17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/1

(1)

Tijdens de vroege „liquiditeitsfase” van de financiële crisis die in 2007 begon, kregen veel kredietinstellingen, ondanks dat zij passende kapitaalniveaus aanhielden, te maken met aanzienlijke moeilijkheden omdat zij hun liquiditeitsrisico niet zorgvuldig beheerden. Enkele kredietinstellingen werden te afhankelijk van kortetermijnfinanciering, die aan het begin van de crisis snel opdroogde. Dergelijke kredietinstellingen werden toen kwetsbaar voor de vraag naar liquiditeit omdat zij geen toereikend niveau van liquide activa aanhielden om tijdens de stressperiode te kunnen voldoen aan de vraag naar het opnemen van middelen (uitstromen). Kredietinstellingen moesten toen activa verkopen tegen afbraakprijzen, wat leidde tot een zichzelf versterkende neerwaartse prijsspiraal en een gebrek aan vertrouwen in de markt, wat een solvabiliteitscrisis veroorzaakte. Uiteindelijk werden veel kredietinstellingen te zeer afhankelijk van liquiditeitsverstrekking door de centrale banken en moesten zij worden gered door middel van een massale injectie van overheidsgeld. Aldus werd duidelijk dat het nodig was een gedetailleerd liquiditeitsdekkingsvereiste te ontwikkelen, met als doel dit risico te voorkomen door kredietinstellingen minder afhankelijk te maken van kortetermijnfinanciering en liquiditeitsverstrekking door centrale banken en hen beter bestand te maken tegen liquiditeitsschokken.

(2)

Artikel 412, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013 legt kredietinstellingen een liquiditeitsdekkingsvereiste op, uitgedrukt in algemene termen als een verplichting om „liquide activa aan [te houden] waarvan de som van de waarden de liquiditeitsuitstromen minus de liquiditeitsinstromen onder stressomstandigheden dekt”. Overeenkomstig artikel 460 van Verordening (EU) nr. 575/2013 is de Commissie bevoegd om dit liquiditeitsdekkingsvereiste nader te bepalen en vast te stellen onder welke omstandigheden de bevoegde autoriteiten kredietinstellingen specifieke in- en uitstroomniveaus moeten opleggen om de specifieke risico's waaraan zij blootgesteld zijn, af te dekken. Overeenkomstig overweging 101 van Verordening (EU) nr. 575/2013 dienen de regels vergelijkbaar te zijn met de liquiditeitsdekkingsratio als bepaald in het internationale raamwerk voor de meting en bewaking van en voor standaarden betreffende het liquiditeitsrisico van het Bazels Comité voor bankentoezicht (Basel Committee on Banking Supervision, hierna „BCBS”), rekening houdend met specifieke aspecten voor de Unie en nationale specifieke aspecten. Tot de volledige tenuitvoerlegging van het liquiditeitsdekkingsvereiste vanaf 1 januari 2018 moeten de lidstaten in overeenstemming met de nationale wetgeving een liquiditeitsdekkingsvereiste tot 100 % voor kredietinstellingen kunnen toepassen.

(3)

In overeenstemming met de liquiditeitsnormen van het BCBS moeten regels worden vastgesteld om het liquiditeitsdekkingsvereiste te definiëren als een verhouding tussen de buffer van „liquide activa” en de „netto liquiditeitsuitstromen” van een kredietinstelling in een stressperiode van dertig dagen. De „netto liquiditeitsuitstromen” moeten worden berekend door de liquiditeitsinstromen af te trekken van de liquiditeitsuitstromen van de kredietinstelling. De liquiditeitsdekkingsratio moet worden uitgedrukt in procenten en vastgesteld op een minimumniveau van 100 % wanneer deze volledig ten uitvoer is gelegd, wat betekent dat een kredietinstelling voldoende liquide activa aanhoudt om de netto liquiditeitsuitstromen op te vangen tijdens een stressperiode van dertig dagen. Tijdens deze periode moet een kredietinstelling in staat zijn haar liquide activa snel om te zetten in contanten, zonder een beroep te doen op centrale-bankliquiditeiten of openbare middelen, wat ertoe kan leiden dat haar liquiditeitsdekkingsratio tijdelijk onder het niveau van 100 % komt te liggen. Wanneer dit zich voordoet of wordt verwacht, moeten kredietinstellingen voldoen aan de specifieke voorschriften van artikel 414 van Verordening (EU) nr. 575/2013, voor een tijdig herstel van hun liquiditeitsdekkingsratio tot het minimumniveau.

(4)

Alleen vrij overdraagbare activa die snel in contanten kunnen worden omgezet op private markten, binnen een kort tijdsbestek en zonder een significant waardeverlies, dienen te worden gedefinieerd als „liquide activa” voor de toepassing van de liquiditeitsbuffers van kredietinstellingen. Overeenkomstig deel zes van Verordening (EU) nr. 575/2013 en de indeling van liquide activa van het BCBS dienen passende regels onderscheid te maken tussen activa van uiterst hoge liquiditeit en kredietkwaliteit, ook wel activa van niveau 1, en activa van hoge liquiditeit en kredietkwaliteit, ook wel activa van niveau 2. De laatstgenoemde activa moeten verder worden onderverdeeld in de niveaus 2A en 2B. Kredietinstellingen dienen een naar behoren gediversifieerde buffer van liquide activa aan te houden, rekening houdend met hun relatieve liquiditeit en kredietkwaliteit. Bijgevolg moet elk niveau en subniveau voldoen aan specifieke vereisten inzake reductiefactoren en begrenzingen van de algemene buffer en moeten indien nodig gedifferentieerde vereisten worden toegepast voor de niveaus of subniveaus en voor categorieën liquide activa van hetzelfde niveau of subniveau, die voor lagere liquiditeitsclassificaties strenger moeten zijn.

(5)

Bepaalde algemene en operationele voorschriften moeten worden toegepast op liquide activa om ervoor te zorgen dat zij binnen een kort tijdsbestek in contanten kunnen worden omgezet, behoudens enkele uitzonderingen voor bepaalde activa van niveau 1, in voorkomend geval. In deze voorschriften moet worden gespecificeerd dat over aangehouden liquide activa ongehinderd moet kunnen worden beschikt, dat deze gemakkelijk waardeerbaar moeten zijn en dat zij genoteerd moeten zijn op erkende beurzen of verhandelbaar moeten zijn op actieve handelsmarkten of repomarkten. Deze voorschriften moeten ook waarborgen dat de liquiditeitsbeheersfunctie van de kredietinstelling te allen tijde toegang heeft tot en de controle heeft over de liquide activa en dat de activa waaruit de liquiditeitsbuffer bestaat, voldoende gediversifieerd zijn. Diversificatie is belangrijk om ervoor te zorgen dat de mogelijkheid van een kredietinstelling om liquide activa snel en zonder significant waardeverlies te liquideren niet in gevaar komt doordat deze activa kwetsbaar zouden zijn voor een gemeenschappelijk risico. Kredietinstellingen moeten ook worden verplicht om te zorgen voor consistentie in de valutasamenstelling van hun liquide activa en hun netto liquiditeitsuitstromen, om te voorkomen dat zij vanwege te grote valutamismatches niet langer in staat zouden zijn hun liquiditeitsbuffer te gebruiken om tijdens een stressperiode te voldoen aan liquiditeitsuitstromen in een bepaalde valuta.

(6)

Overeenkomstig de aanbevelingen van de Europese Bankautoriteit (EBA) in haar verslag van 20 december 2013, opgesteld overeenkomstig artikel 509, leden 3 en 5, van Verordening (EU) nr. 575/2013, dienen alle typen obligaties die zijn uitgegeven of gegarandeerd door de centrale regeringen van de lidstaten en de centrale banken, alsook die welke uitgegeven of gegarandeerd zijn door supranationale instellingen, te worden aangemerkt als obligaties van niveau 1. Zoals de EBA opmerkte, bestaan er sterke argumenten op het gebied van toezicht om geen onderscheid te maken tussen de verschillende lidstaten, omdat de uitsluiting van bepaalde staatsobligaties van niveau 1 stimulerend zou zijn voor beleggingen in andere staatsobligaties binnen de Unie, wat zou leiden tot fragmentatie van de interne markt en tijdens een crisis het risico op onderlinge besmetting tussen kredietinstellingen en hun overheden zou vergroten (de „link tussen banken en staten”). Wat derde landen betreft, dient de status van niveau 1 te worden gegeven aan blootstellingen met betrekking tot centrale banken en overheden met een risicogewicht van 0 %, volgens de regels voor het kredietrisico van titel II van deel drie van Verordening (EU) nr. 575/2013, zoals bepaald in de norm van het BCBS. Aan blootstellingen met betrekking tot regionale overheden, lokale autoriteiten en publiekrechtelijke lichamen dient de status van niveau 1 alleen te worden toegekend wanneer deze worden behandeld als blootstellingen met betrekking tot hun centrale overheid en laatstgenoemde een risicogewicht van 0 % geniet overeenkomstig dezelfde regels voor het kredietrisico. Dezelfde status dient van toepassing te zijn op multilaterale ontwikkelingsbanken en internationale organisaties met een risicogewicht van 0 %. Gezien de uiterst hoge liquiditeit en kredietkwaliteit van deze activa moeten kredietinstellingen deze activa zonder beperking in hun buffers kunnen aanhouden en dient op deze activa geen reductiefactor of diversificatievereiste van toepassing te zijn.

(7)

Door kredietinstellingen uitgegeven activa dienen in het algemeen niet te worden erkend als liquide activa, maar de behandeling van niveau 1 moet worden verleend aan bankactiva die worden gesteund door regeringen van de lidstaten, zoals verstrekkers van stimuleringsleningen en kredietverstrekkers die eigendom zijn van de overheid, alsook activa van private banken met een uitdrukkelijke staatsgarantie. De laatstgenoemden zijn een erfenis van de financiële crisis die moet worden uitgefaseerd en derhalve komen slechts bankactiva met een vóór 30 juni 2014 verleende of toegezegde staatsgarantie in aanmerking als liquide activa. Ook moeten senior obligaties die zijn uitgegeven door bepaalde gespecificeerde instanties voor beheer van activa van bepaalde lidstaten, worden behandeld als activa van niveau 1 onder dezelfde voorwaarden als die welke van toepassing zijn op blootstellingen met betrekking tot de centrale overheid van de desbetreffende lidstaat, maar alleen voor een beperkte tijd.

(8)

Gedekte obligaties zijn schuldinstrumenten uitgegeven door kredietinstellingen en gedekt door een cover pool van activa die doorgaans bestaat uit hypotheekleningen of overheidsschulden waarop beleggers een preferente vordering hebben in het geval van wanbetaling. Hun gedekte aard en een aantal aanvullende veiligheidsaspecten, zoals de verplichting voor de uitgevende instelling om niet-rendabele activa in de cover pool te vervangen en de waarde van de cover pool te handhaven op een bedrag dat hoger is dan de nominale waarde van de obligaties („vereiste van activadekking”), hebben ertoe bijgedragen dat gedekte obligaties een relatief laag risico opleveren en dat zij rendabele instrumenten vormen die een belangrijke rol spelen in de financiering van de hypotheekmarkten in de meeste lidstaten. In bepaalde lidstaten is het totaal aan uitstaande gedekte obligaties hoger dan de pool van uitstaande staatsobligaties. Met name hebben bepaalde gedekte obligaties van de kredietkwaliteitscategorie 1 in de periode van 1 januari 2008 tot en met 30 juni 2012 een uitstekende liquiditeit vertoond, zoals geanalyseerd in het EBA-verslag. Desondanks heeft de EBA aanbevolen deze gedekte obligaties te behandelen als activa van niveau 2A, om deze behandeling te laten aansluiten op de normen van het BCBS. In het licht van bovenstaande overwegingen met betrekking tot hun kredietkwaliteit, liquiditeitsprestaties en rol op de financieringsmarkten van de Unie, is het echter passend dat deze gedekte obligaties van kredietkwaliteitscategorie 1 worden behandeld als activa van niveau 1. Teneinde buitensporige concentratierisico's te voorkomen en in afwijking van andere activa van niveau 1 dienen een plafond van 70 % van de totale buffer, een reductiefactor van ten minste 7 % en het diversificatievereiste van toepassing te zijn op het bezit van gedekte obligaties van kredietkwaliteitscategorie 1 in de liquiditeitsbuffer.

(9)

Gedekte obligaties van kredietkwaliteitscategorie 2 dienen te worden erkend als activa van niveau 2A en hiervoor dienen hetzelfde plafond (40 %) en dezelfde reductiefactor (15 %) te gelden als voor andere liquide activa van dit niveau. Dit kan worden gerechtvaardigd op basis van de beschikbare marktgegevens die erop wijzen dat gedekte obligaties van kredietkwaliteitscategorie 2 een grotere liquiditeit vertoonden dan andere vergelijkbare activa van de niveaus 2A en 2B, zoals door woninghypotheken gedekte effecten (residential mortgage-backed securities, hierna „RMBS's”) van kredietkwaliteitscategorie 1. Wanneer toegestaan wordt dat deze gedekte obligaties in aanmerking komen voor de liquiditeitsbuffer, zal dit bovendien bijdragen tot de diversificatie van de pool van beschikbare activa binnen de buffer en zal dit ongerechtvaardigd onderscheid of „cliff-effecten” tussen deze obligaties en gedekte obligaties van kredietkwaliteitscategorie 1 voorkomen. Er moet echter worden opgemerkt dat een aanzienlijk deel van deze gedekte obligaties in kredietkwaliteitscategorie 2 werd ingedeeld als gevolg van de verlaging van de rating van de centrale overheid van de lidstaat waarin de uitgevende instelling gevestigd was. Aldus werd rekening gehouden met de landenplafonds die gewoonlijk vervat zijn in de methodologie van ratingbureaus volgens welke financiële instrumenten geen rating mogen hebben boven een bepaald niveau dat afhankelijk is van de desbetreffende overheidsrating. Deze landenplafonds hebben derhalve belet dat in die lidstaten uitgegeven gedekte obligaties kredietkwaliteitscategorie 1 bereikten, ongeacht hun kredietkwaliteit, waardoor hun liquiditeit vervolgens daalde ten opzichte van gedekte obligaties van vergelijkbare kwaliteit in lidstaten die geen lagere rating hadden gekregen. De financieringsmarkten in de Unie zijn ten gevolge daarvan sterk gefragmenteerd, hetgeen duidelijk bewijst dat gezocht moet worden naar een passend alternatief voor externe ratings als een van de criteria van de prudentiële wetgeving om het liquiditeits- en kredietrisico van gedekte obligaties en andere categorieën activa te rangschikken. Overeenkomstig artikel 39 ter, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1060/2009 van het Europees Parlement en de Raad (2) inzake ratingbureaus moet de Commissie uiterlijk op 31 december 2015 een verslag overleggen over alternatieve instrumenten voor ratings om alle verwijzingen hiernaar voor regelgevingsdoeleinden in het Unierecht uiterlijk op 1 januari 2020 te verwijderen.

(10)

Met betrekking tot door activa gedekte effecten (ABS's) deed de EBA de aanbeveling, overeenkomstig haar empirische bevindingen en de norm van het BCBS, alleen RMBS's van kredietkwaliteitscategorie 1 als activa van niveau 2B te erkennen, met toepassing van een reductiefactor van 25 %. Het is ook wenselijk van deze aanbeveling af te wijken en door andere activa gedekte ABS's ook in aanmerking te nemen voor niveau 2B. Een breder scala van in aanmerking komende subcategorieën van activa zou de diversificatie binnen de liquiditeitsbuffer vergroten en de financiering van de reële economie vergemakkelijken. Bovendien zou de link tussen banken en staten worden afgezwakt en de fragmentatie van de interne markt worden beperkt aangezien beschikbare marktgegevens duiden op een beperkte samenhang tussen ABS's en andere liquide activa zoals staatsobligaties. Daarnaast is er bewijs dat beleggers de neiging hebben om ABS's van een hoge kwaliteit en met een gewogen korte duur en hoge vooruitbetalingen te hamsteren tijdens perioden van financiële instabiliteit, omdat deze snel in contanten kunnen worden omgezet en als een veilige bron van liquiditeit kunnen worden beschouwd. Dit is met name het geval voor ABS's die worden gedekt door leningen voor de financiering van motorvoertuigen („door autoleningen gedekte ABS's”), waarvan de prijsvolatiliteit en de gemiddelde spread tijdens de periode 2007-2012 vergelijkbaar was met RMBS's. Ook bepaalde categorieën van door consumentenleningen gedekte ABS's, zoals creditcards, bleken een vergelijkbare goede liquiditeit te hebben. Tot slot kan het toestaan van ABS's die door activa van de reële economie worden gedekt, zoals de hierboven omschreven effecten en kmo-leningen, bijdragen tot economische groei aangezien dit voor beleggers een positief signaal zou zijn met betrekking tot deze activa. Passende regels dienen er derhalve voor te zorgen dat niet alleen door hypotheekleningen gedekte ABS's maar ook door autoleningen, consumentenkredieten en kmo-leningen gedekte ABS's als activa van niveau 2B worden erkend. Om de integriteit en de functionaliteit van de liquiditeitsbuffer te vrijwaren kunnen deze echter slechts in aanmerking worden genomen wanneer zij voldoen aan bepaalde hoge kwaliteitseisen in overeenstemming met de criteria die moeten worden toegepast op eenvoudige, transparante en gestandaardiseerde securitisatie in andere sectorale financiële wetgeving. Voor RMBS's met name moet onder meer worden voldaan aan hoge kwaliteitseisen die betrekking hebben op ratio's zoals de loan-to-value-ratio (LTV) of de loan-to-income-ratio. Deze ratio's moeten echter niet worden toegepast op RMBS's die uitgegeven werden vóór de inwerkingtreding van het liquiditeitsdekkingsvereiste. Om rekening te houden met de minder hoge liquiditeit van door consumentenkredieten en kmo-leningen gedekte ABS's ten opzichte van RMBS's en door autoleningen gedekte ABS's, moet voor de eerstgenoemde een hogere reductiefactor van 35 % gelden. Voor alle ABS's moeten, net als voor andere activa van niveau 2B, het algemene plafond van 15 % van de liquiditeitsbuffer en de diversificatievereiste gelden.

(11)

De regels met betrekking tot de classificatie, de voorschriften, de beperkingen en de reductiefactor voor de resterende activa van niveaus 2A en 2B dienen nauw overeen te stemmen met de BCBS- en de EBA-aanbevelingen. Aandelen en rechten van deelneming in instellingen voor collectieve belegging („icb”) moeten daarentegen worden behandeld als liquide activa van hetzelfde niveau en dezelfde categorie als de onderliggende activa van de collectieve instelling.

(12)

Tevens is het wenselijk om bij het bepalen van de liquiditeitsdekkingsratio rekening te houden met het centrale liquiditeitsbeheer in netwerken van coöperatieve en institutionele protectiestelsels, waarin de centrale instelling of het centrale orgaan een rol speelt die vergelijkbaar is met een centrale bank omdat de leden van het netwerk meestal geen rechtstreekse toegang hebben tot de centrale instelling. Passende voorschriften dienen er derhalve voor te zorgen dat de zichtdeposito's die door de leden van het netwerk bij de centrale instelling zijn gedaan en andere liquiditeitsfinanciering die door de centrale instelling aan deze leden beschikbaar wordt gesteld, als liquide activa worden erkend. Deposito's die niet als liquide middelen worden beschouwd, dienen te profiteren van de preferentiële uitstroompercentages die zijn toegestaan voor operationele deposito's.

(13)

Het uitstroompercentage voor stabiele retaildeposito's dient standaard te worden vastgesteld op 5 %, maar een preferentieel uitstroompercentage van 3 % moet worden toegestaan voor alle kredietinstellingen die aangesloten zijn bij een depositogarantiestelsel in een lidstaat dat aan bepaalde strenge criteria voldoet. Ten eerste moet rekening worden gehouden met de tenuitvoerlegging van Richtlijn 2014/49/EU van het Europees Parlement en de Raad (3) inzake depositogarantiestelsels door de lidstaten. Ten tweede moet het stelsel van een lidstaat voldoen aan bepaalde voorschriften met betrekking tot de periode van terugbetaling, ex-antefinanciering en de toegang tot aanvullende financiële middelen ingeval een groot deel van de reserves moet worden aangesproken. Tot slot dient de toepassing van het preferentiële percentage van 3 % vooraf te worden goedgekeurd door de Commissie en mag deze goedkeuring alleen worden verleend wanneer de Commissie ervan overtuigd is dat het depositogarantiestelsel van de lidstaat voldoet aan de bovengenoemde criteria en er geen zwaarwegende bezorgdheid bestaat met betrekking tot de werking van de interne markt voor retaildeposito's. In ieder geval mag het preferentiële percentage van 3 % voor stabiele retaildeposito's niet vóór 1 januari 2019 worden toegepast.

(14)

Kredietinstellingen moeten andere retaildeposito's kunnen aanwijzen die een hoger run-offpercentage kunnen hebben. Passende voorschriften op basis van de EBA-richtsnoeren inzake retaildeposito's waarvoor verschillende uitstromen gelden, moeten ervoor zorgen dat criteria worden vastgesteld om deze retaildeposito's aan te wijzen op basis van hun specifieke kenmerken, dat wil zeggen de omvang van het totale deposito, de aard van het deposito, de vergoeding, de waarschijnlijkheid van opneming en de vraag of de inlegger een ingezetene of niet-ingezetene is.

(15)

Er mag niet worden aangenomen dat kredietinstellingen, wanneer zij problemen ondervinden bij het nakomen van hun betalingsverplichtingen, altijd liquiditeitssteun zullen ontvangen van andere ondernemingen die tot dezelfde groep of hetzelfde institutionele protectiestelsel behoren. Wanneer echter geen individuele ontheffing is verleend voor de toepassing van de liquiditeitsdekkingsratio overeenkomstig artikel 8 of 10 van Verordening (EU) nr. 575/2013, moeten liquiditeitsstromen tussen twee kredietinstellingen die tot dezelfde groep of hetzelfde institutionele protectiestelsel behoren, in principe symmetrische instroom- en uitstroompercentages krijgen om verlies van liquiditeit op de interne markt te voorkomen, mits alle noodzakelijke waarborgen aanwezig zijn en alleen indien de betrokken bevoegde autoriteiten dit vooraf hebben goedgekeurd. Een dergelijke preferentiële behandeling dient aan grensoverschrijdende stromen alleen te worden gegeven op basis van aanvullende objectieve criteria, waaronder het lage liquiditeitsrisicoprofiel van de verstrekker en de ontvanger.

(16)

Om te voorkomen dat kredietinstellingen uitsluitend gaan vertrouwen op verwachte instromen om aan hun liquiditeitsdekkingsratio te voldoen en om te zorgen voor een minimumniveau van aangehouden liquide activa, dient het totaal aan instromen dat uitstromen kan compenseren, te worden vastgesteld op een maximum van 75 % van het totaal aan verwachte uitstromen. Rekening houdend met het bestaan van gespecialiseerde bedrijfsmodellen dient echter een aantal volledige of gedeeltelijke vrijstellingen van deze maximumgrens te worden toegestaan, rekening houdend met het evenredigheidsbeginsel en na voorafgaande goedkeuring door de bevoegde autoriteiten. Hieronder dient een vrijstelling te vallen voor stromen binnen de groep of binnen het institutionele protectiestelsel alsmede voor kredietinstellingen die gespecialiseerd zijn in pass-through-hypothecaire kredietverstrekking of in leasing en factoring. Bovendien moet het kredietinstellingen die gespecialiseerd zijn in financiering voor de aankoop van motorvoertuigen of consumentenkredieten, worden toegestaan een hoger maximum van 90 % toe te passen. Deze vrijstellingen moeten zowel op individueel als op geconsolideerd niveau beschikbaar zijn, maar alleen wanneer aan bepaalde criteria is voldaan.

(17)

De liquiditeitsdekkingsratio moet op kredietinstellingen op zowel individueel als geconsolideerd niveau van toepassing zijn, tenzij de bevoegde autoriteiten op individuele basis ontheffing verlenen overeenkomstig de artikelen 8 en 10 van Verordening (EU) nr. 575/2013. Bij de consolidatie van dochterondernemingen in derde landen moet terdege rekening worden gehouden met de liquiditeitsdekkingsvereisten die in die landen van toepassing zijn. Dienovereenkomstig moeten consolidatievoorschriften in de Unie aan liquide activa en liquiditeitsuitstromen of -instromen van dochterondernemingen in derde landen geen gunstiger behandeling geven dan die waarin de nationale wetgeving van deze derde landen voorziet.

(18)

Overeenkomstig artikel 508, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013 moet de Commissie uiterlijk op 31 december 2015 bij de medewetgevers een verslag indienen over de vraag of en hoe het in deel 6 vastgestelde liquiditeitsdekkingsvereiste moet worden toegepast op beleggingsondernemingen. Totdat deze bepaling van toepassing wordt, vallen beleggingsondernemingen onder de nationale wetgeving van de lidstaten inzake het liquiditeitsdekkingsvereiste. De liquiditeitsdekkingsratio, zoals vastgelegd in deze verordening, dient echter op geconsolideerde basis van toepassing te zijn op beleggingsondernemingen wanneer deze deel uitmaken van bankgroepen.

(19)

Kredietinstellingen moeten overeenkomstig artikel 415 van Verordening (EU) nr. 575/2013 aan de bevoegde autoriteiten verslag uitbrengen over het liquiditeitsdekkingsvereiste, zoals nader beschreven in deze verordening.

(20)

Teneinde kredietinstellingen voldoende tijd te geven om volledig te voldoen aan het gedetailleerde liquiditeitsdekkingsvereiste, dient dit gefaseerd te worden ingevoerd in overeenstemming met het tijdschema dat is vastgesteld in artikel 460, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013, beginnend met een minimum van 60 % vanaf 1 oktober 2015 en oplopend tot 100 % op 1 januari 2018,

a)

activa van derde landen die aan de in titel II vastgesteld voorschriften voldoen en die worden aangehouden door een dochteronderneming in een derde land, worden niet erkend als liquide activa voor de geconsolideerde toepassing wanneer zij niet als liquide activa worden beschouwd krachtens de nationale wetgeving van het derde land inzake de vaststelling van het liquiditeitsdekkingsvereiste;

b)

liquiditeitsuitstromen van een dochteronderneming in een derde land waarop uit hoofde van de nationale wetgeving van dat derde land inzake de vaststelling van het liquiditeitsdekkingsvereiste een hoger percentage wordt toegepast dan die als bedoeld in titel III, worden geconsolideerd overeenkomstig de hogere percentages van de nationale wetgeving van het derde land;

c)

liquiditeitsinstromen van een dochteronderneming in een derde land waarop uit hoofde van de nationale wetgeving van dat derde land inzake de vaststelling van het liquiditeitsdekkingsvereiste een lager percentage wordt toegepast dan die als bedoeld onder titel III, worden geconsolideerd overeenkomstig de lagere percentages van de nationale wetgeving van het derde land;

d)

op beleggingsondernemingen binnen de groep zijn artikel 4 van deze verordening, op geconsolideerde basis, en artikel 412 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van toepassing met betrekking tot de definitie van liquide activa en liquiditeitsuitstromen en -instromen, voor zowel individuele als geconsolideerde doeleinden. Anders dan als bedoeld in dit punt, blijft op beleggingsondernemingen het gedetailleerde liquiditeitsdekkingsvereiste voor beleggingsondernemingen van toepassing, zoals vastgelegd in de nationale wetgeving van de lidstaten, in afwachting van de vaststelling van een liquiditeitsdekkingsvereiste overeenkomstig artikel 508 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

e)

op geconsolideerd niveau wordt het bedrag aan instromen uit een gespecialiseerde kredietinstelling als bedoeld in artikel 33, leden 3 en 4, slechts erkend ten belope van het bedrag aan uitstromen uit dezelfde onderneming.

a)

een kredietinstelling;

b)

een beleggingsonderneming;

c)

een financiële instelling;

d)

een special purpose entity voor securitisatiedoeleinden („SSPE”);

e)

een instelling voor collectieve belegging („icb”);

f)

een beleggingsfonds van het non-open-endtype;

g)

een verzekeringsonderneming;

h)

een herverzekeringsonderneming;

i)

een financiële holding of een gemengde financiële holding;

a)

de run-off van een aanzienlijk deel van haar retaildeposito's;

b)

een volledig of gedeeltelijk verlies van de ongedekte wholesale-financieringscapaciteit, met inbegrip van wholesaledeposito's en andere bronnen van voorwaardelijke financiering, zoals ontvangen gecommitteerde of niet-gecommitteerde liquiditeit of kredietlijnen;

c)

een volledig of gedeeltelijk verlies van gewaarborgde kortetermijnfinanciering;

d)

extra liquiditeitsuitstromen als gevolg van een verlaging van de kredietrating van ten hoogste drie categorieën;

e)

een vergrote marktvolatiliteit die de waarde van de zekerheden of de kwaliteit hiervan beïnvloedt of leidt tot een behoefte aan aanvullende zekerheden;

f)

onvoorziene opnemingen ten laste van de liquiditeit en kredietfaciliteiten;

g)

een mogelijke verplichting om schulden terug te kopen of niet-contractuele verplichtingen na te komen.

a)

de algemene voorschriften van artikel 7;

b)

de operationele voorschriften van artikel 8;

c)

de respectieve criteria om in aanmerking te komen voor indeling als activa van niveau 1 of niveau 2 overeenkomstig hoofdstuk 2.

a)

activa die zijn opgenomen in een pool en die beschikbaar zijn voor onmiddellijk gebruik als onderpand om aanvullende financiering te verkrijgen uit hoofde van gecommitteerde, maar nog niet gefinancierde kredietlijnen waarover de kredietinstelling kan beschikken. Dit omvat de activa die door een kredietinstelling bij de centrale instelling in een coöperatief netwerk of institutioneel protectiestelsel zijn geplaatst. Kredietinstellingen gaan ervan uit dat activa in de pool in toenemende volgorde van liquiditeit bezwaard zijn op basis van de liquiditeitsclassificatie van hoofdstuk 2, te beginnen met activa die niet in aanmerking komen voor opneming in de liquiditeitsbuffer;

b)

activa die de kredietinstelling heeft ontvangen als onderpand voor kredietrisicolimitering middels omgekeerde retrocessietransacties of effectenfinancieringstransacties en waarover de kredietinstelling kan beschikken.

a)

een andere kredietinstelling, tenzij de uitgevende instelling een publiekrechtelijk lichaam is als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder c), en artikel 11, lid 1, onder a) en b), het actief een gedekte obligatie is als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder f), en artikel 11, lid 1, onder c) en d), of het actief behoort tot de categorie als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder e);

b)

een beleggingsonderneming;

c)

een verzekeringsonderneming;

d)

een herverzekeringsonderneming;

e)

een financiële holding;

f)

een gemengde financiële holding;

g)

een andere entiteit die een of meer van de activiteiten verricht als bedoeld in bijlage I bij Richtlijn 2013/36/EU. Voor de toepassing van dit artikel worden SSPE's geacht niet onder de in dit punt genoemde entiteiten te vallen.

a)

historische bewijzen dat de markt breed en diep is, zoals kleine spreads tussen bied- en laatprijzen, een hoog handelsvolume en een groot en divers aantal marktdeelnemers;

b)

de aanwezigheid van een robuuste marktinfrastructuur.

a)

bankbiljetten en munten, als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder a);

b)

blootstellingen met betrekking tot centrale banken, als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder b) en d), en artikel 11, lid 1, onder b);

c)

de gecommitteerde liquiditeitsfaciliteit voor beperkt gebruik, als bedoeld in artikel 12, lid 1, onder d);

d)

deposito's en andere financiële middelen in coöperatieve netwerken en institutionele protectiestelsels, als bedoeld in artikel 16.

a)

de volgende categorieën van activa van niveau 1:

b)

de categorieën activa van niveau 1 die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door centrale of regionale overheden, lokale autoriteiten of publiekrechtelijke lichamen, als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder c) en d), mits de kredietinstelling het relevante actief aanhoudt ter dekking van netto liquiditeitsuitstromen onder stressomstandigheden in de valuta van de lidstaat of het derde land, of het actief is uitgegeven door de centrale of regionale overheden, lokale autoriteiten of publiekrechtelijke lichamen van de lidstaat waarin de kredietinstelling is gevestigd;

c)

de gecommitteerde liquiditeitsfaciliteit voor beperkt gebruik, als bedoeld in artikel 12, lid 1, onder d).

