(1)

Krachtens Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moet bij de vaststelling van instandhoudingsmaatregelen rekening worden gehouden met de beschikbare wetenschappelijke, technische en economische adviezen, met inbegrip van, waar relevant, verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij en van andere adviesinstanties, alsook met de adviezen van de adviesraden die voor de betrokken geografische bevoegdheidsgebieden zijn opgericht, en de gezamenlijke aanbevelingen van de lidstaten.

(2)

Het is aan de Raad om de maatregelen vast te stellen voor de vaststelling en de verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, voor zover nodig, bepaalde functioneel daarmee verbonden voorwaarden. In Verordening (EU) nr. 1380/2013 is bepaald dat de vangstmogelijkheden aan de lidstaten moeten worden toegewezen op een manier die de relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van iedere lidstaat voor elk visbestand of elke visserij waarborgt.

(3)

In Verordening (EU) nr. 1380/2013 is bepaald dat het gemeenschappelijk visserijbeleid tot doel heeft het exploitatieniveau voor maximale duurzame opbrengst (MDO) voor zo veel mogelijk bestanden in 2015 en, geleidelijk toenemend, voor alle bestanden uiterlijk in 2020 te verwezenlijken. De overgangsperiode tot en met 2020 had tot doel een evenwicht te vinden tussen enerzijds het bereiken van de MDO voor alle bestanden en anderzijds de mogelijke sociaal-economische gevolgen van eventuele aanpassingen van de desbetreffende vangstmogelijkheden.

(4)

De totaal toegestane vangsten (TAC’s) moeten derhalve, overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013, worden vastgesteld op basis van de beschikbare wetenschappelijke adviezen, met inachtneming van zowel de biologische en sociaal-economische gevolgen als de verplichting tot billijke behandeling van de visserijsectoren en rekening houdend met de standpunten die kenbaar zijn gemaakt tijdens de raadpleging van de belanghebbenden.

(5)

Bij Verordening (EU) 2016/1139 van het Europees Parlement en de Raad (2) is een meerjarenplan vastgesteld voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee en voor de visserijen die die bestanden exploiteren (het “plan”). Het plan beoogt ervoor te zorgen dat de levende mariene biologische rijkdommen zodanig worden geëxploiteerd dat populaties van gevangen soorten worden hersteld en gehandhaafd op een niveau dat hoger is dan het niveau waarop MDO mogelijk is. In Verordening (EU) nr. 1380/2013 is bepaald dat de vangstmogelijkheden voor bestanden die onder specifieke meerjarenplannen vallen, vastgesteld moeten worden overeenkomstig de in die meerjarenplannen vervatte voorschriften.

(6)

Overeenkomstig artikel 4, lid 1, van het plan moesten de vangstmogelijkheden voor de in artikel 1 van het plan vermelde bestanden zodanig worden vastgesteld dat zo spoedig mogelijk en, geleidelijk toenemend, uiterlijk in 2020 een visserijsterfte op MDO-niveau, uitgedrukt in bandbreedtes, werd bereikt. De vangstbeperkingen voor 2022 voor de betrokken bestanden in de Oostzee moeten derhalve worden vastgesteld overeenkomstig de doelstellingen van het plan.

(7)

De Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) heeft op 28 mei 2021 zijn jaarlijks advies voor de bestanden in de Oostzee gepubliceerd. Volgens de ICES bedroeg de biomassa van haring in het westelijke deel van de Oostzee in de ICES-deelsectoren 20-24 slechts 54 % van het grensreferentiepunt voor paaibiomassa (Blim), waaronder er sprake kan zijn van een verminderde reproductiecapaciteit. Bovendien blijft de populatietoename historisch laag. Daarom heeft de ICES voor het vierde opeenvolgende jaar een advies voor nulvangsten voor haring in het westelijke deel van de Oostzee uitgebracht. Krachtens artikel 5, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1139 moeten daarom alle passende herstelmaatregelen worden vastgesteld om te waarborgen dat het betrokken bestand snel terugkeert boven het niveau dat de MDO kan opleveren. Volgens die bepaling moeten voorts aanvullende herstelmaatregelen worden genomen. Indien de vangstmogelijkheden voor haring in het westelijke deel van de Oostzee werden vastgesteld op het in het wetenschappelijke advies aanbevolen niveau, zou de verplichting tot aanlanding van alle vangsten uit gemengde visserijen met bijvangsten van haring uit het westelijke deel van de Oostzee tot het fenomeen van de “knelsoorten” leiden. Om het juiste evenwicht te vinden tussen enerzijds het laten voortzetten van visserijen voor andere bestanden in het licht van de anders mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen, en anderzijds de noodzaak om een goede biologische toestand van het bestand te bereiken, en rekening houdend met de moeilijkheid om tegelijkertijd alle bestanden in een gemengde visserij op MDO-niveau te bevissen, moet voor bijvangsten van haring in het westelijke deel van de Oostzee een specifieke TAC worden vastgesteld. Visserijverrichtingen op haring in het westelijke deel van de Oostzee die uitsluitend ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek plaatsvinden en waarbij volledig wordt voldaan aan de voorwaarden van artikel 25 van Verordening (EU) 2019/1241 van het Europees Parlement en de Raad (3), en ook kleinschalige kustvissers die vissen met bepaalde soorten passief vistuig moeten echter worden toegestaan. De TAC moet worden vastgesteld op een niveau dat de sterfte niet doet stijgen en dat stimulansen biedt voor verbeteringen op het vlak van selectiviteit en vermijding.

(8)

Wat het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee betreft, heeft de ICES zijn voorzorgsadvies sinds 2019 kunnen baseren op een meer gegevensrijke beoordeling. De ICES raamt dat de biomassa van het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee nog steeds onder de Blim ligt en sinds 2020 verder is gedaald. Daarom heeft de ICES voor het derde opeenvolgende jaar een advies voor nulvangsten van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee uitgebracht. Sinds 2019 zijn in de Unie strenge instandhoudingsmaatregelen vastgesteld. Overeenkomstig artikel 5, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1139 is de gerichte visserij op kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee gesloten en is voor onvermijdelijke bijvangsten van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee een TAC op zeer laag niveau vastgesteld om het fenomeen van de “knelsoorten” in andere visserijen te voorkomen. Bovendien zijn verdere herstelmaatregelen die functioneel met de vangstmogelijkheden verbonden zijn, vastgesteld in de vorm van paaisluitingen en een verbod op recreatievisserij in het belangrijkste verspreidingsgebied. Gezien het advies van de ICES en de ongewijzigde toestand van het bestand is het passend het niveau van de vangstmogelijkheden en de functioneel daarmee verbonden herstelmaatregelen te handhaven.

(9)

Met betrekking tot kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee blijkt uit wetenschappelijk ramingen al sinds jaren dat de paaibiomassa onder het referentiepunt ligt, waaronder specifieke en passende beheersmaatregelen moeten worden genomen (Btrigger). Daarom zijn de jongste jaren steeds strengere beheersmaatregelen vastgesteld. In 2021 heeft de ICES besloten een grondigere beoordeling van de toestand van het bestand te maken en heeft hij daarom zijn advies uitgesteld tot 10 september 2021. Uit die beoordeling is gebleken dat de biomassa van het kabeljauwbestand in het westelijk deel van de Oostzee minder dan de helft van de vorige raming bedroeg en reeds meer dan tien jaar meestal onder de Blim ligt. De huidige biomassa wordt op ongeveer de helft van de Blim geraamd. De populatietoename is sinds 2018 historisch laag. De ICES schat met een waarschijnlijkheid van 53 % dat de biomassa van het bestand in 2023 licht boven de Blim zou moeten uitkomen, zelfs indien het in enige mate bevist wordt. Daarom moeten, overeenkomstig artikel 5, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1139, herstelmaatregelen worden genomen en moeten de vangstmogelijkheden zodanig worden vastgesteld dat het bestand snel terugkeert boven het niveau waarop MDO mogelijk is. Het niveau van de aanbevolen vangsten is zo laag dat het niet tegelijk gerichte visserij en de onvermijdelijke bijvangsten in andere visserijen, met name in de demersale platvisvisserij, kan dragen Daarom moet een TAC worden vastgesteld die is beperkt tot onvermijdelijke bijvangsten in andere visserijen om het fenomeen van de “knelsoorten” te voorkomen, met een uitzondering voor visserijverrichtingen die uitsluitend ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek plaatsvinden en waarbij volledig wordt voldaan aan de voorwaarden van artikel 25 van Verordening (EU) 2019/1241.Daarnaast zijn eerder verdere functioneel met de vangstmogelijkheden verbonden herstelmaatregelen genomen in de vorm van paaisluitingen en beperkingen voor de recreatievisserij. Gezien de verdere ernstige verslechtering van de toestand van het bestand moet de paaisluiting worden verlengd van 15 januari tot 31 maart, zodat de periode wordt bestreken waarin de kabeljauw zich vóór het paaien verzamelt. Een extra uitzondering op de paaisluiting moet worden ingevoerd voor vissersvaartuigen die vissen met dreggen voor tweekleppige weekdieren in ICES-deelsector 22 in wateren met een diepte van minder dan 20 meter, aangezien die visserij plaatsvindt buiten de paaiplaatsen van kabeljauw en de bijvangsten van kabeljauw zeer laag zijn. Wat de recreatievisserij betreft, kon de ICES, anders dan in voorgaande jaren, geen onderscheid maken tussen commerciële en recreatieve vangsten, gezien het lage niveau van de totaal aanbevolen vangsten. Gezien de toestand van het bestand moet de meeneemlimiet tot het minimum worden verlaagd om binnen de door de ICES aanbevolen vangstniveaus te blijven. Daarnaast is het passend de recreatievisserij niet langer vrij te stellen van de paaisluitingsperiode.

(10)

In 2020 raamde de ICES dat de biomassa van haring uit het centrale deel van de Oostzee was gedaald tot onder het referentiepunt voor de paaibiomassa van dat bestand, waaronder specifieke en passende beheersmaatregelen moesten worden genomen (Btrigger). Volgens de ramingen van de ICES in 2021 is de biomassa verder gedaald en bevindt zij zich nu dicht bij de Blim. Bijgevolg is het passend de vangstmogelijkheden vast te stellen overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1139.

(11)

Volgens het advies van de ICES wordt kabeljauw gevangen als bijvangst bij de visserij op schol. Sprot wordt gevangen in een gemengde visserij met haring en is een prooisoort voor kabeljauw. Het is passend om met die interacties tussen de soorten rekening te houden bij de vaststelling van de vangstmogelijkheden voor schol en sprot.

(12)

Met betrekking tot zalm in ICES-deelsectoren 22-31 zegt de ICES al sinds jaren dat de toestand van de rivierbestanden zeer heterogeen is. Om de deskundigen meer tijd te geven om beter rekening te kunnen houden met die verschillen, heeft de ICES besloten zijn advies uit te stellen tot 15 september 2021. Volgens het ICES-advies moeten alle commerciële en recreatieve vangsten in het hoofdbekken, die per definitie gemengde visserijen zijn waarbij zalm uit zowel gezonde als zwakke rivierbestanden wordt gevangen, worden stopgezet om de zwakke rivierbestanden te beschermen. De ICES is echter van mening dat de bestaande gerichte visserij in de kustgebieden van de Botnische Golf en de Ålandzee tijdens de zalmzomertrek kan worden voortgezet. Om het juiste evenwicht te vinden tussen enerzijds het laten voortzetten van visserijen in het licht van de anders mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen, en anderzijds de noodzaak om een goede biologische toestand van het bestand te bereiken, en rekening houdend met de moeilijkheid om tegelijkertijd alle bestanden in een gemengde visserij op MDO-niveau te bevissen, moet voor bijvangsten van zalm in die gebieden een specifieke TAC worden vastgesteld, behalve voor visserijverrichtingen die uitsluitend ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek plaatsvinden en waarbij volledig wordt voldaan aan de voorwaarden van artikel 25 van Verordening (EU) 2019/1241, en voor de kustvisserij ten noorden van 59°30′NB tijdens de periode van 1 mei tot en met 31 augustus. Gezien het ICES-advies is het passend verdere herstelmaatregelen vast te stellen die functioneel verbonden zijn met de vangstmogelijkheden. Het gebruik van beuglijnen buiten vier zeemijl moet worden verboden, aangezien dit doorgaans een vistuig is dat wordt gebruikt om op zalm te vissen. Bovendien mag in gebieden waar commerciële visserij niet is toegestaan, in de recreatievisserij per hengelaar per dag slechts één zalm met afgeknipte vin aan boord worden gehouden. Ten slotte moeten, om onjuiste rapportering te voorkomen, alle exemplaren van alle aan boord gehouden vissoorten in hun geheel worden aangeland, zodat die ondubbelzinnig kunnen worden geïdentificeerd.

(13)

Om de volledige benutting van de vangstmogelijkheden voor de kustvisserij te waarborgen, werd in 2019 voor zalm een beperkte flexibiliteit van de ICES-deelsectoren 22-31 naar ICES-deelsector 32 ingevoerd. Gezien de wijzigingen van de vangstmogelijkheden voor deze twee bestanden moet deze flexibiliteit worden verkleind.

(14)

De invoering van een verbod op de visserij op zeeforel buiten vier zeemijl en van een beperking van de bijvangst van zeeforel tot 3 % van de gecombineerde vangst van zeeforel en zalm heeft in belangrijke mate bijgedragen tot een aanzienlijke vermindering van de voorheen vaak voorkomende verkeerde aangiften van vangsten in de zalmvisserij, met name als vangsten van zeeforel. Het is derhalve passend die bepaling te handhaven om het aantal verkeerde aangiften laag te houden.

(15)

De bij deze verordening vastgestelde vangstmogelijkheden moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (4), en met name de artikelen 33 en 34 betreffende de registratie van de vangsten en de visserijinspanning, respectievelijk de toezending van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden aan de Commissie. Daarom moeten in deze verordening de codes worden gespecificeerd die de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij gegevens aan de Commissie toezenden betreffende de aangelande hoeveelheden van bestanden die onder deze verordening vallen.

(16)

Bij Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (5) zijn aanvullende voorwaarden voor het meerjarenbeheer van de TAC’s ingevoerd, waaronder de flexibiliteitsbepalingen van de artikelen 3 en 4 voor voorzorgs- en analytische TAC’s. Krachtens artikel 2 van die verordening moet de Raad bij de vaststelling van de TAC’s bepalen voor welke bestanden de artikelen 3 en 4 niet van toepassing zijn, met name op basis van de biologische situatie van de bestanden. Meer recent is bij artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 het jaarflexibiliteitsmechanisme ingevoerd voor alle bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen. Om te voorkomen dat excessieve flexibiliteit het beginsel van een rationele en verantwoordelijke exploitatie van de levende biologische rijkdommen van de zee zou ondergraven, een belemmering zou vormen voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid en tot een verslechtering van de biologische toestand van de bestanden zou leiden, moet worden vastgesteld dat de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 alleen op analytische TAC’s van toepassing zijn wanneer geen gebruik wordt gemaakt van de jaarflexibiliteit waarin artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voorziet.

(17)

Aangezien de biomassa van het bestand van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee, haring in het westelijke deel van de Oostzee en kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee onder de Blim ligt en in 2022 alleen bijvangsten, en visserij voor wetenschappelijke doeleinden en, voor haring in het westelijke deel van de Oostzee, bepaalde kleinschalige kustvisserij, zijn toegestaan, hebben de lidstaten die een quota-aandeel hebben van de betrokken TAC zich er bovendien toe verbonden om de in artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 vastgestelde jaarflexibiliteit in 2022 niet toe te passen voor die bestanden, zodat de vangsten in 2022 niet groter zullen zijn dan de TAC’s die voor kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee, voor haring in het westelijke deel van de Oostzee en voor kabeljauw in het westelijke deel van de Oostzee zijn vastgesteld. Aangezien de biomassa van de rivierbestanden van zalm ten zuiden van 59°30′NB bijna steeds onder het grensreferentiepunt voor productie van smolt ligt en in dat gebied in 2022 alleen bijvangsten en visserij voor wetenschappelijke doeleinden zijn toegestaan, zijn de betrokken lidstaten bovendien een vergelijkbare verbintenis aangegaan wat betreft de jaarflexibiliteit in verband met de vangst van zalm in het hoofdbekken in 2022.

(18)

Het visseizoen voor kever in ICES-sector 3a en in de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a en de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4 loopt van 1 november tot en met 31 oktober. Om de visserij op 1 november 2021 te kunnen aanvangen en op basis van nieuw wetenschappelijk advies en na overleg met het Verenigd Koninkrijk, is het noodzakelijk een voorlopige TAC voor kever in ICES-sector 3a en de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a en de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4 vast te stellen voor de periode van 1 november 2021 tot en met 31 december 2021. Die voorlopige TAC moet worden vastgesteld in overeenstemming met het op 8 oktober 2021 gepubliceerde ICES-advies.

(19)

In Verordening (EU) 2021/92 van de Raad (6) heeft de tabel met de vangstmogelijkheden voor makreel in de Noordzee betrekking op de wateren van 3a en 4, de wateren van het Verenigd Koninkrijk van 2a, de wateren van de Unie van 3b, 3c en de deelsectoren 22-32 overeenkomstig de Handels- en Samenwerkingsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie, enerzijds, en het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland, anderzijds (7). In 2021 evenwel heeft het overleg tussen de kuststaten over makreel geen akkoord over toegangsregelingen tussen de Unie, het Verenigd Koninkrijk en Noorwegen opgeleverd. De Unie heeft dan ook geen toegang om haar makreelquotum in de Noorse wateren van de Noordzee te vissen.

(20)

In 2021 heeft de Unie onderhandelingen met het Verenigd Koninkrijk over vangstmogelijkheden en beheersmaatregelen voor bepaalde TAC’s voor 2021, ook voor makreel, afgerond, waardoor de Unie haar makreelquotum in de wateren van het Verenigd Koninkrijk kan vissen. Bijgevolg moeten de desbetreffende tabellen met vangstmogelijkheden dienovereenkomstig worden gewijzigd om rekening te houden met de afbakening van de vangstgebieden in de wateren van de Noordzee tot de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie.

(21)

In 2021 heeft de Unie geen toegang tot de visserij op haar makreelquotum in de Noorse wateren van de Noordzee. Verordening (EU) 2021/92 bevat de tabel met vangstmogelijkheden voor makreel in de Noorse wateren van 2a en 4a en het aan Denemarken toegewezen quotum van 13 359 ton moet kunnen worden gevist in de Noordzeewateren van de Unie en van het Verenigd Koninkrijk. In de desbetreffende tabel met vangstmogelijkheden moet een voetnoot worden toegevoegd om Denemarken in staat te stellen dit quotum in de Noordzeewateren van de Unie en van het Verenigd Koninkrijk te vissen. Het Verenigd Koninkrijk is geraadpleegd over die mogelijkheid en heeft geen bezwaar gemaakt tegen de benadering waarbij dat quotum met ingang van 12 oktober 2021 kan worden gevist in die wateren van het Verenigd Koninkrijk.

(22)

In de Partnerschapsovereenkomst inzake duurzame visserij tussen de Europese Unie, enerzijds, en de regering van Groenland en de regering van Denemarken, anderzijds, en in het bijbehorende uitvoeringsprotocol (8), is bepaald dat 7,7 % van de TAC voor lodde die wordt gevist in de Groenlandse wateren van de ICES-deelgebieden 5 en 14, aan de Unie wordt toegewezen. Op 5 oktober 2021 heeft de Unie van de Groenlandse autoriteiten informatie ontvangen waaruit blijkt dat de ICES voor het seizoen 2021/2022 een advies voor lodde heeft uitgebracht waarin voor die vis een TAC van 904 200 ton wordt aangegeven. Op basis van wetenschappelijk advies en op basis van de overeenkomst tussen Groenland, IJsland en Noorwegen over lodde, heeft de regering van Groenland een quotum van 135 630 ton vastgesteld. Overeenkomstig het uitvoeringsprotocol zou Groenland de Unie 69 623 ton lodde willen aanbieden, wat overeenkomt met 7,7 % van de totale TAC. Die TAC moet nu op die basis worden vastgesteld. Voorts hebben Groenland, IJsland en Noorwegen, als onderdeel van hun kaderovereenkomst inzake de instandhouding en het beheer van lodde, overeenstemming bereikt over nieuwe regelingen voor het visseizoen. Daarom moet ook rekening worden gehouden met de wijziging van het visseizoen, dat nu betrekking moet hebben op een periode van 15 oktober 2021 tot en met 15 april 2022.

(23)

De Commissie verleent vismachtigingen aan vaartuigen die de vlag van Venezuela voeren, op basis waarvan ze in de Uniewateren voor de kust van Frans-Guyana op snapper kunnen vissen. De voorgestelde wijziging moet de continuïteit van de visserijverrichtingen tijdens de vergunningsprocedure tussen twee jaren waarborgen, onder bepaalde voorwaarden.

(24)

Verordening (EU) 2021/92 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(25)

Om een onderbreking van de visserijactiviteiten te voorkomen en het inkomen van de vissers van de Unie veilig te stellen, moeten de bepalingen van deze verordening betreffende de Oostzee van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2022. De vangstbeperkingen van Verordening (EU) 2021/92 zijn van toepassing met ingang van 1 januari 2021. De bepalingen die zijn ingevoerd bij deze verordening betreffende die vangstbeperkingen moeten derhalve eveneens van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2021. Deze verordening moet evenwel van 1 november 2021 tot en met 31 oktober 2022 van toepassing zijn op kever in ICES-sector 3a, de wateren van het Verenigd Koninkrijk en van de Unie van ICES-deelgebied 4 en de wateren van het Verenigd Koninkrijk van ICES-sector 2a. Gezien de dringende noodzaak om duurzame visserijactiviteiten voort te zetten en met de betrokken visserij tijdig, bij de opening van de visserijseizoenen, te kunnen beginnen, moeten de bepalingen van deze verordening betreffende de vangstbeperkingen voor makreel in de Noorse wateren van de Noordzee en lodde in de Groenlandse wateren van de ICES-deelgebieden 5 en 14 van toepassing zijn met ingang van respectievelijk 12 oktober 2021 en 15 oktober 2021. Aangezien de betrokken vangstmogelijkheden ofwel nog niet zijn opgebruikt of door deze verordening zullen worden verhoogd, worden de beginselen van rechtszekerheid en de bescherming van legitieme verwachtingen niet aangetast door de toepassing met terugwerkende kracht van deze verordening. Gezien de urgentie moet deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden,

(1)

De COVID-19-crisis leidt nog steeds tot een sterke terugval van het luchtverkeer door een aanzienlijke daling van de vraag naar luchtverkeer en door de maatregelen van de lidstaten en derde landen om de verspreiding van COVID-19 in te dammen. Eurocontrol rapporteerde dat het luchtverkeer in het EER-luchtruim in de eerste helft van 2021 vrij stabiel bleef op een niveau van ongeveer 38 % van het verkeer in de overeenkomstige periode van 2019, zij het met een opwaartse trend. Volgens de prognoses van Eurocontrol zal het jaarlijkse gemiddelde luchtverkeer in 2021 en 2022 naar verwachting toenemen tot respectievelijk 50 % en 72 %, op basis van de meest realistische verkeersprognose.

(2)

Op die omstandigheden hebben luchtvaartmaatschappijen geen invloed en de daaruit voortvloeiende vrijwillige of verplichte annuleringen van luchtdiensten door luchtvaartmaatschappijen conform de ontwikkeling van de vraag zijn een noodzakelijk of gerechtvaardigd antwoord op die omstandigheden.

(3)

Op grond van artikel 8, lid 2, van Verordening (EEG) nr. 95/93, gelezen in samenhang met artikel 10, lid 2, moeten luchtvaartmaatschappijen ten minste 80 % van de aan hen toegewezen reeks slots exploiteren om hun historische rechten op die reeks slots niet te verliezen (de zgn. “use-it-or-lose-it”-regel). In het licht van de COVID-19-crisis, om de financiële gezondheid van luchtvaartmaatschappijen te beschermen en om de negatieve gevolgen voor het milieu te vermijden van lege of nagenoeg lege vluchten die enkel worden uitgevoerd om de onderliggende luchthavenslots te behouden, werd de “use-it-or-lose-it”-regel opgeschort van 1 maart 2020 tot en met 28 maart 2021.

(4)

Op 16 februari 2021 heeft de Unie, gezien de aanhoudende impact van de COVID-19-crisis op het luchtverkeer, Verordening (EEG) nr. 95/93 gewijzigd om luchtvaartmaatschappijen tijdens de zomerdienstregelingsperiode 2021 nog langer te ontheffen van de “use-it-or-lose-it”-regel door de schorsing van die regel te verlengen van 28 maart 2021 tot en met 30 oktober 2021.

(5)

Op grond van artikel 10 bis, lid 5, van Verordening (EEG) nr. 95/93 is de Commissie bevoegd gedelegeerde handelingen vast te stellen om de opschortingstermijn van de in artikel 10 bis, lid 3, vastgestelde “use-it-or-lose-it”-regel te wijzigen.

(6)

Voorts is de Commissie op grond van artikel 10 bis, lid 5, van Verordening (EEG) nr. 95/93 bevoegd om, indien strikt noodzakelijk om de evoluerende gevolgen van de COVID-19-crisis op het luchtverkeer aan te pakken, de slotbenuttingspercentages te wijzigen binnen een bereik van 30 % tot 70 %.

(7)

Ondanks een geleidelijke herneming bleef het luchtverkeer in de eerste helft van 2021 ver onder het niveau van dezelfde periode in 2019, met gemiddeld ongeveer 38 % van het verkeer in de overeenkomstige periode in 2019. Hoewel het verloop van het herstel van het luchtverkeer moeilijk nauwkeurig kan worden voorspeld, kan redelijkerwijs worden verwacht dat de situatie in de nabije toekomst zal aanhouden, met een gestage vermindering van de kloof tussen het luchtverkeer in 2021 en dat in 2019. Op basis van het meest waarschijnlijke scenario van de vierjaarlijkse prognose van Eurocontrol van 21 mei 2021, waarin wordt aangenomen dat de vaccins in 2022 werkzaam zullen zijn, zou het luchtverkeer in 2021 en 2022 respectievelijk een jaarlijks gemiddelde van 50 % tot 72 % van het overeenkomstige niveau van 2019 bereiken. Op basis van de beschikbare maandelijkse prognoses van Eurocontrol voor 2021 en het beschikbare jaarlijkse Eurocontrol-gemiddelde voor 2022 wordt voor de winterdienstregelingsperiode 2021/2022 een verkeersniveau van 70 % van het niveau van 2019 verwacht.

(8)

Uit door de Wereldgezondheidsorganisatie en het Europees Centrum voor ziektepreventie en -bestrijding verzamelde gegevens blijkt dat de aanhoudende terugval van het luchtverkeer te wijten is aan de gevolgen van de COVID-19-crisis. De beschikbare gegevens wijzen op een correlatie tussen de evolutie van het aantal gevallen en de respons van de lidstaten en derde landen op die aantallen, door maatregelen vast te stellen die een impact hebben op het reizen per vliegtuig en bijgevolg op het luchtverkeer. Dergelijke maatregelen, die soms op zeer korte termijn worden ingevoerd of opgeheven, dragen bij tot een klimaat van onzekerheid en hebben een negatief effect op het consumentenvertrouwen en het boekingsgedrag.

(9)

Gezien het veranderende aantal COVID-19-gevallen en de mogelijke verspreiding van nieuwe varianten kan redelijkerwijs worden verwacht dat luchtvaartmaatschappijen tijdens de komende winterdienstregelingsperiode, van 31 oktober 2021 tot en met 26 maart 2022, vanwege de COVID-crisis talrijke vluchten zouden annuleren als zij overeenkomstig artikel 8 van Verordening (EEG) nr. 95/93 zouden worden verplicht hun volledige slotportefeuilles van 2019 te exploiteren.

(10)

Daarom moet de in artikel 10 bis, lid 3, van Verordening (EEG) nr. 95/93 vastgestelde termijn worden verlengd van 31 oktober 2021 tot en met 26 maart 2022.

(11)

De vraag naar reizen zou tijdens de winterdienstregelingsperiode van 31 oktober 2021 tot en met 26 maart 2022 nog steeds laag blijven ondanks de voortgang van de vaccinatiecampagnes, de mogelijkheden om veiliger te reizen en de opheffing van de maatregelen die van invloed zijn op het reizen in de verschillende landen. Een aanhoudend lage vraag tijdens de winterdienstregelingsperiode kan waarschijnlijk een aanwijzing zijn voor structurele veranderingen op lange termijn in de markt en het consumentengedrag. Daarom moet het vereiste slotbenuttingspercentage er enerzijds voor zorgen dat onbedoelde negatieve gevolgen voor de financiële toestand van luchtvaartmaatschappijen en de negatieve milieueffecten van lege of nagenoeg lege vluchten die alleen worden geëxploiteerd om historische slotrechten te behouden, worden vermeden, en luchtvaartmaatschappijen er anderzijds toe aansporen de luchthavencapaciteit efficiënt te benutten of hun slots terug te geven aan de pool voor andere gebruikers om op die manier een efficiënt gebruik van de luchthavencapaciteit te waarborgen.

(12)

Het vereiste slotbenuttingspercentage moet bovendien hoog genoeg liggen om ervoor te zorgen dat een minimumaanbod wordt aangeboden dat het consumentenvertrouwen versterkt, een efficiënt gebruik van de luchthavencapaciteit tijdens de winterdienstregelingsperiode 2021/2022 waarborgt en de connectiviteit garandeert.

(13)

Bij het slotbenuttingspercentage moet ook rekening worden gehouden met structurele veranderingen op langere termijn in de markt en het consumentengedrag, om de markt in staat te stellen zich geleidelijk aan te passen aan de veranderende vraag en capaciteit vrij te maken voor de winterdienstregelingsperiode 2022/2023. Dat is met name het geval omdat sommige luchtvaartmaatschappijen in 2020 en begin 2021 gebruik hebben gemaakt van ad-hocslots zonder historische slots te verwerven.

(14)

Daarom moet het vereiste slotbenuttingspercentage voor de winterdienstregelingsperiode 2021/2022 worden vastgesteld op 50 %.

(15)

Hoewel over het algemeen wordt aangenomen dat luchtvaartmaatschappijen vluchten zullen aanbieden zodra de vraag herneemt, bestaat het risico dat sommige maatschappijen hun activiteiten op sommige luchthavens zullen beperken tot het minimum dat noodzakelijk is om hun historische slotrechten te behouden, ten nadele van concurrenten, luchthavenexploitanten en consumenten. De mogelijke vrijgave van bepaalde luchthavencapaciteit als gevolg van het nieuwe vereiste benuttingspercentage zal waarschijnlijk niet leiden tot een ernstige verstoring van de activiteiten en netwerken van luchtvaartmaatschappijen, wat bij een hoger percentage wel het geval zou zijn.

(16)

Teneinde de rechtszekerheid te waarborgen, met name voor slotcoördinators en luchtvaartmaatschappijen, moet de verordening met spoed in werking treden op de dag volgende op die van haar bekendmaking in het Publicatieblad van de Europese Unie,

(1)

Bijlage I bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 van de Commissie (2) bevat nadere bepalingen betreffende de handelsnormen voor groenten en fruit.

(2)

Van 2018 tot 2020 heeft de “Working Party on Agricultural Quality Standards” (Werkgroep kwaliteitsnormen voor landbouwproducten) van de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (VN/ECE) de normen van de VN/ECE voor paprika’s (2018 en 2020), tafeldruiven (2019 en 2020) en appelen en peren (2020) herzien. Om te voorkomen dat onnodige handelsbelemmeringen worden opgeworpen, moeten de in Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 vastgestelde algemene en specifieke handelsnormen voor die soorten groenten en fruit in overeenstemming worden gebracht met de nieuwe normen van de VN/ECE.

(3)

Die herziene VN/ECE-normen zijn met succes ter goedkeuring aan de lidstaten voorgelegd volgens de procedure van Besluit (EU) 2017/2104 van 6 november 2017 betreffende het namens de Europese Unie in te nemen standpunt in de werkgroep kwaliteitsnormen voor landbouwproducten (WP.7) van de VN/ECE (3).

(4)

Verordening (EU) nr. 543/2011 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,