This document is an excerpt from the EUR-Lex website
Document 52013DC0373
Recommendation for a COUNCIL RECOMMENDATION on Romania’s 2013 national reform programme and delivering a Council opinion on Romania’s convergence programme for 2012-2016
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Rumunii z 2013 r. oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Rumunię programu konwergencji na lata 2012–2016
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Rumunii z 2013 r. oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Rumunię programu konwergencji na lata 2012–2016
/* COM/2013/0373 final - 2013/ () */
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Rumunii z 2013 r. oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez Rumunię programu konwergencji na lata 2012–2016 /* COM/2013/0373 final - 2013/ () */
Zalecenie ZALECENIE RADY w sprawie krajowego programu reform Rumunii z
2013 r.
oraz zawierające opinię Rady na temat przedstawionego przez
Rumunię programu konwergencji na lata 2012–2016 RADA UNII EUROPEJSKIEJ, uwzględniając Traktat o
funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 121 ust. 2 i
art. 148 ust. 4, uwzględniając rozporządzenie
Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru
pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych[1], w szczególności jego art.
9 ust. 2, uwzględniając zalecenie Komisji
Europejskiej[2], uwzględniając rezolucje Parlamentu
Europejskiego[3], uwzględniając konkluzje Rady
Europejskiej, uwzględniając opinię Komitetu
Zatrudnienia, po konsultacji z Komitetem Ekonomiczno-Finansowym, a także mając na uwadze, co
następuje: (1) W dniu 26 marca 2010 r. Rada
Europejska przyjęła wniosek Komisji dotyczący wprowadzenia nowej
strategii na rzecz wzrostu i zatrudnienia, zatytułowanej „Europa 2020”,
opartej na ściślejszej koordynacji polityki gospodarczej, która
skupiać się będzie na najważniejszych obszarach
wymagających podjęcia działań służących
pobudzeniu europejskiego potencjału w dziedzinie zrównoważonego
rozwoju i konkurencyjności. (2) W dniu 13 lipca 2010 r., na
podstawie wniosków Komisji, Rada przyjęła zalecenie w sprawie
ogólnych wytycznych polityk gospodarczych państw członkowskich i Unii
(na lata 2010–2014), a w dniu 21 października 2010 r. – decyzję
dotyczącą wytycznych w sprawie polityki zatrudnienia państw
członkowskich[4],
które razem stanowią „zintegrowane wytyczne”. Państwa
członkowskie zostały poproszone o uwzględnienie zintegrowanych
wytycznych w swojej krajowej polityce gospodarczej i polityce zatrudnienia. (3) W dniu 29 czerwca 2012 r.
szefowie państw i rządów przyjęli Pakt na rzecz wzrostu
gospodarczego i zatrudnienia, nakreślający spójne ramy działania
na poziomie krajowym, unijnym i w strefie euro z wykorzystaniem wszelkich
możliwych dźwigni, instrumentów i obszarów polityki. Podjęli oni
decyzje co do działań, które należy przedsięwziąć
w państwach członkowskich, i wyrazili przy tym pełną
gotowość do realizacji celów strategii „Europa 2020” oraz
wdrożenia zaleceń dla poszczególnych krajów. (4) W dniu 6 lipca 2012 r. Rada
przyjęła zalecenie w sprawie krajowego programu reform Rumunii z 2012
r. oraz wydała opinię na temat przedstawionego przez Rumunię
zaktualizowanego programu konwergencji na lata 2011-2015. (5) W dniu 28 listopada 2012 r.
Komisja przyjęła roczną analizę wzrostu gospodarczego[5], rozpoczynając tym samym
europejski semestr na rzecz koordynacji polityki gospodarczej w 2013 r.
Także w dniu 28 listopada 2012 r. Komisja, na podstawie
rozporządzenia (UE) nr 1176/2011, przyjęła sprawozdanie w ramach
mechanizmu ostrzegania[6],
w którym nie wskazała Rumunii jako jednego z państw
członkowskich, dla których przeprowadzona zostanie szczegółowa
analiza. (6) Dnia 14 marca 2012 r. Rada
Europejska zatwierdziła priorytety dotyczące zapewnienia
stabilności finansowej, konsolidacji fiskalnej i działań
wspierających wzrost gospodarczy. Rada Europejska podkreśliła
potrzebę kontynuacji zróżnicowanej konsolidacji fiskalnej
sprzyjającej wzrostowi gospodarczemu, przywrócenia gospodarce normalnych
warunków udzielania pożyczek, wspierania wzrostu i konkurencyjności,
rozwiązania problemu bezrobocia i społecznych skutków kryzysu, jak
również modernizacji administracji publicznej. (7) W dniu 30 kwietnia 2013 r.
Rumunia przedłożyła program konwergencji z 2013 r.,
obejmujący lata 2012–2016, oraz krajowy program reform z 2013 r. W celu
uwzględnienia powiązań między tymi dwoma programami poddano
je jednoczesnej ocenie. (8) Na podstawie oceny programu
konwergencji z 2013 r. zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 1466/97 Rada
jest zdania, że scenariusz makroekonomiczny będący podstawą
prognoz budżetowych przedstawionych w programie jest prawdopodobny i
zgodny z oceną przedstawioną w ostatniej prognozie Komisji
Europejskiej. Dzięki znacznym wysiłkom w zakresie konsolidacji,
zgodnie z zaleceniem Rady, Rumunia ograniczyła deficyt sektora instytucji
rządowych i samorządowych do poniżej 3 % w 2012 r. W programie
konwergencji wyznaczono średniookresowy cel budżetowy wynoszący
-1 % PKB (poprzednio -0,7 % PKB), co jest zgodne z wymogami paktu
stabilności i wzrostu. Celem strategii budżetowej nakreślonej w
programie jest osiągnięcie średniookresowego celu
budżetowego do 2014 r., co po dokonaniu przez Komisję ponownych
obliczeń na podstawie wspólnie uzgodnionej metodyki odpowiada
osiągnięciu średniookresowego celu budżetowego do 2015 r.
Pod względem strukturalnym wyniki w osiąganiu średniookresowego
celu budżetowego przekraczają 0,5 % PKB w 2013 r. i wynoszą
około 0,4 % w 2014 r. Wartość odniesienia dotycząca
wydatków została osiągnięta w okresie objętym programem.
Korekta jest skoncentrowana najbardziej w 2013 r. i obejmuje środki
zwiększające dochody, takie jak redukcja odliczeń podatkowych,
poprawa opodatkowania rolnictwa, wprowadzenie podatku od nadzwyczajnych zysków
w następstwie deregulacji cen gazu i nałożenie specjalnego
podatku na przesyłanie energii elektrycznej i gazu. Główne
zagrożenia dla programu konwergencji dotyczą dalszych możliwych
korekt finansowych związanych z wykorzystaniem funduszy UE, finansowania z
budżetu państwa projektów priorytetowych, ponownej akumulacji
zaległości płatniczych, szczególnie na szczeblu samorządów
lokalnych oraz umiarkowanych postępów w zakresie restrukturyzacji
przedsiębiorstw państwowych. Dług publiczny Rumunii jest
stosunkowo niski, w 2012 r. wynosił 37,8 % PKB. Według przewidywań
wzrośnie on do 38,6 % w 2014 r., ale będzie daleki od przekroczenia
progu 60 % PKB w okresie objętym programem. (9) W następstwie
złożonego przez Rumunię w dniu 17 lutego 2011 r. wniosku Komisja
Europejska i MFW wynegocjowały z władzami Rumunii zapobiegawczy
program dostosowań gospodarczych. W ramach pomocy zapobiegawczej UE
Rumunia podjęła się realizacji kompleksowego programu polityki
gospodarczej, w którym szczególny nacisk został położony na
środki reformy strukturalnej służące usprawnieniu
funkcjonowania rynku pracy i rynku produktowego oraz zwiększeniu
odporności i potencjału wzrostu rumuńskiej gospodarki.
