52013PC0556

UZASADNIENIE

1.           KONTEKST WNIOSKU

Decyzją Rady Europejskiej 2010/718/UE z dnia 29 października 2010 r., począwszy od dnia 1 stycznia 2012 r. zmieniono status wspólnoty terytorialnej wyspy Saint-Barthélemy ze statusu unijnego regionu najbardziej oddalonego na status kraju i terytorium zamorskiego.

Zgodnie z decyzją 2010/718/UE Francja zobowiązała się zawrzeć umowy, które są niezbędne, by ta zmiana statusu przebiegła bez uszczerbku dla interesów Unii.

W tym celu decyzją Rady z dnia 20 października 2011 r., przekazaną Komisji Europejskiej dnia 24 października 2011 r., upoważniono Komisję do negocjacji warunków tych umów. Upoważnienie to dotyczy w szczególności umowy między Republiką Francuską, w imieniu wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy, a Unią Europejską w sprawie stosowania do tego terytorium prawodawstwa unijnego dotyczącego opodatkowania dochodów z oszczędności i współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania.

Zgodnie z wytycznymi negocjacyjnymi dołączonymi do decyzji Rady:

- należy zawrzeć umowę w sprawie stosowania do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy przepisów dyrektyw Rady 77/799/EWG[1] i 2011/16/UE[2] w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania oraz dyrektywy Rady 2003/48/WE[3] w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności. W tym celu należy uwzględnić nowe wnioski ustawodawcze w tych dziedzinach, tak aby przepisy mające zastosowanie do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy były równoważne z przepisami obowiązującymi we Francji metropolitarnej;

- przedmiotowa umowa musi obejmować przepisy wyżej wymienionych dyrektyw. W dziedzinie opodatkowania oszczędności musi ona obejmować opodatkowanie odsetek, określonych w art. 6 dyrektywy Rady 2003/48/WE i w przyszłych aktach zmieniających, wypłacanych beneficjentom zamieszkującym w UE przez podmioty z siedzibą na wyspie Saint-Barthélemy;

- przedmiotową umowę należy zawrzeć na czas nieokreślony.

2.           WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI

Na podstawie udzielonego jej upoważnienia Komisja Europejska przygotowała projekt umowy, który był przedmiotem negocjacji z Francją w 2012 r. i w pierwszych miesiącach 2013 r.

Projekt umowy był również przedmiotem dyskusji Grupy Roboczej do Spraw Podatkowych Rady Unii Europejskiej, w trakcie których żadne państwo członkowskie nie wyraziło wobec niego zastrzeżeń.

3.           ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Podstawą prawną niniejszego wniosku są art. 113 i 115 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w związku z art. 218 ust. 5 i art. 218 ust. 8 akapit drugi. Materialną podstawą prawną są art. 113 i 115 TFUE. Celem umowy, odzwierciedlonym w jej treści, jest rozszerzenie mechanizmów dyrektyw 2011/16/UE i 2003/48/WE, opartych na dwóch ostatnio wymienionych artykułach, na stosunki między państwami członkowskimi a wspólnotą terytorialną Saint-Barthélemy.

Zgodnie z art. 1 przedmiotowej umowy dotyczy ona stosowania do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy przepisów w dziedzinie opodatkowania objętych:

- dyrektywą Rady 2011/16/UE uchylającej z dniem 1 stycznia 2013 r. dyrektywę Rady 77/799/EWG,

- dyrektywą Rady 2003/48/WE,

- oraz powiązanymi aktami prawnymi.

Umowa ma charakter dynamiczny za sprawą art. 1 ust. 3 oraz art. 2. Przewiduje ona nie tylko przyszłe akty zmieniające obie dyrektywy, lecz także wszelkie obecne i przyszłe akty delegujące oraz wykonawcze[4]. Jest to konieczne, aby stosunki wewnątrz Unii Europejskiej i stosunki między państwami członkowskimi a wspólnotą terytorialną Saint-Barthélemy regulowane były zawsze w ten sam sposób.

