This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 62015CJ0224
Judgment of the Court (Third Chamber) of 26 May 2016.#Rose Vision, SL v European Commission.#Appeal — Projects funded by the European Union in the field of research — Audits finding irregularities in the implementation of certain projects — Commission decisions suspending payment of the amounts payable under certain projects — Action for compensation — Rejection — Statement of reasons.#Case C-224/15 P.
Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 26 maja 2016 r.
Rose Vision, SL przeciwko Komisji Europejskiej.
Odwołanie – Projekty finansowane przez Unię Europejską w dziedzinie badań – Audyty stwierdzające nieprawidłowości we wdrażaniu niektórych projektów – Decyzje Komisji zawieszające płatność kwot należnych w ramach niektórych projektów – Skarga o stwierdzenie odpowiedzialności odszkodowawczej – Oddalenie – Uzasadnienie.
Sprawa C-224/15 P.
Wyrok Trybunału (trzecia izba) z dnia 26 maja 2016 r.
Rose Vision, SL przeciwko Komisji Europejskiej.
Odwołanie – Projekty finansowane przez Unię Europejską w dziedzinie badań – Audyty stwierdzające nieprawidłowości we wdrażaniu niektórych projektów – Decyzje Komisji zawieszające płatność kwot należnych w ramach niektórych projektów – Skarga o stwierdzenie odpowiedzialności odszkodowawczej – Oddalenie – Uzasadnienie.
Sprawa C-224/15 P.
Court reports – general
ECLI identifier: ECLI:EU:C:2016:358
WYROK TRYBUNAŁU (trzecia izba)
z dnia 26 maja 2016 r. ( *1 )
„Odwołanie — Projekty finansowane przez Unię Europejską w dziedzinie badań — Audyty stwierdzające nieprawidłowości we wdrażaniu niektórych projektów — Decyzje Komisji zawieszające płatność kwot należnych w ramach niektórych projektów — Skarga o stwierdzenie odpowiedzialności odszkodowawczej — Odrzucenie — Uzasadnienie”
W sprawie C‑224/15 P
mającej za przedmiot odwołanie w trybie art. 56 statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, wniesione w dniu 15 maja 2015 r.,
Rose Vision SL, z siedzibą w Pozuelo de Alarcón (Hiszpania), reprezentowana przez J.J. Marína Lópeza, abogado,
wnosząca odwołanie,
w której drugą stroną postępowania jest:
Komisja Europejska, reprezentowana przez R. Lyala oraz M. Siekierzyńską, działających w charakterze pełnomocników,
strona pozwana w pierwszej instancji,
TRYBUNAŁ (trzecia izba),
w składzie: L. Bay Larsen (sprawozdawca), prezes izby, D. Šváby, J. Malenovský, M. Safjan i M. Vilaras, sędziowie,
rzecznik generalny: N. Wahl,
sekretarz: A. Calot Escobar,
uwzględniając pisemny etap postępowania,
podjąwszy, po wysłuchaniu rzecznika generalnego, decyzję o rozstrzygnięciu sprawy bez opinii,
wydaje następujący
Wyrok
1 |
Spółka Rose Vision SL żąda w odwołaniu uchylenia wyroku Sądu Unii Europejskiej z dnia 5 marca 2015 r., Rose Vision i Seseña/Komisja (T‑45/13, niepublikowanego, EU:T:2015:138, zwanego dalej „zaskarżonym wyrokiem”), w zakresie, w jakim wyrokiem tym Sąd oddalił skargę o stwierdzenie nieważności i o odszkodowanie. |
Okoliczności powstania sporu
2 |
Rose Vision, spółka handlowa w stanie likwidacji, zawarła z Komisją Europejską, działającą na rachunek Unii Europejskiej, pięć umów o udzielenie dotacji (zwanych dalej „umowami”) w ramach siódmego programu ramowego w zakresie badań, rozwoju technologicznego i prezentacji (2007–2013), wśród których znajduje się umowa nr 246910 w sprawie projektu „FutureNEM”. |
3 |