Równocześnie program ten zapewnia kontynuację konsolidacji fiskalnej,
usprawnienie zarządzania finansami publicznymi i ich kontroli, a
także realizację reform w dziedzinie stabilności zewnętrznej,
polityki monetarnej, stabilności finansowej i polityki rynków finansowych.
W marcu 2013 r. Rumunia zwróciła się z wnioskiem o
przedłużenie programu MFW o trzy miesiące. Mimo że z
końcem marca 2013 r. wygasła możliwość korzystania z
funduszy w ramach programu UE, ostateczny przegląd programu zostanie
przeprowadzony do końca czerwca 2013 r. (10) Sytuacja budżetowa
Rumunii poprawia się: w 2012 r. deficyt budżetowy zmniejszył
się do poziomu poniżej 3 %, a w 2013 r. spodziewana jest dalsza
konsolidacja fiskalna. Istotnym wyzwaniem dla rumuńskiego systemu
podatkowego jest nieprzestrzeganie przepisów podatkowych, zwłaszcza w
zakresie podatku VAT i opodatkowania pracy. Podatki środowiskowe są
niższe od średniej UE. Dług publiczny Rumunii jest nadal niski,
w 2011 r. wyniósł 34,7 % PKB. Oczekuje się, że w 2014 r.
wzrośnie on do 38 %, ale nadal pozostanie poniżej progu 60 % PKB.
Choć w perspektywie krótko- i średnioterminowej Rumunii nie
zagrażają napięcia budżetowe, to takie umiarkowane ryzyko
występuje w perspektywie długoterminowej z powodu wydatków
związanych ze starzeniem się społeczeństwa. Istnieją
obawy dotyczące stabilności i adekwatności systemu emerytalnego
ze względu na niski odsetek osób zatrudnionych płacących
składki w stosunku do osób pobierających świadczenia emerytalne.
Rumunia jest obecnie jednym z dwóch państw członkowskich, które
jeszcze nie podjęły decyzji o zrównaniu wieku emerytalnego kobiet i
mężczyzn, a wskaźnik zatrudnienia osób w starszym wieku jest w
Rumunii znacznie niższy (41,4 % w 2012 r.) od średniej unijnej. (11) Sektor opieki zdrowotnej w
Rumunii charakteryzuje się znaczącymi nierównościami w
dostępie i jakości świadczonych usług. Przyczyną
takiego stanu rzeczy są między innymi nieefektywne wykorzystanie
zasobów oraz złe zarządzanie. Zapoczątkowano już reformy
mające na celu poprawę efektywności sektora opieki zdrowotnej,
lecz konieczne są dalsze działania. Opłacalność tego
systemu można by zwiększyć przez ograniczenie nadmiernego
korzystania z opieki szpitalnej oraz wzmocnienie podstawowej opieki zdrowotnej
i systemów skierowań. (12) W 2012 r. wskaźnik
zatrudnienia w Rumunii był nadal niski (63,8 %), choć odnotowano
niewielką poprawę w porównaniu z poprzednim rokiem (wzrost z 62,8 %).