a)

de liquide activa onder te brengen in een afzonderlijke pool die rechtstreeks onder beheer staat van de liquiditeitsfunctie en met als enige doel deze te gebruiken als bron van voorwaardelijke financiering, met inbegrip van tijdens stressperioden; of

b)

de invoering van interne systemen en controles om de liquiditeitsbeheersfunctie daadwerkelijke operationele zeggenschap te geven om de aangehouden liquide activa op elk moment gedurende de stressperiode van dertig kalenderdagen te gelde te maken en om zich toegang te verschaffen tot de voorwaardelijke financiering zonder dat dit direct afbreuk doet aan bestaande zakelijke of risicobeheersstrategieën. Een actief wordt met name niet in de liquiditeitsbuffer opgenomen wanneer de verkoop zonder vervanging in de stressperiode van dertig kalenderdagen een afdekking verwijdert hetgeen zou leiden tot een open risicopositie die hoger is dan de interne drempels van de kredietinstelling;

c)

een combinatie van mogelijkheden a) en b), mits de bevoegde autoriteit een dergelijke combinatie heeft goedgekeurd.

a)

de toegang tot de markt voor deze activa en hun bruikbaarheid te testen;

b)

te controleren of de toegepaste procedures voor tijdige tegeldemaking van de activa doeltreffend zijn;

c)

het risico te beperken dat een negatief signaal aan de markt wordt afgegeven als gevolg van de tegeldemaking van de activa door de kredietinstelling tijdens stressperioden.

a)

de kredietinstelling voert passende interne regelingen in overeenkomstig de leden 2 en 3 om ervoor te zorgen dat deze activa gemakkelijk beschikbaar en onder toezicht van de liquiditeitsbeheersfunctie blijven;

b)

bij de waardering van het desbetreffende actief overeenkomstig artikel 9 wordt rekening gehouden met de netto liquiditeitsuitstromen en -instromen die tot vroegtijdige beëindiging van de afdekking zouden leiden.

a)

de mogelijkheid voor de kredietinstelling om een van de volgende handelingen te verrichten:

b)

de gevolgen van plotselinge, ongunstige koersontwikkelingen voor bestaande mismatches en voor de doeltreffendheid van bestaande instrumenten voor afdekking van het valutarisico.

a)

munten en bankbiljetten;

b)

de volgende blootstellingen met betrekking tot centrale banken:

c)

activa die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door de volgende centrale of regionale overheden, lokale autoriteiten of publiekrechtelijke lichamen:

d)

activa die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door de centrale overheid of de centrale bank van een derde land dat door de aangewezen EKBI niet in kredietkwaliteitscategorie 1 is ingedeeld overeenkomstig artikel 114, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013, op voorwaarde dat de kredietinstelling in dit geval het actief uitsluitend als een actief van niveau 1 kan erkennen om netto liquiditeitsuitstromen onder stressomstandigheden te dekken in dezelfde valuta waarin het actief is uitgedrukt.

Wanneer het actief niet in de nationale valuta van het derde land is uitgedrukt, kan de kredietinstelling het actief uitsluitend als actief van niveau 1 erkennen voor zover haar totaal aan netto liquiditeitsuitstromen onder stressomstandigheden in deze vreemde valuta overeenstemt met haar activiteiten in het rechtsgebied waarin het liquiditeitsrisico wordt aangegaan;

e)

activa die zijn uitgegeven door kredietinstellingen die voldoen aan ten minste een van de volgende twee voorwaarden:

f)

blootstellingen in de vorm van gedekte obligaties van uiterst hoge kwaliteit die voldoen aan alle onderstaande voorwaarden:

g)

activa die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door multilaterale ontwikkelingsbanken en internationale organisaties als bedoeld in respectievelijk artikel 117, lid 2, en artikel 118 van Verordening (EU) nr. 575/2013.

a)

activa die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door regionale overheden, lokale autoriteiten of publiekrechtelijke lichamen in een lidstaat, wanneer aan de blootstellingen met betrekking tot deze overheden een risicogewicht van 20 % is toegekend overeenkomstig artikel 115, leden 1 en 5, en artikel 116, leden 1, 2 en 3, van Verordening (EU) nr. 575/2013, zoals van toepassing;

b)

activa die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door de centrale overheid of de centrale bank van een derde land of een regionale overheid, lokale autoriteit of publiekrechtelijk lichaam van een derde land, mits hieraan een risicogewicht van 20 % is toegekend overeenkomstig artikel 114, lid 2, en de artikelen 115 en 116 van Verordening (EU) nr. 575/2013, zoals van toepassing;

c)

blootstellingen in de vorm van gedekte obligaties van hoge kwaliteit, die voldoen aan alle onderstaande voorwaarden:

d)

blootstellingen in de vorm van gedekte obligaties uitgegeven door kredietinstellingen in derde landen die voldoen aan alle onderstaande voorwaarden:

e)

bedrijfsschuldpapieren die voldoen aan alle volgende voorwaarden:

a)

blootstellingen in de vorm van door activa gedekte effecten die voldoen aan de vereisten van artikel 13;

b)

bedrijfsschuldpapieren die voldoen aan alle volgende voorwaarden:

c)

aandelen, mits zij voldoen aan alle volgende voorwaarden:

d)

gecommitteerde liquiditeitsfaciliteiten voor beperkt gebruik die kunnen worden verstrekt door de ECB, de centrale bank van een lidstaat of van een derde land, mits aan de voorwaarden van artikel 14 wordt voldaan;

e)

blootstellingen in de vorm van gedekte obligaties van hoge kwaliteit, die voldoen aan alle onderstaande voorwaarden:

f)

voor kredietinstellingen die krachtens hun statuten om redenen van godsdienstige overtuiging niet in staat zijn rentedragende activa aan te houden, niet-rentedragende activa die vorderingen vertegenwoordigen op of worden gegarandeerd door de centrale overheid of de centrale bank van een derde land of door een regionale overheid, een lokale autoriteit of een publiekrechtelijk lichaam in een derde land, op voorwaarde dat deze activa een kredietbeoordeling van een aangewezen EKBI van ten minste kredietkwaliteitscategorie 5 hebben gekregen overeenkomstig artikel 114 van Verordening (EU) nr. 575/2013, of een gelijkwaardige kredietkwaliteitscategorie in het geval van een kredietbeoordeling voor de korte termijn.

a)

de toepasselijke reductiefactor als bedoeld in artikel 13, lid 14, voor securitisaties van niveau 2B;

b)

een reductiefactor van 50 % voor bedrijfsschuldpapieren als bedoeld in lid 1, onder b);

c)

een reductiefactor van 50 % voor aandelen als bedoeld in lid 1, onder c);

d)

een reductiefactor van 30 % voor programma's van gedekte obligaties of uitgiften als bedoeld in lid 1, onder e);

e)

een reductiefactor van 50 % voor niet-rentedragende activa als bedoeld in lid 1, onder f).

a)

de beschikbare gegevens met betrekking tot hun marktliquiditeit, waaronder handelsvolumes, spreads tussen bied- en laatprijzen, prijsvolatiliteit en prijseffecten; en

b)

andere factoren met betrekking tot hun liquiditeit, waaronder historische bewijzen van de breedte en diepte van de markt voor deze niet-rentedragende activa, het aantal en de diversiteit van de marktdeelnemers en het voorhanden zijn van een robuuste marktinfrastructuur.

a)

aan deze positie is door een aangewezen EKBI een kredietbeoordeling van ten minste kredietkwaliteitscategorie 1 toegekend overeenkomstig artikel 251 of 261 van Verordening (EU) nr. 575/2013, of een gelijkwaardige kredietkwaliteitscategorie in het geval van een kredietbeoordeling voor de korte termijn;

b)

de positie bevindt zich in de tranche of tranches van de hoogste rang van de securitisatie die tijdens de looptijd van de transactie altijd de hoogste rangorde bezit. Voor de toepassing hiervan wordt een tranche geacht van de hoogste rang te zijn indien na de betekening van een sommatie tot nakoming en in voorkomend geval een sommatie tot vervroegde betaling de tranche ten opzichte van andere tranches van dezelfde securitisatietransactie of -regeling niet wordt achtergesteld ten aanzien van de ontvangst van betaling van hoofdsom en rente, zonder rekening te houden met bedragen die verschuldigd zijn krachtens rente- of valutaderivatencontracten, vergoedingen of andere soortgelijke betalingen overeenkomstig artikel 261 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

c)

de onderliggende blootstellingen zijn verworven door een SSPE als bedoeld in artikel 4, lid 1, punt 66, van Verordening (EU) nr. 575/2013 op een wijze die aan derden kan worden tegengeworpen, en bevinden zich buiten het bereik van de verkoper (initiator, sponsor of oorspronkelijke kredietverlener) en de crediteuren ervan, inclusief in geval van insolventie van de verkoper;

d)

de overdracht van de onderliggende blootstellingen van de SSPE mag niet onderworpen zijn aan strenge terugvorderingsbepalingen in het rechtsgebied waar de verkoper (initiator, sponsor of oorspronkelijke kredietverlener) gevestigd is. Daartoe behoren, zonder daartoe te zijn beperkt, bepalingen krachtens welke de verkoop van de onderliggende blootstellingen door de vereffenaar van de verkoper (initiator, sponsor of oorspronkelijke kredietverlener) ongeldig kan worden gemaakt op basis van het enkele feit dat deze is gesloten binnen een bepaalde termijn voordat de verkoper insolvent is verklaard, of bepalingen waarbij de SSPE een dergelijke ongeldigmaking alleen kan voorkomen als zij kan aantonen dat zij bij de verkoop geen kennis had van de insolventie van de verkoper;

e)

het beheer van de onderliggende blootstellingen is onderworpen aan een servicingovereenkomst die bepalingen inzake servicingcontinuïteit behelst om er ten minste voor te zorgen dat een wanbetaling of insolventie van de servicer niet in een beëindiging van de servicing resulteert;

f)

de documentatie die de securitisatie regelt, omvat continuïteitsbepalingen om in voorkomend geval ten minste voor de vervanging van tegenpartijen bij derivaten en liquiditeitsverstrekkers te zorgen wanneer deze in gebreke blijven of insolvent worden;

g)

de securitisatiepositie wordt gedekt door een pool van homogene onderliggende blootstellingen, die alle tot slechts één van de volgende subcategorieën behoren, of door een pool van homogene onderliggende blootstellingen die een combinatie zijn van woonkredieten als bedoeld in de punten i) en ii):

h)

het gaat niet om een positie in een hersecuritisatie of een synthetische securitisatie als bedoeld in respectievelijk artikel 4, punt 63, en artikel 242, punt 11, van Verordening (EU) nr. 575/2013;

i)

de onderliggende blootstellingen omvatten geen verhandelbare financiële instrumenten of derivaten, behalve door de SSPE zelf of andere partijen binnen de securitisatiestructuur uitgegeven financiële instrumenten en derivaten die gebruikt worden om valutarisico en renterisico af te dekken;

j)

bij de uitgifte van de securitisatie of bij de opname in de pool van onderliggende blootstellingen op enig tijdstip na de uitgifte bevatten de onderliggende securitisaties geen blootstellingen aan debiteuren met aangetaste kredietwaardigheid (of in voorkomend geval garantiegevers met aangetaste kredietwaardigheid), waarbij een debiteur met aangetaste kredietwaardigheid (of garantiegever met aangetaste kredietwaardigheid) een kredietnemer (of garantiegever) is:

k)

bij de uitgifte van de securitisatie of bij de opname in de pool van onderliggende blootstellingen op enig tijdstip na de uitgifte omvatten de onderliggende blootstellingen geen noodlijdende blootstellingen in de zin van artikel 178, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013.

a)

wanneer de securitisatie zonder doorroltermijn is opgezet of de doorroltermijn is geëindigd en indien een sommatie tot nakoming of een sommatie tot vervroegde betaling is betekend, worden van de onderliggende blootstellingen ontvangen hoofdsommen aan de houders van de securitisatieposities doorgegeven via opeenvolgende aflossing van de securitisatieposities en blijft op geen enkele betalingsdatum een substantieel bedrag aan contanten in de SSPE vastzitten;

b)

wanneer de securitisatie met een doorroltermijn is opgezet, voorziet de transactiedocumentatie in passende gebeurtenissen voor vervroegde aflossing, die ten minste al het volgende omvatten:

a)

25 % voor securitisaties gedekt door de subcategorieën activa als bedoeld in lid 2, onder g), punten i), ii) en iv);

b)

35 % voor securitisaties gedekt door de subcategorieën activa als bedoeld in lid 2, onder g), punten iii) en v).

a)

gedurende een stressvrije periode geldt voor de faciliteit een bereidstellingsprovisie over het totale gecommitteerde bedrag, die ten minste de hoogste is van:

Gedurende een stressperiode kan de centrale bank de bereidstellingsprovisie als bedoeld in de eerste alinea van dit punt verlagen, mits wordt voldaan aan de minimumvoorschriften die van toepassing zijn op liquiditeitsfaciliteiten uit hoofde van de alternatieve benaderingen van de liquiditeit overeenkomstig artikel 19;

b)

de faciliteit wordt gedekt door onbezwaarde activa van een type dat is gespecificeerd door de centrale bank. De als onderpand verstrekte activa voldoen aan alle volgende criteria:

c)

de faciliteit is verenigbaar met het beleidskader voor tegenpartijen van de centrale bank;

d)

de looptijd van de faciliteit is langer dan de stressperiode van dertig kalenderdagen als bedoeld in artikel 4;

e)

de faciliteit wordt door de centrale bank niet ingetrokken vóór het einde van de contractuele looptijd en er worden geen verdere kredietbesluiten genomen zolang de betrokken kredietinstelling als solvabel wordt beoordeeld;

f)

door de centrale bank is een formeel beleid bekendgemaakt waarin het besluit tot toekenning van gecommitteerde liquiditeitsfaciliteiten voor beperkt gebruik, de voorwaarden voor de faciliteit en de soorten kredietinstellingen die voor deze faciliteiten in aanmerking komen, worden vermeld.

a)

voldaan is aan de voorschriften van artikel 132, lid 3, van Verordening (EU) nr. 575/2013;

b)

de icb alleen belegt in liquide activa en derivaten en in het laatste geval alleen voor zover nodig ter beperking van het rente-, valuta- of kredietrisico van de portefeuille.

a)

0 % voor munten en bankbiljetten en blootstellingen met betrekking tot centrale banken als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder b);

b)

5 % voor activa van niveau 1, met uitzondering van gedekte obligaties van uiterst hoge kwaliteit;

c)

12 % voor gedekte obligaties van uiterst hoge kwaliteit als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder f);

d)

20 % voor activa van niveau 2A;

e)

30 % voor securitisaties van niveau 2B die worden gedekt door subcategorieën activa als bedoeld in artikel 13, lid 2, onder g), punten i), ii) en iv);

f)

35 % voor gedekte obligaties van niveau 2B als bedoeld in artikel 12, lid 1, onder e);

g)

40 % voor securitisaties van niveau 2B die worden gedekt door subcategorieën activa als bedoeld in artikel 13, lid 2, onder g), punten iii) en v);

h)

55 % voor bedrijfsschuldpapieren van niveau 2B, als bedoeld in artikel 12, lid 1, onder b), aandelen als bedoeld in artikel 12, lid 1, onder c), en niet-rentedragende activa als bedoeld in artikel 12, lid 1, onder f).

a)

indien de kredietinstelling op de hoogte is van de onderliggende blootstellingen van de icb, kan zij voor de onderliggende blootstellingen een doorkijkbenadering toepassen om de passende reductiefactor toe te kennen, in overeenstemming met lid 2;

b)

indien de kredietinstelling niet op de hoogte is van de onderliggende blootstellingen van de icb, moet zij aannemen dat de icb, tot de op basis van haar mandaat toegestane maximumgrens, in stijgende volgorde in liquide activa belegt zoals deze gerangschikt zijn voor de toepassing van lid 2, beginnend met de in lid 2, onder g), bedoelde activa, totdat de maximale totale beleggingsgrens is bereikt. Dezelfde benadering wordt toegepast om het niveau van liquiditeit van de onderliggende activa te bepalen wanneer de kredietinstelling niet op de hoogte is van de onderliggende blootstellingen van de icb.

a)

de effectenbewaarinstelling van de icb, op voorwaarde dat de icb uitsluitend in effecten belegt en al deze effecten bij de effectenbewaarinstelling in bewaring geeft; of

b)

voor andere icb's, de icb-beheermaatschappij, op voorwaarde dat de icb-beheermaatschappij voldoet aan de in artikel 132, lid 3, onder a), van Verordening (EU) nr. 575/2013 genoemde criteria.

