23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/1

(1)

Richtlijn 2012/34/EU van het Europees Parlement en de Raad (4) vestigt één Europese spoorwegruimte met gemeenschappelijke regels inzake het beheer van spoorwegondernemingen en infrastructuurbeheerders, de financiering van infrastructuur en gebruiksheffingen, de voorwaarden voor de toegang tot de spoorweginfrastructuur en -diensten en het regelgevend toezicht op de spoorwegmarkt. Deze Europese spoorwegruimte moet worden voltooid door het beginsel van vrije toegang tot binnenlandse spoorwegmarkten uit te breiden, en door de governance van de infrastructuurbeheerders te verbeteren om de gelijke toegang tot de infrastructuur te waarborgen.

(2)

De groei van het passagiersverkeer per spoor heeft geen gelijke tred gehouden met de evolutie van andere vervoerswijzen. De voltooiing van één Europese spoorwegruimte moet bijdragen tot de verdere ontwikkeling van het spoorvervoer als geloofwaardig alternatief voor andere vervoerswijzen. In dit verband is het van essentieel belang dat de wetgeving tot instelling van één Europese spoorwegruimte daadwerkelijk binnen de voorgeschreven termijnen wordt toegepast.

(3)

De Uniemarkten voor goederenvervoersdiensten per spoor en internationaal passagiersvervoer per spoor zijn respectievelijk sinds 2007 en 2010 opengesteld voor concurrentie, overeenkomstig de Richtlijnen 2004/51/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) en 2007/58/EG van het Europees Parlement en de Raad (6). Een aantal lidstaten heeft voorts ook hun markt voor het binnenlands passagiersvervoer per spoor opengesteld voor concurrentie door de invoering van het recht op vrije toegang, door openbaredienstcontracten aan te besteden of door een combinatie van beide. Een dergelijke opening van de spoorwegmarkt zou positieve gevolgen moeten hebben voor de werking van één Europese spoorwegruimte, wat tot betere diensten voor de gebruikers zal leiden.

(4)

Door middel van specifieke uitsluitingen van het toepassingsgebied van Richtlijn 2012/34/EU moeten lidstaten in staat zijn rekening te houden met specifieke kenmerken van de structuur en de organisatie van spoorwegsystemen op hun grondgebied, zonder de integriteit van de Europese spoorwegruimte in het gedrang te brengen.

(5)

De exploitatie van spoorweginfrastructuur op een netwerk omvat besturing en seingeving. Zolang de lijn nog in bedrijf is, moet de infrastructuurbeheerder er in het bijzonder voor zorgen dat de infrastructuur geschikt is voor het beoogde gebruik.

(6)

Om te bepalen of een onderneming als verticaal geïntegreerd dient te worden beschouwd, moet de notie „zeggenschap” in de zin van Verordening (EG) nr. 139/2004 van de Raad (7) worden toegepast. Indien een infrastructuurbeheerder en een spoorwegonderneming volledig onafhankelijk zijn van elkaar, maar beide rechtstreeks, zonder intermediaire entiteit, onder zeggenschap van de staat staan, moeten zij als afzonderlijk worden beschouwd. Een overheidsministerie dat zeggenschap uitoefent over zowel een spoorwegonderneming als een infrastructuurbeheerder, mag niet als een intermediaire entiteit worden beschouwd.

(7)

Met deze richtlijn worden verdere voorschriften ingevoerd ter waarborging van de onafhankelijkheid van de infrastructuurbeheerder. Het moet de lidstaten vrij staan te kiezen tussen verschillende organisatiemodellen, variërend van volledige structurele scheiding tot verticale integratie, onder voorbehoud van passende waarborgen om te zorgen voor de onpartijdigheid van de infrastructuurbeheerder met betrekking tot de essentiële functies, verkeersbeheer en onderhoudsplanning. De lidstaten moeten er binnen de grenzen van de vastgelegde heffings- en toewijzingskaders voor zorgen dat de infrastructuurbeheerder op het vlak van organisatie en besluitvorming onafhankelijk is wat betreft de essentiële functies.

(8)

In verticaal geïntegreerde ondernemingen moeten waarborgen gelden om er voor te zorgen dat andere rechtspersonen binnen die ondernemingen geen beslissende invloed hebben op benoemingen en ontslagen van personen die belast zijn met besluiten betreffende de essentiële functies. De lidstaten moeten er in dit verband voor zorgen dat er klachtenprocedures bestaan.

(9)

De lidstaten moeten een nationaal kader instellen voor de beoordeling van belangenconflicten. Binnen dit kader moet de toezichthoudende instantie rekening houden met eventuele persoonlijke financiële, economische of professionele belangen die een ongepaste invloed zouden kunnen uitoefenen op de onpartijdigheid van de infrastructuurbeheerder. Indien een infrastructuurbeheerder en een spoorwegonderneming onafhankelijk van elkaar zijn, mag het feit dat zij rechtstreeks onder zeggenschap staan van dezelfde autoriteit van een lidstaat, niet worden geacht aanleiding te geven tot een belangenconflict in de zin van deze richtlijn.

(10)

De besluitvorming door infrastructuurbeheerders inzake treinpadtoewijzing en de besluitvorming inzake infrastructuurheffing zijn essentiële functies die van wezenlijk belang zijn om te zorgen voor rechtvaardige en niet-discriminerende toegang tot de spoorweginfrastructuur. Er moeten strenge waarborgen zijn ingesteld om ongepaste invloed te vermijden op besluiten van de infrastructuurbeheerder met betrekking tot deze functies. Die waarborgen moeten worden aangepast om rekening te houden met de verschillende governancestructuren van spoorwegentiteiten.

(11)

Er moeten ook passende maatregelen worden genomen om ervoor te zorgen dat de functies van verkeersbeheer en onderhoudsplanning op onpartijdige wijze worden uitgeoefend, met het oog op het vermijden van concurrentieverstoring. In dit kader moeten infrastructuurbeheerders verzekeren dat spoorwegondernemingen toegang hebben tot relevante informatie. Indien spoorwegondernemingen van de infrastructuurbeheerders hierbij verdere toegang hebben gekregen tot het proces van verkeersbeheer, moet die toegang op gelijke voorwaarden aan alle betrokken spoorwegondernemingen worden verleend.

(12)

Indien de essentiële functies worden uitgeoefend door een onafhankelijke heffingsinstantie en/of toewijzende instantie, moet de onpartijdigheid van de infrastructuurbeheerder met betrekking tot de functies van verkeersbeheer en onderhoud worden gewaarborgd, zonder dat deze functies aan een onafhankelijke entiteit moeten worden overgedragen.

(13)

De toezichthoudende instanties moeten de bevoegdheid hebben om toezicht te houden op het verkeersbeheer, de vernieuwingsplanning, en geplande en niet-geplande onderhoudswerkzaamheden, teneinde discriminatie te voorkomen.

(14)

De lidstaten moeten er in het algemeen op toezien dat de infrastructuurbeheerder verantwoordelijk is voor de exploitatie, het onderhoud en de vernieuwing van een spoornet en wordt belast met de ontwikkeling van de spoorweginfrastructuur op dat net. Wanneer die functies worden uitbesteed aan verschillende entiteiten, moet de infrastructuurbeheerder niettemin de toezichthoudende bevoegdheid houden en de eindverantwoordelijkheid voor de uitoefening van de functies dragen.

(15)

Infrastructuurbeheerders die deel uitmaken van een verticaal geïntegreerde onderneming kunnen binnen die onderneming niet-essentiële functies uitbesteden onder de voorwaarden van deze richtlijn, voor zover dit geen aanleiding geeft tot een belangenconflict en de vertrouwelijkheid van commercieel gevoelige informatie wordt gewaarborgd. Essentiële functies mogen niet worden uitbesteed aan een andere entiteit van de verticaal geïntegreerde onderneming, tenzij deze entiteit uitsluitend essentiële functies vervult.

(16)

Waar passend, met name om redenen van efficiëntie, onder andere in geval van publiek-private partnerschappen, kunnen de infrastructuurbeheersfuncties door verschillende infrastructuurbeheerders worden gedeeld. De infrastructuurbeheerders moeten elk de volle verantwoordelijkheid dragen voor de door hen uitgeoefende functies.

(17)

Financiële overdrachten tussen de infrastructuurbeheerder en spoorwegondernemingen, en — in verticaal geïntegreerde ondernemingen — tussen de infrastructuurbeheerder en een andere rechtspersoon in de geïntegreerde onderneming, moeten worden voorkomen indien zij zouden kunnen leiden tot een verstoring van de concurrentie op de markt, met name als gevolg van kruissubsidiëring.

(18)

Infrastructuurbeheerders mogen inkomsten uit beheeractiviteiten van het infrastructuurnet die het gebruik van overheidsmiddelen behelzen, gebruiken voor het financieren van hun eigen bedrijf of om dividenden aan hun aandeelhouders uit te keren, bij wijze van rendement op hun investeringen in de spoorweginfrastructuur. Mogelijke investeerders zijn de staat en eventuele particuliere aandeelhouders, maar geen ondernemingen die deel uitmaken van een verticaal geïntegreerde onderneming en die zeggenschap uitoefenen zowel over een spoorwegonderneming als over die infrastructuurbeheerder. Dividenden die voortvloeien uit activiteiten waarbij geen overheidsmiddelen zijn betrokken of inkomsten uit heffingen voor het gebruik van de spoorweginfrastructuur, mogen ook worden gebruikt door ondernemingen die deel uitmaken van een verticaal geïntegreerde onderneming en die zeggenschap uitoefenen zowel over een spoorwegonderneming als over die infrastructuurbeheerder.

(19)

De heffingsbeginselen mogen de mogelijkheid niet uitsluiten dat inkomsten uit infrastructuurheffingen via de overheidsrekeningen lopen.

(20)

Indien de infrastructuurbeheerder in een verticaal geïntegreerde onderneming geen afzonderlijke rechtspersoonlijkheid heeft, en de essentiële functies zijn uitbesteed aan een onafhankelijke heffingsinstantie en/of toewijzende instantie, moeten de relevante bepalingen betreffende financiële transparantie en de onafhankelijkheid van de infrastructuurbeheerder van overeenkomstige toepassing zijn op het niveau van bepaalde afdelingen binnen de onderneming.

(21)

Met het oog op een efficiënt netbeheer en een efficiënt infrastructuurgebruik moet er via het gebruik van passende coördinatiemechanismen worden gezorgd voor betere coördinatie tussen infrastructuurbeheerders en spoorwegondernemingen.

(22)

Teneinde efficiënte en doeltreffende spoorwegdiensten binnen de Unie te bevorderen, moet een Europees netwerk van infrastructuurbeheerders worden ingesteld, dat voortbouwt op bestaande platforms. Met het oog op de deelname aan dit netwerk moeten de lidstaten vrij zijn te bepalen welke instantie(s) als hun hoofdinfrastructuurbeheerder(s) moet(en) worden beschouwd.

(23)

Gezien de heterogeniteit van de netten qua omvang en dichtheid alsook de grote verschillen tussen de organisatiestructuren van nationale, lokale en regionale overheden en de uiteenlopende ervaringen van deze overheden met marktliberalisering, moeten de lidstaten voldoende flexibiliteit krijgen om hun spoorwegnetten zodanig te organiseren dat er zowel diensten met open toegang als diensten die worden verleend op grond van openbaredienstcontracten kunnen worden aangeboden, teneinde alle passagiers een hoogstaande dienstverlening te verzekeren.

(24)

De toekenning van het recht op toegang tot de spoorweginfrastructuur in alle lidstaten aan spoorwegondernemingen uit de Unie voor de exploitatie van binnenlandse passagiersvervoersdiensten zou gevolgen kunnen hebben voor de organisatie en financiering van passagiersvervoersdiensten per spoor die op grond van een openbaredienstcontract worden verstrekt. De lidstaten moeten de mogelijkheid krijgen het recht op toegang te beperken, op basis van een besluit van de betrokken toezichthoudende instantie, indien de uitoefening van dat recht het economisch evenwicht van die openbaredienstcontracten in gevaar zou brengen.

(25)

Het recht van spoorwegondernemingen om toegang te krijgen tot infrastructuur doet geen afbreuk aan de mogelijkheid dat een bevoegde instantie exclusieve rechten toekent overeenkomstig artikel 3 van Verordening (EG) nr. 1370/2007 van het Europees Parlement en de Raad (8) of een openbaredienstcontract onderhands gunt op de voorwaarden van artikel 5 van die verordening. Het bestaan van een dergelijk openbaredienstcontract mag een lidstaat niet het recht geven het recht op toegang van andere spoorwegondernemingen tot de betrokken infrastructuur voor de exploitatie van passagiersdiensten per spoor te beperken, tenzij die diensten het economisch evenwicht van het openbaredienstcontract in gevaar zouden brengen.

(26)

De toezichthoudende instanties moeten, op verzoek van de belanghebbende partijen, op basis van een objectieve economische analyse oordelen of het economisch evenwicht van bestaande openbaredienstcontracten in gevaar zou komen.

(27)

De beoordelingsprocedure moet rekening houden met de noodzaak alle marktspelers voldoende rechtszekerheid te bieden om hun activiteiten te kunnen ontwikkelen. De procedure moet zo eenvoudig, efficiënt en transparant mogelijk zijn en worden afgestemd op de procedure voor de toewijzing van infrastructuurcapaciteit.

(28)

Op voorwaarde dat niet-discriminerende toegang wordt gewaarborgd, kunnen de lidstaten specifieke voorwaarden verbinden aan het recht op toegang tot de infrastructuur teneinde de uitvoering van een geïntegreerde dienstregeling voor binnenlandse passagiersdiensten per spoor mogelijk te maken.

(29)

De ontwikkeling van de spoorweginfrastructuur en de verbetering van de kwaliteit van het passagiersvervoer per spoor zijn belangrijke prioriteiten in het kader van de bevordering van een duurzaam vervoers- en mobiliteitssysteem in Europa. Met name de ontwikkeling van een hogesnelheidsspoorwegnet kan leiden tot betere en snellere verbindingen tussen de economische en culturele centra van Europa. Hogesnelheidsdiensten per spoor verbinden mensen en markten op een snelle, betrouwbare, milieuvriendelijke en kosteneffectieve wijze en bevorderen een verschuiving van passagiers naar het spoorvervoer. Het is derhalve van bijzonder belang om zowel overheids- als particuliere investeringen in de infrastructuur voor hogesnelheidslijnen aan te moedigen, om gunstige voorwaarden te scheppen voor een positief rendement op investeringen, en om de economische en maatschappelijke voordelen van die investeringen te maximaliseren. De lidstaten moeten de keuze blijven hebben tussen verschillende manieren om investeringen in spoorweginfrastructuur voor hogesnelheidslijnen en het gebruik van die lijnen te bevorderen.

