EUR-Lex Access to European Union law
This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 32012H1222(01)
Council Recommendation of 20 December 2012 on the validation of non-formal and informal learning
Zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego
Zalecenie Rady z dnia 20 grudnia 2012 г. w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego
OJ C 398, 22.12.2012, p. 1–5
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
In force
Relation | Act | Comment | Subdivision concerned | From | To |
---|---|---|---|---|---|
Adoption | 52012PC0485 |
22.12.2012 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 398/1 |
ZALECENIE RADY
z dnia 20 grudnia 2012 г.
w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego
2012/C 398/01
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 165 i 166,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) |
Walidacja efektów uczenia się, a mianowicie wiedzy, umiejętności i kompetencji, uzyskanych w wyniku uczenia się pozaformalnego i nieformalnego może odegrać ważną rolę w zwiększaniu zatrudnialności i mobilności oraz w motywowaniu do uczenia się przez całe życie, zwłaszcza wśród osób defaworyzowanych pod względem społeczno-ekonomicznym lub osób nisko wykwalifikowanych. |
(2) |
W okresie, gdy Unia Europejska zmaga się z poważnym kryzysem gospodarczym, którego skutkiem jest gwałtowny wzrost bezrobocia, zwłaszcza wśród młodzieży, oraz w związku ze starzeniem się społeczeństwa, walidacja odpowiedniej wiedzy, umiejętności i kompetencji może okazać się jeszcze cenniejsza dla poprawy funkcjonowania rynku pracy, propagowania mobilności oraz zwiększania konkurencyjności i wzrostu gospodarczego. |
(3) |
Organizacje pracodawców, indywidualni pracodawcy, związki zawodowe, izby przemysłowe, handlowe i rzemieślnicze, krajowe jednostki uczestniczące w procesie uznawania kwalifikacji zawodowych oraz w ocenianiu i poświadczaniu efektów uczenia się, służby zatrudnienia, organizacje młodzieżowe, osoby pracujące z młodzieżą, organizatorzy kształcenia i szkolenia oraz organizacje społeczeństwa obywatelskiego – wszystkie te kluczowe zainteresowane strony mają do odegrania ważną rolę w ułatwianiu tworzenia możliwości uczenia się pozaformalnego i nieformalnego oraz następującej po nich walidacji. |
(4) |
Strategia „Europa 2020” na rzecz inteligentnego, zrównoważonego wzrostu sprzyjającego włączeniu społecznemu zawiera apel o rozwijanie wiedzy, umiejętności i kompetencji, tak by dzięki temu można było osiągnąć wzrost gospodarczy i zatrudnienie. W towarzyszących jej inicjatywach przewodnich „Mobilna młodzież” oraz „Program na rzecz nowych umiejętności i zatrudnienia” zaznaczono, że istnieje zapotrzebowanie na bardziej elastyczne ścieżki uczenia się, które ułatwiłyby wchodzenie na rynek pracy i realizację kariery oraz przechodzenie między etapem pracy zawodowej a etapem uczenia się oraz promowały walidację uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. |
(5) |
W konkluzjach Rady z dnia 12 maja 2009 r. w sprawie strategicznych ram europejskiej współpracy w dziedzinie kształcenia i szkolenia („ET 2020”) (1) zwrócono uwagę, że uczenie się przez całe życie należy uznać za kluczową zasadę leżącą u podstaw całych ram współpracy, które mają objąć uczenie się we wszystkich kontekstach – formalnym, pozaformalnym i nieformalnym. |
(6) |
