8.4.2009   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 94/5

(1)

Dnia 12 sierpnia 1999 r. rozporządzeniem (WE) nr 1796/1999 (2) („dochodzenie pierwotne”) Rada nałożyła ostateczne cło antydumpingowe na przywóz stalowych lin i kabli („produkt objęty postępowaniem”) pochodzących między innymi z Indii („kraj, którego dotyczy postępowanie”). Stawkę ostatecznego cła antydumpingowego stosowanego w odniesieniu do produktów wytwarzanych przez Usha Martin Limited („UML”) ustalono na poziomie 23,8 %.

(2)

Decyzją 1999/572/WE (3) Komisja przyjęła zobowiązanie cenowe ze strony UML, w wyniku czego przywóz produktu objętego postępowaniem pochodzącego z Indii, wytwarzanego przez UML i objętego zobowiązaniem cenowym, był zwolniony z wyżej wspomnianej stawki ostatecznego cła antydumpingowego.

(3)

Dnia 8 listopada 2005 r. w następstwie przeglądu wygaśnięcia, przeprowadzonego na mocy art. 11 ust. 2 rozporządzenia podstawowego, Rada rozporządzeniem (WE) nr 1858/2005 (4) postanowiła, że należy utrzymać środki antydumpingowe stosowane wobec przywozu stalowych lin i kabli pochodzących między innymi z Indii („dochodzenie w sprawie wygaśnięcia”).

(4)

Dnia 23 stycznia 2006 r. rozporządzeniem (WE) nr 121/2006 (5) Rada zmieniła rozporządzenie (WE) nr 1858/2005 z uwagi na naruszenie wyżej wspomnianego zobowiązania cenowego; decyzją Komisji 2006/38/WE (6) w dniu 22 grudnia 2005 r. cofnięto przyjęcie zobowiązania.

(5)

W 2007 r. do Komisji wpłynął wniosek o przeprowadzenie częściowego przeglądu okresowego na mocy art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego („przegląd okresowy”). Wniosek o przeprowadzenie przeglądu, w zakresie ograniczonym do zbadania dumpingu, został złożony przez UML. UML utrzymywał, że jego ceny eksportowe przy wywozie do Wspólnoty rosły w szybszym tempie niż ceny na rynku krajowym w Indiach, o czym świadczył spadek marginesu dumpingu. W związku z tym UML argumentował, że okoliczności, na podstawie których ustanowiono środki, uległy zmianie i że są to zmiany o trwałym charakterze.

(6)

Po konsultacji z Komitetem Doradczym i po ustaleniu, że istnieją wystarczające dowody do wszczęcia przeglądu okresowego, Komisja postanowiła wszcząć częściowy przegląd okresowy zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, w zakresie ograniczonym do zbadania dumpingu odnośnie do UML. Komisja opublikowała zawiadomienie o wszczęciu przeglądu w dniu 9 stycznia 2008 r. w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej  (7) i rozpoczęła dochodzenie.

(7)

O wszczęciu częściowego przeglądu okresowego Komisja oficjalnie powiadomiła UML, który złożył wniosek, a także władze kraju wywozu oraz organizację reprezentującą producentów wspólnotowych – Komitet Łącznikowy Przemysłu Lin Stalowych Unii Europejskiej (EU Wire Rope Industries – „EWRIS”). Zainteresowanym stronom umożliwiono przedstawienie opinii na piśmie oraz złożenie wniosku o przesłuchanie w terminie określonym w zawiadomieniu o wszczęciu postępowania. Wszystkie strony, które wystąpiły z wnioskiem o przesłuchanie oraz wykazały szczególne powody, dla których powinny zostać wysłuchane, uzyskały taką możliwość.

(8)

Do UML i jego przedsiębiorstw powiązanych rozesłano kwestionariusze; wszystkie te przedsiębiorstwa udzieliły odpowiedzi w ustalonych terminach. Komisja zgromadziła i zweryfikowała wszystkie informacje, które uznała za niezbędne do swojej analizy, oraz przeprowadziła wizyty weryfikacyjne w następujących przedsiębiorstwach:

(9)

Okres objęty dochodzeniem przeglądowym w sprawie dumpingu objął okres od dnia 1 października 2006 r. do dnia 30 września 2007 r. („ODP”).

