31.7.2014

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 229/1

---

ROZPORZĄDZENIE RADY (UE) NR 833/2014

z dnia 31 lipca 2014 r.

dotyczące środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie

RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 215,

uwzględniając decyzję Rady 2014/512/WPZiB dotyczącą środków ograniczających w związku z działaniami Rosji destabilizującymi sytuację na Ukrainie (1),

uwzględniając wspólny wniosek Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa oraz Komisji Europejskiej,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1)

Rozporządzenie Rady (UE) nr 269/2014 (2) nadaje skuteczność niektórym środkom przewidzianym w decyzji 2014/145/WPZiB (3). Środki te obejmują zamrożenie środków finansowych i zasobów gospodarczych niektórych osób fizycznych i prawnych, podmiotów i organów oraz ograniczenie niektórych inwestycji, w odpowiedzi na bezprawne przyłączenie Krymu i Sewastopola.

(2)

Dnia 22 lipca 2014 r. Rada stwierdziła, że gdyby Rosja nie odpowiedziała na żądania zawarte w konkluzjach Rady Europejskiej z dnia 27 czerwca 2014 r. oraz konkluzjach Rady z dnia 22 lipca, Rada byłaby gotowa niezwłocznie wprowadzić pakiet dalszych istotnych środków ograniczających. W związku z powyższym uznaje się za właściwe zastosowanie dodatkowych środków ograniczających, w celu zwiększenia kosztów działań Rosji podważających integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy oraz w celu wspierania pokojowego rozwiązania kryzysu. Środki te będą poddawane przeglądowi i mogą zostać zawieszone bądź uchylone, lub zostać uzupełnione o inne środki ograniczające, w zależności od rozwoju sytuacji na miejscu.

(3)

Należy zastosować ograniczenia wywozu niektórych towarów i technologii podwójnego zastosowania, określonych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 428/2009 (4), oraz świadczenia powiązanych usług, a także zastosować ograniczenia niektórych usług związanych z dostawą broni i sprzętu wojskowego, jeżeli państwa członkowskie nałożą embargo na takie towary. Zakaz ten nie powinien mieć wpływu na wywóz towarów i technologii podwójnego zastosowania, w tym dla aeronautyki i dla przemysłu kosmicznego, do użytku niewojskowego lub dla niewojskowych użytkowników końcowych.

(4)	Należy również zastosować ograniczenia dotyczące sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, niektórych technologii przeznaczonych dla sektora naftowego w Rosji poprzez nałożenie wymogu uzyskania uprzedniego zezwolenia.

(5)

Należy również zastosować ograniczenia dotyczące dostępu do rynku kapitałowego wobec niektórych instytucji finansowych, z wyłączeniem instytucji o statusie międzynarodowym mających siedzibę w Rosji powołanych na mocy porozumień międzyrządowych z Rosją jako jednym z udziałowców. Inne usługi finansowe, takie jak składanie depozytów, usługi płatnicze i pożyczki na rzecz instytucji objętych niniejszym rozporządzeniem, innych niż instytucje, o których mowa w art. 5, lub od tych instytucji, nie wchodzą w zakres niniejszego rozporządzenia.

(6)	Środki te wchodzą w zakres Traktatu, a zatem do ich wdrożenia konieczne jest podjęcie działań regulacyjnych na szczeblu Unii, w szczególności w celu zapewnienia jednolitego stosowania tych środków we wszystkich państwach członkowskich.

(7)	W celu zapewnienia skuteczności środków przewidzianych w niniejszym rozporządzeniu powinno ono wejść w życie w trybie natychmiastowym,

PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:

Artykuł 1

Do celów niniejszego rozporządzenia stosuje się następujące definicje:

a)	„towary i technologie podwójnego zastosowania” oznaczają produkty wymienione w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 428/2009;

b)	„właściwe organy” oznaczają właściwe organy państw członkowskich wskazane na stronach internetowych wymienionych w załączniku I;

c)

„pomoc techniczna” oznacza wszelkie wsparcie techniczne związane z naprawami, pracami rozwojowymi, produkcją, montażem, testowaniem, konserwacją lub wszelką inną obsługę techniczną, mogące przyjmować formy takie jak instruktaż, doradztwo, szkolenia, przekazywanie praktycznej wiedzy lub umiejętności lub usługi konsultingowe, w tym pomoc udzielaną w formie ustnej;

d)

„usługi pośrednictwa” oznaczają: (i) negocjowanie lub zawieranie transakcji zakupu, sprzedaży lub dostawy towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych, w tym z państwa trzeciego do któregokolwiek innego państwa trzeciego; lub (ii) sprzedaż lub zakup towarów i technologii lub usług finansowych i technicznych, w tym w przypadku gdy znajdują się one w państwach trzecich, w celu ich przekazania do innego państwa trzeciego;

e)

„pośrednictwo” oznacza następujące usługi i działalność: (i) przyjmowanie oraz przekazywanie zleceń w związku z co najmniej jednym instrumentem finansowym; (ii) wykonywanie zleceń w imieniu klientów; (iii) prowadzenie transakcji na własny rachunek; (iv) zarządzanie portfelami inwestycyjnymi; (v) doradztwo inwestycyjne; (vi) gwarantowanie emisji instrumentów finansowych lub subemisja instrumentów finansowych z gwarancją przejęcia emisji; (vii) subemisja instrumentów finansowych bez gwarancji przejęcia emisji; (viii) wszelkie usługi związane z dopuszczeniem do obrotu na rynku regulowanym lub wielostronnej platformie obrotu;

f)

„zbywalne papiery wartościowe” oznaczają te rodzaje papierów wartościowych, które podlegają zbyciu na rynku kapitałowym, z wyjątkiem instrumentów płatniczych, takie jak: (i) akcje spółek oraz inne papiery wartościowe odpowiadające akcjom spółek, spółek osobowych lub innych podmiotów oraz kwity depozytowe dotyczące akcji; (ii) obligacje i innego rodzaju papiery dłużne, w tym kwity depozytowe dotyczące takich papierów wartościowych; (iii) wszystkie inne papiery wartościowe przyznające prawo do nabycia lub zbycia takich zbywalnych papierów wartościowych lub umożliwiające rozrachunek pieniężny;

g)	„instrumenty rynku pieniężnego” oznaczają te rodzaje instrumentów, które są zazwyczaj przedmiotem obrotu na rynku pieniężnym, takie jak bony skarbowe, certyfikaty depozytowe i komercyjne papiery wartościowe, z wyłączeniem instrumentów płatniczych;

h)	„instytucja kredytowa” oznacza przedsiębiorstwo, którego działalność polega na przyjmowaniu depozytów lub innych funduszy podlegających zwrotowi od klientów oraz na udzielaniu kredytów na własny rachunek;

i)	„terytorium Unii” oznacza terytoria państw członkowskich, do których zastosowanie ma Traktat, na warunkach określonych w Traktacie, w tym ich przestrzeń powietrzną.

Artykuł 2

1.   Zakazuje się sprzedaży, dostawy, przekazywania lub wywozu, bezpośrednio lub pośrednio, towarów i technologii podwójnego zastosowania — niezależnie od tego, czy te towary i technologia pochodzą z Unii — na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, jeżeli te produkty są lub mogą być wykorzystane, w całości lub części, do użytku wojskowego lub dla wojskowego użytkownika końcowego.

W przypadku gdy użytkownikiem końcowym jest rosyjskie wojsko, uznaje się, że wszelkie towary i technologie podwójnego zastosowania nabyte przez nie są do użytku wojskowego.

2.   W toku podejmowania decyzji dotyczącej wniosków o zezwolenia na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 428/2009 właściwe organy nie wydają zezwolenia na wywóz na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, jeżeli mają uzasadnione podstawy, by przypuszczać, że użytkownikiem końcowym może być wojsko lub że ich zastosowanie końcowe może mieć charakter wojskowy.

Właściwe organy mogą jednak wydać zezwolenie, gdy wywóz stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy lub porozumienia zawartego przed dniem 1 sierpnia 2014 r.

Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich stosownych informacji wymaganych do wnioskowania o wydanie zezwolenia na wywóz.

Artykuł 3

1.   Wymagane jest uprzednie zezwolenie na sprzedaż, dostawę, przekazanie lub wywóz, bezpośrednio lub pośrednio, technologii wymienionych w załączniku II — niezależnie od tego, czy pochodzą z Unii — na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub w dowolnym innym państwie, jeżeli taki sprzęt lub technologie są do wykorzystania w Rosji.