a)

wanneer de centrale instelling uit hoofde van de nationale wetgeving of de juridisch bindende documenten inzake het stelsel of het netwerk verplicht is de deposito's aan te houden of te beleggen in liquide activa van een bepaald niveau of een bepaalde categorie, worden de deposito's overeenkomstig deze verordening behandeld als liquide activa van hetzelfde niveau of dezelfde categorie;

b)

wanneer de centrale instelling niet verplicht is de deposito's aan te houden of te beleggen in liquide activa van een bepaald niveau of een bepaalde categorie, worden de deposito's overeenkomstig deze verordening behandeld als activa van niveau 2B en wordt op het uitstaande bedrag hiervan een reductiefactor van ten minste 25 % toegepast.

a)

ten minste 60 % van de liquiditeitsbuffer moet bestaan uit activa van niveau 1;

b)

ten minste 30 % van de liquiditeitsbuffer moet bestaan uit activa van niveau 1, met uitzondering van gedekte obligaties van uiterst hoge kwaliteit als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder f);

c)

ten hoogste 15 % van de liquiditeitsbuffer kan bestaan uit activa van niveau 2B.

a)

het vereiste inzake de consistentie van de valuta, als bedoeld in artikel 8, lid 6, is niet van toepassing voor die valuta;

b)

de kredietinstelling kan het tekort aan liquide activa in een valuta dekken met kredietfaciliteiten van de centrale bank in een lidstaat of derde land van deze valuta, mits de faciliteit voldoet aan alle volgende voorwaarden:

c)

indien er onvoldoende activa van niveau 1 maar voldoende activa van niveau 2A beschikbaar zijn, kan de kredietinstelling aanvullende activa van niveau 2A in de liquiditeitsbuffer aanhouden en worden de drempels per actiefniveau als bepaald in artikel 17 geacht dienovereenkomstig gewijzigd te zijn. Op deze aanvullende activa van niveau 2A wordt een reductiefactor toegepast die ten minste gelijk is aan 20 %. Op door de kredietinstelling aangehouden activa van niveau 2B worden nog de reductiefactoren toegepast die overeenkomstig dit hoofdstuk telkens van toepassing zijn.

a)

het totale bedrag van de liquiditeitsuitstromen als omschreven in hoofdstuk 2;

b)

het totale bedrag van de liquiditeitsinstromen als omschreven in hoofdstuk 3, die als volgt worden berekend:

a)

het actueel uitstaande bedrag aan stabiele retaildeposito's en andere retaildeposito's, overeenkomstig de artikelen 24, 25 en 26;

b)

de actuele uitstaande bedragen van andere passiva die vervallen, waarvan de uitbetaling door de uitgevende instelling of door de verstrekker van de financiering kan worden gevraagd of die de verwachting van de kredietverstrekker inhouden dat de kredietinstelling het passief gedurende de komende dertig kalenderdagen zal terugbetalen, zoals bepaald in overeenstemming met de artikelen 27 en 28;

c)

de overeenkomstig artikel 30 vastgestelde additionele uitstromen;

d)

het maximale bedrag dat gedurende de volgende dertig kalenderdagen kan worden opgenomen uit onbenutte gecommitteerde krediet- en liquiditeitsfaciliteiten, zoals bepaald in overeenstemming met artikel 31;

e)

de additionele uitstromen die bij de beoordeling overeenkomstig artikel 23 zijn aangewezen.

a)

andere buitenbalans- en voorwaardelijke financieringsverplichtingen, met inbegrip van maar niet beperkt tot niet-gecommitteerde financieringsfaciliteiten;

b)

niet-opgenomen leningen en voorschotten voor tegenpartijen in het wholesalesegment;

c)

hypotheken die toegekend maar nog niet opgenomen zijn;

d)

kredietkaarten;

e)

overdisposities;

f)

geplande uitstromen in verband met de hernieuwing of uitbreiding van nieuw retail- of wholesalekrediet;

g)

geplande afgeleide lasten;

h)

met handelsfinanciering verband houdende producten buiten de balanstelling.

a)

deel uitmaakt van een vaste relatie waarbij opvraging zeer onwaarschijnlijk is; of

b)

wordt aangehouden op een betaalrekening.

a)

hij heeft een actieve contractuele relatie met de kredietinstelling met een looptijd van ten minste twaalf maanden;

b)

hij heeft met de kredietinstelling een relatie als kredietnemer voor woonkredieten of andere leningen met een lange looptijd;

c)

hij heeft bij de kredietinstelling ten minste één ander actief product dan een lening.

a)

het depositogarantiestelsel beschikt over financiële middelen als bedoeld in artikel 10 van Richtlijn 2014/49/EU, die vooraf zijn verworven door bijdragen die hun deelnemers ten minste jaarlijks betalen;

b)

het depositogarantiestelsel beschikt over passende middelen om een gemakkelijke toegang tot aanvullende financiering te waarborgen in het geval van een groot beroep op zijn reserves, waaronder toegang tot buitengewone bijdragen van kredietinstellingen die lid zijn daarvan, en passende alternatieve financieringsregelingen voor het verkrijgen van kortetermijnfinanciering van openbare of particuliere derden;

c)

het depositogarantiestelsel zorgt ervoor dat het terugbetaalbare bedrag beschikbaar is binnen een termijn van zeven werkdagen, als bedoeld in artikel 8, lid 1, van Richtlijn 2014/49/EU, vanaf de datum van toepassing van het uitstroompercentage van 3 %.

a)

het balanstotaal van het deposito, met inbegrip van alle depositorekeningen van de cliënt bij die kredietinstelling of groep, is hoger dan 500 000 EUR;

b)

het deposito is een rekening waartoe toegang alleen mogelijk is via internet;

c)

het deposito biedt een rente die voldoet aan alle volgende voorwaarden:

d)

het deposito werd oorspronkelijk geplaatst met een vaste looptijd en een vervaldatum binnen de periode van dertig kalenderdagen of het deposito heeft een vaste opzegtermijn van minder dan dertig kalenderdagen, overeenkomstig contractuele afspraken, tenzij het gaat om deposito's die in aanmerking komen voor de in lid 4 bedoelde behandeling;

e)

voor in de Unie gevestigde kredietinstellingen is de inlegger woonachtig in een derde land of wordt het deposito uitgedrukt in een andere valuta dan de euro of de binnenlandse valuta van een lidstaat. Voor kredietinstellingen of bijkantoren in derde landen is de inlegger een niet-ingezetene in het derde land of wordt het deposito uitgedrukt in een andere valuta dan de binnenlandse valuta van het derde land.

a)

wanneer de retaildeposito's voldoen aan het criterium van lid 2, onder a), of twee van de criteria van lid 2, onder b) tot en met e), wordt een uitstroompercentage van 10 tot 15 % toegepast;

b)

wanneer de retaildeposito's voldoen aan de criteria van lid 2, onder a), en ten minste één ander criterium als bedoeld in lid 2, of drie of meer criteria van lid 2, wordt een uitstroompercentage van 15 tot 20 % toegepast.

a)

de inlegger mag het deposito niet binnen dertig kalenderdagen opvragen; of

b)

voor voortijdige opvragingen binnen dertig kalenderdagen moet de inlegger een boete betalen die het renteverlies tussen de datum van opvraging en de contractuele looptijd omvat, vermeerderd met een substantiële boete die niet hoger hoeft te zijn dan de rente die is verschuldigd voor de tijd verstreken tussen de datum van inleg en de datum van opvraging;

a)

de afhankelijke instroom houdt direct verband met de uitstroom en wordt niet meegenomen in de berekening van de liquiditeitsinstromen als bedoeld in hoofdstuk 3;

b)

de afhankelijke instroom is vereist uit hoofde van een juridische, regelgevende of contractuele verplichting;

c)

de afhankelijke instroom voldoet aan een van de volgende voorwaarden:

a)

door de inlegger om aanspraak te kunnen maken op diensten van de kredietinstelling op het gebied van clearing, bewaring, contantenbeheer of andere vergelijkbare diensten in het kader van een vaste operationele relatie;

b)

in de context van een gemeenschappelijke taakuitvoering in het kader van een institutioneel protectiestelsel dat voldoet aan de vereisten van artikel 113, lid 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013, of binnen een groep van coöperatieve kredietinstellingen die blijvend zijn aangesloten bij een centraal lichaam dat voldoet aan de vereisten van artikel 113, lid 6, van die verordening, of als een wettelijk of contractueel vastgelegd deposito van een andere kredietinstelling die deelneemt aan hetzelfde institutionele protectiestelsel of coöperatieve netwerk, mits deze deposito's voor de inleggende kredietinstelling niet als liquide activa worden erkend, als bedoeld in lid 3 en artikel 16;

c)

door de inlegger in de context van een andere vaste operationele relatie dan bedoeld onder a);

d)

door de inlegger om aanspraak te kunnen maken op diensten betreffende de clearing van geldposities en diensten van centrale instellingen, waarbij de kredietinstelling deel uitmaakt van een van de netwerken of stelsels als bedoeld in artikel 16.

a)

de vergoeding voor de rekening is ten minste 5 basispunten lager dan het gangbare tarief voor wholesaledeposito's met vergelijkbare kenmerken, maar hoeft niet negatief te zijn;

b)

het deposito wordt aangehouden op speciaal hiervoor aangewezen rekeningen en geprijsd zonder voor de inlegger economische stimulansen te creëren om in het deposito meer middelen aan te houden dan nodig voor de operationele relatie;

c)

materiële transacties worden regelmatig gecrediteerd en gedebiteerd op de desbetreffende rekening;

d)

een van de volgende criteria is vervuld:

a)

met 0 % als zij worden gedekt door activa die als activa van niveau 1 kunnen worden aangemerkt overeenkomstig artikel 10, met uitzondering van gedekte obligaties van uiterst hoge kwaliteit als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder f), of wanneer de kredietverstrekker een centrale bank is;

b)

met 7 % als zij worden gedekt door activa die kunnen worden aangemerkt als gedekte obligaties van uiterst hoge kwaliteit als bedoeld in artikel 10, lid 1, onder f);

c)

met 15 % als zij worden gedekt door activa die overeenkomstig artikel 11 kunnen worden aangemerkt als activa van niveau 2A;

d)

met 25 %:

e)

met 35 % als zij worden gedekt door de subcategorieën activa als bedoeld in artikel 13, lid 6, onder g), punten iii) of v);

f)

50 % als zij worden gedekt door:

g)

met 100 % als zij worden gedekt door activa die niet als liquide activa kunnen worden aangemerkt overeenkomstig titel II, met uitzondering van transacties die vallen onder d), ii), van dit lid of wanneer de kredietverstrekker een centrale bank is.

a)

er zijn redenen om een lagere uitstroom te verwachten, zelfs in het kader van een gecombineerd idiosyncratisch en marktbreed stressscenario voor de verstrekker;

b)

de tegenpartij is de moederinstelling of een dochter van de kredietinstelling of een andere dochter van dezelfde moederinstelling of is met de instelling verbonden op grond van een relatie in de zin van artikel 12, lid 1, van Richtlijn 83/349/EEG van de Raad (10), of een lid van hetzelfde institutionele protectiestelsel als bedoeld in artikel 113, lid 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013, of een centraal orgaan of een aangesloten instelling van een netwerk of coöperatieve groep als bedoeld in artikel 10 van die verordening;

c)

het lagere uitstroompercentage bedraagt niet minder dan het instroompercentage dat door de tegenpartij wordt toegepast;

d)

de kredietinstelling en de tegenpartij zijn gevestigd in dezelfde lidstaat.

a)

de verstrekker en ontvanger van de liquiditeit hebben een laag liquiditeitsrisicoprofiel;

b)

er bestaan juridisch bindende overeenkomsten en verbintenissen tussen de entiteiten van de groep met betrekking tot de onbenutte krediet- of liquiditeitslijn;

c)

bij het beheer van het liquiditeitsrisico door de verstrekker van de liquiditeit wordt op passende wijze rekening gehouden met het liquiditeitsrisicoprofiel van de ontvanger van de liquiditeit.

a)

de door de instelling aangehouden overtollige zekerheden die op grond van het contract te allen tijde door de tegenpartij kunnen worden opgevraagd;

b)

de zekerheden die binnen dertig kalenderdagen aan een tegenpartij moeten worden gestort;

c)

de zekerheden voor overeenkomstig titel II als liquide aan te merken activa, welke kunnen worden ingeruild voor activa die overeenstemmen met activa die overeenkomstig titel II niet zonder de toestemming van de kredietinstelling als liquide kunnen worden aangemerkt.

a)

zij kunnen worden hergebruikt of verhypothekeerd door de kredietinstelling;

b)

zij worden aangehouden in de vorm van liquide activa, maar zijn niet opgenomen in de liquiditeitsbuffer; en

c)

zij bestaan niet in activa die zijn uitgegeven door de tegenpartij van de faciliteit of een hierbij aangesloten entiteit.

a)

zij kunnen niet worden ingedeeld in de blootstellingscategorie retaildeposito's;

b)

zij zijn verleend aan andere dan financiële cliënten, met inbegrip van niet-financiële ondernemingen, centrale overheden, centrale banken, multilaterale ontwikkelingsbanken en publiekrechtelijke lichamen;

c)

zij zijn niet verleend ter vervanging van financiering van de cliënt in gevallen waarin deze op de financiële markten niet aan zijn financieringsbehoeften kan voldoen.

a)

40 % voor krediet- en liquiditeitsfaciliteiten verleend aan kredietinstellingen en voor kredietfaciliteiten verleend aan andere gereglementeerde financiële instellingen, met inbegrip van verzekeringsondernemingen en beleggingsondernemingen, icb's en beleggingsfondsen van het non-open-endtype;

b)

100 % voor liquiditeitsfaciliteiten die de kredietinstelling heeft verleend aan andere dan de in lid 6 bedoelde SSPE's en voor regelingen uit hoofde waarvan de instelling verplicht is activa van een SSPE te kopen of te ruilen;

c)

100 % voor krediet- en liquiditeitsfaciliteiten verleend aan andere financiële cliënten dan bedoeld in de punten a) en b) en de leden 1 tot en met 7.

a)

gelden die verschuldigd zijn door centrale banken en financiële cliënten. Met betrekking tot laatstgenoemden wordt het instroompercentage van 100 % in het bijzonder toegepast op instromen uit de volgende transacties:

b)

gelden verschuldigd uit hoofde van posities in eigenvermogensinstrumenten die genoteerd staan op een belangrijke index, op voorwaarde dat er niet dubbel wordt geteld met liquide activa. Deze gelden omvatten gelden die binnen dertig kalenderdagen contractueel verschuldigd zijn, zoals dividenden in contanten van dergelijke belangrijke indexen en verschuldigde contanten door eigenvermogensinstrumenten die verkocht maar nog niet afgewikkeld zijn, op voorwaarde dat zij niet worden erkend als liquide activa overeenkomstig titel II;

a)

gelden die verschuldigd zijn door andere dan financiële cliënten worden met het oog op de betaling van de hoofdsom verminderd met 50 % van hun waarde of, indien dit cijfer hoger is, met de contractuele verplichtingen ten aanzien van deze cliënten om de financiering te verlengen. Voor de toepassing van dit punt omvatten niet-financiële cliënten ondernemingen, centrale overheden, multilaterale ontwikkelingsbanken en publiekrechtelijke lichamen. In afwijking daarvan kunnen kredietinstellingen die een verplichting als bedoeld in artikel 31, lid 9, hebben ontvangen teneinde een stimuleringslening aan een uiteindelijk begunstigde uit te keren, of een soortgelijke verplichting van een multilaterale ontwikkelingsbank of een publiekrechtelijk lichaam hebben ontvangen, een instroom in aanmerking nemen ten belope van de uitstroom die zij op de overeenkomstige verplichting toepassen om die stimuleringsleningen te verlengen;

b)

gelden die zijn verschuldigd uit hoofde van gedekte leningstransacties en kapitaalmarktgerelateerde transacties als omschreven in artikel 192, punten 2 en 3, van Verordening (EU) nr. 575/2013 en die zijn gedekt met zekerheden in de vorm van liquide activa, worden buiten beschouwing gelaten tot de waarde van de liquide activa, na aftrek van de reductiefactoren die overeenkomstig titel II van toepassing zijn. Gelden die verschuldigd zijn voor de restwaarde of die gedekt zijn met activa die niet als liquide activa kunnen worden aangemerkt overeenkomstig titel II, worden volledig in aanmerking genomen. Er wordt geen instroom toegestaan wanneer de zekerheden worden gebruikt ter dekking van een shortpositie, overeenkomstig artikel 30, lid 5;

c)

op gelden verschuldigd uit hoofde van contractueel vervallende marge-leningen die worden gedekt door niet-liquide activa, wordt een instroompercentage van 50 % toegepast. Dergelijke instromen kunnen alleen in aanmerking worden genomen indien de kredietinstelling de zekerheden die zij oorspronkelijk voor de leningen heeft ontvangen, niet gebruikt ter dekking van shortposities;

d)

gelden die door de instelling die deze gelden verschuldigd is, overeenkomstig artikel 27 worden behandeld, met uitzondering van deposito's bij de centrale instelling als bedoeld in artikel 27, lid 3, worden vermenigvuldigd met een overeenstemmend symmetrisch instroompercentage. Wanneer het overeenkomstige percentage niet kan worden bepaald, wordt een instroompercentage van 5 % toegepast;

e)

binnen dertig kalenderdagen vervallende gegarandeerde swaps leiden tot een instroom van de overtollige liquiditeitswaarde van de verstrekte activa ten opzichte van de liquiditeitswaarde van de opgenomen activa;

f)

wanneer de zekerheden die zijn verkregen in het kader van een omgekeerde retrocessieovereenkomst, een opgenomen effectenlening of gegarandeerde swaps, die binnen de periode van dertig dagen vervallen, opnieuw als zekerheden worden aangeboden en worden gebruikt ter dekking van shortposities die tot langer dan dertig dagen kunnen worden verlengd, gaat een kredietinstelling ervan uit dat een dergelijke retrocessieovereenkomst of opneming van een effectenlening wordt doorgerold en niet leidt tot enige instromen van kasmiddelen die de behoefte weergeven om de shortpositie te blijven dekken of de desbetreffende effecten terug te kopen. Shortposities omvatten gevallen waarin een kredietinstelling bij een compenserende portefeuille („matched book”) rechtstreeks een shorttransactie heeft verricht als deel van een handels- of afdekkingsstrategie, en gevallen waarin de kredietinstelling in de compenserende repo-portefeuille een nog te vorderen effect heeft en het effect voor een bepaalde periode heeft opgenomen en voor een langere periode heeft verstrekt;

g)

onbenutte krediet- of liquiditeitsfaciliteiten en andere ontvangen verplichtingen van andere entiteiten dan centrale banken en de entiteiten als bedoeld in artikel 34 worden niet in aanmerking genomen. Onbenutte gecommitteerde liquiditeitsfaciliteiten van de centrale bank die als liquide activa overeenkomstig artikel 14 worden erkend, worden niet als instroom in aanmerking genomen;

h)

gelden verschuldigd uit hoofde van effecten die door de kredietinstelling zelf of een verbonden entiteit zijn uitgegeven, worden op nettobasis in aanmerking genomen en aan een instroompercentage onderworpen op basis van het toepasselijke instroompercentage van het onderliggende actief overeenkomstig dit artikel;

i)

activa met een onbepaalde contractuele einddatum worden met een instroom van 20 % in aanmerking genomen op voorwaarde dat de kredietinstelling op grond van het contract zich binnen dertig dagen kan terugtrekken of de activa kan opvragen.

a)

instromen waarbij de verstrekker de moederinstelling of een dochter van de kredietinstelling of een andere dochter van dezelfde moederinstelling is of met de kredietinstelling is verbonden door een betrekking in de zin van artikel 12, lid 1, van Richtlijn 83/349/EEG;

b)

instromen uit deposito's die zijn geplaatst bij andere kredietinstellingen binnen een groep van entiteiten die in aanmerking komen voor de behandeling als bedoeld in artikel 113, leden 6 en 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013;

c)

instromen als bedoeld in artikel 26, met inbegrip van instromen uit leningen in verband met hypothecaire leningen of stimuleringsleningen als bedoeld in artikel 31, lid 9, of afkomstig van multilaterale ontwikkelingsbanken of publiekrechtelijke lichamen waarvoor de kredietinstelling als tussenpersoon heeft gefungeerd.

a)

het verstrekken van financiering voor de aankoop van motorvoertuigen;

b)

het verstrekken van consumentenkredieten als bedoeld in Richtlijn 2008/48/EG.

a)

de zakelijke activiteiten hebben een laag liquiditeitsrisicoprofiel, rekening houdend met de volgende factoren:

b)

op individueel niveau is het percentage van hoofdactiviteiten als bedoeld in de leden 3 of 4 hoger dan 80 % van de totale balans;

c)

de afwijkingen worden vermeld in de jaarverslagen.

a)

er zijn redenen om een hogere instroom te verwachten, zelfs in het kader van een gecombineerd idiosyncratisch en marktbreed stressscenario voor de verstrekker;

b)

de tegenpartij is de moederinstelling of een dochter van de kredietinstelling of een andere dochterinstelling van dezelfde moederinstelling of met de kredietinstelling verbonden door een betrekking in de zin van artikel 12, lid 1, van Richtlijn 83/349/EEG, of een lid van hetzelfde institutionele protectiestelsel, als bedoeld in artikel 113, lid 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013, of de centrale instelling of een aangesloten instelling van een netwerk of coöperatieve groep als bedoeld in artikel 10 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

c)

indien het instroompercentage hoger is dan 40 %, wordt door de tegenpartij een overeenkomstig symmetrisch uitstroompercentage toegepast in afwijking van artikel 31;

d)

de kredietinstelling en de tegenpartij zijn gevestigd in dezelfde lidstaat.

a)

de verstrekker en ontvanger van de liquiditeit hebben een laag liquiditeitsrisicoprofiel;

b)

er bestaan juridisch bindende overeenkomsten en verbintenissen tussen de entiteiten van de groep met betrekking tot de krediet- of liquiditeitslijn;

c)

bij het beheer van het liquiditeitsrisico van de verstrekker van de liquiditeit wordt op passende wijze rekening gehouden met het liquiditeitsrisicoprofiel van de ontvanger van de liquiditeit.

a)

voor een maximumbedrag werd toegekend of toegezegd vóór 30 juni 2014;

b)

een rechtstreekse, expliciete, onherroepelijke en onvoorwaardelijke garantie is en als dekking dient wanneer de verschuldigde hoofdsom of rente niet worden betaald.

a)

in Ierland, het nationaal agentschap voor het beheer van activa (National Asset Management Agency — NAMA);

b)

in Spanje, Sociedad de Gestión de Activos Procedentes de la Reestructuración Bancaria, SA (SAREB);

c)

in Slovenië, het agentschap voor het beheer van bankactiva, zoals opgericht in het kader van de maatregelen van de Republiek Slovenië ter versterking van de wet inzake bankenstabiliteit (MSSBA).

a)

60 % van het liquiditeitsdekkingsvereiste vanaf 1 oktober 2015;

b)

70 % vanaf 1 januari 2016;

c)

80 % vanaf 1 januari 2017;

d)

100 % vanaf 1 januari 2018.

17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/37

(1)

De hefboomratio die overeenkomstig artikel 429 van Verordening (EU) nr. 575/2013 wordt berekend, moet met ingang van 1 januari 2015 door de instellingen openbaar worden gemaakt. Tot die datum is de Commissie gemachtigd om een gedelegeerde handeling tot wijziging van de voor de berekening van de hefboomratio gehanteerde kapitaal- en blootstellingsmaatstaf aan te nemen om eventuele tekortkomingen recht te zetten die op basis van de rapportages van de instellingen zijn geconstateerd.

(2)

In de in artikel 429, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013 bedoelde gerapporteerde hefboomratio's zijn verschillen waargenomen als gevolg van uiteenlopende interpretaties door de instellingen betreffende de verrekening van zekerheden bij effectenfinancierings- en retrocessietransacties. Deze verschillen in interpretatie en rapportage zijn aan het licht gekomen naar aanleiding van het analyserapport dat de Europese Bankautoriteit (EBA) op 4 maart 2014 heeft bekendgemaakt.

(3)

Gezien het feit dat de bepalingen van Verordening (EU) nr. 575/2013 een afspiegeling vormden van de Bazel-normen, kunnen de oplossingen die voor de tekortkomingen in de Bazel-normen zijn gevonden, ook worden gebruikt om de overeenkomstige tekortkomingen in de desbetreffende bepalingen in genoemde verordening aan te pakken.

(4)

Op 14 januari 2014 heeft het Bazelse Comité herziene regels voor de hefboomratio vastgesteld, en met name aanvullende waarderings- en verrekeningsregelingen voor retrocessietransacties en effectenfinancieringstransacties. De afstemming van de in Verordening (EU) nr. 575/2013 neergelegde bepalingen betreffende de berekening van de hefboomratio op de internationaal overeengekomen regels moet een oplossing bieden voor de uiteenlopende interpretaties door de instellingen betreffende de verrekening van zekerheden bij effectenfinancierings- en retrocessietransacties, moet de internationale vergelijkbaarheid vergroten, en moet tevens gelijke marktvoorwaarden tot stand brengen voor instellingen die in de Unie zijn gevestigd en internationaal actief zijn.

(5)

Clearing via centrale tegenpartijen volgens het voornaamste model dat in de Unie gangbaar is, leidt tot dubbeltelling van de hefboomfinanciering in de blootstellingsmaatstaf van een instelling die als clearinglid optreedt.

(6)

De clearing van effectenfinancieringstransacties, en met name van retrocessietransacties, door middel van gekwalificeerde centrale tegenpartijen, kan voordelen bieden, zoals multilaterale verrekening en solide beheersprocessen voor zekerheden, die de financiële stabiliteit ten goede komen. De verrekening van vorderingen en schulden in contanten uit hoofde van retrocessietransacties en omgekeerde retrocessietransacties via dezelfde gekwalificeerde centrale tegenpartij moet daarom worden toegestaan.

(7)

Retrocessieovereenkomsten die te allen tijde kunnen worden beëindigd mits een afgesproken opzegtermijn in acht wordt genomen, moeten worden geacht een expliciete looptijd te hebben die gelijk is aan de opzegtermijn, en moeten tevens worden geacht aan het vereiste van „dezelfde expliciete definitieve afwikkelingsdatum” te voldoen, zodat dergelijke transacties in aanmerking komen voor de verrekening van vorderingen en schulden in contanten uit hoofde van retrocessietransacties en omgekeerde retrocessietransacties met dezelfde tegenpartij.

(8)

De herziene hefboomratio moet tot een nauwkeuriger meting van de hefboomfinanciering leiden en moet een evenredige rem zetten op de accumulatie van hefboomfinanciering bij in de Unie gevestigde instellingen.

(9)

De rapportage van de hefboomratio zoals geconstateerd op een bepaald tijdstip (nl. aan het einde van de driemaandelijkse rapportageperiode) in plaats van als gemiddelde over een kwartaal, zorgt ervoor dat de hefboomratio beter aansluit bij de solvabiliteitsrapportages.

(10)

Het gebruik van notionele brutobedragen voor geboekte kredietprotectie die door een instelling wordt verstrekt, geeft bij dit soort instrumenten een beter beeld van de hefboomfinanciering dan het gebruik van de waardering tegen marktwaarde.

(11)

Het consolidatiebereik voor de berekening van de hefboomratio moet aansluiten bij het wettelijke consolidatiebereik dat wordt gebruikt voor de bepaling van de risicogewogen kapitaalratio's.

(12)

De wijzigingen die bij deze verordening worden ingevoerd, moeten leiden tot een betere vergelijkbaarheid van de hefboomratio's die door instellingen openbaar worden gemaakt en moeten helpen voorkomen dat marktdeelnemers worden misleid ten aanzien van de werkelijke hefboomfinanciering van instellingen. Het is daarom noodzakelijk dat deze verordening zo spoedig mogelijk in werking treedt.

(13)

Verordening (EU) nr. 575/2013 dient derhalve dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

1)

Artikel 429 wordt vervangen door:

„Artikel 429

Berekening van de hefboomratio

1.   De instellingen berekenen hun hefboomratio volgens de in de leden 2 tot en met 13 beschreven methode.

2.   De hefboomratio wordt berekend als het quotiënt van de kapitaalmaatstaf van een instelling en de maatstaf voor de totale risicoblootstelling van een instelling, uitgedrukt als een percentage.

De instellingen berekenen de hefboomratio op de referentiedatum voor de rapportage.

3.   Voor de toepassing van lid 2 is de kapitaalmaatstaf gelijk aan het Tier 1-kapitaal.

4.   De maatstaf voor de totale risicoblootstelling is de som van:

5.   De instellingen bepalen de blootstellingswaarde van activa, met uitzondering van de in bijlage II vermelde contracten en van kredietderivaten, overeenkomstig de volgende beginselen:

6.   De instellingen kunnen de bedragen die overeenkomstig artikel 36, lid 1, onder d), van het Tier 1-kernkapitaal zijn afgetrokken, aftrekken van de in lid 4 beschreven maatstaf voor de totale risicoblootstelling.

7.   De bevoegde autoriteiten kunnen een instelling toestaan om blootstellingen die voor de in artikel 113, lid 6, vastgestelde behandeling in aanmerking komen, niet in de blootstellingsmaatstaf op te nemen. De bevoegde autoriteiten kunnen die toestemming alleen geven als aan alle in artikel 113, lid 6, onder a) tot en met e), gestelde voorwaarden is voldaan, en als zij de in artikel 113, lid 6, bedoelde goedkeuring hebben verleend.

8.   In afwijking van lid 5, onder d), kunnen de instellingen de blootstellingswaarde van vorderingen en schulden in contanten uit hoofde van retrocessietransacties, transacties inzake verstrekte of opgenomen effecten- of grondstoffenleningen, transacties met afwikkeling op lange termijn en margeleningstransacties met dezelfde tegenpartij alleen op nettobasis vaststellen indien aan alle volgende voorwaarden is voldaan:

Voor de toepassing van de eerste alinea, onder c), resulteert een afwikkelingsmechanisme in het functionele equivalent van afwikkeling op nettobasis als op de afwikkelingsdatum het nettoresultaat van de kasstromen van de transacties bij gebruik van dat mechanisme gelijk is aan het nettobedrag bij afwikkeling op nettobasis.

9.   De instellingen bepalen de blootstellingswaarde van in bijlage II vermelde contracten en van kredietderivaten, waaronder die buiten de balanstelling, overeenkomstig artikel 429 bis.

10.   De instellingen bepalen de blootstellingswaarde van posten buiten de balanstelling, met uitzondering van de in bijlage II vermelde contracten, kredietderivaten, retrocessietransacties, transacties inzake verstrekte of opgenomen effecten- of grondstoffenleningen, transacties met afwikkeling op lange termijn en margeleningstransacties, overeenkomstig artikel 111, lid 1. De instellingen mogen de nominale waarde van die posten echter niet verminderen met specifieke kredietrisicoaanpassingen.

Indien een verplichting betrekking heeft op de uitbreiding van een andere verplichting, wordt overeenkomstig artikel 166, lid 9, gebruikgemaakt van de laagste van beide omrekeningsfactoren die voor de individuele verplichting gelden. Voor de blootstellingswaarde van posten buiten balanstelling met een laag risico zoals bedoeld in artikel 111, lid 1, onder d), geldt een vloer van 10 % van de nominale waarde ervan.

11.   Een instelling die een clearinglid is van een gekwalificeerde centrale tegenpartij kan transactieblootstellingen uit hoofde van de volgende posten van de berekening van de blootstellingsmaatstaf uitsluiten, mits die transactieblootstellingen bij die gekwalificeerde centrale tegenpartij worden gecleard en tegelijkertijd aan de in artikel 306, lid 1, onder c), gestelde voorwaarden voldoen:

12.   Wanneer een instelling die een clearinglid van een gekwalificeerde centrale tegenpartij is aan die gekwalificeerde centrale tegenpartij een honoreringsgarantie biedt voor een cliënt die rechtstreeks bij de gekwalificeerde centrale tegenpartij derivatentransacties aangaat, neemt zij overeenkomstig artikel 429 bis de uit de garantie voortvloeiende blootstelling in de blootstellingsmaatstaf op als een derivatenblootstelling aan de cliënt.

