16.3.2012   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 77/20

(1)

Dyrektywa 2002/32/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7 maja 2002 r. w sprawie niepożądanych substancji w paszach zwierzęcych (1) stanowi, że niedozwolone jest stosowanie produktów przeznaczonych na paszę, w których to produktach zawartość niepożądanych substancji przekracza maksymalne dopuszczalne poziomy określone w załączniku I do wymienionej dyrektywy.

(2)

Ustalono maksymalną zawartość przetrwalników buławinki czerwonej (Claviceps purpurea) w wysokości 1 000 mg/kg dla pasz zawierających niezmielone ziarna zbóż.

(3)

Dnia 19 kwietnia 2005 r. Panel Naukowy ds. Środków Trujących w Łańcuchu Żywnościowym przy Europejskim Urzędzie ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA) przyjął na wniosek Komisji opinię dotyczącą sporyszu jako niepożądanej substancji w paszy (2).

(4)

Terminem „sporysz” określa się formy grzybów z gatunku Claviceps, rozwijające się zamiast ziaren na kłosach zboża lub zamiast nasion w kwiatostanach traw, widoczne jako duże ciemne przetrwalniki. Przetrwalniki te zawierają różne rodzaje alkaloidów, z których najważniejsze to ergometryna, ergotamina, ergozyna, ergokrystyna, ergokryptyna i ergokornina oraz ich epimery. Ilość i proporcje toksyn różnią się u poszczególnych szczepów grzybów, w zależności od rośliny żywicielskiej i regionu geograficznego.

(5)

Obecnie nie jest znany stopień zmienności proporcji alkaloidów sporyszu w zależności od gatunku grzybów, ich rozmieszczenia geograficznego, jak też rośliny żywicielskiej (na przykład proporcje alkaloidów sporyszu żyta są inne niż w innych rodzajach sporyszu traw). Do ustalenia wszystkich czynników zmienności proporcji alkaloidów sporyszu w poszczególnych gatunkach roślin niezbędne byłoby uzyskanie większej ilości danych.

(6)

Fizyczny pomiar stopnia zanieczyszczenia zbóż sporyszem żyta jest często niedokładny, gdyż rozmiar i masa przetrwalników mogą być bardzo różne. Ponadto taki fizyczny pomiar jest niemożliwy w przypadku przetworzonej paszy i żywności. W związku z tym zaproponowano wprowadzenie, poza kontrolą metodami fizycznymi, także możliwości kontroli potencjalnie zanieczyszczonej paszy i żywności przy użyciu analizy chemicznej; dostępne są bowiem różne metody chromatograficzne służące do wykrywania alkaloidów sporyszu w paszy i żywności. Metody te mają zastosowanie jednak tylko do niektórych alkaloidów sporyszu.

(7)

Niezbędne jest pozyskanie większej ilości danych dotyczących występowania tych alkaloidów sporyszu, nie tylko w niezmielonych ziarnach zbóż, ale także w produktach zbożowych oraz mieszankach paszowych i wieloskładnikowych środkach spożywczych, oraz uzyskanie wiarygodnych danych dotyczących proporcji alkaloidów sporyszu w paszy i żywności, a także ustalenie powiązania zawartości alkaloidów sporyszu z ilością występujących przetrwalników. Głównym przedmiotem takiego monitorowania powinno być sześć najczęściej występujących rodzajów alkaloidów sporyszu, tj. ergometryna, ergotamina, ergozyna, ergokrystyna, ergokryptyna i ergokornina oraz ich epimery,

1.

Państwa członkowskie powinny prowadzić, przy aktywnym udziale podmiotów działających na rynku pasz i podmiotów prowadzących przedsiębiorstwo spożywcze, monitorowanie występowania alkaloidów sporyszu w zbożach i produktach zbożowych przeznaczonych do spożycia przez ludzi lub do żywienia zwierząt, w paszy zielonej i trawach pastewnych przeznaczonych do żywienia zwierząt oraz w mieszankach paszowych i wieloskładnikowych środkach spożywczych.

2.

Państwa członkowskie powinny analizować próbki pod kątem występowania co najmniej następujących alkaloidów sporyszu:

3.

Państwa członkowskie powinny, w miarę możliwości, jednocześnie określać zawartość przetrwalników w próbce, tak by poszerzyć zasób wiedzy na temat powiązania między zawartością przetrwalników a poziomem poszczególnych alkaloidów sporyszu.

4.

Wyniki analiz powinny być regularnie przekazywane EFSA w celu wprowadzenia ich do bazy danych.