1.   Bij deze richtlijn wordt de algemene regeling vastgesteld voor de directe of indirecte heffing van accijns op het verbruik van de volgende goederen, hierna “accijnsgoederen” genoemd:

2.   De lidstaten kunnen op accijnsgoederen nog andere indirecte belastingen met specifieke doeleinden heffen, mits daarbij de belastingvoorschriften van de Unie inzake de accijns of de btw in acht worden genomen wat betreft de vaststelling van de maatstaf van heffing en de berekening, de verschuldigdheid en de controle van de belasting, met dien verstande dat de bepalingen betreffende vrijstellingen niet tot die belastingvoorschriften behoren.

3.   De lidstaten kunnen belastingen heffen op:

De heffing van dergelijke belastingen mag in het handelsverkeer tussen de lidstaten evenwel geen aanleiding geven tot formaliteiten in verband met het overschrijden van een grens.

1.   De in de douanevoorschriften van de Unie vastgestelde formaliteiten ter zake van de binnenkomst van goederen in het douanegebied van de Unie zijn van overeenkomstige toepassing op het binnenbrengen van accijnsgoederen op het grondgebied van de Unie vanuit een van de in artikel 4, lid 2, bedoelde gebieden.

2.   De in de douanevoorschriften van de Unie vastgestelde formaliteiten ter zake van de uitgang van goederen uit het douanegebied van de Unie zijn van overeenkomstige toepassing op de uitgang van accijnsgoederen uit het grondgebied van de Unie naar een van de in artikel 4, lid 2, bedoelde gebieden.

3.   In afwijking van de leden 1 en 2 wordt Finland gemachtigd om bij de overbrenging van accijnsgoederen tussen het grondgebied van die lidstaat en de in artikel 4, lid 2, onder c), bedoelde gebieden dezelfde procedures toe te passen als bij overbrenging binnen het grondgebied van die lidstaat.

4.   De artikelen 14 tot en met 46 zijn niet van toepassing op accijnsgoederen die de douanestatus hebben van niet-Uniegoederen in de zin van artikel 5, punt 24, van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en van de Raad (14).

1.   Deze richtlijn en de Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU zijn van toepassing op het grondgebied van de Unie.

2.   Deze richtlijn en de Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU zijn niet van toepassing op de volgende gebieden die deel uitmaken van het douanegebied van de Unie:

3.   Deze richtlijn en Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU zijn niet van toepassing op de onder artikel 355, lid 3, van het VWEU vallende grondgebieden noch op de volgende andere gebieden die geen deel uitmaken van het douanegebied van de Unie:

4.   Spanje kan er door een verklaring kennis van geven dat deze richtlijn en Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU vanaf de eerste dag van de tweede maand volgende op de neerlegging van een dergelijke verklaring van toepassing zijn op de Canarische Eilanden — onder voorbehoud van maatregelen inzake aanpassing aan de ultraperifere ligging van deze gebieden — ter zake van alle of sommige van de in artikel 1 genoemde accijnsgoederen.

5.   Frankrijk kan er door een verklaring kennis van geven dat deze richtlijn en Richtlijnen 92/83/EEG, 92/84/EEG, 2003/96/EG en 2011/64/EU vanaf de eerste dag van de tweede maand volgende op de neerlegging van een dergelijke verklaring van toepassing zijn op de in lid 2, onder b), bedoelde gebieden — onder voorbehoud van maatregelen inzake aanpassing aan de ultraperifere ligging van deze gebieden — ter zake van alle of sommige van de in artikel 1 genoemde accijnsgoederen.

6.   De bepalingen van deze richtlijn vormen geen beletsel om in Griekenland het aan de berg Athos verleende bijzondere statuut, zoals gewaarborgd bij artikel 105 van de Griekse grondwet, te handhaven.

1.   Het Vorstendom Monaco, het eiland Man, San Marino en de zones die te Akrotiri en Dhekelia onder de soevereiniteit van het Verenigd Koninkrijk vallen, worden, gezien de overeenkomsten en verdragen die zij met respectievelijk Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Italië en Cyprus hebben gesloten, voor de toepassing van deze richtlijn niet als derde landen beschouwd.

2.   De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te garanderen dat de overbrenging van accijnsgoederen met als herkomst of bestemming:

3.   De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te garanderen dat de overbrenging van accijnsgoederen met als herkomst of bestemming Jungholz en Mittelberg (Kleines Walsertal) als overbrenging met als herkomst of bestemming Duitsland wordt behandeld.

1.   Accijnsgoederen worden aan de accijns onderworpen op het tijdstip van:

2.   De accijns wordt verschuldigd op het tijdstip en in de lidstaat van de uitslag tot verbruik.

3.   Voor de toepassing van deze richtlijn wordt onder uitslag tot verbruik verstaan:

4.   Het tijdstip waarop accijnsgoederen aan een accijnsschorsingsregeling worden onttrokken als bedoeld in lid 3, onder a), wordt geacht te zijn:

5.   De algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van onder een accijnsschorsingsregeling geplaatste accijnsgoederen door niet te voorziene omstandigheden of overmacht, of ingevolge een instructie van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat om de goederen te vernietigen, wordt niet aangemerkt als uitslag tot verbruik.

6.   Voor de toepassing van deze richtlijn worden goederen geacht totaal vernietigd of onherstelbaar verloren te zijn wanneer zij als accijnsgoed onbruikbaar zijn geworden.

7.   Een gedeeltelijk verlies als gevolg van de aard van de goederen, dat zich voordoet wanneer de goederen onder een accijnsschorsing worden overgebracht tussen de lidstaten, wordt niet aangemerkt als uitslag tot verbruik voor zover het bedrag van het verlies onder de gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies voor die accijnsgoederen valt, tenzij een lidstaat een gegronde reden heeft om te vermoeden dat er sprake is van fraude of een onregelmatigheid. Dat deel van een gedeeltelijk verlies dat boven de gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies voor die accijnsgoederen uitkomt, wordt behandeld als uitslag tot verbruik.

8.   De lidstaten kunnen hun eigen voorschriften opstellen voor de behandeling van gedeeltelijke verliezen onder accijnsschorsingsregelingen die niet onder lid 7 vallen.

9.   De algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen als bedoeld in lid 5 wordt aangetoond ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies zich heeft voorgedaan of, indien niet is vast te stellen waar het verlies zich heeft voorgedaan, van de lidstaat waar het verlies is geconstateerd.

Wanneer de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen wordt vastgesteld, wordt de overeenkomstig artikel 17 gestelde zekerheid na overlegging van afdoende bewijs naar gelang van het geval geheel of gedeeltelijk vrijgegeven.

10.   De Commissie stelt overeenkomstig artikel 51 gedelegeerde handelingen vast tot vaststelling van de gemeenschappelijke drempelwaarden voor gedeeltelijk verlies als bedoeld in lid 7 van dit artikel en in artikel 45, lid 2, onder andere rekening houdend met de aard van de goederen, de fysische en chemische eigenschappen van de goederen, de omgevingstemperatuur tijdens de overbrenging, de afstand van de overbrenging of de tijd die de overbrenging in beslag heeft genomen, met nadere bepaling van de accijnsgoederen, de overeenkomstige gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies als een percentage van de totale hoeveelheid en andere relevante aspecten in verband met het vervoer van de goederen.

Indien gemeenschappelijke drempelwaarden voor gedeeltelijk verlies ontbreken, blijven de nationale voorschriften van de lidstaat van toepassing.

1.   De tot voldoening van de verschuldigd geworden accijns gehouden persoon is:

2.   Indien er voor eenzelfde accijnsschuld verscheidene schuldenaren zijn, zijn zij hoofdelijk tot betaling van deze schuld gehouden.

1.   Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling een onregelmatigheid heeft plaatsgevonden die resulteerde in uitslag tot verbruik van deze goederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a), vindt de uitslag tot verbruik plaats op het grondgebied van de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden.

2.   Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling een onregelmatigheid is geconstateerd die resulteerde in uitslag tot verbruik van deze goederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a), en er niet kan worden vastgesteld waar de onregelmatigheid plaatsvond, wordt deze geacht te hebben plaatsgevonden op het grondgebied van de lidstaat waar en op het tijdstip waarop de onregelmatigheid werd geconstateerd.

3.   In de in lid 1 en lid 2 bedoelde situaties informeren de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen of worden geacht tot verbruik te zijn uitgeslagen, de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

4.   Indien onder een accijnsschorsingsregeling overgebrachte accijnsgoederen niet op de plaats van bestemming zijn aangekomen en er tijdens de overbrenging geen onregelmatigheid is geconstateerd die resulteerde in uitslag tot verbruik van de accijnsgoederen als bedoeld in artikel 6, lid 3, onder a), wordt de onregelmatigheid geacht te hebben plaatsgevonden in de lidstaat van verzending op het tijdstip van aanvang van de overbrenging, tenzij binnen een termijn van vier maanden na de aanvang van de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 1, ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending, wordt aangetoond dat de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 2, is geëindigd of dat is vastgesteld waar de onregelmatigheid plaatsvond.

Indien de persoon die de in artikel 17 bedoelde zekerheid heeft gesteld, niet op de hoogte was of mogelijk niet op de hoogte was van het feit dat de goederen niet ter bestemming zijn aangekomen, wordt die persoon een termijn van een maand, te rekenen vanaf het tijdstip van de verstrekking van die informatie door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending, gegund om het eindigen van de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 2, of de plaats waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden, aan te tonen.

5.   Indien in de in lid 2 en lid 4 bedoelde situaties binnen een termijn van drie jaar vanaf de datum waarop de overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 1, is aangevangen, wordt vastgesteld in welke lidstaat de onregelmatigheid daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is lid 1 van toepassing.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden, informeren de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de accijns is geheven, die overgaan tot teruggaaf of kwijtschelding van de accijns zodra is aangetoond dat de accijns door de andere lidstaat is geheven.

6.   Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “onregelmatigheid” verstaan, een andere dan de in artikel 6, leden 5 en 6, bedoelde situatie die zich tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling voordoet en als gevolg waarvan een overbrenging of een onderdeel van een overbrenging van accijnsgoederen niet overeenkomstig artikel 19, lid 2, is geëindigd.

1.   Accijnsgoederen zijn vrijgesteld van de betaling van accijns wanneer zij bestemd zijn om te worden gebruikt:

2.   De vrijstellingen zijn afhankelijk van de voorwaarden en beperkingen die door de gastlidstaat worden vastgesteld. De lidstaten kunnen vrijstelling verlenen door middel van teruggaaf van de accijns.

1.   Accijnsgoederen die onder een accijnsschorsingsregeling van het grondgebied van één lidstaat naar dat van een andere lidstaat worden overgebracht en waarvoor de in artikel 11, lid 1, bedoelde vrijstelling geldt, gaan vergezeld van een certificaat van vrijstelling. Het certificaat van vrijstelling vermeldt de aard en de hoeveelheid van de te leveren accijnsgoederen, de waarde van de goederen en de identiteit van de vrijgestelde geadresseerde en de gastlidstaat die de vrijstelling bevestigt.

2.   Lidstaten kunnen het in artikel 1 bedoelde certificaat van vrijstelling gebruiken op een ander gebied van de indirecte belasting, en om zeker te stellen dat het certificaat van vrijstelling verenigbaar is met de voorwaarden en beperkingen voor het verlenen van vrijstellingen overeenkomstig hun interne recht.

3.   De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de te gebruiken vorm voor het certificaat van vrijstelling vast te leggen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 52, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

4.   De procedures van de artikelen 20 tot en met 27 gelden niet voor overbrengingen van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling voor de in artikel 11, lid 1, onder d) bedoelde strijdkrachten indien zij onder een rechtstreeks op het Noord-Atlantisch Verdrag gebaseerde procedure vallen.

De lidstaten kunnen evenwel bepalen dat voor dergelijke overbrengingen de procedure van de artikelen 20 tot en met 27 van toepassing is indien de overbrengingen uitsluitend over hun grondgebied verlopen of, indien aldus door de betrokken lidstaten is overeengekomen, tussen de grondgebieden van lidstaten verlopen.

1.   De lidstaten kunnen vrijstelling van de betaling van accijns verlenen voor de accijnsgoederen die door taxfreeshops zijn geleverd en worden meegevoerd in de persoonlijke bagage van reizigers die zich door de lucht of over zee naar een derdelandsgebied of een derde land begeven.

2.   Goederen die aan boord van een luchtvaartuig of schip worden geleverd tijdens een vlucht of overtocht naar een derdelandsgebied of een derde land, worden gelijkgesteld met goederen die door taxfreeshops worden geleverd.

3.   De lidstaten nemen de nodige maatregelen om te garanderen dat de in de leden 1 en 2 genoemde vrijstellingen zodanig worden toegepast dat elke vorm van fraude, ontwijking of misbruik wordt voorkomen.

4.   Voor de toepassing van dit artikel wordt verstaan onder:

1.   Elke lidstaat stelt, met inachtneming van deze richtlijn, zijn voorschriften inzake de productie, het voorhanden hebben, de verwerking en de opslag van accijnsgoederen vast.

2.   De productie, de verwerking, het voorhanden hebben en de opslag van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling vinden plaats in een belastingentrepot.

1.   Voor de opening en het beheer van een belastingentrepot door een erkend entrepothouder is een vergunning vereist van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar het belastingentrepot gelegen is.

De vergunning wordt verleend onder de voorwaarden die de autoriteiten van rechtswege mogen stellen om elke vorm van fraude en misbruik te voorkomen.

2.   De erkend entrepothouder moet:

De voorwaarden betreffende de onder a) van de eerste alinea genoemde zekerheid worden vastgesteld door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar het belastingentrepot is erkend.

1.   Accijnsgoederen kunnen, ook via een derde land of een derdelandsgebied, tussen de volgende plaatsen binnen het grondgebied van de Unie onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht:

Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “plaats van invoer” verstaan de plaats waar de goederen overeenkomstig artikel 201 van Verordening (EU) nr. 952/2013 in het vrije verkeer worden gebracht.

2.   Tenzij de invoer plaatsvindt binnen een belastingentrepot, mogen accijnsgoederen uitsluitend onder een accijnsschorsingsregeling van de plaats van invoer worden overgebracht als de aangever of eenieder die direct of indirect betrokken is bij het vervullen van douaneformaliteiten in de zin van artikel 15 van die verordening het volgende aan de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van invoer verstrekt:

3.   De lidstaten kunnen bepalen dat het in lid 2, onder c), bedoelde bewijs uitsluitend op verzoek aan de bevoegde autoriteiten wordt voorgelegd.

4.   In afwijking van lid 1, onder a), punten i) en ii), en onder b), van dit artikel kan de lidstaat van bestemming onder de door hem gestelde voorwaarden toestaan dat accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling worden overgebracht naar een plaats van rechtstreekse aflevering op zijn grondgebied, wanneer die plaats is aangewezen door de erkende entrepothouder in de lidstaat van bestemming of door de geregistreerde geadresseerde, anders dan een geregistreerde geadresseerde met een machtiging die overeenkomstig artikel 18, lid 3, beperkt is.

Deze erkend entrepothouder of deze geregistreerde geadresseerde blijft verantwoordelijk voor de indiening van het in artikel 24, lid 1, bedoelde bericht van ontvangst.

5.   De leden 1, 2 en 4 zijn ook van toepassing op de overbrenging van niet tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen waarvoor een nultarief geldt.

1.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending eisen onder de door hen gestelde voorwaarden dat de risico’s die verbonden zijn aan het overbrengen onder schorsing van accijns, worden gedekt door een zekerheid die door de erkend entrepothouder van verzending of de geregistreerde afzender wordt gesteld.

2.   Er wordt geen zekerheid geëist voor de overbrenging van energieproducten via vaste pijpleidingen, behalve in naar behoren gemotiveerde gevallen.

3.   In afwijking van lid 1 kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending onder de door hen gestelde voorwaarden toestaan dat de in lid 1 bedoelde zekerheid wordt gesteld door de vervoerder, de eigenaar van de accijnsgoederen, de geadresseerde, of gezamenlijk door twee of meer van die personen en de in lid 1 bedoelde personen.