2.   We wszystkich przypadkach sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu, które na mocy niniejszego artykułu wymagają zezwolenia, takie zezwolenie jest wydawane przez właściwe organy państwa członkowskiego, w którym eksporter ma siedzibę, i musi być zgodne ze szczegółowymi zasadami określonymi w art. 11 rozporządzenia (WE) nr 428/2009. Zezwolenie jest ważne w całej Unii.

3.   Załącznik II obejmuje pewne technologie odpowiednie dla przemysłu naftowego do wykorzystania przy głębinowej eksploracji i produkcji ropy naftowej, arktycznej eksploracji i produkcji ropy naftowej lub przy projektach związanych z olejem łupkowym w Rosji.

4.   Eksporterzy dostarczają właściwym organom wszystkich stosownych informacji wymaganych do wnioskowania o wydanie zezwolenia na wywóz.

5.   Właściwe organy nie wydają żadnych zezwoleń na sprzedaż, dostawę, przekazanie lub wywóz technologii wymienionych w załączniku II, jeżeli mają uzasadnione powody, by stwierdzić, że taka sprzedaż, dostawa, przekazanie lub wywóz technologii są przeznaczone na projekty dotyczące głębinowej eksploracji i produkcji ropy naftowej, arktycznej eksploracji i produkcji ropy naftowej lub projekty związane z olejem łupkowym w Rosji.

Właściwe organy mogą jednak wydać zezwolenie, gdy wywóz stanowi wypełnienie zobowiązania wynikającego z umowy lub porozumienia zawartego przed dniem 1 sierpnia 2014 r.

6.   Na warunkach określonych w ust. 5 właściwe organy mogą unieważnić, zawiesić, zmienić lub uchylić zezwolenie na wywóz, którego udzieliły.

7.   W przypadku odmowy udzielenia zezwolenia lub unieważnienia, zawieszenia, znacznego ograniczenia lub uchylenia takiego zezwolenia przez właściwy organ zgodnie z ust. 5 lub 6, dane państwo członkowskie powiadamia o tym pozostałe państwa członkowskie i Komisję oraz przekazuje im stosowne informacje na ten temat w sposób zgodny z przepisami dotyczącymi poufności takich informacji zawartymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 515/97 (5).

8.   Zanim państwo członkowskie wyda zezwolenie zgodnie z ust. 5 na transakcję, która jest zasadniczo identyczna z transakcją, której dotyczy ważna odmowa zezwolenia wydana przez inne państwo członkowskie lub państwa członkowskie zgodnie z ust. 6 i 7, konsultuje się najpierw z państwem członkowskim lub państwami członkowskimi, które odmówiły wydania zezwolenia. Jeżeli w wyniku takich konsultacji dane państwo członkowskie postanowi wydać zezwolenie, informuje o tym pozostałe państwa członkowskie i Komisję, udzielając wszystkich stosownych informacji w celu wyjaśnienia takiej decyzji.

Artykuł 4

1.   Zakazuje się:

a)

udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, jakiejkolwiek osobie fizycznej lub prawnej, podmiotowi lub organowi w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, pomocy technicznej związanej z towarami i technologiami wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia (6) lub związanej z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem towarów zawartych w tym wykazie;

b)

udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej związanej z towarami i technologiami wymienionymi we wspólnym wykazie uzbrojenia, w tym w szczególności udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczeń lub gwarancji kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji;

c)

świadczenia, bezpośrednio lub pośrednio, pomocy technicznej lub usług pośrednictwa związanych z towarami i technologiami podwójnego zastosowania, lub związanych z dostarczaniem, wytwarzaniem, konserwacją i użytkowaniem takich towarów lub technologii, na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, jeżeli produkty te są lub mogą być przeznaczone, w całości lub części, na użytek wojskowy lub dla wojskowego użytkownika końcowego;

d)

udzielania, bezpośrednio lub pośrednio, finansowania lub pomocy finansowej związanej z towarami i technologiami podwójnego zastosowania, w tym zwłaszcza udzielania dotacji, pożyczek i ubezpieczań kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub do wykorzystania w Rosji, jeżeli produkty te są lub mogą być przeznaczone, w całości lub części, na użytek wojskowy lub dla wojskowego użytkownika końcowego.

