiarskich następujących po roku, w którym zostały one przedłożone.

8.   Obowiązki określone w niniejszym artykule nie naruszają obowiązków spoczywających na państwach członkowskich, określonych w rozporządzeniu (UE) nr 1337/2011 Parlamentu Europejskiego i Rady (6).

Artykuł 12

Kontrole

1.   Państwa członkowskie stosują kontrole w zakresie, w jakim są one niezbędne dla zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów dotyczących systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli ustanowionego w części II tytuł I rozdział III rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, w rozporządzeniu delegowanym (UE) 2015/560 oraz w niniejszym rozporządzeniu.

2.   W celu weryfikacji zgodności z przepisami, o których mowa w ust. 1, państwa członkowskie wykorzystują rejestr winnic, o którym mowa w art. 145 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

3.   Artykuł 59 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013 stosuje się odpowiednio w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli.

Artykuł 13

Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 671.

(2)  Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 549.

(3)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 1234/2007 z dnia 22 października 2007 r. ustanawiające wspólną organizację rynków rolnych oraz przepisy szczegółowe dotyczące niektórych produktów rolnych (rozporządzenie o jednolitej wspólnej organizacji rynku) (Dz.U. L 299 z 16.11.2007, s. 1).

(4)  Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/560 z dnia 15 grudnia 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do systemu zezwoleń na nasadzenia winorośli (zob. s. 1 niniejszego Dziennika Urzędowego).

(5)  Rozporządzenie Komisji (WE) nr 792/2009 z dnia 31 sierpnia 2009 r. ustanawiające szczegółowe zasady, zgodnie z którymi państwa członkowskie przekazują Komisji informacje i dokumenty dotyczące wdrożenia wspólnej organizacji rynków, systemu płatności bezpośrednich, promocji produktów rolnych oraz systemów stosowanych w odniesieniu do regionów najbardziej oddalonych i mniejszych wysp Morza Egejskiego (Dz.U. L 228 z 1.9.2009, s. 3).

(6)  Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1337/2011 z dnia 13 grudnia 2011 r. w sprawie statystyk europejskich dotyczących upraw trwałych oraz uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 357/79 i dyrektywę 2001/109/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 347 z 30.12.2011, s. 7).

---

---

---

---

---

---

---

---