32002D1786

Decyzja 1786/2002/WE Parlamentu Europejskiego i Rady

z dnia 23 września 2002 r.

przyjmująca program działań wspólnotowych w dziedzinie zdrowia publicznego (2003–2008)

PARLAMENT EUROPEJSKI I RADA UNII EUROPEJSKIEJ,

uwzględniając Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską, w szczególności jego art. 152,

uwzględniając wniosek Komisji [1],

uwzględniając opinię Komitetu Ekonomiczno-Społecznego [2],

uwzględniając opinię Komitetu Regionów [3],

stanowiąc zgodnie z procedurą ustanowioną w art. 251 Traktatu [4], w świetle tekstu jednolitego zatwierdzonego przez Komitet Pojednawczy dnia 15 maja 2002 r.,

a także mając na uwadze, co następuje:

(1) Wspólnota angażuje się w promocję oraz poprawę zdrowia, zapobieganie chorobom oraz przeciwdziałanie potencjalnym zagrożeniom dla zdrowia, w celu ograniczenia możliwej do uniknięcia zachorowalności oraz przedwczesnej umieralności i aktywności pogłębiającej stopień niepełnosprawności. Aby przyczynić się do ogólnego dobra obywateli Europy, Wspólnota musi się zmierzyć, w sposób skoordynowany i spójny, z problemami jej obywateli, dotyczącymi zagrożeń dla zdrowia, oraz oczekiwaniami w zakresie wysokiego poziomu ochrony zdrowia. W związku z tym, wszelka działalność wspólnotowa dotycząca zdrowia musi się charakteryzować wysokim stopniem jawności i przejrzystości oraz umożliwiać odbywanie konsultacji i trwałe uczestnictwo wszystkich zainteresowanych podmiotów do celu promowania szerszej wiedzy i lepszych przepływów informacji, a co za tym idzie, umożliwiać większe zaangażowanie obywateli w proces podejmowania decyzji dotyczących ich zdrowia. W tych ramach, należy zwrócić uwagę na prawo obywateli Wspólnoty do otrzymywania prostych, jasnych i naukowo potwierdzonych informacji w sprawie środków ochrony zdrowia i zapobiegania chorobom, prowadzących poprawienia jakości życia.

(2) Zdrowie jest dobrem nadrzędnym, a w określaniu i wykonywaniu wszystkich polityk i działań wspólnotowych, należy zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia. Na mocy art. 152 Traktatu, wymaga się, aby Wspólnota aktywnie działała w tym sektorze, stosownie do zasady pomocniczości, przyjmując środki, których przyjęcie przez poszczególne Państwa nie jest możliwe.

(3) W kontekście zdrowia publicznego, ramy podane w komunikacie Komisji z dnia 24 listopada 1993 r. w sprawie ram działania w dziedzinie zdrowia publicznego, przyjęto osiem programów działania, to znaczy:

- decyzję nr 645/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 marca 1996 r. przyjmującą wspólnotowy programu działania w dziedzinie promocji zdrowia, informacji, edukacji i szkolenia w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1996–2000) [5],

- decyzję nr 646/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 marca 1996 r. przyjmującą plan działania na rzecz zwalczania raka w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1996–2000) [6],

- decyzję nr 647/96/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 marca 1996 r. przyjmującą wspólnotowy program działania w dziedzinie zapobiegania AIDS oraz niektórym innym chorobom zakaźnym w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1996–2000) [7],

- decyzję nr 102/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 1996 r. przyjmującą wspólnotowy program działania w dziedzinie zapobiegania uzależnieniu od narkotyków w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1996–2000) [8],

- decyzję nr 1400/97/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 czerwca 1997 r. przyjmującą wspólnotowy program działania w dziedzinie monitorowania zdrowia w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1997–2001) [9],

- decyzję nr 372/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 8 lutego 1999 r. przyjmującą wspólnotowy program działania w dziedzinie zapobiegania urazom w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1999–2003) [10],

- decyzję nr 1295/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 1999 r. przyjmującą wspólnotowy program działania w dziedzinie rzadkich chorób w ramach działań w dziedzinie zdrowia publicznego (1999–2003) [11], oraz

- decyzję nr 1296/1999/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 1999 r. przyjmującą wspólnotowy program działania w dziedzinie chorób związanych z zanieczyszczeniem środowiska naturalnego w kontekście ram działania w dziedzinie zdrowia publicznego (1999–2001) [12].

Ponadto, przyjęto decyzję nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 24 września 1998 r. ustanawiającą sieć nadzoru i kontroli epidemiologicznej chorób zakaźnych we Wspólnocie [13]. Zgodnie z tą decyzją, dnia 22 grudnia 1999 r., Komisja przyjęła decyzję nr 2000/57/WE w sprawie systemu wczesnego ostrzegania i reagowania w celu zapobiegania i kontroli chorób zakaźnych na mocy decyzji nr 2119/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady [14].

(4) Inne działania prowadzone w kontekście zdrowia publicznego obejmowały zalecenie Rady 98/463/WE z dnia 29 czerwca 1998 r. w sprawie przydatności dawców krwi i osocza oraz badania metodą przesiewową oddanej krwi we Wspólnocie Europejskiej [15] oraz zalecenie 1999/519/WE z dnia 12 lipca 1999 r. w sprawie ograniczenia stopnia narażenia ogółu społeczeństwa na oddziaływanie pól elektromagnetycznych od 0 Hz 300 GHz [16].

(5) Ramy zdrowia publicznego poddano przeglądowi w komunikacie Komisji z dnia 15 kwietnia 1998 r. w sprawie rozwoju polityki zdrowia publicznego we Wspólnocie Europejskiej, który w świetle nowych przepisów Traktatu, nowych wyzwań oraz dotychczasowego doświadczenia, wskazał potrzebę wprowadzenia nowej strategii oraz programu działania w dziedzinie zdrowia.

(6) Rada, w swoich konkluzjach z dnia 26 listopada 1998 r. w sprawie przyszłych ram wspólnotowego działania w dziedzinie zdrowia publicznego [17], oraz w rezolucji z dnia 8 czerwca 1999 r. [18], Komitet Ekonomiczno-Społeczny w swojej opinii z dnia 9 września 1998 r. [19], Komitet Regionów w opinii z dnia 19 listopada 1998 r. [20], oraz Parlament Europejski w rezolucji A4–0082/99 z dnia 12 marca 1999 r. [21], z zadowoleniem przyjęły komunikat Komisji z dnia 15 kwietnia 1998 r., oraz poparły pogląd, iż działania na poziomie wspólnotowym należy ująć w jednym, ogólnym programie trwającym przez przynajmniej pięć lat oraz obejmującym trzy cele ogólne, to znaczy, poprawę informacji w sprawie rozwoju zdrowia publicznego, szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia oraz zmierzenia się z wyznacznikami zdrowia w drodze promocji zdrowia oraz zapobiegania chorobom, poparte działaniami międzysektorowymi oraz zastosowaniem wszystkich, właściwych instrumentów Traktatu.

(7) W rezolucji z dnia 29 czerwca 2000 r. w sprawie przygotowań do konferencji Evora w sprawie wyznaczników zdrowia, Rada uznała, iż rosnące różnice w statusie zdrowia oraz wyników zdrowotnych między i w obrębie Państw Członkowskich wzywały do podjęcia wznowionych i skoordynowanych działań na poziomie krajowym i wspólnotowym; z zadowoleniem przyjęła zaangażowanie Wspólnoty w przedłożenie wniosku w sprawie nowego programu działania w dziedzinie zdrowia publicznego, ustalającego szczegółowy przebieg działań mających na celu ustalenie wyznaczników zdrowia w drodze promocji zdrowia i zapobiegania chorobom, poparty polityką międzysektorową oraz ustaliła konieczność szerzenia właściwej wiedzy w tej dziedzinie, a w związku z tym, ustanowienia do tego celu skutecznego systemu nadzorowania i kontroli zdrowia; podkreśliła znaczenie nowej, wspólnotowej strategii zdrowia publicznego opracowanej w oparciu o działania w zakresie szczególnych wyznaczników uwzględnionych w istniejących programach, w szczególności w odniesieniu do tytoniu, odżywiania oraz alkoholu oraz stwierdziła, iż konieczne jest nie tylko zapewnienie ciągłości bieżących działań, ale także ich dalszej realizacji w sposób w pełni spójny i systematyczny.

(8) Rada potwierdza konkluzje w sprawie zwalczania nałogu palenia tytoniu z dnia 18 listopada 1999 r., w których podkreśliła konieczność opracowania strategii ogólnej oraz, między innymi, zwróciła się do Komisji z prośbą o wzmocnienie współpracy w zakresie problematyki zdrowia i innych dziedzin polityki w celu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia w tych obszarach.

(9) Dnia 18 listopada 1999 r. Rada jednomyślnie uchwaliła rezolucję w sprawie promocji zdrowia psychicznego.

(10) Według Światowego Raportu Zdrowia 2000 WHO, pięć głównych zagrożeń chorobowych (w latach życia skorygowanych niesprawnością) to: 1. zaburzenia neuropsychiatryczne, 2. choroby sercowo-naczyniowe, 3. nowotwory złośliwe, 4. urazy nieumyślne, oraz 5. choroby układu oddechowego. Choroby zakaźne takie, jak HIV/AIDS i oporność przeciwbakteryjna również stanowią zagrożenie dla zdrowia wszystkich obywateli Europy. Istotnym celem programu byłoby lepsze rozpoznanie głównych zagrożeń chorobowych we Wspólnocie, w szczególności, głównych wyznaczników zdrowia.

(11) Program powinien przyczynić się do wymiany informacji w sprawie norm jakości ustalonych w dziedzinie zdrowia publicznego.

(12) Podstawowym celem jest gromadzenie, przetwarzanie i analizowanie danych na poziomie wspólnotowym do celu skutecznego monitorowania zdrowia publicznego na poziomie wspólnotowym oraz w celu uzyskania obiektywnych, rzetelnych oraz zgodnych i porównywalnych informacji, które można wymieniać oraz, które umożliwiłyby Komisji i Państwom Członkowskim poprawienie informacji przekazywanych społeczeństwu oraz formułowanie właściwych strategii, polityk i działań mających na celu osiągnięcie wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego. Do celów zapewnienia kompletności programu, uwzględnić należy również dane pochodzące z sektora prywatnego. Wszystkie istotne dane statystyczne należy posortować i przeanalizować w podziale na płeć.

(13) Wspólnota oraz jej Państwa Członkowskie dysponują pewnymi środkami oraz mechanizmami w zakresie informacji i nadzorowania oraz kontroli zdrowia publicznego. W związku z tym, konieczne jest zapewnienie wysokiego poziomu koordynacji między działaniami i inicjatywami podejmowanymi przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie do celu wykonania programu, promowanie współpracy między Państwami Członkowskimi oraz zwiększanie efektywności istniejących i przyszłych sieci w dziedzinie zdrowia publicznego.

(14) Ważne, aby Komisja zapewniła skuteczność i spójność środków oraz działań programowych w skali mikro i makro, a także promowała współpracę między Państwami Członkowskimi. Wszelkie uzgodnienia strukturalne ustanawiane do tego celu pod auspicjami Komisji powinny dotyczyć gromadzenia, nadzoru i oceny danych oraz opracowywania metod nadzoru i podstaw szybkiego i skoordynowanego reagowania na zagrożenia dla zdrowia. Takie uzgodnienia strukturalne powinny obejmować wzmocnione zasoby centralne oraz ściśle angażować właściwe instytucje wyznaczone przez Państwa Członkowskie.

(15) W szczególności, w oparciu o właściwą i odpowiednią wiedzę fachową, konieczne jest zapewnienie właściwej, trwałej koordynacji w obszarze informacji w sprawie zdrowia, działań dotyczących: definicji potrzeb w zakresie informacji, opracowania wskaźników, gromadzenia danych i informacji, problematyki porównywalności, wymiany danych i informacji z i między Państwami Członkowskimi, dalszego rozwoju baz danych, analiz, a także szerszego upowszechniania informacji. Koordynację tę należy zapewnić również w obszarze szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia, działań odnoszących się do nadzoru epidemiologicznego, opracowywania metod kontroli i nadzoru, wymiany informacji w sprawie wytycznych oraz działań zapobiegawczych i kontrolnych, mechanizmów i procedur.

(16) Ważne, aby w drodze właściwych uzgodnień strukturalnych, Komisja zapewniła skuteczność i spójność środków oraz działań ujętych w programie oraz promowała współpracę między Państwami Członkowskimi. Aby umożliwić niezakłócone i skuteczne funkcjonowanie takich uzgodnień strukturalnych, istotne jest nawiązanie trwałej współpracy z organami zajmującymi się problematyką zdrowia Państw Członkowskich, przy jednoczesnym poszanowaniu obowiązków Państw Członkowskich.

(17) Jeśli jest to właściwe, Komisja powinna przedłożyć dalsze wnioski w sprawie rodzaju uzgodnień strukturalnych koniecznych do realizacji strategii zdrowia publicznego, w szczególności w odniesieniu do monitorowania zdrowia oraz szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia.

(18) Nadrzędnym celem programu działania w dziedzinie zdrowia publicznego jest przyczynianie się do utrzymania wysokiego poziomu zdrowia fizycznego i psychicznego oraz dobra i większej równości w sprawach zdrowia w całej Wspólnocie, w drodze nakierowania działań na poprawę zdrowia publicznego, zapobiegania chorobom i zaburzeniom występującym u ludzi, oraz usuwania źródeł zagrożeń dla zdrowia ludzkiego w celu zwalczenia zachorowalności oraz przedwczesnej umieralności, przy jednoczesnym uwzględnieniu płci i wieku. Aby spełnić ten cel, działaniom powinna przyświecać konieczność wydłużenia życia wolnego od niepełnosprawności lub choroby, promowanie jakości życia oraz zminimalizowanie ekonomicznych i społecznych konsekwencji słabego zdrowia, a co za tym idzie, ograniczenie nierówności w dziedzinie zdrowia przy jednoczesnym uwzględnieniu regionalnego podejścia do problematyki zdrowia. Pierwszeństwo należy nadać działaniom promującym zdrowie, ustalającym główne zagrożenia chorobowe. Program powinien wspierać opracowanie zintegrowanej, międzysektorowej strategii zdrowia, mającej na celu zapewnienie, że polityka oraz działania wspólnotowe przyczyniają się do ochrony i promocji zdrowia.

(19) Aby to osiągnąć, program powinien uwzględniać znaczenie edukacji, szkolenia i współpracy.

(20) Traktat wymaga, aby przy określaniu i realizacji wszystkich wspólnotowych polityk i działań zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego. Należy ustanowić ścisłe powiązanie między wszystkimi politykami Wspólnoty wpływającymi na zdrowie, a wspólnotową strategią zdrowia publicznego. W ramach programu działania w dziedzinie zdrowia publicznego, zadaniem nadrzędnym będzie ustalenie kryteriów i metodologii oceny wniosków dotyczących tej polityki oraz ich realizacji. Podczas opracowywania środków przewidzianych w ramach programu, wspólnych strategii i działań realizowanych równolegle z innymi, właściwymi programami i działaniami wspólnotowymi należy zapewnić, że te i inne wspólnotowe polityki i działania uwzględniają aspekt zdrowotny oraz, że przyświeca im polityka międzysektorowa.

(21) Osiągnięcie celu nadrzędnego, oraz ogólnych celów programu, wymaga skutecznej współpracy Państw Członkowskich, ich pełnego zaangażowania w realizację wspólnotowych działań oraz zaangażowania instytucji, stowarzyszeń, organizacji i organów działających w dziedzinie zdrowia, a także ogółu społeczeństwa. Aby zapewnić trwałe i skuteczne wykorzystanie istniejących inwestycji i zdolności Wspólnoty, do scalenia wiedzy fachowej i doświadczenia Państw Członkowskich w sprawie skutecznych metod podejmowania interwencji w zakresie promocji zdrowia oraz działań zapobiegawczych i kryteriów równości, należy wykorzystać ustanowione sieci na poziomie wspólnotowym i krajowym. Należy zapewnić nawiązanie dialogu ze wszystkimi, kluczowymi wspólnikami zaangażowanymi w poprawę zdrowia publicznego oraz wykorzystać ich wiedzę fachową do celu stworzenia skutecznych i przejrzystych podstaw wiedzy Wspólnoty. Należy nawiązać współpracę z organami i organizacjami pozarządowymi aktywnie działającymi w dziedzinie zdrowia w drodze właściwych mechanizmów takich, jak forum zajmujące się problematyką zdrowia.

(22) Stosownie do zasad pomocniczości i proporcjonalności określonych w art. 5 Traktatu, wspólnotowe działanie w sprawach nie objętych wyłączną kompetencją Wspólnoty takich, jak zdrowie publiczne, należy podejmować jedynie wtedy, gdy oraz jeśli, ze względu na jej skalę lub skutki, Wspólnota może lepiej osiągnąć wyznaczone cele. Właściwe osiągnięcie celów programu przez Państwa Członkowskie nie jest możliwe z uwagi na ich złożoność, transnarodowy charakter oraz brak pełnej kontroli nad czynnikami wpływającymi na zdrowie na poziomie Państwa Członkowskiego, dlatego też program powinien wspierać i uzupełniać działania i środki Państw Członkowskich. Program może zapewnić znaczącą, dodatkową wartość w zakresie promocji zdrowia oraz wspólnotowych systemów zdrowia dzięki wspieraniu struktur i programów poszerzających zdolności obywateli, instytucji, stowarzyszeń, organizacji i organów działających w dziedzinie zdrowia w drodze ułatwiania wymiany doświadczeń i najlepszych praktyk, a także zapewnienia podstawy dla wspólnych analiz czynników wpływających na zdrowie publiczne. Program może również zapewniać dodatkową wartość w przypadku zagrożeń dla zdrowia publicznego o charakterze transnarodowym takich, jak choroby zakaźne, zanieczyszczenie środowiska naturalnego lub skażenie żywności, w zakresie, w jakim program wspiera wspólne strategie i działania. Program powinien umożliwiać Wspólnocie przyczynienie się do wypełnienia jej obowiązków Traktatowych w dziedzinie zdrowia publicznego, przy jednoczesnym pełnym poszanowaniu obowiązków Państw Członkowskich w odniesieniu do organizacji oraz świadczenia usług i opieki zdrowotnej. Niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne, do osiągnięcia tych celów.

(23) Środki przewidziane na mocy programu wspomagają wspólnotową strategię zdrowia oraz będą uwzględniać dodatkową wartość poprzez reagowanie na potrzeby wynikające z warunków i struktur ustanowionych w wyniku działania wspólnotowego w innych dziedzinach, ustalanie nowych osiągnięć, nowych zagrożeń i nowych problemów, przed którymi Wspólnota może lepiej chronić swoich obywateli w drodze łączenia działań podejmowanych oddzielnie oraz mających ograniczony wpływ na poziomie krajowym, a także uzupełniając je do celu osiągnięcia pozytywnych skutków dla obywateli Wspólnoty i przyczyniając się do wzmocnienia solidarności i spójności we Wspólnocie. Nowa strategia oraz program działania w dziedzinie zdrowia publicznego powinny dawać możliwość dalszego rozwijania obywatelskiego wymiaru wspólnotowej polityki zdrowotnej.

(24) Aby zapewnić, że w połączeniu z innymi wspólnotowymi działaniami i politykami, przy jednoczesnym unikaniu powielania, działania mogą objąć szersze spektrum problemów i zagrożeń dla zdrowia, program powinien dawać możliwość podejmowania wspólnych działań w ramach pokrewnych programów i działań wspólnotowych. Aktywne wykorzystanie innych polityk wspólnotowych takich, jak fundusze strukturalne oraz polityka społeczna, mogłoby wywrzeć pozytywny wpływ na wyznaczniki zdrowia.

(25) Skuteczne realizowanie środków i działań oraz osiągnięcie pożądanego wpływu programu wymaga porównywalności zgromadzonych danych. Zgodność i współdziałanie systemów i sieci wymiany informacji oraz danych dotyczących rozwoju zdrowia publicznego mogłoby również stanowić istotny przyczynek do osiągnięcia tego celu i należy podjąć dalsze działania zmierzające do jego osiągnięcia. Nadrzędne znaczenie ma fakt, że informacje wymienia się w oparciu o porównywalne i zgodne dane.

(26) Mówiąc ogólnie, środki i działania przewidziane w ramach programu powinny uwzględniać rozwój nowych technologii oraz aplikacji IT, w szczególności, należy ustanowić ścisłą koordynację z przygotowanymi i wykonywanymi planami w dziedzinie zdrowia publicznego w ramach zintegrowanego programu działania w sprawie elektronicznej Europy (e-Europe), a także innych odpowiednich programów, przy jednoczesnym unikaniu nakładania się programów oraz, w szczególności, dbając o zapewnienie równej dostępności do informacji w sprawie zdrowia.

(27) W czerwcu 2000 r. w Feira Rada Europejska podpisała "Plan Działania e-Europa 2002 w sprawie Społeczeństwa Informacyjnego dla Wszystkich", który w ramach Zdrowia Online, wzywa Państwa Członkowskie do stworzenia przyjaznej dla użytkownika infrastruktury, sprawdzonych oraz współdziałających systemów edukacji zdrowotnej, zapobiegania chorobom i opieki medycznej. Ważne, aby, o ile jest to możliwe, nowe technologie informacyjne wykorzystać do udostępnienia obywatelom informacji w sprawie zdrowia.

(28) W realizacji programu, należy w pełni wykorzystać właściwe wyniki uzyskane ze wspólnotowych programów badawczych wspierających badania prowadzone w dziedzinach objętych programem.

(29) Należy uwzględnić doświadczenia uzyskane z różnych kart opracowanych w dziedzinie zdrowia publicznego.

(30) Przy wykonywaniu programu Wspólnoty należy zapewnić zgodność ze wszystkimi, właściwymi przepisami prawa w dziedzinie ochrony danych osobowych i ustanowienie mechanizmu zapewniania poufności i bezpieczeństwa tych danych.

(31) Aby zapewnić właściwy termin na realizację środków mających na celu osiągnięcie celów programu, program powinien trwać sześć lat.

(32) Ważne, aby Komisja zapewniła wykonanie programu w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi. Aby w wykonywaniu programu uzyskać informacje oraz pomoc naukową, pożądane jest nawiązanie współpracy z naukowcami i ekspertami o międzynarodowej renomie.

(33) Należy zapewnić spójność i komplementarność między działaniami przewidzianymi do wykonania na mocy programu oraz tymi przewidzianymi lub wykonywanymi na mocy innych polityk i działań, w szczególności w świetle wymogu zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego przy określaniu i wykonywaniu wszystkich wspólnotowych polityk i działań.

(34) Oczekuje się ścisłej współpracy oraz prowadzenia konsultacji z organami Wspólnoty odpowiedzialnymi za ocenę ryzyka, monitorowanie i badania w dziedzinach bezpieczeństwa żywności i pasz, ochrony środowiska naturalnego oraz bezpieczeństwa produktu.

(35) Niniejsza decyzja ustanawia, na cały czas trwania programu, ramy finansowe tworzące podstawowe odniesienie, w rozumieniu pkt 33 porozumienia międzyinstytucjonalnego z dnia 6 maja 1999 r. zawartego między Parlamentem Europejskim, Radą a Komisją w sprawie dyscypliny budżetowej i usprawnienia procedury budżetowej [22], dla władz budżetowych w okresie rocznej procedury budżetowej. Ramy finansowe powinny odpowiadać potrzebom i celom programu.

(36) Finansowanie z innych polityk wspólnotowych przewidzianych na mocy programu na wspólne działania realizowane w ramach programu uzupełnia ramy finansowe ustanowione dla programu.

(37) Ważne, aby zapewnić elastyczność umożliwiającą ponowne wykorzystanie zasobów oraz dostosowanie działań przy jednoczesnym poszanowaniu konieczności zachowania przejrzystości, a także ustalenia kryteriów doboru i pierwszeństwa, stosownie do znaczenia ryzyka lub potencjalnego skutku, wyniku oceny, problemów społecznych, dostępności działań interwencyjnych lub potencjału ich rozwoju, pomocniczości, dodatkowej wartości oraz wpływu na inne sektory. Jednakże konieczne jest zachowanie równowagi między trzema celami programu, sprawiedliwe rozdzielenie między nimi zasobów budżetowych.

(38) Dla osiągnięcia celów programu istotne znaczenie mają środki praktyczne. W związku z tym, w momencie wykonywania programu oraz przeznaczania zasobów przewidzianych w ramach programu, należy położyć nacisk na znaczenie środków praktycznych.

(39) Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji należy przyjąć zgodnie z decyzją Rady 1999/468/WE z dnia 28 czerwca 1999 r ustanawiającą warunki wykonywania uprawnień wykonawczych przyznanych Komisji [23].

(40) Porozumienie o Europejskim Obszarze Gospodarczym (Porozumienie EOG) przewiduje szerszą współpracę w dziedzinie zdrowia publicznego między Wspólnotą Europejską i Państwami Członkowskimi, z jednej strony, a krajami Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu (EFTA) uczestniczących w Europejskim Obszarze Gospodarczym (Państwa EFTA/EOG), z drugiej. Należy również wprowadzić przepis otwierający program dla uczestnictwa państw stowarzyszonych Europy Środkowej i Wschodniej, stosownie do warunków ustanowionych w Układach Europejskich, w Protokołach dodatkowych do nich oraz w decyzjach właściwych Rad Stowarzyszenia, Cypru, finansowanego ze środków dodatkowych, stosownie do procedur uzgodnionych z tym krajem, a także Malty i Turcji, finansowanych ze środków dodatkowych, stosownie do przepisów Traktatu.

(41) Kraje składające wniosek powinny się aktywnie zaangażować w opracowanie i wykonywanie programu; należy rozważyć strategiczne podejście do zdrowia w tych krajach, w szczególności do specyficznych problemów zdrowotnych dotyczących tych krajów.

(42) Z chwilą przystąpienia nowych Państw Członkowskich, Komisja powinna złożyć sprawozdanie z konsekwencji takiego przystąpienia dla programu.

(43) Aby zapewnić efektywność kosztów, uniknąć nakładania się działań i programów oraz wprowadzić w życie spójność i współdziałanie, uwzględniając w szczególności szczególne uzgodnienia dotyczące współpracy między WHO i Komisją, należy sprzyjać współpracy z państwami trzecimi i właściwymi organizacjami międzynarodowymi działającymi w dziedzinie zdrowia takimi, jak WHO, Rada Europy i OECD, nie tylko w zakresie gromadzenia i analizowania danych (w tym wskaźników), ale także w dziedzinie międzysektorowej promocji zdrowia.

(44) Aby podnieść wartość oraz znaczenie programu, należy okresowo nadzorować i oceniać realizowane środki, w tym przez przeprowadzanie niezależnych ocen zewnętrznych. W świetle ocen oraz wyników, które mogą dotyczyć ogólnego kontekstu wspólnotowego działania w dziedzinie zdrowia i dziedzinach pokrewnych, należy umożliwić dostosowanie lub wprowadzenie do programu zmian. Parlament Europejski należy informować o rocznych planach działania sporządzanych przez Komisję.

(45) Program działania wspólnotowego w dziedzinie zdrowia publicznego powstaje w oparciu o działania i osiem programów ustanowionych w poprzednich ramach, a także w oparciu o funkcjonowanie sieci nadzoru i kontroli epidemiologicznej chorób zakaźnych we Wspólnocie oraz stanowi kontynuację realizacji wszystkich ich celów i środków w formie globalnej i zintegrowanej strategii zdrowia. Decyzje dotyczące tych ośmiu programów objęto nowym programem i dlatego też uchyla się je z dniem 31 grudnia 2002 r.,

PRZYJMUJĄ NINIEJSZĄ DECYZJĘ:

Artykuł 1

Ustanowienie programu

1. Niniejsza decyzja ustanawia program wspólnotowego działania w dziedzinie zdrowia publicznego, zwany dalej "programem".

2. Program wykonuje się w terminie rozpoczynającym się z dniem 1 stycznia 2003 r., a kończącym się z dniem 31 grudnia 2008 r.

Artykuł 2

Cel nadrzędny i cele ogólne

1. Program uzupełniający polityki krajowe ma na celu ochronę zdrowia ludzkiego i poprawę zdrowia publicznego.

2. Program ma następujące cele ogólne:

a) poprawę informacji i wiedzy na temat rozwoju zdrowia publicznego;

b) poszerzenie zdolności szybkiego, skoordynowanego reagowania na zagrożenia dla zdrowia;

c) promocję zdrowia oraz zapobieganie chorobom w drodze ustalenia wyznaczników zdrowia we wszystkich politykach i działaniach.

3. W związku z tym, program przyczynia się do:

a) zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego przy określaniu i wykonywaniu wszystkich polityk i działań wspólnotowych, w drodze promocji zintegrowanej i międzysektorowej strategii zdrowia;

b) pokonywanie nierówności w dziedzinie zdrowia;

c) zachęcanie do współpracy między Państwami Członkowskimi w dziedzinach objętych art. 152 Traktatu.

Artykuł 3

Działania i działalność Wspólnoty

1. Ogólne cele programu podane w art. 2 należy realizować poprzez działania wymienione w załączniku.

2. Działania te realizuje się w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi wspierając działania o charakterze transwersalnym, które można wykorzystać do realizacji wszystkich lub części działań oraz tam, gdzie właściwe, które można łączyć. Są to następujące działania:

a) Działania dotyczące monitorowania i systemów szybkiego reagowania

i) działalność sieciowa realizowana przez struktury wyznaczone przez Państwa Członkowskie oraz inne działania w interesie Wspólnoty realizowane do celów monitorowania zdrowia publicznego i przekazywania informacji krajowych, jak i danych na poziomie wspólnotowym, koniecznych do realizacji celów programu;

ii) działalność mająca na celu przeciwdziałanie zagrożeniom dla zdrowia, w tym głównym chorobom, oraz reagowanie na zdarzenia nieprzewidziane, umożliwiające prowadzenie badań i skoordynowane reagowanie;

iii) przygotowanie, ustanowienie oraz realizację właściwych uzgodnień strukturalnych koordynujących i włączających sieci monitorowania zdrowia oraz szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia;

iv) ustanawianie właściwych powiązań między działaniami dotyczącymi systemów monitorowania i szybkiego reagowania.

b) Działalność w sprawie wyznaczników zdrowia

rozwój i realizacja działań dotyczących promocji zdrowia i zapobiegania chorobom we wszystkich politykach wspólnotowych oraz tam, gdzie jest to właściwe, angażowanie organizacji pozarządowych, projektów nowatorskich lub pilotażowych oraz sieci powiązań między instytucjami i działaniami krajowymi.

c) Działalność dotycząca prawodawstwa

i) prace przygotowawcze w zakresie instrumentów prawnych Wspólnoty w dziedzinie zdrowia publicznego;

ii) ocena wpływu prawodawstwa wspólnotowego na zdrowie;

iii) koordynacja stanowiska Wspólnoty i Państw Członkowskich na forum, na którym dyskutuje się zagadnienia dotyczące zdrowia.

d) Działalność dotycząca konsultacji, wiedzy i informacji

i) rozwój i upowszechnianie wiedzy, informacji w sprawie zdrowia, w tym danych statystycznych, sprawozdań, przeglądów, analiz oraz doradztwa w sprawach stanowiących przedmiot wspólnego zainteresowania Wspólnoty i Państw Członkowskich wśród właściwych organów Państw Członkowskich, osób zawodowo zajmujących się zdrowiem i innych, oraz tam, gdzie jest to właściwe, podmiotów zaangażowanych i społeczeństwa;

ii) informacje i konsultacje w sprawie zdrowia oraz zagadnień dotyczących zdrowia szczebla wspólnotowego, angażujące wszystkie podmioty zainteresowane takie, jak organizacje zrzeszające pacjentów, osoby zawodowo zajmujące się zdrowiem, świadczące usługi w zakresie ochrony zdrowia, związki zawodowe, partnerzy społeczni oraz organizacje pozarządowe działające w dziedzinie zdrowia publicznego;

iii) wymiana doświadczeń i informacji w sprawie zagadnień dotyczących zdrowia między Wspólnotą i władzami oraz kompetentnymi organizacjami Państw Członkowskich;

iv) zachęcanie do edukacji i kształcenia zawodowego w dziedzinie zdrowia publicznego, właściwych w kontekście celów programu;

v) ustanowienie i utrzymanie sieci wymiany informacji w sprawie najlepszych praktyk w dziedzinie zdrowia publicznego oraz skuteczności polityk zdrowia;

vi) uzyskiwanie informacji i doradztwa naukowego od naukowców i ekspertów wysokiego szczebla;

vii) wspieranie i promowanie przez Wspólnotę i Państwa Członkowskie działań odnoszących się do dobrej praktyki oraz zgodnych wytycznych opartych na danych naukowych.

e) Na poziomie europejskim, promowanie koordynacji organizacji pozarządowych, które realizują działania uznane w programie za priorytetowe. Mogą one funkcjonować albo oddzielnie, lub w formie kilku, skoordynowanych stowarzyszeń.

Artykuł 4

Wspólne strategie i działania

Aby przy określaniu i wykonywaniu wszystkich polityk i działań Wspólnoty zapewnić wysoki poziom ochrony zdrowia ludzkiego, cele programu można realizować, jako wspólne strategie i działania, tworząc powiązania z właściwymi programami i działaniami wspólnotowymi, szczególnie w dziedzinach ochrony konsumentów, ochrony społecznej, bezpieczeństwa i higieny pracy, zatrudnienia, badań i rozwoju technologicznego, rynku wewnętrznego, społeczeństwa informacyjnego i technologii informacyjnych, danych statystycznych, rolnictwa, edukacji, transportu, przemysłu i środowiska naturalnego, wraz z działaniami podejmowanymi przez Wspólne Centrum Badawcze i właściwe organy Wspólnoty do współpracy, z którymi zachęca się.

Artykuł 5

Wprowadzanie w życie programu

1. Stosownie do art. 9, w ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, Komisja zapewnia realizację działań podanych w programie, i ich zharmonizowanie oraz zrównoważony rozwój.

2. Aby wspomóc wykonywanie programu, Komisja zapewnia koordynację i integrację sieci nadzoru i kontroli zdrowia oraz szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia w drodze właściwych uzgodnień strukturalnych ściśle wiążących Państwa Członkowskie.

3. W ramach właściwych dla nich obszarów kompetencji, Komisja i Państwa Członkowskie, podejmują właściwe działanie mające na celu zapewnienie skutecznej realizacji programu oraz stworzenie, na poziomie wspólnotowym i Państwa Członkowskiego, mechanizmów osiągania celów programu. Powinny zapewnić przekazywanie właściwych informacji w sprawie działań wspieranych przez program oraz uzyskanie możliwie najwyższego poziomu współpracy w zakresie działań, które powinny zrealizować władze lokalne i regionalne oraz organizacje pozarządowe.

4. W ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, Komisja zapewnia porównywalność danych i informacji oraz tam, gdzie jest to możliwe, zgodność i współdziałanie systemów i sieci wymiany danych i informacji w sprawie zdrowia.

5. W wykonywaniu programu, Komisja wraz z Państwami Członkowskimi, zapewnia zgodność ze wszystkimi przepisami prawa dotyczącymi ochrony danych osobowych oraz tam, gdzie jest to właściwe, wprowadzenie mechanizmów mających na celu zapewnienie poufności i bezpieczeństwa tych danych.

6. W ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi, Komisja zapewnia przejście między tymi działaniami wypracowanymi w ramach programów zdrowia publicznego przyjętych na mocy decyzji określonych w art. 13, które przyczyniają się do realizacji priorytetów podanych w tym programie oraz tymi, które należy zrealizować w ramach tego programu.

Artykuł 6

Spójność i komplementarność

Komisja zapewnia spójność i komplementarność między działaniami realizowanymi w ramach programu oraz tymi, realizowanymi w ramach innych polityk i działań wspólnotowych, w tym polityk wymienionych w art. 4. W szczególności, Komisja wskazuje wnioski o szczególnej przydatności do celów oraz działań programu i informuje Komitet wskazany w art. 9 o sposobie uwzględnienia problemów zdrowotnych w tych wnioskach oraz o ich spodziewanym wpływie na zdrowie.

Artykuł 7

Finansowanie

1. Niniejszym, ramy finansowe dotyczące wykonywania tego programu w okresie wskazanym w art. 1 ustala się na 312 milionów EUR.

Wydatki na pomoc techniczną i administracyjną dotyczącą uzgodnień strukturalnych określonych na mocy art. 3 ust. 2 lit. a) iii), oraz działania z niej wynikające, należy finansować z ogólnego budżetu programu.

2. Wartość rocznych środków przyznanych zostanie zatwierdzona przez władze budżetowe w ramach limitów perspektywy finansowej.

Artykuł 8

Środki wykonawcze

1. Środki konieczne do wykonania niniejszej decyzji, a odnoszące się do spraw, o których mowa poniżej, przyjmuje się zgodnie z procedurą zarządzania, określoną w art. 9 ust. 2:

a) roczny plan pracy dotyczący wykonania programu, określający priorytety i działania, których podjęcie jest konieczne, w tym przydział zasobów;

b) uzgodnienia, kryteria i procedury dotyczące doboru i finansowania działań programowych;

c) uzgodnienia dotyczące realizacji wspólnych strategii i działań określonych w art. 4;

d) uzgodnienia dotyczące oceny programu określone w art. 12;

e) uzgodnienia dotyczące przygotowania wszelkich uzgodnień strukturalnych dotyczących koordynacji nadzorowania i kontroli zdrowia oraz szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia;

f) uzgodnienia dotyczące przekazywania, wymiany i upowszechniania informacji oraz szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia w ramach programu, bez uszczerbku dla realizacji środków wprowadzonych na mocy decyzji 2119/98/WE.

2. Środki niezbędne do wykonania niniejszej decyzji, a odnoszące się do wszystkich innych spraw podejmuje się zgodnie z procedurą doradczą określoną w art. 9 ust. 3.

Artykuł 9

Komitet

1. Komisja jest wspomagana przez Komitet.

2. W przypadku odniesienia do tego ustępu, stosuje się art. 4 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

Okres ustanowiony w art. 4 ust. 3 decyzji 1999/468/WE ustala się na dwa miesiące.

3. W przypadku odniesienia do tego ustępu, stosuje się art. 3 i 7 decyzji 1999/468/WE, uwzględniając przepisy jej art. 8.

4. Komitet uchwala swój regulamin wewnętrzny.

Artykuł 10

Uczestnictwo Państw EFTA/EOG, państw stowarzyszonych Europy Środkowej i Wschodniej, Cypru, Malty i Turcji

Uczestnictwo w programie jest otwarte dla:

a) Państw EFTA/EOG, stosownie do warunków ustalonych w porozumieniu EOG;

b) państw stowarzyszonych Europy Środkowej i Wschodniej, stosownie do warunków ustanowionych w Układach Europejskich, w Protokołach dodatkowych do nich i w decyzjach właściwych Rad Stowarzyszenia;

c) Cypru, finansowanego ze środków dodatkowych, stosownie do procedur uzgodnionych z tym krajem;

d) Malty i Turcji, finansowanych ze środków dodatkowych, stosownie do przepisów Traktatu.

Artykuł 11

Współpraca międzynarodowa

W toku wykonywania programu, stosownie do procedury ustanowionej w art. 1 ust. 3, należy zachęcać do współpracy z państwami trzecimi oraz z organizacjami międzynarodowymi właściwymi w dziedzinie zdrowia publicznego, w szczególności ze Światową Organizacją Zdrowia, Radą Europy i Organizacją Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, lub organizacjami, które mogą mieć wpływ na zdrowie publiczne takimi, jak Światowa Organizacja Handlu i Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. Żywności i Rolnictwa. W szczególności, tam, gdzie jest to właściwe i możliwe, system informacji w sprawie zdrowia oraz zdolności do szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia należy skoordynować z działaniami Światowej Organizacji Zdrowia.

Artykuł 12

Monitorowanie, ocena i upowszechnianie wyników

1. W ścisłej współpracy z Państwami Członkowskimi oraz tam, gdzie jest to właściwe, z pomocą ekspertów, Komisja okresowo nadzoruje realizację działań w świetle celów programu. Corocznie przekazuje sprawozdanie Komitetowi. Komisja przekazuje egzemplarz najistotniejszych wyników badań Parlamentowi Europejskiemu i Radzie.

2. Na wniosek Komisji, Państwa Członkowskie przedkładają informacje w sprawie realizacji i wpływu tego programu.

3. Pod koniec czwartego roku trwania programu, Komisja zarządza ocenę realizacji oraz osiągnięć programu, obejmującą pierwsze trzy lata trwania programu i przeprowadzaną przez niezależnych, kwalifikowanych ekspertów. Ocenia również osiągnięty wpływ na zdrowie oraz skuteczność wykorzystywania zasobów, a także spójność i komplementarność z innymi, właściwymi programami, działaniami i inicjatywami realizowanymi na mocy innych polityk i działań wspólnotowych. Komisja przekazuje wnioski opatrzone komentarzem Parlamentowi Europejskiemu, Radzie, Komitetowi Ekonomiczno-Społecznemu oraz Komitetowi Regionów. Na koniec roku następującego po zakończeniu programu, Komisja przedkłada tym instytucjom również sprawozdanie końcowe z wykonania programu.

4. Komisja udostępnia społeczeństwu wyniki podejmowanych działań oraz sprawozdania oceniające.

Artykuł 13

Uchylenie

Z dniem 31 grudnia 2002 r. tracą moc decyzje:

Decyzja nr 645/96/WE, decyzja nr 646/96/WE, decyzja nr 647/96/WE, decyzja nr 102/97/WE, decyzja nr 1400/97/WE, decyzja nr 372/1999/WE, decyzja nr 1295/1999/WE, decyzja nr 1296/1999/WE.

Artykuł 14

Wejście w życie

Niniejsza decyzja wchodzi w życie z dniem jej opublikowania w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich.

Sporządzono w Brukseli, dnia 23 września 2002 r.

W imieniu Parlamentu Europejskiego

P. Cox

Przewodniczący

W imieniu Rady

M. Fischer Boel

Przewodniczący

[1] Dz.U. C 337 E z 28.11.2000, str. 122 i C 240 E z 28.8.2001, str. 168.

[2] Dz.U. C 116 z 20.4.2001, str. 75.

[3] Dz.U. C 144 z 16.5.2001, str. 43.

[4] Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 4 kwietnia 2001 r. (Dz.U. C 21 z 24.1.2002, str. 161), wspólne stanowisko Rady z dnia 31 lipca 2001 r. (Dz.U. C 307 z 31.10.2001, str. 27) oraz decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 12 grudnia 2001 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym). Decyzja Parlamentu Europejskiego z dnia 3 lipca 2002 r. oraz decyzja Rady z dnia 26 czerwca 2002 r.

[5] Dz.U. L 95 z 16.4.1996, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 521/2001/WE (Dz.U. L 79 z 17.3.2001, str. 1).

[6] Dz.U. L 95 z 16.4.1996, str. 9. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 521/2001/WE.

[7] Dz.U. L 95 z 16.4.1996, str. 16. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 521/2001/WE.

[8] Dz.U. L 19 z 22.1.1997, str. 25. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 521/2001/WE.

[9] Dz.U. L 193 z 22.7.1997, str. 1. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 521/2001/WE.

[10] Dz.U. L 46 z 20.2.1999, str. 1.

[11] Dz.U. L 155 z 22.6.1999, str. 1.

[12] Dz.U. L 155 z 22.6.1999, str. 7. Decyzja ostatnio zmieniona decyzją 521/2001/WE.

[13] Dz.U. L 268 z 3.10.1998, str. 1.

[14] Dz.U. L 21 z 26.1.2000, str. 32.

[15] Dz.U. L 203 z 21.7.1998, str. 14.

[16] Dz.U. L 199 z 30.7.1999, str. 59.

[17] Dz.U. C 390 z 15.12.1998, str. 1.

[18] Dz.U. C 200 z 15.7.1999, str. 1.

[19] Dz.U. C 407 z 28.12.1998, str. 21.

[20] Dz.U. C 51 z 22.2.1999, str. 53.

[21] Dz.U. C 175 z 21.6.1999, str. 135.

[22] Dz.U. C 172 z 18.6.1999, str. 3.

[23] Dz.U. L 184 z 17.7.1999, str. 23.

--------------------------------------------------

ZAŁĄCZNIK

DZIAŁANIA I ŚRODKI WSPIERANIA

1. Poprawa informacji i wiedzy w dziedzinie rozwoju zdrowia publicznego przez:

1.1. opracowanie i uruchomienie trwałego systemu monitorowania zdrowia w celu ustanowienia na poziomie wspólnotowym porównywalnych wskaźników ilościowych i jakościowych, w oparciu o aktualne prace oraz uzyskane wyniki, a także gromadzenie, analizowanie i upowszechnianie na poziomie wspólnotowym porównywalnych i zgodnych informacji w sprawie zdrowia ludzkiego w podziale na kategorie wiekowe i płeć, w zakresie statusu zdrowia, polityk zdrowotnych oraz wyznaczników zdrowia, w tym demografii, geografii i okoliczności społeczno-ekonomicznych, czynników osobowych i biologicznych, zachowań zdrowotnych takich, jak stosowanie używek, odżywianie, aktywność ruchowa, aktywność seksualna oraz styl życia, pracy, a także uwarunkowania środowiskowe, w szczególności zwracając uwagę na nierówności w dziedzinie zdrowia;

1.2. opracowanie systemu wymiany informacji w zakresie wczesnego ostrzegania, wykrywania i nadzorowania zagrożeń dla zdrowia, zarówno w sprawie chorób zakaźnych, w tym w odniesieniu do niebezpieczeństwa związanego z transgranicznym przenoszeniem chorób (w tym czynników chorobotwórczych) oraz w sprawie chorób niezakaźnych;

1.3. poprawa systemu przekazywania i wymiany informacji i danych dotyczących zdrowia, w tym zapewnianie społeczeństwu dostępu do nich;

1.4. opracowanie i wykorzystanie mechanizmów analizowania, doradztwa, sprawozdawczości, informacji i konsultacji z Państwami Członkowskimi i podmiotami zajmującymi się właściwymi zagadnieniami zdrowotnymi na poziomie wspólnotowym;

1.5. poprawa analizy i wiedzy na temat wpływu osiągnięć w dziedzinie polityki zdrowotnej oraz innych polityk i działań wspólnotowych takich, jak polityki w zakresie rynku wewnętrznego oraz ich wpływ na systemy zdrowia w przyczynianiu się do zapewnienia wysokiego poziomu ochrony zdrowia ludzkiego, w tym opracowanie kryteriów i metodologii oceny polityk pod względem ich wpływu na zdrowie i ustalenie innych powiązań między zdrowiem publicznym, a innymi politykami;

1.6. poddawanie kontroli, analizowanie i wspieranie wymiany doświadczeń w sprawie technologii zdrowia, w tym nowych technologii informacyjnych;

1.7. wspieranie wymiany informacji i doświadczeń w sprawie dobrych praktyk;

1.8. opracowanie i realizacja wspólnych działań wraz z planami sporządzonymi w ramach e-Europy w celu poprawienia udostępnianych ogółowi społeczeństwa informacji w sprawie zagadnień zdrowotnych oraz uwzględniając możliwości ustanowienia systemu rozpoznawalnych znaków Wspólnoty uwierzytelniających strony internetowe.

Istniejące dane i informacje przekazywane przez system powinny być łatwo dostępne dla Wspólnoty, właściwych użytkowników z Państw Członkowskich oraz tam, gdzie jest to właściwe, organizacji międzynarodowych.

Tam, gdzie jest to konieczne, we współpracy z Państwami Członkowskimi i koniecznym wykorzystaniem Programu Statystycznego Wspólnoty, opracowuje się statystyczny element systemu promującego synergię oraz umożliwiającego uniknięcie powielania.

2. Rozszerzenie zdolności do szybkiego, skoordynowanego reagowania na zagrożenia dla zdrowia przez:

2.1. poszerzanie zdolności do pokonywania chorób zakaźnych w drodze wspierania dalszego wykonywania decyzji nr 2119/98/WE w sprawie wspólnotowej sieci nadzoru i kontroli epidemiologicznego chorób zakaźnych;

2.2. w Państwach Członkowskich i krajach uczestniczących w oparciu o art. 10 niniejszej decyzji, wspieranie funkcjonowania sieci, w szczególności w odniesieniu do wspólnych badań, szkolenia, ciągłej oceny, gwarancji jakości oraz tam, gdzie jest to właściwe, w odniesieniu do przyczyniania się do działań opisanych w ppkt 1.2 i 1.3 załącznika;

2.3. opracowanie strategii i mechanizmów zapobiegania, wymiany informacji oraz reagowania na zagrożenie chorobami niezakaźnymi, w tym na zagrożenia rzadkimi chorobami oraz zagrożenia dla zdrowia uwarunkowane płcią;

2.4. wymiana informacji dotyczących strategii w celu przeciwdziałania zagrożeniom dla zdrowia pochodzenia fizycznego, chemicznego lub biologicznego w okolicznościach wyjątkowych, w tym tych dotyczących aktów terroryzmu oraz tam, gdzie jest to właściwe, opracowywanie i wykorzystanie podejścia i mechanizmów;

2.5. wymiana informacji w sprawie strategii szczepień i uodporniania;

2.6. zwiększanie bezpieczeństwa i jakości organów i substancji pochodzenia ludzkiego, w tym krwi, części składowych krwi oraz prekursorów krwi, w drodze opracowania wysokich standardów jakości i bezpieczeństwa gromadzenia, przetwarzania, przechowywania oraz przewozu i wykorzystywania tych substancji;

2.7. wdrażanie sieci kontroli produktów pochodzenia ludzkiego takich, jak krew, części składowe krwi oraz prekursory krwi;

2.8. promowanie strategii i środków dotyczących ochrony zdrowia ludzkiego z uwzględnieniem możliwych, ujemnych skutków czynników środowiskowych takich, jak promieniowanie jonizujące i niejonizujące oraz hałas;

2.9. opracowanie strategii ograniczania odporności na antybiotyki.

3. Promocja zdrowia i zapobieganie chorobom w drodze działania w zakresie wyznaczników zdrowia we wszystkich politykach i działaniach wspólnotowych przez:

3.1. przygotowanie i realizację strategii i środków, w tym tych dotyczących świadomości społecznej, w zakresie wyznaczników zdrowia dotyczących stylu życia takich, jak odżywianie, aktywność fizyczna, tytoń, alkohol, narkotyki i inne substancje oraz w sprawie zdrowia psychicznego, w tym środków podejmowanych we wszystkich politykach oraz strategiach dotyczących uwarunkowań wiekowych i płciowych;

3.2. analizowanie sytuacji i opracowanie strategii w sprawie społecznych i ekonomicznych wyznaczników zdrowia do celu ustalenia i zwalczania nierówności w dziedzinie zdrowia oraz dokonania oceny wpływu czynników społecznych i ekonomicznych na zdrowie;

3.3. analizowanie sytuacji oraz opracowanie strategii w sprawie wyznaczników zdrowia dotyczących środowiska naturalnego oraz przyczyniających się do ustalania i oceny zdrowotnych konsekwencji czynników środowiskowych;

3.4. analizowanie sytuacji oraz wymiana informacji w sprawie wyznaczników genetycznych i wykorzystanie badań genetycznych prowadzonych metodą przesiewową;

3.5. opracowanie metod oceny jakości i efektywności strategii i środków promocji zdrowia;

3.6. zachęcanie do podejmowania właściwych inicjatyw szkoleniowych dotyczących powyższych środków.

4. Środki wspierające

4.1. Można ustanowić pomoc wspólnotową na wspieranie działań i działalności określonej w art. 3.

4.2. Wykonując program, Komisja może zażądać dodatkowych środków, w tym kadry eksperckiej, na przykład w zakresie systemu nadzoru, oceny programu lub przygotowania nowego ustawodawstwa. Może również wymagać zaangażowania ekspertów do pracy w zakresie uzgodnień wspólnotowych strukturalnych do celów koordynacji i integracji sieci nadzorowania zdrowia oraz szybkiego reagowania na zagrożenia dla zdrowia. Jeśli jest to konieczne, sprawozdaniu określonemu w art. 12 ust. 1 powinien towarzyszyć wniosek dotyczący dostosowania wymogów.

4.3. Komisja może również podejmować działania w zakresie informacji, publikacji i upowszechniania działań. Może też podejmować badania w zakresie oceny i organizować seminaria, warsztaty i inne spotkania ekspertów.

--------------------------------------------------