This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62018CA0720
Joined Cases C-720/18 and C–721/18: Judgment of the Court (Fourth Chamber) of 22 October 2020 (requests for a preliminary ruling from the Oberlandesgericht Düsseldorf — Germany) — Ferrari SpA v DU (Reference for a preliminary ruling — Approximation of laws — Trade marks — Directive 2008/95/EC — Article 12(1) — Genuine use of trade mark — Burden of proof — Article 13 — Proof of use ‘in respect of some of the goods or services’ — Trade mark covering a car model the production of which has stopped — Use of the trade mark in respect of replacement parts as well as for services relating to that model — Use of the trade mark for used vehicles — Article 351 TFEU — Convention between the Federal Republic of Germany and the Swiss Confederation — Reciprocal protection of patents, designs and trade marks)
Sprawy C-720/18 i C-721/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 22 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Ferrari S.p.A. / DU (Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Znaki towarowe – Dyrektywa 2008/95/WE – Artykuł 12 ust. 1 – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Ciężar dowodu – Artykuł 13 – Dowód używania „w odniesieniu do części towarów lub usług” – Znak towarowy oznaczający model samochodu, który został wycofany z produkcji – Używanie znaku towarowego w odniesieniu do części zamiennych oraz usług związanych z tym modelem – Używanie znaku towarowego w odniesieniu do samochodów używanych – Artykuł 351 TFUE – Konwencja między Republiką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską – Wzajemna ochrona patentów, wzorów i znaków towarowych)
Sprawy C-720/18 i C-721/18: Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 22 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Ferrari S.p.A. / DU (Odesłanie prejudycjalne – Zbliżanie ustawodawstw – Znaki towarowe – Dyrektywa 2008/95/WE – Artykuł 12 ust. 1 – Rzeczywiste używanie znaku towarowego – Ciężar dowodu – Artykuł 13 – Dowód używania „w odniesieniu do części towarów lub usług” – Znak towarowy oznaczający model samochodu, który został wycofany z produkcji – Używanie znaku towarowego w odniesieniu do części zamiennych oraz usług związanych z tym modelem – Używanie znaku towarowego w odniesieniu do samochodów używanych – Artykuł 351 TFUE – Konwencja między Republiką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską – Wzajemna ochrona patentów, wzorów i znaków towarowych)
Dz.U. C 433 z 14.12.2020, p. 7–8
(BG, ES, CS, DA, DE, ET, EL, EN, FR, HR, IT, LV, LT, HU, MT, NL, PL, PT, RO, SK, SL, FI, SV)
14.12.2020 |
PL |
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej |
C 433/7 |
Wyrok Trybunału (czwarta izba) z dnia 22 października 2020 r. (wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Oberlandesgericht Düsseldorf – Niemcy) – Ferrari S.p.A. / DU
(Sprawy C-720/18 i C-721/18) (1)
(Odesłanie prejudycjalne - Zbliżanie ustawodawstw - Znaki towarowe - Dyrektywa 2008/95/WE - Artykuł 12 ust. 1 - Rzeczywiste używanie znaku towarowego - Ciężar dowodu - Artykuł 13 - Dowód używania „w odniesieniu do części towarów lub usług” - Znak towarowy oznaczający model samochodu, który został wycofany z produkcji - Używanie znaku towarowego w odniesieniu do części zamiennych oraz usług związanych z tym modelem - Używanie znaku towarowego w odniesieniu do samochodów używanych - Artykuł 351 TFUE - Konwencja między Republiką Federalną Niemiec a Konfederacją Szwajcarską - Wzajemna ochrona patentów, wzorów i znaków towarowych)
(2020/C 433/06)
Język postępowania: niemiecki
Sąd odsyłający
Oberlandesgericht Düsseldorf
Strony w postępowaniu głównym
Strona skarżąca: Ferrari S.p.A.
Strona pozwana: DU
Sentencja
1) |
Artykuł 12 ust. 1 i art. 13 dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2008/95/WE z dnia 22 października 2008 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych należy interpretować w ten sposób, że znak towarowy zarejestrowany dla określonej kategorii towarów i składających się na nie części zamiennych powinno się uznać za „rzeczywiście używany” w rozumieniu wspomnianego art. 12 ust. 1 w odniesieniu do wszystkich towarów należących do tej kategorii i składających się na nie części zamiennych, gdy znak ten był używany w ten sposób jedynie dla niektórych z tych towarów, takich jak drogie luksusowe samochody sportowe, lub wyłącznie w odniesieniu do części zamiennych lub akcesoriów do niektórych ze wspomnianych towarów, chyba że z okoliczności faktycznych oraz materiału dowodowego wynika, iż konsument pragnący nabyć te towary postrzega je jako niezależną podkategorię w ramach kategorii towarów, dla której dany znak został zarejestrowany. |
2) |
Artykuł 12 ust. 1 dyrektywy 2008/95 należy interpretować w ten sposób, że znak towarowy można uznać za rzeczywiście używany przez właściciela przy dokonywaniu przez niego odprzedaży towarów używanych, które zostały wprowadzone do obrotu pod tym znakiem towarowym. |
3) |
Artykuł 12 ust. 1 dyrektywy 2008/95 należy interpretować w ten sposób, że znak towarowy jest rzeczywiście używany przez właściciela, w przypadku gdy właściciel świadczy określone usługi dotyczące towarów wcześniej sprzedawanych pod tym znakiem towarowym, pod warunkiem że usługi te są świadczone z wykorzystaniem owego znaku. |
4) |
Artykuł 351 akapit pierwszy TFUE należy interpretować w ten sposób, że pozwala on sądowi państwa członkowskiego na stosowanie umowy zawartej między państwem członkowskim Unii Europejskiej a państwem trzecim przed dniem 1 stycznia 1958 r. lub, w odniesieniu do państw przystępujących do Unii, przed datą ich przystąpienia, takiej jak Konwencji między Szwajcarią a Niemcami w sprawie wzajemnej ochrony patentów, wzorów i znaków towarowych, podpisanej w Berlinie w dniu 13 kwietnia 1892 r., ze zmianami, która przewiduje, że używanie znaku towarowego zarejestrowanego w tym państwie członkowskim na terytorium owego państwa trzeciego należy uwzględniać do celów ustalenia, czy rozpatrywany znak towarowy był „rzeczywiście używany” w rozumieniu art. 12 ust. 1 dyrektywy 2008/95, do czasu, gdy któryś ze środków przewidzianych w akapicie drugim tego postanowienia umożliwi wyeliminowanie ewentualnych niezgodności między traktatem a tą umową. |
5) |
Artykuł 12 ust. 1 dyrektywy 2008/95 należy interpretować w ten sposób, że ciężar dowodu na okoliczność, iż znak towarowy był „rzeczywiście używany” w rozumieniu tego przepisu, spoczywa na właścicielu tego znaku. |