25.1.2013   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 23/54

(1)

W rozporządzeniu Rady (WE) nr 2371/2002 z dnia 20 grudnia 2002 r. w sprawie ochrony i zrównoważonej eksploatacji zasobów rybołówstwa w ramach wspólnej polityki rybołówstwa (1) przewidziano wymóg ustanawiania środków regulujących dostęp do wód i zasobów oraz prowadzenie działalności połowowej w sposób zrównoważony, z uwzględnieniem dostępnych opinii naukowych, technicznych i ekonomicznych, a w szczególności sprawozdań przygotowanych przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF), jak również w świetle wszelkich opinii uzyskanych od regionalnych komitetów doradczych.

(2)

Rada zobowiązana jest do przyjęcia środków dotyczących ustalenia i przydziału uprawnień do połowów, w tym – w stosownych przypadkach – określonych warunków, które są funkcjonalnie z nimi związane. Uprawnienia do połowów należy rozdzielić między państwa członkowskie w taki sposób, aby każde państwo członkowskie miało zapewnioną względną stabilność działalności połowowej w przypadku każdego stada lub łowiska oraz z należytym uwzględnieniem celów wspólnej polityki rybołówstwa ustanowionych w rozporządzeniu (WE) nr 2371/2002.

(3)

W ramach niektórych wielkości całkowitego dopuszczalnego połowu (TAC) państwa członkowskie powinny móc przyznawać dodatkowe przydziały statkom, które uczestniczą w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów. Celem tych testów jest sprawdzenie systemu kwot połowowych, tzn. systemu, w którego ramach wszystkie połowy powinny podlegać wyładunkowi i wliczeniu do kwot, aby zapobiegać odrzutom oraz marnowaniu zawartych w nich zasobów ryb, które można wykorzystać w inny sposób. Niekontrolowane odrzuty ryb stanowią zagrożenie dla długoterminowego zrównoważenia zasobów ryb jako dobra publicznego, a zatem dla celów wspólnej polityki rybołówstwa. Systemy kwot połowowych z kolei zachęcają w swej istocie rybaków do optymalizacji selektywności w ramach ich działalności połowowej. W celu osiągnięcia racjonalnego zarządzania odrzutami w pełni udokumentowana działalność połowowa powinna raczej obejmować każdą przeprowadzoną na morzu operację niż wyładunki w porcie. Dlatego warunki dla państw członkowskich, umożliwiające im przyznawanie takich dodatkowych przydziałów, powinny obejmować obowiązek stosowania kamer telewizji przemysłowej (CCTV) wraz z systemem czujników (zwanych łącznie „systemem CCTV”). Powinno to zapewnić szczegółową rejestrację wszystkich zatrzymanych i odrzuconych części połowów. System oparty na obserwatorach działających w czasie rzeczywistym na pokładzie byłby mniej wydajny, droższy i mniej niezawodny. W związku z tym stosowanie systemów CCTV jest obecnie warunkiem wstępnym realizacji programów ograniczania odrzutów, takich jak w pełni udokumentowane połowy. W ramach stosowania takiego systemu muszą być jednak przestrzegane wymogi dyrektywy 95/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 października 1995 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w zakresie przetwarzania danych osobowych i swobodnego przepływu tych danych (2).

(4)

W celu zapewnienia, aby testy dotyczące w pełni udokumentowanych połowów rzeczywiście umożliwiały skuteczną ocenę potencjału systemów kwot połowowych w zakresie kontrolowania bezwzględnej śmiertelności połowowej odnośnych stad, niezbędne jest wliczenie wszystkich ryb złowionych w wyniku tych testów, także tych poniżej minimalnego rozmiaru, do łącznego przydziału przyznanego statkowi uczestniczącemu w testach oraz zakończenie operacji połowowej w momencie wyczerpania tego przydziału przez dany statek. Należy też umożliwić transfery przydziałów między statkami uczestniczącymi w takich w pełni dokumentowanych połowach testowych a statkami, które w nich nie biorą udziału, pod warunkiem że możliwe jest wykazanie, że nie zwiększają się odrzuty dokonywane przez statki nieuczestniczące w takich połowach.

(5)

TAC należy ustalać na podstawie dostępnych opinii naukowych, z uwzględnieniem aspektów biologicznych i społeczno-gospodarczych, przy jednoczesnym zapewnieniu sprawiedliwego traktowania poszczególnych sektorów rybołówstwa, jak również w świetle opinii wyrażanych podczas konsultacji z zainteresowanymi stronami, w szczególności podczas spotkań z odpowiednimi regionalnymi komitetami doradczymi.

(6)

W odniesieniu do stad objętych szczegółowymi planami wieloletnimi wielkości TAC należy ustalać zgodnie z zasadami określonymi w tych planach. W związku z tym TAC w odniesieniu do stad soli w Morzu Północnym, gładzicy w Morzu Północnym, dorsza w Morzu Północnym, cieśninie Skagerrak i we wschodniej części kanału La Manche, tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym oraz śledzia w wodach na zachód od Szkocji należy ustanowić zgodnie z przepisami zawartymi w następujących aktach prawnych: rozporządzenie Rady (WE) nr 676/2007 z dnia 11 czerwca 2007 r. ustanawiające wieloletni plan zarządzania połowami gładzicy i soli w Morzu Północnym (3); rozporządzenie Rady (WE) nr 1300/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające wieloletni plan dotyczący zasobów śledzia występujących przy zachodnim wybrzeżu Szkocji oraz połowów tych zasobów (4); rozporządzenie Rady (WE) nr 1342/2008 z dnia 18 grudnia 2008 r. ustanawiające długoterminowy plan w zakresie zasobów dorsza i połowów tych zasobów (5) („plan dotyczący dorsza”); oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 302/2009 z dnia 6 kwietnia 2009 r. dotyczące wieloletniego planu odbudowy zasobów tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym (6).

(7)

W przypadku stad, dla których nie ma wystarczających lub rzetelnych danych, pozwalających na oszacowanie ich wielkości, środki w zakresie zarządzania i poziomy TAC powinny być zgodne z zasadą ostrożnego podejścia do zarządzania rybołówstwem, określoną w art. 3 lit. i) rozporządzenia (WE) nr 2371/2002, przy jednoczesnym uwzględnieniu czynników charakterystycznych dla danego stada, w tym, w szczególności, dostępne informacje o tendencjach zachodzących w stadzie i kwestie związane z połowami mieszanymi.

(8)

Zgodnie z art. 2 rozporządzenia Rady (WE) nr 847/96 z dnia 6 maja 1996 r. wprowadzającego dodatkowe, ustalane z roku na rok, warunki zarządzania ogólnym dopuszczalnym połowem (TAC) i kwotami (7), należy określić stada, które podlegają różnym środkom, o których mowa w tym rozporządzeniu.

(9)

W przypadku niektórych gatunków, takich jak pewne gatunki rekinów, nawet ograniczona działalność połowowa mogłaby stanowić poważne zagrożenie dla ich ochrony. Uprawnienia do połowów takich gatunków powinny zatem podlegać pełnym ograniczeniom w formie ogólnego zakazu ich połowów.

(10)

Zgodnie z opinią Międzynarodowej Rady Badań Morza (ICES) należy utrzymać i zweryfikować system zarządzania dobijakami w wodach UE rejonów ICES IIa i IIIa oraz w podobszarze ICES IV.

(11)

Konieczne jest ustalenie pułapów nakładu połowowego na 2013 r. zgodnie z art. 9 rozporządzenia (WE) nr 676/2007, art. 11 i 12 rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 oraz art. 5 i 9 rozporządzenia (WE) nr 302/2009, z jednoczesnym uwzględnieniem rozporządzenia Rady (WE) nr 754/2009 z dnia 27 lipca 2009 r. wyłączającego niektóre grupy statków z systemu nakładu połowowego ustanowionego w rozdziale III rozporządzenia (WE) nr 1342/2008 (8).

(12)

Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowach lub protokołach w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Norwegią (9), Wyspami Owczymi (10), i Islandią (11) Unia przeprowadziła konsultacje z tymi partnerami w sprawie praw połowowych. Konsultacje z Norwegią nie zostały zakończone i oczekuje się, że ustalenia na 2013 r. zostaną dokonane dopiero na początku 2013 r. Aby uniknąć przerw w działalności połowowej prowadzonej przez Unię i jednocześnie umożliwić konieczną elastyczność w celu dokonania tych ustaleń na początku 2013 r., należy tymczasowo ustalić uprawnienia do połowów w odniesieniu do stad podlegających tym ustaleniom. Nie udało się także zakończyć konsultacji ani z Wyspami Owczymi, ani z Islandią w sprawie ustaleń dotyczących połowów na 2013 r. Zgodnie z procedurą przewidzianą w umowie oraz protokole w sprawie stosunków w dziedzinie rybołówstwa z Grenlandią (12), Wspólny Komitet ustalił konkretne poziomy uprawnień do połowów dostępnych dla statków UE na wodach grenlandzkich w 2013 r. Zgodnie z decyzją Wspólnego Komitetu, kwoty dotyczące gromadnika dostępne dla Unii w wodach Grenlandii podobszarów ICES V oraz XIV mają zostać automatycznie zwiększone, jeśli osiągnięty zostanie poziom połowów na poziomie 70 % początkowej kwoty.

(13)

Unia jest umawiającą się stroną szeregu organizacji ds. rybołówstwa i uczestniczy w innych organizacjach jako podmiot współpracujący niebędący stroną. Ponadto na podstawie Aktu Przystąpienia z 2003 r. od dnia przystąpienia Polski Unia zarządza umowami w sprawie połowów zawartymi wcześniej przez Rzeczpospolitą Polską, takimi jak Konwencja o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa. Wspomniane organizacje ds. rybołówstwa zaleciły wprowadzenie na 2013 r. szeregu środków, w tym uprawnień do połowów w odniesieniu do statków UE. Należy wprowadzić te uprawnienia do połowów do prawa Unii.

(14)

Regionalne organizacje do spraw zarządzania rybołówstwem (RFMO) mogą zezwalać na transfer i wymianę kwot między umawiającymi się stronami. W celu ułatwienia takich transferów i wymiany kwot między Unią i innymi umawiającymi się stronami należy zezwolić państwom członkowskim na rozmowy z innymi umawiającymi się stronami RFMO oraz – w stosownych przypadkach – na ustanawianie dopuszczalnych zakresów planowanych transferów lub wymian kwot. Komisja powinna przekazać drugiej umawiającej się stronie swoją zgodę na dokonanie takiego transferu lub takiej wymiany kwot i uzyskać podobną zgodę od niej oraz powiadomić RFMO o transferze lub wymianie kwot. Otrzymane lub przeniesione uprawnienia do połowów w ramach takiego transferu lub takiej wymiany kwot należy uważać za uprawnienia do połowów przyznane danemu państwu członkowskiemu lub odjęte od przydziału takiego państwa członkowskiego, w tym do celów stosowania odpowiednich przepisów rozporządzenia Rady (WE) 1224/2009 z dnia 20 listopada 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli w celu zapewnienia przestrzegania przepisów wspólnej polityki rybołówstwa (13). Takie transfery lub wymiany kwot ad hoc nie powinny jednak zmieniać istniejącego klucza podziału do celów przydzielania uprawnień do połowów między państwa członkowskie zgodnie z zasadą względnej stabilności działalności połowowej.

(15)

Na 34. dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Organizacja Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku (NAFO) przyjęła na 2013 r. szereg uprawnień do połowów określonych stad w podobszarach 1–4 obszaru objętego konwencją NAFO. W związku z powyższym na forum NAFO przyjęto procedurę zmierzającą do zwiększenia TAC w odniesieniu do widlaka bostońskiego w podrejonie 3NO objętym konwencją NAFO, ustalonego na 2013 r. pod warunkiem spełnienia pewnych warunków związanych z sytuacją tego stada. Umawiająca się strona NAFO może powiadomić sekretariat wykonawczy NAFO o zaobserwowaniu wyższych niż zwykle połowów widlaka bostońskiego na jednostkę nakładu połowowego w podrejonie 3NO objętym konwencją NAFO. Jeśli zwiększenie TAC w ciągu 2013 r. zostanie przez NAFO potwierdzone, powinno zostać wprowadzone do prawa Unii.

(16)

Na 83. dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Międzyamerykańska Komisja ds. Tuńczyka Tropikalnego (IATTC) przyjęła środki ochronne dla tuńczyka żółtopłetwego, opastuna oraz tuńczyka bonito. Ponadto IATTC przyjęła także rezolucję w sprawie ochrony żarłacza białopłetwego. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(17)

Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Międzynarodowa Komisja ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego (ICCAT) przyjęła zmieniony wieloletni plan odbudowy tuńczyka błękitnopłetwego we wschodnim Atlantyku i w Morzu Śródziemnym, zgodnie z którym zwiększono kwotę Unii. Ponadto zamknięty okres połowu został zastąpiony przez otwarty okres i przesunięty o dziesięć dni do przodu. Dodatkowo przyjęto jednoroczne przedłużenie istniejących TAC i kwot dla południowoatlantyckiego stada włócznika, a także nowy pan odbudowy populacji marlina błękitnego i białego. W wyniku tego kwota Unii w odniesieniu do południowoatlantyckiego stada włócznika pozostaje taka sama jak w 2012 r., natomiast kwota Unii w odniesieniu do marlina błękitnego została w konsekwencji podwyższona, aby uwzględnić tradycyjne łodziowe rybołówstwo przybrzeżne w regionach najbardziej oddalonych Unii. Kwota Unii w odniesieniu do marlinów białych nie zmieniła się. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(18)

Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Komisja ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (IOTC) nie zmieniła środków dotyczących uprawnień do połowów, obecnie obowiązujących w prawie Unii. Mające obecnie zastosowanie środki przyjęte przez IOTC należy wprowadzić do prawa Unii.

(19)

Pierwsze doroczne posiedzenie Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku (SPRFMO) odbędzie się w dniach 28 stycznia – 1 lutego 2013 r. Do czasu tego dorocznego posiedzenia należy utrzymać w mocy dotychczasowe środki przejściowe, wprowadzone na mocy rozporządzenia (UE) nr 44/2012.

(20)

Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. Organizacja Rybołówstwa Południowo-Wschodniego Atlantyku (SEAFO) nie zmieniła TAC w odniesieniu do antara patagońskiego, gardłosza atlantyckiego, beryksów i czerwonego kraba głębinowego, które uzgodniono na 2011 r. i 2012 r. na dorocznym posiedzeniu w 2010 r. Mające obecnie zastosowanie środki przyjęte przez SEAFO należy wprowadzić do prawa Unii.

(21)

W świetle najnowszej opinii naukowej przedstawionej przez ICES i zgodnie z międzynarodowymi zobowiązaniami w ramach konwencji w sprawie rybołówstwa na północno-wschodnim Atlantyku (NEAFC) należy ograniczyć nakład połowowy w odniesieniu do niektórych gatunków głębinowych.

(22)

Na dziewiątym dorocznym posiedzeniu Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku (WCPFC) w 2012 r. nie zmieniono jej środków dotyczących uprawnień do połowów obecnie obowiązujących w prawie Unii z wyjątkiem wzmocnienia zamkniętego obszaru dla połowów urządzeniami powodującymi koncentrację ryb. Przegląd tego zamkniętego obszaru dla połowów urządzeniami powodującymi koncentrację ryb wymaga, aby Unia jako umawiająca się strona WCPFC podjęła decyzję w sprawie jednego z dwóch dostępnych wariantów dodatkowych środków wzmocnienia zamkniętego obszaru. Do czasu podjęcia takiej decyzji należy w prawie Unii kontynuować wprowadzanie mających obecnie zastosowanie środków przyjętych przez WCPFC.

(23)

Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. strony Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami mintaja w centralnej części Morza Beringa nie zmieniły odnośnych środków dotyczących uprawnień do połowów. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(24)

Na dorocznym posiedzeniu w 2012 r. strony Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki (CCAMLR) przyjęły limity połowowe zarówno w odniesieniu do gatunków docelowych, jak i gatunków stanowiących przyłowy. Należy wprowadzić te środki do prawa Unii.

(25)

Niektóre środki międzynarodowe, które ustanawiają lub ograniczają uprawnienia do połowów dla Unii, są przyjmowane przez odpowiednie RFMO pod koniec roku, a stosowanie ich rozpoczyna się przed wejściem w życie niniejszego rozporządzenia. Przepisy wprowadzające te środki do prawa Unii powinny mieć zatem zastosowanie z mocą wsteczną. W szczególności – ponieważ okres połowu w obszarze objętym Konwencją CCAMLR (Komisja do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) trwa od dnia 1 grudnia do dnia 30 listopada, a zatem niektóre uprawnienia do połowów lub zakazy w obszarze objętym konwencją CCAMLR ustanawia się na okres rozpoczynający się z dniem 1 grudnia 2012 r. – odpowiednie przepisy niniejszego rozporządzenia powinny mieć zastosowanie od tej daty. Takie zastosowanie z mocą wsteczną pozostanie bez uszczerbku dla zasady uzasadnionych oczekiwań, ponieważ członkowie CCAMLR nie mogą poławiać w obszarze objętym konwencją CCAMLR bez upoważnienia.

(26)

Zgodnie z deklaracją Unii skierowaną do Boliwariańskiej Republiki Wenezueli („Wenezuela”) w sprawie przyznania uprawnień do połowów na wodach UE w wyłącznej strefie ekonomicznej (w.s.e.) u wybrzeży Gujany Francuskiej statkom rybackim pływającym pod banderą Wenezueli (14), niezbędne jest ustalenie uprawnień do połowów dostępnych dla Wenezueli na wodach UE w odniesieniu do lucjanowatych.

(27)

Korzystanie z uprawnień do połowów dostępnych dla statków UE i ustanowionych w niniejszym rozporządzeniu podlega przepisom rozporządzenia (WE) nr 1224/2009, a w szczególności art. 33 i 34 tego rozporządzenia, dotyczącym zapisu połowów i nakładu połowowego oraz przekazywania danych dotyczących wyczerpania uprawnień do połowów. Należy zatem ustalić kody stosowane przez państwa członkowskie podczas przesyłania Komisji danych dotyczących wyładunków stad objętych zakresem niniejszego rozporządzenia.

(28)

Aby uniknąć przerwania działalności połowowej i zapewnić rybakom unijnym środki do życia, niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie od dnia 1 stycznia 2013 r., z wyjątkiem przepisów dotyczących ograniczeń nakładów połowowych, które powinny mieć zastosowanie od dnia 1 lutego 2013 r., oraz przepisów szczegółowych w poszczególnych regionach, które powinny mieć określoną datę rozpoczęcia stosowania zgodnie z motywem 23. W związku z pilnym charakterem sprawy niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu.

(29)

Uprawnienia do połowów należy stosować w pełnej zgodności z mającym zastosowanie prawem Unii,

a)

limity połowowe na 2013 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2014 r.;

b)

ograniczenia nakładu połowowego w okresie od dnia 1 lutego 2013 r. do dnia 31 stycznia 2014 r.;

c)

uprawnienia do połowów na okres od dnia 1 grudnia 2012 r. do dnia 30 listopada 2013 r. dla niektórych stad obszaru objętego konwencją CCAMLR; oraz

d)

uprawnienia do połowów na okresy określone w art. 27 w odniesieniu do niektórych stad w obszarze objętym konwencją IATTC na 2013 r. oraz, w przypadkach określonych w niniejszym rozporządzeniu, na 2014 r.

a)

statków UE;

b)

statków państw trzecich w wodach UE.

a)

„statek UE” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa członkowskiego i zarejestrowany w Unii;

b)

„statek państwa trzeciego” oznacza statek rybacki pływający pod banderą państwa trzeciego i zarejestrowany w państwie trzecim;

c)

„wody UE” oznaczają wody podlegające suwerenności lub jurysdykcji państw członkowskich, z wyjątkiem wód sąsiadujących z krajami i terytoriami zamorskimi wymienionymi w załączniku II do Traktatu;

d)

„całkowity dopuszczalny połów” (TAC) oznacza ilość, która może zostać odłowiona i wyładowana co roku w ramach każdego ze stad ryb;

e)

„kwota” oznacza część TAC przydzieloną Unii, państwu członkowskiemu lub państwu trzeciemu;

f)

„wody międzynarodowe” oznaczają wody niepodlegające suwerenności lub jurysdykcji żadnego państwa;

g)

„rozmiar oczek” oznacza rozmiar oczek sieci rybackich określony zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 517/2008 (15).

a)

„obszary ICES” (Międzynarodowej Rady Badań Morza) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 218/2009 (16);

b)

„cieśnina Skagerrak” oznacza obszar geograficzny ograniczony od zachodu linią biegnącą od latarni morskiej Hantsholm do latarni morskiej Lindesnes oraz od południa linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji;

c)

„cieśnina Kattegat” oznacza obszar geograficzny ograniczony od północy linią biegnącą od latarni morskiej Skagen do latarni morskiej Tistlarna, a stamtąd do najbliżej położonego punktu na wybrzeżu Szwecji, a od południa ograniczony linią biegnącą od Hasenøre do Gnibens Spids, od Korshage do Spodsbjerg oraz od Gilbjerg Hoved do Kullen;

d)

„obszary CECAF” (Komitetu ds. Rybołówstwa na Środkowym i Wschodnim Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku II do rozporządzenia (WE) nr 216/2009 (17);

e)

„obszary NAFO” (Organizacji Rybołówstwa Północno-Zachodniego Atlantyku) oznaczają obszary geograficzne określone w załączniku III do rozporządzenia (WE) nr 217/2009 (18);

f)

„obszar objęty konwencją SEAFO” (Organizacji ds. Rybołówstwa Północno-Wschodniego Atlantyku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji w sprawie ochrony i zarządzania zasobami połowowymi w południowo-wschodnim Oceanie Atlantyckim (19);

g)

„obszar objęty konwencją ICCAT” (Międzynarodowej Komisji ds. Ochrony Tuńczyka Atlantyckiego) oznacza obszar geograficzny określony w Międzynarodowej konwencji o ochronie tuńczyka atlantyckiego (20);

h)

„obszar objęty konwencją CCAMLR” (Komisji do spraw Zachowania Żywych Zasobów Morskich Antarktyki) oznacza obszar geograficzny określony w art. 2 lit. a) rozporządzenia (WE) nr 601/2004 (21);

i)

„obszar objęty konwencją IATTC” (Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o wzmocnieniu Międzyamerykańskiej Komisji ds. Tuńczyka Tropikalnego ustanowionej Konwencją pomiędzy Stanami Zjednoczonymi Ameryki a Republiką Kostaryki z 1949 r. (22);

j)

„obszar objęty konwencją IOTC” (Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim) oznacza obszar geograficzny określony w Umowie o utworzeniu Komisji ds. Tuńczyka na Oceanie Indyjskim (23);

k)

„obszar objęty konwencją SPRFMO” (Regionalnej Organizacji ds. Zarządzania Rybołówstwem na Południowym Pacyfiku) oznacza obszar pełnomorski na południe od 10° N, na północ od obszaru konwencji CCAMLR, na wschód od obszaru konwencji SIOFA zgodnie z definicją w Porozumieniu w sprawie połowów na południowym obszarze Oceanu Indyjskiego (24) oraz na zachód od obszarów połowowych znajdujących się pod jurysdykcją państw Ameryki Południowej;

l)

„obszar objęty konwencją WCPFC” (Komisji ds. Rybołówstwa na Zachodnim i Środkowym Pacyfiku) oznacza obszar geograficzny określony w Konwencji o ochronie i zarządzaniu zasobami ryb masowo migrujących w zachodnim i środkowym Pacyfiku (25);

m)

„obszar pełnomorski Morza Beringa” oznacza pełnomorski obszar geograficzny Morza Beringa leżący poza zasięgiem 200 mil morskich od linii podstawowych, od których mierzy się szerokość wód terytorialnych państw nadbrzeżnych leżących nad Morzem Beringa.

a)

statek stosuje kamery telewizji przemysłowej (CCTV) wraz z systemem czujników (zwany łącznie „systemem CCTV”), które rejestrują całość działalności połowowej oraz działalności związanej z przetwarzaniem prowadzonej na pokładzie;

b)

dodatkowy przydział przyznany pojedynczemu statkowi uczestniczącemu w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów nie przekracza żadnego z wymienionych niżej limitów:

c)

wszystkie połowy ze stad objętych dodatkowym przydziałem, jakich dokona statek, w tym także połowy ryb poniżej minimalnych rozmiarów określonych w załączniku XII do rozporządzenia (WE) nr 850/98, są odliczane od indywidualnego przydziału tego statku, jako uzyskane z dodatkowego przydziału przyznanego na podstawie niniejszego artykułu;

d)

po całkowitym wykorzystaniu przez dany statek dodatkowego przydziału przyznanego na podstawie niniejszego artykułu w odniesieniu do któregokolwiek ze stad objętego dodatkowym przydziałem statek ten musi przerwać wszelką działalność połowową w danym obszarze TAC;

e)

w odniesieniu do stad, co do których niniejszy artykuł może być stosowany, państwa członkowskie mogą zezwolić na transfer indywidualnego przydziału lub dowolnej jego części od statków nieuczestniczących w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów do statków, które w tych testach uczestniczą, pod warunkiem że można wykazać, że nie wzrosną odrzuty dokonywane przez statki nieuczestniczące w takich połowach.

a)

wskaźnik odrzutów szacowanych dla danego typu statku wynosi poniżej 10 %;

b)

włączenie tego typu statku jest ważne dla oceny możliwości systemu CCTV do celów kontroli;

c)

wszystkie statki uczestniczące w testach nie przekroczą łącznie ogólnego limitu 7 5 % szacowanych odrzutów.

a)

wykaz statków pływających pod jego banderą uczestniczących w testach dotyczących w pełni udokumentowanych połowów;

b)

specyfikacje zdalnych elektronicznych urządzeń monitorowania zainstalowanych na pokładzie tych statków;

c)

zdolności, rodzaj i specyfikację narzędzi połowowych używanych przez te statki;

d)

szacowaną wielkość odrzutów dla każdego typu statku uczestniczącego w testach;

e)

wielkość połowów ze stada objętego odpowiednim TAC, dokonanych w 2012 r. przez statki uczestniczące w testach.

a)

połowów dokonały statki pływające pod banderą państwa członkowskiego dysponującego określoną kwotą i która nie została wykorzystana; lub

b)

połowy stanowią część kwoty UE, której nie przydzielono państwom członkowskim w ramach kwot i która nie została wykorzystana.

a)

cieśninie Skagerrak;

b)

części rejonu ICES IIIa leżącej poza cieśninami Skagerrak i Kattegat;

c)

podobszarze ICES IV;

d)

wodach UE rejonu ICES IIa; oraz

e)

rejonie ICES VIId.

a)

wymian dokonanych zgodnie z art. 20 ust. 5 rozporządzenia (WE) nr 2371/2002;

b)

zmian przydziałów dokonywanych zgodnie z art. 37 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009 lub na podstawie art. 10 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1006/2008;

c)

dodatkowych wyładunków dozwolonych na mocy art. 3 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

d)

ilości zatrzymanych zgodnie z art. 4 rozporządzenia (WE) nr 847/96;

e)

odliczeń dokonywanych zgodnie z art. 37, 105, 106 i 107 rozporządzenia (WE) nr 1224/2009;

f)

transferów i wymian kwot zgodnie z art. 15 niniejszego rozporządzenia.

a)

długoszpar (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias) na wszystkich wodach;

b)

żarłacz śledziowy (Lamna nasus) na wszystkich wodach, o ile nie przewidziano inaczej w części B załącznika I do rozporządzenia (UE) nr 39/2013 (28);

c)

raszpla zwyczajna (Squatina squatina) na wodach UE;

d)

raja gładka (Dipturus batis) na wodach UE rejonu ICES IIa i podobszarach ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX oraz X;

e)

raja bruzdowana (Raja undulata) i raja siwa (Raja alba) na wodach UE podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX oraz X;

f)

rochowate (Rhinobatidae) na wodach UE podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X oraz XII;

g)

manta (Manta birostris) na wszystkich wodach.

a)

o swym zamiarze poławiania kryla antarktycznego – przy użyciu formularza znajdującego się w załączniku V część C;

b)

o konfiguracji sieci – przy użyciu formularza znajdującego się w załączniku V część D.

a)

wszystkie szczegółowe informacje dotyczące statku zastępującego (statków zastępujących), w tym informacje przewidziane w art. 3 rozporządzenia (WE) nr 601/2004;

b)

wyczerpujące wyliczenie powodów uzasadniających zastąpienie i wszelkie odpowiednie dokumenty lub informacje potwierdzające.

a)

do średniego poziomu połowów lub parametrów nakładu we wspomnianym okresie; oraz

b)

wyłącznie do tych części obszaru objętego konwencją SPRFMO, w których prowadzono połowy denne w którymkolwiek poprzednim okresie połowu.

a)

od dnia 29 lipca do dnia 28 września 2013 r. lub od dnia 18 listopada 2013 r. do dnia 18 stycznia 2014 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

b)

od dnia 29 września do dnia 29 października 2013 r. w obszarze wyznaczonym przez następujące granice:

a)

w przypadku gdy ryby uznano za nienadające się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

b)

podczas ostatniej części rejsu, gdy na statku może nie być już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić cały połów tuńczyka złowiony podczas tej części rejsu.

a)

odnotować liczbę uwolnień z oznaczeniem stanu ryb (martwe lub żywe);

b)

zgłosić informacje określone w lit. a) państwu członkowskiemu, którego są obywatelami. Państwa członkowskie przekazują te informacje Komisji do dnia 31 stycznia 2013 r.

—

rajowate (Rajidae),

—

koleń (Squalus acanthias),

—

kolczak (Etmopterus bigelowi),

—

Etmopterus brachyurus,

—

koleń długopłetwy (Etmopterus princeps),

—

kolczak smukły (Etmopterus pusillus),

—

Apristurus manis,

—

Scymnodon squamulosus,

—

rekiny głębinowe z nadrzędu Selachimorpha.

a)

nie stosuje FAD ani powiązanych urządzeń elektronicznych, ani nie obsługuje takich urządzeń,

b)

nie prowadzi połowów w ławicach przy pomocy FAD.

a)

podczas ostatniej części rejsu, jeżeli na statku nie ma już wystarczająco dużo miejsca, aby pomieścić wszystkie ryby;

b)

w przypadku gdy ryby nie nadają się do spożycia przez ludzi z powodów innych niż rozmiar; lub

c)

gdy wystąpi poważna awaria urządzeń do zamrażania.

a)

długoszpar (Cetorhinus maximus) i żarłacz biały (Carcharodon carcharias) na wodach UE;

b)

raszpla zwyczajna (Squatina squatina) na wodach UE;

c)

raja gładka (Dipturus batis) na wodach UE rejonu ICES IIa i podobszarach ICES III, IV, VI, VII, VIII, IX oraz X;

d)

raja bruzdowana (Raja undulata) i raja siwa (Raja alba) na wodach UE podobszarów ICES VI, VII, VIII, IX oraz X;

e)

żarłacz śledziowy (Lamna nasus) na wodach UE;

f)

rochowate (Rhinobatidae) na wodach UE podobszarów ICES I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII, IX, X oraz XII;

g)

manta (Manta birostris) na wodach UE.