52010PC0815

[pic] | KOMISJA EUROPEJSKA |

Bruksela, dnia 22.12.2010

KOM(2010) 815 wersja ostateczna

2010/0395 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie reguł finansowych mających zastosowanie do budżetu rocznego Unii

UZASADNIENIE

KONTEKST WNIOSKU

W niniejszym wniosku uwzględnia się najnowszy rozwój sytuacji ustawodawczej i politycznej w zakresie rozporządzenia finansowego (zwanego dalej „RF”[1]).

1. Ze względu na jasność prawną oraz aby ułatwić przebieg negocjacji między Parlamentem Europejskim i Radą (zwanymi dalej „władzą prawodawczą”), łączy on i zastępuje dwa wcześniejsze wnioski Komisji dotyczące rewizji RF jako jeden tekst w standardowym formacie ustawodawczym (bez stosowania techniki przekształcenia). Wspomniane dwa wnioski dotyczyły przeprowadzanej co trzy lata rewizji rozporządzenia finansowego (COM (2010) 260 wersja ostateczna) – ze szczególnym uwzględnieniem głębokiej potrzeby zrewidowania mechanizmów wykonywania budżetu w kontekście obecnej sytuacji ekonomicznej oraz w świetle przyszłych zadań politycznych – oraz rewizji RF mającej na celu uzgodnienie go z traktatem lizbońskim (COM (2010) 71 wersja ostateczna), z uwzględnieniem obowiązków państw członkowskich dotyczących kontroli wewnętrznej i audytu oraz wynikającej stąd odpowiedzialności w zakresie zarządzania dzielonego. W związku z powyższym wycofuje się oba wcześniejsze wnioski (COM (2010) 260 wersja ostateczna i COM (2010) 71 wersja ostateczna).

2. Do niniejszego wniosku włączono także zmiany w RF wynikające z przyjęcia rozporządzenia nr 1081/2010 dotyczącego utworzenia Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (zwanej dalej „ESDZ”)[2].

1.1. Procedura

W związku z wejściem w życie traktatu lizbońskiego rewizję RF należy przeprowadzić zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą, o której mowa w art. 322 TFUE. Aby umożliwić władzy prawodawczej ogólny ogląd zaproponowanych zmian, w jednym pakiecie z RF przedstawia się przepisy wykonawcze do rozporządzenia finansowego (zwane dalej PW[3]) jako dokument roboczy służb Komisji. PW, zawierające bardziej szczegółowe przepisy uzupełniające RF, będą przyjęte na podstawie przekazanych uprawnień Komisji zgodnie z art. 290 TFUE.

W niniejszym wniosku nie wprowadzono żadnych zmian merytorycznych w stosunku do dwóch wcześniejszych wniosków, o których mowa w pkt 1 powyżej. W związku z tym dokument roboczy służb Komisji dotyczący przepisów wykonawczych do RF (SEC (2010)), który został przedstawiony przez Komisję wraz z dokonywaną co trzy lata rewizją, zachowuje w pełni swoją ważność.

1.2. Harmonogram

Należy pamiętać, że jednocześnie z niniejszą rewizją RF toczą się przygotowania do programów obejmujących okres po roku 2013. W tym właśnie szerszym kontekście należy ją rozpatrywać. Dlatego też ważne jest, aby wszyscy zainteresowani uczestnicy procesu prawodawczego, szczególnie Parlament Europejski i Rada, realizowali ambitny harmonogram niniejszej rewizji oraz porozumieli się co do potrzeby zapewnienia spójności między przepisami finansowymi zapisanymi w RF i treścią sektorowych aktów podstawowych. Aby tak się stało, powinni oni dążyć do porozumienia w sprawie pakietu (rozporządzenia finansowego i przepisów wykonawczych), tak aby mógł on wejść w życie dnia 1.1.2012 r. Jest to bardzo ambitny termin, jeśli uwzględni się ograniczenia wynikające ze zwykłej procedury ustawodawczej.

CEL WNIOSKU

Budżet jest jednym z najważniejszych instrumentów realizacji polityk UE. W roku 2011 na polityki UE służące Unii i jej obywatelom planuje się przeznaczyć ponad 126 mld EUR. W obecnej sytuacji gospodarczej jeszcze ważniejsze niż zwykle jest to, aby mechanizmy wykonania budżetu działały jak najefektywniej i ułatwiały realizację polityk UE, jednocześnie zapewniając należyte traktowanie pieniędzy europejskich podatników. Jest szczególnie ważne, aby mechanizmy te były proste i przejrzyste (przede wszystkim dla końcowych odbiorców środków UE), aby umożliwiały pozyskiwanie zasobów spoza budżetu UE , a jednocześnie zwiększyły rozliczalność Komisji z wykonania budżetu na podstawie art. 317 TFUE.

RF zawiera wszystkie reguły i zasady regulujące wykonanie budżetu. Ma ono charakter horyzontalny, jako że stosuje się je we wszystkich obszarach wydatków i do wszystkich dochodów.

2.1. Podstawa przeprowadzenia niniejszej rewizji

RF powinno zawierać tylko najważniejsze zasady (RF, tytuł II) oraz podstawowe reguły zarządzania budżetem i finansami, podczas gdy szczegóły powinny zostać określone w PW oraz prawie miękkim, np. w wewnętrznych wytycznych. Wspomniane zasady muszą być przestrzegane we wszystkich aktach ustawodawczych[4] i przez wszystkie instytucje. Powinny być stabilne, a wszelkie odstępstwa od nich należy ograniczyć do ścisłego minimum.

Jeśli chodzi o treść rozporządzenia, powinno się zachować najważniejsze elementy reform finansowych, a przede wszystkim: rolę podmiotów działań finansowych, znaczenie decyzji o finansowaniu przyjmowanych przez kolegium komisarzy w odniesieniu do wydatków operacyjnych, integrację kontroli w służbach operacyjnych, funkcję audytu wewnętrznego, budżetowanie zadaniowe oraz modernizację zasad rachunkowości i podstawowych reguł mających zastosowanie do dotacji. Reguły dotyczące zamówień powinny pozostać zgodne z dyrektywami dotyczącymi zamówień.

Trzeba ponadto pamiętać, że nie wszystkie problemy ze stosowaniem przepisów wymagają zmian w RF. W ogromnej większości przypadków trudności przywołane podczas konsultacji publicznych nie biorą się z rozporządzenia finansowego lub mogłyby zostać rozwiązane w drodze interpretacji jego przepisów. Źródłem problemów są również rozporządzenia sektorowe, które ze względu na swoją szczegółowość i złożoność znacznie zwiększają ryzyko błędu lub niewłaściwej interpretacji.

Jeśli chodzi o metody, wszelkie zmiany merytoryczne oceniono pod względem następujących kryteriów:

- zmniejszenie obciążeń administracyjnych beneficjentów, wykonawców i partnerów wykonawczych;

- ułatwianie, w miarę możliwości, uzyskiwania dodatkowego efektu dzięki środkom budżetowym;

- ułatwianie Komisji wypełniania jej zobowiązania, wynikającego z art. 317 Traktatu, do wykonania budżetu i osiągnięcia celów polityki poprzez ulepszenie instrumentów służących temu wykonaniu oraz uproszczenie zasad i procedur;

- zapewnienie należytego zarządzania finansami i ochrona interesów finansowych Unii przed nadużyciami finansowymi i innymi działaniami niezgodnymi z prawem[5].

2.2. POTRZEBA REFORMY

Reforma jest konieczna w celu dostosowania reguł finansowych do nowych wymogów dotyczących wykonywania budżetu (współfinansowanie z innymi darczyńcami, specjalne instrumenty finansowe, partnerstwa publiczno-prywatne) lub też z uwagi na przypadki, gdy podstawowe zasady powodują nieproporcjonalne obciążenia (odsetki od płatności zaliczkowych) lub mogą nadmiernie zakłócić efektywność (zakaz wykonywania budżetu poprzez organy sektora prywatnego). Konieczne jest również ułatwienie procedur przyznawania dotacji i udzielania zamówień o niskiej wartości.

Nowa procedura mająca zastosowanie do PW, zgodnie z traktatem lizbońskim, powinna ponadto doprowadzić do nowego powiązania RF i PW, narzucając kompleksowy przegląd całego zestawu reguł finansowych. W tym względzie niektóre przepisy PW, obecnie określające wyjątki lub odstępstwa od przepisów RF, powinny zostać wprowadzone do samego RF, a PW powinno się ograniczyć do szczegółów technicznych i zasad wykonania[6].

W tym kontekście Komisja postawiła swemu wnioskowi następujące cele:

- wprowadzić większą elastyczność w wykonywaniu zasad budżetowych, co powinno służyć lepszemu zaspokajaniu potrzeb operacyjnych oraz zmniejszyć niepotrzebne obciążenia administracyjne dla odbiorców środków Unii;

- poprawić stosunki z partnerami wykonawczymi, którym Komisja powierza zarządzanie programami lub częścią programowania (projekty), przede wszystkim uwzględniając charakter danego partnera wykonawczego (państwa członkowskie, agencje, EBI, podmioty publiczne i prywatne itp.) i związane z tym ryzyko finansowe (proporcjonalność);

- przejść, w systemie dotacji, z zarządzania opartego na rzeczywistych kosztach (nakładach) na system oparty na wynikach (rezultatach) w celu lepszego wypełniania celów polityki i znacznego uproszczenia wymogów proceduralnych i dotyczących dokumentacji z korzyścią dla beneficjentów, a także ułatwić korzystanie z płatności ryczałtowych;

- zapewnić należyte zarządzanie finansami, zostawiając jednocześnie urzędnikom zatwierdzającym wystarczającą swobodę, tak aby mogli dostosować środki do swoich ograniczeń operacyjnych i napotykanego ryzyka finansowego;

- unowocześnić system zarządzania ryzykiem i system środków kontroli, tak aby były one bardziej proporcjonalne w stosunku do prawdopodobieństwa błędu i związanych z tym kosztów.

2.3. UZGODNIENIE Z TRAKTATEM LIZBOńSKIM

Po raz pierwszy od kilku dziesięcioleci traktat lizboński (Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej – TFUE), który wszedł w życie dnia 1 grudnia 2009 r., określa istotne zmiany w kwestiach budżetowych i finansowych. Zmiany te powinny znaleźć odzwierciedlenie w rozporządzeniu finansowym. Dotyczą one w szczególności:

- wprowadzenia wieloletnich ram finansowych do Traktatu oraz ich powiązania z coroczną procedurą budżetową: w tym kontekście, w związku z włączeniem wieloletnich ram finansowych do postanowień TFUE, należy wprowadzić do rozporządzenia finansowego pewne postanowienia porozumienia międzyinstytucjonalnego (PMI) w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami;

- nowej corocznej procedury budżetowej oraz zniesienia rozróżnienia na wydatki obowiązkowe i nieobowiązkowe, co ma wpływ na przepisy dotyczące przesunięć środków i dwunastych części środków tymczasowych;

- nowych przepisów wprowadzonych w art. 317 TFUE, dotyczących obowiązków kontroli i audytu państw członkowskich w zakresie wykonania budżetu, oraz punktu 44 porozumienia międzyinstytucjonalnego (PMI) w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami (bardziej szczegółowe informacje można znaleźć w pkt 4.3.1).

Niniejszy wniosek pozwala również na poprawienie treści rozporządzenia finansowego zgodnie z traktatem lizbońskim poprzez dostosowania techniczne oraz skreślenie nieaktualnych przepisów.

WYNIKI KONSULTACJI Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI

Niniejszy wniosek oparto na wynikach konsultacji publicznych z dnia 19 października 2009 r.[7], w wyniku których otrzymano 235 uwag od różnych zainteresowanych podmiotów wykonujących lub otrzymujących środki finansowe Unii, takich jak obywatele, podmioty publiczne i prywatne oraz regionalne i krajowe organy administracji. Ma on w szczególności na celu rozwiązanie największego problemu zgłaszanego podczas konsultacji publicznych, tj. nadmiernych obciążeń administracyjnych nakładanych na odbiorców środków finansowych Unii.

Komisja oparła się również na doświadczeniach swoich służb operacyjnych, które brały udział w szeroko zakrojonych konsultacjach wewnętrznych, i wnioskach wyciągniętych z poprzednich rewizji.

SZCZEGÓŁOWY KONTEKST WNIOSKU

Niniejsza rewizja ma trzy główne cele .

4.1. Uproszczenie

Aby uprościć procedury udzielania dotacji i zacząć stosować podejście bardziej ukierunkowane na wyniki, Komisja proponuje ułatwienie korzystania z płatności ryczałtowych i innych instrumentów , dzięki czemu będzie mogła ona racjonalnie z wyprzedzeniem ocenić i określić kwotę konieczną do realizacji projektu. W przyszłości dotacje byłyby w większości przypadków wypłacane na podstawie takiej oceny ex ante , w oparciu o dowody zrealizowania projektu.

Komisja proponuje ponadto rewizję reguł dotyczących odsetek od zaliczek. Obecne RF nakłada nadmierne obciążenia administracyjne na beneficjentów dotacji, wymagając od nich otwarcia osobnego rachunku bankowego w celu zwrotu odsetek od otrzymanych środków. W praktyce są to często bardzo niewielkie kwoty. Komisja proponuje zastosowanie innego podejścia: co do zasady odsetki od zaliczek nie byłyby należne Unii, chyba że umowa o udzieleniu dotacji, z uwagi na proporcjonalność (np. duża wysokość dotacji) i należyte zarządzanie finansami, stanowiłaby, że odsetki muszą zostać zainwestowane w projekt lub odzyskane.

Jeśli chodzi o przepisy o zamówieniach , w celu uproszczenia zasad zmieniono przepisy dotyczące gwarancji bankowych wymaganych od wykonawcy oraz procedury udzielania zamówień o niskiej wartości.

4.2. Osiąganie lepszych wyników z wykorzystaniem ograniczonych zasobów (efekt dźwigni)

Komisja dostrzega potrzebę zwiększenia efektu dźwigni, jaki wywołuje uruchomienie środków unijnych, w związku z dwoma aspektami obecnej sytuacji politycznej: wytycznymi politycznymi, określonymi w 2009 r. przez przewodniczącego Barroso na okres swej drugiej kadencji, w których zaproponował on maksymalne zwiększenie inwestycji oraz opracowanie innowacyjnych instrumentów finansowych, a także ograniczeniami budżetowymi, zarówno w Unii, jak i w państwach członkowskich, które będą miały wpływ na negocjacje w sprawie przyszłych wieloletnich ram finansowych (obejmujących okres po roku 2013).

W celu zwiększenia efektu dźwigni, jaki daje uruchomienie środków finansowych Unii, proponuje się wykorzystanie szeregu instrumentów, w tym:

- łączenie środków w obszarze stosunków zewnętrznych: zmienione reguły dotyczące zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel oraz utworzenie funduszy powierniczych UE wspólnie umożliwią łączenie środków pochodzących z wielu różnych źródeł (państw członkowskich, budżetu Unii, państw trzecich);

- efekt synergii ze środkami własnymi EBI: wniosek ma na celu pobudzenie systematycznego korzystania z instrumentów mieszanych (funduszy UE/funduszy EBI z przeznaczeniem na kapitał podwyższonego ryzyka, funduszy gwarancyjnych, pożyczek długoterminowych), które uwzględniają status „uprzywilejowanego partnera”, jaki uzyskał EBI dzięki Traktatowi UE, oraz jego wkład w umacnianie rynku wewnętrznego;

- efekt synergii ze środkami prywatnymi i partnerstwami publiczno-prywatnymi (PPP) : Komisja proponuje ułatwienie tworzenia PPP albo poprzez zwykłe przekazywanie przez Komisję zadań podmiotowi prywatnemu, który pozytywnie przejdzie kontrolę ex ante (badanie zdolności do zarządzania środkami publicznymi zgodnie ze standardami należytego zarządzania finansami), albo poprzez akt podstawowy powierzający publicznemu organowi UE realizację PPP, w ramach „lekkiego” rozporządzenia ramowego;

- efekt dźwigni wynikający z nagród przyznawanych w sektorze B+R : w oparciu o pozytywne doświadczenia zagraniczne Komisja proponuje doprecyzowanie reguł dotyczących przyznawania nagród, które w przyszłości mogą być w większym stopniu wykorzystywane do przyciągania prywatnych inwestycji do sektora B+R.

4.3. Zwiększenie rozliczalności: odpowiedzialność partnerów wykonawczych i „dopuszczalne ryzyko błędu”

4.3.1. Zmiany różnych metod wykonawczych

Wniosek ma na celu uproszczenie różnych metod wykonawczych (bezpośredniego/pośredniego zarządzania scentralizowanego, zarządzania dzielonego, zdecentralizowanego i wspólnego), tak aby reguły mające zastosowanie do różnych metod stały się bardziej spójne oraz aby zwiększyć rozliczalność partnerów wykonawczych celem wsparcia Komisji w wykonywaniu jej obowiązków wynikających z Traktatu.

Komisja proponuje zestaw wspólnych zasad , które będą miały zastosowanie we wszystkich przypadkach zarządzania pośredniego, tj. zawsze wtedy, gdy Komisja powierza wykonywanie budżetu Unii osobom trzecim. Zasady te (które mogą być uzupełnione przepisami sektorowymi) są następujące:

- weryfikacja ex ante zdolności do zarządzania środkami UE z należytym uwzględnieniem specyficznego ryzyka danych działań (elastyczność i proporcjonalność);

- obowiązki w zakresie zarządzania, kontroli i audytu (należyte zarządzanie finansami);

- jednolita struktura odpowiedzialności, utworzona przede wszystkim poprzez wprowadzenie corocznych poświadczeń wiarygodności dotyczących zarządzania, podpisywanych przez partnerów wykonawczych Komisji, oraz regularne rozliczenia rachunków.

Państwa członkowskie są najważniejszym partnerem Komisji i mają do odegrania kluczową rolę w wykonaniu budżetu (ar. 317 ust. 5 TFUE). Fakt ten uwzględniono zarówno w obecnym RF, jak i we wniosku Komisji, określając szczegółowe reguły odzwierciedlające wyżej wspomniane wspólne zasady.

Propozycje w zakresie zarządzania dzielonego opierają się na już istniejących podstawach, które okazały się skuteczne w tym obszarze. Na podstawie art. 317 TFUE, zgodnie z którym RF powinno przewidywać obowiązki kontroli i audytu państw członkowskich w zakresie wykonania budżetu oraz wynikającą z nich odpowiedzialność, we wniosku określa się najważniejsze funkcje, jakie muszą spełniać systemy zarządzania i kontroli w ramach zarządzania dzielonego. Państwa członkowskie dysponują stosunkowo dużą elastycznością w organizowaniu swoich istniejących struktur administracyjnych w odniesieniu do tych funkcji.

4.3.2. Wprowadzenie pojęcia „dopuszczalnego ryzyka błędu”

Do tej pory wskaźnikiem stosowanym do pomiaru zarządzania ryzykiem przez Komisję był standardowy próg istotności w wysokości 2 %, stosowany przez Trybunał Obrachunkowy do całości budżetu bez względu na ryzyko i koszty kontroli występujące w każdym obszarze polityki. W celu uzyskania bardziej odpowiedniego narzędzia pomiaru zarządzania ryzykiem przez Komisję proponuje ona, aby o poziomie dopuszczalnego ryzyka błędu dla każdego obszaru polityki decydowały Rada i Parlament Europejski na wniosek Komisji w sprawie oceny kosztów i korzyści kontroli.

Poziom dopuszczalnego ryzyka błędu określany dla każdego obszaru polityki byłby dla Komisji przydatnym narzędziem do wykorzystania ex ante w celu dostosowania sposobu zarządzania programami z uwzględnieniem ryzyka występującego w konkretnym przypadku. Nie koliduje on z systemami kontroli ani środkami naprawczymi stosowanymi w przypadku wykrytych błędów. Dopuszczalne ryzyko błędu nie oznaczałoby stosowania różnych poziomów ryzyka błędu w odniesieniu do różnych państw członkowskich; miałby on zastosowanie do całego obszaru polityki na poziomie Unii.

2010/0395 (COD)

Wniosek

ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie reguł finansowych mających zastosowanie do budżetu rocznego Unii

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 322, w związku z Traktatem ustanawiającym Europejską Wspólnotę Energii Atomowej, a w szczególności jego art. 106a,

uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej[8],

uwzględniając opinię Trybunału Obrachunkowego[9],

po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,

stanowiąc zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą,

a także mając na uwadze, co następuje:

3. Rozporządzenie Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 z dnia 25 czerwca 2002 r. w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich[10] zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ze względu na konieczność dalszych zmian, w tym uwzględnienia zmian wprowadzonych traktatem lizbońskim, rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 należy zastąpić niniejszym rozporządzeniem dla zachowania przejrzystości.

4. W rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 1605/2002 ustanawia się zasady budżetowe i reguły finansowe, które powinny być przestrzegane we wszystkich aktach ustawodawczych i przez wszystkie instytucje. Należy zachować najważniejsze zasady, a także koncepcję i strukturę tego rozporządzenia oraz podstawowe reguły zarządzania budżetowego i zarządzania finansami. Odstępstwa od tych najważniejszych zasad powinno się poddać przeglądowi i jak najbardziej uprościć, uwzględniając ich niesłabnące znaczenie, wartość dodaną dla budżetu rocznego Unii (dalej zwanego „budżetem”) oraz obciążenia, jakie niosą ze sobą dla zainteresowanych stron. Konieczne jest utrzymanie i umocnienie najważniejszych elementów reformy finansowej: roli podmiotów działań finansowych, integracji kontroli w służbach operacyjnych, audytorów wewnętrznych, budżetowania zadaniowego, modernizacji zasad rachunkowości oraz reguł i podstawowych zasad mających zastosowanie do dotacji.

5. Ze względu na szczególny charakter Europejskiego Banku Centralnego i jego zadań, zwłaszcza jego niezależność pod względem zarządzania własnymi środkami finansowymi, powinien on zostać wyłączony z zakresu niniejszego rozporządzenia.

6. Praktyka wskazuje, że w niniejszym rozporządzeniu należy zawrzeć pewne reguły, aby podążać za zmieniającymi się wymogami związanymi z wykonywaniem budżetu, takimi jak współfinansowanie z udziałem innych darczyńców, aby zwiększyć efektywność pomocy zewnętrznej oraz ułatwić korzystanie ze specjalnych instrumentów finansowych, takich jak np. umowy zawierane z Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, lub wykorzystywanie partnerstw publiczno-prywatnych.

7. Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 było ograniczone do określenia ogólnych zasad i podstawowych reguł rządzących całym sektorem budżetowym, o którym mowa w Traktatach, natomiast przepisy wykonawcze zostały określone w rozporządzeniu Komisji (WE, Euratom) nr 2342/2002 z dnia 23 grudnia 2002 r. ustanawiającym szczegółowe zasady wykonania rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1605/2002 w sprawie rozporządzenia finansowego mającego zastosowanie do budżetu ogólnego Wspólnot Europejskich[11] w celu stworzenia lepszej hierarchii reguł oraz zapewnienia większej przejrzystości rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002. Na podstawie Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dalej zwanego „TFUE”) Komisja może otrzymać uprawnienia do przyjęcia aktów o zasięgu ogólnym, które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy aktów ustawodawczych. Wskutek tego niektóre przepisy zawarte w rozporządzeniu (WE, Euratom) nr 2342/2002 należy włączyć do niniejszego rozporządzenia. Szczegółowe reguły stosowania niniejszego rozporządzenia przyjmowane przez Komisję należy ograniczyć do szczegółów technicznych oraz metod wykonania

8. Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych została włączona w zakres polityki i działań wewnętrznych Unii. Szczególne przepisy finansowe mające zastosowanie do tej dziedziny polityki przestają być zatem uzasadnione i nie powinny być włączone do niniejszego rozporządzenia.

9. Zgodnie z wieloletnimi ramami finansowymi na lata 2007–2013, ustanowionymi porozumieniem międzyinstytucjonalnym z dnia 17 maja 2006 r. pomiędzy Parlamentem Europejskim, Radą i Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i należytego zarządzania finansami[12], Fundusz Gwarancyjny dla Działań Zewnętrznych nie jest już objęty szczególnym systemem. Płatności z budżetu na rzecz tego funduszu są obecnie zapisywane w specjalnej pozycji w budżecie. Odnośne szczególne przepisy finansowe nie są już potrzebne, a zatem nie powinny być włączone do niniejszego rozporządzenia.

10. Reguły dotyczące odsetek generowanych przez zaliczki należy uprościć, ponieważ powodują one nadmierne obciążenia administracyjne zarówno dla odbiorców unijnych środków finansowych, jak i służb Komisji oraz nieporozumienia między służbami Komisji, podmiotami i partnerami. Dla uproszczenia, szczególnie w odniesieniu do beneficjentów dotacji oraz zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, należy znieść obowiązek generowania odsetek od zaliczek oraz odzyskiwania takich odsetek. Powinna jednak istnieć możliwość zawarcia takiego obowiązku w umowie o przekazaniu zadań, aby umożliwić ponowne wykorzystanie odsetek wygenerowanych przez zaliczki na programy zarządzane przez niektóre podmioty, którym przekazano zadania, lub odzyskanie takich odsetek.

11. Reguły dotyczące przenoszenia w odniesieniu do dochodów przeznaczonych na określony cel powinny także uwzględniać rozróżnienie na zewnętrzne i wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel. Aby zapewnić zgodność z przeznaczeniem określonym przez darczyńcę, zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel powinny być przenoszone automatycznie i wykorzystywane do czasu przeprowadzenia wszystkich operacji związanych z programem lub działaniem, na które są przeznaczone. W przypadkach gdy zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel otrzymuje się w ostatnim roku trwania programu lub działania, powinna również istnieć możliwość wykorzystania ich w pierwszym roku trwania kolejnego programu lub działania. Przenoszenie wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel powinno być możliwe tylko na jeden rok, chyba że mający zastosowanie akt podstawowy stanowi inaczej lub zachodzą należycie uzasadnione okoliczności.

12. Jeśli chodzi o dwunaste części środków tymczasowych, należy sprecyzować reguły dotyczące sytuacji, w których Parlament Europejski postanawia ograniczyć kwotę dodatkowych wydatków wykraczających poza dwunaste części środków tymczasowych przyjętych przez Radę zgodnie z art. 315 TFUE.

13. Zgodnie z wymogami Traktatu wieloletnie ramy finansowe mają być ustanawiane w formie rozporządzenia. Do niniejszego rozporządzenia należy zatem włączyć niektóre postanowienia wieloletnich ram finansowych na lata 2007–2013. Przede wszystkim, w celu zapewnienia dyscypliny budżetowej, należy ustanowić powiązanie między wieloletnimi ramami finansowymi a coroczną procedurą budżetową. Należy ponadto włączyć postanowienia zobowiązujące Parlament Europejski i Radę do przestrzegania przydziałów środków na zobowiązania, określonych w aktach podstawowych dotyczących działań strukturalnych, rozwoju obszarów wiejskich i Europejskiego Funduszu Rybackiego.

14. Odstępstwo dotyczące dochodów przeznaczonych na określony cel należy zmodyfikować, aby uwzględnić, z jednej strony, specyfikę wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, pochodzących ze środków zatwierdzonych przez władzę budżetową, a z drugiej strony specyfikę zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel, pobieranych od różnych darczyńców i przeznaczanych przez nich na określony program lub określone działanie. Ponadto darczyńcy zewnętrzni powinni mieć możliwość współfinansowania działań zewnętrznych, w szczególności działań humanitarnych, nawet w przypadkach, gdy akt podstawowy nie przewiduje wyraźnie takiego współfinansowania. Aby ułatwić zarządzanie zasobem nieruchomości, w wykazie wewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel należy uwzględnić dochody ze sprzedaży budynków lub operacji powiązanych.

15. Jeżeli chodzi o prezentację dochodów przeznaczonych na określony cel w projekcie budżetu, należy zapewnić większą przejrzystość, wprowadzając przepis, zgodnie z którym kwoty dochodów przeznaczonych na określony cel powinny być uwzględnione w projekcie budżetu w takich wysokościach, jakie są pewne w dniu jego ustalania.

16. Jeśli chodzi o zasadę specyfikacji, zniesiono rozróżnienie na wydatki obowiązkowe i nieobowiązkowe. Należy zatem dostosować odpowiednio przepisy dotyczące przesunięć środków.

17. Należy także uprościć przepisy dotyczące przesunięć środków oraz uściślić je w pewnych kwestiach, ponieważ w praktyce okazały się one uciążliwe lub niejasne. Trzeba zapewnić lepsze wykonanie budżetu, szczególnie w odniesieniu do środków na płatności, dochodów przeznaczonych na określony cel oraz środków administracyjnych, które są wspólne dla kilku tytułów. W związku z tym należy uprościć typologię przesunięć oraz dopuścić większą elastyczność w procedurze przyjmowania niektórych przesunięć. W szczególności istotne i efektywne okazało się umożliwienie Komisji podejmowania decyzji w sprawie przesunięć niewykorzystanych środków budżetowych w przypadkach międzynarodowych katastrof i kryzysów humanitarnych. Tę możliwość należy w związku z tym rozszerzyć na podobne zdarzenia, które mają miejsce po dniu 1 grudnia. W takich przypadkach z uwagi na konieczność zapewnienia przejrzystości Komisja powinna bezzwłocznie informować władzę budżetową o swojej decyzji. Komisja powinna także niezależnie podejmować decyzje, przy pewnych ograniczeniach, o przesunięciach z rezerwy na pomoc nadzwyczajną.

18. Jeżeli chodzi o przepisy dotyczące proporcjonalności, w ramach oceny ryzyka przeprowadzanej przez urzędnika zatwierdzającego należy wprowadzić pojęcie dopuszczalnego ryzyka błędu. Instytucje powinny mieć możliwość odstąpienia od zwyczajowego progu istotności na poziomie 2 % stosowanego przez Trybunał Obrachunkowy w celu stwierdzenia legalności i prawidłowości operacji podstawowych. Poziomy dopuszczalnego ryzyka błędu są bardziej odpowiednią podstawą oceny jakości zarządzania ryzykiem przez Komisję, przeprowadzanej przez organ udzielający absolutorium. Parlament Europejski i Rada powinny zatem określić poziom dopuszczalnego ryzyka błędu dla poszczególnych obszarów polityki, z uwzględnieniem kosztów kontroli i korzyści z nich płynących.

19. Na potrzeby art. 316 TFUE należy uwzględnić fakt, że Rada Europejska i Rada ujmowane są w budżecie w tej samej sekcji.

20. W niniejszym rozporządzeniu należy odzwierciedlić zmiany w corocznej procedurze budżetowej wprowadzone TFUE.

21. W odniesieniu do ustanawiania budżetu istotne jest jasne określenie struktury i prezentacji projektu budżetu opracowywanego przez Komisję. Treść ogólnego wprowadzenia poprzedzającego projekt budżetu należy określić bardziej szczegółowo. Konieczne jest także wprowadzenie przepisu dotyczącego programowania finansowego na nadchodzące lata, a także możliwości przedłożenia przez Komisję jakiegokolwiek dokumentu roboczego na poparcie wniosków budżetowych.

22. Jeśli chodzi o szczególny charakter wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, należy zaktualizować rodzaje aktów podstawowych, jakie mogą zostać przyjęte na podstawie TFUE oraz Tytułów V i VI Traktatu o Unii Europejskiej. Należy również dostosować procedurę przyjmowania środków przygotowawczych w obszarze działań zewnętrznych do postanowień TFUE.

23. Jeżeli chodzi o metody wykonywania budżetu, które regulują zwłaszcza warunki przekazywania uprawnień wykonawczych osobom trzecim, reguły stały się z biegiem czasu zbyt złożone i należy je uprościć. Jednocześnie należy utrzymać pierwotne założenie przyjęte przy przekazywaniu uprawnień na zewnątrz, jakim jest zapewnienie wykonania wydatków, bez względu na metodę ich wykonywania, przy zachowaniu poziomu kontroli i przejrzystości odpowiadającego poziomowi, jakiego oczekuje się od służb Komisji. W związku z tym należy dokonać wyraźnego rozróżnienia przypadków, kiedy budżet wykonywany jest bezpośrednio przez Komisję lub jej agencje wykonawcze, oraz przypadków, w których jest on wykonywany pośrednio z udziałem osób trzecich. Powinno to umożliwić utworzenie wspólnego systemu na potrzeby zarządzania pośredniego z możliwością dostosowania go zgodnie z przepisami sektorowymi, zwłaszcza w przypadkach, gdy budżet wykonywany jest pośrednio przez państwa członkowskie w ramach zarządzania dzielonego. Taki wspólny system powinien obejmować w szczególności podstawowe zasady, których powinna przestrzegać Komisja, gdy podejmuje decyzję o wykonywaniu budżetu pośrednio oraz podstawowe zasady, których powinny przestrzegać osoby, którym powierza się wykonanie zadań. Komisja powinna być w stanie stosować unijne reguły i procedury lub zaakceptować stosowanie reguł i procedur podmiotu, któremu powierza się wykonanie zadań, pod warunkiem że ten ostatni gwarantuje równoważną ochronę interesów finansowych Unii.

24. Reguły dotyczące oceny ex ante podmiotów – innych niż państwa członkowskie, które nie podlegają ocenie ex ante – należy dostosować w taki sposób, aby gwarantowały one zapewnienie przez wszystkie podmioty i osoby, którym powierza się wykonanie zadań, poziomu ochrony interesów finansowych Unii, który będzie równoważny poziomowi wymaganemu na mocy niniejszego rozporządzenia. W ramach zadań nadzorczych Komisji konieczne jest ustanowienie zestawu obowiązków w zakresie kontroli i audytu, w tym procedur rozliczania rachunków w odniesieniu do wszystkich rodzajów zarządzania budżetem.

25. Aby uwzględnić potrzeby operacyjne oraz ułatwić potencjalnym beneficjentom lub partnerom wykonawczym wykonanie zadań, wymogi powinny pozostać proporcjonalne do ryzyka związanego z danym działaniem i jego ogólnego środowiska kontroli. Przy ocenianiu możliwości spełnienia tych wymogów przez osobę trzecią lub podmiot trzeci należy uwzględnić charakter zadań oraz środki podejmowanie przez Komisję w ramach nadzoru i wspierania wykonania danego działania. Ponadto niniejsze rozporządzenie powinno uwzględniać nowe instrumenty, takie jak instrumenty finansowe oraz partnerstwa publiczno-prywatne w celu zapewnienia lepszego wykonania budżetu i lepszej realizacji polityk.

26. Doświadczenie z partnerstwami publiczno-prywatnymi (PPP), zinstytucjonalizowanymi jako organy Unii w myśl art. 185 rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002, wskazuje, że należy przewidzieć więcej możliwych rozwiązań, aby zwiększyć wybór instrumentów, tak by obejmowały one organy, których reguły są bardziej elastyczne i łatwiej dostępne dla partnerów prywatnych niż te, które stosuje się do instytucji unijnych. Takie rozwiązania alternatywne powinny zostać objęte zarządzaniem pośrednim. Jednym z możliwych rozwiązań powinno być ustanowienie organu aktem podstawowym i objęcie go regułami finansowymi, które powinny uwzględniać zasady niezbędne do zapewnienia należytego zarządzania środkami finansowymi Unii. Zasady te powinny zostać przyjęte w rozporządzeniu delegowanym i powinny opierać się zasadach, do których przestrzegania zobowiązane są podmioty trzecie, którym powierzono zadania związane z wykonywaniem budżetu. Innym możliwym rozwiązaniem powinna być realizacja partnerstw publiczno-prywatnych przez organy podlegające prawu prywatnemu państwa członkowskiego.

27. Na potrzeby art. 317 TFUE w niniejszym rozporządzeniu należy określić podstawowe obowiązki państw członkowskich z zakresu kontroli i audytu w przypadku wykonywania przez nie budżetu pośrednio w ramach zarządzania dzielonego, które to obowiązki są obecnie określone jedynie w rozporządzeniach sektorowych. Koniecznie jest zatem wprowadzenie przepisów określających spójne podstawy dla wszystkich stosownych obszarów polityki, oparte na zharmonizowanej strukturze administracyjnej na poziomie krajowym, wprowadzenie wspólnych obowiązków w zakresie zarządzania i kontroli dla tych struktur, corocznych poświadczeń wiarygodności dotyczących zarządzania z opinią niezależnego audytora na ich temat oraz corocznych poświadczeń o przejęciu przez państwa członkowskie odpowiedzialności za zarządzanie powierzonymi im unijnymi środkami finansowymi, mechanizmy rozliczania finansowego, zawieszenia i korekty stosowane przez Komisję. Szczegółowe przepisy powinny pozostać w rozporządzeniach sektorowych.

28. Niektóre przepisy dotyczące obowiązków delegowanego urzędnika zatwierdzającego należy doprecyzować; w szczególności dotyczy to przepisów odnoszących się do wprowadzanych przez niego ex ante i ex post procedur kontroli wewnętrznej oraz jego obowiązków sprawozdawczych. W tym względzie zakres corocznego sprawozdania z działalności delegowanego urzędnika zatwierdzającego należy zaktualizować zgodnie z praktyką, która polega na uwzględnianiu wymaganych informacji finansowych i informacji dotyczących zarządzania na poparcie jego poświadczenia wiarygodności w odniesieniu do wykonania przez niego jego obowiązków.

29. Należy doprecyzować zakres odpowiedzialności księgowego Komisji; w szczególności należy wskazać, że jest on jedyną osobą uprawnioną do określania reguł rachunkowości i zharmonizowanego planu kont, podczas gdy księgowi wszystkich pozostałych instytucji określają procedury księgowe obowiązujące w ich instytucjach.

30. Aby ułatwić wdrażanie niektórych programów lub działań powierzonych instytucjom finansowym, należy wprowadzić w niniejszym rozporządzeniu możliwość otwarcia rachunków powierniczych. Takie rachunki bankowe powinny być otwierane w imieniu lub na rzecz Komisji w ramach systemu rachunkowości instytucji finansowej. Zarządzaniem tymi rachunkami powinna zajmować się instytucja finansowa na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego; powinna istnieć możliwość otwierania tego rodzaju rachunków w walutach innych niż euro.

31. Jeżeli chodzi o operacje po stronie dochodów, konieczne jest zracjonalizowane reguł dotyczących prognoz należności, tak by uwzględnić potrzeby budżetowe. Ujęcie prognoz dochodów powinno być wymagane w przypadku, gdy są one spodziewane z pewnym prawdopodobieństwem i można je ująć liczbowo z racjonalnym przybliżeniem. Poprzez wprowadzenie pewnych szczególnych przepisów dotyczących procedur korekty lub anulowania prognozy należności powinno udać się osiągnąć uproszczenie.

32. Reguły dotyczące odzyskiwania środków należy doprecyzować i uściślić. W szczególności należy je doprecyzować tak, aby stanowiły, że anulowanie ustalonej kwoty należnej nie oznacza odstąpienia od prawa do ustalonej należności Unii. Ponadto, aby zapewnić lepszą ochronę interesów finansowych Unii, konieczne jest, aby środki finansowe Unii będące przedmiotem wniosków o zwrot nie były traktowane przez państwa członkowskie mniej korzystnie niż roszczenia przedsiębiorstw publicznych na ich terytorium.

33. Przy uwzględnieniu komunikatu Komisji w sprawie zarządzania pobranymi tymczasowo grzywnami[13], grzywny, kary i sankcje oraz wszelkie dochody przez nie wygenerowane powinny być ujmowane jako dochody budżetowe w roku następującym po wyczerpaniu wszystkich środków zaskarżenia decyzji o ich nałożeniu. Tytułem wyjątku od tej reguły część ograniczona do 2 % łącznych kwot grzywien lub kar, które mają zostać zapisane w budżecie, powinna zostać zatrzymana w celu zasilenia funduszu utworzonego tym komunikatem.

34. Jeżeli chodzi o płatności oraz zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, należy bardziej szczegółowo określić różne rodzaje płatności. Ponadto płatności zaliczkowe powinny być rozliczane regularnie przez odpowiedzialnego urzędnika zatwierdzającego zgodnie z regułami rachunkowości określonymi przez księgowego Komisji. W tym celu w zamówieniach, w decyzjach i umowach o udzieleniu dotacji oraz w umowach z osobami trzecimi o przekazaniu zadań należy zawrzeć odpowiednie zapisy.

35. Instytucje powinny mieć możliwość udzielenia wcześniejszej formalnej zgody na przekazywanie dokumentów drogą elektroniczną. Ponadto, zgodnie z decyzjami Komisji w sprawie dokumentów elektronicznych i dokumentów przekształconych w formę cyfrową, przepisy finansowe dotyczące weryfikacji mającej zastosowanie do zobowiązań należy zaktualizować i uznać w nich wyraźnie wartość prawną elektronicznych formularzy zamówień i faktur na potrzeby ewidencji zobowiązań prawnych.

36. Należy udoskonalić reguły dotyczące wykluczenia, aby zapewnić lepszą ochronę interesów finansowych Unii. Należy dodać odniesienie do prania pieniędzy, zgodnie z dyrektywą 2004/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 marca 2004 r. w sprawie koordynacji procedur udzielania zamówień publicznych na roboty budowlane, dostawy i usługi[14]. Ponadto wykluczenia dotyczące kandydatów lub oferentów skazanych prawomocnym wyrokiem za przestępstwo dotyczące ich działalności zawodowej lub za nadużycie finansowe, korupcję, udział w organizacji przestępczej, pranie pieniędzy lub podobne naruszenie prawa karnego szkodzące interesom finansowym Unii należy rozszerzyć na osoby posiadające w stosunku do tych kandydatów i oferentów uprawnienia reprezentacyjne, decyzyjne lub kontrolne. Jednakże ze względu na proporcjonalność wykluczenie nie powinno mieć zastosowania do kandydatów i oferentów, którzy mogą wykazać, że podjęli odpowiednie środki wobec właściwych osób posiadających uprawnienia reprezentacyjne. Ponadto, aby zapewnić ciągłość funkcjonowania instytucji, w przypadku procedury negocjacyjnej należy wprowadzić odstępstwo od obowiązku wykluczenia na podstawie przesłanek takich jak upadłość czy sytuacja analogiczna, poważne uchybienie zawodowe i niedopełnienie obowiązków w zakresie ubezpieczenia społecznego w sytuacjach, gdy z przyczyn technicznych lub artystycznych lub z przyczyn związanych z ochroną praw wyłącznych zamówienie może zostać udzielone wyłącznie określonemu podmiotowi gospodarczemu.

37. Mimo szczególnego statusu Europejskiego Banku Centralnego (EBC) oraz Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI) w ramach Unii, wykorzystywanie ich zasobów własnych jest istotne z punktu widzenia interesów finansowych Unii. W związku z tym banki te powinny mieć dostęp do informacji zawartych w centralnej bazie danych o wykluczeniach, którą utworzono w celu ochrony interesów finansowych Unii, i powinny je uwzględniać na własną odpowiedzialność przy udzielaniu zamówień zgodnie z własnymi przepisami o zamówieniach. EBC i EBI powinny także przekazywać Komisji informacje o oferentach, w stosunku do których został wydany prawomocny wyrok za nadużycie finansowe lub podobne naruszenie prawa karnego szkodzące interesom finansowym Unii.

38. Jeżeli chodzi o kary administracyjne i finansowe, konieczne jest zapewnienie należytej podstawy prawnej do publikacji decyzji o zastosowaniu takich kar, zgodnie z wymogami ochrony danych. Taka publikacja powinna pozostać nieobowiązkowa ze względu na ochronę danych i bezpieczeństwo prawne.

39. Ze względu na jasność prawną oraz dla uproszczenia należy dokonać rewizji ram prawnych regulujących przyznawanie i monitorowanie dotacji unijnych, ze szczególnym uwzględnieniem przepisów szczegółowych dotyczących wdrażania zasad przejrzystości, równego traktowania, współfinansowania, niedochodowości, stopniowego zmniejszania dotacji na działalność, zakazu udzielania dotacji z mocą wsteczną oraz kontroli.

40. Na potrzeby ram prawnych regulujących przyznawanie i monitorowanie dotacji unijnych oraz w świetle doświadczenia system płatności ryczałtowych (płatności ryczałtowe, standardową skalę kosztów jednostkowych oraz stawki zryczałtowane) należy doprecyzować i wyraźnie oddzielić od weryfikacji faktycznych kosztów przeprowadzanej ex post . Do tego nowego podejścia należy dostosować środki kontroli z możliwością wystąpienia z wnioskiem o audyty operacyjne oraz rozciągnięcia ustaleń na nieskontrolowane projekty tego samego beneficjenta, jeżeli w podobnych projektach wykryto powtarzające się błędy. Ponadto pod pewnymi warunkami należy rozszerzyć przysługującą beneficjentowi możliwość wtórnego podziału jego dotacji i przekazania dotacji osobom trzecim, aby ułatwić prawidłowe wdrażanie programów skierowanych do licznych osób fizycznych, do których można dotrzeć tylko poprzez dwa poziomy rozdziału. Wtórny podział powinien być dozwolony, o ile beneficjent pierwszego szczebla przedstawi odpowiednie gwarancje, a w umowie o udzieleniu dotacji zostaną zamieszczone odpowiednie zapisy ograniczające margines swobody przy wyborze beneficjentów drugiego szczebla.

41. Nagrody, jako nowy rodzaj wsparcia finansowego, powinny być regulowane odrębnie od systemu dotacji szczególnymi regułami niezawierającymi żadnych odniesień do przewidywalnych kosztów. Nagrody powinny stanowić część rocznego programu prac, a powyżej pewnego progu powinny być przyznawane przez beneficjenta lub wykonawcę po zatwierdzeniu przez Komisję stosowanych przez nich warunków i kryteriów przyznania.

42. Coraz częściej okazuje się, że instrumenty finansowe pozwalają zwielokrotnić efekt osiągany dzięki unijnym środkom finansowym, kiedy łączy się je z innymi środkami finansowymi lub uwzględnia efekt dźwigni. Ponieważ takich instrumentów finansowych nie można przyrównać do usług lub dotacji, należy stworzyć nowy rodzaj wsparcia finansowego.

43. Jeżeli chodzi o reguły dotyczące rachunkowości i sprawozdań, należy uprościć prezentację sprawozdań poprzez wprowadzenie przepisu stanowiącego, że sprawozdania Unii obejmują jedynie skonsolidowane sprawozdanie finansowe oraz zagregowane sprawozdanie budżetowe. Należy również doprecyzować, że proces konsolidacji obejmuje jedynie instytucje finansowane z budżetu, tak by uwzględnić szczególny niezależny status EBC.

44. Aby wyraźnie rozdzielić obowiązki i zakres odpowiedzialności księgowego Komisji od obowiązków i zakresów odpowiedzialności księgowych instytucji lub organów, których sprawozdania podlegają konsolidacji, należy wprowadzić przepis stanowiący, że każda instytucja lub każdy organ sporządza sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami za dany rok budżetowy, a następnie przekazuje je władzy budżetowej oraz Trybunałowi Obrachunkowemu do dnia 31 marca następnego roku budżetowego.

45. Konieczne jest uaktualnienie unijnych reguł i zasad dotyczących rachunkowości, aby zapewnić ich spójność z regułami zawartymi w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości dla Sektora Publicznego.

46. Przepisy dotyczące sprawozdań wstępnych i końcowych należy uaktualnić, a w szczególności wprowadzić przepis przewidujący przesyłanie księgowemu Komisji informacji sprawozdawczych, które powinny towarzyszyć sprawozdaniom, na potrzeby konsolidacji. Należy także wprowadzić odniesienie do oświadczenia instytucji i organów finansowanych z budżetu, towarzyszącego przekazaniu sprawozdań końcowych Trybunałowi Obrachunkowemu, jak również do oświadczenia towarzyszącego przekazaniu końcowego sprawozdania skonsolidowanego Unii. Ponadto należy wyznaczyć wcześniejszy termin przekazywania przez Trybunał Obrachunkowy uwag do sprawozdań wstępnych instytucji innych niż Komisja i organy finansowane z budżetu, aby umożliwić im sporządzenie sprawozdań końcowych z uwzględnieniem uwag Trybunału Obrachunkowego.

47. Jeśli chodzi o informacje, które przekazuje Komisja w kontekście procedury udzielania absolutorium, zgodnie z art. 318 TFUE Komisja powinna przedstawiać Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie oceniające finanse Unii w oparciu o osiągnięte rezultaty. W niniejszym rozporządzeniu należy zatem wprowadzić odpowiednie przepisy dotyczące wspomnianego sprawozdania w odniesieniu do pozostałych wymogów w zakresie składania sprawozdań.

48. W odniesieniu do przepisów szczegółowych niniejszego rozporządzenia dotyczących funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz funduszy w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości zarządzanych w ramach zarządzania dzielonego, przepis dotyczący zwrotu płatności dokonanych z góry oraz ponownego udostępnienia środków, znajdujący się w deklaracji Komisji załączonej do rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych[15], powinien zostać zachowany. Ponadto na zasadzie odstępstwa od reguły dotyczącej przenoszenia należy umożliwić przenoszenie środków na zobowiązania dostępnych na koniec roku budżetowego, wynikających ze zwrotów płatności dokonanych z góry, do czasu zamknięcia programu oraz korzystanie z tych środków na zobowiązania, kiedy inne środki na zobowiązania już nie są dostępne.

49. Ponadto konieczne jest doprecyzowanie dotyczące udziału Wspólnego Centrum Badawczego (WCB) w procedurach udzielania zamówień i dotacji przy wykonywaniu przez nie działań finansowanych w całości lub części z budżetu poza pozycjami w budżecie, w których zwykle zapisuje się środki przeznaczone dla WCB w ramach środków na badania. Uczestnicząc w procedurach dotacji i zamówień publicznych jako osoba trzecia, WCB powinno być zwolnione ze stosowania przepisów dotyczących kryteriów wykluczenia, kar administracyjnych i finansowych, potencjału ekonomicznego i finansowego oraz wnoszenia zabezpieczeń. Ponadto konieczne jest uwzględnienie usług techniczno-naukowych świadczonych przez WCB na rzecz innych instytucji lub służb Komisji na mocy wewnętrznych porozumień administracyjnych, które to usługi nie wchodzą w zakres przepisów o zamówieniach publicznych. Oprócz tego, aby zadania te były wykonywane efektywnie, dochody pochodzące z działań związanych z tymi zadaniami powinny być uznawane, na zasadzie wyjątku, za zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel.

50. Jeżeli chodzi o przepisy szczegółowe dotyczące realizacji działań zewnętrznych, konieczne jest przystosowanie ich do zmian zaproponowanych w odniesieniu do metod realizacji.

51. W celu umocnienia międzynarodowej roli Unii w obszarze działań zewnętrznych i rozwoju oraz wyeksponowania jej znaczenia i zwiększenia efektywności, Komisja powinna mieć możliwość tworzenia europejskich funduszy powierniczych na potrzeby działań kryzysowych, pokryzysowych lub tematycznych i zarządzania tymi funduszami. Takie fundusze powiernicze, mimo że nie zostałyby włączone do budżetu, powinny być zarządzane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem w takim zakresie, jaki jest konieczny ze względów bezpieczeństwa i przejrzystości wykorzystania unijnych środków finansowych. W tym celu Komisja powinna przewodniczyć radzie zarządzającej ustanowionej dla każdego funduszu powierniczego w celu zapewnienia reprezentacji darczyńców oraz podejmowania decyzji o wykorzystaniu środków. Ponadto księgowym każdego funduszu powierniczego powinien być księgowy Komisji.

52. Jeżeli chodzi o podmioty, którym powierza się realizację działań zewnętrznych w ramach zarządzania pośredniego, okres na zawieranie zamówień i udzielanie dotacji przez te podmioty powinien być ograniczony do trzech lat od podpisania z Komisją umowy o przekazaniu zadań, chyba że wystąpią określone nadzwyczajne i zewnętrzne okoliczności. Termin ten nie powinien mieć jednak zastosowania do programów wieloletnich realizowanych w oparciu o procedury dotyczące funduszy strukturalnych. Szczegółowe reguły dotyczące umarzania środków w przypadku takich programów wieloletnich należy określić w przepisach sektorowych.

53. W odniesieniu do szczególnych przepisów o zamówieniach mających zastosowanie do działań zewnętrznych, w przypadku realizowania programu bez aktu podstawowego i wystąpienia należycie uzasadnionych wyjątkowych okoliczności konieczne jest zezwolenie obywatelom państw trzecich na uczestnictwo w procedurach przetargowych.

54. Jeśli chodzi o przepisy szczególne dotyczące środków administracyjnych, instytucje powinny mieć możliwość opracowywania długofalowej strategii w zakresie nieruchomości i korzystania z niższych stóp procentowych dzięki korzystnemu ratingowi kredytowemu Unii na rynkach finansowych. W tym celu powinno się im zezwolić na zaciąganie pożyczek poza budżetem na pozyskiwanie majątku nieruchomego. Stanowiłoby to rozwiązanie problemu złożoności obecnego systemu, umożliwiające zmniejszenie kosztów i zapewniające większą przejrzystość.

55. W odniesieniu do ramowych programów badań naukowych praktyka wskazuje, że należy doprecyzować zakres specjalnej procedury wyboru osób fizycznych na ekspertów, ponieważ ich wsparcie jest wymagane przy ocenianiu wniosków projektowych, wniosków o dotacje, projektów i ofert przetargowych w celu uzyskania fachowej opinii i doradztwa.

56. Komisja powinna posiadać uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych zgodnie z art. 290 Traktatu, aby ustanowić szczegółowe reguły stosowania niniejszego rozporządzenia, ramowego rozporządzenia finansowego obowiązującego organy powołane na podstawie TFUE i Traktatu Euratom oraz modelowego rozporządzenia finansowego obowiązującego partnerstwa publiczno-prywatne, w celu określenia niezbędnych zasad zapewniających należyte zarządzanie finansami.

57. Rewizję niniejszego rozporządzenia należy przeprowadzać wyłącznie w razie konieczności. Zbyt częste rewizje są źródłem nieproporcjonalnych kosztów dostosowania struktur i procedur administracyjnych do nowych reguł. Ponadto zbyt krótki okres może uniemożliwić wyciągnięcie uzasadnionych wniosków ze stosowania obowiązujących reguł.

58. W celu zapewnienia ciągłości realizacji bieżących programów, przepisy dotyczące obowiązków państw członkowskich w zakresie kontroli i audytu przy wykonywaniu przez nie budżetu pośrednio w ramach zarządzania dzielonego powinny mieć zastosowanie jedynie do rozporządzeń sektorowych kolejnej generacji,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

CZĘŚĆ PIERWSZA PRZEPISY WSPÓLNE

TYTUŁ I PRZEDMIOT I ZAKRES

Artykuł 1 Przedmiot

Niniejsze rozporządzenie określa zasady regulujące ustanawianie i wykonywanie budżetu rocznego Unii (zwanego dalej „budżetem”) oraz prezentację i kontrolę sprawozdań.

Artykuł 2 Zakres

Jakiekolwiek przepisy dotyczące wykonania dochodów i wydatków budżetowych, zawarte w innym akcie ustawodawczym, muszą być zgodne z zasadami budżetowymi wymienionymi w tytule II.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do Parlamentu Europejskiego, Rady Europejskiej i Rady, Komisji Europejskiej, Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunału Obrachunkowego, Komitetu Ekonomiczno-Społecznego, Komitetu Regionów, Rzecznika Praw Obywatelskich, Europejskiego Inspektora Ochrony Danych oraz Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (zwanych dalej „instytucją” lub „instytucjami”).

Niniejsze rozporządzenie nie stosuje się do Europejskiego Banku Centralnego.

Niniejsze rozporządzenie stosuje się do wykonywania wydatków administracyjnych w odniesieniu do środków przewidzianych w budżecie dla Agencji Dostaw Euratomu.

TYTUŁ IIZASADY BUDŻETOWE

Artykuł 3 Zasady budżetowe

Budżet ustanawia się i wykonuje zgodnie z zasadami jednolitości, rzetelności budżetowej, jednoroczności, równowagi, jednostki rozliczeniowej, uniwersalności, specyfikacji, należytego zarządzania finansami, która wymaga skutecznej i efektywnej kontroli wewnętrznej, oraz zasadą przejrzystości, jak określono w niniejszym rozporządzeniu.

ROZDZIAŁ 1ZASADY JEDNOLITOŚCI I RZETELNOŚCI BUDŻETOWEJ

Artykuł 4 Definicja budżetu

1. Budżet jest instrumentem, w którym, dla każdego roku budżetowego, przewiduje się i zatwierdza wszelkie dochody i wydatki uznane za niezbędne dla Unii oraz Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

2. Dochody i wydatki Unii obejmują:

a) dochody i wydatki Unii, łącznie z wydatkami administracyjnymi wynikającymi dla instytucji z postanowień Traktatu o Unii Europejskiej odnoszących się do wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, a także łącznie z wydatkami operacyjnymi poniesionymi przy wykonywaniu tych postanowień, jeżeli są one pokrywane z budżetu;

b) wydatki i dochody Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej.

Artykuł 5 Reguły rządzące zasadami jednolitości i rzetelności budżetowej

1. Z zastrzeżeniem art. 80, nie pobiera się żadnych dochodów ani nie wykonuje się żadnych wydatków, jeżeli nie zostały one wprowadzone do odpowiedniej pozycji w budżecie.

2. Nie można zaciągać jakichkolwiek zobowiązań ani zatwierdzać jakichkolwiek wydatków ponad zatwierdzone środki.

3. Środki nie mogą zostać zapisane w budżecie, jeżeli nie są przeznaczone na pozycję w wydatkach uznaną za niezbędną.

4. Odsetki od środków finansowych będących własnością Unii nie są należne Unii, chyba że umowy zawarte z podmiotami, którym powierza się zadania, wymienionymi w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (ii) do (viii), oraz decyzje lub umowy o udzieleniu dotacji zawarte z beneficjentami stanowią inaczej. W takich przypadkach odsetki są ponownie wykorzystywane na dany program lub odzyskiwane.

ROZDZIAŁ 2ZASADA JEDNOROCZNOŚCI

Artykuł 6Definicja

Środki zapisane w budżecie są zatwierdzane na okres jednego roku budżetowego, który trwa od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

Artykuł 7 Rodzaje środków

1. Budżet zawiera środki zróżnicowane, na które składają się środki na zobowiązania oraz środki na płatności, a także środki niezróżnicowane.

2. Środki na zobowiązania pokrywają łączny koszt zobowiązań prawnych zaciągniętych w bieżącym roku budżetowym, z zastrzeżeniem art. 83 ust. 2 i art. 180 ust. 2.

3. Środki na płatności pokrywają płatności z tytułu zobowiązań prawnych zaciągniętych w bieżącym roku budżetowym lub w poprzednich latach budżetowych.

4. Ustępy 1 i 2 pozostają bez uszczerbku dla przepisów szczegółowych zawartych w tytułach I, IV i VI części drugiej. Nie stanowią one przeszkody dla zaciągania zobowiązań globalnych ani też dla zaciągania zobowiązań budżetowych w rocznych ratach.

Artykuł 8Zasady rachunkowości dla dochodów i środków

1. Dochody za dany rok budżetowy zapisuje się w księgach rachunkowych danego roku budżetowego na podstawie kwot pobranych podczas tego roku budżetowego. Zasoby własne za styczeń następnego roku budżetowego mogą jednak zostać wpłacone z góry na podstawie rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 1150/2000[16].

2. Zapisy w odniesieniu do zasobów własnych z tytułu VAT, zasobów dodatkowych opartych na dochodzie narodowym brutto oraz jakichkolwiek wkładów finansowych można skorygować zgodnie z rozporządzeniem, o którym mowa w ust. 1.

3. Środki zatwierdzone na dany rok budżetowy mogą zostać wykorzystane jedynie do pokrycia zobowiązań zaciągniętych i wydatków zrealizowanych w danym roku budżetowym oraz do pokrycia niespłaconych zobowiązań z poprzednich lat budżetowych.

4. Zobowiązania zapisuje się w księgach rachunkowych na podstawie zobowiązań prawnych zaciągniętych do dnia 31 grudnia, z zastrzeżeniem zobowiązań globalnych, o których mowa w art. 83 ust. 2, oraz umów, o których mowa w art. 180 ust. 2, zawartych z państwami trzecimi, które zapisuje się w księgach rachunkowych na podstawie zobowiązań budżetowych zaciągniętych do dnia 31 grudnia.

5. Płatności zapisuje się w księgach rachunkowych danego roku budżetowego na podstawie płatności dokonanych przez księgowego najpóźniej do dnia 31 grudnia tego roku.

6. Na zasadzie odstępstwa od ust. 3, 4 i 5 wydatki Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji zapisuje się w księgach rachunkowych za dany rok budżetowy zgodnie z regułami ustanowionymi w tytule I części drugiej.

Artykuł 9 Anulowanie i przenoszenie środków

1. Środki, które nie zostały wykorzystane do końca roku budżetowego, na który zostały zapisane, zostają anulowane.

Mogą one jednak zostać przeniesione, wyłącznie na następny rok budżetowy, decyzją podjętą przez zainteresowaną instytucję najpóźniej do dnia 15 lutego, zgodnie z ust. 2 i 3, lub zostać automatycznie przeniesione zgodnie z ust. 4.

2. Zróżnicowane środki na zobowiązania oraz środki niezróżnicowane, niewykorzystane do zaciągnięcia zobowiązań na koniec roku budżetowego, mogą zostać przeniesione w odniesieniu do:

a) kwot odpowiadających środkom na zobowiązania, co do których większość wstępnych etapów procedury zaciągania zobowiązań zakończono do dnia 31 grudnia. Kwoty te można następnie wykorzystać na zaciąganie zobowiązań do dnia 31 marca następnego roku;

b) kwot, które stają się niezbędne, w przypadku gdy władza prawodawcza przyjęła akt podstawowy w ostatnim kwartale roku budżetowego, a Komisja do dnia 31 grudnia nie zdołała zaciągnąć zobowiązań ze środków przewidzianych na ten cel.

3. Środki na płatności mogą zostać przeniesione w odniesieniu do kwot potrzebnych do pokrycia istniejących zobowiązań lub zobowiązań powiązanych z przeniesionymi środkami na zobowiązania, gdy środki przewidziane w odpowiednich pozycjach w budżecie na następny rok budżetowy nie pokrywają potrzeb. Zainteresowana instytucja najpierw wykorzystuje środki zatwierdzone na bieżący rok budżetowy i nie wykorzystuje przeniesionych środków do czasu wyczerpania tych pierwszych.

4. Środki niezróżnicowane odpowiadające zobowiązaniom będącym przedmiotem należycie zawartych umów według stanu na koniec roku budżetowego są automatycznie przenoszone jedynie na następny rok budżetowy.

5. Zainteresowana instytucja najpóźniej do dnia 15 marca powiadamia Parlament Europejski i Radę (zwane dalej „władzą budżetową”) o podjętej przez siebie decyzji w sprawie przeniesienia i określa, dla każdej pozycji w budżecie, w jaki sposób kryteria określone w ust. 2 i 3 zastosowano do każdego przeniesienia.

6. Bez uszczerbku dla art. 10 nie można przenosić środków umieszczonych w rezerwie i środków na wydatki na personel.

Artykuł 10Reguły dotyczące przenoszenia w odniesieniu do dochodów przeznaczonych na określony cel

Niewykorzystane dochody i środki dostępne na dzień 31 grudnia wynikające z dochodów przeznaczonych na określony cel, o których mowa w art. 18, przenosi się w następujący sposób:

a) zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel są przenoszone automatycznie i muszą zostać całkowicie wykorzystane aż do zakończenia wszystkich operacji związanych z programem lub działaniem, na które są przeznaczone. Zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, otrzymane w ciągu ostatniego roku trwania programu lub działania, można wykorzystać w pierwszym roku trwania kolejnego programu lub działania;

b) wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel są przenoszone tylko na jeden rok, chyba że obowiązujący akt podstawowy stanowi inaczej lub zachodzą należycie uzasadnione wyjątkowe okoliczności. Odpowiadające im dostępne środki muszą zostać wykorzystane w pierwszej kolejności.

Artykuł 11Umorzenie środków

Bez uszczerbku dla przepisów art. 170 i 174, w przypadku gdy kwoty są umarzane w wyniku całkowitego lub częściowego braku realizacji działań, na które zostały przeznaczone, w jakimkolwiek roku budżetowym następującym po roku, w którym środki zostały zapisane w budżecie, środki, o których mowa, zostają anulowane.

Artykuł 12 Zaciąganie zobowiązań

Ze środków zapisanych w budżecie można zaciągać zobowiązania z mocą od dnia 1 stycznia, zaraz po ostatecznym przyjęciu budżetu, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów tytułu I oraz tytułu VI części drugiej.

Artykuł 13Reguły obowiązujące w przypadku opóźnionego przyjęcia budżetu

1. Jeżeli budżet nie zostanie ostatecznie przyjęty na początku roku budżetowego, art. 315 akapit pierwszy Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”) stosuje się do zaciągania zobowiązań i dokonywania wydatków, których umieszczenie w określonym rozdziale budżetu było możliwe w ramach wykonania należycie przyjętego ostatniego budżetu.

2. Zobowiązania można zaciągać w ramach każdego rozdziału do wysokości czwartej części łącznej kwoty środków zapisanych w odpowiednim rozdziale na poprzedni rok budżetowy, powiększonych o dwunastą część za każdy miniony miesiąc.

Płatności można dokonywać miesięcznie w ramach każdego rozdziału do wysokości dwunastej części łącznej kwoty środków zapisanych w odpowiednim rozdziale na poprzedni rok budżetowy.

Nie można przekroczyć limitu środków przewidzianych w przygotowywanym projekcie budżetu.

3. Jeżeli ciągłość działania Unii oraz potrzeby administracyjne tego wymagają, Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną na wniosek Komisji, może zatwierdzić dwie lub więcej dwunastych części środków tymczasowych dotyczących zarówno zobowiązań, jak i płatności, poza środkami, które zostały automatycznie udostępnione na podstawie ust. 1 i 2. Rada bezzwłocznie przekazuje decyzję o zatwierdzeniu środków Parlamentowi Europejskiemu.

Decyzja wchodzi w życie trzydzieści dni po jej przyjęciu, jeżeli w tym terminie Parlament Europejski, stanowiąc większością głosów swoich członków, nie zdecydował o ograniczeniu tych wydatków.

Jeżeli Parlament Europejski zdecyduje o ograniczeniu tych wydatków, Rada dokonuje przeglądu decyzji o zatwierdzeniu środków, uwzględniając kwotę zatwierdzoną przez Parlament Europejski.

Dodatkowe dwunaste części są zatwierdzane w całości i nie podlegają podziałowi.

ROZDZIAŁ 3ZASADA RÓWNOWAGI

Artykuł 14Definicja i zakres

1. Dochody budżetowe oraz środki na płatności muszą znajdować się w równowadze.

2. W ramach budżetu Unia oraz Europejska Wspólnota Energii Atomowej, a także organy utworzone przez Unię, o których mowa w art. 200, nie mogą zaciągać pożyczek.

Artykuł 15 Saldo roku budżetowego

1. Saldo z każdego roku budżetowego zapisuje się w budżecie na następny rok budżetowy jako dochody, w przypadku nadwyżki, lub jako środki na płatności, w przypadku deficytu.

2. Prognozy takich dochodów lub środków na płatności zapisuje się w budżecie podczas trwania procedury budżetowej oraz w liście w sprawie poprawek przedłożonym na podstawie art. 35. Powinny one zostać przygotowane zgodnie z rozporządzeniem Rady dotyczącym wykonania decyzji w sprawie systemu zasobów własnych Unii.

3. Po przedstawieniu sprawozdań za każdy rok budżetowy jakąkolwiek rozbieżność w stosunku do prognoz zapisuje się w budżecie na następny rok budżetowy w formie budżetu korygującego poświęconego jedynie tej rozbieżności. W takim przypadku projekt budżetu korygującego musi zostać przedstawiony przez Komisję w ciągu 15 dni następujących po przedłożeniu sprawozdań tymczasowych.

ROZDZIAŁ 4ZASADA JEDNOSTKI ROZLICZENIOWEJ

Artykuł 16 Stosowanie euro

Wieloletnie ramy finansowe i budżet sporządza się i wykonuje w euro, rozliczenia także przedstawiane są w euro. Jednakże do celów przepływu środków pieniężnych, o których mowa w art. 65, księgowy, a w przypadku kont zaliczkowych – administratorzy środków zaliczkowych, oraz dla potrzeb zarządzania administracyjnego Komisji i Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (zwanej dalej „ESDZ”) – właściwy urzędnik zatwierdzający, są upoważnieni do przeprowadzania operacji w walutach krajowych, jak określono w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

ROZDZIAŁ 5ZASADA UNIWERSALNOŚCI

Artykuł 17Definicja i zakres

Suma dochodów pokrywa sumę środków na płatności, z zastrzeżeniem art. 18. Wszystkie dochody i wydatki zapisuje się w pełnej wysokości bez dokonywania jakichkolwiek korekt między nimi, z zastrzeżeniem art. 20.

Artykuł 18Dochody przeznaczone na określony cel

1. Do finansowania poszczególnych pozycji wydatków wykorzystuje się zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel oraz wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel.

2. Zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel stanowią:

a) wkłady finansowe państw członkowskich na rzecz niektórych programów badawczych na podstawie rozporządzenia Rady dotyczącego wykonania decyzji w sprawie systemu zasobów własnych Unii;

b) wkłady finansowe państw członkowskich, państw trzecich, w tym w obu przypadkach również ich agencji publicznych i parapublicznych, osób prawnych lub fizycznych na rzecz niektórych projektów lub programów pomocy zewnętrznej finansowanych przez Unię i zarządzanych w ich imieniu przez Komisję;

c) odsetki od lokat oraz grzywny, o których mowa w rozporządzeniu w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia wykonania procedury nadmiernego deficytu;

d) dochody, które są przeznaczone na określony cel, takie jak dochody z fundacji, subwencji, spadków i zapisów, w tym dochody przeznaczone na określony cel właściwe dla każdej instytucji;

e) wkłady na potrzeby działalności Unii pochodzące od państw trzecich lub różnych organów;

f) dochody przeznaczone na określony cel, o których mowa w art. 173 ust. 2 i art. 175 ust. 2.

3. Wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel stanowią:

a) dochody od osób trzecich z tytułu dostarczonych im towarów, świadczonych usług lub robót budowlanych wykonanych na ich zamówienie;

b) dochody ze sprzedaży pojazdów, sprzętu, instalacji, materiałów, aparatury naukowej i technicznej w związku z ich wymianą lub złomowaniem, po całkowitym zamortyzowaniu ich wartości księgowej;

c) dochody pochodzące ze zwrotów kwot wypłaconych nienależnie;

d) wpływy z tytułu dostarczenia towarów, świadczenia usług i robót budowlanych wykonanych na rzecz innych służb, instytucji lub organów, w tym z tytułu dokonanych przez takie instytucje czy organy zwrotów dodatków delegacyjnych, które zostały wypłacone w ich imieniu;

e) wpłaty otrzymane z tytułu ubezpieczeń;

f) dochody ze sprzedaży, najmu lub z tytułu jakichkolwiek innych umów dotyczących praw związanych z nieruchomościami;

g) dochody ze sprzedaży publikacji i filmów, w tym zapisanych na nośnikach elektronicznych.

4. Obowiązującym aktem podstawowym można również przeznaczyć przewidziane w nim dochody na określone pozycje wydatków. Takie dochody stanowią wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel, chyba że obowiązujący akt podstawowy stanowi inaczej.

5. Budżet zawiera pozycje uwzględniające zewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel i wewnętrzne dochody przeznaczone na określony cel oraz, wszędzie gdzie to możliwe, wskazuje ich kwotę.

Dochody przeznaczone na określony cel można uwzględnić w projekcie budżetu tylko w odniesieniu do kwot, które są pewne w dniu ustalania projektu budżetu.

Artykuł 19Darowizny

1. Komisja może przyjąć jakiekolwiek darowizny na rzecz Unii, takie jak fundacje, subwencje, spadki i zapisy.

2. Przyjęcie darowizny o wartości 50 000 EUR lub większej, która pociąga za sobą obciążenia finansowe, w tym koszty następcze, przekraczające 10 % wartości darowizny, wymaga uzyskania zgody Parlamentu Europejskiego i Rady, które podejmują działanie w tej sprawie w terminie dwóch miesięcy od daty otrzymania wniosku od Komisji. Jeżeli w tym okresie nie zostanie zgłoszony żaden sprzeciw, Komisja podejmuje ostateczną decyzję w sprawie przyjęcia darowizny.

Artykuł 20Zasady dotyczące odpisywania oraz korekt z tytułu różnic kursowych

1. Rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199, może określać przypadki, w których pewne dochody można odpisać od wniosków o płatność, które następnie przekazuje się do wypłaty kwoty netto.

2. Koszty dostarczanych Unii produktów lub świadczonych na jej rzecz usług, zawierające podatki zwracane przez państwa trzecie na podstawie odpowiednich umów, pokrywane są z budżetu w kwocie zawierającej podatek. Zgodnie z art. 18 ust. 2 późniejsze zwroty podatku traktowane są jako dochody przeznaczone na określony cel.

3. Możliwe jest dokonywanie korekt z tytułu różnic kursowych występujących przy wykonywaniu budżetu. Końcowy zysk lub stratę należy uwzględnić w bilansie rocznym za dany rok.

ROZDZIAŁ 6ZASADA SPECYFIKACJI

Artykuł 21Przepisy ogólne

1. Środki przeznaczane są na określone cele w ramach tytułów i rozdziałów; rozdziały następnie dzielą się na artykuły i pozycje.

2. Komisja może w sposób niezależny dokonywać przesunięć środków w ramach swojej sekcji budżetu, jak wyszczególniono w art. 23, lub, w przypadkach wyszczególnionych w art. 24, zwraca się do władzy budżetowej o zatwierdzenie przesunięcia środków.

3. Przesunięcia środków można dokonywać tylko do tych pozycji w budżecie, w przypadku których budżet zawiera zatwierdzone środki lub ich symboliczny zapis pro memoria (p.m.).

4. Środki odpowiadające dochodom przeznaczonym na określony cel mogą zostać przesunięte jedynie wówczas, gdy dochody te są wykorzystywane na cel, na który zostały przeznaczone.

Artykuł 22Przesunięcia dokonywane przez instytucje inne niż Komisja

1. Każda instytucja inna niż Komisja może w ramach własnej sekcji budżetu dokonywać przesunięć środków:

a) z jednego tytułu do drugiego – do wysokości 10 % środków na dany rok zapisanych w tej pozycji w budżecie, z której dokonywane jest przesunięcie;

b) z rozdziału do rozdziału oraz z artykułu do artykułu – bez ograniczeń.

2. W terminie trzech tygodni przed dokonaniem przesunięć, o których mowa w ust. 1, instytucje powiadamiają władzę budżetową o swoich zamiarach. W przypadku należycie uzasadnionych powodów przedstawionych w tym terminie przez jeden z dwóch organów władzy budżetowej stosuje się procedurę określoną w art. 24.

3. Każda instytucja inna niż Komisja może przedstawić władzy budżetowej, w ramach własnej sekcji budżetu, wniosek w sprawie przesunięć z jednego tytułu do drugiego przekraczających limit 10 % środków na dany rok budżetowy w tej pozycji w budżecie, z której ma zostać dokonane przesunięcie. Do przesunięć tych stosuje się procedurę określoną w art. 24.

4. Każda instytucja inna niż Komisja może w ramach własnej sekcji budżetu dokonywać przesunięć środków w ramach artykułów bez wcześniejszego powiadamiania o tym władzy budżetowej.

Artykuł 23Przesunięcia wewnętrzne dokonywane przez Komisję

1. Komisja może, w ramach własnej sekcji budżetu, w sposób niezależny:

a) dokonywać przesunięć środków na zobowiązania w ramach poszczególnych rozdziałów;

b) dokonywać przesunięć środków na płatności w ramach poszczególnych tytułów;

c) w odniesieniu do wydatków na personel i administrację, wspólnych dla kilku tytułów – dokonywać przesunięć środków z jednego tytułu do drugiego;

d) w odniesieniu do wydatków operacyjnych – dokonywać przesunięć środków między rozdziałami w ramach jednego tytułu, do wysokości ogółem nieprzekraczającej 10 % środków na dany rok, zapisanych w tej pozycji w budżecie, z której dokonywane jest przesunięcie.

2. W ramach własnej sekcji budżetu Komisja może, pod warunkiem że bezzwłocznie poinformuje o swojej decyzji władzę budżetową, decydować o następujących działaniach dotyczących przesunięć środków z tytułu do tytułu:

a) przesunięcie środków z tytułu „środki tymczasowe”, o którym mowa w art. 43, jeżeli jedynym warunkiem uwolnienia rezerwy jest przyjęcie aktu podstawowego zgodnie ze zwykłą procedurą ustawodawczą przewidzianą w art. 294 TFUE;

b) w należycie uzasadnionych wyjątkowych przypadkach międzynarodowych katastrof i kryzysów humanitarnych mających miejsce po 1 grudnia danego roku budżetowego Komisja może przesunąć niewykorzystane środki budżetowe na bieżący rok budżetowy, nadal dostępne w ramach tytułów budżetowych należących do działu 4 wieloletnich ram finansowych, do tytułów budżetowych dotyczących operacji w zakresie pomocy na zarządzanie kryzysowe i pomocy humanitarnej.