Nadal trudny do osiągnięcia jest wyznaczony dla Rumunii cel strategii
„Europa 2020”, który zakłada, że w 2020 r. wskaźnik zatrudnienia
wyniesie 70 %. Wydajność pracy w Rumunii wciąż należy
do najniższych w UE. Jakość usług publicznej aktywizacji
zawodowej, poszukiwania pracy i przekwalifikowania zawodowego jest nadal
stosunkowo niska. Ograniczone zdolności administracyjne nie pozwalają
na skuteczną realizację aktywnej polityki rynku pracy za pomocą
wysokiej jakości zindywidualizowanych usług, ani na lepszą integrację
aktywnej i pasywnej polityki rynku pracy. Uczestnictwo osób dorosłych w
uczeniu się przez całe życie niezmiennie pozostaje na bardzo
niskim poziomie (1,6 % w 2011 r.), znacznie poniżej średniej UE (8,9
%). W 2012 r. wskaźnik zatrudnienia i współczynnik aktywności
zawodowej osób młodych w Rumunii należały do najniższych w
UE (odpowiednio: 23,9 % i 30,9 %), natomiast stopa bezrobocia wśród osób
młodych była wysoka i wynosiła 22,7 % w 2012 r. W Rumunii notuje
się wysoki i wciąż rosnący odsetek młodych ludzi,
którzy nie pracują, nie uczą się i nie biorą udziału w
żadnych szkoleniach (16,8% w 2012 r.). (13) Ograniczanie ubóstwa jest
wciąż poważnym wyzwaniem. Według danych z 2011 r. ubóstwo
lub wykluczenie społeczne zagraża 40,3 % ludności Rumunii, czyli
prawie dwukrotnie większemu odsetkowi niż średnio w UE, gdzie
wynosi on 24,2 %. Szczególnie narażone są dzieci (49,1 %). Wpływ
transferów socjalnych (z wyłączeniem emerytur) na ograniczanie
ubóstwa jest nadal znacząco mniejszy w porównaniu ze skutecznością
takich transferów w UE, zarówno w odniesieniu do całej ludności (23,7
% w Rumunii w porównaniu z 37,5 % w UE w 2011 r.), jak i dzieci (22 % w
porównaniu z 42,8 % w UE). Niski odsetek osób korzystających ze
świadczeń społecznych, ich niewielki zakres i niedostateczna
adekwatność obniżają skuteczność
świadczeń społecznych w ograniczaniu ubóstwa. W dziedzinie
pomocy społecznej w 2012 r. przyjęto szereg aktów prawnych w ramach
działań następczych związanych z reformą z 2011 r.
Przyjęcie dalszych przepisów byłoby ważnym krokiem na drodze do
dokończenia realizacji reformy. Wzmocnić można by jednak
powiązanie ze środkami aktywizacji zawodowej. W 2012 r.
rozpoczęto wdrażanie krajowej strategii integracji Romów, ale jej
dotychczasowe wyniki są umiarkowane. Do skutecznej realizacji tej
strategii, w tym podziału środków, niezbędna jest lepsza
koordynacja między zainteresowanymi podmiotami. (14) Ustawa o szkolnictwie z 2011
r., która stanowi poważną reformę wytyczającą
długoterminowy plan podnoszenia jakości edukacji na wszystkich
poziomach, nie jest jeszcze w pełni operacyjna. Aby udała się
realizacja reformy systemu edukacji, trzeba będzie przeznaczyć
niezbędne zasoby finansowe i ludzkie na zbudowanie zdolności administracyjnych
i kształtowanie polityki. Dla Rumunii podniesienie jakości systemu
kształcenia i szkolenia jest poważnym wyzwaniem. Istotnym problemem
jest wczesne kończenie nauki; w 2012 r. odsetek osób przedwcześnie
kończących naukę wynosił 17,3 %, znacznie powyżej
średniej UE równej 13,5 % oraz poziomu 11,3 % obranego za cel krajowy.
Problemy te utrzymują się przede wszystkim na obszarach wiejskich i
oddalonych oraz w społeczności Romów. Rumunii brakuje też
odpowiedniego mechanizmu gromadzenia danych na temat wczesnego kończenia
nauki. W tym względzie pomocna powinna być kompleksowa strategia,
która ma zostać przyjęta jeszcze w tym roku. Problematyczny jest
też dostęp do dobrej jakości i przystępnej cenowo wczesnej
edukacji oraz opieki nad dziećmi. Dużą część
programów kształcenia zawodowego i szkolnictwa wyższego cechuje
niedopasowanie umiejętności do potrzeb rynku pracy, przy czym
szczególnym problemem jest niski poziom umiejętności zawodowych.
