21.6.2008   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 162/34

(1)

W ramach rozporządzenia (EWG) nr 793/93 następujące substancje zostały określone jako substancje priorytetowe wymagające oceny zgodnie z rozporządzeniami Komisji (WE) nr 1179/94 (2) oraz (WE) nr 2364/2000 (3), dotyczącymi – odpowiednio – pierwszego i czwartego wykazu substancji priorytetowych, przewidzianych w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 793/93:

(2)

Państwa członkowskie wyznaczone jako sprawozdawcy na mocy powyższych rozporządzeń zakończyły działania związane z oceną ryzyka dla człowieka i środowiska naturalnego stwarzanego przez wymienione substancje zgodnie z rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1488/94 z dnia 28 czerwca 1994 r. ustanawiającym zasady oceny ryzyka dla człowieka i środowiska naturalnego ze strony istniejących substancji oraz zaproponowały strategię ograniczenia ryzyka zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93 (4).

(3)

Przeprowadzono konsultacje z Komitetem Naukowym ds. Toksyczności, Ekotoksyczności i Środowiska (SCTEE) oraz z Komitetem Naukowym ds. Zagrożeń dla Zdrowia i Środowiska (SCHER), które wydały opinie na temat ocen ryzyka przeprowadzanych przez sprawozdawców. Opinie te zostały opublikowane na stronach internetowych tych komitetów.

(4)

Wyniki oceny ryzyka i dalsze rezultaty strategii ograniczania ryzyka są przedstawione w odpowiednim komunikacie Komisji (5).

(5)

Na podstawie powyższej oceny należy zalecić podjęcie pewnych środków mających na celu zmniejszenie ryzyka w odniesieniu do niektórych substancji.

(6)

Zalecane środki mające na celu zmniejszenie ryzyka w odniesieniu do pracowników należy rozważyć w ramach ustawodawstwa o ochronie pracowników, które uznaje się za stanowiące odpowiednie ramy do ograniczenia ryzyka ze strony omawianych substancji w zakresie, w jakim jest to niezbędne.

(7)

Środki mające na celu zmniejszenie ryzyka przewidziane w niniejszym zaleceniu są zgodne z opinią komitetu powołanego na mocy art. 15 ust. 1 rozporządzenia (EWG) nr 793/93,

1)

Należy rozważyć przyjęcie dobrowolnego porozumienia z Europejskim Stowarzyszeniem ds. Rozpuszczalników Chlorowanych (ECSA) w imieniu europejskich producentów i dystrybutorów substancji a klientami, pozwalającego na sprzedaż przedmiotowej substancji jedynie tym klientom, którzy przestrzegają karty bezpiecznego stosowania trójchloroetylenu w czyszczeniu metali. Karta ta nakłada na użytkowników wymóg stosowania trójchloroetylenu do czyszczenia metalu w systemach całkowicie zamkniętych, jak to zostało określone w części 4 normy europejskiej EN 12921 oraz poddawania monitorowaniu przez osoby trzecie pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami.

2)

W celu wykluczenia potencjalnego zagrożenia dla przemysłowych oczyszczalni ścieków w miejscach produkcji i/lub przetwarzania benzenu zaleca się, by właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich powinny w pozwoleniach wydawanych na mocy dyrektywy 2008/1/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (6) (dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli) określać warunki, dopuszczalne wartości emisji lub równoważne parametry bądź środki techniczne w odniesieniu do benzenu w celu zagwarantowania, że dane instalacje zaczną działać zgodnie z najlepszymi dostępnymi technikami (zwanymi dalej „BAT”) z uwzględnieniem technicznych właściwości odnośnych instalacji, ich geograficznego położenia i lokalnych warunków środowiska.

3)

Państwa członkowskie powinny ściśle monitorować wdrażanie BAT w odniesieniu do benzenu oraz informować Komisję o wszelkich istotnych zmianach w ramach wymiany informacji o BAT.

4)

W celu ułatwienia wydawania pozwoleń i monitorowania na mocy dyrektywy 2008/1/WE (dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli), benzen należy włączyć do obecnie prowadzonych prac mających na celu opracowanie wytycznych w sprawie najlepszych dostępnych technik (BAT).

5)

Narażenie mikroorganizmów w przemysłowych oczyszczalniach ścieków należy, tam gdzie stosowne, poddać kontroli przepisów krajowych w celu wykluczenia wszelkiego ryzyka dla mikroorganizmów i środowiska.

6)

Zapobieganie wprowadzaniu przez człowieka wszelkich substancji, w tym również 2-metoksy-2-metylobutanu, do wód podziemnych jest głównym celem obowiązujących obecnie na terenie Wspólnoty przepisów prawnych (7). Zaleca się zatem podjęcie programów monitorowania tam, gdzie stosowne, w celu wczesnego wykrycia wód podziemnych zanieczyszczonych przez 2-metoksy-2-metylobutan.

7)

Ponadto zaleca się szerokie stosowanie najlepszych dostępnych technik podczas konstrukcji podziemnych zbiorników benzyny i dystrybutorów na stacjach obsługi oraz w trakcie ich eksploatacji. Państwa członkowskie powinny rozważyć wprowadzenie obowiązkowych wymogów dla wszystkich stacji obsługi usytuowanych w strefach zasilania wód podziemnych.

8)

Właściwe organy zainteresowanych państw członkowskich powinny w pozwoleniach wydawanych na mocy dyrektywy 2008/1/WE (dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli) określać warunki, dopuszczalne wartości emisji lub równoważne parametry bądź środki techniczne w odniesieniu do 2-metoksy-2-metylobutanu w celu zagwarantowania, że dane instalacje zaczną działać zgodnie z najlepszymi dostępnymi technikami (zwanymi dalej „BAT” z uwzględnieniem technicznych właściwości odnośnych instalacji, ich geograficznego położenia i lokalnych warunków środowiska.

9)

Państwa członkowskie powinny ściśle monitorować wdrażanie BAT w odniesieniu do 2-metoksy-2-metylobutanu oraz informować Komisję o wszelkich istotnych zmianach w ramach wymiany informacji o BAT.

10)

Lokalne emisje do wód powierzchniowych należy, tam gdzie stosowne, poddać kontroli przepisów krajowych w celu wykluczenia wszelkiego ryzyka dla środowiska.

11)

Istniejące środki prawne zalecane w celu ochrony wód podziemnych uznaje się za wystarczające dla ochrony ludzi narażonych poprzez środowisko.

12)

Niniejsze zalecenie skierowane jest do wszystkich sektorów, w których dokonuje się przywozu powyższych substancji, produkuje się je, transportuje, przechowuje, przetwarza na preparaty lub przetwarza w inny sposób, stosuje, usuwa lub odzyskuje, oraz do państw członkowskich.