Artykuł 24Przesunięcia dokonywane przez Komisję, przedkładane władzy budżetowej

1. Komisja przedstawia swój wniosek w sprawie przesunięcia środków jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

2. Władza budżetowa podejmuje decyzje w sprawie przesunięć środków zgodnie z ust. 3–6, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów w tytule I części drugiej.

3. Z wyjątkiem sytuacji pilnych Rada, stanowiąc większością kwalifikowaną, i Parlament Europejski rozpatrują wniosek Komisji w ciągu sześciu tygodni, licząc od dnia, w którym obie instytucje otrzymały skierowany do nich wniosek w sprawie przesunięcia środków.

4. Wniosek w sprawie przesunięcia środków zostaje zatwierdzony, jeżeli w ciągu sześciu tygodni zajdzie jeden z następujących przypadków:

a) wniosek zatwierdzają Parlament Europejski i Rada;

b) wniosek zatwierdza albo Parlament Europejski, albo Rada, a druga instytucja wstrzymuje się od działania;

c) zarówno Parlament Europejski, jak i Rada wstrzymują się od działania lub nie podejmują decyzji sprzecznej z wnioskiem Komisji.

5. Jeżeli ani Parlament Europejski, ani Rada nie zwrócą się z odmiennym wnioskiem, okres sześciu tygodni, o którym mowa w ust. 4, ulega skróceniu do trzech tygodni w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) przesunięcie dotyczy kwoty mniejszej niż 10 % środków zapisanych w pozycji, z której dokonuje się przesunięcia, i nieprzekraczającej 5 mln EUR;

b) przesunięcie dotyczy wyłącznie środków na płatności, a łączna kwota przesunięcia nie przekracza 100 mln EUR.

6. Jeżeli Parlament Europejski lub Rada dokona zmian w przesunięciu środków, a druga instytucja to przesunięcie zatwierdzi lub wstrzyma się od działania, bądź gdy zarówno Parlament Europejski, jak i Rada dokonają zmian w przesunięciu, za zatwierdzoną uznaje się kwotę zatwierdzoną przez Parlament Europejski lub Radę w zależności od tego, która z nich jest niższa, chyba że Komisja wycofa swój wniosek.

Artykuł 25Przesunięcia podlegające przepisom szczególnym

1. Przesunięcia środków w ramach tytułów budżetu dotyczących Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji, funduszy strukturalnych, Funduszu Spójności, Europejskiego Funduszu Rybackiego, Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz badań naukowych podlegają przepisom szczególnym w ramach tytułów I, II i III części drugiej.

2. Decyzje w sprawie przesunięć środków mających umożliwić wykorzystanie rezerwy na pomoc nadzwyczajną są podejmowane przez władzę budżetową na wniosek Komisji lub przez Komisję do wysokości 10 % środków na dany rok zapisanych w tej pozycji w budżecie, z której dokonywane jest przesunięcie.

Zastosowanie ma procedura przewidziana w art. 24 ust. 3 i 4. Jeżeli wniosek Komisji nie zostanie zatwierdzony przez Parlament Europejski i Radę i nie udaje się osiągnąć wspólnego stanowiska w sprawie wykorzystania tej rezerwy, Parlament Europejski i Rada powstrzymują się od działania odnośnie do wniosku Komisji o przesunięcie środków.

ROZDZIAŁ 7ZASADA NALEŻYTEGO ZARZĄDZANIA FINANSAMI

Artykuł 26Zasady oszczędności, wydajności i skuteczności

1. Środki budżetowe wykorzystuje się zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami, a mianowicie zgodnie z zasadami oszczędności, wydajności i skuteczności.

2. Zgodnie z zasadą oszczędności zasoby wykorzystywane przez instytucję w celu wykonywania jej działalności powinny być udostępniane w odpowiednim terminie, we właściwej ilości i jakości oraz po najlepszej cenie.

Zasada wydajności wiąże się z jak najkorzystniejszym stosunkiem między zaangażowanymi zasobami a osiągniętymi wynikami.

Zasada skuteczności wiąże się z osiągnięciem określonych wyznaczonych celów oraz zamierzonych rezultatów.

3. We wszystkich obszarach działalności objętych budżetem wyznacza się zdefiniowane, wymierne, osiągalne, odpowiednie i określone w czasie cele. Dla każdego działania osiągnięcie tych celów monitorowane jest wskaźnikami wydajności, a organ dokonujący wydatków przekazuje informacje władzy budżetowej. Informacje takie dostarczane są corocznie, najpóźniej w dokumentach załączonych do projektu budżetu.

4. W celu usprawnienia procesu podejmowania decyzji instytucje przeprowadzają zarówno ocenę ex ante , jak i ex post , zgodnie ze wskazówkami dostarczonymi przez Komisję. Takie oceny stosuje się do wszystkich programów i działań, które pociągają za sobą znaczące wydatki, a o wynikach tych ocen informuje się organy dokonujące wydatków oraz władze prawodawcze i budżetowe.

Artykuł 27Obowiązkowa ocena skutków finansowych

1. Do każdego wniosku lub inicjatywy przedkładanych władzy prawodawczej przez Komisję, Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „Wysokim Przedstawicielem”) lub przez państwo członkowskie, które mogą mieć wpływ na budżet, włącznie ze zmianami liczby stanowisk, musi być dołączona ocena skutków finansowych oraz ocena przewidziana w art. 26 ust. 4.

Do każdej zmiany we wniosku lub inicjatywie przedłożonych władzy prawodawczej, która może mieć znaczny wpływ na budżet, włącznie ze zmianami liczby stanowisk, musi być dołączona ocena skutków finansowych przygotowana przez instytucję proponującą daną zmianę.

2. W celu ograniczenia ryzyka nadużyć finansowych i nieprawidłowości ocena skutków finansowych, o której mowa w ust. 1, zawiera informacje dotyczące utworzonego systemu kontroli wewnętrznej, oceny ryzyka, a także istniejących i planowanych środków zapobiegania nadużyciom finansowym oraz środków ochronnych.

Artykuł 28Wewnętrzna kontrola wykonania budżetu

1. Budżet wykonuje się przy zapewnieniu skutecznej i efektywnej kontroli wewnętrznej dostosowanej do danej metody zarządzania oraz zgodnie ze stosownymi przepisami sektorowymi.

2. Do celów wykonania budżetu kontrolę wewnętrzną definiuje się jako proces stosowany na wszystkich szczeblach zarządzania, który ma zapewnić wystarczającą pewność w zakresie osiągnięcia następujących celów:

a) skuteczności, wydajności i oszczędności operacji;

b) wiarygodności sprawozdawczości;

c) ochrony mienia i informacji;

d) zapobiegania nadużyciom finansowym i nieprawidłowościom, ich wykrywania oraz korygowania;

e) odpowiedniego zarządzania ryzykiem w zakresie legalności i prawidłowości operacji podstawowych, uwzględniając wieloletni charakter programów, jak również charakter danych płatności.

Artykuł 29Dopuszczalne ryzyko błędu

Zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 322 TFUE władza prawodawcza podejmuje decyzję w sprawie poziomu dopuszczalnego ryzyka błędu na odpowiednim poziomie zagregowania budżetu. Zgodnie z art. 157 ust. 2 decyzję tę uwzględnia się podczas corocznej procedury udzielania absolutorium.

Poziom dopuszczalnego ryzyka błędu jest oparty na analizie kosztów i korzyści kontroli. Państwa członkowskie, podmioty i osoby, o których mowa w art. 55 ust. 1 lit. b), na wniosek Komisji składają jej sprawozdanie na temat poniesionych przez siebie kosztów kontroli oraz liczby i skali działań finansowanych z budżetu.

Poziom dopuszczalnego ryzyka błędu jest ściśle monitorowany i poddawany przeglądowi w przypadku istotnych zmian w środowisku kontroli.

ROZDZIAŁ 8ZASADA PRZEJRZYSTOŚCI

Artykuł 30 Publikacja sprawozdań rocznych, budżetów i sprawozdań

1. Budżet ustanawia się i wykonuje, a sprawozdania roczne prezentuje zgodnie z zasadą przejrzystości.

2. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego zarządza publikację budżetu i budżetów korygujących w takiej formie, w jakiej są one ostatecznie przyjęte, w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Budżet publikuje się w terminie trzech miesięcy od daty oświadczenia o jego ostatecznym przyjęciu.

Skonsolidowane sprawozdania roczne oraz sporządzane przez każdą instytucję sprawozdania z zarządzania budżetem i finansami publikowane są w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Artykuł 31 Ogłaszanie informacji o odbiorcach środków Unii i innych informacji

1. Informacje dotyczące operacji zaciągania i udzielania pożyczek przeprowadzonych przez Unię z osobami trzecimi zamieszcza się w załączniku do budżetu.

2. Komisja w odpowiedni sposób udostępnia posiadane przez siebie informacje o odbiorcach środków finansowych pochodzących z budżetu w przypadku wykonywania budżetu na zasadzie scentralizowanej i bezpośrednio poprzez jej służby lub przez delegatury Unii zgodnie z art. 53 akapit drugi oraz informacje o odbiorcach środków finansowych dostarczane przez podmioty, którym przekazano zadania związane z wykonywaniem budżetu, w przypadku innych metod zarządzania.

3. Informacje te są udostępniane z należytym przestrzeganiem wymogów poufności, szczególnie wymogów ochrony danych osobowych, jak określono w dyrektywie 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady[17] oraz rozporządzeniu (WE) nr 45/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady[18], a także wymogów bezpieczeństwa, z uwzględnieniem specyfiki każdej z metod zarządzania, o których mowa w art. 53, oraz, w odpowiednich przypadkach, zgodnie ze stosownymi przepisami sektorowymi.

TYTUŁ IIIUSTANAWIANIE I STRUKTURA BUDŻETU

ROZDZIAŁ 1 Ustanawianie budżetu

Artykuł 32Preliminarz dochodów i wydatków

Parlament Europejski, Rada Europejska i Rada, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, Trybunał Obrachunkowy, Komitet Ekonomiczno-Społeczny, Komitet Regionów, Rzecznik Praw Obywatelskich, Europejski Inspektor Ochrony Danych i ESDZ sporządzają preliminarze swoich dochodów i wydatków, które następnie przesyłają do Komisji przed dniem 1 lipca każdego roku.

ESDZ sporządza preliminarz swoich dochodów i wydatków, który następnie przesyła do Komisji przed dniem 1 lipca każdego roku. Wysoki Przedstawiciel przeprowadza konsultacje z członkami Komisji odpowiedzialnymi za politykę rozwojową, politykę sąsiedztwa i współpracę międzynarodową, pomoc humanitarną i reagowanie kryzysowe stosownie do zakresu kompetencji każdego z nich.

Preliminarze te instytucje przesyłają również władzy budżetowej do wiadomości najpóźniej do dnia 1 lipca każdego roku. Komisja opracowuje swój własny preliminarz, który również przesyła władzy budżetowej w tym samym terminie.

Przygotowując swój własny preliminarz, Komisja wykorzystuje informacje, o których mowa w art. 33.

Artykuł 33Preliminarz e budżetowe organów, o których mowa w art. 200

Do dnia 31 marca każdego roku każdy organ, o którym mowa w art. 200, zgodnie z dokumentem ustanawiającym go, przesyła Komisji i władzy budżetowej preliminarz swoich dochodów i wydatków, wraz z planem zatrudnienia oraz projektem programu prac.

Artykuł 34Projekt budżetu

1. Komisja przedkłada wniosek zawierający projekt budżetu Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej do dnia 1 września roku poprzedzającego rok, w którym budżet ma zostać wykonany.

Projekt budżetu zawiera sumaryczne ogólne zestawienie wydatków i dochodów Unii oraz stanowi konsolidację preliminarzy, o których mowa w art. 32.

Struktura i prezentacja projektu budżetu są zgodne z zasadami określonymi w art. 41-46.

Każda z sekcji projektu budżetu poprzedzona jest wprowadzeniem, sporządzonym przez zainteresowaną instytucję.

Komisja sporządza ogólne wprowadzenie do projektu budżetu. Ogólne wprowadzenie zawiera tabele finansowe obejmujące najważniejsze dane według tytułów oraz uzasadnienia zmian w zakresie środków między jednym rokiem budżetowym a drugim według kategorii wydatków stosowanych w wieloletnich ramach finansowych.

2. W stosownych przypadkach do projektu budżetu Komisja załącza programowanie finansowe na kolejne lata.

Po przyjęciu budżetu programowanie finansowe jest aktualizowane w celu uwzględnienia wyników procedury budżetowej i jakichkolwiek innych właściwych decyzji.

3. Komisja załącza do projektu budżetu także wszelkie dokumenty robocze, jakie jej zdaniem mogą stanowić poparcie dla jej wniosków budżetowych.

4. Zgodnie z art. 8 ust. 5 decyzji 2010/427/UE z dnia 26 lipca 2010 r. określającej organizację i zasady funkcjonowania Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych[19] oraz aby zapewnić przejrzystość budżetową w obszarze działań zewnętrznych Unii, Komisja przekazuje władzy budżetowej wraz z projektem budżetu dokument roboczy kompleksowo przedstawiający:

a) wszystkie wydatki administracyjne i operacyjne dotyczące działań zewnętrznych Unii, w tym zadań wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (WPZiB) oraz wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony, finansowane z budżetu;

b) łączne wydatki administracyjne ESDZ za poprzedni rok z podziałem na wydatki poszczególnych delegatur i wydatki na administrację centralną ESDZ; wraz z wydatkami operacyjnymi z podziałem na obszary geograficzne (regiony, kraje), obszary tematyczne, delegatury Unii i misje.

Ponadto w dokumencie roboczym przedstawia się :

a) liczbę stanowisk w każdej grupie zaszeregowania w każdej kategorii oraz liczbę stanowisk stałych i czasowych, w tym pracowników kontraktowych i miejscowych, zatwierdzonych w granicach środków budżetowych w każdej delegaturze Unii, a także w administracji centralnej ESDZ;

b) wszelkie zwiększenie lub zmniejszenie liczby stanowisk z uwzględnieniem grupy zaszeregowania i kategorii w administracji centralnej ESDZ i we wszystkich delegaturach Unii, w stosunku do poprzedniego roku;

c) liczbę stanowisk zatwierdzonych na dany rok budżetowy, liczbę stanowisk zatwierdzonych na poprzedni rok, a także liczbę stanowisk zajmowanych przez dyplomatów oddelegowanych z państw członkowskich, Rady i spośród personelu Komisji;

d) szczegółowy obraz całego personelu zatrudnionego w delegaturach Unii w chwili przedłożenia projektu budżetu, wraz z podziałem na obszary geograficzne, poszczególne kraje i misje, z rozróżnieniem na stanowiska przewidziane w planie zatrudnienia, pracowników kontraktowych, pracowników miejscowych i oddelegowanych ekspertów krajowych oraz środki postulowane w projekcie budżetu na pracowników tych innych kategorii wraz z odpowiednimi szacunkami wyrażonymi w jednostkach pełnoetatowych, dotyczącymi zasobów kadrowych, którymi można dysponować w ramach postulowanych środków.

Artykuł 35List w sprawie poprawek do projektu budżetu

Do czasu zwołania komitetu pojednawczego, o którym mowa w art. 314 TFUE, Komisja może z własnej inicjatywy lub na wniosek pozostałych instytucji, działających w odniesieniu do dotyczących ich sekcji, przedłożyć równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie listy w sprawie poprawek do projektu budżetu na podstawie nowych informacji, które nie były dostępne w czasie ustalania projektu, w tym list w sprawie poprawek aktualizujący prognozę wydatków na rolnictwo.

Artykuł 36Zatwierdzenie wyniku prac komitetu pojednawczego

Po doprowadzeniu przez komitet pojednawczy do porozumienia w sprawie wspólnego projektu Parlament Europejski i Rada dokładają starań, aby w myśl art. 314 ust. 6 TFUE jak najszybciej zatwierdzić wynik prac komitetu pojednawczego, zgodnie ze swoimi regulaminami wewnętrznymi.

Artykuł 37Przyjęcie budżetu

1. Przewodniczący Parlamentu Europejskiego stwierdza ostateczne przyjęcie budżetu, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 314 ust. 9 TFUE oraz art. 177 ust. 7 Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (zwanego dalej „Traktatem Euratom”).

2. Po ogłoszeniu ostatecznego przyjęcia budżetu każde państwo członkowskie – od dnia 1 stycznia następnego roku budżetowego lub od dnia ogłoszenia ostatecznego przyjęcia budżetu, jeżeli nastąpiło to po dniu 1 stycznia – ma obowiązek przekazać na rzecz Unii należne wpłaty zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu Rady dotyczącym wykonania decyzji w sprawie systemu zasobów własnych Unii.

Artykuł 38Projekty budżetów korygujących

1. W przypadku niemożliwych do uniknięcia, wyjątkowych lub nieprzewidzianych okoliczności Komisja może przedłożyć projekty budżetów korygujących.

Wnioski w sprawie budżetów korygujących przedkładane w takich samych okolicznościach, jakie zostały wymienione w poprzednim ustępie, przez instytucje inne niż Komisja są przesyłane do Komisji.

Przed przedłożeniem projektu budżetu korygującego Komisja i inne instytucje analizują możliwości realokacji stosownych środków, biorąc pod uwagę wszelkie oczekiwane niewykorzystanie środków.

2. Wszelkie projekty budżetów korygujących Komisja, poza wyjątkowymi okolicznościami, przedkłada równocześnie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej do dnia 1 września każdego roku. Do wniosków w sprawie budżetów korygujących od innych instytucji może ona załączyć opinię.

3. Parlament Europejski i Rada poddają je pod dyskusję z uwzględnieniem pilności.

Artykuł 39Wcześniejsze przekazanie preliminarzy i projektów budżetów

Komisja i władza budżetowa mogą porozumieć się w sprawie przyspieszenia niektórych terminów przekazania preliminarzy oraz przyjęcia i przekazania projektów budżetów. Porozumienie to nie może jednakże powodować skrócenia lub wydłużenia okresów przewidzianych na analizę tych tekstów na mocy art. 314 TFUE oraz art. 177 Traktatu Euratom.

ROZDZIAŁ 2STRUKTURA I PREZENTACJA BUDŻETU

Artykuł 40Struktura budżetu

Budżet składa się z:

a) ogólnego zestawienia dochodów i wydatków;

b) oddzielnych sekcji podzielonych na zestawienia dochodów i wydatków każdej instytucji.

Rada Europejska i Rada figurują w tej samej sekcji budżetu.

Artykuł 41Klasyfikacja budżetu

1. Władza budżetowa klasyfikuje dochody Komisji oraz dochody i wydatki innych instytucji zgodnie z ich rodzajem lub przeznaczeniem w ramach tytułów, rozdziałów, artykułów i pozycji.

2. Zestawienie wydatków dla sekcji dotyczącej Komisji określa się na podstawie nomenklatury przyjętej przez władzę budżetową i klasyfikuje według celu.

Tytuł odpowiada obszarowi polityki, a rozdział, co do zasady, odpowiada działalności.

Każdy tytuł może zawierać środki operacyjne i administracyjne.

Środki administracyjne na dany tytuł grupuje się w jednym rozdziale.

Artykuł 42Zakaz dotyczący dochodów ujemnych

Budżet nie może zawierać dochodów ujemnych.

Zasoby własne wypłacane na mocy decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii są kwotami netto i w takiej postaci wykazuje się je w skróconym zestawieniu dochodów w budżecie.

Artykuł 43Środki tymczasowe

1. Każda sekcja budżetu może zawierać tytuł „Środki tymczasowe”. W tym tytule zapisuje się środki w następujących dwóch przypadkach:

a) jeżeli w momencie ustanawiania budżetu nie istnieje akt podstawowy dla danego działania;

b) jeżeli istnieją poważne wątpliwości co do odpowiedniości środków lub możliwości wykorzystania, na warunkach zgodnych z należytym zarządzaniem finansami, środków zapisanych w danej pozycji.

Środki w tym tytule mogą być wykorzystane wyłącznie po dokonaniu przesunięcia zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 23 ust. 1 lit. d) w przypadkach, gdy przyjęcie aktu podstawowego podlega procedurze ustanowionej w art. 294 TFUE, a w pozostałych przypadkach zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24.

2. W przypadku poważnych trudności z wykorzystaniem środków Komisja może zaproponować, w czasie trwania roku budżetowego, przesunięcie środków do tytułu „Środki tymczasowe”. Zgodnie z art. 24 decyzję w sprawie tych przesunięć środków podejmuje władza budżetowa.

Artykuł 44Rezerwa ujemna

Sekcja budżetu dotycząca Komisji może obejmować „rezerwę ujemną” ograniczoną do maksymalnej wysokości 200 mln EUR. Rezerwa ta, którą zapisuje się w oddzielnym tytule, może zawierać zarówno środki na zobowiązania, jak i środki na płatności.

Rezerwa ta musi być wykorzystana przed końcem roku budżetowego poprzez przesunięcie środków zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 21 i 23.

Artykuł 45Rezerwa na pomoc nadzwyczajną

1. Sekcja budżetu dotycząca Komisji obejmuje rezerwę na pomoc nadzwyczajną dla państw trzecich.

2. Rezerwa, o której mowa w ust. 1, wykorzystywana jest przed końcem roku budżetowego poprzez przesunięcie środków zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 24 i 25.

Artykuł 46Prezentacja budżetu

1. W budżecie wykazuje się:

a) w ogólnym zestawieniu dochodów i wydatków:

(i) przewidywane dochody Unii na dany rok budżetowy;

(ii) przewidywane dochody za poprzedni rok budżetowy oraz dochody za rok n – 2;

(iii) środki na zobowiązania i środki na płatności na dany rok budżetowy;

(iv) środki na zobowiązania i środki na płatności za poprzedni rok budżetowy;

(v) zaciągnięte zobowiązania i zrealizowane wydatki w roku n – 2;

(vi) odpowiednie uwagi na temat poszczególnych części, zgodnie z art. 41 ust. 1;

b) w każdej sekcji budżetu dochody i wydatki wykazuje się według takiej samej struktury, jaką opisano w lit. a);

c) w odniesieniu do personelu:

(i) dla każdej sekcji budżetu, plan zatrudnienia określający liczbę stanowisk w poszczególnych grupach zaszeregowania dla wszystkich kategorii i służb, a także liczbę stanowisk stałych i czasowych zatwierdzonych w granicach środków budżetowych;

(ii) plan zatrudnienia dotyczący personelu wynagradzanego ze środków na działania bezpośrednie w zakresie badań i rozwoju technologicznego oraz plan zatrudnienia dotyczący personelu wynagradzanego z tych samych środków na działania pośrednie; plany zatrudnienia klasyfikuje się według kategorii i grup zaszeregowania; plany takie zawierają rozróżnienie na stanowiska stałe i czasowe, zatwierdzone w granicach środków budżetowych;

(iii) w odniesieniu do personelu naukowo-technicznego klasyfikacja może opierać się na zespołach grup zaszeregowania zgodnie z warunkami określonymi w poszczególnych budżetach. Plan zatrudnienia musi określać liczbę wysoko wykwalifikowanych pracowników technicznych lub naukowych, którym przyznaje się specjalne korzyści na podstawie przepisów szczegółowych regulaminu pracowniczego;

(iv) plan zatrudnienia określający liczbę stanowisk w podziale na grupy zaszeregowania i kategorie dla każdego organu, o którym mowa w art. 200, który otrzymuje dotacje pokrywane z budżetu. Plan zatrudnienia, oprócz liczby stanowisk zatwierdzonych na rok budżetowy, wykazuje liczbę stanowisk zatwierdzonych na poprzedni rok;

d) w odniesieniu do operacji zaciągania i udzielania pożyczek:

(i) w ogólnym zestawieniu dochodów – pozycje w budżecie odpowiadające odpowiednim operacjom, w których zapisuje się wszelkie zwroty otrzymane od beneficjentów, którzy początkowo nie dotrzymali umowy, co doprowadziło do uruchomienia gwarancji zabezpieczającej należyte wykonanie umowy. W pozycjach tych należy dokonać symbolicznego zapisu pro memoria (p.m.) wraz z odpowiednimi uwagami;

(ii) w sekcji dotyczącej Komisji:

- pozycje w budżecie obejmujące gwarancje zabezpieczające należyte wykonanie umowy udzielone przez Unię w odniesieniu do operacji, o których mowa. W pozycjach tych należy dokonać symbolicznego zapisu pro memoria (p.m.), o ile nie powstało rzeczywiste obciążenie, które należy pokryć z ostatecznych środków;

- uwagi odnoszące się do aktu podstawowego oraz wielkości przewidywanych operacji, ich czasu trwania oraz gwarancji finansowej udzielonej przez Unię w odniesieniu do tych operacji;

(iii) w dokumencie załączonym do sekcji dotyczącej Komisji, dla orientacji:

- bieżące operacje kapitałowe i obsługę zadłużenia;

- operacje kapitałowe i obsługę zadłużenia na dany rok budżetowy;

e) łączną kwotę wydatków na WPZiB zapisuje się w jednym rozdziale w budżecie, zatytułowanym „WPZiB” i zawierającym szczegółowe artykuły budżetowe. Artykuły te obejmują wydatki na WPZiB i zawierają szczegółowe pozycje w budżecie określające przynajmniej poszczególne najważniejsze misje.

2. Oprócz dokumentów określonych w ust. 1 władza budżetowa może załączyć do budżetu wszelkie inne stosowne dokumenty.

Artykuł 47Zasady dotyczące planu zatrudnienia personelu

1. Plan zatrudnienia, o którym mowa w art. 46 ust. 1 lit. c), określa bezwzględny limit dla każdej instytucji lub organu; nie można dokonywać dodatkowych powołań poza ustalonym limitem.

Z wyjątkiem grup zaszeregowania AD 16, AD 15 i AD 14, każda instytucja lub organ może jednak zmienić plany zatrudnienia o wartość do wysokości 10 % zatwierdzonych stanowisk, pod dwoma warunkami:

a) utrzymania na niezmienionym poziomie środków na personel odnoszących się do całego roku budżetowego oraz

b) nieprzekroczenia limitu łącznej liczby stanowisk zatwierdzonych w każdym planie zatrudnienia.

W terminie trzech tygodni przed dokonaniem zmian, o których mowa w akapicie drugim, instytucje powiadamiają władzę budżetową o swoich zamiarach. W przypadku należycie uzasadnionych powodów przedstawionych w tym terminie przez jeden z dwóch organów władzy budżetowej, instytucje powstrzymują się przed dokonywaniem zmian i stosuje się zwykłą procedurę.

2. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 akapit pierwszy skutki pracy w niepełnym wymiarze godzin zatwierdzonej przez organ powołujący zgodnie z regulaminem pracowniczym mogą być kompensowane innymi powołaniami.

ROZDZIAŁ 3DYSCYPLINA BUDŻETOWA

Artykuł 48Zgodność budżetu z wieloletnimi ramami finansowymi

Budżet jest zgodny z wieloletnimi ramami finansowymi.

Artykuł 49Zgodność aktów Unii z budżetem i wieloletnimi ramami finansowymi

W przypadku gdyby wykonanie aktu Unii wiązało się z przekroczeniem kwoty środków dostępnych w budżecie lub środków przydzielonych w wieloletnich ramach finansowych, wykonanie tego aktu pod względem finansowym jest możliwe wyłącznie po dokonaniu korekty budżetu i, w razie konieczności, po odpowiedniej zmianie ram finansowych.

TYTUŁ IVWYKONANIE BUDŻETU

ROZDZIAŁ 1 PRZEPISY OGÓLNE

Artykuł 50Wykonywanie budżetu zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami

1. Komisja wykonuje dochody i wydatki budżetu zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, na własną odpowiedzialność i w granicach zatwierdzonych środków.

2. Państwa członkowskie współpracują z Komisją w taki sposób, aby środki wykorzystywane były zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami.

Artykuł 51Akt podstawowy oraz wyjątki

1. Środki przewidziane w budżecie na jakiekolwiek działanie Unii mogą zostać wykorzystane dopiero po przyjęciu aktu podstawowego.

Akt podstawowy oznacza akt prawny, który stanowi podstawę prawną dla danego działania oraz dla wykonania odpowiednich wydatków zapisanych w budżecie.

2. W zastosowaniu TFUE i Traktatu Euratom akt podstawowy jest aktem przyjmowanym przez władzę prawodawczą i może przyjąć formę rozporządzenia, dyrektywy lub decyzji w rozumieniu art. 288 TFUE.

3. W zastosowaniu tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej akt podstawowy może przyjąć jedną z form określonych w art. 26 ust. 2, art. 28 ust. 1, art. 29, art. 31 ust. 2, art. 33 i 37 Traktatu o Unii Europejskiej.

4. Zalecenia i opinie nie stanowią aktów podstawowych w rozumieniu niniejszego artykułu, podobnie jak rezolucje, konkluzje, deklaracje lub inne akty, które nie mają skutków prawnych.

5. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, 2 i 3 następujące środki można wykorzystać bez aktu podstawowego, pod warunkiem że działania, na których sfinansowanie są przeznaczone, podlegają kompetencji Unii:

a) środki na projekty pilotażowe o charakterze eksperymentalnym mające na celu zbadanie wykonalności działania i jego użyteczności. Odpowiednie środki na zobowiązania można zapisać w budżecie na nie więcej niż dwa kolejne lata budżetowe;

b) środki na działania przygotowawcze w obszarze zastosowania TFUE i Traktatu Euratom, mające na celu przygotowanie propozycji w celu przyjęcia przyszłych działań. Działania przygotowawcze powinny być spójne i mogą przyjmować różne formy. Odpowiednie środki na zobowiązania można zapisać w budżecie na nie więcej niż trzy kolejne lata budżetowe. Procedura ustawodawcza musi zostać zakończona przed końcem trzeciego roku budżetowego. W toku procedury ustawodawczej środki na zobowiązania muszą odpowiadać szczególnym cechom działań przygotowawczych w odniesieniu do planowanych działań, stawianych celów i beneficjentów. W związku z powyższym środki wykonane nie mogą odpowiadać co do wielkości środkom przewidzianym na finansowanie właściwego działania;

Przedstawiając projekt budżetu, Komisja przedkłada władzy budżetowej sprawozdanie dotyczące działań określonych w lit. a) i w akapicie pierwszym niniejszej litery, które zawiera także ocenę wyników oraz zarys planowanych działań następczych;

c) środki na działania przygotowawcze w obszarze tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej. Działania te są ograniczone do krótkiego okresu i ukierunkowane na stworzenie warunków do podejmowania przez Unię działań służących realizacji celów WPZiB oraz do przyjmowania niezbędnych instrumentów prawnych.

Na potrzeby operacji Unii związanych z zarządzaniem kryzysowym działania przygotowawcze ukierunkowane są między innymi na ocenę wymogów operacyjnych, szybkie dostarczenie zasobów w fazie początkowej lub przygotowanie warunków na miejscu do rozpoczęcia operacji.

Działania przygotowawcze uzgadnia Rada na wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii ds. Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa.

W celu zapewnienia szybkiego wdrożenia działań przygotowawczych Wysoki Przedstawiciel jak najszybciej informuje Komisję o zamiarze zainicjowania przez Radę działania przygotowawczego, podając w szczególności szacunkową wartość potrzebnych w tym celu zasobów. Zgodnie z niniejszym rozporządzeniem Komisja podejmuje wszystkie niezbędne środki w celu zapewnienia szybkiej wypłaty środków finansowych;

d) środki na działania jednorazowe lub też na działania o nieokreślonym czasie trwania, przeprowadzane przez Komisję w ramach zadań wynikających z jej prerogatyw na poziomie instytucjonalnym na mocy TFUE i Traktatu Euratom, innych niż prawo inicjatywy ustawodawczej, o którym mowa w lit. b), oraz w ramach kompetencji szczególnych przyznanych jej bezpośrednio tymi traktatami i wymienionych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199;

e) środki na funkcjonowanie każdej z instytucji w ramach jej autonomii administracyjnej.

Artykuł 52Wykonywanie budżetu przez inne instytucje

Komisja przyznaje innym instytucjom odpowiednie kompetencje do wykonywania sekcji budżetu ich dotyczących.

W celu ułatwienia wykorzystania środków administracyjnych delegatur Unii mogą zostać uzgodnione z Komisją szczegółowe zasady. Zasady te nie mogą zawierać żadnych odstępstw od przepisów niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia delegowanego, o którym mowa w art. 199.

Artykuł 53Przekazywanie kompetencji w kwestii wykonywania budżetu

Komisja i każda z pozostałych instytucji mogą, w ramach swoich służb, przekazywać swoje kompetencje w kwestii wykonywania budżetu zgodnie z warunkami przewidzianymi w niniejszym rozporządzeniu i w ich wewnętrznych przepisach, w granicach, które określą w akcie o przekazaniu kompetencji. Umocowani mogą działać jedynie w granicach kompetencji wyraźnie im przyznanych.

Komisja może jednak przekazywać swoje kompetencje w kwestii wykonywania budżetu w odniesieniu do środków operacyjnych z dotyczącej jej sekcji szefom delegatur Unii. Jednocześnie informuje o tym Wysokiego Przedstawiciela. Szefowie delegatur Unii, działając jako subdelegowani urzędnicy zatwierdzający Komisji, stosują przepisy Komisji dotyczące wykonania budżetu i podlegają tym samym obowiązkom i zasadom rozliczalności, którym podlegają wszyscy subdelegowani urzędnicy zatwierdzający Komisji.

Komisja może wycofać przekazane kompetencje zgodnie ze swymi własnymi regułami.

Na potrzeby akapitu drugiego Wysoki Przedstawiciel podejmuje środki niezbędne dla ułatwiania współpracy między delegaturami Unii a służbami Komisji.

Artykuł 54Konflikt interesów

1. Wszystkim podmiotom działań finansowych oraz wszystkim innym osobom uczestniczącym w wykonywaniu budżetu, zarządzaniu budżetem, audycie lub kontroli budżetu zakazuje się podejmowania jakichkolwiek działań, które mogą spowodować powstanie konfliktu ich interesów z interesami Unii. W przypadku zaistnienia takiej sytuacji dana osoba musi zrezygnować z wykonywania tych działań i przekazać sprawę do właściwych władz.

2. Konflikt interesów istnieje wówczas, gdy bezstronne i obiektywne pełnienie funkcji podmiotu działań finansowych lub innej osoby, o których mowa w ust. 1, jest zagrożone z uwagi na względy rodzinne, emocjonalne, sympatie polityczne lub przynależność państwową, interes gospodarczy lub jakiekolwiek inne interesy wspólne dla takiego uczestnika działań finansowych lub takiej osoby i beneficjenta.

ROZDZIAŁ 2METODY WYKONYWANIA

Artykuł 55Metody wykonywania budżetu

1. Komisja wykonuje budżet według następujących metod:

a) przy pomocy swoich służb, delegatur Unii zgodnie z art. 53 akapit drugi lub za pośrednictwem agencji wykonawczych, o których mowa w art. 59;

b) pośrednio, w ramach zarządzania dzielonego z państwami członkowskimi lub przez powierzenie zadań związanych z wykonywaniem budżetu:

(i) państwom trzecim lub organom przez nie wyznaczonym;

(ii) organizacjom międzynarodowym i ich agencjom;

(iii) instytucjom finansowym, którym powierza się realizację instrumentów finansowych na mocy tytułu VIII;

(iv) Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu i Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu lub innemu podmiotowi zależnemu tego banku;

(v) organom, o których mowa w art. 200 i 201;

(vi) organom publicznym lub organom podlegającym prawu prywatnemu, które mają obowiązek świadczenia usługi publicznej, o ile te ostanie przedstawią odpowiednie gwarancje finansowe;

(vii) organom podlegającym prawu prywatnemu państwa członkowskiego, którym powierza się realizację partnerstwa publiczno-prywatnego, przestawiającym odpowiednie gwarancje finansowe;

(viii) osobom, którym powierza się wykonanie określonych działań na mocy tytułu V Traktatu o Unii Europejskiej oraz określonym we właściwym akcie podstawowym w rozumieniu art. 51 niniejszego rozporządzenia.

2. Państwa członkowskie oraz podmioty i osoby wymienione w ust. 1 lit. b) nie mają statusu delegowanego urzędnika zatwierdzającego.

3. Komisja nie może powierzać osobom trzecim kompetencji wykonawczych, z jakich korzysta na mocy Traktatów, jeżeli kompetencje te wiążą się z dużym zakresem swobody związanej z decydowaniem o kierunku polityki.

Artykuł 56Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi

1. Państwa członkowskie przestrzegają zasad należytego zarządzania finansami, przejrzystości i niedyskryminacji, a zarządzając unijnymi środkami finansowymi, zapewniają wyeksponowanie działań Unii. W tym celu państwa członkowskie wypełniają obowiązki kontroli i audytu oraz przyjmują na siebie wynikające z nich obowiązki określone w niniejszym rozporządzeniu. Przepisy uzupełniające mogą zostać określone w przepisach sektorowych.

2. Wypełniając zadania związane z wykonywaniem budżetu, państwa członkowskie zapobiegają nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, wykrywają je i podejmują w stosunku do nich działania naprawcze. W tym celu przeprowadzają kontrole ex ante i ex post , w tym, w stosownych przypadkach, kontrole na miejscu, w celu dopilnowania, aby działania finansowane z budżetu były przeprowadzane skutecznie i wykonywane w sposób prawidłowy, odzyskują środki finansowe wypłacone nienależnie oraz, w razie konieczności, wszczynają postępowanie sądowe.

Państwa członkowskie nakładają na odbiorców skuteczne, odstraszające i proporcjonalne kary przewidziane w przepisach sektorowych i przepisach krajowych.

3. Zgodnie z przepisami sektorowymi państwa członkowskie udzielają akredytacji jednemu organowi sektora publicznego lub kilku takim organom, które będą ponosić wyłączną odpowiedzialność za prawidłowe zarządzanie środkami finansowymi, na które udzielono akredytacji, oraz za prawidłową kontrolę tych środków. Pozostaje to bez uszczerbku dla możliwości wykonywania przez te organy zadań niezwiązanych z zarządzaniem unijnymi środkami finansowymi oraz powierzania przez nie swoich zadań innym organom.

Akredytacji udzielają władze państwa członkowskiego zgodnie z przepisami sektorowymi, upewniając się, że dany organ jest w stanie należycie zarządzać środkami finansowymi. W przepisach sektorowych może być także określona rola Komisji w procesie akredytacji.

Władze udzielające akredytacji są odpowiedzialne za nadzór nad organem akredytowanym oraz za podejmowanie wszelkich niezbędnych środków w celu eliminowania wszelkich niedostatków w jego funkcjonowaniu, łącznie z zawieszeniem lub cofnięciem akredytacji.

