(1)

Bij Besluit nr. 376/2014/EU van de Raad (2) wordt Portugal gemachtigd een verlaagde accijns toe te passen op lokaal geproduceerde en verbruikte rum en likeuren in de autonome regio Madeira en op lokaal geproduceerde en verbruikte likeuren en eaux de vie in de autonome regio de Azoren, die lager mag zijn dan het bij Richtlijn 92/84/EEG van de Raad (3) vastgestelde minimumaccijnstarief maar niet meer dan 75 % lager dan het normale nationale accijnstarief voor alcohol.

(2)

De Portugese autoriteiten hebben in februari 2019 de Commissie verzocht een voorstel in te dienen voor een besluit van de Raad tot verlenging van de in Besluit nr. 376/2014/EU toegekende machtiging, onder dezelfde voorwaarden en met een uitbreiding van het geografische toepassingsgebied tot het Portugese vasteland met een beperktere verlaging, voor opnieuw een periode van zeven jaar, van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2027.

(3)

De producenten in de autonome regio’s van Madeira en de Azoren ondervinden moeilijkheden om toegang te krijgen tot markten buiten deze regio’s, en de regionale en lokale markten zijn de enige afzetmogelijkheden voor de verkoop van bepaalde alcoholhoudende producten. Die producenten krijgen te maken met extra kosten omdat grondstoffen van agrarische oorsprong duurder zijn dan in normale productieomstandigheden als gevolg van de geringe omvang, het gefragmenteerde karakter en de lage mechanisatiegraad van landbouwbedrijven. De verwerking van suikerriet levert bovendien een lagere productie op dan in andere ultraperifere gebieden als gevolg van het reliëf, het klimaat, de bodem en de ambachtelijke productiewijze. Het vervoer naar de eilanden van een aantal niet lokaal geproduceerde grondstoffen en verpakkingsmaterialen leidt tot extra kosten.

(4)

In het geval van de Azoren laat het insulaire karakter zich tweemaal gevoelen omdat het een groep eilanden is die ver uit elkaar liggen. Het vervoer naar die afgelegen en insulaire regio’s verhoogt de extra kosten verder. Hetzelfde geldt voor een aantal noodzakelijke reizen en zendingen naar het vasteland. Ook de opslag van eindproducten leidt tot extra kosten omdat de lokale consumptie niet alle productie opneemt, met name in het geval van de productie van rum. De geringe omvang van de regionale markt verhoogt de kosten per eenheid, met name door de ongunstige verhouding tussen vaste kosten en output. Tot slot hebben de betrokken producenten ook extra kosten die gelden voor de lokale economieën in het algemeen, in het bijzonder hogere arbeids- en energiekosten.

(5)

De rumproductie is toegenomen als gevolg van de toegenomen productie van suikerriet. Een deel van de rum wordt verouderd of gebruikt als basis voor likeuren, maar de onverkochte hoeveelheden rum worden opgeslagen, waaraan kosten zijn verbonden; hierrdoor lopen de extra kosten voor de producenten nog verder op. Vanwege de extra kosten, en dus een hogere prijs van het eindproduct, kunnen de producenten in de autonome regio’s van Madeira en de Azoren niet concurreren met producenten van buitenaf en derhalve geen andere markten penetreren. Toegang tot de markt van het Portugese vasteland met verlaagde accijnstarieven zou dit probleem kunnen oplossen.

(6)

Om te voorkomen dat de ontwikkeling van de autonome regio’s Madeira en de Azoren ernstig wordt belemmerd en om de alcoholindustrie en de werkgelegenheid in deze regio’s te behouden, moet de in Besluit nr. 376/2014/EU toegekende machtiging worden vernieuwd en het toepassingsgebied ervan uitgebreid.

(7)

Besluit nr. 376/2014/EU is van toepassing tot en met 31 december 2020. Omwille van de duidelijkheid moet een nieuw besluit worden vastgesteld waarbij Portugal wordt gemachtigd een verlaagd accijnstarief toe te passen in de autonome regio’s Madeira en de Azoren.

(8)

Aangezien het belastingvoordeel niet verder gaat dan wat nodig is om de extra kosten te compenseren, het om bescheiden hoeveelheden gaat en het belastingvoordeel beperkt is tot het verbruik in de autonome regio’s van Madeira en de Azoren en het Portugese vasteland, is de maatregel niet schadelijk voor de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie.

(9)

Portugal moet uiterlijk op 30 september 2025 een monitoringverslag bij de Commissie indienen, zodat zij kan beoordelen of nog steeds aan de voorwaarden voor de machtiging wordt voldaan.

(10)

Dit besluit laat de eventuele toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) onverlet,

(1)

Beschikking nr. 189/2014/EU van de Raad (2) machtigt Frankrijk om op in Guadeloupe, Frans Guyana, Martinique en Réunion vervaardigde en in continentaal Frankrijk verkochte rum een verlaagd accijnstarief toe te passen dat lager kan zijn dan het bij Richtlijn 92/84/EEG van de Raad (3) vastgestelde minimumaccijnstarief, maar niet meer dan 50 % lager dan de normale nationale accijns op alcohol. Het verlaagde accijnstarief is beperkt tot een jaarlijks contingent van 144 000 hl zuivere alcohol. Die machtiging loopt af op 31 december 2020.

(2)

De Franse autoriteiten hebben de Commissie op 18 oktober 2019 verzocht een voorstel in te dienen voor een besluit van de Raad tot verlenging voor opnieuw zeven jaar van de in Besluit nr. 189/2014/EU vastgestelde termijn van de machtiging, met een hoger contingent, van 1 januari 2021 tot en met 31 december 2027.

(3)

Gezien de beperkte omvang van de lokale markt kunnen de distilleerderijen van de vier onder deze machtiging vallende ultraperifere gebieden hun activiteiten alleen ontwikkelen indien zij voldoende toegang hebben tot de markt in continentaal Frankrijk, het voornaamste afzetgebied voor hun rum (65 %). De “traditionele rum” kan moeilijk op de Uniemarkt concurreren, vanwege de volgende twee parameters: hogere productiekosten; en hogere belastingen per fles, aangezien de “traditionele” rum doorgaans met een hoger alcoholgehalte en in grotere flessen wordt verkocht.

(4)

De productiekosten van de waardeketen riet-suiker-rum in deze vier ultraperifere gebieden zijn hoger dan in andere gebieden in de wereld. Met name de grote afstand en een moeilijk reliëf en klimaat van de vier ultraperifere gebieden hebben aanzienlijke gevolgen voor de kosten van de ingrediënten en de productie. Bovendien zijn de arbeidskosten hoger dan die in de buurlanden, omdat in Guadeloupe, Frans Guyana, Martinique en Réunion de Franse sociale wetgeving van toepassing is. Deze ultraperifere gebieden zijn ook onderworpen aan milieu- en veiligheidsnormen van de Unie, wat leidt tot aanzienlijke investeringen en kosten die niet rechtstreeks verband houden met de productiviteit, ook al wordt een deel van deze investeringen medegefinancierd door de structuurfondsen van de Unie. Verder zijn de distilleerderijen van deze ultraperifere gebieden kleiner dan de distilleerderijen van internationale groepen. Dit brengt hogere productiekosten per outputeenheid mee.

(5)

“Traditionele”, in continentaal Frankrijk verkochte rum wordt gewoonlijk in grotere flessen verkocht (36 % van de rum wordt verkocht in flessen van 1 liter) en kent een hoger alcoholvolumegehalte (tussen 40° en 59°) dan concurrerende op rum gebaseerde producten, die gewoonlijk in flessen van 0,7 liter en met 37,5° alcohol worden verkocht. Het hogere alcoholvolumegehalte leidt weer tot hogere accijnzen, een hoger “cotisation sur les boissons alcooliques” (ook bekend als “vignette sécurité sociale”) (VSS) en aldus een hogere btw per verkochte liter rum. Een verlaagd accijnstarief dat niet meer dan 50 % lager is dan het normale nationale accijnstarief voor alcohol blijft derhalve evenredig met de cumulatieve extra kosten van de hogere productiekosten en hogere accijnzen, VSS en btw.

(6)

Derhalve moet ook rekening worden gehouden met de extra kosten die voortvloeien uit de decenniumlange praktijk om “traditionele” rum te verkopen met een hoger alcoholvolumegehalte, met de bijbehorende hogere belastingen.

(7)

Het op de geharmoniseerde accijns en de VSS betrekking hebbende fiscale voordeel waarvoor machtiging moet worden verleend, dient evenredig te blijven teneinde geen afbreuk te doen aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, waaronder het waarborgen van een onverstoorde mededinging in de interne markt en het staatssteunbeleid.

(8)

Het belastingvoordeel heeft tot op heden geen gevolgen gehad voor de interne markt, aangezien het marktaandeel van traditionele rum in de afgelopen jaren met 11 % is gedaald ten gevolge van de toenemende consumptie van op rum gebaseerde alcoholische dranken.

(9)

Om te voorkomen dat de ontwikkeling van de Franse ultraperifere gebieden ernstig wordt belemmerd en om de riet-suiker-rumsector en de bijbehorende werkgelegenheid in deze regio’s te behouden, moet de in Besluit nr. 189/2014/EU toegekende machtiging worden vernieuwd en het contingent ervan uitgebreid.

(10)

Om ervoor te zorgen dat deze beschikking geen afbreuk doet aan de interne markt, moeten de voor deze regeling in aanmerking komende maximale hoeveelheden rum uit de Franse overzeese departementen worden bepaald op 153 000 hectoliter zuivere alcohol per jaar.

(11)

Aangezien het belastingvoordeel niet verder gaat dan wat nodig is om de extra kosten te compenseren, het om bescheiden hoeveelheden gaat en het belastingvoordeel beperkt is tot het verbruik in continentaal Frankrijk, doet de maatregel geen afbreuk aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie.

(12)

Frankrijk moet uiterlijk op 30 september 2025 een monitoringverslag bij de Commissie indienen, zodat zij kan beoordelen of nog steeds aan de voorwaarden voor de machtiging wordt voldaan.

(13)

Dit besluit laat de eventuele toepassing van de artikelen 107 en 108 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) onverlet,

(1)

Overeenkomstig artikel 349 van het Verdrag betreffende de werking van de Europese Unie (VWEU) neemt de Raad, rekening houdend met de structurele sociale en economische beperkingen van de ultraperifere gebieden, waaronder de grote afstand, het insulaire karakter, de kleine oppervlakte, een moeilijk reliëf en de economische afhankelijkheid van enkele producten, specifieke maatregelen aan die er met name op gericht zijn de voorwaarden voor de toepassing van de Verdragen, met inbegrip van gemeenschappelijk beleid, op deze gebieden vast te stellen.

(2)

Het is derhalve dienstig specifieke maatregelen te nemen die erop gericht zijn de voorwaarden voor de toepassing van het VWEU op deze gebieden vast te stellen. Deze maatregelen moeten rekening houden met de bijzondere kenmerken en beperkingen van deze gebieden, zonder afbreuk te doen aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, met inbegrip van de interne markt en het gemeenschappelijk beleid.

(3)

De economische afhankelijkheid van de Canarische Eilanden van de dienstensector en met name het toerisme, gemeten op basis van het aandeel van deze sector in het bbp van de regio, vormt een aanzienlijke beperking. Deze sector speelt een significant grotere rol in de economie van de Canarische Eilanden dan de industriële sector.

(4)

De combinatie van het geïsoleerde en insulaire karakter van een eilandengroep belemmert het vrije verkeer van personen, goederen en diensten en vormt de op één na grootste belemmering voor de Canarische Eilanden. De ligging van de eilanden vergroot hun afhankelijkheid van lucht- en zeevervoer. Het vervoer naar, van en op die afgelegen en geïsoleerde eilanden verhoogt de productiekosten voor de plaatselijke industrie nog verder. De productiekosten zijn hoger, omdat deze vervoerswijzen minder efficiënt zijn en duurder dan vervoer over de weg of per spoor.

(5)

De geïsoleerde ligging leidt ook tot hogere productiekosten omdat de eilanden afhankelijk zijn van de invoer van grondstoffen en energie, verplicht zijn voorraden aan te leggen, en moeilijkheden ondervinden bij de levering van productieapparatuur.

(6)

De geringe omvang van de markt en het weinig ontwikkelde karakter van de export, de geografische versnippering van de eilanden, en de verplichting om gediversifieerde, maar in omvang beperkte productielijnen in stand te houden om aan de behoeften van een kleine markt te voldoen, beperken de mogelijkheden om schaalvoordelen te behalen.

(7)

Het is voor bedrijven in vele gevallen moeilijker of duurder om op de Canarische Eilanden een beroep te doen op gespecialiseerde diensten en onderhoudsdiensten, te voorzien in opleidingen voor managers en technici, en activiteiten uit te besteden of te gaan ontplooien buiten de regionale markt. Bovendien zorgen de beperkte distributiemethoden voor te grote voorraden.

(8)

Op het gebied van het milieu brengen de verwijdering van industrieel afval en de verwerking van giftig afval hogere milieukosten met zich mee. Deze kosten zijn hoger omdat er geen recyclingbedrijven zijn, behalve voor enkele producten, en omdat afval moet worden getransporteerd voor verwerking buiten de Canarische Eilanden.