(10)

Produkt objęty niniejszym częściowym przeglądem okresowym jest potocznie określany jako liny z drutu stalowego (steel wire rope, „SWR”) i jest to ten sam produkt, co produkt zdefiniowany w dochodzeniu pierwotnym i dochodzeniu w sprawie wygaśnięcia, które doprowadziły do nałożenia obecnie obowiązujących środków. W zakres tego produktu wchodzą stalowe liny i kable, w tym liny stalowe zamknięte, z wyjątkiem lin i kabli ze stali nierdzewnej, o maksymalnym wymiarze przekroju poprzecznego przekraczającym 3 mm, pochodzące z Indii, obecnie objęte kodami CN ex 7312 10 81, ex 7312 10 83, ex 7312 10 85, ex 7312 10 89 i ex 7312 10 98.

(11)

Stwierdzono, że SWR produkowane przez UML i sprzedawane na rynku wewnętrznym w Indiach oraz SWR wywożone przez UML do Wspólnoty mają te same podstawowe właściwości fizyczne, techniczne i chemiczne oraz te same zastosowania. Produkty te uważane są zatem za produkty podobne w rozumieniu art. 1 ust. 4 rozporządzenia podstawowego.

(12)

Dla właściwego zrozumienia natury produktu objętego postępowaniem i produktu podobnego należy przypomnieć, że proces produkcji SWR polega na zamykaniu pewnej liczby splotów stalowych, które z kolei składają się z wiązki drutów stalowych wyrabianych z walcówki stalowej. W dochodzeniach często określa się numery kontrolne produktów („PCN”), związane ze szczegółowymi właściwościami produktów, w celu rozróżnienia rozmaitych rodzajów produktów wytwarzanych i sprzedawanych przez producenta eksportującego na rynku wewnętrznym kraju, którego dotyczy postępowanie, oraz wywożonych do Wspólnoty.

(13)

Przemysł wspólnotowy utrzymywał, że przy ustaleniu proponowanych PCN na potrzeby obliczenia dumpingu nie uwzględniono dwóch kluczowych elementów, mianowicie rodzaju rdzenia oraz wytrzymałości drutów na rozciąganie.

(14)

Jednak w celu ustalenia marginesu dumpingu dla UML numery PCN określono zgodnie z własnym systemem kodowania produktu stosowanym przez przedsiębiorstwo, aby właściwości fizyczne produktu sprzedawanego na rynku krajowym były porównywalne do właściwości produktów wywożonych do Wspólnoty.

(15)

W świetle powyższego nie uznano zmiany PCN za niezbędną, a więc przytoczone stwierdzenie przemysłu wspólnotowego należało odrzucić.

(16)

UML twierdził, że przy porównaniu wywożonych rodzajów produktu z rodzajami produktu sprzedawanymi na rynku krajowym należy uwzględnić rodzaje produktów o dużym podobieństwie, biorąc pod uwagę rzekome minimalne różnice w średnicy liny, takie jak układ drutów w splocie, liczbę splotów w kombinacjach splotu i drutu, czy też właściwości drutu (np. drut ocynkowany lub nieocynkowany).

(17)

Uznano jednak, że dochodzenie mające na celu przegląd rzekomo zmienionych okoliczności powinno przebiegać w możliwie największym stopniu zgodnie z tymi samymi parametrami, jak zastosowane w dotychczasowych dochodzeniach. Ponadto zbadanie przytoczonego stwierdzenia wykazało, że ewentualny wpływ na ustalenia dochodzenia byłby nieznaczny. Dlatego też stwierdzenie to zostało odrzucone.

(18)

W celu ustalenia wartości normalnej ustalono najpierw, czy całkowita wielkość dokonanej przez UML sprzedaży produktu objętego postępowaniem na rynku krajowym była reprezentatywna w porównaniu z całkowitą wielkością jego sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Zgodnie z art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego sprzedaż krajową uznaje się za reprezentatywną, o ile całkowita wielkość sprzedaży krajowej jest równa co najmniej 5 % całkowitej wielkości sprzedaży eksportowej do Wspólnoty. Stwierdzono, że całość sprzedaży UML na rynku krajowym była dokonywana w wielkościach reprezentatywnych.

(19)

Następnie określono rodzaje produktu objętego postępowaniem, które były sprzedawane przez UML na rynku krajowym, a które były identyczne i bezpośrednio porównywalne do rodzajów produktu sprzedawanych na wywóz do Wspólnoty.

(20)

W odniesieniu do każdego rodzaju produktu sprzedawanego przez UML na rynku krajowym, wobec którego stwierdzono, że jest bezpośrednio porównywalny z rodzajami produktu sprzedawanymi na wywóz do Wspólnoty, ustalono, czy krajowa sprzedaż była dokonywana w wielkości reprezentatywnej dla celów art. 2 ust. 2 rozporządzenia podstawowego.

(21)

Zbadano również, czy krajowa sprzedaż każdego rodzaju produktu może być uznana za dokonywaną w zwykłym obrocie handlowym, zgodnie z art. 2 ust. 4 rozporządzenia podstawowego. Badanie to przeprowadzono poprzez ustalenie odsetka sprzedaży z zyskiem na rzecz niezależnych klientów na rynku krajowym w ODP każdego wywożonego rodzaju produktu objętego postępowaniem.

(22)

W odniesieniu do tych rodzajów produktu, w przypadku których ponad 80 % krajowej sprzedaży pod względem wielkości nie odbywało się po cenach niższych od kosztów jednostkowych, tj. w przypadku których średnia cena sprzedaży danego rodzaju produktu była równa lub wyższa od średniego kosztu produkcji tego rodzaju produktu, wartość normalną obliczano jako średnią cenę całkowitej sprzedaży krajowej tego rodzaju produktu, niezależnie od tego, czy sprzedaż ta przynosiła zysk, czy też nie.

(23)

W odniesieniu do tych rodzajów produktu, w przypadku których nie więcej niż 80 % krajowej sprzedaży pod względem wielkości nie odbywało się po cenach niższych od kosztów jednostkowych, wartość normalną obliczano jako średnią ważoną cenę sprzedaży w ramach tych transakcji, które przeprowadzono po cenach równych lub wyższych od kosztów jednostkowych danego rodzaju produktu.

(24)

W przypadkach, w których wszystkie transakcje sprzedaży danego rodzaju produktu na rynku krajowym odbywały się ze stratą, uznawano, że dany rodzaj produktu nie był sprzedawany w zwykłym obrocie handlowym, a zatem wartość normalną należało obliczyć zgodnie z art. 2 ust. 3 rozporządzenia podstawowego, tj. na podstawie kosztów produkcji danego rodzaju produktu, do których dodawano kwotę kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz rozsądną marżę zysku. Zgodnie z art. 2 ust. 6 rozporządzenia podstawowego wysokość kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku została oparta na średniej wartości kosztów sprzedaży, ogólnych i administracyjnych oraz marży zysku UML w zwykłym obrocie handlowym produktem podobnym.

(25)

We wszystkich przypadkach, w których produkt objęty postępowaniem był sprzedawany w ramach wywozu niezależnym klientom we Wspólnocie, cena eksportowa ustalana była zgodnie z art. 2 ust. 8 rozporządzenia podstawowego, czyli na podstawie cen eksportowych faktycznie zapłaconych lub należnych.

