52007PC0844

[pic] | KOMISJA WSPÓLNOT EUROPEJSKICH |

Bruksela, dnia 21 grudnia 2007 r.

COM(2007) 844 wersja ostateczna

2007/0286 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

w sprawie emisji przemysłowych (zintegrowane zapobieganie zanieczyszczeniom i ich kontrola)

(przekształcenie)

(przedstawiony przez Komisję) [COM(2007) 843 wersja ostateczna] [SEK(2007) 1679] [SEK(2007) 1682]

UZASADNIENIE

1) KONTEKST WNIOSKU

Podstawa i cele wniosku

Agenda lizbońska, szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego oraz unijna strategia zrównoważonego rozwoju były ważnymi czynnikami w procesie przeglądu dyrektywy dotyczącej zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli (IPPC) oraz powiązanych z nią aktów prawnych regulujących kwestię emisji przemysłowych. Jeden z głównych aspektów tych inicjatyw dotyczy wprowadzenia ulepszeń służących ochronie środowiska po rozsądnych kosztach i stworzenia korzystnych warunków dla innowacji technicznych. Przegląd był również wymieniany w kontekście działań na rzecz lepszego stanowienia prawa oraz stanowi część programu Komisji dotyczącego stopniowego upraszczania prawodawstwa w latach 2006-2009.

Kontekst ogólny

Działalność przemysłowa jest ważnym elementem gospodarki. Przyczynia się ona jednak do zanieczyszczenia środowiska oraz wiąże się z powstawaniem odpadów i zużyciem energii. Mimo iż poziom emisji spadł w ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, działalność przemysłowa pozostaje jednym z głównych źródeł zanieczyszczeń.

Dyrektywa IPPC obejmuje ok. 52 000 instalacji. Pochodzące z nich emisje do powietrza stanowią dużą część łącznych emisji najważniejszych substancji zanieczyszczających i znacznie przekraczają docelowe ilości wyznaczone w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza. Bez dalszego ograniczenia emisji z instalacji objętych dyrektywą IPPC nie uda się osiągnąć korzyści w zakresie zdrowia i stanu środowiska, jakie w zamierzeniu miały wyniknąć z realizacji celów tej strategii.

Działalność przemysłowa wywiera również wpływ na inne elementy środowiska naturalnego, np. na wodę i glebę, oraz jest źródłem odpadów. Dlatego zasadnicze znaczenie ma zastosowanie przy wydawaniu pozwoleń zintegrowanego podejścia uwzględniającego wzajemne powiązania pomiędzy różnymi składnikami środowiska naturalnego.

Głównym elementem tego podejścia jest wdrożenie najlepszych dostępnych technik (BAT). Rozumie się przez to stosowanie uznanych technik o najwyższej skuteczności z punktu widzenia możliwości zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska jako całości, których wdrożenie w danym sektorze jest wykonalne z ekonomicznego i technicznego punktu widzenia przy uwzględnieniu kosztów i korzyści.

Komisja organizuje wymianę informacji na temat najlepszych dostępnych technik z udziałem państw członkowskich i innych zainteresowanych stron w celu stworzenia dokumentów referencyjnych BAT (BREF), wskazujących techniki, które są uznawane na szczeblu unijnym za BAT w odniesieniu do poszczególnych branż przemysłu.

Instalacje przemysłowe podlegają oprócz tego dyrektywom sektorowym, które określają warunki operacyjne i inne wymogi techniczne dla tych instalacji. W odniesieniu do dyrektywy IPPC przepisy te uznaje się za wymogi minimalne.

Obowiązujące przepisy w dziedzinie, której dotyczy wniosek

Celem wniosku jest zmiana następujących instrumentów i przekształcenie ich w jeden akt prawny:

dyrektywa Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu, Dz.U. L 54 z 24.2.1987, s. 19 ;

dyrektywa Rady 82/883/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu, Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 1 ;

dyrektywa Rady 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu, Dz.U. L 409 z 31.12.1992, s. 11 (zwane łącznie „dyrektywami w sprawie TiO2”);

dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli, Dz.U. L 257 z 10.10.1996, s. 26 ;

dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach, Dz.U. L 85 z 29.3.1999, s. 1;

dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów, Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 91 („dyrektywa w sprawie spalania odpadów”);

dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania, Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 1, („dyrektywa LCP”).

Spójność z pozostałymi obszarami polityki i celami Unii

Wniosek jest zgodny z art. 175 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską, a jego celem jest zapewnienie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzi i środowiska naturalnego.

2) KONSULTACJE Z ZAINTERESOWANYMI STRONAMI ORAZ OCENA SKUTKÓW

Konsultacje z zainteresowanymi stronami

Metody konsultacji, główne sektory objęte konsultacjami i ogólny profil respondentów Proces przeglądu, rozpoczęty pod koniec 2005 r., opierał się na szeroko zakrojonym programie badań i ciągłych konsultacji z zainteresowanymi stronami, obejmującym między innymi powołanie grupy doradczej, zorganizowanie spotkania w celu wysłuchania zainteresowanych stron oraz konsultacje internetowe.

Streszczenie odpowiedzi oraz sposób ich uwzględnienia

Konsultacja internetowa miała miejsce w okresie od 17 kwietnia do 18 czerwca 2007 r. Otrzymano i przeanalizowano ok. 450 odpowiedzi.

Znaczna większość respondentów zgodziła się co do tego, że:

- wszystkie główne rodzaje wpływu na środowisko wywieranego przez instalacje IPPC powinny w dalszym ciągu być regulowane prawodawstwem unijnym w zintegrowany sposób;

- najlepsze dostępne techniki powinny pozostać głównym sposobem zapobiegania zanieczyszczeniom środowiska pochodzącym z instalacji przemysłowych lub minimalizowania ich, a dokumenty BREF powinny odgrywać główną rolę we wdrożeniu BAT;

- na szczeblu UE należy ustanowić pewne minimalne zasady dotyczące kontroli i dodatkowych działań w dziedzinie monitorowania emisji i sprawozdań na ich temat;

- szczegółowe badania mogą przyczynić się do pojawienia się nowych technik, które powinny zostać rozważone jako potencjalne przyszłe BAT;

- należy uchylić zbędne wymogi w zakresie monitorowania i sprawozdawczości spoczywające na operatorach oraz scalić i zracjonalizować wszystkie wymogi dotyczące sprawozdań składanych Komisji przez państwa członkowskie.

Wszystkie informacje źródłowe są dostępne na publicznej stronie internetowej CIRCA[1] poświęconej tej inicjatywie.

Gromadzenie i wykorzystanie wiedzy specjalistycznej

Dziedziny nauki/wiedzy specjalistycznej, których dotyczy wniosek

Przy opracowywaniu wniosku odwołano się do następujących dziedzin wiedzy fachowej: (1) ocena wpływu emisji przemysłowych (do powietrza, wody i gleby) na zdrowie i środowisko naturalne, (2) technologie środowiskowe służące zapobieganiu emisjom przemysłowym lub ograniczaniu ich, (3) analizy i modele ekonomiczne, (4) szacunkowa ocena skutków dla zdrowia, obejmująca ocenę ilościową w kategoriach finansowych, (5) szacunkowa ocena korzyści dla ekosystemu, (6) wiedza na temat wydawania pozwoleń dla instalacji przemysłowych i kontrolowania ich.

Zastosowana metodyka

Do głównych zastosowanych metod należały spotkania z ekspertami oraz zlecenie wykonania szerokiego programu badań, obejmującego opracowanie modeli i zebranie szczegółowych informacji na temat wdrożenia poprzez analizy przypadku oraz oceny sektorowe i geograficzne.

Główne organizacje/eksperci, z którymi przeprowadzono konsultacje

Przeprowadzono konsultacje ze znaczną liczbą ekspertów reprezentujących państwa członkowskie, ekspertów naukowych, przedstawicieli branży, organizacji pozarządowych zajmujących się ochroną środowiska oraz wyspecjalizowanych konsultantów.

Streszczenie otrzymanych i wykorzystanych opinii

Informacje zebrane przez Komisję można podsumować następująco: (i) emisje przemysłowe mogą powodować poważne zagrożenia dla zdrowia ludzi i środowiska naturalnego, jednak można im zapobiegać i kontrolować je w sposób efektywny pod względem kosztów dzięki zastosowaniu najlepszych dostępnych technik, (ii) niezbędne jest wzmocnienie obecnie obowiązujących przepisów w celu wykorzystania potencjału BAT z korzyścią dla środowiska oraz wsparcie państw członkowskich we wdrażaniu tych przepisów, (iii) wzajemne oddziaływanie pomiędzy poszczególnymi przepisami prawnymi powinno zostać zracjonalizowane, a niektóre przepisy dotyczące sprawozdawczości i monitorowania powinny zostać uproszczone w celu ograniczenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych i poprawy bieżącej praktyki wdrożenia.

Sposoby udostępnienia opinii ekspertów

Wszystkie sprawozdania (zarówno projekty, jak i wersje końcowe) przekazane przez ekspertów i osoby kontaktowe, a także uwagi i komentarze zainteresowanych stron, były rutynowo udostępniane publicznie przez zamieszczenie w internecie.

Ocena skutków

Główne problemy wskazane w ocenie skutków dotyczą: (1) braków w obowiązujących przepisach, wskutek których przepisy te nie są wdrażane w zadowalający sposób a działania podejmowane na szczeblu wspólnotowym w celu wyegzekwowania przepisów napotykają na trudności, przez co nie udaje się osiągnąć zamierzonych korzyści w dziedzinie zdrowia i środowiska naturalnego; (2) złożoności i braku spójności części obowiązujących ram prawnych. Problemy te nie tylko utrudniają osiągnięcie celów zarysowanych w unijnej strategii zrównoważonego rozwoju, a zwłaszcza w strategiach tematycznych, ale również mogą potencjalnie prowadzić do zaburzeń konkurencji z uwagi na znaczne różnice w normach ochrony środowiska i istnienie niepotrzebnych obciążeń administracyjnych.

Na podstawie tych ustaleń w ocenie skutków przeanalizowano szereg możliwych rozwiązań politycznych w celu opracowania pakietu środków, które byłyby efektywne pod względem kosztów i umożliwiłyby rozwiązanie powyższych problemów. Na podstawie oceny Komisja postanowiła przedstawić omówione poniżej propozycje.

Jeśli chodzi o niespójność i złożoność obecnie obowiązujących przepisów, Komisja proponuje przyjęcie jednej dyrektywy, w której w drodze przekształcenia połączono by dyrektywę IPPC oraz sześć dyrektyw sektorowych.

Ponadto niezbędna jest zmiana niektórych przepisów w obecnie obowiązującym prawodawstwie w celu naprawy braków w faktycznym stosowaniu BAT, problemów wynikających z niejasności niektórych wymogów (np. wymogu dotyczącego wydawania i przeglądu pozwoleń na podstawie BAT), problemu braku przepisów na temat egzekwowania wymogów oraz ograniczeń obowiązującego prawodawstwa z punktu widzenia realizacji celów strategii tematycznych. Wśród głównych zalecanych zmian prawodawstwa znajdują się:

- wyjaśnienie i wzmocnienie koncepcji najlepszych dostępnych technik;

- przegląd dopuszczalnych wielkości emisji dla dużych instalacji spalania oraz instalacji produkujących ditlenek tytanu w celu ujednolicenia ich z normami BAT;

- stworzenie Komitetu, którego zadaniem będzie dostosowanie istniejących wymogów technicznych innych niż istotne do postępu naukowo-technicznego oraz określenie rodzaju i formatu sprawozdań wymaganych od państw członkowskich;

- wprowadzenie przepisów dotyczących kontroli i ulepszeń służących ochronie środowiska;

- wprowadzenie zachęt dla innowacji oraz rozwoju i wdrażania nowych technik;

- uproszczenie i wyjaśnienie niektórych przepisów dotyczących pozwoleń, monitorowania i sprawozdawczości w celu ograniczenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych;

- rozszerzenie zakresu przepisów i wyjaśnienie ich, aby lepiej przyczyniały się do realizacji celów strategii tematycznych.

Sprawozdanie z oceny skutków jest dostępne na stronie internetowej: http://ec.europa.eu/environment/ippc/index.htm.

3) ASPEKTY PRAWNE WNIOSKU

Krótki opis proponowanych działań

Celem prezentowanego wniosku jest zmiana siedmiu obecnie obowiązujących oddzielnych dyrektyw dotyczących emisji przemysłowych i połączenie ich w jedną dyrektywę.

Dzięki zastosowaniu techniki przekształcenia możliwe jest połączenie w jednym dokumencie zarówno zaproponowanych istotnych zmian do tych dyrektyw, jak i tych przepisów zawartych w ich oryginalnym tekście, które pozostają niezmienione.

Ponadto we wniosku wzmocniono pewne przepisy lub dodano nowe w celu zapewnienia lepszego poziomu wdrożenia i egzekwowania prawodawstwa przez władze krajowe, co ma służyć osiągnięciu wysokiego poziomu ochrony środowiska przy jednoczesnym uproszczeniu prawodawstwa i ograniczeniu niepotrzebnych obciążeń administracyjnych. Dzięki jaśniejszym przepisom możliwe będzie lepsze monitorowanie i egzekwowanie przestrzegania przepisów w drodze działań na szczeblu wspólnotowym.

Podstawa prawna

Podstawowym celem dyrektywy jest ochrona środowiska. Dlatego wniosek sporządzono na podstawie art. 175 Traktatu WE.

Zasada pomocniczości

Zasada pomocniczości ma zastosowanie w zakresie, w jakim wniosek nie podlega wyłącznym kompetencjom Wspólnoty.

Cele wniosku nie mogą zostać osiągnięte w sposób zadowalający poprzez działania państw członkowskich z następujących względów:

Istniejące prawodawstwo ustanawia minimalne normy zapobiegania emisjom przemysłowym i ich kontroli na całym obszarze Wspólnoty. We wniosku zasada ta została zachowana. W większości przypadków emisje przemysłowe mają charakter transgraniczny (np. emisje do powietrza lub wody). Dlatego, aby możliwe było ograniczenie zagrożeń dla ludności i środowiska naturalnego w każdym państwie członkowskim, konieczne jest podjęcie działań przez wszystkie państwa członkowskie UE.

Działanie Wspólnoty zapewni lepsze osiągnięcie celów wniosku z następujących względów.

We wniosku główny nacisk położono na zmianę i uproszczenie obowiązującego prawodawstwa dotyczącego emisji przemysłowych, które ustanawia minimalne normy zapobiegania emisjom przemysłowym i ich kontroli obowiązujące na całym obszarze Wspólnoty. Emisje przemysłowe stanowią znaczną część łącznych emisji do powietrza, wody i gleby, a ponadto wiążą się z powstawaniem odpadów i zużyciem energii. Emisje przemysłowe mają również zazwyczaj aspekt transgraniczny, co oznacza, że substancje zanieczyszczające wyemitowane do powietrza lub wody w jednym państwie mają wpływ na poziom zanieczyszczenia mierzony w innych państwach członkowskich. Skala problemu wymaga działań na skalę całej Wspólnoty. Poszczególne państwa członkowskie nie są w stanie samodzielnie rozwiązać problemów, i dlatego niezbędne jest zgodne działanie obejmujące całą Unię.

Wniosek koncentruje się na uproszczeniu obowiązującego prawodawstwa oraz wzmocnieniu niektórych przepisów w celu poprawy ich wdrażania przez państwa członkowskie oraz możliwości ich egzekwowania w drodze działań wspólnotowych. Wniosek pozostawia decyzję w sprawie sposobów wdrażania, egzekwowania i wykonywania przepisów właściwym organom państw członkowskich, wprowadzając jednocześnie minimalne normy ochrony środowiska i obywateli w całej UE.

Wniosek jest więc zgodny z zasadą pomocniczości.

Zasada proporcjonalności

Wniosek jest zgodny z zasadą proporcjonalności z następujących względów:

Jako instrument prawny wybrano dyrektywę, ponieważ (1) celem wniosku jest przekształcenie i uproszczenie obecnie obowiązujących dyrektyw oraz (2) określa on cele, pozostawiając państwom członkowskim decyzję w sprawie szczegółów wdrożenia.

332

Wniosek wprowadza szereg innowacji służących ograniczeniu niepotrzebnych obciążeń finansowych i administracyjnych, w szczególności zachętę do wydawania na poziomie państw członkowskich połączonych pozwoleń dla instalacji podlegającym różnym unijnym aktom prawnym, ponadto upraszcza on wymogi dotyczące monitorowania i sprawozdawczości oraz stanowi krok w kierunku wprowadzenia jednego wspólnego systemu informacji oraz elektronicznej sprawozdawczości na temat emisji przemysłowych. Ponadto niektóre wymogi w zakresie sprawozdawczości zostaną uchylone.

Mimo iż wniosek wprowadza bardziej szczegółowe przepisy w dziedzinie egzekwowania i przestrzegania przepisów oraz przeglądów pozwoleń, zostawia on władzom państw członkowskich wystarczający margines elastyczności, umożliwiający im wprowadzenie najbardziej ekonomicznych rozwiązań służących realizacji celów nakreślonych w przepisach. Wniosek doprowadzi również do wyjaśnienia zakresu stosowania prawodawstwa, zapobiegając w ten sposób obserwowanym obecnie niespójnościom w interpretacji przepisów przez poszczególne państwa członkowskie i brakowi harmonizacji pomiędzy nimi. Na podstawie przeprowadzonej dokładnej analizy skutków, wskazującej na konieczność rozszerzenia zakresu stosowania, wynikającą z tego wartość dodaną oraz proporcjonalność rozszerzenia, zaproponowano także objęcie zakresem przepisów ograniczonej liczby nowych sektorów.

Wniosek jest zatem zgodny z zasadą proporcjonalności.

Wybór instrumentów

Proponowane instrumenty: dyrektywa.

2

Inne instrumenty byłyby niewłaściwe z następujących względów:

Celem prezentowanego wniosku jest uproszczenie siedmiu obowiązujących dyrektyw i połączenie ich w jeden instrument. Z tego powodu, a także z uwagi na fakt, iż obecne prawodawstwo określa cele Wspólnoty, jednocześnie pozostawiając państwom członkowskich decyzję co do wyboru środków realizacji, dyrektywa jest najbardziej odpowiednim instrumentem.

4) WPłYW NA BUDżET

Wniosek nie ma wpływu finansowego na budżet Wspólnoty.

5) INFORMACJE DODATKOWE

Uproszczenie

Wniosek przewiduje uproszczenie prawodawstwa oraz procedur administracyjnych władz publicznych (na szczeblu UE lub krajowym).

Przekształcenie uprości i zracjonalizuje obecnie obowiązujące przepisy. Zbędne przepisy i niepotrzebne obowiązki zostaną uchylone, zaś wymogi dotyczące sprawozdań i monitorowania zostaną uproszczone poprzez przejście na sprawozdawczość elektroniczną. Powinno to ułatwić państwom członkowskim działania podejmowane w celu zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych, jako że największe oszczędności można osiągnąć poprzez zmianę praktyki wdrożenia właśnie na szczeblu państw członkowskich. Podejście to odzwierciedla charakter przepisów, które ustanawiają ogólne ramy i zasady, ale nie określają szczegółów dotyczących wdrożenia. 515

Wniosek jest ujęty w programie Komisji dotyczącym stopniowego upraszczania dorobku wspólnotowego oraz w jej programie prac i prawodawstwa, gdzie oznaczono go symbolem CLWP 2007/ENV/002.

Uchylenie obowiązującego prawodawstwa

Przyjęcie niniejszego wniosku będzie wiązać się z uchyleniem siedmiu obowiązujących dyrektyw.

Klauzula przeglądu/rewizji/wygaśnięcia

Komisja będzie przeprowadzać przegląd wdrożenia przepisów i co trzy lata składać sprawozdanie Radzie i Parlamentowi Europejskiemu.

Tabela korelacji

Państwa członkowskie mają obowiązek przekazania Komisji tekstu przepisów krajowych przyjętych w celu transpozycji dyrektywy oraz tabeli korelacji między tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Europejski Obszar Gospodarczy

Proponowany akt prawny ma znaczenie dla EOG i w związku z tym jego zakres powinien obejmować Europejski Obszar Gospodarczy.

Szczegółowe wyjaśnienie wniosku

Zakres stosowania obowiązujących dyrektyw nie uległ zmianie. Wniosek ma zastosowanie do rodzajów działalności wymienionych w załączniku I (odpowiadającym zakresowi obecnej dyrektywy IPPC) oraz w części 1 załącznika VII (odpowiadającej zakresowi obecnej dyrektywy w sprawie rozpuszczalników zawierających lotne związki organiczne), a także do instalacji spalania, spalarni i współspalarni odpadów oraz instalacji produkujących ditlenek tytanu. Obecny zakres załącznika I został jednak nieznacznie rozszerzony poprzez włączenie dodatkowych rodzajów działalności takich jak działalność instalacji spalania o mocy od 20 do 50 MW, konserwacja drewna i wyrobów drewnianych oraz produkcja paneli drewnianych.

Wniosek składa się z siedmiu rozdziałów. Rozdział I to część ogólna określająca wspólne przepisy mające zastosowanie do wszystkich rodzajów działalności przemysłowej objętych dyrektywą. Rozdział II obejmuje działania wymienione w załączniku I i określa szczegółowe przepisy dotyczące tych działań, zmieniając tym samym obecne wymogi dyrektywy IPPC. Rozdziały III-VI zawierają minimalne wymogi techniczne dotyczące, odpowiednio, dużych instalacji spalania, spalarni odpadów, instalacji stosujących rozpuszczalniki oraz instalacji produkujących ditlenek tytanu. Rozdział VII zawiera przepisy dotyczące właściwych organów, sprawozdań składanych przez państwa członkowskie, komitetu i kar oraz standardowe przepisy końcowe.

Uwagi dotyczące poszczególnych artykułów

Uwagi dotyczą jedynie nowych artykułów i artykułów, w których wprowadzono istotne zmiany.

- Warunki pozwoleń na rodzaje działalności wymienione w załączniku I (art. 14-17)

W celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska pojmowanego jako całość, w pozwoleniach powinny być uwzględniane wszystkie niezbędne środki oraz dopuszczalne wielkości emisji substancji zanieczyszczających, odpowiednie wymogi w zakresie ochrony gleby i wód gruntowych oraz wymogi dotyczące monitorowania. Warunki pozwolenia powinny być określane na podstawie najlepszych dostępnych technik.

W celu ustalenia, co uznaje się za najlepszą dostępną technikę, a także ograniczenia występujących na obszarze Wspólnoty rozbieżności w zakresie poziomów emisji pochodzących z działalności przemysłowej, Komisja na podstawie wyników wymiany informacji z zainteresowanymi stronami przyjmuje dokumenty referencyjne dotyczące najlepszych dostępnych technik, zwane dalej „dokumentami referencyjnymi BAT”.

Szczegółowa analiza wykazała znaczące braki we wdrożeniu najlepszych dostępnych technik, wynikające z niejasności przepisów w sprawie BAT w obecnym prawodawstwie, dużego marginesu elastyczności pozostawionego właściwym organom, który umożliwia im odchodzenie od BAT w procesie wydawania pozwoleń, oraz niejasnej roli dokumentów BREF. W wyniku tego pozwolenia wydawane w ramach wdrożenia dyrektywy IPPC często zawierają warunki, które nie są oparte na najlepszych dostępnych technikach opisanych w dokumentach BREF, a uzasadnienie tego jest słabe bądź nie ma go wcale.

Wskutek tych braków nie udało się osiągnąć zamierzonych korzyści dla środowiska, a na rynku wewnętrznym nadal występują poważne zaburzenia.

W celu naprawienia tych braków we wniosku zamieszczono przepisy podkreślające i wyjaśniające obowiązek stosowania BAT. Wniosek wymaga, by dokumenty referencyjne BAT stanowiły punkt odniesienia przy ustalaniu warunków pozwolenia, oraz by dopuszczalne wielkości emisji nie przekraczały poziomów emisji uzyskiwanych przy zastosowaniu najlepszych dostępnych technik opisanych we wspomnianych dokumentach referencyjnych BAT.

Wniosek umożliwia właściwym organom przyznawanie odstępstw zezwalających na przekroczenie w pewnych szczególnych okolicznościach dopuszczalnych wielkości emisji kojarzonych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT. Odstępstwa te muszą być jednak oparte na jasno określonych kryteriach i nie powinny umożliwiać przekraczania dopuszczalnych wielkości emisji określonych w rozdziałach III-VI niniejszej dyrektywy. Ponadto odstępstwa te wraz z uzasadnieniem powinny być podawane do publicznej wiadomości.

Oprócz tego we wniosku wprowadzono możliwość przyznawania przez właściwe organy czasowych odstępstw od dopuszczalnych wielkości emisji kojarzonych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT w celu umożliwienia operatorom testowania nowych technik, które mogłyby zapewnić wyższy poziom ochrony środowiska.

Wniosek wprowadza także nowy wymóg okresowego monitorowania gleby i wód gruntowych na terenie instalacji w celu zapewnienia dostępności odpowiednich informacji niezbędnych do ochrony tych środowisk przed skażeniem niebezpiecznymi substancjami.

- Przepisy na temat przestrzegania wymogów prawa oraz ulepszeń służących ochronie środowiska, dotyczące rodzajów działalności wymienionych załączniku I (art. 22, 24 i 25)

Zawarte obecnie w dorobku prawnym przepisy na temat sprawozdań o przestrzeganiu przepisów, kontroli oraz przeglądów pozwoleń są niejasne, co powoduje duże rozbieżności w stosowaniu prawa pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi, a w konsekwencji gorszy niż optymalny poziom ochrony środowiska oraz zakłócenia funkcjonowania rynku wewnętrznego.

We wniosku zawarto zatem bardziej szczegółowe przepisy, które mają zapewnić skuteczność wdrożenia i egzekwowania dyrektywy. Wprowadzono jednocześnie nowy przepis nakładający na operatorów wymóg składania właściwym organom regularnych sprawozdań na temat przestrzegania warunków pozwolenia. Państwa członkowskie powinny ponadto zapewnić podjęcie przez operatora i właściwe organy niezbędnych działań w przypadku braku zgodności z przepisami niniejszej dyrektywy.

Wniosek wprowadza także wymóg ponownego rozpatrywania warunków pozwoleń oraz – w razie konieczności – aktualizowania ich po aktualizacji istniejącego dokumentu referencyjnego BAT lub po przyjęciu nowego, w celu uwzględnienia rozwoju najlepszych dostępnych technik oraz innych zmian mających znaczenie dla funkcjonowania instalacji.

Wniosek nakłada ponadto na państwa członkowskie wymóg wprowadzenia systemu kontroli w zakresie ochrony środowiska. Nowe przepisy w dużej mierze opierają się na zaleceniu 2001/331/WE przewidującym minimalne kryteria kontroli w zakresie ochrony środowiska w państwach członkowskich.

Wprowadzone zmiany pomogą zagwarantować, a w niektórych przypadkach również przyspieszyć, wdrożenie najlepszych dostępnych technik, przez co przyczynią się do realizacji celów strategii tematycznych oraz ograniczenia zakłóceń konkurencji.

- Zamknięcie obiektu i remediacja terenu w przypadku rodzajów działalności wymienionych w załączniku I (art. 23)

Działalność przemysłowa może wywierać znaczny negatywny wpływ na jakość gleby i wód gruntowych w związku ze stosowaniem, produkcją lub uwalnianiem substancji niebezpiecznych. Obecnie obowiązujące przepisy nie regulują jasno kwestii wymogu zamknięcia obiektu i remediacji terenu po zaprzestaniu działalności.

W celu wyjaśnienia tego wymogu oraz ułatwienia realizacji celów strategii tematycznej dotyczącej ochrony gleby we wniosku wprowadzono wymóg sporządzania przez operatów sprawozdania bazowego, będącego źródłem ilościowych informacji na temat stopnia skażenia gleby i wód gruntowych. Po definitywnym zaprzestaniu działalności od operatora wymaga się remediacji terenu oraz przywrócenia go do stanu opisanego w sprawozdaniu bazowym.

- Dopuszczalne wielkości emisji dla instalacji spalania (art. 33 i 35, załącznik V część 1 i 2)

Emisje do powietrza pochodzące z dużych instalacji spalania stanowią znaczną część łącznych emisji najważniejszych substancji zanieczyszczających i znacznie przekraczają cele wyznaczone w strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza. Bez dalszego ograniczenia emisji z tych obiektów nie uda się osiągnąć korzyści w zakresie zdrowia i stanu środowiska, wynikających w zamierzeniu z realizacji celów tej strategii. Konieczne jest zatem ustanowienie dla pewnych kategorii instalacji spalania i pewnych substancji zanieczyszczających bardziej rygorystycznych dopuszczalnych wielkości emisji, zgodnych z najlepszymi dostępnymi technikami.

- Wymogi w zakresie monitorowania dotyczące spalarni i współspalarni odpadów (art. 43 i 35, załącznik VI część 6)

W celu uproszczenia prawodawstwa i ograniczenia niepotrzebnych kosztów administracyjnych przy jednoczesnym zachowaniu obecnego poziomu ochrony środowiska we wniosku przewidziano pewne dalsze odstępstwa od obecnych minimalnych wymogów dotyczących monitorowania pewnych emisji pochodzących ze spalarni i współspalarni odpadów. Właściwe organy mogą przyznawać takie odstępstwa jedynie wtedy, jeśli spełnione są szczególne warunki określone we wniosku.

- Dopuszczalne wielkości emisji oraz wymogi w zakresie sprawozdawczości dotyczące instalacji produkujących ditlenek tytatu (art. 63-64, załącznik VIII część 1, 3 i 4)

Instalacje produkujące ditlenek tytanu mogą być źródłem znacznych zanieczyszczeń powietrza i wody. W celu ograniczenia tego wpływu, w odniesieniu do pewnych substancji zanieczyszczających we wniosku wprowadzono bardziej rygorystycznie dopuszczalne wielkości emisji, spójne z najlepszymi dostępnymi technikami.

- Środki wykonawcze

Dyrektywa przyznaje Komisji uprawnienia wykonawcze. Przypadki, w których uprawnienia te zostały przyznane, są wyraźnie wymienione w każdym z odpowiednich artykułów. Środki przyjmowane przez Komisję będą podlegały procedurze regulacyjnej połączonej z kontrolą zgodnie z art. 5a ust. 1-4 oraz art. 7 decyzji 1999/468/WE.

Środki wykonawcze będą w szczególności stosowane w celu określenia kryteriów przyznawania odstępstw od dopuszczalnych wielkości emisji kojarzonych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT oraz dostosowywania minimalnych wymogów innych niż istotne, zawartych w załącznikach V-VIII, do postępu naukowo-technicznego.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

2007/0286 (COD)

Wniosek

DYREKTYWA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY

ð w sprawie emisji przemysłowych ï dotycząca (zintegrowanego zapobieganiea zanieczyszczeniom i ich kontrolai)

(tekst mający znaczenie dla EOG)

ð PARLAMENT EUROPEJSKI I ï RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 130s √ 175 Õ ust. 1,

uwzględniając wniosek Komisji[2],

uwzględniając opinię √ Europejskiego Õ Komitetu Ekonomiczno-Społecznego[3],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów[4],

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną √ określoną Õ w art. 189c √ 251 Õ Traktatu[5],

a także mając na uwadze, co następuje:

ò nowy

1. W następujących dyrektywach należy dokonać szeregu znaczących zmian: dyrektywa Rady 78/176/EWG z dnia 20 lutego 1978 r. w sprawie odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu[6], dyrektywa Rady 82/883/EWG z dnia 3 grudnia 1982 r. w sprawie procedur nadzorowania i monitorowania środowiska naturalnego w odniesieniu do odpadów pochodzących z przemysłu ditlenku tytanu[7], dyrektywa Rady 92/112/EWG z dnia 15 grudnia 1992 r. w sprawie procedur harmonizacji programów mających na celu ograniczanie i ostateczną eliminację zanieczyszczeń powodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu[8], dyrektywa Rady 96/61/WE z dnia 24 września 1996 r. dotycząca zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli[9], dyrektywa Rady 1999/13/WE z dnia 11 marca 1999 r. w sprawie ograniczenia emisji lotnych związków organicznych spowodowanej użyciem organicznych rozpuszczalników podczas niektórych czynności i w niektórych urządzeniach[10], dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 4 grudnia 2000 r. w sprawie spalania odpadów[11], oraz dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych instalacji spalania[12]. Dla zachowania przejrzystości należy dokonać przekształcenia tych dyrektyw.

2. W celu zapobiegania zanieczyszczeniom wynikającym z działalności przemysłowej, ich obniżenia i w miarę możliwości wyeliminowania zgodnie z zasadą „zanieczyszczający płaci” oraz zasadą zapobiegania zanieczyszczeniom, należy ustalić ogólne ramy kontroli głównych rodzajów działalności przemysłowej, przyznając pierwszeństwo interwencji u źródła oraz zapewniając rozsądną gospodarkę zasobami naturalnymi.

3. Stosowanie odmiennego podejścia do kwestii kontrolowania emisji do powietrza, wody lub gleby traktowanych oddzielnie może stanowić zachętę do przesuwania zanieczyszczeń z jednych elementów środowiska na inne, zamiast zachęcać do ochrony środowiska naturalnego jako całości. Dlatego należy zapewnić zintegrowane podejście do zapobiegania emisjom do powietrza, wody i gleby oraz ich kontroli, jak również do kwestii gospodarowania odpadami, efektywnego wykorzystania energii i zapobiegania wypadkom.

4. Należy dokonać przeglądu prawodawstwa dotyczącego instalacji przemysłowych w celu uproszczenia i wyjaśnienia istniejących przepisów, zmniejszenia niepotrzebnych obciążeń administracyjnych oraz wdrożenia wniosków zawartych w komunikatach Komisji na temat strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza[13], strategii tematycznej w dziedzinie ochrony gleby[14] oraz strategii tematycznej w sprawie zapobiegania powstawaniu odpadów i ich recyklingu[15], przyjętych w odpowiedzi na decyzję nr 1600/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 lipca 2002 r. ustanawiającą szósty wspólnotowy program działań w zakresie środowiska naturalnego[16]. Celem wyżej wymienionych strategii tematycznych jest ochrona zdrowia ludzi i środowiska naturalnego, której nie można zapewnić bez dalszego obniżenia emisji pochodzących z działalności przemysłowej.

5. W celu zagwarantowania zapobiegania zanieczyszczeniom i ich kontroli instalacje powinny być eksploatowane wyłącznie wtedy, jeżeli posiadają one pozwolenie, lub, w przypadku pewnych instalacji i czynności, w których wykorzystuje się rozpuszczalniki organiczne, jeżeli posiadają pozwolenie lub są zarejestrowane.

6. W celu ułatwienia przyznawania pozwoleń państwa członkowskie powinny mieć możliwość ustalania wymogów dla niektórych kategorii instalacji w postaci ogólnych wiążących zasad.

7. W celu uniknięcia podwójnych uregulowań pozwolenie dla instalacji objętej dyrektywą 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającą system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającą dyrektywę Rady 96/61/WE[17] nie powinno obejmować dopuszczalnych wielkości emisji gazów cieplarnianych, chyba że jest to konieczne dla zapobieżenia powstaniu istotnego lokalnego zanieczyszczenia lub jeżeli instalacja jest tymczasowo wyłączona z tego systemu.

8. Operatorzy powinny składać właściwym organom wnioski o pozwolenia zawierające informacje niezbędne dla określenia warunków pozwolenia. Podczas składania wniosku o pozwolenie operatorzy powinni mieć możliwość wykorzystania informacji wynikających z zastosowania dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny skutków wywieranych przez niektóre przedsięwzięcia publiczne i prywatne na środowisko naturalne[18] oraz dyrektywy Rady 96/82/WE z dnia 9 grudnia 1996 r. w sprawie kontroli niebezpieczeństwa poważnych awarii związanych z substancjami niebezpiecznymi[19].

9. Pozwolenie powinno obejmować wszystkie środki niezbędne dla uzyskania wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości oraz powinno zawierać dopuszczalne wielkości emisji dla substancji zanieczyszczających, stosowne wymogi ochrony gleby i wód gruntowych oraz wymogi dotyczące monitorowania. Warunki pozwolenia powinny opierać się na najlepszych dostępnych technikach.

10. W celu określenia, co stanowi najlepsze dostępne techniki, oraz w celu ograniczenia występujących we Wspólnocie różnic w zakresie poziomów emisji z działalności przemysłowej Komisja, w wyniku wymiany informacji z zainteresowanymi podmiotami, powinna przyjąć dokumenty referencyjne dotyczące najlepszych dostępnych technik, zwane dalej „dokumentami referencyjnymi BAT”. Dokumenty referencyjne BAT stanowią odniesienie dla ustanawianych warunków pozwolenia. Mogą one być uzupełniane innymi źródłami.

11. W celu uwzględnienia pewnych szczególnych okoliczności właściwe organy powinny mieć możliwość udzielania odstępstw umożliwiających przekroczenie poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT. Takie odstępstwa powinny opierać się na dobrze zdefiniowanych kryteriach i nie powinny umożliwiać przekraczania dopuszczalnych wielkości emisji określonych w niniejszej dyrektywie.

12. W celu umożliwienia operatorom testowania nowych technik, które mogłyby zapewnić wyższy poziom ochrony środowiska naturalnego, właściwe organy powinny także mieć możliwość udzielania tymczasowych odstępstw od poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT.

13. Zmiany w instalacjach mogą powodować wzrost poziomu zanieczyszczenia. W związku z tym właściwe organy powinny być powiadamiane o każdej planowanej zmianie, która może mieć wpływ na środowisko naturalne. Istotne zmiany w instalacjach, które mogą mieć znaczący negatywny wpływ na ludzi bądź środowisko naturalne, powinny pociągać za sobą ponowne rozpatrzenie pozwolenia w celu zagwarantowania, że przedmiotowe instalacje będą w dalszym ciągu spełniać wymagania niniejszej dyrektywy.

14. Rozrzucanie obornika i płynnego nawozu może wywierać znaczący wpływ na jakość środowiska. W celu zapobieżenia takim skutkom oraz ich kontrolowania w sposób zintegrowany należy zadbać o to, aby obornik i płynny nawóz powstałe wskutek prowadzenia działań objętych niniejszą dyrektywą były rozrzucane przez operatora lub osoby trzecie z wykorzystaniem najlepszych dostępnych technik. W celu zapewnienia państwom członkowskim elastyczności w wypełnianiu tych wymogów, obowiązek stosowania najlepszych dostępnych technik w przypadku rozrzucania obornika i nawozu płynnego przez operatora lub osoby trzecie można określić w pozwoleniu lub w ramach innych środków.

15. W celu uwzględnienia rozwoju najlepszych dostępnych technik lub innych zmian mających znaczenie dla instalacji, warunki pozwolenia należy regularnie rozpatrywać oraz we właściwych przypadkach dokonywać ich aktualizacji, w szczególności jeżeli Komisja przyjmuje nowy lub uaktualniony dokument referencyjny BAT.

16. Należy zadbać o to, by eksploatacja instalacji nie prowadziła do pogorszenia jakości gleby i wód gruntowych. Warunki pozwolenia powinny zatem obejmować monitorowanie gleby i wód gruntowych, zaś operator powinien dokonać remediacji terenu instalacji po ostatecznym zakończeniu działalności.

17. W celu zapewnienia skutecznego wdrożenia i egzekwowania niniejszej dyrektywy operatorzy powinni składać właściwym organom regularne sprawozdania dotyczące spełnienia warunków pozwolenia. Państwa członkowskie powinny zapewnić podjęcie przez operatora i właściwy organ niezbędnych środków w przypadku niespełnienia warunków niniejszej dyrektywy oraz przewidzieć system kontroli środowiskowych.

18. Skuteczny udział społeczeństwa w procesie decyzyjnym jest niezbędny dla umożliwienia mu wyrażenia opinii i podniesienia niepokojących kwestii, które mogą mieć znaczenie dla podejmowanych decyzji, oraz dla umożliwienia decydentom uwzględnienia tych opinii i kwestii, co przyczyni się do zwiększenia odpowiedzialności i przejrzystości procesu decyzyjnego oraz wniesie wkład w zwiększenie publicznej świadomości w zakresie kwestii dotyczących środowiska i poparcia dla podjętych decyzji. Członkowie zainteresowanej społeczności powinni mieć możliwość odwołania się do wymiaru sprawiedliwości, która pozwoli im wnieść wkład w ochronę prawa do życia w środowisku odpowiednim dla zdrowia i samopoczucia.

19. Duże instalacje spalania przyczyniają się znacząco do emisji substancji zanieczyszczających do powietrza, co powoduje znaczące skutki dla zdrowia ludzi i środowiska naturalnego. W celu zmniejszenia tych skutków oraz spełnienia wymogów dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza[20] oraz celów wymienionych w komunikacie Komisji na temat strategii tematycznej dotyczącej zanieczyszczenia powietrza, niezbędne jest ustalenie bardziej rygorystycznych dopuszczalnych wielkości emisji na poziomie Wspólnoty dla niektórych kategorii instalacji spalania i niektórych substancji zanieczyszczających.

20. W przypadku nagłego zakłócenia w dostawie paliwa lub gazu o małej zawartości siarki wynikającego z poważnych niedoborów, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielenia tymczasowych odstępstw pozwalających instalacjom spalania na przekroczenie dopuszczalnych wielkości emisji wyznaczonych w niniejszej dyrektywie.

21. Przedmiotowy operator nie powinien eksploatować instalacji spalania przez więcej niż 24 godziny od wystąpienia niesprawności lub awarii urządzenia obniżającego emisje, zaś łączny czas działania obiektu bez sprawnych urządzeń zmniejszających emisję nie może przekroczyć 120 godzin w ciągu 12-miesięcznego okresu, tak aby ograniczyć negatywne skutki zanieczyszczenia dla środowiska naturalnego. Jednakże w przypadku nadrzędnej konieczności utrzymania dostaw energii lub konieczności uniknięcia całkowitego wzrostu emisji powstałych w wyniku eksploatacji innej instalacji spalania, właściwe organy powinny mieć możliwość udzielenia odstępstwa od tych dopuszczalnych wielkości.

22. W celu zapewniania wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i zdrowia ludzi oraz uniknięcia transgranicznego przemieszczania odpadów do obiektów o niższych normach środowiskowych należy ustalić i utrzymać rygorystyczne warunki eksploatacji, wymagania techniczne i dopuszczalne wielkości emisji dla instalacji spalających lub współspalających odpady we Wspólnocie.

23. Wykorzystanie rozpuszczalników organicznych przy niektórych czynnościach i w niektórych instalacjach powoduje emisje związków organicznych do powietrza, co przyczynia się do tworzenia na poziomie lokalnym i transgranicznym utleniaczy fotochemicznych, powodujących szkody w zasobach naturalnych oraz mających szkodliwy wpływ na zdrowie ludzi. Należy zatem podjąć środki zaradcze przeciw wykorzystaniu rozpuszczalników organicznych oraz ustanowić dopuszczalne wielkości emisji dla związków organicznych i odpowiednie wymogi dotyczące warunków eksploatacji. Powinna istnieć możliwość udzielenia odstępstw od obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji, jeżeli istnieją inne środki, takie jak stosowanie produktów albo technik o niskiej zawartości rozpuszczalników lub niezawierających rozpuszczalników, stanowiące alternatywne sposoby osiągania równoważnych wielkości emisji.

24. Instalacje produkujące ditlenek tytanu mogą powodować znaczące zanieczyszczenie powietrza i wody. W celu ograniczenia tych skutków należy ustalić na poziomie Wspólnoty bardziej rygorystyczne dopuszczalne wielkości emisji dla niektórych substancji zanieczyszczających.

25. Środki niezbędne do wykonania niniejszej dyrektywy przyjmuje się zgodnie z decyzją Rady nr 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r., ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji[21].

26. W szczególności należy przyznać Komisji uprawnienia do ustanawiania kryteriów udzielania odstępstw od poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT oraz do ustalania częstotliwości monitorowania okresowego i zawartości sprawozdania bazowego, jak również do ustalenia kryteriów wykorzystywanych w ocenie zagrożenia dla środowiska naturalnego. Komisja powinna również posiadać uprawnienia do przyjęcia środków dotyczących rozwoju i stosowania nowych technik, do ustalania w niektórych przypadkach średnich dopuszczalnych wielkości emisji ditlenku siarki, ustalania terminu, po którym dokonywane będą stałe pomiary emisji do powietrza metali ciężkich, dioksyn i furanów, do ustanawiania rodzaju i formatu informacji, które państwa członkowskie powinny udostępniać Komisji w związku z wdrożeniem niniejszej dyrektywy, oraz do dostosowania załączników V-VIII do postępu naukowo-technicznego. W przypadku spalarni i współspalarni odpadów może to obejmować ustanowienie kryteriów udzielania odstępstw od obowiązku ciągłego monitorowania całkowitych emisji pyłów. Ponieważ środki te mają zasięg ogólny i mają na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy oraz jej uzupełnienie poprzez dodanie nowych elementów innych niż istotne, powinny one zostać przyjęte zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, określoną w art. 5a decyzji 1999/468/WE.

27. Państwa członkowskie powinny ustanowić reguły dotyczące kar mających zastosowanie do naruszeń przepisów niniejszej dyrektywy oraz zapewnić ich wykonywanie. Kary takie powinny być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

28. W celu zapewnienia instalacjom wystarczającego czasu na dostosowanie techniczne do nowych wymogów niniejszej dyrektywy, niektóre nowe wymogi powinny mieć zastosowanie do tych instalacji po upływie określonego okresu od daty stosowania niniejszej dyrektywy. Instalacje spalania wymagają czasu na zainstalowanie niezbędnych urządzeń służących do redukcji emisji w celu spełnienia wymagań dotyczących dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku V.

29. Cele działań podejmowanych w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego i poprawy jego stanu nie mogą być osiągnięte w wystarczający sposób na poziomie państw członkowskich, zaś wobec transgranicznego charakteru zanieczyszczeń pochodzących z działalności przemysłowej mogą być skuteczniej osiągnięte na poziomie Wspólnoty; Wspólnota może więc przyjąć środki zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tymże artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest niezbędne do osiągnięcia tych celów.

30. Niniejsza dyrektywa respektuje prawa podstawowe i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej. W szczególności niniejsza dyrektywa przyczynia się do wdrożenia art. 37 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej.

31. Zobowiązanie do przeniesienia niniejszej dyrektywy do prawa krajowego powinno ograniczać się do tych przepisów, które stanowią zasadniczą zmianę w porównaniu z wcześniejszymi dyrektywami. Zobowiązanie do przeniesienia przepisów, które nie uległy zmianie, wynika z wcześniejszych dyrektyw.

32. Niniejsza dyrektywa nie powinna naruszać zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku IX część B,

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:

ROZDZIAŁ I

√ Przepisy wspólne Õ

Artykuł 1

Cel i zakres √ Przedmiot Õ

Celem Nniniejszaej dyrektyway jest osiągnięcie √ ustanawia zasady Õ zintegrowanego zapobiegania zanieczyszczeniom środowiska naturalnego i ich kontroli, powodowanymch przez rodzaje działalnośćci √ przemysłową Õ i ich kontroli wymienione w załączniku I.

Określa ona √ również Õ środki √ zasady Õ mające na celu zapobieganie oraz, w przypadku braku takiej możliwości, zmniejszenie emisji do powietrza, √ wody i ziemi Õ środowiska wodnego i gleby, na skutek wspomnianych powyżej działań, łącznie ze środkami dotyczącymi √ oraz zapobieganie wytwarzaniu Õ odpadów, w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości, bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 85/337/EWG i innych odpowiednich przepisów wspólnotowych.

ò nowy

Artykuł 2

Zakres

1. Niniejsza dyrektywa ma zastosowanie do działalności przemysłowej powodującej zanieczyszczenia, o których mowa w rozdziałach II do VI.

2. Niniejsza dyrektywa nie ma zastosowania do działalności badawczej, rozwojowej ani do badań nowych produktów i procesów.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł2 3

Definicje

Do celów niniejszej dyrektywy √ stosuje się następujące definicje Õ :

(1)1. „substancja” oznacza każdy pierwiastek chemiczny i jego związki, z wyjątkiem √ następujących substancji: Õ

a) substancji radioaktywnych w rozumieniu √ zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Õ dyrektywy Rady 80/836/Euratom 96/29/Euratom z dnia 13 maja 1996 r. ustanawiającej podstawowe normy bezpieczeństwa w zakresie ochrony zdrowia pracowników i ogółu społeczeństwa przed zagrożeniami wynikającymi z promieniowania jonizującego[22]; oraz

b) √ mikroorganizmów Õ organizmy zmodyfikowanyche genetycznie w rozumieniu √ zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Õ dyrektywy Rady 90/219/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie ograniczonego stosowania mikroorganizmów zmodyfikowanych genetycznie[23]; oraz

√ c) organizmów zmodyfikowanych genetycznie zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Õ dyrektywy 90/220/EWG[24] 2001/18/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 marca 2001 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów zmodyfikowanych genetycznie i uchylającej dyrektywę Rady 90/220/EWG[25]

(2)2. „zanieczyszczenie” oznacza bezpośrednie lub pośrednie wprowadzenie w wyniku działalności człowieka substancji, wibracji, ciepła lub hałasu do powietrza, środowiska wodnego √ wody Õ lub √ ziemi Õ gleby, które może zagrażać zdrowiu ludzi lub jakości środowiska naturalnego lub przejawić się w postaci uszkodzenia własności materialnej, osłabienia walorów lub kolizji z innymi uzasadnionymi sposobami korzystania ze środowiska naturalnego;

(3)3. „instalacja” oznacza stacjonarną jednostkę techniczną, w której prowadzonya jest jedenna lub większa ilość √ rodzajów Õ działalności wymienionych w załączniku I √ lub w części 1 załącznika VII Õ, oraz wszystkie inne bezpośrednio związane działania √ prowadzone na tym terenie Õ , które mają techniczny związek z działalnością prowadzoną w tym miejscu √ wymienioną w tych załącznikach Õ i które mogłyby mieć wpływ na emisje i zanieczyszczenie;

4. 4)„istniejąca instalacja” oznacza instalację działającą lub zatwierdzoną zgodnie z ustawodawstwem istniejącym przed wejściem w życie niniejszej dyrektywy, albo uznaną przez właściwe władze za instalację objętą pełnym wnioskiem o udzielenie pozwolenia, z zastrzeżeniem, że instalacja taka zostanie uruchomiona nie później niż w ciągu roku od wejścia życie niniejszej dyrektywy;

(4)5. „emisja” oznacza bezpośrednie lub pośrednie uwolnienie substancji, wibracji, ciepła i √ lub Õ hałasu z punktowych lub rozproszonych źródeł w instalacji, do powietrza, środowiska wodnego √ wody Õ lub √ ziemi Õ gleby;

(5)6. „dopuszczalnae wartości √ wielkość Õ emisji” oznaczają masę, wyrażoną w kategoriach niektórych √ określonych Õ szczególnych parametrów, stężeniea i/lub poziomu emisji, których nie można przekroczyć w czasie jednego lub kilku okresów; Dopuszczalne wartości emisji można także ustanawiać w odniesieniu do niektórych grup, rodzin lub kategorii substancji, w szczególności w odniesieniu do substancji wymienionych w załączniku III. Dopuszczalne wartości emisji w odniesieniu do substancji stosuje się zazwyczaj w punkcie, w którym ma miejsce emisja z instalacji, a przy określaniu wartości emisji nie uwzględnia się rozcieńczenia zanieczyszczeń. W odniesieniu do pośrednich uwolnień do środowiska wodnego przy określaniu dopuszczalnej wartości emisji danej instalacji można uwzględnić wpływ stacji uzdatniania wody, pod warunkiem że zagwarantowano równoważny poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości, z zastrzeżeniem, że nie prowadzi to do wyższych poziomów zanieczyszczenia w środowisku, bez uszczerbku dla dyrektywy 76/464/EWG lub jej dyrektyw wykonawczych;

(6)7. „norma jakości środowiska” oznacza zestaw wymogów, które muszą zostać spełnione w określonym czasie przez dane środowisko lub jego część, zgodnie z ustawodawstwem √ prawodawstwem Õ wspólnotowym;

8. „właściwe władze” oznaczają władzę lub władze, lub organ odpowiedzialny za wypełnianie zobowiązań wynikających z niniejszej dyrektywy, na mocy przepisów prawa Państw Członkowskich;

(7)9. „pozwolenie” oznacza część lub całość decyzji na piśmie (lub kilku takich decyzji), udzielającej pozwolenie √ pisemne zezwolenie Õ na eksploatację całej instalacji lub jej części √ całości lub części instalacji, instalacji spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów Õ z zastrzeżeniem niektórych warunków gwarantujących, że instalacja spełnia wymogi niniejszej dyrektywy. Pozwolenie może obejmować jedną lub większą ilość instalacji lub części instalacji znajdujących się w tym samym miejscu, prowadzonych przez tego samego prowadzącego;

(8)10. a)„zmiana działania” oznacza zmianę charakteru lub sposobu funkcjonowania, albo rozszerzenie zakresu instalacji, które może mieć konsekwencje dla środowiska naturalnego;

b) „istotna zmiana” oznacza zmianę w działaniu √ charakteru lub sposobu funkcjonowania albo rozbudowę instalacji, instalacji spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów, Õ która według opinii właściwej władzy może mieć znaczące negatywne oddziaływanie na ludzi bądź środowisko;

Do celów niniejszej definicji, jakąkolwiek zmianę lub poszerzenie działań uważa się za istotne, jeżeli zmiana lub poszerzenie samo w sobie napotyka progi podane w załączniku I;

(9)11. „najlepsze dostępne techniki” √ oznaczają Õ to najbardziej efektywny i zaawansowany etap rozwoju i metod prowadzenia danej działalności, który wskazuje możliwe wykorzystanie poszczególnych technik jako podstawy dla √ przy ustalaniu Õ dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji √ i innych warunków pozwolenia Õ mających na celu zapobieganie powstawaniu, a jeżeli nie jest to możliwe, ogólne ograniczenie emisji i oddziaływania na środowisko naturalne jako całość:

a) „techniki” obejmują zarówno stosowane technologie, jak i sposób, w jaki dana instalacja jest projektowana, √ budowana i utrzymywana Õ wykonywana, konserwowana, eksploatowana i wycofywana z eksploatacji;,

b) „dostępne” techniki √ oznaczają Õ to techniki o takim stopniu rozwoju, który pozwala na ich wdrożenie w danym sektorze przemysłu, zgodnie z istniejącymi warunkami ekonomicznymi i technicznymi, z uwzględnieniem kosztów i korzyści, nawet jeżeli techniki te nie są wykorzystywane lub √ nie zostały Õ opracowane w danym państwie członkowskim, o ile są one dostępne dla √ operatora Õ prowadzącego daną działalność;,

c) „najlepsze” oznacza najbardziej efektywnąa technikę w osiąganiu wysokiego ogólnego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości.

Przy określaniu najlepszych dostępnych technik szczególną uwagę należy zwrócić na pozycje wymienione w załączniku IV;

(10)12. √ „operator” Õ „prowadzący” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która prowadzi lub kontroluje instalację, √ instalację spalania, spalarnię odpadów lub współspalarnię odpadów Õ lub, jeżeli jest to przewidziane w ustawodawstwie krajowym, której przyznano decydujące uprawnienia ekonomiczne w kwestii technicznego funkcjonowania instalacji √ lub obiektu Õ;

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 1 lit. b) (dostosowany)

(11)13. „społeczeństwo” oznacza jedną lub więcej osób fizycznych lub prawnych oraz, zgodnie z krajowym ustawodawstwem lub praktyką, ich stowarzyszenia, organizacje lub grupy;

(12)14. „zainteresowana społeczność” oznacza społeczeństwo, które jest lub może być dotknięte skutkami √ podejmowanych decyzji dotyczących środowiska Õ lub √ na Õ ma √ którego Õ interesy w procedurach √ decyzje te mają wpływ Õ podejmowania decyzji dotyczących środowiska; do celów niniejszej definicji, organizacje pozarządowe działające na rzecz ochrony środowiska i spełniające wymagania przewidziane w prawie krajowym uważa się za mające interes w tym zakresie;

ò nowy

(13) „nowa technika” oznacza nową technikę stosowaną w działalności przemysłowej, która mogłaby zapewnić ogólny wyższy poziom ochrony środowiska naturalnego lub lepszą oszczędność kosztów niż obecnie istniejące najlepsze dostępne techniki, o ile zostanie ona rozwinięta w celach komercyjnych;

(14) „substancje niebezpieczne” oznaczają niebezpieczne substancje lub preparaty zgodnie z definicją zawartą w dyrektywie Rady 67/548/EWG z dnia 27 czerwca 1967 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawodawczych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania substancji niebezpiecznych[26] oraz dyrektywie 1999/45/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 31 maja 1999 r. w sprawie zbliżenia przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych państw członkowskich odnoszących się do klasyfikacji, pakowania i etykietowania preparatów niebezpiecznych[27].

(15) „sprawozdanie bazowe” oznacza dane ilościowe dotyczące stanu skażenia gleby i wód gruntowych substancjami niebezpiecznymi;

(16) „rutynowa kontrola” oznacza kontrolę środowiskową przeprowadzoną w ramach zaplanowanego programu kontroli;

(17) „kontrola nierutynowa” oznacza kontrolę środowiskową przeprowadzoną w odpowiedzi na skargi lub podczas badania przyczyn wypadków oraz braku zgodności;

ê 2001/80/WE art. 2 (dostosowany)

(18)6. „paliwo” oznacza wszelkie stałe, płynne lub gazowe materiały palne, wykorzystywane do rozpalania obiektu energetycznego √ instalacji Õ spalania, z wyjątkiem odpadów objętych dyrektywą Rady 89/369/EWG z dnia 8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych[28], dyrektywą Rady 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych[29] oraz dyrektywą Rady 94/67/WE z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych[30] lub każdy późniejszy akt wspólnotowy uchylający oraz zastępujący jedną lub więcej z tych dyrektyw;

(19)7) „obiekt energetycznego √ instalacja Õ spalania” oznacza każde urządzenie techniczne, w którym paliwa są utleniane w celu wykorzystania wytworzonego w ten sposób ciepła;

(20)(11) „biomasa” oznacza √ którąkolwiek z następujących pozycji: Õ

a) produkty składające się w całości lub w części z substancji roślinnych pochodzących z rolnictwa lub leśnictwa, które mogą być wykorzystywane jako paliwo w celu odzyskania ich zawartości energii; oraz

b) następująceych odpadyów wykorzystywaneych jako paliwo:

(ai) odpady ów roślinneych z rolnictwa i leśnictwa;

(bii) odpady ów roślinneych z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli wytworzona energia cieplna jest odzyskiwana,

(ciii) włóknisteych odpady ów roślinneych z procesu produkcji pierwotnej pulpy celulozowej i z produkcji papieru z pulpy, jeżeli odpady te są współspalane w miejscu produkcji, a wytworzona energia cieplna jest odzyskiwana,

(div) odpady ów korka;

(ev) odpady ów drewnianeych, z wyjątkiem odpadów drewnianych mogących zawierać organiczne związki chlorowcowane związki organiczne lub metale ciężkie powstałe w wyniku obróbki z wykorzystaniem środków do konserwacji drewna lub powlekania oraz które zawierają w szczególności takie odpady drewniane pochodzące z prac budowlanych lub rozbiórkowych;

(21)8. „√ instalacja Õ jednostka spalania wielopaliwowego” oznacza wszelkie obiekty energetycznego √ instalacje Õ spalania, w których można spalać jednocześnie lub na przemian dwa lub więcej rodzajów paliw;

(22)12. „turbina gazowa” oznacza wirujące urządzenie przetwarzające energię cieplną w pracę mechaniczną, składające się głównie ze sprężarki i urządzenia termicznego, w którym następuje utlenianie paliwa w celu podgrzania płynu roboczego, oraz turbiny;

ê 2000/76/WE art. 3 (dostosowany)

1(23) „odpady” oznaczają wszelkie odpady stałe lub płynne jak zdefiniowano √ zgodnie z definicją Õ w art. 3 lit. a) 1 lit. a) dyrektywy 20../…/WE Parlamentu Europejskiego o Rady w sprawie odpadów [31] 75/442/EWG;

2(24) „odpady niebezpieczne” oznaczają wszelkie odpady stałe lub płynne √ niebezpieczne zgodnie z definicją Õ jak zdefiniowano w art. 3 lit. b)l ust. 4 dyrektywy Rady 20../…/WE 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych;

(25)3. „zmieszane odpady komunalne” oznaczają odpady z gospodarstw domowych jak również odpady z działalności handlowo-usługowej, odpady przemysłowe i z instytucjonalne, które ze względu na charakterach rodzaj i skład są podobne do odpadów z gospodarstw domowych, ale z wyłączeniem frakcji wskazanych w załączniku do decyzji 94/3/WE w pozycji 20 01 załącznika do decyzji Komisji 2000/532/WE z dnia 3 maja 2000 r. ustanawiającej europejski wykaz odpadów[32], które są zbierane oddzielnie u źródła, i z wyłączeniem innych odpadów określonych w pozycji 20 02 tego załącznika;

(26)4. „spalarnia √ odpadów Õ ” oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą jednostkę techniczną oraz wyposażenie przeznaczone do termicznego przetwarzania odpadów, z odzyskiem ciepła wytworzonego w wyniku spalania lub bez takiego odzysku. √ ; poprzez Õ Obejmuje to spalanie przez utlenianie, jak również inne procesy obróbki termicznej takie jak piroliza, gazyfikacja, proces plazmowy w stopniu, w jakim, jeżeli substancje powstające z przeróbki są następnie spalane;

(27)5. „współspalarnia √ odpadów Õ” oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą instalację, √ jednostkę techniczną, Õ której głównym celem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych oraz: która wykorzystuje odpady jako paliwo zwykłe lub dodatkowe; lub w której odpady są poddawane termicznej obróbce mającej na celu ich usunięcie √ unieszkodliwienie poprzez spalanie odpadów przez utlenianie jak również inne procesy obróbki termicznej, jeżeli substancje powstające z obróbki są następnie spalane Õ;

(28)7. „zdolność przerobowa √ nominalna Õ ” oznacza sumę zdolności spalania pieców, z których składa się spalarnia √ odpadów Õ lub √ współspalarnia odpadów Õ, podaną przez projektanta i potwierdzoną przez operatora, ze szczególnym √ właściwym Õ uwzględnieniem wartości kalorycznej odpadów, wyrażonąej jako ilość odpadów spalanych w ciągu godziny;

(29)10. „dioksyny i furany” oznaczają wszystkie polichlorowane dibenzo-p-dioksyny i dibenzofurany wymienione w załączniku I części 2 załącznika VI;

(30)13. „pozostałość” oznacza każdy materiał √ rodzaj odpadów Õ płynnych lub stałych (włączając w to popiół denny i żużel, popiół lotny i pył kotłowy, stałe produkty reakcji z obróbki gazów, osad ściekowy z oczyszczania ścieków, zużyte katalizatory i zużyty węgiel aktywny) zdefiniowana jako odpady w art. l lit. a) 75/442/EWG, która jest wytwarzanycha w wyniku procesu spalania lub współspalania, √ spalarni lub współspalarni odpadów Õ oczyszczania gazu spalinowego lub ścieków lub innych procesów w spalarni lub współspalarni;

ê 1999/13/WE art. 2 (dostosowany)

16(31) „związek organiczny” oznacza każdy związek zawierający co najmniej pierwiastek węgiel i jeden lub większą ilość pierwiastków wodoru, halogenów, tlenu, siarki, fosforu, krzemu lub azotu, z wyjątkiem tlenków węgla i węglanów lub dwuwęglanów nieorganicznych;

(32)17. „lotny związek organiczny” (LZO) oznacza każdy związek organiczny √ oraz frakcję kreozotu Õ , którey w temperaturze 293,15 K mają ciśnienie pary 0,01 kPa lub więcej, lub mający korespondująca √ odpowiadającą tej wartości Õ lotność w szczególnych warunkach użytkowania. Do celów niniejszej dyrektywy frakcja kreozotu o ciśnieniu pary przekraczającej tę wartość w temperaturze 293,15 K jest traktowana jako LZO;

(33)18. „rozpuszczalnik organiczny” oznacza każdy LZO √ lotny związek organiczny Õ , który jest stosowany √ w następujących przypadkach: Õ

a) oddzielnie bądź w połączeniu z innymi czynnikami, i który nie podlega przemianie √ bez przemiany Õ chemicznej, w celu rozpuszczania surowców, produktów lub materiałów odpadowych √ odpadów Õ ;

b) lub który jest stosowany jako środek czyszczący w celu rozpuszczania zanieczyszczeń;

c) lub jako czynnik rozpuszczający;

d) lub jako ośrodek rozpraszający;

e) lub jako regulator lepkości;

f) lub jako regulator napięcia powierzchniowego;

g) lub jako plastyfikator;

h) lub jako środek konserwujący;

(34)20. „powłoka” oznacza każdy preparat, łącznie ze wszystkimi rozpuszczalnikami organicznymi lub preparatami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne niezbędnymi do jego właściwego zastosowania, który nakłada się na powierzchnię w celu nadania jej efektu dekoracyjnego, ochronnego lub innego efektu funkcjonalnego √ powłokę zgodnie z definicją w art. 2 ust. 8 dyrektywy 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie ograniczeń emisji lotnych związków organicznych w wyniku stosowania rozpuszczalników organicznych w niektórych farbach i lakierach oraz produktach do odnawiania pojazdów Õ;

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 5

Wymogi związane z udzielaniem pozwoleń dla istniejących instalacji

1. Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, że właściwe władze dopilnują, przez pozwolenia, zgodnie z art. 6 i 8 lub, w stosownych przypadkach, przez ponowne rozważenie oraz, jeśli to konieczne, przez uaktualnienie warunków, aby istniejące instalacje były eksploatowane zgodnie z wymogami art. 3, 7, 9, 10, 13, art. 14 tiret pierwsze i drugie i art. 15 ust. 2, nie później niż osiem lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, bez uszczerbku dla szczególnego ustawodawstwa wspólnotowego.

2. Z dniem wejścia w życie niniejszej dyrektywy Państwa Członkowskie podejmują środki konieczne w celu stosowania przepisów art. 1, 2, 11, 12, art. 14 tiret trzecie, art. 15 ust. 1, 3 i 4, art. 16, 17 i art. 18 ust. 2, w odniesieniu do istniejących instalacji.

ê 96/61/WE art. 4 (dostosowany)

Artykuł 4

Pozwolenia na nowe instalacje √ Obowiązek posiadania pozwolenia Õ

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, aby żadna nowa instalacja √ ani instalacja spalania Õ nie była eksploatowana bez pozwolenia wydanego zgodnie z niniejszą dyrektywą, bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w dyrektywie Rady 88/609/EWG z dnia 24 listopada 1988 r. w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania[33].

ê 1999/13/WE art. 3 (dostosowany)

√ W drodze odstępstwa od pierwszego akapitu państwa członkowskie mogą ustanowić procedurę rejestracji instalacji objętych wyłącznie rozdziałem V. Õ

ê 1999/13/WE art. 2 (dostosowany)

8. „rejestracja” oznacza Pproceduraę, √ rejestracji jest Õ wyszczególnioną √ określana Õ w √ wiążącym Õ akcie prawnym, obejmującą √ i obejmuje Õ co najmniej zawiadomienie właściwegoj władzy √ organu Õ przez podmiot gospodarczy √ operatora Õ o zamiarze eksploatowania urządzenia √ instalacji Õ lub czynności objętej zakresem niniejszej dyrektywy; .

ê 96/61/WE art. 2 ust. 9 (dostosowany)

2. Pozwolenie może obejmować √ dwie Õ jedną lub większą ilość instalacji lub części instalacji znajdujących się w tym samym miejscu, prowadzonych przez tego samego prowadzącego √ operatora, Õ √ znajdujących się w tym samym miejscu lub w różnych miejscach Õ.

ò nowy

W przypadku, gdy pozwolenie dotyczy dwóch lub większej ilości instalacji, każda z nich spełnia wymogi niniejszej dyrektywy.

Artykuł 5

Operatorzy

Dwie lub większa liczba osób fizycznych lub prawnych może być wspólnym operatorem instalacji, instalacji spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów, lub osoby takie mogą być operatorami różnych części instalacji lub obiektu.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 6 8

Decyzje √ Udzielanie pozwoleń Õ

1. Bez uszczerbku dla innych wymogów ustanowionych w ustawodawstwie krajowym lub wspólnotowym, Wwłaściwe władze √ organy Õ udzielają pozwolenia, które zawiera warunki gwarantujące, że √ jeżeli Õ instalacja spełnia wymogi niniejszej dyrektywy lub, jeżeli ich nie spełnia, odmawia udzielenia pozwolenia.

Wszystkie wydawane i zmieniane pozwolenia muszą zawierać szczegóły regulacji w odniesieniu do ochrony powietrza, środowiska wodnego i gleby, określone w niniejszej dyrektywie.

Artykuł 7

Zintegrowane podejście do wydawania pozwoleń

2. Państwa członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, aby w przypadku, gdy zaangażowanycha jest więcej niż jedenna właściwya władza √ organ Õ, warunki i procedura √ procedury Õ udzielania pozwolenia były w pełni skoordynowane celem zagwarantowania skutecznego zintegrowanego podejścia do tej procedury przez wszystkie właściwe władze √ organy Õ.

ê 96/61/WE art. 9 (dostosowany)

3.2. W przypadku nowej instalacji lub istotnej zmiany, do której odnosi się art. 4 dyrektywy 85/337/EWG, do celów udzielenia pozwolenia uwzględnia się √ zbadane i wykorzystane zostaną Õ wszelkie uzyskane w przedmiotowej kwestii informacje lub wnioski wyciągnięte na podstawie art. 5, 6 i, 7 i 9 tej dyrektywy.

Artykuł 7

√ Ogólne wiążące zasady Õ

8. Bez uszczerbku dla obowiązku wdrożenia √ posiadania Õ procedury udzielania pozwoleniań zgodnie z niniejszą dyrektywą, państwa członkowskie mogą określić √ zawrzeć Õ pewne wymogi dla niektórych kategorii instalacji √ , instalacji spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów Õ w ramach ogólnych wiążących zasad, zamiast uwzględniać je w warunkach odnoszących się do poszczególnych pozwoleń, z zastrzeżeniem, że zapewnione jest zintegrowane podejście oraz równoważny, wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości.

ê 96/61/WE (dostosowany)

√ W przypadku przyjęcia ogólnych wiążących zasad, pozwolenie może po prostu zawierać odniesienie do tych zasad. Õ

ò nowy

Artykuł 8

Sprawozdawczość na temat przestrzegania przepisów

Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia:

(1) że operator dostarcza właściwemu organowi sprawozdanie w sprawie zgodności z warunkami pozwolenia nie rzadziej niż co dwanaście miesięcy;

ê 96/61/WE art. 14 (dostosowany)

(2) √ że Õ prowadzący √ operator Õ regularnie informował √ bezzwłocznie informuje Õ właściwe władze √ organy Õ o wynikach procesu monitorowania emisji oraz aby bezzwłocznie informował o każdym zdarzeniu czy wypadku mającym istotny wpływ na środowisko naturalne.

Artykuł 9 14

√ Brak zgodności Õ Spełnienie warunków pozwolenia

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby: √ operator Õ prowadzący, podczas eksploatacji instalacji, dotrzymywał warunków pozwolenia.,

ê 1999/13/WE art.10 (dostosowany)

ð nowy

2. Państwa Członkowskie podejmą właściwe środki w celu zapewnienia, aby, Ww przypadku stwierdzenia naruszenia wymagań niniejszej dyrektywy √ państwa członkowskie zapewniają Õ :

a) podmiot gospodarczy informował właściwe władze √ bezzwłoczne poiformowanie właściwego organu przez operatora; Õ i

b) √ podjęcie przez operatora Õ podmiot gospodarczy ð i właściwy organ ï podejmował √ niezbędnych Õ środkówi w celu zapewnienia przywrócenia zgodności w możliwie najkrótszym czasie.;

b) Ww przypadkach braku zgodności √ naruszenia Õ powodującego bezpośrednie zagrożenie dla ludzkiego zdrowia √ ludzi lub środowiska Õ oraz tak długo, jak zgodność nie jest przywrócona na warunkach określonych w lit. a) zgodnie z lit. b) akapitu pierwszego, √ działanie instalacji, instalacji spalania, spalarni odpadów lub współspalarni odpadów zostaje Õ realizowanie danej czynności jest zawieszone.

ê 2003/87/WE art. 26 (dostosowany)

Artykuł 10

√ Emisja gazów cieplarnianych Õ

1. W przypadku, gdy emisje gazów cieplarnianych z urządzeń √ instalacji Õ są określone w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 ustanawiającej system handlu przydziałami emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE[34] w odniesieniu do czynności przeprowadzanych w tej instalacji, pozwolenie nie obejmuje dopuszczalnej wielkości emisji dla bezpośrednich emisji gazów, chyba że jest to niezbędne w celu zapewnienia że nie spowoduje to żadnego znaczącego lokalnego zanieczyszczenia.

2. W odniesieniu do działań wymienionych w załączniku I do dyrektywy 2003/87/WE, państwa członkowskie mogą zdecydować o nienakładaniu zobowiązań odnoszących się do efektywności energetycznej w odniesieniu do √ instalacji Õ jednostek energetycznego spalania lub innych jednostek emitujących ditlenek węgla na miejscu.

3. W miarę potrzeby, właściwy organ √ odpowiednio Õ zmienia pozwolenie zgodnie z tym, co właściwe.

4. Trzy poprzednie akapity Ustępy 1-3 nie mają zastosowania do instalacji tymczasowo wyłączonych z systemu handlu przydziałami √ uprawnieniami do emisji Õ gazów cieplarnianych we Wspólnocie zgodnie z art. 27 dyrektywy 2003/87/WE.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ROZDZIAŁ II

√ Przepisy szczegółowe dotyczące rodzajów działalności wymienionych w załączniku I Õ

ò nowy

Artykuł 11

Zakres

Niniejszy rozdział ma zastosowanie do rodzajów działalności wymienionych w załączniku I oraz, w stosownych przypadkach, do rodzajów działalności osiągających wartości progowe zdolności określone w tym załączniku.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 123

Ogólne zasady regulujące podstawowe zobowiązania prowadzącego √ operatora Õ

Państwa członkowskie podejmują wszelkie niezbędne środki umożliwiające właściwym władzom √ w celu Õ zapewnieniae, aby przy obsłudze instalacjei √ eksploatowano zgodnie z następującymi zasadami Õ :

(1) (a) podjęto wszystkie właściwe środki zapobiegające zanieczyszczeniu;,

(2) w szczególności przez zastosowanie √ zastosowano Õ najlepszeych dostępneych techniki;

(3)(b) nie powstajewało żadne istotne zanieczyszczenie;

(4)(c) unikano wytwarzania odpadów, zgodnie z dyrektywą 20../…/WE Rady 75/442/EWG z dnia 15 lipca 1975 r. w sprawie odpadów;

(5) a jeżeli odpady są wytwarzane, prowadzonyo √ jest Õ odzysk lub, jeżeli nie ma takiej możliwości ze względów technicznych i ekonomicznych, aby √ są one Õ unieszkodliwianeo je przy jednoczesnym unikaniu lub ograniczaniu wszelkiego oddziaływania na środowisko;

(6)(d) efektywnie wykorzystywano energię √ energia jest wykorzystywana w sposób wydajny Õ ;

(7)(e) Podejmowano podjęto środki konieczne w celu zapobieżenia wypadkom i ograniczenia ich konsekwencji;

(8)(f) w przypadku ostatecznego zakończenia działalności podejmowano podjęto środki konieczne w celu zapobieżenia ryzyku zanieczyszczenia oraz w celu przywrócenia zadowalającego stanu miejsca √ prowadzenia działalności Õ działania √ do stanu określonego zgodnie z art. 23 ust. 2 i 3 Õ.

Do celów uzyskania zgodności z niniejszym artykułem wystarczy, aby Państwa Członkowskie zapewniły, że przy określaniu warunków pozwolenia właściwe władze uwzględniają ogólne zasady określone w niniejszym artykule.

Artykuł 136

Wnioski o pozwolenia

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, aby wniosek o pozwolenie do właściwych władz zawierał opis:

a) instalacji i jej działania;,

b) surowców i materiałów pomocniczych, innych substancji i √ rodzajów Õ energii, wykorzystywanych lub wytwarzanych przez instalację;,

c) źródeł emisji z instalacji;,

d) stanu terenu, na którym położona jest instalacja;,

ò nowy

e) w stosownych przypadkach, sprawozdania bazowego;

ê 96/61/WE (dostosowany)

f) charakteru i ilości przewidywalnych emisji z instalacji do każdego rodzaju środowiska, jak również określenie istotnego oddziaływania emisji na środowisko;,

g) proponowanej technologii i innych technik dla √ służących Õ zapobieganiau lub, jeżeli to niemożliwe, ograniczaniau emisji z instalacji;,

h) w razie potrzeby, środków mających na celu zapobieganie powstawaniu odpadów i prowadzenie odzysku odpadów wytwarzanych przez instalację;,

i) dalszych środków planowanych w celu dostosowania do √ spełnienia Õ ogólnych zasad √ dotyczących Õ podstawowych zobowiązań prowadzącego √ operatora Õ przewidzianych w art. 123;,

j) środków planowanych w celu monitorowania emisji do środowiska naturalnego;,

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 2 (dostosowany)

k) głównych alternatyw √ proponowanej technologii, technik i środków Õ ,jeżeli takie istnieją, opracowanych w zarysie przez wnioskodawcę.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Wniosek o pozwolenie zawiera także nietechniczne streszczenie szczegółów √ informacji Õ , określonych w akapicie pierwszym powyższych tiret.

2. W przypadku, gdy informacje dostarczone zgodnie z wymogami przewidzianymi w dyrektywie 85/337/EWG, lub sprawozdanie dotyczące bezpieczeństwa opracowane zgodnie z dyrektywą 96/82/WE Rady 82/501/EWG z dnia 24 czerwca 1982 r. w sprawie niebezpieczeństwa poważnych awarii powodowanych przez określone działania przemysłowe, albo inne informacje opracowane w odpowiedzi na inne przepisy, spełniają którykolwiek z wymogów ust. 1 niniejszego artykułu, informacja ta może zostać uwzględniona we wniosku lub do niego załączona.

ò nowy

Artykuł 14

Dokumenty referencyjne dotyczące najlepszych dostępnych technik

1. Komisja przyjmuje dokumenty referencyjne dotyczące najlepszych dostępnych technik (dokumenty referencyjne BAT) w oparciu o wyniki wymiany informacji, o której mowa w art. 29.

2. Dokumenty referencyjne BAT opisują w szczególności najlepsze dostępne techniki, powiązane poziomy emisji i ich monitorowanie, monitorowanie gleby i wód gruntowych oraz remediację terenu, a także nowe techniki, ze szczególnym uwzględnieniem kryteriów wymienionych w załączniku III. Komisja dokonuje stosownego przeglądu i aktualizacji dokumentów referencyjnych BAT.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 159

Warunki pozwolenia

1. Państwa członkowskie zapewniają, aby pozwolenie obejmowało wszystkie środki niezbędne dla spełnienia wymogów art. 312 i 1019 dotyczących udzielania pozwoleń w celu osiągnięcia wysokiego poziomu ochrony środowiska naturalnego jako całości, poprzez ochronę powietrza, środowiska wodnego i gleby.

2. W przypadku nowej instalacji lub istotnej zmiany, do której odnosi się art. 4 dyrektywy 85/337/EWG, do celów udzielenia pozwolenia uwzględnia się wszelkie uzyskane w przedmiotowej kwestii informacje lub wnioski wyciągnięte na podstawie art. 5, 6 i 7.

3. √ Środki te Õ Pozwolenie obejmująe √ przynajmniej: Õ

a) dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji dla substancji zanieczyszczających środowisko, w szczególności tych wymienionych w załączniku IIIII, √ oraz innych substancji zanieczyszczających, które Õ jakie mogą być emitowane z danej instalacji w znacznych ilościach, z uwzględnieniem ich właściwości i potencjału w zakresie przenoszenia zanieczyszczeń z jednego środowiska do innego (środowisko wodne, powietrze i gleba). ;

b) W razie potrzeby pozwolenie zawiera właściwe wymogi, zapewniające ochronę gleby i wód gruntowych, oraz środki dotyczące gospodarki odpadami wytwarzanymi przez instalację;. W stosownych przypadkach dopuszczalne wartości mogą zostać uzupełnione lub zastąpione równoważnymi parametrami lub środkami technicznymi.

c) 5. Pozwolenie obejmuje odpowiednie wymogi dotyczące mechanizmów monitorowania, określające metodologię √ metodykę Õ i częstotliwość pomiarów, procedurę dokonywania oceny oraz obowiązek dostarczania właściwym władzom √ organom Õ danych niezbędnych do sprawdzenia zgodności z pozwoleniem;.

W przypadku instalacji wymienionych w podpozycji 6.6 załącznika I środki określone w niniejszym ustępie mogą uwzględniać koszty i korzyści.

ò nowy

d) wymogi dotyczące okresowego monitorowania substancji niebezpiecznych, które mogą znajdować się na terenie instalacji, pod kątem możliwości skażenia gleby i wód gruntowych na terenie instalacji;

ê 96/61/WE (dostosowany)

e) 6. Pozwolenie obejmuje środki odnoszące się do warunków innych niż zwyczajne warunki eksploatacji. W ten sposób, jeżeli istnieje zagrożenie oddziaływaniem na środowisko, opracowany zostaje system w odniesieniu do rozruchu, przecieków, √ awarii, Õ chwilowych przestojów i ostatecznego zaprzestania eksploatacji;.

f) We wszystkich przypadkach warunki pozwolenia obejmują przepisy dotyczące minimalizacji zanieczyszczeń o dużym zasięgu i zanieczyszczeń o charakterze transgranicznym oraz zapewniają wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości.

Pozwolenie może także zawierać tymczasowe odstępstwa od wymogów ust. 4, jeżeli plan naprawy, zatwierdzony przez właściwe władze, zapewnia, że wymogi te zostaną spełnione w terminie sześciu miesięcy oraz jeżeli projekt prowadzi do ograniczenia zanieczyszczenia.

7. Pozwolenie może obejmować inne szczególne warunki do celów niniejszej dyrektywy, jakie Państwo Członkowskie lub właściwe władze mogą uznać za odpowiednie.

2. W stosownych przypadkach √ Dla celów ust. 1 lit. a) Õ dopuszczalne wartości √ wielkości emisji Õ mogą zostać uzupełnione lub zastąpione równoważnymi parametrami lub środkami technicznymi.

W przypadku instalacji wymienionych w podpozycji 6.6 załącznika I dopuszczalne wartości emisji, ustanowione zgodnie z niniejszym ustępem, uwzględniają praktyczne czynniki, właściwe dla tych kategorii instalacji.

ò nowy

3. Dokumenty referencyjne BAT stanowią odniesienie dla ustanowienia warunków pozwolenia.

4. W przypadku, gdy instalacja lub część instalacji nie jest objęta dokumentami referencyjnymi BAT lub dokumenty te nie uwzględniają wszystkich możliwych skutków oddziaływania działalności na środowisko, właściwy organ określa najlepsze dostępne techniki dla przedmiotowej instalacji lub działalności, w oparciu o kryteria wymienione w załączniku III, oraz określa odpowiednio warunki pozwolenia.

5. W przypadku instalacji, o których mowa w pkt 6.6 załącznika I, ustępy 1-4 stosuje się bez uszczerbku dla prawodawstwa dotyczącego dobrostanu zwierząt.

ê 96/61/WE art. 2 (dostosowany)

Artykuł 16

Dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji, równoważne parametry oraz środki techniczne

1.6. Dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji w odniesieniu do substancji √ zanieczyszczających Õ stosuje się zazwyczaj w punkcie √ momencie Õ , w którym ma miejsce emisja z instalacji, a przy określaniu wartości √ wielkości Õ emisji nie uwzględnia się rozcieńczenia zanieczyszczeń √ przed tym momentem Õ.

W odniesieniu do pośrednich uwolnień √ substancji zanieczyszczających Õ do środowiska wodnego √ wody Õ przy określaniu dopuszczalnej wartości √ wielkości Õ emisji √ z Õ danej instalacji można uwzględnić wpływ stacji uzdatniania wody, pod warunkiem że zagwarantowano równoważny poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości, z zastrzeżeniem, że nie prowadzi to do wyższych poziomów zanieczyszczenia w środowisku, bez uszczerbku dla dyrektywy 76/464/EWG lub jej dyrektyw wykonawczych;.

ê 96/61/WE art. 9 (dostosowany)

24. Bez uszczerbku dla art. 19 10, dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji i równoważne parametry oraz środki techniczne określone w art. 15 ust. 1 i 2 ust. 3 opierają się na najlepszych dostępnych technikach, bez zalecania żadnej techniki czy szczególnej technologii, lecz z uwzględnieniem technicznych właściwości danej instalacji, jej geograficznego położenia i lokalnych warunków środowiska. We wszystkich przypadkach warunki pozwolenia obejmują przepisy dotyczące minimalizacji zanieczyszczeń o dużym zasięgu i zanieczyszczeń o charakterze transgranicznym oraz zapewniają wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego jako całości.

ò nowy

Właściwy organ ustala dopuszczalne wielkości emisji nieprzekraczające poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami zgodnie z opisem w dokumentach referencyjnych BAT.

3. W drodze odstępstwa od ust. 2 akapit drugi właściwy organ może w szczególnych przypadkach, na podstawie oceny kosztów i korzyści środowiskowych i ekonomicznych oraz biorąc pod uwagę właściwości techniczne przedmiotowej instalacji, jej położenie geograficzne i lokalne warunki środowiskowe, ustalić wielkości dopuszczalne emisji przekraczające poziomy emisji powiązane z najlepszymi dostępnymi technikami zgodnie z opisem w dokumentach referencyjnych BAT.

Wielkości te nie przekraczają jednak dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załącznikach V-VII, tam gdzie ma to zastosowanie.

Komisja może ustanowić kryteria udzielania odstępstw, o których mowa w niniejszym ustępie.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

4. Ustępy 2 i 3 stosuje się do rozrzucania obornika i płynnego nawozu poza terenem instalacji zgodnie z pkt 6.6 załącznika I. Państwa członkowskie mogą zawrzeć te wymagania w ramach środków innych niż pozwolenie.

5. Właściwy organ może udzielić tymczasowego odstępstwa od wymogów ust. 2 oraz art. 12 akapit pierwszy pkt 1 i 2 w odniesieniu do wzrostu emisji wynikającego z prowadzenia badań i stosowania nowych technik, pod warunkiem, że w ciągu 6 miesięcy od udzielenia odstępstwa zaprzestanie się korzystania z tych technik lub działalność osiągnie przynajmniej poziom emisji powiązany z najlepszymi dostępnymi technikami.

Artykuł 17

Wymogi dotyczące monitorowania

1. Wymogi dotyczące monitorowania, o których mowa w art. 15 ust. 1 lit. c) i d), opierają się w stosownych przypadkach na wnioskach dotyczących monitorowania opisanych w dokumentach referencyjnych BAT.

2. Właściwy organ określa częstotliwość okresowego monitorowania, o której mowa w art. 15 ust. 1 lit. d), w pozwoleniu dla każdej instalacji lub w ogólnych wiążących zasadach.

Bez uszczerbku dla postanowień akapitu pierwszego okresowe monitorowanie przeprowadza się co najmniej raz na siedem lat.

Komisja może ustanowić kryteria określania częstotliwości okresowego monitorowania.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

Artykuł 18

Ogólne wiążące zasady

ê 96/61/WE art. 9 ust. 8 (dostosowany)

1. √ Podczas przyjmowania Õ Bez uszczerbku dla obowiązku wdrożenia procedury udzielania pozwoleń zgodnie z niniejszą dyrektywą, Państwa Członkowskie mogą określić pewne wymogi dla niektórych kategorii instalacji w ramach ogólnych wiążących zasad √ państwa członkowskie zapewniają Õ zamiast uwzględniać je w warunkach odnoszących się do poszczególnych pozwoleń, z zastrzeżeniem, że zapewnione jest zintegrowane podejście oraz równoważny, wysoki poziom ochrony środowiska naturalnego √ równoważny z poziomem uzyskanym w przypadku indywidualnych warunków pozwolenia Õ jako całości.

ò nowy

2. Ogólne wiążące zasady opierają się na najlepszych dostępnych technikach, bez zalecania żadnej techniki czy szczególnej technologii.

Państwa członkowskie zapewniają ujęcie w ogólnych wiążących zasadach dopuszczalnych wielkości emisji, albo równoważnych parametrów lub środków technicznych, nieprzekraczających poziomów emisji powiązanych z najlepszymi dostępnymi technikami zgodnie z opisem w dokumentach referencyjnych BAT.

3. Państwa członkowskie zapewniają aktualizację ogólnych wiążących zasad zgodnie z rozwojem najlepszych dostępnych praktyk.

W przypadku, gdy Komisja przyjmuje nowy lub uaktualniony dokument referencyjny BAT, państwa członkowskie dokonują we właściwych przypadkach przeglądu i aktualizacji ogólnych wiążących zasad dla instalacji podlegających tym zasadom, w terminie czterech lat od publikacji dokumentu.

4. Ogólne wiążące zasady przyjęte zgodnie z ust. 1-3 zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 1910

Najlepsze dostępne techniki oraz Nnormy jakości środowiska

W pozwoleniu wymaga się dodatkowych środków, w szczególności w W przypadku, gdy norma jakości środowiska narzuca bardziej rygorystyczne warunki niż te osiągane przez zastosowanie najlepszych dostępnych technik, √ pozwolenie zawiera dodatkowe środki, Õ bez uszczerbku dla innych środków, które mogą zostać podjęte w celu spełnienia norm jakości środowiska.

Artykuł 2011

Zmiany w zakresie najlepszych dostępnych technik

Państwa członkowskie zapewniają, aby właściwe władze √ organy Õ śledziły lub były informowane o zmianyach w zakresie najlepszych dostępnych technik ð oraz publikacje nowych lub uaktualnionych dokumentów referencyjnych BAT ï √ lub były o nich informowane Õ .

Artykuł 2112

Zmiany wprowadzane w instalacjach przez prowadzących √ operatorów Õ

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby prowadzący √ operator Õ informował właściwe władze √ organy Õ o każdej planowanej zmianie w √ charakterze lub funkcjonowaniu instalacji bądź jej rozbudowie Õ działaniu instalacji, √ która to zmiana lub rozbudowa może mieć wpływ na środowisko Õ określonej w art. 2 ust. 10 lit. a). W stosownych przypadkach właściwe władze √ organy Õ uaktualniają pozwolenie lub warunki w odniesieniu do takiej instalacji.

2. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki dla zapewnienia, aby podmiot gospodarczy √ operator Õ nie przeprowadzał żadnych planowanych przez siebie istotnych zmian w działaniu instalacji, w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b), bez pozwolenia wydanego zgodnie z niniejszą dyrektywą.

Wniosek o pozwolenie i decyzja właściwych władz √ organów Õ muszą obejmować √ obejmują Õ te części instalacji i aspekty √ szczegóły Õ wymienione w art. 613, na które taka √ istotna Õ zmiana może mieć wpływ. Odpowiednie przepisy art. 3, 6 i 10 oraz art. 15 ust. 1–2 i 4 stosuje się mutatis mutadis.

ê 96/61/WE art. 2 ust.10 lit. b) (dostosowany)

3.(b)Do celów niniejszej definicji, jakąkolwiek Zzmianę √ w charakterze lub funkcjonowaniu instalacji bądź jej rozbudowę Õ lub poszerzenie działań uważa się za istotne istotną zmianę, jeżeli taka zmiana lub poszerzenie √ rozbudowa Õ samao w sobie napotyka progi √ osiąga wartości progowe zdolności Õ podane √ określone Õ w załączniku I.;

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 2213

Ponowne rozpatrzenie i aktualizacja warunków pozwolenia przez właściwe władze √ organy Õ

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby właściwe władze √ organy Õ okresowo poddawały √ wszystkie Õ warunki pozwolenia ponownemu rozpatrzeniu oraz, w miarę potrzeby, √ w celu zapewnienia zgodności z niniejszą dyrektywą, dokonywały aktualizacji tych warunków Õ aktualizacji.

ò nowy

2. Na wniosek właściwego organu operator przedkłada wszystkie informacje niezbędne dla celów ponownego rozpatrzenia warunków pozwolenia.

Podczas ponownego rozpatrywania warunków pozwolenia właściwy organ wykorzystuje wszelkie informacje pochodzące z monitorowania lub kontroli.

3. W przypadku, gdy Komisja przyjmuje nowy lub uaktualniony dokument referencyjny BAT, państwa członkowskie zapewniają ponowne rozpatrzenie i aktualizację warunków pozwolenia dla objętych nim instalacji przez właściwy organ w terminie czterech lat od publikacji dokumentu.

Pierwszy akapit stosuje się do wszelkich odstępstw przyznanych zgodnie z art. 16 ust. 3.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

42. Ponowne rozpatrzenie podejmuje się w każdym przypadku, jeżeli √ Warunki pozwolenia poddaje się ponownemu rozpatrzeniu i w odpowiednich przypadkach aktualizacji przynajmniej w sytuacjach, gdy Õ :

a) zanieczyszczenie powodowane przez instalację jest tak znaczne, że zachodzi konieczność skorygowania istniejących dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji dla danego pozwolenia lub uwzględnienia w pozwoleniu nowych wartości dopuszczalnych √ wielkości Õ ;,

b) istotnye zmiany w zakresie ð rozwój ï najlepszych dostępnych technik umożliwiają znaczne ograniczenie emisji bez narzucania nadmiernych kosztów;,

c) bezpieczeństwo eksploatacji wymaga zastosowania innych technik;,

d) ð niezbędne jest spełnienie normy jakości środowiska zgodnie z art. 19. ï

nakazują tak nowe przepisy Wspólnoty lub ustawodawstwa krajowego.

ò nowy

Artykuł 23

Zamknięcie i remediacja terenu

1. Bez uszczerbku dla postanowień dyrektywy 2004/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 21 kwietnia 2004 r. w sprawie odpowiedzialności za środowisko w odniesieniu do zapobiegania i zaradzania szkodom wyrządzonym środowisku naturalnemu[35] oraz dyrektywy 20../…/WE Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej ramy dla ochrony gleby oraz zmieniającej dyrektywę 2004/35/WE[36] właściwy organ zapewnia, że po ostatecznym zakończeniu działalności stosuje się warunki pozwolenia nałożone w celu zapewnienia przestrzegania zasady określonej w art. 12 pkt. 8.

2. W przypadku, gdy działalność obejmuje wykorzystanie, produkcję lub uwalnianie substancji niebezpiecznych, powodującą możliwość skażenia gleby i wód gruntowych na terenie instalacji, przed rozpoczęciem eksploatacji instalacji lub przed uaktualnieniem pozwolenia na instalację operator przygotowuje sprawozdanie bazowe. Sprawozdanie zawiera dane ilościowe niezbędne do ustalenia początkowego stanu gleby i wód gruntowych.

Komisja ustanawia kryteria dotyczące treści sprawozdania bazowego.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

3. Po ostatecznym zakończeniu działalności operator dokonuje oceny stanu skażenia gleby i wód gruntowych niebezpiecznymi substancjami. W przypadku, gdy instalacja spowodowała zanieczyszczenie gleby lub wód gruntowych substancjami niebezpiecznymi w porównaniu z początkowym stanem określonym w sprawozdaniu bazowym, o którym mowa w ust. 2, operator dokonuje remediacji i doprowadza teren do stanu początkowego.

4. Jeżeli od operatora nie wymaga się przygotowania sprawozdania bazowego, o którym mowa w ust. 2, po ostatecznym zakończeniu działalności operator podejmuje niezbędne działania w celu zagwarantowania, że teren nie będzie stanowić żadnego znaczącego zagrożenia dla zdrowia ludzi ani środowiska naturalnego.

ò nowy

Artykuł 24

Sprawozdawczość temat przestrzegania przepisów

Sprawozdanie w sprawie zgodności, o którym mowa w art. 8 pkt 1, zawiera porównanie eksploatacji instalacji, w tym poziomu emisji, z najlepszymi dostępnymi technikami opisanymi w dokumentach referencyjnych BAT.

Artykuł 25

Kontrole

1. Państwa członkowskie ustanawiają system kontroli instalacji.

System ten obejmuje kontrole na miejscu.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 14

Spełnienie warunków pozwolenia

Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, aby: √ zapewniają, że Õ

prowadzący, podczas eksploatacji instalacji, dotrzymywał warunków pozwolenia,

prowadzący regularnie informował właściwe władze o wynikach procesu monitorowania emisji oraz aby bezzwłocznie informował o każdym zdarzeniu czy wypadku mającym istotny wpływ na środowisko naturalne,

prowadzący instalację √ operatorzy Õ udzielająli przedstawicielom właściwymch władz √ organom Õ wszelkiej niezbędnej pomocy celem umożliwienia im √ tym organom Õ przeprowadzenia wszelkich kontroli na terenie instalacji √ miejscu Õ , pobrania próbek i zebrania wszelkich informacji niezbędnych im do wykonania obowiązków do celów niniejszej dyrektywy.

ò nowy

2. Państwa członkowskie zapewniają objęcie wszystkich instalacji planem kontroli.

3. Każdy plan kontroli obejmuje:

a) ogólną ocenę stosownych istotnych kwestii środowiskowych;

b) obszar geograficzny objęty planem kontroli;

c) rejestr instalacji objętych planem kontroli i ogólną ocenę ich stanu zgodności z wymogami niniejszej dyrektywy;

d) przepisy dotyczące przeglądu planu;

e) konspekt programów rutynowych kontroli zgodnie z ust. 5;

f) procedury kontroli nierutynowych zgodnie z ust. 6;

g) w stosownych przypadkach, przepisy dotyczące współpracy między różnymi organami dokonującymi kontroli.

4. Właściwy organ w oparciu o plany kontroli regularnie sporządza programy kontroli ustalające częstotliwość wizyt w terenie dla różnych typów instalacji.

Programy te przewidują co najmniej jedną wizytę w terenie na dwanaście miesięcy dla każdej instalacji, chyba że programy te są oparte na systematycznej ocenie zagrożeń dla środowiska powodowanych przez określone przedmiotowe instalacje.

Komisja ustanawia kryteria dotyczące oceny zagrożeń dla środowiska.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

5. Rutynowe kontrole są wystarczające dla zbadania szerokiego zakresu stosownych istotnych kwestii środowiskowych.

Rutynowe kontrole zapewniają spełnienie przez operatora warunków pozwolenia.

Rutynowe kontrole służą również ocenie skuteczności wymogów pozwolenia.

6. Kontrole nierutynowe przeprowadza się w celu jak najszybszego zbadania poważnych skarg lub wypadków dotyczących środowiska lub przypadków braku zgodności oraz, w stosownych przypadkach, przed wydaniem, ponownym rozpatrzeniem lub aktualizacją pozwolenia.

7. Po każdej kontroli rutynowej i nierutynowej właściwy organ przygotowuje sprawozdanie opisujące jej ustalenia w odniesieniu do spełnienia przez instalację wymogów niniejszej dyrektywy, oraz wnioski dotyczące konieczności podjęcia dalszych działań.

Sprawozdanie przedkłada się zainteresowanemu i udostępnia publicznie w terminie dwóch miesięcy od daty kontroli.

Właściwy organ zapewnia podjęcie wszystkich niezbędnych działań określonych w sprawozdaniu w rozsądnym okresie czasu.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 2615

Dostęp do informacji i udział opinii publicznej √ społeczeństwa Õ w procedurze udzielania pozwoleń

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 3 (dostosowany)

1. Państwa członkowskie zapewniają, że zainteresowaneja społecznościć √ możliwość Õ wczesnego i skutecznego możliwości udziału w procedurze dotyczącej √ następujących procedurach Õ :

a) wydawaniua pozwolenia na nowe instalacje;,

b) wydawaniua pozwolenia na jakąkolwiek istotną zmianę w działaniu instalacji;,

c) aktualizowaniua pozwolenia lub warunków pozwolenia dotyczącychego instalacji, zgodnie z art. 13 ust. 2 tiret pierwsze art. 22 ust. 4 lit. a);.

ò nowy

d) przyjmowaniu ogólnych wiążących zasad zgodnie z art. 7 i 18.

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 3 (dostosowany)

Procedura ustalona w załączniku IV V stosuje się √ ma zastosowanie Õ do celów takiego udziału.

ò nowy

2. Ustępu 1 lit. a) i b) nie stosuje się w przypadku spełnienia wszystkich poniższych warunków:

a) nowa instalacja lub istotna zmiana podlega dyrektywie 85/337/EWG;

b) ogólne wiążące zasady obejmują wszystkie niezbędne warunki pozwolenia;

c) nie istnieje potrzeba narzucania bardziej rygorystycznych wymogów w celu zapewnienia zgodności z art. 19.

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 3 (dostosowany)

35. Kiedy decyzja została podjęta, właściwa władza informuje o niej społeczeństwo zgodnie z odpowiednimi procedurami √ Po podjęciu decyzji o udzieleniu, ponownym rozpatrzeniu lub aktualizacji pozwolenia lub o przyjęciu lub aktualizacji ogólnych wiążących zasad właściwy organ Õ , podając √ podaje Õ do wiadomości publicznej następujące informacje:

a) treść decyzji, włączając kopię pozwolenia i wszelkich warunków oraz jakiekolwiek późniejsze uaktualnienia; oraz

b) przebadawszy troski i opinie wyrażone przez zainteresowaną społeczność, przyczyny, i przemyślenia, na których oparta jest √ uzasadnienie Õ decyzjia, w tym informacje dotyczące procesu udziału społeczeństwa.; w tym informacje dotyczące procesu udziału społeczeństwa

ò nowy

c) wyniki konsultacji przeprowadzonych przed podjęciem decyzji oraz wyjaśnienie sposobu ich uwzględnienia w decyzji;

d) tytuły dokumentów referencyjnych BAT istotnych dla przedmiotowej instalacji lub działalności;

e) sposób określenia dopuszczalnych wielkości emisji w pozwoleniu lub ogólnych wiążących zasadach w odniesieniu do najlepszych dostępnych technik oraz powiązane poziomy emisji określone w dokumentach referencyjnych BAT;

f) w przypadku przyznania odstępstwa zgodnie z art. 16 ust. 3, powody tego odstępstwa i nałożone warunki;

g) wynik ponownego rozpatrzenia ogólnych wiążących zasad zgodnie z art. 18 ust. 3 oraz pozwoleń zgodnie z art. 22 ust. 1, 3 i4;

ê 96/61/WE (dostosowany)

h)2 wWyniki procesu monitorowania emisji, wymaganego na mocy warunków √ pozwolenia Õ określonych w art. 9, pozostające w dyspozycji właściwych władz √ organów Õ , muszą zostać udostępnione opinii publicznej.

43. Zastosowanie ust. 1, 2 i 3 uwarunkowane jest ograniczeniami ustanowionymi w art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 90/313/EWG.

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 3 (dostosowany)

Artykuł 2715a

Dostęp do wymiaru sprawiedliwości

1. Państwa członkowskie zapewniają, że zgodnie z odnośnym krajowym systemem prawnym, członkowie zainteresowanej społeczności √ mają dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub innym niezależnym i bezstronnym organem ustanowionym przez prawo, w celu zakwestionowania materialnej i proceduralnej legalności decyzji, aktów lub zaniechań, z zastrzeżeniem art. 26, jeżeli spełniony jest jeden z poniższych warunków Õ:

a) mający wystarczający interes; ub ewentualnie,

b) podnoszący wadliwość prawa, gdy administracyjne procedury prawne państwa członkowskiego wymagają tego jako warunku koniecznego.;

mają dostęp do procedury odwoławczej przed sądem lub innego niezależnego i bezstronnego organu ustanowionego przez prawo kwestionować materialną i proceduralną legalność decyzji, aktów lub zaniechań, z zastrzeżeniem przepisów niniejszej dyrektywy dotyczących udziału społeczeństwa.

2. Państwa członkowskie ustalają, na jakim etapie mogą być kwestionowane decyzje, akty lub zaniechania.

3. Państwa członkowskie ustalają, co stanowi wystarczający interes lub wadliwość prawa, zgodnie z celem udzielenia zainteresowanej społeczności szerokiego dostępu do wymiaru sprawiedliwości.

W tym celu interes wszelkich organizacji pozarządowych √ promujących ochronę środowiska i Õ spełniających √ wszelkie Õ wymogi określone w art. 2 ust. 14 √ prawa krajowego Õ uważa się za wystarczający do celów ust. 1 lit. a) niniejszego artykułu.

Takie organizacje uważa się również za mające prawa, √ które mogą być Õ dotknięte wadliwością do celów ust. 1 lit. b) niniejszego artykułu.

4. Przepisy niniejszego artykułu ust. 1-3 nie wykluczają możliwości wstępnej procedury odwoławczej przed organem administracyjnym oraz nie mają wpływu na wymóg wyczerpania administracyjnych procedur odwoławczych przed zwróceniem się do sądowych procedur odwoławczych, gdzie taki wymóg istnieje na mocy prawa krajowego.

Każda taka procedura jest uczciwa, sprawiedliwa, przeprowadzana bez zbędnej zwłoki i niezbyt droga.

5. W celu dalszej skuteczności przepisów niniejszego artykułu Państwa członkowskie zapewniają ,że praktyczne informacje dotyczące √ podawanie do wiadomości społeczeństwa praktycznych informacji dotyczących Õ dostępu do administracyjnych i sądowych procedur odwoławczych są podawane do wiadomości społeczeństwa.

ê 96/61/WE

Artykuł 2817

Skutki transgraniczne

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 5 lit.a) (dostosowany)

1. W przypadku, gdy państwo członkowskie jest świadome, że działanie instalacji może mieć istotny, negatywny wpływ na środowisko naturalne innego państwa członkowskiego, lub kiedy państwo członkowskie, które może zostać istotnie narażone, tego sobie życzy, państwo członkowskie, na którego terytorium został złożony wniosek o pozwolenie na podstawie art. 4 lub art. 21 12 ust. 2, przesyła √ temu Õ innemu państwu członkowskiemu wszelkie wymagane informacje podane lub udostępnione zgodnie z załącznikiem IV V w tym samym czasie, w którym udostępnia je swoim własnym obywatelom √ społeczeństwu Õ .

Informacje takie stanowią podstawę dla wszelkich koniecznych konsultacji w ramach dwustronnych stosunków miedzy państwami członkowskimi i na zasadzie równości.

ê 96/61/WE (dostosowany)

2. W ramach dwustronnych stosunków państwa członkowskie dopilnują √ zapewniają Õ, aby w przypadkach określonych w ust. 1, wnioski były również udostępniane na odpowiedni okres opinii publicznej √ społeczeństwu Õ narażonego państwa członkowskiego √ które może zostać narażone Õ, tak aby miało ono prawo do przedstawienia swoich uwag na temat tych wniosków przed podjęciem decyzji przez właściwe władze √ organy Õ .

ê 2003/35/WE art. 4 ust. 5 lit. b) (dostosowany)

3. Rezultaty wszelkich konsultacji na mocy ust. 1 i 2 muszą być wzięte √ są brane Õ pod uwagę kiedy √ przy podejmowaniu przez Õ właściwy organ podejmuje decyzjię w sprawie wniosku.

4. Właściwy organ informuje każde państwo członkowskie, które było konsultowane na mocy ust. 1, o decyzji podjętej w sprawie wniosku i przesyła mu informacje określone w art. 26 ust. 3 15 ust. 5. Takie państwo członkowskie przyjmuje środki niezbędne dla zapewnienia √ udostępnienia tych informacji Õ , że te informacje zostaną udostępnione we właściwy sposób zainteresowanej społeczności, na jej √ jego Õ własnym terytorium.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 2916

Wymiana informacji

1. W związku z wymianą informacji Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki, aby przesyłać Komisji co trzy lata, a po raz pierwszy w terminie 18 miesięcy od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, dostępne reprezentatywne dane na temat dopuszczalnych wartości, ustanowionych w odniesieniu do szczególnych kategorii działalności zgodnie z załącznikiem I oraz, w stosownych przypadkach, informacje dotyczące najlepszych dostępnych technik, na których podstawie te wartości zostały określone, w szczególności zgodnie z przepisami art. 9. Przy każdej kolejnej okazji dane są uzupełniane zgodnie z procedurami ustanowionymi w ust. 3 niniejszego artykułu.

2. Komisja organizuje między Państwami Członkowskimi a zainteresowanymi działami przemysłu wymianę informacji √ z udziałem państw członkowskich, zainteresowanych gałęzi przemysłu Õ na temat najlepszych dostępnych technik, związanego z nimi monitorowania oraz zmian w przedmiotowym zakresie. ð oraz organizacji pozarządowych promujących ochronę środowiska, dotyczącą następujących kwestii: ï

ò nowy

a) działania instalacji w odniesieniu do emisji, zanieczyszczenia, zużycia i charakteru surowców, wykorzystania energii lub wytwarzania odpadów;

ê 96/61/WE (dostosowany)

b) najlepszych dostępnych √ stosowanych Õ technik, związanego z nimi monitorowania oraz √ ich rozwoju Õ zmian w przedmiotowym zakresie.

Komisja co trzy lata publikuje wyniki wymiany informacji.

3. Sprawozdania dotyczące wykonania niniejszej dyrektywy oraz jej skuteczności, w porównaniu do innych wspólnotowych instrumentów z zakresu ochrony środowiska, są ustanowione zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 5 i 6 dyrektywy 91/692/EWG. Pierwsze sprawozdanie obejmuje okres trzech lat od dnia wejścia w życie niniejszej dyrektywy, określonego w art. 21. Komisja przedstawia sprawozdanie Radzie, wraz z ewentualnymi wnioskami.

4. Państwa Członkowskie ustanawiają lub wyznaczają władzę lub władze, które mają być odpowiedzialne za wymianę informacji na mocy ust. 1, 2 i 3, i powiadamiają o tym Komisję.

ò nowy

Artykuł 30

Nowe techniki

Państwa członkowskie tworzą zachęty mające skłonić operatorów do rozwoju i stosowania nowych technik.

Dla celów pierwszego akapitu Komisja przyjmuje środki mające na celu określenie:

a) rodzaju działalności przemysłowej, w przypadku której rozwój i stosowanie nowych technik są priorytetowe; ;

b) szacunkowych celów w zakresie rozwoju i stosowania nowych technik w państwach członkowskich

c) instrumentów oceny postępu w rozwoju i stosowaniu nowych technik.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Artykuł 18

Dopuszczalne wartości emisji we Wspólnocie

1. Stanowiąc na wniosek Komisji, Rada określa dopuszczalne wartości emisji, zgodnie z procedurami ustanowionymi w Traktacie, w odniesieniu do:

- kategorii instalacji wymienionych w załączniku I, z wyjątkiem składowisk odpadów objętych kategoriami 5.1 i 5.4 wymienionego załącznika,

oraz

- substancji zanieczyszczających środowisko, określonych w załączniku III,

dla których stwierdzono potrzebę działania na poziomie Wspólnoty, w szczególności na podstawie wymiany informacji przewidzianej w art. 16.

2. Wobec braku wspólnotowych dopuszczalnych wartości emisji, określonych zgodnie z niniejszą dyrektywą, dla instalacji wymienionych w załączniku I, jako minimalne dopuszczalne wartości emisji zgodne z niniejszą dyrektywą stosuje się odpowiednie dopuszczalne wartości emisji zawarte w dyrektywach określonych w załączniku II oraz innych przepisach wspólnotowych.

Bez uszczerbku dla wymogów niniejszej dyrektywy, Rada, stanowiąc na wniosek Komisji, zgodnie z procedurami ustanowionymi w Traktacie, ustala wymogi techniczne mające zastosowanie w odniesieniu do składowisk objętych kategoriami 5,1 i 5.4 załącznika I.

ê 2001/80/WE art. 1 (dostosowany)

ROZDZIAŁ III

√ Przepisy szczegółowe dotyczące instalacji spalania Õ

Artykuł 31 1

√ Zakres Õ

Niniejszyą dyrektywę rozdział stosuje się do obiektów energetycznego √ instalacji Õ spalania √ zaprojektowanych w celu wytwarzania energii Õ , których moc cieplna spalania jest równa lub większa niż 50 MW, niezależnie od rodzaju wykorzystanego paliwa (stałego, płynnego lub gazowego).

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

1)„emisja” oznacza odprowadzenie substancji z obiektu spalania do powietrza;

2)„gazy odlotowe” oznaczają gazowe zrzuty, zawierające substancje stałe, płynne lub gazowe; ich objętościowe natężenie przepływu wyraża się w metrach sześciennych na godzinę przy standardowej temperaturze (273 K) i ciśnieniu (101,3 kPa), po odjęciu zawartości pary wodnej, zwane dalej „Nm3/h”;

3)„dopuszczalna wartość emisji” oznacza dopuszczalną ilość substancji, zawartej w gazach odlotowych z obiektu energetycznego spalania, jaką można odprowadzić do powietrza w określonym czasie; oblicza się ją jako masę w stosunku do objętości gazów odlotowych wyrażoną w mg/Nm3, zakładając, że objętościowa zawartość tlenu w gazach odlotowych wynosi 3 % w przypadku paliw płynnych i gazowych, 6 % w przypadku paliw stałych i 15 % w przypadku turbin gazowych;

4)„stopień odsiarczania” oznacza stosunek ilości siarki, która w ciągu określonego czasu nie jest emitowana do powietrza z obiektu energetycznego spalania do ilości siarki zawartej w paliwie wprowadzonym do urządzeń obiektów energetycznego spalania i która jest wykorzystywana w tym samym czasie;

5)„operator” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która prowadzi obiekt energetycznego spalania albo która ma lub której nadano uprawnienia do podejmowania decyzji gospodarczych jego dotyczących;

6)„paliwo” oznacza wszelkie stałe, płynne lub gazowe materiały palne, wykorzystywane do rozpalania obiektu energetycznego spalania, z wyjątkiem odpadów objętych dyrektywą Rady 89/369/EWG z dnia8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych[37], dyrektywą Rady 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych[38] oraz dyrektywą Rady 94/67/WE z dnia 16 grudnia 1994 r. w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych[39] lub każdy późniejszy akt wspólnotowy uchylający oraz zastępujący jedną lub więcej z tych dyrektyw;

7)„obiekt energetycznego spalania” oznacza każde urządzenie techniczne, w którym paliwa są utleniane w celu wykorzystania wytworzonego w ten sposób ciepła.

Niniejszą dyrektywę stosuje się tylko do obiektów energetycznego spalania przeznaczonych do produkcji energii, z wyjątkiem tych, w których produkty spalania są wykorzystywane bezpośrednio w procesach wytwórczych. W szczególności niniejszej dyrektywyNiniejszego rozdziału nie stosuje się do następujących obiektów energetycznego √ instalacji Õ spalania:

a) obiektów, w których produkty spalania są bezpośrednio wykorzystywane do bezpośredniego ogrzewania, suszenia lub dowolnej innej obróbki przedmiotów lub materiałów, np. do pieców grzewczych, pieców do obróbki cieplnej;

b) obiektów wtórnego spalania, tj. wszelkich urządzeń technicznych √ instalacji oczyszczania gazów odlotowych Õ przeznaczonych do oczyszczania gazów odlotowych przez spalanie, które nie są prowadzone jako niezależne obiekty energetycznego √ instalacje Õ spalania;

c) urządzeń do regeneracji katalizatorów w krakowaniu katalitycznym;

d) urządzeń do konwersji siarkowodoru w siarkę;

e) reaktorów wykorzystywanych w przemyśle chemicznym;

f) pieców baterii koksowniczych;

g) nagrzewnic Cowpera;

h) wszelkich urządzeń technicznych wykorzystywanych w napędzie pojazdu, statku lub samolotu √ statku powietrznego Õ;

i) turbin gazowych stosowanych na platformach morskich;

√ j) obiektów wykorzystujących jako paliwo odpady stałe lub płynne inne niż odpady określone w art. 38 ust. 2 lit. a) Õ

j) turbin gazowych objętych licencją przed dniem 27 listopada 2002 r. lub które, w opinii właściwych władz, są przedmiotem pełnego wniosku o wydanie licencji przed dniem 27 listopada 2002 r., pod warunkiem że obiekt taki wprowadzany jest do użytku nie później niż dnia 27 listopada 2003 r., bez uszczerbku dla przepisów art. 7 ust. 1 i części A i B załącznika VIII.

Obiekty napędzane silnikami diesla, silnikami benzynowymi i gazowymi nie są objęte przepisami niniejszej dyrektywy.

8)„jednostka spalania wielopaliwowego” oznacza wszelkie obiekty energetycznego spalania, w których można spalać jednocześnie lub na przemian dwa lub więcej rodzajów paliw;

9)„nowy obiekt” oznacza każdy obiekt energetycznego spalania, dla którego pierwsze pozwolenie na budowę lub, w przypadku braku takiej procedury, pierwsze pozwolenie na prowadzenie działalności przyznano dnia 1 lipca 1987 r. lub po tej dacie;

10)„istniejący obiekt” oznacza każdy obiekt energetycznego spalania, dla którego pierwsze pozwolenie na budowę lub, w przypadku braku takiej procedury, pierwsze pozwolenie na prowadzenie działalności wydano przed dniem 1 lipca 1987 r.;

11)„biomasa” oznacza produkty składające się w całości lub w części z substancji roślinnych pochodzących z rolnictwa lub leśnictwa, które mogą być wykorzystywane jako paliwo w celu odzyskania ich zawartości energii oraz następujących odpadów wykorzystywanych jako paliwo:

a) odpadów roślinnych z rolnictwa i leśnictwa;

b) odpadów roślinnych z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeżeli wytworzona energia cieplna jest odzyskiwana;

c) włóknistych odpadów roślinnych z procesu produkcji pierwotnej pulpy celulozowej i z procesu produkcji papieru z pulpy, jeżeli odpady te są współspalane w miejscu produkcji, a wytworzona energia cieplna jest odzyskiwana;

d) odpadów korka;

e) odpadów drewnianych, z wyjątkiem odpadów drewnianych mogących zawierać organiczne związki chlorowcowane związki organiczne lub metale ciężkie powstałe w wyniku obróbki z wykorzystaniem środków do konserwacji drewna lub powlekania oraz które zawierają w szczególności takie odpady drewniane pochodzące z prac budowlanych lub rozbiórkowych;

12)„turbina gazowa” oznacza wirujące urządzenie przetwarzające energię cieplną w pracę mechaniczną, składające się głównie ze sprężarki i urządzenia termicznego, w którym następuje utlenianie paliwa w celu podgrzania płynu roboczego, oraz turbiny;

13)„najbardziej peryferyjne regiony” oznaczają francuskie departamenty zamorskie w odniesieniu do Francji, Azory i Maderę w odniesieniu do Portugalii oraz Wyspy Kanaryjskie w odniesieniu do Hiszpanii.

ò nowy

Artykuł 32

Zasady łączenia

1. W przypadku, gdy gazy odlotowe z dwóch lub większej liczby instalacji spalania są odprowadzane przez wspólny komin, połączenie stworzone przez takie obiekty uważa się za pojedynczą instalację spalania, a ich zdolności dodaje się.

ê 2001/80/WE art. 2 ust. 7 (dostosowany)

2. W przypadku, gdy dwa dwie lub więcej większa liczba oddzielnych nowych obiektów √ instalacji spalania, dla których wydano pozwolenie lub złożono kompletny wniosek o wydanie pozwolenia przed upływem terminu, o którym mowa w art. 72 ust. 2, Õ jest instalowanych w taki sposób, że uwzględniając czynniki techniczne i ekonomiczne, ich gazy odlotowe mogłyby być, w ocenie właściwych władz, odprowadzane przez wspólny komin, to połączenie uformowane przez takie obiekty uważa się za pojedynczą jednostkę √ pojedynczą instalację spalania, a ich zdolności dodaje się Õ.

ê 2001/80/WE

Artykuł 3

1. Nie później niż do dnia 1 lipca 1990 r. Państwa Członkowskie sporządzą odpowiednie programy stopniowego zmniejszenia całkowitych rocznych emisji z istniejących obiektów. Programy ustalają harmonogramy i procedury wykonawcze.

2. Zgodnie z programami wspomnianymi w ust. 1 Państwa Członkowskie nadal przestrzegają pułapów emisji i odpowiadających im zmniejszeń emisji ustalonych procentowo, ustanowionych dla ditlenku siarki w załączniku I kolumny 1-6, a dla tlenków azotu w załączniku II kolumny 1-4, w terminach określonych w tych załącznikach do czasu wejścia w życie przepisów art. 4, które stosuje się do istniejących obiektów.

3. W trakcie przeprowadzania programów Państwa Członkowskie określają również wartość całkowitych rocznych emisji, zgodnie z częścią C załącznika VIII.

4. 4. Jeśli znaczna i nieprzewidziana zmiana zapotrzebowania na energię lub dostępności niektórych paliw albo instalacji wytwarzających energię stwarza poważne trudności techniczne dla Państw Członkowskich w realizacji ich programu, sporządzonego zgodnie z ust. 1, Komisja, na wniosek tego Państwa Członkowskiego, uwzględniając okoliczności tego wniosku, podejmuje decyzję o zmianach pułapów emisji i/lub terminów wymienionych w załącznikach I i II dla tego Państwa Członkowskiego, powiadamiając o swojejdecyzji Radę i Państwa Członkowskie. Każde Państwo Członkowskie w ciągu trzech miesięcy może zwrócić się do Rady o rozpatrzenie decyzji Komisji. Rada, stanowiąc kwalifikowaną większością głosów, może podjąć w ciągu trzech miesięcy inną decyzję.

Artykuł 4

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 17 Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, że we wszystkich pozwoleniach na budowę lub, w przypadku gdy taka procedura nie obowiązuje, pozwoleniach na prowadzenie działalności dla nowych obiektów, które w opinii właściwych władz są przedmiotem pełnego wniosku o wydanie pozwolenia przed dniem 27 listopada 2002 r., pod warunkiem że obiekt jest oddany do użytkowania nie później niż dnia 27 listopada 2003 r., zawierają się warunki dotyczące przestrzegania dopuszczalnych wartości emisji ustanowionych w części A załączników III–VII w odniesieniu do ditlenku siarki, tlenków azotu i pyłu.

ê 2001/80/WE art. 9 (dostosowany)

Artykuł 33

√ Dopuszczalne wielkości emisji Õ

1. Gazy odlotowe z obiektów energetycznego √ instalacji Õ spalania odprowadza się w sposób kontrolowany za pomocą komina √ o jednym lub większej ilości przewodów kominowych, Õ Warunki odprowadzania gazów odlotowych są określane w pozwoleniach określonych w art. 4 i w pozwoleniach dla obiektów energetycznego spalania, objętych art. 10. Właściwy organ w szczególności zapewnia, że √ którego Õ wysokość komina jest obliczana w taki sposób, który zabezpiecza √ aby zabezpieczać Õ zdrowie √ ludzi Õ oraz środowisko.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

2. Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, że we wszystkich pozwoleniach na budowę lub w przypadku gdy taka procedura nie obowiązuje, w pozwoleniach na prowadzenie działalności dla nowych obiektów innych niż wymienione w ust. 1 zawierają się warunki odnoszące się do przestrzegania √ Wszystkie pozwolenia dla instalacji zawierających instalacje spalania, którym przyznano pozwolenie lub które złożyły kompletny wniosek przed dniem, o którym mowa w art. 72 ust. 2, pod warunkiem że zostały one wprowadzone do eksploatacji nie później niż rok po tym dniu, zawierają warunki zapewniające, że emisje do powietrza z tych obiektów nie przekraczają Õ dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji ustanowionych w części 1B załącznikaów V III–VII w odniesieniu do ditlenku siarki, tlenków azotu i pyłu.

√ Wszystkie pozwolenia dla instalacji obejmujących instalacje spalania nieujęte w ust. 2 zawierają warunki mające zapewnić, że emisje do powietrza z tych obiektów nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji określonych w części 2 załącznika V. Õ

ê 2001/80/WE art. 7 (dostosowany)

42. Właściwy organ może dopuścić zawieszenie √ udzielić odstępstwa Õ , maksymalnie na sześć miesięcy, √ od Õ obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji ditlenku siarki, określonych w ust. 2 i 3 art. 4, w odniesieniu do obiektu √ instalacji spalania Õ , w którejym w tym celu normalnie wykorzystuje się paliwo o małej zawartości siarki, w przypadku, gdy operator nie jest w stanie przestrzegać dopuszczalnych wartości emisji z powodu braku paliwa o małej zawartości siarki, wynikającego z poważnych niedoborów.

Komisja jest bezzwłocznie powiadamiana o takich przypadkach √ Państwa członkowskie bezzwłocznie informują Komisję o wszelkich odstępstwach udzielonych na mocy ust. 1 Õ.

53. Właściwy organ może pozwolić na √ udzielić Õ odstępstwao od obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji określonych w ust. 2 i 3 art. 4, w przypadku, gdy obiekt √ instalacja spalania Õ, w którym w tym celu normalnie wykorzystuje się √ wykorzystująca Õ wyłącznie paliwo gazowe i który w przeciwnym razie musiałby być wyposażony w urządzenie do oczyszczania gazów odlotowych, musi wyjątkowo uciekać się do wykorzystania innych paliw z powodu nagłego zakłócenia w dostawie gazu, √ i z tego powodu musiałaby być wyposażona w urządzenie do oczyszczania gazów odlotowych. Õ , i na okres nie dłuższy niż 10 dni, w przypadku nadrzędnej konieczności utrzymania dostaw energii. √ Okres, na jaki odstępstwo zostało udzielone, nie przekracza 10 dni, chyba że istnieje nadrzędna potrzeba utrzymania dostaw energii. Õ

√ Operator bezzwłocznie informuje Õ wWłaściwy organ jest powiadamiany bezzwłocznie o każdym takim przypadku √ , o którym mowa w pierwszym akapicie. Õ

Państwa członkowskie niezwłocznie powiadamiają Komisję o √ wszelkich odstępstwach udzielonych zgodnie z pierwszym akapitemÕ przypadkach określonych w tym ustępie.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

Artykuł 10

6. W przypadku √ rozbudowy instalacji Õ gdy obiekt energetycznego spalania jest rozszerzony o co najmniej 50 MW, dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji ustalone √ określone Õ w części 2B załącznikaów V VIII–VII stosuje się do nowej części obiektu, √ której dotyczy zmiana, Õ oraz ustala się je w odniesieniu do √ nominalnej mocy cieplnej Õ pojemności cieplnej całejgo obiektu √ instalacji spalania Õ . Przepisu tego nie stosuje się do przypadków określonych w art. 8 ust. 2 i 3.

W przypadku gdy operator obiektu energetycznego spalania rozważa zmianę, zgodnie z art. 2 ust. 10 lit. b) i art. 12 ust. 2 dyrektywy 96/61/WE, dopuszczalne wartości emisji ustalone w części B załączników III–VII stosuje się w odniesieniu do ditlenku siarki, tlenków azotu oraz pyłów.

ê 2001/80/WE art. 4 (dostosowany)

3. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE i dyrektywy Rady 96/62/WE z dnia 27 września 1996 r. w sprawie oceny i zarządzania jakością otaczającego powietrza[40] Państwa Członkowskie najpóźniej do dnia 1 stycznia 2008 r. w znaczącym stopniu zmniejszą poziomy emisji przez:

a) podjęcie odpowiednich środków w celu zapewnienia, że wszystkie pozwolenia na prowadzenie działalności dla istniejących obiektów zawierają warunki dotyczące przestrzegania dopuszczalnych wartości emisji ustalone dla nowych obiektów, określone w ust. 1; lub

b) zapewnienie, że istniejące obiekty podlegają krajowym planom zmniejszenia emisji, określonym w ust. 6;

oraz, w odpowiednim przypadku, zastosowanie przepisów art. 5, 7 i 8.

4. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektyw 96/61/WE i 96/62/WE istniejące obiekty mogą być wyłączone z obowiązku przestrzegania dopuszczalnych wartości emisji określonych w ust. 3 i z obowiązku objęcia ich krajowym planem zmniejszenia emisji na następujących warunkach:

a) operator istniejącego obiektu zobowiązuje się w pisemnej deklaracji przedłożonej właściwym władzom najpóźniej do dnia 30 czerwca 2004 r., że począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r. i nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r. obiekt nie będzie działał dłużej niż 20000 godzin funkcjonowania;

b) operator zobowiązany jest do przedkładania corocznie właściwym władzom zapisu wykorzystanego i niewykorzystanego czasu dozwolonego dla żywotności obiektów.

5. Państwa Członkowskie mogą wymagać zgodności z dopuszczalnymi wartościami emisji i terminami na wprowadzenie w życie, które są bardziej rygorystyczne niż te ustalone w ust. 1, 2, 3 i 4 oraz w art. 10. Mogą one obejmować inne zanieczyszczenia oraz mogą nakładać dodatkowe wymogi lub dostosowania obiektu do postępu technicznego.

6.Bez uszczerbku dla przepisów niniejszej dyrektywy i dyrektywy 96/61/WE Państwa Członkowskie mogą, uwzględniając rachunek kosztów i korzyści, jak również ich zobowiązania wynikające z dyrektywy 2001/81/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2001 r. w sprawie krajowych poziomów emisji dla niektórych rodzajów zanieczyszczenia powietrza[41],a także z dyrektywy 96/62/WE, określić i wprowadzić w życie krajowy plan redukcji emisji z istniejących obiektów, biorąc pod uwagę m.in. przestrzeganie pułapów emisji określonych w załącznikach I i II.

Krajowy plan redukcji emisji zmniejsza całkowitą roczną emisję tlenków azotu (NOx), ditlenku siarki (SO2) oraz pyłów z istniejących obiektów do poziomu, jaki zostałby osiągnięty dzięki zastosowaniu dopuszczalnych wartości emisji, określonych w ust. 3, w odniesieniu do istniejących obiektów działających w 2000 r. (włącznie z istniejącymi źródłami, które w 2000 r. były objęte zatwierdzonym przez właściwe organy administracji planem modernizacji, mającym na celu zmniejszenie emisji do wymagań określonych w ustawodawstwie krajowym), na podstawie rzeczywistego czasu działania poszczególnych obiektów w ciągu roku, wykorzystywanego paliwa i wydajności cieplnej, uśrednionej w okresie do ostatnich pięciu lat użytkowania, włączając w to rok 2000.

Zamknięcie obiektu objętego krajowym planem redukcji emisji nie powoduje wzrostu całkowitej rocznej emisji z pozostałych obiektów objętych tym planem.

Krajowy plan redukcji emisji nie może w żadnych okolicznościach wyłączać obiektu z obowiązku przestrzegania przepisów ustanowionych w odpowiednim prawodawstwie wspólnotowym, w tym między innymi w dyrektywie 96/61/WE.

Następujące warunki stosuje się do krajowych planów redukcji emisji:

a) plan określa cele ogólne i związane z nimi cele szczegółowe, środki i harmonogramy ich realizacji oraz mechanizm monitorowania;

b) Państwa Członkowskie przekazują Komisji krajowe plany zmniejszenia emisji nie później niż do dnia 27 listopada 2003 r.;

c) w ciągu sześciu miesięcy od przedstawienia planu określonego w lit. b) Komisja oceni, czy plan spełnia wymagania określone w niniejszym ustępie. W przypadku gdy Komisja uzna, że plan nie spełnia tych wymagań, powiadamia o tym Państwo Członkowskie, a w terminie kolejnych trzech miesięcy Państwo Członkowskie przekazuje Komisji wszelkie środki, które podjęło w celu zapewnienia, że wymagania niniejszego ustępu są spełnione;

d) nie później niż do dnia 27 listopada 2002 r. Komisja opracuje wytyczne, ułatwiające Państwom Członkowskim opracowanie ich planów krajowych.

7. Nie później niż do dnia 31 grudnia 2004 r. oraz w świetle postępu w kierunku ochrony zdrowia ludzkiego i osiągania wspólnotowych celów w dziedzinie ochrony środowiska dotyczących zmniejszania zakwaszenia i poprawy jakości powietrza na mocy dyrektywy 96/62/WE Komisja przedłoży Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie, w którym oceni:

a) potrzebę dalszych środków;

b) wartości metali ciężkich emitowanych przez obiekty energetycznego spalania;

c) opłacalność, a także koszty i korzyści z dalszego zmniejszenia emisji w sektorze dużych obiektów energetycznego spalania w Państwach Członkowskich w porównaniu z innymi sektorami;

d) techniczną i ekonomiczną zdolność osiągnięcia takiego zmniejszenia emisji;

e) skutki dla środowiska naturalnego i rynku wewnętrznego zarówno norm ustalonych dla sektora dużych obiektów energetycznego spalania, włącznie z przepisami dotyczącymi spalania miejscowych paliw stałych, jak i sytuacji w zakresie konkurencji na rynku energii;

f) wszystkie krajowe plany zmniejszenia emisji dostarczone przez Państwa Członkowskie zgodnie z ust. 6.

Komisja zawrze w swoim sprawozdaniu odpowiednią propozycję końcowych terminów obowiązywania norm lub niższych dopuszczalnych wartości emisji dla odstępstw podanych w przypisie 2 do części A załącznika VI.

8. Sprawozdaniu określonemu w ust. 7 towarzyszą, w razie potrzeby, związane z nim propozycje uwzględniające dyrektywę 96/61/WE.

ê 2001/80/WE

Artykuł 5

W drodze odstępstwa od przepisów załącznika III:

1) obiekty o nominalnej mocy cieplnej równej lub większej niż 400 MW, które w ciągu roku działają przez okres (średnia krocząca z pięciu lat) nie dłuższy niż:

- 2000 godzin do dnia 31 grudnia 2015 r.,

- 1500 godzin od dnia 1 stycznia 2016 r.,

podlegają dopuszczalnej wartości emisji ditlenku siarki wynoszącej 800 mg/Nm3.

Przepisu tego nie stosuje się do nowych obiektów, dla których pozwolenie zostało wydane zgodnie z art. 4 ust. 2;

2) do dnia 31 grudnia 1999 r. Królestwo Hiszpanii może zezwolić na budowę nowych elektrowni o nominalnej mocy cieplnej równej lub większej niż 500 MW spalających miejscowe lub przywożone paliwa stałe, jeśli są oddane do eksploatacji przed końcem 2005 r., oraz spełniających następujące wymagania:

a) w przypadku spalania przywożonych paliw stałych dopuszczalna wartość emisji ditlenku siarki wynosi 800 mg/Nm3;

b) w przypadku spalania miejscowych paliw stałych stopień odsiarczania wynosi co najmniej 60 %,

pod warunkiem że zatwierdzona całkowita zdolność takich obiektów, do których stosuje się to odstępstwo, nie przekracza:

- 2000 MWe w przypadku obiektów spalających miejscowe paliwa stałe;

- w przypadku obiektów spalających przywożone paliwa stałe - 7500 MWe lub 50 % wszystkich nowych zdolności wszystkich obiektów spalających paliwa stałe, objętych zezwoleniem do dnia 31 grudnia 1999 r. w zależności od tego, która z tych dwóch wartości jest mniejsza.

Artykuł 6

W przypadku nowych obiektów, dla których pozwolenie przyznawane jest na mocy art. 4 ust. 2, lub obiektów określonych w art. 10 Państwa Członkowskie zapewniają, że techniczna oraz gospodarcza wykonalność połączonego wytwarzania energii cieplnej i energii elektrycznej jest badana. W przypadku gdy wykonalność jest potwierdzona, uwzględniając sytuację rynkową i uwarunkowania dystrybucji, instalacje są odpowiednio opracowywane.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

Artykuł 347

√ Niesprawność lub awaria urządzeń służących redukcji emisji Õ

1. Państwa członkowskie zapewniają √ określenie Õ , że w pozwoleniach lub zezwoleniach, określonych w art. 4, ustanowione są przepisy dotyczące procedur postępowania w przypadku niesprawności lub awarii √ urządzeń służących redukcji emisji Õ sprzętu obniżającego emisje.

2. W razie awarii właściwe władze √ organy Õ wymagają w szczególności, aby operator ograniczył lub wstrzymał działanie obiektu, jeżeli w ciągu 24 godzin nie uda się przywrócić normalnych warunków działania, lub aby obiekt działał, wykorzystując paliwo zanieczyszczające w niskim stopniu.

√ Operator powiadamia właściwy organ w ciągu 48 godzin od wystąpienia niesprawności lub awarii urządzenia służącego redukcji emisji. Õ

W żadnym wypadku Łłączny czas działania obiektu bez sprawnych urządzeń zmniejszających emisję √ służących redukcji emisji Õ nie może przekroczyć 120 godzin w ciągu 12-miesięcznego okresu.

Właściwy organ może pozwolić na wyjątki √ udzielić odstępstwa Õ od wyznaczonych limitów 24 godzin i 120 godzin √ określonych w akapicie pierwszym i trzecim Õ w √ jednym z następujących Õ przypadkówach, w których, według jego oceny:

a) istnieje nadrzędna potrzeba utrzymania dostaw energii; lub

b) obiekt √ instalacja spalania Õ, w którejym nastąpiła awaria, byłaby przez ograniczony czas zastąpiony innym obiektem, który spowodowałby ogólny wzrost poziomu emisji.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

Artykuł 3512

√ Monitorowanie emisji do powietrza Õ

1. Państwa członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia √ zapewniają Õ , zgodnie z częścią A załącznika VIII, monitorowaniea √ substancji zanieczyszczających powietrze zgodnie z częścią 3 załącznika V Õ emisji z obiektów energetycznego spalania objętych niniejszą dyrektywą oraz wszystkich innych wartości, wymaganych dla wykonania niniejszej dyrektywy. Państwa Członkowskie mogąwymagać, aby takie monitorowanie przeprowadzane było na koszt operatora.

ò nowy

2. Instalacja i działanie zautomatyzowanych urządzeń monitorujących podlega kontroli i corocznym testom nadzorczym zgodnie z częścią 3 załącznika V.

3. Właściwy organ określa lokalizację punków pobierania próbek lub punktów pomiarowych służących do celu monitorowania emisji.

4. Wszystkie wyniki monitorowania są rejestrowane, przetwarzane i prezentowane w sposób umożliwiający właściwemu organowi sprawdzenie zgodności z warunkami eksploatacji i dopuszczalnymi wielkościami emisji zawartymi w pozwoleniu.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

Artykuł 36

√ Zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji Õ

√ Uznaje się, że dopuszczalne wielkości emisji do powietrza są przestrzegane, jeśli spełnione są warunki określone w części 4 załącznika V. Õ

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 378

√ Instalacje spalania wielopaliwowego Õ

1. 1. W przypadku √ instalacji Õ z jednostkami spalania wielopaliwowego, w których wykorzystuje się jednocześnie dwa lub więcej paliw, przyznając pozwolenia określone w art. 4 ust. 1 lub ust. 2, a także w przypadku takich obiektów, objętych art. 4 ust. 3 lub art. 10, właściwy organ ustala dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji w następujący sposób √ według następujących etapówÕ :

a) po pierwsze, przyjmując √ przyjęcie Õ odpowiednieją dopuszczalneją wartość √ wielkości Õ emisji dla każdego rodzaju paliwa i zanieczyszczenia, odpowiadająceją nominalnej mocy cieplnej √ całej instalacji Õ obiektu energetycznego spalania, zgodnie z √ częścią 1 i 2 Õ załącznikami V VIII–VII;

b) po drugie, określając √ określenie Õ dopuszczalnej wartości √ wielkości Õ emisji ważone ze względu na rodzaj paliwa, które oblicza się, mnożąc powyższe jednostkowe dopuszczalne wartości emisji dla poszczególnych rodzajów paliwa √ określone w lit. a) Õ przez moc cieplną dostarczaną w każdym paliwie i dzieląc otrzymany wynik przez moc cieplną dostarczaną we wszystkich rodzajach paliw;

c) po trzecie, sumując √ zsumowanie Õ dopuszczalnyche wartości √ wielkości Õ emisji ważonyche ze względu na rodzaj paliwa.

2. W przypadku jednostek √ instalacji Õ spalania wielopaliwowego, wykorzystujących na własne potrzeby jako samodzielne paliwo lub razem z innymi paliwami pozostałości po destylacji i po procesie rafinacji ropy naftowej ð Komisja może zmienić ust. 1 w celu ustalenia średniej wielkości emisji ditlenku siarki dla wszystkich takich obiektów o nominalnej mocy cieplnej 50 MW lub wyższej. ï stosuje się, niezależnie od ust. 1, przepisy dotyczące paliwa o największej dopuszczalnej wartości emisji (paliwo dominujące), jeśli podczas działania obiektu energetycznego spalania ilość ciepła dostarczana w tym paliwie stanowi co najmniej 50 % całkowitej ilości ciepła dostarczanego przez wszystkie rodzaje paliw

ò nowy

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

è1 Sprostowanie Dz.U. L 319 z 23.11.2002, s. 30

Jeśli udział paliwa dominującego jest mniejszy niż 50 %, to dopuszczalną wartość emisji ustala się na podstawie proporcjonalnego udziału ilości ciepła dostarczanego w poszczególnych paliwach w stosunku do całkowitej ilości ciepła dostarczonego we wszystkich rodzajach paliw, w następujący sposób:

a) po pierwsze, przyjmując odpowiednią dopuszczalną wartość emisji dla każdego rodzaju paliwa i zanieczyszczeń, odpowiadającą nominalnej mocy cieplnej obiektu energetycznego spalania zgodnie z załącznikami III–VII;

b) po drugie, obliczając dopuszczalną wartość emisji dla paliwa dominującego (paliwo o największej dopuszczalnej emisji zgodnie z załącznikami III–VII, a w przypadku dwóch rodzajów paliw o takiej samej dopuszczalnej wartości emisji — paliwo dostarczające większą ilość ciepła); wartość tę oblicza się, mnożąc dopuszczalną wartość emisji określoną dla danego rodzaju paliwa w załącznikach III–VII przez współczynnik równy dwa, a następnie odejmując od otrzymanego wyniku dopuszczalną wartość emisji dla paliwa o najmniejszej dopuszczalnej emisji;

c) po trzecie, określając dopuszczalne wartości emisji ważone ze względu na rodzaj paliwa, które oblicza się, mnożąc wyliczoną dopuszczalną wartość emisji przez ilość ciepła dostarczanego w paliwie dominującym i mnożąc pozostałe dopuszczalne wartości emisji dla poszczególnych paliw przez ilość ciepła dostarczanego w każdym z nich, a następnie dzieląc otrzymany wynik mnożenia przez całkowitą ilość ciepła dostarczanego przez wszystkie paliwa;

d) po czwarte, sumując dopuszczalne wartości emisji ważone ze względu na rodzaj paliwa.

3. Alternatywnie w stosunku do ust. 2 można stosować następujące średnie dopuszczalne wartości emisji ditlenku siarki (niezależnie od wykorzystanego połączenia paliw):

a) w odniesieniu do obiektów, określonych w art. 4 ust. 1 i 3: 1000 mg/Nm3, uśrednione dla wszystkich takich obiektów w ramach rafinerii;

b) w odniesieniu do nowych obiektów określonych w art. 4 ust. 2: 600 mg/Nm3, uśrednione dla wszystkich obiektów w ramach rafinerii, z wyjątkiem turbin gazowych.

Właściwe władze zapewniają, że stosowanie tego przepisu nie prowadzi do wzrostu emisji z istniejących obiektów.

4. W przypadku obiektów z jednostkami spalania wielopaliwowego, obejmującymi wykorzystywanie dwóch lub więcej paliw, przy przyznawaniu pozwolenia określonego w art. 4 ust. 1 i 2, oraz w przypadku takich obiektów objętych art. 4 ust. 3 lub art. 10, stosuje się dopuszczalne wartości emisji ustalone w załącznikach II–VII odpowiadające wykorzystanemu paliwu.

Artykuł 11

W przypadku budowy obiektów energetycznego spalania, które mogą prawdopodobnie wywierać znaczące skutki dla środowiska naturalnego w innym Państwie Członkowskim, Państwa Członkowskie zapewniają, że ma miejsce udzielanie informacji oraz wszelkie odpowiednie konsultacje, zgodnie z art. 7 dyrektywy Rady 85/337/EWG z dnia 27 czerwca 1985 r. w sprawie oceny wpływu wywieranego przez niektóre przedsięwzięcia publiczne prywatne na środowisko[42].

Artykuł 13

Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, że operator powiadamia właściwe władze w rozsądnych terminach o wynikach prowadzonych pomiarów ciągłych, sprawdzaniu urządzeń pomiarowych, pojedynczych pomiarach i wszystkich innych pomiarach, przeprowadzonych w celu oceny zgodności z niniejszą dyrektywą.

Artykuł 15

1. Państwa Członkowskie, najpóźniej do dnia 31 grudnia 1990 r., powiadamiają Komisję o programach sporządzonych zgodnie z art. 3 ust. 1.

Najpóźniej w rok po zakończeniu różnych faz redukcji emisji z istniejących obiektów, Państwa Członkowskie przesyłają Komisji końcowe skrócone sprawozdanie w sprawie wyników realizacji programów.

Sprawozdanie przejściowe jest również wymagane w połowie każdej fazy.

2. Sprawozdania określone w ust. 1 zapewniają ogólny obraz:

a) wszystkich obiektów energetycznego spalania, objętych niniejszą dyrektywą;

b) emisji ditlenku siarki i tlenków azotu, wyrażonych w tonach na rok oraz jako stężenia tych substancji w gazach odlotowych;

c) środków już podjętych lub rozważanych, w celu zmniejszenia emisji, jak również zmian w doborze wykorzystywanego paliwa;

d) zmian w metodach działania już dokonanych lub rozważanych;

e) ostatecznych zamknięć obiektów energetycznego spalania już dokonanych lub przewidzianych do zamknięcia; oraz

f) gdzie stosowne, dopuszczalnych wartości emisji określonych w programach w odniesieniu do istniejących obiektów.

Przy określaniu rocznych emisji i stężeń zanieczyszczeń w gazach odlotowych Państwa Członkowskie uwzględniają art. 12, 13 i 14.

3. Państwa Członkowskie, stosujące art. 5 lub przepisy uwag w załączniku III, lub przypisy do części A załącznika VI, corocznie przedkładają Komisji sprawozdania w tym zakresie.

Artykuł 17

1. Dyrektywa 88/609/EWG traci moc z dniem 27 listopada 2002 r., bez uszczerbku dla ust. 2 lub zobowiązań Państw Członkowskich dotyczących terminów transpozycji i zastosowania tej dyrektywy, wymienionych w załączniku IX do niniejszej dyrektywy.

2. W przypadku nowych obiektów, objętych pozwoleniem è1przed dniem 27 listopada 2002 r., jak określono w art. 4 ust. 1 ⎜niniejszej dyrektywy, art. 4 ust. 1, art. 5 ust. 2, art. 6, 15 ust. 3, załączniki III, VI, VIII i pkt A.2 załącznika IX do dyrektywy 88/609/EWG, ostatnio zmienionej dyrektywą 94/66/WE, pozostają w mocy do dnia 1 stycznia 2008 r., po którym zostają uchylone.

3. Odniesienia do dyrektywy 88/609/EWG interpretowane są jako odniesienia do niniejszej dyrektywy i są rozumiane zgodnie z tabelą korelacji z załącznika X do niniejszej dyrektywy.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Rozdział IV

Ö Przepisy szczegółowe dotyczące spalarni odpadów i współspalarni odpadów Õ

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 1

Cele

Celem niniejszej dyrektywy jest zapobieżenie lub ograniczenie w możliwie największym praktycznym stopniu ujemnych skutków dla środowiska, w szczególności zanieczyszczania wskutek emisji do powietrza, gleby, wód powierzchniowych i gruntowych oraz wynikających stąd zagrożeń dla zdrowia ludzkiego spowodowanych przez spalanie i współspalanie odpadów.

Niniejszy cel powinien jest spełniany w drodze rygorystycznych warunków eksploatacji i wymagań technicznych, przez ustalenie dopuszczalnych wartości emisji dla spalarni oraz współspalarni we Wspólnocie, a także przez spełnienie wymagań dyrektywy 75/442/EWG.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 382

Zakres

1. Niniejszya rozdziałdyrektywa obejmuje √ stosuje się do Õ spalarnie √ odpadów Õ oraz współspalarnie √ odpadów, w których spalane lub współspalane są odpady stałe lub płynne Õ.

Artykuł 3

Definicje

Do celów niniejszegoj rozdziałudyrektywy √ spalarnie odpadów i współspalarnie odpadów obejmują Õ :

1. „odpady” oznaczają wszelkie odpady stałe lub płynne jak zdefiniowano w art. l lit. a) dyrektywy 75/442/EWG;

2. „odpady niebezpieczne” oznaczają wszelkie odpady stałe lub płynne jak zdefiniowano w art. l ust. 4 dyrektywy Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych.

Szczególne wymagania wobec odpadów niebezpiecznych nie mają zastosowania w niniejszej dyrektywie w odniesieniu do następujących odpadów niebezpiecznych:

a)palnych odpadów płynnych w tym olejów odpadowych zgodnie z ich definicją w art. 1 dyrektywy Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych pod warunkiem, że spełniają następujące kryteria:

(i)zawartość masy polichlorowanych węglowodorów aromatycznych, np. polichlorowanych bifenyli (PCB) lub pięciochlorowanego fenolu (PCP) do stężeń nie wyższych niż stężenia wymienione we właściwym prawodawstwie wspólnotowym;

(ii)odpady te nie są uważane za niebezpieczne ze względu na zawartość innych składników wymienionych w załączniku II do dyrektywy 91/689/EWG w ilościach lub w stężeniach, które są niezgodne z osiągnięciem celów wymienionych w art. 4 dyrektywy 75/442/EWG; oraz

(iii)wartość kaloryczna netto wynosi co najmniej 30 MJ na kilogram,

b)wszelkie palne odpady płynne, które nie mogą spowodować w gazach odlotowych wynikających bezpośrednio z ich spalania emisji innych niż emisje z oleju napędowego zgodnie z definicją w art. 1 ust. 1 dyrektywy 93/12/EWG lub wyższego stężenia emisji niż te wynikające ze spalania oleju napędowego zdefiniowanego w ten sposób;

3. „mieszane odpady komunalne” oznaczają odpady z gospodarstw domowych jak również odpady z działalności handlowo-usługowej, odpady przemysłowe i z instytucjonalne, które ze względu na charakterach rodzaj i skład są podobne do odpadów z gospodarstw domowych, ale z wyłączeniem frakcji wskazanych w załączniku do decyzji 94/3/WE w pozycji 20 01, które są zbierane oddzielnie u źródła i z wyłączeniem innych odpadów określonych w pozycji 20 02 tego załącznika;

4. „spalarnia” oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą jednostkę techniczną oraz wyposażenie przeznaczone do termicznego przetwarzania odpadów, z odzyskiem ciepła wytworzonego w wyniku spalania lub bez takiego odzysku. Obejmuje to spalanie przez utlenianie jak również inne procesy obróbki termicznej takie jak piroliza, gazyfikacja, proces plazmowy w stopniu, w jakim substancje powstające z przeróbki są następnie spalane.

Definicja ta obejmuje miejsce lokalizacji i całą spalarnię, w tym wszystkie linie spalania √ lub współspalania Õ odpadów, przyjmowanie odpadów, składowanie √ magazynowanie Õ odpadów, miejscowe √ znajdujące się na miejscu Õ urządzenia do obróbki wstępnej, systemy dostarczania odpadów, będących paliwaem i powietrza, kocioł, urządzania do oczyszczania gazów spalinowych √ odlotowych Õ , znajdujące się na miejscu urządzenia do obróbki √ przetwarzania Õ lub oczyszczania √ magazynowania Õ pozostałości i ścieków, komin, urządzenia i systemy kontrolowania operacji spalania √ lub współspalania Õ , rejestracji i monitorowania warunków spalania √ lub współspalania Õ .;

5. „współspalarnia” oznacza każdą stacjonarną lub ruchomą instalację, której głównym celem jest wytwarzanie energii lub produktów materialnych: która wykorzystuje odpady jako paliwo zwykłe lub dodatkowe; lub w której odpady są poddawane termicznej obróbce mającej na celu ich usunięcie.

Jeśli współspalanie odbywa się w taki sposób, że głównym celem instalacji √ obiektu Õ nie jest wytwarzanie energii lub produkcja produktów materialnych, a raczej termiczna obróbka odpadów, instalacja √ obiekt Õ uważanya jest za spalarnię √ odpadów Õ w rozumieniu pkt. 4.

Definicja ta obejmuje miejsce lokalizacji i całą instalację, w tym wszystkie linie do współspalania odpadów, składowanie i przechowywanie odpadów, znajdujące się na miejscu urządzenia do obróbki wstępnej, systemy dostarczania odpadów, paliwa i powietrza, kocioł, urządzania do oczyszczania gazów spalinowych, znajdujące się na miejscu urządzenia do obróbki lub składowania pozostałości i ścieków, komin, urządzenia i systemy kontrolowania operacji spalania, rejestracji i monitorowania warunków spalania;

6. „istniejąca spalarnia lub współspalarnia” oznacza spalarnię lub współspalarnię:

a) która jest eksploatowana i która ma pozwolenie zgodnie z istniejącym prawodawstwem wspólnotowym przed dniem 28 grudnia 2002 r., lub,

b) której zezwolono lub która została zarejestrowana do celów spalania lub współspalania i ma pozwolenie wydane przed dniem 28 grudnia 2002 r. zgodnie z istniejącym prawodawstwem wspólnotowym pod warunkiem, że instalację uruchomiono nie później niż dnia 28 grudnia 2003 r., lub

c) która według opinii właściwych władz jest przedmiotem pełnego wniosku o zezwolenie przed dniem 28 grudnia 2002 r. pod warunkiem, że instalacja została uruchomiona nie później niż dnia 28 grudnia 2004 r.;

7. „zdolność przerobowa” oznacza sumę zdolności spalania pieców, z których składa się spalarnia, podaną przez projektanta i potwierdzoną przez operatora, ze szczególnym uwzględnieniem wartości kalorycznej odpadów, wyrażonej jako ilość odpadów spalanych w ciągu godziny;

8. „emisja” oznacza bezpośrednie lub pośrednie uwolnienie do powietrza, wody lub gleby substancji, drgań, ciepła lub hałasu ze źródeł pojedynczych lub rozproszonych w instalacji;

9. „dopuszczalna wielkość emisji” oznacza masę, wyrażoną w formie niektórych szczegółowych parametrów, stężenie i/lub poziom emisji, który nie będzie przekroczony w jednym lub więcej okresów czasu;

10. „dioksyny i furany” oznaczają wszystkie polichlorowane dibenzo-p-dioksyny i dibenzofurany wymienione w załączniku I;

11. „operator” oznacza każdą osobę fizyczną lub prawną, która eksploatuje lub kontroluje instalację lub, jeśli tak jest przewidziane w ustawodawstwie krajowym, na którą została delegowana decyzyjna władza ekonomiczna nad technicznym funkcjonowaniem instalacji;

12. „pozwolenie” oznacza decyzję na piśmie (lub wiele takich decyzji) wydaną przez właściwe władze, przyznające zezwolenie na eksploatację instalacji z zastrzeżeniem niektórych warunków, które gwarantują, że instalacja jest zgodna z wszystkimi wymaganiami niniejszej dyrektywy. Pozwolenie może dotyczyć jednej lub więcej instalacji lub części instalacji w tym samym miejscu, prowadzonych przez tego samego operatora;

13. „pozostałość” oznacza każdy materiał płynny lub stały (włączając w to popiół denny i żużel, popiół lotny i pył kotłowy, stałe produkty reakcji z obróbki gazów, osad ściekowy z oczyszczania ścieków, zużyte katalizatory i zużyty węgiel aktywny) zdefiniowana jako odpady w art. l lit. a) 75/442/EWG, która jest wytwarzana w wyniku procesu spalania lub współspalania, oczyszczania gazu spalinowego lub ścieków lub innych procesów w spalarni lub współspalarni.

ê 2000/76/WE Art. 2 (dostosowany)

2. Jednakże z zakresu niniejszej dyrektywy wyłącza są następujące instalacje: √ Niniejszego rozdziału nie stosuje się do następujących obiektów: Õ

a) instalacje √ obiektów Õ przetwarzającyche jedynie następujące odpady:

√ (i) odpady wymienione w art. 3 ust. 21 lit. b), Õ

(i) odpady roślinne z rolnictwa i leśnictwa,

(ii) odpady roślinne z przemysłu przetwórstwa spożywczego, jeśli odzyskiwane jest wytworzone ciepło,

(iii) włóknistych odpadów roślinnych z procesu produkcji pierwotnej pulpy celulozowej i z produkcji papieru z pulpy, jeśli jest ona poddawana współspalaniu w miejscu produkcji i jeśli odzyskiwane jest wytworzone ciepło,

(iv) odpadów drewna z wyjątkiem odpadów drzewnych, które mogą zawierać związki chlorowcoorganiczne lub metale ciężkie jako wynik obróbki środkami do konserwacji drewna lub powlekania, w skład których wchodzą w szczególności odpady drzewne pochodzące z budownictwa i odpady z rozbiórki,

(v) odpadów korka,

(iivi) odpadyów radioaktywneych,

(iiivii) tusze zwierzęce zgodnie z przepisami rozporządzenia (WE) nr 1774/2002 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 3 października 2002 r. ustanawiającego przepisy sanitarne dotyczące produktów ubocznych pochodzenia zwierzęcego nieprzeznaczonych do spożycia przez ludzi dyrektywy 90/667/EWG [43] bez uszczerbku dla ich przyszłych zmian,

(ivviii) odpadyów wynikająceych z poszukiwań i eksploatacji zasobów ropy naftowej i gazu, pochodząceych z instalacji znajdujących się poza brzegiem √ przybrzeżnych Õ i spalaneych na pokładzie takiejgo zakładu √ instalacji Õ ;

b) eksperymentalnych √ obiektów Õ instalacji wykorzystywanych do badań, rozwoju i testowania w celu poprawy procesu spalania, w których przetwarzane jest mniej niż 50 ton odpadów rocznie.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 394

Wniosek i √ o Õ przyznanie pozwolenia

1. Bez uszczerbku dla przepisów art. 11 dyrektywy 75/442/EWG lub art. 3 dyrektywy 91/689/EWG, żadna spalarnia lub współspalarnia nie może działać bez pozwolenia na prowadzenie takiej działalności.

2. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE, Wwniosek o pozwolenie na działanie spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ do właściwych władz zawiera opis środków, które są przewidziane w celu zagwarantowania, że √ zgodności z następującymi wymogami Õ :

a) instalacja √ obiekt Õ jest zaprojektowanya, wyposażonya i będzie √ utrzymywany i Õ eksploatowanya w taki sposób, że uwzględniane są √ zapewniający spełnienie Õ wymogówi niniejszegoj rozdziałudyrektywy biorąc pod uwagę kategorie odpadów, które mają być spalaone √ lub współspalane Õ ;

b) ciepło wytworzone w trakcie procesu spalania i współspalania jest odzyskiwane w zakresie, w jakim jest to praktycznie możliwe, np. przez połączenie produkcjęi ciepła i energii, wytwarzanie pary technologicznej lub √ energii Õ ogrzewanie z sieci;

c) pozostałości zostaną √ będą Õ zminimalizowane zarówno pod względem ich ilości jak i szkodliwościć √ oraz Õ , w miarę potrzeb √ gdzie stosowne Õ , zostaną one poddawane recyklingowi;

d) usuwanie √ unieszkodliwianie Õ pozostałości, których powstaniu nie można zapobiec, których ilości nie można zmniejszyć ani też poddać recyklingowi, będzie przeprowadzane zgodnie z prawodawstwem krajowym i wspólnotowym.

3. Pozwolenie przyznawane jest wyłącznie, gdy wniosek wykazuje, że proponowane techniki pomiarów emisji do powietrza są zgodne z załącznikiem III, a w odniesieniu do wody, z załącznikiem III ust. 1 i 2.

Artykuł 40

√ Warunki pozwolenia Õ

14. Pozwolenie √ zawiera następujące informacje Õ na działanie spalarni lub współspalarni przyznane przez właściwe władze oprócz zgodności ze wszystkimi mającymi zastosowanie wymogami ustanowionymi w dyrektywach 91/271/EWG, 96/61/WE, 96/62/WE, 76/464/EWG, i 1999/31/WE:

a) wymienia bezpośrednio √ wykaz wszystkich Õ kategoriie odpadów, które mogą być przetwarzane,. Wykaz wykorzystuje √ wykorzystujący Õ przynajmniej kategorie odpadów ustalone w europejskim wykazie odpadów ustanowionym decyzją Komisji 2000/532/WEEuropejskim Katalogu Odpadów (EKO), oraz, gdzie stosowne, zawiera √ zawierający Õ on informacje na temat ilości odpadów √ każdej kategorii Õ ;

b) obejmuje całkowitą zdolność przepustową spalania lub współspalania instalacji √ obiektu Õ ;

ê 2000/76/WE Art. 8 ust. 6 (dostosowany)

6. Pozwolenie:

ca) ustala dopuszczalne wielkości emisji √ do powietrza i wody Õ dla substancji zanieczyszczających określonych w załączniku IV zgodnie z ust. 2 celem spełnienia wymogów określonych w ust. 3 lit. a);

db) ustala eksploatacyjne parametry kontroli ścieków co najmniej √ wymogi Õ w odniesieniu do pH, temperatury i przepływu √ zrzutów ścieków Õ; .

ê 2000/76/WE (dostosowany)

ec) określa procedury √ i częstotliwość Õ pobierania próbek i pomiarów, wykorzystywane w celu spełniania nałożonych zobowiązań dotyczących okresowych pomiarów każdego z zanieczyszczeń powietrza i wody √ które będą stosowane w celu spełnienia warunków ustalonych dla monitorowania emisji Õ ;.

ê 2000/76/WE Art. 13 (dostosowany)

f) 1. Właściwe władze ustanawiają w pozwoleniu maksymalny dozwolony okres wszelkich technicznie niemożliwych do uniknięcia przestojów, zakłóceń lub awarii urządzeń oczyszczających lub urządzeń pomiarowych, w trakcie których stężenia regulacją zrzutach do odprowadzanych √ emisje Õ do powietrza i oczyszczonych ścieków regulowanych substancji √ zrzuty ścieków Õ mogą przekroczyć przepisane dopuszczalne wielkości emisji.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

25. √ Oprócz wymogów określonych w ust. 1 Õ pPozwolenie przyznane przez właściwe władze spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów, Õ wykorzystującej odpady niebezpieczne √ zawiera następujące informacje Õ w uzupełnieniu do ust. 4:

a) wymienia √ wykaz Õ ilości różnych kategorii odpadów niebezpiecznych, które mogą być poddawane obróbce √ przetwarzane Õ ;.

b) określa minimalny i maksymalny przepływ masy tych odpadów niebezpiecznych, ich najniższą i najwyższą wartość kaloryczną oraz maksymalną zawartość zanieczyszczeń, np. PCB, PCP, chloru, fluoru, siarki, metali ciężkich √ i innych substancji zanieczyszczających Õ .

36. Bez uszczerbku dla postanowień Traktatu, Państwa członkowskie mogą wymieniać √ określić Õ kategorie odpadów, które mają być wspomniane √ zapisywanych Õ w pozwoleniu, które mogą być współspalane w zdefiniowanych √ określonych Õ kategoriach współspalarni √ odpadów Õ .

7. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE 4. Wwłaściwye władze √ organ Õ okresowo ponownie rozważają i, w miarę potrzeby, aktualizujeą warunki pozwolenia.

9. Jeśli spalarnia lub współspalarnia nie spełnia warunków pozwolenia, w szczególności w odniesieniu do dopuszczalnych wielkości emisji do powietrza i wody, właściwe władze podejmują działanie w celu osiągnięcia zgodności.

Artykuł 417

√ Kontrola emisji Õ Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza

ê 2000/76/WE Art. 6 ust. 5 (dostosowany)

15. Spalarnie oraz współspalarnie są projektowane, wyposażane, budowane i eksploatowane w taki sposób, aby zapobiec emisjom do powietrza powodującym znaczące zanieczyszczenie na poziomie gruntu; w szczególności Ggazy √ odlotowe Õ spalinowe √ ze spalarni odpadów i współspalarni odpadów Õ są uwalniane w sposób kontrolowany i zgodnie z odpowiednimi normami wspólnotowymi dotyczącymi jakości powietrza, przez wysokość komina, któregoa √ wysokość Õ jest obliczana w taki sposób, aby chronić zdrowie ludzkie i środowisko naturalne.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

21.√ Emisje do powietrza ze spalarni odpadów i współspalarni odpadów nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w załączniku VI część 3 i 4 lub określonych zgodnie z częścią 4 tego załącznika Õ Spalarnie są projektowane, wyposażane, budowane i eksploatowane w taki sposób, aby w gazach spalinowych nie przekroczono dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w załączniku V.

2. Współspalarnie są projektowane, wyposażane, budowane i eksploatowane w taki sposób, aby w gazach spalinowych nie przekroczono dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych zgodnie z lub ustalonych w załączniku II.

Jeśli we współspalarni √ odpadów Õ ponad 40 % powstającego, wydzielanego ciepła pochodzi z odpadów niebezpiecznych, √ lub jeśli w obiekcie współspalane są nieprzetworzone zmieszane odpady komunalne, Õ stosuje się dopuszczalne wielkości emisji ustalone w części 3 załącznikau VIV.

3. Wyniki pomiarów dokonanych w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji są normalizowane w odniesieniu do warunków określonych w art. 11.

4. W przypadku współspalania mieszanych odpadów komunalnych niepoddanych przetworzeniu, dopuszczalne wielkości emisji zostaną określone zgodnie z załącznikiem V; załącznik II nie ma zastosowania.

5. Bez uszczerbku dla postanowień Traktatu, Państwa Członkowskie mogą ustanowić dopuszczalne wielkości dla wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych lub innych zanieczyszczeń.

Artykuł 8

Zrzuty wodne z oczyszczania gazów spalinowych

1. Ścieki z oczyszczania gazów spalinowych zrzucane ze spalarni lub spalania łączonego podlegającą przedmiotem pozwolenia przyznawanego przez właściwe władze.

32. W największym możliwym stopniu należy ograniczyć zrzuty ścieków √ będących rezultatem oczyszczania gazów odlotowych Õ do środowiska wodnego, √ a stężenie substancji zanieczyszczających nie może przekraczać Õ co najmniej zgodnie z dopuszczalnychmi wielkościami emisji ustalonychmi w części 5 załącznikau VIIV.

3. Zgodnie ze szczególnym przepisem pozwolenia, ścieki z oczyszczania gazów spalinowych mogą być zrzucane do środowiska wodnego po oddzielnym przetworzeniu pod warunkiem, że:

a)spełnione są wymagania odpowiednich przepisów prawodawstwa wspólnotowego, krajowego i lokalnego, w formie dopuszczalnych wielkości emisji; oraz

b)stężenia masowe substancji określone w załączniku IV nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji, tam ustanowionych.

4. Dopuszczalne wielkości emisji stosuje się w punkcie, w którym ścieki z oczyszczania gazów spalinowych √ odlotowych Õ , zawierające substancje określone w załączniku IV, są zrzucane ze spalarni √ odpadów Õ lub ze współspalarni √ odpadów Õ .

W przypadku, gdy ścieki z oczyszczania gazów spalinowych są oczyszczane na miejscu, zbiorczo z innymi źródłami ścieków na miejscu, operator dokonuje pomiarów określonych w art. 11:

a)w strumieniu ścieków z procesów oczyszczania gazów odlotowych przed ich wprowadzeniem do zbiorczej oczyszczalni ścieków;

b)w strumieniu / strumieniach innych ścieków przed ich wprowadzeniem do zbiorczej oczyszczalni ścieków;

c)w punkcie końcowego zrzucenia ścieków, po oczyszczeniu, ze spalarni lub współspalarni.

Operator wykonuje właściwe obliczenia bilansu masy celem określenia poziomu emisji w końcowym odprowadzeniu ścieków, który można przypisać ściekom pochodzącym z oczyszczania gazów spalinowych w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w załączniku IV dla strumienia ścieków z procesu oczyszczania gazów spalinowych.

W żadnym przypadku nie można rozcieńczać ścieków celem osiągnięcia zgodności z wartościami dopuszczalnymi ustalonymi w załączniku IV.

5. Jeśli ścieki z oczyszczania gazów spalinowych √ odlotowych Õ zawierające substancje zanieczyszczające określone w załączniku IV są oczyszczane poza spalarnią √ odpadów Õ lub współspalarnią √ odpadów Õ , w instalacji przetwarzania √ oczyszczalni Õ przeznaczonej do oczyszczania tylko ścieków tego rodzaju, stosuje się dopuszczalne wielkości emisji z √ ustalone w Õ części 5 załącznika VIIV w punkcie, w którym ścieki opuszczają instalację przetwarzania √ oczyszczalnię Õ . √ W przypadku, gdy ścieki z oczyszczania gazów odlotowych są oczyszczane zbiorczo z innymi źródłami ścieków na miejscu bądź poza zakładem, Õ

Jeśli ta instalacja jest przeznaczona nie tylko do oczyszczania ścieków ze spalania, operator wykonuje właściwe obliczenia bilansu masy, √ przy wykorzystaniu wyników obliczeń określonych Õ jak to przewidziano w ust. 4 lit. a), b) i c) √ załączniku VI część 6 pkt 2 Õ celem ustalenia poziomu emisji w końcowym odprowadzeniu √ zrzucie Õ ścieków, który można przypisać ściekom pochodzącym z oczyszczania gazów spalinowych √ odlotowych Õ w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w załączniku IV dla strumienia ścieków z procesu oczyszczania gazów spalinowych.

W żadnym przypadku nie można rozcieńczać ścieków celem osiągnięcia zgodności z wartościami dopuszczalnymi √ wielkościami emisji Õ ustalonymi w części 5 załącznikau VIIV.

57. Miejsca spalarni √ odpadów Õ oraz współspalarni √ odpadów Õ , włączając w to towarzyszące miejsca składowania √ magazynowania Õ odpadów, są projektowane √ i eksploatowane Õ w taki sposób, aby zapobiec niedozwolonemu lub przypadkowego uwolnieniu substancji zanieczyszczających do gleby, wód powierzchniowych i gruntowych.

zgodnie z przepisami przewidzianymi we właściwym prawodawstwie wspólnotowym. Ponadto uwzględnia się √ Należy przewidzieć Õ pojemność składową √ magazynowania Õ dla zanieczyszczonego odcieku deszczówki z miejsca spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ lub zanieczyszczonej wody pochodzącej z rozlewów lub gaszenia pożaru. Zdolność składowa √ Pojemność magazynowania Õ powinna jest odpowiednia w celu zapewnienia √ możliwości Õ badania i oczyszczania takich wód przed jej √ ich Õ odprowadzeniem, w miarę potrzeby.

8. Bez uszczerbku dla postanowień Traktatu, Państwa Członkowskie mogą ustanowić dopuszczalne wielkości dla wielopierścieniowych węglowodorów aromatycznych lub innych zanieczyszczeń.

ê 2000/76/WE Art. 13 (dostosowany)

63. Bez uszczerbku dla przepisów art. 45 ust. 4 lit. c)6 ust. 3 lit. c), spalarnia √ odpadów Õ , lub współspalarnia √ odpadów Õ lub linia spalania √ poszczególne piece będące częścią spalarni odpadów lub współspalarni odpadów Õ nie mogąże w żadnych okolicznościach kontynuować spalaniae odpadów przez nieprzerwany okres przekraczający cztery godziny, w przypadku, gdy przekraczane są dopuszczalne wielkości emisji.; ponadto

Łłączny czas pracy w takich warunkach w okresie jednego roku nie może przekraczać 60 godzin.

60-godzinny okres √ Okres określony w akapicie drugim Õ stosuje się do tych linii całej instalacji √ pieców Õ , które są połączone z jednym urządzeniem do oczyszczania gazów odlotowych.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 4213

Nietypowe warunki eksploatacji √ Awaria Õ

2. W przypadku awarii, operator zmniejsza działalność lub jej zaprzestaje tak szybko, jak to jest praktycznie możliwe i do czasu, aż zostanie przywrócona normalna działalność √ eksploatacja Õ.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 4311

Wymagania dotyczące pomiarów √ Monitorowanie emisji Õ

1. Państwa członkowie √ dbają o to, aby monitorowanie emisji było prowadzone zgodnie z częścią 6 i 7 załącznika VI Õ zapewniają przestrzeganie ust. 2-12 i 17 w odniesieniu do powietrza oraz ust. 9 i 14-17 w odniesieniu do wody, albo przez specyfikację w warunkach pozwolenia lub ogólne wiążące reguły.

2. Zgodnie z załącznikiem III w spalarni oraz współspalarni przeprowadza się następujące pomiary zanieczyszczeń powietrza:

a)ciągłe pomiary następujących substancji: NOX pod warunkiem, że ustalono dopuszczalne wielkości emisji, CO, pył ogółem, TOC, HCl, HF, SO2;

b)ciągłe pomiary następujących parametrów działania procesu: temperaturę blisko ściany wewnętrznej lub innego, zaaprobowanego przez właściwe władze, reprezentatywnego punktu komory spalania, stężenie tlenu, ciśnienie, temperaturę i zawartość pary wodnej w gazie spalinowym;

c)co najmniej dwa pomiary metali ciężkich, dioksyn i furanów w ciągu roku; jednakże przez pierwsze dwanaście miesięcy eksploatacji należy wykonywać co najmniej jeden pomiar na trzy miesiące. Państwa Członkowskie mogą określić okresy pomiarów, jeśli ustalają dopuszczalne wielkości emisji dla aromatycznych węglowodorów wielopierścieniowych lub innych zanieczyszczeń.

3. Czas przebywania jak również minimalna temperatura i zawartość tlenu w gazach spalinowych podlegają właściwej weryfikacji, co najmniej jeden raz kiedy spalarnia lub współspalarnia jest oddawana do eksploatacji oraz w najbardziej niekorzystnych przewidywanych warunkach działalności.

4. Można pominąć ciągłe pomiary HF jeśli używane są etapy oczyszczania dla HCl, które zapewniają, że nie są przekraczane dopuszczalne wielkości emisji dla HCl. W tym przypadku emisje HF podlegają okresowym pomiarom ustanowionym w ust. 2 lit. c).

5. Ciągły pomiar zawartości pary wodnej nie jest wymagany jeśli, pobrany w próbce gaz spalinowy jest osuszany przed analizą emisji.

6. Właściwe władze mogą zezwolić w pozwoleniu na ustanowione w ust. 2 lit. c) okresowe pomiary HCl, HF i SO2, zamiast pomiarów ciągłych, w spalarniach lub współspalarniach, jeśli operator potrafi udowodnić, że emisje tych zanieczyszczeń w żadnych warunkach nie mogą być wyższe od określonych przepisami dopuszczalnych wielkości emisji.

7. Właściwe władze mogą zezwolić w pozwoleniu na zmniejszenie częstotliwości okresowych pomiarów dotyczących metali ciężkich z dwóch pomiarów rocznie na jeden pomiar co dwa lata oraz dotyczących dioksyn i furanów z dwóch pomiarów rocznie na jeden pomiar rocznie, pod warunkiem że emisje powstające ze spalania lub współspalania wynoszą poniżej 50% dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych odpowiednio zgodnie z załącznikiem II lub załącznikiem V, i jeśli istnieją kryteria dla wymagań, które należy spełnić, które zostały opracowane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17. Kryteria te są co najmniej oparte na przepisach akapitu drugiego, lit. a) i d).

Do dnia 1 stycznia 2005 r. można zezwolić na zmniejszenie częstotliwości pomiarów, jeśli takie kryteria nie są dostępne, pod warunkiem, że:

a)odpady spalane lub współspalane, składają się wyłącznie z niektórych segregowanych palnych frakcji odpadów nie będących odpadami niebezpiecznymi nie nadającymi się do recyklingu i reprezentującymi niektóre charakterystyki, i które są dalej określone w oparciu o ocenę określoną w lit. d);

b)dla tych odpadów dostępne są krajowe kryteria jakości, które zostały przedstawione Komisji;

c)spalanie lub współspalanie tych odpadów jest zgodne z odpowiednimi planami zarządzania odpadami określonymi w art. 7 dyrektywy 75/442/EWG;

d)operator może udowodnić właściwym władzom, że emisje są w każdych warunkach znacząco niższe od dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku II lub załączniku V dla metali ciężkich, dioksyn i furanów; ocena ta jest oparta na informacji w sprawie jakości danych odpadów oraz pomiarach emisji wymienionych zanieczyszczeń;

e)w pozwoleniu określono kryteria jakości i nowy okres dla pomiarów okresowych; oraz

f)wszystkie decyzje w sprawie częstotliwości pomiarów określonych w tym ustępie, uzupełnione o informacje w sprawie ilości i jakości danych odpadów, są corocznie przekazywane Komisji.

8. Wyniki pomiarów dokonanych w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji są normalizowane w następujących warunkach i dla zawartości tlenu według wzoru określonego w załączniku VI:

a)Temperatura 273 K, ciśnienie 101,3 kPa, zawartość tlenu 11%, suchy gaz, w gazie spalinowym ze spalarni;

b)Teperatura 273 K, ciśnienie 101,3 kPa, zawartość tlenu 3%, suchy gaz, w gazie spalinowym ze spalania olejów odpadowych zgodnych z definicją w dyrektywie 75/439/EWG;

c)kiedy odpady są spalane lub współspalane w powietrzu wzbogacanym tlenem, wyniki pomiarów mogą być normalizowane w zawartości tlenu przewidzianej przez właściwe władze, w sposób odzwierciedlający szczególne okoliczności w indywidualnym przypadku;

d)w przypadku współspalania wyniki pomiarów są standaryzowane przy całkowitej zawartości tlenu obliczonej w sposób określony w załączniku II.

Jeśli emisje zanieczyszczeń są zmniejszone przez oczyszczanie gazów spalinowych w spalarni lub współspalarni przetwarzającej odpady niebezpieczne, normalizacja w odniesieniu do zawartości tlenu, przewidziana w akapicie pierwszym jest wykonywana tylko wtedy, gdy zawartość tlenu mierzona w tym samym okresie jak dla danego zanieczyszczenia przekracza odpowiednią standardową zawartość tlenu.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 10

Kontrola i monitorowanie

1. Instaluje się urządzenia pomiarowe i stosuje techniki w celu monitorowania parametrów, warunków i stężeń masowych odpowiednie dla procesu spalania lub współspalania.

2. Wymagania pomiarowe są ustanawiane w pozwoleniu lub warunkach dołączonych do pozwolenia wydanego przez właściwe władze.23. Właściwa iInstalacja i funkcjonowanie zautomatyzowanego √ systemu pomiarów Õ wyposażenia monitorującego emisje do powietrza i wód podlega procesowi kontroli i corocznemu testowi nadzorczemu √ zgodnie załącznikiem VI część 6 pkt 1. Õ . Kalibrację należy wykonywać przy pomocy pomiarów równoległych z metodami wzorcowymi, co najmniej co trzy lata.

34. √ Właściwy organ określa Õ lLokalizacjęa punków pobierania próbek lub √ punktów Õ pomiarowych √ służących do celu monitorowania emisji Õ jest ustanawiana przez właściwe władze.

5. Okresowe pomiary emisji do powietrza i wód są wykonywane zgodnie z pkt. 1 i 2 załącznika III.

ê 2000/76/WE Art. 11 (dostosowany)

49. Wszystkie wyniki pomiarów √ monitorowania Õ są rejestrowane, przetwarzane i prezentowane we właściwy sposób √ umożliwiający Õ celem umożliwienia właściwemuym √ organowi Õ władzom sprawdzenie √ ich Õ zgodności z dozwolonymi warunkami eksploatacji i dopuszczalnymi wielkościami emisji √ zawartymi w pozwoleniu Õ ustanowionymi w niniejszej dyrektywie, zgodnie z procedurami ustanawianymi przez te władze.

10. Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza uznaje się za przestrzegane, jeśli:

a)żadna z średnich wartości dziennych nie przekracza którejkolwiek z dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w załączniku V lit. a) lub załączniku II;

97% średnich wielkości dobowych w okresie roku nie przekracza którejkolwiek z dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w załączniku V lit. e) tiret pierwsze;

b)żadna ze średnich wartości półgodzinnych nie przekracza którejkolwiek z dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w załączniku V lit. b), kolumna A lub, gdzie stosowne, 97% średnich wartości półgodzinnych w okresie roku nie przekracza jakichkolwiek dopuszczalnych wielkości granicznych emisji wymienionych w załączniku V lit. b), kolumna B;

c)żadna ze średnich wartości w okresie pobierania próbek określonych dla metali ciężkich, dioksyn i furanów nie przekracza dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w załączniku V lit. c) i d) lub załączniku II;

d)spełnione są przepisy załącznika V lit. e) tiret drugie, lub załącznika II.

11. Średnie wartości półgodzinne i średnie dziesięciominutowe są określane w czasie efektywnej eksploatacji (z wyłączeniem czasu rozruchu i wyłączania, kiedy nie są spalane żadne odpady) z wartości zmierzonych, po odjęciu wartości przedziału ufności określonego w pkt. 3 załącznika III.

W celu uzyskania ważnej średniej wartości dziennej nie można odrzucić więcej niż pięciu średnich wartości półgodzinnych z powodu awarii lub utrzymania ciągłego systemu pomiarów w jakimkolwiek dniu. Nie można odrzucić więcej niż dziesięciu średnich wartości dziennych z powodu awarii lub utrzymania ciągłego systemu pomiarowego.

12. Średnie wartości w okresie pobierania próbek oraz średnie wartości w przypadku pomiarów okresowych HF, HCl i SO2 są ustalane zgodnie z wymogami art. 10 ust. 2 i 4 oraz załącznika III.

513. √ Kiedy tylko odpowiednie techniki pomiarowe staną się dostępne we Wspólnocie, Õ Komisja, stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 17, podejmuje decyzję o dacie √ ustali datę Õ , od której przeprowadzane są √ będą Õ zgodnie z załącznikiem III pomiary ciągłe dopuszczalnych wielkości emisji do powietrza w odniesieniu do metali ciężkich, dioksyn i furanów, tak szybko jak we Wspólnocie będą dostępne odpowiednie techniki pomiarowe..

ò nowy

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

ê 2000/76/WE Art. 11 (dostosowany)

Artykuł 44

√ Zgodność z dopuszczalnymi wielkościami emisji Õ

10. √ Uznaje się, że Õ dDopuszczalne wielkości emisji do powietrza √ i wody Õ uznaje się za √ są Õ przestrzegane, jeśli √ spełnione sa warunki określone w załączniku VI część 8. Õ :

14. W punkcie zrzutu ścieków przeprowadzane są następujące pomiary:

a)ciągłe pomiary parametrów określonych w art. 8 ust. 6 lit. b);

b)wyrywkowe dzienne pomiary próbki całkowitych cząstek zawieszonych; Państwa Członkowskie mogą zamiast tego przewidywać pomiary reprezentatywnej próbki, proporcjonalnej do przepływu w okresie 24 godzin;

c)co najmniej miesięczne pomiary reprezentatywne próbki, proporcjonalne do przepływu substancji zanieczyszczających, określonych w art. 8 ust. 3 odnoszących się do pozycji 2-10 w załączniku IV, w zrzucie w okresie 24 godzin;

d)pomiary dioksyn i furanów co najmniej co sześć miesięcy; jednakże w ciągu pierwszych dwunastu miesięcy eksploatacji wykonuje się co najmniej jeden pomiar co trzy miesiące. Państwa Członkowskie mogą określić okresy pomiarów, jeśli ustalają dopuszczalne wielkości emisji dla aromatycznych węglowodorów wielopierścieniowych lub innych zanieczyszczeń.

15. Monitoring masy zanieczyszczeń w oczyszczanych ściekach jest przeprowadzany zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym i ustanowionym w pozwoleniu jak również częstotliwością pomiarów.

16. Uznaje się, że dopuszczalne wielkości emisji do wody są przestrzegane, jeśli:

a)dla stałych zawiesin ogółem (substancji zanieczyszczającej numer 1), 95% i 100% zmierzonych wartości nie przekracza odpowiednich dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w załączniku IV;

b)dla metali ciężkich (substancje zanieczyszczające numer 2-10) nie więcej niż jeden pomiar na rok przewyższa dopuszczalne wielkości emisji ustalone w załączniku IV; lub jeśli Państwo Członkowskie przewiduje więcej niż 20 próbek na rok, nie więcej niż 5% tych próbek przekracza dopuszczalne wielkości emisji ustalone w załączniku IV;

c)dla dioksyn i furanów (substancja zanieczyszczająca numer 11), dwa pomiary w ciągu roku nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w załączniku IV;

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 456

Warunki eksploatacji

1. Spalarnie √ odpadów Õ są eksploatowane tak, by zawartość węgla organicznego ogółem (CWO) w żużlu i popiołach dennych była niższa od 3 % lub ich strata w czasie zapłonu byłay niższa od 5 % suchej masy materiału. Gdzie konieczne, stosuje się odpowiednie techniki wstępnej obróbki odpadów.

2. Spalarnie √ odpadów i współspalarnie odpadów Õ są projektowane, wyposażane, budowane i eksploatowane w taki sposób, aby można było podnieść w kontrolowany i jednorodny sposób temperaturę gazu powstającego w trakcie √ spalania lub współspalania Õ procesu po ostatnim podaniu powietrza spalania, nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach, do temperatury √ co najmniej Õ 850 °C, mierzonej przez √ co najmniej Õ dwie sekundy blisko ściany wewnętrznej lub w innym, zaaprobowanym przez właściwe władze, reprezentatywnym miejscu komory spalania.

Jeśli są spalane √ lub współspalane są Õ odpady niebezpieczne o zawartości chlorowcowanych substancji organicznych wyrażonej jako chlor powyżej 1%, √ dla zachowania zgodności z akapitem pierwszym temperatura powinna wynosić co najmniej 1100°C Õ należy podnieść temperaturę do 1 100 °C, przez co najmniej dwie sekundy.

√ W spalarniach odpadów pomiarów temperatury określonej w akapicie pierwszym i drugim dokonuje się blisko ściany wewnętrznej komory spalania. Właściwy organ może zezwolić na dokonywanie pomiarów w innym reprezentatywnym punkcie komory spalania. Õ

3. Każda linia spalarni √ komora spalania spalarni odpadów Õ jest wyposażona, w co najmniej jeden palnik pomocniczy. Palnik ten powinien włączać się automatycznie, jeśli temperatura gazów spalinowych po ostatnim podaniu powietrza spalania spadnie poniżej √ temperatury określonej w ust. 2 Õ 850 °C lub 1 100 °C, w zależności od danego przypadku. Palnika używa się także w czasie rozruchu i wyłączania instalacji √ obiektu Õ w celu zapewnienia utrzymania √ tej Õ temperatury 850 °C lub 1 100 °C, w zależności od przypadku, przez cały czas wykonywania tych operacji i tak długo, jak niespalone odpady znajdują się w komorze spalania.

W trakcie rozruchu i wyłączania, kiedy temperatura spalin spada poniżej 850 °C lub 1100 °C, w zależności od przypadku, Nnie wolno podawać do palnika pomocniczego paliw, które mogą spowodować wyższe emisje niż powstające w wyniku spalania oleju napędowego zgodnego z definicją w art. 1 ust. 1 dyrektywy Rady 93/12/EWG z dnia 23 marca 1993 r. odnoszącej się do zawartości siarki w niektórych paliwach płynnych [44] 75/716/EWG, gazu płynnego lub gazu ziemnego.

2. Współspalarnie są projektowane, wyposażane, budowane i eksploatowane w taki sposób, aby można było podnieść w kontrolowany i jednorodny sposób temperaturę gazu powstającego w trakcie procesu po ostatnim podaniu powietrza spalania, nawet w najbardziej niesprzyjających warunkach, do temperatury 850 °C przez dwie sekundy. Jeśli są spalane odpady niebezpieczne o zawartości chlorowcowanych substancji organicznych wyrażonej jako chlor powyżej 1%, należy podnieść temperaturę do 1 100 °C.

43. Spalarnie √ odpadów Õ i współspalarnie √ odpadów Õ posiadają i wykorzystują automatyczny system zapobiegający podawaniu odpadów √ w następujących sytuacjach Õ :

a) podczas rozruchu, dopóki nie zostanie osiągnięta temperatura √ określona w ust. 2 Õ 850 °C lub 1 100 °C, w zależności od przypadku, lub temperatura określona zgodnie z art. 46 ust. 1ust. 4;

b) w każdym przypadku, gdy nie jest utrzymana temperatura √ określona w ust. 2 Õ 850 °C lub 1 100 °C, w zależności od przypadku, lub temperatura określona zgodnie z art. 46 ust. 1ust. 4;

c) za każdym razem, kiedy ciągłe pomiary wymagane w niniejszej dyrektywy pokazują, że dopuszczalna wielkość emisji została przekroczona z powodu zakłóceń lub awarii urządzeń oczyszczających √ gazy odlotowe Õ .

56. W możliwie najszerszym zakresie odzyskuje się wszelkie ciepło wytwarzane √ przez spalarnie odpadów lub współspalarnie odpadów Õ w procesie spalania lub współspalania.

67. Zakaźne odpady kliniczne powinny być umieszczane √ się Õ bezpośrednio w piecu, bez wcześniejszego mieszania z innymi kategoriami odpadów oraz bez wcześniejszej obróbki √ w sposób zapobiegający bezpośredniemu kontaktowi z odpadami Õ .

78. √ Państwa członkowskie dbają o to, aby Õ sSpalarnięą √ odpadów Õ i √ lub Õ współspalarnięą √ odpadów Õ zarządza √ eksploatowała i kontrolowała Õ osoba fizyczna, która jest właściwa do √ posiada odpowiednie kompetencje w zakresie Õ zarządzania instalacją √ obiektem Õ .

Artykuł 46

Zezwolenie na zmianę warunków eksploatacji

1.4. Właściwye władze √ organ Õ możegą zezwolić na warunki inne od warunków ustanowionych w art. 45 ust. 1, 2 i 3 i, w odniesieniu do temperatury, w ust. 4 tego artykułu3 oraz określone w pozwoleniu dla niektórych kategorii odpadów lub dla niektórych procesów termicznych, pod warunkiem, że spełnione są √ inne Õ wymogi niniejszegoj rozdziałudyrektywy. Państwa członkowskie mogą ustanowić zasady regulujące przyznawanie takich zezwoleń.

2. √ W przypadku spalarni odpadów Õ zZmiana warunków eksploatacji nie może spowodować powstawania większej ilości pozostałości lub pozostałości o wyższej zawartości zanieczyszczeń organicznych √ substancji zanieczyszczających Õ w porównaniu z pozostałościami, których można oczekiwać na warunkach określonych w art. 45 ust. 1, 2 i 3.

Właściwe władze mogą zezwolić na warunki inne od warunków ustanowionych w ust. 2 i, w odniesieniu do temperatury, w ust. 3 oraz określone w pozwoleniu dla niektórych kategorii odpadów lub dla niektórych procesów termicznych, pod warunkiem, że spełnione są wymogi niniejszej dyrektywy. Państwa Członkowskie mogą ustanowić zasady regulujące przyznawanie takich zezwoleń. Takie zezwolenie jest uwarunkowane co najmniej zgodnością z przepisami dotyczącymi dopuszczalnych wielkości emisji dla węgla organicznego ogółem i CO, wymienionymi w załączniku V.

3. √ Współspalarnie odpadów posiadające zezwolenie na zmianę warunków eksploatacji zgodnie z ust. 1 przestrzegają jako minimum dopuszczalnych wielkości emisji dla węgla organicznego ogółem i CO, ustalonych w części 3 załącznika VI. Õ

W przypadku spalania lub współspalania własnych odpadów na miejscu ich wytwarzania w istniejących Kkotłyach do spalania kory używaneych w przemyśle wyrobu pulpy i √ przemyśle Õ papierniczym, √ służące do spalana odpadów kory na miejscu ich powstawania, które były eksploatowane i posiadały pozwolenie przed dniem 28 grudnia 2002 r. i które posiadają zezwolenie na zmianę warunków eksploatacji zgodnie z ust. 1., przestrzegają Õ , takie zezwolenie jest uwarunkowane co najmniej √ jako minimum Õ zgodnością z przepisami dotyczącymi dopuszczalnych wielkości emisji dla węgla organicznego ogółem, ustalonych w części 3 załącznikau VIV.

√ Państwa członkowskie powiadamiają Komisję Õ oO wszystkich warunkach eksploatacji określonych √ , na które udzielono zezwolenia Õ na podstawie ust. 1, 2 i 3,niniejszego ustępu i o wynikach √ przeprowadzonych Õ weryfikacji Państwa Członkowskie przekazują Komisji jako część informacji przewidzianych √ przekazywanych Õ zgodnie z wymogami sprawozdawczości √ określonymi w art. 67 Õ .

Artykuł 475

Odbiór i dostarczanie odpadów

1. Operator spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ podejmuje wszystkie niezbędne środki ostrożności dotyczące dostarczania i odbioru odpadów w celu zapobieżenia √ uniknięcia Õ lub ograniczenia w najwyższym praktycznie możliwym stopniu negatywnych skutków dla środowiska naturalnego, w szczególności w odniesieniu do zanieczyszczeń powietrza, gleby, wód powierzchniowych i gruntowych, jak również √ innych negatywnych skutków dla środowiska naturalnego, Õ zapachów i hałasu oraz bezpośredniego zagrożeniau zdrowia ludzkiego. Środki te spełniają co najmniej wymogi wymienione w ust. 3 i 4.

2. Przed przyjęciem odpadów do spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ , operator ustala masę każdej kategorii odpadów, jeśli możliwe według EKOeuropejskiego wykazu odpadów ustanowionego decyzją Komisji 2000/532/WE.

3. Przed przyjęciem odpadów niebezpiecznych w spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ , operator posiada √ gromadzi Õ dostępne do informacjei na temat odpadów do celów sprawdzenia, między innymi, zgodności z warunkami pozwolenia określonymiego w art. 40 ust. 24 ust. 5.

Informacje te obejmują:

a) wszystkie informacje administracyjne w sprawie procesu wytwarzania zawarte w dokumentach określonych w ust. 4 lit. a);

b) fizyczny, oraz w najwyższym możliwym stopniu, chemiczny skład odpadów oraz wszelkie inne informacje konieczne do oceny √ tego, czy odpady nadają się Õ ich przydatności do zamierzonego procesu spalania;

c) charakterystykę zagrożenia powodowanego przez odpady, substancje, z którymi nie można ich mieszać, oraz środki ostrożności, które należy zachować podczas postępowania z odpadami.

4. Operator Pprzed przyjęciem odpadów niebezpiecznych do spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów operator Õ wykonuje co najmniej następujące czynności związane z odbiorem:

a) sprawdzenie dokumentów wymaganyche dyrektywą √ 20../…/WE Õ 91/689/EWG i, gdzie √ jest to Õ stosowne, wymaganych rozporządzeniem Rady (EWG) nr 259/93 z dnia 1 lutego 1993 r. w sprawie nadzoru i kontroli przesyłania odpadów w obrębie, do Wspólnoty Europejskiej oraz poza jej obszar[45] oraz przepisów dotyczących transportu substancji niebezpiecznych;

b) pobranie reprezentatywnych próbek, chyba że jest to niewłaściwe, np. w przypadku zakaźnych odpadów klinicznych, w zakresie w jakim jest √ to Õ możliwe przed rozładunkiem, w celu sprawdzenia √ , poprzez przeprowadzenie kontroli, Õ zgodności z informacjami przewidzianymi w ust. 3 w celu przeprowadzenia kontroli i umożliwienia właściwym √ organom Õ władzom określenia rodzaju odpadów poddawanych przetworzeniu.

Próbki √ , o których mowa w lit. b), Õ przechowywane są przez co najmniej jeden miesiąc po spaleniu √ lub współspaleniu przedmiotowych Õ odpadów.

5. Właściwye √ organ Õ władze możegą przyznać √ spalarniom odpadów lub współspalarniom odpadów będącym częścią instalacji objętej rozdziałem II i spalającym lub współspalającym jedynie odpady wytworzone w tej instalacji Õ zakładom przemysłowym oraz przedsiębiorstwom zajmującym się spalaniem lub współspalaniem tylko ich własnych odpadów w miejscu wytwarzania odpadów zwolnienia od zobowiązań ust. 2, 3 i 4 pod warunkiem, że spełnione są wymogi niniejszej dyrektywy.

Artykuł 489

Pozostałości

1. Minimalizuje się ilość i szkodliwość pozostałości pochodzących z działania spalarni lub współspalarni. Gdzie stosowne, pozostałości poddaje się recyklingowi bezpośrednio w instalacji √ obiekcie Õ lub poza nimą, zgodnie z właściwym prawodawstwem wspólnotowym.

2. Transport i przejściowe składowanie √ magazynowanie Õ suchych pozostałości w formie pyłu, takich jak pył kotłowy i suche pozostałości z oczyszczania gazów spalinowych, odbywają się w taki sposób, aby zapobiec rozpraszaniu √ tych pozostałości Õ do środowiska naturalnego, np. w zamkniętych pojemnikach.

3. Przed określeniem dróg unieszkodliwiania lub recyklingu pozostałości ze spalarni lub współspalarni przeprowadza się właściwe badania w celu ustalenia √ ich Õ charakterystyki fizycznej i chemicznej oraz możliwości √ spowodowania Õ zanieczyszczeńania różnych pozostałości spalania. Analiza √ Badania te Õ obejmująe całą frakcję rozpuszczalną i frakcję rozpuszczalną metali ciężkich.

ê 2000/76/WE Art. 4 (dostosowany)

Artykuł 49

√ Istotna zmiana Õ

8. W przypadku gdy operator √ Zmianę sposobu eksploatacji Õ spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni odpadów √ przetwarzających jedynie odpady Õ niebędące odpadami niebezpiecznymi √ w instalacji objętej rozdziałem II, Õ przewiduje zmianę eksploatacji, która obejmowałaby √ obejmuje Õ spalanie lub współspalanie odpadów niebezpiecznych, zmiana taka uważana jest √ się Õ za dalszą √ istotną Õ zmianę w rozumieniu art. 2 ust. 10 lit. b) dyrektywy 96/61/WE i stosuje się art. 12 ust. 2 tej dyrektywy.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 5012

√ Sprawozdawczość i informowanie społeczeństwa na temat spalarni odpadów i współspalarni odpadów Õ Dostęp do informacji i uczestnictwo społeczeństwa

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy Rady 90/313/EWG[46] i dyrektywy 96/61/WE, Wwnioski o nowe pozwolenia na spalarnie √ odpadów Õ oraz współspalarnie √ odpadów są udostępniane publicznie Õ zostają udostępnione w jednym lub w większej ilości miejsc dostępnych dla społeczeństwa √ w co najmniej jednym miejscu Õ , takich jak urzędy władz lokalnych, przez właściwy √ odpowiedni Õ okres czasu, celem umożliwienia √ ludności Õ zajęcia stanowiska w ich sprawie √ tych wniosków Õ przed podjęciem decyzji przez właściwye władze √ organ Õ . Decyzja ta, łącznie z co najmniej kopią pozwolenia, oraz jej wszelkie uaktualnienia są również podawane do wiadomości publicznej.

2. Dla √ W przypadku Õ spalarni √ odpadów Õ i współspalarni √ odpadów Õ o zdolności przerobowej √ nominalnej ∏ dwóch ton na godzinę lub większej √ sprawozdanie, o którym mowa w art. 67, zawiera informacje na temat Õ i bez względu na przepisy art. 15 ust. 2 dyrektywy 96/61/WE, operator ma przedstawiać właściwym władzom coroczne sprawozdanie w sprawie funkcjonowania i monitorowania √ obiektu ∏ instalacji √ oraz opis przebiegu procesu spalania lub współspalania i poziomu emisji do powietrza i wody w porównaniu z dopuszczalnymi wielkościami emisji. Informacje te są Õ , które jest podawaney do wiadomości publicznej. Sprawozdanie to zawiera, jako minimalny wymóg, opis z przebiegu procesu i emisji do powietrza i do wody w porównaniu z normami emisji w niniejszej dyrektywie.

3. Właściwe władze sporządzają wykaz spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ o zdolności przerobowej √ nominalnej Õ poniżej dwóch ton na godzinę i podają go do wiadomości publicznej.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 14

Klauzula przeglądowa

Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE, Komisja przedkłada sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie przed dniem 31 grudnia 2008 r., które jest oparte na doświadczeniach ze stosowania niniejszej dyrektywy, w szczególności dla nowych instalacji, oraz na postępie osiągniętym w zakresie technik ograniczania emisji i doświadczeniach w zakresie zarządzania odpadami. Ponadto sprawozdanie opiera się na rozwoju stanu technologii, doświadczeniach w zakresie eksploatacji instalacji i wymaganiach w dziedzinie ochrony środowiska naturalnego. Sprawozdanie to będzie zawierało szczególną sekcję w sprawie zastosowania załącznika II.1.1, w szczególności w sprawie ekonomicznej i technicznej wykonalności w odniesieniu do istniejących pieców cementowych, określonych w przypisie do załącznika II.1.1. dla przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji NO2 dla nowych pieców cementowych określonych w tym załączniku. Sprawozdaniu temu towarzyszą, gdzie stosowne, wnioski dotyczące zmiany odpowiednich przepisów niniejszej dyrektywy. Komisja, gdzie stosowne, proponuje zmiany do załącznika II.3 przed tym sprawozdaniem, jeśli do współspalarni innych niż omówione w załączniku II.1. i II.2 kierowane są duże strumienie odpadów.

Artykuł 15

Sprawozdawczość

Sprawozdania w sprawie wykonania niniejszej dyrektywy ustalane są zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 5 rozporządzenia (EWG) nr 91/692. Pierwsze sprawozdanie obejmuje co najmniej pierwszy pełny trzyletni okres po dniu 28 grudnia 2002 r. i jest zgodne z okresami, określonymi w art. 17 dyrektywy 94/67/WE i art. 16 ust. 3 dyrektywy 96/61/WE. W tym celu Komisja opracowuje właściwy kwestionariusz w odpowiednim terminie.

Artykuł 16

Dostosowanie dyrektywy w przyszłości

Komisja, zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17 ust. 2, zmienia art. 10, 11 i 13 oraz załączniki I i III w celu dostosowania ich do postępu technicznego lub nowych wyników badań dotyczących korzyści dla zdrowia wynikających ze zmniejszenia emisji.

ê 1999/13/WE (dostosowany)

Rozdział V

√ Przepisy szczegółowe dotyczące instalacji i czynności wykorzystujących rozpuszczalniki organiczne Õ

Artykuł 511

Cel i Zzakres

Celem niniejszej dyrektywy jest obniżanie lub zapobieganie bezpośrednim i pośrednim wpływom emisji lotnych związków organicznych do środowiska, głównie do powietrza, a także potencjalnemu ryzyku dla ludzkiego zdrowia, poprzez zapewnienie środków i procedur, które powinny zostać wdrożone dla czynności określonych w załączniku I, w takim stopniu, w jakim są one realizowane powyżej progów zużycia rozpuszczalników wymienionych w załączniku IIA.

√ Niniejszy rozdział stosuje się do czynności wymienionych w części 1 załącznika VII i, w stosownych przypadkach, do czynności osiągających wartości progowe zużycia określone w części 2 tego załącznika. Õ

Artykuł 522

Definicje

Do celów niniejszeegoj rozdziałudyrektywy √ stosuje się następujące definicje Õ :

1. "urządzenie" oznacza stacjonarną jednostkę techniczną, w której prowadzi się jedną lub więcej czynności, mieszczących się w zakresie określonym w art. 1 oraz wszelkie inne czynności bezpośrednio związane, które mają technicznie powiązania z czynnościami prowadzonymi na danym miejscu i które mogą mieć wpływ na emisje;

(1)2 „istniejącae urządzenie √ instalacja Õ” oznacza urządzenia √ instalację Õ w toku eksploatacji lub, zgodnie z legislacją istniejącą przed dniem wejścia w życie niniejszej dyrektywy, urządzenie, które jest zatwierdzone lub zarejestrowane, lub które, w uznaniu właściwych władz, jest przedmiotem pełnego wniosku o zatwierdzenie, pod warunkiem że urządzenie to zostało oddane do eksploatacji nie później niż rok po dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy; √ , która uzyskała pozwolenie przed dniem 1 kwietnia 2001 r. lub która złożyła kompletny wniosek o pozwolenie przed dniem 1 kwietnia 2001 r. pod warunkiem, że eksploatację instalacji rozpoczęto nie później niż 1 kwietnia 2002 r. Õ

3. "małe urządzenie" oznacza urządzenie, które mieści się w dolnym pasmie progowym pkt 1, 3, 4, 5, 8, 10, 13, 16 lub 17 załącznika IIA lub inne czynności wyszczególnione w załączniku IIA, o zużyciu rozpuszczalnika poniżej 10 ton rocznie;

4. „znaczna zmiana”

w odniesieniu do urządzenia objętego zakresem dyrektywy 96/61/WE określona jest według definicji zawartej w tej dyrektywie,

w odniesieniu do małych urządzeń oznacza zmianę mocy znamionowej prowadzącej do wzrostu emisji lotnych związków organicznych o więcej niż 25 %. Każda zmiana, która w opinii właściwych władz może mieć znaczne negatywne skutki dla ludzkiego zdrowia lub środowiska, jest również znaczną zmianą,

w odniesieniu do wszystkich innych urządzeń oznacza zmianę mocy znamionowej prowadzącej do wzrostu emisji lotnych związków organicznych o więcej niż 10 %. Każda zmiana, która w opinii właściwych władz może mieć znaczne negatywne skutki dla ludzkiego zdrowia lub środowiska, jest również znaczną zmianą,

5. "właściwe władze" oznaczają organ lub organy albo ciała, które na mocy przepisów prawa Państw Członkowskich są odpowiedzialne za realizację zobowiązań wynikających z niniejszej dyrektywy;

6. "podmioty gospodarcze" oznaczają każdą osobę fizyczną lub prawną, która eksploatuje lub kontroluje instalację lub, jeśli tak jest przewidziane w ustawodawstwie krajowym, na którą została delegowana decyzyjna władza ekonomiczna nad technicznym funkcjonowaniem urządzenia;

7. "zezwolenie" oznacza pisemną decyzję, na mocy której właściwe władze udzielają pozwolenia na eksploatację całości lub części urządzenia;

8. "rejestracja" oznacza procedurę, wyszczególnioną w akcie prawnym, obejmującą co najmniej zawiadomienie właściwej władzy przez podmiot gospodarczy o zamiarze eksploatowania urządzenia lub czynności objętej zakresem niniejszej dyrektywy;

9. "emisja" oznacza każde zrzut lotnych związków organicznych z urządzenia do środowiska;

11.(2) „gazy odlotowe” oznaczają końcowy zrzut gazów zawierających lotne związki organiczne lub inne substancje zanieczyszczające, z komina lub urządzeń obniżających √ służących redukcji Õ emisjie do powietrza;. Objętościowe natężenie przepływu wyraża się w m3/h w warunkach normalnych;

10.(3) „emisje ulotne” oznaczają wszelkie emisje lotnych związków organicznych do powietrza, gleby i wodyód, nieznajdujące się w gazach odlotowych, jak również, jeśli załącznik IIA nie stanowi inaczej, rozpuszczalników zawartych w jakichkolwiek produktach √ , chyba że część 2 załącznika VII stanowi inaczej Õ . Obejmują one niewychwycone emisje uwolnione do środowiska zewnętrznego przez okna, drzwi, otwory wentylacyjne i podobne otwory;

12.(4) „emisja całkowita” oznacza sumę emisji ulotnych i emisji zawartych w gazach odlotowych;

13. "dopuszczalna wielkość emisji" oznacza masę lotnych związków organicznych, wyrażoną w kategoriach niektórych specyficznych parametrów, stężeń, zawartości procentowej i/lub poziomu emisji, obliczoną dla warunków normalnych, N, która nie może być przekroczona w ciągu jednego lub większej liczby okresów czasu;

14. "substancje" oznaczają każdy pierwiastek chemiczny lub jego związki, występujące w stanie naturalnym lub wyprodukowane przez przemysł, w stanie stałym, ciekłym lub gazowym;

15.(5) "preparat" oznacza mieszaniny lub roztwory składające się z dwu lub większej liczby substancji; √ „mieszanina” oznacza mieszaninę zgodnie z definicją w art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1907/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie rejestracji, oceny, udzielania zezwoleń i stosowanych ograniczeń w zakresie chemikaliów (REACH)[47]; Õ

16. „związek organiczny” oznacza każdy związek zawierający co najmniej pierwiastek węgiel i jeden lub większą ilość pierwiastków wodoru, halogenów, tlenu, siarki, fosforu, krzemu lub azotu, z wyjątkiem tlenków węgla i węglanów lub dwuwęglanów nieorganicznych;

17. „lotny związek organiczny” (LZO) oznacza każdy związek organiczny, który w temperaturze 293,15 K ma ciśnienie pary 0,01 kPa lub więcej, lub mający korespondująca lotność w szczególnych warunkach użytkowania. Do celów niniejszej dyrektywy frakcja kreozotu o ciśnieniu pary przekraczającej tę wartość w temperaturze 293,15 K jest traktowana jako LZO;

18. „rozpuszczalnik organiczny” oznacza każdy LZO, który jest stosowany oddzielnie, bądź w połączeniu z innymi czynnikami i który nie podlega przemianie chemicznej, w celu rozpuszczania surowców, produktów lub materiałów odpadowych, lub który jest stosowany jako środek czyszczący w celu rozpuszczania zanieczyszczeń lub jako czynnik rozpuszczający, lub jako ośrodek rozpraszający, lub jako regulator lepkości, lub jako regulator napięcia powierzchniowego, lub jako plastyfikator, lub jako środek konserwujący;

19. „fluorowcowany rozpuszczalnik organiczny” oznacza rozpuszczalnik organiczny, który zawiera w cząsteczce co najmniej jeden atom bromu, chloru, fluoru lub jodu;

20. „powłoka” oznacza każdy preparat, łącznie ze wszystkimi rozpuszczalnikami organicznymi lub preparatami zawierającymi rozpuszczalniki organiczne niezbędnymi do jego właściwego zastosowania, który nakłada się na powierzchnię w celu nadania jej efektu dekoracyjnego, ochronnego lub innego efektu funkcjonalnego;

(6)21. „spoiwo” oznacza każdąy preparat √ mieszaninę Õ , łącznie ze wszystkimi rozpuszczalnikami organicznymi lub preparatami √ mieszaninami Õ zawierającymi rozpuszczalniki organiczne, potrzebnymi do jejgo właściwego zastosowania, którąy nakłada się w celu spojenia odrębnych części produktu;

(7)22. „farba drukarska” oznacza preparat √ mieszaninę Õ , łącznie ze wszystkimi rozpuszczalnikami organicznymi lub preparatami √ mieszaninami Õ zawierającymi rozpuszczalniki organiczne, niezbędnymi do jejgo właściwego zastosowania, którąy stosuje się w działalności drukarskiej do nadruku tekstu lub obrazów na powierzchni;

(8)23. „lakier” oznacza powłokę przeźroczystą;

(9)24. „zużycie” oznacza ogólny wkład rozpuszczalników organicznych do urządzenia √ instalacji Õ w roku kalendarzowym, lub w każdym innym okresie 12-miesięcznym, pomniejszony o wszelkie lotne związki organiczneLZO, które odzyskano w celu ich ponownego użycia √ wtórnego wykorzystania Õ ;

(10)25. „wkład” oznacza ilość rozpuszczalników organicznych oraz ich ilość w preparatach √ mieszaninach Õ wykorzystanych w toku wykonywania czynności, w tym rozpuszczalników zawróconych wewnątrz i na zewnątrz urządzenia, jak również tych, które liczy się każdorazowo, wówczas gdy są stosowane w celu wykonywania czynności;

(11)26. „wtórne wykorzystanie rozpuszczalników organicznych” oznacza wykorzystanie rozpuszczalników organicznych odzyskanych z urządzenia √ instalacji Õ do wszelkich celów technicznych lub komercyjnych √ handlowych Õ , łącznie z wykorzystaniem jako paliwoa, lecz z wyłączeniem końcowego usuwania √ unieszkodliwiania Õ takich odzyskanych rozpuszczalników organicznych jako odpadu;

27. „przepływ masy” oznacza ilość uwolnionych LZO, wyrażona w jednostce masy na godzinę;

28. „moc znamionowa” oznacza maksymalny wkład masy rozpuszczalników organicznych przypadający na urządzenie, uśredniony dla okresu jednej doby, gdy instalacja ta jest eksploatowana w normalnych warunkach eksploatacyjnych przy jej zaprojektowanej wydajności;

29. „eksploatacja normalna” oznacza wszystkie okresy eksploatowania urządzenia lub wykonywania danej działalności oprócz operacji rozruchu i wyłączenia instalacji oraz konserwacji wyposażenia;

30.(12) „warunki ograniczone” oznaczają warunki, w których urządzenie √ instalacja Õ jest eksploatowanae w taki sposób, że lotne związki organiczneLZO uwolnione z tej czynności są gromadzone i zrzucane w sposób kontrolowany, bądź poprzez komin, bądź poprzez wyposażenie obniżające √ urządzenia służące redukcji Õ emisjie, i dlatego nie są całkowicie ulotne;

31. „warunki normalne” oznaczają temperaturę 273,15 K i ciśnienie 101,3 kPa;

32. „średnia 24-godzinna” oznacza średnią arytmetyczną z wszystkich ważnych odczytów zdjętych podczas okresu 24 godzin eksploatacji normalnej;

(13)33. „operacje rozruchu i wyłączenia” oznaczają operacje √ z wyjątkiem Õ rRegularnie oscylujących faz danej działalności nie traktuje się jako rozruchów i wyłączeń podczas √ , za pomocą których Õ doprowadzania działalnośćci, element wyposażenia lub zbiornik √ są Õ dowprowadzaneony do √ stanu działania Õ lub wycofany z użytku √ wyprowadzane z niego Õ , albo √ doprowadzane Õ do lub ze stanu biegu jałowego √ lub wyprowadzane z niego Õ ;.

Artykuł 3

Zobowiązania mające zastosowanie do nowych urządzeń

Państwa Członkowskie podejmą środki niezbędne w celu zapewnienia:

1. zgodności wszystkich nowych urządzeń z art. 5, 8 i 9;

2. zarejestrowania lub poddania zatwierdzeniu wszystkich nowych urządzeń nieobjętych dyrektywą 96/61/WE przed ich oddaniem do eksploatacji.

Artykuł 4

Zobowiązania mające zastosowanie do urządzeń istniejących

Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE Państwa Członkowskie przyjmą środki niezbędne w celu zapewnienia, aby:

1. istniejące urządzenia były zgodne z art. 5, 8 i 9 nie później niż do dnia 31 października 2007 r.;

2. wszystkie istniejące urządzenia musiały zostać zarejestrowane najpóźniej do dnia 31 października 2007 r.;

3. te urządzenia, które mają być zatwierdzone lub zarejestrowane z zastosowaniem planu obniżania emisji podanego w załączniku IIB, powiadomiły o tym właściwe władze najpóźniej do dnia 31 października 2005 r.;

4. w przypadku gdy urządzenie:

- podlega znacznej zmianie, lub

- wchodzi w zakres zastosowania niniejszej dyrektywy po raz pierwszy, po znacznej zmianie,

ta część urządzenia, która podlega znacznej zmianie, będzie traktowana albo jak nowe urządzenie, albo jak urządzenie istniejące, pod warunkiem że emisja całkowita z całego urządzenia nie przekracza emisji, które następowałyby, gdyby część znacznie zmieniona była traktowana jak nowe urządzenie.

ê 1999/13/WE Art. 5 ust. 6 (dostosowany)

Artykuł 53

√ Zastępowanie substancji niebezpiecznych Õ

6. Substancje lub preparaty √ mieszaniny Õ , które, z przyczyny sklasyfikowania ich ze względu na zawartość lotnych związków organicznychLZO √ zostały sklasyfikowane Õ jako substancjei kancerogenneych, mutagenneych lub toksyczneych dla rozmnażania, na mocy dyrektywy 67/584/EWG[48] mają √ i którym zostało Õ przypisane, lub √ które Õ powinny przenosić ich oznaczenie √ posiadać oznaczenie Õ , ryzyka R45, R46, R60 lub, R61, zostaną zastąpione √ zastępuje się Õ innymi, mniej szkodliwymi substancjami lub preparatami √ mieszaninami Õ , tak dalece jak jest to możliwe i w możliwie najkrótszym czasie oraz przy uwzględnieniu zaleceń określonych w art. 7 ust. 1.

ê 1999/13/WE (dostosowany)

Artykuł 545

Wymagania √ Kontrola emisji Õ

1. Państwa członkowskie podejmują właściwe √ konieczne Õ środki √ w celu zapewnienia jednej z poniższych sytuacji: Õ , bądź poprzez specyfikację w warunkach zatwierdzenia, bądź poprzez zasady ogólnie obowiązujące, w celu zapewnienia zgodności z ust. 2–12.

2. Wszystkie instalacje będą zgodne z:

a) albo √ emisje lotnych związków organicznych z instalacji nie przekraczają Õ dopuszczalnychmi wartościami √ wielkości Õ emisji w gazach odlotowych i wartościami √ dopuszczalnych wielkości Õ emisji ulotnych, lub z całkowiteją dopuszczalneją wielkością emisji oraz √ spełnione są Õ z inneymi wymaganiami ustanowioneymi w załączniku VII część 2 i 3załączniku IIA;

lub

b) √ instalacje spełniają Õ wymaganiami planu obniżania emisji wyszczególnionymi √ określone Õ w załączniku VII część 5załączniku IIB √ pod warunkiem, że uzyskano obniżenie emisji równoważne z obniżeniem uzyskanym w wyniku zastosowania dopuszczalnych wielkości emisji, o których mowa w lit. a) Õ .

ê 1999/13/WE Załącznik IIB.1 (dostosowany)

√ Państwa członkowskie składają Komisji sprawozdanie z postępów w uzyskaniu równoważnego obniżenia emisji, o którym mowa w lit. b), zgodnie z art. 67 ust. 1. Õ

ê 1999/13/WE (dostosowany)

2.3.a) √ W drodze odstępstwa od ust. 1 lit. a) w przypadku, gdy operator Õ W przypadku emisji ulotnych Państwa Członkowskie zastosują do urządzeń wartości emisji ulotnych jako dopuszczalną wartość emisji. Jednakże w przypadkach, w których wykazano √ wykaże Õ zgodnie z wymogami właściwemuych władz √ organowi Õ , że dla indywidualnej instalacji wartość ta √ dopuszczalna wielkość emisji ulotnych Õ nie jest osiągalna technicznie i ekonomicznie, właściwye władze √ organ Õ możegą uczynić wyjątek dla takiego indywidualnego urządzenia √ zezwolić na przekroczenie tej dopuszczalnej wielkości emisji Õ , pod warunkiem, że nie spowoduje to znacznego ryzyka dla ludzkiego zdrowia √ ludzkiego Õ lub √ ani Õ środowiska. W przypadku każdego odstępstwa √ a Õ operator musi wykazać √ wykazał Õ zgodnie z wymogami właściwemuych władz √ organowi Õ , że stosuje najlepszą osiągalną technikę √ najlepsze dostępne techniki Õ ;

3. √ W drodze odstępstwa od ust. 1, w odniesieniu do czynności powlekania objętych pozycją 8 tabeli w części 2 załącznika VII, których nie można prowadzić w warunkach ograniczonych, właściwy organ może zezwolić na niespełnienie przez emisje z instalacji warunków określonych w tym ustępie, jeżeli operator wykaże właściwemu organowi, że taka zgodność nie jest osiągalna technicznie i ekonomicznie oraz że stosowane są najlepsze dostępne techniki. Õ

3. b) czynności, które nie mogą być prowadzone w warunkach ograniczonych, mogą zostać wyłączone spod środków przewidzianych w załączniku IIA wówczas, gdy możliwość ta jest wyraźnie wymieniona w tym załączniku. Należy wówczas zastosować plan obniżania emisji podany w załączniku IIB, chyba że wykazano zgodnie z wymogami właściwych władz, że opcja ta nie jest osiągalna technicznie i ekonomicznie. W takim przypadku operator musi wykazać zgodnie z wymogami właściwych władz, że stosuje najlepszą osiągalną technikę.

4. Państwa Członkowskie złożą √ składają Õ Komisji sprawozdanie w sprawie odstępstw dotyczących √ , o których mowa w Õ ust. 2 i 3lit. a) i b), zgodnie z art. 67 ust. 211.

4. W przypadku urządzeń niekorzystających z planu obniżania emisji wszelkie wyposażenie obniżające zainstalowane po dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy będzie spełniało wszystkie wymagania załącznika IIA.

5. Zrzut √ Emisje Õ lotnych związków organicznychLZO określony w ust. 6 i 8 √ , którym zostały przypisane lub które powinny posiadać oznaczenie ryzyka R40, R45, R46, R49, R60, R61 lub R68 Õ będzie √ są Õ kontrolowaney jako emisje z urządzeń w warunkach ograniczonych w celu ochrony zdrowia publicznego i środowiska naturalnego w stopniu najwyżej √ w zakresie, w jakim jest to możliwe Õ technicznie i ekonomicznie osiągalnym.

6.5. Urządzenia √ Instalacje Õ , w których prowadzi się dwiea lub więcej rodzajów czynności, z których każda przekracza wartości progowe podane w części 2 załącznika VIIzałączniku IIA:

a) w odniesieniu do substancji wyszczególnionych w ust. 56, 7 i 8 będą spełniać √ spełniają Õ wymagania zawarte w tym ustępietych ustępach indywidualnie, dla każdego rodzaju czynności;

b) w odniesieniu do innych substancji będą:

(i) albo spełniać √ spełniają Õ wymagania ust. 12 indywidualnie, dla każdego rodzaju działalności, albo

(ii) będą miały √ powodują Õ emisje całkowite √ lotnych związków organicznych Õ nieprzekraczające emisjie, które następowałyby √ miałyby miejsce Õ wówczas, gdyby została zastosowana √ stosowany był Õ pktlit. (i).

7. W przypadku zrzutów LZO określonych w ust. 6, gdzie masowe natężenie przepływu sumy związków powodujących oznakowanie, o którym mowa w tym ustępie, jest większe lub równe 10 g/h, musi być spełniona dopuszczalna wartość emisji 2 mg/Nm3. Dopuszczalna wartość emisji dotyczy sumy mas poszczególnych związków.

8. W przypadku zrzutów fluorowcowanych LZO, którym przypisano oznaczenie ryzyka R40, gdzie masowe natężenie przepływu sumy związków powodujących oznakowanie R40 jest większy lub równy 100 g/h, musi być spełniona dopuszczalna wartość emisji 20 mg/Nm3. Dopuszczalna wartość emisji dotyczy sumy mas poszczególnych związków.

9. Zrzuty tych LZO, którym po wejściu w życie niniejszej dyrektywy przypisano lub które przenoszą oznaczenie ryzyka wymienione w ust. 6 i 8, spełnią w najkrótszym możliwym czasie dopuszczalne wartość emisji wymienione odpowiednio w ust. 7 i 8.

7.10. W celu zminimalizowania emisji √ lotnych związków organicznych Õ podczas √ operacji Õ rozruchu i wyłączenia zostaną podjęte √ podejmuje się Õ wszystkie odpowiednie środki ostrożności.

11. Istniejące urządzenia, które eksploatują istniejące wyposażenie obniżające emisje i spełniają następujące dopuszczalne wartości emisji:

- 50 mg C/Nm3 w przypadku spalania,

- 150 mg C/Nm3 w przypadku wszelkiego innego wyposażenia obniżającego,

będą wyłączone spod dopuszczalnej wartości emisji gazów odlotowych podanych w tabeli załącznika IIA przez okres 12 lat po terminie określonym w art. 15, pod warunkiem że emisja całkowita z całego tego urządzenia nie przekracza emisji, które następowałyby wówczas, gdy spełnione byłyby wszystkie wymagania zawarte w tej tabeli.

12. Ani plan obniżania emisji, ani zastosowanie ust. 11, ani też art. 6 nie zwalniają urządzeń rzutujących substancje wyszczególnione w ust. 6–8 od spełnienia wymagań tych ustępów.

13. W przypadkach gdy prowadzi się ocenę ryzyka, zgodnie z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 793/93[49] i rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1488/94[50], lub dyrektywą Rady 67/548/EWG oraz dyrektywą Komisji 93/67/EWG[51], wszelkich substancji powodujących oznakowanie R40, R60 lub R61, które są kontrolowane na mocy niniejszej dyrektywy, Komisja odpowiednio rozważy wnioski z oceny ryzyka i podejmie niezbędne środki.

ê 1999/13/WE

Artykuł 6

Plany krajowe

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE Państwa Członkowskie mogą określić i wykonać krajowe plany obniżania emisji z czynności i urządzeń przemysłowych objętych art. 1, z wyłączeniem rodzajów działalności 4 i 11 z załącznika IIA. Żadne inne czynności nie mogą zostać wyłączone spod zakresu stosowania niniejszej dyrektywy poprzez plan krajowy. Plany te skutkują obniżeniem rocznych emisji LZO z istniejących urządzeń objętych niniejszą dyrektywą o co najmniej takie same ilości i w takich samych ramach czasowych, jakie osiągnięto by w okresie ważności planu krajowego poprzez zastosowanie wielkości emisji na mocy art. 5 ust. 2 i 3 oraz załącznika II. Plan krajowy, jeśli niezbędne uaktualniony, będzie przedstawiany Komisji co trzy lata.

Państwo Członkowskie, które określa i wykonuje plany krajowe, może wyłączyć istniejące urządzenia spod wdrożenia dopuszczalnych wartości emisji ustanowionych w art. 5 ust. 1 i 3 oraz załączniku II. Plan krajowy w żadnych okolicznościach nie wyłącza istniejącego urządzenia spod przepisów ustanowionych w dyrektywie 96/61/WE.

2. Plan krajowy zawiera wykaz środków podjętych lub środków, które zostaną podjęte, na rzecz zapewnienia osiągnięcia celu określonego w ust. 1, w tym szczegóły proponowanych mechanizmów monitorowania planu. Będzie on również zawierał wiążące tymczasowe cele obniżania emisji, w stosunku do których można zmierzyć postęp ku temu celowi. Będzie on zgodny z istniejącą stosowną legislacją wspólnotową, w tym ze stosownymi przepisami niniejszej dyrektywy oraz będzie zawierał:

- określenie rodzaju czynności lub rodzajów czynności, do których stosuje się plan,

- obniżenie emisji, które należy osiągnąć w wyniku tych czynności, korespondujące z tym, jakie zostałoby osiągnięte poprzez zastosowanie dopuszczalnych wielkości emisji wyszczególnionych w ust. 1,

- liczbę urządzeń objętych planem oraz ich emisję całkowitą, a także emisję całkowitą z każdej z tych czynności.

Plan będzie zawierał także pełny opis całego zakresu instrumentów, za pomocą których zostaną osiągnięte jego wymagania, dowód że te instrumenty będą wdrożone oraz szczegółowe dane o sposobach wykazania zgodności z planem.

3. Państwa Członkowskie przedstawią plan Komisji. Planowi musi towarzyszyć dokumentacja wspierająca, wystarczająca do zweryfikowania, że zostanie osiągnięty cel ust. 1, w tym wszelka dokumentacja, której Komisja może specjalnie zażądać. Istniejące urządzenia, które podlegają znacznym zmianom, pozostają w zakresie planu krajowego, pod warunkiem że stanowiły część tego planu przed poddaniem ich takiej znacznej zmianie.

4. Państwa Członkowskie wyznaczą krajowe władze, w celu gromadzenia i ocena informacji wymaganej w ust. 3 oraz wykonania planu krajowego.

a) 5. Najpóźniej rok po wejściu w życie niniejszej dyrektywy Komisja poinformuje komitet określony w art. 13 o kryteriach oceny planów krajowych.

b) Jeśli Komisja, rozpatrując plan, lub plan przedstawiony ponownie, albo rozważając raporty w sprawie postępów przedstawione przez Państw Członkowskie na mocy art. 11, nie jest przekonana, że cele planu zostaną osiągnięte w założonym okresie, poinformuje ona Państwo Członkowskie oraz komitet określony w art. 13 o swojej opinii, a także poda powody wydania takiej opinii. Komisja uczyni to w ciągu sześciu miesięcy od otrzymania planu lub raportu. Następnie, w ciągu trzech miesięcy, Państwo Członkowskie powiadomi Komisję i poinformuje komitet o środkach korekcyjnych, które podejmie w celu zapewnienia osiągnięcia powyższych celów.

6. Jeżeli Komisja, w ciągu sześciu miesięcy od zawiadomienia o środkach korekcyjnych, zdecyduje, że środki te nie są wystarczające do zapewnienia osiągnięcia celu planu w założonym okresie, Państwo Członkowskie będzie zobowiązane wypełnić wymagania art. 5 ust. 2 i 3 oraz załącznika II w okresie wyszczególnionym w niniejszej dyrektywie w przypadku istniejących urządzeń. O swojej decyzji Komisja poinformuje komitet określony w art. 13.

ê 1999/13/WE (dostosowany)

Artykuł 558

Monitorowanie √ emisji Õ

1. Państwa Członkowskie wprowadzą obowiązek dostarczania właściwym władzom przez operatorów urządzeń objętych niniejszą dyrektywą, raz w roku lub na żądanie, danych, które umożliwią właściwym władzom zweryfikowanie zgodności z niniejszą dyrektywą.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, że przewody, do których jest podłączone wyposażenie obniżające emisje i które w końcowym punkcie zrzutu emitują więcej niż przeciętnie 10 kg/godz. całkowitego węgla organicznego, będą monitorowane w sposób ciągły na ich zgodność.

3. W pozostałych przypadkach Państwa Członkowskie zapewnią prowadzenie pomiarów ciągłych lub okresowych. W przypadku pomiarów okresowych będą zdejmowane co najmniej trzy odczyty podczas każdej czynności pomiarowej.

4. Pomiary nie są wymagane w przypadku, gdy wyposażenie obniżające typu „końca rury” nie musi spełniać wymogów niniejszej dyrektywy.

5. Komisja zorganizuje wymianę informacji dotyczącej wykorzystywania planów zarządzania rozpuszczalnikami w Państwach Członkowskich w oparciu o dane z wykonywania niniejszej dyrektywy w trzy lata po terminie określonym w art. 15.

√ Państwa członkowie dbają o to, aby pomiary emisji były przeprowadzane zgodnie z częścią 6 załącznika VII, przez zamieszczenie specyfikacji w warunkach pozwolenia albo przez stosowanie ogólnie obowiązujących zasad. Õ

ê 1999/13/WE (dostosowany)

Artykuł 569

Zgodność z dopuszczalnymi wartościami √ wielkościami Õ emisji

√ Uznaje się, że dopuszczalne wielkości emisji do powietrza i wody są przestrzegane, jeśli spełnione są warunki określone w części 8 załącznika VII. Õ

Artykuł 57

√ Sprawozdawczość w odniesieniu do przestrzegania przepisów Õ

1. Należy wykazać zgodnie z wymogami właściwych władz, zgodność z:

√ Sprawozdanie w sprawie przestrzegania przepisów, o którym mowa w art. 8 akapit pierwszy, wykazuje spełnienie jednego z poniższych: Õ

a) dopuszczalnychmi wartościami √ wielkości Õ emisji w gazach odlotowych, wartościami √ dopuszczalnych wielkości Õ emisji ulotnych i dopuszczalnychmi wartościami √ wielkości Õ emisji całkowitej;,

b) wymagańniami planu obniżeania emisji według √ określonego w Õ części 5 załącznika VII;załącznika VII,

c) przepisami art. 5 ust. 3. √ odstępstw przyznanych zgodnie z art. 54 ust. 2 i 3. Õ

Załącznik III zawiera zalecenia w zakresie √ Sprawozdanie w sprawie zgodności może zawierać Õ planów zarządzania rozpuszczalnikami, √ przygotowany zgodnie z częścią 7 załącznika VII Õ służące do wykazania zgodności z tymi parametrami.

W przypadkach technicznie uzasadnionych można dodawać pewne objętości gazu do gazów odlotowych do celów chłodzenia lub rozcieńczania, lecz nie uwzględnia się ich przy oznaczaniu stężeń masy substancji zanieczyszczającej w gazach odlotowych.

3. W przypadku pomiarów ciągłych dopuszczalne wartości emisji będą traktowane jako zgodne, jeżeli:

a) żadna ze średnich 24-godzinnych przy normalnej eksploatacji nie przekracza dopuszczalnych wartości emisji;

b) żadna ze średnich jednogodzinnych nie przekracza dopuszczalnych wartości emisji o więcej niż współczynnik1,5.

4. W przypadku pomiarów okresowych dopuszczalne wartości emisji są traktowane jako zgodne, jeżeli w jednej czynności monitorowania:

a) średnia ze wszystkich odczytów nie przekracza dopuszczalnych wartości emisji; oraz

b) żadna ze średnich jednogodzinnych nie przekracza dopuszczalnej wartości emisji o więcej niż współczynnik 1,5.

5. Zgodność z przepisami art. 5 ust. 7 i 8 jest weryfikowana na podstawie sumy stężeń masy indywidualnego lotnego związku organicznego. W pozostałych przypadkach zgodność jest weryfikowana na podstawie całkowitej masy wyemitowanego węgla organicznego, chyba że ustalono inaczej w załączniku IIA.

ê 1999/13/WE Art. 2 ust. 4 (dostosowany)

Artykuł 58

√ Istotne zmiany w istniejących instalacjach Õ

√ 1. Zmianę maksymalnego wkładu masy rozpuszczalników organicznych w istniejącej instalacji, uśrednionego dla okresu jednej doby, gdy instalacja ta jest eksploatowana zgodnie z jej zaprojektowaną wydajnością w warunkach innych niż operacje rozruchu i wyłączenia oraz konserwacji wyposażenia, uważa się za istotną, jeżeli prowadzi ona do zwiększenia emisji lotnych związków organicznych o ponad: Õ

- √ 25 % w przypadku instalacji, w których wykonywane są czynności mieszczące się w dolnym paśmie progowym pozycji 1, 3, 4, 5, 8, 10, 13, 16 lub 17 części 2 załącznika VII lub, w przypadku innych czynności wyszczególnionych w części 2 załącznika VII, o zużyciu rozpuszczalnika poniżej 10 ton rocznie; Õ

- √ 10 % w przypadku wszystkich innych instalacji. Õ

ê 1999/13/WE Art. 4 ust. 4 (dostosowany)

2.4. Ww przypadku gdy urządzenie √ istniejąca instalacja Õ - podlega znacznej √ istotnej Õ zmianie, lub - wchodzi w zakres zastosowania niniejszej dyrektywy po raz pierwszy, po znacznej √ istotnej Õ zmianie, ta część urządzenia √ instalacji Õ , która podlega znacznej √ istotnej Õ zmianie, będzie √ jest Õ traktowana albo jak nowae urządzenie √ instalacja Õ , albo jak urządzenie istniejącae √ instalacja Õ , pod warunkiem, że emisja całkowita z całejgo urządzenia √ instalacji Õ nie przekracza emisji, które następowałyby √ miałyby miejsce Õ , gdyby część znacznie √ istotnie Õ zmieniona była traktowana jak nowae urządzenie √ instalacja Õ .

ê 1999/13/WE Art. 9 ust. 2 (dostosowany)

3.2. Po zakończeniu √ W przypadku istotnej Õ znacznej zmiany √ właściwy organ sprawdza Õ zgodność zostanie zweryfikowana √ instalacji z wymaganiami niniejszej dyrektywy Õ .

ê 1999/13/WE (dostosowany)

Artykuł 59

Środki zastępcze √ Wymiana informacji na temat zastępowania rozpuszczalników organicznych Õ

1. Komisja zapewni √ organizuje Õ wymianę informacji między √ z Õ państwami członkowskimi √ , zainteresowanymi gałęziami przemysłu oraz organizacjami pozarządowymi działającymi na rzecz ochrony środowiska Õ oraz prowadzenie czynności dotyczących √ wymianę informacji na temat Õ wykorzystywania substancji √ rozpuszczalników Õ organicznych i ich potencjalnych środków zastępczych √ oraz technik mających najmniejszy potencjalny wpływ na powietrze, wodę, glebę, ekosystemy i zdrowie ludzkie Õ . Rozważy ona kwestie:

√ Wymiana informacji dotyczy wszystkich następujących kwestii: Õ

a) przydatności do użytku;,

b) potencjalnych skutków dla ludzkiego zdrowia √ ludzkiego Õ oraz w szczególności narażenia w miejscuach pracy;,

c) potencjalnych skutków w środowisku naturalnym;, oraz

d) konsekwencji gospodarczych, w szczególności kosztów i korzyści dostępnych opcji;,

w celu dostarczenia zaleceń dotyczących wykorzystywania substancji i technik mających najmniejszy potencjalny wpływ na powietrze, wody, gleby, ekosystemy i ludzkie zdrowie.

W ślad za wymianą informacji Komisja opublikuje zalecenia dotyczące każdej czynności.

2. Państwa Członkowskie zapewnią, aby zalecenia określone w ust. 1 były uwzględniane w trakcie zatwierdzania i definiowania reguł ogólnie wiążących.

Artykuł 10

Brak zgodności

Państwa Członkowskie podejmą właściwe środki w celu zapewnienia, aby, w przypadku stwierdzenia naruszenia wymagań niniejszej dyrektywy:

a) podmiot gospodarczy informował właściwe władze i podejmował środki w celu zapewnienia przywrócenia zgodności w możliwie najkrótszym czasie;

b) w przypadkach braku zgodności powodującego bezpośrednie zagrożenie dla ludzkiego zdrowia oraz tak długo, jak zgodność nie jest przywrócona na warunkach określonych w lit. a), realizowanie danej czynności jest zawieszone.

Artykuł 11

Systemy informacyjne i sprawozdawczość

1. Państwa Członkowskie w trzyletnich okresach przesyłają do Komisji informację w formie sprawozdania o wykonywaniu niniejszej dyrektywy. Sprawozdanie to będzie opracowane na podstawie kwestionariusza lub konspektu zaprojektowanego przez Komisję zgodnie z procedura ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG[52]. Kwestionariusz lub konspekt zostanie przesłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed początkiem okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie zostanie przekazane Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu, którego dotyczy. Państwa Członkowskie opublikują przygotowane sprawozdania w tym samym czasie, w którym przekażą je Komisji, z zastrzeżeniem ograniczeń ustanowionych w art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 90/313/EWG[53]. Pierwsze sprawozdanie będzie obejmowało okres pierwszych trzech lat następujących po terminie określonym w art. 15.

2. Informacja przedstawiona na mocy ust. 1 obejmuje w szczególności dane wystarczająco reprezentatywne w celu wykazania, że zostały spełnione wymagania zawarte w art. 5 oraz, w stosownym przypadku, w art. 6.

3. Najpóźniej pięć lat po przedstawieniu przez Państwa Członkowskie pierwszych sprawozdań Komisja, na podstawie danych przekazanych przez Państwa Członkowskie, opracuje sprawozdanie w sprawie wykonania niniejszej dyrektywy. Komisja przedstawi to sprawozdanie Parlamentowi Europejskiemu i Radzie, wraz z ewentualnymi propozycjami.

Artykuł 60

Publiczny Ddostęp do informacji

1. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 90/313/EWG Państwa Członkowskie podejmą niezbędne środki w celu zapewnienia, aby co najmniej wnioski o zatwierdzenie dla nowych urządzeń lub o wprowadzenie znacznych zmian w tych urządzeniach, dla których jest wymagane pozwolenie na mocy dyrektywy 96/61/WE, były udostępnione społeczeństwu przez właściwy okres czasu, w celu umożliwienia społeczeństwu wyrażenia opinii zanim właściwe władze podejmą decyzję. Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 96/61/WE nie istnieje domniemanie obowiązku zmiany formy tej informacji.

1. Społeczeństwu musi być udostępniona Ddecyzja właściwegoych √ organu Õ władz, w tym co najmniej kopia zatwierdzenia √ pozwolenia, Õ oraz wszelkie dalsze √ późniejsze Õ aktualizacje, √ są udostępniane publicznie Õ .

Społeczeństwu będą udostępnione Oogólne wiążące zasady mające zastosowanie do urządzeń √ instalacji Õ oraz wykazu √ instalacji podlegających obowiązkowi posiadania pozwolenia i obowiązkowi rejestracji Õ zarejestrowanych i zatwierdzonych czynności √ są udostępniane publicznie Õ .

2. Wyniki monitorowania emisji, wymaganego na mocy warunków zatwierdzenia lub rejestracji określonych w art. 55art. 8 i 9, oraz przechowywane przez właściwye władze √ organ Õ muszą być √ są Õ udostępniane społeczeństwu √ publicznie Õ .

3. Stosuje się ust. 1 i 2, z zastrzeżeniem ograniczeń dotyczących przyczyn odmowy udzielania informacji przez władze publiczne, w tym tajemnicy handlowej i przemysłowej, ustanowionych w art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 2003/4/WEart. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 90/313/EWG.

ê 78/176/EWG (dostosowany)

Rozdział VI

√ Przepisy szczegółowe dotyczące instalacji produkujących ditlenek tytanu Õ

Artykuł 61

√ Zakres Õ

√ Niniejszy rozdział stosuje się do instalacji produkujących ditlenek tytanu. Õ

Artykuł 1

1. Celem niniejszej dyrektywy jest zapobieganie powstawaniu i stopniowe zmniejszanie, mające na celu całkowitą eliminację zanieczyszczeń spowodowanych przez odpady pochodzące z przemysłu ditlenku tytanu.

2. Do celów niniejszej dyrektywy:

a) „zanieczyszczenie” oznacza bezpośrednie lub pośrednie wprowadzanie przez człowieka do środowiska wszelkich pozostałości z procesu wytwarzania ditlenku tytanu, którego wynikiem jest powodowanie zagrożenia dla zdrowia ludzi, szkód w zasobach naturalnych i ekosystemach, zniszczeń infrastruktury lub zakłóceń innych, zgodnych z prawem sposobów korzystania z danego środowiska;

b) „odpady” oznaczają:

- wszelkie pozostałości z procesu wytwarzania ditlenku tytanu, które ich posiadacz usuwa lub jest zobowiązany usunąć na mocy istniejącego ustawodawstwa krajowego;

- wszelkie pozostałości z procesu przetwarzania pozostałości, określonych w tiret pierwsze;

c) „unieszkodliwianie” oznacza:

- zbieranie, sortowanie, transport i przetwarzanie odpadów oraz ich składowanie i zwałowania na powierzchni ziemi lub pod ziemią, a także ich wtryskiwanie do gruntu;

- ich odprowadzanie do wód powierzchniowych, wód gruntowych i morza oraz ich zatapianie w morzu,

- procesy przekształcania, niezbędne do ich ponownego wykorzystania, odzysku lub recyklingu;

d) „istniejące zakłady przemysłowe” oznacza zakłady przemysłowe już powstałe w dniu notyfikacji niniejszej dyrektywy;

e) „nowe zakłady przemysłowe” oznacza zakłady przemysłowe będące w budowie w dniu wejścia w życie niniejszej dyrektywy lub te, które zostały zbudowane po tej dacie. Rozbudowa istniejącego zakładu przemysłowego powodująca na jego terenie wzrost zdolności produkcyjnej ditlenku tytanu o ponad 15000 ton lub więcej rocznie jest uważana za nowy zakład przemysłowy.

ê 82/883/EWG

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa ustanawia, na podstawie art. 7 ust. 3 dyrektywy 78/176/EWG, procedury nadzorowania i monitorowania wpływu na środowisko naturalne, uwzględniając jego aspekty fizyczne, biologiczne i ekologiczne, odprowadzania, magazynowania, składowania, wprowadzania do gruntu odpadów z przemysłu ditlenku tytanu.

Artykuł 2

Do celów niniejszej dyrektywy:

- „narażone środowisko naturalne” oznacza wody, powierzchnię ziemi i warstwy podziemne oraz powietrze, jako miejsce odprowadzania, magazynowania, składowania lub wprowadzania do gruntu odpadów z przemysłu ditlenku tytanu,

- „miejsce pobierania próbek” oznacza miejsce, w którym pobierane są próbki.

Artykuł 3

1. Parametry określone w art. 1, które mają zastosowanie do celów nadzorowania i monitorowania podane są w załącznikach.

2. Jeśli w załączniku parametr znajduje się w kolumnie „oznaczenie obowiązkowe”, pobieranie próbek i ich analiza muszą być przeprowadzone w odniesieniu do wskazanych składników środowiska naturalnego.

3. Jeśli w załączniku parametr znajduje się w kolumnie „oznaczenie nieobowiązkowe”, Państwa Członkowskie, o ile uznają to za konieczne, muszą pobrać próbki i dokonać ich analizy w odniesieniu do wskazanych składników środowiska naturalnego.

ê 92/112/EWG

Artykuł 1

Niniejsza dyrektywa zawiera, jak tego wymagał art. 9 ust. 3 dyrektywy 78/176/EWG, procedury harmonizacji programów ograniczania i ostatecznej eliminacji zanieczyszczeń pochodzących z istniejących zakładów przemysłowych oraz ma na celu poprawę warunków konkurencji w przemyśle ditlenku tytanu.

Artykuł 2

1. Do celów niniejszej dyrektywy:

a) tam gdzie jest stosowany proces siarkowania:

odpady stałe oznaczają:

nierozpuszczalne pozostałości rudy nie rozłożone przez kwas siarkowy podczas procesu produkcyjnego,

witrol żelazny, tj. krystaliczny siarczan żelazawy (FeSO4 7H20),

odpady mocnych kwasów oznaczają:

roztwory macierzyste pochodzące z filtracji fazy powstałej po hydrolizie roztworu siarczanu tytanu. Jeśli tym roztworom macierzystym towarzyszą odpady słabo kwaśne, które zawierają więcej niż 0,5 % wolnego kwasu siarkowego, oraz różne metale ciężkie[9], to roztwory te razem z odpadami są uważane za odpady mocnych kwasów,

odpady utylizacyjne oznaczają:

sole filtracyjne, osady ściekowe i odpady ciekłe powstające podczas utylizacji (zagęszczanie lub neutralizacja) odpadów mocnych kwasów i zawierających różne metale ciężkie, z wyjątkiem odpadów zneutralizowanych i filtrowanych lub strąconych zawierających tylko śladowe ilości metali ciężkich oraz tych, których wartość pH przed rozcieńczeniem wynosi powyżej 5,5,

odpady słabych kwasówoznaczają:

wody płuczne, wody chłodzące, kondensaty oraz osady i odpady ciekłe, inne niż te, o których była mowa w podanych wyżej definicjach, zawierające 0,5 %, lub mniej, wolnego kwasu siarkowego,

odpady zneutralizowane oznaczają:

każdą płyn o pH powyżej 5,5, zawierający tylko śladowe ilości metali ciężkich i otrzymany bezpośrednio przez filtrację lub strącanie odpadów mocnych kwasów lub słabych kwasów po ich przetworzeniu w celu zmniejszenia kwasowości i zawartości metali ciężkich,

pył oznacza:

wszystkie rodzaje pyłu pochodzącego z zakładów produkcyjnych, w szczególności rudy i proszek pigmentowy,

SOx oznacza:

gazowy ditlenek i tritlenek siarki uwalniany w różnych etapach produkcji oraz procesach wewnętrznego utylizacji, włącznie z kroplami kwasu,

b) tam gdzie jest stosowany proces chlorowania:

odpady stałe oznaczają:

nierozpuszczalne pozostałości rudy nie strącone przez chlorowanie podczas procesu produkcyjnego,

chlorki metalu i wodorotlenki metalu (substancje filtrujące), powstające w formie stałej podczas produkcji czterochlorku tytanu,

pozostałości koksu powstające podczas produkcji czterochlorku tytanu,

odpady mocnych kwasów oznaczają:

odpady zawierające więcej niż 0,5 % wolnego kwasu solnego i rożnych metale ciężkie (10);

odpady utylizacyjne oznaczają:

sole filtracyjne, osady ściekowe i odpady ciekłe powstające podczas utylizacji (koncentracja lub neutralizacja odpadów mocnych kwasów, zawierające różne metale ciężkie, z wyjątkiem odpadów zneutralizowanych i filtrowanych lub strąconych zawierających tylko śladowe ilości metali ciężkich oraz tych, których wartość pH przed rozcieńczeniem wynosi powyżej 5,5,

odpady słabych kwasów oznaczają:

wody płuczne, wody chłodzące, kondensaty i inne osady i odpady ciekłe, inne niż te, o których była mowa w podanych wyżej definicjach, zawierające 0,5 %, lub mniej, wolnego kwasu solnego,

odpady zneutralizowane oznaczają:

każdą płyn o pH powyżej 5,5, zawierający tylko śladowe ilości metali ciężkich i otrzymany bezpośrednio przez filtrację lub strącanie odpadów mocnych kwasów lub słabych kwasów po ich przetworzeniu w celu zmniejszenia kwasowości i zawartości metali ciężkich,

pył oznacza:

wszystkie rodzaje pyłu pochodzące z zakładów produkcyjnych, w szczególności pył rudy, pigmentu i koksu,

chlor oznacza:

gazowy chlor uwalniany na różnych etapach procesów produkcyjnych,

c) tam gdzie jest stosowany proces siarkowania i chlorowania:

zrzut oznacza:

każde rozmyślne wprowadzenie do śródlądowych wód powierzchniowych, wewnętrznych wód przybrzeżnych, wód terytorialnych lub pełnego morza substancji i materiałów przez statki lub samoloty (lub z nich) (11)

2. Terminy definiowane w dyrektywie 78/176/EWG mają takie samo znaczenie do celów niniejszej dyrektywy.

ê 92/112/EWG (dostosowany)

Artykuł 624

√ Zakaz unieszkodliwiania odpadów Õ

Państwa członkowskie √ zakazują Õ powinny podjąć niezbędne środki, aby zapewnić wprowadzenie zakazu zrzucania √ unieszkodliwiania następujących rodzajów Õ odpadów do √ w Õ śródlądowych wód powierzchniowych, wewnętrznych √ jednolitej części Õ wód, przybrzeżnych, wód terytorialnych oraz do pełnego morzua √ lub oceanie Õ :

1a) w odniesieniu do odpadów stałych; odpadów mocnych kwasów oraz odpadów przetworzonych pochodzących z istniejących zakładów przemysłowych stosujących procesy siarkowania:

do dnia 15 czerwca 1993 r. we wszystkich wyżej wymienionych wodach,

b) w odniesieniu do odpadów stałych i odpadów mocnych kwasów pochodzących z istniejących zakładów przemysłowych stosujących proces chlorowania:

do dnia 15 czerwca 1993 r. we wszystkich wyżej wymienionych wodach.

ê 92/112/EWG Art. 2 ust. 1 lit. a) (dostosowany)

2) roztworówy macierzystyche pochodzącyche z filtracji fazy powstałej po hydrolizie roztworu siarczanu tytanu √ z instalacji stosujących proces siarkowania Õ ;. Jeśli tym roztworom macierzystym towarzyszą √ zawierających Õ odpady słabo kwaśne, √ towarzyszące takim roztworom, Õ które zawierają więcej niż 0,5 % wolnego kwasu siarkowego, oraz różne metale ciężkie √ , w tym odpady kwaśne, które zostały rozcieńczone do zawartości 0,5 % lub mniej wolnego kwasu siarkowego Õ;, oraz różne metale ciężkie[9], to roztwory te razem z odpadami są uważane za odpady mocnych kwasów,

√ 3) odpadów z instalacji stosujących proces chlorowania, zawierających więcej niż 0,5 % wolnego kwasu chlorowodorowego i rożne metale ciężkie, w tym odpady, które zostały rozcieńczone do zawartości 0,5 % lub mniej wolnego kwasu siarkowego; Õ

4) solie filtracyjnyche, osadówy ściekowyche i odpadówy ciekłe √ płynnych Õ powstającyche podczas utylizacji √ przetwarzania Õ (zagęszczanie lub neutralizacja) odpadów mocnych kwasów √ wymienionych w ust. 2 i 3 Õ i zawierających różne metale ciężkie, z wyjątkiem odpadów zneutralizowanych i filtrowanych lub strąconych zawierających tylko śladowe ilości metali ciężkich oraz tych, których wartość pH przed rozcieńczeniem wynosi powyżej 5,5.,

ê 78/176/EWG

Artykuł 2

Państwa Członkowskie podejmują niezbędne środki w celu zapewnienia, że odpady są unieszkodliwiane bez narażania zdrowia ludzi i powodowania szkód w środowisku, w szczególności:

- bez zagrożenia dla wody, powietrza, gleby, roślin i zwierząt;

- bez szkodliwego wpływu na piękno krajobrazu lub tereny wiejskie.

Artykuł 3

Państwa Członkowskie podejmują właściwe środki wspierające zapobieganie powstawaniu, recykling i przetwarzanie odpadów, uzyskiwanie z nich surowców oraz wszelkie inne procesy ponownego użycia odpadów.

Artykuł 4

1. Odprowadzanie, zatapianie, składowanie, zwałowanie oraz wtryskiwanie odpadów jest zakazane, chyba że wcześniej zostanie wydane zezwolenie przez właściwe władze Państwa Członkowskiego, na którego terytorium odpady powstają. Uprzednie zezwolenie wydawane jest przez właściwe władze Państwa Członkowskiego:

- na którego terytorium odpady są odprowadzane, składowane, zwałowane albo wtryskiwane;

- z którego terytorium są odprowadzane lub zatapiane.

2. Zezwolenie jest wydawane jedynie na czas ograniczony. Może być przedłużane.

Artykuł 5

W przypadku odprowadzania lub zatapiania odpadów, właściwe władze mogą, zgodnie z art. 2 na podstawie informacji dostarczonych zgodnie z załącznikiem I wydać zezwolenie, określone w art. 4, pod warunkiem że:

a) odpadów nie można unieszkodliwić w bardziej właściwy sposób;

b) ocena przeprowadzona na podstawie dostępnej wiedzy naukowej i technicznej wykazuje, że nie wystąpią zarówno natychmiastowe, jak i późniejsze szkodliwe skutki dla środowiska wodnego;

c) nie ma szkodliwych skutków dla wodniactwa, wędkarstwa, działalności rekreacyjnej, wydobycia surowców, odsalania, hodowli ryb i skorupiaków oraz dla regionów o szczególnym znaczeniu naukowym lub dla innego zgodnego z prawem wykorzystywania środowiska wodnego.

Artykuł 6

W przypadku składowania, zwałowania albo wtryskiwania właściwe władze mogą, zgodnie z art. 2 i na podstawie informacji dostarczonych zgodnie z załącznikiem I, wydać zezwolenie, określone w art. 4, pod warunkiem że:

a) odpadów nie można unieszkodliwić w bardziej właściwy sposób;

b) ocena przeprowadzona na podstawie dostępnej wiedzy naukowej i technicznej wykazuje, że nie wystąpią zarówno natychmiastowe, jak i późniejsze szkodliwe skutki dla wód podziemnych, gleby i atmosfery;

c) nie ma szkodliwych skutków dla działalności rekreacyjnej, wydobycia surowców, roślin, zwierząt, regionów o specjalnym znaczeniu naukowym lub dla innego zgodnego z prawem wykorzystywania danego środowiska.

ê 92/112/EWG (dostosowany)

Artykuł 3

Zrzut odpadów stałych, odpadów mocnych kwasów, przetworzonych, odpadów słabo kwaśnych lub odpadów zneutralizowanych, określonych w art. 2powinien być zakazany ze skutkiem od dnia 15 czerwca 1993 r.

Artykuł 5

W przypadku Państw Członkowskich, mających poważne techniczne i ekonomiczne trudności w przestrzeganiu terminu zastosowania określonego w art. 4, Komisja może przyznać przedłużenie, pod warunkiem że program efektywnego ograniczania zrzucania takich odpadów zostanie przedłożony Komisji najpóźniej do dnia 15 czerwca 1993 r. Program ten musi skutkować ostatecznym zakazem takich zrzutów do dnia 30 czerwca 1993 r.

Nie później niż trzy miesiące po przyjęciu tej dyrektywy, Komisja jest informowana o każdym takim przypadku i konsultuje go. Komisja powiadamia inne Państwa Członkowskie.

Artykuł 11

Państwa Członkowskie podejmują środki niezbędne w celu zapewnienia, że w stosunku do wszystkich odpadów z przemysłu ditlenku tytanu, w szczególności odpadów objęte zakazem składowania w wodach lub emisji do atmosfery:

zapobiega się ich powstawaniu lub są ponownie wykorzystywane, gdy jest to możliwe ze względów technicznych i uzasadnione ekonomicznie,

są ponownie wykorzystywane lub unieszkodliwiane bez zagrożenia zdrowia ludzi i powodowania szkód w środowisku.

To samo ma zastosowanie do odpadów powstających przy ponownym wykorzystaniu lub unieszkodliwianiu wyżej wymienionych odpadów.

ê 92/112/EWG (dostosowany)

Artykuł 636

√ Kontrola emisji do wody Õ

√ 1. Emisje z instalacji do wody nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji określonych w części 1 załącznika VIII. Õ

Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki w celu zapewnienia, że zrzuty odpadów są ograniczane zgodnie z następującymi przepisami:

a) z istniejących zakładów przemysłowych stosujących proces siarkowania:

ilość odpadów słabo kwaśnych i odpadów zneutralizowanych powinna być ograniczona do dnia 31 grudnia 1993 r. we wszystkich wodach do wartości nie większej niż 800 kg całkowitego siarczanu na tonę produkowanego ditlenku tytanu (co odpowiada jonom SO4 zawartym w wolnym kwasic siarkowym oraz w siarczanach metali);

b) z istniejących zakładów produkcyjnych stosujących proces chlorowania:

ilość odpadów słabo kwaśnych, odpadów przetworzonych oraz odpadów zneutralizowanych powinna być ograniczona do dnia 15 czerwca 1993 r. we wszystkich wodach i w przeliczeniu na całkowity chlor przypadający na tonę produkowanego ditlenku tytanu (co odpowiada jonom Cl zawartym w wolnym kwasie chlorowodorowym oraz w chlorkach metali) do:

130 kg przy stosowaniu obojętnego rutylu,

228 kg przy stosowaniu syntetycznego rutylu,

450 kg przy stosowaniu żużlu.

W przypadku zakładów stosujących więcej niż jeden typ rudy, wartości powinny być proporcjonalne do ilości stosowanych rud.

Artykuł 7

Z wyjątkiem śródlądowych wód powierzchniowych, w razie trudności techniczno-ekonomicznych Państwa Członkowskie mogą odroczyć termin zastosowania określony w art. 6 lit. a), najpóźniej do dnia 31 grudnia 1994 r., jeżeli wymagają tego poważne trudności techniczno-ekonomiczne i pod warunkiem że program efektywnego ograniczania zrzutów takich odpadów zostanie przedstawiony Komisji do dnia 15 czerwca 1993 r. Program taki umożliwia osiągnięcie następujących dopuszczalnych ilości odpadów przypadających na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu w poniższych terminach:

odpady słabych kwasów i odpady zneutralizowane: 1200 kg - do dnia 15 czerwca 1993 r.,

odpady słabych kwasów i odpady zneutralizowane: 800 kg - do dnia 31 grudnia 1994 r.

Najpóźniej trzy miesiące po przyjęciu niniejszej dyrektywy Komisja jest informowana o takich przypadkach i są one przedmiotem konsultacji w Komisji. Komisja powiadamia inne Państwa Członkowskie.

Artykuł 8

1. W odniesieniu do wymagań art. 6, Państwa Członkowskie mogą korzystać z celów jakościowych w połączeniu z właściwymi wartościami dopuszczalnymi stosowanymi w taki sposób, aby efekty w zakresie ochrony środowiska i zapobiegania zakłóceniom konkurencji odpowiadały wartościom dopuszczalnym ustanowionym w niniejszej dyrektywie.

2. Jeśli Państwo Członkowskie korzysta z celów jakościowych, przedstawia Komisji program[12] wykazujący, że środki osiągają skutek, który w zakresie ochrony środowiska naturalnego i zapobiegania zakłóceniom konkurencji jest równoważny skutkowi wprowadzenia wartości dopuszczalnych, w terminach, w których wartości te są stosowane zgodnie z art. 6.

Program ten jest przedstawiany Komisji przynajmniej 6 miesięcy przed datą, od której Państwo Członkowskie zamierza stosować cele jakościowe.

Program ten jest oceniany przez Komisję zgodnie z procedurami ustanowionymi w art. 10 dyrektywy 78/176/EWG.

Komisja powiadamia inne Państwa Członkowskie.

ê 78/176/EWG (dostosowany)

Artykuł 8

2.1. Właściwe władze danego Państwa członkowskiego podejmują wszelkie √ konieczne działania w celu zapewnienia przeprowadzania badań ostrej toksyczności zgodnie z załącznikiem VIII część 2 pkt 1 oraz zgodności wyników tych badań z wartościami określonymi w załączniku VIII część 2 pkt 2. Õ właściwe kroki w celu naprawienia jednej z podanych niżej sytuacji, żądając w razie potrzeby zawieszenia działań związanych z odprowadzaniem, zatapianiem, składowaniem, zwałowaniem lub wtryskiwaniem odpadów:

a) jeśli wyniki monitorowania przewidzianego w załączniku II rozdział A pkt 1 wskazują, że warunki uprzednio wydanego zezwolenia, określonego w art. 4, 5 i 6, nie zostały spełnione; lub

b) jeśli wyniki badań ostrej toksyczności, określone w załączniku II rozdział A pkt 2 wskazują na przekroczenie ustanowionych tam wartości granicznych; lub

ê 82/883/EWG Art. 12 (dostosowany)

c) jeśli wyniki monitorowania, które Państwa Członkowskie obowiązane są prowadzić w odniesieniu do tego środowiska naturalnego, wykazują pogorszenie w odniesieniu do badanego obszaru albo

ê 78/176/EWG (dostosowany)

d) jeśli odprowadzanie lub zatapianie powoduje szkodliwe skutki dla wodniactwa, wędkarstwa, działalności rekreacyjnej, wydobycia surowców, odsalania, hodowli ryb i skorupiaków oraz dla regionów o specjalnym znaczeniu naukowym lub innego zgodnego z prawem wykorzystywania środowiska wodnego; lub

e) jeśli składowanie, zwałowanie lub wtryskiwanie powoduje szkodliwe skutki dla działalności rekreacyjnej, wydobycia surowców, roślin, zwierząt oraz dla regionów o specjalnym znaczeniu naukowym lub innego zgodnego z prawem wykorzystywania danego środowiska.

2. Jeśli sprawa dotyczy kilku Państw Członkowskich, działania są podejmowane po konsultacji.

ê 78/176/EWG (dostosowany)

è1 83/29/EWG Art. 1

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie opracowują programy stopniowego zmniejszania i ostatecznej eliminacji zanieczyszczeń powodowanych przez odpady z istniejących zakładów przemysłowych.

2. Programy, wspomniane w ust. 1, ustalają ogólne cele dotyczące zmniejszenia zanieczyszczenia odpadami płynnymi, stałymi i gazowymi, które należy osiągnąć najpóźniej do dnia 1 lipca 1987 r. Programy zawierają również cele pośrednie. Ponadto zawierają one informację o stanie danego środowiska, środkach podejmowanych w celu zmniejszenia zanieczyszczenia oraz o metodach przetwarzania odpadów pochodzących bezpośrednio z procesu produkcyjnego.

3. è1 Najpóźniej do dnia 1 lipca 1980 r. programy, określone w ust. 1, zostają przesłane do Komisji, która przed dniem 15 marca 1983 r. przedkłada Radzie odpowiednie propozycje ⎜ dotyczące harmonizacji tych programów w odniesieniu do przemyśle produkcji ditlenku tytanu. Rada stanowi w sprawie tych propozycji w terminie sześciu miesięcy od opublikowania opinii Parlamentu Europejskiego i Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich .

4. Państwa Członkowskie wprowadzają program najpóźniej do dnia 1 stycznia 1982 r.

Artykuł 10

1. Programy, określone w art. 9 ust. 1, muszą obejmować wszystkie istniejące zakłady przemysłowe, określając względem nich działania, jakie należy podjąć.

2. Jeśli w szczególnych okolicznościach Państwo Członkowskie uważa, że dany zakład nie musi podejmować dodatkowych środków w celu spełnienia wymogów niniejszej dyrektywy, to w terminie sześciu miesięcy od notyfikacji niniejszej dyrektywy przedstawia Komisji dowody prowadzące do takiego wniosku.

3. Po przeprowadzeniu wszelkiej niezależnej weryfikacji dowodów, która może okazać się konieczna, Komisja może uzgodnić z Państwem Członkowskim, że przyjmowanie dodatkowych środków w odniesieniu do rozpatrywanego zakładu przemysłowego nie jest konieczne. Komisja musi wydać zgodę wraz z uzasadnieniem w terminie sześciu miesięcy.

4. 4. Jeśli Komisja nie zgadza się z Państwem Członkowskim, w programie zainteresowanego Państwa Członkowskiego należy umieścić dodatkowe środki odnoszące się do tego zakładu.

5. Jeśli Komisja wyraża zgodę, postanowienie to podlega okresowej analizie w świetle wyników monitorowania prowadzonego na mocy niniejszej dyrektywy oraz po każdej znaczącej zmianie procesu produkcyjnego lub celów polityki ochrony środowiska.

Artykuł 11

Nowe zakłady przemysłowe składają do właściwych władz Państwa Członkowskiego, na którego terytorium zakład ma być zbudowany, wnioski o uprzednie zezwolenie. Zezwolenia takie muszą być poprzedzane badaniem wpływu na środowisko. Zezwolenia mogą być udzielane tylko firmom, które zobowiążą się do wykorzystywania tylko najmniej szkodliwych dla środowiska materiałów, procesów i technik dostępnych na rynku.

Artykuł 12

Z zastrzeżeniem niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie mogą przyjąć bardziej rygorystyczne przepisy.

ê 92/112/EWG (dostosowany)

Artykuł 649

√ Zapobieganie emisjom do powietrza i ich kontrola Õ

1.(iii) Państwa Członkowskie wymagają zainstalowania odpowiednich środków zapobiegających √ Zapobiega się Õ emisji kropelek kwasu √ z instalacji Õ .;

√ 2. Emisje z instalacji do powietrza nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji określonych w części 3 załącznika VIII. Õ

Artykuł 10

Państwa Członkowskie monitorują wartości i ograniczenia wymienione w art. 6, 8 i 9 w odniesieniu do bieżącej produkcji każdego zakładu.

ê 78/176/EWG (dostosowany)

Artykuł 765

√ Monitorowanie emisji i środowisko naturalne Õ

1. Niezależnie od metody i zakresu przetwarzania odpadów, ich odprowadzaniu, zatapianiu, składowaniu, zwałowaniu oraz wtryskiwaniu do środowiska towarzyszy monitorowanie odpadów i danego środowiska, określone w załączniku II, przy uwzględnieniu aspektów fizycznych, chemicznych, biologicznych i ekologicznych.

2. Działania związane z monitorowaniem są prowadzone okresowo przez jeden lub więcej organów wyznaczonych przez Państwo Członkowskie, którego właściwe władze wydały zezwolenie, określone w art. 4. W przypadku zanieczyszczeń o charakterze transgranicznym między Państwami Członkowskimi, dany organ wyznaczony jest wspólnie przez zainteresowane strony.

3. W ciągu jednego roku od notyfikacji niniejszej dyrektywy Komisja przedkłada Radzie propozycję dotyczącą procedur nadzoru i monitorowania określonych środowisk. Rada stanowi w sprawie tej propozycji w terminie sześciu miesięcy od opublikowania opinii Parlamentu Europejskiego i Komitetu Ekonomiczno-Społecznego w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich .

√ 1. Państwa członkowskie zapewniają monitorowanie emisji do wody w celu umożliwienia właściwemu organowi sprawdzenia zgodności z warunkami pozwolenia i art. 63. Õ

√ 2. Państwa członkowskie zapewniają monitorowanie emisji do powietrza w celu umożliwienia właściwemu organowi sprawdzenia zgodności z warunkami pozwolenia i art. 64. Õ

ò nowy

Takie monitorowanie obejmuje co najmniej monitorowanie emisji określone w części 5 załącznika VII.

ê 82/883/EWG (dostosowany)

Artykuł 4

31. Państwa członkowskie √ zapewniają Õ prowadzą nadzorowanie i monitorowanie narażonego środowiska naturalnego √ narażonego poprzez zrzuty odpadów z instalacji produkujących ditlenek tytanu do wody zgodnie z częścią 4 załącznika VIII. Õ oraz strefy przyległej, uważanej za nienarażoną, szczególnie biorąc pod uwagę miejscowe czynniki środowiska naturalnego oraz sposób usuwania – okresowy lub ciągły.

2. Państwa Członkowskie, w poszczególnych przypadkach, określają dokładnie miejsca, z których mogą być pobierane próbki, odległość tych miejsc od najbliższego punktu usuwania zanieczyszczeń oraz głębokość i wysokość, z których powinny być pobrane próbki, o ile nie postanowiono inaczej w załącznikach.

Kolejne próbki muszą być pobierane w tych samych miejscach, z tej samej głębokości i w takich samych warunkach jak poprzednie, na przykład w przypadku wód pływowych, w takim samym czasie względem przypływu i współczynnika przypływu.

3. W celu monitorowania i kontroli narażonego środowiska naturalnego Państwa Członkowskie ustalą częstotliwość pobierania próbek i ich analizowania w odniesieniu do każdego z parametrów wymienionych w załącznikach.

W przypadku parametrów, których oznaczenie jest obowiązkowe, częstotliwość pobierania próbek i ich analizowania nie może być mniejsza niż minimalna częstotliwość wskazana w załącznikach. Kiedy zostanie ustalone, zależnie od możliwości, zachowanie, przeznaczenie oraz wpływ odpadów, a nie nastąpi istotne pogorszenie jakości środowiska naturalnego, Państwa Członkowskie mogą zmniejszyć częstotliwość pobierania i analizowania próbek poniżej tych częstotliwości. Jednak w przypadku istotnego pogorszenia jakości środowiska naturalnego, spowodowanego przez odpady lub zmianę sposobu ich usuwania, Państwo Członkowskie powróci do częstotliwości pobierania i analizowania próbek nie mniejszej niż określona w załącznikach. Jeśli Państwo Członkowskie uzna za niezbędne lub wskazane wprowadzenie zróżnicowania między poszczególnymi parametrami, może zastosować niniejszy punkt w stosunku do tych parametrów, wobec których nie odnotowano znacznego pogorszenia jakości środowiska naturalnego.

4. Ustanowienie częstotliwości pobierania próbek oraz ich analizowania w celu monitorowania i kontrolowania odpowiedniej strefy przyległej, uważanej za nienarażoną, podlega ocenie Państw Członkowskich. Jeśli Państwo Członkowskie uzna, że określenie strefy przyległej nie jest możliwe, powiadomi o tym Komisję.

ò nowy

4. Monitorowanie przeprowadza się zgodnie z normami CEN lub, jeżeli normy CEN nie są dostępne, zgodnie z normami ISO, normami krajowymi lub międzynarodowymi, które zapewniają dostarczenie danych o równoważnej jakości naukowej.

ê 82/883/EWG (dostosowany)

Artykuł 5

1. Metody referencyjne pomiarów, do oznaczenia wartości parametrów są podane w załącznikach. Laboratoria używające innych metod powinny zapewnić, że otrzymywane wyniki będą porównywalne.

2. Pojemniki używane do przenoszenia próbek, czynniki lub metody używane do zachowania części próbek potrzebnych do analizowania jednego lub więcej parametrów, transport i przechowywanie próbek oraz ich przygotowanie do analizy nie mogą w znaczący sposób wpływać na wyniki analiz.

Artykuł 6

W celu nadzorowania i monitorowania narażonego środowiska naturalnego Państwa Członkowskie mogą w dowolnym czasie ustanowić inne parametry obok tych, które zostały ustanowione w niniejszej dyrektywie.

ê 78/176/EWG

Artykuł 13

1. Do celów niniejszej dyrektywy, Państwa Członkowskie przekazują Komisji wszystkie niezbędne informacje dotyczące:

- zezwoleń wydanych na podstawie art. 4, 5 i 6,

- wyników monitorowania danego środowiska, przeprowadzanego na podstawie art. 7,

- środków przyjętych na podstawie art. 8.

Ponadto Państwa Członkowskie przekazują Komisji informacje ogólne, dotyczące materiałów, procesów i technik zgłaszanych im na podstawie art. 11.

2. Informacje uzyskane w wyniku stosowania niniejszego artykułu mogą zostać użyte tylko do celów niniejszej dyrektywy.

3. Komisja i właściwe władze Państw Członkowskich, ich urzędnicy i inni pracownicy nie mogą ujawniać informacji zebranych na mocy niniejszej dyrektywy oraz objętych tajemnicą zawodową.

4. Przepisy ust. 2 i 3 nie stanowią przeszkody dla publikacji ogólnych informacji lub badań, które nie zawierają informacji odnoszących się do poszczególnych przedsiębiorstw lub związków przedsiębiorstw.

Artykuł 14

ê 91/692/EWG Art. 2 ust. 1 i załącznik I.b

Co trzy lata Państwa Członkowskie przekazują Komisji informacje dotyczące wykonywania niniejszej dyrektywy w formie sprawozdania sektorowego, które obejmuje również inne stosowne dyrektywy wspólnotowe. Sprawozdanie to jest sporządzane na podstawie kwestionariusza lub szkicu opracowanego przez Komisję zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 6 dyrektywy 91/692/EWG[54]. Kwestionariusz lub szkic jest przesyłany Państwom Członkowskim sześć miesięcy przed rozpoczęciem się okresu objętego sprawozdaniem. Sprawozdanie jest przesyłane Komisji w ciągu dziewięciu miesięcy od zakończenia trzyletniego okresu objętego sprawozdaniem.

Pierwsze sprawozdanie obejmuje lata 1993-1995 włącznie.

Komisja publikuje sprawozdanie wspólnotowe w sprawie wykonania dyrektywy w ciągu dziewięciu miesięcy od otrzymania sprawozdań od Państw Członkowskich.

ê 82/883/EWG

Artykuł 7

1. Sprawozdanie, które na podstawie art. 14 dyrektywy 78/176/EWG Państwa Członkowskie są zobowiązane przysyłać Komisji, musi zawierać szczegóły dotyczące nadzoru oraz monitorowania przeprowadzonego przez wyznaczone organy, zgodnie z art. 7 ust. 2 tamtej dyrektywy. Szczegóły te w odniesieniu do każdego narażonego obszaru zawierają następujące informacje:

- opis miejsca pobierania próbek, łącznie z jego cechami stałymi, które mogą być zakodowane, oraz inne informacje administracyjne i geograficzne. Informacje te muszą być dostarczone tylko jeden raz, przy wyznaczaniu miejsca pobierania próbek,

- opis metod pobierania próbek,

- wyniki obowiązkowego pomiaru parametrów, których oznaczenie jest obowiązkowe oraz jeśli Państwa Członkowskie uważają to za użyteczne, także innych parametrów, których oznaczenie jest nieobowiązkowe,

- metody użyte do pomiaru i analizy oraz gdzie to stosowne, ich granice wykrywalności, dokładność i precyzja,

- zmiany przyjęte zgodnie z art. 4 ust. 3, odnośnie do częstotliwości pobierania próbek oraz analizy.

2. Pierwszy zestaw danych przekazywanych zgodnie z ust. 1 obejmuje dane zebrane trzeciego roku po notyfikacji niniejszej dyrektywy.

3. Komisja, po uprzednim uzgodnieniu z danym Państwem Członkowskim, opublikuje streszczenie dostarczonych jej informacji.

4. Komisja ocenia skuteczność procedury nadzorowania i monitorowania narażonego środowiska naturalnego i przedstawi Radzie, nie później niż sześć lat od notyfikacji niniejszej dyrektywy, o ile uzna to za właściwe, propozycje usprawnienia tej procedury i w razie potrzeby mające na celu harmonizację metod pomiaru próbek, łącznie z ich granicą wykrywalności, dokładnością i precyzją.

Artykuł 8

Państwa Członkowskie mogą odstąpić od stosowania niniejszej dyrektywy w przypadku powodzi lub klęski żywiołowej albo ze względu na wyjątkowe warunki pogodowe.

Artykuł 9

Pożądane zmiany dla dostosowania treści załączników dotyczące:

parametrów wymienionych w kolumnie „oznaczenie nieobowiązkowe”,

referencyjnych metod pomiaru,

do postępu naukowego-technicznego zostają przyjęte zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 11.

Artykuł 13

Jeśli usuwanie odpadów wymaga, zgodnie z art. 4 ust. 1 dyrektywy 78/176/EWG, aby właściwe władze więcej niż jednego Państwa Członkowskiego uprzednio wydały pozwolenie, Państwa Członkowskie konsultują się wzajemnie co do treści i sposobu wprowadzenia programu monitorowania.

ê 96/61/WE (dostosowany)

Rozdział VII

√ Przepisy dotyczące komitetu, przepisy przejściowe i końcowe Õ

ò nowy

Artykuł 66

Właściwe organy

Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy i instytucje odpowiedzialne za realizację zobowiązań wynikających z niniejszej dyrektywy.

Artykuł 67

Sprawozdawczość państw członkowskich

1. Państwa członkowskie zapewniają udostępnienie Komisji informacji na temat wdrożenia niniejszej dyrektywy, na temat reprezentatywnych danych dotyczących emisji i innych skutków dla środowiska, na temat dopuszczalnych wielkości emisji oraz stosowania najlepszych dostępnych technik zgodnie z art. 15 i 16.

Państwa członkowskie opracowują i regularnie ulepszają krajowe systemy informacji w celu udostępnienia informacji, o których mowa w akapicie pierwszym, w formacie elektronicznym.

2. Komisja określa rodzaj i format informacji udostępnianych przez państwa członkowskie zgodnie z ust. 1.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy poprzez jej uzupełnienie, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

3. W ciągu trzech lat od daty, o której mowa w art. 71 ust. 1, a następnie co trzy lata, Komisja przedkłada Parlamentowi Europejskiemu i Radzie sprawozdanie z wdrożenia niniejszej dyrektywy sporządzone na podstawie informacji, o których mowa w ust. 1, wraz z wnioskiem legislacyjnym, jeśli jest to właściwe.

Artykuł 68

Zmiany załączników

Na podstawie najlepszych dostępnych technik Komisja dostosowuje do postępu naukowo-technicznego część 3 i 4 załącznika V, część 1, 2, 6, 7 i 8 załącznika VI, część 1, 5, 6, 7 i 8 załącznika VII i część 2 i 4 załącznika VIII.

Środki te, mające na celu zmianę elementów innych niż istotne niniejszej dyrektywy, przyjmuje się zgodnie z procedurą regulacyjną połączoną z kontrolą, o której mowa w art. 69 ust. 2.

ê 82/883/EWG

Artykuł 10

1. Niniejszym ustanawia się Komitet ds. Dostosowania do Postępu Naukowo-Technicznego (zwany dalej „Komitetem”), składający się z przedstawicieli Państw Członkowskich, któremu przewodniczy przedstawiciel Komisji.

ê 807/2003 Art. 3 i załącznik III.34

Artykuł 11

1. Komisję wspomaga Komitet ds. Dostosowania do Postępu Technicznego.

ê 1882/2003 Art. 3 i załącznik III.61 (dostosowany)

Artykuł 1969

Procedura Komitetu

ê 1882/2003 Art. 1 i załącznik I.17, i art. 3 i załącznik III.61

1. Komisję wspiera Komitet.

ê 2000/76/WE

Artykuł 17

Komitet regulacyjny

1. Komisję wspiera Komitet regulacyjny.

2. W przypadku, gdy przywołuje się ten ustęp, stosowany jest art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

ê 807/2003 Art. 3 i załącznik III.34

2. W przypadku odniesienia do niniejszego artykułu stosuje się art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE[55].

ê 1882/2003 Art. 1 i załącznik I.17, i art. 3 i załącznik III.61

2. W przypadku odniesienia się do niniejszego artykułu – art. 5 i 7 decyzji 1999/468/WE[56] stosuje się z uwagi na przepisy zawarte w jej art. 8.

ê 807/2003 Art. 3 i załącznik III.34, 1882/2003 Art. 3 i załącznik III.61, 2000/76/WE Art. 17

Okres ustanowiony w art. 5 ust. 6 decyzji 1999/468/WE ustala się na trzy miesiące.

ê 807/2003 Art. 3 i załącznik III.34, 1882/2003 Art. 1 i załącznik I.17, i Art. 3 i załącznik III.61

3. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

ê 2000/76/WE Art. 17

3. Komitet przyjmie swój własny regulamin.

ò nowy

2. W przypadku odesłania do niniejszego ustępu, stosuje się art. 5a ust. 1–4 i art. 7 decyzji 1999/468/WE, z uwzględnieniem przepisów art. 8 tej decyzji.

ê 1999/13/WE Art. 14 (dostosowany)

Artykuł 14

Sankcje

Państwa Członkowskie ustalą sankcje stosowane za naruszanie krajowych przepisów przyjętych zgodnie z niniejszą dyrektywą oraz podejmą wszelkie niezbędne środki w celu ich wykonania. Ustalone sankcje musza być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Państwa Członkowskie powiadomią Komisję o tych przepisach najpóźniej do terminu wymienionego w art. 15 oraz powiadomią niezwłocznie o wszelkich dalszych zmianach w tych przepisach.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Artykuł 19

Kary

Państwa Członkowskie określają kary, które stosuje się w przypadku naruszenia krajowych przepisów przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające. Do dnia 28 grudnia 2002 r. Państwa Członkowskie powiadomią o ustanowionych przepisach Komisję, a niezwłocznie o wszystkich późniejszych ich zmianach.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

Artykuł 16

Państwa Członkowskie ustalają kary mające zastosowanie do naruszeń przepisów krajowych, przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy. Przewidziane w ten sposób kary są skuteczne, proporcjonalne oraz odstraszające.

ò nowy

Artykuł 70

Kary

Państwa członkowskie określają kary, które stosuje się w przypadku naruszenia krajowych przepisów przyjętych na mocy niniejszej dyrektywy. Przewidziane w ten sposób kary są skuteczne, proporcjonalne oraz odstraszające. Najpóźniej do dnia [dzień/miesiąc/rok np. 1 stycznia 2011 r.] państwa członkowskie powiadamiają Komisję o ustanowionych przepisach oraz bezzwłocznie informują ją o wszystkich późniejszych ich zmianach.

⎢

Artykuł 71

Transpozycja

1. Państwa członkowskie wprowadzą w życie przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania art. 2, art. 3 ust. 4, art. 3 ust. 14–18, art. 4 ust. 2, art. 5, 6, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 2 lit. b), art. 12 ust. 8, art. 13 ust. 1 lit. e), art. 14, art. 15 ust. 1 lit. d), art. 15 ust.3–5, art. 16 ust. 2–5, art. 17, art. 18 ust. 2–4, art. 22 ust. 2–3, art. 22 ust. 4 lit. b) i d), art. 23, 24, 25, art. 26 ust. 1 lit. d), art. 26 ust. 2, art. 26 ust. 3 lit. c)–g), art. 29 lit. a)–b), art. 30, 32, art. 33 ust. 3, art. 35 ust. 2–4, art. 36, art. 37 ust. 2, art. 43 ust. 5, art. 65 ust. 2, art. 65 ust. 4, art. 66–67 i 70, i załącznika I pkt 1.1, pkt 2.5 lit. c), pkt 3.5, 4.7, 5.2, 5.3, pkt 6.1 lit. c), pkt 6.4 lit. b), pkt 6.6, 6.9, 6.10 , załącznika IV pkt 1 lit. b), załącznika V część 1–4, załącznika VI części 1 lit. b), części 4 pkt 2.2, 3.1 i 3.2, części 6 pkt 2.5 i 2.6, załącznika VII części 7 pkt 3, załącznika VIII części 1 pkt 1 pkt 2 lit. c) i części 3 pkt 2–3 najpóźniej do dnia [dzień / miesiąc / rok (np. 30 czerwca 2012 tj. 1,5 roku po wejściu w życie)]. Niezwłocznie przekażą one Komisji tekst tych przepisów oraz tabelę korelacji pomiędzy tymi przepisami a niniejszą dyrektywą.

Państwa członkowskie zaczną stosować te przepisy od dnia [dzień / miesiąc / rok (np. 30 czerwca 2012 tj. 1,5 roku po wejściu w życie)]. Przepisy przyjęte przez państwa członkowskie zawierają odniesienie do niniejszej dyrektywy lub odniesienie takie towarzyszy ich urzędowej publikacji. Metody dokonywania takiego odniesienia określane są przez państwa członkowskie.

2. Państwa członkowskie przekazują Komisji teksty podstawowych przepisów prawa krajowego przyjętych w dziedzinie objętej niniejszą dyrektywą.

Artykuł 72

Uchylenie

1. Dyrektywy 78/176/EWG, 82/883/EWG, 92/112/EWG, 96/61/WE, 1999/13/WE i 2000/76/WE, zmienione dyrektywami wymienionymi w załączniku IX część A, tracą moc od dnia [dzień/miesiąc/rok (np. 1 stycznia 2014 tj. 3 lata po wejściu w życie)], bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku IX część B.

2. Dyrektywa 2001/80/WE, zmieniona dyrektywami wymienionymi w załączniku IX część A, traci moc od dnia 1 stycznia 2016, bez uszczerbku dla zobowiązań państw członkowskich dotyczących terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania dyrektyw określonych w załączniku IX część B.

3. Odesłanie do uchylonych dyrektyw należy odczytywać jako odesłanie do niniejszej dyrektywy, zgodnie z tabelą korelacji w załączniku X.

ò nowy

Artykuł 73

Przepisy przejściowe

1. W odniesieniu do instalacji, o których mowa w załączniku I pkt 1.2, 1.3, 1.4, 2.1–2.4, pkt 2.5 lit. a) i b), pkt 2.6, 3, 4.1–4.6, 5.1, 5.2, pkt 5.3 lit. a) i b), pkt 5.4, pkt 6.1 lit. a) i b), pkt 6.2–6.5, pkt 6.6 lit. b) i c), pkt 6.7 i 6.8, oraz instalacji, o których mowa w pkt. 1.1, o nominalnej mocy cieplnej 50 MW lub wyższej, i instalacji, o których mowa w pkt 6.6 lit. a) , z ponad 40 000 miejscami dla drobiu, i które są eksploatowane i posiadają pozwolenie lub które złożyły kompletny wniosek o pozwolenie przed dniem, o którym mowa w art. 71 ust. 1, pod warunkiem, że te instalacje zostały wprowadzone do eksploatacji nie później niż rok po tym dniu, państwa członkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne przyjęte zgodnie z art. 71 ust. 1 od dnia [dzień / miesiąc / rok (np. 1 stycznia 2014 tj. 3 lata po wejściu w życie).

2. W odniesieniu do instalacji, o których mowa w załączniku I pkt 2.5 lit. c), pkt 5.3 lit. c), d) i e), pkt 6.1 lit. c), pkt 6.9 i 6.10, oraz instalacji, o których mowa w pkt. 1.1, o nominalnej mocy cieplnej poniżej 50 MW oraz instalacji, o których mowa w pkt 6.6 lit. a), z poniżej 40 000 miejscami dla drobiu, i które są eksploatowane przed dniem, o którym mowa w art. 71 ust. 1, państwa członkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne przyjęte zgodnie z art. 71 ust. 1 od dnia [dzień / miesiąc / rok (np. 1 lipca 2015 tj. 4,5 roku po wejściu w życie).

3. W odniesieniu do instalacji spalania objętych rozdziałem III państwa członkowskie stosują przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne przyjęte zgodnie z art. 71 ust. 1 od dnia 1 stycznia 2016 r.

4. W odniesieniu do instalacji spalania, które współspalają odpady, załącznik VI część 4 pkt 3.1 stosuje się do dnia 31 grudnia 2015 r.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. w odniesieniu do tych obiektów stosuje się załącznik VI część 4 pkt 3.2.

⎢

Artykuł 74

Wejście w życie

Niniejsza dyrektywa wchodzi w życie dwudziestego dnia po jej opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 75

Adresaci

Niniejsza dyrektywa skierowana jest do państw członkowskich.

Sporządzono w Brukseli dnia [...] r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego W imieniu Rady

Przewodniczący Przewodniczący

[…] […]

ê 96/61/WE (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK I

Kategorie działalności przemysłowejych √ , o której mowa Õ określonych w art. 1 11

1. Niniejsza dyrektywa nie obejmuje instalacji, lub części instalacji, stosowanych do prac badawczo-rozwojowych oraz do próbnych badań nowych produktów i procesów.

2. Wartości progowe przedstawione poniżej zasadniczo odnoszą się do możliwości produkcyjnych lub wydajności produkcji. Jeżeli jeden prowadzący prowadzi kilka przedsięwzięć √ działań objętych tym samym punktem Õ objętych tą samą podpozycją i z wykorzystaniem √ jest prowadzonych w Õ tej samej instalacji lub na tym samym terenie, możliwości takich przedsięwzięć √ działań Õ sumują się.

ò nowy

Przy obliczaniu całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji, o których mowa w pkt 1.1, instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 3 MW nie są uwzględniane dla celów tego obliczania.

Przy obliczaniu całkowitej nominalnej mocy cieplnej instalacji, o których mowa w pkt 1.1, instalacje spalania o nominalnej mocy cieplnej poniżej 50 MW, które są eksploatowane najwyżej 350 godzin rocznie, nie są uwzględniane dla celów tego obliczania.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

1. Przemysł energetyczny

1.1 √ Spalanie paliw w Õ iInstalacjache energetycznego spalania o √ całkowitej Õ nominalnej mocy cieplnej przekraczającej 50 MW(1) √ wynoszącej Õ ð 20 MW lub więcej ï

1.2. √ Rafinacja Õ Rafinerie oleju mineralnego i gazu

1.3. √ Produkcja koksu Õ Piece koksownicze

1.4. Zakłady Ggazyfikacjai i √ lub Õ skraplaniea √ paliw Õ węgla

2. Produkcja i obróbka metali

2.1. Instalacje Pprażeniea lub spiekaniea rudy metalu (łącznie z rudą siarczkową)

2.2. Instalacje do Pprodukcjai surówki odlewniczej lub stali (pierwotny i wtórny wytop), łącznie z odlewaniem stałym, z wydajnością powyżej 2,5 ton na godzinę

2.3. Instalacje Oobróbkai metali żelaznych:

a) √ eksploatacja Õ walcownia gorącycha o wydajności przekraczającej 20 ton surówki na godzinę;

b) √ eksploatacja Õ kuźnie z młotami o energii przekraczającej 50 kilodżuli na młot, gdzie stosowana energia cieplna przekracza 20 MW;

c) stosowanie metalowych powłok ochronnych z wsadem przekraczającym 2 tony surówki na godzinę.

2.4. √ Eksploatacja Õ oOdlewnie metali żelaznych z wydajnością przekraczającą 20 ton √ dobrych odlewów Õ dziennie.

2.5. √ Obróbka metali nieżelaznych: Õ Instalacje

a) do produkcjai surówki nieżelaznej z rud metali, koncentratów lub surowców wtórnych w wyniku procesów metalurgicznych, chemicznych i √ lub Õ elektrolitycznych;

b) do wytopu, łącznie ze stapianiem, metali nieżelaznych, łącznie z produktami z odzysku, (rafinacja, odlewnictwo itd.), o wydajności topienia przekraczającej 4 tony dziennie dla ołowiu i kadmu lub 20 ton dziennie dla wszystkich innych metali √ i z wyłączeniem eksploatacji odlewni; Õ .

ò nowy

c) eksploatacja odlewni metali nieżelaznych produkujących odlewy metalowe o wydajności produkcji dobrych odlewów przekraczającej 2,4 tony dziennie dla ołowiu i kadmu lub 12 ton dziennie dla wszystkich innych metali.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

2.6. Instalacje do Ppowierzchniowaej obróbkai metalu i √ lub Õ materiałów z tworzyw sztucznych z wykorzystaniem procesów elektrolitycznych lub chemicznych, gdzie objętość zbiorników przekracza 30 m3

3. Przemysł mineralny

3.1. Instalacje do Pprodukcjai klinkieru cementowego w piecach rotacyjnych o wydajności przekraczającej 500 ton dziennie lub do produkcji wapna w piecach rotacyjnych o wydajności przekraczającej 50 ton dziennie, albo w innych piecach o wydajności powyżej 50 ton dziennie

3.2. Instalacje do Pprodukcjai azbestu i √ lub Õ produktów na bazie azbestu

3.3. Instalacje do Wwytwarzaniea szkła, łącznie z włóknem szklanym, z wydajnością przetopu przekraczającą 20 ton dziennie

3.4. Instalacje do Wwytopu substancji mineralnych, łącznie z produkcją włókien mineralnych, o wydajności przekraczającej 20 ton dziennie

3.5. Instalacje do Pprodukcjai wyrobów ceramicznych przez wypalanie, w szczególności do produkcjai dachówek, cegieł, cegieł ognioodpornych, kafelków, wyrobów kamionkowych i porcelany, o wydajności powyżej 75 ton dziennie, i/lub o pojemności pieca przekraczającej 4 m3, ð lub ï o gęstości powyżej 300 kg/m3 na piec

4. Przemysł chemiczny

√ Dla celów niniejszej sekcji Õ pProdukcja w rozumieniu kategorii działalności objętych niniejszą sekcją oznacza produkcję na skalę przemysłową, polegającą na chemicznej ð lub biologicznej ï obróbce substancji lub grup substancji wymienionych w sekcjach pkt 4.1–4.7 4.6

4.1. Instalacje chemiczne do Pprodukcjai podstawowych związków organicznych √ substancji chemicznych Õ , takich jak:

a) węglowodory proste (łańcuchowe lub pierścieniowe, nasycone lub nienasycone, alifatyczne lub aromatyczne);

b) węglowodory zawierające tlen, takie jak alkohole, aldehydy, ketony, kwasy karboksylowe, estry, octany, etery, nadtlenki, żywice epoksydowe;

c) węglowodory siarkawe;

d) węglowodory azotowe, takie jak aminy, amidy, związki azotawe, nitrozwiązki lub związki azotanu, nitryle, izocyjanki;

e) węglowodory zawierające fosfor;

f) węglowodory halogenowe;

g) związki organometaliczne;

h) podstawowe tworzywa sztuczne (syntetyczne włókna polimerowe i włókna na bazie celulozy);

i) kauczuki syntetyczne;

j) farby i pigmenty;

k) produkty i środki powierzchniowo czynne;

4.2. Instalacje chemiczne do Pprodukcjai podstawowych substancji nieorganicznych √ substancji chemicznych ∏ , takich jak:

a) gazy, takie jak amoniak, chlor lub chlorowodory, fluor lub fluorowodory, tlenki węgla, związki siarki, tlenki azotu, wodór, dwutlenek siarki, chlorek karbonylu;

b) kwasy, takie jak kwas chromowy, fluorowodorowy, fosforowy, azotowy, solny, siarkowy, oleum, kwasy siarkawe;

c) zasady, takie jak wodorotlenek amonu, wodorotlenek potasu, wodorotlenek sodu;

d) sole, takie jak chlorek amonu, chloran potasu, węglan potasu, węglan sodu, peroksoboran, azotan srebra;

e) niemetale, tlenki metali lub inne związki nieorganiczne, takie jak węglik wapnia, silikon, węglik silikonu.

4.3. Instalacje chemiczne do Pprodukcjai nawozów na bazie fosforu, azotu i potasu (nawozy proste lub złożone)

4.4. Instalacje chemiczne do Pprodukcjai podstawowych środków ochrony roślin √ lub Õ i biocydów

4.5. Instalacje wykorzystujące procesy chemiczne lub biologiczne do Pprodukcjai podstawowych produktów farmaceutycznych √ łącznie z produktami pośrednimi Õ

4.6. Instalacje chemiczne do Pprodukcjai materiałów wybuchowych

ò nowy

4.7. Produkcja substancji chemicznych wykorzystywanych jako paliwo lub smary

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

5. Gospodarka odpadami

Bez uszczerbku dla art. II dyrektywy 75/442/EWG lub art. 3 dyrektywy Rady 91/689/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. w sprawie odpadów niebezpiecznych(1):

5.1. Instalacje do Uunieszkodliwianiea lub odzyskiwaniea odpadów niebezpiecznych określonych w wykazie określonym w art. 1 ust. 4 dyrektywy 91/689/EWG, określonych w załącznikach II A i II B (działanie R1, R5, R6, R8 i R9) do dyrektywy 75/442/EWG oraz w dyrektywie Rady 75/439/EWG z dnia 16 czerwca 1975 r. w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych(2), o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie √ obejmujące następujące rodzaje działalności: Õ

√ a) obróbka biologiczna; Õ

√ b)obróbka fizyczno-chemiczna; Õ

√ c) spalanie lub współspalanie; Õ

√ d) mielenie lub mieszanie; Õ

√ e) przepakowanie; Õ

√ f) magazynowanie o pojemności przekraczającej 10 ton; Õ

√ g) wykorzystanie głównie jako paliwo lub w celu wytwarzania energii; Õ

√ h) odzysk/regeneracja rozpuszczalników; Õ

√ i) recykling/odzysk materiałów nieorganicznych innych niż metale lub związki metali; Õ

√ j) regeneracja kwasów lub zasad; Õ

√ k) odzyskiwanie składników stosowanych w celu ograniczenia zanieczyszczeń; Õ

√ l) odzyskiwanie składników z katalizatorów; Õ

√ m) powtórna rafinacja oleju lub inne sposoby ponownego wykorzystania oleju. Õ

5.2. Instalacje do Sspalaniea odpadów ð innych niż niebezpieczne ï komunalnych określone w dyrektywie Rady 89/369/EWG z dnia 8 czerwca 1989 r. w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych(3) oraz w dyrektywie Rady 89/429/EWG z dnia 21 czerwca 1989 r. w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych(4), o wydajności przekraczającej 3 tony na godzinę.

5.3. Instalacje do Uunieszkodliwianiea ð lub odzyskiwanie ï odpadów √ innych niż niebezpieczne Õ niepowodujących zagrożeń, określone w załączniku II A do dyrektywy 75/442/EWG, pozycje D8 i D9, o wydajności przekraczającej 50 ton dziennie √ obejmujące następujące rodzaje działalności: Õ

√ a) obróbka biologiczna; Õ

√ b)obróbka fizyczno-chemiczna; Õ

ò nowy

c) obróbka wstępna odpadów przeznaczonych do współspalenia;

d) obróbka żużlu i popiołów;

e) obróbka złomu.

ê 96/61/WE (dostosowany)

5.4 Składowiska odpadów przyjmujące ponad 10 ton odpadów dziennie lub o całkowitej pojemności przekraczającej 25000 ton, z wyjątkiem składowisk odpadów obojętnych

6. Inne rodzaje działalności

6.1. Zakłady przemysłowe do Pprodukcjai √ w instalacjach przemysłowych Õ :

a) pulpy drzewnej lub innych materiałów włóknistych;

b) papieru √ lub Õ i tektury, o wydajności przekraczającej 20 ton dziennie;

ò nowy

c) paneli drewnopochodnych z wyjątkiem sklejki, o wydajności przekraczającej 600 m³ dziennie.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

6.2. Zakłady Oobróbkai wstępnaej (mycie, bielenie, merceryzacja) lub barwieniea włókien albo materiałów włókienniczych, o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie

6.3. Zakłady Ggarbowaniea skór, o wydajności przekraczającej 12 ton produktu końcowego dziennie

6.4. a) √ Prowadzenie Õ rRzeźnie, w których produkcja tusz przekracza 50 ton dziennie

b) Zakłady produkcji √ Obróbka i Õ i przetwórstwoa ð poza wyłącznym pakowaniem następujących surowców przetworzonych lub nieprzetworzonych ï √ dla celów wytwarzania Õ produktów spożywczych ð przeznaczonych dla ludzi lub zwierząt ï z:

(i) surowych produktów pochodzenia zwierzęcego (innych niż √ wyłącznie Õ mleko), o wydajności dziennej przekraczającej 75 ton produktu końcowego

(ii) surowych produktów roślinnych, o wydajności dziennej przekraczającej 200 300 ton (średnia roczna) produktu końcowego

ò nowy

(iii) mieszanki surowych produktów pochodzenia zwierzęcego i roślinnego, o wydajności dziennej produktu końcowego przekraczającej:

- 75 ton jeżeli A wynosi 10 lub więcej; lub

- [300- (22,5 x A)] w pozostałych przypadkach

gdzie „A” oznacza część materiału zwierzęcego (w procentach) w odniesieniu do wydajności produkcji produktu końcowego

Końcowa waga produktu nie obejmuje opakowania.

Niniejsza podsekcja nie ma zastosowania, jeżeli surowcem jest samo mleko.

ê 96/61/WE (dostosowany)

c) Zakłady produkcji √ Obróbka Õ i przetwórstwoa √ samego Õ mleka, o ilości otrzymywanego mleka przekraczającej 200 ton dziennie (średnia roczna)

6.5. Instalacje do Uunieszkodliwianiea lub recyklingu zwierząt padłych √ lub Õ oraz odpadów zwierzęcych, o wydajności przekraczającej 10 ton dziennie

6.6 Instalacje do Iintensywnaej hodowlai drobiu i świń, wyposażone w √ z Õ więcej niż:

a) 40000 miejsc dla drobiu

ò nowy

a) 40000 miejscami dla brojlerów lub 30 000 miejscami dla kur niosek lub 24 000 miejscami dla kaczek lub 11 500 miejscami dla indyków

ê 96/61/WE

b) 2 000 miejscami dla tuczników (powyżej 30 kg), lub

c) 750 miejscami dla macior

ò nowy

W przypadku gatunków drobiu innych niż wymienione w lit. a) lub hodowli różnych gatunków wymienionych w lit. a), b) i c) w tej samej instalacji, próg oblicza się na podstawie równoważnych czynników wydzielania azotu porównanych z powyższymi progami.

ê 96/61/WE (dostosowany)

6.7 Instalacje do Ppowierzchniowaej obróbkai substancji, przedmiotów lub produktów, z wykorzystaniem rozpuszczalników organicznych, w szczególności do obróbki, drukowania, powlekania, odtłuszczania, uszczelniania, sortowania, malowania, czyszczenia lub impregnowania √ za pomocą rozpuszczalnika organicznego Õ , o wydajności przekraczającej 150 kg na godzinę lub przekraczającej 200 ton rocznie

6.8 Instalacje do Pprodukcjai węgla (twardego palonego) lub elektrografitu, w drodze spalania lub grafityzacji

ò nowy

6.9 Konserwacja drewna i produktów z drewna o wydajności przekraczającej 75 m3 dziennie.

6.10 Zewnętrzne oczyszczanie ścieków nieobjętych dyrektywą Rady 91/271/EWG z dnia 21 maja 1991 r. dotyczącą oczyszczania ścieków komunalnych[57] pochodzących z instalacji objętych rozdziałem I.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK II

LISTA DYREKTYW OKREŚLONYCH W ART. 18 UST. 2 I ART. 20

1. Dyrektywa 87/217/EWG w sprawie ograniczania zanieczyszczenia środowiska azbestem i zapobiegania temu zanieczyszczeniu

2. Dyrektywa 82/176/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z przemysłu elektrolizy chlorków metali alkalicznych

3. Dyrektywa 83/513/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów kadmu

4. Dyrektywa 84/156/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów rtęci z sektorów innych niż przemysł elektrolizy chlorków metali alkalicznych

5. Dyrektywa 84/491/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów heksachlorocycloheksanu

6. Dyrektywa 86/280/EWG w sprawie wartości dopuszczalnych dla ścieków i wskaźników jakości wód w odniesieniu do zrzutów niektórych substancji niebezpiecznych zawartych w wykazie I Załącznika do dyrektywy 76/464/EWG, zmienionej kolejno dyrektywami 88/374/EWG i 90/415/EWG zmieniającymi załącznik II do dyrektywy 86/280/EWG

7. Dyrektywa 89/369/EWG w sprawie zapobiegania zanieczyszczeniu powietrza przez nowe spalarnie odpadów komunalnych

8. Dyrektywa 89/429/EWG w sprawie zmniejszenia zanieczyszczenia powietrza przez istniejące spalarnie odpadów komunalnych

9. Dyrektywa 94/67/EWG w sprawie spalania odpadów niebezpiecznych

10. Dyrektywa 92/112/EWG w sprawie procedur harmonizacji programów na rzecz ograniczenia i ostatecznego wyeliminowania zanieczyszczeń powodowanych przez odpady z przemysłu tlenku tytanu

11. Dyrektywa 88/609/EWG w sprawie ograniczenia emisji niektórych zanieczyszczeń do powietrza z dużych obiektów energetycznego spalania, ostatnio zmieniona dyrektywą 94/66/EWG

12. Dyrektywa 76/464/EWG w sprawie zanieczyszczenia spowodowanego przez niektóre substancje niebezpieczne odprowadzane do środowiska wodnego Wspólnoty

13. Dyrektywa 75/442/EWG w sprawie odpadów, zmieniona dyrektywą 91/156/EWG

14. Dyrektywa 75/439/EWG w sprawie unieszkodliwiania olejów odpadowych

15. Dyrektywa 91/689/EWG w sprawie odpadów niebezpiecznych.

ê 96/61/WE (dostosowany)

ð nowy

ZAŁĄCZNIK II III

Indykatywny wykaz głównych substancji zanieczyszczających, które mają być uwzględniane przy ustalaniu dopuszczalnych wartości emisji √ Wykaz substancji zanieczyszczających Õ

POWIETRZE

1. DiDwutlenek siarki i inne związki siarki

2. Tlenki azotu i inne związki azotu

3. Tlenek węgla

4. Lotne związki organiczne

5. Metale i ich związki

6. Pył ð oraz drobne cząstki pyłu zawieszonego ï

7. Azbest (pył zawieszony, włókna)

8. Chlor i jego związki

9. Fluor i jego związki

10. Arsen i jego związki

11. Cyjanki

12. Substancje i preparaty, co do których udowodniono, że posiadają właściwości rakotwórcze i mutagenne lub właściwości, które √ drogą powietrzną Õ mogą wpłynąć na rozmnażanie drogą powietrzną

13. Polichlorowane dwubenzodioksyny i polichlorowane dwubenzofurany

WODA

1. Związki chloroorganiczne i substancje mogące tworzyć takie związki w środowisku wodnym

2. Związki fosforoorganiczne

3. Związki cynoorganiczne

4. Substancje i preparaty, co do których udowodniono, że posiadają właściwości rakotwórcze i mutagenne lub właściwości, które mogą wpływać na rozmnażanie w lub przez środowisko wodne

5. Węglowodory trwałe oraz trwałe i bioakumulacyjne, toksyczne substancje organiczne

6. Cyjanki

7. Metale i ich związki

8. Arsen i jego związki

9. Biocydy i środki ochrony roślin

10. Materiały zawieszone

11. Substancje, które przyczyniają się do eutrofizacji (zwłaszcza azotany i fosforany)

12. Substancje, które mają niepożądany wpływ na równowagę tlenową (oraz można dokonywać ich pomiaru z wykorzystaniem parametrów, takich jak biochemiczne zapotrzebowanie tlenu, ChZT itd.)

ò nowy

13. Substancje wymienione w załączniku X do dyrektywy 2000/60/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2000 r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania w dziedzinie polityki wodnej[58]

ê 96/61/WE (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK III IV

√ Kryteria ustalania najlepszych dostępnych technik Õ

Okoliczności, które należy uwzględnić, ogólnie lub w szczególnych przypadkach, przy ustalaniu najlepszych dostępnych technik określonych w art. 2 ust. 12, mając na uwadze możliwe koszty i korzyści z zastosowania środka oraz zasady ostrożności i zapobiegania:

1. wykorzystanie technologii o niskiej ilości odpadów;

2. wykorzystanie substancji mniej niebezpiecznych;

3. zwiększanie odzysku i recyklingu substancji wytwarzanych i wykorzystywanych w procesie oraz odpadów, w stosownych przypadkach;

4. porównywalne procesy, urządzenia lub metody działania, które zostały wypróbowane i odniosły sukces na skalę przemysłową;

5. postęp technologiczny i rozwój wiedzy;

6. charakter, skutki i wielkość danych emisji;

7. terminy przekazania do eksploatacji nowych lub istniejących instalacji;

8. czas potrzebny do wprowadzenia najlepszych dostępnych technik;

9. zużycie i właściwości surowców (łącznie z wodą) wykorzystywanych w procesie oraz ich wydajność energetyczna;

10. potrzeba zapobiegania lub ograniczania do minimum całkowitego wpływu emisji na środowisko naturalne oraz związanych z tym zagrożeń;

11. potrzeba zapobiegania wypadkom oraz minimalizowania skutków dla środowiska naturalnego;

12. informacje publikowane przez Komisję na mocy art. 16 ust. 2 lub przez organizacje międzynarodowe.

ê 2003/35/WE

ZAŁĄCZNIK IV V

Udział społeczeństwa w podejmowaniu decyzji

1. Społeczeństwo jest informowane (poprzez ogłoszenia publiczne lub inne właściwe środki, takie jak media elektroniczne, gdy są dostępne) o następujących kwestiach w procedurze podejmowania decyzji lub, najpóźniej, kiedy tylko informacje mogą być należycie dostarczone:

a) a) wniosek o pozwolenie lub, jeżeli zaistnieją takie przypadki, propozycja uaktualnienia pozwolenia lub warunków pozwolenia zgodnie z art. 2215 ust. 1, włączając opis elementów wymienionych w art. 13 ust. 1 6 ust. 1;

ò nowy

b) powstanie nowych lub zaktualizowanych ogólnych wiążących zasad zgodnie z art. 18, łącznie z proponowanymi wymogami dotyczącymi tych zasad oraz nietechnicznym streszczeniem ram prawnych i administracyjnych, zgodnie z którymi zasady będą stosowane.

ê 2003/35/WE (dostosowany)

bc) gdzie znajduje zastosowanie √ stosowne Õ , fakt, że decyzja poddana jest krajowej lub transgranicznej ocenie wpływu na środowisko lub konsultacjom między państwami członkowskimi zgodnie z art. 28 17;

cd) dane szczegółowe właściwych organów odpowiedzialnych za podejmowanie decyzji, tych, od których można uzyskać istotne informacje, tych, do których mogą być przedkładane komentarze i zapytania oraz szczegóły harmonogramu na przekazanie komentarzy lub zapytań;

de) charakter możliwych decyzji lub, jeżeli jest tylko jedna, projektu decyzji;

ef) gdzie znajdują zastosowanie √ stosowne Õ , szczegóły odnoszące się do propozycji dotyczącej aktualizacji pozwolenia lub warunków pozwolenia;

fg) wskazaniea czasu i miejsc, gdzie lub za pomocą których istotne informacje są udostępniane;

gh) szczegóły uzgodnień dotyczących udziału społeczeństwa, wydane na mocy √ zgodnie z Õ ust. √ pkt Õ 5.

2. Państwa członkowskie zapewniają, że w odpowiednich ramach czasowych następujące informacje są podawane do wiadomości zainteresowanej społeczności:

a) zgodnie z ustawodawstwem krajowym, główne sprawozdania i porady wydane właściwemu organowi lub organom w czasie gdy zainteresowana społeczność była informowane zgodnie z pkt 1;

b) zgodnie z przepisami dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie dostępu społeczeństwa do informacji dotyczących środowiska, informacje inne niż te określone w pkt 1, które mają związek z decyzją zgodnie z art. 68 oraz które są udostępniane √ dopiero po poinformowaniu Õ zainteresowaneja społecznościć została poinformowana zgodnie z pkt 1.

3. Zainteresowana społeczność uprawniona jest do przekazania właściwym organom komentarzy i opinii przed podjęciem decyzji.

4. Rezultaty konsultacji przeprowadzonych √ zgodnie z Õ na mocy niniejszymego załącznikiema muszą być wzięte pod uwagę w momencie podejmowania decyzji.

5. Szczegółowe regulacje dotyczące informowania społeczeństwa (na przykład poprzez rozlepianie plakatów w obrębie określonego promienia lub publikację w lokalnych gazetach) oraz konsultowania zainteresowanej społeczności (na przykład poprzez pisemne propozycje lub w drodze publicznego zapytania), są ustalane przez państwa członkowskie. Przewidziane są odpowiednie ramy czasowe dla różnych faz, dające wystarczającą ilość czasu dla √ na Õ poinformowaniea społeczeństwa oraz zainteresowanej społeczności, aby przygotowało i skutecznie uczestniczyło w podejmowaniu decyzji dotyczących środowiska, z zastrzeżeniem przepisów niniejszego załącznika.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

è1 2006/105/WE art. 1 i załącznik .B(2)

è2 art. 20 i załącznik II, s. 703

è3 art. 20 i załącznik II, s. 703 oraz art. 20 i załącznik II, s. 704

ZAŁĄCZNIK V I

√ Przepisy techniczne dotyczące instalacji spalania Õ

Część 1

PUŁAPY I CELE ZMNIEJSZENIA EMISJI DLA SO2 Z ISTNIEJĄCYCH OBIEKTÓW [59][60]

Emisje NOx (jako NO) dużych obiektów energetycznego spalania z 1980 r. (w kilotonach) | Pułap emisji NOx (kilotona/rok) | % redukcji ponad emisje 1980 r. | % redukcji ponad uzgodnione emisje 1980 r. |

Faza 1 | Faza 2 | Faza 1 | Faza 2 | Faza 1 | Faza 2 |

1993[63] | 1998 | 1993[64] | 1998 | 1993[65] | 1998 |

Belgia | 110 | 88 | 66 | -20 | -40 | -20 | -40 |

è1 Bułgaria ⎜ | ⎝1 155 ⎜ | ⎝1 125 ⎜ | ⎝1 95 ⎜ | ⎝1 -19 ⎜ | ⎝1 -39 ⎜ | ⎝1 -19 ⎜ | ⎝1 -39 ⎜ |

è3 Republika Czeska⎜ | ⎝3 403 ⎜ | ⎝3 228 ⎜ | ⎝3 113 ⎜ | ⎝3 -43 ⎜ | ⎝3 -72 ⎜ | ⎝3 -43 ⎜ | ⎝3 -72 ⎜ |

Dania | 124 | 121 | 81 | -3 | -35 | -10 | -40 |

Niemcy | 870 | 696 | 522 | -20 | -40 | -20 | -40 |

è3 Estonia ⎜ | ⎝3 20 ⎜ | ⎝3 10 ⎜ | ⎝3 12 ⎜ | ⎝3 -52 ⎜ | ⎝3 -40 ⎜ | ⎝3 -52 ⎜ | ⎝3 -40 ⎜ |

Grecja | 36 | 70 | 70 | +94 | +94 | 0 | 0 |

Hiszpania | 366 | 368 | 277 | +1 | -24 | -20 | -40 |

Francja | 400 | 320 | 240 | -20 | -40 | -20 | -40 |

Irlandia | 28 | 50 | 50 | +79 | +79 | 0 | 0 |

Włochy | 580 | 570 | 428 | -2 | -26 | -20 | -40 |

è3 Cypr ⎜ | ⎝3 3 ⎜ | ⎝3 5 ⎜ | ⎝3 6 ⎜ | ⎝3 +67 ⎜ | ⎝3 +100 ⎜ | ⎝3 +67 ⎜ | ⎝3 +100 ⎜ |

è3 Łotwa ⎜ | ⎝3 10 ⎜ | ⎝3 10 ⎜ | ⎝3 9 ⎜ | ⎝3 -4 ⎜ | ⎝3 -10 ⎜ | ⎝3 -4 ⎜ | ⎝3 -10 ⎜ |

è3 Litwa⎜ | ⎝3 21 ⎜ | ⎝3 8 ⎜ | ⎝3 11 ⎜ | ⎝3 -62 ⎜ | ⎝3 -48 ⎜ | ⎝3 -62 ⎜ | ⎝3 -48 ⎜ |

Luksemburg | 3 | 2,4 | 1,8 | -20 | -40 | -20 | -40 |

è3 Węgry ⎜ | ⎝3 68 ⎜ | ⎝3 33 ⎜ | ⎝3 34 ⎜ | ⎝3 -51 ⎜ | ⎝3 -49 ⎜ | ⎝3 -51 ⎜ | ⎝3 -49 ⎜ |

è3 Malta ⎜ | ⎝3 1,7 ⎜ | ⎝3 7 ⎜ | ⎝3 2,5 ⎜ | ⎝3 +299 ⎜ | ⎝3 +51 ⎜ | ⎝3 +299 ⎜ | ⎝3 +51 ⎜ |

Niderlandy | 122 | 98 | 73 | -20 | -40 | -20 | -40 |

Portugalia | 23 | 59 | 64 | +157 | +178 | -8 | 0 |

è3 Polska ⎜ | ⎝3 698 ⎜ | ⎝3 426 ⎜ | ⎝3 310 ⎜ | ⎝3 -39 ⎜ | ⎝3 -56 ⎜ | ⎝3 -39 ⎜ | ⎝3 -56 ⎜ |

è1 Rumunia ⎜ | ⎝1 135 ⎜ | ⎝1 135 ⎜ | ⎝1 77 ⎜ | ⎝1 -1 ⎜ | ⎝1 -43 ⎜ | ⎝1 -1 ⎜ | ⎝1 -43 ⎜ |

è3 Słowenia ⎜ | ⎝3 17 ⎜ | ⎝3 15 ⎜ | ⎝3 16 ⎜ | ⎝3 -12 ⎜ | ⎝3 -6 ⎜ | ⎝3 -12 ⎜ | ⎝3 -6 ⎜ |

è3 Słowacja ⎜ | ⎝3 141 ⎜ | ⎝3 85 ⎜ | ⎝3 46 ⎜ | ⎝3 -40 ⎜ | ⎝3 -67 ⎜ | ⎝3 -40 ⎜ | ⎝3 -67 ⎜ |

Zjednoczone Królestwo | 1016 | 864 | 711 | -15 | -30 | -15 | -30 |

Austria | 19 | 15 | 11 | -20 | -40 | -20 | -40 |

Finlandia | 81 | 65 | 48 | -20 | -40 | -20 | -40 |

Szwecja | 31 | 25 | 19 | -20 | -40 | -20 | -40 |

ZAŁĄCZNIK III

Dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji √ dla instalacji spalania, o których mowa w art. 33 ust. 2 Õ dla SO2

PALIWA STAłE

A. Dopuszczalne wartości emisji SO2, wyrażone w mg/Nm3 (zawartość tlenu 6 %), które mają zostać zastosowane przez nowe i istniejące obiekty na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4 ust. 3 odpowiednio:

ê 2001/80/WE Art. 2 (dostosowany)

√ 1. Wszystkie dopuszczalne wielkości emisji oblicza się w temperaturze 273,15 K, pod ciśnieniem 101,3 kPa i po odliczeniu zawartości pary wodnej w gazach odlotowych, przy znormalizowanej zawartości O2 wynoszącej 6 %la paliw stałych, 3 % dla kotłów wykorzystujących paliwa płynne i gazowe, oraz 15 % dla turbin i silników gazowych. Õ

ê 2001/80/WE (dostosowany)

Uwaga:

W przypadku gdy powyższa dopuszczalna wartość emisji nie może być osiągnięta z uwagi na właściwości paliwa, stopień odsiarczania co najmniej 60 % jest osiągany w przypadku obiektów o nominalnej mocy cieplnej mniejszej niż lub równej 100 MWth, 75 % dla obiektów większych niż 100 MWth i mniejszych lub równych 300 MWth oraz 90 % dla obiektów większych od 300 MWth. Dla obiektów większych niż 500 MWth stosuje się stopień odsiarczania co najmniej 94 % lub co najmniej 92 % w przypadku gdy umowę na montaż sprzętu odsiarczania gazu spalinowego lub nawapniania zawarto, a działanie instalacji zostało rozpoczęte przed dniem 1 stycznia 2001 r.

B. Dopuszczalne wartości emisji SO2 wyrażone w mg/Nm3 (zawartość tlenu 6 %) które mają zostać zastosowane dla nowych i istniejących obiektów na podstawie art. 4 ust. 2, z wyjątkiem turbin gazowych.

Typ paliwa | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

Biomasa | 200 | 200 | 200 |

Ogółem | 850 | 200[66] | 200 |

Uwaga:

W przypadku gdy powyższa dopuszczalna wartość emisji nie może być osiągnięta z uwagi na właściwości paliwa, instalacje muszą osiągać 300 mg/Nm3 SO2 lub musi być osiągnięty stopień odsiarczania co najmniej 92 % w przypadku obiektów o nominalnej mocy cieplnej mniejszej lub równej 300 MWth i w przypadku obiektów o nominalnej mocy cieplnej większej od 300 MWth stopień odsiarczania musi być co najmniej 95 % wraz z najwyższą dopuszczalną wartością emisji stanowiącą 400 mg/Nm3.

ZAŁĄCZNIK IV

DOPUSZCZALNE WARTOŚCI EMISJI DLA SO 2

PALIWA PłYNNE

A. Dopuszczalne wartości emisji SO2, wyrażone w mg/Nm3 (zawartość tlenu 3 %), które mają zostać zastosowane przez nowe i istniejące obiekty na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4 ust. 3 odpowiednio:

[pic]

B. Dopuszczalne wartości emisji SO2, wyrażone w mg/Nm3 (3 % zawartości O2), które mają zostać zastosowane przez nowe obiekty na podstawie art. 4 ust. 2, z wyjątkiem turbin gazowych.

50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

850 | 400 do 200 (spadek liniowy)[67] | 200 |

W przypadku dwóch instalacji o nominalnej mocy cieplnej 250 MWth na Krecie i Rodos, które mają zostać objęte pozwoleniem przed dniem 31 grudnia 2007 r., stosuje się dopuszczalną wartość emisji 1 700 mg/Nm3.

ò nowy

W przypadku turbin gazowych pracujących w cyklu łączonym (CCGT) z dodatkowym opalaniem, znormalizowana zawartość O2 może zostać określona przez właściwy organ, z uwzględnieniem szczególnych cech przedmiotowej instalacji.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

√ 2. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla SO2 dla kotłów wykorzystujących paliwa stałe lub płynne Õ

Nominalna moc cieplna (MWTH) | Węgiel kamienny i brunatny | Biomasa | Torf | Paliwa płynne |

? 50-100 ⎪ | ? 400 ⎪ | 200 | ? 300 ⎪ | ? 350 ⎪ |

? 100-300 ⎪ | ? 250 ⎪ | 200 | ? 300 ⎪ | ? 250 ⎪ |

? > 300 ⎪ | ? 200 ⎪ | 200 | ? 200 ⎪ | ? 200 ⎪ |

ê 2001/80/WE Art. 5 (dostosowany)

W drodze odstępstwa od przepisów załącznika III:

(1) obiekty √ Instalacje spalania Õ o nominalnej mocy cieplnej równej lub większej niż 400 MW, √ stosujące paliwa stałe, które otrzymały pozwolenie przed dniem 27 listopada 2002 r. oraz Õ które w ciągu roku działają przez okres √ nie dłuższy niż 1500 godzin Õ (średnia krocząca z pięciu lat) nie dłuższy niż podlegają dopuszczalnej wartości √ wielkości Õ emisji ditlenku siarki wynoszącej 800 mg/Nm3.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

ZAŁĄCZNIK V

3. Dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji √ (mg/Nm3) Õ dla SO2 √ dla kotłów wykorzystujących paliwa gazowe Õ

Paliwa gazowe

A. Dopuszczalne wartości emisji SO2, wyrażone w mg/Nm3 (zawartość tlenu 3 %), które mają zostać zastosowane przez nowe i istniejące obiekty na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4 ust. 3 odpowiednio:

Typ paliwa | Wartości dopuszczalne (mg/Nm3) |

Paliwa gazowe Oogółem | 35 |

Gaz skroplony | 5 |

Gazy niskokaloryczne ze zgazowania pozostałości rafineryjnych, gazy z pieców koksowniczych oraz gazy wielkopiecowe | 800400 |

ð Niskokaloryczne gazy wielkopiecowe ï | ? 200 ⎪ |

Gaz ze zgazowania węgla | [68] |

B. Dopuszczalne wartości emisji SO2, wyrażone w mg/Nm3 (3 % zawartości O2), które mają być zastosowane przez nowe obiekty na podstawie art. 4 ust. 2:

Paliwa gazowe ogółem | 35 |

Gaz skroplony | 5 |

Niskokaloryczne gazy koksownicze | 400 |

Niskokaloryczne gazy wielkopiecowe | 200 |

ò nowy

4. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla NOx dla kotłów wykorzystujących paliwa stałe lub płynne

Nominalna moc cieplna (MWth) | Węgiel kamienny i brunatny | Biomasa i torf | Paliwa płynne |

50-100 | 300 450 w przypadku spalania sproszkowanego węgla brunatnego | 300 | 450 |

100-300 | 200 | 250 | 200 |

> 300 | 200 | 200 | 150 |

ê 2001/80/WE załącznik VI (dostosowany)

(2) Do dnia 31 grudnia 2015 r. obiekty o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MWth, które od 2008 r. nie będą funkcjonować dłużej niż 2000 godzin rocznie (średnia krocząca z okresu pięciu lat):

w przypadku obiektu objętego pozwoleniem zgodnie z art. 4 ust. 3 lit a) — podlegają wartości dopuszczalnej dla tlenku azotu (mierzonej jako NO2) równej 600 mg/Nm3;

w przypadku obiektu podlegającego planowi krajowemu na mocy art. 4 ust. 6 — posiadają swój udział w planie krajowym, ocenionym na podstawie wartości dopuszczalnej równej 600 mg/Nm3.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. takie obiekty √ instalacje spalania stosujące paliwa stałe, o nominalnej mocy cieplnej nieprzekraczającej 500 MW, które otrzymały pozwolenie przed dniem 27 listopada 2002 r. oraz Õ które √ w ciągu roku działają przez okres nie dłuższy niż 1500 godzin Õ nie działają dłużej niż 1500 godzin rocznie (średnia krocząca z pięciu lat) podlegają wartości √ wielkości Õ dopuszczalnej emisji dla √ NOx Õ tlenku azotu (mierzonej jako NO2): wynoszącej 450 mg/Nm3.

√ Instalacje spalania stosujące paliwa stałe, o nominalnej mocy cieplnej wynoszącej 500 MW lub więcej, które otrzymały pozwolenie przed dniem 1 lipca 1987 r. oraz które w ciągu roku działają przez okres nie dłuższy niż 1500 godzin (średnia krocząca z pięciu lat) podlegają wielkości dopuszczalnej emisji dla NOx wynoszącej 450 mg/Nm3. Õ

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

ZAŁĄCZNIK VI

Dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji √ (mg/Nm3) Õ dla NOx (mierzone jako NO 2 ) ð oraz CO dla instalacji spalania opalanych gazem ï

A. Dopuszczalne wartości emisji NOx, wyrażone w mg/Nm3 (6 % zawartości O2 dla paliw stałych, 3 % dla paliw płynnych i gazowych), które mają zostać zastosowane przez nowe i istniejące obiekty odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4 ust. 3:

Typ paliwa | Wartości dopuszczalne [69] (mg/Nm3) |

Stałe[70][71] |

50-500 MWth | 600 |

> 500 MWth | 500 |

Od dnia 1 stycznia 2016 r.: |

50-500 MWth | 600 |

> 500 MWth | 200 |

Płynne: |

50-500 MWth | 450 |

> 500 MWth | 400 |

Gazowe: |

50-500 MWth | 300 |

> 500 MWth | 200 |

B. Dopuszczalne wartości emisji NOx wyrażone w mg/Nm3, które mają zostać zastosowane przez nowe obiekty na podstawie art. 4 ust. 2, z wyjątkiem turbin gazowych.

Paliwa stałe (6 % zawartości O 2 )

Typ paliwa | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

Biomasa | 400 | 300 | 200 |

Ogółem | 400 | 200[72] | 200 |

Paliwa płynne (3 % zawartości O 2 )

50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

400 | 200[73] | 200 |

W przypadku dwóch instalacji o nominalnej mocy cieplnej 250 MWth na Krecie i Rodos, które mają zostać objęte pozwoleniem przed dniem 31 grudnia 2007 r., stosuje się dopuszczalną wartość emisji 400 mg/Nm3.

Paliwa gazowe (3 % zawartości O 2 )

50-300 MWth | > 300 MWth |

Gaz ziemny (uwaga 1) | 150 | 100 |

Inne gazy | 200 | 200 |

Turbiny gazowe

Dopuszczalne wartości emisji NOx, wyrażone w mg/Nm3 (15 % zawartości O2), które mają być zastosowane przez pojedynczą jednostkę turbiny gazowej na podstawie art. 4 ust. 2 (wartości dopuszczalne stosuje się tylko powyżej 70 % obciążenia):

> 50 MWth (moc cieplna wg warunków ISO) |

Gaz ziemny (uwaga 1) | 50 (uwaga 2) |

Paliwa płynne (uwaga 3) | 120 |

Paliwa gazowe (inne niż gaz ziemny) | 120 |

ð NOx ï | ð CO ï |

Kotły opalane gazem | ? 100 ⎪ | ? 100 ⎪ |

ð Turbiny gazowe (łącznie z CCGT) wykorzystujące jako paliwo gaz ziemny(1) ï | √ 50(2)(3) ∏ | ? 100 ⎪ |

ð Turbiny gazowe (łącznie z CCGT) wykorzystujące jako paliwo gaz inny niż ziemny(4) ï | ? 90 ⎪ | ? 100 ⎪ |

ð Silniki gazowe ï | ? 100 ⎪ | ? 100 ⎪ |

Uwagia 1

(1) Gaz ziemny jest naturalnie występującym metanem o zawartości nie większej niż 20 % (objętościowo) składników obojętnych i innych składników.

Uwaga 2:

(2) 75 mg/Nm3 w następujących przypadkach, gdy wydajność turbiny gazowej jest ustalona przy obciążeniu podstawowym według normy ISO:

(i) turbiny gazowe wykorzystywane w połączonych systemach cieplnych i energii elektrycznej o ogólnej wydajności większej niż 75 %;

(ii) turbiny gazowe wykorzystywane w połączonych cyklicznie obiektach √ cyklu łączonego Õ o rocznej średniej ogólnej wydajności elektrycznej większej niż 55 %;

(iii) turbiny gazowe dla urządzeń mechanicznych.

(3) Dla turbin gazowych o pojedynczym cyklu, niepodlegających żadnej z powyższych kategorii √ wymienionych w pkt 2 uwagi Õ , ale o wydajności większej niż 35 % — ustalonej przy obciążeniu podstawowym według normy ISO — dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji √ NOx Õ wynosi 50x*η/35, w przypadku gdy √ gdzie Õ η jest wydajnością turbiny gazowej √ w warunkach obciążenia podstawowego według normy ISO, Õ wyrażoną procentowo (oraz w warunkach obciążenia podstawowego według normy ISO).

Uwaga 3:

(4) √ Te Õ Tę dopuszczalneą wartość √ wielkości Õ emisji stosuje się tylko √ również Õ w odniesieniu do turbin gazowych opalanych √ wykorzystujących Õ średniemi i lekkiemi destylatyami √ jako paliwo płynne Õ .

√ Dla turbin gazowych Õ ð (łącznie z CCGT) ï √ wielkości dopuszczalne emisji NOx i CO wymienione w tabeli znajdującej się w niniejszym punkcie stosuje się jedynie powyżej 70 % obciążenia). Õ

Turbiny gazowe do użytku na wypadek awarii, które działają krócej niż 500 godzin rocznie, √ nie są objęte Õ są wyłączone z tych wartościami √ wielkościami Õ dopuszczalnymich √ emisji, określonymi w niniejszym punkcie Õ . Operator takich obiektów jest zobowiązany do przedkładania corocznie zapisu takiego √ zapisuje Õ wykorzystanyego czasu √ działania Õ właściwym władzom.

ò nowy

6. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla pyłu dla kotłów wykorzystujących paliwa stałe lub płynne

Nominalna moc cieplna (MWth) | Węgiel kamienny i brunatny | Biomasa i torf | Paliwa płynne |

50-100 | 30 | 30 | 30 |

100-300 | 25 | 20 | 25 |

> 300 | 20 | 20 | 20 |

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK VII

DOPUSZCZALNE WARTOŚCI EMISJI DLA PYŁU

A. Dopuszczalne wartości emisji pyłu, wyrażone w mg/Nm3 (6 % zawartości O2 dla paliw stałych, 3 % dla paliw płynnych i gazowych), które mają być zastosowane przez nowe oraz istniejące obiekty odpowiednio na podstawie art. 4 ust. 1 i art. 4 ust. 3:

Typ paliwa | Nominalna moc cieplna (MW) | Dopuszczalne wartości emisji (mg/Nm3) |

Stałe | ≥ 500 < 500 | 50[74] 100 |

Płynne[75] | Wszystkie obiekty | 50 |

Gazowe | Wszystkie obiekty | 5 jako zasada 10 dla gazów wielkopiecowych 50 dla gazów produkowanych w przemyśle stalowym, które mogą być wykorzystywane gdziekolwiek indziej |

B. Dopuszczalne wartości emisji pyłu, wyrażone w mg/Nm3, które mają zostać zastosowane przez nowe obiekty na podstawie art. 4 ust. 2, z wyjątkiem turbin gazowych:

Paliwa stałe (6 % zawartości O 2 )

50-100 MWth | > 100 MWth |

50 | 30 |

Paliwa płynne (3 % zawartości O 2 )

50-100 MWth | > 100 MWth |

50 | 30 |

W przypadku dwóch instalacji o nominalnej mocy cieplnej 250 MWth na Krecie i Rodos, które mają zostać objęte pozwoleniem przed dniem 31 grudnia 2007 r., stosuje się dopuszczalną wartość emisji 50 mg/Nm3.

√ Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla pyłu dla kotłów wykorzystujących Õ paliwa gazowe (3 % zawartości O2)

Jako zasada √ Ogółem Õ | 5 |

Dla Ggazu wielkopiecowyego | 10 |

Dla Ggazyów produkowaneych w przemyśle stalowym, które mogą być wykorzystywane gdzie indziej | 30 |

√ Część 2 Õ

√ Wielkości dopuszczalne emisji w odniesieniu do instalacji spalania, o których mowa w art. 33 ust. 3. Õ

ê 2001/80/WE Art. 2 (dostosowany)

√ 1. Wszystkie dopuszczalne wielkości emisji oblicza się w temperaturze 273,15 K, pod ciśnieniem 101,3 kPa i po odliczeniu zawartości pary wodnej w gazach odlotowych, przy znormalizowanej zawartości O2 wynoszącej 6 %la paliw stałych, 3 % dla kotłów wykorzystujących paliwa płynne i gazowe, oraz 15 % dla turbin i silników gazowych. Õ

ò nowy

W przypadku turbin gazowych pracujących w cyklu łączonym z dodatkowym opalaniem, znormalizowana zawartość O2 może zostać określona przez właściwy organ, z uwzględnieniem szczególnych cech przedmiotowej instalacji.

ê 2001/80/WE Załącznik III i IV (dostosowany)

ð nowy

√ 2. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla SO2 dla kotłów wykorzystujących paliwa stałe lub płynne Õ

Nominalna moc cieplna (MWth) | Węgiel kamienny i brunatny | Biomasa | Torf | Paliwa płynne |

? 50-100 ⎪ | ? 400⎪ | 200 | ? 300 ⎪ | ? 350 ⎪ |

? 100-300 ⎪ | ? 200 ⎪ | 200 | ð 300 250 w przypadku spalania w łożu fluidalnym ï | ? 200 ⎪ |

? > 300 ⎪ | ? 150 200 w przypadku spalania w cyrkulacyjnym lub ciśnieniowym łożu fluidalnym ï | ? 150 ⎪ | ? 150 200 w przypadku spalania w łożu fluidalnym ï | ? 150 ⎪ |

ê 2001/80/WE załącznik V (dostosowany)

√ Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla SO2 dla kotłów wykorzystujących paliwa gazowe Õ B. Dopuszczalne wartości emisji SO2, wyrażone w mg/Nm3 (3 % zawartości O2), które mają być zastosowane przez nowe obiekty na podstawie art. 4 ust. 2:

Paliwa gazowe √ Ogółem Õ | 35 |

Gaz skroplony | 5 |

Niskokaloryczne gazy koksownicze | 400 |

Niskokaloryczne gazy wielkopiecowe | 200 |

ê 2001/80/WE Załącznik VI (B) (dostosowany)

ð nowy

ð 4. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla NOx dla kotłów wykorzystujących paliwa stałe lub płynne ï

ð Nominalna moc cieplna (MWth) ï | ð Węgiel kamienny i brunatny ï | ð Biomasa i torf ï | ð Paliwa płynne ï |

? 50-100 ⎪ | ? 300 ⎪ √ 400 w przypadku spalania sproszkowanego węgla brunatnego Õ | ? 250 ⎪ | ? 300 ⎪ |

? 100-300 ⎪ | ? 200 ⎪ | ? 200 ⎪ | ? 150 ⎪ |

? > 300 ⎪ | ? 150 200 w przypadku spalania sproszkowanego węgla brunatnego ï | ? 150 ⎪ | ? 100 ⎪ |

ð 5. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla NOx oraz CO dla instalacji spalania opalanych gazem ï

ð NOx ï | ð CO ï |

ð Kotły opalane gazem ï | ? 100 ⎪ | ? 100 ⎪ |

ð Turbiny gazowe (łącznie z CCGT)(1) ï | ? 50(2) ⎪ | ? 100 ⎪ |

ð Silniki gazowe ï | ? 75 ⎪ | ? 100 ⎪ |

ê 2001/80/WE Załącznik VI (dostosowany)

ð nowy

Uwagi

√ (1) W odniesieniu do turbin gazowych wykorzystujących jako paliwo płynne lekkie i średnie destylaty mają również zastosowanie wielkości dopuszczalne emisji dla NOx i CO określone w niniejszym punkcie. Õ

√ (2) Dla turbin gazowych o pojedynczym cyklu, o wydajności większej niż 35% — ustalonej przy obciążeniu podstawowym według normy ISO — dopuszczalna wielkość emisji NOx wynosi 50x*η/35, gdzie η jest wydajnością turbiny gazowej w warunkach obciążenia podstawowego według normy ISO, wyrażoną procentowo. Õ

√ Dla turbin gazowych Õð (łącznie z CCGT) ï √ wielkości dopuszczalne emisji NOx i CO wymienione w niniejszym punkcie stosuje się jedynie powyżej 70 % obciążenia. Õ

Turbiny gazowe do użytku na wypadek awarii, które działają krócej niż 500 godzin rocznie, są wyłączone z tych wartościami √ wielkości Õ dopuszczalnych emisji, √ określonych w niniejszym punkcie Õ. Operator takich obiektów jest zobowiązany do przedkładania corocznie zapisu takiego √ zapisuje Õ wykorzystanyego czasu √ działania Õ właściwym władzom.

ê 2001/80/WE Załącznik VII (dostosowany)

√ Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla pyłu dla kotłów wykorzystujących paliwa stałe lub płynne Õ

ò nowy

Nominalna moc cieplna (MWth) |

50- 300 | 20 |

> 300 | 10 20 dla biomasy i torfu |

ê 2001/80/WE Załącznik VII (dostosowany)

√ 7. Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm3) dla pyłu dla kotłów wykorzystujących paliwa gazowe Õ

Jako zasada √ Ogółem Õ | 5 |

Dla Ggazu wielkopiecowyego | 10 |

Dla Ggazyów produkowaneych w przemyśle stalowym, które mogą być wykorzystywane gdzie indziej | 30 |

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK VIII

Część 3

√ Monitorowanie emisji Õ METODY POMIARÓW EMISJI

A. PROCEDURY POMIARÓW I OCENY EMISJI Z OBIEKTÓW ENERGETYCZNEGO SPALANIA

1. Do dnia 27 listopada 2004 r.

Stężenia SO2, pyłu, NOx są mierzone w sposób ciągły w przypadku nowych obiektów, którym przyznano pozwolenie na podstawie art. 4 ust. 1 o nominalnej mocy cieplnej większej niż 300 MW. Jednakże monitorowanie SO2 i pyłu musi być ograniczone do pomiarów przerywanych lub innych właściwych procedur oznaczeń, w przypadku gdy takie pomiary lub procedury, które muszą być zweryfikowane i zatwierdzone przez właściwe władze, mogą być stosowane dla uzyskania stężenia.

W przypadku nowych obiektów, którym przyznano pozwolenie na podstawie art. 4 ust. 1, nieobjętych akapitem pierwszym, właściwe władze mogą wymagać przeprowadzenia pomiarów ciągłych tych trzech zanieczyszczeń, w przypadku gdy zostało to uznane za niezbędne. W przypadku gdy nie są wymagane pomiary ciągłe, pomiary przerywane lub właściwe procedury określania zatwierdzone przez właściwe władze wykorzystywane są regularnie w celu przeprowadzenia oceny ilości wyżej wymienionych substancji obecnych w emisjach.

2. Od dnia 27 listopada 2002 r. i bez uszczerbku dla przepisów art. 18 ust. 2

1. Właściwe władze wymagają ciągłych pomiarów Sstężeniań SO2, NOx i pyłu z √ w Õ gazachów odlotowych z każdejgo obiektu energetycznego √ instalacji Õ spalania o nominalnej mocy cieplnej 100 MW lub większej √ podlegają ciągłym pomiarom Õ .

ò nowy

Stężenie CO w gazach odlotowych z instalacji spalania opalanych paliwami gazowymi o nominalnej mocy cieplnej 100 MW lub większej podlega ciągłym pomiarom.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

2. W drodze odstępstwa od akapitu pierwszego √ Właściwy organ może zdecydować o niewymaganiu ciągłych pomiarów, o których mowa w pkt 1, Õ pomiary ciągłe nie muszą być wymagane w następujących przypadkach:

a) dla obiektów energetycznego √ instalacji Õ spalania o żywotności mniejszej niż 10 000 godzin funkcjonowania;

b) dla SO2 i pyłu z kotłów grzewczych i turbin gazowych √ instalacji spalania Õ opalanych gazem ziemnym;

c) dla SO2 z turbin gazowych lub kotłów grzewczych √ instalacji spalania Õ opalanych olejem o znanej zawartości siarki, w przypadku gdy brak sprzętu odsiarczającego √ gazy odlotowe Õ ;

d) dla SO2 z kotłów grzewczych √ instalacji spalania Õ opalanych biomasą jeżeli operator może udowodnić, że emisje SO2 w żadnych warunkach nie √ nie mogą być wyższe od określonych przepisami Õ przekraczają dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji.

3. W przypadku gdy nie są wymagane pomiary ciągłe, pomiary przerywane ð SO2, NOx, pyłu, oraz w przypadku obiektów opalanych gazem, również pomiary CO ï wymagane są przynajmniej co √ raz na Õ sześć miesięcy.

ò nowy

4. W przypadku instalacji spalania opalanych węglem kamiennym lub brunatnym, pomiar całkowitych emisji rtęci dokonywany jest przynajmniej raz do roku.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

5. Alternatywnie √ do pomiarów SO2 i NOx o których mowa w pkt 3 Õ, √ w celu określenia emisji SO2 i NOx Õ można wykorzystywać właściwe √ inne Õ procedury określania, które muszą być zweryfikowane i zatwierdzone przez właściwye władze √ organ Õ, do oceny ilości wyżej wymienionych zanieczyszczeń obecnych w emisjach. Takie procedury wykorzystują odpowiednie normy CEN, jak tylko będą one dostępne. √ lub Õ jJeśli normy CEN nie są dostępne, stosuje się normy ISO, normy krajowe lub międzynarodowe, które zapewnią dostarczenie danych równoważnej jakości naukowej.

3. W przypadku obiektów, które muszą przestrzegać współczynników odsiarczania ustalonych w art. 5 ust. 2 i w załączniku III, stosuje się wymogi dotyczące pomiarów emisji SO2 ustalone w części A pkt 2. Ponadto systematycznie należy regularnie monitorować zawartość siarki w paliwie, które jest wprowadzane do obiektu energetycznego spalania.

64. Właściwye władze √ organ Õ są √ jest Õ powiadamianye o podstawowych √ znaczących Õ zmianach w typie wykorzystanego paliwa lub sposobach działania obiektu. Decydują one √ Właściwy organ decyduje Õ , czy wymagania monitorowania ustanowione w pkt 2 1-4 są wciąż odpowiednie, czy wymagają dostosowania.

75. Pomiary ciągłe przeprowadzane zgodnie z pkt 2 1 obejmują odpowiednie parametry procesu działania, jak √ pomiar Õ zawartościć tlenu, temperaturya, ciśnieniae i zawartościć pary wodnej √ gazów odlotowych Õ . Stały √ Ciągły Õ pomiar zawartości pary wodnej w gazach spalinowych √ odlotowych Õ nie jest konieczny, pod warunkiem że zapewni się wysuszenie próbki gazu √ odlotowego Õ przed analizą emisji.

8. Reprezentatywne pomiary, to jest Ppobieranie próbek i analiza, odpowiednich zanieczyszczeń √ substancji zanieczyszczających Õ i √ pomiary Õ parametrów procesu, jak również √ zapewnienie jakości zautomatyzowanych systemów pomiarowych i Õ referencyjne metody pomiarowe mające na celu kalibrację automatycznych √ tych Õ systemów pomiarowych przeprowadzane są zgodnie z normami CEN, jak tylko będą one dostępne. Jeśli normy CEN nie są dostępne, stosuje się normy ISO, normy krajowe lub międzynarodowe, które zapewnią dostarczenie danych o równoważnej jakości naukowej.

√ Zautomatyzowane systemy pomiarowe Õ Systemy pomiarów ciągłych podlegają kontroli za pomocą równoległych pomiarów √ przy zastosowaniu Õ z metodami referencyjnychmi co najmniej raz w roku..

ê 2001/80/WE Art. 13 (dostosowany)

Artykuł 13

Państwa Członkowskie podejmują odpowiednie środki w celu zapewnienia, że Ooperator powiadamia właściwye władze √ organ Õ w rozsądnych terminach o wynikach prowadzonych pomiarów ciągłych, sprawdzaniau √ zautomatyzowanych Õ urządzeń √ systemów Õ pomiarowych, pojedynczych pomiarach i wszystkich innych pomiarach, przeprowadzonych w celu oceny zgodności z niniejszą dyrektywą.

ê 2001/80/WE (dostosowany)

ð nowy

96. √ Przy poziomie dopuszczalnej wielkości emisji Õ wWartość 95 % przedziałów ufności pojedynczego zmierzonego wyniku nie przekracza następujących wartości procentowych dopuszczalnej wartości √ wielkości Õ emisji:

ð Tlenek węgla: ï | ? 10% ⎪ |

Ditlenek siarki | 20% |

Tlenki azotu | 20% |

Pył | 30% |

10. Potwierdzone √ Zatwierdzone Õ godzinne i dzienne wartości średnie ustalane są ze zmierzonychej √ ważnych średnich wartości godzinnych Õ wartości średniej godzinnej po odjęciu wartości przedziału ufności, określonego w pkt 9 powyżej.

11. Każdy dzień, w którym więcej niż trzy √ średnie Õ wartości średniej godzinnej są nieważne z powodu niesprawności lub utrzymania √ konserwacji zautomatyzowanego Õ systemu √ pomiarowego Õ pomiaru ciągłego, jest unieważniany. Jeżeli w ciągu roku więcej niż dziesięć dni jest nieważnych w odniesieniu do takich sytuacji, właściwye władze √ organ Õ wymagają od operatora podjęcia odpowiednich środków w celu poprawy wiarygodności √ zautomatyzowanego Õ systemu √ pomiarowego Õ ciągłego monitorowania.

B. OKREśLENIE CAłKOWITEJ ROCZNEJ EMISJI OBIEKTÓW ENERGETYCZNEGO SPALANIA.

Do 2003 r. włącznie właściwe władze uzyskują oznaczenie całkowitej rocznej emisji SO2 i NOx z nowych obiektów energetycznego spalania. Jeśli wykorzystywane jest ciągłe monitorowanie, operator obiektu energetycznego spalania dodaje oddzielnie dla każdego zanieczyszczenia masę zanieczyszczenia wyemitowaną każdego dnia na podstawie objętościowego natężenia przepływu gazów odlotowych. W przypadku gdy nie wykorzystuje się ciągłego monitorowania, oszacowania całkowitych rocznych emisji są ustalane przez operatora na podstawie części A pkt 1 w sposób zadowalający właściwe władze.

Państwa Członkowskie przekazują Komisji całkowite roczne emisje SO2 i NOx z nowych obiektów energetycznego spalania, w tym samym czasie, co komunikaty wymagane na podstawie części A pkt 3 dotyczące całkowitej rocznej emisji z istniejących obiektów.

Państwa Członkowskie ustalają, począwszy od roku 2004 i dla każdego kolejnego roku, spis poziomów emisji SO2, NOx i pyłów ze wszystkich obiektów energetycznego spalania o nominalnej mocy cieplnej 50 MW lub większej. Właściwe władze uzyskują dla każdego obiektu działającego pod kontrolą jednego operatora danej lokalizacji następujące dane:

całkowita roczna emisja SO2, NOx i pyłu (jako całkowita ilość cząstek zawieszonych),

całkowita roczna ilość nakładu energii, związanej z wartością kaloryczną netto, w podziale na pięć kategorii paliw: biomasa, inne paliwa stałe, paliwa płynne, gaz ziemny, inne gazy.

Podsumowanie wyników tego spisu pokazujące oddzielnie emisje z rafinerii jest przekazywane Komisji co trzy lata w ciągu dwunastu miesięcy od końca danego okresu trzyletniego. Coroczne dane dotyczące poszczególnych obiektów są udostępniane Komisji na jej żądanie. Komisja udostępnia Państwom Członkowskim podsumowanie porównania i oszacowania krajowych spisów w ciągu dwunastu miesięcy od otrzymania spisów krajowych.

Począwszy od dnia 1 stycznia 2008 r. Państwa Członkowskie składają corocznie sprawozdania Komisji w sprawie istniejących obiektów zgłoszonych dla spełnienia warunków na mocy art. 4 ust. 4 wraz z zapisem czasu wykorzystanego i niewykorzystanego i czasu dozwolonej żywotności obiektu.

C. Oznaczenie całkowitej rocznej emisji istniejących obiektów do roku 2003 włącznie

1. Państwa Członkowskie ustalają, począwszy od roku 1990 i dla każdego kolejnego roku do 2003 r. włącznie, całkowite poziomy emisji dla istniejących obiektów obejmujące SO2 i NOx:

na podstawie poszczególnych obiektów dla obiektów powyżej 300 MWth i dla rafinerii;

na ogólnej podstawie dla innych obiektów energetycznego spalania, do których stosuje się niniejszą dyrektywę.

2. Metodologia wykorzystywana do tych spisów jest zgodna z wykorzystywaną do ustalania emisji SO2 i NOx z obiektów energetycznego spalania w 1980 r.

3. Wyniki tych spisów przekazywane są Komisji w dogodnie zagregowanej formie w okresie dziewięciu miesięcy od końca danego roku. Metodologia wykorzystywana do ustanowienia takich spisów emisji i szczegółowe informacje bazowe są udostępniane na żądanie Komisji.

4. Komisja organizuje systematyczne porównania narodowych spisów i, jeśli stosowne, przedkłada Radzie propozycje mające na celu zharmonizowanie metodologii spisów emisji, do celów skutecznego wykonania niniejszej dyrektywy.

ê 2001/80/WE Art. 14 (dostosowany)

è1 Sprostowanie, Dz.U. L 319 z 23.11.2002, s. 30

ð nowy

Część 4

√ Ocena zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji Õ

Artykuł 14

1. W przypadku pomiarów ciągłych uznaje się, że dopuszczalne wartości emisji określone w części A załączników III–VII są przestrzegane, jeżeli ocena wyników wskazuje w odniesieniu do godzin funkcjonowania w ciągu roku kalendarzowego, że:

a) żadna z kalendarzowych średnich wartości miesięcznych nie przekracza dopuszczalnych wartości emisji; i

b) w przypadku:

i) ditlenku siarki i pyłu: 97 % wszystkich średnich wartości 48-godzinnych nie przekracza 110 % dopuszczalnej wartości emisji;

ii) tlenków azotu: 95 % wszystkich średnich wartości 48-godzinnych nie przekracza 110 % dopuszczalnej wartości emisji.

Okresów określonych w art. 7, jak również okresów rozruchu i wyłączeń nie bierze się pod uwagę.

2. W przypadku gdy wymagane są tylko pomiary przerywane lub inne właściwe procedury oznaczania, dopuszczalne wartości emisji określone w załącznikach III–VII uważa się za przestrzegane, jeśli wyniki każdej serii pomiarów lub innych procedur określonych i ustalonych zgodnie z zasadami przewidzianymi przez właściwe władze nie przekraczają dopuszczalnych wartości emisji.

è1 3. W przypadkach określonych w art. 5 ust. 2 stopień ⎜ odsiarczania uważa się za przestrzegany, jeśli ocena wyników pomiarów przeprowadzonych w zastosowaniu części A pkt 3 załącznika VIII wskazuje, że wszystkie kalendarzowe średnie wartości miesięczne lub wszystkie kroczące średnie miesięczne są zgodne z wymaganymi stopniami odsiarczania.

Okresów określonych w art. 7, jak również okresów rozruchu i wyłączeń nie bierze się pod uwagę.

4. W odniesieniu do nowych obiektów, dla których pozwolenie jest przyznane na podstawie art. 4 ust. 2, dopuszczalną wartość emisji uważa się za przestrzeganą, dla godzin funkcjonowania obiektu w roku kalendarzowym, jeśli:

a) żadna potwierdzona dobowa średnia wartość nie przekracza odpowiednich danych liczbowych określonych w części B załączników III–VII; oraz

b) 95 % wszystkich potwierdzonych średnich wartości godzinnych w ciągu roku nie przekracza 200 % odpowiednich wartości określonych w części B załączników III–VII.

„Potwierdzone wartości średnie” określa się zgodnie z częścią A pkt 6 załącznika VIII.

Okresów określonych w art. 7, jak również okresów rozruchu i wyłączeń nie bierze się pod uwagę.

ò nowy

1. W przypadku pomiarów ciągłych uznaje się, że dopuszczalne wielkości emisji określone w części 1 i 2 są przestrzegane, jeżeli ocena wyników pomiarowych wskazuje – w odniesieniu do godzin funkcjonowania w ciągu roku kalendarzowego – że spełnione zostały wszystkie następujące warunki:

a) żadna z zatwierdzonych średnich wartości miesięcznych nie przekracza wielkości dopuszczalnych emisji określonych w części 1 i 2;

b) żadna z zatwierdzonych średnich wartości dziennych nie przekracza 110 % odpowiedniej wielkości dopuszczalnej emisji określonej w części 1 i 2;

c) w przypadku instalacji spalania składających się jedynie z kotłów wykorzystujących węgiel, o nominalnej mocy cieplnej poniżej 50 MW, żadna z zatwierdzonych średnich wartości dziennych nie przekracza 150 % odpowiednich wielkości dopuszczalnych emisji określonych w części 1 i 2;

d) 95 % wszystkich zatwierdzonych średnich wartości godzinnych w ciągu roku nie przekracza 200 % odpowiednich wielkości dopuszczalnych emisji określonych w części 1 i 2.

Zatwierdzone wartości średnie określa się zgodnie z pkt 10 części 3.

Dla celów obliczenia średnich wielkości emisji, nie uwzględnia się wartości mierzonych w okresach, o których mowa w art. 33 ust 4 i 5 oraz art. 34, jak również w okresach rozruchu i wyłączenia.

2. W przypadku gdy nie są wymagane pomiary ciągłe, dopuszczalne wielkości emisji określone w części 1 i 2 uważa się za przestrzegane, jeśli wyniki każdej serii pomiarów lub innych procedur określonych i ustalonych zgodnie z zasadami przewidzianymi przez właściwe organy nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji.

ê 2000/76/WE Art. 3 (dostosowany)

è1 Sprostowanie, Dz.U. L 145 z 31.5.2001, s. 52

ZAŁĄCZNIK VI

√ Przepisy techniczne dotyczące spalarni odpadów i współspalarni odpadów Õ

Część 1

Definicje

Do celów niniejszegoj dyrektywy √ załącznika stosuje się następujące definicje Õ :

6. è1

a) „istniejąca spalarnia √ odpadów Õ lub współspalarnia” oznacza ç√ jedną z następujących Õ spalarnię √ odpadów Õ lub współspalarnię:

(ia) która jest √ była Õ eksploatowana i która ma √ miała Õ pozwolenie zgodnie z istniejącym √ obowiązującym Õ prawodawstwem wspólnotowym przed dniem 28 grudnia 2002 r., lub,

(iib) której zezwolono lub która została zarejestrowana do celów spalania √ odpadów Õ lub współspalania i ma √ miała Õ pozwolenie wydane przed dniem 28 grudnia 2002 r. zgodnie z istniejącym √ obowiązującym Õ prawodawstwem wspólnotowym pod warunkiem, że instalację √ obiekt Õ uruchomiono nie później niż dnia 28 grudnia 2003 r., lub

(iiic) która według opinii właściwyegoch władz √ organu Õ jest √ była Õ przedmiotem pełnego wniosku o zezwolenie √ pozwolenie Õ przed dniem 28 grudnia 2002 r. pod warunkiem, że instalacja √ obiekt Õ została uruchomionya nie później niż dnia 28 grudnia 2004 r.;

ò nowy

b) „nowa spalarnia odpadów” oznacza każdą spalarnię odpadów nieobjętą lit. a).

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Część 2ZAŁĄCZNIK I

Współczynniki równoważności dla dibenzo-p-dioksyn i dibenzofuranów

W celu określenia całkowitego stężenia (CS) dioksyn i furanów, przed dodaniem mnoży się stężenie masowe następujących dibenzo-p-dioksyn i dibenzofuranów przez następujące współczynniki równoważności:

Współczynnik równoważnika toksyczności |

2,3,7,8 — Tetrachlorodibenzodioksyna (TCDD) | 1 |

1,2,3,7,8 — Pentachlorodibenzodioksyna (PeCDD) | 0,5 |

1,2,3,4,7,8 — Hexachlorodibenzodioksyna (HxCDD) | 0,1 |

1,2,3,6,7,8 — Heksachlorodibenzodioksyna (HxCDD) | 0,1 |

1,2,3,7,8,9 — Heksachlorodibenzodioksyna (HxCDD) | 0,1 |

1,2,3,4,6,7,8 — Heptachlorodibenzodioksyna (HpCDD) | 0,01 |

Oktachlorodibenzodioxin (OCDD) | 0,001 |

2,3,7,8 — Tetrachlorodibenzofuran (TCDF) | 0,1 |

2,3,4,7,8 — Pentachlorodibenzofuran (PeCDF) | 0,5 |

1,2,3,7,8 — Pentachlorodibenzofuran (PeCDF) | 0,05 |

1,2,3,4,7,8 — Heksachlorodibenzofuran (HxCDF) | 0,1 |

1,2,3,6,7,8 — Heksachlorodibenzofuran (HxCDF) | 0,1 |

1,2,3,7,8,9 — Heksachlorodibenzofuran (HxCDF) | 0,1 |

2,3,4,6,7,8 — Heksachlorodibenzofuran (HxCDF) | 0,1 |

1,2,3,4,6,7,8 — Heptachlorodibenzofuran (HpCDF) | 0,01 |

1,2,3,4,7,8,9 — Heptachlorodibenzofuran (HpCDF) | 0,01 |

Oktachlorodibenzofuran (OCDF) | 0,001 |

Część 3ZAŁĄCZNIK V

√ Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza dla spalarni odpadów Õ

ê 2000/76/WE Art. 11 (dostosowany)

18. Wyniki pomiarów dokonanych w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji są normalizowane w następujących warunkach i dla zawartości tlenu według wzoru określonego w załączniku VI: √ Wszystkie dopuszczalne wielkości emisji oblicza się w Õ

a) temperaturzea √ 273,15 K Õ 273 K, √ pod Õ ciśnieniem 101,3 kPa √ i po odliczeniu zawartości pary wodnej w gazach odlotowych. Õ , zawartość tlenu 11 %, suchy gaz, w gazie spalinowym ze spalarni;

b) temperatura 273 K, ciśnienie 101,3 kPa, zawartość tlenu 3 %, suchy gaz, w gazie spalinowym ze spalania olejów odpadowych zgodnych z definicją w dyrektywie 75/439/EWG;

√ Są one normalizowane w warunkach11 % zawartości tlenu w gazie odlotowym, z wyjątkiem przypadków spalania mineralnego oleju odpadowego zgodnie z definicją zawartą w art. 3 lit. h) dyrektywy 20../../WE, kiedy są normalizowane w warunkach 3 % zawartości tlenu, oraz przypadków, o których mowa w części 5 pkt 2.7. Õ

ê 2000/76/WE (dostosowany)

1.1a)Średnie wartości dzienne √ dopuszczalne wielkości emisji następujących substancji zanieczyszczających (mg/Nm³) Õ

Pył ogółem | 10 mg/m³ |

Substancje organiczne w formie gazu i pary, wyrażone jako węgiel organiczny ogółem √ (TOC) Õ | 10 mg/m³ |

Chlorowodór (HCl) | 10 mg/m³ |

Fluorek wodoru (HF) | 1 mg/m³ |

Ditlenek siarki (SO2) | 50 mg/m³ |

Tlenek azotu (NO) i ditlenek azotu (NO2) wyrażone jako √ NO2 Õ ditlenek azotu dla istniejących spalarni √ odpadów Õ o zdolności przerobowej √ nominalnej Õ ponad 6 ton na godzinę lub nowych spalarni √ odpadów Õ | 200 mg/m³[76] |

Tlenek azotu (NO) i ditlenek azotu (NO2) wyrażone jako √ NO2 Õ ditlenek azotu dla istniejących spalarni √ odpadów Õ o zdolności przerobowej √ nominalnej Õ 6 ton na godzinę lub mniej | 400 mg/m³[77] |

Właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia NOX dla istniejących spalarni:

- o zdolności przerobowej 6 ton na godzinę, pod warunkiem, że pozwolenie przewiduje, że średnie wartości dzienne nie przekraczają 500 mg/m3 i obowiązuje to do dnia 1 stycznia 2008 r.,

- o zdolności przerobowej 6 ton na godzinę ale równej lub mniejszej od 16 ton na godzinę, pod warunkiem, że pozwolenie przewiduje, że średnie wartości dzienne nie przekraczają 400 mg/m3 i obowiązuje to do dnia 1 stycznia 2010 r.,

- o zdolności przerobowej 16 ton na godzinę ale < 25 ton na godzinę i które nie wytwarzają zrzutów do wód pod warunkiem że pozwolenie przewiduje, że średnie wartości dzienne nie przekraczają 400 mg/m3 i obowiązuje to do dnia 1 stycznia 2008 r.

Do dnia 1 stycznia 2008 r. właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia w odniesieniu do pyłów dla istniejących spalarni, pod warunkiem, że pozwolenie przewiduje, że średnie wartości dobowe nie przekraczają 20 mg/m3.

1.2b) Średnie wartości półgodzinne √ dopuszczalne wielkości emisji następujących substancji zanieczyszczających (mg/Nm³) Õ

(100 %) A | (97 %) B |

Pył ogółem | 30 mg/m³ | 10 mg/m³ |

Substancje organiczne w formie gazu i pary, wyrażone jako węgiel organiczny ogółem √ (TOC) Õ | 20 mg/m³ | 10 mg/m³ |

Chlorowodór (HCl) | 60 mg/m³ | 10 mg/m³ |

Fluorek wodoru (HF) | 4 mg/m³ | 2 mg/m³ |

Ditlenek siarki (SO2) | 200 mg/m³ | 50 mg/m³ |

Tlenek azotu (NO) i ditlenek azotu (NO2) wyrażone jako √ NO2 Õ ditlenek azotu dla istniejących spalarni √ odpadów Õ o zdolności przerobowej √ nominalnej Õ ponad 6 ton na godzinę lub nowych spalarni √ odpadów Õ | 400 mg/m³[78] | 200 mg/m³[79] |

Do dnia 1 stycznia 2010 r. właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia dla NOX istniejących odniesieniu do spalarni o zdolności przerobowej od 6 do 16 ton na godzinę pod warunkiem, że średnia półgodzinna nie przekracza 600 mg/m3 dla kolumny A lub 400 mg/m3 dla kolumny B.

1.3c) Wszystkie wartości Śśrednie √ dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm³) następujących metali ciężkich Õ w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 30 minut, a maksymalnie 8 godzin

Kadm i jego związki, wyrażone jako kadm (Cd) | łącznie: 0,05 mg/m³ | łącznie 0,1 mg/m3[80] |

Tal i jego związki, wyrażone jako tal (Tl) |

Rtęć i jej związki, wyrażone jako rtęć (Hg) | 0,05 mg/m³ | 0,1 mg/m3 [81] |

Antymon i jego związki, wyrażone jako antymon (Sb) | łącznie: 0,5 mg/m³ | łącznie 1 mg/m3[82] |

Arsen i jego związki, wyrażone jako arsen (As) |

Ołów i jego związki, wyrażone jako ołów (Pb) |

Chrom i jego związki, wyrażone jako chrom (Cr) |

Kobalt i jego związki, wyrażone jako kobalt (Co) |

Miedź i jej związki, wyrażone jako miedź (Cu) |

Mangan i jego związki, wyrażone jako mangan (Mn) |

Nikiel i jego związki, wyrażone jako nikiel (Ni) |

Wanad i jego związki, wyrażone jako wanad (V) |

Te średnie wartości obejmują także odpowiednie emisje metali ciężkich i ich związków w formie gazu i pary.

1.4d) Średnie wartości √ dopuszczalne wielkości emisji (ng/Nm³) dioksyn i furanów Õ są mierzone w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 6 godzin, a maksymalnie 8 godzin. Dopuszczalna wielkość emisji odnosi się do całkowitego stężenia dioksyn i furanów obliczonego przy wykorzystaniu koncepcji równoważności toksycznej zgodnie z częścią 2załącznikiem I.

Dioksyny i furany | 0,1 ng/m³ |

1.5e) √ Dopuszczalne wielkości emisji (mg/Nm³) Õ W gazach spalinowych nie są przekraczane następujące dopuszczalnych wielkości emisji stężeń tlenku węgla (CO) √ w gazach odlotowych Õ (z wyłączeniem fazy rozruchu i wyłączania):

a) 50 miligramów/m3 gazów spalinowych określonych jako średnia wartość dzienna;

b) 100 mg/m3 gazów spalinowych ze wszystkich pomiarów określonych jako średniae wartośćci półgodzinnae pobrane w dowolnym okresie 24 godzin.

c) 150 miligramów /m3 gazów spalinowych z co najmniej 95% wszystkich pomiarów określonych jako średniae wartośćci 10-minutowae lub 100 mg/m3 gazów spalinowych ze wszystkich pomiarów określonych jako średnie wartości półgodzinne pobrane w dowolnym okresie 24 godzin.

Właściwye władze √ organ Õ możegą zezwolić na wyłączenia √ z dopuszczalnych wielkości emisji określonych w tym punkcie Õ dla spalarni √ odpadów Õ stosujących technologię łoża fluidalnego pod warunkiem że pozwolenie przewiduje √ określa Õ dopuszczalną wielkość emisji tlenku węgla (CO) nie wyższą niż 100 mg/m3 √ mg/Nm3 Õ jako średnia wartość godzinna.

ê 2000/76/WE Art. 13 (dostosowany)

√ Dopuszczalne wielkości emisji mające zastosowanie w okolicznościach opisanych w art. 41 ust. 5 i art. 42. Õ

4. Całkowitea zawartość √ stężenie Õ pyłu w emisjach do powietrza ze spalarni √ odpadów Õ nie może w żadnym przypadku przekroczyć 150 mg/m3 √ mg/Nm3 Õ wyrażonych jako średnia półgodzinna.; ponadto Nnie wolno przekraczać dopuszczalnych wielkości emisji do powietrza √ TOC i Õ CO i TOC √ określonych w pkt 1.2 i pkt 1.5 lit. b) Õ . Wszystkie pozostałe warunki określone w art. 6 są spełniane.

ê 2000/76/WE (dostosowany)

ð nowy

f) 3. Państwa członkowskie mogą ustanowić reguły rządzące wyłączeniami przewidzianymi w niniejszym załączniku.

Część 4ZAŁĄCZNIK II

Określenie dopuszczalnych wielkości emisji √ dla Õ współspalania odpadów

1. W każdym przypadku, gdy w tabeli w niniejszej częściym załączniku nie została wymieniona √ określona Õ szczególna √ właściwa Õ całkowita dopuszczalna wielkość emisji „C”, stosuje się następujący wzór podany w tym załączniku (regułę mieszania).

Dopuszczalną wielkość √ emisji Õ dla każdejgo odpowiedniejgo zanieczyszczenia √ substancji zanieczyszczającej Õ i √ CO Õ tlenku węgla w gazie spalinowym √ odlotowym, Õ powstających ze łączonego spalania √ współspalania Õ odpadów oblicza się w następujący sposób:

√ [pic] ∏

Vodpady | : | Objętość gazów spalinowych √ odlotowych Õ powstających ze spalania odpadów ustala się tylko dla odpadów o najniższej wartości kalorycznej określonej w pozwoleniu i znormalizowanej w warunkach określonych w niniejszej dyrektywie. Jeśli uwolnione w wyniku tego procesu ciepło ze spalania odpadów niebezpiecznych jest mniejsze od 10 % całkowitego ciepła uwolnionego w instalacji √ obiekcie Õ , Vodpady musi być obliczone z (orientacyjnej) ilości odpadów, które w wyniku spalania uwalniają 10% ciepła, ustala się całkowite uwalnianie ciepła. |

Codpady | : | Ddopuszczalna wielkość emisji ustalona dla spalarni √ odpadów określona Õ w części 3załączniku V dla odpowiednich zanieczyszczeń i tlenku węgla. |

Vproc | : | Objętość gazu spalinowego √ odlotowego Õ powstającego w wyniku procesu w instalacji √ obiekcie Õ włączając w to spalanie dozwolonych paliw zazwyczaj używanych w instalacji √ obiekcie Õ (z wyłączeniem odpadów) ustalona na podstawie zawartości tlenu, przy √ których Õ emisje muszą zostać znormalizowane jak ustanowiono √ określono Õ w przepisach √ prawodawstwie Õ wspólnotowymch lub krajowymch. W razie braku przepisów √ prawodawstwa Õ dla instalacji √ obiektu Õ tego rodzaju używa √ stosuje Õ się rzeczywistąej zawartośćci tlenu √ w gazie odlotowym Õ bez rozcieńczania powietrzem, które nie jest konieczne do procesu. Normalizacja przy innych warunkach jest określona w niniejszej dyrektywie. |

Cproc | : | Dopuszczalne wielkości emisji jakie ustanowiono w tabelach √ określone w Õ niniejszejgo załącznika √ części Õ dla niektórych sektorów √ rodzajów działalności Õ przemysłowejych lub w przypadku braku takich tabel lub takich wartości, dopuszczalne wielkości emisji dla odpowiednich zanieczyszczeń i tlenku węgla w gazach spalinowych z instalacji √ obiektów Õ , które są zgodne z krajowymi przepisami ustawowymi, wykonawczymi i administracyjnymi dla takich instalacji √ obiektów Õ przy jednoczesnym spalaniu zwykle dozwolonych paliw (z wyłączeniem odpadów). W razie braku takich środków stosowane są dopuszczalne wielkości emisji ustanowione √ określone Õ w pozwoleniu. W razie braku takiego pozwolenia stosowane są rzeczywiste wartości stężeń masowych. |

C | : | Całkowite dopuszczalne wielkości emisji i √ przy Õ zawartościć tlenu ustanowione √ określonej Õ w tabelach niniejszejgo załącznika √ części Õ dla niektórych sektorów √ rodzajów działalności Õ przemysłowejych i dla niektórych zanieczyszczeń √ substancji zanieczyszczających Õ , lub – w przypadku braku takichej √ wartości – Õ tabeli lub całkowitej dopuszczalnej wielkości emisji dla CO i odpowiednich zanieczyszczeń zastępujące dopuszczalne wielkości emisji ustanowione √ określone Õ w odpowiednich załącznikach do niniejszej dyrektywy. Całkowita zawartość tlenu mająca zastąpić zawartość tlenu dla normalizacji jest obliczana na podstawie powyższej zawartości przy uwzględnieniu wielkości cząstkowych. √ Wszystkie dopuszczalne wielkości emisji oblicza się w temperaturze 273,15 K, pod ciśnieniem 101,3 kPa i po odliczeniu zawartości pary wodnej w gazach odlotowych. Õ |

Państwa członkowskie mogą ustanawiać zasady regulujące wyłączeniami przewidzianeymi w niniejszejym załączniku √ części Õ .

2.II.1. Szczególne przepisy dotyczące pieców cementowych do współspalania odpadów

Średnie wartości dzienne (dla pomiarów ciągłych) Okresy pobierania próbek i inne wymagania dotyczące pomiarów jak w art. 7. Wszystkie wartości w mg/m3 (dioksyny i furany w ng/m3).

2.1 √ Dopuszczalne wielkości emisji określone w pkt 2.2 i 2.3 stanowią średnie wartości dzienne w przypadku pyłu ogółem, HCI, HF, NOx, SO2 i TOC (dla pomiarów ciągłych), wartości średnie w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 30 minut, a maksymalnie 8 godzin w przypadku metali ciężkich oraz wartości średnie w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 6 godzin, a maksymalnie 8 godzin w przypadku dioksyn i furanów. Õ

Wyniki pomiarów przeprowadzonych w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji √ Wszystkie wartości Õ są znormalizowane √ przy Õ w następujących warunkach: temperatura 273 K, ciśnienie 101,3 kPa, zawartościć tlenu 10 %, suchy gaz.

Średnie wartości półgodzinne potrzebne są tylko w celu obliczeania średnich wartości dziennych.

2.2II.1.1. C - całkowite dopuszczalne wielkości emisji √ (mg/Nm3 z wyjątkiem dioksyn i furanów) dla następujących substancji zanieczyszczających Õ

Zanieczyszczenie √ Substancja zanieczyszczająca Õ | C |

Pył ogółem | 30 |

HCl | 10 |

HF | 1 |

NOx dla istniejących instalacji | 800 |

NOx dla nowych instalacji | ? 500 ⎪ [83] |

Cd + Tl | 0,05 |

Hg | 0,05 |

Sb + As + Pb + Cr + Co + Cu + Mn + Ni + V | 0,5 |

Dioksyny i furany √ (ng/Nm³) Õ | 0,1 |

Do dnia 1 stycznia 2008 r. właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia NOX dla istniejących pieców cementowych z procesem mokrym lub dla pieców cementowych, które spalają mniej niż trzy tony odpadów na godzinę pod warunkiem że pozwolenie przewiduje całkowitą dopuszczalną wielkość emisji NOX nie większą niż 1200 mg/m3.

Do dnia 1 stycznia 2008 r. właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia dla pyłów dla istniejących pieców cementowych, które spalają mniej niż trzy tony odpadów na godzinę pod warunkiem że pozwolenie przewiduje całkowitą dopuszczalną wielkość emisji nie większą niż 50 mg/m3.

2.3II.1.2. C - całkowite dopuszczalne wielkości emisji √ (mg/Nm³) Õ dla SO2 i TOC

Zanieczyszczenie | C |

SO2 | 50 |

TOC | 10 |

Właściwye władze √ organ Õ możegą zezwolić na wyłączenie √ udzielić odstępstwa w odniesieniu do dopuszczalnych wielkości emisji określonych w niniejszym punkcie Õ , w przypadkach gdy TOC i SO2 nie powstają ze spalania odpadów.

II.1.3. Dopuszczalna wielkość emisji dla CO

Właściwe władze mogą ustalić dopuszczalną wielkość emisji dla CO.

3.II.2. Szczególne Pprzepisy √ szczegółowe Õ dla instalacji spalania energetycznego prowadzących współspalanie odpadów

3.1II.2.1. √ Cproc wyrażone jako Õ śŚrednie wartości dobowe √ (mg/Nm³) Õ ð obowiązujące do dnia 31 grudnia 2015 r. ï

Bez uszczerbku dla przepisów dyrektywy 88/609/EWG i w przypadkach, gdy ustalono dla dużych instalacji spalania energetycznego bardziej rygorystyczne dopuszczalne wielkości emisji według przyszłego prawodawstwa wspólnotowego, te ostatnie zastępują dla danych instalacji i zanieczyszczeń dopuszczalne wielkości emisji ustanowione w następujących tabelach (Cproc). W takim przypadku następujące tabele są bezzwłocznie dostosowywane do tych bardziej rygorystycznych dopuszczalnych wielkości emisji zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17. √ W celu określenia nominalnej mocy cieplnej instalacji spalania stosuje się zasady łączenia określone w art. 32. Õ

Średnie wartości półgodzinne potrzebne są tylko w celu obliczeania średnich wartości dziennych.

C proc :

C proc dla paliw stałych √ z wyjątkiem biomasy Õ wyrażone w mg/Nm3 (zawartość O2 6 %):

Zanieczyszczenie √ Substancja zanieczyszczająca Õ | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | √ 850 ∏ | √ 200 ∏ | √ 200 ∏ |

zasada ogólna | 850 | 850 do 200 (liniowy spadek ze 100 do 300 MWth) | 200 |

paliwa krajowe | lub współczynnik odsiarczania ≥90 % | lub współczynnik odsiarczania ≥92 % | lub współczynnik odsiarczania ≥95 % |

NOx | - | 400 | √ 200 ∏ 300 | 200 |

Pył | 50 | 50 | 30 | 30 |

Do dnia 1 stycznia 2007 r. oraz bez uszczerbku dla odpowiedniego prawodawstwa wspólnotowego dopuszczalna wielkość emisji dla NOX nie stosuje się do instalacji, które przeprowadzają współspalanie odpadów niebezpiecznych.

Do dnia 1 stycznia 2008 r. właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia dla NOX i SO2 dla istniejących współspalarni 100–300 MWth używających technologii łoża fluidalnego i spalających odpady stałe pod warunkiem że pozwolenie przewiduje wielkość CPROC nie większą niż 350 mg/Nm3 dla NOX, i nie większą niż 850–400 mg/Nm3 (liniowy spadek ze 100 do 300 MWth) dla SO2.

Cproc dla biomasy wyrażone w mg/Nm3 (zawartość O2 6 %):

"Biomasa" oznacza: produkty składające się w całości lub częściowo z materii roślinnej z rolnictwa lub leśnictwa, które mogą być wykorzystane do celów odzyskiwania zawartej w nich energii jak również odpady wymienione w art. 2 ust. 2 lit. a) i)–v).

Zanieczyszczenia √ Substancja zanieczyszczająca Õ | < 50 MWth | 50-1300 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 200 | 200 | 200 |

NOx | - | 350 | 300 | √ 200 ∏ 300 |

Pył | 50 | 50 | 30 | 30 |

Do dnia 1 stycznia 2008 r., właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia dla NOX dla istniejących współspalarni 100–300 MWth używających technologii łoża fluidalnego i spalających biomasę pod warunkiem że pozwolenie przewiduje wartość Cproc nie wyższą niż 350 mg/Nm3.

Cproc dla paliw płynnych wyrażone w mg/Nm3 (zawartość O2 3 %):

Zanieczyszczenia √ Substancja zanieczyszczająca Õ | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 850 | √ 400 ∏ 850 do 200 (liniowy spadek ze 100 do 300 MWth) | 200 |

NOx | - | 400 | √ 200 ∏ 300 | 200 |

Pył | 50 | 50 | 30 | 30 |

ò nowy

3.2 Cproc wyrażone jako średnie wartości dobowe (mg/Nm³) obowiązujące od dnia 1 stycznia 2016 r.

W celu określenia nominalnej mocy cieplnej instalacji spalania stosuje się zasady łączenia określone w art. 32. Średnie wartości półgodzinne potrzebne są tylko w celu obliczenia średnich wartości dziennych.

3.2.1 Cproc w odniesieniu do instalacji spalania, o których mowa w art. 33 ust. 2

Cproc dla paliw stałych z wyjątkiem biomasy (zawartość O2 6 %):

Substancja zanieczyszczająca | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 400 dla torfu: 300 | 200 | 200 |

NOx | - | 300 dla sproszkowanego węgla brunatnego: 400 | 200 | 200 |

Pył | 50 | 30 | 25 dla torfu: 20 | 20 |

Cproc dla biomasy (zawartość O2 6 %):

Substancja zanieczyszczająca | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 200 | 200 | 200 |

NOx | - | 300 | 250 | 200 |

Pył | 50 | 30 | 20 | 20 |

Cproc dla paliw płynnych (zawartość O2 3 %):

Substancja zanieczyszczająca | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 350 | 250 | 200 |

NOx | - | 400 | 200 | 150 |

Pył | 50 | 30 | 25 | 20 |

3.2.2 Cproc w odniesieniu do instalacji spalania, o których mowa w art. 33 ust. 3

Cproc dla paliw stałych z wyjątkiem biomasy (zawartość O2 6 %):

Substancja zanieczyszczająca | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 400 dla torfu: 300 | 200 dla torfu: 300, z wyjątkiem spalania w łożu fluidalnym: 250 | 150 dla spalania w cyrkulacyjnym lub ciśnieniowym łożu fluidalnym lub, w przypadku spalania torfu, dla każdego spalania w łożu fluidalnym 200 |

NOx | - | 300 dla torfu: 250 | 200 | 150 dla spalania sproszkowanego węgla brunatnego: 200 |

Pył | 50 | 20 | 20 | 10 dla torfu: 20 |

Cproc dla biomasy (zawartość O2 6 %):

Substancja zanieczyszczająca | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 200 | 200 | 150 dla spalania w łożu fluidalnym 200 |

NOx | - | 250 | 200 | 150 |

Pył | 50 | 20 | 20 | 20 |

Cproc dla paliw płynnych (zawartość O2 3 %):

Substancja zanieczyszczająca | < 50 MWth | 50-100 MWth | 100-300 MWth | > 300 MWth |

SO2 | - | 350 | 200 | 150 |

NOx | - | 300 | 150 | 100 |

Pył | 50 | 30 | 25 | 20 |

ê 2000/76/WE (dostosowany)

è1 Sprostowanie, Dz.U. L 145z 31.5.2001, s. 52

3.3II.2.2. C — całkowita dopuszczalna wielkość emisji √ dla metali ciężkich (mg/Nm3) Õ

C wyrażone √ jako Õ w mg/Nm3 (zawartość O2 6 %): Wszystkie wartości średnie w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 30 minut a maksymalnie 8 godzin √ (6 % zawartości O2 dla paliw stałych, 3 % dla paliw płynnych) Õ :

Zanieczyszczenie √ Substancje zanieczyszczające Õ | C |

Cd + Tl | 0,05 |

Hg | 0,05 |

Sb + As + Pb + Cr + Co + Cu + Mn + Ni + V | 0,5 |

√ 3.4 - Całkowita dopuszczalna wielkość emisji (ng/Nm3) dla dioksyn i furanów Õ

C wyrażonae √ jako Õ w ng/Nm3 (zawartość O2 6 %): Wszystkie wartośćci średniae mierzonae w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 6 minut a maksymalnie 8 godzin √ (6 % zawartości O2 dla paliw stałych, 3 % dla paliw płynnych) Õ.:

Zanieczyszczenie √ Substancja zanieczyszczająca Õ | C |

Dioksyny i furany | 0,1 |

4II.3. Szczególne Pprzepisy √ szczegółowe Õ dotyczące √ współspalarni w Õ sektorachów przemysłowych nieobjętych współspalaniem odpadów na podstawie pkt 2 i 3 niniejszej częściII.1 lub II.2

4II.3.1. C — całkowita dopuszczalna wielkość emisji √ (ng/Nm3) Õ

C √ dla dioksyn i furanów Õ wyrażonae √ jako Õ w ng/Nm3. Wszystkie wartośćci średniae mierzonae w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 6 a maksymalnie 8 godzin:

Zanieczyszczenie √ Substancja zanieczyszczająca Õ | C |

Dioksyny i furany | 0,1 |

√ 4.2 C — całkowita dopuszczalna wielkość emisji (mg/Nm3) dla metali ciężkich Õ

C wyrażonae √ jako Õ w mg/Nm3. Wszystkie wartości średnie w okresie pobierania próbek wynoszącym minimalnie 30 minut, a maksymalnie 8 godzin:

Zanieczyszczenie √ Substancje zanieczyszczające Õ | C |

Cd + Tl | 0,05 |

Hg | 0,05 |

Część 5ZAŁĄCZNIK IV

Dopuszczalna wielkość emisji dla zrzutów ścieków z oczyszczania gazów spalinowych √ odlotowych Õ

Substancje zanieczyszczające | Dopuszczalne wielkości emisji wyrażone jako stężenia masowe dla niefiltrowanych próbek √ (mg/l z wyjątkiem dioksyn i furanów) Õ |

1. Stałe zawiesiny ogółem zgodnie z definicją w załączniku I dyrektywy 91/271/EWG | (95 %) (30 mg/l) | (100 %) (45 mg/l) |

2. Rtęć i jej związki, wyrażone jako rtęć (Hg) | 0,03 mg/l |

3. Kadm i jego związki, wyrażone jako kadm (Cd) | 0,05 mg/l |

4. Tal i jego związki, wyrażone jako tal (Tl) | 0,05 mg/l |

5. Arsen i jego związki, wyrażone jako arsen (As) | 0,15 mg/l |

6. Ołów i jego związki, wyrażone jako ołów (Pb) | 0,2 mg/l |

7. Chrom i jego związki, wyrażone jako chrom (Cr) | 0,5 mg/l |

8. Miedź i jej związki, wyrażone jako miedź (Cu) | 0,5 mg/l |

9. Nikiel i jego związki, wyrażone jako nikiel (Ni) | 0,5 mg/l |

10. Cynk i jego związki, wyrażone jako cynk (Zn) | 1,5 mg/l |

11. Dioksyny i furany zdefiniowane jako suma poszczególnych dioksyn i furanów obliczona zgodnie z załącznikiem I | è1 0,3 ng/l ⎜ |

Do dnia 1 stycznia 2008 r. właściwe władze mogą zezwolić na wyłączenia zawiesin stałych ogółem dla istniejących spalarni, pod warunkiem że pozwolenie przewiduje, że 80 % wartości zmierzonych nie przekracza 30 mg/l a żadna z wartości nie przekracza 45 mg/l.

Część 6ZAŁĄCZNIK III

√ Monitorowanie emisji Õ

1. Techniki pomiarowe

1.1 Pomiary mające na celu określenie stężenia substancji zanieczyszczających powietrze i wodę muszą być √ są Õ przeprowadzane w sposób reprezentatywny.

1.2 Pobieranie próbek i analiza wszystkich √ substancji zanieczyszczających Õ zanieczyszczeń, łącznie z dioksynami i furanami, oraz √ zapewnienie jakości zautomatyzowanych systemów pomiarowych i Õ referencyjne metody pomiarowe mające na celu √ ich Õ skalibrowanie zautomatyzowanych systemów pomiarowych są przeprowadzane zgodnie z normami CEN. Jeśli normy CEN nie są dostępne, stosuje się normy ISO, normy krajowe lub międzynarodowe, które zapewnią dostarczenie danych o równoważnej jakości naukowej. √ Zautomatyzowane systemy pomiarowe podlegają kontroli za pomocą równoległych pomiarów przy zastosowaniu metod referencyjnych co najmniej raz w roku. Õ

1.3 Przy poziomie dziennej dopuszczalnej wielkości emisji, wartośćci 95 % przedziałówu ufności √ pojedynczego zmierzonego wyniku Õ nie przekraczają √ następujących wartości procentowych dopuszczalnej wielkości emisji Õ :

Tlenek węgla: | 10 % |

Ditlenek siarki: | 20 % |

Ditlenek azotu: | 20 % |

Pył ogółem: | 30 % |

Węgiel organiczny ogółem: | 30 % |

Chlorowodór: | 40 % |

Fluorek wodoru: | 40 %. |

ê 2000/76/WE Art. 10

5. Okresowe pomiary emisji do powietrza i wodyód są wykonywane zgodnie z pkt 1.1 i 1.22 załącznika III.

ê 2000/76/WE Art. 11 (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 11

Wymagania dotyczące pomiarów

√ 2. Pomiary związane z substancjami zanieczyszczającymi powietrze Õ

2.1 Zgodnie z załącznikiem III w spalarni oraz współspalarni Pprzeprowadza się następujące pomiary √ związane z substancjami zanieczyszczającymi powietrze Õ zanieczyszczeń powietrza:

a) ciągłe pomiary następujących substancji: NOX pod warunkiem że ustalono dopuszczalne wielkości emisji, CO, pył ogółem, TOC, HCl, HF, SO2;

b) ciągłe pomiary następujących parametrów działania procesu: temperaturę blisko ściany wewnętrznej lub innego, zaaprobowanego przez właściwye władze √ organ Õ , reprezentatywnego punktu komory spalania, stężenie tlenu, ciśnienie, temperaturę i zawartość pary wodnej w gazie spalinowym √ odlotowym Õ ;

c) co najmniej dwa pomiary metali ciężkich, dioksyn i furanów w ciągu roku; jednakże przez pierwsze dwanaście miesięcy eksploatacji należy wykonywać co najmniej jeden pomiar na trzy miesiące. Państwa Członkowskie mogą określić okresy pomiarów, jeśli ustalają dopuszczalne wielkości emisji dla aromatycznych węglowodorów wielopierścieniowych lub innych zanieczyszczeń.

2.23. Czas przebywania jak również minimalna temperatura i zawartość tlenu w gazach spalinowych √ odlotowych Õ podlegają właściwej weryfikacji, co najmniej jeden raz kiedy spalarnia √ odpadów Õ lub współspalarnia √ odpadów Õ jest oddawana do eksploatacji oraz w najbardziej niekorzystnych przewidywanych warunkach działalności.

2.34. Można pominąć ciągłe pomiary HF, jeśli używane są etapy oczyszczania dla HCl, które zapewniają, że nie są przekraczane dopuszczalne wielkości emisji dla HCl. W tym przypadku emisje HF podlegają okresowym pomiarom ustanowionym w pkt 2.1ust. 2 lit. c).

2.45. Ciągły pomiar zawartości pary wodnej nie jest wymagany, jeśli, pobrany w próbce gaz spalinowy √ odlotowy Õ jest osuszany przed analizą emisji.

2.56. Właściwye władze √ organ Õ możegą √ zdecydować o niewymaganiu pomiarów ciągłych HCI, HF i SO2 Õ zezwolić w pozwoleniu na ustanowione w ust. 2 lit. c) okresowe pomiary HCl, HF i SO2, zamiast pomiarów ciągłych, w spalarniach √ odpadów Õ lub współspalarniach √ odpadów Õ , √ i wymagać pomiarów okresowych określonych w pkt 2.1 lit. c) lub Õ ð nie wymagać żadnych pomiarów, ï jeśli operator potrafi udowodnić, że emisje tych zanieczyszczeń w żadnych warunkach nie mogą być wyższe od określonych przepisami dopuszczalnych wielkości emisji.

ð Właściwy organ może zdecydować o niewymaganiu pomiarów ciągłych NOx i wymagać pomiarów okresowych określonych w pkt 2.1 lit. c) w istniejących spalarniach odpadów o zdolności nominalnej poniżej 6 ton na godzinę lub w istniejących współspalarniach odpadów o zdolności nominalnej poniżej 6 ton na godzinę, jeżeli operator potrafi udowodnić – na podstawie informacji dotyczących jakości danych odpadów, stosowanych technologii i wyników monitorowania emisji – że emisje NOx w żadnych warunkach nie mogą być wyższe od określonych przepisami dopuszczalnych wielkości emisji. ï

2.67. √ W następujących przypadkach Õ ð właściwy organ może zdecydować o wymaganiu mniej niż dwóch pomiarów rocznie lub o niewymaganiu żadnych pomiarów metali ciężkich oraz dioksyn i furanów ï √ : Õ Właściwe władze mogą zezwolić w pozwoleniu na zmniejszenie częstotliwości okresowych pomiarów dotyczących metali ciężkich z dwóch pomiarów rocznie na jeden pomiar co dwa lata oraz dotyczących dioksyn i furanów z dwóch pomiarów rocznie na jeden pomiar rocznie, pod warunkiem że

a) emisje powstające ze spalania lub współspalania √ lub spalania odpadów Õ wynoszą √ we każdych warunkach Õ poniżej 50 % dopuszczalnych wielkości emisji; ustalonych odpowiednio zgodnie z załącznikiem II lub załącznikiem V, i jeśli istnieją kryteria dla wymagań, które należy spełnić, które zostały opracowane zgodnie z procedurą przewidzianą w art. 17. Kryteria te są co najmniej oparte na przepisach akapitu drugiego, lit. a) i d).

Do dnia 1 stycznia 2005 r. można zezwolić na zmniejszenie częstotliwości pomiarów, jeśli takie kryteria nie są dostępne, pod warunkiem że:

ba) odpady spalane lub współspalane √ lub spalane Õ , składają się wyłącznie z niektórych segregowanych palnych frakcji odpadów niebędących √ innych niż Õ odpadami niebezpieczneymi √ , które nie nadają Õ nienadającymi się do recyklingu i reprezentującymi niektóre charakterystyki √ posiadają określoną charakterystykę Õ , i które są dalej określone w oparciu o ocenę określoną √ , o której mowa Õ w lit. cd);

b) dla tych odpadów dostępne są krajowe kryteria jakości, które zostały przedstawione Komisji;

c) spalanie lub współspalanie tych odpadów jest zgodne z odpowiednimi planami zarządzania odpadami określonymi w art. 7 dyrektywy 75/442/EWG;

cd) operator może udowodnić właściwym władzom, że emisje są w każdych warunkach znacząco niższe od dopuszczalnych wielkości emisji określonych w załączniku II lub załączniku V dla metali ciężkich, dioksyn i furanów; ocena ta jest oparta na √ podstawie Õ informacji w sprawie √ dotyczących Õ jakości danych odpadów oraz √ monitorowania Õ pomiarach emisji wymienionych zanieczyszczeń; √ że emisje są w każdych warunkach znacząco niższe od dopuszczalnych wielkości emisji dla metali ciężkich, dioksyn i furanów; Õ

e) w pozwoleniu określono kryteria jakości i nowy okres dla pomiarów okresowych; i

f) wszystkie decyzje w sprawie częstotliwości pomiarów określonych w tym ustępie, uzupełnione o informacje w sprawie ilości i jakości danych odpadów, są corocznie przekazywane Komisji.

2.78. Wyniki pomiarów dokonanych w celu sprawdzenia przestrzegania dopuszczalnych wielkości emisji są normalizowane √ przy wykorzystaniu standardowych stężeń tlenu określonych w części 3 lub obliczonych zgodnie z częścią 4 i z zastosowaniem wzoru podanego w części 7. Õ w następujących warunkach i dla zawartości tlenu według wzoru określonego w załączniku VI:

a) Temperatura 273 K, ciśnienie 101,3 kPa, zawartość tlenu 11%, suchy gaz, w gazie spalinowym ze spalarni;

b) Temperatura 273 K, ciśnienie 101,3 kPa, zawartość tlenu 3%, suchy gaz, w gazie spalinowym ze spalania olejów odpadowych zgodnych z definicją w dyrektywie 75/439/EWG;

c) Kkiedy odpady są spalane lub współspalane w powietrzu wzbogacanym tlenem, wyniki pomiarów mogą być normalizowane w zawartości tlenu przewidzianej przez właściwye władze √ organ Õ , w sposób odzwierciedlający szczególne okoliczności w indywidualnym przypadku.;

d) w przypadku współspalania wyniki pomiarów są standaryzowane przy całkowitej zawartości tlenu obliczonej w sposób określony w załączniku II.

Jeśli emisje zanieczyszczeń √ substancji zanieczyszczających Õ są zmniejszone przez oczyszczanie gazów spalinowych √ odlotowych Õ w spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ przetwarzającej odpady niebezpieczne, normalizacja w odniesieniu do zawartości tlenu, przewidziana w akapicie pierwszym, jest wykonywana tylko wtedy, gdy zawartość tlenu mierzona w tym samym okresie jak dla danejgo zanieczyszczenia √ substancji zanieczyszczającej Õ przekracza odpowiednią standardową zawartość tlenu.

√ 3. Pomiary związane z substancjami zanieczyszczającymi wodę Õ

14. 3.1 W punkcie zrzutu ścieków przeprowadzane są następujące pomiary:

a) ciągłe pomiary √ odczynu pH, temperatury i przepływu Õ parametrów określonych w art. 8 ust. 6 lit. b);

b) wyrywkowe dzienne pomiary próbki całkowitych √ całkowitej ilości Õ cząstek zawieszonych √ lub pomiary reprezentatywnej próbki, proporcjonalnej do przepływu ścieków Õ ; Państwa Członkowskie mogą zamiast tego przewidywać pomiary reprezentatywnej próbki, proporcjonalnej do przepływu w okresie 24 godzin;

c) co najmniej miesięczne √ raz na miesiąc Õ pomiary reprezentatywnej próbki √ zrzutu Õ , proporcjonalnej do przepływu √ ścieków w okresie 24 godzin Õ substancji zanieczyszczających, określonych w art. 8 ust. 3 odnoszących się do pozycji 2-10 w załączniku IV √ w odniesieniu do Hg, Cd, TI, As, Pb, Cr, Ni i Zn Õ , w zrzucie w okresie 24 godzin;

d) pomiary dioksyn i furanów co najmniej co sześć miesięcy; jednakże w ciągu pierwszych dwunastu miesięcy eksploatacji wykonuje się co najmniej jeden pomiar co trzy miesiące. Państwa Członkowskie mogą określić okresy pomiarów, jeśli ustalają dopuszczalne wielkości emisji dla aromatycznych węglowodorów wielopierścieniowych lub innych zanieczyszczeń.