13.   Indien volgens de nationale algemeen aanvaarde boekhoudkundige beginselen de fiduciaire activa in de balans worden opgenomen overeenkomstig artikel 10 van Richtlijn 86/635/EEG, kunnen deze activa buiten de maatstaf voor de totale risicoblootstelling voor de berekening van de hefboomratio worden gehouden op voorwaarde dat zij voldoen aan de criteria voor het niet-opnemen in de balans van de internationale standaard voor jaarrekeningen (IAS) 39, zoals van toepassing krachtens Verordening (EG) nr. 1606/2002 en, in voorkomend geval, de criteria voor niet-consolidatie van de internationale standaard voor financiële verslaglegging (IFRS) 10, zoals van toepassing krachtens Verordening (EG) nr. 1606/2002.

14.   De bevoegde autoriteiten kunnen een instelling toestaan blootstellingen die aan alle volgende voorwaarden voldoen, van de blootstellingsmaatstaf uit te sluiten:

2)

De volgende artikelen 429 bis en 429 ter worden ingevoegd:

„Artikel 429 bis

Blootstellingswaarde van derivaten

1.   De instellingen bepalen de blootstellingswaarde van in bijlage II vermelde contracten en van kredietderivaten, waaronder die buiten de balanstelling, overeenkomstig de in artikel 274 beschreven benadering. De instellingen passen artikel 299, lid 2, onder a), toe bij het bepalen van de potentiële blootstelling aan toekomstig kredietrisico.

Bij het bepalen van de potentiële blootstelling aan toekomstig kredietrisico passen de instellingen de in artikel 299, lid 2, onder a), vastgelegde beginselen niet alleen toe op de aan de handelsportefeuille toegewezen kredietderivaten, maar op al hun kredietderivaten.

Bij het bepalen van de blootstellingswaarde mogen instellingen overeenkomstig artikel 295 met de gevolgen van schuldvernieuwingscontracten en andere verrekeningsovereenkomsten rekening houden. Productoverschrijdende verrekening is niet van toepassing. instellingen kunnen echter verrekening toepassen binnen de in artikel 272, punt 25, onder c), bedoelde productcategorie en bij kredietderivaten wanneer zij onderworpen zijn aan een in artikel 295, onder c), bedoelde overeenkomst inzake productoverschrijdende contractuele verrekening.

2.   Indien het bedrag van de activa op grond van het toepasselijk kader voor financiële verslaglegging wordt verminderd door de verstrekking van zekerheden met betrekking tot derivatencontracten, maken de instellingen die vermindering ongedaan.

3.   Voor de toepassing van lid 1 mogen instellingen de in contanten van de tegenpartij ontvangen variatiemarge aftrekken van het gedeelte van de blootstellingswaarde dat de actuele vervangingswaarde omvat, voor zover de variatiemarge op grond van het toepasselijk kader voor financiële verslaglegging niet reeds als een verlaging van de blootstellingswaarde is opgenomen en indien aan alle volgende voorwaarden is voldaan:

Voor de toepassing van de eerste alinea, onder c), geldt dat, wanneer het derivatencontract onder een gekwalificeerde kaderverrekeningsovereenkomst valt, onder de afwikkelingsvaluta elke afwikkelingsvaluta wordt verstaan die in het derivatencontract, de toepasselijke gekwalificeerde kaderverrekeningsovereenkomst of de kredietondersteuningsbijlage bij de gekwalificeerde kaderverrekeningsovereenkomst is gespecificeerd.

Wanneer een instelling op grond van het toepasselijk kader voor financiële verslaglegging de in contanten aan de tegenpartij betaalde variatiemarge als een te ontvangen actief opneemt, kan zij dat actief van de blootstellingsmaatstaf uitsluiten, mits aan de onder b) tot en met e) gestelde voorwaarden is voldaan.

4.   Voor de toepassing van lid 3 geldt het volgende:

5.   Naast de in lid 1 vastgestelde behandeling nemen de instellingen voor geboekte kredietderivaten in de blootstellingswaarde de effectieve notionele bedragen op waarnaar de geboekte kredietderivaten verwijzen, na aftrek van eventuele negatieve veranderingen in de reële waarde die met betrekking tot het geboekte kredietderivaat in het Tier 1-kapitaal zijn verwerkt. De resulterende blootstellingswaarde kan verder worden verminderd met het effectieve notionele bedrag van een gekocht kredietderivaat op dezelfde referentienaam, mits aan alle volgende voorwaarden is voldaan:

Indien het notionele bedrag van een geboekt kredietderivaat niet wordt verminderd met het notionele bedrag van een gekocht kredietderivaat, mogen instellingen de individuele potentiële toekomstige blootstelling van dat geboekte kredietderivaat aftrekken van de totale potentiële toekomstige blootstelling als bepaald overeenkomstig lid 1 van dit artikel in samenhang met artikel 274, lid 2, of artikel 299, lid 2, onder a), al naargelang het geval. Ingeval de potentiële blootstelling aan toekomstig kredietrisico in samenhang met artikel 298, lid 1, onder c), ii), wordt bepaald, kan PCEgross worden verminderd met de individuele potentiële toekomstige blootstelling van geboekte kredietderivaten, waarbij er geen aanpassingen in NGR worden aangebracht.

6.   De instellingen verminderen het effectieve notionele bedrag van het geboekte kredietderivaat niet wanneer zij door middel van een total return swap kredietprotectie kopen en de ontvangen nettobetalingen als netto-inkomsten boeken, maar niet overgaan tot de boeking van een eventuele daartegenover staande waardevermindering van het geboekte kredietderivaat, zoals die in het Tier 1-kapitaal tot uitdrukking komt.

7.   Bij gekochte kredietderivaten voor een pool van referentie-entiteiten mogen instellingen de in lid 5 bedoelde vermindering op geboekte kredietderivaten voor individuele referentienamen pas opnemen als de gekochte protectie economisch gezien gelijkwaardig is aan protectie die voor elk van de individuele namen in de pool afzonderlijk zou worden gekocht. Als een instelling een kredietderivaat voor een pool referentienamen koopt, mag zij enkel een vermindering op een pool geboekte kredietderivaten opnemen als de pool referentie-entiteiten en de rangorde bij beide transacties identiek zijn.

8.   In afwijking van lid 1 van dit artikel kunnen de instellingen de in artikel 275 beschreven methode gebruiken om de blootstellingswaarde van de in bijlage II, punten 1 en 2, vermelde contracten te bepalen, doch uitsluitend als zij deze methode ook gebruiken om de blootstellingswaarde van deze contracten te bepalen om aan de eigenvermogensvereisten van artikel 92 te voldoen.

Wanneer de instellingen de in artikel 275 beschreven methode toepassen, verminderen zij de blootstellingsmaatstaf niet met de in contanten ontvangen variatiemarge.

Artikel 429 ter

Opslagfactor voor tegenpartijkredietrisico bij retrocessietransacties, transacties inzake verstrekte of opgenomen effecten- of grondstoffenleningen, transacties met afwikkeling op lange termijn en margeleningstransacties

1.   Naast de blootstellingswaarde van retrocessietransacties, transacties inzake verstrekte of opgenomen effecten- of grondstoffenleningen, transacties met afwikkeling op lange termijn en margeleningstransacties, waaronder die buiten de balanstelling overeenkomstig artikel 429, lid 5, nemen de instellingen in de blootstellingsmaatstaf een opslagfactor op voor tegenpartijkredietrisico die overeenkomstig lid 2 of 3 van dit artikel wordt vastgesteld, al naargelang het geval.

2.   Voor de toepassing van lid 1 wordt bij transacties met een tegenpartij welke niet vallen onder een kaderverrekeningsovereenkomst die aan de voorwaarden van artikel 206 voldoet, de opslagfactor (Ei*) per transactie vastgesteld volgens de volgende formule:

waarbij:

3.   Voor de toepassing van lid 1 wordt bij transacties met een tegenpartij welke vallen onder een kaderverrekeningsovereenkomst die aan de voorwaarden van artikel 206 voldoet, de opslagfactor (Ei*) per overeenkomst vastgesteld volgens de volgende formule:

waarbij:

4.   In afwijking van lid 1 kunnen de instellingen de in artikel 222 beschreven methode gebruiken, onder toepassing van een vloer van 20 % voor het toepasselijke risicogewicht, om de opslagfactor te bepalen voor retrocessietransacties, transacties inzake verstrekte of opgenomen effecten- of grondstoffenleningen, transacties met afwikkeling op lange termijn en margeleningstransacties, met inbegrip van die buiten de balanstelling. instellingen mogen deze methode alleen gebruiken wanneer zij deze ook gebruiken voor het bepalen van de blootstellingswaarde van die transacties om aan de eigenvermogensvereisten van artikel 92 te voldoen.

5.   Als voor een retrocessietransactie de verkoop wordt verantwoord volgens het toepasselijk kader voor financiële verslaglegging, worden alle aan de verkoop gerelateerde posten door de instelling teruggeboekt.

6.   Wanneer een instelling bij retrocessietransacties, transacties inzake verstrekte of opgenomen effecten- of grondstoffenleningen, transacties met afwikkeling op lange termijn en margeleningstransacties, waaronder die buiten de balanstelling, als agent tussen twee partijen optreedt, is het volgende van toepassing:

17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/44

(1)

Overeenkomstig Richtlijn 2014/59/EU moeten de lidstaten een of meer financieringsregelingen opzetten met het oog op een doeltreffende toepassing door de afwikkelingsautoriteit van de afwikkelingsinstrumenten en -bevoegdheden. Deze afwikkelingsfinancieringsregelingen moeten over toereikende financiële middelen beschikken opdat het afwikkelingskader effectief kan functioneren en zijn daarom gemachtigd vooraf te betalen bijdragen te innen van de instellingen waaraan op hun grondgebied vergunning is verleend, met inbegrip van Uniebijkantoren („instellingen”).

(2)

De lidstaten zijn niet alleen verplicht van instellingen vooraf te betalen bijdragen aan afwikkelingsfinancieringsregelingen te innen, maar moeten krachtens artikel 103, lid 1, van genoemde richtlijn ook dergelijke bijdragen van Uniebijkantoren innen. Uniebijkantoren vallen immers eveneens onder de overeenkomstig artikel 103, leden 7 en 8, van genoemde richtlijn aan de Commissie verleende bevoegdheden om gedelegeerde handelingen vast te stellen. Gezien het feit dat krachtens artikel 47 van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (2) de verantwoordelijkheid voor de prudentiële vereisten voor en het toezicht op Uniebijkantoren bij de lidstaten berust, is het evenwel niet raadzaam dat tal van de maatstaven voor de risicoaanpassing waarin deze gedelegeerde verordening voorziet, rechtstreeks op de Uniebijkantoren van toepassing zijn. Hoewel Uniebijkantoren niet onder het toepassingsgebied van deze verordening vallen, kunnen zij derhalve aan een door de Commissie in een toekomstige gedelegeerde verordening vastgelegde specifieke regeling worden onderworpen.

(3)

Op grond van de artikelen 6, 15, 16, 95 en 96 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (3) zijn bepaalde beleggingsondernemingen die een vergunning hebben om slechts beperkte diensten en activiteiten te verrichten, niet onderworpen aan of kunnen zij worden vrijgesteld van bepaalde kapitaal- en liquiditeitsvereisten. Dat heeft tot gevolg dat tal van de maatstaven voor de risicoaanpassing waarin moet worden voorzien, niet op deze beleggingsondernemingen van toepassing zijn. Hoewel de lidstaten overeenkomstig artikel 103, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU verplicht zijn van beleggingsondernemingen vooraf te betalen bijdragen aan de afwikkelingsfinancieringsregelingen te innen, is het derhalve raadzaam hun de bevoegdheid te laten de risicoaanpassing voor deze ondernemingen te bepalen om hen niet onevenredig te belasten. Dergelijke beleggingsondernemingen mogen daarom niet onder het toepassingsgebied van deze verordening vallen.

(4)

Overeenkomstig artikel 102, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU moeten de lidstaten er zorg voor dragen dat binnen een termijn die vanaf de inwerkingtreding van de richtlijn aanvangt en die op 31 december 2024 afloopt, de beschikbare financiële middelen van hun financieringsregelingen ten minste gelijk zijn aan 1 % van het bedrag aan de gedekte deposito's van alle instellingen waaraan op hun grondgebied vergunning is verleend. Tijdens die periode moeten de bijdragen aan de financieringsregelingen zo gelijk mogelijk in de tijd worden gespreid totdat het streefbedrag is bereikt, waarbij terdege rekening moet worden gehouden met de conjunctuurcyclus en de mogelijke effecten van procyclische bijdragen op de financiële positie van de instellingen die de bijdragen betalen.

(5)

Artikel 103, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU schrijft voor dat de bijdragen ten minste jaarlijks moeten worden geïnd om het in artikel 102 van genoemde richtlijn vermelde streefbedrag te halen. Overeenkomstig artikel 103, lid 2, van Richtlijn 2014/59/EU moet de jaarlijkse bijdrage de omvang van een instelling weerspiegelen, daar de bijdrage gebaseerd moet zijn op een vast bedrag dat op basis van de passiva van de betrokken instelling is bepaald (de „jaarlijkse basisbijdrage”); ten tweede moet zij het risicogehalte van de relevante activiteiten van een instelling weerspiegelen, daar de jaarlijkse basisbijdrage aan het risicoprofiel van de betrokken instelling moet worden aangepast (de „aanvullende risicoaanpassing”). De omvang van een instelling is een eerste indicator van het risico dat een instelling inhoudt. Hoe groter de instelling, hoe waarschijnlijker het is dat de afwikkelingsautoriteit het in geval van moeilijkheden in het algemeen belang acht om de betrokken instelling af te wikkelen en van de afwikkelingsfinancieringsregeling gebruik te maken om een doeltreffende toepassing van de afwikkelingsinstrumenten te waarborgen.

(6)

Om te verduidelijken hoe afwikkelingsautoriteiten de bijdragen aan het risicoprofiel van instellingen moeten aanpassen, is het noodzakelijk dat het volgende wordt vastgelegd: de risicopijlers en -indicatoren waarvan moet worden gebruikgemaakt om het risicoprofiel van instellingen te bepalen, het mechanisme voor de toepassing van de risicoaanpassing op de jaarlijkse basisbijdrage, en de jaarlijkse basisbijdrage, die als uitgangspunt voor de risicoaanpassing fungeert. Deze elementen, die een aanvulling vormen op de risicocriteria die in artikel 103, lid 7, van Richtlijn 2014/59/EU zijn vermeld, moeten op zodanige wijze worden vastgesteld dat gelijke concurrentieverhoudingen tussen de lidstaten en een dynamische interne markt gehandhaafd blijven door te vermijden dat er discrepanties ontstaan tussen de benaderingen die de lidstaten volgen bij de berekening van de bijdragen aan hun respectieve afwikkelingsfinancieringsregelingen. Dit zorgt ervoor dat de bijdragen van de instellingen aan de afwikkelingsfinancieringsregelingen vergelijkbaar en voorspelbaar zijn voor de verschillende soorten banken, wat een belangrijke factor is voor het waarborgen van gelijke concurrentieverhoudingen op de interne markt.

(7)

In artikel 5, lid 1, van Verordening (EU) nr. 806/2014 van het Europees Parlement en de Raad (4) is bepaald dat de bij artikel 42, lid 1, van genoemde verordening opgerichte gemeenschappelijke afwikkelingsraad („de afwikkelingsraad”) voor de toepassing van deze verordening en van Richtlijn 2014/59/EU als de relevante nationale afwikkelingsautoriteit moet worden beschouwd indien hij taken of bevoegdheden uitoefent die krachtens genoemde richtlijn door de nationale afwikkelingsautoriteit moeten worden uitgeoefend. Aangezien artikel 70, lid 7, van Verordening (EU) nr. 806/2014, via de toepassing van deze verordening op grond van artikel 103, lid 7, van Richtlijn 2014/59/EU, de afwikkelingsraad machtigt de bijdragen te berekenen van de instellingen aan het gemeenschappelijk afwikkelingsfonds dat vanaf 1 januari 2016 de financieringsregelingen van de deelnemende lidstaten binnen het gemeenschappelijk afwikkelingsmechanisme zou vervangen, moet het begrip „afwikkelingsautoriteit” in de zin van de onderhavige verordening ook de afwikkelingsraad omvatten.

(8)

Bij groepen zou de berekening van bijdragen op individueel niveau leiden tot de dubbeltelling van bepaalde passiva bij de bepaling van de jaarlijkse basisbijdrage van de verschillende groepsentiteiten, aangezien de passiva die samenhangen met de overeenkomsten die de entiteiten van dezelfde groep met elkaar sluiten, deel zouden uitmaken van de totale passiva die in aanmerking moeten worden genomen om de jaarlijkse basisbijdrage van elke entiteit van de groep te bepalen. Daarom moet de bepaling van de jaarlijkse basisbijdrage bij groepen nader worden beschreven om de verwevenheid van de groepsentiteiten te weerspiegelen en te vermijden dat intragroepblootstellingen dubbel worden geteld. Om gelijke concurrentieverhoudingen te waarborgen tussen entiteiten die tot een groep behoren en instellingen die lid zijn van hetzelfde institutioneel protectiestelsel of die blijvend bij hetzelfde centrale orgaan zijn aangesloten, moet voor die instellingen dezelfde behandeling gelden.

(9)

Voor de berekening van de jaarlijkse basisbijdrage van een groepsentiteit mogen de in aanmerking te nemen totale passiva niet de passiva omvatten die voortvloeien uit een contract dat de betrokken groepsentiteit heeft gesloten met een andere entiteit die van dezelfde groep deel uitmaakt. Een dergelijke uitsluiting mag echter alleen mogelijk zijn wanneer elke groepsentiteit in de Unie is gevestigd, op volledige basis in dezelfde consolidatie is betrokken, aan passende gecentraliseerde procedures voor risicobeoordeling, risicometing en risicocontrole is onderworpen, en indien er geen praktische of juridische belemmering aanwezig of te voorzien is die een onmiddellijke terugbetaling van de desbetreffende passiva op de vervaldag kan verhinderen. Aldus zou worden voorkomen dat passiva van de berekeningsgrondslag van de bijdragen worden uitgesloten indien er geen garanties zijn dat de intragroepblootstellingen uit hoofde van kredietverlening zouden worden gedekt ingeval de financiële gezondheid van de groep verslechtert. Om te vermijden dat de uitsluiting van passiva binnen de groep een voordeel verleent aan groepsentiteiten die van deze vrijstelling profiteren, mag deze uitsluiting het de betrokken instellingen bovendien niet mogelijk maken van het voor kleine instellingen geldende vereenvoudigde bijdragesysteem te profiteren ingeval een instelling, naar aanleiding van de uitsluiting van passiva binnen de groep, voor het vereenvoudigde systeem in aanmerking zou komen. Om gelijke concurrentieverhoudingen te waarborgen tussen entiteiten die tot een groep behoren en instellingen die lid zijn van hetzelfde institutioneel protectiestelsel of die blijvend bij hetzelfde centrale orgaan zijn aangesloten, moet voor die instellingen dezelfde behandeling gelden.

(10)

In afwijking van de regel dat bijdragen op individueel niveau moeten worden berekend, mogen de voorschriften betreffende vooraf te betalen bijdragen, in het geval van een centraal orgaan waarbij kredietinstellingen zijn aangesloten waaraan overeenkomstig artikel 10 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad uit hoofde van het nationale recht geheel of gedeeltelijk ontheffing van prudentiële vereisten is verleend, alleen op het centrale orgaan en de daarbij aangesloten kredietinstellingen als geheel op geconsolideerde basis van toepassing zijn, omdat de solvabiliteit en liquiditeit van het centrale orgaan en van alle aangesloten instellingen in hun totaliteit worden bewaakt op basis van de geconsolideerde jaarrekening van deze instellingen.

(11)

De bepaling van de jaarlijkse basisbijdrage moet ook nader worden beschreven voor financiëlemarktinfrastructuren („FMI's”). Sommige FMI's, zoals centrale tegenpartijen („CTP's”) of centrale effectenbewaarinstellingen („CSD's”, central securities depositories), hebben immers ook een vergunning als kredietinstelling. Sommige CSD's verlenen met name bancaire nevendiensten bij hun activiteit als marktinfrastructuren. Anders dan kredietinstellingen houden CSD's geen gedekte deposito's aan, maar vooral intraday- of overnightsaldi die uit de afwikkeling van de effectentransacties ten behoeve van financiële instellingen of centrale banken voortvloeien. Deze resulteren doorgaans niet in kassaldi die kunnen worden gelijkgesteld met financiering die wordt aangetrokken om bankactiviteiten uit te oefenen. Aangezien de door FMI's verleende bancaire diensten nevendiensten zijn bij hun hoofdactiviteiten van clearing of afwikkeling waarvoor deze entiteiten aan strikte prudentiële vereisten onderworpen zijn op grond van zowel de Verordeningen (EU) nr. 648/2012 (5) en Verordening (EU) nr. 909/2014 (6) van het Europees Parlement en de Raad, als de desbetreffende bepalingen van Verordening (EU) nr. 575/2013 en Richtlijn 2013/36/EU, en aangezien het bedrijfsmodel van de FMI's geen risico's met zich meebrengt die met die van een kredietinstelling vergelijkbaar zijn, mogen alleen de met de bancaire activiteiten samenhangende passiva van die entiteiten in aanmerking worden genomen bij de bepaling van het bedrag van hun totale passiva met het oog op de berekening van hun jaarlijkse basisbijdrage.

(12)

De administratieve verwerking van derivaten is niet geharmoniseerd in de Unie wat individuele rekeningen betreft. Dit kan dan ook gevolgen hebben voor het bedrag van de passiva dat voor de berekening van de bijdragen van elke bank in aanmerking moet worden genomen. De in artikel 429, leden 6 en 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013 bedoelde methode voor de berekening van de hefboomratio is op alle banken van toepassing en zorgt ervoor dat eenzelfde derivatencontract, en met name de saldering van derivatencontracten, op dezelfde wijze in aanmerking wordt genomen, ongeacht het op de betrokken bank toepasselijke kader voor financiële verslaglegging. Om bij de bepaling van de jaarlijkse basisbijdrage een geharmoniseerde behandeling van derivaten te garanderen die een tussen de instellingen vergelijkbare waardering en gelijke concurrentievoorwaarden in de gehele Unie oplevert, moeten derivaten derhalve conform artikel 429, leden 6 en 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013 worden gewaardeerd. Om de voorspelbaarheid van de waardering van derivaten op grond van Verordening (EU) nr. 575/2013 te garanderen, moet evenwel worden bepaald dat een dergelijke waardering niet mag resulteren in een waarde die lager is dan 75 % van de waarde van de betrokken derivaten volgens het desbetreffende kader voor financiële verslaglegging.

(13)

Sommige kredietinstellingen zijn ontwikkelingsbanken die ten doel hebben de oogmerken van openbare orde van de centrale of regionale overheid of van een lokale autoriteit van een lidstaat te bevorderen, en dat hoofdzakelijk door op een niet-concurrerende, non-profitbasis stimuleringsleningen te verstrekken. De leningen die dergelijke instellingen verstrekken, worden gedeeltelijk direct of indirect door die centrale of regionale overheid of lokale autoriteit gewaarborgd. De stimuleringsleningen worden op een niet-concurrerende, non-profitbasis verstrekt ter bevordering van oogmerken van openbare orde van de Unie of van de centrale of regionale overheid van een lidstaat. De stimuleringsleningen worden soms via een andere, bemiddelende instelling toegekend (pass-throughleningen). In dergelijke gevallen ontvangt de bemiddelende kredietinstelling stimuleringsleningen van een multilaterale ontwikkelingsbank of een publiekrechtelijk lichaam en verstrekt die aan andere kredietinstellingen die deze aan de eindcliënten toekennen. Aangezien de bemiddelende kredietinstellingen de liquide middelen van deze leningen van de initiërende ontwikkelingsbank naar een leningsinstelling of een andere bemiddelende instelling doorsluizen, mogen deze passiva niet worden opgenomen in de totale passiva die voor de berekening van de jaarlijkse basisbijdrage in aanmerking moeten worden genomen.

(14)

Krachtens artikel 103, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU moeten alle instellingen aan de afwikkelingsfinancieringsregelingen bijdragen. Er dient evenwel een passend en billijk evenwicht te worden gevonden tussen de verplichting van een instelling om aan een afwikkelingsfinancieringsregeling bij te dragen en de schaal, het risicoprofiel, de omvang en de complexiteit van haar activiteiten, haar verwevenheid met andere instellingen of met het financiële stelsel als geheel, het effect van het falen ervan op de financiële markten, op andere instellingen, op de financieringsvoorwaarden of op de economie in ruimere zin, en derhalve de waarschijnlijkheid dat tot afwikkeling van een instelling wordt overgegaan en dat zij van de financieringsregeling gebruikmaakt. Overeenkomstig artikel 4 van Richtlijn 2014/59/EU houden de afwikkelingsautoriteiten met deze elementen rekening bij het uitmaken of voor bepaalde instellingen vereenvoudigde verplichtingen moeten gelden wat de vereisten ten aanzien van de opstelling van afwikkelings- en herstelplannen betreft. Bij het zoeken naar het juiste evenwicht tussen de inachtneming van de vereisten van Richtlijn 2014/59/EU en de specifieke kenmerken van de diverse instellingen die onder genoemde richtlijn vallen, moet ook rekening worden gehouden met de administratieve lasten die de berekening van de jaarlijkse bijdragen voor bepaalde instellingen en afwikkelingsautoriteiten met zich meebrengt.

(15)

Kleine instellingen hebben doorgaans geen hoog risicoprofiel, houden vaak minder systeemrisico's in dan grote instellingen, en het effect van het falen ervan op de economie in ruimere zin is in vele gevallen beperkter dan dat van grote instellingen. Tegelijkertijd kan niet worden uitgesloten dat het falen van kleinere instellingen potentiële gevolgen heeft voor de financiële stabiliteit, omdat zelfs kleine instellingen systeemrisico kunnen veroorzaken vanwege de rol die zij in het banksysteem in ruimere zin vervullen, de cumulatieve effecten die van hun netwerken uitgaan, dan wel het besmettingseffect dat zij eventueel kunnen teweegbrengen als gevolg van het vertrouwensverlies in het banksysteem.

(16)

Gezien het feit dat kleine instellingen in de meeste gevallen geen systeemrisico inhouden en minder kans lopen om in afwikkeling te worden geplaatst, waardoor het dus minder waarschijnlijk is dan bij grote instellingen dat zij van de afwikkelingsfinancieringsregelingen gebruikmaken, moet de methode voor de berekening van hun jaarlijkse bijdragen aan de afwikkelingsfinancieringsregelingen dan ook worden vereenvoudigd. De jaarlijkse bijdrage van kleine instellingen dient te bestaan uit een forfaitair bedrag dat uitsluitend op hun jaarlijkse basisbijdrage is gebaseerd en in verhouding staat tot hun omvang. Een dergelijke methode zou een evenredig systeem van jaarlijkse bijdragen mogelijk maken, omdat de afwikkelingsautoriteit bij de vaststelling van de jaarlijkse bijdrage van elke instelling een jaarlijks streefbedrag van de financieringsregeling moet halen. Een forfaitair bedrag geeft aan dat kleine instellingen meestal minder risicovol zijn en maakt het tevens mogelijk de bijdrage van grotere instellingen, die doorgaans systeemkritischer zijn, beter aan hun risicoprofiel aan te passen.

(17)

Om te bepalen welke instellingen als klein worden aangemerkt, moet een dubbel drempelbedrag worden gehanteerd, waarbij het eerste drempelbedrag, dat op de totale passiva (exclusief eigen vermogen) minus gedekte deposito's is gebaseerd, ten hoogste 300 miljoen EUR mag belopen, en het tweede drempelbedrag, dat op de totale activa is gebaseerd, niet hoger mag zijn dan 1 miljard EUR. Laatstgenoemd drempelbedrag moet vermijden dat grotere instellingen die aan het eerste drempelbedrag betreffende de omvang van de passiva voldoen, van het vereenvoudigde systeem zouden kunnen profiteren.

(18)

Er moet een onderscheid worden gemaakt binnen de categorie kleine instellingen, omdat sommige onder hen zeer klein zijn, terwijl andere dicht in de buurt van de maximale drempelbedragen komen maar toch van het vereenvoudigde systeem kunnen profiteren. Bij een systeem waarin slechts één forfaitair bedrag wordt gehanteerd, zouden de jaarlijkse bijdragen van zeer kleine instellingen onevenredig groter zijn dan die van de kleine instellingen die dicht in de buurt van de maximale drempelbedragen komen. Tegelijkertijd moet worden vermeden dat het vereenvoudigde systeem tot een onevenredig verschil in jaarlijkse bijdragen leidt tussen de grootste van de kleine instellingen en de instellingen die niet voor het vereenvoudigde systeem in aanmerking komen omdat zij de drempelbedragen net overschrijden. Om dergelijke ongewenste effecten te vermijden, is het bijgevolg raadzaam te voorzien in een systeem van verschillende categorieën kleine instellingen, waarvan de jaarlijkse bijdragen uit verschillende forfaitaire bijdragen moeten bestaan. Dat zou zorgen voor een vorm van progressie van de bijdragen binnen het vereenvoudigde systeem en tussen het hoogste forfaitaire bedrag en de laagste bijdrage die is vastgesteld volgens de methode waarbij de jaarlijkse basisbijdrage aan het risicoprofiel van de instelling wordt aangepast.

(19)

Ingeval een afwikkelingsautoriteit constateert dat een kleine instelling een bijzonder hoog risicoprofiel heeft, dan moet de afwikkelingsautoriteit in staat zijn te besluiten dat de betrokken instelling niet meer van het vereenvoudigde systeem kan profiteren, maar dat de bijdrage ervan in plaats daarvan moet worden berekend volgens de methode waarbij de jaarlijkse basisbijdrage op basis van andere risicofactoren dan de omvang van de instelling wordt aangepast.

(20)

De in artikel 45, lid 3, van Richtlijn 2014/59/EU bedoelde instellingen zullen niet overeenkomstig de artikelen 44 en 101 van Richtlijn 2014/59/EU met behulp van de afwikkelingsfinancieringsregelingen worden geherkapitaliseerd, omdat zij volgens nationale insolventieprocedures of andere overeenkomstig de artikelen 38, 40 of 42 van Richtlijn 2014/59/EU toegepaste soorten procedures zullen worden geliquideerd en hun activiteiten zullen staken. Deze procedures garanderen dat schuldeisers van die instellingen, in voorkomend geval met inbegrip van houders van gedekte obligaties, de verliezen zullen dragen op een wijze die met de afwikkelingsdoelstellingen in overeenstemming is. De bijdragen van die instellingen aan de afwikkelingsfinancieringsregelingen moeten deze specifieke kenmerken derhalve weerspiegelen. De afwikkelingsfinancieringsregelingen kunnen evenwel ook voor de in artikel 101 van Richtlijn 2014/59/EU vermelde andere doeleinden worden gebruikt. Ingeval een dergelijke instelling de afwikkelingsfinancieringsregeling voor enigerlei van die doeleinden gebruikt, moet de afwikkelingsautoriteit in staat zijn het risicoprofiel van alle andere onder artikel 45, lid 3, van Richtlijn 2014/59/EU vallende instellingen te vergelijken met dat van de instelling die van de afwikkelingsfinanciering heeft gebruikgemaakt, en tevens de in deze gedelegeerde handeling beschreven methode toe te passen op de betrokken instellingen die een vergelijkbaar of hoger risicoprofiel vertonen dan dat van de instellingen die de afwikkelingsfinanciering hebben gebruikt. Ook is het raadzaam een lijst op te stellen van de elementen waarmee de afwikkelingsautoriteit bij de vergelijking van risicoprofielen rekening moet houden.

(21)

Om ervoor te zorgen dat de afwikkelingsautoriteiten van de lidstaten tot een geharmoniseerde interpretatie van de criteria van artikel 103, lid 7, van Richtlijn 2014/59/EU kunnen komen, zodat de bepaling van de risico-indicator van instellingen met het oog op de berekening van de individuele bijdragen aan de afwikkelingsfinancieringsregelingen overal in de Unie op eenzelfde manier plaatsvindt, dient een aantal risicopijlers en bij elk van deze risicopijlers horende risico-indicatoren te worden vastgesteld, waarmee afwikkelingsautoriteiten rekening moeten houden wanneer zij het risicoprofiel van instellingen beoordelen. Om de consistentie met de toezichtpraktijken te verzekeren, moeten de risico-indicatoren de vorm aannemen van reeds bestaande, dan wel in ontwikkeling zijnde benchmarks op toezichtgebied.

