25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/1

(1)

Overeenkomstig Verordening (EEG, Euratom) nr. 354/83 van de Raad van 1 februari 1983 inzake het voor het publiek toegankelijk maken van de historische archieven van de Europese Economische Gemeenschap en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie (1) worden de historische archieven van de Unie bewaard en indien mogelijk na een termijn van 30 jaar voor het publiek toegankelijk gemaakt.

(2)

De verplichting om historische archieven samen te stellen en indien mogelijk voor het publiek toegankelijk te maken geldt voor elk van de in Verordening (EEG, Euratom) nr. 354/83 bedoelde instellingen („de instellingen”) onder de daarin vastgelegde voorwaarden.

(3)

Krachtens Verordening (EEG, Euratom) nr. 354/83 mag iedere instelling haar historische archieven opslaan op de plaats die zij het meest geschikt acht.

(4)

In 1984, hebben het Europees Parlement, de Raad en de Commissie besloten hun historische archieven bij het Europees Universitair Instituut (EUI) in Florence onder te brengen, waar zij voor het publiek toegankelijk worden gemaakt. Voor dit doel is op 17 december 1984 een overeenkomst („de bewaargevingovereenkomst”) ondertekend tussen de Europese Gemeenschappen, vertegenwoordigd door de Commissie, en het EUI.

(5)

Sindsdien hebben het Europees Economisch en Sociaal Comité en de Europese Rekenkamer ook besloten zich bij de bewaargevingovereenkomst aan te sluiten. De Europese Investeringsbank bewaart haar historische archieven bij het EUI op basis van een aparte op 1 juli 2005 ondertekende overeenkomst met het EUI en de door de directie van de EIB op 7 oktober 2005 aangenomen „Reglement inzake historische archieven” (2).

(6)

De Italiaanse regering stelt het EUI op permanente basis en gratis passende panden ter beschikking om te waarborgen dat de archieven overeenkomstig internationaal erkende standaards worden bewaard en beschermd en ter plekke kunnen worden ingezien.

(7)

De historische archieven worden bij het EUI ondergebracht om de toegang tot deze archieven op een enkele plaats te waarborgen, de raadpleging ervan te bevorderen en onderzoek naar de geschiedenis van de Europese integratie en de Europese instellingen te stimuleren. Het EUI is een gerenommeerd centrum voor academisch onderzoek en studie met focus op Europa en Europese integratie. Het heeft nagenoeg 30 jaar ervaring met het beheer van de historische archieven van de Unie, biedt moderne opslag- en onderzoeksfaciliteiten die speciaal voor de bewaring en raadpleging van die archieven zijn ontworpen en geniet een internationale reputatie als standplaats voor die archieven.

(8)

Dat de historische archieven van de instellingen ook in de toekomst bij het EUI worden ondergebracht, dient in de Unie-wetgeving te worden vastgelegd teneinde de rol van het EUI als partner van de instellingen bij het beheer van hun historische archieven recht te doen.

(9)

Deze verordening moet voor alle instellingen gelden en moet niets veranderen aan hun verantwoordelijkheid om hun historische archieven voor het publiek open te stellen, noch aan het eigendomsrecht van iedere instelling van haar historische archieven.

(10)

De specifieke aard van de activiteiten van het Hof van Justitie van de Europese Unie (HvJ) en van de Europese Centrale Bank (ECB) rechtvaardigt evenwel hun uitsluiting van de in deze Verordening bepaalde verplichting om hun historische archieven bij het EUI onder te brengen. Het staat het HvJ en de ECB vrij hun historische archieven vrijwillig bij het EUI onder te brengen.

(11)

De instellingen en het EUI dienen voor zover mogelijk de historische archieven in gedigitaliseerde en digitale vorm toegankelijk te maken voor het publiek zodat de archieven via internet kunnen worden geraadpleegd.

(12)

Persoonsgegevens die zijn opgenomen in de bij het EUI ondergebrachte historische archieven van de Unie dienen overeenkomstig Verordening (EU) nr. 45/2001 van het Europees Parlement en de Raad van 18 december 2000 betreffende de bescherming van natuurlijke personen in verband met de verwerking van persoonsgegevens door de communautaire instellingen en organen en betreffende het vrije verkeer van die gegevens (3) te worden verwerkt.

(13)

De Europese Toezichthouder voor gegevensbescherming is overeenkomstig Verordening (EG) nr. 45/2001 geraadpleegd door de Commissie in verband met het wetgevingsvoorstel dat geleid heeft tot onderhavige Verordening, en heeft daarover op 10 oktober 2012 advies uitgebracht (4).

(14)

De nadere bepalingen betreffende het beheer van de historische archieven bij het EUI, met inbegrip van de bewaargeving, de toegang en de raadpleging door het publiek, alsmede de respectieve rollen en verantwoordelijkheden van de instellingen en van het EUI, dienen in een kaderpartnerschapsovereenkomst te worden vastgelegd.

(15)

De kosten voor het beheer van de historische archieven van de Unie door het EUI dienen te worden gefinancierd uit de algemene begroting van de Unie en deze kosten dienen te worden gedragen door alle bewaargevende instellingen.

(16)

Verordening (EEG, Euratom) nr. 354/83 moet dienovereenkomstig worden gewijzigd,

1)

Artikel 8 wordt gewijzigd als volgt:

2)

Artikel 9 wordt gewijzigd als volgt:

3)

De tekst in de bijlage wordt toegevoegd als de bijlage bij Verordening (EEG, Euratom) nr. 354/83.

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/6

(1)

Bij Verordening (EU) 2015/104 van de Raad (2) zijn quota voor 2015 vastgesteld.

(2)

Uit door de Commissie ontvangen informatie blijkt dat, gezien de vangsten van het in de bijlage bij deze verordening vermelde bestand door vaartuigen die de vlag van de in die bijlage vermelde lidstaat voeren of daar zijn geregistreerd, het betrokken, voor 2015 toegewezen quotum is opgebruikt.

(3)

Daarom moet de visserij op dat bestand worden verboden,

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/8

(1)

Aanvragen voor het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters door verzekerings- en herverzekeringsondernemingen moeten op een prudente en realistische basis worden opgesteld en moeten alle relevante feiten vermelden die de toezichthoudende autoriteiten voor een beoordeling nodig hebben. Ze moeten een beoordeling bevatten van de wijze waarop ervoor zal worden gezorgd dat de gebruikte gegevens aan de criteria van volledigheid, nauwkeurigheid en passendheid voldoen.

(2)

De informatie die door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming in haar aanvraag moet worden opgenomen, moet worden gespecificeerd zodat de toezichthoudende autoriteiten over een consistente basis voor hun besluiten beschikken.

(3)

De aanvraag voor het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters vormt een strategische beslissing om redenen van risicobeheer en kapitaalplanning. Omdat het bestuurlijk, beleidsbepalend of toezichthoudend orgaan op grond van artikel 40 van Richtlijn 2009/138/EG de eindverantwoordelijkheid voor de naleving draagt, moet zijn betrokkenheid bij het besluitvormingsproces over de aanvraag zorgvuldig in aanmerking worden genomen.

(4)

Er moeten regels worden vastgesteld om de toezichthoudende autoriteiten in staat te stellen adequate procedures vast te stellen. Er moeten nadere bepalingen inzake de beoordeling en de goedkeuring van de aanvragen door de toezichthoudende autoriteiten worden vastgesteld. Ze moeten op de complexiteit van de aanvraag worden afgestemd, zodat de goedkeuringsprocedure kan worden beheerd. Wanneer de goedkeuringsprocedure in verhouding staat tot de complexiteit, kan zij minder dan zes maanden duren.

(5)

Het besluit een aanvraag voor het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters in te dienen, mag niet louter worden ingegeven door het verlagen van het kapitaalvereiste. Het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters mag echter niet beletten dat een onderneming naar de standaardparameters teruggrijpt, indien de ondernemingsspecifieke parameters haar risicoprofiel niet langer weerspiegelen, in welk geval de onderneming de toezichthoudende autoriteit in kennis moet stellen van de redenen waarom die parameters niet langer passend zijn.

(6)

De procedures voor goedkeuring voorzien in voortdurende communicatie tussen de toezichthoudende autoriteiten en de verzekerings- of herverzekeringsondernemingen. Dit houdt in dat er communicatie plaatsvindt zowel vóórdat een formele aanvraag bij de toezichthoudende autoriteiten wordt ingediend als nadat een aanvraag is goedgekeurd, door middel van het toezichtsproces. Een dergelijke voortdurende communicatie is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de beoordelingen door de toezichthoudende autoriteit gebaseerd zijn op relevante en actuele informatie.

(7)

In het kader van de goedkeuringsprocedure moeten de toezichthoudende autoriteiten onder meer de gegevens beoordelen die voor de berekening van de ondernemingsspecifieke parameters worden gebruikt, en moeten zij controleren of de gebruikte gegevens voldoen aan de kwaliteitscriteria voor gegevens die in artikel 219 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 van de Commissie (2) zijn opgenomen. Om te voldoen aan het in artikel 219 van die verordening opgenomen voorschrift dat de gegevens volledig moeten zijn, moet de onderneming de ondernemingsspecifieke parameterwaarden gebruiken die verkregen zijn door de goedgekeurde methode met de meest recente relevante gegevens te gebruiken.

(8)

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen mogen alleen een subset standaardparameters binnen de modules voor verzekeringstechnische risico's door ondernemingsspecifieke parameters vervangen. Dit betekent dat sommige van de inputs die voor de berekening van die parameters worden gebruikt, vergelijkbaar zullen zijn met of identiek zullen zijn aan de inputs die voor de berekening van technische voorzieningen worden gebruikt.

(9)

Wegens de onderlinge samenhang tussen de verschillende goedkeuringsaanvragen op grond van Richtlijn 2009/138/EG moet de verzekerings- of herverzekeringsonderneming, wanneer zij een aanvraag tot goedkeuring van ondernemingsspecifieke parameters indient, de toezichthoudende autoriteit in kennis stellen van andere aanvragen met betrekking tot in artikel 308 bis, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG genoemde elementen, die in behandeling zijn of in de eerstkomende zes maanden zijn voorgenomen. Een dergelijk voorschrift is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de beoordelingen door de toezichthoudende autoriteit gebaseerd zijn op transparante en objectieve informatie.

(10)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen die de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen bij de Commissie heeft ingediend.

(11)

De Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen heeft open publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, de potentiële desbetreffende kosten en baten geanalyseerd en het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep verzekeringen en herverzekeringen ingewonnen (3).

(12)

Ter bevordering van de rechtszekerheid omtrent het toezichtkader gedurende de in artikel 308 bis van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde periode van gefaseerde invoering, welke op 1 april 2015 zal aanvangen, is het van belang ervoor te zorgen dat deze verordening zo spoedig mogelijk in werking treedt, namelijk op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

a)

documenten die het interne besluitvormingsproces van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming met betrekking tot de aanvraag aantonen;

b)

een specifieke startdatum vanaf wanneer het gebruik van de ondernemingsspecifieke parameters wordt gevraagd;

c)

de subset van standaardparameters waarvoor vervanging door ondernemingsspecifieke parameters wordt gevraagd;

d)

voor elk segment de gebruikte standaardmethode en de voor de verzekerings- of herverzekeringsonderneming specifieke parameterwaarde die door gebruik van die methode is verkregen;

e)

de berekening van de ondernemingsspecifieke parameter voor het gebruik waarvan de verzekerings- of herverzekeringsonderneming de aanvraag indient en informatie dat de berekening adequaat is;

f)

bewijs dat de gegevens die voor de berekening van de ondernemingsspecifieke parameters worden gebruikt, volledig, nauwkeurig en passend zijn en voldoen aan de voorschriften van artikel 219 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35;

g)

een rechtvaardiging dat elke standaardmethode om de ondernemingsspecifieke parameter voor één segment te berekenen, het meest nauwkeurige resultaat oplevert om aan de in artikel 101 van Richtlijn 2009/138/EG vastgestelde voorschriften te voldoen.

a)

de te vervangen parameters door na te gaan of het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters het verzekeringstechnische risicoprofiel van de onderneming beter weerspiegelt;

b)

de segmenten waarvoor parameters zijn berekend door na te gaan of het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters het verzekeringstechnische risicoprofiel van de onderneming beter weerspiegelt.

a)

de wijziging is het gevolg van een verzoek van de toezichthoudende autoriteit om aanvullende informatie of aanpassingen; of

b)

de toezichthoudende autoriteit is ervan overtuigd dat de wijziging geen significante invloed heeft op haar beoordeling van de aanvraag.

a)

een onderneming die voor het gebruik van ondernemingsspecifieke parameters goedkeuring heeft gekregen, niet langer voldoet aan de voorwaarden die zijn opgenomen in artikel 101 van Richtlijn 2009/138/EG en de artikelen 218, 219 en 220 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35;

b)

een verzekerings- of herverzekeringsonderneming in naar behoren gemotiveerde omstandigheden terug wenst te grijpen naar de standaardparameters, door een aanvraag daartoe bij de toezichthoudende autoriteit in te dienen, met opgave van de redenen waarom de ondernemingsspecifieke parameters niet passend zijn en overlegging van documenten die dat aantonen.

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/12

(1)

Verzekerings- en herverzekeringsondernemingen dienen hun aanvragen tot goedkeuring van aanvullendvermogensbestanddelen op een prudente en realistische basis op te stellen.

(2)

De aanvraag tot goedkeuring van een aanvullendvermogensbestanddeel vormt een strategische beslissing om redenen van risicobeheer en vermogensplanning. Omdat het bestuurlijk, beleidsbepalend of toezichthoudend orgaan op grond van artikel 40 van Richtlijn 2009/138/EG de eindverantwoordelijkheid voor de naleving draagt, dient zijn betrokkenheid bij de besluitvorming over de aanvraag zorgvuldig in aanmerking te worden genomen.

(3)

De verzekerings- of herverzekeringsonderneming dient alle relevante feiten te vermelden die de toezichthoudende autoriteit voor een beoordeling nodig heeft, met inbegrip van een door de onderneming verrichte evaluatie van de wijze waarop het bestanddeel aan de criteria voor een aanvullendvermogensbestanddeel en, bij opvraging, aan de criteria voor de indeling ervan als kernvermogensbestanddeel voldoet, zodat de toezichthoudende autoriteit tijdig een besluit kan nemen op basis van passende bewijsstukken.

(4)

De informatie die door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming in haar aanvraag moet worden opgenomen, dient te worden gespecificeerd zodat de toezichthoudende autoriteit over een consistente basis voor haar besluiten beschikt.

(5)

Wegens de onderlinge samenhang tussen de verschillende goedkeuringsaanvragen op grond van Richtlijn 2009/138/EG dient de verzekerings- of herverzekeringsonderneming, wanneer zij een aanvraag tot goedkeuring van een aanvullendvermogensbestanddeel indient, de toezichthoudende autoriteit in kennis te stellen van andere aanvragen met betrekking tot de in artikel 308 bis, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG genoemde elementen, die in behandeling zijn of in de eerstkomende zes maanden zijn voorgenomen. Een dergelijk vereiste is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de beoordelingen door de toezichthoudende autoriteit gebaseerd zijn op transparante en objectieve informatie.

(6)

De mogelijkheid voor toezichthoudende autoriteiten en verzekerings- en herverzekeringsondernemingen om de status van een groep van tegenpartijen te beoordelen door deze als één tegenpartij te beschouwen, wordt met name relevant geacht wanneer een onderlinge waarborgmaatschappij of onderlinge verzekeringsonderneming een groot aantal homogene leden heeft die geen vennootschappen zijn en waarvan bijkomende bijdragen kunnen worden gevraagd.

(7)

De procedure voor de goedkeuring van aanvullend eigen vermogen voorziet in voortdurende communicatie tussen de toezichthoudende autoriteiten en de verzekerings- of herverzekeringsondernemingen. Dit houdt in dat er communicatie plaatsvindt zowel vóórdat een formele aanvraag bij de toezichthoudende autoriteit is ingediend als nadat een aanvraag is goedgekeurd, door middel van het toezichtsproces. Een dergelijke voortdurende communicatie is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de beoordelingen door de toezichthoudende autoriteit gebaseerd zijn op relevante en actuele informatie.

(8)

Wanneer de toezichthoudende autoriteit door een verzekerings- of herverzekeringsonderneming in kennis wordt gesteld van het feit dat het vermogen van een goedgekeurd aanvullendvermogensbestanddeel om verliezen te compenseren is afgenomen, dient de toezichthoudende autoriteit het goedgekeurde bedrag neerwaarts te herzien of haar goedkeuring van de methode in te trekken om ervoor te zorgen dat dit gereduceerde vermogen om verliezen te compenseren, wordt weerspiegeld.

(9)

Een groep van verzekerings- of herverzekeringsondernemingen mag, op grond van artikel 226 van Richtlijn 2009/138/EG, goedkeuring aanvragen voor een aanvullendvermogensbestanddeel ten aanzien van een verzekeringstussenholding of een gemengde financiële holding. In dat geval dienen de verzekeringstussenholding of de gemengde financiële holding aan dezelfde regels te zijn onderworpen als die welke van toepassing zijn op verzekerings- of herverzekeringsondernemingen. Hetzelfde moet gelden wanneer een verzekeringsholding of een gemengde financiële holding aan het hoofd van een groep staat overeenkomstig artikel 235 van Richtlijn 2009/138/EG.

(10)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen die de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen bij de Commissie heeft ingediend.

(11)

De Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen heeft openbare raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke kosten en baten ervan geanalyseerd en heeft de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep verzekeringen en herverzekeringen om advies gevraagd (2).

(12)

Ter bevordering van de rechtszekerheid omtrent het toezichtkader gedurende de in artikel 308 bis van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde periode van gefaseerde invoering, welke op 1 april 2015 zal aanvangen, is het van belang ervoor te zorgen dat deze verordening zo spoedig mogelijk in werking treedt, namelijk op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

a)

alle wettelijke of contractuele voorwaarden inzake het aanvullendvermogensbestanddeel of eventuele daarmee verbonden regelingen ondubbelzinnig en duidelijk zijn omschreven;

b)

het in de aanvraag aan het aanvullendvermogensbestanddeel toegewezen bedrag in overeenstemming is met artikel 90, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG;

c)

de economische kenmerken van het aanvullendvermogensbestanddeel, met inbegrip van de wijze waarop het bestanddeel in kernvermogen wordt omgezet wanneer het is opgevraagd, volledig in de aanvraag zijn terug te vinden;

d)

rekening houdend met mogelijke toekomstige ontwikkelingen evenals met de omstandigheden op de datum van de aanvraag, de verzekerings- of herverzekeringsonderneming van mening is dat het aanvullendvermogensbestanddeel voldoet aan de criteria voor de indeling van het eigen vermogen;

e)

geen feiten zijn weggelaten die, indien zij de toezichthoudende autoriteit bekend waren, van invloed zouden kunnen zijn op haar besluit met betrekking tot de goedkeuring van een aanvullendvermogensbestanddeel, het bedrag waarvoor de goedkeuring van een bestanddeel wordt verleend, of het tijdvak waarvoor de goedkeuring van een berekeningsmethode van toepassing is.

a)

een toelichting op de methode en de wijze waarop deze methode het vermogen van het aanvullendvermogensbestanddeel om verliezen te compenseren, weerspiegelt;

b)

een beschrijving van de aannames waarop de methode berust en in hoeverre deze aannames prudent en realistisch zijn;

c)

het verwachte initiële bedrag van het bestanddeel dat volgens de methode is berekend en een motivering van dat bedrag;

d)

een toelichting op de valideringsprocessen die de verzekerings- of herverzekeringsonderneming ten uitvoer zal leggen om ervoor te zorgen dat de resultaten van de methode steeds het vermogen van het bestanddeel om verliezen te compenseren, weerspiegelen.

a)

de wettelijke of contractuele voorwaarden van het bestanddeel, tezamen met de voorwaarden van eventuele daarmee verbonden regelingen, en stukken waaruit blijkt dat de tegenpartij de overeenkomst en eventuele daarmee verbonden regelingen heeft gesloten of zal sluiten;

b)

op een juridisch advies gebaseerde bewijsstukken die aantonen dat de overeenkomst en eventuele daarmee verbonden regelingen juridisch bindend en afdwingbaar zijn in alle relevante rechtsgebieden;

c)

de periode waarin de overeenkomst van kracht is en, indien verschillend, de periode gedurende welke de verzekerings- of herverzekeringsonderneming het bestanddeel mag opvragen;

d)

bevestiging dat het aanvullendvermogensbestanddeel, zodra het is opgevraagd en gestort, alle kenmerken bezit van een kernvermogensbestanddeel ingedeeld in Tier 1 overeenkomstig artikel 71 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35, of alle kenmerken bezit van een kernvermogensbestanddeel ingedeeld in Tier 2 overeenkomstig artikel 73 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35;

e)

bevestiging dat de contractuele voorwaarden van het bestanddeel geen enkele bepaling bevatten die de verzekerings- of herverzekeringsonderneming ervan zou kunnen weerhouden het bestanddeel op te vragen om verliezen te compenseren of die de opvraagbaarheid op verzoek van het bestanddeel zou kunnen bemoeilijken;

f)

bevestiging dat het aanvullendvermogensbestanddeel of de voordelen ervan alleen beschikbaar zijn voor de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en niet aan enige andere partij kunnen worden overgedragen of toegewezen of anderszins kunnen worden bezwaard;

g)

eventuele factoren die de omstandigheden beperken waaronder de verzekerings- of herverzekeringsonderneming het bestanddeel zou willen opvragen, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, spanningen die eigen zijn aan de verzekerings- en herverzekeringsonderneming of marktspanningen in ruimere zin;

h)

of de verzekerings- of herverzekeringsonderneming thans of in de toekomst moet voldoen aan een verplichting, verwachting of afspraak om middelen te betalen of een ander voordeel aan de tegenpartij of een derde toe te kennen in verband met het bestanddeel, behalve in het geval van een terugbetaling van een kernvermogensbestanddeel dat de in artikel 71, lid 1, onder h), en artikel 73, lid 1, onder d), van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 genoemde kenmerken bezit;

i)

een afschrift van het plan inzake vermogensbeheer op middellange termijn, met vermelding van de bijdrage die het bestanddeel aan de bestaande vermogensstructuur van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming zal leveren, en van de wijze waarop het bestanddeel de verzekerings- of herverzekeringsonderneming in staat kan stellen te voldoen aan bestaande of toekomstige kapitaalvereisten.

a)

de naam en een beschrijving van elke tegenpartij, met inbegrip van de aard van de eventuele betrekkingen tussen de verzekerings- of herverzekeringsonderneming en de tegenpartij;

b)

een beoordeling van het wanbetalingsrisico van de tegenpartijen ten behoeve van de beoordeling door de toezichthoudende autoriteit als bedoeld in artikel 63, lid 2, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35;

c)

een beoordeling van de liquiditeitspositie van de tegenpartijen ten behoeve van de beoordeling door de toezichthoudende autoriteit als bedoeld in artikel 63, lid 3, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35;

d)

een beoordeling van de bereidheid van de tegenpartijen om te betalen ten behoeve van de beoordeling door de toezichthoudende autoriteit als bedoeld in artikel 63, lid 4, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35;

e)

een beschrijving van de omstandigheden waaronder de verzekerings- of herverzekeringsonderneming het bestanddeel wellicht zou willen opvragen, met inbegrip van de huidige verwachtingen omtrent het tijdstip waarop het bestanddeel zou kunnen worden opgevraagd voorafgaand aan of op het moment van niet-naleving van het solvabiliteitskapitaalvereiste of het minimumkapitaalvereiste;

f)

informatie over eventuele andere factoren die van belang zijn voor de status van de tegenpartijen ten behoeve van de beoordeling door de toezichthoudende autoriteit als bedoeld in artikel 63, lid 5, van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35.

a)

nadere bijzonderheden over regelingen die de invorderbaarheid van het bestanddeel zouden kunnen vergroten, waaronder de beschikbaarheid van zakelijke zekerheden;

b)

nadere bijzonderheden over de vraag of de nationale wetgeving, ongeacht het relevante rechtsgebied, verhindert dat een opvraging wordt gedaan of gehonoreerd, ook in geval van afwikkelings-, vereffenings- of insolventieprocedures ten aanzien van de verzekerings- of herverzekeringsonderneming;

c)

nadere bijzonderheden over regelingen of omstandigheden die zouden kunnen verhinderen dat een opvraging wordt gedaan of gehonoreerd in een verslechterende financiële toestand, met inbegrip van niet-naleving van het solvabiliteitskapitaalvereiste of het minimumkapitaalvereiste.

a)

informatie over haar ervaring met eerdere opvragingen of de inning van andere middelen van dezelfde of soortgelijke tegenpartijen onder dezelfde of soortgelijke omstandigheden;

b)

alle relevante beschikbare marktgegevens over haar ervaring met eerdere opvragingen of de inning van andere middelen van dezelfde of soortgelijke tegenpartijen onder dezelfde of soortgelijke omstandigheden;

c)

een beoordeling van de relevantie en betrouwbaarheid van de informatie als bedoeld in punten a) en b) wat betreft de verwachte afloop van toekomstige opvragingen door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming.

a)

hoe zij voornemens is veranderingen te identificeren in:

b)

hoe zij voornemens is de toezichthoudende autoriteit in kennis te stellen van geïdentificeerde veranderingen, waarbij zij tevens aangeeft welke mechanismen zij heeft vastgesteld om te bepalen wanneer de verandering moet worden meegedeeld aan het bestuurlijk, beleidsbepalend of toezichthoudend orgaan van de onderneming en aan de toezichthoudende autoriteit.

a)

de wijziging is aangebracht naar aanleiding van een verzoek van de toezichthoudende autoriteit om aanvullende informatie, of

b)

de toezichthoudende autoriteit ervan overtuigd is dat de wijziging geen significante invloed heeft op haar beoordeling van de aanvraag.

a)

zij verlaagt het bedrag van het aanvullendvermogensbestanddeel of reduceert het tot nul;

b)

zij trekt de goedkeuring van de berekeningsmethode in.

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/18

(1)

Op grond van artikel 77 ter van Richtlijn 2009/138/EG kunnen verzekerings- en herverzekeringsondernemingen een matchingopslag in verband met de relevante risicovrije rentetermijnstructuur toepassen waarvoor de toezichthoudende autoriteiten voorafgaand toestemming moeten geven, indien aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan. Er moeten voorschriften worden vastgesteld met betrekking tot de te volgen procedures voor de goedkeuring van de toepassing van een matchingopslag.

(2)

Een aanvraag kan als volledig worden beschouwd als zij alle relevante informatie bevat die de toezichthoudende autoriteiten nodig hebben om de aanvraag te kunnen beoordelen en een besluit te nemen. Opdat de toezichthoudende autoriteiten op een geharmoniseerde basis een aanvraag kunnen beoordelen en daarover een besluit kunnen nemen, moet een aanvraag bewijs bevatten dat aan alle in artikel 77 ter van Richtlijn 2009/138/EG vastgestelde voorwaarden is voldaan.

(3)

De aanvraag voor de toepassing van een matchingopslag vormt een strategische beslissing om redenen van risicobeheer en kapitaalplanning. Omdat het bestuurlijk, beleidsbepalend of toezichthoudend orgaan op grond van artikel 40 van Richtlijn 2009/138/EG de eindverantwoordelijkheid voor de naleving draagt, moet zijn betrokkenheid bij het besluitvormingsproces over de aanvraag zorgvuldig in aanmerking worden genomen.

(4)

Niet alleen in artikel 77 ter van Richtlijn 2009/138/EG, maar ook in de artikelen 44, 45 en 77 quater van die richtlijn zijn voorschriften opgenomen die gelden voor alle verzekerings- en herverzekeringsondernemingen die een matchingopslag toepassen. Een aanvraag moet daarom bewijs bevatten dat aan al die voorschriften zal worden voldaan als goedkeuring wordt verleend.

(5)

De te volgen procedures voor goedkeuring van de matchingopslag voorzien in voortdurende communicatie tussen de toezichthoudende autoriteiten en de verzekerings- of herverzekeringsondernemingen. Dit houdt in dat er communicatie plaatsvindt zowel vóórdat een formele aanvraag bij de toezichthoudende autoriteiten wordt ingediend als nadat een aanvraag is goedgekeurd, door middel van het toezichtsproces. Een dergelijke voortdurende communicatie is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de beoordelingen door de toezichthoudende autoriteit gebaseerd zijn op relevante en actuele informatie.

(6)

Om de procedure vlot en efficiënt te laten verlopen, moeten de toezichthoudende autoriteiten vóór hun definitieve besluit tot goedkeuring of afwijzing van de aanvraag van verzekerings- en herverzekeringsondernemingen kunnen verlangen dat zij hun aanvraag wijzigen, wanneer het ingediende bewijs niet voldoende aantoont dat aan de in artikel 77 ter van Richtlijn 2009/138/EG vastgestelde voorwaarden is voldaan.

(7)

De toezichthoudende autoriteiten moeten niet alleen het in een aanvraag opgenomen bewijs in aanmerking nemen, maar ook andere factoren die relevant zijn om te kunnen besluiten of aan de voorschriften van Richtlijn 2009/138/EG is voldaan.

(8)

Omdat matchingportefeuilles in het kader van de gewone bedrijfsuitoefening kunnen worden beheerd, moeten ondernemingen die voor de toepassing van een matchingopslag voor de waardering van de overeenstemmende verplichtingen goedkeuring hebben gekregen, ook goedkeuring krijgen om die opslag toe te passen voor de waardering van toekomstige verzekeringsverplichtingen, voor zover die verplichtingen en de daarmee overeenstemmende activa dezelfde kenmerken hebben als de verplichtingen en activa in de initiële matchingportefeuille en dus dezelfde risico's voor de betrokken onderneming met zich brengen.

(9)

Wegens de onderlinge samenhang tussen de verschillende goedkeuringsaanvragen op grond van Richtlijn 2009/138/EG moet de verzekerings- of herverzekeringsonderneming, wanneer zij een aanvraag tot goedkeuring van een matchingopslag indient, de toezichthoudende autoriteit in kennis stellen van andere aanvragen met betrekking tot in artikel 308 bis, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG genoemde elementen, die in behandeling zijn of in de eerstkomende zes maanden zijn voorgenomen. Een dergelijk voorschrift is noodzakelijk om ervoor te zorgen dat de beoordelingen door de toezichthoudende autoriteit gebaseerd zijn op transparante en objectieve informatie.

(10)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen die de Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen bij de Europese Commissie heeft ingediend.

(11)

De Europese Autoriteit voor verzekeringen en bedrijfspensioenen heeft open publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, de potentiële desbetreffende kosten en baten geanalyseerd en het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1094/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep verzekeringen en herverzekeringen ingewonnen (2).

(12)

Ter bevordering van de rechtszekerheid omtrent het toezichtkader gedurende de in artikel 308 bis van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde periode van gefaseerde invoering, welke op 1 april 2015 zal aanvangen, is het van belang ervoor te zorgen dat deze verordening zo spoedig mogelijk in werking treedt, namelijk op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

a)

bewijs dat de toegewezen activaportefeuille aan alle in artikel 77 ter, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG gespecificeerde voorwaarden voldoet;

b)

nadere gegevens van de activa in de toegewezen portefeuille, die bestaan uit informatie over de activa per lijn samen met de procedure die wordt gevolgd om dergelijke activa per activacategorie, kredietkwaliteit en looptijd te groeperen teneinde de in artikel 77 quater, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/138/EG bedoelde fundamentele spread te kunnen bepalen;

c)

een beschrijving van het gevolgde proces om de toegewezen activaportefeuille overeenkomstig artikel 77 ter, lid 1, onder a), van Richtlijn 2009/138/EG te behouden, daaronder begrepen het proces om de replicatie van de verwachte kasstromen te behouden wanneer de kasstromen wezenlijk zijn veranderd.

a)

bewijs dat de verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen aan alle in artikel 77 ter, lid 1, onder d), e), g) en j), van Richtlijn 2009/138/EG gespecificeerde criteria voldoen;

b)

wanneer het mortaliteitsrisico aanwezig is, kwantitatief bewijs dat de beste schatting van de portefeuille van verzekerings- of herverzekeringsverplichtingen met niet meer dan 5 % toeneemt onder de mortaliteitsrisicostress die in artikel 52 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 van de Commissie (3) is gespecificeerd.

a)

kwantitatief bewijs dat aan de criteria van artikel 77 ter, lid 1, onder c), van Richtlijn 2009/138/EG is voldaan, daaronder begrepen een kwantitatieve en kwalitatieve beoordeling van de vraag of een eventuele mismatch geen wezenlijke risico's oplevert in verhouding tot de risico's die eigen zijn aan de verzekerings- of herverzekeringsactiviteit waarvoor de matchingsopslag moet gelden;

b)

bewijs dat adequate processen zullen worden ingevoerd om de portefeuille van verplichtingen en de toegewezen activaportefeuille afzonderlijk van andere activiteiten van de onderneming te identificeren, te organiseren en te beheren, en ervoor te zorgen dat de toegewezen activaportefeuille niet kan worden gebruikt ter dekking van verliezen die ontstaan bij andere activiteiten van de onderneming, overeenkomstig artikel 77 ter, lid 1, onder b), van Richtlijn 2009/138/EG;

c)

bewijs van hoe de eigen middelen overeenkomstig artikel 81 van Richtlijn 2009/138/EG zullen worden gecorrigeerd om een verminderde overdraagbaarheid te weerspiegelen;

d)

bewijs van hoe het solvabiliteitskapitaalvereiste zal worden gecorrigeerd om aan te geven dat er minder ruimte is voor risicodiversificatie. Wanneer dit relevant is, omvat dit bewijs dat de artikelen 216, 217 en 234 van Gedelegeerde Verordening (EU) 2015/35 zijn nageleefd. Wanneer verzekerings- en herverzekeringsondernemingen van plan zijn het solvabiliteitskapitaalvereiste te berekenen aan de hand van een intern model maar daarvoor niet de vereiste goedkeuring van de toezichthoudende autoriteit hebben gekregen, wordt het in dit lid vereiste bewijs ingediend op basis van het resultaat van de standaardformule en van het niet-goedgekeurde interne model.

a)

bevestiging dat aan de voorwaarden van artikel 77 ter, lid 3, van Richtlijn 2009/138/EG zal worden voldaan indien de toezichthoudende autoriteit de toepassing van een matchingopslag goedkeurt;

b)

het in artikel 44, lid 2, van Richtlijn 2009/138/EG vereiste liquiditeitsplan;

c)

de in artikel 44, lid 2 bis, onder b), van Richtlijn 2009/138/EG vereiste beoordelingen;

d)

de in artikel 45, lid 2 bis, van Richtlijn 2009/138/EG vereiste beoordelingen;

e)

een gedetailleerde toelichting en uiteenzetting van het proces om de matchingopslag overeenkomstig de voorschriften van artikel 77 quater van Richtlijn 2009/138/EG te berekenen;

f)

een lijst van de andere aanvragen die door de verzekerings- of herverzekeringsonderneming zijn ingediend of in de eerstkomende zes maanden zijn voorgenomen, voor goedkeuring van in artikel 308 bis, lid 1, van Richtlijn 2009/138/EG genoemde elementen van de gefaseerde invoering.

a)

de wijziging is het gevolg van een verzoek van de toezichthoudende autoriteit om aanvullende informatie of aanpassingen; of

b)

de toezichthoudende autoriteit is ervan overtuigd dat de wijziging geen significante invloed heeft op haar beoordeling van de aanvraag.

a)

de toekomstige verplichtingen en activa hebben dezelfde kenmerken als de verplichtingen en activa die in de matchingportefeuille waarvoor goedkeuring werd verleend, zijn opgenomen;

b)

de matchingportefeuille blijft aan de in Richtlijn 2009/138/EG vastgestelde voorwaarden voldoen.