(9)

De belasting die bekend staat als “Arbitrio sobre Importaciones y Entregas de Mercancías en las Islas Canarias” (“AIEM-belasting”) heeft tot doel de autonome ontwikkeling van de Canarische industriële productiesectoren te bevorderen en de economie van de Canarische Eilanden te diversifiëren.

(10)

Krachtens Beschikking 2002/546/EG van de Raad (2), vastgesteld op basis van artikel 299 van het EG-Verdrag, mocht Spanje aanvankelijk tot en met 31 december 2011 bepaalde producten die lokaal worden vervaardigd op de Canarische Eilanden, vrijstellen van de “Arbitrio sobre Importaciones y Entregas de Mercancías en las islas Canarias” (“AIEM”) dan wel deze belasting verminderen. De bijlage bij die beschikking bevat een lijst van producten die in aanmerking komen voor vrijstelling en vermindering van belasting. Afhankelijk van het product kon het belastingverschil tussen lokaal vervaardigde producten en andere producten niet meer dan 5, 15 of 25 procentpunten bedragen.

(11)

Beschikking 2002/546/EG (3) werd bij Besluit nr. 895/2011/EU van de Raad gewijzigd en de toepassingsduur ervan werd verlengd tot en met 31 december 2013.

(12)

Beschikking 2002/546/EG (4) werd bij Besluit nr. 1413/2013/EU van de Raad gewijzigd en de toepassingsduur ervan werd verlengd tot en met 30 juni 2014.

(13)

Bij Besluit nr. 377/2014/EU (5) van de Raad werd Spanje gemachtigd om tot en met 31 december 2020 vrijstelling of vermindering van de AIEM-belasting te verlenen voor bepaalde producten die lokaal worden vervaardigd op de Canarische Eilanden. In de bijlage bij dat besluit is een lijst opgenomen van de producten die in aanmerking komen voor belastingvrijstelling of -vermindering.

(14)

Een zorgvuldig onderzoek van de situatie bevestigt dat het nodig is in te gaan op het Spaanse verzoek tot verlenging van de machtiging.

(15)

Het maximale gedifferentieerde tarief dat kan worden toegepast op de betrokken industriële producten, mag niet hoger zijn dan 15 %. Overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel moeten de Spaanse autoriteiten kunnen beslisen wat voor elk product wat het passende percentage is. Het toegestane belastingverschil mag de aangetoonde extra kosten niet overschrijden. Dat fiscale voordeel dient echter te worden toegepast met inachtneming van een maximum van 150 miljoen EUR per jaar, behalve in naar behoren gerechtvaardigde gevallen.

(16)

Overeenkomstig het subsidiariteitsbeginsel en om de nodige flexibiliteit te waarborgen, moeten de Spaanse autoriteiten de mogelijkheid krijgen de producten en hun toegestane belastingverschil te wijzigen om de werkelijke omvang van de extra kosten voor de productie van dergelijke producten op de Canarische Eilanden in aanmerking te nemen. In dat verband moet het voor de Spaanse autoriteiten mogelijk zijn lagere gedifferentieerde tarieven toe te passen en zo nodig een minimumbelasting voor specifieke producten vast te stellen, op voorwaarde dat elke wijziging in overeenstemming is met de doelstellingen van artikel 349 VWEU. Elke wijziging van de lijst van producten moet gebeuren op grond van de volgende criteria: er is lokale productie en deze heeft een aandeel van ten minste 5 % op de lokale markt; er is sprake van aanzienlijke invoer van goederen (ook van het Spaanse vasteland en van andere lidstaten) die de voortzetting van de lokale productie in gevaar zou kunnen brengen, en deze invoer is goed voor een aandeel van ten minste 10 % op de lokale markt; er zijn extra kosten waardoor de kostprijs van de lokale productie hoger is dan die van producten die elders worden geproduceerd, waardoor het concurrentievermogen van de lokaal vervaardigde producten in het gedrang komt.

(17)

De Spaanse autoriteiten moeten in naar behoren gemotiveerde omstandigheden kunnen afwijken van de marktaandeeldrempels, onder andere: als de productie arbeidsintensief is; als de productie anderszins van strategisch belang is voor de lokale ontwikkeling, als de productie onderhevig is aan periodieke schommelingen, als de productie gebeurt in bijzonder achtergestelde gebieden, als het de productie van medische producten en persoonlijke beschermingsmiddelen betreft die nodig zijn voor de aanpak van gezondheidscrises. De Spaanse autoriteiten moeten de lijst van producten en hun toegestane belastingverschil kunnen wijzigen, mits elke wijziging in overeenstemming is met de doelstellingen van artikel 349 VWEU.

(18)

De beoogde bevordering van de sociaaleconomische ontwikkeling van de Canarische Eilanden komt op nationaal niveau tot uiting in de doelstelling van de AIEM-belasting en de bestemming van de AIEM-ontvangsten. Er is bij wet voorgeschreven dat de opbrengsten van de AIEM-belasting moeten worden geïntegreerd in de middelen van het economisch en fiscaal regime van de Canarische Eilanden en dat die opbrengsten moeten worden gebruikt voor een strategie voor economische en sociale ontwikkeling door middel van bevordering van lokale activiteiten.

(19)

De vrijstellingen of verminderingen van de AIEM-belasting dienen zeven jaar te gelden. De Spaanse autoriteiten moeten uiterlijk op 30 september 2025 een monitoringverslag bij de Commissie indienen, zodat zij kan beoordelen of nog steeds aan de voorwaarden voor de machtiging wordt voldaan.

(20)

Dit besluit laat de eventuele toepassing van de artikelen 107 en 108 VWEU onverlet,

(1)

Op grond van Besluit nr. 940/2014/EU van de Raad (2) betreffende de “octroi de mer”-belastingregeling in de Franse ultraperifere gebieden mogen de Franse autoriteiten de in de bijlage bij dat besluit vermelde producten die lokaal in die ultraperifere gebieden zijn vervaardigd, van de “octroi-de-mer”-belasting vrijstellen of deze belasting verlagen. Afhankelijk van het product en het overzeese departement mag het verschil in belastingtarief ten hoogste 10, 20 of 30 procentpunten bedragen. Besluit nr. 940/2014/EG is van toepassing tot en met 31 december 2020.

(2)

Frankrijk is van mening dat de concurrentienadelen waarmee de Franse ultraperifere gebieden worden geconfronteerd, nog altijd bestaan en heeft daarom de Commissie verzocht om ook na 1 januari 2021 een systeem van gedifferentieerde belastingheffing te mogen blijven toepassen dat vergelijkbaar is met het huidige, meer bepaald tot 31 december 2027.

