(1)

Op 1 oktober 2015 heeft de Raad Verordening (EU) 2015/1755 vastgesteld.

(2)

Op grond van een evaluatie door de Raad moet de informatie betreffende twee natuurlijke personen in bijlage I bij Verordening (EU) 2015/1755 worden gewijzigd.

(3)

Bijlage I bij Verordening (EU) 2015/1755 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

(1)

Krachtens Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moet bij de vaststelling van instandhoudingsmaatregelen rekening worden gehouden met de beschikbare wetenschappelijke, technische en economische adviezen, met inbegrip van, waar relevant, verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de Visserij en van andere adviesinstanties, alsook met de adviezen van de adviesraden die voor de betrokken geografische gebieden of bevoegdheidsgebieden zijn opgericht, en de gezamenlijke aanbevelingen van de lidstaten.

(2)

Het is aan de Raad om de maatregelen vast te stellen voor de vaststelling en de verdeling van de vangstmogelijkheden, inclusief, voor zover nodig, bepaalde functioneel daarmee verbonden voorwaarden. De vangstmogelijkheden moeten zo over de lidstaten worden verdeeld dat een relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van elke lidstaat voor elk visbestand of elke visserij wordt gewaarborgd, mede met inachtneming van de in Verordening (EU) nr. 1380/2013 vastgestelde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid (“GVB”).

(3)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 is bepaald dat het GVB onder meer tot doel heeft het exploitatieniveau dat de maximale duurzame opbrengst (MDO) oplevert, indien mogelijk in 2015 en, geleidelijk toenemend, voor alle bestanden uiterlijk in 2020 te verwezenlijken.

(4)

De totaal toegestane vangsten (TAC’s) moeten derhalve, overeenkomstig Verordening (EU) nr. 1380/2013, worden vastgesteld op basis van de beschikbare wetenschappelijke adviezen, rekening houdend met de biologische en sociaal-economische aspecten, waarbij wordt gezorgd voor een eerlijke behandeling van de visserijsectoren, en met inachtneming van de standpunten die tijdens de raadpleging van de belanghebbende partijen naar voren zijn gebracht.

(5)

Bij Verordening (EU) 2016/1139 van het Europees Parlement en de Raad (2) is een meerjarenplan vastgesteld voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee en voor de visserijen die die bestanden exploiteren (hierna “het plan” genoemd). Het plan beoogt ervoor te zorgen dat de levende biologische rijkdommen van de zee zodanig worden geëxploiteerd dat de populaties van de gevangen soorten worden hersteld en gehandhaafd op een niveau dat hoger is dan datgene wat de MDO kan opleveren. Daartoe moeten de streefdoelen voor de visserijsterfte, uitgedrukt in bandbreedtes, voor de betrokken bestanden zo snel mogelijk en, geleidelijk oplopend, uiterlijk in 2020 worden gerealiseerd. De vangstbeperkingen voor 2021 voor de kabeljauw-, haring- en sprotbestanden in de Oostzee behoren te worden vastgesteld overeenkomstig de doelstellingen van het plan.

(6)

Volgens de Internationale Raad voor het onderzoek van de zee (ICES) bedroeg de biomassa van haring in het westelijke deel van de Oostzee in de ICES-deelsectoren 20-24 slechts 48 % van de grensreferentiewaarde voor paaibiomassa (Blim), waaronder er sprake kan zijn van een verminderde reproductiecapaciteit. Het door de ICES op 29 mei 2020 in zijn jaarlijkse advies over het bestand uitgebrachte wetenschappelijke advies was derhalve een nulvangst voor haring in het westelijke deel van de Oostzee. Uit hoofde van artikel 5, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1139 moeten daarom alle passende herstelmaatregelen worden vastgesteld om te waarborgen dat het betrokken bestand snel terugkeert boven het niveau dat de MDO kan opleveren. Volgens die bepaling moeten voorts aanvullende herstelmaatregelen worden genomen. Daartoe moet rekening worden gehouden met de termijn voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het GVB in het algemeen en van het plan in het bijzonder, in het licht van het verwachte effect van de vastgestelde herstelmaatregelen, terwijl tegelijk wordt vastgehouden aan de doelstellingen om economische, sociale en werkgelegenheidsvoordelen te bewerkstelligen, zoals bepaald in artikel 2 van Verordening (EU) nr. 1380/2013. Bijgevolg is het passend dat de vangstmogelijkheden voor haring in het westelijke deel van de Oostzee overeenkomstig artikel 4, lid 4, van Verordening (EU) 2016/1139 worden vastgesteld onder de bandbreedtes voor visserijsterfte, om rekening te houden met de afname van de biomassa van dat bestand in de ICES-deelsectoren 20-24.

(7)

Wat het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee betreft, heeft de ICES zijn voorzorgsadvies vanaf 2019 kunnen baseren op een meer gegevensrijke beoordeling dan daarvoor mogelijk was. De ICES raamt dat de biomassa van het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee in 2019 onder de Blim lag en sinds dan verder is gedaald. De ICES herhaalde daarom zijn advies voor nulvangsten van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee in 2021. De ICES was echter niet in staat om de waarden van de bandbreedtes voor visserijsterfte vast te stellen. Zoals vorig jaar zou, als de vangstmogelijkheden voor kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee zouden worden vastgesteld op het in het wetenschappelijke advies aanbevolen niveau, de verplichting tot aanlanding van alle vangsten uit gemengde visserijen waarin kabeljauw uit het oostelijke deel van de Oostzee wordt bijgevangen, leiden tot het fenomeen van de “knelsoorten”. Om het juiste evenwicht te vinden tussen enerzijds het voortzetten van visserijen omdat een verbod op het vangen van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee mogelijk ernstige sociaal-economische gevolgen zou hebben, en anderzijds de noodzaak om een goede biologische toestand van het bestand te bereiken, en rekening houdend met de moeilijkheid om tegelijk alle bestanden in een gemengde visserij op het niveau van de MDO te bevissen, is het passend om voor bijvangsten van kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee een specifieke TAC vast te stellen. De vangstmogelijkheden moeten worden vastgesteld overeenkomstig artikel 5, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1139.

(8)

In mei 2020 verstrekte de ICES een geactualiseerd advies over de niveaus van bijvangsten van kabeljauw in andere visserijen. Het is passend de vangstmogelijkheden overeenkomstig dat advies vast te stellen, met een vrijstelling voor visserijactiviteiten die uitsluitend voor wetenschappelijk onderzoek worden verricht, en met volledige inachtneming van de voorwaarden van artikel 25 van Verordening (EU) 2019/1241 van het Europees Parlement en de Raad (3). Op grond van artikel 5, lid 2, van Verordening (EU) 2016/1139 moeten voorts aanvullende herstelmaatregelen worden vastgesteld om te waarborgen dat het betrokken bestand snel terugkeert boven het niveau dat de MDO kan opleveren. Wetenschappelijk advies wijst erop dat met name sluitingen van paaigebieden voor een bestand extra voordelen kunnen opleveren die niet door de TAC alleen kunnen worden bereikt, bijvoorbeeld een verhoogde populatietoename door ongestoord paaien. Daarom is het passend de bestaande zomersluiting van paaigebieden te handhaven. Voorts blijkt uit het wetenschappelijke advies dat het relatieve belang van de recreatievisserij op kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee afhangt van het TAC-niveau. Gezien de sterk verlaagde TAC worden de in de recreatievisserij gevangen hoeveelheden als substantieel beschouwd en daarom moet het verbod op de recreatievisserij op kabeljauw in de ICES-deelsectoren 25 en 26, waar de kabeljauw uit het oostelijke deel van de Oostzee het talrijkst is, worden gehandhaafd.

(9)

Wat het kabeljauwbestand in het westelijke deel van de Oostzee betreft, heeft de ICES de geraamde biomassa naar beneden bijgesteld en schat hij dat de biomassa van dat bestand zich niet heeft hersteld tot boven het referentiepunt voor de paaibiomassa van dat bestand, waaronder specifieke en passende beheersmaatregelen moeten worden genomen (Btrigger). Het is derhalve passend de voor 2020 ingevoerde begeleidende maatregelen te handhaven en de vangstmogelijkheden vast te stellen overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1139, rekening houdend met de door de ICES aanbevolen niveaus van bijvangsten van kabeljauw in andere visserijen in ICES-deelsector 24, teneinde coherent te zijn met de aanpak die wordt gevolgd in het beheersgebied voor kabeljauw uit het oostelijke deel van de Oostzee. Voorts blijkt uit het wetenschappelijke advies dat de kabeljauw uit het westelijke deel van de Oostzee en de kabeljauw uit het oostelijke deel van de Oostzee in ICES-deelsector 24 gemengd voorkomen. Om het kabeljauwbestand uit het oostelijke deel van de Oostzee te beschermen en te zorgen voor een gelijk speelveld met het beheersgebied voor kabeljauw uit het oostelijke deel van de Oostzee, moet het gebruik van de TAC in ICES-deelsector 24 beperkt blijven tot bijvangsten van kabeljauw, met een uitzondering voor visserijactiviteiten die uitsluitend voor wetenschappelijk onderzoek en met volledige inachtneming van de voorwaarden van artikel 25 van Verordening (EU) 2019/1241 worden verricht, en voor kleinschalige kustvissers met passief vistuig in gebieden tot zes zeemijl vanaf de kust met een waterdiepte van minder dan 20 meter, aangezien in die ondiepe kustgebieden vooral kabeljauw uit het westelijke deel van de Oostzee voorkomt. Bovendien moet de sluitingsperiode in ICES-deelsector 24 worden afgestemd op de sluitingsperiode in de deelsectoren 25-26 om een gelijkwaardige bescherming te waarborgen dat strookt met het advies van de ICES.

(10)

Dienovereenkomstig moet, om te zorgen voor een gelijk speelveld met de ICES-deelsectoren 25-26, de recreatievisserij op kabeljauw in ICES-deelsector 24 verboden blijven buiten zes zeemijl vanaf de kust. Bovendien moet, aangezien uit wetenschappelijk advies blijkt dat de recreatievisserij de totale visserijsterfte van dat bestand significant in de hand werkt en rekening houdend met de toestand van dat bestand en de verlaging van de TAC, de dagelijkse meeneemlimiet per visser worden gehandhaafd. Dit doet geen afbreuk aan het beginsel van relatieve stabiliteit, dat van toepassing is op commerciële visserijactiviteiten. Tot slot moet, gezien de broze status van het bestand en het feit dat uit het wetenschappelijke advies blijkt dat met name sluitingen van paaigebieden voor een bestand extra voordelen kunnen opleveren die niet door de TAC alleen kunnen worden bereikt, bijvoorbeeld een verhoogde populatietoename door ongestoord paaien, de wintersluiting van paaigebieden worden gehandhaafd, met een vrijstelling voor bepaalde kleinschalige kustvissers en voor visserijactiviteiten die uitsluitend ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek worden verricht en met volledige inachtneming van de voorwaarden van artikel 25 van Verordening (EU) 2019/1241.

(11)

De ICES raamt dat de biomassa van haring uit het centrale deel van de Oostzee is gedaald tot onder het referentiepunt voor de paaibiomassa van dat bestand, waaronder specifieke en passende beheersmaatregelen moeten worden genomen (Btrigger). Bijgevolg is het passend de vangstmogelijkheden vast te stellen overeenkomstig artikel 5, lid 1, van Verordening (EU) 2016/1139.

(12)

Volgens het advies van de ICES wordt kabeljauw gevangen als bijvangst bij de visserij op schol. Voorts wordt sprot gevangen in een gemengde visserij met haring en is sprot een prooisoort voor kabeljauw. Het is passend om met deze overwegingen betreffende wisselwerkingen tussen soorten rekening te houden bij de vaststelling van de vangstmogelijkheden voor schol en sprot.

(13)

Om de volledige benutting van de vangstmogelijkheden voor de kustvisserij te waarborgen, werd in 2019 voor zalm een beperkte flexibiliteit van de ICES-deelsectoren 22-31 naar ICES-deelsector 32 ingevoerd. Gezien de wijzigingen van de vangstmogelijkheden voor deze twee bestanden moet deze flexibiliteit worden vergroot.

(14)

De invoering van een verbod op de visserij op zeeforel buiten vier zeemijl en van een beperking van de bijvangst van zeeforel tot 3 % van de gecombineerde vangst van zeeforel en zalm heeft in belangrijke mate bijgedragen tot een aanzienlijke vermindering van de voorheen vaak voorkomende verkeerde aangiften van vangsten in de zalmvisserij, met name als vangsten van zeeforel. Het is derhalve passend die bepaling te handhaven om het aantal verkeerde aangiften zo veel mogelijk te doen dalen.

(15)

De bij deze verordening vastgestelde vangstmogelijkheden moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 (4) van de Raad, en met name de artikelen 33 en 34 betreffende de registratie van de vangsten en de visserijinspanning, respectievelijk de toezending van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden aan de Commissie. Daarom moeten in deze verordening de codes worden gespecificeerd die de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij gegevens aan de Commissie toezenden betreffende de aangelande hoeveelheden van bestanden die onder deze verordening vallen.

(16)

Bij Verordening (EG) nr. 847/96 (5) van de Raad zijn aanvullende voorwaarden voor het meerjarenbeheer van de TAC’s ingevoerd, waaronder de flexibiliteitsbepalingen van de artikelen 3 en 4 voor voorzorgs- en analytische TAC’s. Krachtens artikel 2 van die verordening moet de Raad bij de vaststelling van de TAC’s bepalen voor welke bestanden de artikelen 3 en 4 niet van toepassing zijn, met name op basis van de biologische situatie van de bestanden. Meer recent is bij artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 het jaarflexibiliteitsmechanisme ingevoerd voor alle bestanden die onder de aanlandingsverplichting vallen. Om te voorkomen dat excessieve flexibiliteit het beginsel van een rationele en verantwoorde exploitatie van de levende biologische rijkdommen van de zee zou ondergraven, een belemmering zou vormen voor de verwezenlijking van de doelstellingen van het GVB en tot een verslechtering van de biologische toestand van de bestanden zou leiden, moet worden vastgesteld dat de artikelen 3 en 4 van Verordening (EG) nr. 847/96 alleen op analytische TAC’s van toepassing zijn wanneer geen gebruik wordt gemaakt van de jaarflexibiliteit waarin artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voorziet.