Zgodnie z postanowieniami warunków ogólnych „FP7”, mających zastosowanie do tych umów (zwanych dalej „mającymi zastosowanie warunkami ogólnymi”), Komisja powierzyła między innymi swoim służbom wewnętrznym do spraw audytu zadanie przeprowadzenia audytu finansowego dotyczącego w szczególności zarządzania przez skarżącą projektem „FutureNEM”. |
4 |
Projekt sprawozdania z audytu sporządzony przez służby wewnętrzne Komisji do spraw audytu, opatrzony sygnaturą 11‑INFS‑025, został przekazany skarżącej w dniu 2 lutego 2012 r. |
5 |
Wspomniany projekt sprawozdania z audytu wskazywał, że księgowość skarżącej nie odzwierciedla kosztów kwalifikowanych, faktur i odsetek i że należy zatem stwierdzić, iż skarżąca zarządzała finansowo wspomnianym projektem w sposób nieakceptowalny i nie przestrzegała zobowiązań przewidzianych w umowie w sprawie projektu „FutureNEM”. |
6 |
Po dwóch nieformalnych spotkaniach wnosząca odwołanie przedstawiła uwagi związane ze wspomnianym projektem i przekazała Komisji uzupełniającą dokumentację w dniu 30 marca 2012 r., czyli w dniu upływu wyznaczonego jej w tym celu terminu. |
7 |
W dniu 21 maja 2012 r. Komisja skierowała do skarżącej pismo, w którym poinformowała ją o swojej decyzji w sprawie zawieszenia płatności odpowiadających drugiemu okresowi projektu „FutureNEM”, zgodnie z mającymi zastosowanie warunkami ogólnymi. |
8 |
W dniu 31 lipca 2012 r. Komisja poinformowała skarżącą, że ani dokumentacja uzupełniająca, ani uwagi przedstawione w przedmiocie projektu spornego sprawozdania z audytu nie pozwalają na obalenie wniosków tej instytucji, iż niektóre koszty nie były kwalifikowalne, gdyż nie były rzeczywiste, oszczędne i konieczne. Poza tym Komisja dała skarżącej możliwość przedstawienia dalszych uwag, co skarżąca uczyniła w dniu 30 sierpnia 2012 r. |
9 |
W dniu 9 października 2012 r. służby wewnętrzne Komisji do spraw audytu ukończyły sprawozdanie z audytu o sygnaturze 11‑INFS‑025, w którym stwierdziły, że niektóre koszty personelu nie są kwalifikowalne, zwłaszcza z powodu braku poszanowania szeregu punktów mających zastosowanie warunków ogólnych. |
10 |
W czasie kolejnych miesięcy miała miejsce intensyfikacja wzajemnych kontaktów w przedmiocie konsekwencji powyższych wniosków, zarówno jeśli chodzi o projekt „FutureNEM”, jak i o inne projekty, w których skarżąca uczestniczyła. W szczególności do skarżącej skierowana została nota obciążeniowa z tytułu kwoty podlegającej zwrotowi w ramach projektu „FutureNEM”. |
11 |
Wszystkie umowy zawierają klauzulę arbitrażową, zgodnie z którą Sąd albo – w wypadku odwołania – Trybunał posiadają wyłączną właściwość, by rozpoznać wszystkie spory między stronami dotyczące ważności, wykonania lub wykładni wspomnianych umów, a także ważności decyzji Komisji nakładających zobowiązania pieniężne. |
Postępowanie przed Sądem i zaskarżony wyrok
12 |
Pismem złożonym w sekretariacie Sądu w dniu 29 stycznia 2013 r. spółka Rose Vision i podmiot nią zarządzający wniosły skargę w szczególności o odszkodowanie w wysokości 5854264 EUR za szkodę, jaka miała zostać poniesiona wskutek zachowania Komisji. |
W przedmiocie dopuszczalności
13 |
Ponieważ z powodu braku przedmiotu skargi Komisja powołała się wstępnie na niedopuszczalność skargi wniesionej przez spółkę Rose Vision i podmiot nią zarządzający, Sąd w pkt 38 zaskarżonego wyroku uściślił przedmiot sporu, gdy uznał, że żądania przedstawione przez skarżących przed Sądem należało zbadać w świetle sprawozdania z audytu o sygnaturze 11‑INFS‑025 i pisma Komisji z dnia 21 maja 2012 r., w którym na podstawie wspomnianego sprawozdania zdecydowano o zawieszeniu płatności związanych z projektem „FutureNEM”. |
14 |