(26)

W przypadkach gdy sprzedaż odbywała się za pośrednictwem powiązanego importera lub przedsiębiorstwa handlowego, ceną eksportową była cena odsprzedaży pobierana przez tego powiązanego importera lub przedsiębiorstwo handlowe od niezależnych klientów we Wspólnocie. Zgodnie z art. 2 ust. 9 rozporządzenia podstawowego dokonano korekty w odniesieniu do wszystkich kosztów poniesionych między przywozem i odsprzedażą, w tym kosztów sprzedaży, kosztów ogólnych i administracyjnych oraz zysku osiągniętego we Wspólnocie przez danego importera powiązanego w ODP. Wprowadzono korekty z tytułu frachtu śródlądowego i morskiego, kosztów ubezpieczenia, kosztów przeładunku i pakowania, kosztów kredytu i ceł przywozowych. Wszystkie wymienione koszty zostały odjęte od ceny odsprzedaży w celu uzyskania ceny podstawowej ex-works.

(27)

Średnia wartość normalna została porównana ze średnią ceną eksportową dla każdego rodzaju produktu objętego postępowaniem na podstawie ceny ex-works i na takim samym poziomie obrotów. Zgodnie z art. 2 ust. 10 rozporządzenia podstawowego, w celu zapewnienia właściwego porównania, wprowadzono korekty z tytułu upustów, frachtu śródlądowego i morskiego, kosztów ubezpieczenia, kosztów przeładunku i pakowania, kosztów kredytu i ceł przywozowych. Wszystkie wymienione koszty zostały odjęte od ceny odsprzedaży w celu uzyskania ceny podstawowej ex-works.

(28)

W odniesieniu do cen eksportowych na rzecz przedsiębiorstw powiązanych UML zwrócił się o dostosowanie z tytułu różnic w poziomach handlu pomiędzy sprzedażą krajową na rzecz pośredników a sprzedażą eksportową na rzecz przedsiębiorstw powiązanych z UML, argumentując, że z obydwoma rodzajami podmiotów utrzymywał on długoterminowe relacje robocze.

(29)

W toku dochodzenia stwierdzono jednak, że w przypadku odsprzedaży powiązani importerzy stanowili jedynie podmiot pośredniczący pomiędzy UML a niepowiązanymi klientami we Wspólnocie. Z tego względu na porównanie pomiędzy sprzedażą krajową na rzecz przedsiębiorstw handlowych i użytkowników końcowych a odsprzedażą eksportową na rzecz tej samej kategorii klientów we Wspólnocie nie wpływa poziom handlu podmiotów pośredniczących. Argument ten został zatem odrzucony.

(30)

UML zwrócił się również o dostosowanie ze względu na niekorzystne zmiany kursu wymiany euro, dolara USA i funta brytyjskiego w stosunku do rupii indyjskiej w ODP. Wniosek ten odrzucono, ponieważ zmiany te nie zostały uznane za trwałe, a także dlatego, że oprócz sprzedaży bezpośredniej w euro na rzecz niepowiązanych klientów we Wspólnocie korekta, o którą się zwrócono, dotyczyła również cen transferowych na rzecz przedsiębiorstw powiązanych.

(31)

Zgodnie z art. 2 ust. 11 i 12 rozporządzenia podstawowego obliczono margines dumpingu poprzez porównanie średniej ważonej wartości normalnej ze średnią ważoną ceny eksportowej.

(32)

Zgodnie z warunkami opisanymi powyżej średnią ważoną wartości normalnej dla każdego rodzaju porównano ze średnią ważoną ceny eksportowej odpowiadającego rodzaju produktu objętego postępowaniem na tym samym poziomie handlu.

(33)

Margines dumpingu wyrażony jako procent ceny netto na granicy Wspólnoty przed ocleniem, ustalony w odniesieniu do bezpośredniej sprzedaży na rzecz przedsiębiorstw niepowiązanych we Wspólnocie w ODP, wynosił 2,6 %, natomiast w odniesieniu do sprzedaży za pośrednictwem przedsiębiorstw powiązanych wyniósł –3,9 %, zatem ogólny margines dumpingu był ujemny i wynosił –2,8 %.

(34)

Zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego zbadano również, czy stwierdzoną zmianę okoliczności można racjonalnie uznać za trwałą.