2.   Zakazy, o których mowa w ust. 1, pozostają bez uszczerbku dla wykonania zobowiązania wynikającego z umowy lub porozumienia zawartego przed dniem 1 sierpnia 2014 r. oraz dla udzielania pomocy niezbędnej do konserwacji i bezpieczeństwa istniejących zdolności w Unii.

3.   Zezwolenia wydanego przez dany właściwy organ wymaga się dla zapewniania:

a)

pomocy technicznej lub usług pośrednictwa związanych z technologiami wymienionymi w załączniku II oraz dostarczenia, wytwarzania, konserwacji i użytkowania takich produktów, bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub — jeżeli taka pomoc dotyczy technologii do wykorzystania w Rosji — na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu w dowolnym innym państwie;

b)

finansowania lub pomocy finansowej związanej z technologiami, o których mowa w załączniku II, w tym w szczególności dotacji, pożyczek i ubezpieczeń kredytów eksportowych na potrzeby sprzedaży, dostawy, przekazania lub wywozu takich produktów, lub na potrzeby udzielania związanej z tym pomocy technicznej, bezpośrednio lub pośrednio, na rzecz jakiejkolwiek osoby fizycznej lub prawnej, podmiotu lub organu w Rosji lub — jeżeli taka pomoc dotyczy technologii do wykorzystania w Rosji — na rzecz jakiejkolwiek osoby, podmiotu lub organu w dowolnym innym państwie.

4.   W przypadku gdy wymagane jest zezwolenie zgodnie z ust. 2 niniejszego artykułu, art. 3, a w szczególności jego ust. 2 i 5, stosuje się odpowiednio.

Artykuł 5

Zakazuje się bezpośredniego lub pośredniego kupna, sprzedaży, świadczenia pośrednictwa lub pomocy w wydawaniu lub dokonywania innych operacji w odniesieniu do zbywalnych papierów wartościowych oraz instrumentów rynku pieniężnego, które mają termin zapadalności przekraczający 90 dni i zostały wydane po dniu 1 sierpnia 2014 r. przez:

a)

znaczącą instytucję kredytową lub inną znaczącą instytucję mającą wyraźne uprawnienie do wspierania konkurencyjności gospodarki rosyjskiej, jej dywersyfikacji i zachęcania do inwestycji, mającą siedzibę w Rosji, w której ponad 50 % stanowi własność publiczną lub podlega kontroli publicznej na dzień 1 sierpnia 2014 r., wymienioną w załączniku III; lub

b)	osobę prawną, podmiot lub organ z siedzibą poza Unią, w których więcej niż 50 % praw własności należy do podmiotu wymienionego w załączniku III; lub

c)	osobę prawną, podmiot lub organ działający w imieniu lub pod kierunkiem podmiotu, o którym mowa w lit. b) niniejszego ustępu, lub wymienionego w załączniku III.

Artykuł 6

1.   Państwa członkowskie i Komisja informują się wzajemnie o środkach podjętych na mocy niniejszego rozporządzenia i dzielą się wszelkimi innymi dostępnymi im istotnymi informacjami w związku z niniejszym rozporządzeniem, w szczególności informacjami:

a)	dotyczącymi zezwoleń wydawanych na podstawie art. 3;

b)	dotyczącymi naruszeń przepisów i trudności z ich egzekwowaniem oraz orzeczeń wydanych przez sądy krajowe.

2.   Państwa członkowskie niezwłocznie przekazują sobie wzajemnie oraz Komisji wszelkie inne dostępne im istotne informacje, które mogą mieć wpływ na skuteczne wdrożenie niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 7

Komisja jest uprawniona do zmiany załącznika I na podstawie informacji przekazanych przez państwa członkowskie.

Artykuł 8

1.   Państwa członkowskie przyjmują przepisy określające sankcje mające zastosowanie w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia oraz podejmują wszelkie środki niezbędne do zapewnienia ich stosowania. Przewidziane kary muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.

2.   Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o przepisach, o których mowa w ust. 1, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, a następnie powiadamiają ją o wszelkich zmianach.

Artykuł 9

1.   Państwa członkowskie wyznaczają właściwe organy, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, i wskazują je na stronach internetowych wymienionych w załączniku I. Państwa członkowskie powiadamiają Komisję o wszelkich zmianach adresów ich stron internetowych wymienionych w załączniku I.