4.   De zekerheid is geldig in de gehele Unie.

5.   De lidstaat van verzending kan afzien van de verplichting tot zekerheidstelling voor de volgende overbrengingen van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling:

6.   De lidstaten stellen nadere regels vast voor de het stellen en de geldigheid van een zekerheid.

1.   Een geregistreerde geadresseerde mag accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling niet produceren, voorhanden hebben, verwerken, opslaan of verzenden.

2.   Een geregistreerde geadresseerde moet:

3.   Voor een geregistreerde geadresseerde die slechts incidenteel accijnsgoederen ontvangt, wordt de in artikel 3, punt 9, bedoelde machtiging beperkt tot een welomschreven hoeveelheid accijnsgoederen, één afzender en een welomschreven tijdvak. De lidstaten kunnen de machtiging beperken tot één overbrenging.

1.   De overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling vangt aan:

2.   De overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling eindigt:

1.   Accijnsgoederen worden uitsluitend als overgebracht onder een accijnsschorsingsregeling aangemerkt indien de overbrenging geschiedt onder dekking van een elektronisch administratief document dat is opgesteld overeenkomstig de leden 2 en 3.

2.   Voor de toepassing van lid 1 van dit artikel dient de afzender een voorlopig elektronisch administratief document in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het in artikel 1 van Beschikking (EU) 2020/263 bedoelde geautomatiseerde systeem (hierna “het geautomatiseerde systeem” genoemd).

3.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaten van verzending verrichten een elektronische controle van de in het voorlopige elektronische administratieve document verstrekte gegevens.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de afzender daarvan onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, kennen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending aan het document een unieke administratieve referentiecode toe en verstrekken zij deze aan de afzender.

4.   In de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv), en b), en lid 4 bedoelde gevallen zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van verzending het elektronische administratieve document onverwijld toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, die het doorzenden naar de geadresseerde indien deze een erkend entrepothouder of een geregistreerde geadresseerde is.

Indien de accijnsgoederen bestemd zijn voor een erkende entrepothouder in de lidstaat van verzending, zenden de bevoegde autoriteiten van die lidstaat het elektronische administratieve document rechtstreeks aan de erkende entrepothouder toe.

5.   De afzender verstrekt de persoon die de accijnsgoederen vergezelt, of de vervoerder indien er geen persoon is die de goederen vergezelt, de unieke administratieve referentiecode. De persoon die de accijnsgoederen vergezelt of de vervoerder verstrekt die code op ieder moment van de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling op verzoek aan de bevoegde autoriteiten. Indien nodig kunnen de bevoegde autoriteiten evenwel vragen om een gedrukte versie van het elektronisch administratief document of andere handelsdocumenten.

6.   De afzender mag het elektronische administratieve document met behulp van het geautomatiseerde systeem annuleren zolang de overbrenging nog niet is aangevangen overeenkomstig artikel 19, lid 1.

7.   Tijdens een overbrenging onder een accijnsschorsingsregeling kan de afzender de bestemming of de geadresseerde van de accijnsgoederen via het geautomatiseerde systeem veranderen in een van de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii), iii), of v), of, indien van toepassing, lid 4, bedoelde bestemmingen. Te dien einde dient de afzender een voorlopig elektronisch document over de wijziging van de plaats van bestemming in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het geautomatiseerde systeem.

1.   In de in artikel 16, lid 1, onder a) iii), en v), bedoelde gevallen zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending het elektronische administratieve document toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de aangifte tot uitvoer is ingediend overeenkomstig artikel 221, lid 2, van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 (hierna de “lidstaat van uitvoer” genoemd), indien dit een andere lidstaat dan de lidstaat van verzending is.

2.   De aangever verstrekt de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer de unieke administratieve referentiecode die de in de uitvoeraangifte bedoelde accijnsgoederen aangeeft.

3.   De bevoegde autoriteiten in de lidstaten van uitvoer controleren vóór de vrijgave van de goederen voor uitvoer of de gegevens van het elektronische administratieve document met de gegevens in de uitvoeraangifte overeenkomen.

4.   Bij eventuele inconsistenties tussen het elektronische administratieve document en de uitvoeraangifte, brengen de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van uitvoer de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van verzending hiervan met behulp van het geautomatiseerde systeem in kennis.

5.   Indien de goederen het douanegrondgebied van de Unie niet langer verlaten, delen de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van uitvoer dit via het geautomatiseerde systeem mee aan de bevoegde autoriteiten in de lidstaat van verzending, zodra zij ervan op de hoogte zijn dat de goederen het douanegrondgebied van de Unie niet langer verlaten. De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden de kennisgeving onverwijld door naar de afzender. Na ontvangst van de kennisgeving annuleert de afzender het elektronische administratieve document zoals voorgeschreven in artikel 20, lid 6, of wijzigt hij de bestemming van de goederen zoals voorgeschreven in artikel 20, lid 7.

1.   Indien de geadresseerde van energieproducten die onder een accijnsschorsingsregeling over zee of via binnenwaterwegen worden overgebracht, nog niet definitief vaststaat wanneer de afzender het in artikel 20, lid 2, bedoelde voorlopige elektronische administratieve document indient, kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending toestaan dat de afzender de gegevens van de geadresseerde niet invult.

2.   Zodra de gegevens van de geadresseerde bekend zijn maar uiterlijk bij het eindigen van de overbrenging zendt de afzender ze volgens de in artikel 20, lid 7, bedoelde procedure toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

3.   Dit artikel is niet van toepassing op de in artikel 16, lid 1, onder a) iii), en v), bedoelde overbrengingen.

1.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending kunnen onder de door die lidstaat vastgestelde voorwaarden toestaan dat de afzender een overbrenging van energieproducten onder schorsing van accijns splitst in twee of meer deeltransporten, mits aan de volgende voorwaarden is voldaan:

2.   De lidstaten stellen de Commissie in kennis van het feit dat en de voorwaarden waaronder zij het splitsen van zendingen op hun grondgebied toestaan. De Commissie doet deze informatie aan de overige lidstaten toekomen.

1.   Bij ontvangst van accijnsgoederen op een van de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv), of lid 4 bedoelde bestemmingen zendt de geadresseerde, behoudens in ten genoegen van de bevoegde autoriteiten naar behoren gerechtvaardigde gevallen, onverwijld en uiterlijk binnen vijf werkdagen na het eindigen van de overbrenging een bericht betreffende de ontvangst van de goederen naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming met behulp van het geautomatiseerde systeem.

2.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming bepalen de procedure voor het indienen van het bericht van ontvangst van accijnsgoederen door de in artikel 11, lid 1, bedoelde geadresseerden.

3.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming verrichten een elektronische controle van de in het bericht van ontvangst verstrekte gegevens.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de geadresseerde onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, verstrekken de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming de geadresseerde een bevestiging van het bericht van ontvangst en zenden zij het door naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

4.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het bericht van ontvangst door naar de afzender. Indien de plaats van verzending en de plaats van bestemming zich in dezelfde lidstaat bevinden, zenden de bevoegde autoriteiten van die lidstaat het bericht van ontvangst rechtstreeks toe aan de afzender.

1.   In het in artikel 16, lid 1, onder a) iii), en, in voorkomend geval, onder b), van deze richtlijn bedoelde geval wordt een bericht opgesteld (hierna het “bericht van uitvoer” genoemd), door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer op basis van de door het douanekantoor van uitgang met behulp van het geautoriseerde systeem verkregen informatie over de uitgang van de goederen overeenkomstig artikel 329 van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447 of van het kantoor waar de in artikel 2, lid 2, van deze richtlijn bedoelde formaliteiten voor de uitgang van goederen uit het douanegebied zijn vervuld, ter bevestiging dat de accijnsgoederen het grondgebied van de Unie hebben verlaten.

2.   In het in artikel 16, lid 1, onder a), v), genoemde geval wordt een bericht van uitvoer opgesteld door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer op basis van de door het douanekantoor van uitgang ontvangen informatie overeenkomstig artikel 329, lid 5, van Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2447.

3.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer verrichten een elektronische controle van de gegevens op basis waarvan het bericht van uitvoer overeenkomstig de leden 1 en 2 moet worden ingevuld. Na controle van de gegevens en indien de lidstaat van verzending een andere lidstaat dan de lidstaat van uitvoer is, zenden de bevoegde autoriteiten van laatstgenoemde lidstaat het bericht van uitvoer toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het bericht van uitvoer door naar de afzender.

1.   In afwijking van artikel 20, lid 1, kan de afzender, wanneer het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, een overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling aanvangen op voorwaarde dat:

De lidstaat van verzending kan ook van de afzender verlangen dat vóór de aanvang van de overbrenging een kopie van het onder a), in de eerste alinea bedoelde document wordt ingediend, dat de in de kopie vermelde gegevens door de lidstaat van verzending worden geverifieerd en dat, indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar was om aan de verzender toe te schrijven redenen, die redenen afdoend worden vermeld.

2.   Zodra het geautomatiseerde systeem opnieuw beschikbaar komt, dient de afzender een voorlopig elektronisch administratief document in overeenkomstig artikel 20, lid 2.

Zodra de gegevens in het voorlopige elektronische administratieve document overeenkomstig artikel 20, lid 3, zijn gecontroleerd, vervangt dit document het in lid 1, eerste alinea, onder a), van dit artikel bedoelde nooddocument, indien de gegevens in orde zijn bevonden. Artikel 20, lid 4, artikel 21, lid 1, en de artikelen 24 en 25 zijn van overeenkomstige toepassing.

3.   Een kopie van het in lid 1, eerste alinea, onder a), bedoelde nooddocument moet door de afzender in zijn administratie worden bewaard.

4.   Indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, kan de afzender de bestemming van de goederen veranderen als bedoeld in artikel 20, lid 7, of de overbrenging van energieproducten splitsen als bedoeld in artikel 23, en die informatie met behulp van andere communicatiemiddelen verstrekken aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending. De afzender informeert daartoe de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending voordat de bestemming van de overbrenging wordt gewijzigd of de overbrenging in deeltransporten wordt gesplitst. De leden 2 en 3 zijn van overeenkomstige toepassing.

5.   Indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending in de in artikel 16, lid 1, onder a), iii) en v), bedoelde gevallen, verstrekt de afzender een kopie van het nooddocument als bedoeld in lid 1, eerste alinea, onder a), aan de aangever.

De aangever verstrekt de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer een kopie van dat nooddocument, waarvan de inhoud overeenkomt met de in de uitvoeraangifte opgegeven accijnsgoederen of de unieke code van het nooddocument.

1.   Indien, in de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv) en b), en lid 4 bedoelde gevallen, het in artikel 24, lid 1, bedoelde bericht van ontvangst bij het eindigen van de overbrenging niet binnen de in dat artikel vastgestelde termijn kan worden ingediend, hetzij omdat het geautomatiseerd systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van bestemming, hetzij omdat, in de in artikel 26, lid 1, bedoelde situatie, de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures nog niet afgerond zijn, dient de geadresseerde, behoudens in naar behoren gerechtvaardigde gevallen, bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming een nooddocument in dat dezelfde gegevens bevat als het bericht van ontvangst en waarin wordt verklaard dat de overbrenging is geëindigd.

Behoudens indien het bericht van ontvangst binnen afzienbare termijn door de geadresseerde via het geautomatiseerd systeem kan worden ingediend als bedoeld in artikel 24, lid 1, of behoudens in naar behoren gerechtvaardigde gevallen, zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming een kopie van het in de eerste alinea bedoelde nooddocument toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending, die een exemplaar naar de afzender doorzenden of te diens beschikking houden. Zodra het geautomatiseerde systeem in de lidstaat van bestemming weer beschikbaar komt of de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures afgerond zijn, dient de geadresseerde een bericht van ontvangst in overeenkomstig artikel 24, lid 1. De leden 3 en 4 van artikel 24 zijn van overeenkomstige toepassing.

2.   Indien, in het in artikel 16, lid 1, onder a) iii) of v), bedoelde geval, het in artikel 25, leden 1 en 2, bedoelde bericht van uitvoer of de kennisgeving dat de goederen het grondgebied van de Unie niet langer zullen verlaten als bedoeld in artikel 21, lid 5, aan het einde van een overbrenging van accijnsgoederen niet kan worden opgesteld, hetzij omdat het geautomatiseerd systeem niet beschikbaar was in de lidstaat van uitvoer, hetzij omdat, in de in artikel 26, lid 1, bedoelde situatie, de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures nog niet afgerond zijn, zenden de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending een document toe dat dezelfde gegevens bevat als het bericht van uitvoer of als de kennisgeving en waarin wordt verklaard dat de overbrenging is geëindigd of dat de goederen het grondgebied van de Unie niet zullen verlaten, behoudens indien het bericht van uitvoer of de kennisgeving binnen afzienbare termijn via het geautomatiseerd systeem kan worden opgesteld of in naar behoren gerechtvaardigde gevallen.

De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden een kopie van het in de eerste alinea bedoelde document door naar de afzender of houden een exemplaar te diens beschikking.

Zodra het geautomatiseerde systeem in de lidstaat van uitvoer weer beschikbaar komt of de in artikel 26, lid 2, bedoelde procedures afgerond zijn, stellen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van uitvoer een bericht van uitvoer op overeenkomstig artikel 25, leden 1 en 2, of de kennisgeving als bedoeld in artikel 21, lid 5. Artikel 25, lid 3, is van overeenkomstige toepassing.

1.   Niettegenstaande artikel 27 vormt het in artikel 24, lid 1, bedoelde bericht van ontvangst of het in artikel 25, leden 1 en 2, bedoelde bericht van uitvoer het bewijs dat een overbrenging overeenkomstig artikel 19, lid 2, is geëindigd.

2.   In afwijking van lid 1 kan, bij gebreke van een bericht van ontvangst of een bericht van uitvoer om andere dan de in artikel 27 vermelde redenen, een alternatief bewijs van het eindigen van de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling overeenkomstig de leden 3 en 4 worden verstrekt.

3.   In de in artikel 16, lid 1, onder a) i), ii) en iv) en b), en lid 4, bedoelde gevallen kan een alternatief bewijs van het eindigen van de overbrenging ook worden aangetoond met een op basis van afdoend bewijs opgestelde aftekening van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming dat de accijnsgoederen de bestemming hebben bereikt.

Een nooddocument als bedoeld in artikel 26, lid 1, onder a), geldt als afdoend bewijs.

4.   In de in artikel 16, lid 1, onder a) iii) of v), bedoelde gevallen doen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending het volgende om te bepalen of de accijnsgoederen in de in lid 2 uiteengezette omstandigheden het grondgebied van de Unie hebben verlaten:

5.   Wanneer de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending de documenten als afdoend bewijs hebben aanvaard, wordt de overbrenging in het geautomatiseerde systeem geëindigd.

1.   De Commissie stelt gedelegeerde handelingen vast overeenkomstig artikel 51 tot vaststelling van de structuur en de inhoud van de elektronische administratieve documenten die ten behoeve van de artikelen 20 tot en met 25 worden uitgewisseld via het geautomatiseerde systeem, en van de in de artikelen 26 en 27 bedoelde nooddocumenten voor de overbrenging van accijnsgoederen onder een accijnsschorsingsregeling.

2.   De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de voorschriften en procedures voor de uitwisseling van de elektronische administratieve documenten met behulp van het geautomatiseerde systeem voor een overbrenging van accijnsgoederen onder schorsing van accijns vast te stellen alsmede de voorschriften en procedures voor het gebruik van de in de artikelen 26 en 27 bedoelde nooddocumenten. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 52, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

3.   Voor de toepassing van en overeenkomstig de artikelen 26 en 27 bepaalt elke lidstaat in welke situaties het geautomatiseerde systeem als niet beschikbaar is te beschouwen en legt elke lidstaat vast welke voorschriften en procedures in die situaties gelden.

1.   De accijns ter zake van door particulieren voor eigen behoeften verkregen en door henzelf over het grondgebied van de ene lidstaat naar het grondgebied van een andere lidstaat vervoerde accijnsgoederen wordt uitsluitend geheven in de lidstaat van verkrijging.

2.   Om vast te stellen of de in lid 1 bedoelde accijnsgoederen voor eigen behoeften van particulieren bestemd zijn, houden de lidstaten rekening met ten minste de volgende elementen:

3.   Voor de toepassing van lid 2, onder e), kunnen de lidstaten, uitsluitend als bewijselement, indicatieve niveaus vaststellen. Deze indicatieve niveaus mogen niet lager zijn dan:

4.   De lidstaten kunnen tevens bepalen dat de accijns in de lidstaat van verbruik verschuldigd wordt bij de verkrijging van minerale oliën die in een andere lidstaat reeds tot verbruik zijn uitgeslagen, indien deze producten op een atypische wijze worden vervoerd door particulieren of voor rekening van particulieren.

Voor de toepassing van deze alinea wordt onder “atypisch vervoer” verstaan het vervoer van brandstof anders dan in de tank van voertuigen of in een passend reserveblik, alsmede het vervoer van vloeibare verwarmingsproducten anders dan in tankwagens die voor rekening van marktdeelnemers worden gebruikt.

1.   Wanneer accijnsgoederen, nadat zij in een lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen, worden overgebracht naar het grondgebied van een andere lidstaat om er te worden geleverd of gebruikt voor commerciële doeleinden, worden zij in de lidstaat van bestemming aan accijns onderworpen.

Binnen het toepassingsgebied van de voorschriften in deze afdeling worden accijnsgoederen uitsluitend overgebracht van een gecertificeerde afzender naar een gecertificeerde geadresseerde.

2.   Voor de toepassing van dit artikel worden accijnsgoederen als “geleverd voor commerciële doeleinden” beschouwd wanneer zij op het grondgebied van één lidstaat tot verbruik zijn uitgeslagen, van die lidstaat zijn overgebracht naar het grondgebied van een andere lidstaat en hetzij geleverd zijn aan anderen dan particulieren, hetzij aan particulieren in het geval dat de overbrenging niet onder artikel 32 of artikel 44 valt. Accijnsgoederen worden echter niet als geleverd voor commerciële doeleinden beschouwd wanneer die particulier de goederen voor eigen behoeften uit het grondgebied van de andere lidstaat heeft overgebracht.

3.   De overbrenging van accijnsgoederen krachtens dit artikel vangt aan wanneer de accijnsgoederen hetzij de bedrijfsruimten van de gecertificeerde afzender verlaten, hetzij een locatie in de lidstaat van verzending waarvan aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending kennis wordt gegeven voor aanvang van de overbrenging.

4.   De overbrenging van accijnsgoederen krachtens dit artikel eindigt wanneer de gecertificeerde geadresseerde de accijnsgoederen in ontvangst heeft genomen, hetzij in zijn bedrijfsruimten hetzij op een locatie in de lidstaat van bestemming waarvan aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming kennis wordt gegeven voor aanvang van de overbrenging.

5.   De voorwaarden voor verschuldigdheid en het toe te passen accijnstarief zijn die welke op het tijdstip van verschuldigd worden, van kracht zijn in de lidstaat van bestemming.

1.   De gecertificeerde geadresseerde wordt gehouden tot voldoening van de accijns, die verschuldigd zal zijn als de goederen aan de lidstaat van bestemming zijn geleverd, behalve wanneer tijdens de overbrenging een onregelmatigheid overeenkomstig artikel 46 plaatsvindt.

2.   Het niet registreren of certificeren van een of alle bij de overbrenging betrokken personen houdt in dat die persoon/die personen eveneens gehouden is/zijn tot voldoening van de accijns.

3.   Accijnsgoederen die aan boord van een schip of een vliegtuig dat een verbinding tussen de grondgebieden van twee lidstaten verzorgt, voorhanden worden gehouden maar die niet beschikbaar zijn voor de verkoop wanneer dit schip of vliegtuig zich op het grondgebied van een lidstaat bevindt, worden in die lidstaat niet aan accijns onderworpen.

1.   Een overbrenging van accijnsgoederen wordt uitsluitend geacht aan de voorschriften van deze afdeling te voldoen, indien zij geschiedt onder dekking van een elektronisch vereenvoudigd administratief document dat is verwerkt overeenkomstig artikel 36.

2.   De gecertificeerde geadresseerde krachtens artikel 34, lid 1, moet:

3.   In afwijking van lid 2, onder a), kunnen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, onder de door hen vastgestelde voorwaarden, toestaan dat de zekerheid wordt gesteld door de vervoerder, de eigenaar van de accijnsgoederen, de gecertificeerde afzender, of gezamenlijk door twee of meer van deze personen [...], met of zonder de gecertificeerde geadresseerde.

4.   De zekerheid als bedoeld in lid 2, onder a), is geldig in de gehele Unie.

5.   De lidstaten stellen nadere regels vast voor de het stellen en de geldigheid van een zekerheid.

6.   Een erkend entrepothouder of een geregistreerde afzender kan voor de toepassing van deze afdeling als een gecertificeerde afzender optreden na kennisgeving aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

7.   Een erkend entrepothouder of een geregistreerde geadresseerde kan voor de toepassing van deze afdeling als een gecertificeerde geadresseerde optreden na kennisgeving aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming.

8.   Voor een gecertificeerde afzender of gecertificeerde geadresseerde die slechts incidenteel accijnsgoederen verzendt of ontvangt, wordt de in artikel 3, punten 11 en 12, bedoelde certificering beperkt tot een welomschreven hoeveelheid accijnsgoederen, één geadresseerde of afzender en een welomschreven tijdvak. De lidstaten kunnen de certificering beperken tot één overbrenging. Een dergelijke tijdelijke certificering kan, niettegenstaande de voorschriften van artikel 3, punten 11 en 12, ook worden afgegeven aan particuliere personen die als afzenders of geadresseerden optreden, wanneer accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 2, voor commerciële doeleinden worden geleverd.

1.   Wanneer de accijnsgoederen onder deze afdeling worden overgebracht, dient de gecertificeerde afzender een voorlopig elektronisch administratief document in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het geautomatiseerde systeem.

2.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending verrichten een elektronische controle van de gegevens in het voorlopig elektronisch vereenvoudigd administratief document.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de afzender daarvan onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, kennen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending aan het document een unieke vereenvoudigde administratieve referentiecode toe en verstrekken zij deze aan de gecertificeerde afzender.

3.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het elektronische vereenvoudigde administratieve document onverwijld toe aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, die het doorzendt naar de gecertificeerde geadresseerde.

4.   De gecertificeerde afzender verstrekt de persoon die de accijnsgoederen vergezelt, of de vervoerder indien er geen persoon is die de goederen vergezelt, de unieke vereenvoudigde administratieve referentiecode. De persoon die de accijnsgoederen vergezelt of de vervoerder verstrekt die code op ieder moment van de overbrenging op verzoek aan de bevoegde autoriteiten.

5.   Tijdens een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling kan de gecertificeerde afzender, met behulp van het geautomatiseerde systeem, de bestemming in een andere, door dezelfde gecertificeerde geadresseerde geleide plaats van aflevering in dezelfde lidstaat of in de plaats van verzending veranderen. Te dien einde dient de gecertificeerde afzender een voorlopig elektronisch document met de wijziging van de bestemming in bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending met behulp van het geautomatiseerde systeem.

1.   Bij ontvangst van de accijnsgoederen zendt de gecertificeerde geadresseerde, behoudens in ten genoegen van de bevoegde autoriteiten naar behoren gerechtvaardigde gevallen, onverwijld en uiterlijk binnen vijf werkdagen na het eindigen van de overbrenging, met behulp van het geautomatiseerde systeem een bericht betreffende de ontvangst van de goederen naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming.

2.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming verrichten een elektronische controle van de in het bericht van ontvangst verstrekte gegevens.

Indien de gegevens niet in orde zijn bevonden, wordt de gecertificeerde geadresseerde daarvan onverwijld in kennis gesteld.

Indien de gegevens in orde zijn bevonden, verstrekken de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming de geadresseerde een bevestiging dat het bericht van ontvangst geregistreerd is en zenden zij het door naar de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending.

Het bericht van ontvangst geldt als afdoende bewijs dat de gecertificeerde geadresseerde alle noodzakelijke formaliteiten heeft vervuld en, indien van toepassing en behalve als de accijnsgoederen vrijgesteld zijn van accijns, eventuele verschuldigde accijns aan de lidstaat van bestemming heeft betaald, of dat er een accijnsschorsingsregeling geldt overeenkomstig hoofdstuk III.

3.   De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending zenden het bericht van ontvangst door naar de gecertificeerde afzender.

4.   De in de lidstaat van verzending betaalde accijns wordt op verzoek en op basis van het in lid 1 bedoelde bericht van ontvangst terugbetaald.

1.   In afwijking van artikel 36, kan de gecertificeerde afzender, wanneer het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, een overbrenging van accijnsgoederen aanvangen op voorwaarde dat:

De lidstaat van verzending kan van de gecertificeerde afzender verlangen dat vóór de aanvang van de overbrenging een kopie van het onder a), in de eerste alinea, bedoelde document wordt ingediend, dat de in de kopie vermelde gegevens door de lidstaat van verzending worden geverifieerd en dat, indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar was om aan de verzender toe te schrijven redenen, die redenen afdoend worden vermeld.

2.   Zodra het geautomatiseerde systeem opnieuw beschikbaar komt, dient de gecertificeerde afzender een voorlopig elektronisch vereenvoudigd administratief document in overeenkomstig artikel 36, lid 1.

Zodra de gegevens in het voorlopige elektronische vereenvoudigde administratieve document overeenkomstig artikel 36, lid 2, zijn gecontroleerd, vervangt dit document het in lid 1, eerste alinea, onder a), van dit artikel bedoelde nooddocument, indien de gegevens in orde zijn bevonden. Artikel 36, lid 3, en artikel 37 zijn van overeenkomstige toepassing.

3.   Een kopie van het in lid 1, eerste alinea, onder a), bedoelde nooddocument moet door de gecertificeerde afzender in zijn administratie worden bewaard.

4.   Indien het geautomatiseerde systeem niet beschikbaar is in de lidstaat van verzending, kan de afzender de bestemming van de goederen veranderen als bedoeld in artikel 36, lid 5, en die informatie met behulp van andere communicatiemiddelen aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending verstrekken. De gecertificeerde afzender informeert de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending voordat de overbrenging aanvangt. De leden 2 en 3 van dit artikel zijn van overeenkomstige toepassing.

1.   Niettegenstaande artikel 39, vormt het in artikel 37, lid 1, vereiste bericht van ontvangst het bewijs dat de accijnsgoederen aan de gecertificeerde geadresseerde zijn geleverd.

2.   In afwijking van lid 1 kan, bij gebreke van een bericht van ontvangst door andere dan de in artikel 39 bedoelde redenen, een alternatief bewijs voor de levering van de accijnsgoederen worden verstrekt door middel van een aftekening door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming, op basis van afdoend bewijs, dat de goederen de bestemming hebben bereikt.

Het in de eerste alinea van artikel 39 bedoelde nooddocument bevat afdoende bewijs voor de toepassing van de eerste alinea van dit lid.

3.   Wanneer de aftekening door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van verzending is aanvaard, wordt geacht voldoende te zijn bewezen dat de gecertificeerde geadresseerde alle noodzakelijke formaliteiten heeft vervuld en eventuele verschuldigde accijns aan de lidstaat van bestemming heeft betaald.

1.   Wanneer reeds tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen op het grondgebied van een lidstaat worden overgebracht naar een op het grondgebied van die lidstaat gelegen bestemming van die lidstaat via het grondgebied van een andere lidstaat, gelden de volgende voorschriften:

2.   In geval van veelvuldige en regelmatige overbrengingen van accijnsgoederen onder de in lid 1 genoemde voorwaarden kunnen de betrokken lidstaten, in overleg en onder door hen te stellen voorwaarden, de voorschriften van lid 1 vereenvoudigen.

1.   De Commissie stelt overeenkomstig artikel 51 gedelegeerde handelingen vast tot vaststelling van de structuur en de inhoud van de via het geautomatiseerde systeem uitgewisselde elektronische administratieve documenten ten behoeve van de artikelen 36 en 37, en van de in de artikelen 38, 39 en 41 bedoelde nooddocumenten voor een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling.

2.   De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast tot vaststelling van de te volgen voorschriften en procedures voor de uitwisseling van de elektronische administratieve documenten via het geautomatiseerde systeem ten behoeve van de artikelen 36 en 37 en van de voorschriften en procedures voor het gebruik van de in de artikelen 38, 39 en 40 bedoelde nooddocumenten voor een overbrenging van accijnsgoederen onder deze afdeling. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 52 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   Op het grondgebied van een lidstaat reeds tot verbruik uitgeslagen accijnsgoederen die door een in een andere lidstaat gevestigde persoon, anders dan een erkend entrepothouder, een geregistreerde geadresseerde, een gecertificeerde geadresseerde of een zelfstandig bedrijf, worden gekocht en door een afzender die een zelfstandige economische activiteit verricht of voor diens rekening rechtstreeks of onrechtstreeks naar het grondgebied van een andere lidstaat worden verzonden of vervoerd, worden aan de accijns onderworpen in de lidstaat van bestemming.

2.   In het in lid 1 bedoelde geval wordt de accijns in de lidstaat van bestemming verschuldigd op het tijdstip van levering van de accijnsgoederen. De voorwaarden voor verschuldigdheid en het toe te passen accijnstarief zijn die welke op het tijdstip van verschuldigd worden van kracht zijn.

De accijns wordt betaald volgens de procedure die door de lidstaat van bestemming is vastgesteld.

3.   De afzender is de tot voldoening van de accijns in de lidstaat van bestemming gehouden persoon.

De lidstaat van bestemming kan de afzender evenwel toestaan om een in die lidstaat gevestigde fiscaal vertegenwoordiger aan te stellen als de tot voldoening van accijns gehouden persoon. De fiscaal vertegenwoordiger wordt door de bevoegde autoriteiten van die lidstaat erkend. De lidstaten kunnen bepalen dat, indien de afzender of de fiscaal vertegenwoordiger zich niet heeft gehouden aan het bepaalde in lid 4, onder a), de tot voldoening van de accijns gehouden persoon de geadresseerde van de accijnsgoederen is.

4.   De afzender of de fiscaal vertegenwoordiger houdt zich aan de volgende voorschriften:

De betrokken lidstaten kunnen, onder door hen vast te stellen voorwaarden, deze voorschriften op basis van bilaterale of multilaterale regelingen vereenvoudigen.

5.   In het in lid 1 bedoelde geval wordt de in de eerste lidstaat geheven accijns teruggegeven op verzoek van de afzender, mits de afzender of fiscaal vertegenwoordiger zich aan de voorschriften van lid 4 heeft gehouden.

6.   De lidstaten kunnen specifieke voorschriften ter uitvoering van de leden 1 tot en met 5 vaststellen voor accijnsgoederen die onder een bijzondere nationale distributieregeling vallen.

1.   Indien, in de in artikel 33, lid 1, en artikel 44, lid 1, bedoelde situaties, de accijnsgoederen tijdens het vervoer op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat waar de goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, algeheel vernietigd of onherstelbaar verloren gegaan zijn door niet te voorziene omstandigheden of overmacht, of ingevolge een instructie van de bevoegde autoriteiten van die lidstaat om de goederen te vernietigen, is de accijns niet verschuldigd in die lidstaat.

Voor de toepassing van deze richtlijn worden goederen geacht totaal vernietigd of onherstelbaar verloren te zijn wanneer zij als accijnsgoed onbruikbaar zijn geworden.

2.   In het geval van gedeeltelijk verlies als gevolg van de aard van de goederen, dat zich voordoet tijdens het vervoer van de goederen op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat waar de goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, is de accijns niet verschuldigd in die lidstaat wanneer het bedrag van het verlies onder de overeenkomstig artikel 6, lid 9, vastgestelde gemeenschappelijke drempelwaarde voor gedeeltelijk verlies van die accijnsgoederen valt, tenzij een lidstaat een gegronde reden heeft om te vermoeden dat er sprake is van fraude of een onregelmatigheid.

3.   De algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen als bedoeld in lid 1 wordt aangetoond ten genoegen van de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies zich heeft voorgedaan of, indien niet is vast te stellen waar het verlies zich heeft voorgedaan, van de lidstaat waar het verlies is geconstateerd.

Wanneer de algehele vernietiging of het onherstelbare algehele of gedeeltelijke verlies van de accijnsgoederen wordt vastgesteld, wordt de overeenkomstig artikel 35, lid 2, onder a), of artikel 44, lid 4, onder a), gestelde zekerheid na overlegging van afdoende bewijs naar gelang van het geval geheel of gedeeltelijk vrijgegeven.

1.   Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 1, een onregelmatigheid heeft plaatsgevonden op het grondgebied van een andere lidstaat dan het grondgebied van de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, worden zij aan de accijns onderworpen en wordt de accijns verschuldigd in de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden.

2.   Indien tijdens een overbrenging van accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 1, een onregelmatigheid is geconstateerd op het grondgebied van een andere lidstaat dan de lidstaat waar die goederen tot verbruik zijn uitgeslagen, en er niet kan worden vastgesteld waar de onregelmatigheid plaatsvond, wordt deze geacht te hebben plaatsgevonden en wordt de accijns verschuldigd in de lidstaat waar de onregelmatigheid werd geconstateerd.

Indien evenwel binnen een termijn van drie jaar vanaf de datum waarop de accijnsgoederen zijn verkregen, wordt vastgesteld op het grondgebied van welke lidstaat de onregelmatigheid daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, is lid 1 van toepassing.

3.   De accijns moet worden voldaan door de persoon die overeenkomstig artikel 35, lid 2, onder a), of artikel 44, lid 4, onder a), zekerheid voor de betaling heeft gesteld en door eenieder die bij de onregelmatigheid betrokken is geweest. Indien er voor eenzelfde accijnsschuld verscheidene schuldenaren zijn, zijn zij hoofdelijk tot betaling van deze schuld gehouden.

De accijns wordt op verzoek teruggegeven of kwijtgescholden door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat waar de accijnsgoederen tot verbruik zijn uitgeslagen, wanneer de accijns is geheven in de lidstaat waar de onregelmatigheid heeft plaatsgevonden of geconstateerd is. De bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming geven de uit hoofde van artikel 35, lid 2, onder a), of artikel 44, lid 4, onder a), gestelde zekerheid vrij.

4.   Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “onregelmatigheid” verstaan een niet onder artikel 45 vallende situatie die zich tijdens een overbrenging van accijnsgoederen overeenkomstig artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 1, voordoet en als gevolg waarvan een overbrenging of een onderdeel van een overbrenging van accijnsgoederen niet op regelmatige wijze is geëindigd.

5.   Het niet registreren of certificeren van een of alle bij de overbrenging betrokken personen in strijd met artikel 33, lid 1, of artikel 44, lid 4, onder a), of de gebrekkige naleving van de voorschriften van artikel 35, lid 1, worden beschouwd als onregelmatigheden. De leden 1 en 4 zijn van overeenkomstige toepassing, behalve wanneer de geadresseerde de tot voldoening van de accijns gehouden persoon is als bedoeld in de laatste zin van artikel 44, lid 3.

1.   Onverminderd artikel 6, lid 2, kunnen de lidstaten bepalen dat accijnsgoederen voorzien moeten zijn van fiscale merktekens of nationale herkenningstekens die voor belastingdoeleinden worden gebruikt, wanneer deze goederen op hun grondgebied tot verbruik worden uitgeslagen of wanneer deze goederen, in de in artikel 33, lid 1, en artikel 44, lid 1, bedoelde gevallen, hun grondgebied binnenkomen.

2.   Elke lidstaat die het gebruik van de in lid 1 bedoelde fiscale merktekens of nationale herkenningstekens voorschrijft, moet deze ter beschikking stellen van de erkende entrepothouders van de andere lidstaten. Elke lidstaat kan evenwel bepalen dat deze merktekens of herkenningstekens ter beschikking worden gesteld van een door zijn belastingautoriteiten erkende fiscaal vertegenwoordiger.

3.   Onverminderd de bepalingen die zij kunnen vaststellen om de correcte toepassing van dit artikel te garanderen en elke vorm van fraude, ontduiking of misbruik te voorkomen, zorgen de lidstaten ervoor dat de in lid 1 bedoelde fiscale merktekens of nationale herkenningstekens geen belemmeringen voor het vrije verkeer van accijnsgoederen doen ontstaan.

Wanneer deze tekens op accijnsgoederen zijn aangebracht, moet de lidstaat die ze heeft afgegeven, alle voor het verkrijgen van deze tekens betaalde of als zekerheid gestelde bedragen, met uitzondering van de kosten in verband met de afgifte, teruggeven of vrijgeven, wanneer de accijns in een andere lidstaat verschuldigd geworden en geïnd is.

De lidstaat die de merktekens of herkenningstekens heeft afgegeven, kan het teruggeven, kwijtschelden of vrijgeven van het betaalde of zekergestelde bedrag niettemin afhankelijk stellen van de voorwaarde dat de verwijdering of vernietiging van de tekens ten genoegen van hun bevoegde autoriteiten wordt aangetoond.

4.   De in lid 1 bedoelde fiscale merktekens of herkenningstekens zijn uitsluitend geldig in de lidstaat die ze heeft afgegeven. De lidstaten kunnen echter overgaan tot wederzijdse erkenning van deze tekens.

1.   De lidstaten kunnen kleine wijnproducenten ontheffen van de in de artikelen 14 tot en met 31 vastgestelde voorschriften en van de overige voorschriften in verband met overbrenging en controle. Wanneer deze kleine producenten zelf handelingen binnen de Unie verrichten, stellen zij hun bevoegde autoriteiten daarvan in kennis en leven zij de bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273 van de Commissie (16) vastgestelde voorschriften na.

2.   Wanneer kleine wijnproducenten ontheffing hebben gekregen van de in lid 1 bedoelde voorschriften, stelt de geadresseerde de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van bestemming door middel van het bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273 voorgeschreven document, of een verwijzing daarnaar, in kennis van de door hem ontvangen wijnleveringen.

3.   Voor de toepassing van dit artikel wordt onder “kleine producent” verstaan een producent die gemiddeld minder dan 1000 hl wijn per wijnoogstjaar produceert, op basis van de gemiddelde jaarlijkse productie in ten minste drie opeenvolgende wijnoogstjaren, overeenkomstig artikel 2, lid 3, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2018/273.

1.   De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.   De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen als bedoeld in artikel 6, lid 10, artikel 29, lid 1, en artikel 43, lid 1, wordt aan de Commissie toegekend voor onbepaalde tijd met ingang van 20 februari 2020.

3.   De Raad kan de bevoegdheidsdelegatie als bedoeld in artikel 6, lid 10, artikel 29, lid 1, en artikel 43, lid 1, te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.   Vóór de vaststelling van een gedelegeerde handeling raadpleegt de Commissie de door elke lidstaat aangewezen deskundigen overeenkomstig de beginselen die zijn neergelegd in het Interinstitutioneel Akkoord van 13 april 2016 over beter wetgeven.

5.   Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, doet zij daarvan gelijktijdig kennisgeving aan het Europees Parlement en de Raad.

6.   Een overeenkomstig artikel 6, lid 10, artikel 29, lid 1, en artikel 43, lid 1, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan de Raad geen bezwaar heeft gemaakt, of indien de Raad voor het verstrijken van die termijn de Commissie heeft medegedeeld daartegen geen bezwaar te zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van de Raad met twee maanden verlengd.

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Accijnscomité. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

1.   De lidstaten doen uiterlijk op 31 december 2021 de nodige wettelijke en bestuursrechtelijke maatregelen in werking treden om aan de artikelen 2, 3, 6, 12, 16, 17, de artikelen 19 tot en met 22, de artikelen 25 tot en met 29, de artikelen 33 tot en met 46, en de artikelen 54 en 55 en artikel 57 te voldoen. Zij delen de Commissie onverwijld de tekst van die maatregelen mee.

Behoudens artikel 54 passen zij die maatregelen toe met ingang van 13 februari 2023.

Wanneer de lidstaten die maatregelen nemen, wordt in de maatregelen zelf of bij de officiële bekendmaking daarvan naar deze richtlijn verwezen. In de bepalingen wordt tevens vermeld dat verwijzingen in bestaande wettelijke en bestuursrechtelijke bepalingen naar de bij deze richtlijn ingetrokken richtlijn, gelden als verwijzingen naar de onderhavige richtlijn. De regels voor die verwijzing en de formulering van die vermelding worden vastgesteld door de lidstaten.

2.   De lidstaten delen de Commissie de tekst van de belangrijkste bepalingen van intern recht mede die zij op het onder deze richtlijn vallende gebied vaststellen.

1.   Dit besluit voorziet in bepalingen voor het beheer van de aanpassing, uitbreiding en werking van het geautomatiseerde systeem dat wordt gebruikt voor het verkeer van en de controle op de accijnsgoederen bedoeld in artikel 1, lid 1, van Richtlijn (EU) 2020/262 (hierna “het geautomatiseerde systeem” genoemd).

2.   Het geautomatiseerde systeem heeft ten doel:

1.   Het geautomatiseerde systeem omvat Uniecomponenten en niet-Uniecomponenten.

2.   De Commissie ziet erop toe dat bij de werkzaamheden betreffende de Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem al het nodige wordt gedaan om bestaande systemen zo veel mogelijk opnieuw te gebruiken en te waarborgen dat het geautomatiseerde systeem compatibel is met andere relevante geautomatiseerde systemen van de Commissie en de lidstaten, met als doel een geïntegreerde reeks computersystemen te creëren voor de controle op zowel overbrengingen van accijnsgoederen binnen de Unie als op overbrengingen van accijnsgoederen en aan andere rechten en heffingen onderworpen goederen die afkomstig zijn uit of bestemd zijn voor derde landen.

3.   De Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem zijn de gemeenschappelijke specificaties, de technische producten, de CCN/CSI-netwerkdiensten (Common Communication Network/Common Systems Interface) en de voor alle lidstaten gemeenschappelijke coördinatiediensten, met uitzondering van varianten of specifieke elementen hiervan die zijn ontwikkeld om in nationale behoeften te voorzien.

4.   De niet-Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem zijn de nationale specificaties, de nationale gegevensbanken die onderdeel zijn van het geautomatiseerde systeem, de netwerkverbindingen tussen de Uniecomponenten en niet-Uniecomponenten, alsmede de software of de apparatuur die een lidstaat noodzakelijk acht om ervoor te zorgen dat het geautomatiseerde systeem in zijn gehele bestuursorganisatie ten volle wordt gebruikt.

1.   De Commissie coördineert de aanpassing, uitbreiding en werking van de Uniecomponenten en niet-Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem, met name wat betreft:

2.   Om de in lid 1 vastgestelde doelen te bereiken, sluit de Commissie de nodige contracten voor de aanpassing en uitbreiding van de Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem en werkt zij in samenwerking met de lidstaten in het in artikel 7, lid 1, bedoelde comité een richtplan en de voor de aanpassing, uitbreiding en werking van het geautomatiseerde systeem noodzakelijke beheersplannen uit.

Het richtplan en de beheersplannen geven aan welke initiële en terugkerende taken de Commissie en de lidstaten dienen uit te voeren. De beheersplannen geven ook de termijnen aan waarbinnen de taken moeten worden uitgevoerd die nodig zijn voor de voltooiing van elke in het richtplan vermelde werkopdracht.

1.   De lidstaten voeren de initiële en de terugkerende taken die hun zijn opgedragen uit binnen de termijn waarnaar wordt verwezen in de in artikel 4, lid 2, bedoelde beheersplannen.

Zij brengen de Commissie verslag uit over de resultaten van elke taak, onder vermelding van de datum waarop deze is voltooid. De Commissie brengt daarover op haar beurt verslag uit aan het in artikel 7, lid 1, bedoelde comité.

2.   De lidstaten onthouden zich van maatregelen in verband met de aanpassing, uitbreiding of werking van het geautomatiseerde systeem, wanneer dergelijke maatregelen ongunstige gevolgen kunnen hebben voor de algemene interconnectie of interoperabiliteit van het systeem, dan wel voor het algehele functioneren ervan.

Maatregelen die een lidstaat wenst te nemen en die ongunstige gevolgen kunnen hebben voor de algemene interconnectie of interoperabiliteit van het systeem, dan wel voor het algehele functioneren ervan, worden genomen na voorafgaande toestemming van de Commissie.

3.   De lidstaten stellen de Commissie regelmatig op de hoogte van alle maatregelen die zij hebben genomen om de volledige exploitatie van het geautomatiseerde systeem door hun gehele bestuursorganisatie mogelijk te maken. De Commissie brengt daarover op haar beurt verslag uit aan het in artikel 7, lid 1, bedoelde comité.

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Accijnscomité. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

1.   De Commissie gaat na of de uit de algemene begroting van de Europese Unie gefinancierde maatregelen correct en overeenkomstig dit besluit zijn uitgevoerd.

Zij volgt regelmatig, in samenwerking met de lidstaten, in het kader van het in artikel 7, lid 1, bedoelde comité, de voortgang van de ontwikkeling en de invoering van het geautomatiseerde systeem om vast te stellen of de daarvoor gestelde doelstellingen zijn bereikt en om richtsnoeren op te stellen voor de verbetering van de doeltreffendheid van de maatregelen ter uitvoering van het systeem.

2.   Op 10 februari 2025 en vervolgens om de vijf jaar dient de Commissie bij het Europees Parlement en bij de Raad een verslag in over de uitvoering en werking van het geautomatiseerde systeem.

Dit verslag stelt onder meer de procedures en de criteria voor de latere evaluatie van het functioneren van het geautomatiseerde systeem vast.

1.   De kosten in verband met de aanpassing en uitbreiding van het geautomatiseerde systeem worden gedeeld door de Unie en de lidstaten, overeenkomstig het bepaalde in de leden 2 en 3.

2.   De kosten in verband met het ontwerp, de aanschaf, de installatie en het onderhoud van de Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem, alsmede de kosten in verband met de lopende exploitatie van de Uniecomponenten die in de gebouwen van de Commissie of van een door de Commissie aangewezen subcontractant zijn geïnstalleerd, komen ten laste van de Unie.

3.   De kosten in verband met de aanpassing, uitbreiding en werking van de niet-Uniecomponenten van het geautomatiseerde systeem, alsmede de kosten in verband met de lopende exploitatie van de Uniecomponenten die in de gebouwen van de lidstaten of van een door de betrokken lidstaat aangewezen subcontractant zijn geïnstalleerd, komen ten laste van de lidstaten.

1.   De jaarlijkse kredieten, met inbegrip van de kredieten die worden toegewezen voor de exploitatie en de werking van het geautomatiseerde systeem na de invoeringsperiode, worden door de begrotingsautoriteit toegestaan binnen de grenzen van de financiële vooruitzichten die zijn opgenomen in Verordening (EU) nr. 1286/2013 van het Europees Parlement en de Raad (8).

2.   De lidstaten begroten de financiële en menselijke middelen die voor de vervulling van de in artikel 5 omschreven verplichtingen benodigd zijn en stellen deze ter beschikking. De Commissie en de lidstaten stellen de voor de aanpassing, uitbreiding, werking en verdere ontwikkeling van het geautomatiseerde systeem vereiste menselijke, budgettaire en technische middelen ter beschikking.

1.   Voor de algemene begroting van de Unie voor het begrotingsjaar 2020 wordt uit het flexibiliteitsinstrument 778 074 489 EUR aan vastleggingskredieten in rubriek 3 (Veiligheid en burgerschap) ter beschikking gesteld.

Het in de eerste alinea genoemde bedrag zal worden gebruikt ter financiering van maatregelen voor de aanpak van de huidige met migratie, vluchtelingeninstroom en veiligheid verband houdende problemen.

2.   Op basis van het verwachte betalingsprofiel worden de met het gebruik van het flexibiliteitsinstrument corresponderende betalingskredieten als volgt verdeeld:

De specifieke bedragen van de betalingskredieten worden voor elk begrotingsjaar goedgekeurd in het kader van de jaarlijkse begrotingsprocedure.