W dokumencie z 2009 roku pt. „Strategia UE na rzecz młodzieży – inwestowanie w młodzież i mobilizowanie jej do działania; odnowiona otwarta metoda koordynacji na potrzeby wyzwań i możliwości stojących przed młodzieżą” wezwano do szerszego uznawania umiejętności uzyskiwanych przez młodzież w ramach edukacji pozaformalnej i zwrócono uwagę na konieczność pełnego wykorzystania szeregu narzędzi stworzonych na szczeblu UE do walidacji wiedzy, umiejętności i kompetencji do celów uznawania kwalifikacji. Strategię tę zatwierdzono rezolucją Rady z dnia 27 listopada 2009 r. w sprawie odnowionych ram europejskiej współpracy na rzecz młodzieży (2010–2018) (2). |
(7) |
W komunikacie z Brugii z grudnia 2010 roku europejscy ministrowie odpowiedzialni za kształcenie i szkolenie zawodowe, europejscy partnerzy społeczni oraz Komisja Europejska oświadczyli, że uczestniczące państwa powinny najpóźniej w 2015 roku rozpocząć tworzenie krajowych procedur uznawania i walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, w stosownym przypadku wspartych krajowymi ramami kwalifikacji. |
(8) |
W komunikacie z konferencji europejskich ministrów odpowiedzialnych za szkolnictwo wyższe (Leuven i Louvain-la-Neuve, 28–29 kwietnia 2009 r.) podkreślono, że elementem skutecznych polityk na rzecz uczenia się przez całe życie powinny być podstawowe zasady i procedury uznawania wcześniejszego uczenia się na podstawie efektów uczenia się, a w konkluzjach Rady z dnia 28 listopada 2011 r. w sprawie modernizacji szkolnictwa wyższego (3) wezwano państwa członkowskie, aby opracowały przejrzyste ścieżki pozwalające przechodzić z edukacji zawodowej i innych typów edukacji do szkolnictwa wyższego oraz stworzyły mechanizmy uznawania wcześniejszego uczenia się i doświadczeń spoza formalnego systemu kształcenia i szkolenia. |
(9) |
W rezolucji Rady z dnia 28 listopada 2011 r. w sprawie odnowionej europejskiej agendy w zakresie uczenia się dorosłych (4) za jeden z priorytetowych obszarów w okresie 2012–2014 uznano stworzenie w pełni działających systemów walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego oraz promowanie korzystania z tych systemów przez wszystkie osoby dorosłe w każdym wieku i na dowolnym poziomie kwalifikacji oraz przez przedsiębiorstwa i inne organizacje. |
(10) |
W rezolucji Rady z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wspierania ściślejszej europejskiej współpracy w zakresie kształcenia i szkolenia zawodowego (5) oraz w deklaracji kopenhaskiej z dnia 30 listopada 2002 r. zaapelowano o opracowanie zestawu wspólnych zasad w dziedzinie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. |
(11) |
Konkluzje Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 18 maja 2004 r. promują wspólne europejskie zasady identyfikacji i walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. |
(12) |
Od 2004 roku regularnie ukazuje się „Europejski przegląd walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego”, zawierający aktualne informacje o bieżących praktykach walidacyjnych w państwach europejskich, a w 2009 roku ukazały się europejskie wytyczne w sprawie walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego. |
(13) |
Decyzją nr 2241/2004/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 15 grudnia 2004 r. w sprawie jednolitych ram wspólnotowych dla przejrzystości kwalifikacji i kompetencji (Europass) (6) ustanowiono europejskie portfolio Europass, z którego mogą korzystać obywatele w całej Europie, by lepiej przekazywać, rejestrować i prezentować dane o swoich kompetencjach i kwalifikacjach. |
(14) |
W rezolucji Rady i przedstawicieli rządów państw członkowskich zebranych w Radzie z dnia 18 maja 2006 r. dotyczącej uznawania wartości kształcenia nieformalnego i incydentalnego wśród młodzieży europejskiej (7) zwrócono się do państw członkowskich, by umożliwiły identyfikowanie kompetencji uzyskiwanych w drodze uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, tak by można je było uznawać na rynku pracy. |
(15) |
Dla uczestników projektów finansowanych z programu „Młodzież w działaniu”, ustanowionego decyzją nr 1719/2006/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (8), jako narzędzie przejrzystości utworzono dokument Youthpass. |
(16) |
W zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (9) zwrócono się do państw członkowskich, by powiązały swoje krajowe systemy kwalifikacji z europejskimi ramami kwalifikacji oraz propagowały walidację uczenia się pozaformalnego i nieformalnego zgodnie ze wspólnymi europejskimi zasadami uzgodnionymi w maju 2004 roku. |
(17) |
Europejski system gromadzenia i transferu osiągnięć (ECTS), utworzony w 1989 roku w ramach programu Erasmus, przewiduje przyznawanie punktów za uczenie się formalne na podstawie efektów uczenia się i nakładu pracy studenta; pomaga też instytucjom szkolnictwa wyższego przyznawać punkty za doświadczenia z zakresu uczenia się pozaformalnego i nieformalnego na podstawie efektów uczenia się. |
(18) |
W zaleceniu Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2009 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram odniesienia na rzecz zapewniania jakości w kształceniu i szkoleniu zawodowym (10) stwierdzono, że ramy te powinny stanowić wsparcie przy wdrażaniu wspólnych europejskich zasad identyfikacji i walidacji uczenia się pozaformalnego i nieformalnego, zacieśniając związki między kształceniem, szkoleniem i zatrudnieniem oraz budując pomosty między uczeniem się formalnym, pozaformalnym i nieformalnym. |
(19) |
Zaleceniem Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 czerwca 2009 r. (11) ustanowiono europejski system transferu osiągnięć w kształceniu i szkoleniu zawodowym (ECVET), służący do gromadzenia i przenoszenia efektów uczenia się uzyskanych przez osoby indywidualne w kontekście formalnym, a w stosownym przypadku – pozaformalnym i nieformalnym. |
(20) |
Konsultacje przeprowadzone w formie ankiety internetowej, dyskusje na forum właściwych organów kształtujących politykę oraz różnorodne działania z zakresu wzajemnego uczenia się z udziałem partnerów społecznych dowodzą, że panuje powszechna zgoda co do wagi prezentowania wiedzy, umiejętności i kompetencji zdobytych dzięki doświadczeniom życiowym i zawodowym, oraz pokazują, że unijna inicjatywa na rzecz udoskonalenia polityki i praktyki walidacyjnej w państwach członkowskich cieszy się szerokim poparciem, |
PRZYJMUJE NINIEJSZE ZALECENIE:
1. |
ABY DAĆ OSOBOM INDYWIDUALNYM MOŻLIWOŚĆ WYKAZANIA, CZEGO NAUCZYŁY SIĘ POZA SYSTEMEM FORMALNEGO KSZTAŁCENIA I SZKOLENIA, W TYM PODCZAS MOBILNOŚCI, ORAZ MOŻLIWOŚĆ WYKORZYSTANIA TEGO UCZENIA SIĘ NA POTRZEBY KARIERY ZAWODOWEJ I DALSZEGO UCZENIA SIĘ, PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE POWINNY, Z NALEŻYTYM POSZANOWANIEM ZASADY POMOCNICZOŚCI:
|
2. |
PAŃSTWA CZŁONKOWSKIE I KOMISJA POWINNY PRZEDSIĘWZIĄĆ NASTĘPUJĄCE ŚRODKI:
|
3. |
KOMISJA POWINNA PRZEDSIĘWZIĄĆ NASTĘPUJĄCE ŚRODKI:
|
Sporządzono w Brukseli dnia 20 grudnia 2012 r.
W imieniu Rady
E. FLOURENTZOU
Przewodniczący
(1) Dz.U. C 119 z 28.5.2009, s. 2.
(2) Dz.U. C 311 z 19.12.2009, s. 1.
(3) Dz.U. C 372 z 20.12.2011, s. 36.
(4) Dz.U. C 372 z 20.12.2011, s. 1.
(5) Dz.U. C 13 z 18.1.2003, s. 2.
(6) Dz.U. L 390 z 31.12.2004, s. 6.
(7) Dz.U. C 168 z 20.7.2006, s. 1.
(8) Dz.U. L 327 z 24.11.2006, s. 30.
(9) Dz.U. C 111 z 6.5.2008, s. 1.
(10) Dz.U. C 155 z 8.7.2009, s. 1.
(11) Dz.U. C 155 z 8.7.2009, s. 11.
(12) Dz.U. L 255 z 30.9.2005, s. 22.
(13) Dz.U. C 111 z 6.5.2008, s. 1.