W art. 3 zdefiniowano pojęcia właściwych organów, biur centralnych i służb łącznikowych oraz właściwych urzędników, tak aby zapewnić spójność między krajowymi środkami transpozycji dyrektyw Rady 2011/16/UE i 2003/48/WE, które zostały lub zostaną wprowadzone przez państwa członkowskie.

Dane statystyczne i informacje na temat stosowania umowy do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy przekazywane są Komisji Europejskiej przez Republikę Francuską (art. 4).

W kwestii rozstrzygania sporów przewidziano, co następuje:

- procedurę polubownego rozstrzygania sporów między właściwymi organami zainteresowanych państw członkowskich, w przypadku gdy wdrożenie lub interpretacja umowy stwarzają pewne trudności lub budzą wątpliwości w stosunkach między tymi właściwymi organami (art. 5). Komisja Europejska jest informowana o wynikach postępowania pojednawczego i sama informuje o nich pozostałe państwa członkowskie. Jeśli spór dotyczy kwestii związanych z interpretacją umowy, Komisja może wziąć udział w postępowaniu pojednawczym na wniosek zainteresowanych właściwych organów;

- w przypadku sporu między stronami umowy dotyczącego jej interpretacji lub stosowania strony spotykają się z Komisją Europejską przed ewentualnym wniesieniem sprawy do Trybunału Sprawiedliwości (art. 6). Trybunał jest jedynym sądem właściwym w kwestii rozstrzygania sporów.

Kwestie formalne dotyczące wejścia umowy w życie zawarto w art. 7.

Zgodnie z wytycznymi negocjacyjnymi art. 8 stanowi, że umowa zawarta zostaje na czas nieokreślony, umożliwiając stronom jej wypowiedzenie drogą dyplomatyczną.

2013/0270 (NLE)

Wniosek

DECYZJA RADY

w sprawie podpisania, w imieniu Unii Europejskiej, umowy między Unią Europejską a Republiką Francuską w sprawie stosowania do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy prawodawstwa unijnego dotyczącego opodatkowania dochodów z oszczędności i współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 113 i 115 w związku z art. 218 ust. 5 i art. 218 ust. 8 akapit drugi,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)       Zgodnie z decyzją 2010/718/UE Rady Europejskiej z dnia 29 października 2010 r. w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy[5] z dniem 1 stycznia 2012 r. wyspa Saint-Barthélemy przestała być regionem najbardziej oddalonym Unii i uzyskała status kraju lub terytorium zamorskiego, określony w części czwartej Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Republika Francuska zobowiązała się zawrzeć umowy, które są niezbędne, by ta zmiana statusu przebiegła bez uszczerbku dla interesów Unii, w celu zapewnienia m.in. stosowania mechanizmów dyrektyw 2011/16/UE[6] i 2003/48/WE[7] również do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy po zmianie jej statusu.

(2)       Na podstawie upoważnienia udzielonego przez Radę dnia 20 października 2011 r. Komisja prowadziła negocjacje z Republiką Francuską w sprawie umowy między Republiką Francuską, w imieniu wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy, a Unią Europejską w sprawie stosowania do tej wspólnoty prawodawstwa unijnego dotyczącego opodatkowania dochodów z oszczędności i współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania.

(3)       Umowa ta ma zapewnić stosowanie mechanizmów obu wymienionych dyrektyw, których celem jest walka z transgranicznymi oszustwami podatkowymi oraz unikaniem opodatkowania, do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy, pomimo zmiany jej statusu.

(4)       Umowa powinna zostać podpisana w imieniu Unii z zastrzeżeniem jej zawarcia w późniejszym terminie,

PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

W imieniu Unii niniejszym zatwierdza się podpisanie umowy między Unią Europejską a Republiką Francuską w sprawie stosowania do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy prawodawstwa unijnego dotyczącego opodatkowania dochodów z oszczędności i współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania, z zastrzeżeniem zawarcia tejże umowy.

Tekst umowy, która ma zostać podpisana, dołączono do niniejszej decyzji.

