This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52014PC0373
Proposal for a COUNCIL DECISION on the signing, on behalf of the European Union, and provisional application of an Agreement between the European Union and the Kingdom of Norway on reciprocal access to fishing in the Skagerrak
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w cieśninie Skagerrak
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w cieśninie Skagerrak
/* COM/2014/0373 final - 2014/0189 (NLE) */
Wniosek DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w cieśninie Skagerrak /* COM/2014/0373 final - 2014/0189 (NLE) */
UZASADNIENIE 1. KONTEKST WNIOSKU Umowa w sprawie wzajemnego dostępu do
łowisk w cieśninach Skagerrak i Kattegat między Danią,
Norwegią i Szwecją została podpisana w dniu 19 grudnia 1966 r. i
weszła w życie w dniu 7 sierpnia 1967 r. Umowa ta, obok dwustronnej
umowy w sprawie rybołówstwa między Unią Europejską i
Norwegią z 1980 r., umożliwiła wzajemny dostęp między
tymi trzema państwami do połowów na obszarze do 4 mil morskich od ich
linii podstawowych w cieśninach Skagerrak i Kattegat znajdujących
się między Morzem Północnym a Morzem Bałtyckim. Ponadto w
umowie określono, że do celów tego rodzaju połowów, przedmiotowy
obszar uznaje się za morze pełne. W związku z tym umowa
regulowała stosunki między państwami bandery z jednej strony, a
odpowiednimi państwami nadbrzeżnymi z drugiej strony. Umowa z 1966 r. była prostą
umową, w której wzięto pod uwagę szczególne położenie
geograficzne cieśnin Skagerrak i Kattegat pod względem
rybołówstwa i uznano, że istnieją praktyczne powody, by
zezwolić na zastosowanie prostego systemu dostępu na zasadniczo
bardzo małej powierzchni morza. Z tego powodu umowa z 1966 r. liczyła
jedynie trzy artykuły, z których pierwszy zawierał definicję
obszaru będącego przedmiotem umowy, a drugi – określenie praw
dostępu i deklarację dążenia do harmonizacji przepisów
technicznych. Wraz z przystąpieniem Danii i Szwecji do
Unii Europejskiej, odpowiednio w 1973 r. i 1995 r., Komisja stała się
odpowiedzialna za zarządzanie tą umową w imieniu tych dwóch
państw członkowskich. Konsultacje dotyczące ustaleń
wynikających z umowy odbywały się równolegle z konsultacjami
prowadzonymi w ramach dwustronnej umowy w sprawie rybołówstwa z 1980 r. Umowa z 1966 r. pozostawała w mocy przez
pierwotny okres 35 lat do 2002 r., a następnie była
przedłużana na dwa pięcioletnie okresy do roku 2012.
Wypowiedzenie umowy możliwe było z zachowaniem trzyletniego terminu
wypowiedzenia przez jedną lub drugą stronę przed upływem
każdego takiego pięcioletniego okresu. Biorąc pod uwagę ostatnie zmiany
międzynarodowego prawa w zakresie rybołówstwa, a w szczególności
wejście w życie Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z
1982 r. oraz porozumienia Narodów Zjednoczonych o zasobach rybnych z 1995
r., Norwegia uznała, że istniejąca umowa nie jest zgodna z
obecnymi przepisami prawa morza. Norwegia wyraziła szczególne
zaniepokojenie odnośnie do przepisów w zakresie kontroli. Ponadto Norwegia
uznała, że umowa ta nie jest zgodna z zasadami normalnej jurysdykcji
państwa nadbrzeżnego określonymi w Konwencji Narodów
Zjednoczonych o prawie morza i nie odpowiada nowoczesnym zasadom ochrony i
zarządzania. W dniu 29 lipca 2009 r. Ministerstwo Spraw
Zagranicznych Norwegii oficjalnie poinformowało rząd Danii,
będący depozytariuszem umowy o zamiarze wypowiedzenia przez
Norwegię umowy w drodze formalnego wypowiedzenia zgodnie z art. 3
ust. 3 umowy. W związku z tym umowa z 1966 r. wygasła w dniu 7
sierpnia 2012 r. Następnie Norwegia rozpoczęła
formalne rokowania z Komisją, w imieniu Unii Europejskiej, mające na
celu zawarcie nowej umowy w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w
cieśninach Skagerrak i Kattegat. Umowa została parafowana w dniu 24
października 2013 r., co pozostaje w zgodzie z Konwencją Narodów
Zjednoczonych o prawie morza oraz z powiązanymi postanowieniami w innych
umowach. Nowa umowa zachowa wyłączny
dostęp przyznany statkom z Danii, Norwegii i Szwecji do wód każdej ze
stron poza obszarem 4 mil morskich od linii podstawowych. Zapewni ona
ciągły wzajemny dostęp dla dwóch państw członkowskich
i Norwegii do odpowiednich wód pozostałych stron w cieśninie Skagerrak,