(17)

Aangezien de biomassa van het kabeljauwbestand in het oostelijke deel van de Oostzee onder de Blim ligt en in 2021 alleen bijvangsten en wetenschappelijke visserijen zijn toegestaan, hebben de lidstaten zich er bovendien toe verbonden om artikel 15, lid 9, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 voor overdrachten van 2020 naar 2021 niet op dit bestand toe te passen, zodat de vangsten in 2021 niet groter zullen zijn dan de vastgestelde TAC voor kabeljauw in het oostelijke deel van de Oostzee.

(18)

Het visseizoen voor kever in ICES-sector 3a en in de wateren van de Unie van ICES-sector 2a en ICES-deelgebied 4 loopt van 1 november tot en met 31 oktober. Op basis van nieuw wetenschappelijk advies moet er in deze gebieden een voorlopige TAC voor kever worden vastgesteld. Het Verenigd Koninkrijk beschikt niet over een quotum voor kever. Een deel van het quotum wordt echter gevangen in de wateren van het Verenigd Koninkrijk. Het Verenigd Koninkrijk is geraadpleegd overeenkomstig artikel 130, lid 1, van het Akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (6). Een voorlopige TAC voor de vangstmogelijkheden voor de periode van 1 november 2020 tot en met 31 december 2020 moet daarom worden vastgesteld. Door die TAC zal het visseizoen kunnen beginnen. Over de vangstmogelijkheden voor de periode van 1 januari 2021 tot en met 31 oktober 2021 zal met het Verenigd Koninkrijk worden overlegd. Hoewel het Verenigd Koninkrijk geen quota-aandeel heeft in dit bestand, wordt dit met het Verenigd Koninkrijk gedeeld. Derhalve moet er dus overleg worden gepleegd betreffende het gezamenlijk beheer van het bestand na het verstrijken van de overgangsperiode op 31 december 2020. De verordening inzake vangstmogelijkheden voor kever in ICES-sector 3a en in de wateren van de Unie van ICES-sector 2a en ICES-deelgebied 4 moet later worden gewijzigd om rekening te houden met het resultaat van dat overleg, voor de periode van 1 januari 2021 tot en met 31 oktober 2021, om zo het volledige visseizoen van 1 november 2020 tot en met 31 oktober 2021 te bestrijken.

(19)

Om een onderbreking van de visserijactiviteiten te voorkomen en het inkomen van de vissers van de Unie veilig te stellen, moet deze verordening van toepassing zijn vanaf 1 januari 2021. Op kever in ICES-sector 3a en de wateren van de Unie van ICES-sector 2a en ICES-deelgebied 4 moet deze verordening echter van toepassing zijn van 1 november 2020 tot en met 31 oktober 2021. Gezien de urgentie moet deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden,

(1)

Het optreden van de Unie in de maritieme-vervoerssector moet gericht zijn op de bescherming van het maritieme milieu en de gezondheid van de mens, en op de verbetering van de maritieme veiligheid.

(2)

Verwacht wordt dat de Maritieme Veiligheidscommissie van de Internationale Maritieme Organisatie (IMO) tijdens haar 102e zitting gepland voor 4 tot en met 11 november 2020 (“MSC 102”) samen met de Commissie voor de bescherming van het mariene milieu van de IMO een MSC-MEPC.5-circulaire zal goedkeuren over een modelovereenkomst voor de machtiging van erkende organisaties die namens de overheid optreden (de “MSC-MEPC.5-circulaire”).

(3)

Verwacht wordt dat de Commissie voor de bescherming van het mariene milieu van de IMO tijdens haar 75e zitting gepland voor 16 tot en met 20 november 2020 (“MEPC 75”), samen met de Maritieme Veiligheidscommissie van de IMO de MSC-MEPC.5-circulaire zal goedkeuren.

(4)

Het is wenselijk het standpunt vast te stellen dat namens de Unie moet worden ingenomen tijdens MSC 102 en MEPC 75, omdat de goedkeuring van de MSC-MEPC.5-circulaire een beslissende invloed kan hebben op de inhoud van het Unierecht, namelijk Richtlijn 2009/15/EG van het Europees Parlement en de Raad (1).

(5)

De goedkeuring van de MSC-MEPC.5-circulaire, die MSC/Circ.710 en MEPC/Circ.307 vervangt, zou de modelovereenkomst actualiseren voor de machtiging van erkende organisaties die namens de overheid optreden en in overeenstemming brengen met de code voor erkende organisaties (IMO-resoluties MSC.349(92) en MEPC.237(65)). Zowel de vlaggenstaatadministratie als de erkende organisaties wereldwijd zouden door die goedkeuring nauwkeuriger, transparanter en verantwoordelijker door worden.

(6)

De Unie is geen lid van de IMO of verdragsluitende partij bij de desbetreffende verdragen en codes. De Raad moet de lidstaten derhalve machtigen het standpunt van de Unie te vertolken.

(7)

De werkingssfeer van dit besluit moet beperkt blijven tot de inhoud van de voorgestelde MSC-MEPC.5-circulaire, voor zover die circulaire onder de exclusieve bevoegdheid van de Unie valt en gevolgen kan hebben voor gemeenschappelijke regels van de Unie. Dit besluit doet geen afbreuk aan de verdeling van bevoegdheden tussen de Unie en de lidstaten.

(8)

Besluit (EU) 2020/721 van de Raad van 19 mei 2020 (2) moet worden gewijzigd zodat daarin verwezen wordt naar de goedkeuring van de MSC-MEPC.5-circulaire,

1)

De titel wordt vervangen door:

“ Besluit (GBVB) (EU) 2020/721 van de Raad van 19 mei 2020 betreffende het standpunt dat namens de Europese Unie moet worden ingenomen op de 75e zitting van de Commissie voor de bescherming van het mariene milieu van de Internationale Maritieme Organisatie en op de 102e zitting van de Maritieme Veiligheidscommissie van de Internationale Maritieme Organisatie ten aanzien van de vaststelling van wijzigingen van de voorschriften 2, 14 en 18 en de aanhangsels I en VI van bijlage VI bij het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen, van de delen A-1, B, B-1 en B‐2 tot en met B-4 van hoofdstuk II-1 van het Internationaal Verdrag voor de beveiliging van mensenlevens op zee en van de delen A-1 en B-1 van de International Code of Safety for Ships Using Gases or other Low-flashpoint Fuels en wijzigingen van Resolutie A.658(16) inzake het gebruik en het aanbrengen van retroflecterende materialen op reddingsmiddelen, en de goedkeuring van een MSC-MEPC.5 circulaire over een modelovereenkomst voor de machtiging van erkende organisaties die namens de overheid optreden ”.

2)

Artikel 1 wordt vervangen door:

3)

Artikel 2 wordt vervangen door:

4)

Artikel 4 wordt vervangen door:

(1)

De Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en hun lidstaten, enerzijds, en Georgië, anderzijds (1) (“de overeenkomst”), is door de Unie gesloten bij Besluit (EU) 2016/838 van de Raad (2) en is op 1 juli 2016 in werking getreden.

(2)

Op grond van artikel 406, lid 3, van de overeenkomst is de Associatieraad bevoegd om de bijlagen bij de overeenkomst te actualiseren of te wijzigen.

(3)

Op grond van artikel 408, lid 2, van de overeenkomst kan de Associatieraad bevoegdheden overdragen aan het Associatiecomité, waaronder de bevoegdheid om bindende besluiten te nemen.

(4)

Op grond van artikel 1 van Besluit nr. 3/2014 van de Associatieraad (3) heeft de Associatieraad aan het Associatiecomité in zijn samenstelling voor handelsvraagstukken de bevoegdheid overgedragen om de bijlagen bij de overeenkomst, die onder meer betrekking hebben op hoofdstuk 5 (Douane en handelsbevordering) van titel IV (Handel en daarmee verband houdende aangelegenheden) van de overeenkomst, te wijzigen of te actualiseren, voor zover hoofdstuk 5 geen specifieke bepalingen inzake de wijziging of actualisering van die bijlagen bevat.

(5)

Het Associatiecomité in zijn samenstelling voor handelsvraagstukken zal op zijn 7e vergadering een besluit betreffende de actualisering van bijlage XIII (Aanpassing van de douanewetgeving) bij de overeenkomst vaststellen.

(6)

Het is passend om het standpunt te bepalen dat namens de Unie in het Associatiecomité in zijn samenstelling voor handelsvraagstukken moet worden ingenomen, aangezien het beoogde besluit voor de Unie bindend zal zijn,

(1)

De Overeenkomst ter voorkoming van ongereglementeerde visserij op volle zee in de centrale Noordelijke IJszee (“de overeenkomst”) is door de Unie gesloten bij Besluit (EU) 2019/407 van de Raad (1). Naar verwachting treedt de overeenkomst later dit jaar in werking.

(2)

De vergadering van de partijen is verantwoordelijk voor de vaststelling van maatregelen die de uitvoering van de overeenkomst moeten waarborgen met als doel ongereglementeerde visserij in de volle zee van de centrale Noordelijke IJszee te voorkomen door voorzorgsmaatregelen op het vlak van instandhouding en beheer toe te passen in het kader van een langetermijnstrategie, teneinde mariene ecosystemen gezond te houden en de instandhouding en de duurzame bevissing van de visbestanden te verzekeren. Dergelijke maatregelen kunnen voor de Unie bindend worden.

(3)

In Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) is bepaald dat de Unie er borg voor moet staan dat de activiteiten in het kader van de visserij en de aquacultuur uit ecologisch oogpunt langdurig duurzaam zijn en worden beheerd op een manier die strookt met de doelstellingen voordelen te realiseren op economisch en sociaal gebied en op het gebied van werkgelegenheid alsmede bij te dragen tot de beschikbaarheid van voedselvoorraden. In die verordening is eveneens bepaald dat de Unie de voorzorgsbenadering moet toepassen op het visserijbeheer en ernaar moet streven dat de biologische rijkdommen van de zee zo worden geëxploiteerd dat de populaties van de gevangen soorten boven een niveau worden gebracht en gehouden dat de maximale duurzame opbrengst kan opleveren. Voorts is ook bepaald dat de Unie beheers- en instandhoudingsmaatregelen moet nemen die gebaseerd zijn op het best beschikbare wetenschappelijke advies, steun moet verlenen voor de ontwikkeling van wetenschappelijke kennis en wetenschappelijk advies, teruggooi geleidelijk moet uitbannen en vangstmethoden moet bevorderen die bijdragen tot selectievere visserij, tot het zo veel mogelijk voorkomen en beperken van ongewenste vangsten en tot visserij met een lage impact op het mariene ecosysteem en de visbestanden. Bovendien is in Verordening (EU) nr. 1380/2013 specifiek bepaald dat de Unie die doelstellingen en beginselen moet toepassen in het kader van haar externe visserijbetrekkingen.

(4)

Zoals vermeld in de conclusies van de Raad van 19 november 2019 over oceanen en zeeën, met inbegrip van het noordpoolgebied, de gezamenlijke mededeling van de hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid en de Europese Commissie over “Een geïntegreerd EU-beleid voor het noordpoolgebied” en de conclusies van de Raad van 24 maart 2017 over “Internationale oceaangovernance: een agenda voor de toekomst van de oceanen”, is steun voor de overeenkomst en de mogelijke oprichting van een regionale organisatie of regeling voor visserijbeheer in de volle zee in het noordpoolgebied een belangrijke doelstelling voor de Unie om het milieu in het noordpoolgebied veilig te stellen en te zorgen voor duurzame ontwikkeling in en rond het noordpoolgebied op basis van internationale samenwerking.

(5)

Het is passend het standpunt te bepalen dat namens de Unie moet worden ingenomen op de vergadering van de partijen bij de overeenkomst voor de periode 2020-2024, aangezien de op grond van de overeenkomst genomen instandhoudings- en beheersmaatregelen voor de Unie bindend zullen zijn en beslissende invloed kunnen hebben op de inhoud van het recht van de Unie, te weten Verordening (EG) nr. 1005/2008 van de Raad (3), Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (4) en Verordening (EU) 2017/2403 van het Europees Parlement en de Raad (5).

(6)

In het licht van de beperkte kennis en de aard van de visbestanden in het overeenkomstgebied en de daaruit volgende noodzaak voor de Unie om in haar standpunt rekening te houden met nieuwe ontwikkelingen zoals nieuwe wetenschappelijke of andere relevante informatie die voor of tijdens de vergaderingen van de partijen wordt gepresenteerd, moeten voor de jaarlijkse nadere bepaling van het standpunt van de Unie voor de periode 2020-2024 procedures worden vastgesteld overeenkomstig het beginsel van loyale samenwerking tussen de instellingen van de Unie zoals dat in artikel 13, lid 2, van het Verdrag betreffende de Europese Unie is neergelegd.

(7)

Dit besluit kan in een later stadium worden gevolgd door een nader afzonderlijk besluit van de Raad tot opening van onderhandelingen over de oprichting van een of meer aanvullende regionale of subregionale organisaties of regelingen voor visserijbeheer in de volle zee in het noordpoolgebied,

(1)

De brede en versterkte partnerschapsovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en hun lidstaten, enerzijds, en de Republiek Armenië, anderzijds (1) (“de overeenkomst”) is namens de Unie ondertekend overeenkomstig Besluit (EU) 2018/104 van de Raad (2) en wordt voorlopig gedeeltelijk toegepast sinds 1 juni 2018.

(2)

Overeenkomstig artikel 339, lid 1, van de overeenkomst heeft het Partnerschapscomité op zijn vergadering van 17 oktober 2019 een lijst opgesteld van 15 personen die bereid en in staat zijn als arbiter op te treden (hierna “de lijst van arbiters” genoemd).

(3)

Armenië heeft de Unie ervan in kennis gesteld dat één van de door dat land voorgestelde personen niet langer voldoet aan de voorwaarden van artikel 339, lid 2, van de overeenkomst en derhalve moet worden vervangen.

(4)

Om de werking van de voorlopig toegepaste bepalingen van de overeenkomst te waarborgen, dient het Partnerschapscomité een besluit tot vervanging van de lijst van arbiters door een gewijzigde lijst vast te stellen.

(5)

Het is passend het namens de Unie in het Partnerschapscomité in te nemen standpunt te bepalen, aangezien het besluit van het Partnerschapscomité tot vervanging van de lijst van arbiters voor de Unie bindend zal zijn,

(1)

Het Verdrag inzake de internationale burgerluchtvaart (“het Verdrag van Chicago”), waarbij het internationale luchtvervoer wordt geregeld, is op 4 april 1947 in werking getreden. Bij dat verdrag is de Internationale Burgerluchtvaartorganisatie (ICAO) opgericht.

(2)

De lidstaten zijn overeenkomstsluitende partijen bij het Verdrag van Chicago en leden van de ICAO, terwijl de Unie de status van waarnemer heeft in bepaalde organen van de ICAO. Zeven lidstaten zijn vertegenwoordigd in de ICAO-Raad.

(3)

Overeenkomstig artikel 54 van het Verdrag van Chicago kan de ICAO-Raad internationale normen en aanbevolen praktijken vaststellen; deze worden vastgelegd in de bijlagen bij het Verdrag van Chicago.

(4)

Overeenkomstig artikel 90 van het Verdrag van Chicago treden de bijlagen of een wijziging van een bijlage in werking binnen drie maanden na de voorlegging ervan aan de ICAO-verdragsstaten of na afloop van een zodanige langere termijn als de ICAO-Raad kan voorschrijven, tenzij in de tussentijd een meerderheid van de ICAO-verdragsstaten hun afkeuring kenbaar maakt.

(5)

Overeenkomstig artikel 38 van het Verdrag van Chicago moet elke staat die vindt dat het in de praktijk onmogelijk is om in alle opzichten te voldoen aan een internationale norm of procedure of om zijn eigen regels of praktijken volledig in overeenstemming te brengen met een internationale norm of procedure, als bedoeld in artikel 37 van dat verdrag, of die het nodig acht om regels of praktijken vast te stellen die in enig specifiek opzicht verschillen van die welke bij een internationale norm zijn vastgesteld, de ICAO onmiddellijk in kennis stellen van de verschillen tussen zijn eigen praktijk en die welke bij de internationale norm is vastgesteld.

(6)

De COVID-19-pandemie heeft negatieve gevolgen voor exploitanten en fabrikanten van luchtvaartuigen en toeleveranciers van fabrikanten van apparatuur, en heeft de ontwikkeling van nieuwe systemen vertraagd. Exploitanten van luchtvaartuigen annuleren de levering van luchtvaartuigen, of stellen die uit waardoor de levering van luchtvaartuigen die bestemd zijn voor 2020 wordt uitgesteld tot 2021. Een nieuw gebouwd luchtvaartuig dat is geconfigureerd voor 2020 en waarvan de levering is uitgesteld tot 2021, moet worden geherconfigureerd overeenkomstig de bepalingen die van toepassing zijn na 1 januari 2021. Exploitanten en fabrikanten van luchtvaartuigen worden met extra financiële lasten geconfronteerd als die luchtvaartuigen moeten worden aangepast. Daarom is de Commissie doende het uitstel van die datum op het niveau van de Unie vast te stellen door middel van wijzigingen van Verordening (EU) nr. 965/2012. De cockpitgeluidsrecorder (“cockpit voice recorder — CVR”) wordt gebruikt voor onderzoek naar ongevallen en incidenten. Uitstel van de verlenging van de opnameduur van de CVR van twee uur tot 25 uur brengt geen significant veiligheidsrisico mee, maar brengt het veiligheidsvoordeel van een langere cockpitgeluidsopname in overeenstemming met de huidige realiteit van de luchtvaartsector. De Unie is een groot voorstander van de inspanningen van de ICAO om de veiligheid van de luchtvaart te verbeteren. Omdat de situatie als gevolg van de COVID-19-pandemie ongekend is en een significant veiligheidsrisico ontbreekt, moet de Unie die amendementen steunen.

(7)

Het is passend het standpunt te bepalen dat namens de Unie moet worden ingenomen op de 221e vergadering van de ICAO-Raad ten aanzien van het geplande amendement 46 van bijlage 6, deel I, en het geplande amendement 39 van bijlage 6, deel II. Dat standpunt is dat die amendementen moeten worden gesteund en moet tot uitdrukking worden gebracht door de lidstaten van de Unie die lid zijn van de ICAO-Raad en die gezamenlijk optreden namens de Unie.

(8)

Het standpunt van de Unie na vaststelling, zonder ingrijpende wijzigingen, door de ICAO-Raad van amendement 46 van bijlage 6, deel I, en amendement 39 van bijlage 6, deel II, die zal worden aangekondigd door de secretaris-generaal van de ICAO via een brief aan de ICAO-staten, is dat geen afkeuring moet worden kenbaar gemaakt en dat kennisgeving moet worden gedaan van de naleving van die amendementen; dat standpunt moet door alle lidstaten van de Unie tot uitdrukking worden gebracht.,

(1)

De Raad heeft op 1 oktober 2015 Besluit (GBVB) 2015/1763 (1) betreffende beperkende maatregelen in het licht van de situatie in Burundi vastgesteld.

(2)

Op grond van een evaluatie van Besluit (GBVB) 2015/1763 moeten de beperkende maatregelen tot en met 31 oktober 2021 worden verlengd en moet de informatie betreffende twee natuurlijke personen worden gewijzigd.

(3)

Besluit (GBVB) 2015/1763 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

In artikel 6 wordt het tweede lid vervangen door:

“Dit besluit is van toepassing tot en met 31 oktober 2021.”.

2)

De bijlage wordt gewijzigd overeenkomstig de bijlage bij dit besluit.

(1)

De Raad heeft op 27 september 2010 Besluit 2010/573/GBVB (1) inzake beperkende maatregelen tegen de leiders van de regio Transnistrië van de Republiek Moldavië vastgesteld.

(2)

Op basis van een evaluatie van Besluit 2010/573/GBVB moeten de beperkende maatregelen tegen de leiders van de regio Transnistrië van de Republiek Moldavië worden verlengd tot en met 31 oktober 2021. De Raad zal de situatie met betrekking tot de beperkende maatregelen na zes maanden opnieuw bezien.

(3)

Besluit 2010/573/GBVB moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

“2.

Dit besluit is van toepassing tot en met 31 oktober 2021. Het wordt voortdurend geëvalueerd. Het wordt zo nodig verlengd of gewijzigd indien de Raad oordeelt dat de doelstellingen ervan niet zijn bereikt.”.

(1)

Overeenkomstig de procedure van de artikelen 19 tot en met 22 van Verordening (EU) 2018/1877 (“het Financieel Reglement van het 11e EOF”) dient de Commissie uiterlijk op 10 oktober 2020 een voorstel in te dienen voor a) het bedrag van de derde tranche van de bijdrage voor 2020, en b) een herzien jaarlijks bedrag van de bijdrage voor 2020, indien het jaarlijkse bedrag afwijkt van de werkelijke behoeften.

(2)

Overeenkomstig artikel 46 van het Financieel Reglement van het 11e EOF heeft de Europese Investeringsbank (EIB) de Commissie haar geactualiseerde vastleggings- en betalingsramingen betreffende de door haar beheerde instrumenten doen toekomen.

(3)

In artikel 20, lid 1, van het Financieel Reglement van het 11e EOF is bepaald dat bij de verzoeken om bijdragen eerst in chronologische volgorde de bedragen voor voorgaande Europese Ontwikkelingsfondsen (EOF’s) worden opgebruikt. Daarom moet een verzoek om bijdragen worden gedaan in het kader van het 10e Europese Ontwikkelingsfonds (“het 10e EOF”) voor de EIB en in het kader van het 11e Europese Ontwikkelingsfonds (“het 11e EOF”) voor de Commissie.

(4)

De Raad heeft op voorstel van de Commissie Besluit (EU) 2019/1800 (3) vastgesteld, dat de jaarlijkse EOF-bijdragen van de lidstaten voor 2020 vastlegt op 4 400 000 000 EUR voor de Commissie en op 300 000 000 EUR voor de EIB.

(5)

In de artikelen 152 en 153 van het akkoord inzake de terugtrekking van het Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië en Noord-Ierland uit de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (4) is bepaald dat het Verenigd Koninkrijk partij blijft bij het EOF tot de afsluiting van het 11e EOF en alle voorgaande EOF’s die nog niet zijn afgesloten. Het aandeel van het Verenigd Koninkrijk in vrijgemaakte middelen voor projecten in het kader van het 10e EOF of voorgaande EOF’s wordt echter niet hergebruikt,