(35)

W toku dochodzenia wykazano, że od czasu dochodzenia w sprawie wygaśnięcia przedsiębiorstwo UML dokonało znacznej restrukturyzacji, w szczególności dywersyfikacji produkcji i rozbudowy ogólnoświatowej sieci sprzedaży. Nie miało to jednak szczególnego negatywnego wpływu na dochodzenie, zważywszy że prowadzony przez grupę system rejestracji od produkcji do sprzedaży umożliwiał pełną identyfikowalność.

(36)

Przemysł wspólnotowy twierdził, że UML wywozi do Wspólnoty SWR i sploty pochodzące z Indii za pośrednictwem swoich producentów powiązanych w Zjednoczonym Królestwie i Zjednoczonych Emiratach Arabskich, zmieniając w ten sposób pochodzenie SWR sprzedawanych na rynku Wspólnoty.

(37)

Z uwagi na powyższy zarzut i dla zapewnienia pełnego zakresu dochodzenia objęto nim również różne transakcje grupowe i przetwarzanie splotów na SWR przez producentów powiązanych w Zjednoczonym Królestwie i ZEA. Nie stwierdzono, aby transakcje te wpływały na ustalenia wynikające z dochodzenia przeglądowego.

(38)

Stwierdzono, że powiązany producent w ZEA nie dokonywał w ODP wywozu do Wspólnoty lin stalowych zakupionych od UML w Indiach. Sprawdzono wszystkie transakcje sprzedaży tego powiązanego producenta i ustalono, że miejscem ich przeznaczenia były kraje nienależące do Wspólnoty.

(39)

Co się tyczy przetwarzania splotów na SWR, stwierdzono, że było ono dokonywane na dużą skalę u obu producentów powiązanych.

(40)

Jak wspomniano powyżej w motywie 35, grupa Usha Martin dokonała restrukturyzacji i dywersyfikacji produkcji. Obecnie prowadzi ona produkcję lin z drutu stalowego nie tylko w Indiach, ale również w innych zakładach produkcyjnych na całym świecie. Grupa w dalszym ciągu dokonuje inwestycji w Indiach w celu zwiększenia wydajności i udoskonalenia procesów, ale jednocześnie w coraz większym stopniu staje się podmiotem na globalnym rynku, inwestując we wszystkich częściach świata, w tym we Wspólnocie.

(41)

Warto również zauważyć, że według danych Eurostatu średnie ceny importowe SWR przy przywozie z Indii do Wspólnoty wykazują od 2004 r. tendencję wzrostową. W istocie wzrost średnich cen importowych przy przywozie z Indii był znacznie wyraźniejszy niż wzrost średnich cen importowych na świecie.

(42)

W świetle powyższego można się spodziewać, że w wyniku uchylenia obowiązującego względem UML cła antydumpingowego nie nastąpi wzrost przywozu SWR i nie dojdzie do ponownego wystąpienia przywozu do Wspólnoty lin z drutu stalowego pochodzących z Indii po cenach dumpingowych.

(43)

Uznaje się zatem, że w przewidywalnej przyszłości mało prawdopodobna jest zmiana okoliczności, które doprowadziły do wszczęcia bieżącego przeglądu, w sposób, który wpłynąłby na jego ustalenia. W związku z tym uznaje się, że zmiany te mają charakter trwały.

(44)

Z powyższego wynika, że zgodnie z art. 11 ust. 3 rozporządzenia podstawowego i w świetle ustaleń dochodzenia, czyli braku dumpingu w ODP i braku oznak prawdopodobieństwa ponownego wystąpienia dumpingu w przyszłości, środki antydumpingowe stosowane względem przywozu lin i kabli stalowych pochodzących z Indii powinny zostać uchylone w odniesieniu do UML.

(45)

Zainteresowane strony poinformowano o istotnych faktach i okolicznościach, na podstawie których zamierzano zalecić uchylenie w odniesieniu do UML obowiązującego cła antydumpingowego na przywóz lin i kabli stalowych pochodzących z Indii, i umożliwiono im wyrażenie uwag.

(46)

Zainteresowane strony przedstawiły swoje opinie, które jednak nie dały podstaw do zmiany powyższych wniosków,