2.   Państwa członkowskie zgłaszają Komisji swoje właściwe organy, w tym dane kontaktowe tych właściwych organów, niezwłocznie po wejściu w życie niniejszego rozporządzenia, oraz powiadamiają ją o wszelkich późniejszych zmianach.

3.   W przypadkach, w których niniejsze rozporządzenie wymaga powiadomienia, poinformowania Komisji lub innej formy przekazywania informacji do Komisji, wykorzystywane mają być w tym celu adres i inne dane kontaktowe wskazane w załączniku I.

Artykuł 10

Działanie osób fizycznych lub prawnych, podmiotów lub organów nie stanowi podstawy żadnej odpowiedzialności z ich strony, jeżeli nie wiedziały one i nie miały uzasadnionego powodu do przypuszczenia, że ich działania mogą naruszyć środki określone w niniejszym rozporządzeniu.

Artykuł 11

1.   Nie są zaspokajane żadne roszczenia w związku z jakąkolwiek umową lub transakcją, których wykonanie zostało zakłócone, bezpośrednio lub pośrednio, w całości lub części, przez środki nałożone niniejszym rozporządzeniem, w tym roszczenia odszkodowawcze lub wszelkie inne roszczenia tego rodzaju, takie jak roszczenia o odszkodowanie lub roszczenia wynikające z gwarancji, w szczególności roszczenia o przedłużenie terminu płatności lub zapłatę zobowiązań, gwarancji lub odszkodowań, w szczególności gwarancji finansowych lub odszkodowań finansowych w jakiejkolwiek formie — o ile zostały one wniesione przez:

a)	podmioty, o których mowa w art. 5 lit. b) lub c), lub wymienione w załączniku III;

b)	wszelkie inne rosyjskie osoby, podmioty lub organy;

c)	wszelkie osoby, podmioty lub organy działające za pośrednictwem lub w imieniu którejkolwiek z osób lub któregokolwiek z podmiotów lub organów, o których mowa w lit. a) lub b) niniejszego ustępu.

2.   We wszelkich postępowaniach zmierzających do zaspokojenia roszczenia ciężar dowodu, że zaspokojenie roszczenia nie jest zakazane na mocy ust. 1, spoczywa na osobie dochodzącej zaspokojenia tego roszczenia.

3.   Niniejszy artykuł pozostaje bez uszczerbku dla prawa osób, podmiotów i organów, o których mowa w ust. 1, do wystąpienia o sądową kontrolę legalności niewypełnienia zobowiązań umownych zgodnie z niniejszym rozporządzeniem.

Artykuł 12

Zakazuje się świadomego i celowego udziału w działaniach, których celem lub skutkiem jest obejście zakazów, o których mowa w art. 2, 4 i 5, w tym poprzez działanie w charakterze zastępcy dla podmiotów, o których mowa w art. 5.

Artykuł 13

Niniejsze rozporządzenie ma zastosowanie:

a)	na terytorium Unii;

b)	na pokładach wszystkich statków powietrznych lub wodnych podlegających jurysdykcji państw członkowskich;

c)	do każdej osoby będącej obywatelem państwa członkowskiego, przebywającej na terytorium Unii lub poza nim;

d)	do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu, na terytorium Unii lub poza nim, zarejestrowanych lub utworzonych na mocy prawa państwa członkowskiego;

e)	do każdej osoby prawnej, podmiotu lub organu w odniesieniu do każdego rodzaju działalności gospodarczej prowadzonej, w całości lub częściowo, na terytorium Unii.

Artykuł 14

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie następnego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

---

(1)  Zob. s. 13 niniejszego Dziennika Urzędowego.

(2)  Dz.U. L 78 z 17.3.2014, s. 6.

(3)  Decyzja Rady 2014/145/WPZiB z dnia 17 marca 2014 r. w sprawie środków ograniczających w związku z działaniami podważającymi integralność terytorialną, suwerenność i niezależność Ukrainy lub im zagrażającymi (Dz.U. L 78 z 17.3.2014, s. 16).

(4)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1).

(5)  Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi państw członkowskich i współpracy między państwami członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1).

(6)  Ostatnią wersję opublikowano w Dz.U. C 107 z 9.4.2014, s. 1.

---

---

---

---