Po określeniu w ten sposób przedmiotu sporu Sąd zbadał pozostałe podniesione przez Komisję zarzuty niedopuszczalności związane z różnymi żądaniami i oddalił je. |
Co do istoty
15 |
Co się tyczy rozmaitych naruszeń umów zarzucanych przez skarżących przed Sądem, Sąd przypomniał w pkt 87 zaskarżonego wyroku, że Komisji zarzuca się w istocie naruszenie postanowień umownych umowy dotyczącej projektu „FutureNEM” odnoszących się w pierwszej kolejności do postępowania w sprawie audytu, w drugiej kolejności do zawieszenia płatności, a w trzeciej kolejności do poufności audytów. |
16 |
Jeśli chodzi w szczególności o argument oparty na zarzucanym naruszeniu postanowień umownych odnoszących się do zawieszenia płatności, w pkt 99 i 101 zaskarżonego wyroku podkreślono, że z badania wniosków projektu sprawozdania z audytu o sygnaturze 11‑INFS‑025 wynika, iż były one wystarczające, by uzasadnić wspomniane zawieszenie. Wnioski te uwidoczniły już bowiem istnienie pewnych niekwalifikowalnych kosztów personelu oraz brak poszanowania niektórych postanowień umownych, co zostało potwierdzone w ostatecznej wersji wspomnianego sprawozdania z audytu, w odniesieniu do którego skarżąca nie przedstawiła przed Sądem żadnej informacji pozwalającej na podważenie zawartych w nim wniosków. |
17 |
W konsekwencji Sąd oddalił ten argument jako bezzasadny. Po oddaleniu również pozostałych przedstawionych przed nim argumentów Sąd oddalił skargę. |
Żądania stron
18 |
Spółka Rose Vision wnosi do Trybunału w szczególności o uchylenie zaskarżonego wyroku. |
19 |
Komisja wnosi do Trybunału o oddalenie odwołania i obciążenie spółki Rose Vision kosztami postępowania. |
W przedmiocie odwołania
20 |
Na poparcie odwołania wnosząca odwołanie podnosi pięć zarzutów. |
21 |
W niniejszej sprawie należy zbadać przede wszystkim zarzut drugi odwołania, dotyczący braku uzasadnienia zaskarżonego wyroku. |
Argumentacja stron
22 |
Poprzez zarzut drugi wnosząca odwołanie twierdzi, że Sąd dopuścił się naruszenia prawa w postaci braku uzasadnienia, gdy uznał w pkt 99 zaskarżonego wyroku, iż projekt sprawozdania z audytu o sygnaturze 11‑INFS‑025 z dnia 2 lutego 2012 r. uwidocznił już istnienie pewnych niekwalifikowanych kosztów personelu oraz brak poszanowania niektórych postanowień umownych, co zostało potwierdzone w ostatecznej wersji wspomnianego sprawozdania. |
23 |
Komisja odpowiada, że zarzut drugi należy uznać za bezzasadny. Zaskarżony wyrok opisuje bowiem wyraźnie argumenty obu stron, a rozumowanie Sądu jest w nim jasno przedstawione. |
Ocena Trybunału
24 |
W tym względzie należy przypomnieć, że zgodnie z utrwalonym orzecznictwem uzasadnienie zaskarżonego wyroku powinno przedstawiać w sposób jasny i jednoznaczny rozumowanie Sądu, pozwalając zainteresowanym na poznanie motywów wydanego orzeczenia, a Trybunałowi na dokonanie jego kontroli sądowej (zob. w szczególności wyrok z dnia 11 czerwca 2015 r., EMA/Komisja, C‑100/14 P, niepublikowany, EU:C:2015:382, pkt 67 i przytoczone tam orzecznictwo). |
25 |
Niemniej jednak obowiązek uzasadnienia nie wymaga, by Sąd przedstawił wyjaśnienia odpowiadające w sposób wyczerpujący na każdy punkt rozumowania przedstawionego przez strony sporu, a uzasadnienie może zatem być dorozumiane, pod warunkiem że pozwala zainteresowanym na poznanie powodów, dla których Sąd nie przychylił się do ich argumentów, a Trybunał dysponuje wystarczającymi elementami dla sprawowania kontroli (wyroki: z dnia 22 października 2014 r., British Telecommunications/Komisja, C‑620/13 P, niepublikowany, EU:C:2014:2309, pkt 56; a także z dnia 11 czerwca 2015 r., EMA/Komisja, C‑100/14 P, niepublikowany, EU:C:2015:382, pkt 75). |