ZAŁĄCZNIK
DEFINICJE
Na użytek niniejszego zalecenia stosuje się następujące definicje:
a) |
„uczenie się formalne” oznacza uczenie się, które jest realizowane w zorganizowanym i usystematyzowanym środowisku przeznaczonym specjalnie do uczenia się i zwykle prowadzi do uzyskania kwalifikacji, na ogół w postaci świadectwa lub dyplomu; składa się na nie m.in. system kształcenia ogólnego, kształcenia zawodowego oraz szkolnictwa wyższego; |
b) |
„uczenie się pozaformalne” oznacza uczenie się, które jest realizowane poprzez zaplanowane działania (pod względem celów i czasu uczenia się) i które przewiduje pewną formę pomocy w nauce (np. relacje uczeń – nauczyciel); może ono obejmować programy służące przekazaniu umiejętności zawodowych, przekazaniu dorosłym umiejętności czytania oraz przekazaniu podstawowej edukacji osobom wcześnie kończącym naukę; popularne przykłady uczenia się pozaformalnego to: szkolenia w miejscu pracy, za pomocą których przedsiębiorstwa uaktualniają i podnoszą umiejętności swoich pracowników (np. umiejętności w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych); usystematyzowane uczenie się za pomocą Internetu (np. z użyciem otwartych zasobów edukacyjnych), a także kursy prowadzone przez organizacje społeczeństwa obywatelskiego dla swoich członków, grup docelowych lub ogółu społeczeństwa; |
c) |
„uczenie się nieformalne” oznacza uczenie się wynikające z codziennej aktywności w pracy, w rodzinie lub w czasie wolnym. Nie jest zorganizowane ani usystematyzowane pod względem celów, czasu ani pomocy w nauce. Uczenie się nieformalne może być niezamierzone ze strony osoby uczącej się; przykładami efektów uczenia się nieformalnego są umiejętności zdobyte w wyniku doświadczeń życiowych i zawodowych, umiejętności zarządzania projektami lub umiejętności w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych zdobyte w pracy, znajomość języków i umiejętności międzykulturowe uzyskane podczas pobytu w innym kraju, umiejętności w dziedzinie technologii informacyjno-komunikacyjnych zdobyte poza pracą zawodową, a także umiejętności zdobyte poprzez wolontariat, zajęcia kulturalne, sport, pracę z młodzieżą lub czynności wykonywane w domu (na przykład opieka nad dzieckiem); |
d) |
„otwarte zasoby edukacyjne” oznaczają materiał cyfrowy oferowany bezpłatnie i powszechnie nauczycielom, uczniom, studentom i samoukom do wykorzystania i przetworzenia na potrzeby nauczania, uczenia się bądź badań naukowych; składają się na nie: treść edukacyjna, oprogramowanie pozwalające tworzyć, wykorzystywać i rozpowszechniać treść oraz środki wykonawcze, takie jak otwarte licencje; oznaczają także skumulowane aktywa cyfrowe, które można modyfikować i które przynoszą pożytek bez ograniczania możliwości korzystania z nich przez innych; |
e) |
„bilans kompetencji” oznacza proces służący zidentyfikowaniu i przeanalizowaniu wiedzy, umiejętności i kompetencji osoby indywidualnej, w tym jej uzdolnień i motywacji, po to by opracować plan rozwoju zawodowego lub plan reorientacji zawodowej lub projekt szkolenia; bilans kompetencji ma pomóc danej osobie przeanalizować swoje doświadczenie zawodowe, samodzielnie ocenić swoją pozycję w otoczeniu zawodowym oraz zaplanować ścieżkę kariery lub w niektórych przypadkach przygotować się do walidacji efektów uczenia się pozaformalnego lub nieformalnego; |
f) |
„kwalifikacja” oznacza formalny wynik procesu oceny i walidacji uzyskany w sytuacji, w której właściwy organ stwierdza, że dana osoba osiągnęła efekty uczenia się zgodne z określonymi standardami; |
g) |
„efekty uczenia się” oznaczają określenie tego, co uczący się wie, rozumie i potrafi wykonać po ukończeniu procesu uczenia się, które dokonywane jest w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji; |
h) |
„krajowe ramy kwalifikacji” oznaczają narzędzie służące do klasyfikowania kwalifikacji na wyszczególnione według przyjętego zespołu kryteriów poziomy osiągnięć w uczeniu się, które ma na celu integrację i koordynację krajowych podsystemów kwalifikacji oraz poprawę przejrzystości, dostępności, rozwoju i jakości kwalifikacji w odniesieniu do rynku pracy i społeczeństwa obywatelskiego; |
i) |
„walidacja” oznacza proces potwierdzania przez upoważniony organ, że dana osoba uzyskała efekty uczenia się mierzone zgodnie z odpowiednimi standardami; składają się na nią następujące cztery oddzielne etapy:
|
j) |
„uznawanie wcześniejszego uczenia się” oznacza walidację efektów uczenia się uzyskanych w drodze edukacji formalnej lub uczenia się pozaformalnego lub nieformalnego przed wystąpieniem o walidację. |