30.1.2017   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

C 30/26

—

uchylenie wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) z dnia 15 września 2016 r. w sprawie T-346/14 w zakresie wskazanym w odwołaniu, to jest pkt 2 i 4 sentencji wyroku;

—

uwzględnienie żądań skarżącego podniesionych w postępowaniu przed Sądem w zakresie wskazanym poniże, mianowicie:

—

w zakresie, w jakim akty te dotyczą skarżącego, oraz

—

obciążenie Rady Unii Europejskiej kosztami postępowania odwoławczego oraz postępowania w sprawie skargi o stwierdzenie nieważności przedstawionej w piśmie dostosowującym żądania.

1.

Zarzut pierwszy, dotyczący naruszenia przez Sąd prawa poprzez uznanie, że kryterium wskazania z art. 1 ust. 1 decyzji Rady 2014/119/WPZiB zmienionej drugą decyzją zmieniającą jest zgodne z celami wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa wyrażonymi w art. 21 TUE. Sąd zaniechał przyznania, że zarzucane czyny polegające na sprzeniewierzeniu środków publicznych powinny być przynajmniej przedmiotem postępowania karnego lub innych postępowań sądowych w danym państwie w sytuacji gdy – jak w niniejszej sprawie – istnieją wiarygodne dowody na to, że dane państwo nie posiada spójnej i odpowiedniej historii przestrzegania zasad podstawowych praw człowieka lub poszanowania państwa prawa.

2.

Zarzut drugi, dotyczący naruszenia przez Sąd prawa poprzez (1) niestwierdzenie, że istnieją wiarygodne dowody na brak historii przestrzegania zasad podstawowych praw człowieka lub poszanowania państwa prawa na Ukrainie oraz (2) uznaniu, na podstawie dowodów, na których oparła się Rada Unii Europejskiej, niektórych organów ukraińskich za „wysokiej rangi organ wymiaru sprawiedliwości”. Sąd naruszył prawo również w ten sposób, że nie przedstawił żadnego uzasadnienia swego stanowiska w tych kwestiach.

3.

Zarzut trzeci, dotyczący naruszenia przez Sąd prawa poprzez stwierdzenie, że (1) umieszczenie nazwiska skarżącego w wykazie na podstawie pisma organów ukraińskich z dnia 10 października 2014 r. spełniało kryteria wskazania oraz że (2) Rada nie popełniła oczywistego błędu w ocenie w odniesieniu do umieszczenia nazwiska skarżącego w wykazie.