19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/1

(1)

Met de huidige politieke prioriteiten op het gebied van de internationale belastingheffing wordt benadrukt dat moet worden gewaarborgd dat er belasting wordt betaald waar waarde en winsten worden gegenereerd. Het is dan ook absoluut noodzakelijk het vertrouwen in de billijkheid van de belastingstelsels te herstellen en overheden in staat te stellen hun fiscale soevereiniteit daadwerkelijk uit te oefenen. Deze nieuwe politieke doelstellingen zijn omgezet in aanbevelingen voor concrete maatregelen in het kader van het initiatief ter bestrijding van grondslaguitholling en winstverschuiving (Base Erosion and Profit Shifting — BEPS) van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO). De Europese Raad toonde zich in zijn conclusies van 13-14 maart 2013 en 19-20 december 2013 verheugd over deze werkzaamheden. Als antwoord op de behoefte aan een eerlijkere belastingheffing heeft de Commissie in haar mededeling van 17 juni 2015 een actieplan voor eerlijke en doeltreffende vennootschapsbelasting in de Europese Unie gepresenteerd.

(2)

De eindverslagen over de 15 actiepunten van de OESO ter bestrijding van BEPS zijn op 5 oktober 2015 openbaar gemaakt. De Raad toonde zich daarmee ingenomen in zijn conclusies van 8 december 2015. Daarin beklemtoonde de Raad dat er op EU-niveau gemeenschappelijke, doch flexibele, oplossingen moeten worden gevonden die stroken met de OESO-conclusies inzake BEPS. Daarnaast steunde de Raad een doeltreffende, snelle en gecoördineerde implementatie op EU-niveau van de maatregelen ter bestrijding van BEPS, en was hij van oordeel dat, waar passend, voor EU-richtlijnen moet worden gekozen om de conclusies van de OESO over BEPS op EU-niveau toe te passen. Het is voor de goede werking van de interne markt van essentieel belang dat de lidstaten, ten minste, op een voldoende coherente en gecoördineerde wijze hun toezeggingen inzake BEPS implementeren en meer in het algemeen actie ondernemen om belastingontwijkingspraktijken te ontmoedigen en een billijke en doeltreffende belastingheffing in de Unie te waarborgen. In een markt van sterk geïntegreerde economieën is er behoefte aan gemeenschappelijke strategische benaderingen en gecoördineerde maatregelen om de werking van de interne markt te verbeteren en de positieve effecten van het BEPS-initiatief te maximaliseren. Bovendien kan alleen een gemeenschappelijk kader versnippering van de markt voorkomen en een einde maken aan bestaande kwalificatieconflicten en marktverstoringen. Tot slot bieden nationale uitvoeringsmaatregelen die overal in de Unie langs dezelfde lijnen lopen, belastingplichtigen rechtszekerheid, omdat zij verenigbaar zijn met het Unierecht.

(3)

Er moeten regels worden vastgesteld om het gemiddelde niveau van bescherming tegen agressieve fiscale planning op de interne markt te verhogen. Aangezien deze regels in 28 verschillende vennootschapsbelastingstelsels moeten worden ingepast, moeten zij beperkt blijven tot algemene bepalingen en moet de uitvoering ervan worden overgelaten aan de lidstaten; zij verkeren immers in een betere positie om de specifieke elementen van die regels zodanig vorm te geven dat ze optimaal bij hun vennootschapsbelastingstelsel aansluiten. Dit doel kan worden bereikt door voor de nationale vennootschapsbelastingstelsels in de Unie een minimumniveau van bescherming tegen belastingontwijkingspraktijken te creëren. Daarom moeten de door de lidstaten te ondernemen stappen om de output van de vijftien OESO-actiepunten tegen BEPS te implementeren, worden gecoördineerd teneinde de doeltreffendheid van de interne markt als geheel te verbeteren bij de bestrijding van belastingontwijkingspraktijken. Er moet dus een gemeenschappelijk minimumniveau van bescherming voor de interne markt op specifieke gebieden worden vastgesteld.

(4)

Er moeten regels worden vastgesteld die van toepassing zijn op alle belastingplichtigen die in een lidstaat aan vennootschapsbelasting onderworpen zijn. Aangezien daartoe een breder scala van nationale belastingen gedekt zou moeten worden, is het niet wenselijk het toepassingsgebied van de richtlijn uit te breiden tot soorten entiteiten die in een lidstaat niet aan vennootschapsbelasting onderworpen zijn, met name transparante entiteiten. Die regels moeten ook gelden voor vaste inrichtingen van de belastingplichtige vennootschappen die in een andere lidstaat of andere lidstaten gelegen zijn. Belastingplichtige vennootschappen kunnen fiscaal inwoner zijn van een lidstaat of naar het recht van een lidstaat zijn opgericht. Vaste inrichtingen van entiteiten die fiscaal inwoner van een derde land zijn, moeten ook onder die regels vallen wanneer zij in een of meer lidstaten gelegen zijn.

(5)

Er moeten regels worden vastgesteld tegen de uitholling van de belastinggrondslagen op de interne markt en de verschuiving van winsten weg uit de interne markt. Op de volgende gebieden moeten er regels komen om dat doel te helpen bereiken: beperking van de aftrekbaarheid van rente, exitheffingen, een algemene antimisbruikregel, regels betreffende gecontroleerde buitenlandse vennootschappen en regels om kwalificatieconflicten door hybride structuren aan te pakken. Wanneer de toepassing van deze regels tot dubbele heffing leidt, moet aan belastingplichtigen een tegemoetkoming worden verleend middels aftrek van de in een andere lidstaat of een derde land, naargelang van het geval, betaalde belasting. De regels moeten dus niet alleen tot doel hebben om belastingontwijkingspraktijken tegen te gaan, maar ook om te voorkomen dat er andere marktobstakels, zoals dubbele heffing, ontstaan.

(6)

In een poging om hun totale belastingschuld te verlagen zijn concerns door middel van buitensporige rentebetalingen steeds meer aan BEPS gaan doen. De regel inzake beperking van de renteaftrek, waarbij de aftrekbaarheid van het financieringskostensurplus van belastingplichtigen wordt beperkt, is noodzakelijk om dergelijke praktijken te ontmoedigen. Daarom moet een ratio voor aftrekbaarheid worden vastgesteld die gekoppeld is aan de belastbare winst vóór rente, belastingen, afschrijvingen en amortisatie (ebitda) van een belastingplichtige. lidstaten die een hoger beschermingsniveau willen waarborgen, zouden die ratio kunnen verlagen, of termijnen kunnen stellen of het bedrag van niet-gecompenseerde financieringskosten dat voorwaarts of achterwaarts kan worden verrekend, kunnen beperken. Aangezien het de bedoeling is minimumnormen te bepalen, zou de lidstaten de mogelijkheid kunnen worden geboden een alternatieve maatregel aan te nemen met de belastbare winst vóór rente en belastingen (ebit) van een belastingplichtige als basis, die zodanig zou worden vastgesteld dat hij gelijkwaardig is aan de op de ebitda gebaseerde ratio. De lidstaten zouden naast de in deze richtlijn opgenomen regel inzake renteaftrekbeperking ook gebruik kunnen maken van specifieke regels tegen schuldfinanciering binnen een concern, met name regels betreffende onderkapitalisatie. Van belasting vrijgestelde baten mogen niet met aftrekbare financieringskosten worden verrekend. Om te bepalen hoeveel rente in mindering kan worden gebracht, mogen namelijk alleen belastbare inkomsten in aanmerking worden genomen.

(7)

Wanneer de belastingplichtige deel uitmaakt van een concern dat wettelijk voorgeschreven geconsolideerde rekeningen voorlegt, kan de wereldwijde schuldenlast van het concern als geheel in aanmerking worden genomen om te bepalen of belastingplichtigen een hoger bedrag aan financieringskostensurplus mogen aftrekken. Het kan ook nuttig zijn om regels vast te stellen voor een ontsnappingsclausule voor het eigen vermogen, wanneer de regel inzake renteaftrekbeperking niet van toepassing is indien de onderneming kan aantonen dat de ratio tussen haar eigen vermogen en balanstotaal nagenoeg gelijk is aan of hoger is dan de overeenkomstige groepsratio. De regel inzake renteaftrekbeperking moet gelden ter zake van het financieringskostensurplus van een belastingplichtige, zonder dat een onderscheid wordt gemaakt naargelang deze lasten voortvloeien uit een schuld die in het binnenland of grensoverschrijdend in een andere EU-lidstaat dan wel in een derde land is aangegaan, of naargelang zij hun oorsprong vinden bij derden, gelieerde ondernemingen dan wel binnen een concern. Indien een concern in een lidstaat meer dan één entiteit omvat, kan die lidstaat de algehele positie van alle entiteiten van het concern in dezelfde staat in beschouwing nemen, en ook een belastingstelsel voor afzonderlijke entiteiten kan overwegen om de overdracht van winsten of renteaftrekmogelijkheden tussen entiteiten binnen een concern mogelijk te maken bij de toepassing van regels die de aftrekbaarheid van rente beperken.

(8)

Om de met de regels gepaard gaande administratieve en nalevingslasten terug te dringen zonder het fiscale effect ervan aanmerkelijk te verminderen, kan het dienstig zijn te voorzien in een veiligehavenregel, zodat de netto rente altijd aftrekbaar is tot een vast bedrag, wanneer dit leidt tot een hogere aftrek dan met de op de ebitda gebaseerde ratio. De lidstaten zouden het vaste drempelbedrag kunnen verlagen om zo een hoger beschermingsniveau voor hun binnenlandse belastinggrondslag te garanderen. Aangezien BEPS in principe worden bewerkstelligd door buitensporige rentebetalingen tussen entiteiten die gelieerde ondernemingen zijn, is het passend en nodig de mogelijkheid te creëren dat op zichzelf staande entiteiten, gezien de beperkte risico's op belastingontwijking, van de werkingssfeer van de regel inzake renteaftrekbeperking worden uitgesloten. Met het oog op een vlotte overgang naar de nieuwe regel inzake renteaftrekbeperking zouden de lidstaten kunnen voorzien in een grandfatheringclausule met betrekking tot bestaande leningen voor zover de voorwaarden ervan later niet worden gewijzigd, d.w.z. in geval van een latere wijziging zou de grandfathering niet gelden voor verhogingen van het bedrag of verlengingen van de termijn van de lening, maar slechts beperkt zijn tot de oorspronkelijke voorwaarden van de lening. Onverminderd de staatssteunregels zouden de lidstaten tevens het financieringskostensurplus kunnen uitsluiten dat ontstaat in verband met leningen welke ter financiering van langlopende openbare-infrastructuurprojecten worden gebruikt; dergelijke financieringsregelingen houden immers weinig of geen risico's op BEPS in. In dit verband dienen de lidstaten naar behoren aan te tonen dat financieringsregelingen ten behoeve van openbare-infrastructuurprojecten bijzondere kenmerken hebben die een dergelijke behandeling rechtvaardigen, in tegenstelling tot andere financieringsregelingen waarop de beperkingsregel wél van toepassing is.

(9)

Hoewel algemeen wordt aanvaard dat beperkingen van de renteaftrekbaarheid ook moeten gelden voor financiële ondernemingen, dat wil zeggen financiële instellingen en verzekeringsondernemingen, wordt ook erkend dat deze twee sectoren bijzondere kenmerken hebben, die een meer op hen toegesneden aanpak vereisen. Aangezien het debat hierover in de internationale en de EU-context nog geen beslissende conclusies heeft opgeleverd, kunnen er nog geen specifieke regels voor de financiële en de verzekeringssector worden vastgesteld, en de lidstaten moeten hen derhalve van de werkingssfeer van de renteaftrekbeperkingsregels kunnen uitsluiten.

(10)

Exitheffingen zorgen ervoor dat wanneer een belastingplichtige activa of zijn fiscale woonplaats buiten het fiscale rechtsgebied van een staat brengt, de economische waarde van vermogenswinsten die op het grondgebied van die staat zijn gecreëerd, daar in de heffing worden betrokken, ook als deze winsten op het tijdstip van vertrek nog niet gerealiseerd werden. Daarom dient te worden gespecificeerd in welke gevallen belastingplichtigen onderworpen zijn aan exitheffingsregels en belast worden over niet-gerealiseerde vermogenswinsten die in de door hen overgebrachte activa zijn opgebouwd. Het is ook nuttig te verduidelijken dat overbrengingen van activa, waaronder gelden, tussen een moedermaatschappij en haar dochterondernemingen buiten het toepassingsgebied van de beoogde exitheffingsregel vallen. Om het bedrag daarvan te berekenen, is het van wezenlijk belang om op basis van het zakelijkheidsbeginsel een marktwaarde voor de overgebrachte activa op het tijdstip van het naar buiten brengen van de activa vast te stellen. Om te waarborgen dat deze regel verenigbaar is met het gebruik van de verrekeningsmethode, is het wenselijk de lidstaten de mogelijkheid te bieden zich te baseren op het tijdstip waarop het recht om de overgebrachte activa in de heffing te betrekken, niet langer bestaat. Het recht op belastingheffing dient op nationaal niveau te worden vastgesteld. Daarnaast is het noodzakelijk de ontvangende staat in staat te stellen om de door de exitstaat bepaalde waarde van de overgebrachte activa te betwisten wanneer deze de bovengenoemde marktwaarde niet weergeeft. De lidstaten zouden daartoe gebruik kunnen maken van bestaande geschillenbeslechtingsmechanismen. Het is noodzakelijk om binnen de Unie de toepassing van exitheffingen te regelen en te verduidelijken onder welke voorwaarden deze heffingen verenigbaar zijn met het Unierecht. In die situaties moeten belastingplichtigen het recht hebben het vastgestelde bedrag aan exitheffingen onmiddellijk te betalen dan wel de betaling ervan uit te stellen door deze te voldoen in termijnen over een bepaald aantal jaren, eventueel in combinatie met rente en zekerheidstelling.

De lidstaten zouden hiertoe van de betrokken belastingplichtigen kunnen verlangen dat zij de vereiste informatie in een verklaring opnemen. Er mag geen exitheffing plaatsvinden wanneer de overbrenging van activa van tijdelijke aard is en het de bedoeling is dat de activa terugkomen naar de lidstaat van de overbrenger, wanneer de overbrenging plaatsvindt ter vervulling van prudentiële kapitaalvereisten of met het oog op liquiditeitsbeheer of wanneer het gaat om financieringstransacties van effecten of activa die als zekerheid worden gesteld.

(11)

Algemene antimisbruikregels worden in belastingstelsels opgenomen om fiscale misbruikpraktijken aan te pakken waartegen nog geen voorzieningen zijn getroffen door middel van doelgerichte bepalingen. Het doel van deze regels is dus mazen te dichten zonder dat zij de toepasselijkheid van specifieke antimisbruikregels doorkruisen. In de Unie moeten algemene antimisbruikregels worden toegepast op kunstmatige constructies; voor het overige moet de belastingplichtige het recht hebben om zijn handelsactiviteiten in de fiscaal efficiëntste vorm te gieten. Voorts is het belangrijk te waarborgen dat de algemene antimisbruikregels op uniforme wijze toepassing vinden in binnenlandse situaties, binnen de Unie en ten aanzien van derde landen, zodat de reikwijdte ervan en de toepassingsresultaten in binnenlandse en grensoverschrijdende situaties niet uiteenlopen. De lidstaten mag niet worden belet sancties toe te passen indien de algemene antimisbruikregel geldt. Bij de beoordeling of een constructie als kunstmatig moet worden beschouwd, zou de lidstaten de mogelijkheid kunnen worden geboden alle geldige economische redenen te onderzoeken, ook de financiële activiteiten.

(12)

Door de toepassing van regels betreffende gecontroleerde buitenlandse vennootschappen (controlled foreign companies — cfc's) worden de inkomsten van een laagbelaste dochteronderneming waarover een moedermaatschappij zeggenschap uitoefent, opnieuw aan deze moedermaatschappij toegerekend. De moedermaatschappij wordt vervolgens door de staat waarvan zij fiscaal inwoner is, over deze toegerekende inkomsten belast. Afhankelijk van de beleidsprioriteiten van die staat kunnen de cfc-regels gericht zijn op een laagbelaste dochteronderneming in haar geheel of op specifieke categorieën van inkomsten, dan wel beperkt zijn tot inkomsten die kunstmatig naar de dochteronderneming zijn gesluisd. Om er met name voor te zorgen dat de cfc-regels een evenredig antwoord bieden op de zorgen inzake BEPS, is het van essentieel belang dat de lidstaten die hun cfc-regels beperken tot inkomsten die weggesluisd zijn naar de dochteronderneming, zich specifiek richten op situaties waarin het grootse deel van de besluitvormingsfuncties die weggesluisde inkomsten hebben gegenereerd op het niveau van de dochteronderneming die onder zeggenschap staat, worden uitgeoefend in de lidstaat van de belastingplichtige. Teneinde de administratieve belasting en de nalevingskosten te beperken, zou moeten worden toegestaan dat die lidstaten bepaalde entiteiten met geringe winst of een lage winstmarge vrijstellen, aangezien die een beperkter risico's op belastingontwijking vormen. Het is daarom noodzakelijk dat de cfc-regels worden uitgebreid tot de winst van vaste inrichtingen wanneer deze winst niet aan belasting is onderworpen of van belasting is vrijgesteld in de lidstaat van de belastingplichtige. Het is echter niet nodig om op grond van de cfc-regels de winst te belasten van vaste inrichtingen waaraan naar nationaal recht belastingvrijstelling wordt geweigerd omdat deze vaste inrichtingen worden behandeld als waren zij gecontroleerde buitenlandse vennootschappen. Teneinde een hoger beschermingsniveau te waarborgen, zouden de lidstaten de controledrempel kunnen verlagen, of een hogere drempel kunnen hanteren bij het vergelijken van de daadwerkelijk betaalde vennootschapsbelasting met de vennootschapsbelasting die in de lidstaat van de belastingplichtige zou zijn geheven. De lidstaten zouden bij de omzetting van de cfc-regels in hun nationale wetgeving een voldoende hoge fractionele drempel voor het belastingtarief kunnen hanteren.

Het is wenselijk dat situaties zowel in derde landen als in de Unie worden aangepakt. Om verenigbaar te zijn met de fundamentele vrijheden, moeten de inkomstencategorieën worden gecombineerd met een inhoudelijke uitzondering, teneinde binnen de Unie de gevolgen van de regels te beperken tot gevallen waarin de cfc geen wezenlijke economische activiteit uitoefent. Het is belangrijk dat belastingdiensten en belastingplichtigen samenwerken met het oog op het vergaren van de relevante feiten en omstandigheden op basis waarvan kan worden bepaald of de uitzonderingsregel moet worden toegepast. Het dient aanvaardbaar te zijn dat de lidstaten ter omzetting van de cfc-regels in hun nationale wetgeving gebruikmaken van witte, grijze of zwarte lijsten van derde landen, die worden opgesteld op grond van bepaalde criteria uit deze richtlijn en waarin de hoogte van het vennootschapsbelastingtarief kan worden vermeld, of dat zij op basis daarvan opgestelde witte lijsten van lidstaten gebruiken.

(13)

Kwalificatieconflicten door hybride structuren zijn het gevolg van verschillen in de wettelijke kwalificatie van betalingen (financiële instrumenten) of entiteiten en deze verschillen komen naar boven in de interactie tussen de wettelijke stelsels van twee rechtsgebieden. Dergelijke conflicten leiden vaak tot een dubbele aftrek (dat wil zeggen een aftrek in beide staten) dan wel een aftrek van de inkomsten in de ene staat zonder dat deze inkomsten in de belastinggrondslag van de andere staat worden betrokken. Om de effecten van constructies met hybride structuren te neutraliseren, moeten er regels worden vastgesteld die erin voorzien dat een van de twee rechtsgebieden die bij een kwalificatieconflict betrokken zijn, de aftrek van een betaling met een dergelijk resultaat dient te weigeren. Het is in deze context nuttig om te verduidelijken dat de maatregelen van deze richtlijn om kwalificatieconflicten door hybride structuren aan te pakken, gericht zijn op situaties waarin de kwalificatieconflicten te wijten zijn aan verschillen in de juridische kwalificatie van een financieel instrument of entiteit, en niet bedoeld zijn om de algemene kenmerken van het belastingstelsel van een lidstaat te beïnvloeden. Hoewel de lidstaten in het kader van de Groep gedragscode (belastingregeling ondernemingen) richtsnoeren hebben aanvaard voor de fiscale behandeling van hybride entiteiten en hybride vaste inrichtingen in de Unie, alsmede voor de fiscale behandeling van hybride entiteiten in relaties met derde landen, is het toch nog nodig bindende regels vast te stellen. Het is van cruciaal belang dat meer wordt gedaan aan kwalificatieconflicten door hybride structuren tussen de lidstaten en derde landen, alsook aan andere kwalificatieconflicten door hybride structuren zoals die met vaste inrichtingen.