Artykuł 2

Sekretariat Generalny Rady ustanawia instrument przekazujący pełne uprawnienia do podpisania umowy, z zastrzeżeniem jej zawarcia, osobie wskazanej lub osobom wskazanym przez negocjatora tejże umowy.

Artykuł 3

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej przyjęcia.

Sporządzono w Brukseli dnia […] r.

                                                                       W imieniu Rady

                                                                       Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK

Umowa między Unią Europejską a Republiką Francuską w sprawie stosowania do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy prawodawstwa unijnego dotyczącego opodatkowania dochodów z oszczędności i współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania

UNIA EUROPEJSKA, reprezentowana przez Komisję Europejską,

i

REPUBLIKA FRANCUSKA, w imieniu wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy,

mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota terytorialna Saint-Barthélemy stanowi nieodłączną część Republiki Francuskiej, jednak od dnia 1 stycznia 2012 r. nie jest już częścią Unii Europejskiej, zgodnie z decyzją Rady Europejskiej 2010/718/UE z dnia 29 października 2010 w sprawie zmiany wobec Unii Europejskiej statusu wyspy Saint-Barthélemy[8].

(2) W celu dalszej ochrony interesów Unii, w szczególności walki z transgranicznymi oszustwami podatkowymi i unikaniem podatków, należy zagwarantować, że przepisy prawodawstwa Unii Europejskiej dotyczące współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania oraz opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek będą nadal miały zastosowanie do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy. Należy również zagwarantować, że akty zmieniające te przepisy będą miały zastosowanie do tej wspólnoty,

UZGADNIAJĄ, CO NASTĘPUJE:

Artykuł 1

Stosowanie dyrektyw 2011/16/UE i 2003/48/WE i powiązanych aktów

1. Republika Francuska i pozostałe państwa członkowskie stosują do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy dyrektywę 2011/16/UE oraz środki przyjęte w celu transpozycji tej dyrektywy.

2. Republika Francuska i pozostałe państwa członkowskie stosują do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy dyrektywę Rady 2003/48/WE oraz środki przyjęte w celu transpozycji tej dyrektywy.

3. Republika Francuska i pozostałe państwa członkowskie stosują do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy akty unijne przyjęte na podstawie dyrektyw, o których mowa w ust. 1 i 2.

4. Strony niniejszej umowy zaznaczają, że Komisja Europejska spełnia wobec wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy te same zadania, co zadania określone w dyrektywach 2011/16/UE i 2003/48/WE, jak również w innych związanych z tymi dyrektywami instrumentach prawnych przyjętych przez Radę, w celu ułatwienia współpracy administracyjnej między właściwymi organami państw członkowskich.

Artykuł 2

Mające zastosowanie wersje aktów unijnych, o których mowa w niniejszej umowie

Poczynione w niniejszej umowie odniesienia do dyrektyw 2011/16/UE i 2003/48/WE, a także do innych aktów unijnych, o których mowa w art. 1 ust. 3 i 4 umowy, należy odczytywać jako odniesienia do tych dyrektyw i aktów w wersji obowiązującej w danym momencie, z uwzględnieniem ewentualnych późniejszych aktów zmieniających.

Artykuł 3

Właściwe organy, centralne biura łącznikowe, służby łącznikowe i właściwi urzędnicy

Strony niniejszej umowy zaznaczają, że właściwe organy wyznaczone dyrektywą 2003/48/WE, a także właściwe organy, centralne biura łącznikowe, służby łącznikowe i właściwi urzędnicy wyznaczeni dyrektywą 2011/16/UE przez państwa członkowskie spełniają te same funkcje i mają te same kompetencje w celu stosowania przepisów tych dyrektyw do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy, zgodnie z art. 1 niniejszej umowy.

Artykuł 4

Kontrola

Republika Francuska przekazuje Komisji Europejskiej dane statystyczne i informacje na temat stosowania niniejszej umowy do wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy w tym samym zakresie, formie i terminach, co dane i informacje, które należy przekazywać na temat stosowania dyrektyw 2011/16/UE i 2003/48/WE do terytoriów francuskich, do których dyrektywy te mają zastosowanie.

Artykuł 5

Procedura polubownego rozstrzygania sporów między właściwymi organami

1. W przypadku gdy wdrożenie lub interpretacja niniejszej umowy stwarzają trudności lub budzą wątpliwości w stosunkach między właściwym organem wspólnoty terytorialnej Saint-Barthélemy a właściwym organem lub właściwymi organami państw członkowskich, organy te dążą do polubownego rozstrzygnięcia sporu. Informują one Komisję Europejską o wynikach postępowania pojednawczego, która informuje o nich następnie pozostałe państwa członkowskie.

2. Jeśli chodzi o kwestie związane z interpretacją umowy, Komisja Europejska może wziąć udział w postępowaniu pojednawczym na wniosek dowolnego właściwego organu, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 6

Rozstrzyganie sporów między stronami niniejszej umowy

1. W przypadku sporu między stronami umowy dotyczącego jej interpretacji lub stosowania strony spotykają się przed ewentualnym wniesieniem sprawy do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zgodnie z ust. 2.

2. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest jedyną instytucją właściwą do rozstrzygania sporów między stronami niniejszej umowy dotyczącymi jej stosowania lub interpretacji. Sprawę do Trybunału Sprawiedliwości wnosi jedna ze stron.

Artykuł 7

Wejście w życie

Umawiające się strony notyfikują się wzajemnie o zakończeniu właściwych im procedur niezbędnych do wejścia w życie niniejszej umowy, które ma miejsce w dniu następującym po dniu otrzymania drugiej notyfikacji.

Artykuł 8

Okres ważności i wypowiedzenie

Niniejszą umowę zawiera się na czas nieokreślony z możliwością jej wypowiedzenia przez jedną z umawiających się stron w formie pisemnego oświadczenia skierowanego do drugiej umawiającej się strony drogą dyplomatyczną. Niniejsza umowa wygasa dwanaście miesięcy po otrzymaniu oświadczenia o jej wypowiedzeniu.

Artykuł 9

Języki umowy

Niniejsza umowa jest sporządzona w dwóch egzemplarzach w językach: angielskim, bułgarskim, chorwackim, czeskim, duńskim, estońskim, fińskim, francuskim, greckim, hiszpańskim, litewskim, łotewskim, maltańskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim, rumuńskim, słowackim, słoweńskim, szwedzkim, węgierskim i włoskim, przy czym każdy z tych tekstów jest na równi autentyczny.

Sporządzono w… w dniu…

W imieniu Unii Europejskiej      W imieniu Republiki Francuskiej

[1]               Dyrektywa Rady 77/799/EWG z dnia 19 grudnia 1977 r. dotycząca wzajemnej pomocy właściwych władz państw członkowskich w dziedzinie podatków bezpośrednich (Dz.U. L 336 z 27.12.1977, str. 15).

[2]               Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG; Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1.

[3]               Dyrektywa Rady 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek, Dz.U. L 157 z 26.6.2003, s. 38.

[4]               Fakt ten nie przesądza o stanowisku państw członkowskich w Radzie w sprawie ewentualnej decyzji o przekazaniu Komisji uprawnień, w tym uprawnień wykonawczych.

[5]               Dz.U. L 325 z 9.12.2010, s. 4.

[6]               Dyrektywa Rady 2011/16/UE z dnia 15 lutego 2011 r. w sprawie współpracy administracyjnej w dziedzinie opodatkowania i uchylająca dyrektywę 77/799/EWG, Dz.U. L 64 z 11.3.2011, s. 1.

[7]               Dyrektywa Rady 2003/48/WE z dnia 3 czerwca 2003 r. w sprawie opodatkowania dochodów z oszczędności w formie wypłacanych odsetek, Dz.U. L 157 z 26.6.2003, s. 38.

[8]               Dz.U. L 325 z 9.12.2010, s. 4.