02017R0892 — PL — 01.01.2019 — 002.001

---

Dokument ten służy wyłącznie do celów informacyjnych i nie ma mocy prawnej. Unijne instytucje nie ponoszą żadnej odpowiedzialności za jego treść. Autentyczne wersje odpowiednich aktów prawnych, włącznie z ich preambułami, zostały opublikowane w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej i są dostępne na stronie EUR-Lex. Bezpośredni dostęp do tekstów urzędowych można uzyskać za pośrednictwem linków zawartych w dokumencie

►B	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/892 z dnia 13 marca 2017 r. ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw (Dz.U. L 138 z 25.5.2017, s. 57)

zmienione przez:

		Dziennik Urzędowy
		nr	strona	data
►M1	ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2018/1146 z dnia 7 czerwca 2018 r.	L 208	9	17.8.2018

---

▼B

ROZPORZĄDZENIE WYKONAWCZE KOMISJI (UE) 2017/892

z dnia 13 marca 2017 r.

ustanawiające zasady stosowania rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw

ROZDZIAŁ I

ORGANIZACJE PRODUCENTÓW

SEKCJA 1

Przepisy wstępne

Artykuł 1

Przedmiot i zakres stosowania

1.  W niniejszym rozporządzeniu ustanawia się zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, z wyjątkiem norm handlowych.

2.  Rozdziały I–V stosuje się wyłącznie do produktów sektora owoców i warzyw, o których mowa w art. 1 ust. 2 lit. i) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oraz do takich produktów przeznaczonych wyłącznie do przetworzenia.

SEKCJA 2

Programy operacyjne

Artykuł 2

Strategia krajowa na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych

Strukturę i treść strategii krajowej, o której mowa w art. 36 ust. 2 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, ustanawia się zgodnie z załącznikiem I do niniejszego rozporządzenia.

Artykuł 3

Ramy krajowe w zakresie działań na rzecz ochrony środowiska i kwalifikujące się inwestycje

1.  W odrębnej części ram krajowych, o których mowa w art. 36 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, wskazuje się wymogi określone w art. 28 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 ( 1 ), z którymi muszą być zgodne działania na rzecz ochrony środowiska.

W ramach krajowych ustanawia się otwarty wykaz działań na rzecz ochrony środowiska i warunków obowiązujących w związku z tym w państwie członkowskim na potrzeby art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Wykaz, o którym mowa w akapicie drugim, może obejmować następujące rodzaje działań na rzecz ochrony środowiska:

W odniesieniu do każdego działania w zakresie ochrony środowiska, o których mowa w akapicie trzecim lit. b) i c), ramy krajowe zawierają:

Ramy krajowe obejmują co najmniej jedno działanie w sprawie stosowania praktyk integrowanej ochrony roślin.

2.  Czas trwania działań na rzecz ochrony środowiska identycznych ze zobowiązaniami rolno-środowiskowo-klimatycznymi lub ze zobowiązaniami w zakresie rolnictwa ekologicznego wspieranymi w ramach programu rozwoju obszarów wiejskich jest taki sam jak w przypadku powyższych zobowiązań. Jeżeli czas trwania działania przekracza czas trwania pierwotnego programu operacyjnego, działanie jest kontynuowane w następnym programie operacyjnym.

Państwa członkowskie mogą zezwolić na krótszy czas trwania działań na rzecz ochrony środowiska lub nawet na przerwanie ich realizacji w odpowiednio uzasadnionych przypadkach, w szczególności na podstawie wyników oceny w przedostatnim roku realizacji programu operacyjnego, o której mowa w art. 57 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

3.  Inwestycje korzystne dla środowiska przeprowadzane w gospodarstwach organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów lub spółek zależnych spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, lub w gospodarstwach ich członków będących producentami, kwalifikują się do wsparcia, jeżeli:

4.  Inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. a), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli – według obliczenia w odniesieniu do okresu amortyzacji podatkowej inwestycji w stosunku do sytuacji wyjściowej – przewidują zmniejszenie o co najmniej 15 %:

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego państwa członkowskie mogą zezwolić na inwestycje umożliwiające zmniejszenie o co najmniej 7 % – według obliczenia w odniesieniu do okresu amortyzacji podatkowej inwestycji w stosunku do sytuacji wyjściowej – pod warunkiem że takie inwestycje prowadzą do co najmniej jednej dodatkowej korzyści dla środowiska.

Oczekiwane zmniejszenie i, w stosownych przypadkach, przewidywane dodatkowe korzyści dla środowiska należy wykazać ex ante poprzez specyfikacje projektów lub inne dokumenty techniczne przedstawiane przez organizację producentów lub zrzeszenie organizacji producentów w chwili przedłożenia do zatwierdzenia projektu programu operacyjnego lub zmiany takiego programu; w projektach i dokumentach tych należy wykazać wyniki, które mogą zostać osiągnięte dzięki realizacji inwestycji, potwierdzone przez dokumenty techniczne lub poświadczone przez niezależny wykwalifikowany podmiot lub eksperta określonego przez państwo członkowskie.

Inwestycje ukierunkowane na osiągnięcie ograniczenia zużycia wody:

5.  Dotyczące systemów wytwarzania energii inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. b), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli ilość wytworzonej energii nie przekracza ilości, która może być stosowana ex ante corocznie w odniesieniu do działań związanych z owocami i warzywami, przeprowadzanych przez organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów, spółki zależne lub członków danej organizacji producentów, którzy odnoszą korzyści z inwestycji.

6.  Inwestycje, o których mowa w ust. 3 lit. c) i d), kwalifikują się do wsparcia, jeżeli przyczyniają się do ochrony gleb, oszczędzania wody lub energii, poprawy lub utrzymania jakości wody, ochrony siedlisk lub różnorodności biologicznej, łagodzenia zmiany klimatu oraz zmniejszenia wytwarzania odpadów i poprawy gospodarki odpadami, choć wpływ tych inwestycji jest niewymierny.

W momencie przedkładania do zatwierdzenia proponowanego programu operacyjnego lub zmiany tego programu organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów przedstawia dowody wskazujące na przewidywany pozytywny wpływ na realizację co najmniej jednego celu środowiskowego. Właściwy organ krajowy może zażądać, by dowody zostały przedstawione w formie specyfikacji projektu poświadczonych przez niezależny wykwalifikowany podmiot lub eksperta w danej dziedzinie ochrony środowiska.

7.  W odniesieniu do działań na rzecz ochrony środowiska zastosowanie mają następujące zasady:

Artykuł 4

Treść programów operacyjnych

1.  Programy operacyjne zawierają:

▼M1

▼B

2.  Programy operacyjne zawierają następujące informacje:

Artykuł 5

Dokumenty, które należy złożyć wraz z programem operacyjnym

Do programów operacyjnych załącza się:

Artykuł 6

Termin przedkładania programów operacyjnych

1.  Organizacja producentów przedkłada program operacyjny do zatwierdzenia właściwemu organowi państwa członkowskiego, w którym znajduje się siedziba organizacji producentów, do dnia 15 września roku poprzedzającego rok, w którym program ma zostać zrealizowany. Państwa członkowskie mogą jednak wyznaczyć datę późniejszą niż 15 września.

2.  W przypadku gdy podmiot prawny lub jasno określona część podmiotu prawnego, w tym grupa producentów utworzona na podstawie art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 lub grupa producentów, o której mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, przedkłada wniosek o uznanie jako organizacja producentów, może jednocześnie przedłożyć do zatwierdzenia program operacyjny, o którym mowa w ust. 1. Zatwierdzenie tego programu operacyjnego jest uzależnione od otrzymania uznania najpóźniej w terminie określonym w art. 33 ust. 2 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

Artykuł 7

Okresy realizacji programów operacyjnych

1.  Programy operacyjne realizowane są w okresach rocznych, od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia.

2.  Programy operacyjne zatwierdzone do dnia 15 grudnia realizowane są od dnia 1 stycznia następnego roku.

Realizacja programów zatwierdzonych po dniu 15 grudnia może zostać odroczona na rok.

3.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 2 w przypadku gdy zastosowanie ma art. 33 ust. 2 akapit trzeci lub art. 34 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, realizacja programów operacyjnych zatwierdzonych zgodnie z wymienionymi przepisami rozpoczyna się najpóźniej dnia 31 stycznia po ich zatwierdzeniu.

SEKCJA 3

Pomoc

Artykuł 8

Zatwierdzona kwota pomocy

Państwa członkowskie powiadamiają organizacje producentów i zrzeszenia organizacji producentów o zatwierdzonych kwotach pomocy do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego rok, dla którego wnioskowana jest pomoc.

Na zasadzie odstępstwa od akapitu pierwszego w przypadku zastosowania art. 33 ust. 2 akapit trzeci lub art. 34 ust. 1 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwa członkowskie powiadamiają te organizacje i zrzeszenia o zatwierdzonych kwotach pomocy do dnia 20 stycznia roku, dla którego wnioskowana jest pomoc.

▼M1

Artykuł 8a

Wprowadzenie zwiększenia limitu unijnej pomocy finansowej z 50 % do 60 %

1.  Zwiększenie limitu unijnej pomocy finansowej z 50 % do 60 % w przypadku programu operacyjnego lub części programu operacyjnego uznanej organizacji producentów, o której mowa w art. 34 ust. 3 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, przyznaje się, jeżeli:

2.  Na potrzeby zwiększenia limitu unijnej pomocy finansowej z 50 % do 60 % w przypadku programu operacyjnego lub jego części, odsetek produkcji owoców i warzyw sprzedanej przez organizacje producentów, o których mowa w art. 34 ust. 3 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, oblicza się dla każdego roku trwania programu operacyjnego jako część wartości produkcji sprzedanej przez organizacje producentów w danym państwie członkowskim w stosunku do łącznej wartości produkcji owoców i warzyw sprzedanej w danym państwie członkowskim w okresie odniesienia określonym w art. 23 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

Państwa członkowskie, które stosują metodę alternatywną określoną w art. 23 ust. 3 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, obliczają jednak odsetek produkcji owoców i warzyw sprzedanej przez organizacje producentów, o których mowa w art. 34 ust. 3 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, dla każdego roku trwania programu operacyjnego jako część wartości produkcji sprzedanej przez organizacje producentów w danym państwie członkowskim w stosunku do łącznej wartości produkcji owoców i warzyw sprzedanej w danym państwie członkowskim w okresie od dnia 1 stycznia do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rok, w którym pomoc zatwierdzono na mocy art. 8 niniejszego rozporządzenia.

3.  Państwa członkowskie powiadamiają organizację producentów o zatwierdzonej kwocie pomocy, w tym o kwocie zwiększenia przyznanego na podstawie art. 34 ust. 3 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, najpóźniej do dnia 15 grudnia roku poprzedzającego realizację programu operacyjnego, jak określono w art. 8 niniejszego rozporządzenia.

4.  W czasie trwania programu operacyjnego państwa członkowskie co rok sprawdzają, czy spełniono warunki zwiększenia limitu pomocy finansowej Unii z 50 % do 60 %, o których mowa w art. 34 ust. 3 lit. f) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

▼B

Artykuł 9

Wnioski o przyznanie pomocy

1.  Do dnia 15 lutego roku następującego po roku, dla którego wnioskowana jest pomoc, organizacje producentów składają do właściwego organu państwa członkowskiego wnioski o przyznanie pomocy lub o jej wyrównanie, w odniesieniu do każdego programu operacyjnego będącego przedmiotem wniosku o pomoc.

2.  Do wniosków o przyznanie pomocy załącza się dokumenty uzupełniające zawierające informacje dotyczące:

3.  Wnioski o przyznanie pomocy mogą obejmować wydatki ujęte w programie, lecz nieponiesione, w przypadku udowodnienia, że:

Pomoc jest wypłacana, zaś zabezpieczenie wniesione zgodnie z art. 11 ust. 2 zostaje zwolnione tylko pod warunkiem, że dowód wykonania zaplanowanych wydatków, o których mowa w niniejszym ustępie akapit pierwszy lit. b), zostanie dostarczony do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku, na który wydatki były zaplanowane, oraz na podstawie tego, że uprawnienie do pomocy zostało ustalone.

4.  W wyjątkowych i należycie uzasadnionych przypadkach właściwy organ państwa członkowskiego może przyjąć wnioski po terminie przewidzianym w ust. 1, jeżeli przeprowadzono niezbędne kontrole, a ostateczny termin płatności przewidziany w art. 10 został zachowany. W przypadkach złożenia wniosków po terminie przewidzianym w ust. 1 kwota pomocy zostaje zmniejszona o 1 % za każdy dzień opóźnienia w złożeniu wniosku.

5.  Zrzeszenia organizacji producentów mogą składać wnioski o przyznanie pomocy, o których mowa w ust. 1, w imieniu i na rzecz tylko tych swoich członków, którzy są organizacjami producentów uznanymi w tym samym państwie członkowskim, które uznało zrzeszenie organizacji producentów, oraz pod warunkiem, że w odniesieniu do każdego z członków załączone zostaną dokumenty uzupełniające, o których mowa w ust. 2. Beneficjentami końcowymi pomocy są organizacje producentów.

▼M1

6.  Organizacje producentów składają wniosek o przyznanie pomocy w państwie członkowskim, w którym zostały uznane, w odniesieniu do działań realizowanych na poziomie organizacji producentów. Jeżeli organizacje producentów należą do międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, przedstawiają państwu członkowskiemu, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, kopię wniosku.

7.  Międzynarodowe zrzeszenie organizacji producentów składa wniosek o przyznanie pomocy w państwie członkowskim, w którym znajduje się jego siedziba, w odniesieniu do działań realizowanych na poziomie międzynarodowego zrzeszenia. Państwa członkowskie zapewniają, by nie wystąpiło ryzyko podwójnego finansowania.

▼B

Artykuł 10

Wypłata pomocy

Państwa członkowskie wypłacają pomoc do dnia 15 października roku następującego po roku realizacji programu.

Artykuł 11

Zaliczki

1.  Wnioski o zaliczki mogą być składane, w zależności od decyzji danego państwa członkowskiego, albo co trzy miesiące – w styczniu, kwietniu, lipcu i październiku – albo co cztery miesiące – w styczniu, maju i we wrześniu.

Łączna kwota zaliczek na dany rok nie może przekraczać 80 % początkowo zatwierdzonej kwoty pomocy w odniesieniu do danego programu operacyjnego.

2.  Zaliczki wypłaca się pod warunkiem złożenia zabezpieczenia stanowiącego równowartość 110 % zaliczki, zgodnie z rozporządzeniem delegowanym Komisji (UE) nr 907/2014 ( 3 ).

3.  Państwa członkowskie mogą ustanowić kwotę minimalną i terminy, których należy przestrzegać w odniesieniu do zaliczek.

Artykuł 12

Płatności częściowe

1.  Państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów na ubieganie się o wypłacenie części pomocy odpowiadającej kwotom wydanym już w ramach programu operacyjnego.

2.  Wnioski można składać w dowolnym czasie, ale nie częściej niż trzy razy w każdym roku. Do wniosków dołącza się dokumenty uzupełniające, takie jak faktury i dokumenty poświadczające dokonanie płatności.

3.  Płatności w odniesieniu do wniosków o wypłacenie części pomocy nie mogą przekraczać 80 % części pomocy odpowiadającej kwotom wydanym już w ramach programu operacyjnego na dany okres. Państwa członkowskie mogą ustanowić kwotę minimalną płatności częściowych i terminy składania wniosków.

ROZDZIAŁ II

ŚRODKI ZAPOBIEGANIA KRYZYSOM I ZARZĄDZANIA W SYTUACJACH KRYZYSOWYCH

Artykuł 13

Działania szkoleniowe i wymiana lepszych praktyk

Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące warunków, które muszą być spełnione, aby działania szkoleniowe i wymiana lepszych praktyk zostały uznane za środki zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych.

Artykuł 14

Środki promocyjne i komunikacyjne

▼M1

1.  Państwa członkowskie przyjmują przepisy dotyczące warunków, które muszą spełniać środki promocyjne i komunikacyjne – w tym działania dotyczące dywersyfikacji i konsolidacji rynków owoców i warzyw – niezależnie od tego, czy te środki dotyczą zapobiegania kryzysom czy zarządzania w sytuacjach kryzysowych. Przepisy te muszą pozwalać na szybkie stosowanie tych środków w razie potrzeby.

Główny cel tych środków musi polegać na zwiększaniu konkurencyjności produktów sprzedawanych przez organizacje producentów i ich zrzeszenia w przypadku poważnych zakłóceń na rynku, utraty ufności konsumenckiej lub w razie innych podobnych problemów.

Cele szczegółowe środków promocyjnych i komunikacyjnych wdrażanych przez organizacje producentów i ich zrzeszenia to:

▼B

2.  Działania w ramach środków promocyjnych i komunikacyjnych są uzupełniające w stosunku do wszelkich działań promocyjnych i komunikacyjnych niezwiązanych z zapobieganiem kryzysom i zarządzaniem w sytuacjach kryzysowych stosowanych przez daną organizację producentów w jej programie operacyjnym.

Artykuł 15

Normy handlowe dla produktów wycofanych

1.  Produkt wycofany z rynku jest zgodny z normami handlowymi dla tego produktu, o których mowa w tytule II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011, z wyjątkiem przepisów dotyczących prezentacji i oznakowania produktów. W przypadku gdy produkty są wycofywane luzem, spełniane są minimalne wymagania dla klasy II.

Jednakże określone w odpowiednich normach produkty miniaturowe są zgodne z mającą zastosowanie normą handlową, w tym z przepisami dotyczącymi prezentacji i oznakowania produktów.

2.  Jeżeli dla danego produktu nie ustanowiono normy handlowej, produkty wycofane z rynku spełniają wymagania minimalne określone w załączniku III. Państwa członkowskie mogą ustanawiać dodatkowe przepisy jako uzupełnienie tych wymagań minimalnych.

Artykuł 16

Koszty transportu w przypadku bezpłatnej dystrybucji

1.  Koszty transportu drogą lądową w przypadku bezpłatnej dystrybucji wszystkich produktów wycofanych z rynku kwalifikują się do wsparcia w ramach programu operacyjnego na podstawie stawek jednostkowych, ustalonych w oparciu o odległości między miejscem wycofania a miejscem dostawy, zgodnie z załącznikiem IV.

W przypadku transportu morskiego państwa członkowskie określają odległość między punktem wycofania a miejscem ostatecznej dostawy. Wysokość rekompensaty nie może przekroczyć kosztów transportu lądowego najkrótszą trasą od miejsca załadunku do miejsca ostatecznej dostawy, w którym możliwy jest transport lądowy. Do kwot określonych w załączniku IV stosuje się współczynnik korygujący 0,6.

W przypadku transportu kombinowanego stosuje się koszty transportu będące sumą kosztów odpowiadających odległości transportu drogą lądową plus 60 % wzrostu kosztów, jeżeli cała odległość transportu odbyła się drogą lądową, zgodnie z załącznikiem IV.

2.  Koszty transportu należy wypłacić stronie, która faktycznie ponosi koszty finansowe danej operacji transportu.

Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

Artykuł 17

Koszty sortowania i pakowania w celu bezpłatnej dystrybucji

1.  Koszty sortowania i pakowania owoców i warzyw wycofanych z rynku w celu bezpłatnej dystrybucji kwalifikują się w ramach programów operacyjnych. W przypadku produktów w opakowaniach o wadze netto nieprzekraczającej 25 kilogramów stosuje się kwoty ryczałtowe wymienione w załączniku V.

2.  Na opakowaniach produktów przeznaczonych do bezpłatnej dystrybucji należy umieścić emblemat Unii Europejskiej oraz co najmniej jedną z adnotacji określonych w załączniku VI.

3.  Zwrot kosztów sortowania i pakowania przysługuje organizacjom producentów, które przeprowadziły te operacje.

Płatność dokonywana jest po przedstawieniu następujących dokumentów uzupełniających, potwierdzających w szczególności:

▼M1 —————

▼B

ROZDZIAŁ IV

INFORMACJE, SPRAWOZDANIA I KONTROLE

SEKCJA 1

Informacje i sprawozdania

▼M1

Artykuł 21

Informacje i sprawozdania roczne grup producentów, organizacji producentów i zrzeszeń organizacji producentów oraz sprawozdania roczne państw członkowskich

Na wniosek właściwego organu państwa członkowskiego grupy producentów utworzone zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007, uznane organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowe zrzeszenia organizacji producentów i grupy producentów przedstawiają wszelkie odpowiednie informacje konieczne do sporządzenia sprawozdania rocznego, o którym mowa w art. 54 lit. b) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891. Strukturę sprawozdania rocznego określono w załączniku II do niniejszego rozporządzenia.

Państwa członkowskie wprowadzają środki niezbędne do uzyskania informacji dotyczących liczby członków, wielkości i wartości produkcji sprzedanej w przypadku tych organizacji producentów, które nie przedłożyły programów operacyjnych. Organizacje producentów i grupy producentów, o których mowa w art. 27 rozporządzenia (UE) nr 1305/2013, zobowiązane są do podania liczby członków oraz wielkości i wartości produkcji sprzedanej.

▼B

SEKCJA 2

Kontrole

Artykuł 22

Jeden system identyfikacji

Państwa członkowskie zapewniają stosowanie jednego systemu identyfikacji do organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i grup producentów utworzonych zgodnie z art. 125e rozporządzenia (WE) nr 1234/2007 w odniesieniu do ich wniosków o przyznanie pomocy. Ten system identyfikacji jest kompatybilny z systemem identyfikacji beneficjentów, o którym mowa w art. 73 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013.

Artykuł 23

Procedury składania wniosków

Nie naruszając przepisów art. 9, 24 i 25 państwa członkowskie ustanawiają procedury składania wniosków o przyznanie pomocy, wniosków o uznanie lub zatwierdzenie programu operacyjnego oraz wniosków o płatność.

Artykuł 24

Przyznawanie uznania

1.  Przed przyznaniem uznania organizacji producentów lub zrzeszeniu organizacji producentów na podstawie art. 154 ust. 4 lit. a) lub art. 156 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w odniesieniu do organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów w celu sprawdzenia zgodności z kryteriami uznania.

2.  Państwa członkowskie przeprowadzają kontrolę administracyjną i kontrolę na miejscu w zakresie kryteriów uznania mających zastosowanie do wszystkich uznanych organizacji producentów i wszystkich uznanych zrzeszeń organizacji producentów co najmniej raz na pięć lat, nawet jeżeli dane organizacje producentów lub zrzeszenia organizacji producentów nie realizują programu operacyjnego.

Artykuł 25

Zatwierdzanie programów operacyjnych i wprowadzanie do nich zmian

1.  Przed zatwierdzeniem programu operacyjnego na podstawie art. 33 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 państwo członkowskie sprawdza przy użyciu wszelkich odpowiednich środków, w tym kontroli na miejscu, program operacyjny przedłożony do zatwierdzenia oraz, w stosownych przypadkach, wniosek o wprowadzenie do niego zmian. Kontrole te dotyczą w szczególności:

2.  Kontrole, o których mowa w ust. 1, sprawdzają, czy:

Artykuł 26

Kontrole administracyjne

1.  Procedury dotyczące kontroli administracyjnych nakładają wymóg rejestracji podjętych operacji, wyników weryfikacji i środków podjętych w odniesieniu do rozbieżności.

2.  Przed przyznaniem pomocy państwa członkowskie przeprowadzają kontrole administracyjne wszystkich wniosków o przyznanie pomocy.

3.  Kontrole administracyjne wniosków o przyznanie pomocy obejmują, w stosownych przypadkach, weryfikację:

4.  Wydatki poniesione w związku z realizacją programu operacyjnego są poparte dowodami płatności. Stosowane faktury wystawiane są w imieniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub spółki zależnej spełniającej wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, lub – z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – w imieniu jednego z członków będących producentem lub większej ich liczby. Jednakże faktury dotyczące kosztów personelu, o których mowa w pkt 2 załącznika III do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, wystawiane są w imieniu organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów, spółki zależnej spełniających wymóg 90 %, o którym mowa w art. 22 ust. 8 tego rozporządzenia, lub – z zastrzeżeniem zgody państwa członkowskiego – spółdzielnie, które są członkami organizacji producentów.

Artykuł 27

Kontrole na miejscu wniosków o przyznanie rocznej pomocy

1.  Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole na miejscu na terenie organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów i ich spółek zależnych, w stosownych przypadkach, w celu zapewnienia zgodności z warunkami uznawania, przyznawania pomocy lub jej wyrównywania na dany rok, zgodnie z art. 9 ust. 1, które to kontrole stanowią uzupełnienie kontroli administracyjnych.

2.  Kontrole na miejscu obejmują próbę stanowiącą przynajmniej 30 % łącznej wnioskowanej pomocy w każdym roku. Każda organizacja producentów lub zrzeszenie organizacji producentów, które realizują program operacyjny, kontrolowane są przynajmniej raz na trzy lata.

3.  Państwa członkowskie określają organizacje producentów, które zostaną poddane kontroli, na podstawie analizy ryzyka uwzględniającej następujące kryteria:

4.  Dopuszcza się wcześniejsze powiadomienie o planowanej kontroli na miejscu pod warunkiem, że nie zagrozi to realizacji jej celu.

5.  Kontrole na miejscu obejmują wszystkie zobowiązania i obowiązki organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, ich członków lub spółek zależnych, w stosownych przypadkach, które mogą być sprawdzone podczas wizytacji i które nie mogły zostać sprawdzone podczas kontroli administracyjnych. Kontrole na miejscu dotyczą w szczególności:

6.  Wartość produkcji sprzedanej sprawdzana jest na podstawie danych z systemu rachunkowości sprawdzanego i zatwierdzanego zgodnie z prawem krajowym.

W tym celu państwa członkowskie mogą zadecydować, że deklaracja wartości produkcji sprzedanej poświadczana jest w ten sam sposób, co finansowe dane księgowe.

Sprawdzenie deklaracji wartości produkcji sprzedanej może być przeprowadzane przed przekazaniem odpowiedniego wniosku o przyznanie pomocy, ale przeprowadzane jest najpóźniej przed wypłatą pomocy.

7.  Oprócz okoliczności wyjątkowych kontrole na miejscu obejmują wizytację miejsca, w którym realizowane jest działanie, lub – jeśli działanie ma charakter niematerialny – organizatora działania. Zwłaszcza działania w indywidualnych gospodarstwach członków organizacji producentów objętych próbą, o której mowa w ust. 2, są przedmiotem przynajmniej jednej wizytacji mającej na celu sprawdzenie przeprowadzania działań.

Państwa członkowskie mogą jednak zdecydować o nieprzeprowadzaniu takich wizytacji w odniesieniu do mniejszych działań lub jeżeli uznają, że istnieje niewielkie ryzyko, iż warunki dotyczące otrzymania pomocy nie są spełnione, lub że operacja nie została zrealizowana. Decyzja ta i jej uzasadnienie są rejestrowane. Kryteria analizy ryzyka określone w ust. 3 stosuje się odpowiednio do niniejszego ustępu.

8.  Jedynie kontrole spełniające wszystkie wymogi niniejszego artykułu mogą być uwzględnione przy obliczaniu wskaźnika przeprowadzonych kontroli określonego w ust. 2.

9.  Wyniki kontroli na miejscu są poddawane ocenie w celu ustalenia, czy napotykane problemy mają charakter systemowy, wiążący się z ryzykiem dla innych podobnych działań, beneficjentów lub podmiotów. W ocenie określa się również przyczyny takich sytuacji, wszelkie dalsze kontrole, które mogą być wymagane, a także zalecane działania naprawcze i zapobiegawcze.

W przypadku gdy kontrole wykazują poważne nieprawidłowości w regionie lub w części regionu lub w odniesieniu do konkretnej organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów, państwo członkowskie przeprowadza w trakcie danego roku dodatkowe kontrole w danym regionie lub w odniesieniu do danej organizacji lub zrzeszenia oraz zwiększa odsetek wniosków poddawanych kontroli w roku następnym.

Artykuł 28

Sprawozdania dotyczące kontroli na miejscu

1.  W odniesieniu do każdej kontroli ma miejscu sporządza się szczegółowe sprawozdanie, podając co najmniej następujące informacje:

2.  Przedstawiciele organizacji producentów lub zrzeszenia organizacji producentów mają możliwość podpisania sprawozdania w celu potwierdzenia swojej obecności w czasie kontroli oraz przedstawienia ewentualnych uwag. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości beneficjent otrzymuje kopię sprawozdania.

Artykuł 29

Kontrole pierwszego szczebla operacji wycofania

1.  Państwa członkowskie przeprowadzają w każdej organizacji producentów kontrole pierwszego szczebla działań dotyczących wycofania obejmujące kontrolę dokumentacji i identyfikacji, która zostaje uzupełniona kontrolą fizyczną, w odniesieniu do masy produktów wycofanych z rynku, oraz kontrolę zgodności z art. 15, zgodnie z procedurami ustalonymi w rozdziale II tytułu II rozporządzenia wykonawczego (UE) nr 543/2011. Kontrolę przeprowadza się po otrzymaniu powiadomienia, o którym mowa w art. 44 ust. 1 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, w terminie określonym zgodnie z ust. 2 tego artykułu.

2.  Kontrole pierwszego szczebla obejmują 100 % ilości produktów wycofanych z rynku. Po zakończeniu tych kontroli wycofane produkty inne niż produkty przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji zostają poddane denaturacji lub przekazane przemysłowi przetwórczemu pod nadzorem właściwych organów na zasadach i warunkach określonych przez dane państwo członkowskie zgodnie z art. 46 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

3.  Na zasadzie odstępstwa od przepisów ust. 2, jeżeli produkty są przeznaczone do bezpłatnej dystrybucji, państwa członkowskie mogą poddawać kontroli mniejszy odsetek niż określono we wspomnianym ustępie, pod warunkiem, że nie będzie to mniej niż 10 % danej ilości w ciągu roku gospodarczego dla danej organizacji producentów. Kontrola może odbywać się w obiektach organizacji producentów lub siedzibach odbiorców produktów. Jeżeli kontrola wykazuje nieprawidłowości, państwa członkowskie przeprowadzają dodatkowe kontrole.

Artykuł 30

Kontrole drugiego szczebla operacji wycofania

1.  Państwa członkowskie przeprowadzają kontrole drugiego szczebla operacji wycofania w obiektach organizacji producentów oraz odbiorców produktów wycofanych na podstawie analizy ryzyka. Analiza ryzyka obejmuje wyniki przeprowadzonych kontroli pierwszego i drugiego szczebla oraz tego, czy dana organizacja producentów posiada pewne rodzaje procedur zapewnienia jakości. Analiza ryzyka służy jako podstawa do określenia minimalnej częstotliwości przeprowadzania kontroli drugiego szczebla w odniesieniu do każdej organizacji producentów.

2.  Kontrole drugiego szczebla, o których mowa w ust. 1, obejmują:

3.  Każda kontrola obejmuje próbę stanowiącą przynajmniej 5 % ilości wycofanych podczas danego roku gospodarczego przez daną organizację producentów.

4.  Szczegółowa ewidencja zapasów oraz dokumentacja księgowa, o których mowa w ust. 2 lit. a), wykazują, w stosunku do każdego z produktów wycofanych, następujące ilości przemieszczone, wyrażone w tonach:

5.  Kontrole dotyczące przeznaczenia produktów wycofanych z rynku obejmują:

6.  Jeżeli kontrole drugiego szczebla wykażą nieprawidłowości, państwa członkowskie przeprowadzają bardziej szczegółowe kontrole drugiego szczebla dla danego roku oraz zwiększają w następnym roku częstotliwość kontroli drugiego szczebla w gospodarstwach tych organizacji producentów lub zrzeszeń organizacji producentów.

Artykuł 31

Zielone zbiory oraz niezbieranie plonów

1.  Przed rozpoczęciem operacji zielonych zbiorów państwa członkowskie sprawdzają za pomocą kontroli na miejscu, czy dane produkty nie są uszkodzone i czy dany obszar był utrzymywany w dobrym stanie. Po przeprowadzeniu zielonych zbiorów państwa członkowskie sprawdzają, czy zostały one w pełni przeprowadzone na danym obszarze, a zebrany produkt został poddany denaturacji.

2.  Przed rozpoczęciem operacji niezbierania państwa członkowskie sprawdzają za pomocą kontroli na miejscu, czy dany obszar był utrzymywany w dobrym stanie i czy nie przeprowadzono już na nim częściowych zbiorów, a produkt jest dobrze rozwinięty i czy, ogólnie, jest zdrowy, a jego jakość odpowiednia i pozwalająca na wprowadzenie do obrotu.

Państwa członkowskie zapewniają poddanie produktu denaturacji. Jeśli nie jest to możliwe, państwa członkowskie dopilnowują dzięki kontrolom na miejscu lub wizytacjom w okresie zbiorów, aby zbiory nie odbyły się.

3.  W przypadku stosowania art. 48 ust. 3 akapit drugi rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891:

4.  Artykuł 30 ust. 1, 2, 3 i 6 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 32

Międzynarodowe organizacje producentów

1.  Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba międzynarodowej organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli danej organizacji w odniesieniu do programu operacyjnego i funduszu operacyjnego oraz za stosowanie kar administracyjnych, w przypadku gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione.

2.  Pozostałe państwa członkowskie, od których wymaga się zapewnienia współpracy administracyjnej, o której mowa w art. 14 ust. 3 lit. c) rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891, przeprowadzają kontrole administracyjne i kontrole na miejscu zgodnie z wymogami państwa członkowskiego, o którym mowa w ust. 1 niniejszego artykułu, i przekazują mu sprawozdania dotyczące ich wyników. Państwa te przestrzegają terminów określonych przez państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1.

3.  Przepisy stosowane w państwie członkowskim, o którym mowa w ust. 1, mają zastosowanie do organizacji producentów, programu operacyjnego i funduszu operacyjnego. W odniesieniu natomiast do kwestii środowiskowych i fitosanitarnych oraz w odniesieniu do środków zapobiegania kryzysom i zarządzania w sytuacjach kryzysowych zastosowanie mają przepisy państwa członkowskiego, w którym przeprowadzane są odnośne działania.

Artykuł 33

Międzynarodowe zrzeszenia organizacji producentów

1.  Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba organizacji producentów będącej członkiem międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, ponosi ogólną odpowiedzialność za organizowanie kontroli w odniesieniu do działań w ramach programu operacyjnego zrealizowanych na jego terytorium i w odniesieniu do funduszu operacyjnego, a także za stosowanie kar administracyjnych w przypadku, gdy przeprowadzane kontrole wykazują, że zobowiązania nie zostały spełnione.

2.  Państwo członkowskie, o którym mowa w ust. 1, ściśle współpracuje z państwem członkowskim, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów, i niezwłocznie informuje je o wynikach przeprowadzonych kontroli i ewentualnie nałożonych karach administracyjnych.

▼M1

3.  Państwo członkowskie, w którym znajduje się siedziba międzynarodowego zrzeszenia organizacji producentów:

4.  Działania w ramach programów operacyjnych muszą być zgodne z przepisami krajowymi i strategią krajową państwa członkowskiego, w którym złożono wniosek o przyznanie pomocy zgodnie z art. 9 ust. 6 i 7.

Środki środowiskowe i fitosanitarne oraz środki zapobiegania kryzysom i środki zarządzania w sytuacjach kryzysowych podlegają przepisom państwa członkowskiego, w którym te środki i działania są faktycznie wdrażane.

▼B

Artykuł 34

Kontrole

Nie naruszając przepisów szczególnych niniejszego rozporządzenia lub innego prawodawstwa unijnego państwa członkowskie wprowadzają kontrole i środki w zakresie koniecznym do zapewnienia prawidłowego stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i niniejszego rozporządzenia. Te kontrole i środki są skuteczne, proporcjonalne i odstraszające w celu zapewnienia odpowiedniej ochrony interesów finansowych Unii.

W szczególności państwa członkowskie gwarantują:

Artykuł 35

Oczywiste błędy

W przypadku stwierdzenia oczywistych błędów przez właściwy organ państwa członkowskiego, o których to błędach mowa w art. 59 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1306/2013, wszelkie powiadomienia lub wnioski i prośby przedstawione państwu członkowskiemu zgodnie z rozporządzeniem (UE) nr 1308/2013, rozporządzeniem delegowanym (UE) 2017/891 i niniejszym rozporządzeniem, a także wszystkie wnioski o przyznanie pomocy mogą zostać skorygowane i poprawione w dowolnym czasie po ich złożeniu.

ROZDZIAŁ V

ROZSZERZENIE ZASAD

Artykuł 36

Składki finansowe

Jeżeli państwo członkowskie podejmuje decyzję, na podstawie art. 165 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, że producenci, którzy nie należą do organizacji producentów, zrzeszenia organizacji producentów lub organizacji międzybranżowej, ale dla których przepisy stały się wiążące, są zobowiązani do wpłaty składki finansowej, państwo to przesyła Komisji informacje potrzebne do oceny zgodności z warunkami określonymi we wspomnianym artykule. Informacje takie powinny zawierać podstawę, według której obliczane są składki, ich kwotę jednostkową, działania nimi objęte oraz związane z nimi koszty.

Artykuł 37

Rozszerzenia na okres przekraczający jeden rok

1.  W wypadku podjęcia decyzji o stosowaniu rozszerzenia przez okres przekraczający jeden rok państwa członkowskie sprawdzają, w odniesieniu do każdego roku, czy warunki odnoszące się do reprezentatywności określonej w art. 164 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 były nadal przestrzegane w całym okresie stosowania rozszerzenia.

2.  Jeżeli państwa członkowskie stwierdzą, że warunki nie są już przestrzegane, uchylają rozszerzenie ze skutkiem od początku następnego roku.

3.  Państwa członkowskie niezwłocznie informują Komisję o wszelkich uchyleniach. Komisja udostępnia publicznie takie informacje w odpowiedni sposób.

ROZDZIAŁ VI

SYSTEM CENY WEJŚCIA I NALEŻNOŚCI CELNE PRZYWOZOWE

Artykuł 38

Standardowe wartości w przywozie

1.  W odniesieniu do każdego produktu oraz w odniesieniu do okresów stosowania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 Komisja ustala dla każdego dnia roboczego oraz dla każdego miejsca pochodzenia standardową wartość w przywozie równą średniej ważonej cen reprezentatywnych, o których mowa w art. 74 tego rozporządzenia, pomniejszonej o standardową kwotę wynoszącą 5 EUR/100 kg oraz należności celne ad valorem.

2.  Jeśli zgodnie z art. 74 i 75 rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 i z niniejszym artykułem ustala się standardową wartość przywozową dla produktów oraz dla okresów obowiązywania wymienionych w części A załącznika VII do wspomnianego rozporządzenia, ceny jednostkowej, o której mowa w art. 142 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) 2015/2447 ( 4 ), nie stosuje się. Zastępuje się ją standardową wartością w przywozie, o której mowa w ust. 1.

3.  W przypadku, gdy dla produktu określonego pochodzenia nie obowiązuje standardowa wartość w przywozie, stosuje się średnią ważoną standardowych wartości w przywozie obowiązujących w odniesieniu do danego produktu.

4.  W okresach obowiązywania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891 stosuje się standardowe wartości w przywozie do czasu ich zmiany. Przestają one jednak obowiązywać w przypadku niezgłoszenia Komisji średniej ceny reprezentatywnej przez dwa kolejne tygodnie.

Jeżeli do danego produktu nie stosuje się żadnej standardowej wartości w przywozie na podstawie akapitu pierwszego, standardowa wartość w przywozie stosowana w odniesieniu do tego produktu jest równa ostatniej średniej standardowej wartości w przywozie.

5.  Na zasadzie odstępstwa od ust. 1, jeśli nie można było obliczyć standardowej wartości w przywozie, nie stosuje się żadnej standardowej wartości w przywozie od pierwszego dnia okresów obowiązywania określonych w części A załącznika VII do rozporządzenia delegowanego (UE) 2017/891.

6.  Kurs walutowy stosowany w odniesieniu do standardowej wartości w przywozie jest ostatnim kursem opublikowanym przez Centralny Bank Europejski przed ostatnim dniem okresu, w odniesieniu do którego przekazano ceny.

7.  Standardowe wartości w przywozie wyrażone w euro publikowane są przez Komisję za pośrednictwem TARIC ( 5 ).

ROZDZIAŁ VII

DODATKOWE NALEŻNOŚCI PRZYWOZOWE

Artykuł 39

Nakładanie dodatkowej należności przywozowej

▼M1

1.  Dodatkowa należność celna przywozowa, o której mowa w art. 182 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013, może być stosowana w odniesieniu do produktów oraz w okresach wymienionych w załączniku VII do tego rozporządzenia. Dodatkową należność przywozową stosuje się, jeśli ilość dowolnych produktów wprowadzonych do obrotu w dowolnym okresie obowiązywania określonym w tym załączniku przekracza wielkość progową dla tego produktu, chyba że ten przywóz prawdopodobnie nie spowoduje zakłóceń na rynku Unii albo skutki dodatkowej należności przywozowej byłyby nieproporcjonalne do zamierzonego celu.

▼B

2.  W odniesieniu do każdego z produktów wymienionych w załączniku VII oraz w okresach wskazanych w tym załączniku, państwa członkowskie zgłaszają Komisji dane szczegółowe na temat ilości wprowadzanych do swobodnego obrotu, z zastosowaniem metody nadzoru przywozów preferencyjnych określonej w art. 55 rozporządzenia wykonawczego (UE) 2015/2447.

3.  Dodatkową należność przywozową nakłada się w odniesieniu do ilości wprowadzonych do swobodnego obrotu po dacie stosowania tej należności, pod warunkiem że:

Artykuł 40

Kwota dodatkowej należności przywozowej

Dodatkowa należność przywozowa stosowana zgodnie z art. 39 jest równa jednej trzeciej należności celnej określonej we wspólnej taryfie celnej dla danego produktu.

Jednakże w przypadku produktów korzystających z przywozowych preferencji taryfowych odnośnie do należności celnej ad valorem dodatkowa należność przywozowa jest równa jednej trzeciej określonej należności celnej za dany produkt, jeżeli stosuje się art. 39 ust. 2.

Artykuł 41

Zwolnienia z dodatkowej należności przywozowej

1.  Z dodatkowej należności przywozowej zwolnione są następujące towary:

2.  Zainteresowane strony dostarczają organom celnym dowód na to, że zostały spełnione wymogi ust. 1 lit. b).

Organy celne mogą uznać, że towary opuściły państwo pochodzenia przed datą rozpoczęcia stosowania dodatkowej należności przywozowej, jeżeli dostarczony zostanie jeden z następujących dokumentów:

ROZDZIAŁ VIII

PRZEPISY KOŃCOWE

Artykuł 42

Wejście w życie i stosowanie

Niniejsze rozporządzenie wchodzi w życie siódmego dnia po jego opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Unii Europejskiej.

Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

▼M1

---

ZAŁĄCZNIK I

Struktura i treść strategii krajowej na rzecz zrównoważonych programów operacyjnych, o której mowa w art. 2

1.   Czas trwania strategii krajowej

Do ustalenia przez państwo członkowskie.

2.   Analiza sytuacji pod kątem mocnych i słabych stron oraz pod kątem potencjału rozwoju, strategia wybrana w tym zakresie oraz uzasadnienie wybranych priorytetów, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. a) i b) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

2.1.   Analiza sytuacji

Opis bieżącej sytuacji w sektorze owoców i warzyw, z wykorzystaniem danych ilościowych, podkreślający mocne i słabe strony, różnice, potrzeby i rozbieżności, a także potencjał rozwoju w oparciu o odnośne wskaźniki określone w załączniku II tabela 4.1. Opis ten musi dotyczyć co najmniej:

2.2.   Strategia wybrana w zakresie mocnych i słabych stron.

Opis najważniejszych obszarów, w których oczekuje się, że interwencja przyniesie maksymalną wartość dodaną:

2.3.   Wpływ poprzedniej strategii krajowej (w stosownym przypadku)

Opis wyników i wpływu programów operacyjnych zrealizowanych w niedalekiej przeszłości.

3.   Cele programów operacyjnych oraz wskaźniki wydajności, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013

Opis rodzajów działań wybranych jako kwalifikujące się do wsparcia (otwarty wykaz), celów, możliwych do zweryfikowania wartości docelowych i wskaźników umożliwiających ocenę postępów w realizacji tych celów, ich efektywności i skuteczności.

3.1.   Wymogi dotyczące wszystkich lub kilku rodzajów działań

Państwa członkowskie zapewniają, by wszystkie działania włączone do strategii krajowej i do ram krajowych były możliwe do sprawdzenia i kontrolowania. W przypadku gdy w wyniku oceny przeprowadzanej podczas realizacji programów operacyjnych stwierdzone zostanie, że wymogi dotyczące sprawdzania i kontrolowania nie są spełnione, dane działania należy odpowiednio zmienić lub skreślić z programu. W przypadku gdy pomocy udziela się według standardowych stawek ryczałtowych lub stawek jednostkowych, państwa członkowskie zapewniają, aby odpowiednie obliczenia były adekwatne i dokładne oraz określone z wyprzedzeniem na podstawie rzetelnych, sprawiedliwych i weryfikowalnych obliczeń. Działania na rzecz ochrony środowiska muszą być zgodne z wymogami określonymi w art. 33 ust. 5 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Państwa członkowskie wprowadzają gwarancje, przepisy i kontrole w celu zagwarantowania, że działania wybrane jako kwalifikujące się do wsparcia nie uzyskują również wsparcia z innego odpowiedniego instrumentu wspólnej polityki rolnej, w szczególności w ramach programów na rzecz rozwoju obszarów wiejskich i programów promocyjnych, lub z innego programu krajowego lub regionalnego. Skuteczne środki ochronne przyjęte w zastosowaniu art. 33 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w celu ochrony środowiska przed ewentualnymi wzmożonymi zagrożeniami ze strony inwestycji wspieranych w ramach programów operacyjnych oraz kryteria kwalifikowalności przyjęte zgodnie z art. 36 ust. 1 tego rozporządzenia w celu zagwarantowania, że inwestycje w gospodarstwach indywidualnych wspierane w ramach programów operacyjnych uwzględniają cele określone w art. 191 TFUE oraz w ramach siódmego unijnego programu działań w zakresie środowiska.

3.2.   Informacje szczegółowe wymagane w odniesieniu do poszczególnych rodzajów działań ukierunkowanych na osiągniecie celów ustanowionych lub określonych w art. 33 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 (wypełnić wyłącznie w przypadku wybranych rodzajów działań).

3.2.1.   Nabywanie środków trwałych

3.2.2.   Inne działania

4.   Wyznaczenie właściwych organów i podmiotów odpowiedzialnych

Wyznaczenie przez dane państwo członkowskie krajowego organu odpowiedzialnego za zarządzanie strategią krajową, jej monitorowanie i ocenę.

5.   Opis systemów monitorowania i oceny

Wskaźniki wydajności ustanowione przez strategie krajowe muszą obejmować wskaźniki ustanowione w art. 4 i wymienione w załączniku II tabela 4.1. W stosownych przypadkach strategia krajowa określa dodatkowe wskaźniki odzwierciedlające krajowe lub regionalne potrzeby, warunki i cele swoiste dla danych krajowych programów operacyjnych.

5.1.   Ocena programów operacyjnych i zobowiązania sprawozdawcze organizacji producentów, o których mowa w art. 36 ust. 2 lit. d) i e) rozporządzenia (UE) nr 1308/2013.

Opis wymogów i procedur w zakresie monitorowania i oceny związanych z programami operacyjnymi, w tym zobowiązań sprawozdawczych organizacji producentów.

5.2.   Monitorowanie i ocena strategii krajowej

Opis wymogów i procedur w zakresie monitorowania i oceny związanych ze strategią krajową.

---

ZAŁĄCZNIK II

Sprawozdanie roczne Część A

STRUKTURA SPRAWOZDANIA ROCZNEGO – CZĘŚĆ A

Niniejsze formularze stanowią część A sprawozdania rocznego, które właściwe organy państw członkowskich muszą przedłożyć Komisji Europejskiej do dnia 15 listopada każdego roku następującego po roku kalendarzowym objętym sprawozdaniem.

Podstawę formularzy stanowią wymogi sprawozdawcze określone w art. 54 lit. b) rozporządzenia delegowanego Komisji (UE) 2017/891 i w załączniku V do tego rozporządzenia, w którym ustanowiono szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia (UE) nr 1308/2013 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw.

1.    Informacje administracyjne

2.    Informacje dotyczące organizacji producentów, międzynarodowych organizacji producentów, zrzeszeń organizacji producentów, międzynarodowych zrzeszeń organizacji producentów i grup producentów

3.    Informacje dotyczące wydatków

4.    Monitorowanie programów operacyjnych/planów dochodzenia do uznania

Uwagi

Skróty

Kody państw

Kody regionów

Państwo członkowskie, które preferuje podział regionalny, może skorzystać z możliwości wskazania odpowiedniego regionu na stronie tytułowej każdej sekcji oraz na początku każdej tabeli.

Kod (ID) PO, TPO, APO, TAPO oraz PG

Kod każdej/każdego PO, TPO, APO, TAPO lub PG jest NIEPOWTARZALNY. Jeżeli danej/danemu PO, TPO, APO, TAPO lub PG cofnięto uznanie, nie należy już nigdy stosować odnośnego kodu.

Wartości pieniężne

Wszystkie wartości pieniężne należy podać w euro, z wyjątkiem tych państw członkowskich, które stosują walutę krajową. Rubryka „WALUTA KRAJOWA” znajduje się na GÓRZE tabeli.

W tej rubryce należy podać kod stosowanej waluty krajowej.

Punkt kontaktowy

Sprawozdanie roczne – Część A

SEKCJA 1

INFORMACJE ADMINISTRACYJNE

Sprawozdanie roczne – Część A

SEKCJA 2

INFORMACJE DOTYCZĄCE PO, TPO, APO, TAPO ORAZ PG

Sprawozdanie roczne – Część A

SEKCJA 3

INFORMACJE DOTYCZĄCE WYDATKÓW

(Dane w EUR lub walucie krajowej)

Sprawozdanie roczne – Część A

SEKCJA 4

MONITOROWANIE PROGRAMÓW OPERACYJNYCH

Wskaźniki dotyczące działań podejmowanych przez uznane organizacje producentów, zrzeszenia organizacji producentów, międzynarodowe organizacje i grupy producentów w ramach programu operacyjnego/planu dochodzenia do uznania niekoniecznie obejmują wszystkie czynniki, które mogą wywierać wpływ na wyniki, rezultaty i oddziaływanie danego programu operacyjnego/planu dochodzenia do uznania. W związku z tym informacje dostarczone przy pomocy wskaźników należy interpretować w świetle informacji na temat ilości i jakości związanych z innymi kluczowymi czynnikami przyczyniającymi się do powodzenia lub niepowodzenia w realizacji programu/planu.

Jeżeli przy obliczaniu wskaźników państwa członkowskie stosują próby, wraz ze sprawozdaniem rocznym muszą podać służbom Komisji liczebność próby, jej reprezentatywność i inne elementy składowe.

▼B

---

ZAŁĄCZNIK III

Wymagania minimalne dla produktów wycofanych, o których mowa w art. 15 ust. 2

---

ZAŁĄCZNIK IV

Koszty transportu w ramach bezpłatnej dystrybucji, o których mowa w art. 16 ust. 1

---

ZAŁĄCZNIK V

Koszty sortowania i pakowania, o których mowa w art. 17 ust. 1

---

ZAŁĄCZNIK VI

Adnotacja umieszczana na opakowaniach produktów, o której mowa w art. 17 ust. 2

---

ZAŁĄCZNIK VII

Produkty i okresy stosowania dodatkowych należności przywozowych, o których mowa w art. 39

Bez uszczerbku dla zasad interpretacji Nomenklatury scalonej przedstawione opisy produktów mają wyłącznie charakter orientacyjny. Do celów niniejszego załącznika zakres dodatkowych należności określony jest przez zakres kodów CN obowiązujących w chwili przyjęcia niniejszego rozporządzenia.

---

( 1 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1305/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich przez Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW) i uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 1698/2005 (Dz.U. L 347 z 20.12.2013, s. 487).

( 2 ) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1144/2014 z dnia 22 października 2014 r. w sprawie działań informacyjnych i promocyjnych dotyczących produktów rolnych wdrażanych na rynku wewnętrznym i w państwach trzecich oraz uchylające rozporządzenie Rady (WE) nr 3/2008 (Dz.U. L 317 z 4.11.2014, s. 56).

( 3 ) Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) nr 907/2014 z dnia 11 marca 2014 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1306/2013 w odniesieniu do agencji płatniczych i innych organów, zarządzania finansami, rozliczania rachunków, zabezpieczeń oraz stosowania euro (Dz.U. L 255 z 28.8.2014, s. 18).

( 4 ) Rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) 2015/2447 z dnia 24 listopada 2015 r. ustanawiające szczegółowe zasady wykonania niektórych przepisów rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 ustanawiającego unijny kodeks celny (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 558).

( 5 ) http://ec.europa.eu/taxation_customs/customs/customs_duties/tariff_aspects/customs_tariff/index_en.htm