(14)

Er moet worden verduidelijkt dat de tenuitvoerlegging van de in deze richtlijn vervatte regels ter bestrijding van belastingontwijking geen afbreuk mag doen aan de verplichting die belastingplichtigen hebben om het zakelijkheidsbeginsel in acht te nemen, noch aan het recht van een lidstaat om een belastingschuld, in voorkomend geval, in overeenstemming met het zakelijkheidsbeginsel naar boven te corrigeren.

(15)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is geraadpleegd overeenkomstig artikel 28, lid 2, van Verordening (EG) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad (3). Het recht op bescherming van persoonsgegevens overeenkomstig artikel 8 van het Handvest van de grondrechten van de Europese Unie en Richtlijn 95/46/EG van het Europees Parlement en de Raad (4) zijn van toepassing op de verwerking van persoonsgegevens in het kader van deze richtlijn.

(16)

Daar een hoofddoel van deze richtlijn erin bestaat de interne markt als geheel beter te wapenen tegen grensoverschrijdende belastingontwijkingspraktijken, is het niet mogelijk dit doel voldoende te verwezenlijken als de lidstaten elk afzonderlijk optreden. De nationale vennootschapsbelastingstelsels verschillen van elkaar en onafhankelijk optreden van de lidstaten zou slechts de bestaande versnippering van de interne markt op het gebied van de directe belastingen reproduceren. Dergelijk optreden zou dus geen einde maken aan inefficiënties en verstoringen bij de interactie van aparte nationale maatregelen. Een gebrek aan coördinatie zou het resultaat zijn. Gelet op het feit dat vele van de inefficiënties op de interne markt hoofdzakelijk tot problemen van grensoverschrijdende aard leiden, dienen remediërende maatregelen op het niveau van de Unie te worden genomen. Het is daarom van wezenlijk belang oplossingen vast te stellen die werken voor de interne markt als geheel, en dit kan beter worden verwezenlijkt op het niveau van de Unie. De Unie kan derhalve maatregelen nemen overeenkomstig het in artikel 5 van het Verdrag betreffende de Europese Unie neergelegde subsidiariteitsbeginsel. Overeenkomstig het in hetzelfde artikel neergelegde evenredigheidsbeginsel gaat deze richtlijn niet verder dan nodig is om deze doelstelling te verwezenlijken. Door een minimumniveau van bescherming voor de interne markt vast te stellen, strekt deze richtlijn er alleen toe het minimaal vereiste niveau van coördinatie binnen de Unie te bereiken om haar doelstellingen te verwezenlijken.

(17)

De Commissie dient vier jaar na de inwerkingtreding van deze richtlijn de tenuitvoerlegging ervan te evalueren en verslag uit te brengen bij de Raad. De lidstaten dienen de Commissie alle voor deze evaluatie noodzakelijke informatie te verstrekken.

a)

een entiteit waarin de belastingplichtige rechtstreeks of middellijk een deelneming qua stemrecht of kapitaalbezit houdt van 25 percent of meer of gerechtigd is tot ontvangst van 25 percent of meer van de winst van die entiteit;

b)

een natuurlijke persoon of een entiteit die rechtstreeks of middellijk een deelneming qua stemrecht of kapitaalbezit houdt van 25 percent of meer of gerechtigd is tot ontvangst van 25 percent of meer van de winst van de belastingplichtige;

a)

een kredietinstelling of een beleggingsonderneming als omschreven in artikel 4, lid 1, punt 1, van Richtlijn 2004/39/EG van het Europees Parlement en de Raad (5) of een beheerder van alternatieve beleggingsinstellingen (abi-beheerder) als omschreven in artikel 4, lid 1, punt b), van Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad (6) of een beheermaatschappij van een instelling voor collectieve belegging in effecten (icbe) als omschreven in artikel 2, lid 1, punt b), van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad (7);

b)

een verzekeringsonderneming als omschreven in artikel 13, punt 1, van Richtlijn 2009/138/EG van het Europees Parlement en de Raad (8);

c)

een herverzekeringsonderneming als omschreven in artikel 13, punt 4, van Richtlijn 2009/138/EG;

d)

een instelling voor bedrijfspensioenvoorziening die onder het toepassingsgebied van Richtlijn 2003/41/EG van het Europees Parlement en de Raad (9) valt, tenzij een lidstaat ervoor heeft gekozen deze richtlijn geheel of gedeeltelijk niet toe te passen op die instelling overeenkomstig artikel 5 van die richtlijn of de gedelegeerde van een instelling voor bedrijfspensioenvoorziening als bedoeld in artikel 19, lid 1, van die Richtlijn;

e)

pensioeninstellingen die pensioenregelingen uitvoeren welke worden beschouwd als socialezekerheidsregelingen die onder de Verordeningen (EG) nr. 883/2004 van het Europees Parlement en de Raad (10) en Verordening (EG) nr. 987/2009 van het Europees Parlement en de Raad (11) vallen, alsook elke juridische entiteit die is opgericht met het oog op de beleggingen van die regelingen;

f)

een alternatieve beleggingsinstelling (abi) beheerd door een abi-beheerder als omschreven in artikel 4, lid 1, punt b), van Richtlijn 2011/61/EU of een abi die onder toezicht staat uit hoofde van het toepasselijke nationale recht;

g)

een icbe in de zin van artikel 1, lid 2, van Richtlijn 2009/65/EG;

h)

een centrale tegenpartij als omschreven in artikel 2, punt 1, van Verordening (EU) nr. 648/2012 van het Europees Parlement en de Raad (12);

i)

een centrale effectenbewaarinstelling als omschreven in artikel 2, lid 1, punt 1, van Verordening (EU) nr. 909/2014 van het Europees Parlement en de Raad (13).

a)

dezelfde betaling, lasten of verliezen worden zowel in de lidstaat waar de betaling haar oorsprong vindt, de lasten zijn opgekomen of de verliezen zijn geleden, als in een andere lidstaat in aftrek gebracht („dubbele aftrek”); of

b)

een betaling wordt in aftrek gebracht in de lidstaat waar de betaling haar oorsprong vindt, zonder dat deze betaling op overeenkomstige wijze in de andere lidstaat in de heffing wordt betrokken voor belastingdoeleinden („aftrek zonder betrekking in de heffing”).

a)

een entiteit die de regels namens een concern mag of moet toepassen, als bepaald in het nationale belastingrecht;

b)

een entiteit in een concern, als omschreven volgens het nationale belastingrecht, dat de resultaten van de leden niet voor belastingdoeleinden consolideert.

a)

op aftrek van het financieringskostensurplus tot 3 000 000 EUR;

b)

op volledige aftrek van het financieringskostensurplus indien de belastingplichtige een op zichzelf staande entiteit is.

a)

leningen die vóór 17 juni 2016 zijn gesloten, maar de uitsluiting strekt zich niet uit tot daaropvolgende wijzigingen van deze leningen;

b)

leningen die voor de financiering van een langlopend openbare-infrastructuurproject worden gebruikt waarbij de uitvoerder van het project, de financieringskosten, de activa en de inkomsten zich allemaal in de Unie bevinden.

a)

volledige aftrek van zijn financieringskostensurplus indien hij kan aantonen dat de ratio tussen zijn eigen vermogen en balanstotaal gelijk is aan of hoger is dan de overeenkomstige ratio van het concern, onder de volgende voorwaarden:

of

b)

aftrek van het financieringskostensurplus voor een bedrag dat hoger is dan hetgeen hij zou mogen aftrekken op grond van lid 1. Deze hogere grens voor de aftrekbaarheid van het financieringskostensurplus geldt voor het voor de financiële boekhouding geconsolideerde concern waarvan de belastingplichtige lid is, en wordt berekend in twee stappen:

a)

de voorwaartse verrekening, zonder beperking in de tijd, van het financieringskostensurplus dat in het lopende belastingtijdvak niet kan worden afgetrokken overeenkomstig de leden 1 tot en met 5;

b)

de voorwaartse verrekening, zonder beperking in de tijd, en de achterwaartse verrekening, voor ten hoogste drie jaar, van het financieringskostensurplus dat in het lopende belastingtijdvak niet kan worden afgetrokken overeenkomstig de leden 1 tot en met 5; of

c)

de voorwaartse verrekening, zonder beperking in de tijd, van het financieringskostensurplus en, voor ten hoogste vijf jaar, van de niet-gebruikte rentecapaciteit, die in het lopende belastingtijdvak niet kunnen worden afgetrokken overeenkomstig de leden 1 tot en met 5.

a)

een belastingplichtige brengt activa over van zijn hoofdkantoor naar zijn vaste inrichting in een andere lidstaat of in een derde land, voor zover de lidstaat van het hoofdkantoor vanwege de overbrenging niet langer het recht heeft de overgebrachte activa in de heffing te betrekken;

b)

een belastingplichtige brengt activa over van zijn vaste inrichting in een lidstaat naar zijn hoofdkantoor of een andere vaste inrichting in een andere lidstaat of in een derde land, voor zover de lidstaat van de vaste inrichting vanwege de overbrenging niet langer het recht heeft de overgebrachte activa in de heffing te betrekken;

c)

een belastingplichtige brengt zijn fiscale woonplaats over naar een andere lidstaat of naar een derde land, behalve voor de activa die daadwerkelijk verbonden blijven met een vaste inrichting in de eerste lidstaat;

d)

een belastingplichtige brengt het bedrijf van zijn vaste inrichting over van een lidstaat naar een andere lidstaat of naar een derde land, voor zover de lidstaat van de vaste inrichting vanwege de overbrenging niet langer het recht heeft de overgebrachte activa in de heffing te betrekken.

a)

een belastingplichtige brengt activa over van zijn hoofdkantoor naar zijn vaste inrichting in een andere lidstaat of in een derde land dat partij is bij de Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte (EER-overeenkomst);

b)

een belastingplichtige brengt activa over van zijn vaste inrichting in een lidstaat naar zijn hoofdkantoor of een andere vaste inrichting in een andere lidstaat of in een derde land dat partij is bij de EER-overeenkomst;

c)

een belastingplichtige brengt zijn fiscale woonplaats over naar een andere lidstaat of naar een derde land dat partij is bij de EER-overeenkomst;

d)

een belastingplichtige brengt het bedrijf van zijn vaste inrichting over naar een andere lidstaat of naar een derde land dat partij is bij de EER-overeenkomst.

a)

de overgebrachte activa of het bedrijf van de vaste inrichting van de belastingplichtige worden verkocht of anderszins vervreemd;

b)

de overgebrachte activa worden naderhand overgebracht naar een derde land;

c)

de fiscale woonplaats van de belastingplichtige of het bedrijf van zijn vaste inrichting wordt naderhand overgebracht naar een derde land;

d)

de belastingplichtige gaat failliet of wordt geliquideerd;

e)

de belastingplichtige verzuimt zijn verplichtingen met betrekking tot de afbetalingstermijnen na te komen en corrigeert deze situatie niet binnen een redelijke termijn, die niet meer dan twaalf maanden bedraagt.

a)

in het geval van een entiteit: de belastingplichtige houdt zelf, of tezamen met zijn gelieerde ondernemingen, een rechtstreekse of middellijke deelneming van meer dan 50 percent van de stemrechten, bezit rechtstreeks of middellijk meer dan 50 percent van het kapitaal of heeft recht op meer dan 50 percent van de winst van die entiteit; en

b)

de daadwerkelijke door de entiteit of vaste inrichting betaalde vennootschapsbelasting op de winsten ervan is lager dan het verschil tussen de vennootschapsbelasting die op de entiteit of de vaste inrichting zou zijn geheven krachtens het toepasselijke vennootschapsbelastingstelsel in de lidstaat van de belastingplichtige en de daadwerkelijke door de entiteit of vaste inrichting betaalde vennootschapsbelasting op de winsten ervan.

a)

de niet-uitgekeerde inkomsten van de entiteit of de inkomsten van de vaste inrichting, afkomstig uit de volgende categorieën:

Dit punt is niet van toepassing niet wanneer de gecontroleerde buitenlandse vennootschap een wezenlijke economische activiteit, ondersteund door personeel, uitrusting, activa en lokalen, uitoefent zoals blijkt uit de relevante feiten en omstandigheden.

Wanneer de gecontroleerde buitenlandse vennootschap inwoner is van of gelegen is in een derde land dat geen partij is bij de EER-overeenkomst, kunnen de lidstaten besluiten af te zien van de toepassing van de voorgaande alinea.

of

b)

de niet-uitgekeerde inkomsten van de entiteit of vaste inrichting die voortkomen uit kunstmatige constructies die zijn opgezet met als wezenlijk doel een belastingvoordeel te verkrijgen.

Voor de toepassing van dit punt wordt een constructie of een reeks constructies als kunstmatig aangemerkt voor zover de entiteit of vaste inrichting geen eigenaar van de activa zou zijn, of niet de risico's zou hebben genomen die al haar inkomsten, of een deel ervan, genereren indien zij niet onder de zeggenschap stond van een vennootschap waar de voor die activa en risico's relevante sleutelfuncties worden verricht, welke een essentiële rol vervullen bij het genereren van de inkomsten van de gecontroleerde vennootschap.

a)

met een boekhoudkundige winst van ten hoogste 750 000 EUR, en inkomsten uit andere activiteiten dan handel van ten hoogste 75 000 EUR; of

b)

waarvan de boekhoudkundige winst ten hoogste 10 percent van de exploitatiekosten voor het belastingtijdvak bedraagt.

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/15

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1183/2005 (2) van de Raad wordt uitvoering gegeven aan Besluit 2010/788/GBVB en worden bepaalde maatregelen vastgesteld tegen personen die in strijd met het wapenembargo tegen de Democratische Republiek Congo handelen, onder meer de bevriezing van hun tegoeden.

(2)

Bij Resolutie 2293 (2016) van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties van 21 juni 2016 zijn de criteria gewijzigd voor de aanwijzing van personen en entiteiten waarvoor de beperkende maatregelen van de punten 9 en 11 van Resolutie 1807 (2008) van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties gelden, en is het wapenembargo uitgebreid. Bij Besluit (GBVB) 2016/1173 van de Raad (3) heeft de Raad besloten de reikwijdte van de criteria dienovereenkomstig uit te breiden.

(3)

Regelgeving op het niveau van de Unie is derhalve noodzakelijk voor de tenuitvoerlegging ervan, met name om uniforme toepassing door marktdeelnemers in alle lidstaten te waarborgen.

(4)

Verordening (EG) nr. 1183/2005 moet derhalve dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

In artikel 1 ter wordt aan lid 1 het volgende punt toegevoegd:

2)

In artikel 2 bis wordt lid 1 als volgt gewijzigd:

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/17

(1)

Overeenkomstig artikel 125 van Verordening (EU) nr. 1308/2013 moeten suikerbietentelers en suikerproducerende ondernemingen schriftelijke sectorale overeenkomsten sluiten. Bijlage XI bij die verordening bevat bepaalde aankoopvoorwaarden voor suikerbieten tot het einde van het verkoopseizoen 2016/2017, terwijl in bijlage X bij die verordening die voorwaarden worden vastgesteld met ingang van 1 oktober 2017, wanneer de quotaregeling zal zijn afgelopen.

(2)

Om rekening te houden met de specifieke kenmerken van de suikersector en de verwachte ontwikkeling van de sector in de periode na het einde van de quotaregeling, moeten de in bijlage X bedoelde aankoopvoorwaarden voor suikerbieten worden gewijzigd.

(3)

Met ingang van 1 oktober 2017 zal de bietsuikersector zich moeten aanpassen aan het einde van de quotaregeling, met inbegrip van het einde van de minimumprijs voor bieten en van de regulering van de hoeveelheden binnenlandse productie. Daarom heeft de sector een duidelijk rechtskader nodig voor deze transitie van een sterk gereguleerde naar een meer geliberaliseerde sector. Telers en suikerproducerende ondernemingen hebben verzocht om meer rechtszekerheid wat betreft de toepasselijke regels voor mechanismen voor het delen van waarden, waaronder op de markt gegenereerde winsten en verliezen als gevolg van de ontwikkeling van de relevante marktprijzen.

(4)

De bietsuikervoorzieningsketen van de Unie wordt gekenmerkt door een groot aantal voornamelijk kleine suikerbietentelers en een beperkt aantal voornamelijk grote suikerproducerende ondernemingen. Aangezien bietenleveranciers hun bietenleveringen aan suikerfabrieken tijdens bietenoogstperioden moeten kunnen plannen en organiseren, hebben de telers er belang bij om over bepaalde voorwaarden voor de aankoop van bieten door de betrokken ondernemingen te kunnen onderhandelen in het kader van waardedelingsclausules. Dit is een inherent kenmerk van de suikervoorzieningsketen, dat blijft bestaan ongeacht of er een quotaregeling is. Dankzij de in bijlage XI, afdeling XI, bij Verordening (EU) nr. 1308/2013 bedoelde waardedelingsclausules kunnen bietentelers en suikerproducerende ondernemingen hun leveringen momenteel garanderen tegen vooraf vastgestelde aankoopvoorwaarden, waarbij zij de zekerheid hebben dat de door de voorzieningsketen gegenereerde winsten en kosten worden gedeeld in het voordeel van de bietentelers. Waardedeling heeft ook als voordeel dat de prijssignalen op de markt rechtstreeks aan de telers worden doorgegeven.

(5)

Het is weinig waarschijnlijk dat de verwachte ontwikkeling in de sector in de periode na het einde van de quotaregeling, in combinatie met de relatief lage suikerprijzen die recentelijk zijn waargenomen, ertoe zal leiden dat nieuwe bietsuikerverwerkers de markt zullen betreden, aangezien investeringen voor het opzetten van een suikerverwerkingsfaciliteit slechts rendabel kunnen zijn bij een hogere suikerprijs dan de voor de komende verkoopseizoenen voorspelde marktprijs. Volgens het vooruitzicht van de Commissie voor de middellange termijn zullen de prijzen na het einde van de quotaregeling een veeleer neerwaartse aanpassing te zien geven. Verwacht wordt dan ook dat de bestaande structuur van de suikersector van de EU, met inbegrip van de relatie tussen bietentelers en suikerproducerende ondernemingen, in de verkoopseizoenen na de afschaffing van de quotaregeling zal blijven bestaan aangezien naar verwachting weinig nieuwe ondernemingen de markt zullen betreden.

(6)

Indien de waardedelingsclausules niet worden behouden, kan de positie van de bietentelers in de voedselketen in het gedrang komen. Wanneer bietentelers de mogelijkheid verliezen om over waardedelingsclausules te onderhandelen, kunnen zij, met name wanneer de prijzen laag zijn, in een duidelijk nadelige economische positie terechtkomen.

(7)

Daarom blijft het gerechtvaardigd om bijlage X bij Verordening (EU) nr. 1308/2013 te wijzigen teneinde onderhandelingen over waardedelingsclausules mogelijk te maken. Bijgevolg moet ook na 1 oktober 2017 de mogelijkheid worden geboden om over zulke clausules te onderhandelen.

(8)

Om de onderhandelingen over waardedelingsclausules te vergemakkelijken is het passend die enkel mogelijk te maken tussen één onderneming en haar huidige of potentiële leveranciers.

(9)

Om een soepel onderhandelingsproces te waarborgen moet de opname van een waardedelingsclausule facultatief zijn.

(10)

Bijlage X bij Verordening (EU) nr. 1308/2013 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd,

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/19

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 1796/1999 van de Raad (2) heeft de Raad een definitief antidumpingrecht ingesteld op de invoer van stalen kabels van oorsprong uit onder meer de Volksrepubliek China. Na twee nieuwe onderzoeken bij het vervallen van de maatregelen overeenkomstig artikel 11, lid 2, van de basisverordening werden de antidumpingmaatregelen bij Verordening (EG) nr. 1858/2005 van de Raad (3) en Uitvoeringsverordening (EU) nr. 102/2012 van de Raad (4) gehandhaafd.

(2)

Na een anti-ontwijkingsonderzoek op grond van artikel 13 van de basisverordening heeft de Raad het antidumpingrecht op de invoer van stalen kabels van oorsprong uit onder meer de Volksrepubliek China bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 400/2010 van de Raad (5) uitgebreid tot stalen kabels verzonden vanuit de Republiek Korea, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit de Republiek Korea. Bij dezelfde verordening werden bepaalde Koreaanse producenten-exporteurs van die uitgebreide maatregelen vrijgesteld.

(3)

Momenteel is een antidumpingrecht van toepassing dat bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 102/2012 is ingesteld op de invoer van stalen kabels van oorsprong uit onder meer de Volksrepubliek China, zoals uitgebreid tot de invoer van stalen kabels verzonden uit onder meer de Republiek Korea, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit dat land, laatstelijk gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/90 van de Commissie (6) („de geldende maatregelen”). Voor de invoer in de Unie van het onderzochte product verzonden uit de Republiek Korea geldt een recht van 60,4 %, met uitzondering van het product dat wordt vervaardigd door ondernemingen die vrijstelling hebben gekregen.

(4)

De Europese Commissie („de Commissie”) heeft een verzoek ontvangen om vrijstelling van de antidumpingmaatregelen die van toepassing zijn op de invoer van stalen kabels van oorsprong uit de Volksrepubliek China, zoals uitgebreid tot de invoer verzonden uit de Republiek Korea, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit de Republiek Korea, overeenkomstig artikel 11, lid 4, en artikel 13, lid 4, van de basisverordening.

(5)

Het verzoek is op 7 september 2015 ingediend door Daechang Steel Co. Ltd („de indiener van het verzoek”), een producent-exporteur van stalen kabels in de Republiek Korea („het betrokken land”) en betreft enkel de indiener van het verzoek.

(6)

De indiener van het verzoek heeft voorlopig bewijsmateriaal verstrekt waaruit blijkt dat hij het onderzochte product in het onderzoektijdvak dat is gebruikt bij het onderzoek dat tot de uitgebreide maatregelen heeft geleid (1 juli 2008 tot en met 30 juni 2009) niet naar de Unie heeft uitgevoerd, dat hij geen banden heeft met de producenten-exporteurs van het onderzochte product die aan de geldende antidumpingrechten onderworpen zijn, dat hij de maatregelen ten aanzien van stalen kabels van oorsprong uit de Volksrepubliek China niet heeft ontweken en dat hij een onherroepelijke contractuele verplichting is aangegaan om een aanzienlijke hoeveelheid van dit product naar de Unie uit te voeren.

(7)

Na onderzoek van het door de indiener van het verzoek verstrekte bewijsmateriaal, na raadpleging van de lidstaten en nadat de bedrijfstak van de Unie de kans had gehad om opmerkingen in te dienen, heeft de Commissie het onderzoek op 26 november 2015 bij Uitvoeringsverordening (EU) 2015/2179 (7) geopend. Voorts heeft de Commissie de douaneautoriteiten overeenkomstig artikel 3 van die verordening en artikel 14, lid 5, van de basisverordening opgedragen de nodige maatregelen te nemen om de invoer in de Unie te registreren van het uit de Republiek Korea verzonden onderzochte product dat door de indiener van het verzoek wordt geproduceerd en naar de Unie wordt uitgevoerd.

(8)

Dit nieuwe onderzoek heeft betrekking op stalen kabels (gesloten kabels daaronder begrepen), met uitzondering van roestvrijstalen kabels, met een grootste dwarsdoorsnede van meer dan 3 mm, verzonden uit de Republiek Korea, al dan niet aangegeven als van oorsprong uit de Republiek Korea („het onderzochte product”), momenteel ingedeeld onder de GN-codes ex 7312 10 81, ex 7312 10 83, ex 7312 10 85, ex 7312 10 89 en ex 7312 10 98 (Taric-codes 7312108113, 7312108313, 7312108513, 7312108913 en 7312109813).

(9)

De verslagperiode betrof de periode van 1 oktober 2014 tot en met 30 september 2015. Er werden gegevens verzameld van 2008 tot het einde van de verslagperiode („het onderzoektijdvak”).

(10)

De Commissie heeft de indiener van het verzoek en de vertegenwoordigers van de Republiek Korea formeel in kennis gesteld van de opening van het nieuwe onderzoek. Belanghebbenden werd verzocht hun standpunt kenbaar te maken; zij werden ook ingelicht over de mogelijkheid om te verzoeken te worden gehoord. De Commissie heeft geen verzoeken ontvangen.

(11)

De Commissie heeft de indiener van het verzoek een vragenlijst toegezonden en heeft binnen de gestelde termijn een volledig antwoord ontvangen. De Commissie heeft alle informatie ingewonnen en ter plaatse gecontroleerd die zij voor het nieuwe onderzoek nodig achtte. Bij de indiener van het verzoek is een controle ter plaatse verricht.

(12)

De Commissie heeft onderzocht of de voorwaarden waren vervuld om een vrijstelling overeenkomstig artikel 11, lid 4, en artikel 13, lid 4, te verlenen, namelijk of:

(13)

Het onderzoek heeft bevestigd dat de indiener van het verzoek het product waarop het nieuwe onderzoek betrekking heeft, niet naar de Unie heeft uitgevoerd tijdens het tijdvak van het anti-ontwijkingsonderzoek dat tot de uitgebreide maatregelen heeft geleid, namelijk van 1 juli 2008 tot en met 30 juni 2009. De indiener van het verzoek heeft het onderzochte product voor het eerst uitgevoerd na de uitbreiding van de maatregelen tot de Republiek Korea, meer precies tijdens de tweede helft van 2015.

(14)

Uit het onderzoek is tevens gebleken dat de indiener van het verzoek niet verbonden was met enige Chinese exporteur of producent op wie de bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 102/2012 ingestelde antidumpingmaatregelen van toepassing waren.

(15)

Het onderzoek heeft voorts uitgewezen dat de indiener van het verzoek het onderzochte product werkelijk produceert en niet betrokken is bij enige ontwijking. De indiener van het verzoek koopt in de Republiek Korea geproduceerde stalen walsdraad en submaterialen (zoals zink en lood) aan en voert ook stalen walsdraad uit de Volksrepubliek China in, dat vervolgens wordt gebeitst, getrokken, gegalvaniseerd, nagetrokken en ineengedraaid tot strengen en ten slotte tot kabels in zijn fabrieken in de Republiek Korea. Het afgewerkte product wordt verkocht in de Republiek Korea en ook uitgevoerd naar de Verenigde Staten, Azië en de Unie.

(16)

De productieactiviteiten kunnen worden beschouwd als assemblage- of voltooiingswerkzaamheden. Artikel 13, lid 2, van de basisverordening stelt vast onder welke voorwaarden assemblage wordt geacht ontwijking van de maatregelen in te houden. Eén van de voorwaarden (onder b) van dat artikel) is dat de desbetreffende delen 60 % of meer uitmaken van de totale waarde van de delen van het geassembleerde product. Tijdens het onderzoek is gebleken dat het aandeel van de Chinese grondstoffen die de indiener van het verzoek gebruikte, ruim onder de drempel van 60 % bleef waarin artikel 13, lid 2, onder b), van de basisverordening voorziet. De Chinese delen (in dit geval grondstoffen) die werden gebruikt, vertegenwoordigden 38 %. Artikel 13, lid 2, onder b), bepaalt dat wanneer deze drempel wordt overschreden, er moet worden vastgesteld of de drempel van 25 % toegevoegde waarde is gehaald (de „toets van de toegevoegde waarde”). De drempel van 60 % van de totale waarde van de delen werd niet overschreden. Daarom was het, gezien de tijdens de verslagperiode werkelijk gemaakte kosten, niet noodzakelijk om na te gaan of de toegevoegde waarde ten minste 25 % bedroeg in de zin van artikel 13, lid 2, onder b), van de basisverordening.

(17)

De indiener van het verzoek is het onderzochte product midden 2015 beginnen te produceren. Gezien de uitzonderlijk hoge productiekosten tijdens de fase waarin de productie werd opgestart, werd een andere berekeningswijze toegepast die gebaseerd was op de standaardproductiekosten (zonder de start-upkosten en anticiperend op een hoge bezettingsgraad). Volgens die berekening vertegenwoordigde het aandeel van de grondstoffen van Chinese oorsprong meer dan 60 % van de totale waarde van de delen van het eindproduct (69 %). Om die reden werd de toets van de toegevoegde waarde overeenkomstig artikel 13, lid 2, van de basisverordening uitgevoerd. Uit die toets is gebleken dat de waarde die aan de uit de Volksrepubliek China ingevoerde delen werd toegevoegd, aanzienlijk boven de in artikel 13, lid 2, onder b), van de basisverordening vastgestelde drempel van 25 % van de productiekosten lag. Bijgevolg worden de productieactiviteiten van de indiener van het verzoek niet beschouwd als ontwijking in de zin van artikel 13, lid 2, van de basisverordening.

(18)

Tot slot heeft het onderzoek bevestigd dat de indiener van het verzoek het onderzochte afgewerkte product niet vanuit de Volksrepubliek China aankocht met als doel het door te verkopen of over te schepen naar de Unie, en dat de onderneming haar volledige uitvoer tijdens de verslagperiode kan rechtvaardigen.

(19)

In het licht van de in de overwegingen 13 tot en met 18 beschreven bevindingen concludeert de Commissie dat de indiener van het verzoek voldoet aan de voorwaarden voor een vrijstelling overeenkomstig artikel 11, lid 4, en artikel 13, lid 4, van de basisverordening.

(20)

De bovenstaande bevindingen zijn meegedeeld aan de indiener van het verzoek en de bedrijfstak van de Unie, die de kans hebben gekregen om opmerkingen in te dienen. De indiener van het verzoek heeft meegedeeld dat hij instemde met de bevindingen van de Commissie. De Commissie heeft verder geen opmerkingen ontvangen.

(21)

Overeenkomstig de bovenstaande bevindingen moet de indiener van het verzoek worden toegevoegd aan de lijst van ondernemingen die zijn vrijgesteld van het bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 102/2012 ingestelde antidumpingrecht.

(22)

Zoals vastgesteld in artikel 1, lid 2, van Verordening (EU) nr. 400/2010, geldt de vrijstelling alleen indien aan de douaneautoriteiten van de lidstaten een geldige handelsfactuur wordt overgelegd die voldoet aan de in de bijlage bij die verordening vermelde vereisten. Indien geen dergelijke factuur wordt overgelegd, blijft het ingestelde antidumpingrecht gelden.

(23)

Daarnaast blijft de vrijstelling van de uitgebreide maatregelen voor de invoer van stalen kabels geproduceerd door de indiener van het verzoek, in overeenstemming met artikel 13, lid 4, van de basisverordening, geldig op voorwaarde dat de definitief vastgestelde feiten de vrijstelling rechtvaardigen. Mocht uit nieuw voorlopig bewijsmateriaal het tegenovergestelde blijken, dan kan de Commissie een onderzoek openen om vast te stellen of de intrekking van de vrijstelling gerechtvaardigd is.

(24)

De vrijstelling van de uitgebreide maatregelen voor de invoer van stalen kabels geproduceerd door de indiener van het verzoek is gebaseerd op de bevindingen van dit nieuwe onderzoek. Die vrijstelling is bijgevolg uitsluitend van toepassing op de invoer van stalen kabels verzonden uit de Republiek Korea en geproduceerd door de hierboven vermelde specifieke rechtspersoon. Ingevoerde stalen kabels die zijn geproduceerd door een onderneming die niet uitdrukkelijk wordt genoemd in artikel 1, lid 4, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 102/2012, met inbegrip van ondernemingen die banden hebben met de uitdrukkelijk vermelde ondernemingen, komen niet in aanmerking voor de vrijstelling en zijn onderworpen aan het bij die verordening ingestelde residuele recht.

(25)

Daechang Steel Co. Ltd moet worden opgenomen in de tabel in artikel 1, lid 4, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 102/2012, zoals laatstelijk gewijzigd bij Uitvoeringsverordening (EU) 2016/90.

(26)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het bij artikel 15, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1225/2009 opgerichte comité,

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/25

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/27

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 341/2007 van de Commissie (2) zijn jaarlijkse tariefcontingenten geopend voor de invoer van knoflook.

(2)

De hoeveelheden waarop de A-invoercertificaataanvragen betrekking hebben die tijdens de eerste zeven kalenderdagen van juli 2016 voor de deelperiode van 1 september 2016 tot en met 30 november 2016 zijn ingediend, zijn, voor bepaalde contingenten, groter dan de beschikbare hoeveelheden. Bijgevolg dient te worden bepaald in hoeverre A-invoercertificaten kunnen worden afgegeven, door de overeenkomstig artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 van de Commissie (3) berekende toewijzingscoëfficiënt vast te stellen, die moet worden toegepast op de gevraagde hoeveelheden.

(3)

Met het oog op de efficiëntie van de maatregel dient deze verordening in werking te treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/29

(1)

De Kaderovereenkomst inzake een breed partnerschap en samenwerking tussen de Europese Gemeenschap en haar lidstaten, enerzijds, en de Republiek Indonesië, anderzijds (1) (de „overeenkomst”) is op 1 mei 2014 in werking getreden.

(2)

Overeenkomstig artikel 41 van de overeenkomst werd een gemengde commissie opgericht om onder meer te zorgen voor de goede werking en uitvoering van de overeenkomst (de „gemengde commissie”).

(3)

Om de gemengde commissie te laten bijdragen tot de doeltreffende tenuitvoerlegging van de overeenkomst moet het reglement van orde van de gemengde commissie worden vastgesteld.

(4)

Krachtens artikel 41 van de overeenkomst kan de gemengde commissie gespecialiseerde werkgroepen instellen die haar bij de uitvoering van haar taken ondersteunen.

(5)

Het standpunt van de Unie in de gemengde commissie over de vaststelling van het reglement van orde van de gemengde commissie en het instellen van gespecialiseerde werkgroepen moet derhalve worden gebaseerd op de aan dit besluit gehechte ontwerpbesluiten van de gemengde commissie,

a)

de vaststelling van het reglement van orde van de gemengde commissie, en

b)

het instellen van gespecialiseerde werkgroepen,

19.7.2016   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 193/38

(1)

De Overeenkomst betreffende de Europese Economische Ruimte (2) (hierna „de EER-overeenkomst” genoemd) is op 1 januari 1994 in werking getreden.

(2)

Overeenkomstig artikel 98 en in het bijzonder artikel 102 van de EER-overeenkomst, kan het Gemengd Comité van de EER besluiten onder andere bijlage IX bij de EER-overeenkomst, die bepalingen inzake financiële diensten bevat, te wijzigen.

(3)

De volgende besluiten hebben betrekking op financiële diensten en moeten in de EER-overeenkomst worden opgenomen:

(4)

Bijlage IX bij de EER-overeenkomst dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd.

(5)

Het door de Unie in het Gemengd Comité van de EER in te nemen standpunt moet derhalve worden gebaseerd op het aan dit besluit gehechte ontwerpbesluit,