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/23

(1)

Op 26 juni 2014 heeft de Europese Commissie („de Commissie”) op basis van artikel 5 van de basisverordening een antidumpingonderzoek geopend met betrekking tot de invoer in de Unie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal van oorsprong uit de Volksrepubliek China („de VRC”) en Taiwan („de betrokken landen”). Zij heeft daartoe een bericht van inleiding gepubliceerd in het Publicatieblad van de Europese Unie  (2) („het bericht van inleiding”).

(2)

De Commissie heeft het onderzoek geopend naar aanleiding van een klacht die op 13 mei 2014 namens producenten in de Unie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal was ingediend door Eurofer („de klager”). De klager vertegenwoordigt ca. 50 % van de totale productie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal in de Unie. Het bij de klacht gevoegde bewijsmateriaal over dumping en de aanmerkelijke schade als gevolg daarvan werd voldoende geacht om een onderzoek te openen.

(3)

Daarnaast heeft de Commissie op 14 augustus 2014 een afzonderlijk antisubsidieonderzoek geopend met betrekking tot de invoer in de Unie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal van oorsprong uit de VRC. De Commissie heeft de inleiding van de antisubsidieprocedure bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie  (3).

(4)

Naar aanleiding van een door de klager ingediend en met het nodige bewijsmateriaal gestaafd verzoek heeft de Commissie op 15 december 2014 Uitvoeringsverordening (EU) nr. 1331/2014 (4) vastgesteld, uit hoofde waarvan koudgewalste platte producten van roestvrij staal van oorsprong uit de Volksrepubliek China of Taiwan per 17 december 2014 aan registratie onderworpen werden.

(5)

In het bericht van inleiding werden de belanghebbenden uitgenodigd om met de Commissie contact op te nemen om aan het onderzoek mee te werken. Daarnaast heeft de Commissie specifiek de klager, andere haar bekende producenten in de Unie, de haar bekende producenten-exporteurs alsmede de Chinese en Taiwanese autoriteiten en de haar bekende betrokken importeurs, leveranciers, gebruikers, handelaren en verenigingen op de hoogte gesteld van de opening van het onderzoek en hen uitgenodigd daaraan mee te werken. De Commissie heeft ook producenten in de Verenigde Staten van Amerika („VS”) en Zuid-Afrika van de opening op de hoogte gesteld en hen uitgenodigd eraan deel te nemen. In het bericht van inleiding heeft de Commissie de belanghebbenden ervan op de hoogte gesteld dat zij de intentie had de VS te gebruiken als derde land met markteconomie („referentieland”) in de zin van artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening.

(6)

De belanghebbenden zijn in de gelegenheid gesteld om opmerkingen over de opening van het onderzoek te maken en om een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures te verzoeken.

(7)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie verklaard dat zij mogelijk een steekproef van de belanghebbenden zal samenstellen overeenkomstig artikel 17 van de basisverordening.

(8)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie verklaard dat zij een voorlopige steekproef van producenten in de Unie had samengesteld. Bij het samenstellen van de steekproef ging de Commissie uit van productievolume. Deze steekproef bestond uit vier producenten in de Unie. De in de steekproef opgenomen producenten in de Unie vertegenwoordigden ca. 50 % van het productievolume. De Commissie heeft de belanghebbenden om opmerkingen over de voorlopige steekproef verzocht. Er zijn geen opmerkingen over de voorlopige steekproef ontvangen en de voorlopige steekproef is bevestigd. De steekproef is representatief voor de bedrijfstak van de Unie.

(9)

Om te kunnen beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te kunnen stellen, verzocht de Commissie niet-verbonden importeurs de in het bericht van inleiding vermelde informatie te verstrekken.

(10)

Eenendertig niet-verbonden importeurs leverden de gevraagde informatie en stemden ermee in om in de steekproef te worden opgenomen. Overeenkomstig artikel 17, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie vier ondernemingen geselecteerd op basis van het grootste invoervolume naar de Unie. Overeenkomstig artikel 17, lid 2, van de basisverordening werden alle bekende betrokken importeurs geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef.

(11)

Er werden opmerkingen ontvangen over de eigendomsstructuur van een van de geselecteerde importeurs. Bepaalde belanghebbenden waren van mening dat één importeur niet in de steekproef moest worden opgenomen omdat deze met een producent in de Unie verbonden was. Deze importeur was echter tijdens het onderzoektijdvak met geen enkele producent in de Unie verbonden, maar werd dit later pas. Bovendien betekent de term „niet-verbonden importeur” dat een importeur niet verbonden is met een producent-exporteur. Een niet-verbonden importeur kan wel verbonden zijn met een producent in de Unie.

(12)

Om de Commissie in staat te stellen te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te stellen, is alle producenten-exporteurs in Taiwan verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken. Daarnaast heeft de Commissie de vertegenwoordiging van Taiwan bij de EU verzocht mogelijke andere producenten-exporteurs die geïnteresseerd zouden kunnen zijn in medewerking aan het onderzoek, aan te wijzen en/of contact met hen op te nemen.

(13)

In totaal verstrekten negen zelfverklaarde producenten-exporteurs uit het betrokken land de gevraagde informatie en stemden ze erin toe in de steekproef te worden opgenomen. Overeenkomstig artikel 17, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie een steekproef van vier producenten-exporteurs samengesteld (waarvan drie verbonden) op basis van het grootste representatieve uitvoervolume naar de Unie dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. Overeenkomstig artikel 17, lid 2, van de basisverordening werden alle bekende betrokken producenten-exporteurs en de autoriteiten van het betrokken land geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef. Er zijn geen opmerkingen ontvangen.

(14)

Uit het onderzoek is gebleken dat twee van de ondernemingen die in de steekproef waren opgenomen en twee medewerkende producenten die niet in de steekproef waren opgenomen, niet voldoen aan de definitie van producent-exporteur omdat zij alleen als servicebedrijf functioneren en het betrokken product als basis voor hun productie gebruiken. Er is vastgesteld dat deze ondernemingen geen installaties voor warm of koud walsen hebben en hun toegevoegde waarde in verhouding tot de prijs van hun basisproduct te verwaarlozen is. In feite kopen en verkopen zij het betrokken product in verschillende varianten (zie overwegingen 26 tot en met 28).

(15)

Eén van deze ondernemingen is echter verbonden met een producent-exporteur die in de steekproef is opgenomen. Om die reden werd deze onderneming bij het onderzoek beschouwd als onderdeel van dat concern. Nadat de onderneming die niet voldeed aan de definitie van producent-exporteur, uit de steekproef was verwijderd, vertegenwoordigde de overgebleven steekproef ten minste ca. 48 % van de totale uitvoer uit Taiwan naar de Unie en rond de 80 % van de binnenlandse verkoop in Taiwan. De steekproef was dus nog steeds representatief.

(16)

De Commissie heeft de drie andere ondernemingen uitgesloten van de berekening van individuele dumpingmarges en schade opheffende prijsniveaus. Hierdoor is er voor deze drie ondernemingen geen recht vastgesteld.

(17)

Eén producent-exporteur in Taiwan heeft verzocht om een individueel onderzoek uit hoofde van artikel 17, lid 3, van de basisverordening; dit verzoek werd ingewilligd.

(18)

Om de Commissie in staat te stellen te beslissen of een steekproef noodzakelijk was en, zo ja, deze samen te stellen, is alle producenten-exporteurs in de VRC verzocht de in het bericht van inleiding gevraagde informatie te verstrekken. Daarnaast heeft de Commissie de autoriteiten van de VRC verzocht mogelijke andere producenten-exporteurs die geïnteresseerd zouden kunnen zijn in medewerking aan het onderzoek, aan te wijzen en/of contact met hen op te nemen.

(19)

In totaal verstrekten acht producenten-exporteurs uit de VRC de gevraagde informatie en stemden ze erin toe in de steekproef te worden opgenomen. Overeenkomstig artikel 17, lid 1, van de basisverordening heeft de Commissie een steekproef samengesteld van vier producenten-exporteurs die behoren tot twee concerns; bij het samenstellen van de steekproef is de Commissie uitgegaan van het grootste representatieve uitvoervolume naar de Unie dat binnen de beschikbare tijd redelijkerwijs kon worden onderzocht. Overeenkomstig artikel 17, lid 2, van de basisverordening werden alle bekende betrokken producenten-exporteurs en de autoriteiten van het betrokken land geraadpleegd over de samenstelling van de steekproef. Er zijn geen opmerkingen ontvangen.

(20)

Met het oog op de toepassing van artikel 2, lid 7, onder b), van de basisverordening heeft de Commissie BMO-aanvraagformulieren toegezonden aan alle medewerkende producenten-exporteurs in de VRC die in de steekproef waren opgenomen, aan niet in de steekproef opgenomen medewerkende producenten-exporteurs die een aanvraag voor individueel onderzoek uit hoofde van artikel 17, lid 3, van de basisverordening wilden indienen, aan bekende verenigingen van producenten-exporteurs en aan de autoriteiten van de VRC. Behandeling als marktgerichte onderneming is door geen van de producenten-exporteurs aangevraagd.

(21)

De Commissie heeft vragenlijsten toegezonden aan de in de steekproef opgenomen Chinese en Taiwanese producenten-exporteurs, aan producenten-exporteurs die een aanvraag voor individueel onderzoek wilden indienen, aan producenten in twee mogelijke referentielanden, aan de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, aan de in de steekproef opgenomen niet-verbonden importeurs en aan de gebruikers die zich hadden aangemeld.

(22)

Ingevulde vragenlijsten zijn ontvangen van vier in de steekproef opgenomen Chinese producenten-exporteurs, vier in de steekproef opgenomen Taiwanese producenten-exporteurs (waarvan er twee geen producenten-exporteurs bleken te zijn), één Taiwanese producent-exporteur die een individueel onderzoek had aangevraagd, twee producenten in de VS (het referentieland), vier in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, vier in de steekproef opgenomen niet-verbonden importeurs en zes gebruikers.

(23)

De Commissie heeft alle gegevens die zij voor de voorlopige vaststelling van dumping, de schade als gevolg hiervan en het belang van de Unie nodig achtte, verzameld en gecontroleerd. Krachtens artikel 16 van de basisverordening werden controlebezoeken ter plaatse verricht bij de volgende ondernemingen:

Producenten in de Unie

Verbonden servicebedrijf van Acciai Speciali Terni S.P.A.

Klager

Producenten-exporteurs in Taiwan

Producenten-exporteurs in de VRC

Verbonden importeur in de Unie

(24)

De Commissie heeft hoorzittingen gehouden, waaronder hoorzittingen van de raadadviseur-auditeur met producenten-exporteurs, verenigingen en importeurs.

(25)

Het onderzoek naar de dumping en de schade had betrekking op de periode van 1 januari 2013 tot en met 31 december 2013 („het onderzoektijdvak” of „OT”). Het onderzoek naar ontwikkelingen die relevant zijn voor de schadebeoordeling, had betrekking op de periode van 1 januari 2010 tot het einde van het onderzoektijdvak („de beoordelingsperiode”).

(26)

Het betrokken product wordt gevormd door gewalste platte producten van roestvrij staal, enkel koud gewalst, van oorsprong uit de VRC en Taiwan, momenteel ingedeeld onder de GN-codes 7219 31 00, 7219 32 10, 7219 32 90, 7219 33 10, 7219 33 90, 7219 34 10, 7219 34 90, 7219 35 10, 7219 35 90, 7220 20 21, 7220 20 29, 7220 20 41, 7220 20 49, 7220 20 81 en 7220 20 89 („het betrokken product”).

(27)

Koudgewalste platte producten van roestvrij staal worden voor uiteenlopende toepassingen gebruikt, bijvoorbeeld bij de productie van huishoudelijke apparaten (bijvoorbeeld het binnenwerk van wasmachines en vaatwassers), bij de productie van gelaste buizen en medische apparatuur, en in de voedingsmiddelen- en auto-industrie.

(28)

Uit het onderzoek is gebleken dat de verschillende soorten van het betrokken product allemaal dezelfde fysieke, chemische en technische basiskenmerken hebben en in hoofdzaak voor dezelfde doeleinden worden gebruikt.

(29)

Het bleek dat de koudgewalste platte producten van roestvrij staal die door de bedrijfstak van de Unie in de Unie geproduceerd en verkocht worden en de koudgewalste platte producten van roestvrij staal die in de betrokken landen en het referentieland geproduceerd en verkocht worden, dezelfde wezenlijke fysieke, chemische en technische kenmerken en dezelfde basistoepassingen hebben als de koudgewalste platte producten van roestvrij staal die geproduceerd worden in de betrokken landen en naar de Unie worden uitgevoerd. Daarom worden al deze producten beschouwd als soortgelijke producten in de zin van artikel 1, lid 4, van de basisverordening.

(30)

Bepaalde belanghebbenden voerden aan dat bepaalde productsoorten (waaronder smal bandstaal en precisiebandstaal) van het onderzoek moesten worden uitgesloten, omdat producenten in de Unie in deze marktsegmenten niet aan de volledige vraag kunnen voldoen. De bedrijfstak van de Unie heeft echter aangetoond wel in staat te zijn om in deze marktsegmenten aan de volledige vraag te voldoen.

(31)

Wat precisiebandstaal betreft, voerden dezelfde partijen verder aan dat het directoraat-generaal Concurrentie van de Europese Commissie in zijn analyse van de concentratiezaak Outokumpu/INOXUM had besloten deze productsoort van de desbetreffende markt uit te sluiten (5). De marktdefinitie in concentratiezaken heeft echter betrekking op vervanging aan de vraag- en aanbodzijde, terwijl de markt in een antidumpingzaak wordt gedefinieerd door de fysieke kenmerken van het onderzochte product. Hierdoor kunnen productsoorten in een antidumpingzaak op bepaalde kenmerken van elkaar verschillen (breedte, toleranties, mechanische eigenschappen). Bovendien maakte deze productsoort vanaf het begin deel uit van het onderzoek, omdat in het kader van de permanente procedure contact werd opgenomen met producenten van precisiebandstaal in de Unie.

(32)

Daarom verwierp de Commissie het argument en liet zij de productomschrijving van het onderzoek ongewijzigd.

(33)

Krachtens artikel 2, lid 7, onder b), van de basisverordening stelt de Commissie in overeenstemming met artikel 2, leden 1 tot en met 6, van die verordening de normale waarde vast voor de producenten-exporteurs in de VRC die hebben aangegeven en aangetoond dat zij voldoen aan de criteria van artikel 2, lid 7, onder c), van die verordening, en dus in aanmerking komen voor een BMO.

(34)

Om de benodigde informatie te verkrijgen om te kunnen bepalen of aan de criteria van artikel 2, lid 7, onder c), van de basisverordening werd voldaan, heeft de Commissie de producenten-exporteurs gevraagd het BMO-aanvraagformulier in te vullen. Geen van hen heeft een BMO aangevraagd.

(35)

Overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening is voor de producenten-exporteurs aan wie geen BMO was toegekend, de normale waarde vastgesteld aan de hand van de prijs of de berekende waarde in een derde land met een markteconomie. Daartoe moest een referentieland worden gekozen.

(36)

In het bericht van inleiding heeft de Commissie de belanghebbenden meegedeeld dat zij de intentie had de VS als geschikt referentieland te gebruiken en heeft zij de belanghebbenden uitgenodigd opmerkingen in te dienen.

(37)

De Commissie heeft contact opgenomen met een aantal mogelijke referentielanden (India, Zuid-Afrika, Zuid-Korea, Taiwan en de VS) en heeft op basis van de ontvangen informatie bij 32 haar bekende producenten van het soortgelijke product in Zuid-Afrika, Zuid-Korea en de VS om informatie gevraagd. Omdat er geen informatie was ontvangen over producenten in India, kwam India niet als mogelijk referentieland in aanmerking. Taiwan is voorwerp van hetzelfde onderzoek, dus de informatie van de in dat kader onderzochte producenten kon voor dit doel worden gebruikt.

(38)

Slechts twee producenten in de VS hebben geantwoord op de vragenlijst voor producenten in het referentieland. De Commissie moest dus kiezen tussen de VS en Taiwan.