ê 2000/76/WE Art. 8 (dostosowany)

3.2 W przypadku gdy ścieki z oczyszczania gazów spalinowych √ odlotowych Õ są oczyszczane na miejscu, zbiorczo z innymi źródłami ścieków na miejscu, operator dokonuje pomiarów określonych w art. 11:

a) w strumieniu ścieków z procesów oczyszczania gazów odlotowych przed ich wprowadzeniem do zbiorczej oczyszczalni ścieków;

b) w strumieniu / strumieniach innych ścieków przed ich wprowadzeniem do zbiorczej oczyszczalni ścieków;

c) w punkcie końcowego zrzucenia ścieków, po oczyszczeniu, ze spalarni √ odpadów Õ lub współspalarni √ odpadów Õ .

ê 2000/76/WE (dostosowany)

Część 7ZAŁĄCZNIK VI

Wzór do obliczania stężenia emisji przy standardowym procentowym stężeniu tlenu

[pic]

ES | = | obliczone stężenie emisji przy standardowym procentowym stężeniu tlenu |

EM | = | zmierzone stężenie emisji |

OS | = | standardowe stężenie tlenu |

OM | = | zmierzone stężenie tlenu |

Część 8

√ Ocena zgodności z dopuszczalnymi wielkościami emisji Õ

ê 2000/76/WE Art. 11 (dostosowany)

√ 1. Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza Õ

101.1. Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza uznaje się za przestrzegane, jeśli:

a) żadna z średnich wartości dziennych nie przekracza którejkolwiek z dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w części 3 pkt 1.1 lub w części 4załączniku V lit. a) lub załączniku II √ lub obliczonej zgodnie z częścią 4 Õ ;

97% średnich wielkości dobowych w okresie roku nie przekracza którejkolwiek z dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w załączniku V lit. e) tiret pierwsze;

b) żadna ze średnich wartości półgodzinnych nie przekracza którejkolwiek z dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w załączniku V lit. b), kolumniea A tabeli w części 3 pkt 1.2 lub, gdzie stosowne, 97 % średnich wartości półgodzinnych w okresie roku nie przekracza jakichkolwiek dopuszczalnych wielkości granicznych emisji wymienionych w załączniku V lit. b), kolumniea B tabeli w części 3 pkt 1.2;

c) żadna ze średnich wartości w okresie pobierania próbek określonych dla metali ciężkich, √ oraz Õ dioksyn i furanów nie przekracza dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w części 3 pkt 1.3 i 1.4 lub w części 4załączniku V lit. c) i d) lub załączniku II √ lub obliczonych zgodnie z częścią 4 Õ ;

d) spełnione są przepisy załącznika V lit. e) tiret drugie, lub załącznika II.

√ d) w odniesieniu do tlenku węgla (CO): Õ

√ (i) w przypadku spalarni odpadów: Õ

√ - co najmniej 97 % średnich wartości dziennych w okresie roku nie przekracza dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w części 3 pkt 1.5 lit. a); Õ

√ i Õ

√ - co najmniej 95 % wszystkich średnich wartości 10-minutowych pobranych w dowolnym okresie 24 godzin lub wszystkich średnich wartości półgodzinnych pobranych w tym samym okresie nie przekracza dopuszczalnych wielkości emisji wymienionych w części 3 pkt 1.5 lit. b) i c); Õ

√ (ii) w przypadku współspalarni odpadów: spełnione są przepisy części 4. Õ

1.211. Średnie wartości półgodzinne i średnie 10-dziesięciominutowe są określane w czasie efektywnej eksploatacji (z wyłączeniem czasu rozruchu i wyłączania, kiedy nie są spalane żadne odpady) z wartości zmierzonych, po odjęciu wartości przedziału ufności określonego w części 6 pkt 1.3pkt. 3 załącznika III. Średnie wartości dzienne są ustalane na podstawie tych zatwierdzonych wartości średnich.

W celu uzyskania ważnej średniej wartości dziennej, √ w jakimkolwiek dniu Õ nie można odrzucić więcej niż pięciu średnich wartości półgodzinnych z powodu awarii lub utrzymania √ konserwacji Õ ciągłego systemu pomiarów √ ciągłych Õ w jakimkolwiek dniu. Nie można odrzucić więcej niż dziesięciu średnich wartości dziennych z powodu awarii lub utrzymania √ konserwacji Õ ciągłego systemu pomiarówowego √ ciągłych Õ .

1.312. Średnie wartości w okresie pobierania próbek oraz średnie wartości w przypadku pomiarów okresowych HF, HCl i SO2 są ustalane zgodnie z wymogami art. 40 ust. 1 lit. e) i art. 43 ust. 310 ust. 2 i 4 oraz części 6 pkt 1załącznika III.

15. Monitoring masy zanieczyszczeń w oczyszczanych ściekach jest przeprowadzany zgodnie z prawodawstwem wspólnotowym i ustanowionym w pozwoleniu jak również częstotliwością pomiarów.

2.16. √ Dopuszczalne wielkości emisji do wody. Õ

Uznaje się, że dopuszczalne wielkości emisji do wody są przestrzegane, jeśli:

a) dla stałych zawiesin ogółem (substancji zanieczyszczającej numer 1), 95 % i 100 % zmierzonych wartości nie przekracza odpowiednich dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w części 5załączniku IV;

b) dla metali ciężkich √ (Hg, Cd, TI, As, Pb, Cr, Cu, Ni i Zn) Õ(substancje zanieczyszczające numer 2-10) nie więcej niż jeden pomiar na rok przewyższa dopuszczalne wielkości emisji ustalone w części 5załączniku IV; lub jeśli państwo członkowskie przewiduje więcej niż 20 próbek na rok, nie więcej niż 5 % tych próbek przekracza dopuszczalne wielkości emisji ustalone w części 5załączniku IV;

c) dla dioksyn i furanów (substancja zanieczyszczająca numer 11), dwa √ wyniki Õ pomiarówy w ciągu roku nie przekraczają dopuszczalnych wielkości emisji ustalonych w części 5załączniku IV;

17. Jeśli wykonane pomiary wskazują, że zostały przekroczone dopuszczalne wielkości emisji do powietrza lub wody ustanowione w niniejszej dyrektywie, bezzwłocznie powiadamia się o tym właściwe władze.

ê 1999/13/WE (dostosowany)

è1 Sprostowanie, Dz.U. L 240 z 10.9.1999, s. 24

ZAŁĄCZNIK VIII

Część 1

√ Czynności Õ ZAKRES

Niniejszy załącznik zawiera kategorie czynności, określone w art. 1. W przypadku realizowania ich powyżej progów wymienionych w załączniku IIA czynności wymienione w niniejszym załączniku wchodzą w zakres dyrektywy. Jeśli nie postanowiono √ wskazano Õ inaczej, w każdym przypadku √ w każdym z poniższych punktów Õ czynność obejmuje czyszczenie wyposażenia, lecz nie obejmuje czyszczenia produktów.

2. Nakładanie spoiwa

Każda czynność, w toku której spoiwo nakłada się na powierzchnię, z wyjątkiem pokrywania spoiwem i laminowania związanego z działalnością drukarską.

3. Czynność powlekania

Każda czynność, w toku której następuje jednorazowe lub wielokrotne nałożenie ciągłej warstwy powłoki na:

a) niżej wymienione √ jakikolwiek z następujących Õ pojazdówy:

(i) nowe samochody, określone w dyrektywie 70/156/EWG z dnia 6 lutego 1970 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do homologacji typu pojazdów silnikowych i ich przyczep[84] jako pojazdy kategorii M1, a także kategorii N1, w takim stopniu, w jakim są pokrywane przy użyciu tego samego urządzenia co pojazdy kategorii M1;,

(ii) kabiny samochodów ciężarowych, przeznaczone na pomieszczenie kierowcy oraz na wszelkie inne pomieszczenia zintegrowane przeznaczone na wyposażenie techniczne w pojazdach kategorii N2 i N3 w dyrektywie 70/156/EWG;,

(iii) samochody dostawcze i samochody ciężarowe określone w dyrektywie 70/156/EWG jako pojazdy kategorii N1, N2 i N3, lecz z wyłączeniem kabin samochodów ciężarowych;,

(iv) autobusy, określone w dyrektywie 70/156/EWG jako pojazdy kategorii M2 i M3;,

(v) przyczepy, określone w dyrektywie 70/156/EWG w kategoriach O1, O2, O3 i O4;

b) powierzchnie metalowe i z tworzyw sztucznych, w tym powierzchnie samolotów, statków, pociągów itp.;,

c) powierzchnie drewniane;,

d) tkaniny, włókna, powierzchnie folii √ foliowe Õ i papieru √ papierowe Õ ;,

e) skórę.

√ Czynność powlekania Õ nNie obejmuje to operacji powlekania podłoża √ metalem Õ technikami natrysku elektroforetycznego i chemicznego. Jeżeli czynność powlekania obejmuje stopień, w toku którego dowolną techniką drukuje się ten sam przedmiot, ową czynność nadruku traktuje się jako część czynności powlekania. Jednakże czynności drukarskie dokonywane jako czynności odrębne nie są włączone, lecz mogą być objęte zakresem rozdziału V niniejszej dyrektywy, jeśli czynność drukarska podlega jej zakresowi.

4. Powlekanie zwojów

Każda czynność, w której w zwojach: stal, stal nierdzewna, stal powlekana, stopy miedzi lub taśmę aluminiową powleka się w procesie ciągłym powłoką foliową lub laminowaną.

5. Czyszczenie na sucho

Każda czynność przemysłowa lub handlowa, stosująca lotne związki organiczneLZO w urządzeniu do czyszczenia odzieży, mebli i podobnych dóbr konsumpcyjnych, z wyjątkiem ręcznego usuwania brudu i plam w przemyśle tekstylnym i odzieżowym.

6. Produkcja obuwia

Każda czynność, w której wytwarza się kompletne obuwie lub jego części.

7. Produkcja preparatów √ mieszanin Õ powlekających, lakierów, farb drukarskich i klejów

Wytwarzanie powyższych produktów końcowych, a także produktów pośrednich wytwarzanych w tymej samymej lokalizacji √ miejscu Õ , drogą mieszania pigmentów, żywic i materiałów adhezyjnych z rozpuszczalnikiem organicznym lub z innym nośnikiem, w tym dyspersja i dyspersja wstępna, regulacja lepkości i zabarwienia oraz operacje napełniania pojemników produktem końcowym.

8. Wytwarzanie produktów farmaceutycznych

Synteza chemiczna, fermentacjai, ekstrakcjai, formowaniea i wykańczaniea artykułów farmaceutycznych oraz jeśli dokonywane w tym samym miejscu, wytwarzaniea produktów pośrednich.

9. Drukarstwo

Każda czynność reprodukowania tekstu i/lub obrazów, w której, z zastosowaniem nośnika obrazu, przenosi się farbę drukarską na powierzchnie dowolnego rodzaju. Obejmuje ona również związane z tym techniki lakierowania, powlekania i laminowania. Jednakże rozdziałowi Vdyrektywie podlegają tylko następujące procesy składowe:

a) fleksografia - rodzaj czynności drukarskiej stosującej nośnik obrazu z gumy lub z elastycznych fotopolimerów, na których powierzchnie drukujące znajdują się powyżej powierzchni niedrukujących, z zastosowaniem ciekłych farb drukarskich schnących poprzez odparowanie;

b) gorący offset rolowy - rolowa czynność drukarska stosująca nośnik obrazu, na którym powierzchnie drukujące i niedrukujące znajdują się w tej samej płaszczyźnie, przy czym materiał, na który nanosi się druk, jest podawany do maszyny z roli, w odróżnieniu od odrębnych arkuszy. Powierzchnia niedrukująca jest tak przygotowana, aby przyjmować wodę, a tym samym odrzucić farbę drukarską. Powierzchnia drukująca jest tak przygotowana, aby przyjmować i przenosić tusz na powierzchnię, która ma być zadrukowana. Odparowanie następuje w piecu, w którym gorące powietrze jest używane do podgrzewania nadrukowanego materiału;

c) laminowanie związane z czynnością drukarską - sklejanie razem dwóch lub większej liczby elastycznych materiałów w celu utworzenia laminatu;

d) rotograwiura publikacyjna - czynność drukarska stosująca rotograwiurę do drukowania na papierze, np. czasopism, broszur, katalogów lub podobnych produktów z zastosowaniem farb drukarskich na bazie toluenu;

e) Rotograwiura - czynność drukarska stosująca cylindryczny nośnik obrazu, na którym powierzchnie drukujące znajdują się poniżej powierzchni niedrukujących, z zastosowaniem ciekłych farb drukarskich schnących poprzez odparowanie. Wgłębienia są wypełnione farbą drukarską, zaś jej nadmiar jest zbierany z powierzchni niedrukujących, zanim powierzchnia, która ma być zadrukowana, zetknie się z walcem i zbierze farbę z wgłębień;

f) sitodruk rotacyjny - rolowa czynność drukarska, w której farba drukarska jest nakładana na powierzchnię przeznaczoną do zadrukowania sposobem przetłaczania przez porowaty nośnik obrazu, w którym powierzchnie drukujące są otwarte, zaś powierzchnie niedrukujące są zaślepione przy użyciu ciekłej farby drukarskiej, która schnie tylko poprzez odparowanie. Materiał, na który nanosi się druk, jest podawany do maszyny z roli, w odróżnieniu od odrębnych arkuszy.

g) Lakierowanie - czynność, za pomocą której nakłada się lakier lub powłokę klejową na materiał elastyczny do celów dalszego uszczelnienia materiału stanowiącego opakowanie.

10. Przeróbka gumy

Każda czynność polegająca na sporządzaniu mieszanek, mieszaniu, mieleniu, kalandrowaniu, wytłaczaniu i wulkanizacji gumy naturalnej lub sztucznej oraz obejmująca inne operacje pomocnicze przekształcania gumy naturalnej lub sztucznej w produkt gotowy.

11. Czyszczenie powierzchni

Każda czynność, z wyjątkiem czyszczenia na sucho, polegająca na stosowaniu rozpuszczalników organicznych w celu usunięcia zanieczyszczeń z powierzchni materiału, łącznie z odtłuszczaniem. Czynność czyszczenia, na którą składa się więcej niż jedna operacja, przed jakimkolwiek innym rodzajem działalności lub po nim, jest traktowana jako jedna czynność czyszczenia powierzchni. Czynność ta nie dotyczy czyszczenia wyposażenia, lecz czyszczenia powierzchni produktów.

12. Wytłaczanie oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju roślinnego

Są to rodzaje działalności polegającej na wytłaczaniu oleju roślinnego z nasion oraz innych surowców roślinnych, przetwarzaniu suchych pozostałości w celu wytworzenia pasz zwierzęcych, oczyszczeniu tłuszczów i olejów roślinnych otrzymanych z nasion, substancji roślinnych i/lub surowców zwierzęcych.

13. Wykończanie √ Powtórna obróbka wykańczająca Õ pojazdów

Każda czynność przemysłowa lub handlowa √ czynność powlekania Õ oraz związane z tym czynności odtłuszczania, w tym:

a) pierwotne powlekanie pojazdów drogowych określonych w dyrektywie 70/156/EWG lub ich części materiałami typu wykończeniowego, wykonywane na zewnątrz oryginalnych linii produkcyjnej;, lub

b) powlekanie przyczep (w tym naczep) (kategoria O √ w dyrektywie 70/156/EWG Õ ).

14. Powlekanie drutu nawojowego

Każda czynność powlekania przewodników metalicznych stosowanych do nawijania cewek w transformatorach i silnikach itp.

15. Impregnowanie drewna

Każda czynność polegająca na wprowadzaniu środka konserwującego do drewna.

16. Laminowanie drewna i tworzyw sztucznych

Każda czynność polegająca na sklejaniu drewna i/lub tworzywa sztucznego w celu wyprodukowania laminatów.

Część 2ZAŁĄCZNIK IIA

I. Wartości progowe i środki kontroli √ dopuszczalne wielkości Õ emisji

31. „warunki normalne” oznaczają √ Dopuszczalne wielkości emisji w gazach odlotowych oblicza się w Õ temperaturzeę 273,15 K i √ , pod Õ ciśnieniem 101,3 kPa √ i po odliczeniu zawartości pary wodnej w gazach odlotowych Õ .;

Czynność (prógogi zużycia rozpuszczalnika w tonach na /rok) | Wartości progowe (prógogi zużycia rozpuszczalnika w tonach na rok) | Dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji w gazach odlotowych (mg C/Nm3) | √ Dopuszczalne wielkości Õ eEmisjie ulotnyche (procent wkładu rozpuszczalnika) | Całkowita dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji | Przepisy szczególne |

Nowe √ instalacje Õ | Istniejące √ instalacje Õ | Nowe √ instalacje Õ | Istniejące √ instalacje Õ |

1 | Gorący offset rolowy (> 15) | 15—25 > 25 | 100 20 | 30 (1) 30 (1) | (1) Pozostałości rozpuszczalnika w wykończonym produkcie nie traktuje się jako emisji ulotnych. |

2 | Rotograwiura publikacyjna (> 25) | 75 | 10 | 15 |

3 | Inne maszyny rotograwiurowe, fleksograficzne, sitodruku rotacyjnego, laminujące lub lakiernicze (> 15) sitodruku rotacyjnego na tkaninie i/lub tekturze (> 30) | 15—25 > 25 > 30 (1) | 100 100 100 | 25 20 20 | (1) Próg dla drukowania technikąa sitodruku rotacyjnego na tkaninach i kartonie. |

4 | Czyszczenie powierzchni √ z zastosowaniem związków wyszczególnionych w art. 54 ust. 5 Õ art. 5 ust. 6 i 8 (1) (> 1) | 1—5 > 5 | 20 (12) 20 (12) | 15 10 | (12) Wartość √ Wielkość Õ dopuszczalna dotyczy masy związków w mg/Nm3, zaś nie dotyczy węgla całkowitego. |

5 | Inne rodzaje czyszczenia powierzchni (> 2) | 2—10 > 10 | 75 (1) 75 (1) | 20 (1) 15 (1) | (1) Urządzenia √ Instalacje Õ , w przypadku których wykaże się właściwemuym władzom √ organowi Õ , że przeciętna zawartość rozpuszczalnika organicznego całego zużytego materiału czyszczącego nie przekracza (wagowo) 30 %, są wyłączone spod stosowania tych wartości. |

6 | Pokrywanie pojazdów (< 15) i wykończanie √ powtórna obróbka wykańczająca Õ pojazdów | > 0,5 | 50 (1) | 25 | (1) Należy wykazać zgodność według √ z Õ częścią 8 pkt 2art. 9 ust. 3 w oparciu o 15-minutowe pomiary średnie. |

7 | Powlekanie zwojów (> 25) | 50 (1) | 5 | 10 | (1) W przypadku urządzeń √ instalacji Õ , które stosują techniki pozwalające na wtórne wykorzystanie odzyskanych rozpuszczalników, wartość dopuszczalna √ wielkość emisji Õ wynosi 150. |

8 | Inne powlekanie, w tym powlekanie, metalu, tworzyw sztucznych, tkanin (5) włókien, folii i papieru (> 5) | 5—15 > 15 | 100 (1) (4) 50/75 (2) (3) (4) | ⎝1 25 (4) ⎜ 20 (4) | (1) Dopuszczalnąa wartość √ wielkość Õ emisji stosuje się do nakładania powłok i procesów suszenia prowadzonych w warunkach ograniczonych. (2) Pierwsząa dopuszczalnąa wartość √ wielkość Õ emisji stosuje się do procesów suszenia, drugąa – do procesów nakładania powłok. (3) W przypadku urządzeń √ instalacji Õ do powlekania tkanin, które stosują techniki pozwalające na wtórne wykorzystanie odzyskanych rozpuszczalników, wartość dopuszczalna √ wielkość emisji Õ stosowana do procesów nakładania powłok i suszenia razem wziętych wynosi 150. (4) Czynności powlekania, które nie mogą być stosowane √ przeprowadzane Õ w warunkach ograniczonych (takie jak budowa okrętów, malowanie samolotów) mogą zostać wyłączone spod tych wartości, zgodnie z art. 54 ust. 3.5 ust. 3 lit. b) (5) Sitodruk rotacyjny na tkaninach mieści się w czynności nr 3. |

9 | Powlekanie drutu nawojowego (> 5) | 10 g/kg (1) 5 g/kg (2) | (1) Stosuje się do urządzeń √ instalacji Õ , w których przeciętna średnica drutu wynosi ≤ 0,1 mm. (2) Stosuje się do √ wszystkich Õ pozostałych urządzeń √ instalacji Õ . |

10 | Powlekanie powierzchni drewnianych (> 15) | 15—25 > 25 | 100 (1) 50/75 (2) | 25 20 | (1) Dopuszczalnąa wartość √ wielkość Õ emisji stosuje się do nakładania powłok i procesów suszenia prowadzonych w warunkach ograniczonych. (2) Pierwsząa wartość stosuje się do procesów suszenia, drugąa – do procesów nakładania powłok. |

11 | Czyszczenie na sucho | 20 g/kg (1) (2) (3) | (1) Wyrażone w masie rozpuszczalnika emitowanego na kilogram czystego i suchego produktu. (2) Do tejgo sektora √ działalności Õ nie stosuje się wartości dopuszczalnej √ wielkości emisji Õ z części 4 pkt 2.art. 5 ust. 8 (3) Następujące wyłączenie stosuje się tylko do Grecji: całkowitej dopuszczalnej wartości emisji nie stosuje się, przez okres 12 lat od daty wejścia w życie niniejszej dyrektywy, w stosunku do istniejących urządzeń położonych w obszarach oddalonych i/lub na wyspach o zaludnieniu nie wyższym niż 2000 stałych mieszkańców, tam gdzie zastosowanie wyposażenia zaawansowanego technologicznie nie jest zasadne ze względów ekonomicznych. |

12 | Impregnowanie drewna (> 25) | 100 (1) | 45 | 11 kg/m3 | (1) √ Dopuszczalnej wielkości emisji Õ nNie stosuje się do impregnowania kreozotem. |

13 | Powlekanie skóry (> 10) | 10—25 > 25 > 10 (1) | 85 g/m2 75 g/m2 150 g/m2 | Dopuszczalne wartości √ wielkości emisji Õ są wyrażone w gramach wyemitowanego rozpuszczalnika na m2 wytworzonego produktu. (1) W przypadku powlekania skóry w meblarstwie i poszczególnych towarach skórzanych, których używa się jako dóbr konsumpcyjnych o niewielkich rozmiarach, jak torby, paski, portfele itp. |

14 | Produkcja obuwia (> 5) | 25 g na parę | Dopuszczalne Ccałkowitae wartości √ dopuszczalna wielkość Õ emisji są √ jest Õ wyrażonae w gramach wyemitowanego rozpuszczalnika na parę kompletnego wyprodukowanego obuwia. |

15 | Laminowanie drewna i tworzyw sztucznych (> 5) | 30 g/m2 |

16 | Nakładanie spoiwa (> 5) | 5—15 > 15 | 50 (1) 50 (1) | 25 20 | (1) Jeżeli stosuje się techniki, które pozwalają na wtórne wykorzystanie odzyskanego rozpuszczalnika, wartość √ dopuszczalna wielkość Õ emisji dopuszczalnej w gazach odlotowych wynosi 150. |

17 | Wytwarzanie preparatów √ mieszanin Õ powlekających, lakierów, farb drukarskich i klejów (> 100) | 100—1 000 > 1 000 | 150 150 | 5 3 | 5 % wkładu rozpuszczalnika 3 % wkładu rozpuszczalnika | Wartość √ Dopuszczalna wielkość Õ emisji ulotnej nie obejmuje rozpuszczalnika sprzedanego jako część preparatu √ mieszaniny Õ powlekającejgo w szczelnym pojemniku. |

18 | Przeróbka gumy (> 15) | 20 (1) | 25 (2) | 25 % wkładu rozpuszczalnika | (1) Jeżeli stosuje się techniki, które pozwalają na wtórne wykorzystanie odzyskanego rozpuszczalnika, wartość √ dopuszczalna wielkość Õ emisji dopuszczalnej w gazach odlotowych wynosi 150. (2) Wartość √ Dopuszczalna wielkość Õ emisji ulotnej nie obejmuje rozpuszczalnika sprzedanego jako część produktówu lub preparatu √ mieszanin Õ powlekającego opakowanego w szczelnym pojemniku. |

19 | Wytłaczanie oleju roślinnego lub tłuszczu zwierzęcego oraz rafinowanie oleju roślinnego (> 10) | Tłuszcz zwierzęcy: 1,5 kg/tonę Rycynus: 3 kg/tonę Nasiona rzepaku: 1 kg/tonę Nasiona słonecznika: 1 kg/tonę Soja: (zwykła miazga): 0,8 kg/tonę Soja: (białe łuski): 1,2 kg/tonę Inne nasiona i inna substancja rośslinna: 3 kg/tonę (1) 1,5 kg/tonę (2) 4 kg/tonę (3) | (1) Całkowite dopuszczalne wartość √ wielkości Õ emisji dla urządzeń √ instalacji Õ przetwarzających poszczególne partie nasion i innej substancji roślinnej powinny zostać określone przez właściwye władze √ organ Õ dla poszczególnych przypadków, z zastosowaniem najlepszych osiągalnych √ dostępnych Õ technik. (2) Stosuje się do procesów frakcjonowania, z wyłączeniem procesu odgumowania (usuwania gum z olejów). (3) Stosuje się do odgumowania. |

20 | Wytwarzanie produktów farmaceutycznych (> 50) | 20 (1) | 5 (2) | 15 (2) | 5 % wkładu rozpuszczalnika | 15 % wkłladu rozpuszczalnika | (1) W przypadku stosowania √ Jeżeli stosuje się Õ techniki pozwalająceych na wtórne wykorzystanie odzyskanego rozpuszczalnika, dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji w gazach odlotowych wynosi 150. (2) Dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji ulotnej nie obejmuje rozpuszczalnika sprzedanego jako część produktów lub preparatów √ mieszanin Õ szczelnie opakowanych √ w szczelnym pojemniku. Õ |

Część 3

II. √ Dopuszczalne wielkości emisji dla instalacji Õ przemysłu lakiernictwa pojazdów

1. Całkowite dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji wyraża się w gramach wyemitowanego rozpuszczalnika √ organicznego Õ w stosunku do pola powierzchni produktu wyrażonego w metrach kwadratowych oraz w kilogramach wyemitowanego rozpuszczalnika √ organicznego Õ w stosunku do nadwozia samochodu.

2. Pole powierzchni każdego produktu w poniższej tabeli √ w pkt 3 Õ określa się w następujący sposób:

- pole powierzchni wyliczone z całkowitej powierzchni pokrytej elektroforetycznie i pole powierzchni wszelkich innych części, które mogą być dodane w kolejnych fazach procesu powlekania, a które są pokryte takimi samymi powłokami, jak zastosowane do danego produktu, lub pole powierzchni całkowitej produktu powleczonego w urządzeniu √ instalacji Õ.

Pole powierzchni pokrytej elektroforetycznie oblicza się według następującego wzoru:

2 × całkowita waga powłoki produktu przeciętna grubość arkusza metalu × gęstość arkusza metalu |

Metodę tą stosuje się również do innych części powlekanych, wykonanych z arkuszy metalu.

W celu obliczenia pola powierzchni pozostałych, dodanych części lub całkowitego pola powierzchni pokrytego w urządzeniu √ instalacji Õ będą stosowane √ stosuje się Õ schematy wspomagane komputerowo lub inne równoważne metody.

3. Podanea w poniższej tabeli całkowitea dopuszczalnea wartość √ wielkości Õ emisji dotycząy wszystkich etapów procesu prowadzonego w tejym samejym urządzeniu √ instalacji Õ , od powlekania elektroforetycznego lub wszelkiego innego rodzaju procesu pokrywania, aż do końcowego woskowania i polerowania wierzchniej powłoki włącznie, jak również rozpuszczalnika zużytego w czasie czyszczenia wyposażenia produkcyjnego, w tym komór natryskowych oraz innego wyposażenia stałego podczas √ okresów produkcji Õ lub poza okresami produkcji √ nimi Õ . Całkowita dopuszczalną wartość emisji wyraża się sumą mas związków organicznych na metr kwadratowy pola powierzchni całkowitej powleczonego produktu oraz sumą masy związków organicznych na jedno nadwozie samochodu.

Czynnośćci (próg zużycia rozpuszczalnika w tonach/ na rok) | Próg produkcyjny (dotyczy rocznej produkcji pokrytego produktu) | Całkowita dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji |

Nowe √ instalacje Õ | Istniejące √ instalacje Õ |

Pokrywanie nowych samochodów (> 15) | > 5 000 | 45 g/m2 lub 1,3 kg/nadwozie + 33 g/m2 | 60 g/m2 lub 1,9 kg/nadwozie + 41 g/m2 |

≤ 5 000 konstrukcji skorupowej >3 500 konstrukcji podwozia | 90 g/m2 lub 1,5 kg/nadwozie + 70 g/m2 | 90 g/m2 lub 1,5 kg/nadwozie + 70 g/m2 |

Całkowita dopuszczalna √ wielkość Õ emisjia (g/m23) |

Pokrywanie nowych kabin samochodów ciężarowych (>15) | ≤ 5 000 | 65 | 85 |

> 5 000 | 55 | 75 |

Pokrywanie nowych samochodów ciężarowych i dostawczych (>15) | ≤ 2 500 | 90 | 120 |

> 2 500 | 70 | 90 |

Pokrywanie nowych autobusów (>15) | ≤ 2 000 | 210 | 290 |

> 2 000 | 150 | 225 |

4. Urządzenia √ Instalacje Õ do pokrywania pojazdów eksploatowane poniżej progów zużycia rozpuszczalnika podanych w powyższej tabeli w pkt 3 będą spełniać √ spełniają Õ wymagania dla sektora powtórnej obróbki wykaończającej pojazdów z √ określone w Õ części 2załącznika IIA.

ê 1999/13/WE Art. 5 (dostosowany)

Część 4

√ Dopuszczalne wielkości emisji związane z lotnymi związkami organicznymi posiadającymi określone oznaczenia ryzyk a Õ

1.7. W przypadku zrzutów √ emisji Õ lotnych związków organicznychLZO określonych w art. 53ust. 6, gdzie masowe natężenie przepływu sumy związków powodujących oznakowanie, o którym mowa w tym artykuleustępie, jest większe lub równe 10 g/h, musi być spełniona dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji 2 mg/Nm3. Dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji dotyczy sumy mas poszczególnych związków.

2.8. W przypadku zrzutów √ emisji Õ fluorowcowanych lotnych związków organicznychLZO, którym przypisano oznaczenie ryzyka R40 √ lub R68 Õ , gdzie masowe natężenie przepływu sumy związków powodujących oznakowanie R40 √ lub R68 Õ jest większey lub równey 100 g/h, musi być spełniona dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji 20 mg/Nm3. Dopuszczalna wartość √ wielkość Õ emisji dotyczy sumy mas poszczególnych związków.

ê 1999/13/WE (dostosowany)

Część 5ZAŁĄCZNIK IIB

Plan obniżenia emisji

1. ZASADY

Celem planu obniżania emisji jest umożliwienie operatorowi innymi środkami obniżeń emisji, równoważnych do tych, które zostałyby osiągnięte wówczas, gdy byłyby zastosowane dopuszczalne wartości emisji. W tym celu operator może wykorzystać każdy plan obniżania emisji, zaprojektowany specjalnie dla jego urządzenia, pod warunkiem że w efekcie końcowym uzyska równoważne obniżenie emisji. Państwa Członkowskie składają sprawozdanie Komisji, zgodnie z art. 11 niniejszej dyrektywy, o postępach w zakresie takiego samego obniżenia emisji, łącznie z podaniem doświadczeń uzyskanych w stosowaniu planu obniżenia emisji.

2. PRAKTYKA

1. W przypadku stosowania powłok, lakierów, klejów lub farb drukarskich może zostać zastosowany następujący plan.: Ww przypadkach, w których poniższa metoda okaże się nieodpowiednia, właściwye władze √ organ Õ możegą pozwolić operatorowi na zastosowanie każdego alternatywnego planu wyłączenia, √ prowadzącego do osiągnięcia równoważnego obniżenia emisji do tego, które zostałoby osiągnięte przy zastosowaniu dopuszczalnych wielkości emisji z części 2 i 3 Õ co do którego jest przekonany, iż spełnia przedstawione tu zasady. Projekt tego planu uwzględnia następujące fakty:

ai) w przypadkach gdy substytuty zawierające niewiele rozpuszczalnika lub niezawierające go wcale znajdują się w fazie opracowania, operatorowi musi zostać przyznane√ jest przyznawane Õ przedłużenie czasu na wykonanie jego planów obniżenia emisji;

bii) punkt odniesienia do obniżenia emisji powinien w możliwie najwyższym stopniu korespondować z √ odpowiadać Õ emisjomami, które nastąpiłyby wówczas, gdyby nie podjęto by żadnych działań obniżających.

2. Poniższy plan będzie funkcjonował √ stosuje się Õ w przypadku urządzeń √ instalacji Õ , dla których można założyć niezmienną, stałą zawartość produktu oraz za stosować ją do określenia punktu odniesienia dla obniżeń emisji:

i) operator przesyła plan obniżania emisji, który zawiera w szczególności obniżenia średniej zawartości rozpuszczalnika w całości wkładu i/lub podwyższoną wydajność zużycia materiałów stałych w celu osiągnięcia obniżenia całkowitej emisji z urządzenia do danej zawartości procentowej rocznych emisji odniesienia, określonych emisją docelową. Należy to uczynić w następujących ramach czasowych:

Okres czasu | Maksymalnie dopuszczalna całkowita emisja roczna |

Nowe urządzenia | Istniejące urządzenia |

Do 31.10.2001 | Do 31.10.2005 | Emisja docelowa 1,5 |

Do 31.10.2004 | Do 31.10.2007 | Emisja docelowa |

aii) Roczną emisję odniesienia oblicza się w następujący sposób:

(ia) Ustala się całkowitą masę materiałów stałych w ilości zużywanej w ciągu roku powłoki i/lub farby drukarskiej, lakieru lub kleju. Materiały stałe są to wszystkie materiały w powłokach, farbach drukarskich, lakierach lub klejach, które stają się stałe po wyparowaniu wody lub lotnych związków organicznych.

(ii) Roczne emisje odniesienia są obliczane poprzez pomnożeniea masy ustalonej w ppkt (i)lit. a) przez właściwy współczynnik wyszczególniony w poniższej tabeli. Właściwye władze √ organ Õ możegą dostosować te współczynniki dla indywidualnych urządzeń √ instalacji Õ w celu odzwierciedlenia udokumentowanej, zwiększonej wydajności zużycia materiałów stałych.

Czynnośćci | Współczynnik krotności √ Mnożnik Õ dla stosowania w przypadku lit. a) ppkt (ii)b) ii) |

Druk rotograwiurowy; druk fleksograficzny; laminowania jako część działalności drukarskiej; lakiernictwo jako część działalności drukarskiej; powlekanie drewna; powlekanie tekstyliów, tkaniny, folii lub papieru; powlekanie klejem | 4 |

Powlekanie zwojów, powtórna obróbka wykańczająca pojazdów | 3 |

Powłoki w kontakcie z żywnością, powlekanie do celów lotnictwa | 2,33 |

Inne rodzaje powlekania i sitodruk rotacyjny | 1,5 |

bc) Emisja docelowa jest równa rocznej emisji odniesienia pomnożonej przez procent równy:

(1) (wartości √ dopuszczalnej wielkości Õ emisji ulotnych + 15) w przypadku urządzeń √ instalacji Õ mieszczących się w pozycji 6 i w dolnym paśmie progowym pozycji 8 i 10 części 2załącznika IIA;

(2) (wartości √ dopuszczalnej wielkości Õ emisji ulotnych + 5) w przypadku wszystkich pozostałych urządzeń √ instalacji Õ .

cd) Zgodność jest osiągnięta, jeżeli aktualna √ faktyczna Õ emisja rozpuszczalnika wyznaczona z planu zarządzania rozpuszczalnikami jest mniejsza lub równa emisji docelowej.

ê 1999/13/WE Art. 8 (dostosowany)

Część 6

Monitorowanie √ emisji Õ

1.2. Państwa Członkowskie zapewnią, że Pprzewody, do których jest podłączone √ są urządzenia służące redukcji Õ wyposażenie obniżające emisjie i które w końcowym punkcie zrzutu emitują więcej niż przeciętnie 10 kg/godz. całkowitego węgla organicznego, będą √ są Õ monitorowane w sposób ciągły na ich zgodność.

23. W pozostałych przypadkach państwa członkowskie zapewniają prowadzenie pomiarów ciągłych lub okresowych. W przypadku pomiarów okresowych będą √ są Õ zdejmowane co najmniej trzy odczyty √ wartości pomiarowe Õ podczas każdej czynności pomiarowej.

34. Pomiary nie są wymagane w przypadku, gdy wyposażenie obniżające √ urządzenia służące redukcji emisji Õ typu „końca rury” nie musi spełniać wymogów niniejszej dyrektywy.

ê 1999/13/WE (dostosowany)

ð nowy

Część 7ZAŁĄCZNIK III

Plan zarządzania rozpuszczalnikami

1. WPROWADZENIE

Niniejszy załącznik zawiera zalecenia odnośnie do wykonania planu gospodarki rozpuszczalnikami. Określa on zasady, które należy stosować (pozycja 2), i podaje schemat bilansu masy (pozycja 3) oraz określenie wymagań dla weryfikacji zgodności (pozycja 4).

12. Zasady

Plan zarządzania rozpuszczalnikami √ stosuje się w celu Õ służy do następujących celów:

ai) weryfikacjia zgodności określoneja w art. 579 ust. 1;

bii) określeniae przyszłych opcji obniżających;

ciii) umożliwieniae dostarczenia informacji społeczeństwu √ informacji Õ o zużyciu rozpuszczalników, emisji rozpuszczalników i zgodności z √ wymogami Õ rozdziału Vdyrektywą.

23. Definicje

Schemat przeprowadzenia bilansu masy określają następujące definicje:

Wkład rozpuszczalników organicznych (I):

I1 Ilość rozpuszczalników organicznych lub ich ilość w preparatach √ mieszaninach Õ zakupionych, używanych jako wkład do procesu w ramach czasowych, dla których oblicza się bilans masy.

I2 Ilość rozpuszczalników organicznych lub ich ilość w preparatach √ mieszaninach Õ odzyskanych lub ponownie użytych jako wkład rozpuszczalników do procesu. (Pponownie wykorzystany rozpuszczalnik zalicza się każdorazowo po jego zużyciu do prowadzenia danej czynności.)

Rozpuszczalniki organiczne na wyjściu (O):

O1 Emisje w gazach odlotowych.

O2 Rozpuszczalniki organiczne utracone w wodzie, jeśli właściwe, z uwzględnieniem oczyszczania ścieków przy obliczaniu O5.

O3 Ilość rozpuszczalników organicznych, która pozostaje jako zanieczyszczenie lub pozostałość w produktach na wyjściu z procesu.

O4 Niewychwycone emisje rozpuszczalników organicznych do powietrza. Mieści się tu ogólna wentylacja pomieszczeń, z których powietrze zostaje uwolnione do środowiska zewnętrznego przez okna, drzwi, otwory wentylacyjne i podobne otwory.

O5 Rozpuszczalniki organiczne i/lub związki organiczne utracone w wyniku reakcji chemicznych i fizycznych (w tym na przykład te, które zniszczono, np. przez spalenie lub innymi sposobami oczyszczania gazów odlotowych lub ścieków, albo wychwycono, np. w wyniku absorpcji, jeżeli nie zostały uwzględnione w obliczeniach na mocy O6, O7 lub O8).

O6 Rozpuszczalniki organiczne zawarte w zgromadzonych odpadach.

O7 Rozpuszczalniki organiczne lub rozpuszczalniki organiczne zawarte w preparatach √ mieszaninach Õ , które są sprzedane lub które są przeznaczone do sprzedaży jako produkt mający wartość handlową.

O8 Rozpuszczalniki organiczne zawarte w preparatach √ mieszaninach Õ odzyskanych w celu ich wtórnego użycia √ wykorzystania Õ , lecz nie jako wkład do procesu, jeżeli nie zostały uwzględnione w obliczeaniu na mocy O7.

O9 Rozpuszczalniki organiczne uwolnione w inny sposób.

43. Zalecenia dotyczące zastosowania ð Stosowanie ï planu zarządzania rozpuszczalnikami do weryfikacji zgodności.

√ Sposób stosowania Õ Użytek uzyskany z planu gospodarki √ zarządzania Õ rozpuszczalnikami będzie określony poprzez √ zależy od Õ szczególnegoy wymoguóg, który ma podlegać weryfikacji, jak następuje:

ai) wWeryfikacja zgodności z opcją obniżającą √ planem obniżenia emisji określonym w Õ z części 5załącznika IIB przy √ całkowitej dopuszczalnej Õ wartości dopuszczalnej emisji ogólnej wyrażonej w emisji rozpuszczalnika na jednostkę produktu, lub w inny sposób określony w części 2 i 3załączniku IIA;

(ia) w przypadku wszystkich czynności stosujących √ plan obniżenia emisji określony w Õ części 5załącznik IIB plan zarządzania rozpuszczalnikami powinien być √ jest Õ sporządzany corocznie w celu określenia zużycia (C). Zużycie można obliczyć √ oblicza się Õ według następującego równania:

C = I1 − O8

W celu uzyskania rocznej emisji odniesienia i emisji docelowej każdego roku należy wykonać √ wykonuje się Õ także równoległe obliczenie, aby ustalić materiały stałe zużyte do powlekania.;

(iib) w celu dokonania oceny zgodności z całkowitą dopuszczalną wartością emisji wyrażonej w emisji rozpuszczalnika na jednostkę produktu, lub w inny sposób określony w części 2 i 3załączniku II A, plan zarządzania rozpuszczalnikami powinien być √ jest Õ sporządzany corocznie w celu ustalenia emisji (E). Emisje można obliczyć √ oblicza się Õ według następującego równania:

E = F + O1

Gdziegdzie F jest emisją ulotną określoną w lit. b) ppkt (i)lit. a) ppkt ii). Liczbę określającą wielkość emisji należy √ dzieli się Õ następnie podzielić przez odnośny parametr produktu.;

(iiic) w celu oceny zgodności z wymaganiami art. 54 ust. 6 lit. b) ppkt (ii)5 ust. 5 lit. b) ppkt ii) plan zarządzania rozpuszczalnikami należy opracowywać √ jest opracowywany Õ corocznie w celu ustalenia całkowitych emisji z √ wszystkich Õ rozważanych czynności, a następnie liczbę tę należy porównać √ porównuje się Õ z całkowitymi emisjami, które nastąpiłyby wówczas, gdyby wymagania części 2,3 i 5załącznika II zostały spełnione oddzielnie dla każdej czynności.

bii) Ustalenie emisji ulotnych w celu porównania ich z √ dopuszczalnymi Õ wartościami emisji ulotnych z części 2załącznika IIA:

(ia) Metodologia

Emisję ulotną można obliczyć ð oblicza się ï według √ jednego z Õ następującychego równańnia:

F = I1 − O1 − O5 − O6 − O7 − O8

lub

F = O2 + O3 + O4 + O9

√ F Õ Ilość tę można ustalić ð ustala się ï √ bądź Õ sposobem bezpośredniego pomiaru tych wielkości. √ bądź Õ Alternatywnie, można wykonać równoważnąe √ metodą lub Õ obliczeniem innymi sposobami, na przykład z zastosowaniem wydajności wychwytu emisji z procesu.

√ Dopuszczalną Õ wWartość emisji ulotnej wyraża się jako tę część wkładu, którą √ który Õ można obliczyć ð oblicza się ï według następującego równania:

I = I1 + I2

(iib) Częstotliwość

Ustalanie Eemisjei ulotneych można sporządzić ð ustala się ï sposobem √ za pomocą Õ krótkiej, lecz wszechstronnej serii pomiarów,. Czynności ta √ która Õ nie musi być powtórzona √ przeprowadzana Õ ponownie do czasu zmodyfikowania wyposażenia.

ê 1999/13/WE Art. 9 (dostosowany)

Część 8

√ Ocena Õ zZgodnościć z dopuszczalnymi wartościami √ wielkościami Õ emisji √ w gazach odlotowych Õ

13. W przypadku pomiarów ciągłych dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji będą √ są Õ traktowane jako zgodne, jeżeli:

a) żadna ze średnich √ arytmetycznych ze wszystkich ważnych odczytów zdjętych podczas dowolnego okresu 24 godzin eksploatacji instalacji lub wykonywania działalności z wyjątkiem operacji rozruchu i wyłączenia oraz konserwacji wyposażenia Õ 24-godzinnych przy normalnej eksploatacji nie przekracza dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji; oraz

b) żadna ze średnich jednogodzinnych nie przekracza dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji o więcej niż współczynnik1,5.

24. W przypadku pomiarów okresowych dopuszczalne wartości √ wielkości Õ emisji są traktowane jako zgodne, jeżeli w jednej czynności monitorowania:

a) średnia ze wszystkich odczytów nie przekracza dopuszczalnych wartości √ wielkości Õ emisji; oraz

b) żadna ze średnich jednogodzinnych nie przekracza dopuszczalnej wartości √ wielkości Õ emisji o więcej niż współczynnik 1,5.

35. Zgodność z przepisami części 4art. 5 ust. 7 i 8 jest weryfikowana na podstawie sumy stężeń √ masowych Õ masy indywidualnychego lotnychego związkówu organicznychego. W pozostałych przypadkach zgodność jest weryfikowana na podstawie całkowitej masy wyemitowanego węgla organicznego, chyba że ustalono inaczej w części 2załączniku IIA.

4.1. W przypadkach technicznie uzasadnionych można dodawać pewne objętości gazu do gazów odlotowych do celów chłodzenia lub rozcieńczania, lecz nie uwzględnia się ich przy oznaczaniu stężeń masy √ masowych Õ substancji zanieczyszczającej w gazach odlotowych.

ê 92/112/EWG (dostosowany)

ð nowy

ZAŁĄCZNIK VIII

√ Przepisy techniczne dotyczące instalacji produkujących ditlenek tytanu Õ

Część 1

√ Dopuszczalne wielkości emisji do wody Õ

Artykuł 6

Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki w celu zapewnienia, że zrzuty odpadów są ograniczane zgodnie z następującymi przepisami:

1.a) z istniejących zakładów przemysłowych √ W przypadku instalacji Õ stosujących proces siarkowania √ (jako średnia roczna) Õ :

- ilość odpadów słabo kwaśnych i odpadów zneutralizowanych powinna być ograniczona do dnia 31 grudnia 1993 r. we wszystkich wodach do wartości nie większej niż ð 550 ï 800 kg całkowitego siarczanu na tonę produkowanego ditlenku tytanu (co odpowiada jonom SO4 zawartym w wolnym kwasic siarkowym oraz w siarczanach metali);

2.b) z istniejących zakładów produkcyjnych √ W przypadku instalacji Õ stosujących proces chlorowania √ metodę chlorkową Õ √ jako średnia roczna Õ :

- ilość odpadów słabo kwaśnych, odpadów przetworzonych oraz odpadów zneutralizowanych powinna być ograniczona do dnia 15 czerwca 1993 r. we wszystkich wodach i w przeliczeniu na całkowity chlor przypadający na tonę produkowanego ditlenku tytanu (co odpowiada jonom Cl zawartym w wolnym kwasie chlorowodorowym oraz w chlorkach metali) do:

a)- 130 kg √ chlorku na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu Õ przy stosowaniu obojętnego rutylu,

b)- 228 kg √ chlorku na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu Õ przy stosowaniu syntetycznego rutylu,

c)- 450 ð 330 ï kg √ chlorku na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu Õ przy stosowaniu żużlu.

3. W przypadku zakładów √ instalacji Õ stosujących √ metodę chlorkową i Õ więcej niż jeden typ rudy, wartości √ dopuszczalne wielkości emisji określone w pkt 2 Õ powinny być proporcjonalne do ilości stosowanych rud.

ê 78/176/EWG (dostosowany)

Część 2ZAŁĄCZNIK II

√ Badanie ostrej toksyczności Õ Nadzór i monitorowanie unieszkodliwiania odpadów

A. Monitorowanie odpadów

Działaniom związanym z unieszkodliwianiem towarzyszą: 1. kontrola ilości, składu i toksyczności odpadów w celu zapewnienia, że spełniono warunki uprzedniego zezwolenia, określonego w art. 4, 5 i 6.

12. Bbadanie ostrej toksyczności, przeprowadzone √ przeprowadza się Õ na niektórych gatunkach mięczaków, skorupiaków, ryb i planktonu, szczególnie tych, które są powszechnie spotykane w obszarach zrzutów. Ponadto przeprowadza się badania na próbkach gatunku solowców (Artemia salina).

√ 2. Maksymalna śmiertelność wykazana badaniami określonymi w pkt 1 Õ pPo upływie 36 godzin i przy rozcieńczeniu ścieku równym 1/5000 badania te nie mogą wykazać:

śmiertelności przekraczającej 20 %a) wśród dorosłych form badanych gatunków √ : śmiertelność na poziomie 20 % Õ ,

-b) dla form larwalnych √ badanych gatunków Õ śmiertelność nie może przekraczającać śmiertelnośćci w grupie kontrolnej.

B. Nadzór i monitorowanie określonego środowiska

I. W przypadku zrzutów odpadów do wody słodkiej lub do morza lub w przypadku zatapiania, kontrolom podlegają trzy elementy: toń wodna, materia ożywiona i osady. Okresowe kontrole stanu obszaru narażonego na zrzuty odpadów umożliwią śledzenie rozwoju określonego środowiska.

Monitorowanie obejmuje określenie: 1. odczynu pH;

2. tlenu rozpuszczonego;

3. zmętnienia;

4. uwodnionych tlenków żelaza i wodorotlenków w zawiesinach;

5. zawartości toksycznych metali w wodzie, zawiesinach i osadach oraz nagromadzonych w wybranych organizmach bentonicznych i pelagicznych;

6. różnorodności oraz względnej i bezwzględnej obfitości flory i fauny.

II. W przypadku składowania, zwałowania lub wtryskiwania monitorowanie obejmuje: 1. badania zapewniające, że wody powierzchniowe i gruntowe nie uległy skażeniu. Badania te obejmują pomiar: - kwasowości,

- zawartości żelaza (rozpuszczonego i nierozpuszczonego),

- zawartość wapnia,

- zawartość metali toksycznych (rozpuszczonych i nierozpuszczonych), jeśli występują.

2. w miarę potrzeby, badania mające na celu określenie wszelkich szkodliwych skutków na strukturę podglebia;

3. ogólną ocenę ekologiczną obszaru położonego w sąsiedztwie miejsca zwałowania, składowania lub wtryskiwania.

ê 1999/13/WE Art. 2 (dostosowany)

Część 3

√ Dopuszczalne wielkości emisji do powietrza Õ

131. √ Dopuszczalne wielkości emisji wyrażone jako stężenie w masie na metr sześcienny (Nm3) oblicza się w Õ "warunki normalne" oznaczają temperaturzeę 273,15 K, i √ pod Õ ciśnieniem 101,3 kPa √ i po odliczeniu zawartości pary wodnej w gazach odlotowych. Õ

ê 92/112/EWG (dostosowany)

ð nowy

Artykuł 9

1. Państwa Członkowskie podejmują konieczne środki w celu zapewnienia, że emisja odpadów do atmosfery jest ograniczana zgodnie z następującymi przepisami:

a) w przypadku istniejących zakładów przemysłowych stosujących proces siarkowania:

2.i) w odniesieniu do pyłów:, zrzucanie odpadów powinno być ograniczone do ilości nie większej niż 50 mg/Nnm3 ð jako średnia godzinna ï [13] z głównych źródeł i nie większej niż 150 mg/nm3 [14] z każdego innego źródła do dnia 31 grudnia 1993 r.;

3.ii) w odniesieniu do SOx ð gazowego ditlenku i tritlenku siarki, włącznie z kropelkami kwasu ï , √ obliczanego jako równoważnik SO2: Õ emisja odpadów powstających podczas etapu trawienia i kalcynacji ditlenku tytanu powinna być ograniczona do ilości nie większej niż 10 kg SO2na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu, do dnia l stycznia 1995 r.;

a) 10 ð 6 ï √ kg na tonę wyprodukowanego ditlenku tytanu Õ ð jako średnia roczna ï;

iii) Państwa Członkowskie wymagają zainstalowania odpowiednich środków zapobiegających emisji kropelek kwasu;

b)iv) zakłady koncentracji odpadów kwasów nie mogą odprowadzić więcej niż 500 mg/Nnm3 ð jako średnia godzinna ï √ dla zakładów koncentracji odpadów kwasów Õ SOx obliczanego jako równoważnik SO2 [16];

v) zakłady spalania soli powstałych podczas unieszkodliwiania odpadów w celu ograniczenia emisji SOx powinny być wyposażone w najlepszą osiągalną technologię niewymagającą nadmiernych kosztów;

4.b) √ W odniesieniu do chloru Õ w przypadku √ instalacji Õ istnienia zakładów produkcyjnych stosujących proces chlorowania √ metodę chlorkową Õ :

i) w odniesieniu do pyłów, zrzuty są ograniczone do ilości nie większej niż 50 mg/nm3 z głównych źródeł i nie większej niż 150 mg/nm3 1z każdego innego źródła do dnia 15 czerwca 1993 r.;

ii) w odniesieniu do chloru, zrzuty odpadów są ograniczone do dziennego średniego stężenia

a) √ 5 mg/Nm3 jako średnia dzienna Õ nie większego niż 5 mg/nm3 [20], a

b) w każdym razie nie większego niż 40 √ mg/Nm3 Õ mg/ng3 √ w dowolnym momencie Õ .

2. Niniejsza dyrektywa nie narusza przepisów zawartych w dyrektywie 80/779/EWG.

3. Procedura monitorowania pomiarów referencyjnych dla emisji SOx do atmosfery jest określona w Załączniku.

ê 82/883/EWG (dostosowany)

Część 4ZAŁĄCZNIK II

√ Monitorowanie środowiska narażonego przez zrzuty odpadów z instalacji produkujących ditlenek tytanu do wody Õ

SPOSÓB USUWANIA ODPADÓW: ZRZUT LUB ZATOPIENIE W WODACH SŁONYCH

(ujścia rzek, wody przybrzeżne, otwarte morze)

Części składowe | Parametry do oznaczenia | Minimalna częstotliwość pobierania próbek i analizowania ich w ciągu roku | Referencyjna metoda pomiarów |

obowiązkowo | nieobowiązkowo |

Słup wody Niefiltrowana woda morska[85] | Temperatura (°C) | 3 | Pomiar temperatury. Pomiar na miejscu w czasie pobierania próbek |

Zasolenie (‰) | 3 | Konduktometria |

Odczyn (pH) | 3 | Elektrometria. Pomiar na miejscu w czasie pobierania próbek |

Tlen rozpuszczony (mg/O2/l) | 3 | Metoda Winklera Metoda elektrochemiczna |

Mętność (mg cząstek stałych/l) albo zawiesina (mg/l) | 3 | Dla mętnienia: turbidimetria. Dla zawiesin: grawimetria: Ważenie po sączeniu przez błonę o średnicy porów 0,45 μm i suszeniu w 105 °C Ważenie po odwirowaniu (minimalny czas pięć minut, średnie przyspieszenie 2800 do 3200 g) i suszenie w 105 °C |

Fe (rozpuszczone i w zawiesinie) (mg/l) | 3 | Oznaczenie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej lub spektrofotometrii absorpcji molekularnej po właściwym przygotowaniu próbki |

Cr, całkowity Cd, całkowita Hg (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti (mg/l) | V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Cu, Pb (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Woda morska sączona przez filtr membranowy 0,45 μm[86] | Rozpuszczone Fe (mg/l) | 3 | Określenie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej lub spektrofotometrii absorpcji molekularnej |

Cr, Cd, Hg (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti, V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Cu, Pb (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Zawiesina pozostała po sączeniu przez filtr membrano-wy 0,45 μm | Całkowite Fe (mg/l) | Cr, Cd, Hg (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti, V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Cu, Pb (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Uwodnione tlenki i wodorotlenki żelaza (mg Fe/l) | 3 | Ekstrakcja próbki przy właściwej kwasowości; pomiar metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej lub spektrofotometrii absorpcji molekularnej. Ta sama metoda ekstrakcji próbki w środowisku kwaśnym musi być użyta dla wszystkich próbek pochodzących z tego samego miejsca pobrania. |

Osady Osady pobierane możliwie najbliżej powierzchni | Całkowite Ti, Fe (mg/g suchej masy) | V, Cr, Mn, Ni, Cu, Zn, Cd, Hd, Pb (mg/g suchej masy) | 1 | Metody identyczne jak dla pomiaru w słupie wody. Po właściwym przygotowaniu próbek (mineralizacja sucha lub mokra). Ilości metali muszą być mierzone wobec specyficznych zakresów wielkości cząstek. |

Uwodnione tlenki i wodorotlenki żelaza (mg Fe/kg) | 1 | Metody identyczne jak dla pomiarów w słupie wody |

Żywe organizmy Gatunki reprezentatywne dla badanego miejsca: ryby denne i bezkręgowce lub inne właściwe gatunki[87] | Ti, Cr, Fe, Ni, Zn, Pb (mg/kg mokrej i suchej masy) | V, Mn, Cu, Cd, Hg (mg/kg mokrej i suchej masy) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej po właściwym przygotowaniu złożonej próbki mięsa (mineralizacja sucha lub mokra i oczyszczanie); U ryb metale muszą być mierzone w mięśniach lub innej właściwej tkance; próbka musi się składać co najmniej z 10 sztuk U mięczaków i skorupiaków metale muszą być mierzone w mięśniach. Próbka musi składać się co najmniej z 50 sztuk |

Fauna denna | Różnorodność i względne rozpowszechnienie | 1 | Klasyfikacja jakościowa i ilościowa reprezentowanych gatunków, ze wskazaniem liczby próbek danego gatunku, gęstości i dominacji |

Fauna planktonowa | Różnorodność i względne rozpowszechnienie | 1 | Klasyfikacja jakościowa i ilościowa reprezentowanych gatunków, ze wskazaniem liczby próbek danego gatunku, gęstości i dominacji |

Flora | Różnorodność i względne rozpowszechnienie | 1 | Klasyfikacja jakościowa i ilościowa reprezentowanych gatunków, ze wskazaniem liczby próbek danego gatunku, gęstości i dominacji |

Ryby | Obecność chorobowych uszkodzeń anatomicznych u ryb | 1 | Kontrola wzrokowa próbek reprezentatywnych gatunków pobranych do analizy chemicznej |

ZAŁĄCZNIK III

SPOSÓB USUWANIA ODPADÓW: ZRZUT DO SŁODKICH WÓD POWIERZCHNIOWYCH

Części składowe | Parametry do oznaczenia | Minimalna częstotliwość pobierania próbek i analizowania ich w ciągu roku | Referencyjna metoda pomiarów |

obowiązkowo | nieobowiązkowo |

Słup wody[88] Niefiltrowana woda słodka | Temperatura (°C) | 3 | Pomiar temperatury. Pomiar na miejscu w czasie pobierania próbek |

Konduktywność w 20 °C (µS cm−1) | 3 | Pomiar elektrometryczny |

Odczyn (pH) | 3 | Elektrometria. Pomiar na miejscu w czasie pobierania próbek |

Tlen rozpuszczony (mg O2/l) | 3 | Metoda Winklera Metoda elektrochemiczna |

Mętność (mg cząstek stałych/l) zawiesina (mg/l) | 3 | Dla mętnienia: turbidimetria. Dla zawiesin: grawimetria: Ważenie po sączeniu przez filtr błonowy 0,45 μm i suszeniu w 105 °C Ważenie po wirowaniu (minimalny czas pięć minut, średnie przyspieszenie 2800 do 3200 g i suszenie w 105 °C) |

Niefiltrowana woda słodka[89] | Fe (rozpuszczone i w zawiesinie) (mg/l) | 3 | Określenie metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej lub spektrofotometrii absorpcji molekularnej, po właściwym przygotowaniu próbki |

Cr, całkowity Cd, całkowita Hg (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti (mg/l) | V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Cu, Pb (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Słodka woda po sączeniu przez filtr membranowy 0,45 μm[90] | Fe rozpuszczone (mg/l) | 3 | Pomiar metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej lub spektrofotometrii absorpcji molekularnej |

Cr, Cd, Hg (mg/l) | 3 | Absorpcja atomowa Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti, V, Mn, Ni, Sn (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Cu, Pb (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Zawiesina pozostała po sączeniu przez filtr membrano-wy 0,45 μm | Fe (mg/l) | Cr, Cd, Hg (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti, V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Cu, Pb (mg/l) | 3 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Uwodnione tlenki i wodorotlenki żelaza (mg Fe/l) | 3 | Ekstrakcja próbek w środowisku kwaśnym, pomiar metodą spektrofotometrii absorpcji atomowej lub spektrofotometrii absorpcji molekularnej. Ta sama metoda ekstrakcji próbki w środowisku kwaśnym musi być użyta dla wszystkich próbek pochodzących z tego samego miejsca pobrania. |

Osady Osady pobierane możliwie najbliżej powierzchni | Ti, Fe (mg/g suchej masy) | V, Cr, Mn, Ni, Cu, Zn, Cd, Hd, Pb (mg/g suchej masy) | 1 | Metody identyczne jak dla pomiaru w słupie wody. Po właściwym przygotowaniu próbek (mineralizacja sucha lub mokra). Ilości metali muszą być mierzone wobec specyficznych zakresów wielkości cząstek. |

Uwodnione tlenki i wodorotlenki żelaza (mg Fe/kg) | 1 | Metody identyczne jak dla pomiarów w słupie wody |

Żywe organizmy Gatunki reprezentatywne dla danego miejsca | Ti, Cr, Fe, Ni, Zn, Pb (mg/kg mokrej i suchej masy) | V, Mn, Cu, Cd, Hg (mg/kg mokrej i suchej masy) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej po właściwym przygotowaniu złożonej próbki mięsa (mineralizacja sucha lub mokra i oczyszczanie); U ryb metale muszą być mierzone w mięśniach lub innej właściwej tkance; próbka musi się składać co najmniej z 10 sztuk U mięczaków i skorupiaków metale muszą być mierzone w mięśniach. Próbka musi składać się co najmniej z 50 sztuk |

Fauna denna | Różnorodność i względne rozpowszechnienie | 1 | Klasyfikacja jakościowa i ilościowa reprezentowanych gatunków, ze wskazaniem liczby próbek danego gatunku, gęstości i dominacji |

Fauna planktonowa | Różnorodność i względne rozpowszechnienie | 1 | Klasyfikacja jakościowa i ilościowa reprezentowanych gatunków, ze wskazaniem liczby próbek danego gatunku, gęstości i dominacji |

Flora | Różnorodność i względne rozpowszechnienie | 1 | Klasyfikacja jakościowa i ilościowa reprezentowanych gatunków, ze wskazaniem liczby próbek danego gatunku, gęstości i dominacji |

Ryby | Obecność chorobowych uszkodzeń anatomicznych u ryb | 1 | Kontrola wzrokowa próbek reprezentatywnych gatunków pobranych do analizy chemicznej |

√ 1. Słup wody monitoruje się co najmniej trzy razy w roku w drodze monitorowania wody niefiltrowanej lub filtrowanej, przez określenie następujących parametrów: Õ

√a) w przypadku monitorowania wody niefiltrowanej: temperatury, zasolenia lub konduktywności przy 20°C, odczynu pH, tlenu rozpuszczonego, zmętnienia lub zawiesiny, rozpuszczonego Fe i Fe w zawiesinie, Ti; Õ

√b) w przypadku monitorowania wody filtrowanej: Õ

√ (i) w wodzie po sączeniu przez filtr membranowy 0,45 μm: rozpuszczonego Fe; Õ

√ (ii) w zawiesinie pozostałej po sączeniu przez filtr membranowy 0,45 μm: Fe, uwodnionych tlenków i wodorotlenków żelaza. Õ

√ 2. Osady monitoruje się co najmniej jeden raz w roku przez pobranie próbek z górnej warstwy osadu, możliwie najbliżej powierzchni i przez określenie w tych próbkach następujących parametrów: Ti, Fe, uwodnionych tlenków i wodorotlenków żelaza. Õ

√ 3. Żywe organizmy monitoruje sie co najmniej jeden raz w roku przez określenie stężenia następujących substancji w gatunkach reprezentatywnych dla danego miejsca: Ti, Cr, Fe, Ni, Zn, Pb, i przez określenie różnorodności i względnego rozpowszechnienia fauny dennej oraz obecności chorobowych uszkodzeń anatomicznych u ryb. Õ

√ Kolejne próbki muszą być pobierane w tych samych miejscach, z tej samej głębokości i w takich samych warunkach jak poprzednie. Õ

ò nowy

Część 5

Monitorowanie emisji

Monitorowanie emisji do powietrza obejmuje co najmniej ciągłe monitorowanie:

a) SO2 z zakładów koncentracji odpadów kwasów w instalacjach stosujących proces siarkowania;

b) chloru z instalacji stosujących metodę chlorkową;

c) pyłu z głównych źródeł.

ê 82/883/EWG

ZAŁĄCZNIK I

SPOSÓB USUWANIA ODPADÓW: ODPROWADZANIE DO ATMOSFERY

Części składowe | Parametry do oznaczenia | Minimalna częstotliwość pobierania próbek i analizowania ich w ciągu roku | Uwagi |

obowiązkowo | nieobowiązkowo |

Powietrze | Dwutlenek siarki (SO2)[91] Chlor[92] | Pył | Stale | 1. Region sieci kontroli zanieczyszczeń powietrza, z co najmniej jedną stacją w pobliżu miejsca produkcji, dającą odczyty reprezentatywne dla emanacji zanieczyszczeń z badanego miejsca produkcji |

12[93] | 2. Region bez sieci kontrolnej. Pomiary całkowitych ilości odprowadzonych gazów emitowanych w miejscu produkcji. W przypadku, gdy miejsce produkcji ma wiele źródeł odprowadzania, można dokonać kolejnych pomiarów. Metodę referencyjną dla pomiaru dwutlenku siarki podano w załączniku 3 do dyrektywy Rady 80/779/EWG z 15 lipca 1980 r. w sprawie wartości dopuszczalnych jakości powietrza oraz norm zawartości dwulenku siarki i pyłów (Dz.U. L 229 z 30.08.1980, str. 30) |

ZAŁĄCZNIK IV

SPOSÓB USUWANIA ODPADÓW: MAGAZYNOWANIE I SKŁADOWANIE NA POWIERZCHNI ZIEMI

Części składowe | Parametry do oznaczenia | Minimalna częstotliwość pobierania próbek i analizowania ich w ciągu roku | Referencyjna metoda pomiarów |

obowiązkowo | nieobowiązkowo |

1. Niefiltrowana woda powierzchniowa w strefie narażenia, wokół miejsca magazynowania i w miejscu poza tą strefą[94][95][96] 2. Niefiltrowana woda gruntowa w strefie narażenia, wokół miejsca magazynowania łącznie z miejscami wypływu, gdzie jest to konieczne[97][98] | Odczyn (pH) | 1 | Elektrometria. Pomiar wykonywany w czasie pobierania próbek |

SO4[99] (mg/l) | 1 | 1. Grawimetria 2. Kompleksometryczne miareczkowanie z kwasem etylodwuaminoczterooctowym 3. Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti[100] (mg/l) | V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Fe[101] (mg/l) | Cr (mg/l) | 1 | 4. Spektrofotometria absorpcji atomowej 5. Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ca (mg/l) | 1 | 6. Spektrofotometria absorpcji atomowej 7. Miareczkowanie kompleksometryczne |

Cu, Pb (mg/l) | 1 | 8. Spektrofotometria absorpcji atomowej 9. Polarografia |

Cl[102] (mg/l) | 1 | Miareczkowanie (metoda Mohra) |

Środowisko naturalne miejsca magazynowania lub składowania | Inspekcja na miejscu: topografia i urządzenie miejsca wpływ na podglebie ekologia miejsca | 1 | Metody wybrane przez Państwa Członkowskie |

ZAŁĄCZNIK V

SPOSÓB USUWANIA ODPADÓW: WPROWADZENIE DO GRUNTU

Części składowe | Parametry do oznaczenia | Minimalna częstotliwość pobierania próbek i analizowania ich w ciągu roku | Referencyjna metoda pomiarów |

obowiązkowo | nieobowiązkowo |

1. Niefiltrowana woda powierzchniowa w strefie narażenia, wokół miejsca wprowadzenia 2. Niefiltrowana woda gruntowa wokół miejsca wprowadze-nia łącznie z miejscami wypływu | Odczyn (pH) | 1 | Elektrometria. Pomiar wykonywany w czasie pobierania próbek |

SO4[103] (mg/l) | 1 | Grawimetria Kompleksometryczne miareczkowanie z kwasem etylodwuaminoczterooctowym Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ti[104] (mg/l) | V, Mn, Ni, Zn (mg/l) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej |

Fe[105] (mg/l) | Cr (mg/l) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Spektrofotometria absorpcji molekularnej |

Ca (mg/l) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Miareczkowanie kompleksometryczne |

Cu, Pb (mg/l) | 1 | Spektrofotometria absorpcji atomowej Polarografia |

Cl[106] (mg/l) | 1 | Miareczkowanie (metoda Mohra) |

Topografia środowiska naturalnego | Stabilność gruntu | 1 | Badanie fotograficzne i topograficzne |

Przepuszczalność Porowatość | 1 | Próbne pompowanie Pomiary w otworze |

ê 78/176/EWG

ZAŁĄCZNIK I

DANE SZCZEGÓŁOWE, JAKIE NALEŻY PRZEDSTAWIĆ W CELU OTRZYMANIA UPRZEDNIEGO ZEZWOLENIA, OKREŚLONE W ART. 4, 5 I 6

A. CECHY I SKłAD SUBSTANCJI:

1. całkowita ilość i przeciętny skład unieszkodliwianych substancji (np. rocznie);

2. postać (np. ciało stałe, szlam, ciecz lub gaz);

3. właściwości fizyczne (np. rozpuszczalność i gęstość), chemiczne i biochemiczne (np. zapotrzebowanie na tlen) oraz biologiczne;

4. toksyczność;

5. trwałość: fizyczna, chemiczna i biologiczna;

6. akumulacja i biotransformacja w substancjach lub osadach biologicznych;

7. podatność na zmiany fizyczne, chemiczne i biochemiczne oraz oddziaływanie z obecnymi w danym środowisku innymi substancjami organicznymi i nieorganicznymi;

8. prawdopodobieństwo wywołania skażeń lub innych zmian zmniejszających wartość rynkową zasobów (ryb, skorupiaków itp.).

B. Cechy miejsca zatopienia lub zrzutu oraz metody unieszkodliwiania:

1. położenie (np. współrzędne obszaru zatopienia lub odprowadzania, głębokość i odległość od brzegu), położenie względem innych obszarów (np. tereny rekreacyjne, miejsca składania ikry, obszary hodowli narybku i połowów ryb, zasoby możliwe do eksploatacji);

2. tempo unieszkodliwiania w określonym czasie (np. ilość dzienna, tygodniowa, miesięczna);

3. metody pakowania i ograniczania rozprzestrzeniania się, jeśli występują;

4. wstępne rozcieńczenie, uzyskane przy wykorzystaniu zaproponowanej metody odprowadzania, szczególnie prędkość poruszania się statku;

5. cechy rozprzestrzeniania się (np. wpływ prądów, pływów oraz wiatru na transport poziomy i mieszanie pionowe);

6. cechy wody (np. temperatura, odczyn pH, zasolenie, warstwowość, wskaźniki tlenowe zanieczyszczenia — tlen rozpuszczony (RO2), chemiczne zapotrzebowanie tlenu (HZT), biochemiczne zapotrzebowanie tlenu (BZT), azot w postaci organicznej i nieorganicznej, w tym amoniak, zawiesina, inne substancje odżywcze, produktywność);

7. cechy dna (np. topografia, cechy geochemiczne i geologiczne, produktywność biologiczna);

8. występowanie i skutki innych zatopień lub zrzutów przeprowadzonych na określonym obszarze (np. wynik pomiaru zawartości metali ciężkich i węgla organicznego).

C. Cechy obszaru zwałowania, składowania oraz wtryskiwania odpadów oraz metody ich unieszkodliwiania:

1. położenie geograficzne;

2. charakterystyka obszarów przyległych;

3. metody pakowania i ograniczania rozprzestrzeniania się, jeśli występują;

4. właściwości metod zwałowania, składowania oraz wtryskiwania, w tym ocena środków ostrożności podjętych w celu uniknięcia zanieczyszczenia wód, gleby i powietrza.

ZAŁĄCZNIK II

NADZÓR I MONITOROWANIE UNIESZKODLIWIANIA ODPADÓW

A. Monitorowanie odpadów

Działaniom związanym z unieszkodliwianiem towarzyszą:

1. kontrola ilości, składu i toksyczności odpadów w celu zapewnienia, że spełniono warunki uprzedniego zezwolenia, określonego w art. 4, 5 i 6.

2. badanie ostrej toksyczności, przeprowadzone na niektórych gatunkach mięczaków, skorupiaków, ryb i planktonu, szczególnie tych, które są powszechnie spotykane w obszarach zrzutów. Ponadto przeprowadza się badania na próbkach gatunku solowców (Artemia salina).

Po upływie 36 godzin i przy rozcieńczeniu ścieku równym 1/5000 badania te nie mogą wykazać:

- śmiertelności przekraczającej 20 % wśród dorosłych form badanych gatunków,

- dla form larwalnych śmiertelność nie może przekraczać śmiertelności w grupie kontrolnej.

B. Nadzór i monitorowanie określonego środowiska

I. W przypadku zrzutów odpadów do wody słodkiej lub do morza lub w przypadku zatapiania, kontrolom podlegają trzy elementy: toń wodna, materia ożywiona i osady. Okresowe kontrole stanu obszaru narażonego na zrzuty odpadów umożliwią śledzenie rozwoju określonego środowiska.

Monitorowanie obejmuje określenie:

1. odczynu pH;

2. tlenu rozpuszczonego;

3. zmętnienia;

4. uwodnionych tlenków żelaza i wodorotlenków w zawiesinach;

5. zawartości toksycznych metali w wodzie, zawiesinach i osadach oraz nagromadzonych w wybranych organizmach bentonicznych i pelagicznych;

6. różnorodności oraz względnej i bezwzględnej obfitości flory i fauny.

II. W przypadku składowania, zwałowania lub wtryskiwania monitorowanie obejmuje:

1. badania zapewniające, że wody powierzchniowe i gruntowe nie uległy skażeniu. Badania te obejmują pomiar:

- kwasowości,

- zawartości żelaza (rozpuszczonego i nierozpuszczonego),

- zawartość wapnia,

- zawartość metali toksycznych (rozpuszczonych i nierozpuszczonych), jeśli występują.

2. w miarę potrzeby, badania mające na celu określenie wszelkich szkodliwych skutków na strukturę podglebia;

3. ogólną ocenę ekologiczną obszaru położonego w sąsiedztwie miejsca zwałowania, składowania lub wtryskiwania.

ê 92/112/EWG (dostosowany)

ZAŁĄCZNIK

PROCEDURA MONITOROWANIA POMIARÓW GAZOWYCH EMISJI SOx

W celu obliczenia ilości SO2 i SO3 oraz kropli kwasu wyrażanych jako ekwiwalent SO2, odprowadzanych przez specjalne instalacje, należy zmierzyć objętość gazu wydzielanego podczas określonego procesu oraz średnią zawartość SO2/SO3 mierzoną w tym samym okresie. Prędkość przepływu oraz zawartość SO2/SO3 muszą być określone w tej samej temperaturze i wilgotności.

〉

ZAŁĄCZNIK IX

Część A

Uchylone dyrektywy wraz z ich kolejnymi zmianami(określone w art. 72)

Dyrektywa Rady 78/176/EWG (Dz.U. L 54 z 25.2.1978, s. 19.) |

Dyrektywa Rady 83/29/EWG (Dz.U. L 32 z 3.2.1983, s. 28.) |

Dyrektywa Rady 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, s. 48.) | tylko załącznik I pkt b) |

Dyrektywa Rady 82/883/EWG (Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 1.) |

Rozporządzenie Rady (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003, s. 36) | tylko załącznik III pkt 34 |

Dyrektywa Rady 92/112/EWG (Dz.U. L 409 z 31.12.1992, s. 11.) |

Dyrektywa Rady 96/61/EWG (Dz.U. L 257 z 10.10.1996, s. 26.) |

Dyrektywa 2003/35/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 156 z 25.6.2003, s. 17.) | tylko art. 4 i załącznik II |

Dyrektywa 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.) | tylko art. 26 |

Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1.) | tylko załącznik III pkt 61 |

Rozporządzenie (WE) nr 166/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 33 z 4.2.2006, s. 1.) | tylko art. 21 ust. 2 |

Dyrektywa Rady 1999/13/EWG (Dz.U. L 85 z 29.3.1999, s. 1.) |

Rozporządzenie (WE) nr 1882/2003 Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 284 z 31.10.2003, s. 1.) | tylko załącznik I pkt 17 |

Dyrektywa 2004/42/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 87.) | tylko art. 13 ust. 1 |

Dyrektywa 2000/76/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 91.) |

Dyrektywa 2001/80/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 1.) |

Dyrektywa Rady 2006/105/EWG (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 368.) | tylko załącznik część B pkt 2 |

Część B

Lista terminów przeniesienia do prawa krajowego i zastosowania (o której mowa w art. 72)

Dyrektywa | Termin przeniesienia | Termin zastosowania |

78/176/WE | 25 lutego 1979 r. |

82/883/WE | 31 grudnia 1984 r. |

92/112/WE | 15 czerwca 1993 r. |

96/61/WE | 30 października 1999 r. |

1999/13/WE | 1 kwietnia 2001 r. |

2000/76/WE | 28 grudnia 2000 r. | 28 grudnia 2002 r. 28 grudnia 2005 r. |

2001/80/WE | 27 listopada 2002 r. | 27 listopada 2004 r. |

2003/35/WE | 25 czerwca 2005 r. |

2003/87/WE | 31 grudnia 2003 r. |

____________

ZAŁĄCZNIK X

Tabela korelacji

Dyrektywa 78/176/EWG | Dyrektywa 82/883/EWG | Dyrektywa 92/112/EWG | Dyrektywa 96/61/EG | Dyrektywa 1999/13/EG | Dyrektywa 2000/76/EG | Dyrektywa 2001/80/EG | Niniejsza dyrektywa |

Artykuł 1 ust. 1 | Artykuł 1 | Artykuł 1 | Artykuł 1 | Artykuł 1 | Artykuł 1 akapit pierwszy | Artykuł 1 |

Artykuł 1 ust. 2 lit. a) | Artykuł 2 ust. 2 | Artykuł 3 ust. 2 |

Artykuł 1 ust. 2 lit. b) | Artykuł 3 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 23 |

Artykuł 1 ust. 2 lit. c), d) i e) | --- |

Artykuł 2 | Artykuł 62 |

Artykuł 3 | Artykuł 12 pkt 4 i 5. |

Artykuł 4 | Artykuł 4 | Artykuł 3 słowa wstępne i ust. 1 | Artykuł 4 ust. 1 | Artykuł 4 ust. 1 akapit pierwszy |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 5 |

Artykuł 5 | Artykuł 12 pkt 4 i 5 |

Artykuł 6 | Artykuł 12 pkt 4 i 5. |

Artykuł 7 ust. 1 | Artykuł 65 ust. 1 i art. 65 ust. 2 akapit pierwszy |

Artykuł 7 ust. 2 i 3 | --- |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 65 ust. 2 akapit drugi |

Artykuł 8 ust. 1 | Artykuł 63 ust. 2 |

Artykuł 8 ust. 2 | Artykuł 28 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 9 | --- |

Artykuł 10 | --- |

Artykuł 11 | Artykuł 13 |

Artykuł 12 | --- |

Artykuł 13 ust. 1 | Artykuł 67 |

Artykuł 13 ust. 2, 3 i 4 | --- |

Artykuł 14 | --- |

Artykuł 15 | Artykuł 14 | Artykuł 12 | Artykuł 21 | Artykuł 15 | Artykuł 21 | Artykuł 18 ust. 1 i 3 | Artykuł 71 |

Artykuł 16 | Artykuł 15 | Artykuł 13 | Artykuł 23 | Artykuł 17 | Artykuł 23 | Artykuł 20 | Artykuł 75 |

Załącznik I | --- |

Załącznik IIA słowa wstępne i pkt 1 | --- |

Załącznik IIA pkt 2 | Załącznik VIII część 2 |

Załącznik IIB | --- |

Artykuł 2 | --- |

Artykuł 3 | --- |

Artykuł 4 ust. 1 i art. 4 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 65 ust. 3 |

Artykuł 4 ust. 2 akapit drugi | Załącznik VIII część 4 |

Artykuł 4 ust. 3 i 4 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 65 ust. 4 |

Artykuł 5 | --- |

Artykuł 6 | --- |

Artykuł 7 | --- |

Artykuł 8 | --- |

Artykuł 9 | --- |

Artykuł 10 | Artykuł 69 |

Artykuł 11 ust. 1 | Artykuł 19 ust. 1 | Artykuł 13 ust. 1 | Artykuł 17 ust. 1 | Artykuł 69 ust. 1 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 69 ust. 2 |

Artykuł 11 ust. 2 i 3 | --- |

Artykuł 12 | --- |

Artykuł 13 | --- |

Załącznik I | --- |

Załącznik II | Załącznik VIII część 4 |

Załącznik III | Załącznik VIII część 4 |

Załącznik IV | --- |

Załącznik V | --- |

Artykuł 2 ust. 1 słowa wstępne | --- |

Artykuł 2 ust. 1 lit. a) słowa wstępne i tiret pierwsze | --- |

Artykuł 2 ust. 1 lit. a) tiret drugie | Artykuł 62 ust. 2 |

Artykuł 2 ust. 1 lit. a) tiret trzecie i art. 2 ust. 1 lit. b) tiret trzecie | Artykuł 62 ust. 4 |

Artykuł 2 ust. 1 lit. a) tiret czwarte, piąte, szóste i siódme | --- |

Artykuł 2 ust. 1 lit. b) słowa wstępne i tiret pierwsze, czwarte, piąte, szóste i siódme | --- |

Artykuł 2 ust. 1 lit. b) tiret drugie | Artykuł 62 ust. 3 |

Artykuł 2 ust. 1 lit. c) | --- |

Artykuł 2 ust. 2 | --- |

Artykuł 3 | Artykuł 62 |

Artykuł 4 | Artykuł 62 |

Artykuł 5 | --- |

Artykuł 6 słowa wstępne akapit pierwszy | Artykuł 63 ust. 1 |

Artykuł 6 akapit pierwszy lit. a) | Załącznik VIII część 1 pkt 1 |

Artykuł 6 akapit pierwszy lit. b) | Załącznik VIII część 1 pkt 2 |

Artykuł 6 akapit drugi | Załącznik VIII część 1 pkt 3 |

Artykuł 7 | --- |

Artykuł 8 | --- |

Artykuł 9 ust. 1 słowa wstępne | Artykuł 64 ust. 2 |

Artykuł 9 ust. 1 słowa wstępne | --- |

Artykuł 9 ust. 1 lit. a) ppkt (i) | Załącznik VIII część 3 pkt 2 |

Artykuł 9 ust. 1 lit. a) ppkt (ii) | Załącznik VIII część 3 pkt 3 słowa wstępne i pkt 3 lit. a) |

Artykuł 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iii) | Artykuł 64 ust. 1 |

Artykuł 9 ust. 1 lit. a) ppkt (iv) | Załącznik VIII część 3 pkt 3 lit. b) |

Artykuł 9 ust. 1 lit. a) ppkt (v) | --- |

Artykuł 9 ust. 1 lit. b) | Załącznik VIII część 3 pkt 4 |

Artykuł 9 ust. 2 i 3 | --- |

Artykuł 10 | Artykuł 65 |

Artykuł 11 | Artykuł 12 pkt 4 i 5 |

Załącznik | --- |

Artykuł 2 słowa wstępne | Artykuł 3 słowa wstępne |

Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 2 ust. 14 | Artykuł 3 ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 3 | Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 3 |

Artykuł 2 ust. 4 | --- |

Artykuł 2 ust. 5 | Artykuł 2 ust. 9 | Artykuł 3 ust. 8 | Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 3 ust. 4 |

Artykuł 2 ust. 6 | Artykuł 2 ust. 13 | Artykuł 3 ust. 9 | Artykuł 2 ust. 3 część pierwsza | Artykuł 3 ust. 5 |

Artykuł 2 ust. 7 | Artykuł 3 ust. 6 |

Artykuł 2 ust. 8 | Artykuł 2 ust. 5 | Artykuł 66 |

Artykuł 2 ust. 9 zdanie pierwsze | Artykuł 2 ust. 7 | Artykuł 3 ust. 12 | Artykuł 3 ust. 7 |

Artykuł 2 ust. 9 zdanie drugie | Artykuł 4 ust. 2 akapit pierwszy |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 4 ust. 2 akapit drugi |

Artykuł 2 ust. 10 lit. a) | --- |

Artykuł 2 ust. 10 lit. b) akapit pierwszy | Artykuł 3 ust. 8 |

Artykuł 2 ust. 10 lit. b) akapit drugi | Artykuł 21 ust. 3 |

Artykuł 2 ust. 11 akapit pierwszy i tiret pierwsze, drugie i trzecie | Artykuł 3 ust. 9 |

Artykuł 2 ust. 11 akapit drugi | Artykuł 14 ust. 2 i art. 15 ust. 4 |

Artykuł 2 ust. 12 | Artykuł 2 ust. 6 | Artykuł 3 ust. 11 | Artykuł 2 ust. 5 | Artykuł 3 ust. 10 |

Artykuł 2 ust. 13 | Artykuł 3 ust. 11 |

Artykuł 2 ust. 14 | Artykuł 3 ust. 12 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 3 ust. 13, 14, 15, 16 i 17 |

Artykuł 3 akapit pierwszy słowa wstępne | Artykuł 12 słowa wstępne |

Artykuł 3 akapit pierwszy lit. a) | Artykuł 12 ust. 1 i 2 |

Artykuł 3 akapit pierwszy lit. b) | Artykuł 12 ust. 3 |

Artykuł 3 akapit pierwszy lit. c) | Artykuł 12 ust. 4 i 5 |

Artykuł 3 akapit pierwszy lit. d) | Artykuł 12 ust. 6 |

Artykuł 3 akapit pierwszy lit. e) | Artykuł 12 ust. 7 |

Artykuł 3 akapit pierwszy lit. f) | Artykuł 12 ust. 8 |

Artykuł 3 akapit drugi | --- |

Artykuł 5 ust. 1 | Artykuł 73 ust. 1 i 2 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 73 ust. 3 i 4 |

Artykuł 5 ust. 2 | Artykuł 71 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 6 ust. 1 słowa wstępne | Artykuł 13 ust. 1 słowa wstępne |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret pierwsze | Art. 13 ust. 1 lit. a) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret drugie | Artykuł 13 ust. 1 lit. b) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret trzecie | Artykuł 13 ust. 1 lit. c) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret czwarte | Artykuł 13 ust. 1 lit. d) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 13 ust. 1 lit. e) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret piąte | Artykuł 13 ust. 1 lit. f) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret szóste | Artykuł 13 ust. 1 lit. g) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret siódme | Artykuł 13 ust. 1 lit. h) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret ósme | Artykuł 13 ust. 1 lit. i) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret dziewiąte | Artykuł 13 ust. 1 lit. j) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy tiret dziesiąte | Artykuł 13 ust. 1 lit. k) |

Artykuł 6 ust. 1 akapit drugi | Artykuł 13 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 6 ust. 2 | Artykuł 13 ust. 2 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 14 |

Artykuł 7 | Artykuł 6 ust. 2 |

Artykuł 8 akapit pierwszy | Artykuł 4 ust. 3 | Artykuł 6 ust. 1 |

Artykuł 8 akapit drugi | --- |

Artykuł 9 ust. 1 pierwsza część zdania | Artykuł 15 ust. 1 akapit pierwszy |

Artykuł 9 ust. 1 druga część zdania | --- |

Artykuł 9 ust. 2 | Artykuł 6 ust. 3 |

Artykuł 9 ust. 3 akapit pierwszy zdanie pierwsze i drugie | Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi słowa wstępne oraz lit. a) i b) |

Artykuł 9 ust. 3 akapit pierwszy zdanie trzecie | Artykuł 15 ust. 2 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 15 ust. 3, 4 i 5 |

Artykuł 9 ust. 3 akapit drugi | --- |

Artykuł 9 ust. 3 akapit trzeci | Artykuł 10 ust. 1 |

Artykuł 9 ust. 3 akapit czwarty | Artykuł 10 ust. 2 |

Artykuł 9 ust. 3 akapit piąty | Artykuł 10 ust. 3 |

Artykuł 9 ust. 3 akapit szósty | Artykuł 10 ust. 4 |

Artykuł 9 ust. 4 pierwsza część zdania pierwszego | Artykuł 16 ust. 2 akapit pierwszy |

Artykuł 9 ust. 4 druga część zdania pierwszego | Artykuł 16 ust. 3 akapit pierwszy |

Artykuł 9 ust. 4 zdanie drugie | Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. f) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 16 ust. 2 akapit drugi |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 16 ust. 3 akapit drugi oraz ust. 4 i 5 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 17 |

Artykuł 9 ust. 5 akapit pierwszy | Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. c) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. d) |

Artykuł 9 ust. 5 akapit drugi | --- |

Artykuł 9 ust. 6 akapit pierwszy | Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi lit. e) |

Artykuł 9 ust. 6 akapit drugi | --- |

Artykuł 9 ust. 7 | --- |

Artykuł 9 ust. 8 | Artykuł 7 i art. 18 ust. 1 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 18 ust. 2, 3 i 4 |

Artykuł 10 | Artykuł 19 |

Artykuł 11 | Artykuł 20 |

Artykuł 12 ust. 1 | Artykuł 21 ust. 1 |

Artykuł 12 ust. 2 zdanie pierwsze | Artykuł 21 ust. 2 akapit pierwszy |

Artykuł 12 ust. 2 zdanie drugie | Artykuł 21 ust. 2 akapit drugi |

Artykuł 12 ust. 2 zdanie trzecie | --- |

Artykuł 13 ust. 1 | Artykuł 22 ust. 1 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 22 ust. 2 i 3 |

Artykuł 13 ust. 2 słowa wstępne | Artykuł 22 ust. 4 słowa wstępne |

Artykuł 13 ust. 2 tiret pierwsze | Artykuł 22 ust. 4 lit. a) |

Artykuł 13 ust. 2 tiret drugie | Artykuł 22 ust. 4 lit. b) |

Artykuł 13 ust. 2 tiret trzecie | Artykuł 22 ust. 4 lit. c) |

Artykuł 13 ust. 2 tiret czwarte | --- |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 22 ust. 4 lit. d) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 23 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 24 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 25 ust. 1 akapit pierwszy i drugi |

Artykuł 14 słowa wstępne | Artykuł 9 ust. 1 pierwsza część zdania oraz art. 25 ust. 1 akapit trzeci słowa wstępne |

Artykuł 14 tiret pierwsze | Artykuł 9 ust. 1 druga część zdania |

Artykuł 14 tiret drugie | Artykuł 8 pkt 2 i art. 15 ust. 1 lit. c) |

Artykuł 14 tiret trzecie | Artykuł 25 ust. 1 akapit trzeci |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 25 ust. 2-7 |

Artykuł 15 ust. 1 słowa wstępne oraz tiret pierwsze i drugie | Artykuł 12 ust. 1 akapit pierwszy | Artykuł 26 ust. 1 akapit pierwszy oraz lit. a) i b) |

Artykuł 15 ust. 1 tiret trzecie | Artykuł 26 ust. 1 akapit pierwszy lit. c) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 26 ust. 1 lit. d) |

Artykuł 15 ust. 1 akapit drugi | Artykuł 26 ust. 1 akapit drugi |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 26 ust. 2 |

Artykuł 15 ust. 2 | Artykuł 26 ust. 3 lit. h) |

Artykuł 15 ust. 4 | Artykuł 26 ust. 4 |

Artykuł 15 ust. 5 | Artykuł 26 ust. 3 słowa wstępne oraz lit. a) i b) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 26 ust. 3 lit. c)-g) |

Artykuł 15a akapit pierwszy | Artykuł 27 ust. 1 |

Artykuł 15a akapit drugi | Artykuł 27 ust. 2 |

Artykuł 15a akapit trzeci | Artykuł 27 ust. 3 |

Artykuł 15a akapit 4 i 5 | Artykuł 27 ust. 4 |

Artykuł 15a akapit szósty | Artykuł 27 ust. 5 |

Artykuł 16 ust. 1 | Artykuł 11 ust. 1 zdanie pierwsze i art. 11 ust. 2 | Artykuł 67 ust. 1 akapit pierwszy |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 67 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 16 ust. 2 zdanie pierwsze | Artykuł 29 słowa wstępne |

Artykuł 16 ust. 2 zdanie drugie | --- |

Artykuł 16 ust. 3 zdanie pierwsze | Artykuł 11 ust. 1 zdanie drugie | Artykuł 67 ust. 2 |

Artykuł 16 ust. 3 zdanie drugie | --- |

Artykuł 16 ust. 3 zdanie trzecie | Artykuł 11 ust. 3 | Artykuł 67 ust. 3 |

Artykuł 16 ust. 4 | --- |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 68 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 29 lit. a) i b) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 30 |

Artykuł 17 | Artykuł 11 | Artykuł 28 |

Artykuł 18 ust. 1 | --- |

Artykuł 18 ust. 2 | Artykuł 16 ust. 3 akapit drugi |

Artykuł 19 ust. 2 i 3 | --- |

Artykuł 20 ust. 1 i 2 | --- |

Artykuł 20 ust. 3 | Artykuł 18 | Artykuł 17 | Artykuł 72 |

Artykuł 22 | Artykuł 16 | Artykuł 22 | Artykuł 19 | Artykuł 74 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 2 ust. 1 |

Załącznik I ust. 1 słów wstępnych | Artykuł 2 ust. 2 |

Załącznik I ust. 2 słów wstępnych | Załącznik I słowa wstępne akapit pierwszy |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I słowa wstępne akapit drugi i trzeci |

Załącznik I pkt 1 | Załącznik I pkt 1 |

Załącznik I pkt 2.1-2.5 lit. b) | Załącznik I pkt 2.1-2.5 lit. b) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 2.5 lit. c) |

Załącznik I pkt 2.6 | Załącznik I pkt 2.6 |

Załącznik I pkt 3 | Załącznik I pkt 3 |

Załącznik I pkt 4.1-4.6 | Załącznik I pkt 4.1-4.6 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 4.7 |

Załącznik I pkt 5 słowa wstępne | --- |

Załącznik I pkt 5.1-2.5 lit. b) | Załącznik I pkt 5.1-5.3 lit. b) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 5.3 lit. c)-e) |

Załącznik I pkt 5.4 | Załącznik I pkt 5.4 |

Załącznik I pkt 6.1 lit. a) i b) | Załącznik I pkt 6.1 lit. a) i b) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 6.1 lit. c) |

Załącznik I pkt 6.2-6.4 lit. b) | Załącznik I pkt 6.2-6.4 lit. b) ppkt (ii) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 6.4 lit. b) ppkt (iii) |

Załącznik I pkt 6.4 lit. c)-pkt 6.6 lit. c) | Załącznik I pkt 6.4 lit. c)-pkt 6.6 lit. c) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 6.6 lit. c) ostatnie zdanie |

Załącznik I pkt 6.7-6.8 | Załącznik I pkt 6.7-6.8 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik I pkt 6.9 i 6.10 |

Załącznik II | --- |

Załącznik III | Załącznik II |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik II pkt 13 |

Załącznik IV słowa wstępne | Artykuł 3 ust. 9 |

Załącznik IV pkt 1-11 | Załącznik III |

Załącznik IV pkt 12 | --- |

Załącznik V ust. 1 lit. a) | Załącznik IV ust. 1 lit. a) |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik IV pkt 1 lit. b) |

Załącznik V ust. 1 lit. b)-g) | Załącznik IV ust. 1 lit. c)-h) |

Załącznik V pkt 2-5 | Załącznik IV pkt 2-5 |

Artykuł 2 ust. 2 | Artykuł 52 ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 3 | --- |

Artykuł 2 ust. 4 | Artykuł 58 ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 8 | Artykuł 4 ust. 1 akapit trzeci |

Artykuł 2 ust. 10 | Artykuł 52 ust. 3 |

Artykuł 2 ust. 11 | Artykuł 52 ust. 2 |

Artykuł 2 ust. 12 | Artykuł 52 ust. 4 |

Artykuł 2 ust. 15 | Artykuł 52 ust. 5 |

Artykuł 2 ust. 16 | Artykuł 3 ust. 31 |

Artykuł 2 ust. 17 | Artykuł 3 ust. 32 |

Artykuł 2 ust. 18 | Artykuł 3 ust. 33 |

Artykuł 2 ust. 19 | --- |

Artykuł 2 ust. 20 | Artykuł 3 ust. 34 |

Artykuł 2 ust. 21 | Artykuł 52 ust. 6 |

Artykuł 2 ust. 22 | Artykuł 52 ust. 7 |

Artykuł 2 ust. 23 | Artykuł 52 ust. 8 |

Artykuł 2 ust. 24 | Artykuł 52 ust. 9 |

Artykuł 2 ust. 25 | Artykuł 52 ust. 10 |

Artykuł 2 ust. 26 | Artykuł 52 ust. 11 |

Artykuł 2 ust. 27 | --- |

Artykuł 2 ust. 28 | Artykuł 58 ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 29 | --- |

Artykuł 2 ust. 30 | Artykuł 52 ust. 12 |

Artykuł 2 ust. 31 | Załącznik VII część 2 zdanie pierwsze Załącznik VIII część 3 pkt 1 |

Artykuł 2 ust. 32 | --- |

Artykuł 2 ust. 33 | Artykuł 52 ust. 13 |

Artykuł 3 ust. 2 | Artykuł 4 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 4 ust. 1-3 | Artykuł 4 ust. 1 akapit pierwszy i drugi |

Artykuł 4 ust. 4 | Artykuł 58 ust. 2 |

Artykuł 5 ust. 1 | Artykuł 54 ust. 1 akapit pierwszy |

Artykuł 5 ust. 2 | Artykuł 54 ust. 1 lit. a) i b) |

Artykuł 5 ust. 3 lit. a) | Artykuł 54 ust. 2 |

Artykuł 5 ust. 3 lit. b) | Artykuł 54 ust. 3 |

Artykuł 5 ust. 3 akapit trzeci | Artykuł 54 ust. 4 |

Artykuł 5 ust. 4 | --- |

Artykuł 5 ust. 5 | Artykuł 54 ust. 6 |

Artykuł 5 ust. 6 | Artykuł 53 |

Artykuł 5 ust. 7 | Załącznik VII część 4 pkt 1 |

Artykuł 5 ust. 8 akapit pierwszy | Załącznik VII część 4 pkt 2 |

Artykuł 5 ust. 8 akapit drugi | Artykuł 54 ust. 5 |

Artykuł 5 ust. 9 | --- |

Artykuł 5 ust. 10 | Artykuł 54 ust. 7 |

Artykuł 5 ust. 11, 12 i 13 | --- |

Artykuł 6 | --- |

Artykuł 7 ust. 1 słowa wstępne oraz tiret pierwsze, drugie, trzecie i czwarte | Artykuł 59 |

Artykuł 7 ust. 1 część druga | --- |

Artykuł 7 ust. 2 | --- |

Artykuł 8 ust. 1 | Artykuł 8 słowa wstępne i pkt 1 |

Artykuł 8 ust. 2 | Załącznik VII część 6 pkt 1 |

Artykuł 8 ust. 3 | Załącznik VII część 6 pkt 2 |

Artykuł 8 ust. 4 | Załącznik VII część 6 pkt 3 |

Artykuł 8 ust. 5 | --- |

Artykuł 9 ust. 1 słowa wstępne | Artykuł 57 ust. 1 słowa wstępne |

Artykuł 9 ust. 1 akapit pierwszy tiret pierwsze, drugie i trzecie | Artykuł 57 ust. 1 akapit pierwszy lit. a), b) i c) |

Artykuł 9 ust. 1 akapit drugi | Artykuł 57 akapit drugi |

Artykuł 9 ust. 1 akapit trzeci | Załącznik VII część 8 pkt 4 |

Artykuł 9 ust. 2 | Artykuł 58 ust. 3 |

Artykuł 9 ust. 3 | Załącznik VII część 8 pkt 1 |

Artykuł 9 ust. 4 | Załącznik VII część 8 pkt 2 |

Artykuł 9 ust. 5 | Załącznik VII część 8 pkt 3 |

Artykuł 10 | Artykuł 4 ust. 9 | Artykuł 9 ust. 2 |

Artykuł 11 ust. 1 zdanie trzecie do szóstego | --- |

Artykuł 12 ust. 1 akapit drugi | Artykuł 60 ust. 1 akapit pierwszy |

Artykuł 12 ust. 1 akapit trzeci | Artykuł 60 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 12 ust. 2 | Artykuł 60 ust. 2 |

Artykuł 12 ust. 3 | Artykuł 60 ust. 3 |

Artykuł 13 ust. 2 i 3 | --- |

Artykuł 14 | Artykuł 19 | Artykuł 16 | Artykuł 70 |

Załącznik I słowa wstępne zdanie pierwsze i drugie | Artykuł 51 |

Załącznik I słowa wstępne zdanie trzecie oraz lista czynności | Załącznik VII część 1 |

Załącznik IIA część I | Załącznik VII część 2 |

Załącznik IIA część 2 | Załącznik VII część 3 |

Załącznik IIA część II akapit 6 ostatnie zdanie | --- |

Załącznik IIB pkt 1 zdanie pierwsze i drugie | Artykuł 54 ust. 1 lit. b) |

Załącznik IIB pkt 1 zdanie trzecie | Artykuł 54 ust. 1 akapit drugi |

Załącznik IIB pkt 2 | Załącznik VII część 5 |

Załącznik IIB pkt 2 akapit drugi ppkt (i) oraz tabela | --- |

Załącznik III pkt 1 | --- |

Załącznik III pkt 2 | Załącznik VII część 7 pkt 1 |

Załącznik III pkt 3 | Załącznik VII część 7 pkt 2 |

Załącznik III pkt 4 | Załącznik VII część 7 pkt 3 |

Artykuł 1 akapit drugi | --- |

Artykuł 2 ust. 1 | Artykuł 38 ust. 1 akapit pierwszy |

Artykuł 2 ust. 2 słowa wstępne | Artykuł 38 ust. 2 słowa wstępne |

Artykuł 2 ust. 2 lit. a) słowa wstępne | Artykuł 38 ust. 2 lit. a) słowa wstępne |

Artykuł 2 ust. 2 lit. a) ppkt (i)-(v) | Artykuł 38 ust. 2 lit. a) ppkt (i) |

Artykuł 2 ust. 2 lit. a) ppkt (vi) | Artykuł 38 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) |

Artykuł 2 ust. 2 lit. a) ppkt (vii) | Artykuł 38 ust. 2 lit. a) ppkt (iii) |

Artykuł 2 ust. 2 lit. a) ppkt (viii) | Artykuł 38 ust. 2 lit. a) ppkt (iv) |

Artykuł 2 ust. 2 lit. b) | Artykuł 38 ust. 2 lit. b) |

Artykuł 3 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 3 ust. 24 |

Artykuł 3 ust. 2 akapit drugi | --- |

Artykuł 3 ust. 3 | Artykuł 3 ust. 25 |

Artykuł 3 ust. 4 akapit pierwszy | Artykuł 3 ust. 26 |

Artykuł 3 ust. 4 akapit drugi | Artykuł 38 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 3 ust. 5 akapit pierwszy | Artykuł 3 ust. 27 |

Artykuł 3 ust. 5 akapit drugi | Artykuł 38 ust. 1 akapit trzeci |

Artykuł 3 ust. 5 akapit trzeci | Artykuł 38 ust. 1 akapit drugi |

Artykuł 3 ust. 6 | Załącznik VI część 1 lit. (a) |

Artykuł 3 ust. 7 | Artykuł 3 ust. 28 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik VI część 1 lit. (b) |

Artykuł 3 ust. 10 | Artykuł 3 ust. 29 |

Artykuł 3 ust. 13 | Artykuł 3 ust. 30 |

Artykuł 4 ust. 2 | Artykuł 39 |

Artykuł 4 ust. 4 słowa wstępne oraz lit. a) i b) | Artykuł 40 ust. 1 słowa wstępne oraz lit. a) i b) |

Artykuł 4 ust. 4 lit. c) | Artykuł 40 ust. 1 lit e) |

Artykuł 4 ust. 5 | Artykuł 40 ust. 2 |

Artykuł 4 ust. 6 | Artykuł 40 ust. 3 |

Artykuł 4 ust. 7 | Artykuł 40 ust. 4 |

Artykuł 4 ust. 8 | Artykuł 49 |

Artykuł 5 | Artykuł 47 |

Artykuł 6 ust. 1 akapit pierwszy | Artykuł 45 ust. 1 |

Artykuł 6 ust. 1 akapit drugi i art. 6 ust. 2 | Artykuł 45 ust. 2 |

Artykuł 6 ust. 1 akapit trzeci | Artykuł 45 ust. 3 akapit pierwszy |

Artykuł 6 ust. 1 akapit czwarty | Artykuł 45 ust. 3 akapit drugi |

Artykuł 6 ust. 3 | Artykuł 45 ust. 4 |

Artykuł 6 ust. 4 akapit pierwszy zdanie pierwsze i drugie oraz art. 6 ust. 4 akapit drugi | Artykuł 46 ust. 1 |

Artykuł 6 ust. 4 akapit pierwszy zdanie trzecie | Artykuł 46 ust. 2 |

Artykuł 6 ust. 4 akapit trzeci | Artykuł 46 ust. 3 akapit drugi |

Artykuł 6 ust. 4 akapit czwarty | Artykuł 46 ust. 4 |

Artykuł 6 ust. 5 | Artykuł 41 ust. 1 |

Artykuł 6 ust. 6 | Artykuł 45 ust. 5 |

Artykuł 6 ust. 7 | Artykuł 45 ust. 6 |

Artykuł 6 ust. 8 | Artykuł 45 ust. 7 |

Artykuł 7 ust. 1 i art. 7 ust. 2 akapit pierwszy | Artykuł 41 ust. 2 akapit pierwszy |

Artykuł 7 ust. 2 akapit drugi | Artykuł 41 ust. 2 akapit drugi |

Artykuł 7 ust. 3 i art. 11 ust. 8 słowa wstępne akapit pierwszy | Załącznik VI część 6 pkt 2.7 część pierwsza |

Artykuł 7 ust. 4 | Artykuł 41 ust. 2 akapit drugi |

Artykuł 7 ust. 5 | --- |

Artykuł 8 ust. 1 | Artykuł 40 ust. 1 lit. c) |

Artykuł 8 ust. 2 | Artykuł 41 ust. 3 |

Artykuł 8 ust. 3 | --- |

Artykuł 8 ust. 4 akapit pierwszy | Artykuł 41 ust. 4 akapit pierwszy |

Artykuł 8 ust. 4 akapit drugi | Załącznik VI część 6 pkt 3.2 część pierwsza |

Artykuł 8 ust. 4 akapit trzeci | Załącznik VI część 6 pkt 3.2 część druga |

Artykuł 8 ust. 4 akapit czwarty | --- |

Artykuł 8 ust. 5 | Artykuł 41 ust. 4 akapit drugi i trzeci |

Artykuł 8 ust. 6 | Artykuł 40 ust. 1 lit. c) i d) |

Artykuł 8 ust. 7 | Artykuł 41 ust. 4 |

Artykuł 8 ust. 8 | --- |

Artykuł 9 akapit pierwszy | Artykuł 48 ust. 1 |

Artykuł 9 akapit drugi | Artykuł 48 ust. 2 |

Artykuł 9 akapit trzeci | Artykuł 48 ust. 3 |

Artykuł 10 ust. 1 i 2 | --- |

Artykuł 10 ust. 3 zdanie pierwsze | Artykuł 43 ust. 2 |

Artykuł 10 ust. 3 zdanie drugie | --- |

Artykuł 10 ust. 4 | Artykuł 43 ust. 3 |

Artykuł 10 ust. 5 | Załącznik VI część 6 pkt 1.3 część druga |

Artykuł 11 ust. 1 | Artykuł 43 ust. 1 |

Artykuł 11 ust. 2 | Załącznik VI część 6 pkt 2.1 |

Artykuł 11 ust. 3 | Załącznik VI część 6 pkt 2.2 |

Artykuł 11 ust. 4 | Załącznik VI część 6 pkt 2.3 |

Artykuł 11 ust. 5 | Załącznik VI część 6 pkt 2.4 |

Artykuł 11 ust. 6 | Załącznik VI część 6 pkt 2.5 |

Artykuł 11 ust. 7 akapit pierwszy zdanie pierwsze częśc pierwsza | Załącznik VI część 6 pkt 2.6 część pierwsza |

Artykuł 11 ust. 7 akapit pierwszy zdanie pierwsze część druga | Załącznik VI część 6 pkt 2.6 lit. a) |

Artykuł 11 ust. 7 akapit pierwszy zdanie drugie | --- |

Artykuł 11 ust. 7 akapit drugi | --- |

Artykuł 11 ust. 7 lit. a) | Załącznik VI część 6 pkt 2.6 lit. b) |

Artykuł 11 ust. 7 lit. b) i c) | --- |

Artykuł 11 ust. 7 lit. d) | Załącznik VI część 6 pkt 2.6 lit. c) |

Artykuł 11 ust. 7 lit. e) i f) | --- |

Artykuł 11 ust. 8 akapit pierwszy lit. a) i b) | Załącznik VI część 3 pkt 1 akapit pierwszy i drugi |

Artykuł 11 ust. 8 lit. c) | Załącznik VI część 6 pkt 2.7 część druga |

Artykuł 11 ust. 8 lit. d) | Załącznik VI część 4 pkt 2.1 akapit drugi |

Artykuł 11 ust. 8 akapit drugi | Załącznik VI część 6 pkt 2.7 część trzecia |

Artykuł 11 ust. 9 | Artykuł 43 ust. 4 |

Artykuł 11 ust. 10 lit. a), b) i c) | Załącznik VI część 8 pkt 1.1 lit. a), b) i c) |

Artykuł 11 ust. 10 lit. d) | Załącznik VI część 8 pkt 1.1 lit. d) |

Artykuł 11 ust. 11 | Załącznik VI część 8 pkt 1.2 |

Artykuł 11 ust. 12 | Załącznik VI część 8 pkt 1.3 |

Artykuł 11 ust. 13 | Artykuł 43 ust. 5 akapit pierwszy |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 43 ust. 5 akapit drugi |

Artykuł 11 ust. 14 | Załącznik VI część 6 pkt 3.1 |

Artykuł 11 ust. 15 | Artykuł 40 ust. 1 lit. e) |

Artykuł 11 ust. 16 | Załącznik VI część 8 pkt 2 |

Artykuł 11 ust. 17 | Artykuł 9 ust. 2 lit. a) |

Artykuł 12 ust. 1 | Artykuł 50 ust. 1 |

Artykuł 12 ust. 2 zdanie pierwsze | Artykuł 50 ust. 2 |

Artykuł 12 ust. 2 zdanie drugie | --- |

Artykuł 12 ust. 2 zdanie trzecie | Artykuł 50 ust. 3 |

Artykuł 13 ust. 1 | Artykuł 40 ust. 1 lit. f) |

Artykuł 13 ust. 2 | Artykuł 42 |

Artykuł 13 ust. 3 | Artykuł 41 ust. 5 |

Artykuł 13 ust. 4 | Załącznik VI część 3 pkt 2 |

Artykuł 14 | --- |

Artykuł 15 | --- |

Artykuł 16 | --- |

Artykuł 17 ust. 2 i 3 | --- |

Artykuł 20 | --- |

Załącznik I | Załącznik VI część 2 |

Załącznik II część pierwsza (nie numerowana) | Załącznik VI część 4 pkt 1 |

Załącznik II pkt 1 słowa wstępne | Załącznik VI część 4 pkt 2.1 |

Załącznik II pkt 1.1-1.2 | Załącznik VI część 4 pkt 2.2-2.3 |

Załącznik II pkt 1.3 | --- |

Załącznik II pkt 2.1 | Załącznik VI część 4 pkt 3.1 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik VI część 4 pkt 3.2 |

Załącznik II pkt 2.2 | Załącznik VI część 4 pkt 3.3 |

Załącznik II pkt 3 | Załącznik VI część 4 pkt 4 |

Załącznik III | Załącznik VI część 6 pkt 1 |

Załącznik IV tabela | Załącznik VI część 5 |

Załącznik IV zdanie ostatnie | --- |

Załącznik V lit. a) tabela | Załącznik VI część 3 pkt 1.1 |

Załącznik V lit. a) zdanie ostatnie | --- |

Załącznik V lit. b) tabela | Załącznik VI część 3 pkt 1.2 |

Załącznik V lit. b) zdanie ostatnie | --- |

Załącznik II lit. c) | Załącznik VI część 3 pkt 1.3 |

Załącznik V lit. d) | Załącznik VI część 3 pkt 1.4 |

Załącznik V lit. e) | Załącznik VI część 3 pkt 1.5 |

Załącznik V lit. f) | Załącznik VI część 3 pkt 3 |

Załącznik VI | Załącznik VI część 7 |

Artykuł 1 | Artykuł 31 |

Artykuł 2 ust. 2 | Załącznik V część 1 pkt 1 oraz część 2 pkt 2 |

Artykuł 2 ust. 3 część druga | Załącznik V część 1 pkt 1 oraz część 2 pkt 1 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik V część 1 pkt 1 zdanie ostatnie |

Artykuł 2 ust. 4 | --- |

Artykuł 2 ust. 6 | Artykuł 3 ust. 18 |

Artykuł 2 ust. 7 akapit pierwszy | Artykuł 3 ust. 19 |

Artykuł 2 ust. 7 akapit drugi oraz lit. a) i b) | Artykuł 31 akapit drugi |

Artykuł 2 ust. 7 akapit drugi lit. j) | --- |

Artykuł 2 ust. 7 akapit trzeci | --- |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 32 ust. 1 |

Artykuł 2 ust. 7 akapit czwarty | Artykuł 32 ust. 2 |

Artykuł 2 ust. 8 | Artykuł 3 ust. 21 |

Artykuł 2 ust. 9 | Artykuł 32 ust. 2 |

Artykuł 2 ust. 10 | --- |

Artykuł 2 ust. 11 | Artykuł 3 ust. 20 |

Artykuł 2 ust. 12 | Artykuł 3 ust. 22 |

Artykuł 2 ust. 13 | --- |

Artykuł 3 | --- |

Artykuł 4 ust. 1 | --- |

Artykuł 4 ust. 2 | Artykuł 33 ust. 2 |

Artykuł 4 ust. 3-8 | --- |

Artykuł 5 ust. 1 | Załącznik V część 1 pkt 2 zdanie ostatnie |

Artykuł 5 ust. 2 | --- |

Artykuł 6 | --- |

Artykuł 7 ust. 1 | Artykuł 34 |

Artykuł 7 ust. 2 | Artykuł 33 ust. 4 |

Artykuł 7 ust. 3 | Artykuł 33 ust. 5 |

Artykuł 8 ust. 1 | Artykuł 37 ust. 1 |

Artykuł 8 ust. 2 akapit pierwszy część pierwsza | Artykuł 37 ust. 2 akapit pierwszy część pierwsza |

Artykuł 8 ust. 2 akapit pierwszy część druga | --- |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 37 ust. 2 akapit pierwszy część druga |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 37 ust. 2 akapit drugi |

Artykuł 8 ust. 2 akapit drugi | --- |

Artykuł 8 ust. 2 lit. a)-d) | --- |

Artykuł 8 ust. 3 i 4 | --- |

Artykuł 9 | Artykuł 33 ust. 1 |

Artykuł 10 ust. 1 zdanie pierwsze | Artykuł 33 ust. 6 |

Artykuł 10 ust. 1 zdanie drugie | --- |

Artykuł 10 ust. 2 | --- |

Artykuł 12 | Artykuł 35 ust. 1 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Artykuł 35 ust. 2, 3 i 4 |

Artykuł 13 | Załącznik V część 3 pkt 8 część trzecia |

Artykuł 14 | Załącznik V część 4 |

Artykuł 15 | --- |

Artykuł 18 ust. 2 | --- |

Załącznik I | --- |

Załącznik II | --- |

Załącznik III i IV | Załącznik V część 1 pkt 2 i część 2 |

Załącznik V A | Załącznik V część 1 pkt 3 |

Załącznik V B | Załącznik V część 2 pkt 3 |

Załącznik VI A | Załącznik V część 1 pkt 4 i 5 |

Załącznik VI B | Załącznik V część 2 pkt 4 i 5 |

Załącznik VII A | Załącznik V część 1 pkt 6 i 7 |

Załącznik VII B | Załącznik V część 2 pkt 6 i 7 |

Załącznik VIII A pkt 1 | --- |

Załącznik VIII A pkt 2 | Załącznik V część 3 pkt 1 część 1 oraz pkt 2, 3 i 5 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik V część 3 pkt 1 część druga |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik V część 3 pkt 4 |

Załącznik VIII A pkt 3 | --- |

Załącznik VIII A pkt 4 | Załącznik V część 3 pkt 6 |

Załącznik VIII A pkt 5 | Załącznik V część 3 pkt 7 i 8 |

Załącznik VIII A pkt 6 | Załącznik V część 3 pkt 9 i 10 |

--- | --- | --- | --- | --- | --- | --- | Załącznik V część 4 |

Załącznik VIII B | --- |

Załącznik VIII C | --- |

Załącznik IX | Załącznik IX |

Załącznik X | Załącznik X |

[pic][pic][pic]

[1] http://circa.europa.eu/Public/irc/env/ippc_rev/library

[2] Dz.U. C […] z […], s. […].

[3] Dz.U. C […] z […], s. […].

[4] Dz.U. C […] z […], s. […].

[5] Dz.U. C […] z […], s. […].

[6] Dz.U. L 54 z 25.2.1978, s. 19. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 91/692/EWG (Dz.U. L 377 z 31.12.1991, s. 48).

[7] Dz.U. L 378 z 31.12.1982, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 807/2003 (Dz.U. L 122 z 16.5.2003 s. 36).

[8] Dz.U. L 409 z 31.12.1992, s. 11.

[9] Dz.U. L 257 z 10.10.1996, s. 26. Dyrektywa ostatnio zmieniona rozporządzeniem (WE) nr 166/2006 (Dz.U. L 33 z 4.2.2006 s. 1).

[10] Dz.U. L 85 z 29.3.1999, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/42/WE (Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 87).

[11] Dz.U. L 332 z 28.12.2000, s. 91.

[12] Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2006/105/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 368).

[13] COM(2005) 446 wersja ostateczna z 21.9.2005.

[14] COM(2006) 231 wersja ostateczna z 22.9.2006.

[15] COM(2005) 666 wersja ostateczna z 21.12.2005.

[16] Dz.U. L 242 z 10.9.2002, s. 1.

[17] Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2004/101/WE (Dz.U. L 338 z 13.11.2004, s. 18).

[18] Dz.U. L 175 z 5.7.1985, s. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/35/WE (Dz.U. L 156 z 25.6.2003, s. 17).

[19] Dz.U. L 10 z 14.1.1997, s. 13. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 2003/105/WE (Dz.U. L 345 z 31.12.2003, s. 97).

[20] Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Rady 2006/105/WE (Dz.U. L 363 z 20.12.2006, s. 368).

[21] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, s. 23. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 2006/512/WE (Dz.U. L 200 z 22.7.2006, s. 11).

[22] Dz.U. L 159 z 29.6.1996, s. 1.

[23] Dz.U. L 117 z 8.5.1990, s. 1.

[24] Dyrektywa Rady 90/220/EWG z dnia 23 kwietnia 1990 r. w sprawie zamierzonego uwalniania do środowiska organizmów genetycznie zmodyfikowanych (Dz.U. L 117 z 8.5.1990, s. 15). Dyrektywa zmieniona dyrektywą Komisji 94/15/WE (Dz.U. L 103 z 22.4.1994, s. 20).

[25] Dz.U. L 106 z 17.4.2001, s. 1.

[26] Dz.U. 196 z 16.8.1967 s. 1.

[27] Dz.U. L 200 z 30.7.1999, s. 1.

[28] Dz.U. L 163 z 14.6.1989, s. 32.

[29] Dz.U. L 203 z 15.7.1989, s. 50.

[30] Dz.U. L 365 z 31.12.1994, s. 34.

[31] Dz.U. L

[32] Dz.U. L 226 z 6.9.2000, s. 3.

[33] Dz.U. L 336 z 7.12.1988, s. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą 90/656/EWG (Dz.U. L 353 z 17.12.1990, s. 59).

[34] Dz.U. L 275 z 25.10.2003, s. 32.

[35] Dz.U. L 143 z 30.4.2004, s. 56.

[36] Dz.U. L

[37] Dz.U. L 163 z 14.6.1989, s. 32.

[38] Dz.U. L 203 z 15.7.1989, s. 50.

[39] Dz.U. L 365 z 31.12.1994, s. 34.

[40] Dz.U. L 296 z 21.11.1996, s. 55.

[41] Dz.U. L 309 z 27.11.2001, s. 22.

[42] Dz.U. L 175 z 5.7.1985, s. 40. Dyrektywa ostatnio zmieniona dyrektywą Rady 97/11/WE (Dz.U. L 73 z 14.3.1997, s. 5).

[43] Dz.U. L 273 z 10.10.2002, s. 1.

[44] Dz.U. L 74 z 27.3.1993, s. 81.

[45] Dz.U. L 30 z 6.2.1993, s. 1.

[46] Dyrektywa Rady 90/313/EWG z dnia 7 czerwca 1990 r. w sprawie swobody dostępu do informacji o środowisku (Dz.U. L 158 z 23.6.1990, str. 56). Dyrektywa ostatnio zmieniona Aktem Przystąpienia z 1994 r.

[47] Dz.U. L 136 z 29.5.2007, s. 33-280.

[48] Dz.U. 196 z 16.8.1967 str. 1. Dyrektywa ostatnio zmieniona przez dyrektywę Komisji 98/98 (Dz.U. L 355 z 30.12.1998 str. 1).

[49] Dz.U. L 84 z 5.4.1993, str. 1.

[50] Dz.U. L 161 z 29.6.1994, str. 3.

[51] Dz.U. L 227 z 8.9.1993, str. 9.

[52] Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48.

[53] Dz.U. L 158 z 23.6.1990, str. 56.

[54] Dz.U. L 377 z 31.12.1991, str. 48.

[55] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

[56] Decyzja Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r. ustanawiająca warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji (Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23).

[57] Dz.U. L 135 z 30.5.1991, s. 40.

[58] Dz.U. L 327 z 22.12.2000, s. 1.

[59] Dodatkowe emisje mogą wyniknąć z objętości dopuszczonej dnia 1 lipca 1987 r. lub później.

[60] Emisje pochodzące z obiektów energetycznego spalania dopuszczonych przed dniem 1 lipca 1987 r., lecz jeszcze niedziałających, które nie były brane pod uwagę przy ustanawianiu pułapów emisji ustalonych niniejszym załącznikiem, są albo zgodne z wymaganiami ustanowionymi niniejszą dyrektywą dla nowych obiektów, albo są wliczone w ogólne emisje z istniejących obiektów, które nie mogą przekraczać pułapów ustalonych w niniejszym załączniku.

[61] Dodatkowe emisje mogą wyniknąć z objętości dopuszczonej dnia 1 lipca 1987 r. lub później.

[62] Emisje pochodzące z obiektów energetycznego spalania dopuszczonych przed dniem 1 lipca 1987 r., lecz jeszcze niedziałających, które nie były brane pod uwagę przy ustanawianiu pułapów emisji ustalonych niniejszym załącznikiem, są albo zgodne z wymaganiami ustanowionymi niniejszą dyrektywą dla nowych obiektów, albo są wliczone w ogólne emisje z istniejących obiektów, które nie mogą przekraczać pułapów ustalonych w niniejszym załączniku.

[63] Państwa członkowskie mogą z przyczyn technicznych opóźnić do dwóch lat datę fazy 1 dla zmniejszenia emisji NOx przez powiadomienie Komisji w ciągu jednego miesiąca od notyfikacji niniejszej dyrektywy.

[64] Państwa członkowskie mogą z przyczyn technicznych opóźnić do dwóch lat datę fazy 1 dla zmniejszenia emisji NOx przez powiadomienie Komisji w ciągu jednego miesiąca od notyfikacji niniejszej dyrektywy.

[65] Państwa członkowskie mogą z przyczyn technicznych opóźnić do dwóch lat datę fazy 1 dla zmniejszenia emisji NOx przez powiadomienie Komisji w ciągu jednego miesiąca od notyfikacji niniejszej dyrektywy.

[66] Z wyjątkiem przypadku najbardziej peryferyjnych regionów, gdzie stosuje się od 850-200 mg/Nm3 (spadek liniowy).

[67] Z wyjątkiem przypadku najbardziej peryferyjnych regionów, gdzie stosuje się od 850-200 mg/Nm3 (spadek liniowy).

[68] Rada ustali dopuszczalne wartości emisji dla takiego gazu na późniejszym etapie na podstawie propozycji, które ma przedłożyć Komisja w świetle dalszego doświadczenia technicznego.

[69] Z wyjątkiem przypadku najbardziej peryferyjnych regionów, gdzie stosuje się następujące wartości:stałe ogółem: 650stałe o zawartości < 10 % objętościowo: 1300płynne: 450gazowe: 350

[70] Do dnia 31 grudnia 2015 r. obiekty o nominalnej mocy cieplnej większej niż 500 MWth, które od 2008 r. nie będą funkcjonować dłużej niż 2000 godzin rocznie (średnia krocząca z okresu pięciu lat):

w przypadku obiektu objętego pozwoleniem zgodnie z art. 4 ust. 3 lit a) — podlegają wartości dopuszczalnej dla tlenku azotu (mierzonej jako NO2) równej 600 mg/Nm3;

w przypadku obiektu podlegającego planowi krajowemu na mocy art. 4 ust. 6 — posiadają swój udział w planie krajowym, ocenionym na podstawie wartości dopuszczalnej równej 600 mg/Nm3.

Od dnia 1 stycznia 2016 r. takie obiekty nie działają dłużej niż 1500 godzin rocznie (średnia krocząca w okresie pięciu lat), podlegają wartości dopuszczalnej emisji dla tlenku azotu (mierzonej jako NO2): 450 mg/Nm3).

[71] Do dnia 1 stycznia 2018 r. w przypadku obiektów, które w okresie 12 miesięcy kończącym się dnia1 stycznia 2001 r. działały i kontynuują działanie, dla paliw stałych, w których zawartość ciał lotnych jest mniejsza niż 10 %, stosuje się wartość 1200 mg/Nm3.

[72] Z wyjątkiem przypadku najbardziej peryferyjnych regionów, gdzie stosuje się 300 mg/Nm3.

[73] Z wyjątkiem przypadku najbardziej peryferyjnych regionów, gdzie stosuje się 300 mg/Nm3.

[74] Wartość dopuszczalna 100 mg/Nm3 może być stosowana w odniesieniu do obiektów objętych pozwoleniem na podstawie art. 4 ust. 3 o nominalnej mocy cieplnej większej lub równej 500 MWth spalających paliwo stałe o kaloryczności mniejszej niż 5800 kJ/kg (wartość kaloryczna netto), o zawartości wilgoci wyższej niż 45 % wagowo, oraz połączonej zawartości wilgoci i popiołu większej niż 60 % wagowo i zawartości tlenku wapnia większej niż 10 %.

[75] Wartość dopuszczalna 100 mg/Nm3 może być stosowana w odniesieniu do obiektów o nominalnej mocy cieplnej mniejszej od 500 MWth, spalających paliwo płynne o zawartości popiołu większej niż 0,06 %.

[76] Do dnia 1 stycznia 2007 r. oraz bez uszczerbku dla odpowiedniego (wspólnotowego) prawodawstwa, dopuszczalnej wielkości emisji dla NOX nie stosuje się do instalacji, które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[77] Do dnia 1 stycznia 2007 r. oraz bez uszczerbku dla odpowiedniego (wspólnotowego) prawodawstwa, dopuszczalnej wielkości emisji dla NOX nie stosuje się do instalacji, które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[78] Do dnia 1 stycznia 2007 r. oraz bez uszczerbku dla odpowiedniego prawodawstwa wspólnotowego, dopuszczalnej wielkości emisji dla NOX nie stosuje się do instalacji, które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[79] Do dnia 1 stycznia 2007 r. oraz bez uszczerbku dla odpowiedniego prawodawstwa wspólnotowego, dopuszczalnej wielkości emisji dla NOX nie stosuje się do instalacji, które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[80] Do dnia 1 stycznia 2007 r. średnie wartości dla istniejących instalacji, którym przyznano pozwolenie na działalność przed dniem 31 grudnia 1996 r., i które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[81] Do dnia 1 stycznia 2007 r. średnie wartości dla istniejących instalacji, którym przyznano pozwolenie na działalność przed dniem 31 grudnia 1996 r., i które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[82] Do dnia 1 stycznia 2007 r. średnie wartości dla istniejących instalacji, którym przyznano pozwolenie na działalność przed dniem 31 grudnia 1996 r., i które spalają tylko odpady niebezpieczne.

[83] W celu wprowadzenia w życie dopuszczalnych wielkości emisji NOX, piece cementowe, które są eksploatowane i które posiadają pozwolenie zgodnie z istniejącym prawodawstwem wspólnotowym i w których rozpoczęto współspalanie odpadów po dacie wymienionej w art. 20 ust. 3 nie mają być uznawane za nowe instalacje.

[84] Dz.U. L 42 z 23.2.1970, s. 1-15.

[85] Państwa członkowskie mogą wybrać między analizami wody filtrowanej lub niefiltrowanej dla substancji wymienionych w kolumnie „parametry do oznaczenia”.

[86] Państwa członkowskie mogą wybrać między analizami wody filtrowanej lub niefiltrowanej dla substancji wymienionych w kolumnie „parametry do oznaczenia”.

[87] Gatunki reprezentatywne dla miejsca zrzutu, szczególnie pod względem ich wrażliwości na bioakumulację, np. Mytilus edulis, Crangon crangon, flądra, płastuga, dorsz, makrela, cefal czerwony, śledź, sola (lub inne właściwe gatunki ryb dennych).

[88] Próbki muszą być pobrane o tej samej porze roku i o ile to możliwe, z głębokości 50 cm pod lustrem wody.

[89] Państwa członkowskie mogą wybrać między analizami wody filtrowanej lub niefiltrowanej dla substancji wymienionych w kolumnie „parametry do oznaczenia”.

[90] Państwa członkowskie mogą wybrać między analizami wody filtrowanej lub niefiltrowanej dla substancji wymienionych w kolumnie „parametry do oznaczenia”.

[91] W przypadku produkcyjnego procesu siarczanowego.

[92] W przypadku gdy technologia pomiarów pozwala na przeprowadzenie ciągłych pomiarów oraz w przypadku stosowania procesu chlorowego.

[93] Wartości muszą być wystarczająco reprezentatywne i znaczące.

[94] Pobieranie próbek powinno mieć miejsce o tej samej porze roku.

[95] W czasie monitorowania wody powierzchniowej i gruntowej szczególną uwagę należy zwrócić na wszelkie substancje przynoszone z bieżącą wodą z miejsca składowania odpadów.

[96] Pobieranie próbek musi być wykonywane z głębokości 50 cm poniżej lustra wody, o ile jest to możliwe.

[97] Pobieranie próbek powinno mieć miejsce o tej samej porze roku.

[98] W czasie monitorowania wody powierzchniowej i gruntowej szczególną uwagę należy zwrócić na wszelkie substancje przynoszone z bieżącą wodą z miejsca składowania odpadów.

[99] Badanie obowiązkowe, gdy miejsce magazynowania lub składowania zawiera odpady z procesu siarczanowego.

[100] Badanie obowiązkowe, gdy miejsce magazynowania lub składowania zawiera odpady z procesu chlorowego.

[101] Dotyczy również pomiaru zawieszonych cząstek stałych w przesączu.

[102] Badanie obowiązkowe, gdy miejsce magazynowania lub składowania zawiera odpady z procesu chlorowego.

[103] Badanie obowiązkowe, gdy odpady z procesu siarczanowego zostały wprowadzone do gleby.

[104] Badanie obowiązkowe, gdy odpady z procesu chlorowego zostały wprowadzone do gleby.

[105] Dotyczy również pomiaru zawieszonych cząstek stałych w przesączu.

[106] Badanie obowiązkowe, gdy odpady z procesu chlorowego zostały wprowadzone do gleby.

Wyres skreślony – znaczące skreślenie

[pic]

Graph deleted – substantial deletion