26 |
Kwestia, czy uzasadnienie wyroku Sądu jest wewnętrznie sprzeczne lub niewystarczające, stanowi zagadnienie prawne, które jako takie może zostać podniesione w ramach odwołania (zob. w szczególności wyrok z dnia 19 grudnia 2012 r., Planet/Komisja, C‑314/11 P, EU:C:2012:823, pkt 63). |
27 |
Jeśli chodzi w pierwszej kolejności o koszty personelu, Sąd przypomniał w pkt 99 zaskarżonego wyroku, że wnioski projektu sprawozdania z audytu o sygnaturze 11‑INFS‑025 uwidoczniły już istnienie pewnych niekwalifikowalnych kosztów personelu. |
28 |
W drugiej kolejności, jeśli chodzi o brak poszanowania niektórych postanowień umownych, do których Sąd odnosi się w pkt 99 zaskarżonego wyroku, żadne uściślenie dotyczące tych postanowień nie jest zawarte we wspomnianym punkcie. |
29 |
Otóż zwłaszcza z pkt 101 zaskarżonego wyroku wynika, że skarżąca podważyła sprawozdania z audytu stanowiące podstawę zawieszenia płatności w ramach projektu „FutureNEM”, gdy przywołała w tym względzie szereg błędów i nieścisłości. Ponadto z pkt 32 zaskarżonego wyroku wynika, że skarżąca stwierdziła zwłaszcza, iż treść wspomnianego sprawozdania z audytu jest sprzeczna z zasadami dotyczącymi audytów, a w szczególności z przewodnikiem finansowym. |
30 |
Niemniej jednak Sąd ograniczył się w niniejszej sprawie do uznania, że skarżąca nie przedstawiła żadnej informacji, która pozwalałaby na podważenie wniosków wspomnianego sprawozdania z audytu. |
31 |
W związku z tym należy stwierdzić, że uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie przedstawia w sposób jasny i zrozumiały rozumowania Sądu (zob. w tym względzie wyrok z dnia 19 grudnia 2012 r., Komisja/Planet, C‑314/11 P, EU:C:2012:823, pkt 66), który nie wskazał żadnych powodów uzasadniających stwierdzenie, że przedstawione przez skarżącą zarzuty dotyczące wniosków spornego sprawozdania z audytu nie pozwalają na ich podważenie. W tych okolicznościach uzasadnienie zaskarżonego wyroku nie pozwala zainteresowanym na poznanie powodów wydanego wyroku ani Trybunałowi na dokonanie jego kontroli sądowej. W szczególności takie uzasadnienie, sformułowane w sposób apodyktyczny, nie pozwala Trybunałowi na dokonanie kontroli tego, czy rozumowanie leżące u podstaw orzeczenia wydanego przez Sąd nie jest wewnętrznie sprzeczne. |
32 |
Z powyższego wynika, że Sąd naruszył prawo, gdyż uchybił spoczywającemu na nim obowiązkowi uzasadnienia. |
33 |
W konsekwencji należy uwzględnić zarzut drugi odwołania i, bez konieczności badania pozostałych zarzutów podniesionych przez wnoszącą odwołanie w uzasadnieniu odwołania (zob. podobnie wyrok z dnia 17 października 2013 r., Isdin/Bial-Portela, C‑597/12 P, EU:C:2013:672, pkt 30), uznać zarzut ten za zasadny. |
34 |
Co za tym idzie, zaskarżony wyrok powinien zostać uchylony w zakresie, w jakim dotyczy spółki Rose Vision. |
35 |
Zgodnie z art. 61 akapit pierwszy statutu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w przypadku uchylenia orzeczenia Sądu Trybunał może wydać orzeczenie ostateczne w sprawie, jeśli stan postępowania na to pozwala, lub skierować sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd. W niniejszym wypadku należy stwierdzić, że stan postępowania nie pozwala na wydanie ostatecznego orzeczenia. |
36 |
Należy zatem skierować sprawę do ponownego rozpoznania przez Sąd oraz zastrzec dla niego orzeczenie w przedmiocie kosztów postępowania. |
Z powyższych względów Trybunał (trzecia izba) orzeka, co następuje: |
|
|
|
Podpisy |
( *1 ) Język postępowania: hiszpański.