Wysoka stopa bezrobocia wśród absolwentów wyższych uczelni oraz
odsetek pracowników posiadających nadmierne kwalifikacje powoduje, że
dostosowanie szkolnictwa wyższego do rynku pracy jest zadaniem
priorytetowym. Pozytywne choć następujące wolno postępy
odnotowano w przechodzeniu od instytucjonalnej do alternatywnej opieki nad
dziećmi pozbawionych opieki rodziców, niemniej jednak potrzebne są
dalsze wysiłki w tym zakresie. (15) Zasadniczym problemem Rumunii
są słabe zdolności administracyjne. Administrację
publiczną charakteryzują niespójne ramy prawne, częste uciekanie
się do rozporządzeń nadzwyczajnych, niski poziom współpracy
między ministerstwami oraz nadmierna biurokracja. Do jej
słabości należy także niedostatek umiejętności,
brak przejrzystości w rekrutacji pracowników oraz częste rotacje na
stanowiskach kierowniczych. Słabe zdolności administracyjne
przyczyniają się do niskiego wykorzystania funduszy unijnych. Rumunii
wiele brakowało do osiągnięcia docelowego poziomu wykorzystania
funduszy na koniec 2012 r. uzgodnionego w ramach programu pomocy finansowej UE.
Całkowite wykorzystanie funduszy na koniec 2012 r. wyniosło 5,53 mld
EUR lub 20,2 % wszystkich dostępnych środków z funduszy
strukturalnych, spójnościowych i przeznaczonych na rolnictwo. To o 2,47
mld EUR mniej od zakładanego celu programowego na koniec 2012 r.
wynoszącego 8 mld EUR. Współczynnik wykorzystania funduszy
strukturalnych i spójnościowych jest jeszcze niższy, na koniec marca
2013 r. wyniósł 13 %. Wykorzystanie funduszy unijnych zostało
wstrzymane przez większość drugiej połowy 2012 r. po tym,
jak krajowi i europejscy audytorzy odkryli szereg niedociągnięć
w systemach zarządzania i kontroli oraz w zamówieniach publicznych.
Istnieje duże ryzyko, że znaczna część funduszy
strukturalnych i spójnościowych zostanie umorzona w 2013 r. (16) Rumunię czeka wiele
wyzwań związanych z konkurencyjnością gospodarczą,
bowiem wydajność rumuńskiego przemysłu i usług jest
wciąż niska. Główne problemy to słabe otoczenie biznesowe i
zbyt małe wsparcie dla badań i rozwoju (R&D). Usprawnienia
dotyczące otoczenia biznesowego powinny być włączone w
szerszą, spójną strategię administracji elektronicznej,
promującą kulturę przejrzystości i pewności prawa oraz
zapewniającą lepszą jakość usług publicznych
online. Rumunia powinna też podjąć działania na rzecz
ułatwienia dostępu do finansowania oraz zmniejszenia
obciążeń administracyjnych dla MŚP. Nakłady na badania
i rozwój są wyjątkowo niskie (0,48 % w 2011 r.), a
skuteczność i wydajność inwestycji powinna zostać
znacząco usprawniona. Podmioty inwestujące w badania i rozwój powinny
dawać pierwszeństwo rodzajom działalności, które mają
potencjał przyciągania prywatnych inwestycji. Rumunia powinna
też wzmocnić ramy praw własności intelektualnej, aby
zwiększyć komercyjne wykorzystanie wyników prac badawczych. (17) Rumunia
charakteryzuje się niskim poziomem konkurencyjności i
efektywności w przemyśle energetycznym i transportowym. Dużym
problemem jest nieefektywność i nieprzejrzyste zarządzanie
przedsiębiorstw państwowych w tych sektorach. Zwiększanie
efektywności energetycznej budynków mieszkalnych, systemu
ciepłowniczego, przemysłu i transportu to kolejne ważne