jednocześnie zapewniając należyte środki ochrony i
zarządzania w odniesieniu do zasobów rybnych na tym obszarze. Ponadto
pozwoli ona na zastosowanie środków kontroli zgodnie z zasadami normalnej
jurysdykcji państwa nadbrzeżnego, jak to ma już miejsce w
przypadku łowisk na Morzu Północnym. W celu zagwarantowania
ciągłości dostępu statków UE do prowadzenia
działalności połowowej do czasu wejścia w życie nowej
umowy należy ją stosować tymczasowo przez okres do dwóch lat od
dnia jej podpisania. 2. WYNIKI KONSULTACJI Z
ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENY SKUTKÓW Nie dotyczy 3. ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU Celem niniejszego wniosku jest udzielenie
upoważnienia do podpisania Umowy między Unią Europejską a
Królestwem Norwegii w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w
cieśninie Skagerrak. 2014/0189 (NLE) Wniosek DECYZJA RADY w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej,
i tymczasowego stosowania Umowy między Unią Europejską a
Królestwem Norwegii w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w
cieśninie Skagerrak RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 43 ust. 2 w
związku z art. 218 ust. 5, uwzględniając wniosek Komisji
Europejskiej, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) Umowa sąsiedzka w
sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w cieśninach Skagerrak i
Kattegat między Danią, Norwegią i Szwecją została
podpisana w dniu 19 grudnia 1966 r. i weszła w życie w dniu 7
sierpnia 1967 r. (2) Umowa ta pozwalała na
wzajemny dostęp między tymi trzema państwami do łowisk na
obszarze do 4 mil morskich od ich linii podstawowych w cieśninach
Skagerrak i Kattegat oraz stanowiła, że do celów tego rodzaju
połowów przedmiotowy obszar zostaje uznany za morze pełne, i w
związku z tym w kwestiach takich jak kontrola obowiązuje jurysdykcja
państwa bandery. (3) Wraz z przystąpieniem
Danii i Szwecji do Unii Europejskiej, odpowiednio w 1973 r. i 1995 r., Komisja
stała się odpowiedzialna za zarządzanie tą umową w
imieniu tych dwóch państw członkowskich. (4) W dniu 29 lipca 2009 r.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych Norwegii poinformowało rząd Danii,
będący depozytariuszem umowy o zamiarze wypowiedzenia przez
Norwegię umowy w drodze formalnego wypowiedzenia zgodnie z art. 3
ust. 3 umowy i w związku z tym umowa z 1966 r. wygasła w dniu 7
sierpnia 2012 r. (5) Rada upoważniła
Komisję do wynegocjowania z Królestwem Norwegii, w imieniu Unii
Europejskiej, nowej umowy w sprawie wzajemnego dostępu do łowisk w
cieśninach Skagerrak i Kattegat. (6) W wyniku tych rokowań
dnia 24 października 2013 r. parafowano nową umowę. (7) W celu zagwarantowania
ciągłości dostępu statków UE do prowadzenia działalności
połowowej do czasu wejścia w życie nowej umowy należy
ją stosować tymczasowo przez okres do dwóch lat od dnia jej
podpisania. (8) Należy podpisać
nową umowę, PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ: Artykuł 1 Niniejszym upoważnia się do
podpisania w imieniu Unii Umowy między Unią Europejską a
Królestwem Norwegii o wzajemnym dostępie do zasobów rybołówstwa w
cieśninie Skagerrak, z zastrzeżeniem jej zawarcia. Tekst umowy dołącza się do
niniejszej decyzji. Artykuł
2 Niniejszym upoważnia się
przewodniczącego Rady do wyznaczenia osoby lub osób umocowanych do
podpisania umowy w imieniu Unii. Artykuł
3 Umowę, do czasu jej wejścia w
życie, stosuje się tymczasowo przez okres do dwóch lat od dnia jej
podpisania. Artykuł 4 Niniejsza
decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący ZAŁĄCZNIK do wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie podpisania, w imieniu Unii
Europejskiej, i tymczasowego stosowania Umowy między Unią
Europejską a Królestwem Norwegii w sprawie wzajemnego dostępu do
łowisk w cieśninie Skagerrak Umowa między Unią Europejską
a Królestwem Norwegii o wzajemnym dostępie do zasobów rybołówstwa w
cieśninie Skagerrak dla statków pływających pod banderą
Danii, Norwegii i Szwecji Unia Europejska i Królestwo Norwegii, zwane
dalej „Stronami”, POWOŁUJĄC SIĘ na postanowienia
Konwencji Narodów Zjednoczonych o prawie morza z dnia 10 grudnia 1982 r.,
zwanej dalej „Konwencją”, PRZYWOŁUJĄC Umowę w sprawie
rybołówstwa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a
Królestwem Norwegii z dnia 27 lutego 1980 r., zwaną dalej „Umową z
1980 r.”; UWZGLĘDNIAJĄC wygaśnięcie
w dniu 7 sierpnia 2012 r. Umowy pomiędzy Danią, Norwegią i
Szwecją w sprawie wzajemnego dostępu do zasobów rybołówstwa w
cieśninach Skagerrak i Kattegat z dnia 19 grudnia 1966 r.; ŚWIADOME istnienia tradycyjnych
duńskich, norweskich i szwedzkich łowisk w cieśninie Skagerrak; DĄŻĄC do utrzymania wzajemnego
dostępu dla statków pływających pod banderami Danii, Norwegii i
Szwecji do prowadzenia połowów w cieśninie Skagerrak, w obszarach
poza strefą czterech mil morskich od linii podstawowych pozostałych
wspomnianych państw, na ich morzu terytorialnym i w przyległych
obszarach podlegających ich jurysdykcji w zakresie rybołówstwa; BIORĄC POD UWAGĘ znaczenie
przestrzegania przez statki rybackie przepisów ustawowych i wykonawczych oraz
środków kontroli i egzekwowania przyjętych przez odpowiednie
państwa przybrzeżne, zgodnie z postanowieniami Konwencji, z
Umową z 1980 r. i z niniejszą umową, w celu zapewnienia ochrony
i zrównoważonego wykorzystywania żywych zasobów w cieśninie
Skagerrak; UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE: Artykuł
1 Niniejsza umowa dotyczy obszaru w
cieśninie Skagerrak wyznaczonego od zachodu linią prostą
biegnącą przez latarnię morską Hantsholm i latarnię
morską Lindesnes, a od południa – linią prostą biegnącą
przez latarnię morską Skagen i latarnię morską Tistlarna, w
obrębie tych części morza terytorialnego i przyległych
obszarów podlegających, w zakresie rybołówstwa, jurysdykcji Danii,
Norwegii i Szwecji, które rozciągają się poza strefą
czterech mil morskich (1 mila morska = 1 852 m) od linii podstawowych, od
których mierzy się szerokość morza terytorialnego. Artykuł
2 W obrębie obszaru określonego w
art. 1 każda ze Stron zobowiązuje się, na podstawie swojej
jurysdykcji w zakresie rybołówstwa, zgodnie z Konwencją oraz na mocy
właściwych przepisów ustawowych, do zezwolenia statkom
pływającym pod banderami Danii, Norwegii i Szwecji na prowadzenie
połowów, z zastrzeżeniem stosownych postanowień Umowy z 1980 r.
oraz zgodnie z przydziałami uzgodnionymi przez Strony. Artykuł
3 Strony współpracują w celu
ustanowienia, w miarę możliwości, zharmonizowanych przepisów i
regulacji w odniesieniu do połowów na obszarze, o którym mowa w
art. 1. Artykuł
4 Strony zgadzają się
zasięgać nawzajem swojej opinii w kwestiach odnoszących się
do stosowania i sprawnego wykonywania niniejszej umowy lub w przypadku sporu
dotyczącego jej interpretacji. Artykuł
5 Niniejsza Umowa pozostaje bez uszczerbku dla
innych obowiązujących umów dotyczących połowów przez statki
jednej Strony na obszarach podlegających w zakresie rybołówstwa
jurysdykcji innej Strony. Artykuł
6 Nie naruszając przepisów art. 1, niniejsza
umowa ma zastosowanie, z jednej strony, do terytoriów, na których
obowiązuje Traktat o Unii Europejskiej oraz Traktat o funkcjonowaniu Unii
Europejskiej, i zgodnie z warunkami określonymi w tych
traktatach, a z drugiej strony – do terytorium Królestwa Norwegii. Artykuł
7 Niniejsza umowa wchodzi w życie w dniu
otrzymania ostatniej notyfikacji o przeprowadzeniu przez Strony wszystkich
wewnętrznych procedur niezbędnych do jej wejścia w życie. Artykuł
8 Niniejsza umowa pozostaje w mocy do dnia 1
stycznia 2022 r. W przypadku gdy niniejsza umowa nie zostanie wypowiedziana
przez żadną ze Stron w drodze pisemnego wypowiedzenia co najmniej na
rok przed upłynięciem tego terminu, pozostaje ona w mocy przez
dodatkowe okresy sześciu lat, pod warunkiem że nie zostanie
wypowiedziana w drodze pisemnego wypowiedzenia, co najmniej na rok przed
upłynięciem każdego takiego sześcioletniego okresu. Artykuł
9 Niniejszą umowę, do czasu jej
wejścia w życie, stosuje się tymczasowo przez okres do dwóch lat
od dnia jej podpisania. Artykuł
10 Niniejszą umowę sporządza
się w dwóch egzemplarzach w językach bułgarskim,
hiszpańskim, czeskim, duńskim, niemieckim, estońskim, greckim,
angielskim, francuskim, chorwackim, włoskim, łotewskim, litewskim, węgierskim,
maltańskim, niderlandzkim, polskim, portugalskim, rumuńskim,
słowackim, słoweńskim, fińskim, szwedzkim oraz norweskim,
przy czym każdy z tych tekstów jest autentyczny. W przypadku
sprzeczności lub sporu pierwszeństwo ma wersja angielska.