(3)

Het onderzoek van de lijsten van producten waarvoor Frankrijk een gedifferentieerde belastingheffing wil toepassen, is evenwel een werk van lange adem waarbij voor elk product moet worden geverifieerd of een gedifferentieerde belasting gerechtvaardigd en evenredig is, zodat geen afbreuk wordt gedaan aan de integriteit en de samenhang van de rechtsorde van de Unie, met inbegrip van de integriteit en samenhang van de interne markt en het gemeenschappelijk beleid.

(4)

Vanwege de door de COVID‐19-pandemie veroorzaakte crisis hebben de werkzaamheden van de Franse autoriteiten om de voor die verificatie benodigde informatie te verzamelen grote vertraging opgelopen. Dientengevolge konden die werkzaamheden tot dusver niet worden voltooid.

(5)

Als er vóór 1 januari 2021 geen voorstel wordt aangenomen, kan er een rechtsvacuüm ontstaan voor zover iedere vorm van gedifferentieerde belastingheffing in de Franse ultraperifere gebieden na 1 januari 2021 verboden zou zijn.

(6)

Om de lopende verificatiewerkzaamheden te kunnen voltooien en de Commissie de tijd te geven met een evenwichtig voorstel te komen waarbij rekening wordt gehouden met de verschillende belangen die in het spel zijn, is derhalve een extra termijn van zes maanden nodig.

(7)

Besluit nr. 940/2014/EU moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

(1)

Verordening (EU) 2018/848, en met name deel I van bijlage II, bevat bepaalde vereisten voor het gebruik van plantaardig omschakelingsteeltmateriaal en niet-biologisch plantaardig teeltmateriaal.

(2)

Gelet op de geleidelijke afschaffing van de afwijkingen van het gebruik van biologisch plantaardig teeltmateriaal, zoals vastgelegd in artikel 53 van Verordening (EU) 2018/848, is het van belang dat steeds meer plantaardig omschakelingsteeltmateriaal en biologisch plantaardig teeltmateriaal wordt geproduceerd en in de handel wordt gebracht.

(3)

Overeenkomstig artikel 10, lid 4, van Verordening (EU) 2018/848 mag plantaardig teeltmateriaal als omschakelingsteeltmateriaal in de handel worden gebracht wanneer een omschakelingsperiode van ten minste twaalf maanden in acht is genomen. Krachtens artikel 26, lid 1, van Verordening (EU) 2018/848 moeten de lidstaten ervoor zorgen dat een databank wordt opgezet waarin het op hun grondgebied beschikbare biologisch plantaardig teeltmateriaal en plantaardig omschakelingsteeltmateriaal, met uitsluiting van zaailingen maar met inbegrip van pootaardappelen, wordt bijgehouden en regelmatig wordt geactualiseerd. Bovendien moeten de lidstaten krachtens artikel 26, lid 2, beschikken over systemen waarmee exploitanten die biologisch plantaardig teeltmateriaal of plantaardig omschakelingsteeltmateriaal in de handel brengen en die dit in toereikende hoeveelheden en binnen een redelijke termijn kunnen leveren, op vrijwillige basis en kosteloos informatie, alsmede hun namen en contactgegevens, openbaar kunnen maken over het beschikbare biologisch plantaardig teeltmateriaal en plantaardig omschakelingsteeltmateriaal, zoals plantaardig teeltmateriaal van biologisch heterogeen materiaal of van biologische rassen die geschikt zijn voor de biologische productie, met uitsluiting van zaailingen maar met inbegrip van pootaardappelen, over de hoeveelheid van dat materiaal, uitgedrukt in gewicht, en over de periode van het jaar waarin het beschikbaar is. In artikel 26, lid 5, is evenwel bepaald dat de lidstaten reeds bestaande relevante informatiesystemen mogen blijven gebruiken.

(4)

Daarom is het van belang dat wanneer biologisch plantaardig teeltmateriaal niet voldoende beschikbaar en dit wordt aangetoond met gegevens uit de bovengenoemde databank en systemen, het gebruik van plantaardig omschakelingsteeltmateriaal voorrang heeft boven niet-biologische plantaardig teeltmateriaal. Daarnaast moet overeenkomstig artikel 6, onder i), van Verordening (EU) 2018/848 het gebruik van zelfgeproduceerd biologisch plantaardig teeltmateriaal en plantaardig omschakelingsteeltmateriaal worden toegestaan.

(5)

Omdat de aanpak momenteel van lidstaat tot lidstaat uiteenloopt, is het ook van bijzonder belang om de specifieke criteria en voorwaarden voor de afgifte van toelatingen om niet-biologisch plantaardig teeltmateriaal te gebruiken in gevallen waarin biologisch plantaardig teeltmateriaal en plantaardig omschakelingsteeltmateriaal niet in voldoende hoeveelheden of in de juiste kwaliteit beschikbaar zijn, te harmoniseren. Een dergelijke harmonisatie moet het mogelijk maken om potentiële oneerlijke concurrentie in de biologische productie te voorkomen, en ervoor zorgen dat bepaalde preventieve voorschriften worden toegepast op plantaardig teeltmateriaal, waarbij in het geval van voorgeschreven fytosanitaire behandelingen in voorkomend geval een omschakelingsperiode voor het perceel moet gelden als bedoeld in deel I, punten 1.7.3 en 1.7.4, van bijlage II bij Verordening (EU) 2018/848.

(6)

Ondanks de inspanningen van exploitanten die zich bezighouden met de productie van biologisch plantaardig teeltmateriaal, zijn er nog tal van soorten, ondersoorten of rassen waarvoor geen biologisch plantaardig teeltmateriaal en plantaardig omschakelingsteeltmateriaal beschikbaar is; daarvoor moet het toelatingsproces worden vereenvoudigd door de administratieve druk te beperken zonder dat het biologische karakter van de producten in het gedrang komt. Om die reden en ter beperking van het aantal verzoeken om een individuele toelating moet worden voorzien in jaarlijkse nationale algemene toelatingen voor soorten, ondersoorten of rassen, waarvoor bepaalde voorwaarden moeten gelden, en in de vaststelling van nationale lijsten van soorten of ondersoorten waarvoor de juiste rassen van het biologisch plantaardig teeltmateriaal of plantaardig omschakelingsteeltmateriaal in voldoende hoeveelheden beschikbaar zijn. Die aanpak moet ervoor zorgen dat een geringer beroep hoeft te worden gedaan op individuele toelatingen. Daarnaast bevatten die nationale lijsten relevante informatie waarvan verwacht wordt dat deze de kennis en zekerheid in de sector biologisch plantaardig teeltmateriaal vergroot en daarmee zowel de verdere wasdom van deze hooggespecialiseerde productiesector als de verdere ontwikkelingen in het gebruik van biologisch plantaardig teeltmateriaal bevordert.

(7)

Deel I van bijlage II bij Verordening (EU) 2018/848 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(8)

Omwille van de duidelijkheid en de rechtszekerheid moet deze verordening van toepassing zijn met ingang van de datum van toepassing van Verordening (EU) 2018/848,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures voor het verlenen van dergelijke vergunningen, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor de verlening van een vergunning voor ijzerchelaat van lysine en glutaminezuur. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste nadere gegevens en documenten waren bij de aanvraag gevoegd.

(3)

Die aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor ijzerchelaat van lysine en glutaminezuur als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor alle diersoorten, in te delen in de categorie “nutritionele toevoegingsmiddelen”.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar adviezen van 4 juli 2019 (2) en 25 mei 2020 (3) geconcludeerd dat ijzerchelaat van lysine en glutaminezuur onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid en de consumentenveiligheid. Zij heeft ook geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel irriterend voor de ogen is en huid- en inhallatieallergeen, en heeft verklaard dat het toevoegingsmiddel bij inademing een risico vormt voor de gebruikers. De Commissie is daarom van mening dat passende beschermende maatregelen moeten worden genomen om negatieve gevolgen voor de menselijke gezondheid — en met name de gezondheid van de gebruikers van het toevoegingsmiddel — te voorkomen. De EFSA heeft tevens geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel in vergelijking met andere toegestane ijzerverbindingen geen extra risico voor het milieu met zich meebrengt en dat het voor alle diersoorten een doeltreffende bron van ijzer is. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het verslag over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van het toevoegingsmiddel blijkt dat, behoudens de desbetreffende beschermende maatregelen voor de gebruikers van dit toevoegingsmiddel, aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van het toevoegingsmiddel moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en ‐procedures voor het verlenen van dergelijke vergunningen, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor de verlening van een vergunning voor L‐glutamine geproduceerd door Corynebacterium glutamicum NITE BP‐02524 als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor alle diersoorten. De krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste nadere gegevens en documenten waren bij de aanvraag gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor L‐glutamine geproduceerd door Corynebacterium glutamicum NITE BP‐02524 als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor alle diersoorten, in te delen in de categorie “nutritionele toevoegingsmiddelen”, functionele groep “aminozuren, de zouten en de analogen daarvan” en in de categorie “sensoriële toevoegingsmiddelen”, functionele groep “aromatische stoffen”.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 18 maart 2020 (2) geconcludeerd dat L‐glutamine geproduceerd door Corynebacterium glutamicum NITE BP‐02524 onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu. De EFSA heeft tevens geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel voor alle diersoorten een doeltreffende bron van het aminozuur glutamine is en dat het toegevoegde L‐glutamine tegen afbraak in de pens moet worden beschermd om bij herkauwers volledig doeltreffend te zijn.

(5)

Wat het gebruik als aromatische stof betreft, heeft de EFSA verklaard dat de werkzaamheid niet meer hoeft te worden aangetoond bij gebruik in de aanbevolen dosis. L‐glutamine mag niet als aromatische stof in drinkwater worden gebruikt. In de aanbevolen dosis levert L‐glutamine als aromatische stof waarschijnlijk geen problemen op. Het feit dat L‐glutamine niet als aromatische stof in drinkwater mag worden gebruikt, sluit het gebruik ervan in mengvoeders die via water worden toegediend niet uit. Om een betere controle van L‐glutamine als aromatische stof mogelijk te maken, moeten beperkingen en voorwaarden worden vastgesteld. Voor L‐glutamine moeten de aanbevolen gehalten op het etiket van het toevoegingsmiddel worden vermeld. In gevallen waarin dit gehalte wordt overschreden, moet bepaalde informatie op het etiket van de voormengsels worden vermeld.

(6)

Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook de verslagen over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd die door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium waren ingediend.

(7)

Uit de beoordeling van L‐glutamine geproduceerd door Corynebacterium glutamicum NITE BP‐02524 blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dit toevoegingsmiddel, zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening, moet daarom worden toegestaan.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures voor het verlenen van dergelijke vergunningen, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor de verlening van een vergunning voor L-valine. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste nadere gegevens en documenten waren bij de aanvraag gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor L-valine geproduceerd door Escherichia coli KCCM 80159 als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor alle diersoorten, in te delen in de categorie “nutritionele toevoegingsmiddelen”, functionele groep “aminozuren, de zouten en de analogen daarvan”.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 18 maart 2020 (2) geconcludeerd dat L-valine geproduceerd door Escherichia coli KCCM 80159, indien in passende hoeveelheden aan de voeding toegevoegd, geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu. Voorts heeft de EFSA geconcludeerd dat het als een doeltreffende bron van het essentiële aminozuur L-valine voor diervoeding wordt beschouwd en dat het toevoegingsmiddel tegen afbraak in de pens moet worden beschermd om bij herkauwers doeltreffend te zijn. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook de verslagen over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd die door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium zijn ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van L-valine geproduceerd door Escherichia coli KCCM 80159 blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van deze stof zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures voor het verlenen van dergelijke vergunningen, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 zijn aanvragen ingediend voor de verlening van een vergunning voor L-lysinemonohydrochloride geproduceerd door Corynebacterium glutamicum DSM 32932 en L-lysinesulfaat geproduceerd door Corynebacterium glutamicum KFCC 11043. De krachtens artikel 7, lid 3, van die verordening vereiste nadere gegevens en documenten waren bij de aanvragen gevoegd.

(3)

De aanvragen betreffen de verlening van een vergunning voor L-lysinemonohydrochloride geproduceerd door Corynebacterium glutamicum DSM 32932 en L-lysinesulfaat geproduceerd door Corynebacterium glutamicum KFCC 11043 als toevoegingsmiddelen voor diervoeding voor alle diersoorten, in te delen in de categorie “nutritionele toevoegingsmiddelen”, functionele groep “aminozuren, de zouten en de analogen daarvan”.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 19 maart 2020 (2) geconcludeerd dat L-lysinemonohydrochloride geproduceerd door Corynebacterium glutamicum DSM 32932, onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de consumentenveiligheid of het milieu. De EFSA heeft gewezen op een risico voor de gebruikers, aangezien het als irriterend voor de ogen moet worden beschouwd. De Commissie is daarom van mening dat passende beschermende maatregelen moeten worden genomen om negatieve gevolgen voor de menselijke gezondheid — en met name de gezondheid van de gebruikers van het toevoegingsmiddel — te voorkomen. In haar advies van 1 juli 2020 (3) heeft de EFSA geconcludeerd dat L-lysinesulfaat geproduceerd door Corynebacterium glutamicum KFCC 11043, onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu. De EFSA heeft tevens geconcludeerd dat beide toevoegingsmiddelen voor alle diersoorten een doeltreffende bron van het aminozuur L-lysine zijn en dat de toevoegingsmiddelen tegen afbraak in de pens moeten worden beschermd zodat ze bij herkauwers even doeltreffend zijn als bij niet-herkauwers. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook de verslagen over de analysemethode voor de toevoegingsmiddelen voor diervoeding geverifieerd die door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium zijn ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van L-lysinemonohydrochloride geproduceerd door Corynebacterium glutamicum (DSM 32932) en van L-lysinesulfaat geproduceerd door Corynebacterium glutamicum KFCC 11043 blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van deze stoffen zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures voor het verlenen van dergelijke vergunningen, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor de verlening van een vergunning voor een preparaat van 6-fytase. De krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste nadere gegevens en documenten waren bij de aanvraag gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor een preparaat van 6-fytase geproduceerd door Komagataella phaffii CGMCC 12056 als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor legkippen en andere legvogels, in te delen in de categorie “zoötechnische toevoegingsmiddelen” en de functionele groep “verteringsbevorderaars”.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 7 mei 2020 (2) geconcludeerd dat het preparaat van 6-fytase geproduceerd door Komagataella phaffii CGMCC 12056, onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen heeft voor de gezondheid van legkippen en andere legvogels, de consumentenveiligheid of het milieu. De EFSA heeft ook geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel als een mogelijk inhalatieallergeen moet worden beschouwd. De Commissie is daarom van mening dat passende beschermende maatregelen moeten worden genomen om negatieve gevolgen voor de menselijke gezondheid — en met name de gezondheid van de gebruikers van het toevoegingsmiddel — te voorkomen. De EFSA heeft geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel doeltreffend is als zoötechnisch toevoegingsmiddel voor het verbeteren van de verteerbaarheid van de voeding bij legkippen en andere legvogels. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het verslag over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van 6‐fytase geproduceerd door Komagataella phaffii CGMCC 12056 blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dat preparaat, zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening, moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures voor het verlenen van dergelijke vergunningen, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag ingediend voor de verlening van een vergunning voor mononatriumglutamaat geproduceerd door fermentatie met Corynebacterium glutamicum (KCCM 80188). De krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste nadere gegevens en documenten waren bij de aanvraag gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor mononatriumglutamaat geproduceerd door fermentatie met Corynebacterium glutamicum (KCCM 80188) als toevoegingsmiddel voor diervoeding voor alle diersoorten. De aanvrager heeft verzocht dit toevoegingsmiddel in de categorie “sensoriële toevoegingsmiddelen” in te delen.

(4)

De aanvrager heeft ook verzocht om een vergunning te verlenen voor het gebruik van het toevoegingsmiddel voor diervoeding in drinkwater. Verordening (EG) nr. 1831/2003 voorziet echter niet in de verlening van een vergunning voor het gebruik van “aromatische stoffen” in drinkwater. Daarom kan het gebruik van mononatriumglutamaat geproduceerd door fermentatie met Corynebacterium glutamicum (KCCM 80188) als toevoegingsmiddel voor drinkwater niet worden toegestaan. Het feit dat het toevoegingsmiddel niet als aromatische stof in drinkwater mag worden gebruikt, sluit het gebruik ervan in mengvoeders die via water worden toegediend, niet uit.

(5)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid (EFSA) heeft in haar advies van 19 maart 2020 (2) geconcludeerd dat mononatriumglutamaat geproduceerd door fermentatie met Corynebacterium glutamicum (KCCM 80188) onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen heeft voor de diergezondheid, de gezondheid van de consument of het milieu. De EFSA heeft in het advies geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel niet giftig is bij inademing, niet irriterend voor de huid of de ogen en niet huidallergeen is. De EFSA heeft ook geconcludeerd dat het effect van mononatriumglutamaat op de verbetering van de smaak van levensmiddelen goed is bewezen en dat de werkzaamheid in diervoeders derhalve niet verder hoeft te worden aangetoond. Specifieke eisen voor monitoring na het in de handel brengen acht de EFSA niet nodig. Zij heeft ook het verslag over de analysemethoden voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(6)

Uit de beoordeling van mononatriumglutamaat geproduceerd door fermentatie met Corynebacterium glutamicum (KCCM 80188) blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van de stof, zoals gespecificeerd in de bijlage bij deze verordening, moet daarom worden toegestaan.

(7)

Om een betere controle mogelijk te maken, moeten beperkingen en voorwaarden worden vastgelegd. Het is vooral van belang dat er een aanbevolen gehalte vermeld wordt op het etiket van het toevoegingsmiddel. Indien dat gehalte wordt overschreden, moet bepaalde informatie op het etiket van voormengsels worden vermeld.

(8)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2020/862 van de Commissie (2) is op grond van Verordening (EU) nr. 1306/2013 de aanpassingscoëfficiënt voor rechtstreekse betalingen vastgesteld voor het kalenderjaar 2020. Die aanpassingscoëfficiënt is vastgesteld op basis van de in de context van de ontwerpbegroting 2021 beschikbare informatie, en met name rekening houdend met een financiële-disciplinebedrag van 487,6 miljoen EUR voor de in artikel 25 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 bedoelde reserve voor crises in de landbouwsector.

(2)

Bij die aanpassingscoëfficiënt is ook rekening gehouden met de noodzaak om financiële discipline toe te passen teneinde de in artikel 16 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 bedoelde jaarlijkse maxima in acht te nemen, zoals bepaald in artikel 26, lid 1, van die verordening.

(3)

Hoewel de financiële discipline 487,6 miljoen EUR voor de reserve voor crises in de landbouwsector moet blijven bedragen, blijkt uit de voorlopige ramingen die beschikbaar zijn in verband met de verwachte nota van wijzigingen nr. 1 van de Commissie bij de ontwerpbegroting 2021, die ramingen van rechtstreekse betalingen en marktgerelateerde uitgaven betreft, desalniettemin de noodzaak om de in Uitvoeringsverordening (EU) 2020/862 vastgestelde coëfficiënt van de financiële discipline aan te passen.

(4)

Op grond van de nieuwe informatie waarover de Commissie beschikt, is het bijgevolg passend de aanpassingscoëfficiënt overeenkomstig artikel 26, lid 4, van Verordening (EU) nr. 1306/2013 aan te passen vóór 1 december van het kalenderjaar waarvoor de aanpassingscoëfficiënt geldt.

(5)

Het gewijzigde voorstel voor een verordening van de Raad tot bepaling van het meerjarig financieel kader voor de jaren 2021 tot en met 2027 (3) is nog niet goedgekeurd. Daarom moet bij wijze van voorzorgsmaatregel en rekening houdend met het reeds zeer vergevorderde stadium van de besluitvormingsprocedure voor de vaststelling van die verordening, het voor de uitgaven van het Europees Landbouwgarantiefonds voor het begrotingsjaar 2021 beschikbare nettosaldo van 40 368,0 miljoen EUR (submaximum zoals vastgesteld in de conclusies van de Europese Raad van 21 juli 2020, aangepast voor door de lidstaten gemelde overdrachten in toewijzingen tussen het Europees Landbouwfonds voor plattelandsontwikkeling en rechtstreekse betalingen) worden gebruikt voor de berekening van de aanpassingscoëfficiënt.

(6)

Landbouwers die een steunaanvraag voor rechtstreekse betalingen voor een bepaald kalenderjaar N indienen, ontvangen de betaling doorgaans binnen een vastgestelde betalingstermijn die in het begrotingsjaar N+1 valt. De lidstaten mogen echter, binnen bepaalde grenzen, betalingen aan landbouwers doen nadat die betalingstermijn is verstreken. Dergelijke betalingen kunnen in een later begrotingsjaar worden gedaan. Bij de toepassing van de financiële discipline voor een bepaald kalenderjaar mag de aanpassingscoëfficiënt niet worden toegepast op betalingen waarvoor steunaanvragen zijn ingediend in andere kalenderjaren dan het kalenderjaar waarvoor de financiële discipline geldt. Daarom moet met het oog op een gelijke behandeling van de landbouwers worden bepaald dat de aanpassingscoëfficiënt alleen wordt toegepast op betalingen waarvoor steunaanvragen zijn ingediend in het kalenderjaar waarvoor de financiële discipline geldt, ongeacht het moment waarop de betaling aan de landbouwers wordt gedaan.

(7)

In artikel 8, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 van het Europees Parlement en de Raad (4) is bepaald dat de overeenkomstig artikel 26 van Verordening (EU) nr. 1306/2013 vastgestelde aanpassingscoëfficiënt voor rechtstreekse betalingen alleen van toepassing is op rechtstreekse betalingen van meer dan 2 000 EUR die in het desbetreffende kalenderjaar aan een landbouwer worden toegekend. Voorts is in artikel 8, lid 2, van Verordening (EU) nr. 1307/2013 bepaald dat als gevolg van de geleidelijke invoering van de rechtstreekse betalingen de aanpassingscoëfficiënt pas vanaf 1 januari 2022 van toepassing is op Kroatië. De bij deze verordening bepaalde aanpassingscoëfficiënt mag dus niet van toepassing zijn op betalingen aan landbouwers in die lidstaat.

(8)

De aangepaste aanpassingscoëfficiënt moet worden gebruikt voor de berekening van alle betalingen die in het kader van een voor het kalenderjaar 2020 ingediende steunaanvraag aan een landbouwer moeten worden toegekend. Duidelijkheidshalve dient Uitvoeringsverordening (EU) 2020/862 te worden ingetrokken.

(9)

Om te garanderen dat de aangepaste aanpassingscoëfficiënt geldt met ingang van de datum waarop de betalingen aan de landbouwers overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1306/2013 van start moeten gaan, dient deze verordening met ingang van 1 december 2020 van toepassing te zijn,

(1)

In sectie 2.4.3 van bijlage I bij Besluit (EU) 2017/2285 van de Commissie van 6 december 2017 tot wijziging van de leidraad waarin de noodzakelijke stappen voor deelname aan EMAS worden uitgelegd, overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1221/2009 van het Europees Parlement en de Raad inzake de vrijwillige deelneming van organisaties aan een communautair milieubeheer- en milieuauditsysteem (EMAS) (2), zijn de eisen voor het gebruik van een steekproefmethode voor de verificatie van organisaties met meerdere vestigingen vastgelegd.

(2)

In sectie 2.4.3.3, onder a), van de leidraad in bijlage I bij Besluit (EU) 2017/2285 zijn de sectoren vastgesteld waarin het gebruik van een steekproefmethode voor de verificatie van organisaties met meerdere vestigingen kan worden toegestaan (tabel 9).

(3)

In sectie 2.4.3.3, onder b), van de leidraad zijn de sectoren vastgesteld waarin het gebruik van een steekproefmethode voor de verificatie van organisaties met meerdere vestigingen in proefprojecten kan worden toegestaan (tabel 10) en wordt gespecificeerd dat het EMAS-comité na een proefproject en op basis van de evaluatie van het proefproject kan aanbevelen de sector op te nemen in de lijst van sectoren waarin het gebruik van een steekproefmethode is toegestaan (tabel 9).

(4)

In Duitsland zijn twee proefprojecten in de in tabel 10 genoemde sectoren uitgevoerd: één project in de detailhandel (NACE-code 47.1) en één project voor tehuizen (NACE-code 87) en maatschappelijke dienstverlening waarbij geen onderdak wordt verschaft (NACE-code 88). Van elk proefproject werd een beoordeling aan het EMAS-comité voorgelegd.

(5)

Het EMAS-comité heeft op basis van de beoordeling van deze proefprojecten aanbevolen om deze sectoren op te nemen in de lijst van sectoren waarin het gebruik van een steekproefmethode voor de verificatie van organisaties met meerdere vestigingen wordt toegestaan (tabel 9),

(1)

Krachtens Verordening (EG) nr. 66/2010 kan de EU-milieukeur worden toegekend aan producten die gedurende hun volledige levenscyclus een verminderd milieueffect hebben.

(2)

In Verordening (EG) nr. 66/2010 is bepaald dat per productgroep specifieke EU-milieukeurcriteria moeten worden vastgesteld.

(3)

In Besluit 2012/481/EU van de Commissie (2) zijn de criteria en daarmee verband houdende eisen inzake beoordeling en controle voor de productgroep “bedrukt papier” vastgelegd. De geldigheidsduur van die criteria en eisen is bij Besluit (EU) 2018/1590 van de Commissie (3) tot en met 31 december 2020 verlengd.

(4)

In Besluit 2014/256/EU van de Commissie (4) zijn de criteria en daarmee verband houdende eisen inzake beoordeling en controle voor de productgroep “producten van verwerkt papier” vastgelegd. De geldigheidsduur van die criteria en eisen is bij Besluit (EU) 2017/1525 van de Commissie (5) tot en met 31 december 2020 verlengd.

(5)

Om voor deze productgroepen beter rekening te houden met de beste praktijken op de markt en de in de tussentijd ingevoerde innovaties, moet voor bedrukt papier, kantoormateriaal van papier en draagtassen van papier een nieuwe reeks criteria worden vastgesteld.

(6)

In het verslag over de geschiktheidscontrole betreffende de EU-milieukeur (6) van 30 juni 2017, waarbij de uitvoering van Verordening (EG) nr. 66/2010 is geëvalueerd, werd geconcludeerd dat een meer strategische aanpak voor de EU-milieukeur moet worden ontwikkeld, onder meer door, in voorkomend geval, nauw aan elkaar verwante productgroepen te bundelen.

(7)

In overeenstemming met die conclusies en in overleg met het Bureau voor de milieukeur van de Europese Unie wordt het passend geacht de criteria voor de productgroepen “bedrukt papier” en “producten van verwerkt papier” te herzien, rekening houdend met het huidige succes, de belangen van de belanghebbenden in het product en eventuele toekomstige mogelijkheden voor grotere acceptatie en marktvraag naar duurzame producten.

(8)

Aangezien de twee productgroepen “bedrukt papier” en “producten van verwerkt papier” nauw met elkaar verband houden en de hiervoor geldende criteria elkaar zullen overlappen, is het passend een enkel besluit met één bijlage voor beide productgroepen vast te stellen.

(9)

De productgroep moet de nieuwe naam “bedrukt papier, kantoormateriaal van papier en draagtassen van papier” krijgen om de functie van het product beter weer te geven en duidelijk te maken welke producten onder het toepassingsgebied vallen. Dit moet bovendien de zichtbaarheid van de regelingen voor marktdeelnemers vergroten en de administratieve belasting voor nationale autoriteiten verminderen.

(10)

Daarnaast moet overeenkomstig de evaluatie de definitie van de productgroep “bedrukt papier, kantoormateriaal van papier en draagtassen van papier” op bepaalde punten worden aangepast, met name om een duidelijker onderscheid te maken tussen verschillende productsoorten.

(11)

In het nieuwe actieplan voor een circulaire economie voor een schoner en concurrerender Europa (7), dat op 11 maart 2020 is aangenomen, is bepaald dat de eisen inzake duurzaamheid, recycleerbaarheid en gerecyclede inhoud systematischer deel moeten uitmaken van de EU-milieukeurcriteria.

(12)

De herziene EU-milieukeurcriteria voor bedrukt papier, kantoormateriaal van papier en draagtassen van papier moeten met name gericht zijn op het gebruik van producten op basis van papier die op duurzamere wijze zijn geproduceerd en afkomstig zijn van duurzaam beheerde bossen of gerecyclede materialen. De nieuwe criteria moeten gebaseerd zijn op een aanpak op basis van de levenscyclusanalyse en gericht zijn op het bevorderen van energie-efficiënte productieprocessen en op het verminderen van de emissie van vluchtige organische stoffen (VOS) die bijdragen aan fotochemische oxidatie, menselijke toxiciteit, abiotische depletie, eutrofiëring, verzuring en klimaatverandering. De herziene criteria moeten het gebruik van gevaarlijke stoffen beperken, de tijdens het drukken vrijgekomen emissies aanpakken, de hoeveelheid papierafval in een proces verminderen en de recycleerbaarheid van producten verhogen, wat de transitie naar een meer circulaire economie bevordert.

(13)

De nieuwe criteria en de daarmee verband houdende eisen inzake beoordeling en controle voor elke productgroep moeten — rekening houdend met de innovatiecyclus van beide productgroepen — tot en met 31 december 2028 geldig blijven.

(14)

Ter wille van de rechtszekerheid moeten de Besluiten 2012/481/EU en 2014/256/EU worden ingetrokken.

(15)

Voor producenten van wie de producten op grond van de criteria van Besluit 2012/481/EU of Besluit 2014/256/EU de EU-milieukeur voor respectievelijk producten van bedrukt papier of producten van verwerkt papier hebben gekregen, moet worden voorzien in een overgangsperiode, zodat zij voldoende tijd hebben om hun producten zodanig aan te passen dat ze aan de nieuwe criteria en eisen voldoen. Gedurende een beperkte periode na de vaststelling van dit besluit moet aan producenten tevens worden toegestaan aanvragen in te dienen op basis van de bij die besluiten vastgestelde criteria of de bij dit besluit vastgestelde nieuwe criteria. Een EU-milieukeur die is toegekend op basis van de in een van de oude besluiten uiteengezette criteria, moet kunnen worden gebruikt gedurende een periode van achttien maanden vanaf de datum waarop dit besluit is vastgesteld.

(16)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité dat is opgericht bij artikel 16 van Verordening (EG) nr. 66/2010,

1.

“opbergmappen”: producten op basis van papier voor het opbergen van documenten of tijdschriften en bestaande uit een kaft, meestal van karton, met ringen voor het samenhouden van losse vellen papier, met inbegrip van ringbanden en ordners met hefboommechaniek;

2.

“boeken”: met garen gebonden of met lijm gebonden producten van bedrukt papier met harde of zachte kaft, met uitzondering van jaarverslagen, kranten, brochures, tijdschriften en regelmatig gepubliceerde catalogi;

3.

“archiveringsproducten”: product dat wordt gebruikt voor het organiseren, opbergen en beschermen van papieren documenten, met inbegrip van hangmappen en ordners met hefboommechaniek;

4.

“map”: een gevouwen doos of omslag voor het opbergen van losse papieren, met inbegrip van producten als mappen met tabbladen en schutbladen, documentenportefeuilles, vierkant gesneden mappen, hangmappen, kartonnen dozen en mappen met drie flappen;

5.

“bijlage”: een extra blad of gedeelte, los van het product van bedrukt papier gedrukt, dat ofwel tussen de pagina’s van het product van bedrukt papier wordt geplaatst en kan worden verwijderd (losse bijlage) of samen met de pagina’s van het product van bedrukt papier is gebonden en er dus een integraal onderdeel van vormt (vaste bijlage), met inbegrip van uit meerdere pagina’s bestaande advertenties, boekjes, brochures, antwoordkaarten of ander promotiemateriaal;

6.

“verpakking”: alle producten, vervaardigd van materiaal van welke aard ook, die kunnen worden gebruikt voor het insluiten, beschermen, verwerken, afleveren of aanbieden van goederen, van grondstoffen tot afgewerkte producten, van producent tot gebruiker of consument;

7.

“draagtassen van papier”: producten op basis van papier die worden gebruikt voor het hanteren of vervoeren van goederen;

8.

“product van bedrukt papier”: product met het gedrukte beeld dat het resultaat is van de verwerking van op papier gedrukt drukmateriaal, met inbegrip van de afwerking;

9.

“kantoormateriaal van papier”: schrijf- en archiveringsmateriaal van papier, met inbegrip van enveloppen en kantoormateriaal;

10.

“pakpapier”: een blad of rol van papier die wordt gebruikt voor het inpakken van goederen zoals geschenken en pakjes.