wyzwania. Rumunia jest trzecią w kolejności najbardziej
energochłonną gospodarką w UE, jej
energochłonność jest 2,5 razy wyższa od średniej
unijnej. Rumunia zajmuje też trzecie miejsce pod względem emisji
dwutlenku węgla w UE. Budynki mieszkalne w Rumunii zużywają
osiem razy więcej energii niż wynosi średnia dla UE-15, z powodu
nieefektywnego systemu ciepłowniczego oraz braku odpowiedniej izolacji
budynków. Integracja rumuńskich rynków energii elektrycznej i gazu z
rynkami UE jest jeszcze niekompletna i nadal konieczne jest korzystanie z
gazociągów transgranicznych. (18) W ramach europejskiego
semestru Komisja przeprowadziła wszechstronną analizę
rumuńskiej polityki gospodarczej. Komisja dokonała oceny programu
konwergencji i krajowego programu reform. Wzięła pod uwagę nie
tylko ich znaczenie dla zrównoważonego charakteru polityki fiskalnej i
polityki społeczno-gospodarczej w Rumunii, ale także stopień
poszanowania przepisów oraz wytycznych UE, ze względu na
konieczność wzmocnienia całościowego zarządzania
gospodarczego w Unii Europejskiej poprzez wnoszenie na poziomie UE wkładu
w przyszłe decyzje krajowe. Zalecenia Komisji w ramach europejskiego
semestru zostały przedstawione poniżej w pkt 1–8. (19) W świetle tej oceny Rada
przeanalizowała program konwergencji Rumunii, a jej opinia[7] znalazła odzwierciedlenie
zwłaszcza w pkt 1 niniejszego zalecenia, NINIEJSZYM ZALECA Rumunii podjęcie
w latach 2013-2014 działań mających na celu: 1. Zakończenie programu
pomocy finansowej UE/MFW. 2. Zapewnienie sprzyjającej
wzrostowi konsolidacji fiskalnej oraz planowe wdrożenie strategii
budżetowej na 2013 r. i kolejne lata, gwarantując w ten sposób
osiągnięcie do 2015 r. średniookresowego celu budżetowego.
Usprawnienie poboru podatków przez wdrożenie kompleksowej strategii na
rzecz przestrzegania przepisów podatkowych, a także zwalczanie pracy
nierejestrowanej. Ponadto szukanie sposobów na zwiększenie
zależności od podatków środowiskowych. Zrównanie wieku
emerytalnego mężczyzn i kobiet oraz wspieranie reformy emerytalnej
przez promowanie zdolności do zatrudnienia osób w starszym wieku. 3. Przeprowadzenie reformy
sektora opieki zdrowotnej w celu zwiększenia jego efektywności,
jakości i dostępności, szczególnie dla osób w niekorzystnej
sytuacji oraz społeczności izolowanych i mieszkających na
odległych terenach. Ograniczenie nadmiernego korzystania z opieki
szpitalnej, między innymi przez wzmacnianie systemu opieki ambulatoryjnej.
4. Poprawę uczestnictwa w
rynku pracy oraz zdolności do zatrudnienia i wydajności siły
roboczej w drodze przeglądu i wzmocnienia aktywnej polityki rynku pracy,
zapewnienie szkoleń i zindywidualizowanych usług oraz propagowanie
uczenia się przez całe życie. Zwiększenie zdolności krajowego
urzędu pośrednictwa pracy do poprawy jakości i zakresu jej
usług. W celu zwalczania bezrobocia osób młodych – terminowe
wdrożenie krajowego planu na rzecz zatrudnienia młodzieży, w tym
za pośrednictwem gwarancji dla młodzieży. W celu ograniczenia ubóstwa
– poprawę skuteczności i efektywności transferów socjalnych ze
szczególnym uwzględnieniem dzieci. Dokończenie realizacji reformy
pomocy społecznej przez przyjęcie odpowiednich przepisów prawa i
wzmocnienie ich powiązań ze środkami aktywizacji zawodowej.