4. Organy akredytowane zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu:

a) wprowadzają efektywny i skuteczny system kontroli wewnętrznej i zapewniają jego funkcjonowanie;

b) stosują system rozliczeń rocznych, dostarczający rzetelnych, kompletnych i wiarygodnych informacji we właściwym czasie;

c) podlegają niezależnym audytom zewnętrznym przeprowadzanym zgodnie z przyjętymi w skali międzynarodowej standardami audytu przez służbę audytu niezależną funkcjonalnie od akredytowanego organu;

d) zgodnie z art. 31 ust. 2 zapewniają coroczne ogłoszenie w trybie ex post odbiorców unijnych środków finansowych;

f) zapewniają ochronę danych osobowych, która jest zgodna z zasadami ustanowionymi w dyrektywie 95/46/WE.

5. Organy akredytowane zgodnie z ust. 3 niniejszego artykułu przekazują Komisji do dnia 1 lutego następnego roku budżetowego:

a) swoje sprawozdania z wydatków poniesionych w związku z wykonywaniem powierzonych im zadań;

b) streszczenie wyników wszelkich dostępnych audytów i kontroli, które zostały przeprowadzone, wraz z analizą systematycznie występujących lub powtarzających się niedociągnięć, jak również podjętych lub planowanych działań naprawczych;

c) poświadczenie wiarygodności dotyczące zarządzania w odniesieniu do kompletności, rzetelności i prawdziwości sprawozdań, prawidłowości funkcjonowania systemów kontroli wewnętrznej, a także legalności i prawidłowości operacji podstawowych oraz przestrzegania zasady należytego zarządzania finansami;

d) opinię niezależnego audytora na temat poświadczenia wiarygodności dotyczącego zarządzania, o którym mowa w lit. c) niniejszego ustępu, obejmującą wszystkie jego elementy.

Jeżeli w poszczególnych obszarach polityki państwo członkowskie udzieliło akredytacji kilku organom, do dnia 15 lutego następnego roku budżetowego przekazuje ono Komisji sprawozdanie podsumowujące, w którym w ogólnym zarysie przedstawia w ujęciu krajowym stan w zakresie wszystkich poświadczeń wiarygodności dotyczących zarządzania oraz opinii z niezależnych audytów na temat tych poświadczeń w odniesieniu do danego obszaru polityki.

6. Komisja:

a) stosuje procedury w celu terminowego finansowego rozliczenia rachunków akredytowanych organów, upewniając się, że rachunki są kompletne, rzetelne i prawidłowe oraz umożliwiając terminowe rozliczenie w przypadkach nieprawidłowości;

b) wyłącza z wydatków Unii na finansowanie te wypłaty środków, które nastąpiły z naruszeniem prawa Unii.

Przepisy sektorowe regulują warunki, na których płatności na rzecz państw członkowskich mogą zostać zawieszone przez Komisję lub przerwane przez delegowanego urzędnika zatwierdzającego.

Artykuł 57Zarządzanie pośrednie z udziałem podmiotów i osób innych niż państwa członkowskie

1. Podmioty i osoby, którym powierzono zadania związane z wykonywaniem budżetu na mocy art. 55 ust. 1 lit. b), przestrzegają zasad należytego zarządzania finansami, przejrzystości i niedyskryminacji, a zarządzając unijnymi środkami finansowymi zapewniają wyeksponowanie działań Unii. Zarządzając unijnymi środkami finansowymi, gwarantują poziom ochrony interesów finansowych Unii równoważny z poziomem wymaganym na mocy niniejszego rozporządzenia, z należytym uwzględnieniem:

a) charakteru powierzonych zadań oraz związanych z nimi kwot;

b) rodzajów występującego ryzyka finansowego;

c) poziomu wiarygodności wynikającego ze stosowanych przez nie systemów, reguł i procedur wraz ze środkami, które podejmuje Komisja, aby nadzorować i wspierać wykonywanie powierzonych zadań.

2. W tym celu podmioty i osoby, o których mowa w ust. 1:

a) wprowadzają efektywny i skuteczny system kontroli wewnętrznej i zapewniają jego funkcjonowanie;

b) stosują system rozliczeń rocznych, dostarczający rzetelnych, kompletnych i wiarygodnych informacji we właściwym czasie;

c) podlegają niezależnym audytom zewnętrznym przeprowadzanym zgodnie z przyjętymi w skali międzynarodowej standardami audytu przez służbę audytu niezależną funkcjonalnie od danego podmiotu lub danej osoby;

d) stosują odpowiednie reguły i procedury w celu zapewnienia finansowania ze środków unijnych poprzez dotacje, zamówienia oraz instrumenty finansowe;

e) zgodnie z art. 31 ust. 2 zapewniają coroczne ogłoszenie w trybie ex post odbiorców unijnych środków finansowych;

f) zapewniają racjonalną ochronę danych osobowych.

Osoby, o których mowa w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (viii), mogą spełniać te wymogi w sposób progresywny. Przyjmują one swoje reguły finansowe za uprzednią zgodą Komisji.

3. Wypełniając zadania związane z wykonywaniem budżetu, podmioty i osoby, o których mowa w ust. 1, zapobiegają nieprawidłowościom i nadużyciom finansowym, wykrywają je i podejmują w stosunku do nich działania naprawcze. W tym celu przeprowadzają kontrole ex ante i ex post , w tym, w stosownych przypadkach, kontrole na miejscu, w celu dopilnowania, aby działania finansowane z budżetu były przeprowadzane skutecznie i wykonywane w sposób prawidłowy, odzyskują środki finansowe wypłacone nienależnie oraz, w razie konieczności, wszczynają postępowanie sądowe.

4. Komisja może zawiesić płatności na rzecz podmiotów i osób, o których mowa w ust. 1, w szczególności w przypadku wykrycia błędów systemowych, podważających wiarygodność systemów kontroli wewnętrznej danego podmiotu lub danej osoby lub legalność i prawidłowość operacji podstawowych.

Po otrzymaniu informacji wskazujących na znaczący niedostatek w funkcjonowaniu systemu kontroli wewnętrznej lub na to że wydatek, który poświadcza dany podmiot lub dana osoba, jest związany z poważną nieprawidłowością i nie został skorygowany, delegowany urzędnik zatwierdzający może przerwać płatności na rzecz takich podmiotów lub osób w całości lub w części celem przeprowadzenia dalszej weryfikacji, o ile przerwanie płatności jest niezbędne, aby zapobiec znaczącym szkodom dla interesów finansowych Unii.

5. Podmioty i osoby, o których mowa w ust. 1, przekazują Komisji:

a) sprawozdanie z wykonania powierzonych im zadań;

b) swoje sprawozdania z wydatków poniesionych w związku z wykonywaniem powierzonych im zadań;

c) streszczenie wyników wszelkich dostępnych audytów i kontroli, które zostały przeprowadzone, wraz z analizą systematycznie występujących lub powtarzających się niedociągnięć, jak również podjętych lub planowanych działań naprawczych;

d) poświadczenie wiarygodności dotyczące zarządzania w odniesieniu do kompletności, rzetelności i prawdziwości sprawozdań, prawidłowości funkcjonowania systemów kontroli wewnętrznej, a także legalności i prawidłowości operacji podstawowych oraz przestrzegania zasady należytego zarządzania finansami;

e) opinię niezależnego audytora na temat poświadczenia wiarygodności dotyczącego zarządzania, o którym mowa w lit. d) niniejszego ustępu, obejmującą wszystkie jego elementy.

Powyższe dokumenty przekazywane są Komisji do dnia 1 lutego następnego roku budżetowego z wyjątkiem opinii z audytu, o której mowa w lit. e). Jest ona przekazywana najpóźniej do dnia 15 marca.

Te obowiązki nie naruszają postanowień umów zawartych z organizacjami międzynarodowymi oraz państwami trzecimi. W postanowieniach tych uwzględnia się przynajmniej spoczywający na takich podmiotach obowiązek przekazania co roku Komisji poświadczenia, że w danym roku budżetowym wkład Unii został wykorzystany i rozliczony zgodnie z wymogami określonymi w ust. 2 niniejszego artykułu oraz obowiązkami ustanowionymi w umowie zawartej z daną organizacją międzynarodową lub danym państwem trzecim.

6. Komisja:

a) zapewnia nadzór i ocenę wykonania powierzonych zadań;

b) stosuje procedury w celu terminowego finansowego rozliczenia rachunków podmiotów i osób, którym powierzono wykonanie zadań, upewniając się, że rachunki są kompletne, rzetelne i prawidłowe oraz umożliwiając terminowe rozliczenie w przypadkach nieprawidłowości;

c) wyłącza z wydatków Unii na finansowanie te wypłaty środków, które nastąpiły z naruszeniem obowiązujących reguł.

7. Ustępy 5 i 6 niniejszego artykułu nie mają zastosowania do podmiotów i osób, które podlegają odrębnej procedurze udzielania absolutorium przez władzę budżetową.

Artykuł 58Kontrole ex ante i umowy w ramach zarządzania pośredniego

1. Zanim Komisja powierzy zadania związane z wykonywaniem budżetu podmiotom lub osobom wymienionym w art. 55 ust. 1 lit. b), uzyskuje ona dowody potwierdzające, że wymogi określone w art. 57 ust. 2 lit. a)–d) są spełnione.

Dany podmiot lub dana osoba bezzwłocznie informuje Komisję o wszelkich istotnych zmianach w swoich systemach, regułach i procedurach, które dotyczą zarządzania powierzonymi temu podmiotowi lub tej osobie unijnymi środkami finansowymi. Jeśli następuje taka zmiana, Komisja dokonuje przeglądu umów zawartych z danym podmiotem lub daną osobą, aby zapewnić ciągłość przestrzegania warunków określonych w art. 57 ust. 2 lit. a)–d).

2. Wybierając podmiot z kategorii określonej w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (ii), (iii), (vi) oraz (vii), Komisja należycie uwzględnia charakter zadań, jakie ma zamiar mu powierzyć, a także doświadczenie oraz możliwości operacyjne i finansowe danych podmiotów. Wybór jest uzasadniony względami obiektywnymi i nie może prowadzić do powstania konfliktu interesów.

3. Umowy zawarte w ramach zarządzania pośredniego zawierają postanowienia nakładające wymogi ustanowione w art. 57 ust. 2 lit. a)–d). W umowach tych jasno definiuje się powierzane zadania oraz zawiera się zobowiązanie danych podmiotów lub osób do wypełniania obowiązków ustanowionych w art. 57 ust. 2 lit. e)–f) oraz do niepodejmowania żadnych działań, które mogłyby prowadzić do powstania konfliktu interesów.

Artykuł 59Agencje wykonawcze

1. Agencje wykonawcze są osobami prawnymi w myśl prawa Unii, ustanowionymi decyzją Komisji, którym mogą być przekazywane kompetencje w celu realizacji całości lub części programu lub projektu unijnego w imieniu Komisji i na jej odpowiedzialność zgodnie z rozporządzeniem Rady (WE) nr 58/2003[20].

2. Za wykonanie odpowiednich środków operacyjnych odpowiedzialny jest dyrektor agencji w ramach zarządzania bezpośredniego.

Artykuł 60Ograniczenia w przekazywaniu kompetencji

1. Komisja nie może powierzyć działań w zakresie wykonania środków finansowych pochodzących z budżetu, w tym płatności i odzyskiwania środków, zewnętrznym podmiotom lub organom sektora prywatnego, z wyjątkiem sytuacji, o których mowa w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (vi) i (vii), lub szczególnych przypadków, gdy dane płatności mają zostać dokonane na rzecz beneficjentów wyznaczonych przez Komisję, na warunkach i w kwotach ustalonych przez Komisję, zaś podmiot lub organ dokonujący płatności nie korzysta z uprawnień uznaniowych.

2. Zadania, które mogą zostać powierzone w drodze umowy zewnętrznym podmiotom lub organom sektora prywatnego nie mającym obowiązku świadczenia usługi publicznej, to zadania związane ze specjalistyczną wiedzą techniczną oraz zadania administracyjne, przygotowawcze i pomocnicze nie wiążące się ze sprawowaniem władzy publicznej ani też z korzystaniem ze swobody oceny.

ROZDZIAŁ 3PODMIOTY DZIAŁAŃ FINANSOWYCH

SEKCJA 1ZASADA ROZDZIELENIA OBOWIĄZKÓW

ARTYKUł 61 ROZDZIELENIE OBOWIąZKÓW

Obowiązki urzędnika zatwierdzającego i księgowego są rozdzielone i nie mogą podlegać łączeniu.

SEKCJA 2URZĘDNIK ZATWIERDZAJĄCY

ARTYKUł 62 URZęDNIK ZATWIERDZAJąCY

1. Instytucja wykonuje obowiązki urzędnika zatwierdzającego.

2. Do celów niniejszego tytułu pojęcie „personel” odnosi się do osób, do których stosuje się regulamin pracowniczy.

3. Każda instytucja określa w swoich wewnętrznych przepisach administracyjnych personel właściwego szczebla, na który deleguje, zgodnie z warunkami zawartymi w swoim regulaminie wewnętrznym, obowiązki urzędnika zatwierdzającego, zakres delegowanych uprawnień oraz możliwość subdelegowania tych uprawnień przez osobę, na którą je delegowano.

4. Uprawnienia urzędnika zatwierdzającego mogą być delegowane lub subdelegowane tylko na personel.

5. Delegowani i subdelegowani urzędnicy zatwierdzający mogą działać jedynie w granicach ustanowionych w akcie o delegowaniu lub subdelegowaniu uprawnień. Właściwemu delegowanemu lub subdelegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu w wykonywaniu zadań może pomagać jeden lub kilku członków personelu, którym, na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego, powierzono wykonanie niektórych operacji niezbędnych do wykonania budżetu i przedstawienia sprawozdań.

6. Działając jako subdelegowani urzędnicy zatwierdzający Komisji zgodnie z art. 53 akapit drugi, szefowie delegatur Unii podlegają Komisji jako instytucji odpowiedzialnej za określanie, wykonywanie, kontrolę i ocenę zadań i obowiązków spoczywających na nich jako na subdelegowanych urzędnikach zatwierdzających. Komisja jednocześnie informuje o tym Wysokiego Przedstawiciela.

Artykuł 63Uprawnienia i obowiązki urzędnika zatwierdzającego

1. Urzędnik zatwierdzający, w każdej z instytucji, jest odpowiedzialny za wykonanie dochodów i wydatków zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami oraz za zapewnienie przestrzegania wymogów legalności i prawidłowości.

2. Do celów ust. 1 niniejszego artykułu delegowany urzędnik zatwierdzający, zgodnie z art. 28 i minimalnymi normami przyjętymi przez każdą z instytucji oraz z należytym uwzględnieniem rodzajów ryzyka związanego ze środowiskiem zarządzania i charakterem finansowanych działań, wprowadza strukturę organizacyjną i systemy kontroli wewnętrznej odpowiednie do wykonywania przez niego swoich obowiązków. Ustanowienie takiej struktury i takich systemów opiera się na kompleksowej analizie ryzyka.

3. W celu wykonania wydatków delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający zaciąga zobowiązania budżetowe i prawne, poświadcza zasadność wydatków, zatwierdza płatności i podejmuje działania wstępne niezbędne do wykorzystania środków.

4. Na wykonanie dochodów składa się sporządzanie prognoz należności, ustalanie należności do odzyskania i wystawianie nakazów odzyskania środków. Obejmuje ono także odstąpienie w stosownych przypadkach od ustalonych należności.

5. Każda operacja podlega przynajmniej kontroli ex ante na podstawie przeglądu dokumentów oraz na podstawie dostępnych wyników kontroli już przeprowadzonych, dotyczących operacyjnych i finansowych aspektów operacji.

Kontrole ex ante obejmują zainicjowanie i weryfikację operacji.

Weryfikacji transakcji nie mogą dokonywać ci sami członkowie personelu, którzy zainicjowali daną operację, ani członkowie personelu im podlegli.

6. Delegowany urzędnik zatwierdzający może wprowadzić kontrole ex post w celu weryfikacji operacji już zatwierdzonych w następstwie kontroli ex ante . Takie kontrole mogą być przeprowadzane na wybranych próbach stosownie do występującego ryzyka.

Kontroli ex ante nie mogą przeprowadzać członkowie personelu odpowiedzialni za kontrole ex post . Za kontrole ex post nie mogą być odpowiedzialni członkowie personelu podlegli członkom personelu odpowiedzialnym za kontrole ex ante .

7. Personel odpowiedzialny za kontrolowanie zarządzania operacjami finansowymi musi posiadać niezbędne kwalifikacje zawodowe. Personel ten postępuje zgodnie ze specjalnym kodeksem standardów zawodowych ustanowionym przez każdą z instytucji.

8. Każdy członek personelu zaangażowany w zarządzanie finansami i kontrolę transakcji, który uzna, że decyzja, którą jego przełożony każe mu zastosować lub na którą każe mu przystać, jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami lub regułami zawodowymi, których ma przestrzegać, powiadamia na piśmie delegowanego urzędnika zatwierdzającego, a jeżeli ten urzędnik nie podejmie działań – zespół, o którym mowa w art. 70 ust. 6. W przypadku jakiejkolwiek nielegalnej działalności, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, członek personelu powiadamia władze i organy określone przez odpowiednie przepisy.

9. Delegowany urzędnik zatwierdzający składa swojej instytucji sprawozdanie z wykonania swoich obowiązków, w postaci rocznego sprawozdania z działalności, zawierającego informacje finansowe oraz informacje dotyczące zarządzania, wraz z wynikami kontroli, składając przy tym oświadczenie, że, o ile w ewentualnych zastrzeżeniach co do określonych dochodów i wydatków nie wskazano inaczej, ma wystarczającą pewność, że:

a) informacje zawarte w sprawozdaniu przedstawiają prawdziwy i rzetelny obraz sytuacji;

b) zasoby przeznaczone na działania opisane w sprawozdaniu zostały wykorzystane zgodnie z przeznaczeniem oraz zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami;

c) wprowadzone procedury kontroli dają niezbędne gwarancje co do legalności i prawidłowości operacji podstawowych.

W sprawozdaniu tym wskazuje się wyniki operacji poprzez odniesienie do ustalonych celów, ryzyka związanego z tymi operacjami, wykorzystania przekazanych zasobów oraz skuteczności i efektywności systemu kontroli wewnętrznej. Najpóźniej do dnia 15 czerwca każdego roku Komisja przesyła władzy budżetowej podsumowanie sprawozdań rocznych za poprzedni rok. Roczne sprawozdania z działalności delegowanych urzędników zatwierdzających są również udostępniane władzy budżetowej.

Artykuł 64Uprawnienia i obowiązki szefów delegat ur Unii

1. Działając jako subdelegowani urzędnicy zatwierdzający zgodnie z art. 53 akapit drugi, szefowie delegatur Unii ściśle współpracują z Komisją w celu właściwego wykorzystania środków finansowych, zwłaszcza w celu zapewnienia legalności i prawidłowości transakcji finansowych, poszanowania zasady należytego zarządzania finansami w kontekście zarządzania środkami oraz skutecznej ochrony interesów finansowych Unii.

W tym celu podejmują oni środki niezbędne dla zapobiegania wszelkim sytuacjom, które mogłyby narazić odpowiedzialność Komisji za wykonanie subdelegowanego na nich budżetu, a także wszelkim konfliktom priorytetów mogącym mieć wpływ na wykonanie subdelegowanych na nich zadań związanych z zarządzaniem finansami.

Jeżeli wystąpi sytuacja lub konflikt, o których mowa w akapicie drugim, szef delegatury Unii bezzwłocznie informuje o tym odpowiednich dyrektorów generalnych Komisji i ESDZ. Dyrektorzy generalni podejmują odpowiednie kroki w celu rozwiązania danej kwestii.

2. Jeżeli szefowie delegatur Unii znajdą się w sytuacji, o której mowa w art. 63 ust. 8, przekazują sprawę do wyspecjalizowanego zespołu do spraw nieprawidłowości finansowych, powołanego na podstawie art. 70 ust. 6. W przypadku jakiejkolwiek nielegalnej działalności, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, powiadamiają oni władze i organy określone przez odpowiednie przepisy.

3. Działając jako subdelegowani urzędnicy zatwierdzający zgodnie z art. 53 akapit drugi, szefowie delegatur Unii składają sprawozdania swojemu delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu, tak aby ten ostatni mógł je uwzględnić w swoim rocznym sprawozdaniu z działalności, o którym mowa w art. 63 ust. 9. Sprawozdania szefów delegatur Unii zawierają informacje dotyczące efektywności i skuteczności wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli wprowadzonych w ich delegaturze, a także zarządzania operacjami, które zostały na nich subdelegowane, i poświadczenie wiarygodności na podstawie art. 70 ust. 5. Sprawozdania te są załączane do rocznego sprawozdania z działalności delegowanego urzędnika zatwierdzającego i udostępniane władzy budżetowej z uwzględnieniem, w stosownych przypadkach, ich poufności.

Szefowie delegatur Unii w pełni współpracują z instytucjami uczestniczącymi w procedurze udzielania absolutorium i dostarczają, w stosownych przypadkach, wszelkich dodatkowych niezbędnych informacji. W tym kontekście może być od nich wymagany udział w posiedzeniach stosownych organów i wspieranie właściwego delegowanego urzędnika zatwierdzającego.

4. Działając jako subdelegowani urzędnicy zatwierdzający zgodnie z art. 53 akapit drugi, szefowie delegatur Unii odpowiadają na wszelkie zapytania skierowane przez delegowanego urzędnika zatwierdzającego Komisji na jej własny wniosek lub – w kontekście udzielania absolutorium – na wniosek Parlamentu Europejskiego.

5. Komisja dba o to, by subdelegowanie uprawnień nie wpływało ujemnie na procedurę udzielania absolutorium zgodnie z art. 319 TFUE.

SEKCJA 3KSIĘGOWY

ARTYKUł 65 UPRAWNIENIA I OBOWIąZKI KSIęGOWEGO

1. Każda z instytucji wyznacza księgowego, który jest odpowiedzialny w tej instytucji za:

a) właściwe wykonywanie płatności, pobór dochodów i odzyskiwanie kwot uznanych za należne;

b) przygotowanie i prezentację sprawozdań zgodnie z tytułem IX;

c) prowadzenie ksiąg rachunkowych zgodnie z tytułem IX;

d) określanie, zgodnie z tytułem IX, praktyk księgowych oraz planu kont;

e) określanie i walidacja systemów rachunkowości i w stosownych przypadkach walidacja systemów opracowanych przez urzędnika zatwierdzającego, w celu dostarczania lub potwierdzania informacji księgowych; księgowy jest upoważniony do przeprowadzania w dowolnym czasie kontroli przestrzegania kryteriów walidacji;

f) zarządzanie finansami.

Zakres odpowiedzialności księgowego ESDZ obejmuje wyłącznie sekcję „ESDZ” budżetu, którą wykonuje ESDZ. Za całą sekcję budżetu dotyczącą Komisji, włącznie z operacjami księgowymi dotyczącymi środków subdelegowanych na szefów delegatur Unii, odpowiedzialny pozostaje księgowy Komisji.

Księgowy Komisji działa również jako księgowy ESDZ w odniesieniu do wykonania sekcji „ESDZ” budżetu, z zastrzeżeniem art. 208.

2. Księgowy Komisji odpowiada za określanie reguł rachunkowości i zharmonizowanego planu kont zgodnie z tytułem IX.

3. Księgowy uzyskuje od urzędników zatwierdzających wszelkie informacje niezbędne do przygotowania sprawozdań dających prawdziwy obraz sytuacji finansowej instytucji oraz wykonania budżetu, przy czym urzędnicy zatwierdzający gwarantują wiarygodność tych informacji.

4. Przed przyjęciem sprawozdań przez instytucję lub organ, o którym mowa w art. 200, podpisuje je księgowy, zaświadczając tym samym, że ma wystarczającą pewność co do prawdziwości i rzetelności zawartych w nich informacji na temat sytuacji finansowej instytucji lub organu, o którym mowa w art. 200.

W tym celu księgowy sprawdza, czy sprawozdania zostały przygotowane zgodnie z unijnymi regułami rachunkowości i praktykami księgowymi oraz czy wszystkie dochody i wydatki zostały ujęte w sprawozdaniu.

Delegowani urzędnicy zatwierdzający przekazują wszelkie informacje niezbędne księgowemu do wypełniania jego obowiązków.

Urzędnicy zatwierdzający ponoszą pełną odpowiedzialność za właściwe wykorzystanie zarządzanych przez nich środków finansowych, za legalność i prawidłowość kontrolowanych przez nich wydatków oraz za kompletność i rzetelność informacji przekazywanych księgowemu.

5. Księgowy jest upoważniony do sprawdzania otrzymanych informacji, jak również do przeprowadzania wszelkich innych kontroli, które uzna za niezbędne przed podpisaniem sprawozdań.

Jeśli zaistnieje taka konieczność, księgowy wyraża zastrzeżenia, szczegółowo wyjaśniając charakter i zakres tych zastrzeżeń.

6. Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego rozporządzenia jedynie księgowy jest upoważniony do zarządzania środkami pieniężnymi i innymi aktywami pieniężnymi. Jest on odpowiedzialny za ich bezpieczne przechowywanie.

7. W ramach wdrażania programu lub działania można otwierać w imieniu Komisji i na jej rzecz rachunki powiernicze, by umożliwić zarządzanie nimi jednemu z podmiotów wymienionych w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (iii) i (iv) akapit pierwszy.

Rachunki te otwiera się na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego odpowiedzialnego za wdrażanie programu lub działania, w porozumieniu z księgowym Komisji.

Zarządzanie takim rachunkiem bankowym odbywa się na odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego.

Artykuł 66Uprawnienia, które mogą być delegowane przez księgowego

Księgowy może przy wykonywaniu swoich obowiązków delegować niektóre zadania na podwładnych członków personelu.

Akt o delegowaniu zadań określa zadania powierzone danym osobom.

SEKCJA 4ADMINISTRATOR RACHUNKÓW ZALICZKOWYCH

ARTYKUł 67 RACHUNKI ZALICZKOWE

1. W celu poboru dochodów innych niż zasoby własne i wypłaty niewielkich kwot określonych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199, można utworzyć rachunki zaliczkowe.

W przypadku operacji związanych z pomocą na zarządzanie kryzysowe i pomocą humanitarną w rozumieniu art. 118 rachunki zaliczkowe mogą być jednak wykorzystywane bez żadnych ograniczeń co do wielkości kwoty, przy jednoczesnym przestrzeganiu poziomu środków przyjętego przez władzę budżetową dla odpowiedniej pozycji w budżecie na bieżący rok budżetowy.

2. Rachunki zaliczkowe zasilane są przez księgowego instytucji, a odpowiedzialność za nie ponoszą administratorzy rachunków zaliczkowych wyznaczani przez księgowego instytucji.

ROZDZIAŁ 4ODPOWIEDZIALNOŚĆ PODMIOTÓW DZIAŁAŃ FINANSOWYCH

SEKCJA 1REGUŁY OGÓLNE

ARTYKUł 68 ZAWIESZENIE I WYCOFANIE UPRAWNIEń DELEGOWANYCH NA URZęDNIKÓW ZATWIERDZAJąCYCH

1. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego organ, który wyznaczył delegowanych i subdelegowanych urzędników zatwierdzających, może w dowolnym czasie wycofać, czasowo lub na stałe, delegowane na nich uprawnienia.

2. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego organ, który wyznaczył księgowego, może w dowolnym czasie, czasowo lub na stałe, zawiesić tego księgowego w wykonywaniu obowiązków.

3. Bez uszczerbku dla jakiegokolwiek postępowania dyscyplinarnego organ, który wyznaczył administratorów rachunków zaliczkowych, może w dowolnym czasie, czasowo lub na stałe, zawiesić tych administratorów w wykonywaniu obowiązków.

Artykuł 69Odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego za nielegalną działalność, nadużycia finansowe lub korupcję

1. Przepisy niniejszego rozdziału pozostają bez uszczerbku dla wszelkiego rodzaju odpowiedzialności na mocy prawa karnego, jaką mogą ponieść podmioty działań finansowych, o których mowa w art. 68, zgodnie z obowiązującym prawem krajowym oraz z obowiązującymi przepisami w sprawie ochrony interesów finansowych Unii oraz zwalczania korupcji urzędników Unii lub urzędników państw członkowskich.

2. Każdy urzędnik zatwierdzający, księgowy i administrator rachunków zaliczkowych może podlegać postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania, ustanowionym w regulaminie pracowniczym, bez uszczerbku dla przepisów art. 70, 71 i 72. W przypadku jakiejkolwiek nielegalnej działalności, nadużycia finansowego lub korupcji, które mogą zaszkodzić interesom Unii, sprawa jest przedkładana władzom i organom wyznaczonym w obowiązujących przepisach.

SEKCJA 2REGUŁY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO DELEGOWANYCH I SUBDELEGOWANYCH URZĘDNIKÓW ZATWIERDZAJĄCYCH

ARTYKUł 70 REGUłY MAJąCE ZASTOSOWANIE DO URZęDNIKÓW ZATWIERDZAJąCYCH

1. Urzędnik zatwierdzający jest zobowiązany do zapłaty odszkodowania zgodnie z przepisami regulaminu pracowniczego.

2. Obowiązek zapłaty odszkodowania ma zastosowanie w szczególności, gdy:

a) urzędnik zatwierdzający, niezależnie od tego, czy umyślnie czy wskutek swojego rażącego zaniedbania, przy ustalaniu należności do odzyskania, wystawianiu nakazów odzyskania środków, zaciąganiu zobowiązań lub podpisywaniu zlecenia płatniczego nie przestrzega niniejszego rozporządzenia oraz rozporządzenia delegowanego, o którym mowa w art. 199;

b) urzędnik zatwierdzający, niezależnie od tego, czy umyślnie czy wskutek swojego rażącego zaniedbania, nie wystawia dokumentu ustalającego kwotę należną, nie wystawia nakazu odzyskania środków lub dopuszcza się zwłoki w jego wystawieniu, lub też dopuszcza się zwłoki w wystawieniu zlecenia płatniczego, narażając tym samym instytucję na powództwo cywilne ze strony osób trzecich.

3. Delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający, który uzna, że decyzja, do której podjęcia jest zobowiązany, jest nieprawidłowa lub sprzeczna z zasadami należytego zarządzania finansami, powiadamia na piśmie organ, który delegował na niego uprawnienia. Jeżeli wówczas organ, który delegował uprawnienia, wyda delegowanemu lub subdelegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu uzasadnioną instrukcję na piśmie, aby podjął taką decyzję, to urzędnik zatwierdzający nie może zostać pociągnięty do odpowiedzialności.

4. W przypadku subdelegowania uprawnień w ramach swoich służb delegowany urzędnik zatwierdzający nadal pozostaje odpowiedzialny za skuteczność i efektywność wprowadzonych wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli oraz za wybór subdelegowanego urzędnika zatwierdzającego.

5. W przypadku subdelegowania uprawnień na szefów delegatur Unii za określenie wprowadzanych wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli oraz za ich skuteczność i efektywność odpowiada delegowany urzędnik zatwierdzający. Szefowie delegatur Unii są odpowiedzialni za odpowiednie uruchomienie i funkcjonowanie tych systemów zgodnie z instrukcjami delegowanego urzędnika zatwierdzającego, a także za zarządzanie środkami finansowymi oraz operacjami, które wykonują oni w obrębie tej delegatury Unii, za którą ponoszą odpowiedzialność. Przed objęciem funkcji muszą oni ukończyć specjalne szkolenia dotyczące zadań i obowiązków urzędników zatwierdzających oraz wykonywania budżetu, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym, o którym mowa w art. 199.

Zgodnie z art. 64 ust. 3 szefowie delegatur Unii składają sprawozdania z wykonania swoich obowiązków określonych w akapicie pierwszym niniejszego ustępu.

Co roku szefowie delegatur Unii przekazują delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu Komisji poświadczenie wiarygodności dotyczące wewnętrznych systemów zarządzania i kontroli wprowadzonych w ich delegaturach, a także zarządzania subdelegowanymi na nich operacjami i ich wynikami, aby umożliwić urzędnikowi zatwierdzającemu sporządzenie jego poświadczenia, jak przewidziano w art. 63 ust. 9.

6. Każda instytucja powołuje wyspecjalizowany zespół do spraw nieprawidłowości finansowych lub bierze udział w pracach wspólnego zespołu ustanowionego przez kilka instytucji. Zespoły te działają w sposób niezależny i orzekają o pojawieniu się nieprawidłowości finansowych, a także o ewentualnych tego konsekwencjach.

Na podstawie opinii tego zespołu instytucja podejmuje decyzję o wszczęciu postępowania w celu ustalenia odpowiedzialności dyscyplinarnej lub obowiązku zapłaty odszkodowania. Jeżeli zespół stwierdzi problemy systemowe, przesyła sprawozdanie wraz z zaleceniami urzędnikowi zatwierdzającemu i delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu, pod warunkiem że ten drugi nie ma z tą sprawą związku, oraz audytorowi wewnętrznemu.

7. W przypadkach gdy szefowie delegatur Unii działają jako subdelegowani urzędnicy zatwierdzający zgodnie z art. 53 akapit drugi, w sprawach, o których mowa w ust. 4 niniejszego artykułu, właściwy jest wyspecjalizowany zespół do spraw nieprawidłowości finansowych, powołany przez Komisję na podstawie tego ustępu.

Jeżeli zespół stwierdzi problemy systemowe, przesyła sprawozdanie wraz z zaleceniami urzędnikowi zatwierdzającemu, Wysokiemu Przedstawicielowi oraz delegowanemu urzędnikowi zatwierdzającemu Komisji, pod warunkiem że ten ostatni nie ma z tą sprawą związku, a także audytorowi wewnętrznemu.

Na podstawie opinii zespołu Komisja może zwrócić się do Wysokiego Przedstawiciela o to, aby – jako organ powołujący – wszczął przeciwko subdelegowanym urzędnikom zatwierdzającym postępowanie w celu ustalenia odpowiedzialności dyscyplinarnej lub obowiązku zapłaty odszkodowania w przypadkach, w których nieprawidłowości dotyczą uprawnień, jakie subdelegowała na nich Komisja. W takim przypadku Wysoki Przedstawiciel podejmuje stosowne działania zgodnie z regulaminem pracowniczym w celu wykonania decyzji w sprawie odpowiedzialności dyscyplinarnej lub obowiązku zapłaty odszkodowania, zgodnie z zaleceniem Komisji.

Państwa członkowskie w pełni wspierają Unię w egzekwowaniu wszelkich zobowiązań nałożonych na podstawie art. 22 regulaminu pracowniczego na pracowników czasowych, wobec których zastosowanie ma art. 2 lit. e) Warunków zatrudnienia innych pracowników Wspólnot Europejskich.

SEKCJA 3REGUŁY MAJĄCE ZASTOSOWANIE DO KSIĘGOWYCH ORAZ ADMINISTRATORÓW RACHUNKÓW ZALICZKOWYCH

ARTYKUł 71 REGUłY MAJąCE ZASTOSOWANIE DO KSIęGOWYCH

Księgowy może podlegać postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania, ustanowionym w regulaminie pracowniczym i zgodnie z określonymi w nim procedurami. Księgowy w szczególności może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, jeżeli dopuszcza się któregokolwiek z niżej wymienionych uchybień:

a) doprowadza do utraty lub zmniejszenia wartości środków finansowych, składników majątku i dokumentów znajdujących się w jego posiadaniu,

b) dokonuje nieprawidłowej zmiany rachunków bankowych lub pocztowych rachunków przelewowych (giro);

c) odzyskuje należności lub dokonuje płatności w kwotach niezgodnych z kwotami figurującymi na odpowiadających im nakazach odzyskania środków lub zleceniach płatniczych;

d) nie dokonuje poboru należnych dochodów.

Artykuł 72Reguły mające zastosowanie do administratorów rachunków zaliczkowych

Administrator rachunków zaliczkowych może podlegać postępowaniu dyscyplinarnemu i obowiązkowi zapłaty odszkodowania, ustanowionym w regulaminie pracowniczym i zgodnie z określonymi w nim procedurami. Administrator rachunków zaliczkowych w szczególności może zostać pociągnięty do odpowiedzialności, jeżeli dopuszcza się któregokolwiek z niżej wymienionych uchybień:

a) doprowadza do utraty lub zmniejszenia wartości środków finansowych, składników majątku i dokumentów znajdujących się w jego posiadaniu,

b) nie może dostarczyć właściwych dokumentów potwierdzających odnośnie do dokonanych przez siebie płatności;

c) dokonuje płatności na rzecz osób innych niż uprawnieni odbiorcy płatności;

d) nie dokonuje poboru należnych dochodów.

ROZDZIAŁ 5OPERACJE PO STRONIE DOCHODÓW

SEKCJA 1UDOSTĘPNIANIE ZASOBÓW WŁASNYCH

ARTYKUł 73 ZASOBY WłASNE

Prognozowane dochody, na które składają się zasoby własne, o których mowa w decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii, zapisuje się w budżecie w euro. Są one udostępniane zgodnie z rozporządzeniem Rady dotyczącym wykonania tej decyzji.

SEKCJA 2PROGNOZA NALEŻNOŚCI

ARTYKUł 74 PROGNOZA NALEżNOśCI

1. Kiedy właściwy urzędnik zatwierdzający dysponuje wystarczającymi i wiarygodnymi informacjami na temat środka lub stanu faktycznego, które mogą stwarzać możliwość powstania należności przysługującej Unii, najpierw sporządza prognozę należności.

2. Właściwy urzędnik zatwierdzający dokonuje korekty prognozy należności, jak tylko uzyska wiadomości o zdarzeniu skutkującym zmianami środka lub stanu faktycznego, które były podstawą sporządzenia prognozy.

Sporządzając nakaz odzyskania środków w odniesieniu do środka lub stanu faktycznego, na podstawie których wcześniej sporządzono prognozę należności, właściwy urzędnik zatwierdzający odpowiednio koryguje stosowne kwoty należności.

W przypadku gdy nakaz odzyskania środków sporządza się na taką samą kwotę, prognozowaną kwotę należności zmniejsza się do zera.

3. Na zasadzie odstępstwa od ust. 1 prognozy należności nie wykonuje się przed udostępnieniem Komisji przez państwa członkowskie zasobów własnych, które są określone w decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii i wpłacane w ustalonych odstępach czasowych przez państwa członkowskie. Właściwy urzędnik zatwierdzający wystawia nakaz odzyskania środków w odniesieniu do tych kwot.

SEKCJA 3USTALANIE NALEŻNOŚCI

ARTYKUł 75 USTALANIE NALEżNOśCI

1. Ustalanie należności jest czynnością, dzięki której delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający:

a) weryfikuje istnienie należności;

b) określa lub weryfikuje stan faktyczny i kwotę należności;

c) weryfikuje warunki wymagalności należności.