(39)

In de VS zijn er ten minste vier grote producenten van het soortgelijke product (waarvan er drie verticaal geïntegreerd zijn en de vierde niet); daarnaast zijn de totale productie en het totale verbruik vergelijkbaar met die van de VRC. In Taiwan wordt de markt gestuurd door één grote, verticaal geïntegreerde groep van producenten, ondanks de aanwezigheid van een paar kleine, niet geïntegreerde producenten. Het productieproces in de VS is vergelijkbaar met dat in Taiwan en met dat van ten minste een aantal producenten-exporteurs in de VRC. In de VS en Taiwan worden grotendeels dezelfde grondstoffen gebruikt. De VS heft antidumpingrechten ten aanzien van Japan, Zuid-Korea en Taiwan, terwijl Taiwan hetzelfde doet ten aanzien van de VRC en Zuid-Korea. Het soortgelijke product wordt echter in aanzienlijke mate in de VS en Taiwan ingevoerd en vertegenwoordigt respectievelijk rond de 17 % en 37 % van hun totale verbruik in het onderzoektijdvak. Tot de belangrijkste landen die exporteren naar de VS behoren Mexico, de VRC, Taiwan, Frankrijk, Finland, Japan en Duitsland; voor Taiwan zijn dit onder meer de VRC, Zuid-Korea, Japan, Finland en Vietnam.

(40)

In het licht van deze omstandigheden wordt de VS om de volgende twee belangrijke redenen gezien als een geschikter referentieland:

(41)

Bepaalde belanghebbenden hebben bezwaren geuit tegen het gebruik van de VS als referentieland, met name vanwege vermeende verschillen in productieprocessen en in het soort grondstoffen dat in de productie wordt gebruikt. Deze belanghebbenden beweerden dat Taiwan, dat eveneens voorwerp is van dit onderzoek, in dit opzicht een geschikter referentieland zou zijn dan de VS.

(42)

De Commissie heeft in dit stadium geconcludeerd dat de VS een geschikt referentieland is in de zin van artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening.

(43)

Overeenkomstig artikel 2, lid 7, onder a), van de basisverordening werd de informatie die van de medewerkende producenten in het referentieland was ontvangen, gebruikt om de normale waarde te bepalen voor de producenten-exporteurs aan wie geen BMO was toegekend.

(44)

De Commissie heeft eerst onderzocht of de totale binnenlandse verkoop van de twee medewerkende producenten in het referentieland representatief was in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De binnenlandse verkoop is representatief als de totale binnenlandse verkoop van het soortgelijke product aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt tijdens het onderzoektijdvak ten minste 5 % vertegenwoordigde van de totale uitvoer van het betrokken product door elk van de in de steekproef opgenomen Chinese producenten-exporteurs naar de Unie. Op basis hiervan was de totale verkoop van het soortgelijke product door de twee medewerkende producenten op de binnenlandse markt van het referentieland representatief.

(45)

Vervolgens heeft de Commissie voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs nagegaan welke productsoorten die op de binnenlandse markt werden verkocht, identiek waren aan of vergelijkbaar waren met de soorten die naar de Unie werden uitgevoerd.

(46)

Verder heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 4, van de basisverordening voor elke productsoort het aandeel van de winstgevende verkoop aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt in het onderzoektijdvak bepaald om uit te maken of zij de werkelijke binnenlandse verkoop kon gebruiken voor de berekening van de normale waarde.

(47)

De normale waarde wordt gebaseerd op de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort, ongeacht of die verkoop winstgevend is, indien:

(48)

In dit geval is de normale waarde het gewogen gemiddelde van de prijzen van alle binnenlandse verkopen van die productsoort gedurende het onderzoektijdvak. De Commissie heeft alle transacties die als binnenlandse verkopen gemeld waren in beschouwing genomen, aangezien er geen twijfel bestond over het feit dat deze voor binnenlands verbruik bedoeld waren.

(49)

De normale waarde is gelijk aan de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort van uitsluitend de winstgevende binnenlandse verkopen van de productsoorten in het onderzoektijdvak indien:

(50)

De uitvoer naar de Unie vond voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers plaats of, in het geval van één producent-exporteur, via een verbonden onderneming die optrad als importeur.

(51)

In de gevallen waarin de producenten-exporteurs het betrokken product rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers in de Unie hadden uitgevoerd, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 8, van de basisverordening vastgesteld op basis van de voor het betrokken product bij uitvoer naar de Unie werkelijk betaalde of te betalen prijzen.

(52)

In het geval waarin de producent-exporteur het betrokken product via een als importeur optredende verbonden onderneming naar de Unie uitvoerde, werd de uitvoerprijs overeenkomstig artikel 2, lid 9, van de basisverordening vastgesteld op basis van de prijs waartegen het ingevoerde product voor het eerst aan onafhankelijke afnemers in de Unie werd doorverkocht. In dit geval werden voor alle tussen invoer en wederverkoop gemaakte kosten, met inbegrip van verkoopkosten, algemene kosten en administratiekosten („VAA”), en voor winst correcties toegepast.

(53)

De normale waarde en de uitvoerprijs van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs werden vergeleken in het stadium af fabriek.

(54)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de prijzen en de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor vervoer, verzekering, lading, overlading, lossing en aanverwante kosten, verpakking, krediet, bankkosten en commissies.

(55)

Voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs heeft de Commissie, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening, de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijke product in het referentieland (zie overwegingen 43 tot en met 49) vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product.

(56)

Op grond hiervan zijn de voorlopige gewogen gemiddelde dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van kosten, verzekering en vracht (cif-prijs), grens Unie, vóór inklaring, als volgt:

Tabel 1

Dumpingmarges, VRC

(57)

Voor de medewerkende producenten-exporteurs die niet in de steekproef zijn opgenomen, heeft de Commissie de gewogen gemiddelde dumpingmarge berekend op grond van artikel 9, lid 6, van de basisverordening. Die marge werd dus vastgesteld op basis van het gewogen gemiddelde van de dumpingmarges die waren vastgesteld voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(58)

Dit leidt voor de medewerkende producenten-exporteurs die geen deel uitmaken van de steekproef, tot een voorlopige dumpingmarge van 30,0 %.

(59)

Voor alle andere producenten-exporteurs in het betrokken land stelde de Commissie de dumpingmarge overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening aan de hand van de beschikbare gegevens vast. Hiertoe bepaalde de Commissie de mate van medewerking van de producenten-exporteurs. De mate van medewerking is het uitvoervolume van de medewerkende producenten-exporteurs naar de Unie, uitgedrukt als percentage van het totale uitvoervolume — volgens de invoerstatistieken van Eurostat — van het betrokken land naar de Unie.

(60)

De mate van medewerking werd als hoog beoordeeld en op basis hiervan besloot de Commissie de residuele dumpingmarge vast te stellen op het niveau van de in de steekproef opgenomen onderneming met de hoogste dumpingmarge.

(61)

Onderstaande tabel bevat de voorlopige dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

Tabel 2

Dumpingmarges, VRC

(62)

De Commissie heeft eerst onderzocht of de totale binnenlandse verkoop van elke onderzochte producent-exporteur representatief was in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. Tot de onderzochte producenten-exporteurs rekende de Commissie de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs, aangevuld met één producent-exporteur van wie het verzoek om individueel onderzoek ingewilligd was. De binnenlandse verkoop is representatief als de totale binnenlandse verkoop van het soortgelijke product aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt per producent-exporteur tijdens het onderzoektijdvak ten minste 5 % vertegenwoordigde van diens totale uitvoer van het betrokken product naar de Unie.

(63)

De binnenlandse verkoopcijfers die door de onderzochte producenten-exporteurs waren gemeld, bevatten volgens de conclusies van de Commissie een aanzienlijke hoeveelheid verkopen van het soortgelijke product aan distributeurs die het product vervolgens uitvoerden. Een berekening op basis van de productiegegevens van de medewerkende ondernemingen en statistische informatie over de in- en uitvoer van het soortgelijke product in Taiwan bevestigde dat ca. 50 % van de binnenlandse verkoop die door de medewerkende producenten-exporteurs was gemeld, in feite indirecte uitvoer was die niet voor binnenlands verbruik was bestemd.

(64)

Bovendien ontdekte de Commissie dat op de binnenlandse markt in Taiwan een systeem van kortingen gold. Eén van de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs verklaarde dat dit systeem was opgezet als stimulans voor plaatselijke servicebedrijven (distributeurs) die hun staalproducten uitvoerden. Omdat alle distributeurs elke maand uitgebreid op de hoogte worden gesteld van de prijzen en kortingen die door de twee belangrijkste producenten voor de binnenlandse markt worden vastgesteld, werden de prijzen van goederen voor de binnenlandse markt en die van de uit te voeren goederen in aanzienlijke mate beïnvloed door het in Taiwan bestaande systeem voor prijsbepaling, zelfs als andere producenten hun klanten geen korting gaven.

(65)

Op basis van de bevindingen van de controles ter plaatse werd drie van de producenten-exporteurs verzocht de door hen gemelde verkoopcijfers voor de binnenlandse markt in Taiwan te herzien en te ontdoen van alle verkopen die niet voor binnenlands verbruik bedoeld waren. Zij lieten het echter bij een verklaring dat zij niet op de hoogte waren van de eindbestemming van het soortgelijke product dat zij aan hun afnemers verkopen.

(66)

Zoals uitgelegd in overweging 63 hierboven en om te waarborgen dat de normale waarde werd gebaseerd op prijzen die uitsluitend voor binnenlands verbruik waren vastgesteld, heeft de Commissie voor een conservatieve benadering gekozen en de voorlopige dumpingberekeningen gebaseerd op de gerapporteerde verkoop aan eindgebruikers in Taiwan. Daarbij verstond de Commissie onder eindgebruiker elke marktdeelnemer die het soortgelijke product omzette in een product dat van het soortgelijke product verschilde. De verkoop aan distributeurs of handelaars werd niet tot de binnenlandse verkoop gerekend, omdat de Commissie tijdens het onderzoek constateerde dat een van de belangrijkste distributeurs in Taiwan een grote hoeveelheid van het soortgelijke product verwierf — door de leveranciers gemeld als binnenlandse verkoop — maar het grootste deel ervan uitvoerde.

(67)

Op basis hiervan was de totale verkoop op de binnenlandse markt van het soortgelijke product door elke onderzochte producent-exporteur representatief.

(68)

Vervolgens heeft de Commissie voor de onderzochte producenten-exporteurs met een representatieve binnenlandse verkoop nagegaan welke productsoorten die op de binnenlandse markt werden verkocht, identiek waren aan of vergelijkbaar waren met de naar de Unie uitgevoerde soorten.

(69)

Daarna heeft de Commissie onderzocht of de productsoorten die door de onderzochte producenten-exporteurs op hun binnenlandse markt werden verkocht, in vergelijking met de productsoorten die naar de Unie werden uitgevoerd, representatief waren in de zin van artikel 2, lid 2, van de basisverordening. De binnenlandse verkoop van een productsoort is representatief als de totale binnenlandse verkoop van die productsoort aan onafhankelijke afnemers in het onderzoektijdvak ten minste 5 % bedraagt van de totale omvang van de uitvoer naar de Unie van de identieke of vergelijkbare productsoort.

(70)

Verder heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 4, van de basisverordening voor elke productsoort het aandeel van de winstgevende verkoop aan onafhankelijke afnemers op de binnenlandse markt in het onderzoektijdvak bepaald om uit te maken of zij de werkelijke binnenlandse verkoop kon gebruiken voor de berekening van de normale waarde.

(71)

De normale waarde wordt gebaseerd op de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort, ongeacht of die verkoop winstgevend is, indien:

(72)

In dit geval is de normale waarde het gewogen gemiddelde van de prijzen van alle binnenlandse verkopen van die productsoort gedurende het onderzoektijdvak.

(73)

De normale waarde is gelijk aan de werkelijke binnenlandse prijs per productsoort van uitsluitend de winstgevende binnenlandse verkopen van de productsoorten in het onderzoektijdvak indien:

(74)

Uit de analyse van de binnenlandse verkoop bleek dat de binnenlandse verkoop voor een aantal productsoorten gedeeltelijk winstgevend was en dat de gewogen gemiddelde verkoopprijs boven de productiekosten per eenheid lag. Daarom nam de Commissie als normale waarde het gewogen gemiddelde van de prijzen van alle binnenlandse verkopen tijdens het onderzoektijdvak in gevallen waarin aan de voorwaarden van overweging 71 werd voldaan, en het gewogen gemiddelde van alleen de winstgevende verkopen in gevallen waarin niet aan deze voorwaarden werd voldaan. Voor bepaalde productsoorten waarvoor het soortgelijke product niet of niet in voldoende hoeveelheden was verkocht of die in het geheel niet waren verkocht in het kader van normale handelstransacties, stelde de Commissie de normale waarde vast volgens de bepalingen van artikel 2, leden 3 en 6, van de basisverordening.

(75)

De normale waarde werd vastgesteld door de gemiddelde productiekosten van het soortgelijke product van de onderzochte producenten-exporteurs tijdens het onderzoektijdvak te vermeerderen met:

(76)

Voor één van de onderzochte producenten-exporteurs werden de productiekosten gecorrigeerd. Omdat een aanzienlijk deel van de producten die als basis dienden voor het maken van het soortgelijke product, ook door een verbonden leverancier werd ingekocht, heeft de Commissie de aankoopkosten van deze basisproducten vervangen door de kosten van de productie van deze basisproducten door de onderzochte producent-exporteur.

(77)

Voor dezelfde producent-exporteur constateerde de Commissie eveneens dat een correctie voor schrootwaarde dubbel was geteld, omdat het volume van tot eindproducten verwerkte basisproducten exclusief schrootwaarde was geboekt. Daarom verwierp de Commissie de versie waarin de schrootwaarde op de productiekosten van het eindproduct in mindering werd gebracht.

(78)

Voor productsoorten waarvan de verkochte hoeveelheden niet representatief waren, werden de gemiddelde VAA-kosten en de winst op transacties in het kader van normale handelstransacties op de binnenlandse markt voor die soorten bij de normale waarde opgeteld. Voor productsoorten die helemaal niet op de binnenlandse markt werden verkocht of waarvan geen verkopen in het kader van normale handelstransacties bekend waren, werd het gewogen gemiddelde van de VAA-kosten en de winst van alle transacties in het kader van normale handelstransacties op de binnenlandse markt bij de normale waarde opgeteld.

(79)

De uitvoer van het betrokken product door de onderzochte producenten-exporteurs vond ofwel rechtstreeks naar onafhankelijke afnemers in de Unie, ofwel via onafhankelijke distributeurs in Taiwan plaats. Overeenkomstig artikel 2, lid 8, van de basisverordening werd de uitvoerprijs daarom vastgesteld op basis van de werkelijk betaalde of te betalen prijzen.

(80)

De normale waarde en de uitvoerprijs van de onderzochte producenten-exporteurs werden vergeleken in het stadium af fabriek.

(81)

Waar dat met het oog op een billijke vergelijking gerechtvaardigd was, heeft de Commissie overeenkomstig artikel 2, lid 10, van de basisverordening op de normale waarde en/of de uitvoerprijs een correctie toegepast voor verschillen die van invloed zijn op de prijzen en de vergelijkbaarheid van de prijzen. Er werden correcties toegepast voor vervoer, verzekering, lading, overlading, lossing en aanverwante kosten, verpakking, krediet, bankkosten en commissies.

(82)

De in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs hebben niet gebruikgemaakt van de wisselkoersen die in de vóór de controlebezoeken toegezonden antidumpingvragenlijsten waren gegeven. Daarom heeft de Commissie de transactiewaarden opnieuw berekend op basis van de in de vragenlijsten vermelde koersen.

(83)

Voor de onderzochte producenten-exporteurs, waaronder twee in de steekproef opgenomen verbonden ondernemingen en één onderneming waarvan het verzoek om individueel onderzoek ingewilligd was, heeft de Commissie, zoals bepaald in artikel 2, leden 11 en 12, van de basisverordening, de gewogen gemiddelde normale waarde van elke soort van het soortgelijke product vergeleken met de gewogen gemiddelde uitvoerprijs van de overeenkomstige soort van het betrokken product.

(84)

Op grond hiervan zijn de voorlopige gewogen gemiddelde dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

Tabel 3

Dumpingmarges, Taiwan

(85)

Voor de medewerkende producenten-exporteurs die niet in de steekproef zijn opgenomen, heeft de Commissie de gewogen gemiddelde dumpingmarge berekend op grond van artikel 9, lid 6, van de basisverordening. Die marge werd dus vastgesteld op basis van de dumpingmarges die waren vastgesteld voor de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs.

(86)

Dit leidt voor de medewerkende producenten-exporteurs die geen deel uitmaken van de steekproef, tot een voorlopige dumpingmarge van 10,9 %.

(87)

Voor alle andere ondernemingen in het betrokken land stelde de Commissie de dumpingmarge overeenkomstig artikel 18 van de basisverordening aan de hand van de beschikbare gegevens vast. Hiertoe bepaalde de Commissie de mate van medewerking. De mate van medewerking is het volume van de uitvoer naar de Unie van de medewerkende ondernemingen, uitgedrukt als percentage van het totale uitvoervolume — volgens de invoerstatistieken van Eurostat — van het betrokken land naar de Unie.

(88)

In dit geval werd de mate van medewerking als hoog beoordeeld en op basis hiervan besloot de Commissie de residuele dumpingmarge vast te stellen op het niveau van de onderneming met de hoogste dumpingmarge.

(89)

Onderstaande tabel bevat de voorlopige dumpingmarges, uitgedrukt als percentage van de cif-prijs, grens Unie, vóór inklaring:

Tabel 4

Dumpingmarges, Taiwan

(90)

Tijdens het onderzoektijdvak werd het soortgelijke product door negen bekende producenten in de Unie vervaardigd. Zij vormen de „bedrijfstak van de Unie” in de zin van artikel 4, lid 1, van de basisverordening.

(91)

De totale productie in de Unie in het onderzoektijdvak werd bepaald op meer dan 3 miljoen ton. De Commissie baseerde dit cijfer op alle informatie die over de bedrijfstak van de Unie beschikbaar was, zoals de informatie afkomstig van de in de steekproef opgenomen producenten en de gegevens uit de klacht voor de overige producenten in de Unie. De grootste producent in de Unie werkte niet aan het onderzoek mee en maakte ook geen bezwaar tegen de klacht. Zes producenten in de Unie, die samen ongeveer 55 % van de verkoop en productie in de Unie vertegenwoordigen, werkten aan het onderzoek mee. Zoals vermeld in overweging 8, zijn in de steekproef vier producenten in de Unie opgenomen, die samen ca. 50 % van de totale productie van het soortgelijke product in de Unie vertegenwoordigen.

(92)

Bepaalde belanghebbenden hebben betoogd dat één van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie van de definitie van de bedrijfstak van de Unie moest worden uitgesloten, aangezien deze producent aanzienlijke hoeveelheden van het betrokken product invoerde. De invoer uit de betrokken landen door de desbetreffende producent was echter goed voor minder dan 5 % van de totale invoer van het betrokken product en minder dan 2 % van de verkoop van die producent in de Unie. Op basis hiervan blijft de Commissie er in dit stadium bij dat deze producent in de Unie deel uitmaakte van de bedrijfstak van de Unie.

(93)

Bepaalde belanghebbenden betoogden dat het ontbreken van de grootste producent in de Unie de steekproef niet-representatief zou maken. Zoals reeds vermeld, vertegenwoordigen de vier in de steekproef opgenomen producenten ca. 50 % van de totale productie van het soortgelijke product in de Unie. Om die reden concludeerde de Commissie dat de steekproef representatief was. Hoe het ook zij, de grootste producent heeft zichzelf niet gemeld.

(94)

Bij het vaststellen van het verbruik in de Unie ging de Commissie uit van de verkoopcijfers met betrekking tot de eigen productie van de bedrijfstak van de Unie op basis van de door de producenten in de steekproef geleverde gegevens en de gegevens uit de klacht voor de overige producenten in de Unie, en de statistische gegevens van Eurostat met betrekking tot de invoer naar de markt van de Unie.

(95)

Het verbruik in de Unie heeft zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 5

Verbruik in de Unie

(96)

Het verbruik in de Unie is tijdens de gehele beoordelingsperiode continu met 4 % gestegen.

(97)

De Commissie heeft onderzocht of de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de betrokken landen overeenkomstig artikel 3, lid 4, van de basisverordening cumulatief moest worden beoordeeld.

(98)

De dumpingmarge die werd vastgesteld ten aanzien van de invoer uit de VRC en Taiwan lag boven de de-minimisdrempel die in artikel 9, lid 3, van de basisverordening is vastgelegd. De invoer uit elk van de betrokken landen was niet te verwaarlozen in de zin van artikel 5, lid 7, van de basisverordening. Het marktaandeel lag tijdens het onderzoektijdvak op 5,1 % voor Taiwan en 4,3 % voor de VRC.

(99)

De concurrentievoorwaarden tussen de met dumping ingevoerde producten uit de VRC en Taiwan en het soortgelijke product waren vergelijkbaar. Meer specifiek concurreerden de ingevoerde producten met elkaar en met het soortgelijke product in de Unie, aangezien alle producten aan dezelfde internationale normen voldoen en daarom uitwisselbaar zijn. Bovendien worden ze via dezelfde verkoopkanalen en aan vergelijkbare categorieën afnemers verkocht.

(100)

De Taiwan Steel & Iron Industries Association („TSIIA”) betoogde dat de Commissie de gevolgen van de invoer met dumping uit de VRC en Taiwan niet cumulatief moest beoordelen. Volgens deze organisatie hebben Taiwanese producten op de markt van de Unie niet dezelfde concurrentievoorwaarden als Chinese, ook al worden de koudgewalste platte producten van roestvrij staal in de zin van de basisverordening als gelijk beschouwd. Zij zouden met name verschillen in klasse en kwaliteit, waarbij de Taiwanese producten van betere kwaliteit waren.

(101)

De uitspraak over verschillende klassen had uitsluitend betrekking op gespecialiseerde producten die minder dan 1 % van de invoer vertegenwoordigden. Verder voldoen alle producten (of ze nu uit de EU, China of Taiwan afkomstig zijn) aan dezelfde internationale normen en is er geen informatie ontvangen waarin het verschil in fysieke eigenschappen tussen het soortgelijke product uit de Unie en ingevoerde producten werd gekwantificeerd. Het argument is dus niet onderbouwd en werd derhalve afgewezen.

(102)

Aan alle criteria van artikel 3, lid 4, van de basisverordening werd dus voldaan en de invoer uit de VRC en Taiwan werd voor de schadevaststelling cumulatief beoordeeld.

(103)

De Commissie heeft de omvang van de invoer vastgesteld op basis van statistische gegevens hierover van Eurostat. Het marktaandeel van de ingevoerde producten werd op basis van dezelfde bron vastgesteld.

(104)

De invoer in de Unie uit de betrokken landen heeft zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 6

Invoer en marktaandeel

(105)

De cumulatieve invoer uit de betrokken landen is tussen 2010 en het einde van het onderzoektijdvak met 70 % gestegen (van 184 140 ton tot 312 517 ton). De invoer steeg tijdens de gehele beoordelingsperiode gelijkmatig, met uitzondering van het jaar 2012, toen het invoervolume boven dat van 2010 maar onder dat van 2011 lag.

(106)

Tijdens de beoordelingsperiode nam het marktaandeel met 63 % toe (van 5,8 % tot 9,5 %). Net als de invoer steeg het marktaandeel tijdens de gehele beoordelingsperiode gelijkmatig, met uitzondering van 2012.

(107)

De Commissie heeft de prijzen van de ingevoerde producten vastgesteld op basis van statistische gegevens van Eurostat over de waarde en het volume van de invoer. De prijsonderbieding van de ingevoerde producten werd vastgesteld op basis van de antwoorden op de vragenlijst van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, de in de steekproef opgenomen producenten-exporteurs en de producent-exporteur van wie het verzoek om individueel onderzoek was ingewilligd (zie overweging 17).

(108)

De gewogen gemiddelde prijzen van de invoer in de Unie uit de betrokken landen hebben zich als volgt ontwikkeld:

Tabel 7

Invoerprijzen

(109)

Tussen 2010 en 2011 gingen de prijzen van de totale invoer uit de VRC en Taiwan aanvankelijk met 6 procentpunt omhoog. Daarna daalden ze met 19 procentpunt zodat de uiteindelijke daling 13 % bedroeg. De prijzen van de invoer uit de VRC en Taiwan afzonderlijk volgden een vergelijkbare trend, behalve in 2012 toen de prijzen voor de VRC nog steeds relatief hoog waren, maar al relatief laag voor Taiwan. Tussen 2012 en het einde van het onderzoektijdvak daalden de prijzen voor beide landen verder.

(110)

De Commissie stelde de prijsonderbieding tijdens het onderzoektijdvak vast aan de hand van een vergelijking van:

(111)

De prijzen werden per productsoort vergeleken na aftrek van kortingen, commissies en leveringskosten, waarbij de transacties indien nodig werden gecorrigeerd. Het resultaat van de vergelijking werd uitgedrukt als percentage van de omzet van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie tijdens het onderzoektijdvak. Daaruit bleek voor de invoer uit de betrokken landen op de markt van de Unie een gewogen gemiddelde prijsonderbiedingsmarge tussen 9,6 % en 11,3 %.

(112)

Uit het onderzoek is gebleken dat producenten-exporteurs bijna uitsluitend verkopen aan onafhankelijke distributeurs of staalservicebedrijven, terwijl de bedrijfstak van de Unie zijn producten verkocht aan distributeurs, staalservicebedrijven en eindgebruikers. Uit het onderzoek is echter niet gebleken dat dit verschil in handelsstadium invloed had op de prijs. Integendeel, de onafhankelijke distributeurs en staalservicebedrijven verklaarden dat zij van de producenten in de Unie geen gunstiger verkoopvoorwaarden krijgen dan eindgebruikers.

(113)

Overeenkomstig artikel 3, lid 5, van de basisverordening omvatte het onderzoek naar de gevolgen van de invoer met dumping voor de bedrijfstak van de Unie een beoordeling van alle economische indicatoren die tijdens de beoordelingsperiode van invloed waren op de situatie van de bedrijfstak van de Unie.

(114)

Zoals vermeld in overweging 8, werd voor de vaststelling van de mogelijke door de bedrijfstak van de Unie geleden schade gebruikgemaakt van een steekproef. De steekproef bestond uit vier producenten.

(115)

Voor de schadevaststelling maakte de Commissie onderscheid tussen macro-economische en micro-economische schade-indicatoren. Bij het beoordelen van de macro-economische indicatoren ging de Commissie uit van de gegevens van de in de steekproef opgenomen producenten en de gegevens die afkomstig waren uit de klacht voor de overige producenten in de Unie. De gegevens hadden betrekking op alle producenten in de Unie. Bij het beoordelen van de micro-economische indicatoren ging de Commissie uit van de gegevens die de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie in hun antwoorden op de vragenlijst hadden verstrekt. De gegevens hadden betrekking op de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. Beide reeksen gegevens bleken representatief te zijn voor de economische situatie van de bedrijfstak van de Unie.

(116)

De macro-economische indicatoren zijn: productie, productiecapaciteit, bezettingsgraad, verkoopvolume, marktaandeel, groei, werkgelegenheid, productiviteit en hoogte van de dumpingmarge.

(117)

De micro-economische indicatoren zijn: gemiddelde eenheidsprijzen, kosten per eenheid, loonkosten, voorraden, winstgevendheid, kasstroom, investeringen, rendement van investeringen en vermogen om kapitaal aan te trekken.

(118)

Bepaalde belanghebbenden betoogden dat het onjuist was de indicatoren in macro-economische en micro-economische indicatoren onder te verdelen, maar dat in plaats daarvan bij de schadebeoordeling steevast de gegevens van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie gebruikt moesten worden. Zij voerden aan dat de afzonderlijke beoordeling van macro-economische en micro-economische indicatoren gevoelig zou zijn voor manipulatie door de klager; deze zou namelijk de gegevensverzameling op macro-economisch niveau kunnen beïnvloeden doordat de beslissing om een bepaalde indicator als macro- of micro-economisch te beschouwen, werd genomen op basis van de mate van beschikbaarheid van informatie.

(119)

De Commissie heeft de macro-economische indicatoren vastgesteld en beoordeeld zoals deze op Unieniveau werden gevonden, niet uitsluitend op het niveau van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie. Er wordt in overweging genomen dat, als het gaat om macro-economische indicatoren, complete gegevens over de hele bedrijfstak van de Unie (waarin ook de gegevens van de in de steekproef opgenomen ondernemingen vertegenwoordigd zijn) de situatie tijdens de beoordelingsperiode beter weergeven dan de gegevens over slechts een deel van de bedrijfstak.

(120)

De gegevens die door de klager voor de beoordeling van de macro-economische indicatoren waren verstrekt, werden als nauwkeurig en betrouwbaar beschouwd. De deugdelijkheid van de gegevens is gecontroleerd aan de hand van de informatie die door de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie was verstrekt. Als dit argument zou worden gevolgd, zou een schadeanalyse waarbij consequent alleen de informatie werd gebruikt die door de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie was verstrekt, juist een negatiever beeld schetsen wat betreft de macro-economische indicatoren. Er was geen reden aan te nemen dat de klager met opzet informatie heeft achtergehouden om de schadeanalyse te beïnvloeden. Daarom is er geen aanleiding om de informatie over de macro-economische indicatoren die door de klager is verstrekt, niet te gebruiken. De stelling dat de analyse van alle schade-indicatoren beperkt zou moeten worden tot de informatie die is verstrekt door de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie, kan daarom niet worden geaccepteerd.

(121)

De totale productie in de Unie, de productiecapaciteit (voor koud walsen) en de bezettingsgraad hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 8

Productie, productiecapaciteit en bezettingsgraad

(122)

De productie bleef stabiel tussen 2010 en 2012. Tussen 2012 en het einde van het onderzoektijdvak daalde de productie aanzienlijk (6 procentpunt) en de uiteindelijke daling bedroeg 5 %, ondanks een stabiele vraag.

(123)

Tegelijkertijd vertoonde de productiecapaciteit tijdens de beoordelingsperiode een gematigde groei van 4 %. Deze kleine stijging van de productiecapaciteit zou het gevolg kunnen zijn van een beter gebruik van machines als gevolg van efficiëntieprogramma's die door de bedrijfstak van de Unie werden uitgevoerd.

(124)

Hierdoor daalde de bezettingsgraad tijdens de gehele beoordelingsperiode met 8 %. Zoals bekend is een bezettingsgraad van 100 % in de bedrijfstak voor koudgewalste platte producten van roestvrij staal niet haalbaar en houdbaar op de lange termijn. De bezettingsgraad die tijdens de beoordelingsperiode door de bedrijfstak van de Unie werd gerealiseerd, ligt echter ver onder de bezettingsgraad van boven de 90 % die wordt gezien als haalbaar met een op de lange termijn houdbaar productieniveau. Daarnaast is het verschil tussen de productiecapaciteit en het op de lange termijn houdbare productieniveau minimaal; dus kan dit niet van invloed zijn geweest op de dalende trend die in de bedrijfstak van de Unie zichtbaar was.

(125)

Het verkoopvolume en het marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 9

Verkoopvolume en marktaandeel

(126)

Het verkoopvolume van de bedrijfstak van de Unie was tijdens de gehele beoordelingsperiode stabiel, met een lichte stijging in 2012.

(127)

Omdat het verbruik in de Unie, zoals vermeld in overweging 96, tijdens de beoordelingsperiode is gestegen, heeft het relatief stabiele verkoopvolume ertoe geleid dat het marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie tijdens de gehele beoordelingsperiode met 5 % is gedaald. Net als bij de verkoop vertoonde het jaar 2012 een positiever beeld.

(128)

Zoals hierboven beschreven, bleef het verkoopvolume van de bedrijfstak van de Unie tijdens de gehele beoordelingsperiode relatief stabiel in een groeiende markt. Tegelijkertijd nam de invoer uit de betrokken landen aanzienlijk toe. Dit betekende dat de groei van de markt met ca. 140 000 ton over de gehele beoordelingsperiode bijna uitsluitend ten goede kwam aan de invoer uit de betrokken landen, die tijdens hetzelfde tijdvak met ca. 128 000 ton toenam. De bedrijfstak van de Unie heeft dus helemaal niet weten te profiteren van de groei van de markt.

(129)

De werkgelegenheid en de productiviteit hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 10

Werkgelegenheid en productiviteit

(130)

Het aantal werknemers in de bedrijfstak van de Unie vertoonde een duidelijk dalende trend: het daalde in 2011 met 2 procentpunt, in 2012 met 4 procentpunt en tijdens het onderzoektijdvak nog eens met 5 procentpunt. De rationalisering van het werknemersbestand kan worden toegeschreven aan de uitvoering van verschillende efficiëntieprogramma's door de producenten in de Unie en aan de afname van de productie.

(131)

De productie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal wordt algemeen beschouwd als een kapitaalintensieve bedrijfstak. Toch biedt de bedrijfstak van de Unie aan een groot aantal mensen werkgelegenheid. Verder zijn loonkosten — goed voor 10 % à 15 % van de totale kosten — na grondstoffen de op één na belangrijkste kostenfactor. Werkgelegenheid is dus een relevante schade-indicator voor deze bedrijfstak.

(132)

De productiviteit van de bedrijfstak van de Unie daalde in 2011 licht met 3 procentpunt, steeg vervolgens in 2012 met 10 procentpunt om in het onderzoektijdvak weer met 1 procentpunt te dalen. De uiteindelijke stijging tijdens de desbetreffende periode bedroeg, ondanks de daling van het aantal werknemers, 6 procentpunt (van 242 tot 257 ton per werknemer), hetgeen wijst op een hogere mate van efficiëntie.

(133)

Alle dumpingmarges lagen significant boven het minimale niveau. De gevolgen van de hoogte van de werkelijke dumpingmarges voor de bedrijfstak van de Unie waren aanzienlijk, gezien de omvang en de prijzen van de invoer uit de betrokken landen.

(134)

Dit is het tweede antidumpingonderzoek ten aanzien van het betrokken product. De invoer van hetzelfde product van oorsprong uit de VRC, Zuid-Korea en Taiwan was reeds het voorwerp van een onderzoek in 2008-2009 (6). Ook al heeft dat onderzoek niet geleid tot het instellen van antidumpingmaatregelen, toch is het bestaan van dumping toen al voorlopig door het onderzoek aangetoond (7).

(135)

De gewogen gemiddelde verkoopprijzen per eenheid van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie voor verkoop aan niet-verbonden afnemers in de Unie hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 11

Verkoopprijzen in de Unie

(136)

De verkoopprijzen van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie voor verkoop aan niet-verbonden afnemers nam tijdens de beoordelingsperiode met 11 % af. In 2011 stegen de prijzen met 6 %, maar ze daalden vervolgens met 17 procentpunt tot het einde van de beoordelingsperiode.