Zapewnienie konkretnych wyników realizacji krajowej strategii integracji Romów. 5. Przyspieszenie reformy
systemu edukacji, w tym budowanie zdolności administracyjnych na szczeblu
centralnym i lokalnym, a także ocenę skutków tej reformy.
Wzmożenie prac nad reformą kształcenia i szkolenia zawodowego.
Dalsze dostosowanie szkolnictwa wyższego do potrzeb rynku pracy oraz
poprawę dostępu do rynku pracy dla osób w niekorzystnej sytuacji.
Wdrożenie krajowej strategii w sprawie wczesnego kończenia nauki,
kładącej nacisk na lepszy dostęp do wysokiej jakości
wczesnej edukacji, w tym dla dzieci romskich. Przyspieszenie przechodzenia od
instytucjonalnej do alternatywnej opieki nad dziećmi pozbawionymi opieki
rodziców. 6. Usprawnienie zarządzania
i podnoszenie jakości w instytucjach i administracji publicznej, w
szczególności przez poprawę zdolności do planowania
strategicznego i budżetowego, zwiększenie profesjonalizmu
służby publicznej za pomocą lepszego zarządzania zasobami
ludzkimi, a także wzmocnienie mechanizmów koordynacji między
poszczególnymi poziomami administracji rządowej. Istotną poprawę
jakości uregulowań prawnych za pomocą ocen skutków i
systematycznych ocen. Zwiększenie starań o przyspieszenie wykorzystania
funduszy unijnych, w szczególności przez wzmocnienie systemów
zarządzania i kontroli oraz usprawnienie zamówień publicznych. 7. Usprawnienie i uproszczenie
otoczenia biznesowego, w szczególności przez ograniczenie
obciążeń administracyjnych spoczywających na MŚP oraz
wdrożenie spójnej strategii administracji elektronicznej. Ułatwienie
i dywersyfikację dostępu do finansowania dla MŚP. Zapewnienie
ściślejszych powiązań między sektorami badań,
innowacji i przemysłu, w szczególności dając pierwszeństwo
tym rodzajom działalności, które mają potencjał przyciągania
prywatnych inwestycji. Wzmożenie działań na rzecz poprawy
jakości, niezależności i efektywności systemu sądowego
w rozstrzyganiu spraw oraz skuteczniejsze zwalczanie korupcji. 8. Promowanie
konkurencyjności i efektywności sektorów sieciowych przez zapewnienie
niezależności i zdolności krajowych organów regulacyjnych oraz
kontynuację reformy ładu korporacyjnego przedsiębiorstw
państwowych w sektorach energii i transportu. Przyjęcie kompleksowego
długoterminowego planu w dziedzinie transportu oraz poprawę
infrastruktury w zakresie sieci szerokopasmowych. Dalsze znoszenie regulowanych
cen gazu i energii elektrycznej oraz poprawę efektywności
energetycznej. Usprawnienie transgranicznej integracji sieci energetycznych
oraz przyspieszenie realizacji projektów w zakresie gazowych
połączeń międzysystemowych. Sporządzono w Brukseli dnia […] r. W
imieniu Rady Przewodniczący [1] Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1. [2] COM(2013) 373 final. [3] P7_TA(2013)0052 i P7_TA(2013)0053. [4] Decyzja Rady 2013/208/UE z dnia 22 kwietnia 2013 r. [5] COM(2012) 750 final. [6] COM(2012) 751 final. [7] Na podstawie art. 9 ust. 2 rozporządzenia Rady (WE)
nr 1466/97.