(30)

Teneinde de markt voor hogesnelheidspassagiersvervoer te ontwikkelen, het optimaal gebruik van de beschikbare infrastructuur te bevorderen, en het concurrentievermogen van het hogesnelheidspassagiersvervoer aan te moedigen ten behoeve van de passagiers, mag de open toegang voor hogesnelheidspassagiersvervoer enkel in specifieke omstandigheden en na een objectieve economische analyse door de toezichthoudende instantie worden beperkt.

(31)

Teneinde passagiers toegang te bieden tot de gegevens die nodig zijn om binnen de Unie reizen te plannen en tickets te reserveren, moeten door de markt ontwikkelde gemeenschappelijke informatie- en doorgaande-ticketsystemen, worden bevorderd. Aangezien het belangrijk is naadloze openbaarvervoerssystemen te bevorderen, moeten spoorwegondernemingen worden aangemoedigd om te werken aan de ontwikkeling van dergelijke systemen, waardoor opties voor multimodale, grensoverschrijdende en van-deur-tot-deurmobiliteit mogelijk worden gemaakt.

(32)

Doorgaande-ticketsystemen moeten interoperabel en niet-discriminerend zijn. Spoorwegondernemingen moeten bijdragen tot de ontwikkeling van dergelijke systemen door op een niet-discriminerende wijze en in interoperabele vorm alle gegevens beschikbaar te stellen die nodig zijn om reizen te plannen en tickets te reserveren. De lidstaten moeten ervoor zorgen dat dergelijke systemen niet discrimineren tussen spoorwegondernemingen, en dat zij de vertrouwelijkheid van commerciële informatie, de bescherming van persoonsgegevens en de naleving van de mededingingsregels waarborgen. De Commissie moet toezien op en verslag uitbrengen over de ontwikkeling van dergelijke systemen, en waar passend wetgevingsvoorstellen indienen.

(33)

De lidstaten moeten erover waken dat het verstrekken van spoorwegdiensten in overeenstemming is met de voorschriften in verband met het waarborgen van passende sociale bescherming, en tegelijkertijd zorgen voor vlotte voortgang naar de voltooiing van één Europese spoorwegruimte. In dit verband moeten verplichtingen die overeenkomstig het nationale recht voortvloeien uit bindende collectieve overeenkomsten, of overeenkomsten die zijn afgesloten tussen de sociale partners, en de desbetreffende sociale normen, worden geëerbiedigd. Deze verplichtingen mogen geen afbreuk doen aan de Uniewetgeving op het gebied van sociaal en arbeidsrecht. De Commissie moet actief steun verlenen aan de werkzaamheden in het kader van de sociale dialoog in de spoorwegsector.

(34)

In het kader van de lopende herziening van Richtlijn 2007/59/EG van het Europees Parlement en de Raad (9), moet de Commissie beoordelen of nieuwe wetgevingshandelingen betreffende de certificering van treinpersoneel noodzakelijk zijn.

(35)

De lidstaten moeten de vrijheid hebben te beslissen over de passende financieringsstrategieën om de uitrol van het European Train Control System (ETCS) te versnellen, en in het bijzonder met betrekking tot het al dan niet differentiëren van de spoortoegangsrechten.

(36)

Bij incidenten of ongevallen die een impact op het grensoverschrijdend verkeer hebben, moeten de infrastructuurbeheerders samenwerken om relevante informatie te delen die een spoedig herstel van het normale verkeer mogelijk maakt.

(37)

Om de doelstellingen van één Europese spoorwegruimte te verwezenlijken, moeten de toezichthoudende instanties samenwerken om voor niet-discriminerende toegang tot spoorweginfrastructuur te zorgen.

(38)

Het is met name van essentieel belang dat toezichthoudende instanties samenwerken indien aangelegenheden betreffende internationale spoorvervoersdiensten of binationale spoorweginfrastructuur besluiten van twee of meer toezichthoudende instanties vereisen, met het oog op het coördineren van hun besluitvorming, en teneinde rechtsonzekerheid te vermijden en de efficiëntie van internationale spoordiensten te verzekeren.

(39)

Wanneer zij de nationale spoorwegmarkten openstellen voor concurrentie door alle spoorwegondernemingen toegang tot de spoorwegnetten te verlenen, moeten de lidstaten over een voldoende lange overgangsperiode beschikken om hun nationale wetgeving en organisatie aan te passen. Bijgevolg moeten de lidstaten hun bestaande nationale regels inzake markttoegang kunnen handhaven tot het eind van de overgangsperiode.

(40)

Overeenkomstig de Gezamenlijke politieke verklaring van 28 september 2011 van de lidstaten en de Commissie over toelichtende stukken (10) hebben de lidstaten zich ertoe verbonden in gerechtvaardigde gevallen de kennisgeving van hun omzettingsmaatregelen vergezeld te doen gaan van een of meer stukken waarin het verband tussen de onderdelen van een richtlijn en de overeenkomstige delen van de nationale omzettingsinstrumenten wordt toegelicht. Met betrekking tot deze richtlijn acht de wetgever de toezending van dergelijke stukken gerechtvaardigd,

1)

Artikel 2 wordt als volgt gewijzigd:

2)

Artikel 3 wordt als volgt gewijzigd:

3)

In artikel 6 wordt lid 2 vervangen door:

„2.   Voor de toepassing van dit artikel verlangen de lidstaten die artikel 7 bis, lid 3, toepassen, dat de onderneming uit afzonderlijke afdelingen zonder eigen rechtspersoonlijkheid binnen eenzelfde onderneming bestaat.”.

4)

Artikel 7 wordt vervangen door:

„Artikel 7

Onafhankelijkheid van de infrastructuurbeheerder

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat de infrastructuurbeheerder verantwoordelijk is voor de exploitatie, het onderhoud en de vernieuwing van een spoornet en wordt belast met de ontwikkeling van de spoorweginfrastructuur op dat net overeenkomstig de nationale wetgeving.

De lidstaten zorgen ervoor dat geen van de andere rechtspersonen binnen de verticaal geïntegreerde onderneming een beslissende invloed uitoefent op de door de infrastructuurbeheerder genomen beslissingen met betrekking tot de essentiële functies.

De lidstaten zorgen ervoor dat de leden van de raad van toezicht en de raad van bestuur van de infrastructuurbeheerder en de managers die rechtstreeks aan hen rapporteren, op een niet-discriminerende manier handelen en dat hun onpartijdigheid niet door belangenconflicten is aangetast.

2.   De lidstaten zorgen ervoor dat de infrastructuurbeheerder een entiteit is die juridisch is gescheiden van welke spoorwegonderneming dan ook en, in verticaal geïntegreerde ondernemingen, van alle andere rechtspersonen binnen de onderneming.

3.   De lidstaten zorgen ervoor dat dezelfde personen niet tezelfdertijd benoemd of werkzaam kunnen zijn:

4.   In verticaal geïntegreerde ondernemingen ontvangen de leden van de raad van bestuur van de infrastructuurbeheerder en de personen die gaan over besluiten over de essentiële functies, geen prestatiegebonden vergoedingen van andere rechtspersonen binnen de verticaal geïntegreerde onderneming, en evenmin bonussen die hoofdzakelijk verband houden met de financiële prestaties van bepaalde spoorwegondernemingen. Zij mogen evenwel premies aangeboden krijgen voor de algehele prestaties van het spoorwegsysteem.

5.   Als verschillende entiteiten binnen een verticaal geïntegreerde onderneming gemeenschappelijke informatiesystemen hebben, wordt de toegang tot gevoelige informatie betreffende essentiële functies beperkt tot bevoegd personeel van de infrastructuurbeheerder. Gevoelige informatie wordt niet doorgegeven aan andere entiteiten binnen een verticaal geïntegreerde onderneming.

6.   Het bepaalde in lid 1 van dit artikel doet geen afbreuk aan de besluitvormingsrechten van de lidstaten ten aanzien van de ontwikkeling en financiering van spoorweginfrastructuur en aan hun bevoegdheden ten aanzien van de financiering van infrastructuur en infrastructuurheffingen, alsmede capaciteitstoewijzing, als bepaald in artikel 4, lid 2, en de artikelen 8, 29 en 39.”.

5)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 7 bis

Onafhankelijkheid van de essentiële functies

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat, wat de essentiële functies betreft, de infrastructuurbeheerder, binnen de perken van artikel 4, lid 2, en de artikelen 29 en 39, onafhankelijk is qua organisatie en besluitvorming.

2.   Voor de toepassing van lid 1 zorgen de lidstaten er met name voor dat:

3.   De lidstaten kunnen beslissen dat de infrastructuurheffingen worden geïnd en de treinpaden worden toegewezen door een heffingsorgaan en/of een toewijzingsorgaan dat qua rechtsvorm, organisatie en besluitvorming onafhankelijk is van eender welke spoorwegonderneming. In dergelijke gevallen kunnen de lidstaten beslissen de bepalingen van artikel 7, lid 2, en artikel 7, lid 3, onder c) en d), niet toe te passen.

Artikel 7, lid 3, onder a), en artikel 7, lid 4, zijn van overeenkomstige toepassing op de afdelingshoofden die belast zijn met het beheer van de infrastructuur en de verstrekking van spoorwegdiensten.

4.   De bepalingen van deze richtlijn met betrekking tot de essentiële functies van een infrastructuurbeheerder zijn van toepassing op het onafhankelijke heffings- en/of toewijzingsorgaan.

Artikel 7 ter

Onpartijdigheid van de infrastructuurbeheerder ten aanzien van het verkeersbeheer en de onderhoudsplanning

1.   De lidstaten zorgen ervoor dat de functies verkeersbeheer en onderhoudsplanning op transparante en niet-discriminerende wijze worden uitgeoefend en dat de personen die belast zijn met het nemen van beslissingen over die functies niet door een belangenconflict zijn aangetast.

2.   Wat verkeersbeheer betreft, zorgen de lidstaten ervoor dat spoorwegondernemingen volledig en tijdig toegang krijgen tot relevante informatie in gevallen van storingen die hen betreffen. Als de infrastructuurbeheerder verdere toegang verleent tot het proces van verkeersbeheer, doet hij dat voor de betrokken spoorwegondernemingen op transparante en niet-discriminerende wijze.

3.   Voor de langetermijnplanning van een groot onderhoud en/of een grote vernieuwing van de spoorweginfrastructuur, raadpleegt de infrastructuurbeheerder de aanvragers en houdt hij zo veel mogelijk rekening met de geuite punten van zorg.

Onderhoudswerken worden door de infrastructuurbeheerder op niet-discriminerende wijze gepland.

Artikel 7 quater

Uitbesteden en delen van de functies van de infrastructuurbeheerder

1.   Mits er geen belangenconflicten ontstaan en de vertrouwelijkheid van commercieel gevoelige informatie wordt gewaarborgd, kan de infrastructuurbeheerder:

De infrastructuurbeheerder behoudt de toezichtsbevoegdheid op en draagt de uiteindelijke verantwoordelijkheid voor de uitoefening van de in artikel 3, punt 2, omschreven functies. Entiteiten die essentiële functies uitoefenen, voldoen aan de artikelen 7, 7 bis, 7 ter en 7 quinquies.

2.   In afwijking van artikel 7, lid 1, kunnen infrastructuurbeheersfuncties worden vervuld door verschillende infrastructuurbeheerders, met inbegrip van partijen bij publiek-private partnerschapsregelingen, mits zij allen voldoen aan de voorschriften van artikel 7, leden 2 tot en met 6, en de artikelen 7 bis, 7 ter en 7 quinquies, en de volledige verantwoordelijkheid voor de uitoefening van de betrokken functies op zich nemen.

3.   Wanneer essentiële functies niet aan een energieleverancier worden toegewezen, wordt deze vrijgesteld van de regels voor infrastructuurbeheerders, op voorwaarde dat de naleving van de desbetreffende bepalingen inzake ontwikkeling van het spoornet, met name artikel 8, wordt gewaarborgd.

4.   Onder voorbehoud van toezicht door de toezichthoudende instantie of elke andere door de lidstaten bepaalde onafhankelijke bevoegde instantie kan een infrastructuurbeheerder op niet-discriminerende wijze samenwerkingsovereenkomsten met één of meer spoorwegondernemingen sluiten om de klanten voordelen te bieden, zoals lagere kosten of betere prestaties op het deel van het spoornet dat onder de overeenkomst valt.

Die instantie houdt toezicht op de uitvoering van dergelijke overeenkomsten en kan, in gerechtvaardigde gevallen, adviseren deze te beëindigen.

Artikel 7 quinquies

Financiële transparantie

1.   Met inachtneming van de nationale procedures van elke lidstaat mag de infrastructuurbeheerder inkomsten uit het beheer van het infrastructuurnet, waaronder overheidsmiddelen, alleen gebruiken voor het financieren van zijn eigen bedrijf, met inbegrip van het afbetalen van leningen. De infrastructuurbeheerder mag deze inkomsten ook gebruiken om dividenden uit te keren aan de eigenaars van de onderneming, waaronder eventuele particuliere aandeelhouders, maar geen ondernemingen die deel uitmaken van een verticaal geïntegreerde onderneming en die zeggenschap uitoefenen zowel over een spoorwegonderneming als over die infrastructuurbeheerder.

2.   Infrastructuurbeheerders verstrekken direct noch indirect leningen aan spoorwegondernemingen.

3.   Spoorwegondernemingen verstrekken direct noch indirect leningen aan infrastructuurbeheerders.

4.   Leningen tussen rechtspersonen binnen een verticaal geïntegreerde onderneming worden alleen toegekend, verstrekt en terugbetaald tegen markttarieven en onder voorwaarden die het individuele risicoprofiel van de betrokken entiteit weerspiegelen.

5.   Vóór 24 december 2016 toegekende leningen tussen rechtspersonen binnen een verticaal geïntegreerde onderneming blijven tot hun vervaldatum geldig, mits zij tegen markttarieven zijn aangegaan en zij daadwerkelijk worden verstrekt en terugbetaald inclusief rente.

6.   Diensten die door andere rechtspersonen van een verticaal geïntegreerde onderneming aan de infrastructuurbeheerder worden aangeboden, worden verstrekt op basis van contracten en betaald tegen hetzij marktprijzen, hetzij prijzen die de productiekosten weerspiegelen, plus een redelijke winstmarge.

7.   Schulden van de infrastructuurbeheerder worden duidelijk gescheiden van schulden van andere rechtspersonen binnen de verticaal geïntegreerde onderneming. Deze schulden worden afzonderlijk terugbetaald. Dit belet niet dat de schulden uiteindelijk worden terugbetaald via een onderneming die deel uitmaakt van een verticaal geïntegreerde onderneming en die zeggenschap uitoefent over zowel een spoorwegonderneming als een infrastructuurbeheerder, of via een andere entiteit binnen de onderneming.

8.   Het beheer van de rekeningen van de infrastructuurbeheerder en de andere rechtspersonen van de verticaal geïntegreerde onderneming is in overeenstemming met dit artikel en biedt de mogelijkheid van gescheiden rekeningen en transparante geldstromen binnen de onderneming.

9.   Binnen een verticaal geïntegreerde onderneming houdt de infrastructuurbeheerder gedetailleerde gegevens bij over alle commerciële en financiële relaties met de andere rechtspersonen binnen de onderneming.

10.   Wanneer essentiële functies worden vervuld door een onafhankelijk heffings- en/of toewijzingsorgaan in overeenstemming met artikel 7 bis, lid 3, en de lidstaten artikel 7, lid 2, niet toepassen, zijn de bepalingen van dit artikel van overeenkomstige toepassing. Verwijzingen naar een infrastructuurbeheerder, spoorwegonderneming en andere rechtspersonen van een verticaal geïntegreerde onderneming in dit artikel worden begrepen als verwijzingen naar de betrokken afdelingen van de onderneming. In de gescheiden rekeningen van de betrokken afdelingen van de onderneming worden de voorschriften van dit artikel nageleefd.

Artikel 7 sexies

Coördinatiemechanismen

De lidstaten zorgen ervoor dat er passende coördinatiemechanismen worden ingevoerd ter waarborging van de coördinatie tussen hun hoofdinfrastructuurbeheerders en alle belanghebbende spoorwegondernemingen alsook aanvragers als bedoeld in artikel 8, lid 3. In voorkomend geval worden vertegenwoordigers van de gebruikers van goederen- en passagiersvervoersdiensten, en nationale, lokale of regionale autoriteiten uitgenodigd om deel te nemen. De toezichthoudende instantie kan deelnemen als waarnemer. De coördinatie heeft onder andere betrekking op:

De infrastructuurbeheerder stelt in overleg met de belanghebbende partijen richtsnoeren voor coördinatie op en maakt die bekend. De coördinatie vindt ten minste eenmaal per jaar plaats en de infrastructuurbeheerder publiceert op zijn website een overzicht van de krachtens dit artikel ondernomen activiteiten.

De coördinatie uit hoofde van dit artikel doet geen afbreuk aan het recht van aanvragers om beroep aan te tekenen bij de toezichthoudende instantie en aan de in artikel 56 vermelde bevoegdheden van de toezichthoudende instantie.

Artikel 7 septies

Europees netwerk van infrastructuurbeheerders

1.   Om het verstrekken van efficiënte en doeltreffende spoordiensten binnen de Unie te bevorderen, zorgen de lidstaten ervoor dat hun hoofdinfrastructuurbeheerders deelnemen aan en samenwerken in een netwerk dat regelmatig bijeenkomt om:

Met het oog op punt d) legt het netwerk gemeenschappelijke beginselen en praktijken vast voor de consistente monitoring en vergelijking van prestaties.

De coördinatie uit hoofde van dit lid doet geen afbreuk aan het recht van aanvragers om beroep aan te tekenen bij de toezichthoudende instantie en aan de in artikel 56 vermelde bevoegdheden van de toezichthoudende instantie.

2.   De Commissie wordt lid van dat netwerk. Zij zal de werkzaamheden van het netwerk ondersteunen en de coördinatie faciliteren.”.

6)

Artikel 10 wordt als volgt gewijzigd:

7)

Artikel 11 wordt als volgt gewijzigd:

8)

De volgende artikelen worden ingevoegd:

„Artikel 11 bis

Hogesnelheidspassagiersvervoer

1.   Teneinde de markt voor hogesnelheidspassagiersvervoer te ontwikkelen, het optimaal gebruik van de beschikbare infrastructuur te bevorderen, en het concurrentievermogen van het hogesnelheidspassagiersvervoer aan te moedigen ten voordele van de passagiers, en onverminderd artikel 11, lid 5, mag het in artikel 10 bedoelde recht op toegang met betrekking tot hogesnelheidspassagiersvervoer enkel worden onderworpen aan de door de toezichthoudende instantie overeenkomstig dit artikel bepaalde voorschriften.

2.   Indien de toezichthoudende instantie op basis van de in artikel 11, leden 2 tot en met 4, bedoelde analyse van oordeel is dat de voorgenomen hogesnelheidspassagiersdienst tussen een bepaalde plaats van vertrek en een bepaalde bestemming het economisch evenwicht in gevaar brengt van een openbaredienstcontract dat dezelfde of een alternatieve route dekt, geeft de toezichthoudende instantie mogelijke wijzigingen van de dienst aan waarmee aan de voorwaarden voor toekenning van het in artikel 10, lid 2, bedoelde recht op toegang zou worden voldaan. Dergelijke wijzigingen kunnen een verandering van de voorgenomen dienst inhouden.”

„Artikel 13 bis

Gemeenschappelijke informatie- en doorgaande-ticketsystemen

1.   Onverminderd Verordening (EG) nr. 1371/2007 van het Europees Parlement en de Raad (*2) en Richtlijn 2010/40/EU van het Europees Parlement en de Raad (*3) kunnen de lidstaten spoorwegondernemingen die binnenlandse passagiersdiensten exploiteren ertoe verplichten zich aan te sluiten bij een gemeenschappelijk systeem voor informatieverstrekking en geïntegreerde kaartverkoop met het oog op het aanbieden van tickets, doorgaande tickets en boekingen of kunnen zij bevoegde instanties de opdracht geven een dergelijk systeem in te voeren. Indien een dergelijk systeem wordt ingevoerd, zorgen de lidstaten ervoor dat het geen marktverstoring of discriminatie tussen spoorwegondernemingen teweegbrengt en dat het wordt beheerd door een publieke of particuliere rechtspersoon of door een samenwerkingsverband van alle spoorwegondernemingen die passagiersdiensten exploiteren.

2.   De Commissie ziet toe op de ontwikkelingen op de spoorwegmarkt met betrekking tot de invoering en het gebruik van gemeenschappelijke informatie- en doorgaande-ticketsystemen, en oordeelt of er behoefte is aan maatregelen op Unieniveau, rekening houdend met de initiatieven op de markt. Zij ziet er in het bijzonder op toe op dat treinreizigers niet-discriminerende toegang hebben tot de gegevens die noodzakelijk zijn om reizen te plannen en tickets te reserveren. Uiterlijk op 31 december 2022 legt zij aan het Europees Parlement en de Raad een verslag voor over de beschikbaarheid van dergelijke gemeenschappelijke informatie- en doorgaande-ticketsystemen, dat zo nodig vergezeld gaat van wetgevingsvoorstellen.

3.   De lidstaten verplichten spoorwegondernemingen die passagiersdiensten exploiteren ertoe om noodplannen in te voeren, en zorgen ervoor dat deze deugdelijk worden gecoördineerd teneinde bij een ernstige verstoring van de dienstverlening bijstand te verlenen aan passagiers in de zin van artikel 18 van Verordening (EG) nr. 1371/2007.

(*2)  Verordening (EG) nr. 1371/2007 van het Europees Parlement en de Raad van 23 oktober 2007 betreffende de rechten en verplichtingen van reizigers in het treinverkeer (PB L 315 van 3.12.2007, blz. 14)."

(*3)  Richtlijn 2010/40/EU van het Europees Parlement en de Raad van 7 juli 2010 betreffende het kader voor het invoeren van intelligente vervoerssystemen op het gebied van wegvervoer en voor interfaces met andere vervoerswijzen (PB L 207 van 6.8.2010, blz. 1).”"

9)

Aan artikel 19 wordt het volgende punt toegevoegd:

10)

In artikel 32 wordt lid 4 vervangen door:

„4.   De infrastructuurheffingen voor het gebruik van de in Verordening (EU) 2016/919 van de Commissie (*4) bedoelde spoorwegcorridors kunnen worden gedifferentieerd om te stimuleren tot het uitrusten van treinen met het ETCS dat voldoet aan de versie zoals door de Commissie is vastgesteld bij Beschikking 2008/386/EG (*5) en aan de volgende versies. Een dergelijke differentiatie leidt er niet toe dat het totaal van de inkomsten van de infrastructuurbeheerder stijgt.

De lidstaten kunnen besluiten dat deze differentiatie van infrastructuurheffingen niet geldt voor in Verordening (EU) 2016/919 bedoelde spoorweglijnen waarop alleen met het ETCS uitgeruste treinen mogen rijden.

De lidstaten kunnen besluiten deze differentiatie uit te breiden tot spoorweglijnen die niet worden genoemd in Verordening (EU) 2016/919.

(*4)  Verordening (EU) 2016/919 van de Commissie van 27 mei 2016 betreffende de technische specificatie inzake interoperabiliteit van de subsystemen besturing en seingeving van het spoorwegsysteem in de Europese Unie (PB L 158 van 15.6.2016, blz. 1)."

(*5)  Beschikking 2008/386/EG van de Commissie van 23 april 2008 tot wijziging van bijlage A bij Beschikking 2006/679/EG betreffende de technische specificaties van het subsysteem besturing en seingeving van het conventionele trans-Europese spoorwegsysteem en bijlage A bij Beschikking 2006/860/EG betreffende de technische specificaties inzake interoperabiliteit van het subsysteem besturing en seingeving van het trans-Europees hogesnelheidsspoorwegsysteem (PB L 136 van 24.5.2008, blz. 11).”."

11)

In artikel 38 wordt lid 4 vervangen door:

„4.   Wanneer een aanvrager voornemens is infrastructuurcapaciteit aan te vragen met het oog op de exploitatie van een passagiersdienst in een lidstaat waar het recht op toegang tot spoorweginfrastructuur in overeenstemming met artikel 11 is beperkt, stelt hij de infrastructuurbeheerders en de betrokken toezichthoudende instanties daar uiterlijk 18 maanden voor de aanvang van de dienstregeling waarvoor capaciteit wordt aangevraagd, van in kennis. Om de betrokken toezichthoudende instanties in staat te stellen de potentiële economische impact op bestaande openbaredienstcontracten te beoordelen, zien de toezichthoudende instanties erop toe dat elke bevoegde instantie die een contract voor passagiersvervoer per spoor op de in het openbaredienstcontract bepaalde route heeft gegund, elke andere belanghebbende bevoegde instantie die het recht heeft de toegang uit hoofde van artikel 11 te beperken alsook de spoorwegondernemingen die het openbaredienstcontract op de route van deze passagiersvervoersdienst uitvoeren, onverwijld en uiterlijk binnen tien dagen op de hoogte worden gebracht.”.

12)

In artikel 53 wordt aan lid 3 de volgende alinea toegevoegd:

„De toezichthoudende instantie kan, indien zij dit noodzakelijk acht, de infrastructuurbeheerder opdragen haar dergelijke informatie ter beschikking te stellen.”.

13)

In artikel 54 wordt lid 1 vervangen door:

„1.   Bij verstoring van het treinverkeer ten gevolge van een technisch defect of een ongeval moet de infrastructuurbeheerder alle nodige stappen zetten om de normale toestand te herstellen. Daartoe stelt hij een noodplan op met vermelding van de diverse organen die bij ernstige incidenten of ernstige verstoringen van het treinverkeer op de hoogte moeten worden gebracht. In geval van een verstoring met mogelijke gevolgen voor het grensoverschrijdend verkeer doet de infrastructuurbeheerder alle relevante informatie daaromtrent toekomen aan de infrastructuurbeheerders van wie het net en het verkeer hinder zouden kunnen ondervinden als gevolg van die verstoring. De infrastructuurbeheerders in kwestie werken met elkaar samen om het grensoverschrijdend verkeer weer te normaliseren.”.

14)

Artikel 56 wordt als volgt gewijzigd:

15)

Artikel 57 wordt als volgt gewijzigd:

16)

In artikel 63 wordt lid 1 vervangen door:

„1.   Uiterlijk op 31 december 2024 onderzoekt de Commissie de gevolgen van deze richtlijn op de spoorwegsector en dient zij bij het Europees Parlement, de Raad, het Europees Economisch en Sociaal Comité en het Comité van de Regio's een verslag in over de tenuitvoerlegging daarvan.

Het verslag beoordeelt met name de ontwikkeling van hogesnelheidsdiensten per spoor en gaat na of er sprake is van discriminerende praktijken inzake toegang tot hogesnelheidslijnen. De Commissie overweegt of het nodig is wetgevingsvoorstellen in te dienen.

Uiterlijk op diezelfde datum onderzoekt de Commissie of er in verband met infrastructuurbeheerders die deel uitmaken van een verticaal geïntegreerde onderneming nog steeds discriminerende praktijken of andere vormen van concurrentieverstoring bestaan. Indien passend dient de Commissie wetgevingsvoorstellen in.”.

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/18

(1)

De betrekkingen tussen de Europese Unie (de „Unie”) en het Hasjemitisch Koninkrijk Jordanië („Jordanië”) ontwikkelen zich in het kader van het Europees nabuurschapsbeleid (ENB). Jordanië heeft met de Unie een associatieovereenkomst (2) ondertekend op 24 november 1997, die op 1 mei 2002 in werking trad. Op grond van die overeenkomst hebben de Unie en Jordanië geleidelijk een vrijhandelszone tot stand gebracht gedurende een overgangsperiode van 12 jaar. Bovendien is een overeenkomst inzake verdere liberalisering van landbouwproducten (3) in 2007 in werking getreden. In 2010 is overeenstemming bereikt over een „geavanceerde status”-partnerschap tussen de EU en Jordanië, dat ertoe strekt de samenwerkingsterreinen uit te breiden. Een protocol betreffende mechanismen voor de beslechting van geschillen voor de handel tussen de EU en Jordanië, geparafeerd in december 2009, is op 1 juli 2011 in werking getreden. De bilaterale politieke dialoog en economische samenwerking zijn verder ontwikkeld in het kader van de associatieovereenkomst en het integraal steunkader vastgesteld voor de periode 2014-2017.

(2)

In 2011 heeft Jordanië een aanvang gemaakt met een reeks politieke hervormingen ter versterking van de parlementaire democratie en de rechtsstaat. Het land heeft een grondwettelijk hof en een onafhankelijke verkiezingscommissie opgericht, en het Jordaanse parlement heeft een aantal belangrijke wetten, waaronder de kieswet en de wet op de politieke partijen, alsook de wetten inzake decentralisatie en gemeenten, aangenomen.

(3)

De Jordaanse economie heeft sterk te lijden onder de voortdurende onrust in de regio, met name in de buurlanden Irak en Syrië. Samen met een zwakkere mondiale omgeving heeft die regionale onrust een hoge tol geëist in de vorm van lagere ontvangsten uit het buitenland, en de overheidsfinanciën onder druk gezet. Het toerisme en de instroom van buitenlandse directe investeringen hebben negatieve gevolgen ondervonden, handelsroutes zijn geblokkeerd en de toevoer van aardgas uit Egypte is verstoord. Daarnaast is ook de Jordaanse economie getroffen door een grote instroom van Syrische vluchtelingen, waardoor er nog meer druk op de begrotingssituatie, openbare diensten en infrastructuur is ontstaan.

(4)

Sinds het uitbreken van de conflicten in Syrië in 2011 heeft de Unie de ondubbelzinnige toezegging gedaan Jordanië te zullen steunen bij het aanpakken van de economische en sociale gevolgen van de crisis in Syrië, in het bijzonder de aanwezigheid van een groot aantal Syrische vluchtelingen op zijn grondgebied. Zij heeft haar financiële steun voor Jordanië verhoogd, haar samenwerking op veel gebieden versterkt, onder meer het maatschappelijk middenveld, het kiesstelsel, veiligheid, regionale ontwikkeling en sociale en economische hervormingen. De Unie heeft Jordanië ook de mogelijkheid geboden om een overeenkomst inzake een diepe en brede vrijhandelsruimte te sluiten.

(5)

In deze moeilijke economische en financiële context hebben de Jordaanse autoriteiten en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) in augustus 2012 overeenstemming bereikt over een eerste economisch aanpassingsprogramma, dat werd ondersteund door een driejarige stand-by-overeenkomst voor een bedrag van 2 000 miljoen USD. Dat programma is in augustus 2015 met succes afgerond. In het kader van dit programma heeft Jordanië, mede dankzij de daling van de olieprijzen, aanzienlijke vooruitgang geboekt met begrotingsconsolidatie, en met een aantal structurele hervormingen.

(6)

In december 2012 heeft Jordanië de Unie om aanvullende macrofinanciële bijstand verzocht. In antwoord daarop werd in december 2013 een besluit goedgekeurd tot toekenning van 180 miljoen EUR macrofinanciële bijstand in de vorm van leningen (4) (eerste macrofinanciële bijstand). Het memorandum van overeenstemming waarin de beleidsvoorwaarden voor de eerste macrofinanciële bijstand werden vastgelegd, trad in werking op 18 maart 2014. Nadat de overeengekomen beleidsmaatregelen waren uitgevoerd, werd de eerste tranche van de eerste macrofinanciële bijstand uitbetaald op 10 februari 2015 en de tweede tranche op 15 oktober 2015.

(7)

Sinds het uitbreken van de Syrische crisis heeft de Unie aan Jordanië bijna 1 130 miljoen EUR toegewezen. Daartoe behoren, naast de 180 miljoen EUR uit de eerste macrofinanciële bijstandsoperatie, 500 miljoen EUR uit hoofde van regelmatige geprogrammeerde bilaterale samenwerking voor Jordanië gefinancierd in het kader van het Europees nabuurschapsinstrument, ongeveer 250 miljoen EUR uit het budget voor humanitaire hulp en meer dan 30 miljoen EUR uit het instrument voor bijdrage aan stabiliteit en vrede. Daarnaast heeft de Europese Investeringsbank sinds 2011 264 miljoen EUR aan leningen verstrekt.

(8)

De intensivering van de crisis in Syrië in 2015 heeft Jordanië zwaar getroffen door de gevolgen ervan voor handel, toerisme en beleggersvertrouwen. Jordanië ondervond ook de invloed van een daling van de financiële steun van de landen van de Samenwerkingsraad van de Golf, die door de daling van de olieprijzen werden getroffen. Als gevolg daarvan is de economische groei weer vertraagd, de werkloosheid toegenomen en zijn nieuwe budgettaire en externe financieringsbehoeften ontstaan.

(9)

In deze moeilijke context heeft de Unie haar toezegging herhaald Jordanië te zullen steunen in zijn economische en sociale uitdagingen en hervormingsproces. Die toezegging is met name geformuleerd tijdens de conferentie „Supporting Syria and the Region”, die op 4 februari 2016 in Londen is gehouden, waar de Unie in 2016-2017 voor de landen die het zwaarst zijn getroffen door de vluchtelingencrisis, met inbegrip van Jordanië, 2 390 miljoen EUR aan financiële steun heeft beloofd. Politieke en economische steun van de Unie aan het hervormingsproces van Jordanië is in overeenstemming met het Uniebeleid ten aanzien van het zuidelijke Middellandse Zeegebied, zoals vastgesteld in het kader van het ENB.

(10)

Na de verergering in de economische en financiële situatie van Jordanië zijn het IMF en Jordanië gesprekken gestart over een vervolgregeling, die de vorm zou kunnen aannemen van een uitgebreide financieringsfaciliteit („het IMF-programma”), wellicht een looptijd van drie jaar zou hebben en in het tweede semester van 2016 zou starten. Het nieuwe IMF-programma zou bedoeld zijn om de betalingsbalansmoeilijkheden van Jordanië op korte termijn te verlichten, terwijl de uitvoering van krachtige aanpassingsmaatregelen zou worden aangemoedigd.

(11)

In maart 2016 heeft Jordanië, gelet op de verslechterende economische situatie en vooruitzichten, de Unie verzocht om aanvullende macrofinanciële bijstand.

(12)

Omdat Jordanië onder het Europees nabuurschapsbeleid valt, moet het worden beschouwd als een land dat voor macrofinanciële Uniebijstand in aanmerking komt.

(13)

De macrofinanciële Uniebijstand moet een uitzonderlijk financieel instrument zijn van ongebonden en niet-toegewezen betalingsbalanssteun, gericht op het lenigen van de onmiddellijke externe financieringsbehoeften van de begunstigde, en moet dienen ter ondersteuning van de uitvoering van een beleidsprogramma met krachtige directe aanpassings- en structurele hervormingsmaatregelen die gericht zijn op het verbeteren van de betalingsbalans op korte termijn.

(14)

Aangezien er nog steeds sprake is van een aanzienlijk resterend extern financieringstekort op de betalingsbalans van Jordanië dat de door het IMF en andere multilaterale instellingen verstrekte middelen te boven gaat, wordt de aan Jordanië toe te kennen macrofinanciële Uniebijstand, onder de huidige uitzonderlijke omstandigheden, aangemerkt als een passende reactie op het verzoek van Jordanië om in samenhang met het IMF-programma de economische stabilisatie te ondersteunen. De macrofinanciële Uniebijstand zou de economische stabilisatie en de structurele hervormingsagenda van Jordanië ondersteunen en een aanvulling vormen op de middelen die in het kader van de financiële regeling met het IMF beschikbaar worden gesteld.

(15)

De macrofinanciële Uniebijstand moet gericht zijn op het helpen herstellen van een houdbare externe financieringspositie voor Jordanië en aldus de economische en sociale ontwikkeling van het land ondersteunen.

(16)

De vaststelling van het bedrag van de macrofinanciële Uniebijstand is gebaseerd op een volledige kwantitatieve beoordeling van de resterende externe financieringsbehoeften van Jordanië, en bij de vaststelling ervan is rekening gehouden met het vermogen van het land zichzelf te financieren met eigen middelen, met name met de internationale reserves waarover het beschikt. De macrofinanciële Uniebijstand moet een aanvulling vormen op de programma's van het IMF en de Wereldbank en de door hen verstrekte middelen. Bij de vaststelling van het bedrag van de bijstand wordt ook rekening gehouden met verwachte financiële bijdragen van multilaterale donoren en met de noodzaak te zorgen voor een billijke lastendeling tussen de Unie en andere donoren, alsook met de reeds bestaande inzet van de andere externe financieringsinstrumenten van de Unie in Jordanië en met de meerwaarde die over het geheel genomen door de betrokkenheid van de Unie wordt geboden.

(17)

De Commissie moet ervoor zorgen dat de macrofinanciële Uniebijstand juridisch en materieel verenigbaar is met de hoofdbeginselen en de doelstellingen van de verschillende onderdelen van het externe optreden, met de maatregelen die in verband met die onderdelen zijn vastgesteld en met andere relevante beleidsdomeinen van de Unie.

(18)

De macrofinanciële Uniebijstand moet het externe beleid van de Unie ten aanzien van Jordanië ondersteunen. De diensten van de Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden moeten gedurende de hele macrofinanciëlebijstandsoperatie nauw samenwerken om het externe beleid van de Unie te coördineren en de samenhang ervan te waarborgen.

(19)

De macrofinanciële Uniebijstand moet Jordanië ondersteunen in zijn engagement met betrekking tot waarden die het land met de Unie deelt, waaronder democratie, de rechtsstaat, behoorlijk bestuur, eerbiediging van de mensenrechten, duurzame ontwikkeling en armoedebestrijding, en ook in zijn engagement met betrekking tot de beginselen van open, op regels gebaseerde en eerlijke handel.

(20)

Een noodzakelijke voorwaarde voor toekenning van de macrofinanciële Uniebijstand moet zijn dat Jordanië doeltreffende democratische mechanismen, waaronder een parlementair meerpartijenstelsel, en de rechtsstaat eerbiedigt, en eerbiediging van de mensenrechten garandeert. Daarnaast moeten de specifieke doelstellingen van de macrofinanciële Uniebijstand de doelmatigheid, transparantie en verantwoording van de beheersystemen voor de overheidsfinanciën in Jordanië bevorderen en bijdragen aan structurele hervormingen die gericht zijn op de bevordering van duurzame en inclusieve groei, het scheppen van werkgelegenheid en begrotingsconsolidatie. De Commissie en de Europese Dienst voor extern optreden moeten regelmatig erop toezien dat aan de noodzakelijke voorwaarden is voldaan en die doelstellingen worden verwezenlijkt.

(21)

Om ervoor te zorgen dat de financiële belangen van de Unie in het kader van de macrofinanciële Uniebijstand efficiënt worden beschermd, moet Jordanië passende maatregelen nemen in verband met de preventie en bestrijding van fraude, corruptie en andere onregelmatigheden met betrekking tot de bijstand. Daarnaast moet erin worden voorzien dat de Commissie controles verricht en de Rekenkamer audits.

(22)

De uitkering van de macrofinanciële Uniebijstand laat de bevoegdheden van het Europees Parlement en de Raad, als begrotingsautoriteit, onverlet.

(23)

De bedragen van de voorziening voor de macrofinanciële bijstand moeten stroken met de in het meerjarig financieel kader vastgestelde begrotingskredieten.

(24)

De macrofinanciële Uniebijstand moet door de Commissie worden beheerd. Om ervoor te zorgen dat het Europees Parlement en de Raad de uitvoering van dit besluit kunnen volgen, moet de Commissie hen regelmatig inlichten over ontwikkelingen met betrekking tot de bijstand en hun relevante documenten daarover verstrekken.

(25)

Om eenvormige voorwaarden te waarborgen voor de uitvoering van dit besluit, moeten aan de Commissie uitvoeringsbevoegdheden worden toegekend. Die bevoegdheden moeten worden uitgeoefend in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 182/2011 van het Europees Parlement en de Raad (5).

(26)

De macrofinanciële Uniebijstand moet onderworpen zijn aan economische beleidsvoorwaarden, die in een memorandum van overeenstemming moeten worden vastgelegd. Omwille van de efficiëntie en om eenvormige uitvoeringsvoorwaarden te waarborgen, moet de Commissie worden gemachtigd om met de Jordaanse autoriteiten onderhandelingen over deze voorwaarden te voeren onder toezicht van het comité van vertegenwoordigers van de lidstaten waarin Verordening (EU) nr. 182/2011 voorziet. Krachtens die verordening moet in de regel de raadplegingsprocedure worden gebruikt in alle andere gevallen dan die waarin die verordening voorziet. Gezien de mogelijk belangrijke gevolgen van bijstand van meer dan 90 miljoen EUR, is het passend dat de onderzoeksprocedure wordt gebruikt voor verrichtingen boven die drempel. Gezien het bedrag van de macrofinanciële Uniebijstand aan Jordanië moet op de goedkeuring van het memorandum van overeenstemming en op het verlagen, schorsen of annuleren van de bijstand de onderzoeksprocedure worden toegepast,

a)

de in artikel 2 vastgestelde noodzakelijke voorwaarde;

b)

een constante bevredigende voortgang bij de uitvoering van een beleidsprogramma met krachtige maatregelen voor aanpassing en structurele hervorming, ondersteund door een niet uit voorzorg getroffen kredietregeling met het IMF, en

c)

de bevredigende uitvoering van de in het memorandum van overeenstemming vastgelegde economische beleidsvoorwaarden en financiële voorwaarden.

a)

Jordanië gaat regelmatig na of de uit de Uniebegroting verstrekte financiering naar behoren is gebruikt, neemt passende maatregelen ter voorkoming van onregelmatigheden en fraude, en onderneemt zo nodig gerechtelijke stappen om de uit hoofde van dit besluit verstrekte middelen waaraan geen wettige bestemming is gegeven, terug te vorderen;

b)

de financiële belangen van de Unie worden beschermd, in het bijzonder met specifieke maatregelen met het oog op de preventie en de bestrijding van fraude, corruptie en andere onregelmatigheden in verband met de macrofinanciële Uniebijstand, overeenkomstig Verordening (EG, Euratom) nr. 2988/95 van de Raad (10), Verordening (Euratom, EG) nr. 2185/96 van de Raad (11) en Verordening (EU, Euratom) nr. 883/2013 van het Europees Parlement en de Raad (12);

c)

de Commissie, met inbegrip van het Europees Bureau voor fraudebestrijding, of haar vertegenwoordigers worden uitdrukkelijk gemachtigd tot het uitvoeren van controles, waaronder controles en inspecties ter plaatse;

d)

de Commissie en de Rekenkamer worden uitdrukkelijk gemachtigd om tijdens en na de periode waarin de macrofinanciële Uniebijstand beschikbaar is, audits uit te voeren, waaronder documentaudits en audits ter plaatse, zoals operationele beoordelingen, en

e)

de Unie heeft recht op vervroegde terugbetaling van de lening indien is vastgesteld dat Jordanië met betrekking tot het beheer van de macrofinanciële Uniebijstand fraude, corruptie of een andere onrechtmatige activiteit heeft gepleegd die afbreuk doet aan de financiële belangen van de Unie.

a)

wordt de geboekte vooruitgang bij de uitvoering van de macrofinanciële Uniebijstand onderzocht;

b)

worden de economische situatie en de vooruitzichten van Jordanië, alsook de bij de uitvoering van de in artikel 3, lid 1, bedoelde beleidsmaatregelen geboekte vooruitgang beoordeeld;

c)

wordt het verband aangegeven tussen de in het memorandum van overeenstemming neergelegde economische beleidsvoorwaarden, de huidige economische en budgettaire prestaties van Jordanië en de besluiten van de Commissie tot uitkering van de tranches van de macrofinanciële Uniebijstand.

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/26

(1)

Overeenkomstig artikel 43, lid 3, van het Verdrag moet de Raad op voorstel van de Commissie maatregelen vaststellen voor de vaststelling en verdeling van de vangstmogelijkheden.

(2)

Krachtens Verordening (EU) nr. 1380/2013 van het Europees Parlement en de Raad (1) moeten instandhoudingsmaatregelen worden vastgesteld met inachtneming van de beschikbare wetenschappelijke, technische en economische adviezen, met inbegrip van, waar toepasselijk, de verslagen van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV).

(3)

De Raad moet maatregelen vaststellen voor de vaststelling en de verdeling van de vangstmogelijkheden in de Zwarte Zee per visserij of groep visserijen, inclusief, in voorkomend geval, bepaalde voorwaarden die er functioneel verband mee houden. Overeenkomstig artikel 16, leden 1 en 4, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 moeten de vangstmogelijkheden zo tussen de lidstaten worden verdeeld dat de relatieve stabiliteit van de visserijactiviteiten van iedere lidstaat voor elk visbestand of elke visserij wordt gewaarborgd in overeenstemming met de in artikel 2, lid 2, van die verordening vastgestelde doelstellingen van het gemeenschappelijk visserijbeleid.

(4)

De vangstmogelijkheden dienen te worden vastgesteld op basis van de beschikbare wetenschappelijke adviezen, met inachtneming van de biologische en sociaaleconomische aspecten, waarbij een gelijke behandeling van de verschillende visserijsectoren moet worden gegarandeerd, en in het licht van de standpunten die tijdens de raadpleging van de belanghebbende partijen naar voren zijn gebracht.

(5)

Voor visserijen op sprot is de in artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 bedoelde aanlandingsverplichting van toepassing sinds 1 januari 2015. In artikel 16, lid 2, van die verordening is bepaald dat, wanneer de aanlandingsverplichting voor een visbestand is ingevoerd, de vangstmogelijkheden moeten worden vastgesteld met inachtneming van het feit dat vangstmogelijkheden niet meer worden vastgesteld als afspiegeling van de aanlandingen maar als afspiegeling van de vangsten.

(6)

De bij deze verordening vastgestelde vangstmogelijkheden moeten worden gebruikt overeenkomstig Verordening (EG) nr. 1224/2009 van de Raad (2), en met name de artikelen 33 en 34 van die verordening betreffende de registratie van de vangsten, respectievelijk de melding van gegevens over de uitputting van de vangstmogelijkheden. Derhalve dient te worden gepreciseerd welke codes de lidstaten moeten gebruiken wanneer zij aan de Commissie gegevens melden met betrekking tot de aanlandingen van onder deze verordening vallende bestanden.

(7)

Overeenkomstig artikel 2 van Verordening (EG) nr. 847/96 van de Raad (3) moeten de bestanden waarop de daarin vervatte maatregelen van toepassing zijn, worden omschreven.

(8)

De vangstmogelijkheden moeten in volledige overeenstemming met het toepasselijke recht van de Unie worden gebruikt.

(9)

Om een onderbreking van de visserijactiviteiten te voorkomen en om het inkomen van de vissers in de Unie veilig te stellen, dienen de hier bedoelde visserijen op 1 januari 2017 met hun activiteiten in de Zwarte Zee van start te kunnen gaan. Gezien de urgentie dient deze verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking te treden,

a)

Tarbot (Psetta maxima);

b)

Sprot (Sprattus sprattus).

a)

het uitwisselen van vangstmogelijkheden op grond van artikel 16, lid 8, van Verordening (EU) nr. 1380/2013;

b)

kortingen en nieuwe toewijzingen op grond van artikel 37 van Verordening (EG) nr. 1224/2009;

c)

verlagingen op grond van de artikelen 105 en 107 van Verordening (EG) nr. 1224/2009.

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/31

(1)

De Raad heeft op 12 juli 2016 Uitvoeringsverordening (EU) 2016/1127 (2) tot uitvoering van artikel 2, lid 3, van Verordening (EG) nr. 2580/2001 vastgesteld, waarbij een geactualiseerde lijst van personen, groepen en entiteiten waarop Verordening (EG) nr. 2580/2001 van toepassing is, wordt vastgesteld.

(2)

De Raad heeft vastgesteld dat nog eens drie personen betrokken zijn geweest bij terroristische daden in de zin van artikel 1, leden 2 en 3, van Gemeenschappelijk Standpunt 2001/931/GBVB van de Raad (3), dat ten aanzien van hen een beslissing is genomen door een bevoegde instantie in de zin van artikel 1, lid 4, van dat gemeenschappelijk standpunt, en dat zij onderworpen moeten worden aan de in Verordening (EG) nr. 2580/2001 vastgestelde specifieke beperkende maatregelen.

(3)

De lijst van personen, groepen en entiteiten waarop Verordening (EG) nr. 2580/2001 van toepassing is, dient dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/33

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geeft de Commissie de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten in overleg met de relevante adviesraden hebben opgesteld.

(3)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2439 (2) heeft de Commissie voor de periode 2016-2018 een teruggooiplan voor bepaalde demersale visserijen in de zuidwestelijke wateren vastgesteld op grond van een gezamenlijke aanbeveling van bepaalde lidstaten uit 2015.

(4)

België, Spanje, Frankrijk, Nederland en Portugal hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de zuidwestelijke wateren. Op 31 mei 2016 hebben deze lidstaten, na overleg met de adviesraad voor de zuidwestelijke wateren, bij de Commissie een gezamenlijke aanbeveling ingediend. De desbetreffende wetenschappelijke instanties hebben een wetenschappelijke bijdrage geleverd, die is beoordeeld door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). De maatregelen van de gezamenlijke aanbeveling zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 en kunnen in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(5)

Wat de zuidwestelijke wateren betreft, is de aanlandingsverplichting overeenkomstig artikel 15, lid 1, onder c), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 uiterlijk met ingang van 1 januari 2016 van toepassing op de visserijbepalende soorten.

(6)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2439 bevat bepalingen voor de invoering van de aanlandingsverplichting voor bepaalde demersale visserijen in de zuidwestelijke wateren voor de periode 2016-2018.

(7)

Overeenkomstig de nieuwe gezamenlijke aanbeveling die de lidstaten in 2016 hebben ingediend, moet het teruggooiplan vanaf 2017 betrekking hebben op de visserij op tong, heek, zeeduivel en langoustine (enkel binnen de spreidingsgebieden van de bestanden die „functionele eenheden” worden genoemd) in de ICES-sectoren VIIIa, b, d en e, op langoustine in de ICES-sectoren VIIIc en IXa (enkel binnen de functionele eenheden), op tong en schol in ICES-sector IXa, op heek in de ICES-sectoren VIIIc en IXa en op zeeduivel in de ICES-sectoren VIIIa, b, c, d en e en IXa.

(8)

In de gezamenlijke aanbeveling is voorgesteld om op langoustine die met trawls in de ICES-deelgebieden VIII en IX is gevangen, een vrijstelling van de aanlandingsverplichting toe te passen omdat bestaande wetenschappelijke gegevens op mogelijk hoge overlevingskansen wijzen gezien de kenmerken van het tuig dat voor deze soort wordt gebruikt, de visserijpraktijken en het ecosysteem. Het WTECV heeft in zijn evaluatie geconcludeerd dat uit de meest recente experimenten blijkt dat de overlevingskansen op niveaus liggen die bij de eerdere werkzaamheden zijn waargenomen. Er staan verdere studies op stapel die nader inzicht moeten bieden in de vermoedelijke overlevingskansen in deze visserij. Deze vrijstelling moet derhalve worden opgenomen in de onderhavige verordening voor 2017, met daarbij een bepaling waarin de betrokken lidstaten wordt verzocht bij de Commissie verdere gegevens uit lopend proefonderzoek in te dienen zodat het WTECV een volledige beoordeling kan maken van de argumenten voor de vrijstelling.

(9)

De gezamenlijke aanbeveling bevat ook drie de-minimisvrijstellingen van de aanlandingsverplichting voor bepaalde visserijen en tot op bepaalde niveaus. Het door de lidstaten geleverde bewijsmateriaal is beoordeeld door het WTECV. De conclusie daarbij was dat de gezamenlijke aanbeveling gefundeerde argumenten bevatte met betrekking tot de moeilijkheid om de selectiviteit te verhogen en tot de disproportioneel hoge kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten. In het licht van het voorgaande is het passend de de-minimisvrijstellingen vast te stellen overeenkomstig het in de gezamenlijke aanbeveling voorgestelde percentage en op niveaus die niet hoger zijn dan die welke zijn toegestaan overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(10)

De de-minimisvrijstelling voor tong tot maximaal 5 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-sectoren VIIIa en VIIIb op deze soort vissen met boomkorren en bodemtrawls, berust op het feit dat het zeer moeilijk is een grotere selectiviteit te verwezenlijken. Het WTECV heeft geconcludeerd dat de ondersteunende informatie toereikend is om deze vrijstelling te rechtvaardigen. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(11)

De de-minimisvrijstelling voor tong tot maximaal 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-sectoren VIIIa en VIIIb op deze soort vissen met schakelnetten en kieuwnetten, berust op het feit dat het zeer moeilijk is een grotere selectiviteit te verwezenlijken. Het WTECV heeft geconcludeerd dat de ondersteunende informatie toereikend is om de gevraagde vrijstelling te rechtvaardigen. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(12)

De de-minimisvrijstelling voor heek tot maximaal 7 % in 2017 en 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-deelgebieden VIII en IX op deze soort vissen met trawls, berust op het feit dat het zeer moeilijk is een grotere selectiviteit te verwezenlijken. Het WTECV heeft geconcludeerd dat de aanvullende selectiviteitsinformatie geen aanvullend bewijs bevatte dat selectiviteit zeer moeilijk te verwezenlijken is in de betrokken metiers. Daarom zijn extra werkzaamheden nodig om deze vrijstelling beter te onderbouwen. Derhalve moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen voor 2017, dus voor slechts één jaar, en op voorwaarde dat betere ondersteunende informatie voor deze vrijstelling wordt ingediend, die vervolgens wordt beoordeeld door het WTECV.

(13)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2439 moet derhalve worden ingetrokken en door een nieuwe verordening worden vervangen.

(14)

Aangezien de maatregelen van de onderhavige verordening rechtstreeks van invloed zijn op economische activiteiten die samenhangen met het visseizoen van de Unievaartuigen en met de programmering van dat visseizoen, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Zij moet met ingang van 1 januari 2017 van toepassing zijn,

a)

voor heek (Merluccius merluccius): tot maximaal 7 % in 2017 en tot maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-deelgebieden VIII en IX op deze soort vissen met trawls en zegens (vistuigcodes OTT, OTB, PTB, OT, PT, TBN, TBS, TX, SSC, SPR, TB, SDN, SX en SV);

b)

voor tong (Solea solea): tot maximaal 5 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-sectoren VIIIa en VIIIb op deze soort vissen met boomkorren (vistuigcode TBB) en bodemtrawls (vistuigcodes OTB, OTT, PTB, TBN, TBS, TBB, OT, PT en TX);

c)

voor tong (Solea solea): tot maximaal 3 % van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die in de ICES-sectoren VIIIa en VIIIb op deze soort vissen met schakelnetten en kieuwnetten (vistuigcodes GNS, GN, GND, GNC, GTN, GTR en GEN).

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/39

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geeft de Commissie de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten in overleg met de relevante adviesraden hebben opgesteld.

(3)

Bij Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2438 (2) heeft de Commissie voor de periode 2016-2018 een teruggooiplan voor bepaalde demersale visserijen in de noordwestelijke wateren vastgesteld op grond van een gezamenlijke aanbeveling van de lidstaten uit 2015.

(4)

België, Ierland, Spanje, Frankrijk, Nederland en het Verenigd Koninkrijk hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de noordwestelijke wateren. Op 3 juni 2016 hebben deze lidstaten, na overleg met de adviesraad voor de noordwestelijke wateren, bij de Commissie een nieuwe gezamenlijke aanbeveling ingediend. De desbetreffende wetenschappelijke instanties hebben een wetenschappelijke bijdrage geleverd, die is beoordeeld door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). De maatregelen van de gezamenlijke aanbeveling zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 en kunnen in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(5)

Wat de noordwestelijke wateren betreft, is de aanlandingsverplichting overeenkomstig artikel 15, lid 1, onder c), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 uiterlijk met ingang van 1 januari 2016 van toepassing op visserijbepalende soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden. In de gezamenlijke aanbeveling is bepaald welke vloten onder de aanlandingsverplichting voor de gemengde visserijen op kabeljauw, schelvis, wijting en zwarte koolvis, voor de visserijen op langoustine, voor de gemengde visserij op tong en schol en voor de visserijen op heek en wittekoolvis vallen.

(6)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2438 bevat bepalingen voor de invoering van de aanlandingsverplichting voor bepaalde demersale visserijen in de noordwestelijke wateren voor de periode 2016-2018.

(7)

Overeenkomstig de nieuwe gezamenlijke aanbeveling die de lidstaten in 2016 hebben gedaan, moet het teruggooiplan met ingang van 2017 betrekking hebben op verdere soorten die bepalend zijn voor de zeer gemengde visserij op kabeljauw, schelvis, wijting en zwarte koolvis, de visserij op langoustine, de gemengde visserij op tong en schol en de visserijen op heek en wittekoolvis. Bijvangsten moeten in bepaalde visserijen ook in aanmerking worden genomen.

(8)

In de gezamenlijke aanbeveling is voorgesteld een vrijstelling van de aanlandingsverplichting toe te passen op langoustine die met korven, vallen of kubben in ICES-sector VI en ICES-deelgebied VII is gevangen en waarvoor wetenschappelijk vaststaat dat zij hoge overlevingskansen heeft gezien de kenmerken van het tuig, de visserijpraktijken en het ecosysteem. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling gegrond is. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden gecontinueerd.

(9)

In de gezamenlijke aanbeveling is voorgesteld om een vrijstelling van de aanlandingsverplichting toe te passen op tong die kleiner is dan de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte en die met ottertrawls van 80-99 mm in ICES-sector VIId binnen zes nautische mijlen van de kust en buiten de bekende kraamgebieden is gevangen bij visserij-activiteiten die aan bepaalde voorwaarden voldoen. Wetenschappelijk staat vast dat zij hoge overlevingskansen heeft, gezien de kenmerken van het vistuig en van het ecosysteem. Het WTECV heeft opgemerkt dat de overleving afhangt van een aantal factoren, en heeft aanbevolen om terughoudend te zijn met de extrapolatie van de resultaten van het proefonderzoek naar andere visserijen en om verder proefonderzoek te doen om dit verzoek te onderbouwen. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening voor 2017 worden opgenomen onder de voorwaarde dat de vloot die van deze vrijstelling gebruikmaakt, onder omstandigheden opereert die vergelijkbaar zijn met die van het proefonderzoek, en dat de betrokken lidstaten aanvullend proefonderzoek verrichten. Het WTECV moet de resultaten van dat aanvullend onderzoek in 2017 aan een evaluatie onderwerpen.

(10)

De gezamenlijke aanbeveling bevat ook zeven de-minimisvrijstellingen van de aanlandingsverplichting voor bepaalde visserijen en tot op bepaalde niveaus. Het door de lidstaten geleverde bewijsmateriaal is beoordeeld door het WTECV, dat algemeen concludeerde dat de gezamenlijke aanbeveling gefundeerde argumenten bevatte voor de stelling dat de selectiviteit moeilijk verder te verbeteren valt en/of de kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten onevenredig hoog uitvallen, hetgeen in sommige gevallen is onderbouwd met een kwalitatieve beoordeling van de kosten. In het licht van het voorgaande en bij ontstentenis van afwijkende wetenschappelijke informatie moeten deze de-minimisvrijstellingen in de onderhavige verordening worden opgenomen overeenkomstig het in de gezamenlijke aanbeveling voorgestelde percentage en op niveaus die niet hoger zijn dan die welke zijn toegestaan overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(11)

De de-minimisvrijstelling voor tong van maximaal 3 % in 2017-2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die voor de vangst van tong in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf en VIIg gebruikmaken van schakel- en kieuwnetten, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen. Het WTECV heeft geconcludeerd dat de vrijstelling duidelijk omschreven is en daarom in deze verordening moet worden opgenomen.

(12)

De de-minimisvrijstelling voor wijting van maximaal 7 % in 2017 en van maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIId en VIIe gebruikmaken van bodemtrawls en zegens van minder dan 100 mm en van pelagische trawls, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen.

(13)

De de-minimisvrijstelling voor wijting van maximaal 7 % in 2017 en van maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIIb — VIIj gebruikmaken van bodemtrawls en zegens van niet minder dan 100 mm, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen.

(14)

De de-minimisvrijstelling voor wijting van maximaal 7 % in 2017 en van maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in ICES-deelgebied VII (exclusief VIIa, VIId en VIIe) gebruikmaken van bodemtrawls en zegens van minder dan 100 mm, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen.

(15)

Ten aanzien van de drie de-minimisvrijstellingen voor wijting is in Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2438 bepaald dat de betrokken lidstaten aanvullende wetenschappelijke informatie bij de Commissie moeten indienen ter onderbouwing van de vrijstelling. Het WTECV heeft vastgesteld dat de aanvullende informatie een aantal zorgen van het WTECV wegneemt, maar dat het volledige bewijs nog moet worden geleverd. Daarbij heeft het WTECV gewezen op de noodzaak om tot een coherentere aanpak voor dit bestand te komen. Op basis van het wetenschappelijk bewijs dat door het WTECV is geëvalueerd, en gelet op de verbeterde onderbouwing van de vrijstelling mag deze vrijstelling worden gecontinueerd en in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(16)

De de-minimisvrijstelling voor langoustine van maximaal 7 % in 2017 en van maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort in ICES-deelgebied VII door vaartuigen die langoustine moeten aanlanden, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling gegrond is. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(17)

De de-minimisvrijstelling voor langoustine van maximaal 7 % in 2017 en van maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die langoustine moeten aanlanden in ICES-deelgebied VI, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen en dat ondersteunende kwantitatieve informatie beschikbaar is over onevenredig hoge kosten voor de behandeling van ongewenste vangsten. Het WTECV is tot de conclusie gekomen dat de vrijstelling gegrond is. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(18)

De de-minimisvrijstelling voor tong van maximaal 3 % in 2017 en 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die gebruikmaken van TBB-tuig met een maaswijdte van 80-119 mm met verhoogde selectiviteit in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf, VIIg en VIIh, berust op het feit dat het zeer moeilijk is de selectiviteit te verhogen. Het WTECV heeft er akte van genomen dat de vrijstelling bedoeld is als compensatie voor het gebruik van selectiever tuig en dat de gevraagde de-minimisvrijstelling betrekking heeft op de resterende teruggooi. Daarom moet deze vrijstelling in de onderhavige verordening worden opgenomen.

(19)

Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/2438 moet derhalve worden ingetrokken en door een nieuwe verordening worden vervangen.

(20)

Aangezien de maatregelen van de onderhavige verordening rechtstreeks van invloed zijn op economische activiteiten die samenhangen met het visseizoen van de Unievaartuigen en met de programmering van dat visseizoen, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Zij moet met ingang van 1 januari 2017 van toepassing zijn,

a)

voor langoustine (Nephrops norvegicus) die in de ICES-deelgebieden VI en VII is gevangen met korven, vallen of kubben (vistuigcodes (3) FPO en FIX);

b)

in 2017 voor tong (Solea solea) die kleiner is dan de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte en die met ottertrawls (vistuigcodes OTT, OTB, TBS, TBN, TB, PTB, OT, PT, TX) met een maaswijdte in de kuil van 80-99 mm in ICES-sector VIId binnen zes nautische mijlen van de kust en buiten de bekende kraamgebieden is gevangen bij visserij-activiteiten die aan de volgende voorwaarden voldoen: vaartuigen met een lengte van maximaal 10 m en een motorvermogen van maximaal 180 kW wanneer deze vissen in wateren met een diepte van maximaal 15 m en hun trekken niet langer duren dan anderhalf uur. Dergelijke vangsten van tong worden onmiddellijk vrijgelaten.

a)

voor wijting (Merlangius merlangus) maximaal 7 % in 2017 en maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in ICES-sectoren VIId en VIIe gebruikmaken van bodemtrawls en zegens van minder dan 100 mm (OTB, SSC, OTT, PTB, SDN, SPR, TBN, TBS, TB, SX, SV OT, PT en TX) en van pelagische trawls (OTM, PTM);

b)

voor wijting (Merlangius merlangus) maximaal 7 % in 2017 en maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in de ICES-sectoren VIIb-VIIj gebruikmaken van bodemtrawls en zegens van niet minder dan 100 mm (OTB, SSC, OTT, PTB, SDN, SPR, TBN, TBS, TB, SX, SV OT, PT en TX) en van pelagische trawls (OTM, PTM);

c)

voor wijting (Merlangius merlangus) maximaal 7 % in 2017 en maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die wijting moeten aanlanden en voor de vangst van wijting in ICES-deelgebied VII, met uitzondering van de sectoren VIIa, VIId en VIIe, gebruikmaken van bodemtrawls en zegens van minder dan 100 mm (OTB, SSC, OTT, PTB, SDN, SPR, TBN, TBS, TB, SX, SV OT, PT en TX) en van pelagische trawls (OTM, PTM);

d)

voor langoustine (Nephrops norvegicus) maximaal 7 % in 2017 en maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die langoustine moeten aanlanden in ICES-deelgebied VII;

e)

voor langoustine (Nephrops norvegicus) maximaal 7 % in 2017 en maximaal 6 % in 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die langoustine moeten aanlanden in ICES-deelgebied VI;

f)

voor tong (Solea solea) maximaal 3 % in 2017 en 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die voor de vangst van tong in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf en VIIg gebruikmaken van schakel- en kieuwnetten;

g)

voor tong (Solea solea) maximaal 3 % in 2017 en 2018 van de totale jaarlijkse vangsten van deze soort door vaartuigen die tong moeten aanlanden en in de ICES-sectoren VIId, VIIe, VIIf, VIIg en VIIh gebruikmaken van TBB-tuig met een maaswijdte van 80-119 mm met een verhoogde selectiviteit, zoals een verlengstuk met grote mazen.

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/48

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 verleent de Commissie de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten opstellen in overleg met de betrokken adviesraden. De teruggooiplannen kunnen ook technische maatregelen voor visserijen bevatten.

(3)

Italië heeft, als enige lidstaat met een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserijen op de tweekleppige Venus spp. in de Italiaanse territoriale wateren, een aanbeveling bij de Commissie ingediend overeenkomstig de procedure van artikel 18 van Verordening (EU) nr. 1380/2013. Deze aanbeveling werd na overleg met de adviesraad voor de Middellandse Zee (Medac) ingediend in de vorm van een nationaal beheersplan voor de teruggooi van Venus spp. Na indiening van deze aanbeveling heeft het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV) de door Italië voorgestelde wetenschappelijke bijdragen bekeken. De in de gezamenlijke aanbeveling opgenomen maatregelen zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013.

(4)

Krachtens artikel 15 bis van Verordening (EG) nr. 1967/2006 is de Commissie bevoegd om, met het oog op de vaststelling van teruggooiplannen en voor soorten die onder de aanlandingsverplichting vallen, minimuminstandhoudingsreferentiegrootten vast te stellen om de bescherming van jonge exemplaren van mariene organismen te waarborgen. De minimuminstandhoudingsreferentiegrootten kunnen zo nodig afwijken van de in bijlage III bij die verordening vastgestelde grootten.

(5)

Volgens de conclusies van het WTECV inzake het nationale beheersplan voor de teruggooi van Venus spp. behoort Venus spp. tot de soorten met hoge overlevingskansen; bijgevolg is een verzoek om een afwijking van de aanlandingsverplichting voor de teruggegooide fractie van de vangst gerechtvaardigd. Een verlaging van de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte van 25 mm naar 22 mm is niet onverenigbaar met de lengte op het moment van de geslachtsrijpheid en zal naar alle waarschijnlijkheid dus weinig effect hebben op de bescherming van jonge exemplaren. Verwacht wordt dat deze verlaging slechts tot een geringe verlaging van het voortplantingspotentieel van het bestand zal leiden, wat geen grote impact op het bestand zou hebben. Tot slot heeft het WTECV geconcludeerd dat het voorgestelde wetenschappelijke toezichtsprogramma waarschijnlijk voldoende gegevens zal opleveren om de gevolgen van het teruggooiplan te evalueren.

(6)

Met het oog op een passende controle op de tenuitvoerlegging van de aanlandingsverplichting dient de lidstaat een lijst van onder de onderhavige verordening vallende vaartuigen op te stellen.

(7)

Aangezien de in deze verordening vastgestelde maatregelen rechtstreeks van invloed zijn op economische activiteiten die met de visserijen samenhangen en op de programmering van het visseizoen voor de vaartuigen van de Unie, moet deze verordening de derde dag na de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie in werking treden. Overeenkomstig artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 mag de onderhavige verordening gedurende ten hoogste drie jaar van toepassing zijn,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/50

(1)

Verordening (EU) nr. 1380/2013 heeft onder meer tot doel de teruggooi in alle visserijen van de Unie geleidelijk uit te bannen middels de invoering van een aanlandingsverplichting voor vangsten van soorten waarvoor vangstbeperkingen gelden.

(2)

Artikel 15, lid 6, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 geeft de Commissie de bevoegdheid om door middel van gedelegeerde handelingen teruggooiplannen vast te stellen voor een termijn van ten hoogste drie jaar, op basis van gezamenlijke aanbevelingen die de lidstaten in overleg met de relevante adviesraden hebben opgesteld.

(3)

Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1394/2014 van de Commissie (2) bevat een teruggooiplan voor bepaalde pelagische visserijen in de zuidwestelijke wateren dat de uitvoering van de aanlandingsverplichting moet vergemakkelijken door middel van bepaalde flexibiliteitsmechanismen.

(4)

Overeenkomstig artikel 15, lid 5, onder e), van Verordening (EU) nr. 1380/2013 kunnen in een teruggooiplan minimuminstandhoudingsreferentiegrootten worden vastgesteld.

(5)

België, Spanje, Frankrijk, Nederland en Portugal hebben een rechtstreeks belang bij het beheer van de visserij in de zuidwestelijke wateren. Na raadpleging van de adviesraad voor de zuidwestelijke wateren en de adviesraad voor pelagische soorten hebben deze lidstaten op 30 mei 2016 een gezamenlijke aanbeveling bij de Commissie ingediend waarin wordt voorgesteld om, in afwijking van bijlage XII bij Verordening (EG) nr. 850/98 van de Raad (3), de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte voor horsmakreel (Trachurus spp.) in ICES-sector VIIIc en ICES-deelgebied IX voor 5 % van de desbetreffende quota van Spanje en Portugal vast te stellen op 12 cm. Daarnaast is in de gezamenlijke aanbeveling voorgesteld om toe te staan dat 1 % van het quotum van Portugal binnen die limiet van 5 % van het quotum voor horsmakreel een grootte heeft van minder dan 12 cm als het gevangen is in het kader van de traditionele, vanaf het strand uitgeoefende „xávega”-zegenvisserij in ICES-sector IXa.

(6)

De desbetreffende wetenschappelijke instanties hebben een wetenschappelijke bijdrage geleverd, die is beoordeeld door het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij (WTECV). Het WTECV heeft geconcludeerd dat een verlaging van de minimuminstandhoudingsreferentiegrootte, zoals voorgesteld in de gezamenlijke aanbeveling, een slechts gering risico meebrengt dat het traditionele exploitatiepatroon van deze visserijen verandert. In combinatie met de bescheiden exploitatiepercentages lijkt dit exploitatiepatroon geen negatieve uitwerking te hebben op de dynamiek van de desbetreffende bestanden. Tegelijk heeft het WTECV erop gewezen dat het lastig kan zijn om vangsten te controleren waarvoor uiteenlopende groottelimieten gelden, en dat de sterfte kan toenemen als niet naar behoren wordt gecontroleerd. Daarnaast is het van belang dat de voor de kleinere grootten vastgestelde procentuele limieten in acht worden genomen. Daarom moeten de betrokken lidstaten passende controlemaatregelen voor de betrokken visserijen invoeren.

(7)

De maatregelen van de gezamenlijke aanbeveling zijn in overeenstemming met artikel 18, lid 3, van Verordening (EU) nr. 1380/2013 en kunnen dus worden opgenomen in het teruggooiplan voor bepaalde pelagische visserijen in de zuidwestelijke wateren.

(8)

Gedelegeerde Verordening (EU) nr. 1394/2014 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(9)

Aangezien de maatregelen van de onderhavige verordening rechtstreeks van invloed zijn op economische activiteiten die samenhangen met het visseizoen van de Unievaartuigen en met de programmering van dat visseizoen, moet de onderhavige verordening onmiddellijk na de bekendmaking ervan in werking treden. Zij moet met ingang van 1 januari 2017 van toepassing zijn,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/52

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1484/95 van de Commissie (3) zijn voor de sectoren slachtpluimvee en eieren, en voor ovalbumine, bepalingen voor de toepassing van de aanvullende invoerrechten, alsmede de representatieve prijzen vastgesteld.

(2)

Uit de regelmatige controle van de gegevens die als basis worden gebruikt voor het bepalen van de representatieve prijzen voor de producten van de sectoren slachtpluimvee en eieren, alsmede voor ovalbumine, blijkt dat de representatieve prijzen voor de invoer van bepaalde producten moeten worden gewijzigd met inachtneming van de naargelang van de oorsprong optredende prijsverschillen.

(3)

Verordening (EG) nr. 1484/95 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(4)

Om ervoor te zorgen dat deze maatregel zo snel mogelijk na de terbeschikkingstelling van de bijgewerkte gegevens van toepassing wordt, dient de onderhavige verordening in werking te treden op de dag van de bekendmaking ervan,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/55

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/57

(1)

Op grond van Besluit 2010/452/GBVB is het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) gemachtigd om overeenkomstig artikel 38, derde alinea, van het Verdrag de noodzakelijke besluiten te nemen over de politieke controle op en de strategische leiding van de waarnemingsmissie van de Europese Unie in Georgië (EUMM Georgia), met inbegrip van het besluit tot benoeming van een missiehoofd.

(2)

Het PVC heeft op 19 december 2014 Besluit EUMM GEORGIA/1/2014 (2) vastgesteld, waarbij de heer Kęstutis JANKAUSKAS tot missiehoofd van EUMM Georgia benoemd werd van 15 december 2014 tot en met 14 december 2015.

(3)

Het PVC heeft op 13 november 2015 Besluit (GBVB) 2015/2200 (EUMM GEORGIA/1/2015) (3) vastgesteld, waarbij het mandaat van de heer Kęstutis JANKAUSKAS als missiehoofd van EUMM Georgia werd verlengd van 15 december 2015 tot en met 14 december 2016.

(4)

Op 12 december 2016 heeft de Raad Besluit (GBVB) 2016/2238 (4) vastgesteld, waarbij het mandaat van EUMM Georgia werd verlengd van 15 december 2016 tot en met 14 december 2018.

(5)

De hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid heeft voorgesteld het mandaat van de heer Kęstutis JANKAUSKAS als missiehoofd van EUMM Georgia te verlengen van 15 december 2016 tot en met 14 december 2017,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/59

(1)

Krachtens Besluit 2014/219/GBVB is het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) overeenkomstig artikel 38 van het Verdrag gemachtigd de passende besluiten te nemen met het oog op de uitoefening van de politieke controle en de strategische leiding van de missie EUCAP Sahel Mali, met inbegrip van het besluit een hoofd van de missie te benoemen.

(2)

Het PVC heeft op 26 mei 2014 Besluit EUCAP Sahel Mali/1/2014 (3) vastgesteld, waarbij de heer Albrecht CONZE werd benoemd tot hoofd van de missie EUCAP Sahel Mali voor de periode van 26 mei 2014 tot en met 14 januari 2015.

(3)

Het mandaat van de heer Albrecht CONZE als hoofd van de missie EUCAP Sahel Mali werd meerdere malen verlengd, voor de laatste maal bij Besluit (GBVB) 2016/938 (4) van het PVC, waarbij zijn mandaat als hoofd van de missie EUCAP Sahel Mali werd verlengd tot en met 14 januari 2017.

(4)

De hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid heeft voorgesteld het mandaat van de heer Albrecht CONZE als hoofd van de missie EUCAP Sahel Mali te verlengen van 15 januari 2017 tot en met 14 juli 2017,

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/60

(1)

De Raad heeft op 18 juli 2005 Gemeenschappelijk Optreden 2005/575/GBVB tot oprichting van de Europese Veiligheids- en defensieacademie (EVDA) (1) vastgesteld. Dat gemeenschappelijk optreden is vervangen door Gemeenschappelijk Optreden 2008/550/GBVB (2). Bij Besluit 2013/189/GBVB van de Raad (3) is dat gemeenschappelijk optreden vervolgens weer ingetrokken.

(2)

In november 2008 heeft de Raad het Europees initiatief voor de uitwisseling van jonge officieren, naar het voorbeeld van Erasmus 1 (4), aangenomen en is overeengekomen dat een met de uitvoering belaste groep in het kader van de uitvoerende academische raad van de EVDA bijeen zal komen.

(3)

Het bestuur van de EVDA heeft op 15 juli 2016 overeenstemming bereikt over aanbevelingen betreffende de toekomstperspectieven van de EVDA.

(4)

De onderwijs- en opleidingsactiviteiten in EVDA-kader moeten worden verricht op het gebied van het GVDB/GBVB, inclusief de aspecten conflictstabilisering, conflictoplossing en de voorwaarden voor duurzame ontwikkeling.

(5)

Hoewel het personeel van de EVDA voornamelijk uit gedetacheerden zou moeten bestaan, kan het noodzakelijk zijn dat de vacatures van gedetacheerd projectmanager en financieel beheerder door contractuele personeelsleden worden ingevuld.

(6)

Overeenkomstig Besluit 2010/427/EU van de Raad (5) moet de EDEO de EVDA de ondersteuning bieden die voorheen door het secretariaat-generaal van de Raad werd verleend,

a)

de gemeenschappelijke Europese veiligheids- en defensiecultuur verder versterken binnen de Unie en de beginselen in artikel 21, lid 1, VEU propageren buiten de Unie;

b)

een beter inzicht in het GVDB als essentieel onderdeel van het GBVB bevorderen;

c)

de instanties van de Unie de beschikking geven over deskundig personeel dat efficiënt kan werken op alle GVDB en GBVB-gebieden;

d)

de administraties en de staven van de lidstaten de beschikking geven over deskundig personeel dat vertrouwd is met het beleid, de instellingen en de procedures van de Unie op GVDB- en GBVB-gebied;

e)

het personeel van GVDB-missies en -operaties voorzien van een gemeenschappelijk inzicht in de functioneringsbeginselen van de GVDB-missies en -operaties, en van een gemeenschappelijk Europees identiteitsgevoel;

f)

onderwijs en opleiding op maat van de onderwijs- en opleidingsbehoeften van GVDB-missies en -operaties verstrekken;

g)

Unie-partnerschappen op het gebied van het GVDB en het GBVB ondersteunen, met name partnerschappen met de landen die deelnemen aan GVDB-missies;

h)

civiele crisisbeheersing ondersteunen, onder meer op het gebied van conflictpreventie, en voorwaarden voor duurzame ontwikkeling vaststellen of handhaven;

i)

het Europees initiatief voor de uitwisseling van jonge officieren bevorderen;

j)

professionele contacten en contacten tussen de deelnemers aan de onderwijs- en opleidingsactiviteiten helpen bevorderen;

a)

cursussen op basis- en gevorderd niveau ter bevordering van het inzicht in het GVDB en het GBVB;

b)

cursussen ter ontwikkeling van leiderschap;

c)

cursussen die rechtstreeks dienen ter ondersteuning van GVDB-missies en -operaties, onder meer onderwijs en opleiding voorafgaand aan de uitzending en tijdens de missies of operaties;

d)

cursussen ter ondersteuning van EU-partnerschappen en landen die aan GVDB-missies en -operaties deelnemen;

e)

Modules ter ondersteuning van civiele en militaire opleiding en scholing op het gebied van het GVDB en het GBVB;

f)

GVDB en GBVB-cursussen, -seminars, -programma's en -conferenties voor een gespecialiseerd publiek of met een specifiek aandachtsveld;

g)

gemeenschappelijke modules in het kader van het Europees initiatief voor de uitwisseling van jonge officieren, dat op het Erasmus-programma is geïnspireerd.

a)

ondersteuning van de betrekkingen die tussen de in artikel 5, lid 1, bedoelde instituten die in het in dat lid bedoelde netwerk („het netwerk”) betrokken zijn, moeten worden aangeknoopt;

b)

beheer en nadere uitwerking van een e-learningsysteem om de GVDB- en GBVB-onderwijs- en -opleidingsactiviteiten te ondersteunen of, in uitzonderlijke omstandigheden, om gebruikt te worden als zelfstandige onderwijs- en opleidingsactiviteit;

c)

onderwijs- en opleidingsmateriaal voor Unie-opleidingen op GVDB- en GBVB-gebied ontwikkelen en vervaardigen, met gebruikmaking van bestaand toepasselijk materiaal;

d)

een alumnivereniging voor voormalige deelnemers aan opleidingen steunen;

e)

ondersteuning van uitwisselingsprogramma's op het gebied van GVDB en GBVB tussen de onderwijs- en opleidingsinstituten van de lidstaten;

f)

optreden als afdelingsbeheerder van de Schoolmastermodule van het Goalkeeperproject en via deze module bijdragen leveren voor het jaarlijkse opleidingsprogramma van de Unie inzake GVDB;

g)

ondersteuning verlenen bij het beheer van onderwijs en opleiding op het gebied van conflictpreventie, civiele crisisbeheersing, het vaststellen of handhaven van voorwaarden voor duurzame ontwikkeling en initiatieven tot hervorming van de veiligheidssector, alsmede bevordering van de voorlichting over cyberveiligheid en hybride dreigingen;

h)

jaarlijks een netwerkconferentie beleggen waarbij civiele en militaire experts inzake onderwijs en opleiding in GVDB-aangelegenheden uit onderwijs- en opleidingsinstituten en ministeries van de lidstaten en, waar dit aangewezen is, relevante externe onderwijs- en opleidingsactoren bij elkaar worden gebracht, en

i)

de betrekkingen onderhouden met relevante actoren op het gebied van vrijheid, veiligheid en recht, op het gebied van ontwikkeling en samenwerking, en met relevante internationale organisaties.

a)

het Agentschap van de Europese Unie voor opleiding op het gebied van rechtshandhaving (CEPOL),

b)

het Europees Grens- en kustwachtagentschap (Frontex),

c)

het Europees Defensieagentschap (EDA),

d)

het Satellietcentrum van de Europese Unie (EU SatCen), en

e)

de Europese Politiedienst (Europol).

a)

haar taken te vervullen en haar doelstellingen te verwezenlijken;

b)

om de voor haar werking noodzakelijke contracten en administratieve regelingen te sluiten, waaronder regelingen voor de detachering van personeelsleden, en arbeidscontractanten te werven; materiaal, met name didactisch materiaal aan te kopen;

c)

bankrekeningen aan te houden, en

d)

in rechte op te treden.

a)

De stuurgroep die is belast met de algemene coördinatie en leiding van de EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten;

b)

de uitvoerende academische raad („de raad”) die zorg draagt voor de kwaliteit en de samenhang van de EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten;

c)

het hoofd van de EVDA („het hoofd”), de enige wettelijke vertegenwoordiger van de EVDA, dat is belast met het financiële en administratieve beheer van de EVDA, alsmede met het adviseren van het bestuur en de raad bij de organisatie en het beheer van de activiteiten van de EVDA;

d)

het EVDA-secretariaat („het secretariaat”) moet het hoofd van de EVDA helpen bij de vervulling van zijn taken, met name door de raad te helpen de algemene kwaliteit en coherentie van de EVDA- onderwijs- en opleidingsactiviteiten te garanderen.

a)

het EVDA-onderwijs- en opleidingsconcept, waarin de overeengekomen EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten tot uiting komen, goed te keuren en geregeld te toetsen;

b)

het academisch jaarprogramma van de EVDA goed te keuren;

c)

de onderwijs- en opleidingsactiviteiten te kiezen en te prioriteren die de EVDA moet uitvoeren, rekening houdend met de middelen waarover de EVDA beschikt en met de vastgestelde behoeften inzake onderwijs en opleiding;

d)

de lidstaten te selecteren die als gastland voor de EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten optreden, alsook de instituten die deze activiteiten uitvoeren;

e)

besluiten te nemen met betrekking tot het laten deelnemen van derde landen aan de EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten binnen de door het Politiek en Veiligheidscomité vastgelegde algemene beleidslijnen;

f)

de curricula voor alle EVDA onderwijs- en opleidingsactiviteiten vast te stellen;

g)

nota te nemen van de evaluatieverslagen van de cursussen;

h)

nota te nemen van het algemeen jaarverslag over EVDA-activiteiten onderwijs- en opleidingsactiviteiten en de daarin vervatte aanbevelingen goed te keuren, en deze toe te zenden aan de betrokken Raadsinstanties;

i)

algemene richtsnoeren te verstrekken voor de werkzaamheden van de raad;

j)

de voorzitters van de uitvoerende academische raad en de verschillende samenstellingen daarvan te benoemen

k)

de nodige besluiten betreffende de werking van de EVDA te nemen, voor zover de beslissingsbevoegdheid niet bij andere instanties berust;

l)

op voorstel van het hoofd van de EVDA de jaarbegroting en eventuele gewijzigde begrotingen goed te keuren;

m)

de jaarrekeningen goed te keuren en het hoofd van de EVDA kwijting te verlenen;

n)

de aanvullende voorschriften die van toepassing zijn op de door de EVDA beheerde uitgaven goed te keuren;

o)

zijn goedkeuring te hechten aan eventuele financieringsovereenkomsten en/of technische regelingen betreffende de financiering en/of het verrichten van de uitgaven van de EVDA die met de Commissie, de EDEO, een Unieagentschap of een lidstaat zijn overeengekomen;

p)

mee te werken aan het selectieproces van het hoofd van de EVDA, als omschreven in artikel 11, lid 3.

a)

academisch advies en aanbevelingen ten behoeve van de stuurgroep te verstrekken;

b)

het overeengekomen academisch jaarprogramma uit te voeren via het netwerk;

c)

toe te zien op het systeem voor e-leren;

d)

de curricula voor alle EVDA onderwijs- en opleidingsactiviteiten op te stellen;

e)

te zorgen voor de algemene coördinatie van EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten tussen alle instituten;

f)

het niveau te evalueren van de onderwijs- en opleidingsactiviteiten in het vorige academisch jaar;

g)

voorstellen voor onderwijs- en opleidingsactiviteiten in het volgende academisch jaar bij de stuurgroep in te dienen;

h)

te zorgen voor een systematische evaluatie van alle EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten en de evaluatieverslagen van de cursussen goed te keuren;

i)

bij te dragen aan het ontwerp van algemeen jaarverslag over EVDA-activiteiten;

j)

de tenuitvoerlegging te ondersteunen van het Europese initiatief voor de uitwisseling van jonge officieren, dat op het Erasmus-programma is geïnspireerd.

a)

is verantwoordelijk voor de EVDA-activiteiten;

b)

is de enige wettelijke vertegenwoordiger van het EVDA;

c)

is verantwoordelijk voor het financieel en administratief beheer van de EVDA;

d)

adviseert de stuurgroep en de Raad en ondersteunt hun werkzaamheden, en

e)

treedt op als vertegenwoordiger van de EVDA voor de onderwijs- en opleidingsactiviteiten binnen en buiten het netwerk.

a)

alle nodige maatregelen te nemen, zoals het vaststellen van interne administratieve instructies en het bekendmaken van mededelingen, teneinde het vlotte verloop van de EVDA-activiteiten te waarborgen;

b)

het voorontwerp op te stellen van het jaarverslag en van het werkprogramma van de EVDA, die aan de stuurgroep dienen te worden gepresenteerd op basis van de door de raad ingediende voorstellen;

c)

de uitvoering van het EVDA-werkprogramma te coördineren;

d)

de contacten met de bevoegde autoriteiten in de lidstaten te onderhouden;

e)

de contacten met betrokken externe opleidings- en onderwijsactoren op GBVB- en GVDB-gebied te onderhouden;

f)

indien nodig technische afspraken over EVDA-onderwijs- en opleidingsactiviteiten te maken met de bevoegde autoriteiten en onderwijs- en opleidingsactoren op GBVB- en GVDB-gebied;

g)

de overige hem door de stuurgroep opgedragen taken te verrichten.

a)

het opstellen van alle ontwerpbegrotingen en het indienen daarvan bij de stuurgroep;

b)

het vaststellen van de begrotingen nadat deze door de stuurgroep zijn goedgekeurd;

c)

het vervullen van de functie van ordonnateur voor de begroting van de EVDA;

d)

het openen, namens de EVDA, van een of meer bankrekeningen;

e)

de onderhandelingen, met de Commissie, de EDEO of een lidstaat, over eventuele financieringsovereenkomsten en/of technische regelingen betreffende de financiering en/of het verrichten van de uitgaven van de EVDA, en met de indiening bij de stuurgroep en de sluiting van die overeenkomsten of regelingen;

f)

het selecteren van het personeel van het secretariaat, bijgestaan door een selectiecommissie,

g)

de onderhandelingen, namens de EVDA, over briefwisseling voor de detachering van personeel van het secretariaat bij de EVDA en het ondertekenen daarvan;

h)

de onderhandelingen, namens de EVDA, over arbeidsovereenkomsten voor personeel dat wordt betaald uit de EVDA-begroting, en de ondertekening daarvan;

i)

meer in het algemeen, het vertegenwoordigen van de EVDA voor alle rechtshandelingen met financiële gevolgen;

j)

de indiening van de jaarrekening van de EVDA bij het bestuur.

a)

door de instellingen van de Unie, de EDEO en de agentschappen van de Unie bij de EVDA gedetacheerd personeel;

b)

door de lidstaten bij de EVDA gedetacheerde nationale deskundigen;

c)

arbeidscontractanten wanneer er geen nationaal deskundige is aangewezen voor de functie van administratief en financieelassistent, na goedkeuring door de stuurgroep.

23.12.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 352/74

(1)

Op 12 december 2003 heeft de Europese Raad de strategie van de Europese Unie ter bestrijding van de verspreiding van massavernietigingswapens („de strategie”) aangenomen, met in hoofdstuk III een lijst van maatregelen die zowel in de Europese Unie als in derde landen met dat doel moeten worden getroffen.

(2)

De Unie geeft momenteel actief uitvoering aan de strategie en aan de in hoofdstuk III genoemde maatregelen, met name via de financiële ondersteuning van specifieke projecten die uitgevoerd worden door multilaterale instellingen zoals de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA).

(3)

De Raad heeft op 17 november 2003 Gemeenschappelijk Standpunt 2003/805/GBVB (1) aangenomen betreffende de universalisering en versterking van multilaterale overeenkomsten op het gebied van de non-proliferatie van massavernietigingswapens en overbrengingsmiddelen daarvoor. Dat gemeenschappelijk standpunt roept er onder meer toe op te streven naar het sluiten van alomvattende IAEA-waarborgovereenkomsten en aanvullende protocollen, en voorziet erin dat de Unie ernaar zal streven dat de alomvattende waarborgovereenkomsten en de aanvullende protocollen de norm worden voor het IAEA-verificatiesysteem.

(4)

De Raad heeft op 17 mei 2004 Gemeenschappelijk Optreden 2004/495/GBVB (2) aangenomen ter ondersteuning van de activiteiten van de IAEA in het kader van haar plan voor nucleaire beveiliging en ter uitvoering van maatregelen van de strategie.

(5)

De Raad heeft op 18 juli 2005 Gemeenschappelijk Optreden 2005/574/GBVB (3) aangenomen ter ondersteuning van de activiteiten van de IAEA op het gebied van nucleaire beveiliging en verificatie en ter uitvoering van maatregelen van de strategie.

(6)

De Raad heeft op 12 juni 2006 Gemeenschappelijk Optreden 2006/418/GBVB (4) aangenomen ter ondersteuning van de activiteiten van de IAEA op het gebied van nucleaire beveiliging en verificatie en ter uitvoering van maatregelen van de strategie.

(7)

De Raad heeft op 14 april 2008 Gemeenschappelijk Optreden 2008/314/GBVB (5) aangenomen ter ondersteuning van de activiteiten van de IAEA op het gebied van nucleaire beveiliging en verificatie en ter uitvoering van maatregelen van de strategie.

(8)

De Raad heeft op 27 september 2010 Besluit 2010/585/GBVB (6) aangenomen ter ondersteuning van de activiteiten van de IAEA op het gebied van nucleaire beveiliging en verificatie en ter uitvoering van maatregelen van de strategie.

(9)

De Raad heeft op 21 oktober 2013 Besluit 2013/517/GBVB (7) aangenomen ter ondersteuning van de activiteiten van het IAEA op het gebied van nucleaire beveiliging en verificatie en ter uitvoering van de strategie.

(10)

De wijziging van het Verdrag inzake de fysieke beveiliging van kernmateriaal (wVFBK) is op 8 mei 2016 in werking getreden. De Unie en haar lidstaten hebben voor deze wijziging geijverd door middel van diplomatieke contacten en de financiering van IAEA-activiteiten in dit verband. Na de inwerkingtreding zullen voortgezette inspanningen nodig zijn om te zorgen voor de handhaving op nationaal niveau en de wereldwijde toepassing van de wVFBK.

(11)

De in de overwegingen 3 tot en met 10 genoemde doelstellingen zijn dezelfde als die welke de IAEA nastreeft via de uitvoering van zijn plan voor nucleaire beveiliging, dat volledig gefinancierd wordt uit vrijwillige bijdragen aan het fonds voor nucleaire beveiliging van de IAEA.

(12)

De Unie streeft naar een aangescherpte nucleaire beveiliging wereldwijd en is bereid derde landen verdere bijstand in dit opzicht te verlenen. De Unie is ingenomen met recente initiatieven om het programma nucleaire beveiliging van de IAEA te versterken, alsmede met de International Conference on Nuclear Security; Commitments and Actions, dat van 5 tot en met 9 december 2016 door de IAEA georganiseerd werd. De Unie streeft ernaar de duurzaamheid en doeltreffendheid van de uitvoering van de Gemeenschappelijke Optredens 2004/495/GBVB, 2005/574/GBVB, 2006/418/GBVB, 2008/314/GBVB en Besluit 2010/585/GBVB („eerdere gemeenschappelijke optredens en besluiten”) ter ondersteuning van het plan voor nucleaire beveiliging van de IAEA te handhaven, en heeft haar verdere steun toegezegd met het oog op de vaststelling van het plan voor nucleaire beveiliging 2018-2021 van de IAEA. Er zal nauw worden samengewerkt met het EU-initiatief chemische, biologische, radiologische en nucleaire (CBRN) excellentiecentra, alsmede met andere initiatieven en programma's, teneinde doublures te vermijden en de kostenefficiëntie en permanente risicobeperking te maximaliseren.

(13)

De technische uitvoering van dit besluit dient te worden toevertrouwd aan de IAEA, die op grond van haar beproefde en alom erkende expertise op het gebied van nucleaire beveiliging, de relevante capaciteiten in de doellanden beduidend zou kunnen versterken. De door de Unie gesteunde projecten kunnen enkel worden gefinancierd via vrijwillige bijdragen aan het Fonds voor nucleaire beveiliging van de IAEA. Deze bijdragen van de Unie zullen de IAEA in staat stellen een sleutelrol te spelen op het gebied van nucleaire beveiliging, door landen te ondersteunen bij hun inspanningen om hun verantwoordelijkheden inzake nucleaire beveiliging na te komen.

(14)

De verantwoordelijkheid voor nucleaire beveiliging binnen een staat berust volledig bij die staat,

a)

vooruitgang boeken wat betreft de wereldwijde toepassing van internationale instrumenten voor non-proliferatie en nucleaire beveiliging;

b)

staten bijstaan bij het ontwikkelen van eigen technische, wetenschappelijke en personele capaciteit die nodig is voor doeltreffende en duurzame nucleaire beveiliging;

c)

zorgen voor meer capaciteit tot preventie van, opsporing van en reactie op criminele of opzettelijke ongeoorloofde daden waarbij kernmateriaal of ander radioactief materiaal is betrokken dat aan controle op naleving van de regelgeving ontsnapt, en tot het daartegen beschermen van mensen, eigendommen, het milieu en de samenleving;

d)

de opsporing en bestrijding van illegale handel in kernmateriaal en ander radioactief materiaal verbeteren;

e)

bijdragen tot computerbeveiliging op nucleair gebied;

f)

de beveiliging van radioactieve bronnen aanscherpen en deze veilig en beveiligd opslaan in de landen die steun nodig hebben, daaronder begrepen het terugbrengen naar het land van oorsprong of de leverancier;

g)

de fysieke bescherming van kernmateriaal en ander radioactief materiaal aanscherpen.

a)

de duurzaamheid en doeltreffendheid van de via eerdere gemeenschappelijke optredens en besluiten verstrekte steun te verzekeren;

b)

de eigen ondersteunende infrastructuur voor nucleaire beveiliging in staten te versterken;

c)

het wet- en regelgevingskader van de staten aan te scherpen;

d)

de systemen en maatregelen inzake nucleaire beveiliging van kernmateriaal en ander radioactief materiaal aan te scherpen;

e)

de institutionele infrastructuren van staten te versterken, alsmede hun vermogen om de problematiek van kernmateriaal en radioactief materiaal die aan controles op naleving van de regelgeving ontsnappen, aan te pakken;

f)

het reactievermogen en de veerkracht van staten tegen cybercriminaliteit te verhogen, en de gevolgen daarvan voor de nucleaire beveiliging te beperken;

g)

de onderwijs- en opleidingscapaciteiten op het gebied van nucleaire beveiliging te vergroten;

h)

te zorgen voor gerichte en voortgezette steun voor de uitvoering en de wereldwijde toepassing van de wijziging van het Verdrag inzake de fysieke beveiliging van kernmateriaal.