(22)

Wanneer de desbetreffende wetgeving voorziet in vrijstellingen waardoor instellingen sommige van de risico-indicatoren niet op het niveau van de instelling hoeven vast te stellen, en indien de bevoegde autoriteiten, in voorkomend geval, met de toepassing van dergelijke vrijstellingen instemmen, dan dienen de afwikkelingsautoriteiten de indicatoren in kwestie op geconsolideerd of gesubconsolideerd niveau, al naargelang het geval, te beoordelen om consistent met de toezichtpraktijk te handelen en erop toe te zien dat groepen die van dergelijke vrijstellingen gebruikmaken, niet onterecht worden bestraft.

(23)

Om de afwikkelingsautoriteiten in staat te stellen een consistente benadering te volgen ten aanzien van het belang van de risicopijlers en -indicatoren waarmee zij bij de bepaling van het risicoprofiel van instellingen rekening moeten houden, moet in deze verordening ook het relatieve gewicht van elke risicopijler en -indicator worden vastgelegd. Het is echter van belang dat afwikkelingsautoriteiten over genoeg flexibiliteit beschikken bij het beoordelen van het risicoprofiel van instellingen en in staat zijn de toepassing van de risicopijlers en -indicatoren te moduleren naar gelang van de specifieke kenmerken van elke instelling. Aangezien dat doel niet uitsluitend kan worden verwezenlijkt door een waardeschaal voor de beoordeling van het risicoprofiel vast te stellen, maar vereist dat een zekere manoeuvreerruimte wordt gelaten om per geval het belang van sommige risico-indicatoren te bepalen, mag het gewicht van sommige risico-indicatoren alleen indicatief zijn of moet een eventueel daarvoor vastgestelde waardeschaal op zodanige wijze worden vormgegeven dat de afwikkelingsautoriteiten zelf over de relevantie van die indicatoren in een gegeven geval kunnen beslissen.

(24)

Bij het bepalen van het belang van de diverse indicatoren die bij een gegeven pijler horen, moet de aggregatie binnen pijlers plaatsvinden door middel van een rekenkundig gewogen gemiddelde van de individuele indicatoren. Om bij de berekening van de uiteindelijke samengestelde risico-indicator voor elke instelling compensatie-effecten tussen pijlers te vermijden, waarbij een instelling die het voor diverse pijlers vrij goed en voor een andere zeer slecht doet, alles samen een middenscore zou halen als een rekenkundig gemiddelde van de verschillende pijlers wordt genomen, moet het geometrisch gewogen gemiddelde van de individuele pijlers worden genomen.

(25)

De waardeschaal voor de beoordeling van het risico dat aan een instelling verbonden is, moet op zodanige wijze worden vormgegeven dat een voldoende modulatie van het risicoprofiel van instellingen naar gelang van de diverse in deze verordening vastgelegde risicopijlers en -indicatoren mogelijk is en dat er tegelijkertijd genoeg zekerheid en voorspelbaarheid wordt geboden wat de jaarlijkse bedragen betreft die instellingen overeenkomstig Richtlijn 2014/59/EU en deze verordening zullen moeten bijdragen.

(26)

Om te waarborgen dat bijdragen effectief worden betaald, is het noodzakelijk de betalingsvoorwaarden en -middelen nader te omschrijven. Met name voor bijdragen die overeenkomstig artikel 103 van Richtlijn 2014/59/EU niet in contanten maar in de vorm van niet-herroepbare betalingstoezeggingen worden betaald, is het noodzakelijk het aandeel van de niet-herroepbare betalingstoezeggingen aan te geven dat elke instelling mag gebruiken en het type zekerheden dat ter dekking van deze niet-herroepbare betalingstoezeggingen wordt geaccepteerd, opdat de afwikkelingsautoriteit bij de executie van de niet-herroepbare betalingstoezegging de effectieve betaling kan waarborgen mocht zij bij de executie van de niet-herroepbare betalingstoezegging moeilijkheden ondervinden. Om te waarborgen dat de jaarlijkse bijdragen ook effectief worden betaald, is het noodzakelijk afwikkelingsautoriteiten de specifieke bevoegdheid te verlenen administratieve sancties en andere administratieve maatregelen op te leggen aan instellingen die inbreuk plegen op de in deze verordening vastgestelde voorschriften voor de berekening en aanpassing van de bijdragen, zoals niet-nakoming van de verplichting om de door de afwikkelingsautoriteit verlangde informatie te verstrekken. De afwikkelingsautoriteit moet ook de bevoegdheid hebben een instelling een dagelijkse boete op te leggen wanneer de betrokken instelling de verschuldigde jaarlijkse bijdrage slechts gedeeltelijk of in het geheel niet betaalt, dan wel wanneer de betrokken instelling de in de kennisgeving van de afwikkelingsautoriteit vastgelegde verplichtingen niet nakomt. Bovendien moeten specifieke verplichtingen tot informatie-uitwisseling tussen bevoegde autoriteiten en afwikkelingsautoriteiten worden vastgesteld.

(27)

Om ervoor te zorgen dat de risicoaanpassing de ontwikkelingen in de banksector blijft weerspiegelen en derhalve doorlopend aan de vereisten van Richtlijn 2014/59/EU voldoet, zal de Commissie op basis van de met de toepassing ervan opgedane ervaring vóór 1 juni 2016 overgaan tot de evaluatie van de risicoaanpassing voor de berekening van de jaarlijkse bijdragen, en met name van de geschiktheid van de risicoaanpassingsmultiplicator die in deze verordening wordt vastgesteld, alsook van de eventuele noodzaak om de bovengrens van de risicoaanpassingsmultiplicator te verhogen.

(28)

Aangezien de voor de lidstaten geldende verplichting om jaarlijkse bijdragen te innen van instellingen waaraan op hun grondgebied vergunning is verleend, overeenkomstig artikel 130, lid 1, van Richtlijn 2014/59/EU vanaf 1 januari 2015 van toepassing is, moet deze verordening ook met ingang van 1 januari 2015 van toepassing zijn,

a)

de methode voor de berekening van de door instellingen aan afwikkelingsfinancieringsregelingen te betalen bijdragen en voor de aanpassing van deze bijdragen aan het risicoprofiel van de instellingen;

b)

de voor instellingen geldende verplichtingen ten aanzien van de informatie die zij met het oog op de berekening van de bijdragen moeten verstrekken, alsook ten aanzien van de betaling van de bijdragen aan afwikkelingsfinancieringsregelingen;

c)

de maatregelen om te waarborgen dat de afwikkelingsautoriteiten verifiëren of de bijdragen correct zijn betaald.

a)

de passiva binnen de groep welke voortvloeien uit transacties die een instelling heeft gesloten met een instelling die van dezelfde groep deel uitmaakt, mits aan alle volgende voorwaarden is voldaan:

b)

de passiva die zijn gecreëerd door een instelling die lid is van een institutioneel protectiestelsel („IPS”) als bedoeld in artikel 2, lid 1, punt 8, van Richtlijn 2014/59/EU, en die van de bevoegde autoriteit de toestemming heeft gekregen artikel 113, lid 7, van Verordening (EU) nr. 575/2013 toe te passen via een overeenkomst die is aangegaan met een andere instelling die lid is van hetzelfde IPS;

c)

in geval van een centrale tegenpartij die is gevestigd in een lidstaat die van de bij artikel 14, lid 5, van Verordening (EU) nr. 648/2012 geboden mogelijkheid heeft gebruikgemaakt, de passiva die verband houden met clearingactiviteiten als omschreven in artikel 2, lid 3, van genoemde verordening, met inbegrip van die welke voortvloeien uit enigerlei maatregelen die de centrale tegenpartij in overeenstemming met genoemde verordening neemt om aan marginvereisten te voldoen, een wanbetalingsfonds op te zetten en voldoende voorgefinancierde financiële middelen ter beschikking te houden om potentiële verliezen te dekken in het kader van een trapsgewijze dekking van verliezen bij wanbetaling, alsook om haar financiële middelen in overeenstemming met artikel 47 van genoemde verordening te beleggen;

d)

in geval van een centrale effectenbewaarinstelling, de passiva die met de activiteiten van een centrale effectenbewaarinstelling verband houden, met inbegrip van verplichtingen jegens deelnemers of dienstverleners aan de centrale effectenbewaarinstelling met een looptijd van minder dan zeven dagen welke voortvloeien uit activiteiten waarvoor zij in overeenstemming met titel IV van Verordening (EU) nr. 909/2014 een vergunning heeft verkregen om bancaire nevendiensten te verrichten, maar exclusief andere passiva die uit dergelijke bancaire activiteiten voortvloeien;

e)

in geval van beleggingsondernemingen, de passiva die voortvloeien uit het aanhouden van activa of gelden van cliënten, met inbegrip van activa of gelden van cliënten die worden aangehouden namens icbe's als omschreven in artikel 1, lid 2, van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad (13), dan wel beheerders van alternatieve beleggingsinstellingen als omschreven in artikel 4, lid 1, onder a), van Richtlijn 2011/61/EU van het Europees Parlement en de Raad (14), mits de cliënten in kwestie bescherming genieten uit hoofde van de toepasselijke insolventiewetgeving;

f)

in geval van instellingen die stimuleringsleningen verstrekken, de verplichtingen van de bemiddelende instelling jegens de initiërende of een andere ontwikkelingsbank, dan wel een andere bemiddelende instelling, en de verplichtingen van de oorspronkelijke ontwikkelingsbank jegens de partijen die haar financieren, voor zover tegenover het bedrag van die verplichtingen stimuleringsleningen van de instelling in kwestie staan.

a)

risicoblootstelling;

b)

stabiliteit en diversiteit van de financieringsbronnen;

c)

belang van een instelling voor de stabiliteit van het financiële stelsel of de economie;

d)

door de afwikkelingsautoriteit te bepalen aanvullende risico-indicatoren.

a)

door de instelling bovenop het MREL aangehouden eigen vermogen en in aanmerking komende passiva;

b)

de hefboomratio;

c)

de tier1-kernkapitaalratio;

d)

het verhoudingsgetal tussen de totale risicoblootstelling en de totale activa.

a)

de nettostabielefinancieringsratio;

b)

de liquiditeitsdekkingsratio.

a)

handelsactiviteiten, blootstellingen buiten de balanstelling, derivaten, complexiteit en afwikkelbaarheid;

b)

lidmaatschap van een institutioneel protectiestelsel;

c)

omvang van eerdere buitengewone openbare financiële steun.

a)

de verhoging van het risicoprofiel van de instelling als gevolg van:

b)

de verlaging van het risicoprofiel van de instelling als gevolg van:

a)

of de omvang van de middelen die onverwijld voor zowel herkapitalisatie als liquiditeitsfinanciering beschikbaar zijn ter ondersteuning van de getroffen instelling ingeval er zich problemen voordoen, groot genoeg is om een geloofwaardige en effectieve ondersteuning van de betrokken instelling mogelijk te maken;

b)

in hoeverre er juridische of contractuele zekerheid wordt geboden dat de onder a) bedoelde middelen volledig zullen worden opgebruikt voordat eventueel om buitengewone openbare steun wordt verzocht.

a)

een instelling die deel uitmaakt van een groep die wordt geherstructureerd na overheidsmiddelen of daaraan gelijkwaardige middelen, zoals die van een afwikkelingsfinancieringsregeling, te hebben ontvangen en die nog steeds in de herstructurerings- of liquidatiefase verkeert, behalve tijdens de laatste twee jaar van de uitvoering van het herstructureringsplan;

b)

een instelling die wordt geliquideerd, tot het einde van het liquidatieplan (voor zover de instelling er nog toe gehouden is de bijdrage te betalen).

a)

risicoblootstelling: 50 %;

b)

stabiliteit en diversiteit van de financieringsbronnen: 20 %;

c)

belang van een instelling voor de stabiliteit van het financiële stelsel of de economie: 10 %;

d)

door de afwikkelingsautoriteit te bepalen aanvullende risico-indicatoren: 20 %.

a)

door de instelling bovenop het MREL aangehouden eigen vermogen en in aanmerking komende passiva: 25 %;

b)

de hefboomratio: 25 %;

c)

de tier1-kernkapitaalratio: 25 %;

d)

het verhoudingsgetal tussen de totale risicoblootstelling en de totale activa: 25 %.

a)

handelsactiviteiten, blootstellingen buiten de balanstelling, derivaten, complexiteit en afwikkelbaarheid: 45 %;

b)

lidmaatschap van een institutioneel protectiestelsel: 45 %;

c)

omvang van eerdere buitengewone openbare financiële steun: 10 %.

a)

het bedrijfsmodel van een instelling;

b)

de overeenkomstig artikel 14 door de betrokken instelling verstrekte informatie;

c)

de in artikel 6 vermelde risicopijlers en -indicatoren;

d)

de beoordeling door de bevoegde autoriteit van het risicoprofiel van de betrokken instelling.

a)

het bedrijfsmodel van de betrokken instelling;

b)

de overeenkomstig artikel 14 door de betrokken instelling verstrekte informatie;

c)

de in artikel 6 vermelde risicopijlers en -indicatoren;

d)

de beoordeling door de bevoegde autoriteit van het risicoprofiel van de betrokken instelling.

a)

langs elektronische weg of met behulp van andere vergelijkbare communicatiemiddelen die het mogelijk maken de ontvangst te bevestigen;

b)

per aangetekend schrijven met ontvangstbevestiging.

17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/65

(1)

In bijlage I bij Verordening (EG) nr. 881/2002 worden de personen, groepen en entiteiten opgesomd waarvan de tegoeden en economische middelen krachtens die verordening worden bevroren.

(2)

Het Sanctiecomité van de VN-Veiligheidsraad heeft op 2 januari 2015 besloten twee natuurlijke personen te schrappen van de lijst van personen, groepen en entiteiten waarvan de tegoeden en economische middelen moeten worden bevroren. Voorts heeft het Sanctiecomité van de VN-Veiligheidsraad op 24 november, 12 december en 30 december 2014 besloten zeven vermeldingen op de lijst aan te passen.

(3)

Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 881/2002 dient daarom dienovereenkomstig te worden bijgewerkt,

17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/68

(1)

Bij Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011 zijn, op grond van de resultaten van de multilaterale handelsbesprekingen van de Uruguayronde, de criteria vastgesteld aan de hand waarvan de Commissie voor de producten en de perioden die in bijlage XVI, deel A, bij die verordening zijn vermeld, de forfaitaire waarden bij invoer uit derde landen vaststelt.

(2)

De forfaitaire invoerwaarde wordt elke dag berekend overeenkomstig artikel 136, lid 1, van Uitvoeringsverordening (EU) nr. 543/2011, met inachtneming van de variabele gegevens voor die dag. Bijgevolg moet deze verordening in werking treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/70

(1)

Bij Verordening (EG) nr. 341/2007 van de Commissie (2) zijn jaarlijkse tariefcontingenten geopend voor de invoer van knoflook.

(2)

De hoeveelheden waarop de A-invoercertificaataanvragen betrekking hebben die tijdens de eerste zeven kalenderdagen van januari 2015 voor de deelperiode van 1 maart 2015 tot en met 31 mei 2015 zijn ingediend, zijn[, voor bepaalde contingenten,] groter dan de beschikbare hoeveelheden. Bijgevolg dient te worden bepaald in hoeverre A-invoercertificaten kunnen worden afgegeven, door de overeenkomstig artikel 7, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1301/2006 van de Commissie (3) berekende toewijzingscoëfficiënt vast te stellen die moet worden toegepast op de gevraagde hoeveelheden.

(3)

Met het oog op de efficiëntie van de maatregel dient deze verordening in werking te treden op de dag van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

17.1.2015   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 11/72

(1)

Krachtens Besluit 2014/219/GBVB is het Politiek en Veiligheidscomité (PVC) overeenkomstig artikel 38 van het Verdrag gemachtigd de passende besluiten te nemen met het oog op de uitoefening van de politieke controle en de strategische leiding van de missie EUCAP Sahel Mali, met inbegrip van het besluit een hoofd van de missie te benoemen.

(2)

Op 26 mei 2014 heeft het PVC besluit EUCAP Sahel Mali/1/2014 (2) vastgesteld waarbij de heer Albrecht CONZE werd benoemd tot hoofd van de missie EUCAP Sahel Mali voor de periode van 26 mei 2014 tot en met 14 januari 2015.

(3)

De hoge vertegenwoordiger van de Unie voor buitenlandse zaken en veiligheidsbeleid heeft voorgesteld het mandaat van de heer Albrecht CONZE als hoofd van de missie EUCAP Sahel Mali te verlengen van 15 januari 2015 tot en met 14 juni 2015,