2. Zasoby własne udostępniane Komisji oraz wszelkie należności uznane za pewne, wyrażone w kwocie pieniężnej i wymagalne, muszą zostać ustalone nakazem odzyskania środków przekazywanym księgowemu oraz notą debetową przesyłaną dłużnikowi, które są sporządzane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.

3. Kwoty wypłacone nienależnie podlegają odzyskaniu.

4. Warunki, przy spełnieniu których Unii należne są odsetki z tytułu płatności przeterminowanych, ustanawia się w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

SEKCJA 4ZEZWOLENIE NA ODZYSKANIE ŚRODKÓW

ARTYKUł 76 ZEZWOLENIE NA ODZYSKANIE śRODKÓW

1. Zezwolenie na odzyskanie środków jest czynnością polegającą na tym, że właściwy delegowany lub subdelegowany urzędnik zatwierdzający zleca księgowemu, poprzez wystawienie nakazu odzyskania środków, odzyskanie kwot należnych, które ustalił.

2. Instytucja może formalnie ustalić kwotę należną od osób innych niż państwa członkowskie przy pomocy decyzji, która podlega wykonaniu w rozumieniu artykułu 299 TFUE.

SEKCJA 5ODZYSKIWANIE ŚRODKÓW

ARTYKUł 77 REGUłY DOTYCZąCE ODZYSKIWANIA śRODKÓW

1. Księgowy działa na podstawie nakazów odzyskania środków na kwoty należycie ustalone przez właściwego urzędnika zatwierdzającego. Z należytą starannością zapewnia Unii napływ dochodów i dba o zabezpieczenie jej praw.

Księgowy dokonuje odzyskania środków poprzez kompensację roszczeń, które Unia posiada względem dłużnika, z roszczeniem, które ten z kolei posiada względem Unii, i które jest pewne, wyrażone w kwocie pieniężnej i wymagalne.

2. W przypadku gdy właściwy delegowany urzędnik zatwierdzający zamierza odstąpić lub częściowo odstąpić od odzyskania ustalonej należności, upewnia się, że odstąpienie jest prawidłowe i zgodne z zasadą należytego zarządzania finansami i zasadą proporcjonalności zgodnie z procedurami i kryteriami ustanowionymi w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199. Decyzja dotycząca odstąpienia musi być uzasadniona. Urzędnik zatwierdzający może delegować uprawnienia związane z podjęciem tej decyzji wyłącznie w sposób określony w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

Właściwy urzędnik zatwierdzający może umorzyć ustaloną kwotę należną w części lub w całości zgodnie z warunkami określonymi w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199. Częściowe umorzenie ustalonej kwoty należnej nie oznacza odstąpienia od prawa do ustalonej należności Unii.

Artykuł 78Termin przedawnienia

Bez uszczerbku dla przepisów rozporządzeń szczegółowych oraz zastosowania decyzji Rady w sprawie systemu zasobów własnych Unii, termin przedawnienia w odniesieniu do należności Unii od osób trzecich oraz należności osób trzecich od Unii wynosi pięć lat.

Początek biegu terminu przedawnienia oraz warunki jego przerwania są określone w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

Artykuł 79Traktowanie należności Unii na szczeblu krajowym

Kwoty należne Unii nie mogą być traktowane mniej korzystnie niż należności przysługujące organom publicznym w państwie członkowskim, w którym przeprowadzono postępowanie w celu odzyskania środków.

Artykuł 80Grzywny, kary i narosłe odsetki nałożone przez Komisję

Kwoty uzyskane z tytułu grzywien, kar i sankcji, oraz wszelkich narosłych odsetek lub innych dochodów przez nie wygenerowanych nie są ujmowane jako dochody budżetowe, jeżeli decyzja o ich nałożeniu może zostać uchylona przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Kwoty, o których mowa w akapicie pierwszym, są ujmowane jako dochód budżetowy najpóźniej w roku następującym po wyczerpaniu wszystkich prawnych środków zaskarżenia w takim zakresie, w jakim kwoty te nie są zwracane podmiotowi, który je wpłacił, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Część całkowitych kwot, o których mowa w akapicie pierwszym, nieprzekraczająca 2%, może zostać jednak zatrzymana w charakterze zabezpieczenia w celu zapewnienia minimalnego zwrotu ze środków finansowych na wypadek uchylenia przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej decyzji o nałożeniu grzywny. Część tę ujmuje się jako dochód budżetowy w następnych latach.

Akapit pierwszy nie ma zastosowania do decyzji dotyczących rozliczeń rachunków lub korekt finansowych.

ROZDZIAŁ 6OPERACJE PO STRONIE WYDATKÓW

Artykuł 81Decyzja w sprawie finansowania

1. Na każdy wydatek zaciągane jest zobowiązanie, poświadcza się zasadność tego wydatku, zatwierdza się go i realizuje.

2. Z wyjątkiem środków, które można wykorzystać bez aktu podstawowego, zgodnie z art. 51 ust. 5 lit. e), zaciągnięcie zobowiązań na wydatki jest poprzedzane decyzją w sprawie finansowania przyjętą przez instytucję lub organ, któremu instytucja ta przekazała uprawnienia.

SEKCJA 1ZACIĄGANIE ZOBOWIĄZAŃ NA WYDATKI

ARTYKUł 82 RODZAJE ZOBOWIąZAń

1. Zobowiązanie budżetowe jest operacją polegającą na rezerwacji środków niezbędnych do pokrycia płatności dokonywanych następnie w celu wywiązania się z zobowiązań prawnych.

Zobowiązanie prawne jest czynnością, poprzez którą urzędnik zatwierdzający zaciąga lub stwierdza zobowiązanie, którego skutkiem jest obciążenie finansowe.

Zobowiązania budżetowe oraz zobowiązania prawne przyjmuje ten sam urzędnik zatwierdzający, z wyjątkiem należycie uzasadnionych przypadków przewidzianych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

2. Zobowiązanie budżetowe ma charakter indywidualny wówczas, gdy beneficjent oraz kwota wydatków są znane.

Zobowiązanie budżetowe ma charakter globalny wówczas, gdy przynajmniej jeden z elementów potrzebnych do określenia zobowiązania indywidualnego pozostaje nieznany.

Zobowiązanie budżetowe ma charakter tymczasowy wówczas, gdy przeznaczone jest na pokrycie wydatków, o których mowa w art. 162, lub zwykłych wydatków administracyjnych, przy czym albo kwota albo finalny beneficjent nie są ostatecznie znane.

3. Zobowiązania budżetowe z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy można rozbić na raty roczne na kilka lat, jedynie w przypadku gdy przewiduje to akt podstawowy lub w obszarze wydatków administracyjnych.

Artykuł 83Reguły mające zastosowanie do zobowiązań

1. W odniesieniu do środków, które mogą spowodować powstanie wydatków obciążających budżet, właściwy urzędnik zatwierdzający musi najpierw zaciągnąć zobowiązanie budżetowe zanim zaciągnie zobowiązanie prawne względem osób trzecich lub przekaże środki do funduszu powierniczego na podstawie art. 178.

2. Obowiązek zaciągnięcia zobowiązania budżetowego przed zaciągnięciem zobowiązania prawnego określony w ust. 1 nie ma zastosowania do zobowiązań prawnych zaciągniętych po ogłoszeniu sytuacji kryzysowej w ramach planu ciągłości działania, zgodnie z procedurami przyjętymi przez Komisję w ramach jej autonomii administracyjnej.

3. Z zastrzeżeniem przepisów szczególnych tytułu IV części drugiej globalne zobowiązania budżetowe pokrywają łączny koszt odpowiadających im indywidualnych zobowiązań prawnych zaciągniętych do dnia 31 grudnia roku n + 1.

Z zastrzeżeniem art. 82 ust. 3 i art. 195 ust. 2 indywidualne zobowiązania prawne odnoszące się do indywidualnych lub tymczasowych zobowiązań budżetowych zaciągane są do dnia 31 grudnia roku n.

Pod koniec okresów, o których mowa w akapicie pierwszym i drugim, właściwy urzędnik zatwierdzający umarza niewykorzystane saldo tych zobowiązań budżetowych.

Kwota każdego indywidualnego zobowiązania prawnego przyjętego w następstwie zobowiązania globalnego przed podpisaniem jest ujmowana przez właściwego urzędnika zatwierdzającego na kontach budżetowych i w zobowiązaniach globalnych. W przypadku operacji w zakresie pomocy humanitarnej i ochrony ludności oraz pomocy na zarządzania kryzysowe, a także gdy jest to uzasadnione ze względu na pilność, ujęcie kwot może nastąpić natychmiast po podpisaniu odpowiednich indywidualnych zobowiązań prawnych.

4. Ostateczny termin wykonania zobowiązań budżetowych i prawnych zaciągniętych z tytułu działań trwających dłużej niż jeden rok budżetowy, z wyjątkiem wydatków na personel, ustala się zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami.

Wszelkie części takich zobowiązań, które nie zostały wykonane w ciągu sześciu miesięcy następujących po tym terminie, zostają umorzone zgodnie z art. 11.

Kwota zobowiązania budżetowego odpowiadającego zobowiązaniu prawnemu, w odniesieniu do którego nie dokonano żadnej płatności w rozumieniu art. 87 w ciągu trzech lat następujących po podpisaniu zobowiązania prawnego, zostaje umorzona; wyjątku dokonuje się w przypadku spraw będących przedmiotem sporu przed sądami lub organami arbitrażowymi.

Artykuł 84Weryfikacja mająca zastosowanie do zobowiązań

1. Przyjmując zobowiązanie budżetowe, właściwy urzędnik zatwierdzający dopilnowuje, aby:

a) wydatek został zaliczony w ciężar odpowiedniej pozycji budżetu;

b) środki były dostępne;

c) wydatek był zgodny z postanowieniami Traktatów, z budżetem, z przepisami niniejszego rozporządzenia, przepisami rozporządzenia delegowanego, o którym mowa w art. 199 niniejszego rozporządzenia, i przepisami wszystkich aktów przyjętych zgodnie z Traktatami i rozporządzeniami;

d) przestrzegana była zasada należytego zarządzania finansami. Możliwość dokonywania płatności zaliczkowych, ich kwota oraz ogólny harmonogram płatności są współmierne do planowanego czasu trwania, postępów we wdrażaniu oraz ryzyka finansowego, z jakim wiąże takie zaliczkowanie.

2. Ujmując zobowiązanie prawne i potwierdzając je własnoręcznym lub elektronicznym podpisem, urzędnik zatwierdzający dopilnowuje, aby:

a) zobowiązanie było pokryte odpowiadającym mu zobowiązaniem budżetowym;

b) wydatek był prawidłowy i zgodny z postanowieniami Traktatów, z budżetem, z przepisami niniejszego rozporządzenia, rozporządzenia delegowanego, o którym mowa w art. 199 niniejszego rozporządzenia, i przepisami wszystkich aktów przyjętych zgodnie z Traktatami i rozporządzeniami;

c) przestrzegana była zasada należytego zarządzania finansami.

SEKCJA 2POŚWIADCZANIE ZASADNOŚCI WYDATKÓW

ARTYKUł 85 POśWIADCZANIE ZASADNOśCI WYDATKÓW

Poświadczanie zasadności wydatków jest czynnością polegającą na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający:

a) weryfikuje istnienie należności wierzyciela;

b) określa lub weryfikuje stan faktyczny i kwotę roszczenia;

c) weryfikuje warunki wymagalności płatności.

SEKCJA 3ZATWIERDZANIE WYDATKÓW

ARTYKUł 86 ZATWIERDZANIE WYDATKÓW

Zatwierdzenie wydatku jest czynnością, która polega na tym, że właściwy urzędnik zatwierdzający, po stwierdzeniu, że środki są dostępne i poprzez wystawienie zlecenia płatniczego, poleca księgowemu dokonanie płatności z tytułu wydatku, którego zasadność poświadczył urzędnik zatwierdzający.

W przypadkach, w których dokonywane są płatności okresowe z tytułu świadczonych usług, w tym usług najmu lub dostaw towarów, urzędnik zatwierdzający może zarządzić, na podstawie własnej analizy ryzyka, stosowanie systemu polecenia zapłaty.

SEKCJA 4REALIZACJA WYDATKÓW

ARTYKUł 87 RODZAJE PłATNOśCI

1. Płatności wykonuje się po przedłożeniu dowodu, że dane działanie jest zgodne z przepisami zawartymi w akcie podstawowym lub w zamówieniu i obejmują przynajmniej jedną z następujących operacji:

a) płatność całej kwoty należnej;

b) płatność kwoty należnej na jeden z następujących sposobów:

(i) poprzez zaliczkowanie, które może być podzielone na kilka płatności po podpisaniu umowy o przekazaniu zadań, po podpisaniu zamówienia lub umowy o udzieleniu dotacji lub po otrzymaniu decyzji o udzieleniu dotacji;

(ii) poprzez jedną lub kilka płatności okresowych odpowiadających częściowemu wykonaniu działania;

(iii) poprzez płatność salda kwot należnych w przypadkach, gdy działanie zostało w pełni wykonane.

2. W rachunkowości budżetowej dokonuje się rozróżnienia między różnymi rodzajami płatności, o których mowa w ust. 1, wówczas, gdy są one dokonywane.

3. Reguły rachunkowości, o których mowa w art. 143, obejmują reguły rozliczania płatności zaliczkowych w księgach rachunkowych oraz uznawania kwalifikowalności kosztów.

4. Właściwy urzędnik zatwierdzający regularnie rozlicza płatności zaliczkowe. W tym celu w zamówieniach, decyzjach i umowach o udzieleniu dotacji oraz w umowach o przekazaniu zadań wykonawczych osobom i podmiotom, o których mowa w art. 55 ust. 1 lit. b), należy zawrzeć odpowiednie zapisy.

5. Kolejne raty wypłacane beneficjentom dotacji w formie płatności ryczałtowych traktuje się jako płatności okresowe.

Artykuł 88Płatność ograniczona do dostępnych środków

Księgowy realizuje wydatki w ramach limitów dostępnych środków.

SEKCJA 5TERMINY OPERACJI PO STRONIE WYDATKÓW

ARTYKUł 89 TERMINY DOTYCZąCE WYDATKÓW

Czynności w zakresie poświadczania zasadności, zatwierdzania i realizacji wydatków muszą zostać zakończone w terminach określonych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199, które określają również warunki, na jakich wierzyciele, wobec których dokonano płatności ze zwłoką, są uprawnieni do otrzymania odsetek za zwłokę, zaliczanych w ciężar pozycji, z której dokonano płatności kwoty głównej.

ROZDZIAŁ 7SYSTEMY INFORMATYCZNE

Artykuł 90Administrowanie operacjami przy użyciu systemów elektronicznych

W przypadku gdy do administrowania operacjami po stronie dochodów i wydatków wykorzystuje się systemy komputerowe, podpisy na dokumentach można składać przy wykorzystaniu procedur komputerowych lub elektronicznych.

Artykuł 91Przekazywanie dokumentów między instytucjami

Z zastrzeżeniem uprzedniej zgody zainteresowanych instytucji przekazywanie wszelkich dokumentów między instytucjami może odbywać się drogą elektroniczną.

ROZDZIAŁ 8AUDYTOR WEWNĘTRZNY

Artykuł 92Powoływanie audytora wewnętrznego

Każda instytucja ustanawia funkcję audytu wewnętrznego, która musi być wykonywana zgodnie z odpowiednimi standardami międzynarodowymi. Audytor wewnętrzny powołany przez instytucję odpowiada względem niej za sprawdzenie właściwego działania systemów i procedur wykonywania budżetu. Audytorem wewnętrznym nie może być urzędnik zatwierdzający ani księgowy.

Na potrzeby audytu wewnętrznego ESDZ działalność szefów delegatur Unii jako subdelegowanych urzędników zatwierdzających zgodnie z art. 53 akapit drugi podlega uprawnieniom kontrolnym audytora wewnętrznego Komisji w odniesieniu do subdelegowanego na nich zarządzania finansami.

Audytor wewnętrzny Komisji działa również jako audytor wewnętrzny ESDZ w odniesieniu do wykonania sekcji „ESDZ” budżetu, z zastrzeżeniem art. 208.

Artykuł 93Uprawnienia i obowiązki aud ytora wewnętrznego

1. Audytor wewnętrzny doradza instytucji w kwestii postępowania w obliczu ryzyka poprzez wydawanie niezależnych opinii na temat jakości systemów zarządzania i kontroli oraz poprzez wydawanie zaleceń dotyczących poprawy warunków wykonywania operacji oraz propagowania należytego zarządzania finansami.

W szczególności jest on odpowiedzialny za:

a) ocenę stosowności i skuteczności wewnętrznych systemów zarządzania oraz działania służb odnośnie do realizacji polityk, programów i działań pod kątem związanych z nimi rodzajów ryzyka;

b) ocenę skuteczności i efektywności systemów kontroli wewnętrznej i audytu wewnętrznego mających zastosowanie do każdej operacji w ramach wykonywania budżetu.

2. Audytor wewnętrzny wykonuje swoje obowiązki w odniesieniu do wszystkich działań i służb instytucji. Korzysta z pełnego i nieograniczonego dostępu do wszystkich informacji niezbędnych do wykonywania swoich obowiązków, w razie potrzeby na miejscu, także w państwach członkowskich oraz w państwach trzecich.

Audytor wewnętrzny bierze pod uwagę sprawozdanie roczne urzędników zatwierdzających i wszelkie inne określone informacje.

3. Audytor wewnętrzny składa instytucji sprawozdanie dotyczące swoich ustaleń i zaleceń. Instytucja zapewnia podjęcie działań w sprawie zaleceń wynikających z audytów. Audytor wewnętrzny składa instytucji również sprawozdanie roczne dotyczące audytu wewnętrznego, wykazując liczbę i rodzaj przeprowadzonych audytów wewnętrznych, przedstawione zalecenia i działania podjęte w ich sprawie.

4. Co roku instytucja przesyła organowi udzielającemu absolutorium sprawozdanie zawierające podsumowanie liczby i rodzaju przeprowadzonych audytów wewnętrznych wraz z informacją o przedstawionych zaleceniach i działaniach podjętych w ich sprawie.

Artykuł 94Niezależność audytora wewnętrznego

Szczegółowe reguły stosujące się do audytora wewnętrznego są ustanawiane przez instytucję w taki sposób, aby gwarantowały całkowitą niezależność audytora w wykonywaniu jego obowiązków oraz określały jego odpowiedzialność.

Jeżeli audytor wewnętrzny jest członkiem personelu, przyjmuje odpowiedzialność określoną w regulaminie pracowniczym i rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

TYTUŁ VZAMÓWIENIA

ROZDZIAŁ 1 PRZEPISY OGÓLNE

SEKCJA 1ZAKRES I ZASADY UDZIELANIA

ARTYKUł 95 DEFINICJA ZAMÓWIEń PUBLICZNYCH

1. Zamówienia publiczne są umowami o charakterze odpłatnym zawieranymi na piśmie pomiędzy jednym lub wieloma podmiotami gospodarczymi oraz jedną lub wieloma instytucjami zamawiającymi w rozumieniu art. 111 i 181, w celu uzyskania, w zamian za zapłatę ceny wypłacanej w całości lub w części z budżetu, dostaw ruchomości lub nieruchomości, wykonania robót budowlanych lub świadczenia usług.

Zamówienia te obejmują:

a) zamówienia dotyczące budynków;

b) zamówienia na dostawy;

c) zamówienia na roboty budowlane;

d) zamówienia na usługi.

2. Umowy ramowe są umowami zawartymi między jedną lub wieloma instytucjami zamawiającymi i jednym lub wieloma podmiotami gospodarczymi w celu ustanowienia warunków regulujących zamówienia, które mają zostać udzielone w określonym okresie, w szczególności w odniesieniu do cen i, w odpowiednich przypadkach, przewidywanej ilości. Do umów tych zastosowanie mają przepisy niniejszego tytułu odnoszące się do procedury udzielania zamówień, w tym publikacji ogłoszenia.

3. Bez uszczerbku dla art. 100–103, niniejszego tytułu nie stosuje się do dotacji ani do zamówień na usługi zawartych między Komisją, z jednej strony, oraz Europejskim Bankiem Inwestycyjnym, Europejskim Funduszem Inwestycyjnym lub innym podmiotem zależnym Europejskiego Banku Inwestycyjnego, z drugiej strony.

Artykuł 96Zasady stosowane do zamówień publicznych

1. Wszystkie zamówienia publiczne finansowane w całości lub części z budżetu odpowiadają zasadom przejrzystości, proporcjonalności, równego traktowania i niedyskryminacji.

2. Wszystkie zamówienia podlegają procedurze przetargowej w jak najszerszym zakresie, z wyjątkiem sytuacji, w której wykorzystuje się procedurę negocjacyjną, o której mowa w art. 98 ust. 1 lit. d).

Instytucje zamawiające nie mogą w sposób nienależyty wykorzystywać umów ramowych ani wykorzystywać ich w taki sposób, aby celem lub skutkiem było zapobieganie, ograniczanie lub zakłócanie konkurencji.

SEKCJA 2PUBLIKACJA

ARTYKUł 97 PUBLIKACJA ZAMÓWIEń PUBLICZNYCH

1. Wszystkie zamówienia o wartości przekraczającej progi przewidziane w art. 112 lub 181 są publikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Ogłoszenia o przetargach publikowane są z wyprzedzeniem, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 98 ust. 2 niniejszego rozporządzenia, określonych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199 niniejszego rozporządzenia, oraz zamówień na usługi objętych załącznikiem IIB do dyrektywy 2004/18/WE.

Od opublikowania niektórych informacji po udzieleniu zamówienia można odstąpić, w przypadku gdy utrudniłoby to stosowanie prawa, byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub zaszkodziłoby słusznym interesom gospodarczym przedsiębiorstw prywatnych lub publicznych lub mogłoby zakłócić uczciwą konkurencję między tymi przedsiębiorstwami.

2. Zamówienia o wartości poniżej progów przewidzianych w art. 112 lub 181 oraz zamówienia na usługi, o których mowa w załączniku IIB do dyrektywy 2004/18/WE, ogłaszane są we właściwy sposób określony w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

SEKCJA 3PROCEDURY UDZIELANIA ZAMÓWIEŃ

ARTYKUł 98 PROCEDURY UDZIELANIA ZAMÓWIEń

1. Procedury udzielania zamówień przyjmują jedną z następujących form:

a) procedury otwartej;

b) procedury ograniczonej;

c) konkursów;

d) procedury negocjacyjnej;

e) dialogu konkurencyjnego.

Jeśli zamówienie publiczne lub umowa ramowa są przedmiotem zainteresowania dwóch lub więcej instytucji, agencji wykonawczych lub organów, o których mowa w art. 200 i 201, i gdy istnieje możliwość osiągnięcia większej wydajności, dane instytucje zamawiające starają się przeprowadzić procedurę udzielania zamówień w trybie międzyinstytucjonalnym.

Jeśli realizacja wspólnego działania jednej z instytucji i instytucji zamawiającej z państwa członkowskiego wymaga zamówienia publicznego lub umowy ramowej, procedura udzielania zamówień może zostać przeprowadzona wspólnie przez daną instytucję i wspomnianą instytucję zamawiającą zgodnie z rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

2. W przypadku zamówień o wartości nieprzekraczającej progów przewidzianych w art. 112 lub 181 wykorzystanie procedury negocjacyjnej jest dozwolone jedynie w przypadkach przewidzianych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

3. Progi, poniżej których zamawiający może zastosować procedurę negocjacyjną, lub, na zasadzie odstępstwa od art. 95 ust. 1 akapit pierwszy, po prostu opłacić koszty wynikające z faktur, ustala się w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

4. Rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199, definiuje procedurę udzielania zamówień, o której mowa w ust. 1, mającą zastosowanie do zamówień na usługi objętych załącznikiem IIB do dyrektywy 2004/18/WE oraz do zamówień określonych jako tajne, których wykonaniu muszą towarzyszyć szczególne środki bezpieczeństwa lub gdy jest to podyktowane względami ochrony podstawowych interesów Unii.

Artykuł 99Zawartość dokumentacji przetargowej

Dokumentacja przetargowa zawiera pełny, jasny i precyzyjny opis przedmiotu zamówienia oraz określa kryteria wyłączenia, wyboru i udzielenia mające zastosowanie do danego zamówienia.

Artykuł 100Kryteria wykluczenia z udziału w przetargu

1. Kandydaci lub oferenci są wykluczani z udziału w procedurach udzielania zamówień, jeżeli:

a) znajdują się w stanie upadłości lub w trakcie likwidacji albo ich działalnością zarządza sąd, prowadzą postępowanie układowe z wierzycielami, zawiesili działalność gospodarczą, prowadzone jest wobec nich postępowanie sądowe dotyczące tych kwestii, bądź też znajdują się w innej tego rodzaju sytuacji wynikającej z podobnej procedury przewidzianej w krajowych przepisach ustawowych lub wykonawczych;

b) oni sami lub osoby posiadające w stosunku do nich uprawnienia reprezentacyjne, decyzyjne lub kontrole zostali skazani za przestępstwo dotyczące ich działalności zawodowej prawomocnym wyrokiem właściwego organu państwa członkowskiego;

c) dopuścili się poważnego uchybienia zawodowego dowiedzionego za pomocą wszelkich właściwych środków, których wykorzystanie instytucja zamawiająca może uzasadnić, w tym poprzez decyzje EBI i organizacji międzynarodowych;

d) nie wypełnili swoich obowiązków w zakresie płacenia składek na ubezpieczenia społeczne lub podatków zgodnie z przepisami prawa państwa, w którym mają siedzibę, lub państwa instytucji zamawiającej lub państwa, w którym zamówienie ma zostać zrealizowane;

e) wydany został w stosunku do nich lub osób posiadających w stosunku do nich uprawnienia reprezentacyjne, decyzyjne lub kontrole prawomocny wyrok za nadużycia finansowe, korupcję, udział w organizacji przestępczej, praniu pieniędzy lub jakąkolwiek inną nielegalną działalność, naruszającą finansowe interesy Unii;

f) podlegają obecnie karze administracyjnej, o której mowa w art. 103 ust. 1.

Litery a)–d) nie mają zastosowania do zakupu dostaw na szczególnie korzystnych warunkach od dostawcy ostatecznie likwidującego swoją działalność gospodarczą lub od syndyka masy upadłości lub likwidatora, na podstawie układu z wierzycielami lub innej podobnej procedury na mocy prawa krajowego.

Litery b) i e) nie mają zastosowania w przypadkach, w których kandydaci lub oferenci są w stanie wykazać, że podjęto odpowiednie środki przeciwko osobom posiadającym w stosunku do nich uprawnienia reprezentacyjne, decyzyjne lub kontrolne, wobec których wydano wyrok, o którym mowa w lit. b) lub e).

2. W przypadku procedury negocjacyjnej, w której, z przyczyn technicznych lub artystycznych lub z przyczyn związanych z ochroną praw wyłącznych, zamówienie może zostać udzielone wyłącznie określonemu podmiotowi gospodarczemu, instytucja może zdecydować o niewykluczeniu tego podmiotu na podstawie przesłanek, o których mowa w ust. 1 lit. a), c) i d), jeżeli jest to konieczne dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania instytucji. W takim przypadku instytucja uzasadnia swoją decyzję.

3. Kandydaci lub oferenci zaświadczają, że nie znajdują się w żadnej z sytuacji wymienionych w ust. 1. Instytucja zamawiająca może jednak odstąpić od żądania takiego zaświadczenia w przypadku zamówień o bardzo niskiej wartości, jak określono w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

Do celów prawidłowego stosowania ust. 1 kandydat lub oferent na każde wezwanie instytucji zamawiającej ma obowiązek:

a) jeżeli jest osobą prawną, przedłożyć informacje o prawie własności lub o prawie do zarządzania osobą prawną, kontrolowania jej oraz prawie do jej reprezentowania oraz zaświadczyć, że nie znajduje się w żadnej z sytuacji, o których mowa w ust. 1;

b) jeżeli przewidywane jest podwykonawstwo, zaświadczyć, że dany podwykonawca nie znajduje się w żadnej z sytuacji, o których mowa w ust. 1.

4. Rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199, określa maksymalny okres, podczas którego sytuacje, o których mowa w ust. 1, stanowią podstawę do wykluczenia kandydatów lub oferentów z uczestnictwa w procedurze udzielania zamówień. Okres ten nie może być dłuższy niż 10 lat.

Artykuł 101Kryteria wykluczenia z procedury udzielania zamówień

Zamówienia nie udziela się kandydatom lub oferentom, którzy w trakcie trwania procedury udzielania zamówień:

a) pozostają w konflikcie interesów;

b) są winni wprowadzenia w błąd przy dostarczaniu informacji wymaganych przez instytucję zamawiającą jako warunek udziału w procedurze udzielania zamówień lub nie złożyli tych informacji;

c) znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 100 ust. 1, powodujących wykluczenie z danej procedury udzielania zamówień.

Artykuł 102Centralna baza danych o wykluczeniach

1. Komisja tworzy centralną bazę danych i zarządza nią, zgodnie z unijnymi przepisami dotyczącymi ochrony danych osobowych. Baza ta zawiera szczegółowe informacje o kandydatach i oferentach znajdujących się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 100, art. 103 ust. 1 lit. b) i art. 103 ust. 2 lit. a). Jest ona wspólna dla instytucji, agencji wykonawczych oraz organów, o których mowa w art. 200.

2. Organy państw członkowskich i państw trzecich, jak również organy inne niż te, o których mowa w ust. 1, uczestniczące w wykonaniu budżetu zgodnie z art. 55 i 58, przekazują właściwemu urzędnikowi zatwierdzającemu informacje o kandydatach i oferentach, którzy znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 100 ust. 1 lit. e), w przypadkach, w których postępowanie danego podmiotu naruszyło interesy finansowe Unii. Urzędnik zatwierdzający odbiera te informacje i zwraca się do księgowego o wprowadzenie ich do bazy danych.

Instytucje i organy wymienione w akapicie pierwszym mają dostęp do informacji zawartych w bazie danych oraz, w stosownych przypadkach i na własną odpowiedzialność, mogą brać je pod uwagę przy udzielaniu zamówień związanych z wykonaniem budżetu.

3. Europejski Bank Centralny, Europejski Bank Inwestycyjny i Europejski Fundusz Inwestycyjny mają dostęp do informacji zawartych w bazie danych na potrzeby ochrony swoich własnych funduszy oraz mogą uwzględnić je, w stosownych przypadkach i na własną odpowiedzialność, przy udzielaniu zamówień zgodnie z własnymi przepisami o zamówieniach.

Przekazują one Komisji informacje o kandydatach i oferentach, którzy znajdują się w jednej z sytuacji, o których mowa w art. 100 ust. 1 lit. c), w przypadkach, w których postępowanie danych podmiotów naruszyło interesy finansowe Unii.

4. W rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199, ustanawia się przejrzyste i spójne kryteria w celu zapewnienia proporcjonalnego stosowania kryteriów wykluczenia. Komisja określa znormalizowane procedury oraz specyfikacje techniczne funkcjonowania bazy danych.

Artykuł 103Kary administracyjne i finansowe

1. Instytucja zamawiająca może nałożyć kary administracyjne lub finansowe na:

a) wykonawców, kandydatów lub oferentów w przypadkach, o których mowa w art. 101 lit. b);

b) wykonawców uznanych za winnych poważnego naruszenia zobowiązań wynikających z zamówień finansowanych z budżetu.

We wszystkich przypadkach instytucja zamawiającą musi jednak najpierw umożliwić osobie zainteresowanej przedstawienie swoich uwag.

2. Kary określone w ust. 1 są proporcjonalne do znaczenia zamówienia oraz ciężaru uchybień i mogą polegać na:

a) wykluczeniu danego kandydata, oferenta lub wykonawcy z zamówień lub dotacji finansowanych z budżetu na okres nie dłuższy niż dziesięć lat; lub

b) zapłacie kar finansowych przez kandydata, oferenta lub wykonawcę do wartości danego zamówienia.

3. Instytucja może opublikować decyzje lub streszczenia decyzji z podaniem nazwy podmiotu gospodarczego, krótkim opisem okoliczności faktycznych, okresu trwania wykluczenia lub kwoty kar finansowych.

Artykuł 104Kryteria udzielania zamówień

1. Zamówienia udzielane są na podstawie kryteriów mających zastosowanie do treści danej oferty po sprawdzeniu – zgodnie z kryteriami wyboru określonymi w dokumentach dotyczących zaproszenia do składania ofert – zdolności podmiotów gospodarczych nie wykluczonych na mocy art. 100 i 101 oraz art. 103 ust. 2 lit. a).

2. Zamówienia są udzielane poprzez procedurę automatycznego udzielania zamówień lub przez procedurę przyjęcia oferty najbardziej korzystnej ekonomicznie.

Artykuł 105Składanie ofert

1. Zasady składania ofert gwarantują prawdziwą konkurencję oraz poufność treści ofert do momentu równoczesnego otwarcia wszystkich ofert.

2. Instytucja zamawiająca może, o ile uzna to za właściwe i proporcjonalne, zażądać od oferentów, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym, o którym mowa w art. 199, złożenia z wyprzedzeniem wadium gwarantującego, że złożone oferty nie zostaną wycofane.

3. Z wyjątkiem zamówień o niewielkiej wartości określonych w art. 98 ust. 3, wnioski i oferty otwiera specjalnie wyznaczona komisja otwierająca. Wszystkie oferty i wnioski uznane przez komisję za niespełniające ustanowionych warunków są odrzucane.

4. Wszystkie wnioski o dopuszczenie do udziału lub oferty uznane przez komisję otwierającą za spełniające ustanowione warunki podlegają ocenie na podstawie kryteriów przewidzianych w dokumentach odnoszących się do zaproszeń do składania ofert, w celu zaproponowania instytucji zamawiającej udzielenia zamówienia lub w celu przeprowadzenia aukcji elektronicznej.

Artykuł 106Zasady równego traktowania i przejrzystości

Podczas trwania procedury udzielania zamówienia wszelkie kontakty między instytucją zamawiającą a kandydatami lub oferentami muszą spełniać warunki gwarantujące przejrzystość i równe traktowanie. Nie mogą one prowadzić do zmiany warunków zamówienia lub treści pierwotnej oferty.

Artykuł 107Decyzja o udzieleniu

1. Urzędnik zatwierdzający decyduje o tym, komu ma być udzielone zamówienie, zgodnie z kryteriami wyboru i udzielenia zamówienia ustanowionymi z wyprzedzeniem w dokumentach odnoszących się do zaproszeń do składania ofert i przepisach o zamówieniach.

2. Instytucja zamawiająca powiadamia wszystkich kandydatów lub oferentów, których wnioski lub oferty zostały odrzucone, o podstawach podjęcia tej decyzji, a także wszystkich oferentów, którzy spełniają kryteria wykluczenia i wyboru i którzy zwrócili się z prośbą na piśmie, o ogólnej charakterystyce oraz czynnikach decydujących o relatywnej przewadze wybranej oferty oraz imieniu i nazwisku lub nazwie oferenta, któremu udzielono zamówienia.

Niektóre szczegółowe informacje nie powinny być jednak ujawniane, w przypadku gdy ich ujawnienie utrudniłoby stosowanie prawa, byłoby sprzeczne z interesem publicznym lub zaszkodziłoby słusznym interesom gospodarczym przedsiębiorstw prywatnych lub publicznych albo zakłóciłoby uczciwą konkurencję między tymi przedsiębiorstwami.

Artykuł 108Unieważnienie procedury udzielenia zamówienia

Instytucja zamawiająca może przed podpisaniem umowy zrezygnować z zamówienia lub unieważnić procedurę udzielenia zamówienia, przy czym oferenci lub kandydaci nie są uprawnieni do dochodzenia odszkodowania.

Decyzja musi być uzasadniona i przekazana kandydatom lub oferentom.

Sekcja 4Zabezpieczenia i kontrola

ARTYKUł 109 ZABEZPIECZENIA

1. W przypadkach określonych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199, instytucja zamawiająca żąda od wykonawców uprzedniego złożenia zabezpieczenia.

2. Instytucja zamawiająca może, jeżeli uzna to za właściwe i proporcjonalne, zażądać od wykonawców uprzedniego złożenia zabezpieczenia w celu:

a) zapewnienia pełnego wykonania umowy; lub

b) ograniczenia ryzyka finansowego związanego z wypłaceniem płatności zaliczkowych.

Artykuł 110Błędy, nieprawidłowości i nadużycia finansowe w toku procedury

W przypadku ustalenia, że w procedurze udzielania zamówień popełniono istotne błędy, nieprawidłowości lub nadużycia finansowe, instytucja zamawiająca zawiesza procedurę i może podjąć wszelkie niezbędne środki, łącznie z unieważnieniem procedury.

W przypadku gdy po udzieleniu zamówienia okaże się, że w procedurze udzielania zamówień lub przy jego realizacji popełniono istotne błędy, nieprawidłowości lub nadużycia finansowe, instytucja zamawiająca może, w zależności od tego, na jakim etapie znajduje się procedura, odstąpić od zawarcia umowy lub zawiesić jej wykonanie lub, w stosownych przypadkach, rozwiązać umowę.

W przypadku gdy te błędy, nieprawidłowości lub nadużycia finansowe powstały ze strony wykonawcy, instytucja zamawiająca, proporcjonalnie do wagi błędów, nieprawidłowości lub nadużyć finansowych, może dodatkowo odmówić dokonania płatności lub odzyskać już zapłacone kwoty albo rozwiązać wszystkie umowy zawarte z takim wykonawcą.

ROZDZIAŁ 2Przepisy dotyczące zamówień udzielonych przez instytucje na własny rachunek

Artykuł 111Instytucja zamawiająca

Instytucje uznawane są za instytucje zamawiające w przypadku zamówień udzielonych na ich własny rachunek. Przekazują one, zgodnie z art. 62, kompetencje niezbędne do sprawowania funkcji instytucji zamawiającej.

Artykuł 112Obowiązujące progi

1. Z zastrzeżeniem tytułu IV części drugiej niniejszego rozporządzenia, w dyrektywie 2004/18/WE ustanawia się progi decydujące o:

a) regułach publikacji, o których mowa w art. 97;

b) wyborze procedur, o których mowa w art. 98 ust. 1;

c) odpowiednich terminach.

2. Z zastrzeżeniem wyjątków i warunków określonych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199, instytucja zamawiająca, w przypadku zamówień objętych zakresem dyrektywy 2004/18/WE, podpisuje daną umowę lub umowę ramową z wybranym oferentem po upływie okresu odroczenia.

Artykuł 113Reguły udziału w przetargu

Uczestniczyć w procedurach przetargowych mogą na jednakowych warunkach wszystkie osoby fizyczne i prawne objęte zakresem zastosowania Traktatów oraz wszystkie osoby fizyczne i prawne z państw trzecich, które zawarły z Unią specjalne porozumienie w dziedzinie zamówień publicznych, na warunkach określonych w tym porozumieniu.

Artykuł 114Reguły zamówień Światowej Organizacji Handlu

W przypadku gdy zastosowanie ma wielostronne Porozumienie w sprawie zamówień publicznych zawarte w ramach Światowej Organizacji Handlu, zamówienia są również otwarte dla obywateli państw, które ratyfikowały to porozumienie, na warunkach ustanowionych w tym porozumieniu.

TYTUŁ VIDOTACJE

ROZDZIAŁ 1 Zakres i formy dotacji

Artykuł 115Zakres dotacji

1. Dotacje są bezpośrednimi jednostronnymi świadczeniami finansowymi, przyznawanymi z budżetu na finansowanie dowolnego spośród następujących rodzajów działań:

a) działania mającego przyczynić się do osiągnięcia celu stanowiącego część polityki Unii;

b) funkcjonowania organu, który dąży do osiągnięcia celu leżącego w ogólnym europejskim interesie, lub który posiada cel stanowiący część polityki Unii (dotacja na działalność).

Są one przedmiotem pisemnej umowy lub decyzji Komisji przekazywanej beneficjentowi.

2. W rozumieniu niniejszego tytułu dotacjami nie są:

a) wydatki na członków i personel instytucji oraz środki przeznaczone na szkoły europejskie;

b) zamówienia publiczne, o których mowa w art. 95, oraz środki pomocowe wypłacane w ramach pomocy makrofinansowej i wsparcia budżetowego;

c) instrumenty finansowe, o których mowa w tytule VIII części pierwszej, jak również pakiety akcji lub udziałów lub udziały w kapitale międzynarodowych instytucji finansowych, takich jak Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (EBOiR) czy wyspecjalizowanych organów Unii, takich jak Europejski Fundusz Inwestycyjny;

d) składki członkowskie płacone przez Unię na rzecz organizacji, których jest członkiem;

e) wydatki realizowane w ramach zarządzania pośredniego w rozumieniu art. 55, 56 i 57;

f) wkłady wnoszone na rzecz organów, utworzonych na podstawie art. 59 zgodnie z ich podstawowymi aktami ustanawiającymi;

g) wydatki związane z rynkami rybołówstwa, o których mowa w art. 3 ust. 2 lit. f) rozporządzenia Rady (WE) nr 1290/2005[21];

h) zwrot wydatków na podróże i kosztów pobytu poniesionych przez osoby zaproszone lub upoważnione przez instytucje lub, w stosownych przypadkach, wszelkie inne rodzaje rekompensaty wypłacane takim osobom;

i) nagrody przyznane za zwycięstwo w konkursie, do których stosuje się tytuł VII części pierwszej.

3. Każda instytucja może przyznawać dotacje na działania w zakresie komunikacji, w przypadkach gdy, z należycie uzasadnionych powodów, skorzystanie z procedury udzielania zamówień publicznych nie jest właściwe.

Artykuł 116Formy dotacji

Dotacje mogą mieć następujące formy:

a) zwrot określonej części faktycznie poniesionych kosztów kwalifikowalnych;

b) płatności ryczałtowe;

c) standardowa skala kosztów jednostkowych;

d) finansowanie ryczałtowe;

e) połączenie form dotacji, o których mowa w lit. a)–d).

ROZDZIAŁ 2Zasady

Artykuł 117Ogólne zasady dotyczące dotacji

1. Przyznawanie dotacji podlega zasadom przejrzystości i równego traktowania.

2. Nie mogą być one kumulatywne ani też być przyznawane z mocą wsteczną.

3. Dotacje muszą wiązać się ze współfinansowaniem, bez uszczerbku dla przepisów szczególnych ustawionych w tytule IV części drugiej.

Dotacje nie przekraczają ogólnego pułapu wyrażonego w wartości bezwzględnej i ustanowionego na podstawie szacunkowych kosztów kwalifikowalnych.

Dotacja nie przekracza kosztów kwalifikowalnych.

4. Celem ani skutkiem dotacji nie może być osiągnięcie zysku w ramach działania lub programu prac beneficjenta.

Przepisów akapitu pierwszego nie stosuje się do:

a) działań mających na celu zwiększenie potencjału finansowego beneficjenta lub uzyskanie dochodu;

b) stypendiów naukowych, badawczych lub szkoleniowych wypłacanych osobom fizycznym;

5. W przypadku gdy partia polityczna na poziomie Unii na koniec roku budżetowego, na który przyznano jej dotację na działalność, osiągnie nadwyżkę dochodów nad wydatkami, w drodze odstępstwa od zasady niedochodowości ustanowionej w ust. 2, pewna części tej nadwyżki, do wysokości 25 % łącznych dochodów w danym roku, może zostać przeniesiona na następny rok, pod warunkiem że zostanie ona wykorzystana przed końcem pierwszego kwartału tego następnego roku.

Przy sprawdzaniu zgodności z zasadą niedochodowości nie są uwzględniane zasoby własne, w szczególności darowizny i składki członkowskie, ujęte łącznie w rocznych operacjach finansowych partii politycznych na poziomie Unii, których wysokość przekracza 15 % kosztów kwalifikowalnych ponoszonych przez beneficjenta.

Przepisy akapitu drugiego nie mają zastosowania w przypadku, gdy rezerwa finansowa partii politycznej na poziomie europejskim przekracza 100 % jej średnich rocznych dochodów.

6. W przypadku płatności ryczałtowych, standardowej skali kosztów jednostkowych i finansowania według stawek zryczałtowanych zapewnia się w odpowiednim stopniu przestrzeganie zasad niedochodowości i współfinansowania ustanowionych w ust. 3 i 4 w momencie ich ustalania lub na etapie oceny wniosku o dotację.

7. Artykułów 122, 123 i 124 nie stosuje się do dotacji przyznawanych Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu, Europejskiemu Funduszowi Inwestycyjnemu o lub innym podmiotom zależnym tego banku.

Artykuł 118 Przejrzystość

1. Dotacje przyznawane są na podstawie programu prac, publikowanego na początku roku.

Program prac realizowany jest poprzez publikowanie zaproszeń do składania ofert, z wyjątkiem należycie uzasadnionych, wyjątkowych, pilnych przypadków lub jeżeli sytuacja beneficjenta nie pozostawia innego wyboru w odniesieniu do danego działania lub jeżeli beneficjent jest wymieniony w akcie podstawowym jako odbiorca dotacji.

Przepisów akapitu pierwszego nie stosuje się do środków pomocy przeznaczonych na operacje zarządzania kryzysowego, ochrony ludności i pomocy humanitarnej.

2. Wszystkie dotacje udzielone w ciągu roku budżetowego podlegają corocznej publikacji zgodnie z art. 31 ust. 2 i 3.

Artykuł 119Zasada nieudzielania kumulatywnych dotacji

Każde działanie może być podstawą udzielenia tylko jednej dotacji budżetowej jednemu beneficjentowi, chyba że właściwe akty podstawowe stanowią inaczej.

W ciągu roku budżetowego można udzielić beneficjentowi z budżetu tylko jednej dotacji na działalność.

Wnioskodawca bezzwłocznie powiadamia urzędników zatwierdzających o wielokrotnych wnioskach i wielokrotnych dotacjach odnoszących się do tego samego działania lub do tego samego programu prac.

W żadnych okolicznościach te same koszty nie mogą być dwukrotnie finansowane z budżetu.

Artykuł 120Udzielenie dotacji z mocą wsteczną

1. Dotacji można udzielić na działanie, które już się rozpoczęło, jedynie w przypadku, gdy wnioskodawca może wykazać konieczność rozpoczęcia działania przed udzieleniem dotacji.

W takich przypadkach koszty kwalifikujące się do finansowania nie mogą być poniesione przed dniem przedłożenia wniosku o udzielenie dotacji, z wyjątkiem należycie uzasadnionych, wyjątkowych przypadków przewidzianych w akcie podstawowym lub w przypadku niezwykle pilnej pomocy przeznaczonej na operacje zarządzania kryzysowego, ochrony ludności i pomocy humanitarnej.

Nie można udzielić z mocą wsteczną dotacji na działania już zakończone.

2. Dotacja na działalność udzielana jest w ciągu sześciu miesięcy po rozpoczęciu roku budżetowego beneficjenta. Koszty kwalifikujące się do finansowania nie mogą zostać poniesione przed złożeniem wniosku o udzielenie dotacji ani też przed rozpoczęciem roku budżetowego beneficjenta.

Artykuł 121Zasada stopniowego zmniejszania dotacji

W przypadku przedłużenia dotacji na działalność na okres przekraczający cztery lata, dotacje takie podlegają stopniowemu zmniejszeniu po czwartym roku, chyba że przepisy w akcie podstawowym lub w decyzji o finansowaniu dotacji udzielonych na mocy art. 51 ust. 5 lit. d) stanowią inaczej w odniesieniu do organów dążących do osiągnięcia celu leżącego w ogólnym interesie Unii.

ROZDZIAŁ 3Procedura udzielenia dotacji

Artykuł 122Wnioski o udzielenie dotacji

1. Wnioski o udzielenie dotacji przedkładane są na piśmie.

2. Wnioski o udzielenie dotacji kwalifikują się do rozpatrzenia, jeśli przedkładane są przez:

a) osoby prawne;

b) osoby fizyczne, jeśli uzasadnione jest to rodzajem lub charakterem działania lub celem, jaki pragnie osiągnąć wnioskodawca.

Do celów lit. a) wnioski o dotacje mogą kwalifikować się do rozpatrzenia, jeśli przedkładane są przez podmioty nieposiadające osobowości prawnej na podstawie właściwego prawa krajowego, pod warunkiem że ich przedstawiciele są uprawnieni do podejmowania w imieniu tego podmiotu zobowiązań prawnych oraz dają gwarancję ochrony interesów finansowych Unii równorzędną z tą, którą dają osoby prawne;

3. Artykuły 100–103 stosuje się także do wnioskodawców występujących o dotację. Wnioskodawcy muszą zaświadczyć, że nie znajdują się w żadnej z sytuacji, o których mowa w artykułach 100–103. Urzędnik zatwierdzający może jednak odstąpić od zażądania takiego zaświadczenia, jak określono w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a) dotacji o bardzo niskiej wartości;

b) gdy takie zaświadczenie zostało niedawno przedłożone w innej procedurze udzielania dotacji;

c) gdy nie ma faktycznej możliwości przedłożenia takiego zaświadczenia.

4. Urzędnik zatwierdzający może nakładać na wnioskodawców skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary administracyjne i finansowe, zgodnie z art. 103.

Kary takie mogą zostać nałożone także na beneficjentów, którzy w momencie przedkładania wniosku lub podczas realizacji dotacji złożyli nieprawdziwe oświadczenia, podając informacje wymagane przez urzędnika zatwierdzającego lub nie podali tych informacji.

Artykuł 123Kryteria wyboru i udzielania

1. Kryteria wyboru umożliwiają ocenę możliwości zrealizowania proponowanego działania lub programu prac przez wnioskodawcę.

2. Kryteria udzielania dotacji, ogłoszone z wyprzedzeniem w zaproszeniu do składania wniosków, umożliwiają ocenę jakości przedłożonych wniosków w świetle wyznaczonych celów i priorytetów.

Artykuł 124Procedura oceny

1. Wnioski są oceniane na podstawie wcześniej ogłoszonych kryteriów wyboru i udzielania dotacji, celem wyłonienia wniosków, które mogą podlegać finansowaniu.

2. Następnie właściwy urzędnik zatwierdzający, na podstawie oceny przewidzianej w ust. 1, sporządza listę beneficjentów oraz zatwierdzonych kwot.

3. Właściwy urzędnik zatwierdzający powiadamia wnioskodawców na piśmie o decyzji w sprawie ich wniosków. W przypadku nieudzielenia dotacji instytucja podaje powody odrzucenia wniosku, odnosząc się, w szczególności, do wcześniej ogłoszonych kryteriów wyboru i udzielania dotacji.

ROZDZIAŁ 4Płatności i kontrola

Artykuł 125Zabezpieczenie płatności zaliczkowych

Właściwy urzędnik zatwierdzający może, o ile uzna to za właściwe i proporcjonalne, zażądać od beneficjenta uprzedniego wniesienia zabezpieczenia, w celu ograniczenia ryzyka finansowego związanego z wypłatą płatności zaliczkowych.

Artykuł 126Wypłata dotacji i mechanizmy kontrolne

1. Kwota dotacji nie jest ostateczna do momentu zatwierdzenia przez właściwego urzędnika zatwierdzającego końcowych sprawozdań i rozliczeń, bez uszczerbku dla dalszych kontroli przeprowadzanych przez instytucję.

2. W przypadku popełnienia poważnych błędów, nieprawidłowości lub nadużyć finansowych w toku procedury udzielania dotacji lub w trakcie realizacji dotacji oraz po umożliwieniu beneficjentowi przedstawienia swoich uwag właściwy urzędnik zatwierdzający może podjąć środki, o których mowa w art. 110.

3. W przypadku gdy kontrole lub audyty wykażą, że w projektach jednego beneficjenta występują powtarzające się błędy, które mają wpływ również na projekty niepoddane kontroli, w których beneficjent ten uczestniczy lub uczestniczył, urzędnik zatwierdzający może rozciągnąć ustalenia na te nieskontrolowane projekty, które mogą być jeszcze poddane kontroli zgodnie z umową o udzieleniu dotacji, oraz zażądać zwrotu odpowiedniej kwoty.

Beneficjent może, w postępowaniu kontradyktoryjnym, zaskarżyć zastosowaną korektę, wykazując, że została ona błędnie obliczona oraz przedłożyć nowe wyliczenia.

ROZDZIAŁ 5Realizacja

Artykuł 127Podwykonawstwo i wtórny podział dotacji

1. W przypadku gdy wykonanie działania lub – w przypadku dotacji na działalność – programu prac wymaga od beneficjenta udzielenia zamówień, właściwe procedury określa rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199.

2. W przypadku gdy realizacja działania lub programu prac wymaga udzielenia wsparcia finansowego osobom trzecim, beneficjent dotacji unijnej może udzielić takiego wsparcia, jeśli spełnione są następujące warunki:

a) przed udzieleniem dotacji właściwy urzędnik zatwierdzający sprawdził, czy beneficjent daje odpowiednie gwarancje w zakresie odzyskania kwot należnych Komisji;

b) warunki przyznania takiego wsparcia są ściśle określone w decyzji o udzieleniu dotacji lub umowie o udzieleniu dotacji pomiędzy beneficjentem i Komisją, aby zapobiec swobodzie decyzji po stronie beneficjenta;

c) odnośne kwoty są niewielkie, zgodnie z definicją zawartą w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199

3. Wszystkie decyzje lub umowy o udzieleniu dotacji wyraźnie przewidują, że Komisja i Trybunał Obrachunkowy wykonują swoje kompetencje kontrolne w zakresie dokumentów i lokali oraz informacji, nawet tych przechowywanych na nośnikach elektronicznych, w stosunku do wszystkich osób trzecich, które otrzymały unijne środki finansowe.

TYTUŁ VΠNAGRODY

Artykuł 128 Definicja

Do celów niniejszego rozporządzenia „nagrody” oznaczają świadczenia pieniężne przyznawane po przeprowadzeniu konkursu.

Artykuł 129Reguły ogólne

1. Przyznawanie nagród podlega zasadom przejrzystości i równego traktowania.

2. Nagrody stanowią element programu prac przyjmowanego przez Komisję, o którym mowa w art. 118, i podlegają przepisom art. 118 ust. 2.

Reguły konkursu określają co najmniej warunki przyznania nagrody, kryteria, wartość nagrody i tryb jej wypłacenia.

Nagrody nie mogą być przyznawane bezpośrednio, bez przeprowadzenia konkursu, oraz są publikowane w ten sam sposób co zaproszenia do składania wniosków.

3. Nagrody przyznawane są przez właściwego urzędnika zatwierdzającego lub komisję konkursową. Mają oni swobodę decyzji, czy przyznać nagrodę, w zależności od oceny jakości zgłoszonych propozycji w świetle reguł konkursu.

4. Wartość nagrody nie jest powiązana z kosztami poniesionymi przez jej odbiorcę.

5. W przypadku nagród o wartości przekraczającej 500 000 EUR przyznawanych przez beneficjenta dotacji lub wykonawcę, warunki przyznania i kryteria są zatwierdzane przez Komisję.

TYTUŁ VIIIINSTRUMENTY FINANSOWE

Artykuł 130 Definicja i zakres

1. Do celów niniejszego rozporządzenia „instrumenty finansowe” oznaczają unijne środki pomocy finansowej przekazywane z budżetu w celu osiągnięcia określonego celu polityki w formie pożyczek, gwarancji, inwestycji lub udziałów kapitałowych i quasi-kapitałowych lub innych instrumentów obciążonych ryzykiem, ewentualnie połączonych z dotacjami.

2. Przepisy niniejszego tytułu stosuje się także do elementów bezpośrednio związanych z instrumentami finansowymi, w tym do pomocy technicznej.

3. Komisja może realizować instrumenty finansowe w trybie zarządzania bezpośredniego lub w trybie zarządzania pośredniego, powierzając zadania podmiotom, o których mowa w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (iii) oraz (iv).

Artykuł 131Zasady dotyczące instrumentów finansowych

1. Instrumenty finansowe przekazywane są odbiorcom końcowym unijnych środków zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami, przejrzystości i równego traktowania oraz zgodnie z celami ustanowionymi w akcie podstawowym dotyczącym tych instrumentów finansowych.

2. Bez uszczerbku dla art. 46 ust. 1 lit. d) i e), wydatki budżetowe powiązane z instrumentem finansowym nie przekraczają zaciągniętego na nie zobowiązania budżetowego.

3. Pośrednicy finansowi uczestniczący w realizacji operacji finansowych związanych z instrumentem finansowym spełniają właściwe normy w zakresie zapobiegania praniu pieniędzy i zwalczania terroryzmu. Nie mają oni siedziby na terytoriach, których jurysdykcje nie współpracują z Unią w zakresie stosowania norm podatkowych ustalonych na szczeblu międzynarodowym.

4. Każda umowa zawarta między podmiotem, o którym mowa w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (iii) oraz (iv), a pośrednikiem finansowym, o którym mowa w ust. 3, wyraźnie przewiduje, że Komisja i Trybunał Obrachunkowy wykonują swoje kompetencje kontrolne w zakresie dokumentów oraz lokali i informacji, nawet jeśli są one przechowywane na nośnikach elektronicznych, w stosunku do wszystkich osób trzecich otrzymujących unijne środki.

TYTUŁ IXPREZENTACJA SPRAWOZDAŃ I RACHUNKOWOŚĆ

ROZDZIAŁ 1 Prezentacja sprawozdań

Artykuł 132Struktura sprawozdania unijnego

Sprawozdanie unijne obejmuje:

a) skonsolidowane sprawozdanie finansowe, przedstawiające skonsolidowane informacje finansowe zawarte w sprawozdaniach finansowych instytucji finansowanych z budżetu, sprawozdaniach organów, o których mowa w art. 200, i innych organów, których sprawozdania muszą być skonsolidowane zgodnie z unijnymi przepisami o rachunkowości;

b) zagregowane sprawozdanie budżetowe przedstawiające informacje zawarte w sprawozdaniach budżetowych instytucji finansowanych z budżetu.

Artykuł 133Sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami

1. Każda instytucja oraz organ, o których mowa w art. 132, przygotowuje sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami w danym roku budżetowym.

Przesyłają one to sprawozdanie władzy budżetowej oraz Trybunałowi Obrachunkowemu do dnia 31 marca roku następującego po danym roku budżetowym.

2. W sprawozdaniu, o którym mowa w ust. 1, podaje się co najmniej stopień wykorzystania środków oraz zestawienie informacji dotyczących przesunięć środków pomiędzy różnymi pozycjami budżetu.

Artykuł 134Przepisy regulujące sprawozdanie

Sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 132, jest zgodne z unijnymi przepisami o rachunkowości przyjętymi przez księgowego Komisji oraz przedstawia prawdziwy i rzetelny obraz aktywów i pasywów, obciążeń, dochodów i przepływów środków pieniężnych.

Sprawozdania budżetowe, o których mowa w art. 132, są zgodne z zasadami budżetowymi ustanowionymi w niniejszym rozporządzeniu. Przedstawiają one prawdziwy i rzetelny obraz operacji budżetowych po stronie dochodów i wydatków.

Artykuł 135Zasady rachunkowości

Sprawozdanie finansowe, o którym mowa w art. 132, przedstawia informacje, w tym zasady polityki rachunkowości, w sposób zapewniający właściwe, rzetelne, porównywalne i zrozumiałe informacje. Sprawozdanie sporządza się w zgodności z ogólnie przyjętymi zasadami rachunkowości zarysowanymi w unijnych przepisach o rachunkowości.

Artykuł 136Sprawozdanie finansowe

1. Sprawozdanie finansowe sporządzane jest w milionach euro i obejmuje:

a) bilans i sprawozdanie o finansowych wynikach działalności, które przedstawiają aktywa i pasywa, sytuację finansową oraz wynik ekonomiczny na dzień 31 grudnia roku poprzedniego; są one przedstawiane zgodnie z właściwymi regułami rachunkowości przyjętymi przez księgowego Komisji;

b) sprawozdanie o przepływie środków pieniężnych ukazujące kwoty pobrane i wydatkowane w ciągu roku oraz końcową sytuację finansową;

c) sprawozdanie ze zmian w aktywach netto przedstawiające zestawienie zmian stanu rezerw w ciągu roku oraz skumulowane wyniki.

2. W informacjach dodatkowych do sprawozdania finansowego uzupełnia się i komentuje informacje przedstawione w sprawozdaniach, o których mowa w ust. 1, oraz dostarcza wszelkie dodatkowe informacje przepisane we właściwych regułach rachunkowości przyjętych przez księgowego Komisji.

Artykuł 137Sprawozdanie z wykonania budżetu

Sprawozdanie z wykonania budżetu sporządzane jest w milionach euro. Obejmuje ono:

a) sprawozdanie z wykonania budżetu, które sumuje wszystkie operacje budżetowe po stronie dochodów i wydatków w danym roku;

b) informacje dodatkowe do sprawozdania z wykonania budżetu, które uzupełniają i komentują informacje przedstawione w sprawozdaniu.

Sprawozdanie z wykonania budżetu przedstawiane jest w tej samej strukturze co sam budżet.

Artykuł 138Sprawozdania wstępne

Księgowi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 132, przesyłają do księgowego Komisji oraz do Trybunału Obrachunkowego najpóźniej do dnia 1 marca następnego roku sprawozdania wstępne.

Księgowi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 132, przesyłają również księgowemu Komisji najpóźniej do dnia 1 marca następnego roku pakiet sprawozdawczy w znormalizowanym formacie ustanowionym przez księgowego Komisji na potrzeby konsolidacji.

Księgowy Komisji dokonuje konsolidacji tych sprawozdań wstępnych ze sprawozdaniem wstępnym Komisji i przesyła sprawozdanie wstępne Komisji oraz skonsolidowane sprawozdanie wstępne Unii do Trybunału Obrachunkowego najpóźniej do dnia 31 marca następnego roku.

Artykuł 139Zatwierdzenie końcowego sprawozdania skonsolidowanego

1. Trybunał Obrachunkowy, najpóźniej do dnia 1 czerwca, przedstawia swoje uwagi w sprawie sprawozdań wstępnych pozostałych instytucji i każdego z organów, o których mowa w art. 132, oraz, najpóźniej do dnia 15 czerwca, przedstawia swoje uwagi na temat sprawozdania wstępnego Komisji oraz skonsolidowanego sprawozdania wstępnego Unii.

2. Instytucje inne niż Komisja i każdy z organów, o których mowa w art. 132, opracowują swoje sprawozdania końcowe i przesyłają je księgowemu Komisji, Trybunałowi Obrachunkowemu, Parlamentowi Europejskiemu i Radzie najpóźniej do dnia 1 lipca następnego roku, w celu sporządzenia końcowego sprawozdania skonsolidowanego.

Księgowi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 132, przesyłają również księgowemu Komisji najpóźniej do dnia 1 lipca następnego roku pakiet sprawozdawczy w znormalizowanym formacie ustanowionym przez księgowego Komisji na potrzeby konsolidacji.

3. Księgowy każdej instytucji i organu, o których mowa w art. 132, przesyła również Trybunałowi Obrachunkowemu, z kopią do księgowego Komisji, w tym samym dniu, w którym przekazuje swoje sprawozdanie końcowe, oświadczenie dotyczące tego sprawozdania końcowego.

Do sprawozdania końcowego dołączane jest oświadczenie księgowego, w którym stwierdza on, że zostało ono sporządzone zgodnie z niniejszym tytułem oraz obowiązującymi zasadami, regułami i metodami rachunkowości.

4. Księgowy Komisji przygotowuje końcowe sprawozdanie skonsolidowane na podstawie informacji dostarczonych mu przez pozostałe instytucje i organy, o których mowa w art. 132, zgodnie z ust. 2. Do sprawozdania końcowego dołączane jest oświadczenie księgowego Komisji, w którym stwierdza on, że zostało ono sporządzone zgodnie z tytułem IX oraz zasadami, regułami i metodami rachunkowości określonymi w załączniku do sprawozdań finansowych.

5. Po zatwierdzeniu końcowego sprawozdania skonsolidowanego oraz swojego własnego sprawozdania końcowego, Komisja przesyła je do Parlamentu Europejskiego, Rady i Trybunału Obrachunkowego przed dniem 31 lipca następnego roku budżetowego.

W tym samym terminie księgowy Komisji przekazuje Trybunałowi Obrachunkowemu oświadczenie dotyczące końcowego sprawozdania skonsolidowanego.

6. Końcowe sprawozdanie skonsolidowane publikowane jest w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej wraz z poświadczeniem wiarygodności przedkładanym przez Trybunał Obrachunkowy zgodnie z art. 287 TFUE oraz art. 160c Traktatu Euratom do dnia 15 listopada następnego roku budżetowego.

ROZDZIAŁ 2Informacje na temat wykonania budżetu

Artykuł 140Sprawozdanie na temat gwarancji budżetowych i powiązanych rodzajów ryzyka

Oprócz sprawozdań przewidzianych w art. 136 i 137 Komisja raz do roku składa Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie dotyczące gwarancji budżetowych, o których mowa w art. 46 ust. 1 lit. d), oraz powiązanych z nimi rodzajów ryzyka.

Jednocześnie informacje te są przesyłane do Trybunału Obrachunkowego.

Artykuł 141Sprawozdanie z wykonania budżetu

1. Oprócz sprawozdań przewidzianych w art. 136 i 137 księgowy Komisji raz w miesiącu przesyła do Parlamentu Europejskiego i Rady dane, zagregowane przynajmniej na poziomie rozdziałów, dotyczące wykonania budżetu, po stronie dochodów i wydatków względem wszystkich środków.

Dane te obejmują również szczegółowe informacje na temat wykorzystania przeniesionych środków.

Dane są przesyłane w terminie 10 dni roboczych następujących po końcu każdego miesiąca.

2. Trzy raz do roku, w terminie 30 dni roboczych następujących po dniach 31 maja, 31 sierpnia i 31 grudnia, księgowy Komisji przesyła do Parlamentu Europejskiego i Rady sprawozdanie z wykonania budżetu, obejmujące dochody i wydatki z podziałem na rozdziały, artykuły i pozycje.

Sprawozdanie to przedstawia również szczegółowe informacje o wykorzystaniu środków przeniesionych z wcześniejszych lat budżetowych.

3. Dane i sprawozdanie z wykonania budżetu są jednocześnie przesyłane do Trybunału Obrachunkowego.

ROZDZIAŁ 3Rachunkowość

Sekcja 1Przepisy wspólne

ARTYKUł 142 SYSTEM RACHUNKOWOśCI

1. System rachunkowości instytucji jest systemem służącym do organizacji informacji dotyczących budżetu i finansów w taki sposób, aby dane mogły być wprowadzane, klasyfikowane i rejestrowane.

2. Konta dzielą się na konta księgi głównej i konta budżetowe. Konta te prowadzone są w euro w układzie roku kalendarzowego.

3. Niezależnie od ust. 2, delegowany urzędnik zatwierdzający może prowadzić konta analityczne.

Artykuł 143Przepisy wspólne dotyczące systemu rachunkowości instytucji

1. Księgowy Komisji, po konsultacji z księgowymi pozostałych instytucji oraz organów, o których mowa w art. 132, przyjmuje reguły rachunkowości oraz zharmonizowany plan kont do zastosowania we wszystkich instytucjach finansowanych z budżetu, urzędach, o których mowa w tytule V części drugiej, oraz organach, o których mowa w art. 132.

2. Przyjmując reguły i metody, o których mowa w ust. 1, księgowy Komisji kieruje się przyjętymi w skali międzynarodowej standardami rachunkowości dla sektora publicznego, ale może odstąpić od nich w przypadku, gdy jest to uzasadnione specyficznym charakterem działalności Unii.

Sekcja 1Konta księgi głównej

ARTYKUł 144 KONTA KSIęGI GłÓWNEJ

Na kontach księgi głównej księgowane są, w porządku chronologicznym i przy wykorzystaniu metody podwójnego zapisu, wszelkie zdarzenia i operacje wpływające na sytuację gospodarczą i finansową oraz aktywa i pasywa instytucji i organów, o których mowa w art. 132.

Artykuł 145Zapisy księgowe

1. Ruchy na kontach oraz salda ujmowane są w księgach rachunkowych.

2. Wszelkie zapisy księgowe, włącznie z zapisami korygującymi na kontach, oparte są na dokumentach potwierdzających, do których się odnoszą.

3. System rachunkowości musi umożliwiać zachowanie śladu wszystkich zapisów księgowych.

Artykuł 146Zapisy korygujące

Księgowy, po zamknięciu roku budżetowego i do czasu przedstawienia sprawozdań, wprowadza wszelkie zapisy korygujące, które nie pociągają za sobą żadnych wypłat ani wpłat w odniesieniu do tego roku, a są niezbędne do przedstawienia prawdziwych, rzetelnych i zgodnych z unijnymi regułami rachunkowości sprawozdań.

Sekcja 3Konta budżetowe

ARTYKUł 147 RACHUNKOWOść BUDżETOWA

1. Konta budżetowe zapewniają szczegółową ewidencję wykonania budżetu.

2. Do celu ust. 1, na kontach budżetowych ujmowane są wszystkie operacje budżetowe po stronie dochodów i wydatków przewidziane w tytule IV części pierwszej.

ROZDZIAŁ 4Inwentarz majątku

Artykuł 148Inwentarz

1. Wszystkie instytucje i organy, o których mowa w art. 132, prowadzą inwentarze, wykazujące w ujęciu ilościowym i wartościowym stan wszystkich unijnych środków trwałych, wartości niematerialnych i prawnych oraz aktywów finansowych według wzoru opracowanego przez księgowego Komisji.

Wszystkie instytucje i organy, o których mowa w art. 132, sprawdzają, czy zapisy zawarte w inwentarzu są zgodne ze stanem faktycznym.

2. Sprzedaż majątku wymaga zamieszczenia odpowiednich ogłoszeń.

TYTUŁ XKONTROLA ZEWNĘTRZNA I UDZIELENIE ABSOLUTORIUM

ROZDZIAŁ 1 Kontrola zewnętrzna

Artykuł 149Kontrola zewnętrzna przeprowadzana przez Trybunał Obrachunkowy

1. Parlament Europejski, Rada i Komisja jak najszybciej powiadamiają Trybunał Obrachunkowy o wszystkich decyzjach i regułach przyjętych na podstawie art. 9, 13, 18, 22, 23, 25 i 37.

2. Każda instytucja informuje Trybunał Obrachunkowy oraz władzę budżetową o wszelkich wewnętrznych regułach, które przyjęła w odniesieniu do spraw finansowych.

3. Trybunał Obrachunkowy jest powiadamiany o powołaniu urzędników zatwierdzających, audytorów wewnętrznych, księgowych i administratorów rachunków zaliczkowych oraz o decyzjach o przekazaniu uprawnień na podstawie art. 53, 65, 66, 67 i 92.

Artykuł 150Reguły i procedura kontroli

1. Badanie przeprowadzane przez Trybunał Obrachunkowy w celu ustalenia, czy wszystkie dochody zostały uzyskane, a wszystkie wydatki zostały poniesione zgodnie z prawem i prawidłowo, uwzględnia postanowienia Traktatów, budżet, niniejsze rozporządzenie, rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199, oraz wszystkie inne akty przyjęte na podstawie Traktatów.

2. Wykonując swoje zadania, Trybunał Obrachunkowy ma prawo wglądu, w trybie przewidzianym w art. 152, do wszystkich dokumentów i informacji dotyczących zarządzania finansami służb lub organów w odniesieniu do operacji finansowanych lub współfinansowanych przez Unię. Trybunał ma uprawnienia do zasięgania informacji u każdego urzędnika odpowiedzialnego za operacje po stronie dochodów lub wydatków oraz do stosowania dowolnych procedur kontroli właściwych dla wyżej wspomnianych służb lub organów. Kontrola w państwach członkowskich przeprowadzany jest razem z krajowymi instytucjami kontrolnymi lub, w przypadku gdy nie posiadają one niezbędnych uprawnień, z właściwymi służbami krajowymi. Trybunał Obrachunkowy oraz krajowe instytucje kontrolne państw członkowskich współpracują w duchu wzajemnego zaufania, zachowując równocześnie swoją niezależność.

W celu uzyskania wszystkich informacji niezbędnych do wykonania zadania powierzonego mu na mocy Traktatów i aktów przyjętych na ich podstawie, Trybunał Obrachunkowy może być obecny, na swój wniosek, przy działaniach kontrolnych przeprowadzanych w ramach wykonania budżetu przez jakąkolwiek instytucję lub w jej imieniu.

Na wniosek Trybunału Obrachunkowego każda instytucja upoważnia instytucje finansowe przechowujące depozyty unijne do tego, aby umożliwiły Trybunałowi Obrachunkowemu upewnienie się, czy dane zewnętrzne są zgodne z księgami rachunkowymi.

3. W celu wykonania swojego zadania Trybunał Obrachunkowy przedkłada instytucjom i organom, do których stosuje się niniejsze rozporządzenie, nazwiska pracowników, którzy są upoważnieni do ich kontroli.

Artykuł 151Mechanizmy kontrolne dotyczące papierów wartościowych i środków pieniężnych

Trybunał Obrachunkowy dopilnowuje, by wszystkie papiery wartościowe i środki pieniężne w banku lub w kasie były porównywane z dowodami podpisanymi przez depozytariuszy lub z oficjalnymi notami dotyczącymi posiadanych środków pieniężnych i papierów wartościowych. Trybunał może przeprowadzać takie kontrole samodzielnie.

Artykuł 152Prawo dostępu Trybunału Obrachunkowego

1. Komisja, pozostałe instytucje, organy zarządzające dochodami lub wydatkami w imieniu Unii oraz końcowi beneficjenci wypłat z budżetu zapewniają Trybunałowi Obrachunkowemu wszelkie środki oraz udzielają mu wszelkich informacji, jakie Trybunał uzna za niezbędne do wykonania swoich zadań. Udostępniają one Trybunałowi Obrachunkowemu wszystkie dokumenty dotyczące udzielania i wykonywania zamówień finansowanych z budżetu oraz wszystkie rozliczenia środków pieniężnych i materiałów, wszystkie rejestry księgowe i dokumenty potwierdzające oraz związane z nimi dokumenty administracyjne, wszystkie dokumenty dotyczące dochodów i wydatków, wszystkie inwentarze, wszystkie schematy organizacyjne służb, które Trybunał Obrachunkowy uzna za niezbędne do kontroli sprawozdania budżetowego i sprawozdania o wyniku finansowym na podstawie ewidencji lub kontroli na miejscu, jak również, do tych samych celów, wszystkie dokumenty i dane stworzone lub przechowywane na nośnikach magnetycznych.

Pozostałe służby i organy audytu wewnętrznego danych organów administracji krajowej zapewniają Trybunałowi Obrachunkowemu wszelkie środki, jakie Trybunał uzna za niezbędne do wykonania swoich zadań.

Akapit pierwszy stosuje się również do osób fizycznych lub prawnych otrzymujących płatności z budżetu.

2. Urzędnicy, których działania są kontrolowane przez Trybunał Obrachunkowy:

a) okazują prowadzoną przez siebie ewidencję środków pieniężnych w kasie, innych środków pieniężnych, papierów wartościowych i wszelkiego rodzaju materiałów oraz dokumentów potwierdzających, dotyczących gospodarowania powierzonymi im środkami, jak również wszystkie księgi, rejestry i inne związane z nimi dokumenty;

b) przedstawiają korespondencję oraz wszelkie inne dokumenty niezbędne do pełnej realizacji kontroli, o której mowa w art. 150 ust. 1.

Informacji dostarczanych na podstawie lit. b) w akapicie pierwszym może żądać tylko Trybunał Obrachunkowy.

3. Trybunał Obrachunkowy ma prawo badać pod kątem dochodów i wydatków Unii dokumenty będące w posiadaniu służb instytucji oraz, w szczególności, służb odpowiedzialnych za decyzje dotyczące tych dochodów i wydatków, organów zarządzających dochodami lub wydatkami w imieniu Unii, a także osób fizycznych lub prawnych otrzymujących płatności z budżetu.

4. Zadanie ustalenia, czy uzyskanie dochodów i poniesienie wydatków nastąpiło zgodnie z prawem i prawidłowo oraz czy zarządzanie finansami było należyte, obejmuje kwestię wykorzystania, przez organy spoza instytucji, unijnych środków finansowych otrzymanych w formie dotacji.

5. Wypłata unijnych środków finansowych beneficjentom spoza instytucji warunkowana jest wyrażeniem na piśmie zgody przez beneficjentów lub, w przypadku braku zgody z ich strony, przez wykonawców lub podwykonawców, na przeprowadzenie przez Trybunał Obrachunkowy kontroli wykorzystania wypłaconych środków finansowych.

6. Komisja udostępnia Trybunałowi Obrachunkowemu, na jego żądanie, wszelkie informacje dotyczące operacji zaciągania i udzielania pożyczek.

7. Wykorzystywanie zintegrowanych systemów komputerowych nie może skutkować ograniczeniem dostępu Trybunału Obrachunkowego do dokumentów potwierdzających.

Artykuł 153Sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego

1. Trybunał Obrachunkowy przekazuje Komisji, nie później niż do dnia 15 czerwca, oraz pozostałym instytucjom i organom, o których mowa w art. 132, do dnia 1 czerwca, wszelkie uwagi, których charakter wymaga, jego zdaniem, by zostały zamieszczone w sprawozdaniu rocznym. Uwagi te muszą pozostać poufne i podlegają postępowaniu kontradyktoryjnemu. Każda instytucja kieruje swoją odpowiedź do Trybunału Obrachunkowego nie później niż do dnia 15 października. Odpowiedzi instytucji innych niż Komisja są równocześnie przesyłane Komisji.

2. Po zakończeniu postępowania kontradyktoryjnego, wszystkie zainteresowane instytucje lub organy przekazują swoją odpowiedź Trybunałowi Obrachunkowemu nie później niż do dnia 15 października. Odpowiedzi instytucji innych niż Komisja oraz organów są równocześnie przesyłane Komisji.

3. Sprawozdanie roczne zawiera ocenę pod kątem należytego zarządzania finansami.

4. Sprawozdanie roczne zawiera sekcje dotyczące każdej instytucji. Trybunał Obrachunkowy może dodać sprawozdanie podsumowujące lub ogólne uwagi, które należy jego zdaniem zamieścić.

Trybunał Obrachunkowy podejmuje wszelkie niezbędne czynności w celu zapewnienia opublikowania odpowiedzi każdej z instytucji na jego uwagi obok lub po każdej z uwag, do których się odnoszą.

5. Trybunał Obrachunkowy przekazuje organom odpowiedzialnym za udzielenie absolutorium oraz pozostałym instytucjom, nie później niż do dnia 15 listopada, swoje sprawozdanie roczne wraz z odpowiedziami instytucji oraz zapewnia jego opublikowanie w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

6. Niezwłocznie po przekazaniu sprawozdania rocznego przez Trybunał Obrachunkowy, Komisja powiadamia zainteresowane państwa członkowskie o uwagach Trybunału, które dotyczą zarządzania środkami, za które są one odpowiedzialne zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Po otrzymaniu tych informacji państwa członkowskie informują Komisję w terminie 100 dni o środkach podjętych w odpowiedzi na dotyczące ich wyżej wspomniane uwagi Trybunału Obrachunkowego. Komisja przekazuje te informacje do Trybunału Obrachunkowego, Rady i Parlamentu Europejskiego.

Artykuł 154Sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego

1. Trybunał Obrachunkowy przekazuje zainteresowanej instytucji lub organowi wszelkie uwagi, których charakter wymaga, jego zdaniem, by zostały zamieszczone w sprawozdaniu specjalnym. Uwagi te muszą pozostać poufne i podlegają postępowaniu kontradyktoryjnemu.

Zainteresowana instytucja lub organ ma dwa i pół miesiąca na powiadomienie Trybunału Obrachunkowego o wszelkich odpowiedziach, jakich pragnie udzielić odnośnie do tych uwag.

Trybunał Obrachunkowy przyjmuje ostateczną wersję sprawozdania specjalnego w następnym miesiącu po otrzymaniu odpowiedzi zainteresowanej instytucji lub organu.

Sprawozdanie specjalne, wraz z odpowiedziami zainteresowanych instytucji lub organów, jest niezwłocznie przekazywane Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, które decydują, w stosownych przypadkach wspólnie z Komisją, jakie działania należy podjąć w odpowiedzi.

Trybunał Obrachunkowy podejmuje wszelkie niezbędne kroki w celu dopilnowania, by odpowiedzi każdej zainteresowanej instytucji lub organu na jego uwagi zostały niezwłocznie opublikowane obok lub po każdej z uwag, do których się odnoszą.

2. Opinie, o których mowa w art. 287 ust. 4 TFUE, które nie odnoszą się do wniosków lub projektów objętych legislacyjną procedurą konsultacji, mogą być opublikowane przez Trybunał Obrachunkowy w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej . Trybunał Obrachunkowy podejmuje decyzję w sprawie opublikowania po konsultacji z instytucją, która zwróciła się do niego o wydanie opinii, lub instytucją, której dotyczy ta opinia. Do opublikowanych opinii załącza się wszelkie uwagi zainteresowanych instytucji.

Artykuł 155Zawiadomienie o wstępnych ustaleniach kontroli

1. Trybunał Obrachunkowy przekazuje zainteresowanym instytucjom, organom lub państwom członkowskim zawiadomienia o wstępnych ustaleniach kontroli wynikających z przeprowadzonych przez niego kontroli. Zawiadomienie o wstępnych ustaleniach kontroli, którego charakter, w opinii Trybunału, wymaga, by zostało ono zamieszczone w sprawozdaniu rocznym, jest przekazywane nie później niż do dnia 1 czerwca roku budżetowego następującego po roku, do którego się odnosi. Zawiadomienie o wstępnych ustaleniach kontroli musi pozostać poufne.

2. Zainteresowana instytucja, organ lub państwo członkowskie mają dwa i pół miesiąca na powiadomienie Trybunału Obrachunkowego o wszelkich uwagach, jakie pragną poczynić względem zawiadomienia o wstępnych ustaleniach kontroli.

ROZDZIAŁ 2Absolutorium

Artykuł 156Terminarz procedury udzielania absolutorium

1. Parlament Europejski, na zalecenie Rady stanowiącej większością kwalifikowaną, w terminie do dnia 15 maja roku n + 2 udziela Komisji absolutorium z wykonania budżetu za rok n .

2. Jeżeli termin przewidziany w ust. 1 nie może być dotrzymany, Parlament Europejski powiadamia Komisję o przyczynach jego odroczenia.

3. W przypadku gdy Parlament Europejski odroczy wydanie decyzji o udzieleniu absolutorium, Komisja dołoży wszelkich starań w celu jak najszybszego podjęcia środków zmierzających do usunięcia lub ułatwienia usunięcia przeszkód w podjęciu tej decyzji.

Artykuł 157Procedura udzielania absolutorium

1. Decyzja o udzieleniu absolutorium obejmuje rachunki dotyczące wszystkich dochodów i wydatków Unii, wynikający z nich bilans oraz aktywa i pasywa Unii wykazane w bilansie.

2. W celu udzielenia absolutorium Parlament Europejski, po wykonaniu tych czynności przez Radę, bada rozliczenia, bilans finansowy oraz sprawozdanie oceniające, o których mowa w art. 318 TFUE. Bada on również sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego wraz z odpowiedziami kontrolowanych instytucji, wszelkie odpowiednie sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego odnoszące się do danego roku budżetowego oraz poświadczenie wiarygodności Trybunału Obrachunkowego dotyczące wiarygodności rozliczeń oraz legalności i prawidłowości operacji leżących u ich podstaw.

3. Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu, na jego żądanie, wszelkie informacje niezbędne do sprawnego zastosowania procedury udzielania absolutorium za dany rok budżetowy, zgodnie z art. 319 TFUE.

Artykuł 158Środki następcze

1. Zgodnie z art. 319 TFUE oraz art. 180b Traktatu Euratom Komisja i pozostałe instytucje podejmują wszelkie właściwe działania w celu uwzględnienia uwag towarzyszących decyzji Parlamentu Europejskiego o udzieleniu absolutorium oraz komentarzy towarzyszących zaleceniu odnoszącemu się do absolutorium, przyjętemu przez Radę.

2. Na wezwanie Parlamentu Europejskiego lub Rady instytucje składają sprawozdanie w sprawie środków podjętych w kontekście tych uwag i komentarzy, a w szczególności co do instrukcji udzielonych swoim służbom odpowiedzialnym za wykonanie budżetu. Państwa członkowskie współpracują z Komisją poprzez powiadamianie jej o środkach, jakie podjęły w odpowiedzi na te uwagi, aby Komisja mogła uwzględnić je przy sporządzaniu swojego sprawozdania. Sprawozdania instytucji są również przekazywane do Trybunału Obrachunkowego

Artykuł 159 Przepisy szczególne dotyczące ESDZ

ESDZ podlega w pełni procedurom przewidzianym w art. 319 TFUE oraz art. 156, 157 i 158 niniejszego rozporządzenia. ESDZ w pełni współpracuje z instytucjami zaangażowanymi w procedurę udzielania absolutorium i w stosownych przypadkach przekazuje wszelkie niezbędne dodatkowe informacje, w tym poprzez udział w posiedzeniach odpowiednich organów.

CZĘŚĆ DRUGAPRZEPISY SZCZEGÓLNE

TYTUŁ I EUROPEJSKI FUNDUSZ ROLNICZY GWARANCJI

Artykuł 160 Przepisy szczególne dotyczące Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji

1. Część pierwszą i trzecią niniejszego rozporządzenia stosuje się do wydatków poniesionych przez władze i organy, o których mowa w przepisach odnoszących się do Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG), a także do dochodów, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego tytułu.

2. Operacje, którymi zarządza bezpośrednio Komisja, realizowane są zgodnie z przepisami ustanowionymi w części pierwszej i trzeciej.

Artykuł 161Zobowiązania dotyczące środków finansowych EFRG

1. Na każdy rok budżetowy EFRG obejmuje środki niezróżnicowane, z wyjątkiem wydatków związanych ze środkami, o których mowa w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, które pokrywane są ze środków zróżnicowanych.

2. Środki na płatności, które zostały przeniesione, ale nie zostały wykorzystane do końca roku budżetowego, podlegają umorzeniu.

3. Niewykorzystane środki odnoszące się do działań, o których mowa w art. 3 ust. 1 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, mogą zostać przeniesione jedynie na następny rok budżetowy.

Przeniesienie takie nie przekracza kwoty dostosowania płatności bezpośrednich, o którym mowa w art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 73/2009[22], zastosowanego w ostatnim roku budżetowym, do wysokości 2 % pierwotnych środków, o których mowa w akapicie pierwszym.

Przeniesione środki zwracane są wyłącznie do pozycji w budżecie obejmujących działania, o których mowa w art. 3 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (WE) nr 1290/2005.

Przeniesienie takie może doprowadzić do dokonania dodatkowej płatności wyłącznie na rzecz beneficjentów końcowych, którzy w ostatnim roku budżetowym podlegali dostosowaniu płatności bezpośrednich zgodnie z art. 11 rozporządzenia (WE) nr 73/2009.

Decyzja o przeniesieniu środków podejmowana jest nie później niż dnia 15 lutego roku, na który dokonywane jest przeniesienie, przez Komisję, która powiadamia władzę budżetową.

Artykuł 162Tymczasowe zobowiązania globalne ze środków EFRG

1. Komisja zwraca wydatki poniesione przez państwa członkowskie.

2. Decyzje Komisji określające wysokość tych płatności stanowią tymczasowe zobowiązania globalne, które nie mogą przekroczyć łącznej wartości środków ujętych w EFRG.

3. Od dnia 15 listopada zobowiązania z tytułu zwykłej administracji EFRG mogą być zaciągane z góry ze środków przewidzianych na następny rok budżetowy. Zobowiązania te nie mogą jednakże przekroczyć wartości trzech czwartych łącznych odpowiednich środków przewidzianych na bieżący rok budżetowy. Mogą one mieć zastosowanie jedynie do wydatków, których zasadę dokonywania ustanowiono w obowiązującym akcie podstawowym.

Artykuł 163Harmonogram zobowiązań dotyczących środków EFRG

1. Wydatki dokonane przez władze i organy, o których mowa w przepisach odnoszących się do EFRG, są wprowadzane jako zobowiązania w poszczególnych rozdziałach, artykułach i pozycjach, w terminie dwóch miesięcy po otrzymaniu deklaracji wydatków przesłanych przez państwa członkowskie. Tego rodzaju zobowiązania można zaciągać po upłynięciu tego dwumiesięcznego terminu, jeśli niezbędne jest przesunięcie środków w przypadku stosownych pozycji w budżecie. Z wyjątkiem przypadków, gdy płatności nie zostały jeszcze dokonane przez państwa członkowskie lub gdy istnieje wątpliwość co do kwalifikowalności, kwoty te należy w tym samym dwumiesięcznym terminie zaklasyfikować jako płatności.

Takie zobowiązania budżetowe odejmuje się od tymczasowych zobowiązań globalnych, o których mowa w art. 162.

2. Tymczasowe zobowiązania globalne, które zaciągnięto na dany rok budżetowy i które nie spowodowały powstania zobowiązania w określonych pozycjach nomenklatury budżetowej do dnia 1 lutego następnego roku budżetowego, ulegają rozwiązaniu w pierwotnym roku budżetowym.

3. Ustępy 1 i 2 stosuje się z uwzględnieniem rozliczeń rachunków.

Artykuł 164Księgowanie środków EFRG

W ramach rachunkowości budżetowej wydatki księguje się w danym roku budżetowym na podstawie zwrotów dokonywanych przez Komisję na rzecz państw członkowskich nie później niż dnia 31 grudnia danego roku, pod warunkiem że zlecenie płatnicze dotrze do księgowego nie później niż dnia 31 stycznia następnego roku budżetowego.

Artykuł 165Przesuwanie środków EFRG

1. W przypadku gdy Komisja może dokonać przesunięć środków na podstawie art. 23 ust. 1, podejmuje decyzję najpóźniej do dnia 31 stycznia następnego roku budżetowego i powiadamia władzę budżetową, zgodnie z art. 23 ust. 1.

2. W przypadkach innych niż te, o których mowa w ust. 1, Komisja przedkłada władzy budżetowej wnioski w sprawie przesunięć środków najpóźniej do dnia 10 stycznia następnego roku budżetowego.

Władza budżetowa podejmuje decyzję w sprawie takich przesunięć środków zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 24, ale w terminie trzech tygodni.

Artykuł 166Dochody przeznaczone na określony cel ze środków EFRG

1. Dochody przeznaczone na określony cel na mocy niniejszego tytułu przeznacza się zgodnie z pochodzeniem stosownie do art. 18 ust. 4.

2. Wynik decyzji w sprawie rozliczenia rachunków, o której mowa w art. 30 rozporządzenia (WE) nr 1290/2005, zapisuje się w jednym artykule.

TYTUŁ IIFUNDUSZE STRUKTURALNE, FUNDUSZ SPÓJNOŚCI, EUROPEJSKI FUNDUSZ RYBACKI I EUROPEJSKI FUNDUSZ ROLNY NA RZECZ ROZWOJU OBSZARÓW WIEJSKICH ORAZ FUNDUSZE W PRZESTRZENI WOLNOŚCI, BEZPIECZEŃSTWA I SPRAWIEDLIWOŚCI ZARZĄDZANE W TRYBIE ZARZĄDZANIA DZIELONEGO

Artykuł 167 Zakres przepisów szczególnych dotyczących pozostałych funduszy Unii

1. Część pierwszą i trzecią niniejszego rozporządzenia stosuje się do wydatków poniesionych przez władze i organy, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005 odnoszącym się do Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, rozporządzeniu (WE) nr 1080/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady[23] w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, rozporządzeniu (WE) nr 1081/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady[24] w sprawie Europejskiego Funduszu Społecznego, rozporządzeniu Rady (WE) nr 1084/2006[25] ustanawiającym Fundusz Spójności, rozporządzeniu Rady (WE) nr 1198/2006[26] w sprawie Europejskiego Funduszu Rybackiego, oraz funduszy w przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości zarządzanych w trybie zarządzania dzielonego na podstawie art. 56 niniejszego rozporządzenia (zwanych dalej „funduszami”), oraz do ich dochodów, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego tytułu.

2. Operacje, którymi zarządza bezpośrednio Komisja, realizowane są zgodnie z przepisami ustanowionymi w części pierwszej i trzeciej niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 168Przestrzeganie przydziałów środków na zobowiązania

Parlament Europejski i Rada zobowiązują się do przestrzegania przydziałów środków na zobowiązania przewidzianych w odnośnych aktach podstawowych z przeznaczeniem na działania strukturalne, rozwój obszarów wiejskich i Europejski Fundusz Rybacki.

Artykuł 169Wkłady, płatności okresowe i zwroty dotyczące pozostałych funduszy Unii

1. Wypłaty wkładów finansowych z funduszy dokonywane są przez Komisję zgodnie z rozporządzeniami, o których mowa w art. 167.

2. Terminy dla płatności okresowych dokonywanych przez Komisję ustanawiane są zgodnie z rozporządzeniami, o których mowa w art. 167.

3. Tryb postępowania ze zwrotami ze strony państw członkowskich oraz implikacje względem wysokości wkładów finansowych z funduszy regulowane są rozporządzeniami, o których mowa w art. 167.

4. Na zasadzie odstępstwa od art. 10 środki na zobowiązania wynikające ze zwrotów płatności dokonywanych z góry, dostępne w dniu 31 grudnia, można przenosić do daty zamknięcia programu oraz wykorzystywać w razie potrzeby, pod warunkiem że inne środki na zobowiązania nie są już dostępne.

Artykuł 170Umorzenie środków pozostałych funduszy Unii

Komisja automatycznie umarza środki, na które zobowiązania zaciągnięto zgodnie z rozporządzeniami, o których mowa w art. 167.

Umorzone środki mogą zostać ponownie udostępnione w przypadku oczywistego błędu, który można przypisać wyłącznie Komisji.

W tym celu Komisja bada umorzenia dokonane w ciągu poprzedniego roku budżetowego i podejmuje decyzję, do dnia 15 lutego danego roku, na podstawie zapotrzebowania, czy niezbędne jest ponowne udostępnienie odpowiednich środków.

Artykuł 171Przesunięcia środków między pozostałymi funduszami Unii

Z wyjątkiem Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich, w odniesieniu do wydatków operacyjnych, o których mowa w niniejszym tytule, Komisja może dokonać przesunięć z jednego tytułu do drugiego, pod warunkiem że dane środki przeznaczone są na ten sam cel w rozumieniu rozporządzeń regulujących fundusze, o których mowa w art. 167, lub stanowią wydatki na pomoc techniczną.

Artykuł 172Zarządzanie, wybór i kontrola w odniesieniu do pozostałych funduszy Unii

Kwestie dotyczące zarządzania i wyboru projektów, a także kontroli regulowane są rozporządzeniami, o których mowa w art. 167.

TYTUŁ IIIBADANIA

Artykuł 173 Fundusze badawcze

1. Część pierwszą i trzecią stosuje się do środków przeznaczonych na badania i rozwój technologiczny, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego tytułu.

Środki te zapisuje się w jednym z tytułów budżetowych odnoszących się do dziedziny polityki dotyczącej badań poprzez działania pośrednie lub bezpośrednie lub w rozdziale odnoszącym się do działań badawczych w innym tytule.

Wykorzystuje się je poprzez realizację działań wymienionych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199.

2. Środki odnoszące się do dochodów generowanych przez Fundusz Badawczy Węgla i Stali, ustanowiony na mocy Protokołu w sprawie skutków finansowych wygaśnięcia Traktatu EWWiS i w sprawie Funduszu Badawczego Węgla i Stali załączonego do TFUE, traktuje się jako dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 18. Środki na zobowiązania wygenerowane przez te dochody zostają udostępnione zaraz po oszacowaniu kwoty należnej, zaś środki na płatności zaraz po otrzymaniu dochodów.

3. W odniesieniu do wydatków operacyjnych, o których mowa w niniejszym tytule, Komisja może dokonać przesunięć z jednego tytułu do drugiego, pod warunkiem że środki wykorzystywane są w tym samym celu.

4. Eksperci opłacani ze środków przeznaczonych na badania i rozwój technologiczny zatrudniani są zgodnie z procedurami ustanowionymi przez Radę w momencie przyjmowania każdego z ramowych programów badań.

Artykuł 174Zobowiązania funduszu badawczego

1. Środki na zobowiązania odpowiadające kwocie zobowiązań umorzonych w wyniku całkowitego lub częściowego braku realizacji projektów dotyczących badań, na które były przeznaczone, mogą być, wyjątkowo i w należycie uzasadnionych przypadkach, ponownie udostępnione, w przypadku gdy wykonanie pierwotnie zaplanowanego programu ma zasadnicze znaczenie, chyba że w budżecie na obecny rok budżetowy są jeszcze środki finansowe na ten cel.

2. Do celów ust. 1, Komisja na początku każdego roku budżetowego sprawdza wartość środków umorzonych w poprzednim roku budżetowym i ocenia, w świetle zapotrzebowania, czy istnieje potrzeba ponownego ich udostępnienia.

Na podstawie dokonanej oceny Komisja może, do dnia 15 lutego każdego roku budżetowego, przedłożyć władzy budżetowej stosowne wnioski, podając w odniesieniu do każdej pozycji budżetu powody ponownego udostępnienia tych środków.

3. Władza budżetowa podejmuje decyzję dotyczącą wniosków Komisji w terminie sześciu tygodni. W przypadku niepodjęcia decyzji w tym terminie wnioski uważa się za zatwierdzone.

Kwota środków na zobowiązania, jaka zostaje ponownie udostępniona w roku n , nie może w żadnym przypadku przekraczać 25% całkowitej kwoty umorzonych środków w tej samej pozycji w budżecie w roku n - 1 .

4. Ponownie udostępnione środki na zobowiązania nie podlegają przeniesieniu.

Zobowiązania prawne powiązane ze środkami na zobowiązania, które ponownie udostępniono, należy zaciągnąć do dnia 31 grudnia roku n .

Na koniec roku n niewykorzystane saldo środków na zobowiązania, które zostały ponownie udostępnione, jest ostatecznie umarzane przez właściwego urzędnika zatwierdzającego.

Artykuł 175Udział Wspólnego Centrum Badawczego w działaniach niezwiązanych z funduszem badawczym

1. Wspólne Centrum Badawcze (WCB) może być finansowane ze środków nieujętych w tytułach i rozdziałach, o których mowa w art. 173 ust. 1, z tytułu jego udziału w procedurach udzielania zamówień i dotacji prowadzonych zgodnie z tytułem V i VI części pierwszej oraz finansowanych w całości lub części z budżetu.

Do celów udziału w procedurach udzielania zamówień i dotacji WCB uznawane jest za podmiot prawny z siedzibą w państwie członkowskim.

2. Jako dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 18 ust. 2 traktowane są środki dotyczące:

a) procedur udzielania dotacji i zamówień, w których uczestniczy WCB lub

b) działań WCB w imieniu osób trzecich lub

c) działań podjętych na mocy porozumienia administracyjnego z innymi instytucjami lub innymi służbami Komisji na rzecz zapewnienia usług techniczno-naukowych.

Środki na pokrycie zobowiązań wygenerowane przez dochody, o których mowa w lit. a) i c), zostają udostępnione zaraz po oszacowaniu kwoty należnej.

W przypadku działań, o których mowa w lit. c), środki niewykorzystane w okresie pięciu lat podlegają umorzeniu.

Wykorzystanie tych środków wykazuje się w zestawie kont analitycznych w rachunku wyniku budżetowego dla wszystkich rodzajów działalności, których dotyczą; są one wykazywane oddzielnie od dochodów wynikających z finansowania przez osoby trzecie (publiczne lub prywatne) oraz od dochodów z pozostałych usług świadczonych na rzecz osób trzecich przez Komisję.

3. W przypadku udziału w procedurach udzielania dotacji lub procedurach przetargowych zgodnie z ust. 1 niniejszego artykułu, WCB nie podlega warunkom ustanowionym w art. 100, art. 101 lit. b) i c), art. 102 i 103 oraz art. 122 ust. 3 i 4, jeśli chodzi o przepisy dotyczące wykluczenia i sankcji w związku z zamówieniami i dotacjami.

Zakłada się również, że WCB spełnia wymogi dotyczące potencjału ekonomicznego i finansowego.

WCB jest zwolnione z obowiązku przedłożenia zabezpieczeń przewidzianych w art. 109 i 125.

4. Przepisy dotyczące udzielania zamówień zawarte w tytule V części pierwszej nie mają zastosowania do działalności WCB prowadzonej w imieniu osób trzecich.

5. Na zasadzie odstępstwa od przepisów art. 23, Komisja może w ramach tytułu budżetowego odnoszącego się do obszaru polityki „Badania w ramach działań bezpośrednich”, dokonywać przesunięć między rozdziałami, do wysokości 15% środków znajdujących się w pozycji w budżecie, z której dokonywane jest przesunięcie.

TYTUŁ IVDZIAŁANIA ZEWNĘTRZNE

ROZDZIAŁ I Przepisy ogólne

Artykuł 176Działania zewnętrzne

1. Część pierwszą i trzecią stosuje się do działań zewnętrznych finansowanych z budżetu, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego tytułu.

2. Środki na działania, o których mowa w ust. 1, wykorzystywane są przez Komisję:

a) w ramach pomocy przyznanej na warunkach niezależnych;

b) lub w partnerstwie z państwem trzecim, o którym mowa w art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (i), poprzez podpisanie umowy o finansowaniu.

ROZDZIAŁ 2Realizacja działań

Artykuł 177Realizacja działań zewnętrznych

Działania, o których mowa w niniejszym tytule, mogą być realizowane bezpośrednio przez Komisję na podstawie art. 55 ust. 1 lit. a), lub pośrednio, przez podmioty lub osoby wyszczególnione w art. 55 ust. 1 lit. b) zgodnie z właściwymi przepisami art. 55–60. Środki na działania zewnętrzne mogą być łączone z funduszami z innych źródeł w celu osiągnięcia wspólnego celu.

Artykuł 178Fundusze powiernicze na rzecz działań zewnętrznych

Na potrzeby działań kryzysowych, pokryzysowych lub tematycznych Komisja może tworzyć fundusze powiernicze na podstawie umowy zawartej z innymi darczyńcami. Akt ustanawiający każdy z funduszy powierniczych określa cele danego funduszu.

Wkłady Unii i darczyńców przekazywane są na specjalny rachunek bankowy. Wkłady te nie są włączane do budżetu i zarządzane są przez Komisję, podlegając odpowiedzialności delegowanego urzędnika zatwierdzającego. Podmiotom i osobom, o których mowa w art. 55 ust. 1 lit. b), można powierzyć zadania związane z wykonywaniem budżetu zgodnie z właściwymi przepisami dotyczącymi zarządzania pośredniego.

Księgowym funduszu powierniczego jest księgowy Komisji. Odpowiada on za ustanowienie procedur księgowych oraz planu kont.

Wewnętrzny audytor Komisji oraz kontrolerzy Trybunału Obrachunkowego wykonują w stosunku do funduszu powierniczego te same uprawnienia co w odniesieniu do innych działań realizowanych przez Komisję.

Księgowy otwiera i zamyka specjalny rachunek bankowy.

Komisja zapewnia ścisły podział obowiązków między księgowym a urzędnikami zatwierdzającymi.

Dla każdego funduszu powierniczego ustanawia się radę pod przewodnictwem Komisji, by zapewnić reprezentację darczyńców oraz podejmować decyzję o wykorzystaniu środków.

Środki zebrane w funduszach powierniczych są zarządzane zgodnie z zasadami należytego zarządzania finansami i przejrzystości. Zobowiązania zaciągają i środki wypłacają agenci płatniczy Komisji.

Komisja jest upoważniona do wycofania maksymalnie 7 % kwot zebranych w funduszach powierniczych w celu pokrycia swoich kosztów zarządzania. Przez okres funkcjonowania funduszu powierniczego te opłaty za zarządzanie są traktowane podobnie jak dochody przeznaczone na określony cel w rozumieniu art. 18 ust. 2 lit. b) rozporządzenia finansowego.

Księgowy podejmuje działania w sprawie nakazów odzyskania środków dotyczących działań finansowanych z funduszu powierniczego. Dochody wynikające z wykonania tych nakazów zwracane są na specjalny rachunek bankowy funduszu powierniczego. Anulowanie nakazów odzyskania środków i odstąpienie od ich wydania odbywa się na mocy przepisów, o których mowa w art. 77 rozporządzenia finansowego.

Fundusze powiernicze tworzone są na ograniczony okres określony w umowie o ich utworzeniu. Okres ten może zostać przedłużony decyzją Komisji na wniosek rady funduszu.

Po upływie okresu funkcjonowania funduszu powierniczego Komisja decyduje o jego likwidacji.

Tryb zarządzania, sprawozdawczości i administrowania w funduszach powierniczych określa szczegółowo rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199.

Artykuł 179 Realizacja działań zewnętrznych w trybie zarządzania pośredniego

Realizacja działań w trybie zarządzania pośredniego podlega kontroli Komisji oraz delegatur Unii zgodnie z art. 53 akapit drugi. Kontrola ta jest wykonywana w trybie uprzedniej zgody, kontroli następczej lub procedury mieszanej.

Artykuł 180Umowy w sprawie realizacji działań zewnętrznych

1. Prowadzone działania prowadzą do ustanowienia jednego lub większej liczby następujących instrumentów:

a) umowy między Komisją a podmiotem, o którym mowa w art. 177;

b) zamówienia lub umowy o udzieleniu dotacji pomiędzy Komisją a osobami fizycznymi lub prawnymi odpowiedzialnymi za realizację działań.

Warunki, na jakich udzielana jest pomoc zewnętrzna, ustanawiane są w instrumentach, za pośrednictwem których zarządzane są umowy, zamówienia, lub dotacje przewidziane w lit. a) i b).

2. Umowy z podmiotami, o których mowa w ust. 1 lit. a), zawierane są nie później niż dnia 31 grudnia roku n + 1 , gdzie rok n oznacza rok, w którym zaciągnięto zobowiązanie budżetowe.

Umowy wyznaczają okres, w którym podmioty, o których mowa w ust. 1 lit. a), zawierają wszystkie indywidualne zamówienia oraz udzielają wszystkich indywidualnych dotacji, które służą realizacji działania. Z zastrzeżeniem działań z udziałem wielu darczyńców taki okres nie może być dłuższy niż trzy lata od dnia zawarcia danej umowy, z wyjątkiem:

a) poszczególnych zamówień odnoszących się do audytu i oceny;

b) w nadzwyczajnych okolicznościach w następujących przypadkach:

(i) aneksów do już zawartych zamówień;

(ii) indywidualnych zamówień, które mają być zawarte po przedterminowym rozwiązaniu obowiązującego zamówienia;

(iii) zmian podmiotu, któremu zlecono wykonywanie powierzonych zadań.

3. Ustępu 2 nie stosuje się do wieloletnich programów realizowanych poprzez zobowiązania podzielone w następujących przypadkach:

a) pomocy w okresie przejściowymi i rozwoju instytucjonalnego, współpracy transgranicznej, rozwoju regionalnego, rozwoju zasobów ludzkich i rozwoju obszarów wiejskich, stanowiących element pomocy przedakcesyjnej;

b) współpracy transgranicznej stanowiącej element polityki europejskiego sąsiedztwa i partnerstwa.

W powyższych przypadkach Komisja automatycznie umarza środki zgodnie z przepisami sektorowymi.

ROZDZIAŁ 3Udzielanie zamówień

Artykuł 181Udzielanie zamówień w ramach działań zewnętrznych

1. Przepisy zawarte w rozdziale 1 tytułu V części pierwszej odnoszące się do przepisów ogólnych dotyczących zamówień mają zastosowanie do zamówień objętych zakresem niniejszego tytułu z uwzględnieniem przepisów szczególnych odnoszących się do progów i ustaleń w sprawie udzielania zamówień zewnętrznych ustanowionych w rozporządzeniu delegowanym, o którym mowa w art. 199. Do celów niniejszego rozdziału instytucjami zamawiającymi są:

a) Komisja, w imieniu i na rachunek jednego lub więcej państw trzecich;

b) podmioty, o których mowa w art. 177, którym powierzono odpowiednie zadania dotyczące wykonywania budżetu.

2. Procedury udzielania zamówień muszą zostać ustanowione w umowach przewidzianych w art. 180.

3. Przepisów niniejszego rozdziału nie stosuje się do działań na podstawie sektorowych aktów podstawowych dotyczących pomocy na zarządzanie kryzysowe oraz operacji ochrony ludności i pomocy humanitarnej, o których mowa w art. 118.

Artykuł 182Reguły udziału w procedurach przetargowych

1. Udział w procedurach przetargowych jest otwarty na jednakowych warunkach dla wszystkich osób objętych zakresem stosowania Traktatów oraz wszystkich innych osób fizycznych i prawnych, zgodnie z przepisami szczegółowymi zawartymi w dokumentach podstawowych regulujących dany sektor współpracy.

2. W przypadkach, o których mowa w art. 51, możliwe jest podjęcie decyzji, w wyjątkowych okolicznościach, należycie umotywowanych przez urzędnika zatwierdzającego, o zezwoleniu obywatelom państw trzecich innych niż te, o których mowa w ust. 1, na uczestnictwo w przetargach.

3. W przypadku gdy ma zastosowanie umowa w sprawie otwarcia rynku na zamówienia towarów lub usług, której Unia jest stroną, zamówienia finansowane z budżetu są również otwarte dla obywateli państw trzecich innych niż te, o których mowa w ust. 1 i 2, na warunkach ustanowionych w tej umowie.

ROZDZIAŁ 4Dotacje

Artykuł 183Pełne finansowanie działania zewnętrznego

Działanie może być w pełni sfinansowane z budżetu jedynie wówczas, gdy jego realizacja okaże się szczególnie istotna.

Artykuł 184 Reguły udzielania dotacji na działania zewnętrzne

Procedury udzielania dotacji mające zastosowanie przy zarządzaniu pośrednim przez podmioty, o których mowa w art. 177, regulują umowy zawarte przez Komisję z tymi podmiotami.

Artykuł 185Dochody wygenerowane przez działanie

Właściwy urzędnik zatwierdzający może odjąć dochód wygenerowany przez działanie od zysku, o którym mowa w art. 117 ust. 4, jeżeli wygenerowanie dochodu zostało przewidziane w umowie o udzieleniu dotacji oraz gdy został on ponownie zainwestowany w celu zagwarantowania trwałości działania.

ROZDZIAŁ 5Kontrola rachunków

Artykuł 186Unijna kontrola dotacji na działania zewnętrzne

Wszystkie umowy między Komisją a podmiotem, o którym mowa w art. 177, oraz umowy o udzieleniu dotacji lub decyzje o udzieleniu dotacji muszą wyraźnie stwierdzać, że Komisja i Trybunał Obrachunkowy mają uprawnienia do kontroli, na podstawie dokumentów oraz na miejscu, w stosunku do wszystkich wykonawców i podwykonawców, którzy otrzymali unijne środki finansowe.

TYTUŁ VURZĘDY EUROPEJSKIE

Artykuł 187 Urzędy europejskie

1. „Urzędy europejskie” do celów niniejszego tytułu oznaczają struktury administracyjne powołane przez jedną lub większą liczbę instytucji w celu wykonywania szczególnych zadań przekrojowych.

2. Niniejszy tytuł stosuje się do działalności Europejskiego Urzędu ds. Zwalczania Nadużyć Finansowych, z wyjątkiem art. 190, 191 i 192.

3. Część pierwszą i trzecią stosuje się do działalności urzędów europejskich, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego tytułu.

Artykuł 188Środki finansowe dla urzędów

1. Środki dla każdego urzędu europejskiego, których łączna wysokość ujmowana jest w specjalnej pozycji w budżecie w sekcji budżetu odnoszącej się do Komisji, należy szczegółowo wykazać w załączniku do tej sekcji.

Załącznik sporządza się w formie zestawienia dochodów i wydatków, z takim samym podziałem jaki przyjęto dla sekcji budżetu.

Środki budżetowe ujęte w tym załączniku obejmują wszystkie potrzeby finansowe każdego z urzędów europejskich związane z wykonywaniem obowiązków tego urzędu w imieniu instytucji.

2. Plan zatrudnienia każdego z urzędów europejskich załączany jest do planu zatrudnienia Komisji.

3. Dyrektor każdego z urzędów europejskich podejmuje decyzje w sprawie przesunięcia środków w ramach załącznika, o którym mowa w ust. 1. Komisja powiadamia władzę budżetową o takich przesunięciach.

4. Sprawozdania finansowe każdego z urzędów europejskich stanowią integralną część sprawozdań Unii, o których mowa w art. 132.

Artykuł 189Urzędnik zatwierdzający urzędów międzyinstytucjonalnych

Komisja, w odniesieniu do środków ujętych w załączniku dotyczącym poszczególnych urzędów europejskich, przekazuje dyrektorowi danego urzędu europejskiego uprawnienia urzędnika zatwierdzającego zgodnie z art. 62.

Artykuł 190Konta urzędów międzyinstytucjonalnych

1. Wszystkie międzyinstytucjonalne urzędy europejskie opracowują konta analityczne swoich wydatków, umożliwiające ustalenie, jaka część wykonanych przez nie usług przypada na poszczególne instytucje. Dyrektor danego urzędu europejskiego przyjmuje kryteria, na których opiera się system rachunkowości, po ich zatwierdzeniu przez swój komitet zarządzający.

2. Uwagi dotyczące konkretnej pozycji w budżecie, w której ujęto łączną kwotę środków budżetowych dla każdego urzędu europejskiego, zawierają prognozę kosztów usług wykonanych przez urząd na rzecz poszczególnych instytucji. Sporządza się ją na podstawie kont analitycznych przewidzianych w ust. 1.

3. Wszystkie międzyinstytucjonalne urzędy europejskie zawiadamiają zainteresowane instytucje o stanie kont analitycznych.

Artykuł 191Delegowanie uprawnień na rzecz urzędów międzyinstytucjonalnych

1. Każda instytucja może przekazać dyrektorowi międzyinstytucjonalnego urzędu europejskiego uprawnienia urzędnika zatwierdzającego do zarządzania środkami ujętymi w swojej sekcji oraz ustanowić ograniczenia i warunki w zakresie takich przekazanych uprawnień.

2. Audytor wewnętrzny Komisji wykonuje wszystkie uprawnienia ustanowione w rozdziale 8 tytułu IV części pierwszej.

Artykuł 192Usługi na rzecz osób trzecich

Jeżeli mandat urzędu europejskiego przewiduje świadczenia na rzecz osób trzecich za wynagrodzeniem pieniężnym, jego dyrektor, po zatwierdzeniu przez komitet zarządzający, określa przepisy szczegółowe regulujące tryb dokonywania tych świadczeń oraz prowadzenia odpowiednich ksiąg rachunkowych.

TYTUŁ VIADMINISTRACYJNE ŚRODKI FINANSOWE

Artykuł 193 Przepisy ogólne

Część pierwszą i trzecią stosuje się do administracyjnych środków finansowych, z zastrzeżeniem odmiennych przepisów niniejszego tytułu.

Artykuł 194Zobowiązania

1. Od dnia 15 października każdego roku zobowiązania z tytułu stałych wydatków administracyjnych mogą być zaciągane z góry ze środków przewidzianych na kolejny rok budżetowy. Zobowiązania te nie mogą jednakże przekroczyć jednej czwartej środków przyjętych przez władzę budżetową w odpowiedniej pozycji w budżecie na obecny rok budżetowy. Zobowiązania te nie mogą dotyczyć nowych wydatków, nie zatwierdzonych jeszcze co do zasady w ostatnim należycie przyjętym budżecie.

