Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Bundesfinanzhof (Niemcy) w dniu 23 lipca 2015 r. – Landkreis Potsdam-Mittelmark/Finanzamt Brandenburg

(Sprawa C-400/15)

(2015/C 363/24)

Język postępowania: niemiecki

Sąd odsyłający

Bundesfinanzhof

Strony w postępowaniu głównym

Strona skarżąca: Landkreis Potsdam-Mittelmark

Strona pozwana: Finanzamt Brandenburg

Pytanie prejudycjalne

Paragraf 15 ust. 1 zdanie 2 niemieckiej ustawy o podatku obrotowym stanowi, że dostawy towarów, przywóz lub wewnątrzwspólnotowe nabycie przedmiotu używanego przez przedsiębiorcę do prowadzenia swojego przedsiębiorstwa w stopniu mniejszym niż 10 % nie uznaje się za przeznaczone dla celów tego przedsiębiorstwa – i wyklucza w związku z tym prawo do odliczenia podatku VAT.

Regulacja ta wynika z art. 1 decyzji Rady 2004/817/WE z dnia 19 listopada 2004 r. (1), która upoważnia Republikę Federalną Niemiec do tego, by inaczej niż ustanowiono w art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, wyłączyła wydatki na towary i usługi z prawa do odliczenia podatku VAT, gdy wykorzystywane są w ponad 90 % na użytek prywatny podatnika lub jego pracowników, lub, bardziej ogólnie, dla celów innych niż związane z jego działalnością.

Czy upoważnienie to obowiązuje – zgodnie z dosłownym brzmieniem przepisu – jedynie w przypadkach uregulowanych w art. 6 ust. 2 szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych (art. 26 dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej) czy też ponadto we wszystkich przypadkach, w których dany towar lub usługa jedynie częściowo wykorzystywane są w działalności gospodarczej?

(1)  Dz.U. L 357, s. 33.