1)

naruszenie prawa Unii — błędną wykładnię art. 31 rozporządzenia nr 1290/2005;

2)

że warunki przyznania premii za tytoń zostały ustalone wyczerpująco i wyłącznie w art. 5 rozporządzenia nr 2075/92 (1) i że wobec tego Sąd popełnił błąd, ponieważ niezgodnie z prawem uznał, że art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 2848/1998 (2) zgodnie z prawem wymaga, jako dodatkowego warunku wypłaty premii, aby tytoń został dostarczony pierwszemu przetwórcy do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku zbiorów, podczas gdy art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 2848/1998 — pozbawiający rolnika całej premii w wypadku spóźnionej dostawy, choćby opóźnienie było tylko jednodniowe — narusza zasadę proporcjonalności w związku z art. 39 ust. 1 lit. b) TFUE i art. 3 ust. 3 rozporządzenia nr 2075/92;

3)

naruszenie prawa Unii — błędną wykładnię art. 16 ust. 1 rozporządzenia nr 2848/1998 (w odniesieniu do spóźnionych dostaw tytoniu);

4)

wewnętrznie sprzeczne uzasadnienie zaskarżonego wyroku i błędną wykładnię art. 9 ust. 4 i art. 10 ust. 1 rozporządzenia nr 2848/1998 (w odniesieniu do przeniesienia umów na uprawę); oraz

5)

błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 6 ust. 2 rozporządzenia nr 2075/92 i art. 7 rozporządzenia nr 2848/1998 (w odniesieniu do korzystania przez przedsiębiorstwo zatwierdzone jako pierwszy przetwórca z wynajętych pomieszczeń lub urządzeń).

1)

błędnej wykładni art. 3 ust. 2 tiret czwarte rozporządzenia nr 1621/1999 (3) w odniesieniu do pojęcia klęsk żywiołowych; oraz

2)

błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania wytycznych dotyczących korekt ryczałtowych w sektorze suszonych winogron (w odniesieniu do winogron sułtańskich za zbiory z lat 2004 i 2005, a w odniesieniu do suszonych winogron z Koryntu za zbiory z 2005 r.), ponieważ warunki nałożenia korekty w wysokości 25 % nie są spełnione, wobec czego wyrok jest niewystarczająco uzasadniony.

1)

naruszenie prawa Unii w odniesieniu do podstawy prawnej korekty, ze względu na to, że art. 7 ust. 4 rozporządzenia n 1258/1999 (4) został niewłaściwie zastosowany, ponieważ jedynie art. 31 rozporządzenia nr 1290/05 (5) stanowi ważną podstawę prawną; oraz

2)

naruszenie prawa Unii z powodu błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania wytycznych dotyczących korekt finansowych dawnej WPR w odniesieniu do nowej WPR, bez dokonania ich aktualizacji, w odniesieniu do zróżnicowania kontroli na kontrole główne i kontrole uzupełniające, niewystarczające uzasadnienie i naruszenia zasady proporcjonalności i pewności prawa, której szczególnym wyrazem jest zasada niedziałania prawa wstecz, ze względu na to, że wartości procentowe korekt ryczałtowych odnosiły się do różnych systemów kontroli i że aktualizacja na dany dzień wyżej wspomnianych wytycznych miała miejsce w czerwcu 2006 r., a zatem nie mogła mieć zastosowana do oświadczeń składanych w roku gospodarczego 2006.