2. Wydatki, które muszą zostać zapłacone z góry, zgodnie z przepisami prawa lub postanowieniami umowy, jak na przykład czynsze, mogą być podstawą dokonywania płatności począwszy od dnia 1 grudnia, które zapisywane są na rachunek środków przewidzianych na następny rok budżetowy. W tym przypadku nie obowiązuje limit, o którym mowa w ust. 1.

Artykuł 195Przepisy szczególne dotyczące administracyjnych środków finansowych

1. Administracyjne środki finansowe są środkami niezróżnicowanymi.

2. Wydatki administracyjne wynikające z zamówień obejmujących okresy dłuższe niż rok budżetowy, zgodnie z lokalnymi praktykami bądź też odnoszące się do dostawy wyposażenia, obciążają budżet w roku budżetowym, w którym są dokonywane.

3. Instytucje powiadamiają niezwłocznie władzę budżetową o wszelkich projektach budowlanych mogących mieć istotne następstwa finansowe dla budżetu.

Jeżeli którykolwiek z organów władzy budżetowej zamierza wydać opinię, w ciągu dwóch tygodni od otrzymania informacji o projekcie budowlanym powiadamia zainteresowaną instytucję o zamiarze wydania takiej opinii. W przypadku braku odpowiedzi zainteresowana instytucja może kontynuować planowaną operację w ramach swojej autonomii administracyjnej, z zastrzeżeniem art. 335 TFUE oraz art. 185 Traktatu Euratom w odniesieniu do reprezentacji Unii.

Opinię tę przekazuje się zainteresowanej instytucji w terminie dwóch tygodni od takiego powiadomienia.

Instytucje zwracają się do władzy budżetowej o zatwierdzenie nabycia nieruchomości lub innego projektu budowlanego finansowanego poprzez pożyczkę.

TYTUŁ VΠEKSPERCI

Artykuł 196 Eksperci

Rozporządzenie delegowane, o którym mowa w art. 199, określa specjalną procedurę wyboru osób fizycznych na ekspertów do pomocy instytucjom przy ocenie wniosków o dotacje, projektów oraz ofert przetargowych oraz w celu uzyskania opinii i doradztwa w szczególnych przypadkach. Osobom tym wypłaca się wynagrodzenie w ustalonej z góry kwocie i są one wybierane na podstawie swoich umiejętności zawodowych. Wybór dokonywany jest w oparciu o kryteria wyboru zgodne z zasadami niedyskryminacji, równego traktowania i braku konfliktu interesów.

CZĘŚĆ TRZECIAPRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 197 Przepisy przejściowe

1. W odniesieniu do funduszy, o których mowa w art. 167 ust. 1, których akty podstawowe zostały uchylone przed rozpoczęciem stosowania niniejszego rozporządzenia, środki, które zostały umorzone w związku ze stosowaniem art. 170, mogą zostać ponownie udostępnione w przypadku wyraźnego błędu, który można przypisać wyłącznie Komisji, lub w przypadku siły wyższej mającej istotny wpływ na realizację operacji wspieranych z tych funduszy.

2. W odniesieniu do przesunięć środków dotyczących wydatków operacyjnych w okresie programowania na lata 2000–2006, o których mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1290/2005, rozporządzeniu (WE) nr 1080/2006, rozporządzeniu (WE) nr 1081/2006, rozporządzeniu (WE) nr 1084/2006 i rozporządzeniu (WE) nr 1198/2006, na rzecz których do zakończenia pomocy nadal muszą być dokonywane unijne płatności przeznaczone na uregulowanie niezaspokojonych zobowiązań Unii, Komisja może dokonać przesunięć z jednego tytułu do drugiego, pod warunkiem że dane środki są przeznaczone na ten sam cel lub są związane z inicjatywami Unii lub działaniami w zakresie pomocy technicznej i innowacji oraz zostają przesunięte do środków o takim samym charakterze.

Artykuł 198Wezwania do udzielenia informacji kierowane przez władzę budżetową

Parlament Europejski i Rada są uprawnione do uzyskania wszelkich informacji lub wyjaśnień dotyczących kwestii budżetowych w dziedzinach podlegających ich kompetencji.

Artykuł 199Przyjęcie szczegółowych reguł stosowania niniejszego rozporządzenia

Komisja przyjmuje rozporządzenie delegowane w sprawie szczegółowych reguł stosowania niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 202, 203 i 204. Rozporządzenie delegowane obejmuje reguły wykonywania wydatków administracyjnych w odniesieniu do środków przewidzianych w budżecie dla Agencji Dostaw Euratomu.

Artykuł 200 Ramowe rozporządzenie finansowe dla agencji i organów ustanowionych na podstawie TFUE i Traktatu Euratom

1. Komisja przyjmuje ramowe rozporządzenie finansowe dla organów, które utworzono na podstawie TFUE oraz Traktatu Euratom i które mają osobowość prawną oraz otrzymują wkłady finansowe obciążające budżet, w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 202, 203 i 204 niniejszego rozporządzenia.

To ramowe rozporządzenie finansowe zostanie oparte na zasadach i regułach przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu.

Przepisy finansowe tych organów nie mogą odbiegać od ramowego rozporządzenia finansowego, z wyjątkiem przypadków, gdy wymagają tego ich specyficzne potrzeby i po uzyskaniu uprzedniej zgody Komisji. Taki wyjątek nie może dotyczyć zasad budżetowych, o których mowa w tytule II części pierwszej, zasady równego traktowania podmiotów oraz szczególnych przepisów określonych w aktach podstawowych ustanawiających takie organy.

2. Absolutorium z wykonania budżetu organów, o których mowa w ust. 1, udzielane jest przez Parlament Europejski na zalecenie Rady.

3. Audytor wewnętrzny Komisji wykonuje te same uprawnienia względem organów, o których mowa w ust. 1, co względem służb Komisji.

4. Z zastrzeżeniem odmiennych przepisów w akcie, o którym mowa w ust. 1, Trybunał Obrachunkowy bada legalność i prawidłowość dochodów i wydatków tego organu zanim jego sprawozdania zostaną włączone do sprawozdań Komisji. Badanie to opiera się na sprawozdaniu z audytu sporządzonym przez niezależnego audytora wyznaczonego przez organ odpowiedzialny za weryfikację zgodności sprawozdania tego organu z art. 134.

Artykuł 201Modelowe rozporządzenie finansowe dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne

Ustanowione aktem podstawowym organy mające osobowość prawną, którym powierzono realizację partnerstwa publiczno-prywatnego na podstawie art. 55 ust. 1 lit. b) ppkt (v), przyjmują swoje przepisy finansowe.

Obejmują one zestaw zasad niezbędnych do zapewnienia należytego zarządzania finansowego środkami Unii oraz opierają się na art. 57 i na modelowym rozporządzeniu finansowym przyjętym przez Komisję w drodze aktu delegowanego zgodnie z art. 202, 203 i 204 .

Artykuł 202 Wykonanie delegacji

1. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych, o których mowa w art. 199, 200 i 201, powierza się Komisji na czas nieokreślony.

2. Niezwłocznie po przyjęciu aktu delegowanego Komisja powiadamia o tym równocześnie Parlament Europejski i Radę.

3. Uprawnienia do przyjmowania aktów delegowanych powierzane są Komisji na warunkach ustanowionych w art. 203 i 204.

Artykuł 203Odwołanie delegacji

1. Przekazanie uprawnień, o którym mowa w art. 199, może zostać w każdym czasie odwołane przez Parlament Europejski lub Radę.

2. Instytucja, która wszczęła wewnętrzną procedurę w celu podjęcia decyzji w sprawie odwołania przekazania uprawnień, informuje drugą instytucję i Komisję odpowiednio wcześnie przed podjęciem ostatecznej decyzji, wskazując przekazane uprawnienia, które mogą podlegać odwołaniu, oraz ewentualne przyczyny odwołania.

3. Decyzja o odwołaniu kończy przekazanie uprawnień określonych w tej decyzji. Staje się ona skuteczna natychmiast lub od późniejszej, określonej w niej daty. Nie wpływa ona na ważność aktów delegowanych już obowiązujących. Jest publikowana w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Artykuł 204Sprzeciw wobec aktów delegowanych

1. Parlament Europejski i Rada mogą wyrazić sprzeciw wobec aktu delegowanego w terminie dwóch miesięcy, licząc od daty zawiadomienia. Z inicjatywy Parlamentu Europejskiego lub Rady termin ten przedłuża się o miesiąc.

2. Jeśli ani Parlament Europejski, ani Rada nie wyrażą w tym terminie sprzeciwu wobec aktu delegowanego, jest on publikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz wchodzi w życie w dniu określonym w tym akcie.

Akt delegowany może zostać opublikowany w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej oraz wejść w życie przed upływem tego terminu, jeżeli zarówno Parlament Europejski, jak i Rada poinformowały Komisję, że nie zamierzają zgłaszać sprzeciwu.

3. Jeśli Parlament Europejski lub Rada wyrażą sprzeciw wobec aktu delegowanego, nie wchodzi on w życie. Instytucja, która wyraża sprzeciw wobec aktu delegowanego, podaje uzasadnienie.

Artykuł 205Rewizja

W każdym przypadku, gdy jest to konieczne, niniejsze rozporządzenie podlega rewizji zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 322 TFUE oraz art. 183 Traktatu Euratom.

Artykuł 206 Uchylenie

Rozporządzenie (WE, Euratom) nr 1605/2002 traci moc.

Jednak do wszystkich zobowiązań zaciągniętych przed dniem 31 grudnia 2013 r. z funduszy, o których mowa w art. 167, nadal stosuje się art. 53b rozporządzenia (WE, Euratom) nr 1605/2002[27].

Odesłania do uchylonego rozporządzenia należy odczytywać jako odesłania do niniejszego rozporządzenia, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku.

Artykuł 207Przegląd dotyczący ESDZ

Artykuł 65 ust. 1 akapit trzeci oraz art. 92 akapit trzeci zostaną poddane przeglądowi w 2013 r. z należytym uwzględnieniem specyfiki ESDZ, zwłaszcza delegatur Unii, i – w stosownych przypadkach – odpowiednich zdolności ESDZ do zarządzania finansami.

Artykuł 208Wejście w życie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie trzeciego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej .

Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2012 r.

Artykuł 56 stosuje się tylko do zobowiązań zaciągniętych od dnia 1 stycznia 2014 r. z funduszy, o których mowa w art. 167.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane w państwach członkowskich.

Sporządzono w […] dnia […] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

ZAŁĄCZNIK – tabela korelacji

Rozporządzenie Rady (EC, Euratom) nr 1605/2002 zmienione rozporządzeniem (UE, Euratom) nr 1081/2010 Parlamentu Europejskiego i Rady | Wniosek ustawodawczy | Tytuł jednostki redakcyjnej |

CZĘŚĆ PIERWSZA | CZĘŚĆ PIERWSZA | PRZEPISY WSPÓLNE |

TYTUŁ I | TYTUŁ I | PRZEDMIOT I ZAKRES |

Artykuł 1 | Artykuł 1 | Przedmiot |

Artykuł 2 | Artykuł 2 | Zakres |

TYTUŁ II | TYTUŁ II | ZASADY BUDŻETOWE |

Artykuł 3 | Artykuł 3 | Zasady budżetowe |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ 1 | Zasady jednolitości i rzetelności budżetowej |

Artykuł 4 | Artykuł 4 | Definicja budżetu |

Artykuł 5 | Artykuł 5 | Reguły rządzące zasadami jednolitości i rzetelności budżetowej |

Artykuł 5a | - | - |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Zasada jednoroczności |

Artykuł 6 | Artykuł 6 | Definicja |

Artykuł 7 | Artykuł 7 | Rodzaje środków |

Artykuł 8 | Artykuł 8 | Zasady rachunkowości dla dochodów i środków |

Artykuł 9 | Artykuł 9 | Anulowanie i przenoszenie środków |

Artykuł 10 | Artykuł 10 | Reguły dotyczące przenoszenia w odniesieniu do dochodów przeznaczonych na określony cel |

Artykuł 11 | Artykuł 11 | Umorzenie środków |

Artykuł 12 | Artykuł 12 | Zaciąganie zobowiązań |

Artykuł 13 | Artykuł 13 | Reguły obowiązujące w przypadku opóźnionego przyjęcia budżetu |

ROZDZIAŁ 3 | ROZDZIAŁ 3 | Zasada równowagi |

Artykuł 14 | Artykuł 14 | Definicja i zakres |

Artykuł 15 | Artykuł 15 | Saldo roku budżetowego |

ROZDZIAŁ 4 | ROZDZIAŁ 4 | Zasada jednostki rozliczeniowej |

Artykuł 16 | Artykuł 16 | Stosowanie euro |

ROZDZIAŁ 5 | ROZDZIAŁ 5 | Zasada uniwersalności |

Artykuł 17 | Artykuł 17 | Definicja i zakres |

Artykuł 18 | Artykuł 18 | Dochody przeznaczone na określony cel |

Artykuł 19 | Artykuł 19 | Darowizny |

Artykuł 20 | Artykuł 20 | Zasady dotyczące odpisywania oraz korekt z tytułu różnic kursowych |

ROZDZIAŁ 6 | ROZDZIAŁ 6 | Zasada specyfikacji |

Artykuł 21 | Artykuł 21 | Przepisy ogólne |

Artykuł 22 | Artykuł 22 | Przesunięcia dokonywane przez instytucje inne niż Komisja |

Artykuł 23 | Artykuł 23 | Przesunięcia wewnętrzne dokonywane przez Komisję |

Artykuł 24 | Artykuł 24 | Przesunięcia dokonywane przez Komisję, przedkładane władzy budżetowej |

Artykuł 25 | - | - |

Artykuł 26 | Artykuł 25 | Przesunięcia podlegające przepisom szczególnym |

ROZDZIAŁ 7 | ROZDZIAŁ 7 | Zasada należytego zarządzania finansami |

Artykuł 27 | Artykuł 26 | Zasady oszczędności, wydajności i skuteczności |

Artykuł 28 | Artykuł 27 | Obowiązkowa ocena skutków finansowych |

- | Artykuł 28 | Wewnętrzna kontrola wykonania budżetu |

- | Artykuł 29 | Dopuszczalne ryzyko błędu |

ROZDZIAŁ 8 | ROZDZIAŁ 8 | Zasada przejrzystości |

Artykuł 29 | Artykuł 30 | Publikacja sprawozdań rocznych, budżetów i sprawozdań |

Artykuł 30 | Artykuł 31 | Ogłaszanie informacji o odbiorcach środków Unii i innych informacji |

TYTUŁ III | TYTUŁ III | USTANAWIANIE I STRUKTURA BUDŻETU |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ I | Ustanawianie budżetu |

Artykuł 31 | Artykuł 32 | Preliminarz dochodów i wydatków |

Artykuł 32 | Artykuł 33 | Preliminarze budżetowe organów, o których mowa w art. 204 |

Artykuł 33 | Artykuł 34 | Projekt budżetu |

Artykuł 34 | Artykuł 35 | List w sprawie poprawek do projektu budżetu |

- | Artykuł 36 | Zatwierdzenie wyniku prac komitetu pojednawczego |

Artykuł 35 | - | - |

Artykuł 36 | Artykuł 37 | Przyjęcie budżetu |

Artykuł 37 | Artykuł 38 | Projekty budżetów korygujących |

Artykuł 38 | - | - |

Artykuł 39 | Artykuł 39 | Wcześniejsze przekazanie preliminarzy i projektów budżetów |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Struktura i prezentacja budżetu |

Artykuł 40 | Artykuł 40 | Struktura budżetu |

Artykuł 41 | Artykuł 41 | Klasyfikacja budżetu |

Artykuł 42 | Artykuł 42 | Zakaz dotyczący dochodów ujemnych |

Artykuł 43 | Artykuł 43 | Środki tymczasowe |

Artykuł 44 | Artykuł 44 | Rezerwa ujemna |

Artykuł 45 | Artykuł 45 | Rezerwa na pomoc nadzwyczajną |

Artykuł 46 | Artykuł 46 | Prezentacja budżetu |

Artykuł 47 | Artykuł 47 | Zasady dotyczące planu zatrudnienia personelu |

- | ROZDZIAŁ 3 | Dyscyplina budżetowa |

- | Artykuł 48 | Zgodność budżetu z wieloletnimi ramami finansowymi |

- | Artykuł 49 | Zgodność aktów Unii z budżetem i wieloletnimi ramami finansowymi |

TYTUŁ IV | TYTUŁ IV | WYKONANIE BUDŻETU |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ 1 | Przepisy ogólne |

Artykuł 48 | Artykuł 50 | Wykonywanie budżetu zgodnie z zasadą należytego zarządzania finansami |

Artykuł 49 | Artykuł 51 | Akt podstawowy oraz wyjątki |

Artykuł 50 | Artykuł 52 | Wykonywanie budżetu przez inne instytucje |

Artykuł 51 | Artykuł 53 | Przekazywanie kompetencji w kwestii wykonywania budżetu |

Artykuł 52 | Artykuł 54 | Konflikt interesów |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Metody wykonywania |

Artykuł 53 | Artykuł 55 | Metody wykonywania budżetu |

Artykuł 53a | - | - |

Artykuł 53b | Artykuł 56 | Zarządzanie dzielone z państwami członkowskimi |

Artykuł 53c | Artykuł 57 | Zarządzanie pośrednie z udziałem podmiotów i osób innych niż państwa członkowskie |

Artykuł 53d | - | - |

Artykuł 54 | Artykuł 58 | Kontrole ex ante i umowy w ramach zarządzania pośredniego |

Artykuł 55 | Artykuł 59 | Agencje wykonawcze |

Artykuł 56 | - | - |

Artykuł 57 | Artykuł 60 | Ograniczenia w przekazywaniu kompetencji |

ROZDZIAŁ 3 | ROZDZIAŁ 3 | Podmioty działań finansowych |

Sekcja 1 | Sekcja 1 | Zasada rozdzielenia obowiązków |

Artykuł 58 | Artykuł 61 | Rozdzielenie obowiązków |

Sekcja 2 | Sekcja 2 | Urzędnik zatwierdzający |

Artykuł 59 | Artykuł 62 | Urzędnik zatwierdzający |

Artykuł 60 | Artykuł 63 | Uprawnienia i obowiązki urzędnika zatwierdzającego |

Artykuł 60a | Artykuł 64 | Uprawnienia i obowiązki szefów delegatur Unii |

Sekcja 3 | Sekcja 3 | Księgowy |

Artykuł 61 | Artykuł 65 | Uprawnienia i obowiązki księgowego |

Artykuł 62 | Artykuł 66 | Uprawnienia, które mogą być delegowane przez księgowego |

Sekcja 4 | Sekcja 4 | Administrator rachunków zaliczkowych |

Artykuł 63 | Artykuł 67 | Rachunki zaliczkowe |

ROZDZIAŁ 4 | ROZDZIAŁ 4 | Odpowiedzialność podmiotów działań finansowych |

Sekcja 1 | Sekcja 1 | Reguły ogólne |

Artykuł 64 | Artykuł 68 | Zawieszenie i wycofanie uprawnień delegowanych na urzędników zatwierdzających |

Artykuł 65 | Artykuł 69 | Odpowiedzialność urzędnika zatwierdzającego za nielegalną działalność, nadużycia finansowe lub korupcję |

Sekcja 2 | Sekcja 2 | Reguły mające zastosowanie do delegowanych i subdelegowanych urzędników zatwierdzających |

Artykuł 66 | Artykuł 70 | Reguły mające zastosowanie do urzędników zatwierdzających |

Sekcja 3 | Sekcja 3 | Reguły mające zastosowanie do księgowych oraz administratorów rachunków zaliczkowych |

Artykuł 67 | Artykuł 71 | Reguły mające zastosowanie do księgowych |

Artykuł 68 | Artykuł 72 | Reguły mające zastosowanie do administratorów rachunków zaliczkowych |

ROZDZIAŁ 5 | ROZDZIAŁ 5 | Operacje po stronie dochodów |

Sekcja 1 | Sekcja 1 | Udostępnianie zasobów własnych |

Artykuł 69 | Artykuł 73 | Zasoby własne |

Sekcja 2 | Sekcja 2 | Prognoza należności |

Artykuł 70 | Artykuł 74 | Prognoza należności |

Sekcja 3 | Sekcja 3 | Ustalanie należności |

Artykuł 71 | Artykuł 75 | Ustalanie należności |

Sekcja 4 | Sekcja 4 | Zezwolenie na odzyskanie środków |

Artykuł 72 | Artykuł 76 | Zezwolenie na odzyskanie środków |

Sekcja 5 | Sekcja 5 | Odzyskiwanie środków |

Artykuł 73 | Artykuł 77 | Reguły dotyczące odzyskiwania środków |

Artykuł 73a | Artykuł 78 | Termin przedawnienia |

- | Artykuł 79 | Traktowanie należności Unii na szczeblu krajowym |

Artykuł 74 | Artykuł 80 | Grzywny, kary i narosłe odsetki nałożone przez Komisję |

ROZDZIAŁ 6 | ROZDZIAŁ 6 | Operacje po stronie wydatków |

Artykuł 75 | Artykuł 81 | Decyzja w sprawie finansowania |

Sekcja 1 | Sekcja 1 | Zaciąganie zobowiązań na wydatki |

Artykuł 76 | Artykuł 82 | Rodzaje zobowiązań |

Artykuł 77 | Artykuł 83 | Reguły mające zastosowanie do zobowiązań |

Artykuł 78 | Artykuł 84 | Weryfikacja mająca zastosowanie do zobowiązań |

Sekcja 2 | Sekcja 3 | Poświadczanie zasadności wydatków |

Artykuł 79 | Artykuł 85 | Poświadczanie zasadności wydatków |

Sekcja 3 | Sekcja 3 | Zatwierdzanie wydatków |

Artykuł 80 | Artykuł 86 | Zatwierdzanie wydatków |

Sekcja 4 | Sekcja 4 | Realizacja wydatków |

Artykuł 81 | Artykuł 87 | Rodzaje płatności |

Artykuł 82 | Artykuł 88 | Płatność ograniczona do dostępnych środków |

Sekcja 5 | Sekcja 5 | Terminy operacji po stronie wydatków |

Artykuł 83 | Artykuł 89 | Terminy dotyczące wydatków |

ROZDZIAŁ 7 | ROZDZIAŁ 7 | Systemy informatyczne |

Artykuł 84 | Artykuł 90 | Administrowanie operacjami przy użyciu systemów elektronicznych |

- | Artykuł 91 | Przekazywanie dokumentów między instytucjami |

ROZDZIAŁ 8 | ROZDZIAŁ 8 | Audytor wewnętrzny |

Artykuł 85 | Artykuł 92 | Powoływanie audytora wewnętrznego |

Artykuł 86 | Artykuł 93 | Uprawnienia i obowiązki audytora wewnętrznego |

Artykuł 87 | Artykuł 94 | Niezależność audytora wewnętrznego |

TYTUŁ V | TYTUŁ V | ZAMÓWIENIA |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ 1 | Przepisy ogólne |

Sekcja 1 | Sekcja 1 | Zakres i zasady udzielania |

Artykuł 88 | Artykuł 95 | Definicja zamówień publicznych |

Artykuł 89 | Artykuł 96 | Zasady stosowane do zamówień publicznych |

Sekcja 2 | Sekcja 2 | Publikacja |

Artykuł 90 | Artykuł 97 | Publikacja zamówień publicznych |

Sekcja 3 | Sekcja 3 | Procedury udzielania zamówień |

Artykuł 91 | Artykuł 98 | Procedury udzielania zamówień |

Artykuł 92 | Artykuł 99 | Zawartość dokumentacji przetargowej |

Artykuł 93 | Artykuł 100 | Kryteria wykluczenia z udziału w przetargu |

Artykuł 94 | Artykuł 101 | Kryteria wykluczenia z procedury udzielania zamówień |

Artykuł 95 | Artykuł 102 | Centralna baza danych o wykluczeniach |

Artykuł 96 | Artykuł 103 | Kary administracyjne i finansowe |

Artykuł 97 | Artykuł 104 | Kryteria udzielania zamówień |

Artykuł 98 | Artykuł 105 | Składanie ofert |

Artykuł 99 | Artykuł 106 | Zasady równego traktowania i przejrzystości |

Artykuł 100 | Artykuł 107 | Decyzja o udzieleniu |

Artykuł 101 | Artykuł 108 | Unieważnienie procedury udzielenia zamówienia |

Sekcja 4 | Sekcja 4 | Zabezpieczenia i kontrola |

Artykuł 102 | Artykuł 109 | Zabezpieczenia |

Artykuł 103 | Artykuł 110 | Błędy, nieprawidłowości i nadużycia finansowe w toku procedury |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Przepisy dotyczące zamówień udzielonych przez instytucje na własny rachunek |

Artykuł 104 | Artykuł 111 | Instytucja zamawiająca |

Artykuł 105 | Artykuł 112 | Obowiązujące progi |

Artykuł 106 | Artykuł 113 | Reguły udziału w przetargu |

Artykuł 107 | Artykuł 114 | Reguły zamówień WTO |

TYTUŁ VI | TYTUŁ VI | DOTACJE |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ 1 | Zakres i formy dotacji |

Artykuł 108 | Artykuł 115 | Zakres dotacji |

Artykuł 108a | Artykuł 116 | Formy dotacji |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Zasady |

Artykuł 109 | Artykuł 117 | Ogólne zasady dotyczące dotacji |

Artykuł 110 | Artykuł 118 | Przejrzystość |

Artykuł 111 | Artykuł 119 | Zasada nieudzielania kumulatywnych dotacji |

Artykuł 112 | Artykuł 120 | Udzielenie dotacji z mocą wsteczną |

Artykuł 113 | Artykuł 121 | Zasada stopniowego zmniejszania dotacji |

ROZDZIAŁ 3 | ROZDZIAŁ 3 | Procedura udzielenia dotacji |

Artykuł 114 | Artykuł 122 | Wnioski o udzielenie dotacji |

Artykuł 115 | Artykuł 123 | Kryteria wyboru i udzielania |

Artykuł 116 | Artykuł 124 | Procedura oceny |

Artykuł 117 | - | - |

ROZDZIAŁ 4 | ROZDZIAŁ 4 | Płatności i kontrola |

Artykuł 118 | Artykuł 125 | Zabezpieczenie płatności zaliczkowych |

Artykuł 119 | Artykuł 126 | Wypłata dotacji i mechanizmy kontrolne |

ROZDZIAŁ 5 | ROZDZIAŁ 5 | Realizacja |

Artykuł 120 | Artykuł 127 | Podwykonawstwo i wtórny podział dotacji |

- | TYTUŁ VΠ | NAGRODY |

- | Artykuł 128 | Definicja |

- | Artykuł 129 | Reguły ogólne |

- | TYTUŁ VIII | INSTRUMENTY FINANSOWE |

- | Artykuł 130 | Definicja i zakres |

- | Artykuł 131 | Zasady dotyczące instrumentów finansowych |

TYTUŁ VΠ | TYTUŁ IX | PREZENTACJA SPRAWOZDAŃ I RACHUNKOWOŚĆ |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ 1 | Prezentacja sprawozdań |

Artykuł 121 | Artykuł 132 | Struktura sprawozdania unijnego |

Artykuł 122 | Artykuł 133 | Sprawozdanie z zarządzania budżetem i finansami |

Artykuł 123 | Artykuł 134 | Przepisy regulujące sprawozdanie |

Artykuł 124 | Artykuł 135 | Zasady rachunkowości |

Artykuł 125 | - | - |

Artykuł 126 | Artykuł 136 | Sprawozdanie finansowe |

Artykuł 127 | Artykuł 137 | Sprawozdanie z wykonania budżetu |

Artykuł 128 | Artykuł 138 | Sprawozdania wstępne |

Artykuł 129 | Artykuł 139 | Zatwierdzenie końcowego sprawozdania skonsolidowanego |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Informacje na temat wykonania budżetu |

Artykuł 130 | Artykuł 140 | Sprawozdanie na temat gwarancji budżetowych i powiązanych rodzajów ryzyka |

Artykuł 131 | Artykuł 141 | Sprawozdanie z wykonania budżetu |

ROZDZIAŁ 3 | ROZDZIAŁ 3 | Rachunkowość |

Sekcja 1 | Sekcja 1 | Przepisy wspólne |

Artykuł 132 | Artykuł 142 | System rachunkowości |

Artykuł 133 | Artykuł 143 | Przepisy wspólne dotyczące systemu rachunkowości instytucji |

Sekcja 2 | Sekcja 2 | Konta księgi głównej |

Artykuł 134 | Artykuł 144 | Konta księgi głównej |

Artykuł 135 | Artykuł 145 | Zapisy księgowe |

Artykuł 136 | Artykuł 146 | Zapisy korygujące |

Sekcja 3 | Sekcja 3 | Konta budżetowe |

Artykuł 137 | Artykuł 147 | Rachunkowość budżetowa |

ROZDZIAŁ 4 | ROZDZIAŁ 4 | Inwentarz majątku |

Artykuł 138 | Artykuł 148 | Inwentarz |

TYTUŁ VIII | TYTUŁ X | KONTROLA ZEWNĘTRZNA I UDZIELENIE ABSOLUTORIUM |

ROZDZIAŁ 1 | ROZDZIAŁ 1 | Kontrola zewnętrzna |

Artykuł 139 | Artykuł 149 | Kontrola zewnętrzna przeprowadzana przez Trybunał Obrachunkowy |

Artykuł 140 | Artykuł 150 | Reguły i procedura kontroli |

Artykuł 141 | Artykuł 151 | Mechanizmy kontrolne dotyczące papierów wartościowych i środków pieniężnych |

Artykuł 142 | Artykuł 152 | Prawo dostępu Trybunału Obrachunkowego |

Artykuł 143 | Artykuł 153 | Sprawozdanie roczne Trybunału Obrachunkowego |

Artykuł 144 | Artykuł 154 | Sprawozdania specjalne Trybunału Obrachunkowego |

- | Artykuł 155 | Zawiadomienie o wstępnych ustaleniach kontroli |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Absolutorium |

Artykuł 145 | Artykuł 156 | Terminarz procedury udzielania absolutorium |

Artykuł 146 | Artykuł 157 | Procedura udzielania absolutorium |

Artykuł 147 | Artykuł 158 | Środki następcze |

Artykuł 147a | Artykuł 159 | Przepisy szczególne dotyczące ESDZ |

CZĘŚĆ DRUGA | CZĘŚĆ DRUGA | PRZEPISY SZCZEGÓLNE |

TYTUŁ I | TYTUŁ I | EUROPEJSKI FUNDUSZ ROLNICZY GWARANCJI |

Artykuł 148 | Artykuł 160 | Przepisy szczególne dotyczące Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji |

Artykuł 149 | Artykuł 161 | Zobowiązania dotyczące środków finansowych EFRG |

Artykuł 150 | Artykuł 162 | Tymczasowe zobowiązania globalne ze środków EFRG |

Artykuł 151 | Artykuł 163 | Harmonogram zobowiązań dotyczących środków EFRG |

Artykuł 152 | Artykuł 164 | Księgowanie środków EFRG |

Artykuł 153 | Artykuł 165 | Przesuwanie środków EFRG |

Artykuł 154 | Artykuł 166 | Dochody przeznaczone na określony cel ze środków EFRG |

TYTUŁ II | TYTUŁ II | FUNDUSZE STRUKTURALNE, FUNDUSZ SPÓJNOŚCI, EUROPEJSKI FUNDUSZ RYBACKI, EUROPEJSKI FUNDUSZ ROLNY NA RZECZ ROZWOJU OBSZARÓW WIEJSKICH ORAZ FUNDUSZE W PRZESTRZENI WOLNOŚCI, BEZPIECZEŃSTWA I SPRAWIEDLIWOŚCI ZARZĄDZANE W TRYBIE ZARZĄDZANIA DZIELONEGO |

Artykuł 155 | Artykuł 167 | Zakres przepisów szczególnych dotyczących pozostałych funduszy Unii |

- | Artykuł 168 | Przestrzeganie przydziałów środków na zobowiązania |

Artykuł 156 | Artykuł 169 | Wkłady, płatności okresowe i zwroty dotyczące pozostałych funduszy Unii |

Artykuł 157 | Artykuł 170 | Umorzenie środków pozostałych funduszy Unii |

Artykuł 158 | Artykuł 171 | Przesunięcia środków między pozostałymi funduszami Unii |

Artykuł 159 | Artykuł 172 | Zarządzanie, wybór i kontrola w odniesieniu do pozostałych funduszy Unii |

TYTUŁ III | TYTUŁ III | BADANIA |

Artykuł 160 | Artykuł 173 | Fundusze badawcze |

Artykuł 160a | Artykuł 174 | Zobowiązania funduszu badawczego |

Artykuł 161 | Artykuł 175 | Udział WCB w działaniach niezwiązanych z funduszem badawczym |

TYTUŁ IV | TYTUŁ IV | DZIAŁANIA ZEWNĘTRZNE |

ROZDZIAŁ I | ROZDZIAŁ 1 | Przepisy ogólne |

Artykuł 162 | Artykuł 176 | Działania zewnętrzne |

ROZDZIAŁ 2 | ROZDZIAŁ 2 | Realizacja działań |

Artykuł 163 | Artykuł 177 | Realizacja działań zewnętrznych |

Artykuł 164 (uchylony) | Artykuł 178 | Fundusze powiernicze na rzecz działań zewnętrznych |

Artykuł 165 | Artykuł 179 | Realizacja działań zewnętrznych w trybie zarządzania pośredniego |

Artykuł 166 | Artykuł 180 | Umowy w sprawie realizacji działań zewnętrznych |

ROZDZIAŁ 3 | ROZDZIAŁ 3 | Udzielanie zamówień |

Artykuł 167 | Artykuł 181 | Udzielanie zamówień w ramach działań zewnętrznych |

Artykuł 168 | Artykuł 182 | Reguły udziału w procedurach przetargowych |

ROZDZIAŁ 4 | ROZDZIAŁ 4 | Dotacje |

Artykuł 169 | Artykuł 183 | Pełne finansowanie działania zewnętrznego |

Artykuł 169a | Artykuł 184 | Reguły udzielania dotacji na działania zewnętrzne |

- | Artykuł 185 | Dochody wygenerowane przez działanie |

ROZDZIAŁ 5 | ROZDZIAŁ 5 | Kontrola rachunków |

Artykuł 170 | Artykuł 186 | Unijna kontrola dotacji na działania zewnętrzne |

TYTUŁ V | TYTUŁ V | URZĘDY EUROPEJSKIE |

Artykuł 171 | Artykuł 187 | Urzędy europejskie |

Artykuł 172 | Artykuł 188 | Środki finansowe dla urzędów |

Artykuł 173 | Artykuł 189 | Urzędnik zatwierdzający urzędów międzyinstytucjonalnych |

Artykuł 174 | Artykuł 190 | Konta urzędów międzyinstytucjonalnych |

Artykuł 174a | Artykuł 191 | Delegowanie uprawnień na rzecz urzędów międzyinstytucjonalnych |

Artykuł 175 | Artykuł 192 | Usługi na rzecz osób trzecich |

Artykuł 176 (uchylony) | - | - |

TYTUŁ VI | TYTUŁ VI | ADMINISTRACYJNE ŚRODKI FINANSOWE |

Artykuł 177 | Artykuł 193 | Przepisy ogólne |

Artykuł 178 | Artykuł 194 | Zobowiązania |

Artykuł 179 | Artykuł 195 | Przepisy szczególne dotyczące administracyjnych środków finansowych |

TYTUŁ VΠ | TYTUŁ VΠ | EKSPERCI |

Artykuł 179a | Artykuł 196 | Eksperci |

CZĘŚĆ TRZECIA | CZĘŚĆ TRZECIA | PRZEPISY KOŃCOWE |

TYTUŁ I | - | - |

Artykuł 180 (uchylony) | - | - |

Artykuł 181 | Artykuł 197 | Przepisy przejściowe |

TYTUŁ II | - | - |

Artykuł 182 | Artykuł 198 | Wezwania do udzielenia informacji kierowane przez władzę budżetową |

Artykuł 183 | Artykuł 199 | Przyjęcie szczegółowych reguł stosowania niniejszego rozporządzenia |

Artykuł 185 | Artykuł 200 | Ramowe rozporządzenie finansowe dla agencji i organów ustanowionych na podstawie TFUE i Traktatu ustanawiającego Europejską Wspólnotę Energii Atomowej |

- | Artykuł 201 | Modelowe rozporządzenie finansowe dla organów realizujących partnerstwa publiczno-prywatne |

- | Artykuł 202 | Wykonanie delegacji |

- | Artykuł 203 | Odwołanie delegacji |

- | Artykuł 204 | Sprzeciw wobec aktów delegowanych |

Artykuł 184 | Artykuł 205 | Rewizja |

Artykuł 186 | Artykuł 206 | Uchylenie |

Artykuł 186a | Artykuł 207 | Przegląd dotyczący ESDZ |

Artykuł 187 | Artykuł 208 | Wejście w życie |

[pic][pic][pic][pic][pic][pic][pic][pic][pic]

[1] Rozporządzenie Rady nr 1605/2002 z 26.6.2002.

[2] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1081/2010 z 24.11.2010.

[3] Rozporządzenie Komisji nr 2342/2002 z 23.12.2002.

[4] Artykuł 2 RF.

[5] Artykuł 310 ust. 6 TFUE.

[6] art. 290 TFUE przewiduje, że Parlament Europejski i Rada mogą przekazać Komisji uprawnienia do przyjęcia tylko takich aktów, „[…] które uzupełniają lub zmieniają niektóre, inne niż istotne, elementy [danego] aktu ustawodawczego”, tj. RF.

[7] http://ec.europa.eu/budget/library/consultations/FRconsult2009/draft_report_en.pdf

[8] Dz.U. [XXX] z [XX.XX.XX], s. [XX].

[9] Dz.U. [XXX] z [XX.XX.XX], s. [XX].

[10] Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.

[11] Dz.U. L 357 z 31.12.2002, s. 1.

[12] Dz.U. C 139 z 14.6.2006, s. 1.

[13] COM XXX

[14] Dz.U. L 134 z 30.4.2004, s. 114.

[15] Dz.U. L 161 z 26.6.1999, s. 1.

[16] Dz.U. L 130 z 31.5.2000, s. 1.

[17] Dz.U. L 281 z 23.11.1995, s. 31.

[18] Dz.U. L 8 z 12.1.2001, s. 1.

[19] Dz.U. L 201 z 3.8.2010, s. 30.

[20] Dz.U. L 11 z 16.1.2003, s. 1.

[21] Dz.U. L 209 z 11.8.2005, s. 1.

[22] Dz.U. L 270 z 21.10.2003, s. 1.

[23] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 1.

[24] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 12.

[25] Dz.U. L 210 z 31.7.2006, s. 79.

[26] Dz.U. L 223 z 15.8.2006, s. 1.

[27] Dz.U. L 248 z 16.9.2002, s. 1.