—

stwierdzenie nieważności art. 2g ust. 1 i art. 2g ust. 1a decyzji Rady 2012/642/WPZiB z dnia 15 października 2012 r. dotyczącej środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy, zmienionej decyzją Rady (WPZiB) 2023/421, w zakresie, w jakim wprowadzone przez nią ograniczenia dotyczące przekazywania potażu z Białorusi i ograniczenia w zakresie możliwości świadczenia przez podmioty unijne pomocy technicznej i usług pośrednictwa, zapewniania przez nie finansowania lub pomocy finansowej, w tym finansowych instrumentów pochodnych, a także świadczenia powiązanych usług ubezpieczenia i reasekuracji, bezpośrednio lub pośrednio (zwane dalej łącznie „odnośnymi ograniczeniami”), zakazują tranzytu potażu z Białorusi przez terytorium Litwy, w szczególności przez port morski w Kłajpedzie;

—

stwierdzenie nieważności art. 1i rozporządzenia Rady (WE) nr 765/2006 z dnia 18 maja 2006 r. dotyczącego środków ograniczających w związku z sytuacją na Białorusi i udziałem Białorusi w agresji Rosji wobec Ukrainy, zmienionego decyzją Rady (WPZiB) 2023/421, oraz załącznika VIII do tego rozporządzenia w zakresie, w jakim odnośne ograniczenia zakazują tranzytu potażu z Białorusi przez terytorium Litwy, w szczególności przez port morski w Kłajpedzie;

—

obciążenie Rady kosztami postępowania, w tym kosztami poniesionymi przez skarżącą na potrzeby obrony.

1.

Zarzut pierwszy dotyczy tego, że odnośne ograniczenia wprowadzone przez zaskarżone akty naruszają zasadę legalności i zasadę pewności prawa.

2.

Zarzut drugi dotyczy tego, że odnośne ograniczenia wprowadzone przez zaskarżone akty naruszają zobowiązania Unii względem WTO w zakresie, w jakim ograniczają one tranzyt towarów przez terytorium Unii do innych członków WTO z naruszeniem art. V ust. 2 GATT 1994.

3.

Zarzut trzeci dotyczy tego, że odnośne ograniczenia wprowadzone przez zaskarżone akty – w zakresie, w jakim zakazują tranzytu potażu z Białorusi przez terytorium Litwy – naruszają umowę w sprawie warunków tranzytu towarów z Republiki Białorusi przy wykorzystaniu portów i innej infrastruktury transportowej Republiki Litewskiej.

4.

Zarzut czwarty dotyczy tego, że odnośne ograniczenia wprowadzone przez zaskarżone akty naruszają swobodę tranzytu przewidzianą w Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza.

5.

Zarzut piąty dotyczy naruszenia przysługującego skarżącej prawa do prowadzenia działalności gospodarczej oraz zasady proporcjonalności.

6.

Zarzut szósty dotyczy naruszenia zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań.