(1)

Het Europees Openbaar Ministerie (hierna “EOM” genoemd) is ingesteld voor het opsporen, vervolgen en voor de rechter brengen van daders van, en medeplichtigen aan, strafbare feiten die de financiële belangen van de Unie schaden.

(2)

Het casemanagementsysteem van het EOM omvat een index van alle onderzoeksdossiers. De index mag geen andere operationele persoonsgegevens bevatten dan die welke nodig zijn om zaken op te sporen en koppelingen tussen verschillende onderzoeksdossiers te maken.

(3)

De categorieën operationele persoonsgegevens en de categorieën betrokkenen van wie operationele persoonsgegevens in de index mogen worden verwerkt, moeten daarom worden vastgesteld.

(4)

Verordening (EU) 2017/1939 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(5)

De in artikel 20, lid 4, van Verordening (EU) 2017/1939 bedoelde groep deskundigen is op 8 mei 2020 geraadpleegd.

(6)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming heeft op 31 juli 2020 een advies uitgebracht,

(1)

In Verordening (EU) 2016/429 zijn regels vastgesteld betreffende onder meer de productie, de verwerking en de distributie binnen de Unie van van landdieren afkomstige producten van dierlijke oorsprong. De verordening voorziet ook in de vaststelling door de Commissie van gedelegeerde handelingen met betrekking tot nadere voorschriften ter aanvulling van de reeds in die verordening vastgestelde regels en met name op het gebied van preventieve maatregelen, met inbegrip van risicobeperkingsmaatregelen en beperkingen op de verplaatsingen van zendingen producten van dierlijke oorsprong van landdieren, alsook op het gebied van voorafgaande kennisgeving van dergelijke verplaatsingen, om te vermijden dat deze producten de in de lijst opgenomen ziekten of nieuwe ziekten binnen de Unie verspreiden.

(2)

Bovendien moeten de regels in deze handeling in overeenstemming zijn met de regels van de Unie inzake verplaatsingen binnen de Unie van zendingen van landdieren afkomstige producten van dierlijke oorsprong die in de vóór Verordening (EU) 2016/429 vastgestelde handelingen van de Unie zijn vastgesteld, en met name in Richtlijn 2002/99/EG van de Raad (2), aangezien zij doeltreffend zijn gebleken om de verspreiding van dierziekten in de Unie te bestrijden. De in deze handeling vastgestelde regels moeten ook in overeenstemming zijn met de ervaring die is opgedaan bij de toepassing van de regels van die eerdere handelingen, en de regels moeten op het nieuwe, in Verordening (EU) 2016/429 vastgestelde wetgevingskader voor diergezondheid zijn afgestemd.

(3)

Artikel 166 van Verordening (EU) 2016/429 bevat de algemene verplichtingen van de exploitanten op het gebied van diergezondheid in alle stadia van de productie, verwerking en distributie van van landdieren afkomstige producten van dierlijke oorsprong, met inbegrip van de verplaatsingen binnen de Unie van zendingen van die producten. In dat artikel zijn met name de verantwoordelijkheden van de exploitanten ten aanzien van de verspreiding van in de lijst opgenomen ziekten en nieuwe ziekten vastgelegd, en meer in het bijzonder in gevallen waarin de bevoegde autoriteit op de plaats van productie of verwerking van deze producten noodmaatregelen of verplaatsingsbeperkingen heeft ingevoerd. Bijgevolg zijn niet alleen de exploitanten verantwoordelijk voor het tegengaan van de verspreiding van in de lijst opgenomen ziekten en nieuwe ziekten, maar ook de bevoegde autoriteit. In deze verordening moet derhalve een duidelijke verplichting voor de exploitanten worden vastgesteld waardoor zij zendingen van dergelijke producten die op plaatsen waarvoor noodmaatregelen of verplaatsingsbeperkingen gelden, zijn geproduceerd of verwerkt, slechts mogen verplaatsen wanneer de bevoegde autoriteit daartoe toestemming heeft gegeven en onder de voor die toestemming gestelde voorwaarden.

(4)

In artikel 168 van Verordening (EU) 2016/429 zijn bepaalde informatievoorschriften vastgesteld met betrekking tot het diergezondheidscertificaat dat zendingen van landdieren afkomstige producten van dierlijke oorsprong moet vergezellen wanneer zij worden verplaatst, en wordt de Commissie de bevoegdheid verleend om gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van die informatie. Daarom moeten in deze verordening informatievoorschriften worden vastgesteld met betrekking tot het diergezondheidscertificaat dat zendingen van dergelijke producten die zijn geproduceerd of verwerkt op plaatsen waarvoor noodmaatregelen of verplaatsingsbeperkingen gelden, als bedoeld in artikel 166, lid 2, van Verordening (EU) 2016/429, moet vergezellen. De informatievoorschriften moeten onder andere betrekking hebben op informatie over de naleving van de voorwaarden die de bevoegde autoriteit met betrekking tot de verplaatsingen van die zendingen heeft vastgesteld. De in deze verordening vast te stellen informatievoorschriften moeten in aanmerking worden genomen in het model van het diergezondheidscertificaat voor producten van dierlijke oorsprong dat is vastgesteld in een afzonderlijke uitvoeringshandeling tot vaststelling van de regels voor de uniforme toepassing van Verordening (EU) 2017/625 van het Europees Parlement en de Raad (3) en de Verordening (EU) 2016/429 (diergezondheidswetgeving) betreffende modellen van officiële certificaten, officiële verklaringen en modelverklaringen voor bepaalde categorieën landdieren en levende producten daarvan.

(5)

In artikel 169 van Verordening (EU) 2016/429 zijn de regels vastgesteld voor de voorafgaande kennisgeving van verplaatsingen van landdieren afkomstige producten van dierlijke oorsprong naar andere lidstaten en wordt de Commissie de bevoegdheid verleend om gedelegeerde handelingen vast te stellen met betrekking tot de informatievoorschriften voor een dergelijke voorafgaande kennisgeving en voor de noodprocedures om bij stroomonderbrekingen en andere storingen in Traces een voorafgaande kennisgeving te doen. In deze verordening moeten derhalve de informatieverplichtingen voor de exploitanten betreffende de voorafgaande kennisgeving worden vastgesteld. Om de in de voorafgaande kennisgeving verstrekte informatie te harmoniseren zodat de bevoegde autoriteit op de plaats van bestemming de nodige gegevens over de zending ontvangt, moeten in deze verordening ook de voorschriften worden vastgesteld betreffende de inhoud van de voorafgaande kennisgeving op basis van de situaties waarin dit op grond van Verordening (EU) 2016/429 is vereist, en de voorwaarden waaraan producten van dierlijke oorsprong moeten voldoen om naar andere lidstaten te mogen worden verplaatst en nadere gegevens over de noodprocedures voor dergelijke kennisgevingen.

(6)

Aangezien het Traces-systeem een integrerende component van het in de artikelen 131 tot en met 136 van Verordening (EU) 2017/625 genoemde informatiemanagementsysteem voor officiële controles (Imsoc) vormt, moeten de op grond van de regels van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/1715 van de Commissie (4) vastgestelde noodregelingen voor Imsoc van toepassing zijn.

(7)

Bij deze verordening wordt een volledige reeks regels vastgesteld betreffende de diergezondheidsaspecten van de verplaatsingen binnen de Unie van zendingen van landdieren afkomstige producten van dierlijke oorsprong, de inhoud van het diergezondheidscertificaat dat dergelijke zendingen moet vergezellen en de verplichtingen inzake voorafgaande kennisgeving. Aangezien deze regels tegelijkertijd moeten worden toegepast en onderling verbonden zijn, moeten zij met het oog op transparantie, en om de toepassing ervan te vergemakkelijken en overlapping te voorkomen, in één enkele handeling worden vastgesteld, en niet in een afzonderlijke handelingen met tal van kruisverwijzingen. Deze aanpak is ook in overeenstemming met die van Verordening (EU) 2016/429.

(8)

Deze verordening moet overeenkomstig de in Verordening (EU) 2016/429 bepaalde toepassingsdatum vanaf 21 april 2021 van toepassing zijn,

(1)

Richtlijn 2010/31/EU is, samen met Richtlijn 2009/125/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) en Verordening (EU) 2017/1369 van het Europees Parlement en de Raad (3), de belangrijkste wetgeving op het gebied van energie-efficiëntie van gebouwen in het kader van de doelstellingen inzake energie-efficiëntie voor 2030. Richtlijn 2010/31/EU heeft twee complementaire doelstellingen, namelijk het versnellen van de renovatie van bestaande gebouwen tegen 2050 en het ondersteunen van de modernisering van alle gebouwen met slimme technologieën, zoals technologieën die gebruikmaken van kunstmatige intelligente en cloudgebaseerde diensten, en een duidelijkere koppeling met schone mobiliteit.

(2)

Om bij te dragen tot een consistente en transparante waardering van de mate waarin gebouwen gereed zijn voor slimme toepassingen, moet een gemeenschappelijke definitie van de indicator van gereedheid voor slimme toepassingen (smart readiness indicator of “SRI”) worden vastgesteld, alsook een gemeenschappelijke methode voor de berekening ervan.

(3)

Om de aanvaardbaarheid, bruikbaarheid en consistentie van de SRI-regeling te waarborgen, heeft de Commissie, in samenwerking met een grote groep belanghebbenden en in overleg met de lidstaten, een methode ontwikkeld voor de waardering van de mate waarin gebouwen gereed zijn voor slimme toepassingen overeenkomstig artikel 8, lid 10, van Richtlijn 2010/31/EU en bijlage I bis daarbij.

(4)

Deze methode zorgt voor een zekere mate van consistentie en vergelijkbaarheid in de hele EU bij de waardering van de gereedheid van gebouwen voor slimme toepassingen, maar laat voldoende ruimte om de berekening aan te passen aan specifieke omstandigheden.

(5)

Er moeten adequate controlemechanismen worden ingesteld voor de toepassing van de SRI-regeling.

(6)

Indien relevant moet het mogelijk zijn dat de eigenaar, de gebouwbeheerder of een andere met het gebouw verbonden belanghebbende zelf de SRI beoordeelt aan de hand van vrij beschikbare richtsnoeren en instrumenten.

(7)

Om dubbel werk en dubbele kosten voor de SRI-regeling en de bestaande verplichte regelingen te vermijden, moet de methode voor de waardering van de gereedheid van gebouwen voor slimme toepassingen het de lidstaten indien zij dat wensen mogelijk maken de SRI-regeling te koppelen aan of te integreren in bestaande nationale maatregelen voor energiecertificering en andere regelingen die zijn vastgesteld uit hoofde van Richtlijn 2010/31/EU.

(8)

De SRI moet zo worden ontworpen dat deze een weerspiegeling vormt van de mate waarin gebouwen en hun systemen gereed zijn voor slimme toepassingen, en moet worden gebruikt ter aanvulling — niet ter vervanging — van instrumenten die andere aspecten van gebouwen beoordelen, zoals hun energieprestatie of duurzaamheid.

(9)

De SRI mag geen indicator zijn voor de energieprestatie van een gebouw. Er moet aan de eigenaren van gebouwen worden uitgelegd dat de gereedheid voor slimme toepassingen die tot uiting komt in de SRI niet hetzelfde is als de energieprestatie van gebouwen die wordt uitgedrukt in energieprestatiecertificaten, en dus om andere maatregelen vraagt, al moet de gereedheid voor slimme toepassingen de energieprestaties helpen te verbeteren.

(10)

Als instrumenten voor de beoordeling van gebouwen samen worden gebruikt, zullen consumenten, gebruikers en eigenaren van gebouwen er maximaal voordeel uit halen doordat ze een breed inzicht verwerven in hun gebouwen en in de manieren waarop ze de algemene prestaties ervan kunnen verbeteren.

(11)

De SRI moet zowel voor bestaande gebouwen als voor nieuwe bouwprojecten beschikbaar zijn. Het gebruik van digitale modellen van gebouwen, zoals gebouwinformatiemodellen of digitale tweelingen, moet worden toegelaten om de berekening van de scores van gereedheid voor slimme toepassingen te vergemakkelijken.

(12)

Het gebruik van het kader voor de berekening van de SRI moet worden toegestaan voor alle soorten gebouwen en gebouwunits die onder Richtlijn 2010/31/EU vallen.

(13)

Met de SRI moet kunnen worden benadrukt welke extra voordelen geavanceerde slimme technologieën kunnen opleveren voor de eigenaren en gebruikers van gebouwen, bijvoorbeeld inzake energiebesparing en gereedheid voor klimaatverandering, of inzake inclusiviteit en toegankelijkheid, comfort en welzijn.

(14)

Wanneer de gereedheid van gebouwen en gebouwunits voor slimme toepassingen wordt beoordeeld in het kader van de SRI-regeling en met het oog op de afgifte van een SRI-certificaat, dan moet dit worden gedaan door gekwalificeerde of geaccrediteerde deskundigen.

(15)

Indien de lidstaten dit wenselijk achten, moet worden toegestaan dat deskundigen die zijn geaccrediteerd voor de energieprestatiecertificering van gebouwen, of voor de keuring van verwarming, airconditioning en gecombineerde verwarmings- of airconditioningsystemen en ventilatiesystemen overeenkomstig Richtlijn 2010/31/EU, of voor het uitvoeren van energieaudits uit hoofde van Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad (4), bevoegd worden beschouwd voor de beoordeling van de gereedheid van gebouwen of gebouwunits voor slimme toepassingen.

(16)

De grotere mate van digitalisering en connectiviteit in gebouwen brengt meer cyberbeveiligings- en gegevensbeschermingsrisico’s mee en maakt gebouwen en hun systemen kwetsbaarder voor cyberdreigingen en misbruik van persoonsgegevens. De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725. De SRI moet helpen om eigenaren en gebruikers van gebouwen in kennis te stellen van dergelijke risico’s,

(1)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/2155 (2) van de Commissie wordt een facultatieve gemeenschappelijke Unieregeling voor de waardering van de mate waarin gebouwen gereed zijn voor slimme toepassingen vastgesteld, d.w.z. de definitie van de indicator van gereedheid voor slimme toepassingen (“smart readiness indicator” — SRI) en een gemeenschappelijke methode voor de berekening van die indicator.

(2)

Die regeling is optioneel voor de lidstaten. De lidstaten die beslissen deel te nemen aan de gemeenschappelijk regeling dienen deze uit te voeren in overeenstemming met deze verordening en Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/2155.

(3)

De technische modaliteiten voor de doeltreffende uitvoering van die facultatieve gemeenschappelijke Unieregeling moeten nader worden uitgewerkt in een uitvoeringshandeling.

(4)

Wanneer de gereedheid van gebouwen en gebouwunits voor slimme toepassingen wordt beoordeeld in het kader van de SRI-regeling en met het oog op de afgifte van een SRI-certificaat, dan moet dit worden gedaan door gekwalificeerde of geaccrediteerde deskundigen die als zelfstandige werken of werkzaam zijn bij overheidsinstanties of particuliere ondernemingen.

(5)

Indien de lidstaten dit wenselijk achten, moet worden toegestaan dat deskundigen die zijn geaccrediteerd voor de energieprestatiecertificering van gebouwen, of voor de keuring van verwarmingssystemen, airconditioningsystemen en gecombineerde verwarmings- of airconditioningsystemen en ventilatiesystemen overeenkomstig Richtlijn 2010/31/EU, of voor het uitvoeren van energieaudits uit hoofde van Richtlijn 2012/27/EU van het Europees Parlement en de Raad (3), ook bevoegd worden geacht voor de beoordeling van de gereedheid van gebouwen of gebouwunits voor slimme toepassingen.

(6)

Lidstaten die besluiten de SRI-regeling toe te passen, moeten de mogelijkheid krijgen om een testfase in te stellen overeenkomstig de in deze verordening verstrekte voorschriften. Voor een dergelijke testfase wordt wetgeving niet nodig geacht, tenzij een lidstaat van mening is dat zijn nationale context dergelijke wetgeving vereist. Tijdens die testfase moet feedback kunnen worden verzameld om de uitvoeringsmodaliteiten van de regeling aan te passen en de herziening van deze verordening en van Gedelegeerde Verordening (EU) 2020/2155 voor te bereiden.

(7)

De toepassing van de SRI-regeling moet het voor de eigenaren van gebouwen of gebouwunits of voor andere met het gebouw of de gebouwunit gelieerde belanghebbenden zoals gebouwbeheerders, mogelijk maken om te beoordelen in welke mate hun gebouwen of gebouwunits gereed zijn voor slimme toepassingen. Een SRI-certificaat mag echter alleen worden afgegeven op basis van een dergelijke beoordeling wanneer de beoordeling wordt uitgevoerd door een gekwalificeerde of geaccrediteerde deskundige.

(8)

De in deze verordening opgenomen bepalingen zijn in overeenstemming met het advies van het in artikel 26 van Richtlijn 2010/31/EU bedoelde comité,

(1)

De Commissie heeft de door Italië overeenkomstig artikel 105 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2), in samenhang met artikel 15 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2019/33, doorgestuurde aanvraag tot goedkeuring van wijzigingen op het niveau van de Unie van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming “Montello — Colli Asolani” onderzocht. De wijzigingen voorzien in een wijziging van de naam van “Montello — Colli Asolani” in “Asolo Montello”/“Montello Asolo”.

(2)

Overeenkomstig artikel 97, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1308/2013 heeft de Commissie de aanvraag tot goedkeuring van de wijzigingen op het niveau van de Unie van het productdossier bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (3).

(3)

Bij de Commissie zijn geen bezwaren ingediend overeenkomstig artikel 98 van Verordening (EU) nr. 1308/2013.

(4)

De wijzigingen op het niveau van de Unie van het productdossier moeten daarom worden goedgekeurd overeenkomstig artikel 99 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 in samenhang met artikel 15, lid 2, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2019/33,

(1)

Overeenkomstig artikel 53, lid 1, eerste alinea, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft de Commissie zich gebogen over de door Frankrijk ingediende aanvraag tot goedkeuring van een wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming “Chabichou du Poitou”, die is geregistreerd bij Verordening (EG) nr. 1107/96 van de Commissie (2), als gewijzigd bij Verordening (EG) nr. 159/2009 van de Commissie (3).

(2)

Bij brief van 4 december 2018 hebben de Franse autoriteiten aan de Commissie meegedeeld dat krachtens artikel 15, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1151/2012 aan de op hun grondgebied gevestigde marktdeelnemers die aan de voorwaarden van dat artikel voldoen, overgangsperioden met een beperkte duur van twee tot vijf jaar zijn toegestaan bij het besluit van 7 november 2018 inzake de wijziging van het productdossier van de beschermde oorsprongsbenaming “Chabichou du Poitou”, dat op 14 november 2018 in het staatsblad van de Franse Republiek is bekendgemaakt (4). Bij brief van 28 januari 2020 hebben dezelfde autoriteiten de tekst meegedeeld van een nieuw besluit van 24 december 2019, dat op 10 januari 2020 is bekendgemaakt in het staatsblad van de Franse Republiek (5) en dat strekt tot wijziging van het besluit van 7 november 2018 en van de namen van de marktdeelnemers die voor de overgangsperiode in aanmerking komen. De lijst van die marktdeelnemers is als bijlage bij het productdossier gevoegd. In het kader van de nationale bezwaarprocedure hadden die marktdeelnemers, die “Chabichou du Poitou” ononderbroken gedurende ten minste vijf jaar vóór de indiening van de aanvraag legaal in de handel hadden gebracht, bezwaar aangetekend. Twee marktdeelnemers maakten bezwaar tegen de volgende bepaling in de rubriek “Werkwijze voor het verkrijgen van het product”: “Het vooraf laten uitlekken van de wrongel is niet toegestaan.” Twee marktdeelnemers maakten bezwaar tegen de volgende bepaling in de rubriek “Beschrijving van het product”: “De ”Chabichou du Poitou” wordt uitsluitend gemaakt van rauwe [volle] [geiten]melk”, en de volgende bepaling in de rubriek “Werkwijze voor het verkrijgen van het product”: “Er wordt rauwe geitenmelk gebruikt.” Honderd marktdeelnemers maakten bezwaar tegen de volgende bepaling in de rubriek “Werkwijze voor het verkrijgen van het product”: “Ten minste 75 % van het jaarlijkse rantsoen van de geiten van de kudde is afkomstig uit het geografische gebied, dat wil zeggen 825 kilo droge stof per geit per jaar.” 18 marktdeelnemers maakten bezwaar tegen de volgende bepaling in de rubriek “Werkwijze voor het verkrijgen van het product”: “Het rantsoen bestaat voor ten minste 55 % uit voedergewassen, dat wil zeggen 605 kilo droge stof per geit per jaar.” 86 marktdeelnemers maakten bezwaar tegen de volgende bepalingen in de rubriek “Werkwijze voor het verkrijgen van het product”: “Het aanvullende rantsoen bevat ten minste 150 kilo of 30 % graangewassen en/of oliehoudende gewassen en/of eiwithoudende gewassen die afkomstig zijn uit het geografische gebied”, “Het rantsoen per geit per jaar ten minste 200 kilo droge stof in de vorm van uit het geografische gebied afkomstige luzerne of peulvruchten” en “De voedergewassen worden volledig geproduceerd in het geografische gebied.”

(3)

Aangezien de betrokken wijziging niet minimaal is in de zin van artikel 53, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1151/2012, heeft de Commissie de wijzigingsaanvraag overeenkomstig artikel 50, lid 2, onder a), van die verordening bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie (6).

(4)

Aangezien de Commissie geen enkel bezwaar overeenkomstig artikel 51 van Verordening (EU) nr. 1151/2012 heeft ontvangen, moet de wijziging van het productdossier worden goedgekeurd,

(1)

Bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 is een goederennomenclatuur vastgesteld (hierna de “gecombineerde nomenclatuur” of de “GN” genoemd) om te voldoen aan de eisen van het gemeenschappelijk douanetarief, de statistieken van de buitenlandse handel van de Unie en ander Uniebeleid op het gebied van de in- en uitvoer van goederen.

(2)

Bij die verordening is ook een geïntegreerd tarief van de Europese Unie (hierna “Taric” genoemd) vastgesteld dat voldoet aan de vereisten van het gemeenschappelijk douanetarief, de statistieken van de buitenlandse handel, het handels- en landbouwbeleid en ander Uniebeleid op het gebied van de in- en uitvoer van goederen.

(3)

Om de Unie in staat te stellen toezicht te houden op statistieken die uitsluitend betrekking hebben op de invoer van specifieke goederen, is het creëren van statistische onderverdelingen in Taric het meest geschikte instrument; dergelijke statistische Taric-codes zijn opgenomen in bijlage 10 “Statistische Taric-codes” van het derde deel “Bijlagen bij het tarief” van bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87.

(4)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1369 van de Commissie (2) zijn nieuwe Taric-onderverdelingen voor beschermende mond- en neusmaskers opgenomen in bijlage 10 van het derde deel van bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87. Om ervoor te zorgen dat deze nieuwe codes opnieuw worden opgenomen in de gecombineerde nomenclatuur die met ingang van 1 januari 2021 van toepassing is, moet bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 worden gewijzigd, aangezien deze met ingang van 1 januari 2021 wordt gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1577 van de Commissie (3).

(5)

In de huidige pandemische situatie hebben de Unie en de lidstaten moeite om de verspreiding van COVID-19 een halt toe te roepen. Er is in de lidstaten dan ook sprake van een grote en toenemende vraag naar bepaalde medische goederen, met name beschermende mond- en neusmaskers, reageermiddelen voor diagnose en diagnostische kits, en dit zal in de toekomst waarschijnlijk zo blijven. De invoer van dergelijke goederen brengt extra uitdagingen met zich mee voor de douaneautoriteiten.

(6)

Om de douanecontroles in de lidstaten te vergemakkelijken en te harmoniseren op Unieniveau, moeten aanvullende Taric-onderverdelingen worden gecreëerd, zodat de betrokken producten sneller kunnen worden onderscheiden van andere producten onder dezelfde onderverdeling en de gevolgen van mogelijke vertragingen in de toeleveringsketen tijdens de COVID-19-pandemie worden beperkt.

(7)

Gezien het belang van SARS-CoV-2-vaccins zou het passend zijn een GN-code in te voeren om ook toezicht te houden op de uitvoer ervan.

(8)

Er moeten aanvullende Taric-onderverdelingen worden gecreëerd om de handelsstromen van beschermende mond- en neusmaskers, reageermiddelen voor diagnose en diagnostische kits beter te kunnen volgen.

(9)

Dergelijke aanvullende Taric-onderverdelingen helpen ook de lidstaten bij de uitvoering van Besluit (EU) 2020/491 van de Commissie (4). Aangezien beschermende mond- en neusmaskers tot de meest ingevoerde medische producten behoren, zou de specifieke identificatie ervan in Taric een snellere aangifte mogelijk maken doordat deze producten worden onderscheiden van andere producten die momenteel onder dezelfde onderverdeling zijn ingedeeld.

(10)

Daarom dient bijlage I bij Verordening (EEG) nr. 2658/87 dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(11)

Douaneautoriteiten en marktdeelnemers moeten de bij deze verordening vastgestelde wijzigingen van de gecombineerde nomenclatuur kunnen toepassen vanaf de datum van toepassing van Uitvoeringsverordening (EU) 2020/1577 om de continuïteit van de verzameling van statistische gegevens voor de betrokken goederen te kunnen waarborgen. Daarom moet deze verordening met spoed in werking treden en van toepassing zijn met ingang van 1 januari 2021.

(12)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

(1)

De coronavirusziekte (COVID-19) is een besmettelijke ziekte die door een nieuw ontdekt coronavirus wordt veroorzaakt. De Wereldgezondheidsorganisatie heeft de uitbraak van COVID-19 op 30 januari 2020 een “noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid van internationaal belang” genoemd en heeft COVID-19 op 11 maart 2020 omschreven als pandemie.

(2)

De stofgroep 4-(1,1,3,3-tetramethylbutyl)fenol, geëthoxyleerd (die duidelijk gedefinieerde stoffen en UVCB-stoffen, polymeren en homologen omvat) (“de stofgroep”) voldoet aan de criteria van artikel 57, onder f), van Verordening (EG) nr. 1907/2006 en is opgenomen in bijlage XIV bij die verordening.

(3)

De uiterste aanvraagdatum voor de stofgroep was 4 juli 2019 en de verbodsdatum is vastgesteld op 4 januari 2021. Overeenkomstig artikel 56, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1907/2006 is het gebruik van de stofgroep na de verbodsdatum niet toegestaan, tenzij voor een bepaald gebruik een autorisatie is verleend, een autorisatieaanvraag voor een bepaalde toepassing vóór de laatste aanvraagdatum is ingediend maar er nog geen besluit over de aanvraag is genomen of het gebruik krachtens die verordening onder een vrijstelling valt.

(4)

De COVID-19-pandemie heeft geleid tot een ongekende noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid. Bovendien hebben de maatregelen die de lidstaten hebben moeten nemen om de verspreiding van COVID-19 tegen te gaan, de nationale economieën en de Unie in haar geheel sterk ontwricht.

(5)

Er wordt gewerkt aan de ontwikkeling van mogelijke behandelingen en vaccins om COVID-19 te bestrijden. De stofgroep wordt gebruikt bij de diagnose van COVID-19 en bij de productie van hulpmiddelen voor dat doel. Momenteel wordt het gebruikt voor de productie van kits voor in-vitrodiagnostiek. De stofgroep wordt ook gebruikt bij de ontwikkeling van vaccins ter bestrijding van COVID-19 en zal naar verwachting bij de productie ervan worden gebruikt. Bovendien kan niet worden uitgesloten dat de stofgroep wordt gebruikt voor de ontwikkeling en productie van werkzame farmaceutische bestanddelen en afgewerkte doseringsvormen ter bestrijding van COVID-19.

(6)

In deze noodsituatie op het gebied van de volksgezondheid is het voor de Unie van groot belang dat veilige en doeltreffende geneesmiddelen en medische hulpmiddelen en toebehoren bij medische hulpmiddelen die veilig zijn en geschikt zijn voor de diagnose, behandeling of preventie van COVID-19 zo snel mogelijk in de Unie kunnen worden ontwikkeld, geproduceerd, beschikbaar gesteld en gebruikt.

(7)

Aangezien de laatste aanvraagdatum van 4 juli 2019 echter vóór het begin van de COVID-19-pandemie is verstreken, konden aanvragen voor de toelating van het gebruik van de stofgroep voor de diagnose, behandeling of preventie van COVID-19 niet vóór die datum worden ingediend, en kan dergelijk gebruik dus na de verbodsdatum niet rechtmatig worden voortgezet.

(8)

Daarom is het, als uitzonderlijke maatregel ter bescherming van de volksgezondheid, van het grootste belang ervoor te zorgen dat niet wordt verhinderd dat de stofgroep na de momenteel in bijlage XIV bij Verordening (EG) nr. 1907/2006 vastgestelde verbodsdatum voor onderzoek, ontwikkeling en productie van geneesmiddelen, medische hulpmiddelen of toebehoren aan medische hulpmiddelen, met inbegrip van medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek, wordt gebruikt, en in dergelijke medische hulpmiddelen of accessoires wordt gebruikt met het oog op het gebruik van die hulpmiddelen voor de diagnose, behandeling of preventie van COVID-19.

(9)

Het voortgezette gebruik van de stofgroep voor die specifieke doeleinden na 4 januari 2021 toestaan, zou bovendien bijdragen tot de verwezenlijking van de doelstellingen van de “EU-strategie voor COVID-19-vaccins” (2).

(10)

Daarom moeten de uiterste aanvraagdatum en de verbodsdatum die voor de stofgroep zijn vastgesteld met betrekking tot het gebruik voor het onderzoek, de ontwikkeling en de productie van geneesmiddelen, medische hulpmiddelen of toebehoren aan medische hulpmiddelen, met inbegrip van medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek, voor de diagnose, behandeling of preventie van COVID-19 en voor gebruik in dergelijke medische hulpmiddelen of toebehoren, worden uitgesteld. De uiterste aanvraagdatum moet worden uitgesteld tot 18 maanden na de inwerkingtreding van deze verordening om de voorbereiding van aanvragen voor toelating voor die toepassingen mogelijk te maken, en de verbodsdatum moet dienovereenkomstig worden uitgesteld tot 36 maanden na de inwerkingtreding ervan.

(11)

Verordening (EG) nr. 1907/2006 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(12)

De laatste aanvraagdatum voor de stofgroep is reeds vóór de uitbraak van COVID-19 verstreken; om een lacune te voorkomen in de periode waarin aanvragen voor gebruik voor onderzoek, ontwikkeling en productie van geneesmiddelen, medische hulpmiddelen of toebehoren voor medische hulpmiddelen, met inbegrip van medische hulpmiddelen voor in-vitrodiagnostiek, met het oog op het gebruik ervan voor de diagnose, behandeling of preventie van die ziekte en voor gebruik in dergelijke medische hulpmiddelen of toebehoren, geldig kunnen worden ingediend en het gebruik dus onder artikel 56, lid 1, onder d), van Verordening (EG) nr. 1907/2006 valt, is het dringend noodzakelijk om deze verordening met terugwerkende kracht in werking te doen treden, met ingang van 4 juli 2019. Bovendien moet deze verordening met spoed in werking treden en met terugwerkende kracht van toepassing zijn om ervoor te zorgen dat de stofgroep na 4 januari 2021 voor dezelfde toepassingen gebruikt kan blijven worden.

(13)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 133 van Verordening (EG) nr. 1907/2006 ingestelde comité,

(1)

De Europese Commissie (“de Commissie”) heeft een verzoek ontvangen op grond van artikel 13, lid 3, en artikel 14, lid 5, van de basisverordening om een onderzoek in te stellen naar de mogelijke ontwijking van de antidumpingmaatregelen die zijn ingesteld op de invoer van bepaalde aluminiumfolie op rollen van oorsprong uit de Volksrepubliek China en om de invoer van bepaalde aluminiumfolie op rollen verzonden uit Thailand, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Thailand, aan registratie te onderwerpen.

(2)

Het verzoek werd ingediend op 9 november 2020. De indiener van het verzoek heeft erom verzocht anoniem te blijven en dit in het verzoek naar behoren gemotiveerd. De Commissie is van mening dat er voldoende gronden zijn om vertrouwelijkheid ten aanzien van de identiteit van de indiener van het verzoek toe te kennen.

(3)

Het product waarop de mogelijke ontwijking betrekking heeft, is aluminiumfolie met een dikte van 0,007 mm of meer, maar minder dan 0,021 mm, niet op een drager, enkel gewalst, al dan niet gegaufreerd, op kleine rollen met een gewicht van maximum 10 kg, ingedeeld op de dag van de inwerkingtreding van Uitvoeringsverordening (EU) 2019/915 van de Commissie (2) onder de GN-codes ex 7607 11 11 en ex 7607 19 10 (Taric-codes 7607111110 en 7607191010), van oorsprong uit de Volksrepubliek China (“het betrokken product”). Dit is het product waarop de thans geldende maatregelen van toepassing zijn.

(4)

Het onderzochte product is hetzelfde als het in de voorgaande overweging omschreven product, momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 7607 11 11 en ex 7607 19 10, maar verzonden vanuit Thailand, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Thailand (Taric-codes 7607111111 en 7607191011), (“het onderzochte product”).

(5)

De thans geldende maatregelen die mogelijk worden ontweken, zijn de antidumpingmaatregelen die zijn ingesteld bij Uitvoeringsverordening (EU) 2019/915 (“de bestaande maatregelen”).

(6)

Het verzoek bevat voldoende bewijsmateriaal dat de antidumpingmaatregelen ten aanzien van de invoer van het betrokken product worden ontdoken door de invoer van het onderzochte product.

(7)

Uit het bewijsmateriaal in het verzoek blijkt het volgende.

(8)

Na de instelling van maatregelen ten aanzien van het betrokken product is een verandering opgetreden in de structuur van het handelsverkeer met betrekking tot de uitvoer uit de Volksrepubliek China en uit Thailand naar de Unie.

(9)

Deze verandering is kennelijk het gevolg van de verzending van het betrokken product via Thailand naar de Unie, nadat het in Thailand is geassembleerd. Uit het bewijsmateriaal blijkt dat die assemblage ontwijking inhoudt aangezien de assemblageverrichtingen sinds of kort vóór de opening van het antidumpingonderzoek zijn aangevangen of aanmerkelijk zijn toegenomen. Voorts maken de bij deze assemblage gebruikte onderdelen uit de Volksrepubliek China meer dan 60 % van de totale waarde van het geassembleerde product uit terwijl de tijdens de assemblage toegevoegde waarde minder dan 25 % van de fabricagekosten bedraagt.

(10)

Verder laat het bewijsmateriaal zien dat de corrigerende werking van de voor het betrokken product bestaande antidumpingmaatregelen door de hiervoor vermelde praktijken wordt ondermijnd, zowel wat de hoeveelheden als wat de prijzen betreft. Er blijken aanzienlijke volumes van het onderzochte product de EU-markt te zijn binnengekomen. Bovendien is er voldoende bewijs dat het onderzochte product tegen schadeveroorzakende prijzen wordt ingevoerd.

(11)

Tot slot blijkt uit het bewijsmateriaal dat de prijzen van het onderzochte product dumpingprijzen zijn ten opzichte van de normale waarde die eerder voor het betrokken product is vastgesteld.

(12)

Mocht in de loop van het onderzoek blijken dat er, afgezien van de bovenvermelde praktijken, nog andere in artikel 13 van de basisverordening vermelde ontwijkingspraktijken worden toegepast, dan kan het onderzoek tot die praktijken worden uitgebreid.

(13)

Gezien het bovenstaande heeft de Commissie geconcludeerd dat er voldoende bewijsmateriaal is om overeenkomstig artikel 13, lid 3, van de basisverordening een onderzoek te openen en overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening de invoer van het onderzochte product aan registratie te onderwerpen.

(14)

Om de nodige informatie voor dit onderzoek te verkrijgen, verzoekt de Commissie alle belanghebbenden zo spoedig mogelijk, en in ieder geval binnen de in artikel 3, lid 2, van deze verordening vermelde termijn, contact met haar op te nemen. De in artikel 3, lid 2, van deze verordening vermelde termijn geldt voor alle belanghebbenden. Zo nodig kunnen ook inlichtingen worden ingewonnen bij de bedrijfstak van de Unie.

(15)

De autoriteiten van Thailand en de Volksrepubliek China zullen van de opening van het onderzoek in kennis worden gesteld.

(16)

Alle belanghebbenden, met inbegrip van de bedrijfstak van de Unie, importeurs en relevante verenigingen, wordt verzocht hun standpunt schriftelijk uiteen te zetten en bewijsmateriaal te verstrekken, op voorwaarde dat deze opmerkingen binnen de in artikel 3, lid 2, vastgestelde termijn worden ingediend. Voorts kan de Commissie belanghebbenden horen, mits zij daar schriftelijk om verzoeken en kunnen aantonen dat er bijzondere redenen zijn om hen te horen.

(17)

Overeenkomstig artikel 13, lid 4, van de basisverordening kan de invoer van het onderzochte product van maatregelen worden vrijgesteld als de invoer niet met ontwijking van de maatregelen plaatsvindt.

(18)

Aangezien de mogelijke ontwijking buiten de Unie plaatsvindt, kan overeenkomstig artikel 13, lid 4, van de basisverordening vrijstelling worden verleend aan producenten van het onderzochte product in Thailand die kunnen aantonen dat zij niet betrokken zijn bij ontwijkingspraktijken zoals beschreven in artikel 13, leden 1 en 2, van de basisverordening. Eventuele producenten die een vrijstelling wensen te krijgen, moeten zich binnen de in artikel 3, lid 1, van deze verordening vermelde termijn aanmelden. Exemplaren van de vragenlijst voor producenten-exporteurs in de Volksrepubliek China, de vragenlijst voor vrijstellingsaanvragen voor producenten-exporteurs in Thailand en vragenlijsten voor importeurs in de EU zijn beschikbaar in het dossier voor inzage door belanghebbenden en op de website van DG Handel (https://trade.ec.europa.eu/tdi/case_details.cfm?id=2503). De vragenlijsten moeten binnen de in artikel 3, lid 2, van deze verordening vermelde termijn worden ingediend.

(19)

Overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening moet de invoer van het onderzochte product worden geregistreerd zodat, indien bij het onderzoek blijkt dat er van ontwijking sprake is, een passend bedrag aan antidumpingrechten dat niet het door de Commissie bij Uitvoeringsverordening (EU) 2019/915 opgelegde residuele recht te boven gaat, kan worden geheven vanaf de datum waarop de registratie van de invoer verplicht werd.

(20)

Met het oog op een behoorlijk bestuur moeten termijnen worden vastgesteld waarbinnen:

(21)

De aandacht wordt erop gevestigd dat de in de basisverordening vermelde procedurele rechten slechts kunnen worden uitgeoefend indien de betrokkenen zich binnen de in artikel 3 van deze verordening gestelde termijnen bij de Commissie kenbaar maken.

(22)

Indien een belanghebbende binnen de vastgestelde termijnen de toegang tot de nodige gegevens weigert of deze anderszins niet verstrekt of het onderzoek aanmerkelijk belemmert, kunnen overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening aan de hand van de beschikbare gegevens voorlopige of definitieve conclusies, zowel in positieve als in negatieve zin, worden getrokken.

(23)

Wanneer blijkt dat een belanghebbende onjuiste of misleidende inlichtingen heeft verstrekt, zullen deze overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening buiten beschouwing worden gelaten en kan van de beschikbare gegevens gebruik worden gemaakt.

(24)

Als een belanghebbende geen of slechts gedeeltelijk medewerking verleent en de conclusies daarom overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening op de beschikbare gegevens worden gebaseerd, kunnen de resultaten voor deze belanghebbende minder gunstig zijn dan wanneer hij wel medewerking had verleend.

(25)

Het onderzoek wordt overeenkomstig artikel 13, lid 3, van de basisverordening uiterlijk negen maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening afgesloten.

(26)

Persoonsgegevens die in het kader van dit onderzoek worden verzameld, zullen worden behandeld overeenkomstig Verordening (EU) 2018/1725 (3).

(27)

Een privacyverklaring die alle particulieren op de hoogte brengt van de verwerking van persoonsgegevens in het kader van de handelsbeschermingsactiviteiten van de Commissie is beschikbaar op de website van DG Handel (http://ec.europa.eu/trade/policy/accessing-markets/trade-defence/).

(28)

Belanghebbenden kunnen erom vragen dat de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures wordt ingeschakeld. Deze behandelt verzoeken om toegang tot het dossier, geschillen over de vertrouwelijkheid van documenten, verzoeken om termijnverlenging en alle andere verzoeken betreffende het recht van verweer van belanghebbenden en van derden die tijdens de procedure kunnen worden ingediend.

(29)

De raadadviseur-auditeur kan een hoorzitting beleggen en bemiddelen tussen de belanghebbende(n) en de diensten van de Commissie om te garanderen dat de belanghebbenden hun recht van verweer ten volle kunnen uitoefenen. Een verzoek om door de raadadviseur-auditeur te worden gehoord, moet schriftelijk worden ingediend en met redenen worden omkleed. De raadadviseur-auditeur onderzoekt de redenen voor de verzoeken. Deze hoorzittingen mogen enkel plaatsvinden indien de kwesties niet tijdig zijn opgelost met de diensten van de Commissie.

(30)

Elk verzoek moet tijdig en snel worden ingediend, zodat het ordelijk verloop van de procedure niet in gevaar wordt gebracht. Daartoe moet een verzoek om inschakeling van de raadadviseur-auditeur zo spoedig mogelijk na de gebeurtenis die een dergelijke inschakeling rechtvaardigt door de belanghebbenden worden ingediend. In beginsel gelden de in artikel 3, lid 3, van deze verordening vastgestelde termijnen voor verzoeken om door de diensten van de Commissie te worden gehoord, mutatis mutandis voor verzoeken om door de raadadviseur-auditeur te worden gehoord. Wanneer een verzoek om een hoorzitting niet binnen de desbetreffende termijn wordt ingediend, onderzoekt de raadadviseur-auditeur ook de redenen voor het laattijdige verzoek, de aard van de aan de orde gestelde kwesties en de gevolgen van die kwesties voor het recht van verweer, rekening houdend met het belang van behoorlijk bestuur en de tijdige voltooiing van het onderzoek.

(31)

Belanghebbenden die contact willen opnemen, vinden de nodige gegevens en nadere informatie op de pagina’s van de raadadviseur-auditeur op de website van DG Handel (http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/).

(1)

De Europese Commissie (“de Commissie”) heeft een verzoek ontvangen op grond van artikel 13, lid 3, en artikel 14, lid 5, van de basisverordening om een onderzoek in te stellen naar de mogelijke ontwijking van de antidumpingmaatregelen die zijn ingesteld op de invoer van bepaald bladaluminium van oorsprong uit de Volksrepubliek China en om de invoer van bepaald bladaluminium verzonden uit Thailand, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Thailand, aan registratie te onderwerpen.

(2)

Het verzoek werd ingediend op 9 november 2020. De indiener van het verzoek heeft erom verzocht anoniem te blijven en dit in het verzoek naar behoren gemotiveerd. De Commissie is van mening dat er voldoende gronden zijn om vertrouwelijkheid ten aanzien van de identiteit van de indiener van het verzoek toe te kennen.

(3)

Het product waarop de mogelijke ontwijking betrekking heeft, is bladaluminium met een dikte van 0,008 mm of meer doch niet meer dan 0,018 mm, niet op een drager, enkel gewalst, op rollen met een breedte van niet meer dan 650 mm en een gewicht van meer dan 10 kg, op de dag van inwerkingtreding van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2384 van de Commissie (2) ingedeeld onder GN-code ex 7607 11 19 (Taric-code 7607111910), bladaluminium met een dikte van 0,007 mm of meer doch niet meer dan 0,008 mm, ongeacht de breedte van de rollen, al dan niet gegloeid, op de dag van inwerkingtreding van Uitvoeringsverordening (EU) 2017/271 van de Commissie (3) ingedeeld onder GN-code ex 7607 11 19 (Taric-code 7607111930), bladaluminium met een dikte van 0,008 mm of meer doch niet meer dan 0,018 mm en in rollen van meer dan 650 mm breed, al dan niet gegloeid, op de dag van inwerkingtreding van Uitvoeringsverordening (EU) 2017/271 ingedeeld onder GN-code ex 7607 11 19 (Taric code 7607111940), bladaluminium met een dikte van 0,018 mm of meer doch niet meer dan 0,021 mm, ongeacht de breedte van de rollen, al dan niet gegloeid, op de dag van inwerkingtreding van Uitvoeringsverordening (EU) 2017/271 ingedeeld onder GN-code ex 7607 11 19 (Taric-code 7607111950), en/of bladaluminium met een dikte van 0,021 mm of meer doch niet meer dan 0,045 mm, met tenminste twee lagen, ongeacht de breedte van de rollen, al dan niet gegloeid, op de dag van inwerkingtreding van Verordening (EU) 2017/271 ingedeeld onder GN code ex 7607 11 90 (Taric-codes 7607119045 en 7607119080), en van oorsprong uit de Volksrepubliek China (“het betrokken product”). Dit is het product waarop de thans geldende maatregelen van toepassing zijn.

(4)

Het onderzochte product is hetzelfde als het in de voorgaande overweging gedefinieerde product, momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 7607 11 19 (Taric-codes 7607111910, 7607111930, 7607111940, 7607111950) en ex 7607 11 90 (Taric-codes 7607119044, 7607119046, 7607119071, 7607119072), maar verzonden vanuit Thailand, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Thailand (Taric aanvullende code C601), (“het onderzochte product”).

(5)

De thans geldende maatregelen die mogelijk worden ontweken, zijn antidumpingmaatregelen die zijn ingesteld bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2384 en uitgebreid bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/271, laatstelijk gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2213 (“de bestaande maatregelen”).

(6)

Het verzoek bevat voldoende bewijsmateriaal dat de bestaande antidumpingmaatregelen ten aanzien van de invoer van het betrokken product worden ontweken door de invoer van het onderzochte product.

(7)

Het bewijsmateriaal in het verzoek laat het volgende beeld zien.

(8)

Na de instelling van maatregelen ten aanzien van het betrokken product is een verandering opgetreden in de structuur van het handelsverkeer met betrekking tot de uitvoer uit de Volksrepubliek China en uit Thailand naar de Unie.

(9)

Deze verandering is kennelijk het gevolg van de verzending van het betrokken product via Thailand naar de Unie, nadat het in Thailand is geassembleerd. Uit het bewijsmateriaal blijkt dat die assemblage ontwijking inhoudt aangezien de assemblageverrichtingen sinds of kort vóór de opening van het antidumpingonderzoek zijn aangevangen of aanmerkelijk zijn toegenomen. Voorts maken de bij deze assemblage gebruikte onderdelen uit de Volksrepubliek China meer dan 60 % van de totale waarde van het geassembleerde product uit terwijl de tijdens de assemblage toegevoegde waarde minder dan 25 % van de fabricagekosten bedraagt.

(10)

Verder laat het bewijsmateriaal zien dat de corrigerende werking van de voor het betrokken product bestaande antidumpingmaatregelen door de hierboven beschreven praktijken wordt ondermijnd, zowel wat de hoeveelheden als wat de prijzen betreft. Er blijken aanzienlijke volumes van het onderzochte product de EU-markt te zijn binnengekomen. Bovendien is er voldoende bewijs dat het onderzochte product tegen schadeveroorzakende prijzen wordt ingevoerd.

(11)

Tot slot blijkt uit het bewijsmateriaal dat de prijzen van het onderzochte product dumpingprijzen zijn ten opzichte van de normale waarde die eerder voor het betrokken product is vastgesteld.

(12)

Mocht in de loop van het onderzoek blijken dat er, afgezien van de bovenvermelde praktijken, nog andere in artikel 13 van de basisverordening vermelde ontwijkingspraktijken worden toegepast, dan kan het onderzoek tot die praktijken worden uitgebreid.

(13)

Gezien het bovenstaande heeft de Commissie geconcludeerd dat er voldoende bewijsmateriaal is om overeenkomstig artikel 13, lid 3, van de basisverordening een onderzoek te openen en overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening de invoer van het onderzochte product aan registratie te onderwerpen.

(14)

Om de nodige informatie voor dit onderzoek te verkrijgen, verzoekt de Commissie alle belanghebbenden zo spoedig mogelijk, en in ieder geval binnen de in artikel 3, lid 2, van deze verordening vermelde termijn, contact met haar op te nemen. De in artikel 3, lid 2, van deze verordening vermelde termijn geldt voor alle belanghebbenden. Zo nodig kunnen ook inlichtingen worden ingewonnen bij de bedrijfstak van de Unie.

(15)

De autoriteiten van Thailand en de Volksrepubliek China zullen van de opening van het onderzoek in kennis worden gesteld.

(16)

Alle belanghebbenden, met inbegrip van de bedrijfstak van de Unie, importeurs en relevante verenigingen, wordt verzocht hun standpunt schriftelijk uiteen te zetten en bewijsmateriaal te verstrekken, op voorwaarde dat deze opmerkingen binnen de in artikel 3, lid 2, vastgestelde termijn worden ingediend. Voorts kan de Commissie belanghebbenden horen, mits zij daar schriftelijk om verzoeken en kunnen aantonen dat er bijzondere redenen zijn om hen te horen.

(17)

Overeenkomstig artikel 13, lid 4, van de basisverordening kan de invoer van het onderzochte product van maatregelen worden vrijgesteld als de invoer niet met ontwijking van de maatregelen plaatsvindt.

(18)

Aangezien de mogelijke ontwijking buiten de Unie plaatsvindt, kan overeenkomstig artikel 13, lid 4, van de basisverordening vrijstelling worden verleend aan producenten van het onderzochte product in Thailand die kunnen aantonen dat zij niet betrokken zijn bij ontwijkingspraktijken zoals beschreven in artikel 13, leden 1 en 2, van de basisverordening. Eventuele producenten die een vrijstelling wensen te krijgen, moeten zich binnen de in artikel 3, lid 1, van deze verordening vermelde termijn aanmelden. Exemplaren van de vragenlijst voor producenten-exporteurs in de Volksrepubliek China, de vragenlijst voor vrijstellingsaanvragen voor producenten-exporteurs in Thailand en vragenlijsten voor importeurs in de EU zijn beschikbaar in het dossier voor inzage door belanghebbenden en op de website van DG Handel (https://trade.ec.europa.eu/tdi/case_details.cfm?id=2502). De vragenlijsten moeten binnen de in artikel 3, lid 2, van deze verordening vermelde termijn worden ingediend.

(19)

Overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening moet de invoer van het onderzochte product worden geregistreerd zodat, indien bij het onderzoek blijkt dat er van ontwijking sprake is, een passend bedrag aan antidumpingrechten kan worden geheven vanaf de datum waarop de registratie van de invoer verplicht werd, dat het residuele recht dat is ingesteld bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2384 en uitgebreid bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/271, laatstelijk gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) 2017/2213, niet te boven gaat.

(20)

Met het oog op een behoorlijk bestuur moeten termijnen worden vastgesteld waarbinnen:

(21)

De aandacht wordt erop gevestigd dat de in de basisverordening vermelde procedurele rechten slechts kunnen worden uitgeoefend indien de betrokkenen zich binnen de in artikel 3 van deze verordening gestelde termijnen bij de Commissie kenbaar maken.

(22)

Indien een belanghebbende binnen de vastgestelde termijnen de toegang tot de nodige gegevens weigert of deze anderszins niet verstrekt of het onderzoek aanmerkelijk belemmert, kunnen overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening aan de hand van de beschikbare gegevens voorlopige of definitieve conclusies, zowel in positieve als in negatieve zin, worden getrokken.

(23)

Wanneer blijkt dat een belanghebbende onjuiste of misleidende inlichtingen heeft verstrekt, zullen deze overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening buiten beschouwing worden gelaten en kan van de beschikbare gegevens gebruik worden gemaakt.

(24)

Als een belanghebbende geen of slechts gedeeltelijk medewerking verleent en de conclusies daarom overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening op de beschikbare gegevens worden gebaseerd, kunnen de resultaten voor deze belanghebbende minder gunstig zijn dan wanneer hij wel medewerking had verleend.

(25)

Het onderzoek wordt overeenkomstig artikel 13, lid 3, van de basisverordening uiterlijk negen maanden na de datum van inwerkingtreding van deze verordening afgesloten.

(26)

Persoonsgegevens die in het kader van dit onderzoek worden verzameld, zullen worden behandeld overeenkomstig Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (4).

(27)

Een privacyverklaring die alle particulieren op de hoogte brengt van de verwerking van persoonsgegevens in het kader van de handelsbeschermingsactiviteiten van de Commissie is beschikbaar op de website van DG Handel (http://ec.europa.eu/trade/policy/accessing-markets/trade-defence/).

(28)

Belanghebbenden kunnen erom vragen dat de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures wordt ingeschakeld. Deze behandelt verzoeken om toegang tot het dossier, geschillen over de vertrouwelijkheid van documenten, verzoeken om termijnverlenging en alle andere verzoeken betreffende het recht van verweer van belanghebbenden en van derden die tijdens de procedure kunnen worden ingediend.

(29)

De raadadviseur-auditeur kan een hoorzitting beleggen en bemiddelen tussen de belanghebbende(n) en de diensten van de Commissie om te garanderen dat de belanghebbenden hun recht van verweer ten volle kunnen uitoefenen. Een verzoek om door de raadadviseur-auditeur te worden gehoord, moet schriftelijk worden ingediend en met redenen worden omkleed. De raadadviseur-auditeur onderzoekt de redenen voor de verzoeken. Deze hoorzittingen mogen enkel plaatsvinden indien de kwesties niet tijdig zijn opgelost met de diensten van de Commissie.

(30)

Elk verzoek moet tijdig en snel worden ingediend, zodat het ordelijk verloop van de procedure niet in gevaar wordt gebracht. Daartoe moet een verzoek om inschakeling van de raadadviseur-auditeur zo spoedig mogelijk na de gebeurtenis die een dergelijke inschakeling rechtvaardigt door de belanghebbenden worden ingediend. In beginsel gelden de in artikel 3, lid 3, van deze verordening vastgestelde termijnen voor verzoeken om door de diensten van de Commissie te worden gehoord, mutatis mutandis voor verzoeken om door de raadadviseur-auditeur te worden gehoord. Wanneer een verzoek om een hoorzitting niet binnen de desbetreffende termijn wordt ingediend, onderzoekt de raadadviseur-auditeur ook de redenen voor het laattijdige verzoek, de aard van de aan de orde gestelde kwesties en de gevolgen van die kwesties voor het recht van verweer, rekening houdend met het belang van behoorlijk bestuur en de tijdige voltooiing van het onderzoek.

(31)

Belanghebbenden die contact willen opnemen, vinden de nodige gegevens en nadere informatie op de pagina’s van de raadadviseur-auditeur op de website van DG Handel (http://ec.europa.eu/trade/trade-policy-and-you/contacts/hearing-officer/),

(1)

Het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (hierna “het Terugtrekkingsakkoord” genoemd) werd namens de Unie gesloten bij Besluit (EU) 2020/135 van de Raad (2) en is op 1 februari 2020 in werking getreden.

(2)

In artikel 4 van het aan het Terugtrekkingsakkoord gehechte Protocol inzake Ierland/Noord-Ierland (hierna “het Protocol” genoemd) wordt bevestigd dat Noord-Ierland deel uitmaakt van het douanegebied van het Verenigd Koninkrijk, en dat niets in het Protocol het Verenigd Koninkrijk ervan weerhoudt Noord-Ierland op te nemen in het territoriale toepassingsgebied van zijn aan de Algemene Overeenkomst inzake Tarieven en Handel 1994 (“GATT 1994”) gehechte lijsten van concessies. Om die reden kunnen derde landen of groepen derde landen waarmee de Unie dergelijke preferentiële handelsregelingen onderhoudt, Noord-Ierland niet beschouwen als onderdeel van de Unie voor de toepassing van preferentiële handelsregelingen. Meer bepaald moeten voor de toepassing van de cumuleringsbepalingen goederen van oorsprong uit of waarvan de verwerking geschiedt in Noord-Ierland, niet worden beschouwd als goederen van oorsprong uit of waarvan de verwerking geschiedt in de Unie.

(3)

Artikel 13, lid 1, van het Protocol bepaalt evenwel dat elke verwijzing naar het douanegebied van de Unie in het Protocol en in de bepalingen van het recht van de Unie die krachtens het Protocol op en in het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland van toepassing zijn, betrekking heeft op het vasteland van Noord-Ierland. Overeenkomstig artikel 5 van het Protocol zijn Verordening (EU) nr. 952/2013 en de verplichtingen die voortvloeien uit internationale overeenkomsten die zijn gesloten door de Unie, of door haar gezamenlijk optredende lidstaten, voor zover zij betrekking hebben op de handel in goederen tussen de Unie en derde landen, van toepassing op en in het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland.

(4)

De bilaterale regelingen tussen de Unie en het Verenigd Koninkrijk in het kader van het Protocol creëren geen rechten of verplichtingen voor andere derde landen.

(5)

Overeenkomstig artikel 5, lid 2, en artikel 56, lid 2, onder d) en e), van Verordening (EU) nr. 952/2013, omvat de douanewetgeving van de Unie preferentiële tariefmaatregelen in het kader van overeenkomsten die de Unie met bepaalde landen of gebieden dan wel groepen van landen of gebieden buiten het douanegebied van de Unie heeft gesloten of unilateraal heeft vastgesteld.

(6)

Overeenkomstig artikel 64, lid 1, van Verordening (EU) nr. 952/2013, moeten voor goederen, om in aanmerking te komen voor de in artikel 56, lid 2, onder d) en e), van genoemde verordening bedoelde preferentiële tariefmaatregelen, de in artikel 64, leden 2 tot en met 5, bedoelde regels betreffende de preferentiële oorsprong worden nageleefd. Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 van de Commissie (3) bevat de procedureregels, zoals bedoeld in artikel 64, lid 1, om de vaststelling in de Unie van de preferentiële oorsprong van goederen te vergemakkelijken.

(7)

Gezien de speciale douane-gerelateerde situatie van het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland, en om de preferentiële tariefmaatregelen toe te passen en de naleving te garanderen van de relevante oorsprongsregels na het einde van de overgangsperiode waarin in het Terugtrekkingsakkoord is voorzien, moeten specifieke procedureregels worden vastgesteld om de vaststelling van de preferentiële oorsprong van goederen in Noord-Ierland te vergemakkelijken.

(8)

De in deze verordening vastgestelde maatregelen hebben betrekking op de bewijzen van preferentiële oorsprong die moeten worden gebruikt voor goederen die in het Verenigd Koninkrijk met betrekking tot Noord-Ierland worden ingevoerd, de verificatie van de preferentiële oorsprong van dergelijke goederen en de voorwaarden om de preferentiële tariefmaatregelen toe te kennen en op te schorten.

(9)

Aangezien de overgangsperiode waarin het Terugtrekkingsakkoord voorziet, op 31 december 2020 afloopt, moet deze verordening met spoed in werking treden en van toepassing zijn op 1 januari 2021.

(10)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité douanewetboek,

(1)

Op grond van artikel 9, lid 1, van Besluit 2012/389/GBVB wordt het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) gemachtigd, overeenkomstig artikel 38, derde alinea, van het Verdrag, de nodige besluiten te nemen met het oog op de uitoefening van het politieke toezicht op en de strategische aansturing van de missie van de Europese Unie voor de opbouw van capaciteit in Somalië (EUCAP Somalia), waaronder het besluit een hoofd van de missie te benoemen.

(2)

Het PVC heeft op 19 september 2019 Besluit (GBVB) 2019/1591 (2) vastgesteld, waarbij de heer Christopher REYNOLDS werd benoemd tot hoofd van de missie van EUCAP Somalia voor de periode van 10 september 2019 tot en met 31 december 2020.

(3)

De Raad heeft op 10 december 2020 Besluit (GBVB) 2020/2031 (3) vastgesteld, waarmee het mandaat van EUCAP Somalia werd verlengd tot en met 31 december 2022.

(4)

De hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid heeft voorgesteld het mandaat van de heer Christopher REYNOLDS als hoofd van de missie EUCAP Somalia te verlengen van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2021,

(1)

Het Schengeninformatiesysteem (SIS) op het gebied van grenscontroles en terugkeer bevat signaleringen van personen met het oog op weigering van toegang en verblijf op het grondgebied van de lidstaten of controle op de naleving van een terugkeerbesluit, waardoor het migratiebeleid van de Unie wordt versterkt en wordt bijgedragen tot een hoog niveau van veiligheid in de ruimte van vrijheid, veiligheid en recht.

(2)

Overeenkomstig artikel 20, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1861 en artikel 4, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1860 van het Europees Parlement en de Raad (2) omvatten de categorieën gegevens die in een signalering in het SIS kunnen worden opgenomen foto’s, gezichtsopnamen en dactyloscopische gegevens (met inbegrip van vingerafdrukken en handpalmafdrukken). Overeenkomstig artikel 22, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1861 en artikel 4, lid 2, van Verordening (EU) 2018/1860 moeten dergelijke gegevens in het SIS worden opgenomen als deze beschikbaar zijn.

(3)

In artikel 32, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1861, dat ook van toepassing is op de werking van het SIS op het gebied van terugkeer overeenkomstig artikel 19 van Verordening (EU) 2018/1860, is bepaald dat foto’s, gezichtsopnamen en dactyloscopische gegevens die in een signalering in het SIS worden opgenomen, aan een kwaliteitscontrole worden onderworpen om vast te stellen of zij aan de minimumnormen inzake gegevenskwaliteit en de technische specificaties voldoen.

(4)

Er moeten uitvoeringsmaatregelen worden vastgesteld waarin de minimumnormen inzake gegevenskwaliteit en de technische specificaties voor het invoeren en opslaan van dergelijke gegevens in het SIS worden gespecificeerd.

(5)

In de specificaties mag alleen het kwaliteitsniveau worden vastgesteld dat vereist is voor het invoeren en opslaan van foto’s in het SIS met het oog op de bevestiging van de identiteit van een persoon overeenkomstig artikel 33, lid 1, van die verordening. Het kwaliteitsniveau dat is vereist voor het invoeren en opslaan van foto’s en gezichtsopnamen in het SIS voor de identificatie van een persoon overeenkomstig artikel 33, lid 4, moet in een later stadium worden vastgesteld, wanneer aan de in dat artikel gestelde voorwaarden is voldaan.

(6)

In overleg met de SIS II-adviesgroep moet eu-LISA de technische details van de in dit besluit, het interfacebesturingsdocument van het SIS en de gedetailleerde technische specificaties vastgestelde normen en specificaties uitwerken en documenteren. De lidstaten, het Agentschap van de Europese Unie voor samenwerking op het gebied van rechtshandhaving (“Europol”) en het Europees Grens- en kustwachtagentschap moeten hun systemen ontwikkelen overeenkomstig de specificaties in deze documenten.

(7)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie, heeft Denemarken niet deelgenomen aan de vaststelling van Verordening (EU) 2018/1861 en is deze niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Omdat Verordening (EU) 2018/1861 echter voortbouwt op het Schengenacquis, heeft Denemarken overeenkomstig artikel 4 van dat protocol op 26 april 2019 zijn besluit meegedeeld dat het Verordening (EU) 2018/1861 in zijn nationale wetgeving zal omzetten. Denemarken is daarom krachtens internationaal recht verplicht dit besluit uit te voeren.

(8)

Dit besluit vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (3). Ierland neemt derhalve niet deel aan de vaststelling van dit besluit en dit is niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat.

(9)

Dit besluit vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan het Verenigd Koninkrijk niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2000/365/EG van de Raad (4); dit besluit is derhalve niet bindend voor, noch van toepassing op het Verenigd Koninkrijk.

(10)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (5) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (6).

(11)

Wat Zwitserland betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (7) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (8).

(12)

Wat Liechtenstein betreft, vormt dit besluit een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis (9) die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt G, van Besluit 1999/437/EG, in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU van de Raad (10).

(13)

Wat Bulgarije en Roemenië betreft, vormt dit besluit een handeling die op het Schengenacquis voortbouwt of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005, en dient het te worden gelezen in samenhang met Besluiten 2010/365/EU (11) en (EU) 2018/934 (12) van de Raad.

(14)

Wat Kroatië betreft, vormt dit besluit een handeling die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2011 en dient het te worden gelezen in samenhang met Besluit (EU) 2017/733 van de Raad (13).

(15)

Wat Cyprus betreft, vormt dit besluit een handeling die voortbouwt op het Schengenacquis of anderszins daaraan is gerelateerd in de zin van artikel 3, lid 2, van de Toetredingsakte van 2003.

(16)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 42, lid 1, van Verordening (EU) 2018/1725 van het Europees Parlement en de Raad (14) en heeft op 26 augustus 2020 een advies uitgebracht.

(17)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het comité SIS/Sirene (Grenzen),

(1)

Wat de veiling van emissierechten betreft, is bij Richtlijn (EU) 2018/410 van het Europees Parlement en de Raad (2) artikel 10, lid 2, en bijlage II bis van Richtlijn 2003/87/EG gewijzigd voor de periode die op 1 januari 2021 aanvangt. Overeenkomstig artikel 10, lid 2, punt a), van Richtlijn 2003/87/EG wordt 90 % van de totale hoeveelheid te veilen aandelen die uit hoofde van hoofdstuk III van Richtlijn 2003/87/EG zijn verleend (“algemene emissierechten”) over de lidstaten verdeeld, waarbij elk aandeel identiek is aan het aandeel van de betrokken lidstaat in de geverifieerde emissies krachtens het EU-ETS voor 2005 of, als dit meer is, het gemiddelde voor de periode van 2005 tot en met 2007. Overeenkomstig artikel 10, lid 2, punt b), van Richtlijn 2003/87/EG wordt de resterende 10 % van de totale hoeveelheid te veilen algemene emissierechten met het oog op solidariteit, groei en interconnecties binnen de Unie over bepaalde lidstaten verdeeld, waardoor de hoeveelheid emissierechten die deze lidstaten veilen, wordt verhoogd met de in bijlage II bis bij Richtlijn 2003/87/EG vastgestelde percentages.

(2)

Op 1 februari 2020 is het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (3) in werking getreden. Bovendien is het protocol inzake Ierland/Noord-Ierland bij dat akkoord van toepassing na afloop van de in artikel 126 van dat akkoord vastgestelde overgangsperiode. Bij de vaststelling van de te veilen aandelen van de lidstaten moet rekening worden gehouden met de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie en met het protocol inzake Ierland/Noord-Ierland.

(3)

Het aandeel van de lidstaten in de algemene emissierechten uit hoofde van artikel 10, lid 2, punt a), van Richtlijn 2003/87/EG in de periode 2021-2030 wordt bepaald op basis van dezelfde gegevens die voor de periode 2013-2020 zijn gebruikt, met uitzondering van de correcties in de geverifieerde emissies van de lidstaten voor 2005 of het gemiddelde van de periode 2005-2007, die in het EU-register zijn geregistreerd en vanaf 30 juni 2020 beschikbaar zijn in het EU-transactielogboek (EUTL) (4). Overeenkomstig Uitvoeringsverordening (EU) 2018/2066 van de Commissie (5) zijn de volledige, consistente, transparante en nauwkeurige monitoring en rapportage van broeikasgasemissies van fundamenteel belang voor het functioneren van het EU-ETS. Daarom is het voor de bepaling van de door de lidstaten te veilen aandelen in de algemene emissierechten passend gebruik te maken van de meest recente gegevens die in het EU-register zijn geregistreerd en in het EUTL beschikbaar zijn. Overeenkomstig artikel 35, lid 6, van Verordening (EU) nr. 389/2013 van de Commissie (6) kunnen de jaarlijkse geverifieerde emissies voor een installatie of een vliegtuigexploitant in het EU-register met terugwerkende kracht worden gecorrigeerd met het oog op de naleving van de artikelen 14 en 15 van Richtlijn 2003/87/EG. Sinds 2012 zijn dergelijke correcties in de geverifieerde emissies voor de periode 2005-2007 aangebracht op basis van nauwkeurigere gegevens die de EU-ETS-exploitanten in het EU-register hebben geregistreerd en die nu in het EUTL beschikbaar zijn.

(4)

Overeenkomstig artikel 3 quinquies, lid 3, van Richtlijn 2003/87/EG moet het aantal uit hoofde van hoofdstuk II van Richtlijn 2003/87/EG verleende emissierechten (“luchtvaartemissierechten”) dat door elke lidstaat moet worden geveild, evenredig zijn met het aandeel van die lidstaat in de totale hoeveelheid aan de luchtvaart toegewezen emissies voor alle lidstaten voor het desbetreffende referentiejaar. Voor de periode van 2021 tot en met 2030 is het referentiejaar 2018 en is het relevante toepassingsgebied het bij Verordening (EU) 2017/2392 van het Europees Parlement en de Raad (7) vastgestelde toepassingsgebied. De Commissie heeft de gegevens over de luchtvaartemissies in 2018 bij Eurocontrol opgevraagd om de door de lidstaten te veilen aandelen van luchtvaartemissierechten vast te stellen,

(1)

Verordening (EG) nr. 999/2001 bevat voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van overdraagbare spongiforme encefalopathieën (“TSE’s”) in de Unie. Deze verordening is van toepassing op de productie en het in de handel brengen van levende dieren en producten van dierlijke oorsprong, en in een aantal specifieke gevallen op de uitvoer daarvan. Ook voorziet de verordening onder andere in de vaststelling van vrijwaringsmaatregelen bij uitbraken van TSE’s.

(2)

Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/1918 van de Commissie (2) stelt tijdelijke vrijwaringsmaatregelen met betrekking tot Chronic Wasting Disease (CWD) vast. Dat uitvoeringsbesluit is vastgesteld nadat in Noorwegen in 2016 zes gevallen van CWD bij hertachtigen zijn aangetroffen: vier bij rendieren en twee bij elanden. Dit was de eerste keer dat in Europa CWD werd vastgesteld en het betrof de eerste natuurlijk opgetreden gevallen bij rendieren ter wereld.

(3)

Tussen januari 2017 en september 2020 heeft Noorwegen de Commissie en de lidstaten in kennis gesteld van zestien bijkomende gevallen van CWD bij wilde rendieren, vijf bijkomende gevallen bij wilde elanden en van één geval van CWD bij een edelhert. Finland heeft in 2018 het eerste geval van CWD binnen de Unie vastgesteld en een bijkomend geval in november 2020. Zweden heeft in 2019 drie gevallen vastgesteld en een bijkomend geval in september 2020. Alle gevallen van CWD in Finland en Zweden werden vastgesteld bij wilde elanden.

(4)

Hoofdstuk A, deel III.A, van bijlage III bij Verordening (EG) nr. 999/2001 voorziet in een driejarig programma van toezicht op CWD, voor de periode van 1 januari 2018 tot en met 31 december 2020. In overeenstemming met de technische specificaties van het programma van toezicht zal het verzamelen van gegevens echter gedeeltelijk in 2021 worden voortgezet, zodat uiteindelijk een grotere dataset voorhanden is. Hierdoor zal de wetenschappelijke beoordeling van de resultaten van het programma van toezicht, die nodig is voor de ontwikkeling van toekomstige beleidsopties inzake CWD, naar verwachting pas in 2022 beschikbaar zijn.

(5)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid heeft op 11 november 2019 het wetenschappelijk advies Update on Chronic Wasting Disease (CWD) III (3) (EFSA-advies) uitgebracht. Er is echter meer tijd nodig om na te gaan hoe de conclusies en aanbevelingen van het EFSA-advies in voorschriften van de Unie moeten worden weerspiegeld.

(6)

Rekening houdend met de vaststelling van nieuwe gevallen van CWD in Noorwegen, Finland en Zweden, en in afwachting van de resultaten van het driejarig programma van toezicht op CWD, en de wetenschappelijke beoordeling van de resultaten van het programma van toezicht die in 2022 wordt verwacht, en aangezien er meer tijd nodig is om zich te beraden over het advies van de EFSA, moet de toepassingsperiode van Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/1918 worden verlengd tot en met 31 december 2022.

(7)

Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/1918 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Overeenkomstig artikel 5, lid 5, van Verordening (EU) nr. 913/2010 hebben de ministeries die bevoegd zijn voor het spoorvervoer in België, Duitsland, Estland, Letland, Litouwen, Nederland, Polen en Tsjechië op 6 december 2019 twee intentieverklaringen naar de Commissie gestuurd. Daarin stellen zij voor om de Noordzee-Oostzeecorridor voor goederenvervoer per spoor te verlengen tot de Pools-Oekraïense grens te Medyka, enerzijds, en tot de havens van Zeebrugge en Gent/Terneuzen, anderzijds.

(2)

De bovengenoemde lidstaten hadden de Commissie reeds eerder voorgesteld de Noordzee-Oostzeecorridor uit te breiden tot de Pools-Oekraïense grens te Medyka. De Commissie heeft bevestigd dat dit voorstel in overeenstemming is met artikel 5 van Verordening (EU) nr. 913/2010 en heeft Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/1111 van de Commissie (2) vastgesteld. Dat uitvoeringsbesluit is echter gewijzigd bij Uitvoeringsbesluit (EU) 2017/178 van de Commissie (3), waarin de uitbreiding van de Noordzee-Oostzeecorridor voor goederenvervoer per spoor tot Medyka nog niet was opgenomen. Het amendement weerspiegelde het feit dat de spoorweginfrastructuur tussen Katowice en Medyka niet vóór 2020 operationeel zou zijn. Aangezien dat nu wel het geval is, moet opnieuw worden overwogen de Noordzee-Oostzeecorridor voor goederenvervoer per spoor te verlengen tot Medyka.

(3)

De Commissie heeft de voorstellen tot uitbreiding van de Noordzee-Oostzeecorridor voor goederenvervoer per spoor tot Medyka, enerzijds, en tot de havens van Gent/Terneuzen en Zeebrugge, anderzijds, onderzocht overeenkomstig artikel 5, lid 6, van Verordening (EU) nr. 913/2010 en is van oordeel dat deze in overeenstemming zijn met artikel 5 van die verordening.

(4)

Wat de uitbreiding van de goederencorridor tot Medyka betreft, blijven de overwegingen van Uitvoeringsbesluit (EU) 2015/1111 geldig.

(5)

De voor de uitbreiding tot de havens van Zeebrugge en Gent/Terneuzen voorgestelde lijnen maken reeds deel uit van de goederencorridor Noordzee-Middellandse Zee. Die lijnen maken deel uit van het kernnetwerk van het trans-Europees vervoersnetwerk (Antwerpen-Gent-Zeebrugge) en het uitgebreide netwerk (Gent-Terneuzen); de bestaande infrastructuur voldoet reeds volledig of gedeeltelijk aan de essentiële infrastructuureisen zoals elektrificatie, een toegestane aslast van 22,5 t, een lijnsnelheid van 100 km/u en geschikt voor treinen van 740 m.

(6)

De havens van Zeebrugge, Gent en Terneuzen zijn het vertrekpunt of de bestemming van diverse bestaande geregelde goederenvervoersdiensten per spoor op de Noordzee-Oostzeecorridor voor goederenvervoer per spoor vanuit of naar Duitsland, Tsjechië en Scandinavië (onder meer via de Scandinavisch-mediterrane goederencorridor). Vanuit de haven van Zeebrugge rijden goederentreinen naar een groot aantal bestemmingen in de Unie, wat wordt gestaafd door het feit dat het vervoer van nieuwe voertuigen een van de hoofdactiviteiten is van deze haven. De havenautoriteiten van Gent en Terneuzen zien potentieel voor nieuwe goederenverbindingen per spoor naar Schkopau (Duitsland) en Outokumpu (Finland), alsook naar derde landen, namelijk naar China, via Šeštokai (Litouwen).

(7)

Bovendien biedt de voorgestelde uitbreiding het voordeel dat exploitanten op de corridors voor goederenvervoer per spoor voor hun verkeer vanuit de havens Zeebrugge en Gent/Terneuzen een beroep zullen kunnen doen op de diensten van het in artikel 13 van Verordening (EU) nr. 913/2010 bedoelde bestaande éénloketsysteem van de Noordzee-Oostzeecorridor voor goederenvervoer per spoor. Dit zal aanvragers meer transparantie bieden en zou het proces van capaciteitstoewijzing kunnen vereenvoudigen door het wegvallen van de noodzaak om bepaalde treinpaden te coördineren met het enig loket van andere corridors voor goederenvervoer per spoor. De uitbreiding tot Zeebrugge zal rechtstreekse toegang bieden tot de haven, een belangrijk overslagpunt voor de automobielindustrie in alle lidstaten langs de corridor en met name Tsjechië, Duitsland en Polen.

(8)

Dankzij nieuwe verbindingen met het maritiem vervoer zal de uitbreiding van de corridor bijdragen tot de verbetering van het goederenvervoer per spoor op de Noordzee-Oostzeecorridor.

(9)

Overeenkomstig artikel 5, leden 5 en 6, van Verordening (EU) nr. 913/2010 heeft de Commissie bij haar beoordeling rekening gehouden met de relevante criteria van artikel 4 van die verordening voor de uitbreiding van de corridors voor goederenvervoer per spoor.

(10)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het comité dat is ingesteld bij artikel 62 van Richtlijn 2012/34/EU van het Europees Parlement en de Raad (4),

(1)

De Raad heeft op 30 juni 2020 een aanbeveling aangenomen over de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU en de mogelijke opheffing van die beperking (1) (“de aanbeveling van de Raad”). Op 16 juli 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1052 tot wijziging van Aanbeveling (EU) 2020/912 van de Raad over de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU en de mogelijke opheffing van die beperking aangenomen (2). Op 30 juli 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1144 tot wijziging van Aanbeveling (EU) 2020/912 van de Raad over de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU en de mogelijke opheffing van die beperking aangenomen (3). Op 7 augustus 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1186 tot wijziging van Aanbeveling (EU) 2020/912 van de Raad over de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU en de mogelijke opheffing van die beperking aangenomen (4). Op 22 oktober 2020 heeft de Raad Aanbeveling (EU) 2020/1551 tot wijziging van Aanbeveling (EU) 2020/912 van de Raad over de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU en de mogelijke opheffing van die beperking aangenomen (5).

(2)

De aanbeveling van de Raad stelt dat de lidstaten voor de ingezetenen van de in bijlage I bij de aanbeveling van de Raad genoemde derde landen de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU vanaf 1 juli 2020 op gecoördineerde wijze geleidelijk zouden moeten opheffen. Voorts zou de Raad de lijst van derde landen in bijlage I om de twee weken na nauw overleg met de Commissie en de ter zake bevoegde EU-agentschappen en -diensten moeten evalueren — en zo nodig actualiseren — aan de hand van een algehele beoordeling op basis van de in de aanbeveling van de Raad bedoelde methodiek, criteria en informatie.

(3)

Sindsdien heeft de Raad, in nauw overleg met de Commissie en de ter zake bevoegde EU-agentschappen en -diensten, besprekingen gehouden over de evaluatie van de lijst van derde landen in bijlage I bij de aanbeveling van de Raad, met toepassing van de in de aanbeveling van de Raad vastgelegde criteria en methodiek. De lijst van derde landen in bijlage I zou derhalve moeten worden gewijzigd. Met name zou Uruguay van de lijst moeten worden geschrapt.

(4)

Grenstoezicht is niet alleen in het belang van de lidstaat aan de buitengrenzen waarvan het wordt uitgeoefend, maar ook in het belang van alle lidstaten die het grenstoezicht aan hun binnengrenzen hebben afgeschaft. De lidstaten zouden er derhalve voor moeten zorgen dat de aan de buitengrenzen genomen maatregelen worden gecoördineerd om de goede werking van het Schengengebied te garanderen. Daartoe zouden de lidstaten vanaf 16 december 2020 voor de ingezetenen van de derde landen die worden genoemd in bijlage I bij de Aanbeveling van de Raad, als gewijzigd bij deze aanbeveling, de tijdelijke beperking van niet-essentiële reizen naar de EU op gecoördineerde wijze moeten blijven opheffen.

(5)

Overeenkomstig de artikelen 1 en 2 van Protocol nr. 22 betreffende de positie van Denemarken, gehecht aan het Verdrag betreffende de Europese Unie en aan het VWEU, neemt Denemarken niet deel aan de aanneming van deze aanbeveling; deze is bijgevolg niet bindend voor, noch van toepassing op deze lidstaat. Aangezien deze aanbeveling voortbouwt op het Schengenacquis, beslist Denemarken overeenkomstig artikel 4 van het bovengenoemde protocol binnen een termijn van zes maanden nadat de Raad heeft beslist over deze aanbeveling of het deze zal opvolgen.

(6)

Deze aanbeveling vormt een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis waaraan Ierland niet deelneemt, overeenkomstig Besluit 2002/192/EG van de Raad (6). Ierland neemt derhalve niet deel aan de aanneming van deze aanbeveling en deze is niet bindend voor, noch van toepassing in Ierland.

(7)

Wat IJsland en Noorwegen betreft, vormt deze aanbeveling een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Raad van de Europese Unie en de Republiek IJsland en het Koninkrijk Noorwegen inzake de wijze waarop IJsland en Noorwegen worden betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG van de Raad (7).

(8)

Wat Zwitserland betreft, vormt deze aanbeveling een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG (8), juncto artikel 3 van Besluit 2008/146/EG van de Raad (9).

(9)

Wat Liechtenstein betreft, vormt deze aanbeveling een ontwikkeling van de bepalingen van het Schengenacquis in de zin van het Protocol tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap, de Zwitserse Bondsstaat en het Vorstendom Liechtenstein betreffende de toetreding van het Vorstendom Liechtenstein tot de Overeenkomst tussen de Europese Unie, de Europese Gemeenschap en de Zwitserse Bondsstaat inzake de wijze waarop Zwitserland wordt betrokken bij de uitvoering, de toepassing en de ontwikkeling van het Schengenacquis die vallen onder het gebied bedoeld in artikel 1, punt A, van Besluit 1999/437/EG (10), in samenhang met artikel 3 van Besluit 2011/350/EU (11),

1)

In punt 1 van de aanbeveling van de Raad wordt de eerste alinea vervangen door:

2)

Bijlage I bij de aanbeveling van de Raad wordt vervangen door: