(1)

Umowa między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Republiką Islandii (zwana dalej „umową”) została zawarta przez Unię na mocy rozporządzenia Rady (EWG) nr 2842/72 (1) i weszła w życie w dniu 1 kwietnia 1973 r.

(2)

Częścią umowy jest protokół nr 3 dotyczący definicji pojęcia „produkty pochodzące” i metod współpracy administracyjnej (zwany dalej „protokołem nr 3”). Zgodnie z art. 3 protokołu nr 3 Wspólny Komitet ustanowiony na mocy art. 30 umowy (zwany dalej „Wspólnym Komitetem”) może podjąć decyzję o zmianie postanowień protokołu nr 3.

(3)

Wspólny Komitet przyjmiedecyzję o zmianie umowy poprzez zastąpienie protokołu nr 3 do niej (zwaną dalej „decyzją”) przed końcem 2023 r.

(4)

Należy ustalić stanowisko, jakie należy zająć w imieniu Unii w ramach Wspólnego Komitetu, gdyż decyzja ta będzie miała wiążące skutki prawne w Unii.

(5)

Regionalna konwencja w sprawie paneurośródziemnomorskich preferencyjnych reguł pochodzenia (zwana dalej „konwencją”) została zawarta przez Unię na mocy decyzji Rady 2013/94/UE (2) i weszła w życie w odniesieniu do Unii w dniu 1 maja 2012 r. W konwencji zawarto postanowienia dotyczące pochodzenia towarów będących przedmiotem wymiany handlowej na mocy odpowiednich dwustronnych umów o wolnym handlu zawartych między Umawiającymi się Stronami konwencji, które to postanowienia mają zastosowanie bez uszczerbku dla zasad określonych w tych dwustronnych umowach.

(6)

Art. 6 konwencji stanowi, że każda z Umawiających się Stron ma podjąć odpowiednie środki w celu zapewnienia skutecznego stosowania konwencji. W tym celu decyzja wprowadzi dynamiczne odniesienia do konwencji w protokole nr 3 do umowy, tak aby zawsze odnosić się do najnowszej obowiązującej wersji konwencji.

(7)

W wyniku dyskusji na temat zmiany konwencji sformułowano nowy zestaw zmodernizowanych i bardziej elastycznych reguł pochodzenia, które mają zostać włączone do konwencji. Do czasu zawarcia i wejścia w życie zmiany do konwencji, Unia i Republika Islandii wyraziły zgodę na możliwie jak najszybsze zastosowanie alternatywnego zestawu reguł pochodzenia opartego na regułach zmienionej konwencji, które mogą być stosowane dwustronnie jako alternatywne reguły pochodzenia do reguł określonych w konwencji (zwane dalej „regułami przejściowymi”). W tym celu decyzja będzie również zawierać reguły przejściowe.,

(8)

W strefie kumulacji ustanowionej przez państwa EFTA, Wyspy Owcze, Unię, Republikę Turcji, uczestników procesu stabilizacji i stowarzyszenia, Republikę Mołdawii, Gruzję i Ukrainę należy utrzymać możliwość stosowania świadectw przewozowych EUR.1 lub deklaracji pochodzenia zamiast świadectw przewozowych EUR-MED lub deklaracji pochodzenia EUR-MED w drodze odstępstwa od postanowień konwencji mających zastosowanie do diagonalnej kumulacji między tymi uczestnikami,

(9)

Stanowisko Unii w ramach Wspólnego Komitetu powinno być zatem oparte na projekcie decyzji,