(137)

De productiekosten per eenheid voor de totale productie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal (inclusief goederen die uiteindelijk werden uitgevoerd) volgden grotendeels de tendens van de verkoopprijzen en daalden tijdens de gehele beoordelingsperiode met 14 %. De verkoopprijzen en de productiekosten per eenheid zijn echter niet rechtstreeks vergelijkbaar vanwege het tijdverschil tussen productie en verkoop. Omdat het gemiddelde niveau van de voorraden in de bedrijfstak van de Unie ca. 15 % van de omzet bedroeg, zit er gemiddeld een kleine twee maanden tussen productie en verkoop.

(138)

In het algemeen worden zowel de productiekosten als de verkoopprijzen in aanzienlijke mate beïnvloed door de ontwikkeling van de grondstofprijzen, met name chroom en nikkel. De prijzen die door de bedrijfstak van de Unie worden berekend, volgen dan ook een mechanisme dat bekend staat onder de naam „legeringstoeslag”. Bij dit mechanisme bestaan de prijzen uit een vaste „basisprijs”, vermeerderd met een „legeringstoeslag” die varieert afhankelijk van de chemische samenstelling van de staalsoort en de notering van de legeringen op de metaalbeurs van Londen („London Metal Exchange” — „LME”). De prijzen zijn daarom mede afhankelijk van de staalsoort en de kosten van de desbetreffende grondstoffen.

(139)

Bepaalde belanghebbenden hebben gesuggereerd dat de „legeringstoeslag” bij de analyse van de ontwikkeling van de verkoopprijzen van de bedrijfstak van de Unie buiten beschouwing moest worden gelaten. Aangezien de bedrijfstak van de Unie geen invloed heeft op de nikkelprijs, betoogden deze belanghebbenden dat de Commissie alleen naar de „basisprijs” moest kijken.

(140)

De totaalprijs bestaat inderdaad uit een basisprijs en een legeringstoeslag, en de afnemers zijn zich hier normaal gesproken van bewust. Tijdens het onderzoektijdvak is echter gebleken dat deze twee prijsbestanddelen meestal niet afzonderlijk op de factuur werden vermeld. In zulke gevallen werden deze twee bestanddelen meestal ook niet afzonderlijk vermeld op handelsdocumenten die aan de factuur voorafgaan, zoals de order of de orderbevestiging.

(141)

Daarom werd de ontwikkeling van de basisprijs geanalyseerd op basis van publiekelijk beschikbare informatie die door de belanghebbenden was ingediend. Deze informatie biedt een gedetailleerde uitsplitsing in basisprijs en legeringstoeslag van de totaalprijs in Duitsland (8) voor producten uitgevoerd in de gangbare staalsoort 304 (9). De legeringstoeslag fluctueerde als gevolg van de ontwikkelingen van de grondstofprijzen, maar de basisprijs vertoonde tijdens de gehele beoordelingsperiode een ononderbroken daling van ca. 20 % en ging daarbij van ca. 1 200 EUR/ton in 2010 naar ca. 1 000 EUR/ton in het onderzoektijdvak. Hoewel deze daling niet noodzakelijkerwijs representatief hoeft te zijn voor alle producten en alle producenten in de Unie, ondersteunt de omvang van de daling de conclusie dat niet alleen het niveau van de legeringstoeslag, maar ook dat van de basisprijs een neerwaartse trend vertoonde.

(142)

De gemiddelde loonkosten van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 12

Gemiddelde loonkosten per werknemer

(143)

De gemiddelde loonkosten per werknemer stegen tijdens de gehele beoordelingsperiode, met een totale stijging van 8 % tussen 2010 en het einde van het onderzoektijdvak.

(144)

De voorraden van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 13

Voorraden

(145)

De omvang van de voorraden bleef tussen 2010 en 2011 relatief stabiel, daalde in 2012 met 13 procentpunt en vertoonde tijdens het onderzoektijdvak een kleine stijging van 7 procentpunt. In totaal daalde de omvang tijdens de beoordelingsperiode met 7 %. Omdat de productie meestal op bestelling plaatsvindt, zijn voorraden in deze bedrijfstak geen zinvolle indicator.

(146)

De winstgevendheid, de kasstroom, de investeringen en het rendement van investeringen van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie hebben zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 14

Winstgevendheid, kasstroom, investeringen en rendement van investeringen

(147)

De Commissie heeft de winstgevendheid van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie vastgesteld door de nettowinst vóór belastingen van de verkoop van het soortgelijke product aan niet-verbonden afnemers in de Unie uit te drukken als percentage van de aldus gerealiseerde omzet. De winstgevendheid van de in de steekproef opgenomen producenten was gedurende de gehele beoordelingsperiode negatief; na een daling met 1,5 procentpunt tussen 2010 en 2012 herstelde de winstgevendheid zich tijdens het onderzoektijdvak weer enigszins met een toename van 0,5 procentpunt om uiteindelijk uit te komen op — 1,6 %. Zoals uiteengezet in overweging 141, was de negatieve winstgevendheid voornamelijk het gevolg van een voortdurende daling van de basisprijs en niet van de fluctuerende prijzen voor grondstoffen zoals nikkel.

(148)

De nettokasstroom is het vermogen van de producenten in de Unie om hun activiteiten zelf te financieren. De kasstroom was drie van de vier beoordeelde jaren negatief; de kasstroom verbeterde in 2011, maar zette daarna opnieuw een daling in. De tijdelijke verbetering in 2011 was grotendeels te danken aan een aanzienlijke afname van de voorraden halffabricaten.

(149)

De investeringen vertoonden een dalende trend: in 2011 namen deze met 9 % af, in 2012 nog eens met 6 % en nog eens met 2 % in het onderzoektijdvak. Tijdens de beoordelingsperiode zijn de investeringen in totaal met 17 procentpunt afgenomen.

(150)

Het rendement van investeringen is de winst uitgedrukt als percentage van de nettoboekwaarde van de investeringen. Dit rendement was alle vier de beoordeelde jaren negatief. In 2011 daalde het met 146 %, in 2012 nog eens met 124 % en in het onderzoektijdvak bedroeg het — 3,1 %.

(151)

Hierdoor werd het vermogen om kapitaal aan te trekken van alle vier in de steekproef opgenomen producenten aangetast, want vanwege hun negatieve winstgevendheid kwamen zij bij banken niet in aanmerking voor financiering. De producenten moesten gebruikmaken van fondsen die door andere ondernemingen binnen het concern werden verstrekt.

(152)

De meeste schade-indicatoren van de bedrijfstak van de Unie vertoonden tijdens de beoordelingsperiode een negatieve trend. De productie nam af met 5 %, hetgeen leidde tot een daling van de bezettingsgraad met 8 %. Stabiele verkoopvolumes in een groeiende markt leidden tot een daling met 5 % van het marktaandeel. De werkgelegenheid daalde met 11 %, terwijl de loonkosten met 8 % stegen. De investeringen daalden met 17 %, terwijl het rendement van de investeringen tijdens de gehele beoordelingsperiode negatief was en een dalende trend vertoonde.

(153)

De enige schadefactoren die duidelijk een enigszins positieve ontwikkeling vertoonden, waren de productiecapaciteit en de productiviteit. De stijging van de productiecapaciteit gaat in ieder geval gelijk op met de stijging van het verbruik tijdens de beoordelingsperiode. De toename in productiviteit was het gevolg van de beperking van het aantal werknemers.

(154)

Een aantal schadefactoren, zoals marktaandeel, verkoopprijs en productiekosten, vertoonden in 2011 of 2012 tijdelijk een meer positieve ontwikkeling in vergelijking met het jaar ervoor, om daarna weer te dalen. De winstgevendheid was alle vier de jaren negatief, de kasstroom drie van de vier jaar.

(155)

Rekening houdend met het bovenstaande heeft de Commissie in dit stadium geconcludeerd dat de bedrijfstak van de Unie aanmerkelijke schade heeft geleden in de zin van artikel 3, lid 5, van de basisverordening.

(156)

Overeenkomstig artikel 3, lid 6, van de basisverordening heeft de Commissie onderzocht of de bedrijfstak van de Unie door de invoer met dumping uit de betrokken landen aanmerkelijke schade heeft geleden. Overeenkomstig artikel 3, lid 7, van de basisverordening heeft de Commissie ook onderzocht of de bedrijfstak van de Unie in dezelfde periode door andere bekende factoren aanmerkelijke schade had kunnen lijden. De Commissie heeft zich ervan verzekerd dat eventuele schade die werd veroorzaakt door andere factoren dan de invoer met dumping uit de betrokken landen, niet aan de invoer met dumping werd toegeschreven. Deze factoren zijn: invoer uit derde landen, uitvoerprestaties van de bedrijfstak van de Unie, energiekosten, overcapaciteit en mededinging binnen de Unie.

(157)

Het verbruik in de Unie nam tijdens de beoordelingsperiode met 4 % toe, maar tegelijkertijd steeg het invoervolume uit de betrokken landen met 70 % terwijl het marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie een negatieve trend vertoonde. De patronen die zichtbaar waren in de winst van marktaandeel door de ingevoerde producten en het verlies van marktaandeel door de bedrijfstak van de Unie bleken overeen te komen. De toename van het marktaandeel van de ingevoerde producten vertraagde in 2012 en herstelde zich tijdens het onderzoektijdvak, terwijl de afname van het marktaandeel van de bedrijfstak van de Unie in 2012 eveneens vertraagde om in het onderzoektijdvak weer te versnellen. Het is dan ook duidelijk dat er een correlatie bestond tussen het verlies van marktaandeel door de bedrijfstak van de Unie enerzijds en de toename van de invoer met dumping anderzijds.

(158)

De invoerprijzen van producten uit de betrokken landen zijn tijdens de beoordelingsperiode met 13 % gedaald. Tijdens dezelfde periode daalden de prijzen van producten uit de bedrijfstak van de Unie met 11 %. Tijdens het onderzoektijdvak werden de prijzen van de bedrijfstak van de Unie met 9,6 % — 11,3 % onderboden door de invoer met dumping uit de betrokken landen, hetgeen leidde tot prijsdruk op de bedrijfstak van de Unie. Door de prijsstelling van de toenemende invoer met dumping uit de betrokken landen was het voor de bedrijfstak van de Unie niet mogelijk het bestaande marktaandeel te behouden of winstgevend te worden.

(159)

Bepaalde belanghebbenden hebben betoogd dat de ingevoerde producten uit de betrokken landen niet concurreren met producten die door de bedrijfstak van de Unie worden verkocht. Naar hun zeggen gaat het bij de ingevoerde producten uit de betrokken landen voornamelijk om dunne producten met een dikte van minder dan 2 mm, terwijl de bedrijfstak van de Unie vooral dikkere producten levert. Deze bewering is niet bevestigd door de feiten van het onderzoek. Het is gebleken dat de producenten-exporteurs en de bedrijfstak van de Unie beide zowel producten met een dikte van meer dan 2 mm als dunnere producten verkopen. Verder ligt de verhouding tussen dikke en dunne producten voor zowel de bedrijfstak van de Unie als de producenten-exporteurs uit de betrokken landen op een vergelijkbaar niveau (rond de 30 % — 35 %).

(160)

Bepaalde belanghebbenden hebben betoogd dat er geen correlatie was tussen de omvang en de prijzen van de invoer uit de VRC en de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Unie. Zij wezen in het bijzonder op de afname van de invoer en de stabiele prijzen van de producten uit de VRC in 2011-2012, waarmee volgens hen de daling van de gemiddelde prijzen op de markt van de Unie niet kan worden verklaard. In dezelfde periode namen de verliezen van de bedrijfstak van de Unie toe en was het verkoopvolume relatief stabiel.

(161)

Deze analyse richt zich echter selectief op een geïsoleerde periode van twee jaar in plaats van op de hele beoordelingsperiode. Als de hele periode wordt geanalyseerd, is het duidelijk dat de sterke toename van de invoer met dumping niet alleen heeft geleid tot een aantasting van de winstgevendheid, maar ook tot het verlies van marktaandeel door de bedrijfstak van de Unie en een vermindering van de productie, de bezettingsgraad, de werkgelegenheid, de investeringen en het rendement van de investeringen. Ook al volgde het jaar 2012 niet strikt de algemene trend, de trend bleef negatief. De beoordeling van de schade-indicatoren over een langere periode van vier jaar is namelijk bedoeld om te vermijden dat conclusies worden getrokken op basis van geïsoleerde ontwikkelingen. Hoe het ook zij, de gevolgen van de invoer met dumping uit de twee betrokken landen zijn cumulatief beoordeeld om de redenen die in de overwegingen 97 tot en met 102 worden uiteengezet. Daarom is er geen rechtvaardiging om de gevolgen van de invoer met dumping uit de VRC afzonderlijk te beoordelen.

(162)

Bepaalde belanghebbenden hebben aangevoerd dat het marktaandeel dat de bedrijfstak van de Unie aan invoer uit Taiwan heeft verloren, te verwaarlozen was. Volgens de in de klacht verstrekte informatie vertegenwoordigde de invoer uit Taiwan een marktaandeel van 4,98 % in het onderzoektijdvak en vertoonde het tussen 2010 en het onderzoektijdvak een stijging van 1,09 %. De belanghebbenden betoogden dat de uitvoer uit Taiwan onmogelijk kon leiden tot de schade die de klagers naar eigen zeggen hebben geleden.

(163)

Uit het onderzoek bleek dat het marktaandeel van de invoer uit Taiwan gedurende de gehele beoordelingsperiode toenam en tijdens het onderzoektijdvak 5,1 % bedroeg. Het onderzoek liet ook duidelijk zien dat de verkoopprijzen van de bedrijfstak van de Unie in aanzienlijke mate door deze invoer met dumping werden onderboden. Daarom oefende de invoer met dumping uit Taiwan, in tegenstelling tot wat de belanghebbenden beweerden, wel degelijk prijsdruk uit en bracht ze, samen met de Chinese invoer met dumping, op de hierboven besproken wijze schade toe aan de bedrijfstak van de Unie. Er wordt aan herinnerd dat de gevolgen van de invoer uit de twee betrokken landen cumulatief zijn beoordeeld om de redenen die in de overwegingen 97 tot en met 102 zijn uiteengezet. Daarom zijn de gevolgen van de invoer met dumping uit Taiwan alleen niet separaat beoordeeld.

(164)

Het is door bepaalde belanghebbenden aangevoerd dat de hoeveelheid uit Taiwan ingevoerde producten werd overschat, omdat hierin naar verluidt aanzienlijke hoeveelheden koudgewalste platte producten van roestvrij staal van oorsprong uit China of Korea waren begrepen, die ten onrechte als Taiwanees waren gedeclareerd. Deze bewering werd echter niet met bewijsmateriaal gestaafd.

(165)

De uitvoervolumes die door de medewerkende Taiwanese ondernemingen (producenten en andere medewerkende partijen) werden opgegeven, dekken echter de overgrote meerderheid van de totale Taiwanese uitvoer. De kwestie van de vermeende onjuist gedeclareerde niet-Taiwanese producten kan dus slechts weinig tot geen invloed hebben.

(166)

Door bepaalde belanghebbenden is aangevoerd dat de prijzen van de Chinese en Taiwanese producenten-exporteurs, net als die van de bedrijfstak van de Unie, de nikkelprijs volgden. Het kan inderdaad zo zijn dat de prijsontwikkeling van de producenten-exporteurs op termijn de ontwikkeling van de grondstoffenprijzen volgde, maar dit zegt niets over het absolute prijsniveau. Wat betreft het prijsniveau bleek uit het onderzoek dat de prijs van de bedrijfstak van de Unie door zowel de Chinese als de Taiwanese prijzen met 9,6 % — 11,3 % werd onderboden. Als de stelling correct is dat de Chinese en Taiwanese prijzen en die van de bedrijfstak van de Unie tijdens de gehele beoordelingsperiode een vergelijkbare ontwikkeling volgden, zou dit slechts leiden tot de conclusie dat de prijzen van de bedrijfstak van de Unie tijdens de gehele beoordelingsperiode met een vergelijkbare marge door de Chinese en Taiwanese invoer werden onderboden.

(167)

Bepaalde belanghebbenden beweerden dat een vermeende toename van de investeringen het niet aannemelijk maakte dat de bedrijfstak van de Unie aanmerkelijke schade leed. Deze bewering is echter niet door het onderzoek bevestigd. Uit het onderzoek bleek juist dat de investeringen tijdens de gehele beoordelingsperiode gestaag daalden met in totaal 17 %, zoals beschreven in overweging 149.

(168)

Gezien het bovenstaande heeft de Commissie in dit stadium geconcludeerd dat de toename van laaggeprijsde invoer met dumping uit de betrokken landen de oorzaak was van de aanmerkelijke schade voor de bedrijfstak van de Unie.

(169)

De invoer uit andere derde landen heeft zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 15

Invoer uit derde landen

(170)

De derde landen met de hoogste invoervolumes waren India, Zuid-Korea, Zuid-Afrika en de VS, die in het onderzoektijdvak marktaandelen hadden tussen 1,6 % en 2,8 %. Het marktaandeel van alle overige derde landen samen bedroeg 10,8 %.

(171)

Tijdens het grootste deel van de beoordelingsperiode lag de invoer uit India op een verwaarloosbaar laag niveau van 1 % of minder. De invoer overschreed de drempel van 1 % slechts eenmaal, namelijk tijdens het onderzoektijdvak, toen het marktaandeel 1,9 % bedroeg.

(172)

Het marktaandeel van Zuid-Korea bleef tijdens de beoordelingsperiode relatief stabiel; tussen 2010 en 2012 daalde het van 2,3 % tot 1,9 %. Tijdens het onderzoektijdvak steeg het vervolgens weer tot 2,8 %.

(173)

De invoer uit Zuid-Afrika en de VS vertoonde tijdens de gehele beoordelingsperiode een dalende tendens. Het marktaandeel van de invoer uit Zuid-Afrika daalde van 2,1 % tot 1,6 %, terwijl het marktaandeel van de invoer uit de VS daalde van 3,0 % tot 2,8 %.

(174)

Wat betreft de prijzen (gebaseerd op Eurostat-gegevens), kan worden opgemerkt dat alleen de invoerprijs van Zuid-Korea lager was dan die van de VRC en Taiwan; de prijzen van de invoer uit Zuid-Afrika waren vergelijkbaar, die van India en de VS lagen hoger. Hierbij moet wel worden aangetekend dat het betrokken product en het soortgelijke product uit verschillende staalsoorten bestaan, hetgeen leidt tot aanzienlijke prijsverschillen die in de door Eurostat berekende gemiddelde prijs niet konden worden uitgedrukt.

(175)

Bepaalde belanghebbenden wezen op de invoer uit andere derde landen, waaronder de VS, Zuid-Korea, India en Zuid-Afrika. Zij voerden aan dat deze invoer de situatie van de bedrijfstak van de Unie wel moet hebben beïnvloed en dat, aangezien er sprake is van aanzienlijke invoer uit andere derde landen die in het onderzoek van de Commissie echter buiten beschouwing wordt gelaten, de invoer uit de VRC en Taiwan niet verantwoordelijk zou moeten worden gehouden voor de schade die door de invoer uit andere landen is ontstaan.

(176)

Zoals hierboven beschreven, hebben Taiwan en de VRC van alle derde landen waaruit koudgewalste platte producten van roestvrij staal naar de Unie worden uitgevoerd, in het onderzoektijdvak het grootste marktaandeel (respectievelijk 5,1 % en 4,3 %). De invoer uit geen enkel ander land had tijdens de beoordelingsperiode een marktaandeel boven de 3 %. Bovendien nam het marktaandeel van de betrokken landen gedurende de beoordelingsperiode met 3,7 procentpunt toe, terwijl het totale marktaandeel van de invoer uit alle overige derde landen stabiel bleef en tijdens dezelfde periode slechts met 0,2 procentpunt toenam.

(177)

Op grond van de stabiele trend bij het invoervolume is de Commissie tot de voorlopige conclusie gekomen dat de invoer uit de andere derde landen niet noemenswaardig heeft bijgedragen aan de schade voor de bedrijfstak van de Unie.

(178)

De uitvoer van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie heeft zich gedurende de beoordelingsperiode als volgt ontwikkeld:

Tabel 16

Uitvoerprestaties van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie

(179)

De uitvoer van de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie daalde na een eenmalige stijging in 2011, zowel wat betreft volume als verkoopprijs. De uitvoer van de in de steekproef opgenomen producenten vertegenwoordigde in totaal ca. 12 % van hun gezamenlijke productie. Hoewel de daling van de uitvoer een rol kan hebben gespeeld bij de afname van de productie, kan de invloed hiervan op de door de bedrijfstak van de Unie geleden schade niet erg groot zijn geweest, gezien het bescheiden volume van de uitvoer in verhouding tot de verkoop binnen de Unie.

(180)

Bepaalde belanghebbenden beweerden dat de schade voor de bedrijfstak van de Unie het gevolg was van hoge energiekosten die naar verluidt 20 % hoger liggen dan in de VRC. Energie is echter slechts een kleine kostenfactor bij de productie van koudgewalste platte producten van roestvrij staal en vertegenwoordigt minder dan 10 % van de totale kosten. Los van de vraag of de energiekosten in de VRC de marktwaarde weerspiegelen of niet, kan het verschil in energieprijzen de schade voor de bedrijfstak van de Unie niet hebben veroorzaakt.

(181)

Bepaalde belanghebbenden voerden aan dat de bedrijfstak van de Unie, in tegenstelling tot wat in de klacht werd beweerd, met aanzienlijke overcapaciteit te kampen had. De Commissie merkte op dat de bezettingsgraad van de bedrijfstak van de Unie gedaald is van 77 % in 2010 tot 70 % in de beoordelingsperiode. De productiecapaciteit van de bedrijfstak van de Unie en het verbruik in de Unie vertoonden echter een parallelle ontwikkeling en namen in de beoordelingsperiode beide met 4 % toe. Het verlies in bezettingsgraad wordt dus veroorzaakt door het onvermogen van de bedrijfstak van de Unie om te profiteren van de groeiende markt, omdat deze groei werd geabsorbeerd door de invoer met dumping uit de betrokken landen. De door de belanghebbenden aangevoerde overcapaciteit vloeit hieruit voort en is dus meer het gevolg van de invoer met dumping dan de oorzaak van de door de bedrijfstak van de Unie geleden schade.

(182)

De Commissie concludeerde dat noch de energiekosten van de bedrijfstak van de Unie noch de vermeende overcapaciteit de geleden schade kunnen hebben veroorzaakt.

(183)

Bepaalde belanghebbenden betoogden dat de invoer van koudgewalste platte producten van roestvrij staal uit de VRC steeg doordat de capaciteit in de Unie in de handen van een klein aantal leveranciers werd geconcentreerd, waardoor de gebruikers in de Unie nog maar uit een klein aantal producenten in de Unie konden kiezen. De afgelopen tien jaar kende de markt van de Unie echter altijd vier middelgrote en een aantal kleinere leveranciers. Ook al is een aantal van deze ondernemingen in die periode van eigenaar veranderd, het aantal leveranciers bleef stabiel. De toename van de invoer met dumping uit China kan dus niet het gevolg zijn van een vermindering van het aantal leveranciers in de Unie.

(184)

Bepaalde belanghebbenden voerden aan dat de markt van de Unie sterk geconcentreerd was en dat de invoer uit de betrokken landen niet tot schade aan de bedrijfstak van de Unie kon hebben geleid. Volgens hen was de invoer uit Azië qua omvang niet voldoende om de concurrentie te beperken en de bedrijfstak van de Unie ervan te weerhouden de prijzen te verhogen. In dit verband verwezen deze partijen naar het concentratiebesluit waarbij de Commissie in november 2012 de fusie tussen Outokumpu en Inoxum (onder voorbehoud van toezeggingen) goedkeurde (10) (het „Outokumpu-concentratiebesluit”).

(185)

De analyse in een concentratieprocedure en een antidumpingonderzoek behoren echter tot verschillende juridische kaders waarmee verschillende doelstellingen worden nagestreefd. Een concentratieprocedure analyseert of een voorgestelde fusie mededingingsbezwaren doet rijzen, terwijl een antidumpingonderzoek analyseert of de bedrijfstak van de Unie wordt blootgesteld aan schade veroorzakende dumping.

(186)

Hoe het ook zij, in het kader van het Outokumpu-concentratiebesluit werd onderzocht of de overname van Inoxum door Outokumpu zou leiden tot het ontstaan van een dominante speler op de markt van de Unie. De gecombineerde entiteit van Outokumpu en Inoxum zou een gecombineerd marktaandeel van meer dan 50 % hebben gehad en het aantal grote producenten van vier tot drie hebben teruggebracht. Dit concentratiebesluit verplichtte Outokumpu een deel van Inoxum af te stoten, waaronder de producent Acciai Speciali Terni („AST”). Het doel van deze afstoting was juist het handhaven van de concurrentie op de markt voor koudgewalste platte producten van roestvrij staal in de Unie. De voorgestelde gefuseerde entiteit (Outokumpu en alle onderdelen van Inoxum inclusief AST) met een marktaandeel op de markt van de Unie van meer dan 50 % is nooit tot stand gekomen. In plaats daarvan concurreren nog steeds vier middelgrote spelers en een aantal kleinere spelers met elkaar, zonder dat één van deze partijen over de marktmacht beschikt die de voorgestelde gefuseerde entiteit die in de concentratiezaak werd geanalyseerd, zou hebben gehad.

(187)

Bepaalde belanghebbenden verwezen ook naar de uiteenzetting in het Outokumpu-concentratiebesluit over het feit dat de producenten in de Unie tijdens perioden waarin schommelingen in de nikkelprijs, ongunstige wisselkoersen en lage nikkelprijzen op de LME (metaalbeurs van Londen) de invoer uit Azië minder concurrerend maakten, niet gebonden waren aan invoer uit Azië. In het „Outokumpu-concentratiebesluit” werd gesteld dat de concurrentiedruk als gevolg van invoer op dat moment weliswaar niet erg hoog was, maar in de toekomst mogelijk zou kunnen toenemen (11). Dit leidde vervolgens tot een beoordeling van de vermoedelijke ontwikkelingen van de markt. Uit het huidige onderzoek blijkt dat de invoer met dumping uit de betrokken landen in het onderzoektijdvak een marktaandeel heeft bereikt van 9,5 % en sinds 2010 met 70 % is gestegen. Het onderzoek liet ook zien dat deze invoer met dumping de prijzen van de bedrijfstak van de Unie met 9,6 % — 11,3 % onderbood.

(188)

Bovendien valt uit het feit dat de vraag op de markt van de Unie zelfs in perioden van aanzienlijke prijsschommeling relatief stabiel is, niet af te leiden dat de afnemers niet prijsgevoelig zouden zijn. Hoewel het aanbieden van lagere prijzen door exporteurs niet leidt tot een toename van het verbruik op de markt van de Unie, heeft het onderzoek duidelijk aangetoond dat de afnemers bereid zijn laaggeprijsde invoer in steeds grotere hoeveelheden aan te schaffen. Omdat deze laaggeprijsde invoer geen extra vraag genereert, gaan deze verkopen ten koste van die van andere marktdeelnemers, voornamelijk die van de bedrijfstak van de Unie.

(189)

Het onderzoek heeft bevestigd dat de bedrijfstak van de Unie een ruimer productassortiment verkoopt dan de medewerkende producenten-exporteurs. Tijdens het onderzoektijdvak betrof ca. 75 % van de verkopen van de bedrijfstak van de Unie echter de vier meest voorkomende staalsoorten (304, 304L, 316L en 430). Deze worden ook allemaal in een grote verscheidenheid aan breedten, dikten en afwerkingen verkocht door exporteurs van de betrokken landen. Ook producten buiten deze standaardcategorieën hadden te maken met rechtstreekse concurrentie omdat ze ook door exporteurs uit de betrokken landen werden verkocht.

(190)

Geen van de belanghebbenden heeft in het kader van het huidige onderzoek kwesties aan de orde gesteld die te maken hadden met de productkwaliteit. Hoewel volgens het Outokumpu-concentratiebesluit de kwaliteit van de producten van de niet-Europese producenten als vergelijkbaar kan worden beschouwd met die van Europese producenten (12), werd in hetzelfde besluit ook geconstateerd dat afnemers met specifieke behoeften niet in Azië kunnen inkopen (13). Zoals hierboven beschreven, bestaat de verkoop van de bedrijfstak van de Unie echter grotendeels uit standaardproducten met een vergelijkbare kwaliteit.

(191)

Andere overwegingen die bepaalde afnemers doen afzien van de aanschaf van geïmporteerde koudgewalste platte producten van roestvrij staal, zijn de langere leveringstermijnen als gevolg van de lange vervoertijden vanuit de betrokken landen en de minder gunstige betalingsvoorwaarden die de producenten in de betrokken landen aanbieden. Deze kwesties zijn echter voornamelijk relevant voor de afnemers die de producten rechtstreeks bij de fabriek inkopen — een vorm van inkopen die ongeveer een derde van de markt van de Unie vertegenwoordigt.

(192)

Het grootste deel van de verkopen, ongeveer twee derde van de markt van de Unie, verliep via staalservicebedrijven. Inderdaad verlopen bijna alle verkopen uit de betrokken landen via onafhankelijke servicebedrijven die ook bij de bedrijfstak van de Unie inkopen. In dat geval zijn de door de distributeur aangeboden betalingsvoorwaarden van belang voor de gebruiker. Omdat deze verkopen meestal vanuit de voorraad van de distributeur worden geleverd, is de relevante leveringstermijn de tijd die nodig is om de goederen van de distributeur naar de gebruiker te vervoeren. Bij het grootste deel van de verkoop spelen deze kwesties dus geen rol.

(193)

Het grootste deel van de verkoop door de bedrijfstak van de Unie wordt dus rechtstreeks beïnvloed door de invoer met dumping uit de betrokken landen.

(194)

De Commissie concludeerde daarom dat de mededingingsvoorwaarden in de Unie niet hadden kunnen voorkomen dat de invoer met dumping uit de betrokken landen de bedrijfstak van de Unie schade zou berokkenen.

(195)

Bepaalde belanghebbenden voerden aan dat de keuze tussen de aanschaf van het betrokken product uit de betrokken landen of het soortgelijke product van de bedrijfstak van de Unie gestuurd wordt door de ontwikkeling van de grondstoffenprijzen, met name nikkel. Dit zou komen omdat de exporteurs één enkele prijs in rekening brengen en de bedrijfstak van de Unie een basisprijs plus een legeringstoeslag.

(196)

Als de grondstoffenprijzen stijgen, zou het voor importeurs daarom voordeliger zijn de producten uit de betrokken landen te kopen (omdat de prijzen van de bedrijfstak van de Unie dan naar boven worden bijgesteld terwijl die van de exporteurs gelijk blijven). Als daarentegen de grondstoffenprijzen dalen, zou het voor importeurs minder voordelig zijn de producten uit de betrokken landen te kopen (omdat de prijzen van de bedrijfstak van de Unie dan zullen dalen terwijl die van de exporteurs gelijk blijven).

(197)

Voor het Outokumpu-concentratiebesluit is de invloed van de verwachte ontwikkeling van de nikkelprijs op de aankoopbeslissingen van importeurs geanalyseerd (14). In het huidige onderzoek is geanalyseerd of de ontwikkeling van de invoer inderdaad volgens het hierboven beschreven patroon de actuele nikkelprijs volgde. De nikkelprijs (15) daalde met 31 % van 16 453 EUR/ton in 2010 tot 11 327 EUR/ton in het onderzoektijdvak. Volgens de in overweging 196 beschreven stelling van de belanghebbenden had deze daling van de nikkelprijs moeten leiden tot een daling van de invoer uit de betrokken landen. Uit het onderzoek is echter gebleken dat de uitvoer uit de betrokken landen, ondanks de aanzienlijke daling van de nikkelprijs, tijdens dezelfde periode met 70 % is toegenomen, zoals beschreven in overweging 104.

(198)

Hoewel de ontwikkeling van de grondstoffenprijzen wel enig effect kan hebben gehad op de ingevoerde hoeveelheden, is dit effect duidelijk te verwaarlozen in vergelijking met andere factoren, zoals het lage prijsniveau van de producenten-exporteurs. De ontwikkeling van de nikkelprijs wordt daarom geacht geen blijvend effect te hebben gehad op de algemeen stijgende trend van invoer met dumping uit de betrokken landen gedurende de beoordelingsperiode.

(199)

In het Outokumpu-concentratiebesluit werd vastgesteld dat zowel het absolute prijsniveau van nikkel als de volatiliteit van de nikkelprijs de aantrekkelijkheid van het materiaal roestvrij staal waarschijnlijk zou verminderen en de vraag naar niet-nikkelhoudend roestvrij staal zou stimuleren (16).

(200)

Met betrekking tot de aantrekkelijkheid van het materiaal roestvrij staal werd ook aangevoerd dat een aantal tendensen mogelijk invloed zou kunnen hebben op de verschuiving van of naar het gebruik van roestvrij staal, waaronder de behoefte aan lichtere materialen, bijvoorbeeld in auto's (negatieve invloed op roestvrij staal: vervanging van staal door composietmaterialen), kortere levenscycli van consumentenproducten (negatieve invloed op roestvrij staal: vervanging door goedkopere materialen), stijgende behoefte aan waterbehandeling en productie van groene energie (positieve invloed op roestvrij staal: in veel toepassingen moeilijk te vervangen) en de prijsontwikkeling van mogelijk concurrerende materialen (ijzererts, aluminium, koper) (17).

(201)

In dit verband bevestigt het huidige onderzoek de conclusie van het Outokumpu-concentratiebesluit (18) dat de vraag naar roestvrij staal in het algemeen, en koudgewalste platte producten van roestvrij staal in het bijzonder, relatief statisch is. Het verbruik groeide verreweg het meest tussen 2010 en 2011, toen de prijzen stegen. Tijdens de periode waarin de prijzen daalden (van 2011 tot het einde van het onderzoektijdvak), bleef het verbruik stabiel en nam het slechts met 1 % toe. De verschuiving van of naar het gebruik van roestvrij staal, mede als gevolg van de hierboven genoemde factoren, had daarom geen meetbare invloed op het totale verbruik van koudgewalste platte producten van roestvrij staal.

(202)

Wat betreft de verschuiving van de vraag in de richting van niet-nikkelhoudende soorten roestvrij staal die ook als soortgelijk product gelden, bevestigt een gedetailleerde analyse van de verkooptransacties die door de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie zijn gemeld, de bevindingen van het Outokumpu-concentratiebesluit.

(203)

Zoals beschreven in overweging 138 staan de prijzen van de bedrijfstak van de Unie in direct verband met de staalsoort en de kosten van de desbetreffende grondstoffen. Een verschuiving van de vraag van de ene staalsoort naar de andere heeft daarom een neutrale uitwerking op de prestaties van de bedrijfstak van de Unie.

(204)

Daarom wordt in dit stadium geconcludeerd dat de veranderingen in de verbruikspatronen geen negatieve invloed hebben gehad op de prestaties van de bedrijfstak van de Unie.

(205)

De laaggeprijsde invoer met dumping uit de betrokken landen nam zowel in absolute zin als relatief ten opzichte van het verbruik in de Unie toe, terwijl de meeste schadefactoren voor de bedrijfstak van de Unie (productie, bezettingsgraad, marktaandeel, werkgelegenheid, verkoopprijzen, loonkosten, winstgevendheid, investeringen, rendement van investeringen) verslechterden. Tijdens het onderzoektijdvak werden de prijzen van de bedrijfstak van de Unie door de invoer met dumping uit de betrokken landen met 9,6 % — 11,3 % onderboden.

(206)

Andere factoren, zoals energiekosten, capaciteit en mededingingsvoorwaarden op de markt van de Unie, droegen niet bij aan de schade die door de bedrijfstak van de Unie is geleden. Factoren als de invoer uit andere derde landen en de uitvoer door de bedrijfstak van de Unie kunnen aan de schade hebben bijgedragen, maar in zeer beperkte mate.

(207)

Op basis van het bovenstaande is de Commissie tot de voorlopige conclusie gekomen dat de aanmerkelijke schade die de bedrijfstak van de Unie heeft geleden, werd veroorzaakt door de invoer met dumping uit de betrokken landen en dat elk van de andere factoren afzonderlijk het oorzakelijke verband niet heeft verbroken. De schade bestaat voornamelijk uit de kwetsbare financiële situatie van de bedrijfstak van de Unie en de afname van de productie, de bezettingsgraad, de werkgelegenheid en het marktaandeel.

(208)

De Commissie heeft de gevolgen van alle bekende factoren voor de situatie van de bedrijfstak van de Unie gescheiden van de negatieve gevolgen van de invoer met dumping en heeft deze twee elementen afzonderlijk bekeken. Invoer uit andere bronnen, uitvoer door de bedrijfstak van de Unie, energiekosten, capaciteit en mededingingsvoorwaarden hadden weinig tot geen invloed op de negatieve ontwikkeling van de bedrijfstak van de Unie qua financiële situatie, productie en marktaandeel.

(209)

Overeenkomstig artikel 21 van de basisverordening heeft de Commissie onderzocht of duidelijk kon worden geconcludeerd dat het niet in het belang van de Unie was om in dit geval maatregelen te nemen, ondanks de vaststelling van schade veroorzakende dumping. Het belang van de Unie werd vastgesteld aan de hand van een afweging van alle belangen van de betrokkenen, met inbegrip van die van de bedrijfstak van de Unie, de importeurs en de gebruikers.

(210)

De meerderheid van de bedrijfstak van de Unie is voorstander van het instellen van maatregelen. De grootste producent in de Unie werkte niet aan het onderzoek mee, maar maakte ook geen bezwaar tegen de klacht. Zes producenten in de Unie, die samen ongeveer 55 % van de verkoop en productie in de Unie vertegenwoordigen, werkten aan het onderzoek mee en steunden de klacht.

(211)

De bedrijfstak van de Unie heeft aanmerkelijke schade geleden. Alle financiële indicatoren (winstgevendheid, kasstroom, rendement van investeringen) waren tijdens de gehele beoordelingsperiode grotendeels negatief. Andere indicatoren, zoals productie, bezettingsgraad, werkgelegenheid en marktaandeel, lieten tijdens de gehele beoordelingsperiode een negatieve ontwikkeling zien. De bedrijfstak van de Unie slaagde er ternauwernood in het lage verkoopvolume van na de crisis te behouden en kon niet profiteren van de groei van de markt.

(212)

Als er geen maatregelen worden ingesteld, zal de bedrijfstak van de Unie zich door de invoer met dumping uit de betrokken landen genoodzaakt blijven zien zijn producten tegen verliesgevende prijzen te verkopen. De extra verliezen die hierdoor ontstaan, zullen leiden tot een verdere verslechtering van de situatie waarin de bedrijfstak van de Unie zich bevindt. Daarom is het in het belang van de bedrijfstak van de Unie dat de maatregelen worden ingesteld.

(213)

Tijdens dit onderzoek zijn importeurs en distributeurs (waaronder staalservicebedrijven) zeer actief geweest. Eenendertig importeurs en distributeurs hebben contact opgenomen en bezwaar gemaakt tegen het instellen van maatregelen.

(214)

De importeurs en distributeurs voerden aan dat hun mogelijke bevoorradingsbronnen door het instellen van maatregelen zouden worden beperkt. Zij betoogden dat zij in dat geval geen koudgewalste platte producten van roestvrij staal uit de VRC en Taiwan meer zouden kunnen inkopen.

(215)

Het onderzoek heeft echter laten zien dat alle importeurs en distributeurs hun producten uit meerdere bronnen betrekken, waaronder de bedrijfstak van de Unie, de betrokken landen en andere derde landen. Ze zijn daarom slechts tot op zekere hoogte afhankelijk van leveringen uit de betrokken landen.

(216)

Deze partijen kunnen hun koudgewalste platte producten van roestvrij staal blijven betrekken van de bedrijfstak van de Unie en van andere landen die geen voorwerp van dit onderzoek zijn (bijvoorbeeld India, Zuid-Afrika, Zuid-Korea of de VS), die samen een marktaandeel van 11 % hebben. Zowel de bedrijfstak van de Unie als invoer uit andere derde landen vormt dus een geloofwaardig alternatief voor invoer uit de VRC en Taiwan.

(217)

Daarom wordt in dit stadium geconcludeerd dat het instellen van maatregelen slechts een beperkt negatief effect kan hebben op de positie van niet-verbonden importeurs en distributeurs.

(218)

Een aantal belanghebbenden, waaronder producenten-exporteurs en distributeurs, hebben hun bezorgdheid geuit over de mogelijke negatieve gevolgen van maatregelen voor de gebruikers. De gebruikers zelf deelden deze bezorgdheid niet. Zo was de mate van medewerking van gebruikers in deze zaak zeer laag. Zes gebruikers (waaronder een groep van vier ondernemingen) hebben hun standpunt kenbaar gemaakt; slechts één ervan sprak zich uit tegen het instellen van maatregelen. Andere gebruikers en hun verenigingen werkten niet aan het onderzoek mee of kozen er expliciet voor geen standpunt in te nemen.

(219)

De voorlopige conclusie luidt dan ook dat het instellen van maatregelen niet tegen het belang van de gebruikers ingaat.

(220)

In haar concentratiebesluit met betrekking tot Outokumpu stelde de Commissie vast dat de voorgestelde fusie tussen Outokumpu en Inoxum als gevolg van niet-gecoördineerde effecten waarschijnlijk zou leiden tot een aanzienlijke belemmering van de daadwerkelijke mededinging doordat op de markt van de Europese Economische Ruimte (EER) voor koudgewalste platte producten van roestvrij staal een dominante positie zou ontstaan (19). Om dit scenario te vermijden heeft de Commissie aanvaard dat de opname van AST in een afstotingspakket voldoende was om de zorgen met betrekking tot mededinging weg te nemen (20). In de door de Commissie aanvaarde oplossing bleef het aantal middelgrote producenten in de Unie dan ook ongewijzigd op vier.

(221)

Deze oplossing is reeds uitgevoerd en nu volledig werkzaam. Bovendien wordt door de instelling van antidumpingmaatregelen het aantal middelgrote producenten in de Unie niet beperkt. Daarom wordt in dit stadium geconcludeerd dat de effecten van de toezeggingen die door de Commissie in het Outokumpu-concentratiebesluit zijn aanvaard, door de instelling van maatregelen niet worden beperkt of tenietgedaan.

(222)

Op basis van het bovenstaande is de Commissie tot de conclusie gekomen dat er geen dwingende redenen zijn om aan te nemen dat het niet in het belang van de Unie zou zijn om in dit stadium van het onderzoek maatregelen in te stellen op de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de VRC en Taiwan.

(223)

Gelet op de conclusies van de Commissie inzake dumping, schade, het oorzakelijk verband en het belang van de Unie, moeten voorlopige maatregelen worden ingesteld om te voorkomen dat de bedrijfstak van de Unie nog meer schade lijdt door de invoer met dumping.

(224)

Om het niveau van de maatregelen te bepalen heeft de Commissie eerst de hoogte van het recht vastgesteldn, die nodig is om de schade voor de bedrijfstak van de Unie op te heffen.

(225)

De schade zou worden opgeheven als de bedrijfstak van de Unie in staat zou zijn om zijn productiekosten te dekken en op de verkoop van het soortgelijke product op de markt van de Unie een winst vóór belasting te behalen, die redelijkerwijs door een bedrijfstak van dit type in de sector bij normale concurrentie, dat wil zeggen zonder dat er sprake is van invoer met dumping, kan worden bereikt.

(226)

Gedurende de gehele beoordelingsperiode, dus van 2010 tot eind 2013, was de winstgevendheid van de bedrijfstak van de Unie negatief. In de jaren ervoor (2008 en 2009) was er sprake van een ingestorte vraag als gevolg van de wereldwijde economische crisis; de in die jaren behaalde winst kan dus niet als behaald bij normale concurrentie worden beschouwd. Hoewel het vorige onderzoek, zoals beschreven in overweging 134, het bestaan van dumping voor het jaar 2007 voorlopig had aangetoond, kon geen onomstotelijk verband worden gelegd tussen deze invoer en de situatie van de bedrijfstak van de Unie. Daarom werd de streefwinst vastgesteld op 8,1 %; dat was namelijk de winst die door de bedrijfstak van de Unie was behaald in 2007. Dit was het laatste representatieve jaar met normale concurrentie voordat de vraag in 2008 en 2009 instortte. Qua omvang bereikte de markt in 2013 inderdaad bijna het verbruiksniveau van 2007.

(227)

Op deze basis berekende de Commissie een geen schade veroorzakende prijs van het soortgelijke product voor de bedrijfstak van de Unie door het werkelijke verlies tijdens het onderzoektijdvak van de verkoopprijs in de Unie af te trekken en daar de bovengenoemde winstmarge van 8,1 % bij op te tellen.

(228)

De Commissie heeft vervolgens het schade opheffende prijsniveau bepaald door de gewogen gemiddelde invoerprijs van de in de steekproef opgenomen medewerkende producenten-exporteurs in de betrokken landen, zoals vastgesteld voor de berekening van de prijsonderbieding, te vergelijken met de gewogen gemiddelde, geen schade veroorzakende prijs van het soortgelijke product dat in het onderzoektijdvak door de in de steekproef opgenomen producenten in de Unie op de markt van de Unie werd verkocht. Als uit deze vergelijking een verschil naar voren kwam, werd dit uitgedrukt als percentage van de gewogen gemiddelde cif-waarde bij invoer.

(229)

Het schade opheffende prijsniveau voor „andere medewerkende ondernemingen” en voor „alle andere ondernemingen” wordt op dezelfde manier vastgesteld als de dumpingmarge voor deze ondernemingen (zie overwegingen 57, 60, 85 en 88).

(230)

Er moeten voorlopige antidumpingmaatregelen worden ingesteld voor koudgewalste platte producten van roestvrij staal van oorsprong uit de VRC en Taiwan, en daarbij moet de regel van het laagste recht uit artikel 7, lid 2, van de basisverordening worden gevolgd. De Commissie heeft de schademarges en de dumpingmarges vergeleken. Het bedrag van de rechten moet worden vastgesteld op het niveau van de dumpingmarge of van de schademarge indien deze lager is.

(231)

Zoals vermeld in overweging 4 heeft de Commissie bij Toepassingsverordening (EU) nr. 1331/2014 met het oog op de mogelijke toepassing met terugwerkende kracht van antidumping- en compenserende maatregelen uit hoofde van artikel 10, lid 4, van de basisverordening en artikel 16, lid 4, van Verordening (EG) nr. 597/2009 van de Raad van 11 juni 2009 betreffende bescherming tegen invoer met subsidiëring uit landen die geen lid van de Europese Gemeenschap zijn (21) (de „antisubsidiebasisverordening”) de invoer van het betrokken product van oorsprong uit de VRC en Taiwan aan registratie onderworpen.

(232)

Wat het huidige antidumpingonderzoek betreft, moet de met het oog op het antidumpingonderzoek overeenkomstig artikel 14, lid 5, van de basisverordening ingestelde registratie van de invoer in het licht van bovenstaande bevindingen worden beëindigd.

(233)

Wat het parallelle antisubsidieonderzoek betreft (zie overweging 3), moet de registratie van de invoer uit de VRC overeenkomstig artikel 24, lid 5, van de antisubsidiebasisverordening worden voortgezet.

(234)

In dit stadium van de procedure kan niet worden besloten om antidumpingmaatregelen eventueel met terugwerkende kracht toe te passen.

(235)

Gelet op het voorgaande zijn de voorlopige antidumpingrechten, uitgedrukt in cif-prijs grens Unie, vóór inklaring, als volgt:

(236)

De bij deze verordening voor bepaalde ondernemingen vastgestelde individuele antidumpingrechten zijn gebaseerd op de bevindingen van dit onderzoek. Zij weerspiegelen dan ook de situatie die bij het onderzoek voor die ondernemingen werd geconstateerd. Deze rechten zijn uitsluitend van toepassing op het betrokken product van oorsprong uit de betrokken landen en geproduceerd door de genoemde juridische entiteiten. Op het betrokken product dat is geproduceerd door andere ondernemingen die in het dispositief van deze verordening niet uitdrukkelijk worden genoemd, met inbegrip van entiteiten die aan de specifiek genoemde ondernemingen zijn verbonden, is het recht van toepassing dat voor „alle andere ondernemingen” geldt. Zij mogen niet worden onderworpen aan de individuele antidumpingrechten.

(237)

Een onderneming die haar naam wijzigt, mag vragen deze individuele antidumpingrechten te blijven toepassen. Dit verzoek moet worden ingediend bij de Commissie (22). Het verzoek moet alle relevante informatie bevatten waaruit blijkt dat de wijziging niet van invloed is op het recht van de onderneming om in aanmerking te komen voor het recht dat op haar van toepassing is. Als de naamswijziging van de onderneming niet van invloed is op haar recht om in aanmerking te komen voor het recht dat op haar van toepassing is, zal een bericht over de naamswijziging worden bekendgemaakt in het Publicatieblad van de Europese Unie.

(238)

Om een goede toepassing van het antidumpingrecht te garanderen, moet het voor „alle andere ondernemingen” vastgestelde antidumpingrecht niet alleen gelden voor de niet-medewerkende producenten-exporteurs in dit onderzoek, maar ook voor de producenten die in het onderzoektijdvak geen producten naar de Unie hebben uitgevoerd.

(239)

Met ingang van 26 maart 2015 biedt een voorlopig antidumpingrecht bescherming tegen invoer met dumping. Derhalve is het niet langer noodzakelijk om de invoer te registreren met het oog op bescherming tegen invoer met dumping. Artikel 1, lid 1, van Verordening (EU) nr. 1331/2014 moet daarom dienovereenkomstig worden gewijzigd.

(240)

Met het oog op een behoorlijk bestuur nodigt de Commissie de belanghebbenden uit schriftelijk te reageren en/of binnen een vaste termijn een hoorzitting met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures aan te vragen.

(241)

De bevindingen betreffende de instelling van een voorlopig recht zijn voorlopig en kunnen in het definitieve stadium van het onderzoek worden gewijzigd,

a)

verzoeken om mededeling van de belangrijkste feiten en overwegingen op grond waarvan deze verordening werd vastgesteld;

b)

hun schriftelijke opmerkingen indienen bij de Commissie; en

c)

een hoorzitting aanvragen met de Commissie en/of de raadadviseur-auditeur in handelsprocedures.

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/57

(1)

De verlening van vergunningen voor toevoegingsmiddelen voor diervoeding, met inbegrip van de vergunningsgronden en -procedures, is geregeld bij Verordening (EG) nr. 1831/2003.

(2)

Overeenkomstig artikel 7 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 is een aanvraag voor de verlening van een vergunning voor Saccharomyces cerevisiae NCYC R404 ingediend. Bij die aanvraag waren de krachtens artikel 7, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vereiste gegevens en documenten gevoegd.

(3)

De aanvraag betreft de verlening van een vergunning voor het preparaat Saccharomyces cerevisiae NCYC R404 als toevoegingsmiddel in de categorie „zoötechnische toevoegingsmiddelen” voor melkkoeien.

(4)

De Europese Autoriteit voor voedselveiligheid („de autoriteit”) concludeerde in haar advies van 11 september 2014 (2) dat het preparaat van Saccharomyces cerevisiae NCYC R404 onder de voorgestelde gebruiksvoorwaarden geen ongunstige gevolgen voor de diergezondheid, de menselijke gezondheid of het milieu heeft. Er werd ook geconcludeerd dat het toevoegingsmiddel de melkproductie bij melkkoeien kan verbeteren. Specifieke eisen voor toezicht na het in de handel brengen acht de autoriteit niet nodig. De autoriteit heeft ook het rapport over de analysemethode voor het toevoegingsmiddel voor diervoeding geverifieerd dat door het bij Verordening (EG) nr. 1831/2003 ingestelde referentielaboratorium was ingediend.

(5)

Uit de beoordeling van het preparaat van Saccharomyces cerevisiae NCYC R404 blijkt dat aan de in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 1831/2003 vermelde voorwaarden voor de verlening van een vergunning is voldaan. Het gebruik van dit preparaat zoals omschreven in de bijlage bij deze verordening moet daarom worden toegestaan.

(6)

De in deze verordening vervatte maatregelen zijn in overeenstemming met het advies van het Permanent Comité voor planten, dieren, levensmiddelen en diervoeders,

25.3.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 79/60

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,