(1)

Zobowiązania ze środków powracających w ramach instrumentu inwestycyjnego Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP) z operacji w ramach 9., 10. i 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju (EFR) (zwane dalej „zobowiązaniami ze środków powracających”) nie mogą być zaciągane po dniu 31 grudnia 2020 r., o ile Rada, stanowiąc jednomyślnie na wniosek Komisji, nie postanowi inaczej.

(2)

Istnieją dowody wyraźnie potwierdzające, że chociaż instrument inwestycyjny AKP przyczynił się do osiągnięcia celów związanych z ograniczeniem ubóstwa, integracją z gospodarką światową i zrównoważonym rozwojem państw AKP, określonych w Umowie o partnerstwie między członkami grupy państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku z jednej strony a Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi z drugiej strony (2) (zwaną dalej „umową o partnerstwie AKP–UE”), nie wykorzystał w pełni swojego potencjału w tym zakresie. Dalsze wykorzystywanie środków powracających w ramach instrumentu inwestycyjnego AKP w nowych ramach i przy nowym zarządzaniu mogłoby doprowadzić do osiągnięcia lepszych wyników w zakresie rozwoju.

(3)

W dniu 14 czerwca 2018 r. Komisja przyjęła wniosek w sprawie rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającego Instrument Sąsiedztwa oraz Współpracy Międzynarodowej i Rozwojowej (zwany dalej „wnioskiem w sprawie ISWMR”), które przewiduje ustanowienie Europejskiego Funduszu na rzecz Zrównoważonego Rozwoju Plus (EFZR+) oraz gwarancji na działania zewnętrzne, do którego państwa członkowskie mogłyby wnosić wkłady, które mogłyby przeznaczyć na rozpoczęcie działań w konkretnych regionach, państwach, sektorach lub istniejących oknach inwestycyjnych.

(4)

W dniu 4 grudnia 2020 r. Komitet Ambasadorów AKP–UE przyjął decyzję nr 2/2020 (3) w sprawie zmiany decyzji nr 3/2019 (4) w sprawie przyjęcia środków przejściowych zgodnie z art. 95 ust. 4 Umowy o partnerstwie AKP–UE, w celu dalszego przedłużenia stosowania postanowień umowy o partnerstwie AKP–UE do dnia 30 listopada 2021 r. lub do dnia wejścia w życie lub rozpoczęcia tymczasowego stosowania nowej umowy między Unią a państwami AKP (zwanej dalej „nową umową”), w zależności od tego, co nastąpi wcześniej. Okres ustanowiony w art. 1 ust. 5 umowy wewnętrznej w sprawie 11. EFR, podczas którego zobowiązania dotyczące środków powracających w ramach instrumentu inwestycyjnego AKP z operacji w ramach 9., 10. i 11. Europejskiego Funduszu Rozwoju mogą być zaciągane do dnia 30 czerwca 2021 r., by umożliwić podejmowanie nowych zobowiązań ze środków powracających w ramach instrumentu Inwestycyjnego AKP oraz zapewnianie państwom AKP stałego wsparcia do czasu, gdy instrument finansowania sąsiedztwa oraz współpracy międzynarodowej i rozwojowej na podstawie wniosku w sprawie ISWMR (zwany dalej „instrumentem finansowania zewnętrznego”) zacznie w pełni funkcjonować.

(5)

Uważa się, że Europejski Fundusz na rzecz Zrównoważonego Rozwoju ustanowiony rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2017/1601 (5) (EFZR) ma duże znaczenie dla zaspokajania potrzeb inwestycyjnych objętych nim regionów (Afryki Subsaharyjskiej i krajów objętych europejską polityką sąsiedztwa), jak również dla unijnych priorytetów i zobowiązań.

(6)

We wspólnym komunikacie z dnia 9 marca 2020 r. zatytułowanym „W kierunku kompleksowej strategii współpracy z Afryką” (zwanym dalej „wspólnym komunikatem”) Komisja i Wysoki Przedstawiciel Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwany dalej „Wysokim Przedstawicielem”) wezwali Unię do wspierania zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia na całym kontynencie afrykańskim. Unia chce między innymi współpracować z Afryką w zakresie promowania inwestycji poprzez zwiększenie wykorzystania innowacyjnych mechanizmów finansowania.

