(1)

Decyzja Rady nr 189/2014/UE (2) upoważnia Francję do stosowania obniżonej stawki podatku akcyzowego na rum „tradycyjny” produkowany na Gwadelupie, w Gujanie Francuskiej, na Martynice i na Reunionie i sprzedawany na terenie Francji metropolitalnej, która to stawka może być niższa od minimalnej stawki podatku akcyzowego przewidzianej w dyrektywie Rady 92/84/EWG (3), ale nie może być niższa o więcej niż 50 % od podstawowej krajowej stawki podatku akcyzowego na alkohol. Obniżona stawka podatku akcyzowego jest ograniczona do rocznego kontyngentu w wysokości 144 000 hektolitrów czystego alkoholu. Upoważnienie to wygasa z dniem 31 grudnia 2020 r.

(2)

W dniu 18 października 2019 r. władze Francji zwróciły się do Komisji z prośbą o przedłożenie wniosku dotyczącego decyzji Rady w sprawie przedłużenia terminu udzielenia zezwolenia określonego w decyzji nr 189/2014/UE, ze zwiększonym kontyngentem, na okres kolejnych siedmiu lat, od dnia 1 stycznia 2021 r. do dnia 31 grudnia 2027 r.

(3)

Ze względu na niewielki rozmiar lokalnego rynku gorzelnie w przedmiotowych czterech regionach najbardziej oddalonych objętych tym zezwoleniem mogą rozwijać działalność wyłącznie wtedy, gdy dysponują wystarczającym dostępem do rynku we Francji metropolitalnej, która stanowi główny rynek zbytu dla ich rumu (65 %). Trudność konkurowania „tradycyjnego” rumu na rynku unijnym spowodowana jest dwoma parametrami: wyższymi kosztami produkcji i wyższymi podatkami za butelkę, jako że rum „tradycyjny” jest zwykle wprowadzany do obrotu z większa zawartością alkoholu i w większych butelkach.

(4)

Koszty produkcji w łańcuchu wartości trzcina cukrowa-cukier-rum w czterech regionach najbardziej oddalonych są wyższe niż w innych regionach świata. W szczególności oddalenie, trudna topografia i klimat tych czterech regionów najbardziej oddalonych znacząco wpływają na koszty składników i produkcji. Dodatkowo koszty pracy są wyższe niż w krajach sąsiadujących, ponieważ na Gwadelupie, w Gujanie Francuskiej, na Martynice i na Reunionie obowiązują francuskie przepisy socjalne. W tych regionach najbardziej oddalonych obowiązują również unijne normy w zakresie ochrony środowiska i bezpieczeństwa, wymagające znacznych inwestycji i kosztów niemających bezpośredniego związku z wydajnością, nawet jeśli część tych inwestycji jest współfinansowana z funduszy strukturalnych Unii. Ponadto gorzelnie w tych regionach najbardziej oddalonych są mniejsze niż gorzelnie międzynarodowych grup. Skutkuje to wyższymi kosztami produkcji w przeliczeniu na jednostkę produkcji.

(5)

We Francji metropolitalnej rum „tradycyjny” jest zwykle sprzedawany w większych butelkach (36 % rumu sprzedaje się w butelkach o pojemności 1 l) i z większą zawartością alkoholu (wynoszącą od 40 % do 59 %) niż ma to miejsce w przypadku konkurencyjnych produktów na bazie rumu, który zwykle sprzedaje się w butelkach o pojemności 0,7 l i z zawartością alkoholu wynoszącą 37,5 %. Wyższy poziom zawartości alkoholu skutkuje z kolei wyższymi podatkami akcyzowymi, wyższą składką „cotisation sur les boissons alcooliques” (znaną także jako „vignette sécurité sociale”) (VSS), a ponadto wyższym podatkiem od wartości dodanej (VAT) od litra sprzedanego rumu. W związku z tym obniżona stawka podatku akcyzowego, która nie jest niższa o więcej niż 50 % od standardowej krajowej stawki akcyzy na alkohol, pozostaje proporcjonalna do łącznych dodatkowych kosztów wynikających z wyższych kosztów produkcji oraz wyższego podatku akcyzowego, VSS i VAT.

(6)

Dlatego należy również wziąć pod uwagę dodatkowe koszty wynikające z ugruntowanej przez dziesięciolecia praktyki sprzedawania rumu „tradycyjnego” z wyższą zawartością alkoholu, a zatem podlegającego wyższym podatkom.

(7)

Korzyść podatkowa obejmująca zarówno zharmonizowane podatki akcyzowe, jak i składki VSS, która ma być przedmiotem upoważnienia, musi pozostać proporcjonalna, tak aby nie osłabiała integralności i spójności porządku prawnego Unii, w tym ochrony wolnego od zakłóceń konkurencji rynku wewnętrznego i polityk w zakresie pomocy państwa.

(8)

Na dzień dzisiejszy korzyść podatkowa nie miała wpływu na rynek wewnętrzny, ponieważ udział rumu tradycyjnego w rynku w ostatnich latach zmniejszył się o 11 % ze względu na coraz większą konsumpcję napojów alkoholowych na bazie rumu.

(9)

W celu uniknięcia poważnego ograniczenia rozwoju gospodarczego francuskich regionów najbardziej oddalonych oraz w celu zapewnienia ciągłości przemysłu związanego z trzciną cukrową, cukrem i rumem oraz miejsc pracy, jakie przemysł ten generuje we francuskich regionach najbardziej oddalonych, należy odnowić i zwiększyć roczny kontyngent zezwolenia określonego w decyzji nr 189/2014/UE.

(10)

W celu zapewnienia, aby niniejsza decyzja nie podważała rynku wewnętrznego, maksymalne ilości rumu pochodzącego z francuskich departamentów zamorskich kwalifikujące się do zastosowania tego środka powinny zostać ustalone w wysokości 153 000 hektolitrów czystego alkoholu rocznie.

(11)

Ponieważ korzyść podatkowa nie wykracza ponad to, co jest konieczne do wyrównania dodatkowych kosztów, a przedmiotowe ilości pozostają niewielkie, zaś korzyść podatkowa ogranicza się do spożycia we Francji metropolitalnej, środek nie podważa integralności i spójności porządku prawnego Unii.

(12)

Aby umożliwić Komisji ocenę, czy warunki uzasadniające zezwolenie są nadal spełniane, do dnia 30 września 2025 r. Francja powinna przedłożyć Komisji sprawozdanie z monitorowania.

(13)

Niniejsza decyzja nie narusza ewentualnego stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE),