23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/1

(1)

Het is essentieel om gedetailleerde regels vast te stellen over de minimumelementen die in een bedrijfssaneringsplan moeten worden opgenomen om te worden goedgekeurd, alsook over de minimuminhoud van de verslagen die worden opgesteld in geval van sanering van de instellingen en entiteiten die aan de bepalingen van Richtlijn 2014/59/EU onderworpen zijn.

(2)

De richtsnoeren en mededelingen die de Commissie heeft aangenomen aangaande de beoordeling van de naleving van het EU-kader inzake staatssteun met betrekking tot de herstructurering van ondernemingen die in moeilijkheden verkeren in de financiële sector, overeenkomstig artikel 107, lid 3, van het Verdrag, kunnen nuttige aanknopingspunten bieden voor de uitwerking van het bedrijfssaneringsplan, zelfs wanneer geen staatssteun werd toegekend, daar die net als het bedrijfssaneringsplan tot doel hebben de levensvatbaarheid op lange termijn van de instelling of entiteit te herstellen.

(3)

Bedrijfssaneringsplannen moeten informatie uit het herstelplan en het afwikkelingsplan kunnen gebruiken, voor zover dergelijke informatie nog steeds relevant is voor het herstellen van de levensvatbaarheid op lange termijn van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) of d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit, en rekening houdend met de toepassing van het instrument van bail-in.

(4)

De herstructurering van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) of d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit en haar activiteiten na de toepassing van het instrument van bail-in moet de redenen voor haar falen aanpakken. De basis voor de saneringsstrategie moet daarom bestaan uit de factoren die hebben veroorzaakt dat een instelling of entiteit in afwikkeling moest gaan. Die strategie kan ook rekening houden met de crisispreventiemaatregelen of de crisisbeheersingsmaatregelen die werden genomen en uitgevoerd door de bevoegde autoriteit respectievelijk de afwikkelingsautoriteit. De oorzaak en de omvang van de moeilijkheden die de instelling of entiteit ondervindt, kunnen worden geïllustreerd door informatie op te nemen over de naleving van de desbetreffende regelgevingsvereisten en prudentiële vereisten voorafgaand aan de afwikkeling.

(5)

Hoewel het falen van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) en d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit kan zijn veroorzaakt door een bepaald aantal redenen, kan deze instelling of entiteit ook andere ernstige tekortkomingen hebben vertoond die het falen niet hebben veroorzaakt, maar wel haar levensvatbaarheid op lange termijn zouden kunnen ondermijnen. De sanering moet alle tekortkomingen aanpakken. Een succesvolle saneringsstrategie moet een allesomvattende analyse volgen van zowel de te saneren instelling of entiteit en haar sterke en zwakke punten, als de relevante markten waarin de instelling of entiteit actief is en de risico's en kansen die deze markten met zich brengen. Om ervoor te zorgen dat de afwikkelingsautoriteit en de bevoegde autoriteit een bedrijfssaneringsplan geloofwaardig achten, moet het plan de levensvatbaarheid op lange termijn van de instelling herstellen op basis van prudentiële aannames.

(6)

Het herstellen van de levensvatbaarheid op lange termijn van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) en d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit na afwikkeling betekent dat de instelling of entiteit uiterlijk voor het einde van de saneringsperiode in staat is om op toekomstgerichte basis te voldoen aan haar intern beoordelingsproces van kapitaaltoereikendheid en aan alle toepasselijke prudentiële en andere regelgevingsvereisten, en dat zij een levensvatbaar bedrijfsmodel heeft dat ook op lange termijn duurzaam wordt geacht.

(7)

De afwikkelingsautoriteit en de bevoegde autoriteit moeten voldoende gedetailleerde informatie krijgen om het bedrijfssaneringsplan te beoordelen en toezicht houden op de uitvoering ervan. Bij deze informatieplicht moet rekening worden gehouden met de relevantie van de informatie voor de bedrijfsstructuur van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) en d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit, en de relevantie ervan voor de sanering en de betrouwbaarheid, vooral in het geval van een systeemcrisis.

(8)

Schommelingen maken onlosmakelijk deel uit van de economische cyclus. Elk ondernemingsplan moet daarom worden onderworpen aan een analyse van alternatieve scenario's, met passende wijzigingen in de belangrijkste onderliggende aannames. Hoewel de levensvatbaarheid op lange termijn moet worden hersteld ongeacht het scenario, zou de ontwikkeling van volwaardige alternatieve saneringsstrategieën buitensporige kosten met zich brengen voor de in artikel 1, lid 1, onder b), c) en d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit, terwijl alternatieve scenario's in principe minder waarschijnlijk zijn dan het basisscenario.

(9)

Het bedrijfssaneringsplan moet het voor de afwikkelingsautoriteit en de bevoegde autoriteit mogelijk maken om te beoordelen welke impact het plan zal hebben op het verwezenlijken van de afwikkelingsdoelstellingen, meer bepaald de doelstelling de continuïteit van de kritieke functies te waarborgen en aanzienlijke negatieve gevolgen voor het financiële stelsel te vermijden.

(10)

De frequentie en de gedetailleerdheid van het toezicht op de uitvoering van het bedrijfssaneringsplan moeten het mogelijk maken om eventuele afwijkingen of andere problemen snel vast te stellen. Driemaandelijkse rapportage van gegevens en prestaties is een gebruikelijke methodologie in de financiële sector en maakt die snelle vaststelling mogelijk. Het bedrijfssaneringsplan moet het ook mogelijk maken om de oorspronkelijk daarin vastgestelde mijlpalen of maatregelen aan te passen indien de omstandigheden dat rechtvaardigen.

(11)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit (EBA) bij de Commissie heeft ingediend.

(12)

De EBA heeft openbare publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke kosten en baten geanalyseerd en het advies van de Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen, die overeenkomstig artikel 15, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (2) werd opgericht,

a)

een historische en financiële rekening van de factoren die bijdroegen tot de problemen van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) of d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit, waaronder de relevante prestatie-indicatoren die verslechterden in de periode voorafgaand aan de afwikkeling en de reden voor hun verslechtering;

b)

een korte beschrijving van de crisispreventiemaatregelen en de crisisbeheersingsmaatregelen, wanneer dergelijke maatregelen vóór de indiening van het bedrijfssaneringsplan werden toegepast door de bevoegde autoriteit, de afwikkelingsautoriteit of de in artikel 1, lid 1, onder b), c) of d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit;

c)

een beschrijving van de bedrijfssaneringsstrategie en de maatregelen die gericht zijn op het herstellen van de levensvatbaarheid op lange termijn van de instelling of entiteit tijdens de saneringsperiode, waaronder een beschrijving van elk van de volgende elementen:

a)

de betrokken entiteit of het betrokken bedrijfsonderdeel, de methode van liquidatie of verkoop, waaronder de onderliggende aannames en alle mogelijke verwachte verliezen;

b)

het verwachte tijdsbestek;

c)

alle financiering of diensten die door of aan de overblijvende instelling of entiteit worden verleend.

a)

de kosten en de impact van de sanering op de winst- en verliesrekening en de balans van de instelling of entiteit;

b)

een beschrijving van de financieringsvereisten gedurende de saneringsperiode en van mogelijke financieringsbronnen;

c)

de manier waarop de instelling of entiteit in haar werking in staat zal zijn om alle kosten met inbegrip van afschrijvingen en financiële lasten te dekken en om een aanvaardbaar financieel rendement te verlenen tegen het einde van de saneringsperiode;

d)

een balans na afwikkeling, waaruit de nieuwe schuld- en kapitaalstructuur blijkt en de afschrijving van de activa op basis van de waardering die overeenkomstig artikel 36, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU is verricht of de definitieve waardering ex post als bedoeld in artikel 36, lid 10, van die richtlijn;

e)

een projectie van de belangrijkste financiële parameters op groepsniveau, entiteitsniveau en bedrijfsonderdeelniveau, betreffende met name de liquiditeit, de prestaties van leningen, het financieringsprofiel, de winstgevendheid en de efficiëntie.

a)

de aannames betreffende de verwachte macro-economische en marktontwikkelingen in het basisscenario, vergeleken met passende sectorbrede benchmarks;

b)

een beknopt overzicht van alternatieve saneringsstrategieën of -maatregelen en een motivering van de redenen waarom de maatregelen in het bedrijfssaneringsplan werden gekozen voor het herstellen van de levensvatbaarheid op lange termijn van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) of d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit, rekening houdend met de afwikkelingsdoelstellingen en -beginselen.

a)

de onderliggende aannames, zoals belangrijke macro-economische variabelen;

b)

de projectie van de winst- en verliesrekening en de balans;

c)

de belangrijkste financiële parameters op groepsniveau, entiteitsniveau en bedrijfsonderdeelniveau.

a)

de bereikte mijlpalen, de gerealiseerde maatregelen en hoe hun impact zich verhoudt tot de impact waarin het bedrijfssaneringsplan voorziet;

b)

de prestaties van de instelling of entiteit en een vergelijking ervan met de prognoses van het bedrijfssaneringsplan en van vorige voortgangsverslagen;

c)

de redenen waarom mijlpalen of prestatie-indicatoren niet werden bereikt en voorstellen om de vertragingen of tekortkomingen te verhelpen;

d)

alle andere problemen die zich voordoen bij de uitvoering van het bedrijfssaneringsplan en die het herstel beletten van de levensvatbaarheid op lange termijn van de in artikel 1, lid 1, onder b), c) of d), van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instelling of entiteit;

e)

de komende maatregelen en mijlpalen en een beoordeling van hoe waarschijnlijk het is dat ze worden bereikt;

f)

geactualiseerde projecties van financiële prestaties;

g)

waar gerechtvaardigd en noodzakelijk, een voorstel voor aanpassing van individuele maatregelen, mijlpalen of prestatie-indicatoren overeenkomstig artikel 5, lid 2.

23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/7

(1)

Richtlijn 2014/59/EU verleent afwikkelingsautoriteiten de bevoegdheid om passiva van een instelling in afwikkeling af te schrijven en om te zetten.

(2)

Derivatencontracten kunnen een aanzienlijk deel van de passivastructuur van bepaalde kredietinstellingen vertegenwoordigen. De waardering van dergelijke contracten is echter een complex proces, daar de waarde ervan gekoppeld is aan de waarde van onderliggende instrumenten, activa of entiteiten, welke in de loop van de tijd verandert en enkel op de vervaldatum of bij de beëindiging ervan concreet vorm krijgt.

(3)

De ervaring uit het verleden heeft geleerd dat de complexiteit van het waarderen van uit derivaten voortvloeiende passiva bij het in gebreke blijven van één van de tegenpartijen tot een tijdrovend waarderingsproces, enorme kosten en rechtsgeschillen aanleiding kan geven.

(4)

Bovendien blijkt uit de praktijk dat derivatencontracten verschillende methoden kunnen bevatten voor het bepalen van het bedrag dat bij de beëindiging ervan tussen tegenpartijen verschuldigd is, waarbij sommige van deze contracten de bepaling van het beëindigingsbedrag of de beëindigingsdatum, of beide, geheel aan de niet in gebreke blijvende tegenpartij overlaten.

(5)

Om moreel risico (moral hazard) te voorkomen en de efficiëntie van de afwikkelingsmaatregelen te waarborgen, moeten afwikkelingsautoriteiten derhalve passende methodieken vaststellen en toepassen om op basis van objectieve en, indien mogelijk, onmiddellijk beschikbare informatie de waarde van uit derivatencontracten voortvloeiende passiva te bepalen binnen een tijdsspanne die met de snelheid van het afwikkelingsproces verenigbaar is. Het is van belang dat in de methodiek voor de waardebepaling een aantal procedurele bepalingen zijn opgenomen, zowel betreffende de kennisgeving door de afwikkelingsautoriteit van beëindigingsbesluiten, als betreffende de wijze waarop vervangingstransacties voor de beëindigde contracten met tegenpartijen kunnen worden aangegaan.

(6)

Aan een salderingsovereenkomst onderworpen derivatencontracten geven aanleiding tot één enkel beëindigingsbedrag ingeval een contract vervroegd wordt beëindigd. Artikel 49 van Richtlijn 2014/59/EU schrijft voor dat de waarde van dergelijke contracten op nettobasis overeenkomstig de voorwaarden van de overeenkomst moet worden bepaald. De afwikkelingsautoriteit of onafhankelijke taxateur moet bijgevolg de in de salderingsovereenkomsten gedefinieerde samenstellen van verrekenbare contracten in acht nemen, waarbij het niet is toegestaan bepaalde contracten te kiezen en andere buiten beschouwing te laten.

(7)

Overeenkomstig artikel 49 van Richtlijn 2014/59/EU wordt de waarde van derivatencontracten door de afwikkelingsautoriteit of onafhankelijke taxateur bepaald in het kader van het waarderingsproces uit hoofde van artikel 36 van genoemde richtlijn. Wat de uit derivaten voortvloeiende passiva betreft, moet het waarderingsproces erop gericht zijn tot een snelle waardebepaling vooraf voor bail-indoeleinden te komen, en de afwikkelingsautoriteit tegelijkertijd voldoende flexibiliteit bieden om bedragen van vorderingen achteraf aan te passen.

(8)

De beoordeling of uit derivaten voortvloeiende passiva uit hoofde van artikel 44, lid 3, van Richtlijn 2014/59/EU wel of niet van het instrument van bail-in mogen worden uitgesloten, moet in het kader van het waarderingsproces uit hoofde van artikel 36 van genoemde richtlijn plaatsvinden voordat het beëindigingsbesluit wordt genomen.

(9)

De waardering van uit derivaten voortvloeiende passiva moet afwikkelingsautoriteiten in staat stellen om, voordat zij een beëindigingsbesluit nemen, een raming te maken van zowel het potentiële bail-inbedrag van die passiva na de beëindiging van de contracten, als de mogelijke waardevernietiging die van een degelijke beëindiging het gevolg zou zijn.

(10)

De beëindiging van derivatencontracten kan extra verliezen genereren die niet in de waardering op basis van het continuïteitsbeginsel tot uiting komen; dergelijke verliezen kunnen bijvoorbeeld voortvloeien uit door de tegenpartij gemaakte feitelijke vervangingskosten die bovenop de door de instelling in afwikkeling verschuldigde beëindigingskosten komen, dan wel uit door de instelling in afwikkeling gemaakte kosten bij het heraangaan van transacties in verband met blootstellingen die als gevolg van de beëindiging van contracten aan openmarktrisico zijn blootgesteld. Indien de verliezen die bij de sluiting van derivatenposities worden gemaakt of naar verwachting zullen worden gemaakt, groter zijn dan het aandeel van de overeenkomstige passiva die effectief voor de bail-in beschikbaar zijn, kunnen de daarboven uitgaande verliezen in hogere bail-inlasten voor andere schuldeisers van de instelling in afwikkeling resulteren. In dergelijke gevallen kan het bedrag van de verliezen die bij een bail-in door niet uit derivatencontracten voortvloeiende passiva moeten worden gedragen, hoger uitvallen dan zonder de beëindiging en bail-in van derivatencontracten het geval zou zijn. Daarom kan de afwikkelingsautoriteit dan ook overwegen derivatencontracten van de bail-in uit te sluiten in overeenstemming met artikel 44, lid 3, onder d), van Richtlijn 2014/59/EU en met Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/860 van de Commissie (2), die op grond van artikel 44, lid 11, van genoemde richtlijn is vastgesteld. Bij een eventuele uitoefening van de bail-inbevoegdheid met betrekking tot dergelijke passiva moet rekening worden gehouden met de uitsluitingen waarin artikel 44, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU voorziet, alsook met de discretionaire uitsluitingen die in artikel 44, lid 3, van genoemde richtlijn zijn vastgelegd en in Gedelegeerde Verordening (EU) 2016/860 nader zijn gepreciseerd.

(11)

Aangezien het noodzakelijk is dat het bepaalde in artikel 49, leden 3 en 4, van Richtlijn 2014/59/EU op consistente wijze wordt geïnterpreteerd, moeten de methodieken en grondslagen voor de door onafhankelijke taxateurs en afwikkelingsautoriteiten uitgevoerde waarderingen van derivaten nader worden gespecificeerd.

(12)

Een waarderingsmethode die op de feitelijke of hypothetische vervangingskosten van de gesloten derivatenposities is gebaseerd, zou uitkomsten opleveren die bij de overheersende marktpraktijk aansluiten, en zou tevens consistent zijn met de grondslagen voor de uit hoofde van artikel 74 van Richtlijn 2014/59/EU vereiste waardering, waarmee wordt beoogd te beoordelen of aandeelhouders en schuldeisers beter zouden zijn behandeld mocht een normale insolventieprocedure ten aanzien van de instelling in afwikkeling zijn geopend (het beginsel dat geen enkele crediteur slechter af mag zijn).

(13)

Bij de toepassing van de waarderingsmethode moet de afwikkelingsautoriteit van diverse gegevensbronnen kunnen gebruikmaken, zoals onder meer gegevensbronnen die door de instelling in afwikkeling, tegenpartijen of derden worden verstrekt. Het is niettemin raadzaam beginselen vast te stellen met betrekking tot de soorten gegevens die bij de waardering in aanmerking moeten worden genomen teneinde tot een objectieve waardebepaling te komen.

(14)

Tegenpartijen bij derivatencontracten die door afwikkelingsautoriteiten zijn beëindigd, kunnen ervoor kiezen een of meer vervangingstransacties aan te gaan ter vervanging van hun positie na de sluiting ervan. Dergelijke vervangingstransacties dienen bij voorkeur als gegevensbron voor de waardering te worden gebruikt, mits deze transacties op commercieel redelijke voorwaarden zijn aangegaan op de beëindigingsdatum of zodra dat na die datum redelijkerwijs mogelijk is. Bij de kennisgeving van het beëindigingsbesluit moeten afwikkelingsautoriteiten tegenpartijen derhalve de mogelijkheid bieden bewijsstukken met betrekking tot commercieel redelijke vervangingstransacties te verstrekken binnen een termijn die consistent is met het verwachte referentietijdstip voor de waardebepaling. Wanneer tegenpartijen binnen deze termijn dergelijke bewijsstukken hebben verstrekt, moet de taxateur het beëindigingsbedrag bepalen op de prijs van deze vervangingstransacties. Indien tegenpartijen binnen deze termijn geen bewijsstukken met betrekking tot commercieel redelijke vervangingstransacties hebben verstrekt, moeten afwikkelingsautoriteiten in staat zijn hun waardering op basis van de beschikbare marktinformatie, zoals spreads tussen middenkoersen en bied- en laatkoersen, uit te voeren teneinde te komen tot een raming van de hypothetische vervangingskosten, d.w.z. de verliezen of kosten die als gevolg van het vervangen van een hedge of van een gerelateerde handelspositie op basis van de nettorisicoblootstelling zouden zijn gemaakt.

(15)

Derivatenproducten en -markten zijn zeer heterogeen en het is dan ook onmogelijk om één enkele marktpraktijk voor het aangaan van vervangingstransacties aan te geven. Het begrip „commercieel redelijke vervangingstransacties” moet derhalve ruim worden gedefinieerd opdat de taxateur de vereiste beoordeling in alle marktomgevingen kan uitvoeren. Onder dat begrip moet dan ook het volgende worden verstaan: een vervangingstransactie die op basis van de nettorisicoblootstelling wordt aangegaan op voorwaarden die stroken met de gangbare marktpraktijken, en waarbij redelijke inspanningen worden geleverd om de beste prijsvoorwaarden te verkrijgen. De taxateur moet met name onder meer rekening houden met het aantal door de tegenpartij benaderde handelaars, het aantal verkregen vaste koersen, en de vraag of de beste koers is gekozen. De afwikkelingsautoriteit moet in de kennisgeving van het beëindigingsbesluit ook kunnen specificeren welke criteria zij bij haar beoordeling zal hanteren.

(16)

In overeenstemming met internationale normen is de Uniewetgeving van de afgelopen jaren erop gericht een grotere transparantie van en risicolimitering op de markt voor derivatencontracten tot stand te brengen door te voorzien in verplichte clearing via centrale tegenpartijen (hierna „CTP's” genoemd) van gestandaardiseerde over-the-counterderivaten (hierna „otc-derivaten” genoemd), in waarderings- en marginvereisten voor via CTP's geclearde derivaten en voor een breed scala aan otc-derivaten, en in de verplichte rapportage van alle otc-derivaten aan transactieregisters.

(17)

Ingeval een CTP-clearinglid wordt afgewikkeld en de afwikkelingsautoriteit voorafgaand aan een bail-in derivatencontracten heeft beëindigd, zou dat clearinglid voor de CTP een in gebreke blijvend clearinglid zijn in verband met het (de) desbetreffende samenstel(len) van verrekenbare contracten. De interne procedures en mechanismen die op het in gebreke blijven van een clearinglid van toepassing zijn (hierna de „CTP-wanbetalingsprocedures” genoemd) en die door de CTP in het licht van de vereisten van Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad (3) worden geïmplementeerd, bieden ook in de context van een bail-in in het kader van een afwikkelingsproces een betrouwbare grondslag voor het bepalen van de waarde van de uit derivaten voortvloeiende passiva waarin het gehele samenstel van verrekenbare contracten als gevolg van de beëindiging van deze contracten resulteert.

(18)

Het uitvoeren van CTP-wanbetalingsprocedures kan een aantal dagen of langer duren na het plaatsvinden van de triggergebeurtenis. In het bijzondere geval van een afwikkeling kan het wachten met het bepalen van de waarde van derivaten totdat de zeer veel tijd in beslag nemende wanbetalingsprocedures zijn afgerond, het tijdschema en de doelstellingen van de afwikkeling ondermijnen en tevens onnodige verstoringen op de financiële markten veroorzaken. Daarom is het noodzakelijk dat de afwikkelingsautoriteit met de CTP en met de bevoegde autoriteit van de CTP overeenstemming bereikt over een termijn waarbinnen het bedrag bij vroegtijdige beëindiging moet zijn vastgesteld, rekening houdend met zowel de beperkingen van de CTP als die van de afwikkelingsautoriteit.

(19)

Het bedrag bij vroegtijdige beëindiging dat door de CTP volgens haar procedures voor het beheer van wanbetalingen binnen de overeengekomen termijn wordt vastgesteld, moet door de taxateur worden bevestigd. Indien de CTP het bedrag bij vroegtijdige beëindiging niet binnen de overeengekomen termijn vaststelt of haar wanbetalingsprocedures niet toepast, moet de afwikkelingsautoriteit over de mogelijkheid beschikken om zich op haar eigen ramingen te baseren om het bedrag bij vroegtijdige beëindiging te bepalen. De afwikkelingsautoriteit moet ook in staat zijn een op basis van haar eigen ramingen bepaald voorlopig bedrag te hanteren indien een dergelijke maatregel in het licht van de dringendheid van het afwikkelingsproces gerechtvaardigd is, mits zij haar waardering na de voltooiing van de CTP-wanbetalingsprocedure uiterlijk bij het verstrijken van de termijn actualiseert. De afwikkelingsautoriteit moet bij de definitieve waardering ex post, en in elk geval bij de waardering van verschillen in behandeling in overeenstemming met artikel 74 van Richtlijn 2014/59/EU, ook rekening kunnen houden met informatie die de CTP na het verstrijken van de termijn heeft ingediend, indien deze op dat moment beschikbaar is. Deze verordening dient de door CTP's in overeenstemming met Verordening (EU) nr. 648/2012 gehanteerde procedures voor het beheer van wanbetalingen onverlet te laten.

(20)

Het bepaalde in deze verordening mag geen afbreuk doen aan de overeenkomstig artikel 48, lid 4, van Verordening (EU) nr. 648/2012 opgezette interne procedures van de CTP voor de overdracht van de activa en posities tussen een in gebreke blijvend clearinglid en zijn cliënten, en moet consistent zijn met alle andere relevante vergunningsvoorschriften of -voorwaarden die eventueel op de beëindiging van de desbetreffende derivatencontracten van invloed kunnen zijn.

(21)

Het tijdstip van de waardebepaling van derivatencontracten moet in overeenstemming zijn met de waarderingsgrondslag waarin rekening wordt gehouden met de feitelijke of hypothetische vervangingskosten die door tegenpartijen worden gemaakt. Om tot een zo nauwkeurig mogelijke waardering te komen, moet deze worden uitgevoerd op de beëindigingsdatum of, indien dat niet commercieel redelijk is, op de eerste dag en het eerste tijdstip waarop een marktprijs voor het onderliggende actief beschikbaar is. Ingeval het bedrag bij vroegtijdige beëindiging door een CTP wordt bepaald of op de prijs van vervangingstransacties wordt vastgesteld, moet het referentietijdstip dat van de bepaling door de CTP van het bedrag in kwestie of dat van de vervangingstransacties zijn.

(22)

Indien de afwikkelingsautoriteit overeenkomstig artikel 36, lid 9, van Richtlijn 2014/59/EU wegens spoedeisende omstandigheden besluit een voorlopige waardering te verrichten, moet de afwikkelingsautoriteit of de taxateur vóór dat referentietijdstip in het kader van die voorlopige waardering een voorlopige waardebepaling van de uit derivaten voortvloeiende passiva kunnen verrichten op basis van op dat moment beschikbare waarderamingen en gegevens. Indien de afwikkelingsautoriteit overeenkomstig artikel 36, lid 12, van Richtlijn 2014/59/EU op basis van de voorlopige waardering afwikkelingsmaatregelen neemt, moeten waargenomen relevante marktontwikkelingen of bewijzen van effectieve vervangingstransacties op het referentietijdstip ofwel in een latere voorlopige waardering, ofwel in de overeenkomstig artikel 36, lid 10, van genoemde richtlijn verrichte definitieve waardering in aanmerking worden genomen.

(23)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(24)

De Europese Bankautoriteit heeft openbare raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de Europese Autoriteit voor effecten en markten geraadpleegd, heeft de potentiële desbetreffende kosten en baten geanalyseerd en heeft het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (4) opgerichte Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen,

a)

ofwel in de Unie is gevestigd en volgens de in de artikelen 14 tot en met 21 van Verordening (EU) nr. 648/2012 beschreven procedure een vergunning heeft verkregen;

b)

ofwel in een derde land is gevestigd en volgens de in artikel 25 van Verordening (EU) nr. 648/2012 beschreven procedure is erkend;

a)

de omvang van de verliezen die bij een bail-in door derivatencontracten zouden worden gedragen; deze wordt verkregen door het vermenigvuldigen van:

met

b)

de waardevernietiging die is gebaseerd op een raming van het bedrag van de kosten, uitgaven of andere bijzondere waardeverminderingen waarin de beëindiging van de derivatencontracten naar verwachting zal resulteren, en die wordt verkregen door de som van de volgende elementen te berekenen:

a)

onbetaalde bedragen, zekerheden of andere bedragen die de instelling in afwikkeling aan de tegenpartij verschuldigd is, verminderd met onbetaalde bedragen, zekerheden en andere bedragen die de tegenpartij aan de instelling in afwikkeling verschuldigd is op de beëindigingsdatum;

b)

een beëindigingsbedrag dat overeenstemt met de verliezen of kosten die tegenpartijen bij derivatencontracten hebben gemaakt, dan wel de winsten die zij hebben gerealiseerd bij het vervangen of het verkrijgen van het economische equivalent, wat materiële voorwaarden betreft, van beëindigde contracten en van de optierechten van de partijen met betrekking tot die contracten.

a)

bedragen die op of vóór de beëindigingsdatum opeisbaar werden en die op die datum onbetaald zijn gebleven;

b)

een bedrag gelijk aan de reële marktwaarde van het actief dat moest worden geleverd voor elke uit hoofde van de derivatencontracten ontstane verplichting die op of vóór de beëindigingsdatum moest worden afgewikkeld door levering, en die op de beëindigingsdatum niet is afgewikkeld;

c)

bedragen aan rente of vergoedingen die verschuldigd zijn voor de periode tussen de datum waarop aan betalings- of leveringsverplichtingen moest worden voldaan en de beëindigingsdatum.

a)

de middenkoersen aan het einde van de dag conform de binnen de instelling in afwikkeling gebruikelijke procedures op de overeenkomstig artikel 8 bepaalde datum;

b)

de spread tussen middenkoersen en biedkoersen of tussen middenkoersen en laatkoersen, al naargelang de richting van de gesaldeerde risicopositie;

c)

aanpassingen aan de onder a) en b) genoemde koersen en spreads, voor zover deze noodzakelijk zijn om de liquiditeit van de markt voor de onderliggende risico's of instrumenten, de omvang van de blootstelling in verhouding tot de diepte van de markt en het eventuele modelrisico weer te geven.

a)

door derden verstrekte gegevens, zoals waarneembare marktgegevens of gegevens over waarderingsparameters en noteringen van marketmakers of, ingeval een contract centraal wordt gecleard, van CTP's verkregen waarden of ramingen;

b)

voor gestandaardiseerde producten, door de eigen systemen van de taxateur gegenereerde waarderingen;

c)

binnen de instelling in afwikkeling voorhanden gegevens, zoals interne modellen en waarderingen, inclusief overeenkomstig artikel 105, lid 8, van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (6) verrichte onafhankelijke prijsverificaties;

d)

andere door tegenpartijen verschafte gegevens dan overeenkomstig artikel 3, lid 3, verstrekte bewijsstukken met betrekking tot vervangingstransacties, met inbegrip van gegevens over lopende of eerdere waarderingsgeschillen die vergelijkbare of gerelateerde transacties en noteringen betreffen;

e)

alle andere relevante gegevens.

(a)

de wanbetalingsprocedure, zoals vastgelegd in de governanceregels van de CTP in overeenstemming met artikel 48 van Verordening (EU) nr. 648/2012;

(b)

het tijdschema van de afwikkeling.

a)

de CTP verstrekt de waardering van het bedrag bij vroegtijdige beëindiging niet binnen de termijn die de afwikkelingsautoriteit overeenkomstig lid 5 heeft vastgesteld, of

b)

de waardering door de CTP van het bedrag bij vroegtijdige beëindiging strookt niet met de CTP-wanbetalingsprocedures vervat in artikel 48 van Verordening (EU) nr. 648/2012.

a)

indien de taxateur het bedrag bij vroegtijdige beëindiging overeenkomstig artikel 6, lid 1, op de prijs van de vervangingstransacties bepaalt, de dag en het tijdstip waarop de vervangingstransacties zijn aangegaan;

b)

indien de taxateur het bedrag bij vroegtijdige beëindiging overeenkomstig artikel 7, lid 1, volgens de CTP-wanbetalingsprocedures bepaalt, de dag en het tijdstip waarop de CTP het bedrag bij vroegtijdige beëindiging heeft bepaald;

c)

in alle andere gevallen, de beëindigingsdatum of, indien dat niet commercieel redelijk is, de dag en het tijdstip waarop een marktprijs voor het onderliggende actief voorhanden is.

23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/16

(1)

Bij Verordening (EU) nr. 513/2013 (3) heeft de Europese Commissie („de Commissie”) een voorlopig antidumpingrecht ingesteld op fotovoltaïsche modules van kristallijn silicium („modules”) en de belangrijkste componenten daarvan (cellen en wafers) van oorsprong uit of verzonden uit de Volksrepubliek China („de VRC”) die in de Europese Unie („de Unie”) worden ingevoerd.

(2)

Een groep producenten-exporteurs heeft de Chinese Kamer van Koophandel voor de in- en uitvoer van machines en elektronische producten („CCCME”) opdracht gegeven om in hun naam bij de Commissie een prijsverbintenis in te dienen, wat zij heeft gedaan. Uit de bepalingen van die prijsverbintenis blijkt duidelijk dat het gaat om een bundel individuele prijsverbintenissen van elke producent-exporteur, die om praktische redenen wordt gecoördineerd door de CCCME.

(3)

Bij Besluit 2013/423/EU (4) heeft de Commissie deze prijsverbintenis met betrekking tot het voorlopige antidumpingrecht aanvaard. Bij Verordening (EU) nr. 748/2013 (5) heeft de Commissie Verordening (EU) nr. 513/2013 gewijzigd om de technische wijzigingen in te voeren die door de aanvaarding van de verbintenis met betrekking tot het voorlopige antidumpingrecht nodig waren.

(4)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1238/2013 (6) heeft de Raad een definitief antidumpingrecht ingesteld op modules en cellen van oorsprong uit of verzonden uit de VRC („het betrokken product”) die in de Unie worden ingevoerd. Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1239/2013 (7) heeft de Raad eveneens een definitief compenserend recht ingesteld op het betrokken product dat in de Unie wordt ingevoerd.

(5)

Nadat de Commissie in kennis was gesteld van een gewijzigde versie van de door een groep van producenten-exporteurs („de producenten-exporteurs”) en de CCCME aangeboden prijsverbintenis, heeft zij bij Uitvoeringsbesluit 2013/707/EU (8) de aanvaarding van de gewijzigde prijsverbintenis („de verbintenis”) bevestigd voor de periode waarin de definitieve maatregelen worden toegepast. De bijlage bij dat besluit bevat de lijst van producenten-exporteurs waarvoor de verbintenis werd aanvaard, waaronder:

(6)

Bij Uitvoeringsbesluit 2014/657/EU (9) heeft de Commissie een voorstel aanvaard van de producenten-exporteurs en de CCCME houdende verduidelijkingen omtrent de uitvoering van de verbintenis voor de betrokken producten die onder de verbintenis vallen, namelijk modules en cellen van oorsprong uit of verzonden uit de VRC, momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 8541 40 90 (Taric-codes 8541409021, 8541409029, 8541409031 en 8541409039), geproduceerd door de producenten-exporteurs („onder de verbintenis vallend product”). De in overweging 4 bedoelde antidumping- en compenserende rechten en de verbintenis worden samen aangeduid als „maatregelen”.

(7)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/866 (10) heeft de Commissie de aanvaarding van de verbintenis voor drie producenten-exporteurs ingetrokken.

(8)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/1403 (11) heeft de Commissie de aanvaarding van de verbintenis voor een andere producent-exporteur ingetrokken.

(9)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2018 (12) heeft de Commissie de aanvaarding van de verbintenis voor twee producenten-exporteurs ingetrokken.

(10)

De Commissie heeft op grond van artikel 11, lid 2, van de antidumpingbasisverordening een nieuw onderzoek bij het vervallen van de maatregelen geopend met een bericht van opening dat op 5 december 2015 in het Publicatieblad van de Europese Unie  (13) is bekendgemaakt.

(11)

De Commissie heeft op grond van artikel 18 van de antisubsidiebasisverordening een nieuw onderzoek bij het vervallen van de maatregelen geopend met een bericht van opening dat op 5 december 2015 in het Publicatieblad van de Europese Unie  (14) is bekendgemaakt.

(12)

De Commissie heeft op grond van artikel 11, lid 3, van de antidumpingbasisverordening en artikel 19 van de antisubsidiebasisverordening ook een gedeeltelijk tussentijds nieuw onderzoek geopend met een bericht van opening dat op 5 december 2015 in het Publicatieblad van de Europese Unie  (15) is bekendgemaakt.

(13)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/115 (16) heeft de Commissie de aanvaarding van de verbintenis voor een andere producent-exporteur ingetrokken.

(14)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/185 (17) heeft de Commissie het bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1238/2013 ingestelde definitieve antidumpingrecht op het betrokken product, van oorsprong uit of verzonden uit de Volksrepubliek China, uitgebreid tot het betrokken product, verzonden uit Maleisië en Taiwan, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Maleisië en Taiwan.

(15)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/184 (18) heeft de Commissie het bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1239/2013 van de Raad ingestelde definitieve compenserende recht op het betrokken product, van oorsprong uit of verzonden uit de Volksrepubliek China, uitgebreid tot het betrokken product, verzonden uit Maleisië en Taiwan, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit Maleisië en Taiwan.

(16)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/1045 (19) heeft de Commissie de aanvaarding van de verbintenis voor een andere producent-exporteur ingetrokken.

(17)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/1382 (20) heeft de Commissie de aanvaarding van de verbintenis voor vijf andere producenten-exporteurs ingetrokken.

(18)

De producenten-exporteurs stemden er onder meer mee in om het onder de verbintenis vallende product binnen een in de verbintenis vastgesteld jaarlijks invoervolume („jaarlijks volume”) niet onder een bepaalde minimuminvoerprijs („MIP”) aan de eerste onafhankelijke afnemer in de Unie te verkopen.

(19)

De producenten-exporteurs stemden er ook mee in om het onder de verbintenis vallende product alleen via directe verkoop te verkopen. Voor de toepassing van de verbintenis wordt een directe verkoop gedefinieerd als een verkoop aan de eerste onafhankelijke afnemer in de Unie, of een verkoop via een verbonden partij in de Unie die in de verbintenis wordt vermeld.

(20)

De verbintenis omvat een niet-uitputtende lijst met inbreuken op die verbintenis. Op die lijst staat met name de afgifte van een handelsfactuur („verbintenisfactuur” zoals gedefinieerd in de uitvoeringsverordeningen waarnaar in overweging 4 wordt verwezen) of een wederverkoopfactuur waarvan de onderliggende financiële transactie (bv. het werkelijk van de koper ontvangen bedrag, na eventuele correcties voor credit-/debetnota's en dergelijke) niet overeenkomt met de nominale waarde van de handelsfactuur.

(21)

Op de lijst met inbreuken staan ook indirecte verkopen naar de Unie door ondernemingen die niet in de verbintenis worden vermeld, en deelname aan een handelsconstructie die het risico van ontwijking in zich bergt.

(22)

De verbintenis verplicht de producenten-exporteurs ook om de Commissie elk kwartaal gedetailleerde informatie te verstrekken over hun uitvoer naar en wederverkoop in de Unie („de driemaandelijkse verslagen”). Hierbij wordt verondersteld dat de gegevens in die driemaandelijkse verslagen volledig en correct zijn en dat de gerapporteerde transacties volledig in overeenstemming zijn met de bepalingen van de verbintenis.

(23)

De producent-exporteur is aansprakelijk voor inbreuken van al zijn verbonden partijen, ongeacht of die partijen in de verbintenis worden vermeld.

(24)

In het kader van het toezicht op de naleving van de verbintenis heeft de Commissie informatie gecontroleerd die door Osda Solar, Qixin Solar en Linuo was verstrekt en die voor de verbintenis relevant was. Op grond van artikel 8, lid 9, van de antidumpingbasisverordening en artikel 13, lid 9, van de antisubsidiebasisverordening heeft de Commissie ook bewijsmateriaal ontvangen van de douaneautoriteiten van een lidstaat.

(25)

De overwegingen 26 tot en met 34 hebben betrekking op de problemen die met betrekking tot Osda Solar, Qixin Solar en Linuo zijn geconstateerd en die de Commissie ertoe nopen de aanvaarding van de verbintenis voor die producenten-exporteurs in te trekken.

(26)

Osda Solar had in zijn driemaandelijkse verslagen melding gemaakt van een verkooptransactie waarbij het onder de verbintenis vallende product aan een naar verluidt niet-verbonden importeur in de Unie werd verkocht en had een verbintenisfactuur afgegeven. Op basis van de informatie waar de Commissie over beschikt, kan worden vastgesteld dat de bij bovenstaande transactie betrokken importeur met Osda Solar verbonden was. Aangezien deze importeur niet als verbonden partij in de verbintenis werd vermeld, heeft Osda Solar de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in de overwegingen 19 en 21 geschonden.

(27)

Bovendien heeft deze verbonden importeur ten minste één wederverkoopfactuur aan een eindafnemer in de Unie afgegeven waarop de minimuminvoerprijs niet in acht werd genomen. Daarom heeft Osda Solar de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in de overwegingen 18 en 23 geschonden.

(28)

Qixin Solar had in zijn driemaandelijkse verslagen melding gemaakt van een verkooptransactie waarbij het onder de verbintenis vallende product aan een naar verluidt niet-verbonden importeur in de Unie werd verkocht en had een verbintenisfactuur afgegeven. Op basis van de informatie waar de Commissie over beschikt, kan worden vastgesteld dat de bij bovenstaande transactie betrokken importeur met Qixin Solar verbonden was. Aangezien deze importeur niet als verbonden partij in de verbintenis werd vermeld, heeft Qixin Solar de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in de overwegingen 19 en 21 geschonden.

(29)

Daarnaast heeft de verbonden importeur ten minste één wederverkoopfactuur aan een eindafnemer in de Unie afgegeven waarop de minimuminvoerprijs niet in acht werd genomen. Daarom heeft Qixin Solar de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in de overwegingen 18 en 23 geschonden.

(30)

Bovendien is Qixin Solar, in de maand waarin de in overweging 29 bedoelde transactie plaatsvond, overgegaan tot directe verkoop van het onder de verbintenis vallende product aan dezelfde afnemer, zodat een tot kruiscompensatie leidende handelsconstructie ontstond. Daarom heeft Qixin Solar de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in overweging 21 geschonden.

(31)

Linuo had in zijn driemaandelijkse verslagen melding gemaakt van een verkooptransactie waarbij het onder de verbintenis vallende product aan een naar verluidt niet-verbonden importeur in de Unie werd verkocht en had een verbintenisfactuur afgegeven. Op basis van de informatie waar de Commissie over beschikt, kan worden vastgesteld dat de bij bovenstaande transactie betrokken importeur met Linuo verbonden was. Aangezien deze importeur niet als verbonden partij in de verbintenis werd vermeld, heeft Linuo de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in de overwegingen 19 en 21 geschonden.

(32)

Bovendien heeft deze verbonden importeur ten minste één wederverkoopfactuur aan een eindafnemer in de Unie afgegeven waarop de minimuminvoerprijs niet in acht werd genomen. Daarom heeft Linuo de bepalingen van de verbintenis zoals beschreven in de overwegingen 18 en 23 geschonden.

(33)

Uit de informatie in de driemaandelijkse verslagen en het verkregen bewijsmateriaal blijkt dat de in de overwegingen 27, 29 en 32 vermelde wederverkoopfacturen en de in overweging 30 vermelde verbintenisfacturen met de volgende transacties samenhangen.

Overeenkomstig artikel 3, lid 2, onder b), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1238/2013 van de Raad en artikel 2, lid 2, onder b), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1239/2013 van de Raad worden deze facturen derhalve ongeldig verklaard. De op het ogenblik van de aanvaarding van de aangifte voor het vrije verkeer ontstane douaneschuld moet overeenkomstig artikel 105, leden 3 tot en met 6, van Verordening (EU) nr. 952/2013 van het Europees Parlement en de Raad (21) door de nationale douaneautoriteiten worden teruggevorderd wanneer de intrekking van de verbintenis met betrekking tot de drie producenten-exporteurs, samen met hun verbonden ondernemingen in de Unie, in werking treedt. De nationale douaneautoriteiten die verantwoordelijk zijn voor de inning van de rechten zullen daarvan in kennis worden gesteld.

In dit verband herinnert de Commissie eraan dat overeenkomstig artikel 3, lid 1, onder b), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1238/2013, gelezen in samenhang met bijlage III, punt 7, bij die verordening, en artikel 2, lid 1, onder b), van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1239/2013, gelezen in samenhang met bijlage 2, punt 7, bij die verordening, invoer alleen van rechten is vrijgesteld indien op de handelsfactuur de prijs en de eventuele rabatten vermeld staan. Indien niet aan die voorwaarde is voldaan, zijn rechten verschuldigd, zelfs wanneer de Commissie de handelsfactuur die de goederen vergezelt niet ongeldig heeft verklaard.

(34)

In de verbintenis is bepaald dat een inbreuk door een individuele producent-exporteur niet automatisch leidt tot de intrekking van de aanvaarding van de verbintenis voor alle producenten-exporteurs. In een dergelijk geval beoordeelt de Commissie de gevolgen van die specifieke inbreuk voor de uitvoerbaarheid van de verbintenis voor alle producenten-exporteurs en de CCCME.

(35)

Bijgevolg heeft de Commissie onderzocht welke gevolgen de inbreuken van Osda Solar, Qixin Solar en Linuo hebben voor de uitvoerbaarheid van de verbintenis voor alle producenten-exporteurs en de CCCME.

(36)

Hoewel de inbreuken van de drie producenten-exporteurs een vergelijkbaar patroon vertonen, is de Commissie van oordeel dat de verantwoordelijkheid voor de inbreuken bij de producenten-exporteurs in kwestie ligt; het toezicht heeft tot op heden geen systematische inbreuken met hetzelfde patroon door een groot aantal producenten-exporteurs of de CCCME aan het licht gebracht. Op dit moment is de Commissie van mening dat de algemene werking van de verbintenis niet wordt aangetast en dat er geen reden is om de aanvaarding van de verbintenis voor alle producenten-exporteurs en de CCCME in te trekken.

(37)

De Commissie heeft de CCCME evenwel bij brief van 11 juli 2016 op de hoogte gesteld van bovenstaande inbreuken door de drie producenten-exporteurs die een vergelijkbaar patroon vertoonden, en daarbij aangegeven dat de Commissie de algehele uitvoerbaarheid van de verbintenis in de toekomst opnieuw zou kunnen beoordelen indien inbreuken met een vergelijkbaar patroon blijven voorkomen.

(38)

De belanghebbenden zijn overeenkomstig artikel 8, lid 9, van de antidumpingbasisverordening en artikel 13, lid 9, van de antisubsidiebasisverordening in de gelegenheid gesteld om te worden gehoord en opmerkingen te maken.

(39)

Twee producenten-exporteurs hebben na de bekendmaking opmerkingen met de vermelding „Limited” ingediend met betrekking tot de verkoopkanalen of de naleving van de minimuminvoerprijzen. De opmerkingen waren echter vertrouwelijk van aard en ondanks een verzoek van de Commissie daartoe, zijn binnen de daarvoor vastgestelde termijn geen niet-vertrouwelijke samenvattingen verstrekt. Overeenkomstig artikel 19, lid 3, van de antidumpingbasisverordening en artikel 29, lid 3, van de antisubsidiebasisverordening, kunnen deze opmerkingen derhalve buiten beschouwing worden gelaten. De ontvangen opmerkingen zouden hoe dan ook niet hebben geleid tot aanpassing van de beoordeling van de Commissie wat betreft de in de overwegingen 26 tot en met 32 vermelde inbreuken en de in overweging 33 vermelde ongeldigverklaring van de verbintenisfacturen.

(40)

Derhalve heeft de Commissie overeenkomstig artikel 8, lid 9, van de antidumpingbasisverordening, artikel 13, lid 9, van de antisubsidiebasisverordening en de bepalingen van de verbintenis geconcludeerd dat de aanvaarding van de verbintenis voor Osda Solar, Qixin Solar en Linuo, samen met hun verbonden ondernemingen in de Unie, moet worden ingetrokken.

(41)

Overeenkomstig artikel 8, lid 9, van de antidumpingbasisverordening en artikel 13, lid 9, van de antisubsidiebasisverordening zijn het definitieve antidumpingrecht dat is ingesteld bij artikel 1 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1238/2013 en het definitieve compenserende recht dat is ingesteld bij artikel 1 van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1239/2013 vanaf de dag van inwerkingtreding van deze verordening bijgevolg automatisch van toepassing op het betrokken product van oorsprong uit of verzonden uit de VRC en vervaardigd door Osda Solar (aanvullende Taric-code B859), Qixin Solar (aanvullende Taric-code B860) en Linuo (aanvullende Taric-code B869).

(42)

Ter informatie bevat de tabel in de bijlage bij deze verordening de producenten-exporteurs waarvoor de aanvaarding van de verbintenis bij Uitvoeringsbesluit 2013/707/EU onverlet blijft,

23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/30

(1)

In Verordening (EG) nr. 1098/2007 zijn perioden vastgesteld waarin het verboden is op de kabeljauwbestanden in de Oostzee te vissen.

(2)

Op grond van artikel 29, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1098/2007 kan de Commissie de ICES-deelsectoren 27 en 28.2 uitsluiten van de toepassing van een periode van vangstverbod als de hoeveelheid kabeljauw die tijdens de meest recente verslagperiode in de deelsectoren 27 en 28.2 is gevangen, beneden een bepaalde drempel ligt.

(3)

Gezien de door de betrokken lidstaten ingediende verslagen en het advies van het Wetenschappelijk, Technisch en Economisch Comité voor de visserij dienen de ICES-deelsectoren 27 en 28.2 in 2016 te worden uitgesloten van de toepassing van de genoemde periode van vangstverbod.

(4)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Comité voor de visserij en de aquacultuur,

23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/31

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/33

(1)

Bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU van de Commissie (4) zijn maatregelen op het gebied van de diergezondheid vastgesteld in verband met Afrikaanse varkenspest in sommige lidstaten. In de bijlage bij dat uitvoeringsbesluit zijn bepaalde gebieden in die lidstaten afgebakend, die in lijsten in de delen I, II, III en IV van die bijlage zijn opgenomen, waarbij een onderscheid wordt gemaakt tussen verschillende risiconiveaus op basis van de epidemiologische situatie. Op die lijsten staan bepaalde gebieden in Polen.

(2)

In augustus 2016 hebben zich twee uitbraken van Afrikaanse varkenspest voorgedaan bij als huisdier gehouden varkens in de powiat bialski in Polen, in een gebied dat momenteel is opgenomen in de lijst in deel I van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU. Door deze uitbraak en gezien de recente verandering in de epidemiologische situatie moet met een hoger risiconiveau rekening worden gehouden. Bijgevolg moeten bepaalde gebieden in Polen die in de lijst in deel I van de bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU zijn opgenomen, nu worden opgenomen in de lijst in deel III van die bijlage.

(3)

De Commissie stelt vast dat er nog verschillende andere uitbraken zijn bij als huisdier gehouden varkens die, uitgaande van voorlopig bewijsmateriaal, aan menselijke activiteit te wijten kunnen zijn en niet aan wilde varkens, en die bijgevolg het voorwerp zijn van een afzonderlijk besluit van de Commissie. Zodra de Commissie bevestiging van Polen in verband met deze uitbraken ontvangt, moeten de in dit besluit vastgestelde maatregelen opnieuw worden bekeken om het risico van verspreiding van de ziekte onder wilde varkens uit te sluiten.

(4)

Bij de beoordeling van de potentiële risico's voor de diergezondheid die de situatie in Polen wat betreft Afrikaanse varkenspest meebrengt, moet rekening worden gehouden met de ontwikkeling van de huidige epidemiologische situatie van die ziekte bij de getroffen wilde varkens in de Unie. Om de in Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU vastgestelde maatregelen op het gebied van de diergezondheid doelgericht te kunnen nemen en de verdere verspreiding van Afrikaanse varkenspest te voorkomen en daarnaast te vermijden dat de handel in de Unie onnodig wordt verstoord en dat derde landen ongerechtvaardigde handelsbelemmeringen opwerpen, moet de in de bijlage bij dat uitvoeringsbesluit opgenomen EU-lijst van gebieden waarvoor maatregelen op het gebied van de diergezondheid gelden, worden gewijzigd om rekening te houden met de wijzigingen van de huidige epidemiologische situatie in Polen wat betreft die ziekte.

(5)

De bijlage bij Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(6)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

23.8.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 228/46

(1)

Afrikaanse varkenspest is een virale infectieziekte bij als huisdier gehouden varkens en bij wilde varkens en kan ernstige gevolgen hebben voor de rentabiliteit van de varkenshouderij waardoor de handel in de Unie en de uitvoer naar derde landen worden verstoord.

(2)

Bij een uitbraak van Afrikaanse varkenspest bestaat het risico dat de ziekteverwekker naar andere varkenshouderijen en naar wilde varkens wordt verspreid. Dan kan de ziekte zich van de ene lidstaat naar de andere en naar derde landen verspreiden door de handel in levende varkens of producten daarvan.

(3)

Richtlijn 2002/60/EG van de Raad (3) stelt in de Unie toe te passen minimummaatregelen ter bestrijding van Afrikaanse varkenspest vast. Artikel 9 van Richtlijn 2002/60/EG voorziet in de instelling van beschermings- en toezichtsgebieden bij uitbraken van die ziekte, waar de in de artikelen 10 en 11 van die richtlijn vastgestelde maatregelen moeten worden toegepast.

(4)

Polen heeft de Commissie in kennis gesteld van de actuele situatie op het gebied van Afrikaanse varkenspest op zijn grondgebied en heeft overeenkomstig artikel 9 van Richtlijn 2002/60/EG beschermings- en toezichtsgebieden ingesteld waar de in de artikelen 10 en 11 van die richtlijn bedoelde maatregelen worden toegepast.

(5)

Om te voorkomen dat de handel in de Unie onnodig wordt verstoord en om te vermijden dat derde landen ongerechtvaardigde handelsbelemmeringen opwerpen, moeten de als beschermings- en toezichtsgebieden voor Afrikaanse varkenspest in Polen ingestelde gebieden in samenwerking met die lidstaat op het niveau van de Unie worden omschreven.

(6)

Bijgevolg moeten de gebieden die in Polen als beschermings- en toezichtsgebieden zijn aangewezen, in de bijlage bij dit besluit worden opgenomen en moet de duur van die regionalisatie worden vastgesteld.

(7)

In augustus 2016 hebben zich zes uitbraken voorgedaan bij als huisdier gehouden varkens in de powiats wysokomazowiecki, zambrowski, białostocki en bielski. Aangezien uit door Polen verstrekt voorlopig bewijsmateriaal blijkt dat deze uitbraken verband houden met menselijke activiteit en er bewijs bestaat dat Afrikaanse varkenspest niet onder wilde varkens circuleert in de betrokken gebieden, zijn specifieke en evenredige maatregelen noodzakelijk; daarbij moet ook rekening worden gehouden met het feit dat Polen zich ertoe heeft verbonden aanvullende nationale maatregelen toe te passen inzake de controle op de verplaatsingen van dieren en op veemarkten. Deze maatregelen moeten bestaan in de toepassing van de in Richtlijn 2002/60/EG vastgestelde maatregelen, met name wat betreft de strikte beperkingen op de verplaatsing en het vervoer van varkens, als bedoeld in de artikelen 10 en 11 van die richtlijn, in de in de bijlage omschreven gebieden die in twee coherente gebieden zijn gegroepeerd.

(8)

Om met de algemene epidemiologische situatie rekening te houden en adequate maatregelen toe te passen, moet ook Uitvoeringsbesluit 2014/709/EU van de Commissie (4) worden herzien. Wanneer met betrekking tot de hierboven genoemde uitbraken bevestiging uit Polen wordt verkregen, moeten de in dat uitvoeringsbesluit vastgestelde maatregelen eveneens opnieuw worden bekeken om het risico op verspreiding van de ziekte bij wilde varkens uit te sluiten.

(9)

Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/1367 van de Commissie (5) stelt bepaalde beschermende maatregelen vast in verband met Afrikaanse varkenspest in Polen. Sinds de vaststelling van dit besluit is de epidemiologische situatie van deze ziekte gewijzigd en moeten de maatregelen worden aangepast. Omwille van de duidelijkheid moet Uitvoeringsbesluit (EU) 2016/1367 daarom worden ingetrokken en worden vervangen door dit besluit.

(10)

De in dit besluit vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,