(7)

We wspólnym komunikacie Komisja i Wysoki Przedstawiciel podkreślili, że instrumenty finansowe mają zachęcać do inwestycji o dużym wpływie na rozwój, głównie w celu wsparcia sektora prywatnego, zgodnie z kryteriami ustanowionymi w komunikacie Komisji z dnia 13 maja 2014 r. zatytułowanym „Większa rola sektora prywatnego w osiąganiu trwałego wzrostu gospodarczego sprzyjającego włączeniu społecznemu w krajach rozwijających się”, mianowicie mierzalnym wpływem na rozwój, dodatkowością, neutralnością, wspólnym interesem i współfinansowaniem, efektem demonstracyjnym i przestrzeganiem norm społecznych, środowiskowych i fiskalnych.

(8)

Należy pozwolić na to, by środki powracające, o których mowa w niniejszej decyzji, stanowiły wkłady na rzecz instrumentu finansowania zewnętrznego (zwanych dalej „zewnętrznymi dochodami przeznaczonymi na określony cel”, o których mowa w art. 21 ust. 2 lit. a) ppkt (ii) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE, Euratom) 2018/1046 (6)), aby finansować wsparcie dla państw AKP w ramach podejścia polegającego na jednym pakiecie oraz zgodnie z celami i zasadami instrumentu finansowania zewnętrznego i sposobami zarządzania nim za pośrednictwem instrumentów finansowania, działań łączonych, gwarancji budżetowych lub innej bezzwrotnej formy wsparcia, zgodnie z rozporządzeniem (UE) 2018/1046. Umożliwi to płynne przejście od instrumentu inwestycyjnego AKP i zapewni ciągłość, jeśli chodzi o gamę produktów.

(9)

Po dniu 31 grudnia 2027 r. instrument finansowania zewnętrznego nie powinien otrzymywać tych środków powracających i kwot zasobów finansowych jako zewnętrznych dochodów przeznaczonych na określony cel. Bez uszczerbku dla decyzji, jakie mają być podjęte w odniesieniu do kolejnych wieloletnich ram finansowych, po tym terminie środki te, aż do ich wyczerpania, będą zasilały kolejne mechanizmy finansowania.

(10)

Środki powracające w ramach instrumentu inwestycyjnego AKP, w świetle szacowanej ogólnej kwoty oczekiwanej w okresie 2021-2027, powinny być przekazywane corocznie jako alokacje uzupełniające stosowne linie budżetowe instrumentu finansowania zewnętrznego zgodnie z dokumentami programowymi.

(11)

Komisja powinna kierować środkami powracającymi za pośrednictwem Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI), w tym poprzez EFZR+, aby zmaksymalizować ich wpływ na rozwój i ich dodatkowość, a także uwzględnić kwestie długookresowej zdolności do obsługi długu. Wszystkie operacje powinny podlegać zarządzaniu EFZR+ oraz zasadzie faworyzowania myślenia strategicznego (ang. policy first).

(12)

Zgodnie z wnioskiem w sprawie ISWMR środki powracające powinny być ukierunkowane przede wszystkim na instrumenty na rzecz rozwoju charakteryzujące się wysokim ryzykiem finansowym, w szczególności na finansowanie mające skutki społeczne, fundusze kapitałowe i działania w krajach najsłabiej rozwiniętych. Celem operacji powinna być maksymalizacja wpływu na rozwój.

(13)

Zgodnie z art. 152 ust. 4 Umowy o wystąpieniu Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej z Unii Europejskiej i Europejskiej Wspólnoty Energii Atomowej (7) Zjednoczonemu Królestwu ma zostać zwrócony jego udział w instrumencie inwestycyjnym AKP w EFR, zgromadzony w ramach kolejnych okresów EFR, w terminie zapadalności inwestycji. O ile nie uzgodniono inaczej, udział kapitałowy Zjednoczonego Królestwa nie powinien być ponownie rozdysponowany po zakończeniu okresu rozliczeniowego 11. EFR ani przeniesiony na kolejne okresy,