20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/1

(1)

Volgens artikel 4, lid 7, van Verordening (EU) nr. 1303/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) dienen de middelen uit de structuurfondsen voor de doelstelling „investeren in groei en werkgelegenheid” die zijn toegewezen aan de innovatieve acties op het gebied van duurzame stedelijke ontwikkeling (hierna „innovatieve acties”) door de Commissie te worden beheerd.

(2)

Artikel 92, lid 8, van Verordening (EU) nr. 1303/2013 staat de Commissie toe de voor innovatieve acties toegewezen middelen uit te voeren in het kader van indirect beheer zoals voorzien in artikel 60 van Verordening (EU, Euratom) nr. 966/2012 van het Europees Parlement en de Raad (3).

(3)

Het is noodzakelijk gedetailleerde regels vast te stellen betreffende de beginselen voor het beheer van innovatieve acties door een met de uitvoering van begrotingstaken belast(e) entiteit of orgaan uit hoofde van artikel 58, lid 1, onder c), van Verordening (EU) nr. 966/2012.

(4)

Het is noodzakelijk gedetailleerde regels vast te stellen betreffende de beginselen voor de selectie van innovatieve acties die moeten worden ondersteund door het Europees Fonds voor regionale ontwikkeling (EFRO). Om te waarborgen dat hoogwaardige voorstellen worden geselecteerd, moeten de procedures en de criteria voor de selectie van innovatieve acties worden vastgesteld, rekening houdende met de territoriale verscheidenheid van de stedelijke gebieden in de Unie.

(5)

De Commissie dient de thema's voor de selectie van innovatieve acties vast te stellen, om ervoor te zorgen dat de uitnodigingen tot het indienen van voorstellen betrekking hebben op kwesties in verband met stedelijke ontwikkeling die in de komende jaren van toenemend belang kunnen worden voor de Unie,

a)

richtsnoeren voor aanvragers en begunstigden;

b)

een jaarlijks werkprogramma ter goedkeuring door de Commissie;

c)

de organisatie van uitnodigingen tot het indienen van voorstellen voor de selectie van de innovatieve acties;

d)

de beoordeling van de subsidiabiliteit van de aanvragers;

e)

de oprichting van een panel van deskundigen, in overleg met de Commissie, om de voorstellen te beoordelen en een rangorde vast te stellen;

f)

de selectie van de innovatieve acties op basis van de aanbeveling van het panel van deskundigen, in overleg met de Commissie;

g)

de voorwaarde dat de begunstigde een document dient te ontvangen waarin de voorwaarden voor de steun, zoals vastgesteld door de Commissie, staan aangegeven;

h)

het onderzoek van de door de begunstigden ingediende verslagen en van de betalingen aan de begunstigden;

i)

de monitoring van afzonderlijke innovatieve acties;

j)

de organisatie van communicatie-evenementen (voorlichtingsacties);

k)

de verspreiding van resultaten, in overleg met de Commissie;

l)

auditing van individuele innovatieve acties, om te waarborgen dat zij de subsidie aanwenden overeenkomstig de beginselen van goed financieel beheer;

m)

een financiële bijdrage ter ondersteuning van de beheerstaken van de entiteit waaraan de uitvoering is toevertrouwd, te verstrekken in de vorm van een vast bedrag als bijdrage in de operationele kosten van de entiteit waaraan de uitvoering is toevertrouwd, vastgesteld op basis van een vast percentage van het bedrag aan middelen van de Unie voor het verlenen van subsidies dat aan aan die entiteit is toevertrouwd.

a)

stedelijke autoriteiten van een plaatselijke administratieve eenheid, op basis van de urbanisatiegraad gedefinieerd als agglomeratie, stad of voorstad, met ten minste 50 000 inwoners;

b)

verenigingen of groeperingen van stedelijke autoriteiten van plaatselijke administratieve eenheden, op basis van de urbanisatiegraad gedefinieerd als agglomeratie, stad of voorstad, met in totaal ten minste 50 000 inwoners; dit kan ook grensoverschrijdende verenigingen of groeperingen, of verenigingen of groeperingen in verschillende regio's en/of lidstaten omvatten.

a)

de innovatieve inhoud van het voorstel en het potentieel voor het identificeren of testen van nieuwe oplossingen;

b)

de kwaliteit van het voorstel;

c)

de betrokkenheid van relevante partners bij de voorbereiding van het voorstel;

d)

het vermogen om meetbare resultaten aan te tonen;

e)

de overdraagbaarheid (algemene toepasbaarheid) van de voorgestelde oplossingen.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/4

(1)

Winsten of verliezen op verplichtingen van een instelling die uit wijzigingen in haar eigen kredietwaardigheid voortvloeien, mogen in beginsel niet in enig eigenvermogensbestanddeel worden opgenomen. In bedrijfsmodellen die op het beginsel van strikte matchingfinanciering of strikt evenwicht zijn gebaseerd, wordt echter die regel niet toegepast op grond van de stelling dat een waardedaling of -stijging van een verplichting volledig wordt gecompenseerd door een overeenkomstige waardedaling of -stijging van het welbepaalde actief dat tegenover deze verplichting staat.

(2)

In dit verband is het van belang de criteria vast te stellen om uit te maken of er van nauwe overeenstemming sprake is tussen de verplichtingen van een instelling in de vorm van een gedekte obligatie als bedoeld in artikel 52, lid 4, van Richtlijn 2009/65/EG van het Europees Parlement en de Raad (2) en de waarde van de activa van de instelling die aan de gedekte obligaties ten grondslag liggen.

(3)

De nauwe overeenstemming moet tot uiting komen in de boekhoudkundige behandeling van die obligaties en de onderliggende hypotheekleningen, omdat het anders niet prudent zou zijn uit wijzigingen in het eigen kredietrisico voortvloeiende winsten en verliezen op te nemen.

(4)

Door een leveringsoptie kan de lener de specifieke gedekte obligatie waarmee de hypotheeklening gefinancierd is op de markt terugkopen en de gedekte obligatie aan de bank leveren bij wijze van vroegtijdige vooruitbetaling van de hypotheeklening. Omdat die optie voor de lener voorhanden is, moet de reële waarde van de hypotheekleningen altijd gelijk zijn aan de reële waarde van de gedekte obligaties waarmee die hypotheken worden gefinancierd. Dit houdt in dat in de berekening van de reële waarde van de hypotheekleningen de overeenkomstig vaste marktpraktijken gewaardeerde reële waarde van de ingebedde leveringsoptie moet worden meegeteld.

(5)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(6)

De Europese Bankautoriteit heeft openbare raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke daaraan verbonden kosten en baten geanalyseerd, en heeft de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep Bankwezen om advies verzocht (3),

a)

alle veranderingen in de reële waarde van de gedekte obligaties die door de instelling zijn uitgegeven, resulteren steeds in gelijke veranderingen in de reële waarde van de onderliggende activa van de gedekte obligaties. De reële waarde wordt bepaald volgens het toepasselijke kader voor financiële verslaggeving als gedefinieerd in artikel 4, lid 1, punt 77, van Verordening (EU) nr. 575/2013;

b)

de onderliggende hypotheekleningen van de gedekte obligaties die door de instelling zijn uitgegeven om de leningen te financieren, kunnen te allen tijde worden afgelost door de gedekte obligaties tegen de markt- of nominale waarde terug te kopen middels de uitoefening van de leveringsoptie;

c)

er bestaat een transparant mechanisme voor het bepalen van de reële waarde van de hypotheekleningen en van de gedekte obligaties. Bij het bepalen van de waarde van de hypotheekleningen wordt ook rekening gehouden met de reële waarde van de leveringsoptie.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/6

(1)

Teneinde te zorgen voor efficiënte samenwerking tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van de lidstaat van ontvangst, moet de informatie-uitwisseling wederzijds zijn, binnen de respectieve toezichtsbevoegdheden van die autoriteiten. Het is bijgevolg noodzakelijk te specificeren welke informatie met betrekking tot instellingen en, waar van toepassing, met betrekking tot het functioneren van hun bijkantoren, moet worden verstrekt door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van ontvangst, alsook welke informatie met betrekking tot bijkantoren moet worden verstrekt door de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van ontvangst aan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst.

(2)

De uitwisseling van informatie tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en de lidstaat van ontvangst dient te worden gezien in de ruimere context van toezicht op grensoverschrijdende bankgroepen en de informatie kan, waar van toepassing, op geconsolideerd niveau worden verstrekt. Als een instelling een uiteindelijke moederonderneming heeft in de lidstaat waar haar hoofdkantoor is gevestigd en waar de desbetreffende bevoegde autoriteit ook de consoliderende toezichthouder is, moeten met name mogelijkheden beschikbaar worden gesteld om informatie te verstrekken op geconsolideerd niveau in plaats van op het niveau van een instelling die opereert via een bijkantoor. In dit geval moet de bevoegde autoriteit echter de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van ontvangst ervan in kennis stellen dat de informatie wordt verstrekt op geconsolideerd niveau.

(3)

De informatie-uitwisseling tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van de lidstaat van ontvangst is niet beperkt tot de in artikel 50 van Richtlijn 2013/36/EU gespecificeerde soorten informatie en derhalve tot de in deze verordening gespecificeerde soorten informatie. In het bijzonder voorzien de artikelen 35, 36, 39, 43 en 52 van Richtlijn 2013/36/EU afzonderlijk in de uitwisseling van informatie met betrekking tot controles ter plaatse van bijkantoren, kennisgevingen van uitoefening van het recht van vestiging en van het recht tot het vrij verrichten van diensten, en maatregelen, met inbegrip van voorzorgsmaatregelen die door de bevoegde autoriteiten worden genomen met betrekking tot bijkantoren en hun moederondernemingen. In deze verordening hoeven de vereisten voor uitwisseling van informatie op dat vlak derhalve niet te worden gespecificeerd.

(4)

Het is noodzakelijk vereisten voor de tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van ontvangst uit te wisselen informatie vast te stellen om de regelgevings- en toezichtspraktijken in heel de Unie te harmoniseren. Deze informatie moet betrekking hebben op alle gebieden die gespecificeerd worden in artikel 50 van Richtlijn 2013/36/EU, met name bestuur en eigendom, inclusief bedrijfsonderdelen zoals die welke bedoeld worden in artikel 317 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2), liquiditeit en bevindingen betreffende liquiditeitstoezicht, solventie, depositogarantie, grote blootstellingen, systeemrisico, administratieve en boekhoudkundige procedures, en internecontrolemechanismen. Om de monitoring van instellingen te vergemakkelijken, moeten de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van ontvangst elkaar van situaties van niet-naleving van nationaal of uniaal recht alsook van aan instellingen opgelegde toezichthoudende maatregelen en sancties op de hoogte houden. Voorts moet bijkomende informatie betreffende hefboom en voorbereiding op noodsituaties in het toepassingsgebied van tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van ontvangst uit te wisselen informatie worden opgenomen zodat deze de instellingen op efficiënte wijze kunnen monitoren.

(5)

Indien liquiditeitsstress een instelling treft of naar verwachting zal treffen, moeten de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van ontvangst een duidelijk inzicht in de situatie hebben om onder de voorwaarden in artikel 43 van Richtlijn 2013/36/EU voorzorgsmaatregelen te kunnen nemen. Deze verordening moet bijgevolg in duidelijke regels voorzien betreffende welke soort informatie tussen de autoriteiten moet worden uitgewisseld wanneer liquiditeitsstress optreedt. Het is tevens noodzakelijk de uit te wisselen informatie te specificeren zodat de autoriteiten goed van te voren voorbereid zijn op noodsituaties zoals die bedoeld in artikel 114, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU.

(6)

Gelet op de verschillen in omvang, complexiteit en belang van bijkantoren die opereren in lidstaten van ontvangst, is het van belang om bij de informatie-uitwisseling het evenredigheidsbeginsel toe te passen. Daartoe moet uitgebreidere informatie tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst en van de lidstaat van ontvangst worden uitgewisseld indien de bevoegde autoriteiten in de lidstaten van ontvangst verantwoordelijk zijn voor bijkantoren die overeenkomstig artikel 51 van Richtlijn 2013/36/EU als significant worden aangewezen.

(7)

Om ervoor te zorgen dat de relevante informatie binnen redelijke grenzen wordt uitgewisseld en daarbij situaties te vermijden waarin de bevoegde autoriteiten van een lidstaat van herkomst verplicht zijn informatie over een instelling, ongeacht de aard en het belang ervan, aan alle bevoegde autoriteiten van de lidstaten van ontvangst te zenden, moet in specifieke gevallen alleen informatie die relevant is voor een bepaald bijkantoor uitsluitend aan de bevoegde autoriteiten die met het toezicht op dit bijkantoor belast zijn, worden gezonden. Om soortgelijke redenen moet op een aantal specifieke gebieden alleen informatie waaruit situaties van niet-naleving blijken tussen de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van herkomst en van ontvangst worden uitgewisseld, hetgeen betekent dat geen informatie moet worden uitgewisseld indien de instelling het nationale en uniale recht naleeft.

(8)

Deze verordening dient tevens de uitwisseling van informatie met betrekking tot het verrichten van activiteiten in een lidstaat van ontvangst door de levering van grensoverschrijdende diensten te behandelen. Gelet op de aard van grensoverschrijdende diensten worden de bevoegde autoriteiten van de lidstaten van ontvangst geconfronteerd met een gebrek aan informatie met betrekking tot de activiteiten die worden uitgevoerd in hun jurisdicties. Bijgevolg is het van essentieel belang in de detail te specificeren welke informatie moet worden uitgewisseld om de financiële stabiliteit te beschermen en de voorwaarden voor vergunningen te monitoren, met name monitoring of de instellingen diensten leveren overeenkomstig de verstrekte kennisgevingen. Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese toezichthoudende autoriteit (Europese Bankautoriteit — EBA) aan de Commissie heeft voorgelegd.

(9)

De EBA heeft openbare raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening gebaseerd is, de mogelijke kosten en baten geanalyseerd en het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen (3),

a)

de structuur van het leidinggevend orgaan en de directie, daaronder begrepen de toewijzing van verantwoordelijkheid voor het toezicht op een bijkantoor;

b)

de lijst van aandeelhouders en vennoten met gekwalificeerde deelnemingen op basis van informatie die is verstrekt door de kredietinstelling overeenkomstig artikel 26, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU.

a)

alle wezenlijke tekortkomingen in het liquiditeitsrisicobeheer van een instelling, voor zover bekend bij de bevoegde autoriteiten, die van invloed kunnen zijn op de bijkantoren, alsmede alle gerelateerde toezichtsmaatregelen die zijn getroffen met betrekking tot die tekortkomingen en de mate waarin de instelling heeft voldaan aan de toezichtsmaatregelen;

b)

de algehele beoordeling die door de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van herkomst van het liquiditeitsrisicoprofiel en risicobeheer van een instelling, in het bijzonder met betrekking tot een bijkantoor, is uitgevoerd;

c)

de ratio's van een instelling die de liquiditeits- en stabielefinancieringspositie van die instelling op nationaal en uniaal niveau aangeven in de binnenlandse valuta van de lidstaat van herkomst van de instelling en in alle overige valuta's die van wezenlijk belang zijn voor de instelling;

d)

de componenten waaruit de liquiditeitsbuffer van een instelling is opgebouwd;

e)

de mate van bezwaring van activa van een instelling;

f)

de verhouding van de leningen van een instelling tot de deposito's;

g)

alle binnenlandse liquiditeitsratio's die voor een instelling gelden als onderdeel van macroprudentiële beleidsmaatregelen door de bevoegde autoriteiten of door de aangewezen autoriteit, ongeacht of het gaat om bindende vereisten, richtsnoeren, aanbevelingen, waarschuwingen of anderszins, met inbegrip van de definities van die ratio's;

h)

alle specifieke liquiditeitsvereisten die gelden overeenkomstig artikel 105 van Richtlijn 2013/36/EU;

i)

alle belemmeringen voor de overdracht van contanten of zekerheid aan of van bijkantoren van een instelling.

a)

het liquiditeits- en financieringsbeleid van de instelling, met inbegrip van beschrijvingen van de financieringsregelingen voor de bijkantoren ervan, alle ondersteuningsregelingen binnen de groep, en de procedures voor gecentraliseerde cashpooling;

b)

de liquiditeits- en financieringsnoodplannen van de instelling, met inbegrip van informatie over de aangenomen stress-scenario's.

a)

de eigenvermogensvereisten in artikel 92 van Verordening (EU) nr. 575/2013, rekening houdende met alle maatregelen die zijn aangenomen of erkend overeenkomstig artikel 458 van die verordening en in voorkomend geval rekening houdend met de overgangsregelingen in deel tien van die verordening;

b)

alle aanvullende eigenvermogensvereisten die zijn opgelegd overeenkomstig artikel 104 van Richtlijn 2013/36/EU;

c)

de vereisten voor kapitaalbuffers in hoofdstuk 4 van titel VII van Richtlijn 2013/36/EU.

a)

de tier 1-kernkapitaalratio van de instelling in de zin van artikel 92, lid 2, onder a) van Verordening (EU) nr. 575/2013;

b)

de tier 1-kapitaalratio van de instelling in de zin van artikel 92, lid 2, onder b) van Verordening (EU) nr. 575/2013;

c)

de totale kapitaalratio van de instelling in de zin van artikel 92, lid 2, onder c) van Verordening (EU) nr. 575/2013;

d)

het totaal van de risicoposten van de instelling in de zin van artikel 92, lid 3, van Verordening (EU) nr. 575/2013;

e)

de eigenvermogensvereisten die gelden in de lidstaat van herkomst overeenkomstig artikel 92 van Verordening (EU) nr. 575/2013, rekening houdende met alle maatregelen die zijn aangenomen of erkend overeenkomstig artikel 458 van die verordening en in voorkomend geval rekening houdend de overgangsregelingen in deel 10 van die verordening;

f)

de hoogte van de kapitaalconserveringsbuffer die de instelling moet onderhouden overeenkomstig artikel 129 van Richtlijn 2013/36/EU;

g)

de hoogte van elke instellingsspecifieke contracyclische kapitaalbuffer die de instelling moet aanhouden overeenkomstig artikel 130 van Richtlijn 2013/36/EU;

h)

de hoogte van elke systeemrisicobuffer die de instelling moet onderhouden overeenkomstig artikel 133 van Richtlijn 2013/36/EU;

i)

de hoogte van elke MSI-buffer of ASI-buffer die de instelling moet onderhouden overeenkomstig artikel 131, leden 4 en 5, van Richtlijn 2013/36/EU;

j)

de hoogte van alle aanvullende eigenvermogensvereisten die zijn opgelegd overeenkomstig artikel 104, lid 1, onder a) van Richtlijn 2013/36/EU en van alle overige vereisten die overeenkomstig dat artikel zijn opgelegd met betrekking tot de solvabiliteit van de instelling.

a)

de maximale dekking van het depositogarantiestelsel per in aanmerking komende deposant;

b)

het dekkingsbereik en de soorten gedekte deposito's;

c)

alle uitsluitingen van de dekking, met inbegrip van de producten en soorten deposanten;

d)

de financieringsregelingen van het depositogarantiestelsel, in het bijzonder of het stelsel vooraf of achteraf wordt gefinancierd, en het volume van het stelsel;

e)

de contactgegevens van de beheerder van het stelsel.

a)

administratieve sancties die worden opgelegd of andere administratieve maatregelen die worden toegepast ingevolge de artikelen 64 tot en met 67 van Richtlijn 2013/36/EU;

b)

toezichtsmaatregelen die worden opgelegd ingevolge de artikelen 104 of 105 van Richtlijn 2013/36/EU;

c)

opgelegde strafrechtelijke sancties die betrekking hebben op inbreuken op Verordening (EU) nr. 575/2013 of op de nationale bepalingen die Richtlijn 2013/36/EU omzetten.

a)

de noodcontactgegevens van personen die binnen de bevoegde autoriteiten verantwoordelijk zijn voor het afhandelen van noodsituaties;

b)

de communicatieprocedures die van toepassing zijn op de noodsituaties.

a)

een beschrijving van alle situaties ten aanzien waarvan de bevoegde autoriteiten hebben vastgesteld dat een instelling niet heeft voldaan aan het nationale of het uniale recht of aan de vereisten die betrekking hebben op het prudentieel toezicht of het toezicht op het marktgedrag van instellingen, met inbegrip van de vereisten van Verordening (EU) nr. 575/2013 en van de nationale bepalingen tot omzetting van Richtlijn 2013/36/EU, tezamen met een toelichting bij de genomen of voorgenomen toezichtsmaatregelen om de niet-naleving aan te pakken;

b)

een beschrijving van elke niet-naleving van de voorwaarden waaronder de activiteiten van het bijkantoor in het algemeen belang moeten worden verricht in de lidstaat van ontvangst;

c)

alle vastgestelde systeemrisico's die het bijkantoor of de activiteiten daarvan in de lidstaat van ontvangst met zich brengen, met inbegrip van alle beoordelingen van het waarschijnlijke effect van een schorsing of beëindiging van de activiteiten van het bijkantoor op het volgende:

d)

het marktaandeel van het bijkantoor indien het de grens van 2 % van de totale markt in de lidstaat van ontvangst overschrijdt in een van de volgende twee categorieën:

e)

alle belemmeringen voor de overdracht van contanten en zekerheden aan of van het bijkantoor.

a)

alle situaties ten aanzien waarvan de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van ontvangst hebben vastgesteld dat een instelling niet heeft voldaan aan nationaal of uniaal recht of aan vereisten betreffende het prudentieel toezicht of het toezicht op het marktgedrag van instellingen, met inbegrip van de vereisten van Verordening (EU) nr. 575/2013 en van de nationale bepalingen tot omzetting van Richtlijn 2013/36/EU, tezamen met een toelichting bij de genomen of voorgenomen toezichtsmaatregelen om de niet-naleving aan te pakken;

b)

het volume aan deposito's dat is aangetrokken bij ingezetenen van de lidstaat van ontvangst;

c)

het volume aan leningen dat is verstrekt aan ingezetenen van de lidstaat van ontvangst;

d)

met betrekking tot de activiteiten die worden opgesomd in bijlage I bij Richtlijn 2013/36/EU, waarvan een instelling heeft aangegeven dat zij deze wenst te verrichten in de lidstaat van ontvangst aan de hand van de levering van diensten:

a)

een beschrijving van de situatie die zich heeft voorgedaan, met inbegrip van de onderliggende oorzaak van de stress-situatie, het verwachte effect van de liquiditeitsstress op de instelling en de ontwikkelingen met betrekking tot transacties binnen de groep;

b)

een toelichting bij de door de bevoegde autoriteiten dan wel door de instelling genomen of voorgenomen maatregelen, met inbegrip van alle vereisten die door de bevoegde autoriteiten aan de instelling zijn opgelegd om de liquiditeitsstress te limiteren;

c)

de resultaten van de beoordelingen van de systeemgevolgen van de liquiditeitsstress;

d)

de laatste beschikbare kwantitatieve informatie met betrekking tot de in de punten c) tot en met h) van artikel 4, lid 1, gespecificeerde liquiditeit.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/15

(1)

Het algemeen marktrisico wordt in artikel 362 van Verordening (EU) nr. 575/2013 omschreven als het risico van een prijsverandering van het instrument als gevolg van (bij een verhandelbaar schuldinstrument of van een schuldinstrument afgeleid instrument) een wijziging in de rentestand of (bij een aandeel of van een aandeel afgeleid instrument) een algemene koersontwikkeling op de aandelenmarkt die geen verband houdt met enigerlei specifieke aspecten van de betrokken waardepapieren.

(2)

Voor de berekening van het algemeen marktrisico overeenkomstig artikel 343 van Verordening (EU) nr. 575/2013 dient te worden beschouwd dat verschillende aandelen deel uitmaken van dezelfde markt wanneer zij aan hetzelfde algemeen marktrisico blootgesteld zijn, dat wil zeggen wanneer prijsveranderingen van het instrument het gevolg zijn van lokale economische omstandigheden. Een „markt” dient voor dat doel derhalve te worden gedefinieerd onder verwijzing naar een geïntegreerde economie, die in de regel zal samenvallen met een nationalejurisdictie.

(3)

Onverminderd het voorafgaande, kan worden gesteld dat door de invoering van een eenheidsmunt enkele belangrijke elementen van segmentatie van de aandelenmarkten in de eurozone zijn weggenomen. Zo is het wisselkoersrisico tussen de deelnemende lidstaten opgeheven en kunnen bedrijfsresultaten in dezelfde valuta worden bekendgemaakt. Tevens was voor de invoering van de euro een verregaande economische en juridische convergentie van de deelnemende lidstaten vereist, geschraagd door een geïntegreerde markt met gemeenschappelijke regels. Dit laatste is iets wat alle lidstaten van de Unie met elkaar delen, maar de eenheidsmunt heeft gezorgd voor een hechtere economische integratie van de deelnemende lidstaten, wat voor de toepassing van deze verordening bijgevolg een afzonderlijke behandeling rechtvaardigt. Derhalve dient „markt” te worden gedefinieerd onder verwijzing naar alle aandelenmarkten in de eurozone en voor de aandelenmarkten buiten de eurozone onder verwijzing naar de nationale jurisdictie.

(4)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(5)

De Europese Bankautoriteit heeft open publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische uitvoeringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, de potentiële desbetreffende kosten en baten geanalyseerd en het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (2) opgerichte Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen,

a)

voor de eurozone, alle aandelen genoteerd aan aandelenbeurzen in de lidstaten die de euro als munt hebben;

b)

voor de lidstaten die niet de euro als munt hebben en voor derde landen, alle aandelen genoteerd aan aandelenbeurzen gevestigd binnen een nationale jurisdictie.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/17

(1)

De toepassing van de geavanceerde methode voor het bepalen van eigenvermogensvereisten voor het risico van aanpassing van de kredietwaardering (CVA) kan betrekking hebben op tegenpartijen waarvoor geen kredietverzuimswap(CDS)-spread beschikbaar is. Indien dit het geval is, dienen de instellingen overeenkomstig de derde alinea van artikel 383, lid 1, van Verordening (EU) Nr. 575/2013 een spread te gebruiken die past bij de rating, sector en regio van de tegenpartij („vervangende spread”).

(2)

De regels inzake het bepalen van vervangende waarde voor CVA-risico moeten in het gebruik van brede categorieën rating, sector en regio voorzien en moeten de instellingen de noodzakelijke flexibiliteit toestaan om op basis van hun deskundig oordeel de meest passende vervangende spread te bepalen.

(3)

Bij het in meer detail specificeren van de wijze waarop de attributen rating, sector en regio van één uitgevende instelling door de instellingen in aanmerking moeten worden genomen bij het ramen van een passende vervangende spread voor het bepalen van de eigenvermogensvereisten, als vereist bij Verordening (EU) Nr. 575/2013, moeten regels worden vastgesteld voor de inaanmerkingneming van die attributen op basis van minimumcategorieën voor elk attribuut, teneinde voor een geharmoniseerde toepassing van deze voorwaarden te zorgen.

(4)

Voorts moet het, indien in geval van één uitgevende instelling een verband, zoals tussen een regionale of lagere overheid en het land, bestaat mogelijk zijn de raming van een passende vervangende spread op basis van de creditspread van één uitgevende instelling toe te staan indien dit tot een passender raming leidt.

(5)

Om tot een passende berekening van de CVA-risico-opslag te komen, moet een vervangende spread worden bepaald aan de hand van gegevens die zijn waargenomen in een liquide markt en moeten aannames met betrekking tot gegevens, zoals interpolatie en extrapolatie van gegevens die betrekking hebben op verschillende looptijden, conceptueel gezond zijn.

(6)

Om voor convergentie van de praktijken onder de instellingen te zorgen en inconsistenties te voorkomen, moeten de instellingen, aangezien impliciete kansen op wanbetaling („PD's”), kredietverzuimswaps („CDS”)-spreads en verlies bij wanbetaling („LGD”) één vergelijking met twee onbekende variabelen vormen en het op de markt gebruikelijk is een vaste waarde voor LGD te gebruiken om impliciete PD's van marktspreads af te leiden, een waarde voor LGDMKT gebruiken die consistent is met de vaste LGD die door de marktdeelnemers gewoonlijk wordt gebruikt voor het bepalen van de impliciete PD's op basis van die liquide verhandelde creditspreads welke zijn gebruikt om de vervangende creditspread voor de tegenpartij in kwestie te bepalen.

(7)

Met het oog op de toestemming voor het gebruik van de geavanceerde CVA-methode voor een beperkt aantal kleinere portefeuilles is het passend een portefeuille als een samenstel van verrekenbare transacties als omschreven in artikel 272, lid 4, van Verordening (EU) nr. 575/2013, het aantal niet volgens de internemodellenmethode („IMM”) behandelde transacties die aan de CVA-risico-opslag onderworpen zijn en de omvang van de niet volgens de IMM behandelde samenstellen van verrekenbare transacties die aan de CVA-risico-opslag onderworpen zijn te beschouwen, en deze in termen van een percentage van het totale aantal van alle transacties die onderworpen zijn aan de CVA-risico-opslag en een percentage van de totale omvang van alle samenstellen van verrekenbare transacties die onderworpen zijn aan de berekening van de CVA-risico-opslag te beperken teneinde rekening te houden met de grootteverschillen tussen instellingen.

(8)

Om mogelijke discontinuïteiten in het gebruik van de geavanceerde CVA-methode voor een beperkt aantal kleinere portefeuilles te limiteren, moet het gebruik van de geavanceerde CVA-methode pas tot een eind komen wanneer gedurende twee opeenvolgende kwartalen kwantitatieve limieten worden overschreden.

(9)

Voorts moeten de bevoegde autoriteiten, om hun toezichtsverplichtingen efficiënt te kunnen uitvoeren, ervan op de hoogte kunnen zijn wanneer niet langer aan het vereiste van een beperkt aantal kleinere portefeuilles wordt voldaan; daarom moeten de instellingen in die gevallen aan de bevoegde autoriteiten kennisgeving doen.

(10)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(11)

De Europese Bankautoriteit heeft openbare publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke daaraan verbonden kosten en baten geanalyseerd, en heeft de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad opgerichte Stakeholdergroep Bankwezen om advies verzocht (2),

a)

de vervangende spread is bepaald door alle attributen rating, sector en regio van de tegenpartij als gespecificeerd in de punten b), c) en d) in aanmerking te nemen;

b)

het attribuut rating is bepaald door het gebruik van een vooraf bepaalde rangorde van bronnen van interne en externe ratings in aanmerking te nemen. Ratings worden gemapt naar kredietkwaliteitscategorieën, als bedoeld in artikel 384, lid 2), van Verordening (EU) nr. 575/2013. In gevallen waarin meerdere externe ratings beschikbaar zijn, wordt voor de mapping ervan naar kredietkwaliteitscategorieën de benadering voor meerdere kredietbeoordelingen gevolgd die is vastgesteld in artikel 138 van die verordening;

c)

het attribuut sector is bepaald door ten minste de volgende categorieën in aanmerking te nemen:

d)

het attribuut regio is bepaald door ten minste de volgende categorieën in aanmerking te nemen:

e)

de vervangende spread weerspiegelt op representatieve wijze de beschikbare kredietverzuimswapspreads en de spreads van andere liquide verhandelde kredietrisicoinstrumenten, overeenkomstig de relevante combinatie van toepasselijke categorieën en met inachtneming van de criteria voor de kwaliteit van gegevens als bedoeld in lid 3;

f)

de geschiktheid van de spread wordt bepaald op basis van de volatiliteit veeleer dan het niveau van de spread.

a)

de regionale of lagere overheid en de centrale overheid hebben dezelfde rating;

b)

er is geen rating voor de regionale of lagere overheid.

a)

het totale aantal niet volgens de IMM behandelde transacties die onderworpen zijn aan de CVA-risico-opslag mag niet groter zijn dan 15 % van het totale aantal transacties die aan de CVA-risico-opslag zijn onderworpen;

b)

de omvang van elk individueel niet volgens de IMM behandeld samenstel van verrekenbare transacties dat onderworpen is aan de CVA-risico-opslag mag niet groter zijn dan 1 % van de totale omvang van alle samenstellen van verrekenbare transacties die onderworpen zijn aan de CVA-risico-opslag;

c)

de totale omvang van alle niet volgens de IMM behandelde samenstellen van verrekenbare transacties die onderworpen zijn aan de CVA-risico-opslag mag niet groter zijn dan 10 % van de totale omvang van alle samenstellen van verrekenbare transacties die onderworpen zijn aan de CVA-risico-opslag.

a)

het aantal niet volgens de IMM behandelde transacties tot het totale aantal transacties;

b)

de individuele omvang van het grootste niet volgens de IMM behandelde samenstel van verrekenbare transacties tot de totale omvang van alle samenstellen van verrekenbare transacties; en

c)

de totale omvang van alle niet volgens de IMM behandelde samenstellen van verrekenbare transacties tot de totale omvang van alle samenstellen van verrekenbare transacties.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/21

(1)

Een in instrumenten toegekende variabele beloning dient in overeenstemming te zijn met en bij te dragen tot een degelijk en doeltreffend risicobeheer, en mag niet aanmoedigen tot het nemen van meer risico's dan voor de instelling aanvaardbaar is. Daarom dienen de categorieën van instrumenten die ten behoeve van een variabele beloning kunnen worden gebruikt, de belangen van het personeel af te stemmen op de belangen van aandeelhouders, schuldeisers en andere belanghebbenden, door te voorzien in prikkels voor personeelsleden om te handelen in het langetermijnbelang van de instelling en geen buitensporige risico's te nemen.

(2)

Om te verzekeren dat er een sterke band is met de kredietkwaliteit van een instelling in het kader van de lopende bedrijfsuitoefening, dienen instrumenten die ten behoeve van een variabele beloning worden gebruikt, passende triggergebeurtenissen te bevatten voor afwaardering of omzetting waarmee de waarde van de instrumenten wordt verminderd in situaties waarin de kredietkwaliteit van de instelling in het kader van de lopende bedrijfsuitoefening is verslechterd. De triggergebeurtenissen die voor beloningsdoeleinden worden gebruikt, mogen de mate van achterstelling van de instrumenten niet veranderen en mogen dus niet ertoe leiden dat aanvullend-tier 1-instrumenten of tier 2-instrumenten niet meer als eigenvermogensinstrumenten kwalificeren.

(3)

Hoewel de voorwaarden die gelden voor aanvullend-tier 1-instrumenten en tier 2-instrumenten in de artikelen 52 en 63 van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2) zijn vastgesteld, gelden voor de overige in punt l, ii), van artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU bedoelde instrumenten die volledig in tier 1-kernkapitaalinstrumenten kunnen worden omgezet of afgewaardeerd, geen specifieke voorwaarden uit hoofde van die verordening, aangezien zij voor het prudentieel toezicht niet als eigenvermogensinstrumenten kwalificeren. Daarom dienen specifieke vereisten te worden bepaald voor verschillende categorieën instrumenten, om ervoor te zorgen dat deze geschikt zijn om te worden gebruikt ten behoeve van een variabele beloning, rekening houdende met de verschillende aard van de instrumenten. Het gebruik van instrumenten ten behoeve van een variabele beloning dient op zich niet te voorkomen dat instrumenten als eigen vermogen van een instelling kwalificeren, zolang aan de voorwaarden van Verordening (EU) nr. 575/2013 is voldaan. Evenmin dient dit soort gebruik op zich te worden begrepen als het geven van een prikkel om het instrument af te lossen, aangezien personeelsleden na de uitstel- en retentieperiode in de regel liquide middelen kunnen ontvangen via andere middelen dan aflossing.

(4)

Andere instrumenten omvatten niet-geldelijke schuldinstrumenten of schuldgekoppelde instrumenten die niet als eigen vermogen kwalificeren. Andere instrumenten zijn niet beperkt tot financiële instrumenten in de zin van punt 50 van artikel 4, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013, maar kunnen ook andere niet-geldelijke instrumenten omvatten, die in overeenkomsten tussen de instelling en personeelsleden zijn opgenomen. Om ervoor te zorgen dat deze instrumenten een goede weerspiegeling zijn van de kredietkwaliteit van de instelling in het kader van de lopende bedrijfsuitoefening, dienen passende vereisten te garanderen dat de omstandigheden waarin dit soort instrumenten worden afgewaardeerd of omgezet, verder gaan dan herstel- en afwikkelingssituaties.

(5)

Wanneer ten behoeve van een variabele beloning gebruikte instrumenten worden opgevraagd, afgelost, weder ingekocht of omgezet, dient dit soort transacties in de regel niet de waarde van de toegekende beloning te doen stijgen door bedragen uit te keren die hoger liggen dan de waarde van het instrument of door omzetting in instrumenten die een hogere waarde hebben dan het instrument dat aanvankelijk was toegekend. Een en ander moet ervoor zorgen dat geen beloning wordt uitgekeerd door middel van vehikels of methoden die de niet-inachtneming van artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU vergemakkelijken.

(6)

Wanneer de variabele beloning wordt toegekend en wanneer voor een variabele beloning gebruikte instrumenten worden opgevraagd, afgelost, weder ingekocht of omgezet, dienen die transacties te zijn gebaseerd op waarden die zijn vastgesteld overeenkomstig de toepasselijke standaarden voor jaarrekeningen. Bijgevolg dient in al die situaties een waardering van de instrumenten te worden geëist om ervoor te zorgen dat de vereisten van Richtlijn 2013/36/EU ten aanzien van beloning niet worden omzeild, met name wat betreft de verhouding tussen de vaste en de variabele component van de beloning en de afstemming op het genomen risico.

(7)

In artikel 54 van Verordening (EU) nr. 575/2013 zijn de mechanismen beschreven voor de afwaardering en omzetting van aanvullend-tier 1-instrumenten. Voorts vereist punt l, ii), van artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU dat andere instrumenten volledig in tier 1-kernkapitaalinstrumenten kunnen worden omgezet of afgewaardeerd. Aangezien de economische uitkomst van een omzetting of afwaardering van andere instrumenten dezelfde is als voor aanvullend-tier 1-instrumenten, dient bij afwaarderings- of omzettingsmechanismen voor andere instrumenten rekening te worden gehouden met de mechanismen die van toepassing zijn voor aanvullend-tier 1-instrumenten, met aanpassingen om rekening te houden met het feit dat andere instrumenten die, uit prudentieel oogpunt, niet als eigenvermogensinstrumenten kwalificeren. Voor Tier 2-instrumenten gelden op grond van Verordening (EU) nr. 575/2013 geen reguleringsvereisten ten aanzien van afwaardering en omzetting. Om te verzekeren dat de waarde van al deze instrumenten, wanneer zij voor een variabele beloning worden gebruikt, wordt verlaagd wanneer de kredietkwaliteit van de instelling verslechtert, dient te worden bepaald in welke situaties een afwaardering of omzetting van het instrument noodzakelijk is. De mechanismen voor het afwaarderen, opwaarderen en omzetten van tier 2-instrumenten en andere instrumenten dienen te worden gespecificeerd om een consistente toepassing te garanderen.

(8)

Uitkeringen als gevolg van instrumenten kunnen uiteenlopende vormen aannemen. Zij kunnen variabel zijn of vast en kunnen periodiek worden uitgekeerd of bij de eindvervaldatum van een instrument. Aansluitend bij de richtsnoeren inzake beloningsbeleid en beloningspraktijken van het Comité van Europese bankentoezichthouders (3) dienen, om een degelijk en doeltreffend risicobeheer te bevorderen, gedurende de uitstelperiodes geen uitkeringen aan personeelsleden plaats te vinden. Personeelsleden dienen alleen uitkeringen te ontvangen voor de perioden volgend op de verwerving van het instrument. Daarom mogen alleen instrumenten met periodiek betaalde uitkeringen aan de eigenaar van het instrument, worden gebruikt als een variabele beloning; nulcouponobligaties of instrument waarbij de winst wordt ingehouden, dienen niet mee te tellen voor het aanzienlijke deel van de beloning dat moet bestaan uit een mix van de in punt l) van artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU bedoelde instrumenten. Anders zouden personeelsleden gedurende de uitstelperiodes toenemende waarden kunnen genieten, hetgeen kan worden begrepen als gelijkwaardig aan het ontvangen van uitkeringen.

(9)

Zeer hoge uitkeringen kunnen de langetermijnprikkel voor een voorzichtig risicobeleid afzwakken omdat daarmee het variabele gedeelte van de beloning daadwerkelijk wordt vergroot. Met name dienen uitkeringen niet te worden betaald met tussenpozen van meer dan één jaar aangezien dit ertoe zou leiden dat uitkeringen gedurende uitstelperiodes daadwerkelijk worden opgestapeld en worden uitgekeerd zodra de variabele beloning verworven is. Met de opstapeling van uitkeringen zou punt g) van artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU worden omzeild wat betreft de verhouding tussen variabele en vaste beloningscomponenten, alsmede het beginsel uit punt m) van datzelfde artikel dat uitgestelde beloning niet sneller dan op pro-rata-basis wordt verworven. Daarom mogen uitkeringen die plaatsvinden nadat het instrument is verworven, niet hoger zijn dan de marktpercentages. Dit dient te worden geborgd door de eis dat voor een variabele beloning gebruikte instrumenten, of de instrumenten waaraan deze zijn gekoppeld, vooral aan andere beleggers worden uitgekeerd, of door te eisen dat voor dit soort instrumenten een plafond inzake uitkeringen geldt.

(10)

Eisen inzake uitstel en retentie die gelden voor de toekenning van een variabele beloning overeenkomstig artikel 94, lid 1, van Richtlijn 2013/36/EU, moeten worden nagekomen op alle relevante tijdstippen, ook wanneer voor een variabele beloning gebruikte instrumenten worden opgevraagd, afgelost, weder ingekocht of omgezet. In dat soort situaties dienen instrumenten dus te worden omgeruild voor aanvullend-tier 1-instrumenten, tier 2-instrumenten en andere instrumenten die een weerspiegeling zijn van de kredietkwaliteit van de instelling in het kader van de lopende bedrijfsuitoefening, die kenmerken hebben die gelijkwaardig zijn aan die van het aanvankelijk toegekende instrument en dezelfde waarde hebben, rekening houdende met alle bedragen die zijn afgewaardeerd. Wanneer instrumenten niet zijnde aanvullend-tier 1-instrumenten een vaste vervaldatum hebben, dienen bij de toekenning van die instrumenten minimale eisen te worden bepaald voor de resterende looptijd, om te verzekeren dat zij sporen met de vereisten inzake de uitstel- en retentieperiodes voor een variabele beloning.

(11)

Richtlijn 2013/36/EU beperkt de categorieën instrumenten die kunnen worden gebruikt voor een variabele beloning, niet tot één bepaald klasse financiële instrumenten. Het dient mogelijk te zijn om gebruik te maken van synthetische instrumenten of contracten tussen personeelsleden en instellingen die gekoppeld zijn aan aanvullend-tier 1-instrumenten en tier 2-instrumenten die volledig kunnen worden omgezet of afgewaardeerd. Dit biedt de mogelijkheid om in de voorwaarden van dit soort instrumenten specifieke voorwaarden op te nemen die alleen gelden voor aan personeelsleden toegekende instrumenten, zonder dat dit soort voorwaarden aan andere beleggers hoeft te worden opgelegd.

(12)

Binnen groepsverband kunnen uitgiften centraal worden beheerd binnen een moederonderneming. Het is dus mogelijk dat instellingen binnen deze groep niet altijd instrumenten uitgeven die ten behoeve van een variabele beloning mogen worden gebruikt. Volgens Verordening (EU) nr. 575/2013 mogen aanvullend-tier 1-instrumenten en tier 2-instrumenten die worden uitgegeven via een entiteit binnen het consolidatiebereik, deel uitmaken van het eigen vermogen van een instelling, mits bepaalde voorwaarden in acht worden genomen. Daarom dient het ook het mogelijk te zijn om dit soort instrumenten te gebruiken ten behoeve van een variabele beloning, mits er een duidelijk verband is tussen de kredietkwaliteit van de instelling die deze instrumenten ten behoeve van een variabele beloning gebruikt, en de kredietkwaliteit van de uitgevende instelling. Dat verband mag doorgaans worden geacht te bestaan tussen een moederonderneming en een dochteronderneming. Ook dient het mogelijk te zijn om instrumenten niet zijnde aanvullend-tier 1-instrumenten en tier 2-instrumenten die niet rechtstreeks door een instelling worden uitgegeven, te gebruiken ten behoeve van een variabele beloning, mits gelijkwaardige voorwaarden in acht worden genomen. Instrumenten die gekoppeld zijn aan door moederondernemingen in derde landen uitgegeven referentie-instrumenten en die gelijkwaardig zijn aan aanvullend-tier 1-instrumenten of tier 2-instrumenten, dienen in aanmerking te kunnen komen om te worden gebruikt ten behoeve van een variabele beloning indien de triggergebeurtenis verwijst naar de instelling die dit soort synthetisch instrument gebruikt.

(13)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit (EBA) aan de Europese Commissie heeft voorgelegd.

(14)

EBA heeft tevens openbare raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen, de mogelijke daaraan verbonden kosten en baten geanalyseerd en de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (4) opgerichte Stakeholdergroep Bankwezen om advies verzocht,

a)

categorieën van aanvullend-tier 1-instrumenten wanneer die categorieën aan de voorwaarden van lid 2 en artikel 2 voldoen, en artikel 5, lid 9, en artikel 5, lid 13, onder c), in acht nemen;

b)

categorieën van tier 2-instrumenten wanneer die categorieën aan de voorwaarden van lid 2 en artikel 3 voldoen, en artikel 5 in acht nemen;

c)

categorieën van instrumenten die volledig in tier 1-kernkapitaalinstrumenten kunnen worden omgezet of afgewaardeerd en die geen aanvullend-tier 1-instrumenten of tier 2-instrumenten („andere instrumenten”) zijn in de in artikel 4 bedoelde gevallen, wanneer die categorieën aan de voorwaarden van lid 2 voldoen en artikel 5 in acht nemen.

a)

de instrumenten zijn niet gedekt door een zekerheid of onderworpen aan een garantie die de rangordepositie van de vordering van de houder ervan verbetert;

b)

wanneer de voor een instrument geldende bepalingen de omzetting ervan toestaan, wordt dat instrument alleen ten behoeve van het toekennen van een variabele beloning gebruikt wanneer de omzettingsvoet- of -bandbreedte is bepaald op een niveau dat verzekert dat de waarde van het instrument waarin het aanvankelijk toegekende instrument wordt omgezet, niet hoger is dan de waarde van het aanvankelijk toegekende instrument op het tijdstip dat dit als een variabele beloning werd toegekend;

c)

de bepalingen die gelden voor converteerbare instrumenten die uitsluitend ten behoeve van een variabele beloning worden gebruikt, zorgen ervoor dat de waarde van het instrument waarin het aanvankelijk toegekende instrument wordt omgezet, niet hoger is dan de waarde, op het tijdstip van die omzetting, van het aanvankelijk toegekende instrument;

d)

in de voor het instrument geldende bepalingen is vastgesteld dat uitkeringen ten minste eenmaal per jaar plaatsvinden en aan de houder van het instrument worden betaald;

e)

instrumenten worden gewaardeerd tegen hun waarde op het tijdstip dat het instrument wordt toegekend, overeenkomstig de toepasselijke standaard voor jaarrekeningen. De waardering houdt rekening met de kredietkwaliteit van de instelling en is onderworpen aan een onafhankelijke toetsing;

f)

de bepalingen die gelden voor instrumenten die uitsluitend ten behoeve van een variabele beloning worden uitgegeven, schrijven voor dat een waardering wordt uitgevoerd overeenkomstig de toepasselijke standaard voor jaarrekeningen ingeval het instrument wordt opgevraagd, afgelost, weder ingekocht of omgezet.

a)

in de voor het instrument geldende bepalingen is een triggergebeurtenis voor de toepassing van punt n) van artikel 52, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013 vastgesteld;

b)

de in punt a) bedoelde triggergebeurtenis doet zich voor wanneer de in artikel 92, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 575/2013 bedoelde tier 1-kernkapitaalratio van de instelling die het instrument uitgeeft, een van de volgende waarden onderschrijdt:

c)

een van de volgende voorwaarden is vervuld:

a)

op het tijdstip van de toekenning van de instrumenten als een variabele beloning is de resterende periode vóór de eindvervaldatum van de instrumenten gelijk aan of groter dan de som van de uitstel- en retentieperiodes die voor variabele beloning gelden ten aanzien van de toekenning van die instrumenten;

b)

de voor het instrument geldende bepalingen schrijven voor dat bij een triggergebeurtenis de hoofdsom van het instrument permanent of tijdelijk wordt afgewaardeerd of dat het instrument wordt omgezet in tier 1-kernkapitaalinstrumenten;

c)

de in punt b) bedoelde triggergebeurtenis doet zich voor wanneer de in artikel 92, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 575/2013 bedoelde tier 1-kernkapitaalratio van de instelling die het instrument uitgeeft, een van de volgende waarden onderschrijdt:

d)

aan een van de in punt c) van artikel 2 bedoelde vereisten is voldaan.

a)

de andere instrumenten voldoen aan de in lid 2 bedoelde voorwaarden;

b)

de andere instrumenten zijn gekoppeld aan een aanvullend-tier 1-instrument of tier 2-instrument en voldoen aan de in lid 3 bedoelde voorwaarden;

c)

de andere instrumenten zijn gekoppeld aan een instrument dat een aanvullende-tier 1-instrument of tier 2-instrument was geweest indien het niet was uitgegeven door een moederonderneming van de instelling die buiten het consolidatiebereik overeenkomstig hoofdstuk 2 van titel II van deel 1 van Verordening (EU) nr. 575/2013 valt, en de andere instrumenten voldoen aan de voorwaarden van lid 4.

a)

de andere instrumenten worden rechtstreeks uitgegeven of via een entiteit die is opgenomen in het consolidatiebereik van de groep overeenkomstig hoofdstuk 2 van titel II van deel 1 van Verordening (EU) nr. 575/2013, mits redelijkerwijs mag worden verwacht dat een verandering van de kredietkwaliteit van de instelling die het instrument uitgeeft, leidt tot een vergelijkbare verandering van de kredietkwaliteit van de instelling die de andere instrumenten gebruikt ten behoeve van een variabele beloning;

b)

de voor de andere instrumenten geldende bepalingen verlenen de houder ervan niet het recht de geplande betaling van uitkeringen of van de hoofdsom te versnellen, behalve bij insolventie of liquidatie van de instelling;

c)

op het tijdstip van de toekenning van de andere instrumenten als een variabele beloning is de resterende periode vóór de eindvervaldatum van de andere instrumenten gelijk aan of groter dan de som van de uitstel- en retentieperiodes die gelden ten aanzien van de toekenning van die instrumenten;

d)

de voor het instrument geldende bepalingen schrijven voor dat bij een triggergebeurtenis de hoofdsom van het instrument permanent of tijdelijk wordt afgewaardeerd of dat het instrument wordt omgezet in tier 1-kernkapitaalinstrumenten;

e)

de in punt d) bedoelde triggergebeurtenis doet zich voor wanneer de in artikel 92, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 575/2013 bedoelde tier 1-kernkapitaalratio van de instelling die het instrument uitgeeft, een van de volgende waarden onderschrijdt:

f)

aan een van de vereisten van punt c) van artikel 2 is voldaan.

a)

de andere instrumenten voldoen aan de in lid 2, onder a) tot en met e), bedoelde voorwaarden;

b)

de andere instrumenten zijn gekoppeld aan een aanvullend-tier 1-instrument of tier 2-instrument uitgegeven via een entiteit die is opgenomen in het consolidatiebereik van de groep overeenkomstig hoofdstuk 2 van titel II van deel 1 van Verordening (EU) nr. 575/2013 (hierna „het referentie-instrument” genoemd);

c)

het referentie-instrument voldoet aan de voorwaarden van lid 2, onder c) en f), op het tijdstip dat het instrument als een variabele beloning wordt toegekend;

d)

de waarde van een ander instrument is zodanig aan het referentie-instrument gekoppeld dat deze op geen enkel tijdstip meer bedraagt dan de waarde van het referentie-instrument;

e)

de waarde van uitkeringen betaald nadat een ander instrument is verworven, is zodanig aan het referentie-instrument gekoppeld dat de betaalde uitkeringen op geen enkel tijdstip meer bedragen dan de waarde van uitkeringen betaald op grond van het referentie-instrument;

f)

de voor andere instrumenten geldende bepalingen schrijven voor dat, indien het referentie-instrument wordt opgevraagd, omgezet, weder ingekocht of afgelost binnen de uitstel- of retentieperiode van de andere instrumenten, dit wordt gekoppeld aan een gelijkwaardig referentie-instrument dat voldoet aan de voorwaarden van dit artikel, zodat de totale waarde van de andere instrumenten niet toeneemt.

a)

de bevoegde autoriteiten hebben voor de toepassing van artikel 127 van Richtlijn 2013/36/EU bepaald dat de instelling die het instrument uitgeeft waaraan de andere instrumenten zijn gekoppeld, onderworpen is aan geconsolideerd toezicht door een toezichtautoriteit van een derde land dat gelijkwaardig is aan het geconsolideerde toezicht op grond van de in die richtlijn neergelegde beginselen en de vereisten van hoofdstuk 2 van titel II van deel 1 van Verordening (EU) nr. 575/2013.

b)

de andere instrumenten voldoen aan de in lid 3, onder a), c), d), e) en f), bedoelde voorwaarden.

a)

de omzettingsvoet en een maximaal toegestaan omzettingsbedrag, of

b)

een marge waarbinnen de instrumenten zullen worden omgezet in tier 1-kernkapitaalinstrumenten.

a)

de vordering van de houder van het instrument in de insolventie of liquidatie van de instelling;

b)

het bedrag dat moet worden betaald ingeval het instrument wordt opgevraagd of afgelost;

c)

de op het instrument verrichte uitkeringen.

a)

het bedrag dat nodig is om de tier 1-kernkapitaalratio van de instelling weer volledig op het percentage te brengen dat als triggergebeurtenis is vastgesteld in de voor het instrument geldende bepalingen;

b)

de volledige hoofdsom van het instrument.

a)

zij stellen de personeelsleden aan wie de instrumenten als een variabele beloning zijn toegekend, en de personen die deze instrumenten houden, in kennis;

b)

zij waarderen de hoofdsom van de instrumenten af of zetten de instrumenten zo snel mogelijk, maar uiterlijk binnen één maand, om in tier 1-kernkapitaalinstrumenten, overeenkomstig het bepaalde in dit artikel.

a)

de opwaarderingen zijn gebaseerd op winsten nadat de instelling die het instrument uitgeeft, een formeel besluit ter bevestiging van de uiteindelijke winsten heeft genomen;

b)

opwaarderingen van het instrument of couponbetalingen op het verminderde bedrag van de hoofdsom worden naar eigen inzicht van de instelling verricht met inachtneming van de voorwaarden onder c), d) en e) en voor de instelling bestaat er geen verplichting onder specifieke omstandigheden een opwaardering te verrichten of te versnellen;

c)

een opwaardering wordt op pro-ratabasis verricht onder ten behoeve van een variabele beloning gebruikte aanvullend-tier 1-instrumenten, tier 2-instrumenten en andere instrumenten waarop een afwaardering is toegepast;

d)

het maximumbedrag dat aan de som van de opwaardering van tier 2- en andere instrumenten en de couponbetalingen op het verminderde bedrag van de hoofdsom moet worden toegerekend, is gelijk aan de winst van de instelling vermenigvuldigd met het bedrag verkregen door het in punt i) vastgestelde bedrag te delen door het in punt ii) vastgestelde bedrag:

e)

de som van afwaarderingsbedragen en couponbetalingen op het verminderde bedrag van de hoofdsom wordt behandeld als een betaling die leidt tot een vermindering van het tier 1-kernkapitaal en is, samen met andere uitkeringen op tier 1-kernkapitaalinstrumenten, onderworpen aan beperkingen met betrekking tot het maximaal uitkeerbare bedrag (Maximum Distributable Amount — MDA) bedoeld in artikel 141, lid 2, van Richtlijn 2013/36/EU.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/29

(1)

In het licht van het mandaat in Verordening (EU) nr. 575/2013 om een reeks methoden te ontwikkelen om andere risico's, afgezien van het deltarisico, in de eigenvermogensvereisten weer te geven „op een wijze die in verhouding staat tot de omvang en de complexiteit van de activiteiten van een instelling inzake opties en warrants”, is het passend benaderingen te ontwerpen met verschillende niveaus van complexiteit en risicogevoeligheid die geschikt kunnen zijn voor verschillende profielen van instellingen. Het is bijgevolg passend in de volgende in complexiteit oplopende drie benaderingen te voorzien om de niet-deltarisico's van opties en warrants te meten: i) de vereenvoudigde benadering, ii) de delta-plusbenadering, en iii) de scenariobenadering. Dit op drie benaderingen gebaseerd kader geeft grotendeels uitvoering aan het niet-deltarisicokader waarin het Bazels Comité voor bankentoezicht (BCBS) heeft voorzien, met de noodzakelijke aanpassingen om rekening te houden met Verordening (EU) nr. 575/2013. Dat heeft het toegevoegde voordeel te zorgen voor consistentie tussen de uniale regels en de internationaal overeengekomen minimumnormen.

(2)

Aangezien het noodzakelijk is de instellingen die de delta-plusbenadering toepassen de mogelijkheid te verschaffen niet-continue opties op een meer risicogevoelige wijze te behandelen, moeten de instellingen de benaderingen waarin voor de meting van het risico van opties en warrants is voorzien onder bepaalde voorwaarden niet alleen binnen groepen, maar ook binnen afzonderlijke juridische entiteiten kunnen combineren. Om echter de mogelijkheid te vermijden van selectieve toepassing van benaderingen door de instellingen met het oog op het minimaliseren van hun eigenvermogensvereisten, moet de combinatie van benaderingen op individuele basis alleen worden toegestaan op voorwaarde dat de instellingen het toepassingsgebied van elke benadering specificeren alvorens deze te beginnen te gebruiken, om deze in de loop der tijd consistent toe te passen.

(3)

Niet-deltarisico's in verband met opties en warrants kunnen risico's als gevolg van wijzigingen van de gamma van het instrument, „gammarisico” of „convexiteitsrisico” genoemd, als vastgesteld in artikel 4, lid 1, onder a), van deze verordening, risico's als gevolg van wijzigingen van de vega ervan, „vegarisico” of „volatiliteitsrisico” genoemd als vastgesteld in artikel 4, lid 1, onder b), van deze verordening, risico's als gevolg van wijzigingen van de rentevoeten, „renterisico” of „rhorisico” genoemd, niet-lineariteiten die niet door het gammarisico kunnen worden vastgelegd en het risico van impliciete correlatie voor korfopties of -warrants omvatten, maar zijn daar niet toe beperkt. Van die risico's zijn ook voor de complexere instellingen alleen het gamma- en vegarisico zodanig materieel dat het opleggen van eigenvermogenskapitaalvereisten gerechtvaardigd is, en daarom moeten alleen die soorten risico worden meegeteld in de berekening van eigenvermogensvereisten. Verordening (EU) nr. 575/2013 vereist dat de instellingen voorafgaande toestemming van hun bevoegde autoriteit verkrijgen om een intern model te gebruiken om de delta te berekenen. Het gebruik van niet-deltarisicobenaderingen moet echter worden gemonitord en beoordeeld in het kader van het proces van toezichthoudende toetsing en evaluatie van instellingen vastgesteld bij de bepalingen van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (2). Voorts noodzaakt de grotere complexiteit van de scenarioaanpak tot nauwlettendere monitoring door de bevoegde autoriteiten, en bijgevolg moet het gebruik ervan door de instellingen onderworpen zijn aan gespecificeerde toepassingsvoorwaarden, zowel vóór het eerste gebruik ervan als doorlopend.

(4)

Aangezien artikel 330 van Verordening (EU) nr. 575/2013 betreffende de behandeling van renteswaps met vaste rentebetalingen tegen variabele rentebetalingen alleen met betrekking tot het renterisico geldt, moet het voor bepaalde financiële instrumenten zoals swaptions buiten beschouwing worden gelaten.

(5)

De bepalingen in deze verordening houden nauw verband met elkaar, aangezien zij alle op de meting van de niet-deltarisico's van opties en warrants met betrekking tot verschillende onderliggende waarden betrekking hebben. Om de samenhang te garanderen tussen deze bepalingen, die op hetzelfde moment in werking moeten treden, en om de personen voor wie deze verplichtingen gelden een volledig beeld van en een compacte toegang tot deze bepalingen te bieden, is het wenselijk alle bij Verordening (EU) nr. 575/2013 vereiste technische reguleringsnormen over dit onderwerp in één enkele verordening samen te brengen.

(6)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(7)

De Europese Bankautoriteit heeft openbare publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening gebaseerd is, de potentiële desbetreffende kosten en baten geanalyseerd en het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (3) opgerichte Stakeholdergroep Bankwezen ingewonnen,

a)

de vereenvoudigde benadering als vastgesteld in de artikelen 2 en 3 van deze verordening;

b)

de delta plus-benadering als vastgesteld in de artikelen 4, 5 en 6 van deze verordening;

c)

de scenariobenadering als vastgesteld in de artikelen 7, 8 en 9 van deze verordening.

a)

opsplitsen van korven van opties of warrants in hun basisonderdelen;

b)

opsplitsen van caps en floors of andere opties in verband met rentevoeten op verschillende datums in een keten van onafhankelijke opties betreffende verschillende perioden („caplet” en „floorlets”);

c)

behandeling van opties of warrants op renteswaps met vaste rentebetalingen tegen variabele rentebetalingen als opties of warrants op het gedeelte vaste rentebetalingen van de swap;

d)

behandelen van opties of warrants die betrekking hebben op meer dan één onderliggende waarde onder die welke beschreven worden in artikel 5, lid 3, als een korf van opties of warrants waarbij elke optie één enkele onderscheiden onderliggende waarde heeft.

a)

het brutobedrag, als beschreven in de leden 2 tot en met 5;

b)

het risicogewogen delta-equivalent, dat berekend wordt als de marktwaarde van het onderliggende instrument, vermenigvuldigd met de delta en vervolgens vermenigvuldigd met één van de volgende relevante wegingsfactoren:

a)

indien de koper het onvoorwaardelijk recht heeft op de expiratiedatum of op enig tijdstip vóór de expiratiedatum de onderliggende waarde te kopen tegen een vooraf bepaalde prijs, en indien de verkoper verplicht is aan het verzoek van de koper te voldoen („eenvoudige callopties of -warrants”);

b)

indien de koper het onvoorwaardelijke recht heeft de onderliggende waarde op dezelfde wijze te verkopen als beschreven in punt a) („eenvoudige putopties of -warrants”).

a)

de optie of de warrant omvat een recht om het onderliggende activum te verkopen („long put”) en is gecombineerd met posities in het onderliggend activum („long positie in het onderliggende instrument”);

b)

de optie of de warrant omvat een recht om het onderliggende activum te kopen („long call”) en is gecombineerd met de belofte om posities in het onderliggend instrument te verkopen („short positie in het onderliggend activum”);

a)

de marktwaarde van het onderliggende effect vermenigvuldigd met de som van de specifieke en algemene vereisten voor het marktrisico voor het onderliggende activum;

b)

de waarde van de positie bepaald aan de hand van de op de waardering tegen marktwaarde gebaseerde methode of de op de modellenbenadering gebaseerde methode waarvan sprake in de punten b) en c) van artikel 104, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013 („marktwaarde van de optie of de warrant”).

a)

de eigenvermogensvereisten met betrekking tot de partiële afgeleide van de delta op basis van de prijs van de onderliggende waarde, die voor obligatieopties of -warrants de partiële afgeleide van de delta op basis van het effectieve rendement van de onderliggende obligatie is, en voor swaptions de partiële afgeleide van de delta op basis van de swaprentevoet is;

b)

het vereiste betreffende de eerste partiële afgeleide van de waarde van een optie of een warrant, op basis van de impliciete volatiliteit.

a)

indien de opties of de warrants zijn gekocht, gelijk aan het maximumbedrag tussen nul en het verschil tussen de volgende waarden:

b)

indien de opties of de warrants zijn verkocht, gelijk aan het maximumbedrag tussen nul en het verschil tussen de volgende bedragen:

a)

voor elke individuele optie of warrant wordt een gamma-effect berekend;

b)

de gamma-effecten van individuele opties of warrants die betrekking hebben op hetzelfde onderscheiden soort onderliggende waarde worden opgeteld;

c)

de absolute waarde van de som van alle negatieve waarden die resulteren uit stap b) leveren de eigenvermogensvereisten voor gammarisico op. Positieve waarden die resulteren uit stap b) worden buiten beschouwing gelaten.

a)

voor rentevoeten in dezelfde valuta: elke looptijdklasse als aangegeven in tabel 2 van artikel 339 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

b)

voor aandelen en aandelenindexen: elke markt als omschreven in de ingevolge artikel 341, lid 3, van Verordening (EU) nr. 575/2013 te ontwikkelen regels;

c)

voor buitenlandse valuta en goud: elk valutapaar en goud;

d)

voor grondstoffen: grondstoffen die als identiek worden beschouwd als omschreven in artikel 357, lid 4, van Verordening (EU) nr. 575/2013.

a)

voor elke individuele optie wordt de waarde van de vega bepaald;

b)

voor elke individuele optie wordt een aangenomen verandering van plus/min 25 % in de impliciete volatiliteit berekend, waarbij de impliciete volatiliteit wordt opgevat op de wijze als beschreven artikel 4, lid 2;

c)

voor elke individuele optie wordt de vegawaarde die resulteert uit de stap in punt a) vermenigvuldigd met de aangenomen verandering in de impliciete volatiliteit die resulteert uit de stap in punt b);

d)

voor elk onderscheiden soort onderliggende waarde, opgevat op de wijze als beschreven in artikel 5, lid 3, worden de waarden die resulteren uit de stap in punt c) opgeteld;

e)

de som van de absolute waarden die resulteren uit de stap in punt d) leveren de totale eigenvermogensvereisten voor vegarisico op.

a)

zij hebben een afdeling risicobeheersing opgericht die het risico van de optieportefeuille van de instellingen monitort en de resultaten aan het management rapporteert;

b)

zij hebben de bevoegde autoriteiten in kennis gesteld van een vooraf omschreven bereik van blootstellingen waartoe deze benadering zich in de loop der tijd consistent moet uitstrekken;

c)

zij nemen de resultaten van de scenariobenadering op in de interne rapportering aan het management van de instelling.

a)

voor renteopties of -warrants, plus/min de veronderstelde renteverandering als aangegeven in kolom 5 van tabel 2 van artikel 339 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

b)

voor opties of warrants op aandelen of aandelenindexen, plus/min de wegingsfactor waarvan sprake in artikel 343 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

c)

voor valuta- en goudopties of -warrants, plus/min de wegingsfactor waarvan sprake in artikel 351 van Verordening (EU) nr. 575/2013 of, in voorkomend geval, plus/min de wegingsfactor als vermeld in artikel 354 van Verordening (EU) nr. 575/2013;

d)

voor grondstoffenopties (warrants), plus/min de wegingsfactor waarvan sprake in punt a) van artikel 360, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013.

a)

voor elke individuele optie of warrant worden alle scenario's als bedoeld in artikel 8 toegepast om gesimuleerd netto verlies of winst volgens elk scenario te berekenen. Bij die simulatie worden volledige herwaarderingsmethoden gebruikt, door de prijsveranderingen aan de hand van prijsbepalingsmodellen te simuleren en zonder een beroep te doen op lokale benaderingen van die modellen;

b)

voor elk onderscheiden soort onderliggende waarde, als bedoeld in artikel 5, lid 3, worden de waarden die als resultaat van de berekening in punt a) op basis van de verschillende scenario's verkregen zijn, geaggregeerd;

c)

voor elk onderscheiden soort onderliggende waarde, als bedoeld in artikel 5, lid 3, wordt het „relevante scenario” berekend als het scenario waarvoor de in stap b) bepaalde waarden in het grootste verlies, of de laagste winst als er geen verliezen zijn, resulteert;

d)

voor elk onderscheiden soort onderliggende waarde, als bedoeld in artikel 5, lid 3, worden de eigenvermogensvereisten berekend volgens de in bijlage II beschreven formule;

e)

het totale eigenvermogensvereiste bij niet-deltarisico van opties of warrants is de som van de eigenvermogensvereisten die op basis van de berekening waarvan sprake in stap d) voor alle onderscheiden soorten onderliggende waarde als bedoeld in artikel 5, lid 3 zijn verkregen.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/36

(1)

Overeenkomstig artikel 143, lid 3, van Verordening (EU) nr. 575/2013 heeft het toepassingsgebied van een ratingsysteem betrekking op de soort blootstellingen die met een bepaald ratingsysteem kunnen worden beoordeeld.

(2)

Verordening (EU) nr. 575/2013 maakt onderscheid tussen wezenlijke uitbreidingen of wijzigingen van de interneratingbenadering en de geavanceerde meetbenadering, waarvoor toestemming vereist is, en alle overige wijzigingen, waarvan kennis moet worden gegeven. Verordening (EU) nr. 575/2013 bevat voor laatstgenoemde categorie geen aanwijzing met betrekking tot het tijdstip van kennisgeving van de uitbreiding of wijziging, d.w.z. zij specificeert niet of de kennisgeving vóór of na de tenuitvoerlegging ervan moet geschieden. Er moet worden aangenomen dat uitbreidingen of wijzigingen van geringe betekenis niet vooraf bij de bevoegde autoriteiten bekend hoeven te zijn. Het zou voorts ook efficiënter en minder belastend zijn wanneer de instellingen dergelijke wijzigingen van geringe betekenis zouden verzamelen en de bevoegde autoriteiten periodiek daarvan in kennis zouden stellen. Dit is in verschillende lidstaten immers al een toezichtpraktijk. De uitbreidingen en wijzigingen waarvan kennis moet worden gegeven, moeten verder worden ingedeeld in de uitbreidingen en wijzigingen waarvoor de kennisgeving vóór de tenuitvoerlegging moet geschieden, en de uitbreidingen en wijzigingen waarvoor kennisgeving pas na de tenuitvoerlegging hoeft te geschieden. Dit zou verder waarborgen dat de bevoegde autoriteiten bij hun dagelijkse werkzaamheden hun aandacht kunnen richten op de uitbreidingen en wijzigingen die de eigenvermogensvereisten of de prestaties van de modellen of ratingsystemen wezenlijk kunnen veranderen. Dit zou ook waarborgen dat de instellingen onderscheid maken tussen uitbreidingen en wijzigingen van grote betekenis en uitbreidingen en wijzigingen van geringere betekenis op basis van een risicogeoriënteerde benadering van het toezicht. Een dergelijk onderscheid tussen uitbreidingen en wijzigingen waarvan vóór de tenuitvoerlegging kennis moet worden gegeven, en uitbreidingen en wijzigingen waarvan pas na de tenuitvoerlegging kennis hoeft te worden gegeven, zou voorzichtig zijn, omdat de bevoegde autoriteiten bij kennisgeving vóór de tenuitvoerlegging kunnen beoordelen of deze verordening juist is toegepast. Dit zou op zijn beurt ook de toezichtlast aan de kant van de instellingen verminderen.

(3)

Het wezenlijke karakter van uitbreidingen of wijzigingen van de modellen hangt doorgaans af van de soort en de categorie van de voorgestelde uitbreiding of wijziging (die moeten worden weerspiegeld in kwalitatieve criteria) en van hun vermogen om de eigenvermogensvereisten of, in voorkomend geval, de risicogewogen posten te wijzigen (wat moet worden weerspiegeld in de kwantitatieve criteria). Kwantitatieve criteria voor het beoordelen van het wezenlijke karakter van uitbreidingen of wijzigingen moeten daarom de vorm hebben van een drempel op basis van de procentuele verandering in de eigenvermogensvereisten of, in voorkomend geval, de risicogewogen posten vóór en na de wijziging.

(4)

Terwijl de kwantitatieve drempel voor uitbreidingen en wijzigingen van geavanceerde meetbenaderingen voor de eenvoud moet worden berekend op basis van de eigenvermogensvereisten, moet de drempel voor wijzigingen van de interneratingbenaderingen worden berekend op basis van de risicogewogen posten, om te voorkomen dat de drempels te sterk worden beïnvloed door verschillen in de bedragen van aanpassingen van kredietwaarderingen, omdat die effect hebben op de eigenvermogensvereisten maar niet op de risicogewogen posten. Bij de vaststelling van kwantitatieve drempels moet bovendien rekening worden gehouden met het totale effect van de uitbreidingen of wijzigingen op het kapitaalvereiste op basis van de interne benaderingen alsook de standaardbenaderingen, om de mate te weerspiegelen waarin interne benaderingen worden gebruikt voor de totale eigenvermogensvereisten of risicogewogen posten. Dit geldt voor alle drempels voor beide benaderingen, behalve voor de tweede drempel in artikel 4, lid 1, onder c), ii), voor de interneratingbenadering en de drempel voor voorafgaande kennisgeving voor de interneratingbenadering, die zijn ontwikkeld met betrekking tot het effect van wijzigingen op de risicogewogen posten die vallen binnen het toepassingsgebied van een specifiek model. Zowel voor de interneratingbenadering als voor de geavanceerde meetbenadering moeten de berekeningen om het effect van een bepaalde uitbreiding of wijziging af te leiden, worden gemaakt op basis van hetzelfde tijdstip, omdat de reeks blootstellingen (in het geval van de interneratingbenadering) en het risicoprofiel (in het geval van de geavanceerde meetbenadering) relatief stabiel zijn in de tijd.

(5)

De bevoegde autoriteiten mogen op elk moment passende toezichtmaatregelen nemen met betrekking tot uitbreidingen en wijzigingen van modellen waarvan zij in kennis zijn gesteld, op basis van de doorlopende toetsing van bestaande toelatingen om interne benaderingen te hanteren waarin artikel 101 van Richtlijn 2013/36/EU van het Europees Parlement en de Raad (2) voorziet. Enerzijds heeft dit tot doel te waarborgen dat voldaan blijft worden aan de in deel drie, titel II, hoofdstuk 3, afdeling 6, of deel drie, titel III, hoofdstuk 4, of deel drie, titel IV, hoofdstuk 5, van Verordening (EU) nr. 575/2013 neergelegde eisen. Anderzijds zijn er regels nodig om de stimulansen voor nieuwe toestemmingen en kennisgevingen van uitbreidingen en wijzigingen van interne benaderingen vast te stellen. Die regels mogen niet van invloed zijn op de toezichtbenaderingen van de evaluatie van interne modellen of de administratieve processen waarin artikel 20, lid 8, van Verordening (EU) nr. 575/2013 voorziet.

(6)

Wijzigingen van het permanent gedeeltelijk gebruik van interne benaderingen of, in voorkomend geval, de sequentiële tenuitvoerlegging van interne benaderingen worden bestreken door de artikelen 148 en 150 van Verordening (EU) nr. 575/2013 voor de interneratingbenadering en artikel 314 van Verordening (EU) nr. 575/2013 voor de geavanceerde meetbenadering. Die typen van wijzigingen moeten daarom buiten het toepassingsgebied van deze verordening vallen.

(7)

De door de bevoegde autoriteiten verleende toestemming heeft betrekking op de methoden, processen, controlemaatregelen, gegevensverzamelings- en IT-systemen van de benaderingen; de doorlopende afstemming van de modellen op de voor de berekening gebruikte gegevensverzameling, op basis van de goedgekeurde methoden, processen, controlemaatregelen, gegevensverzamelings- en IT-systemen, moet daarom buiten het toepassingsgebied van deze verordening vallen.

(8)

Om het voor de bevoegde autoriteiten mogelijk te maken te beoordelen of de instellingen de regels voor de beoordeling van het wezenlijke karakter van uitbreidingen en wijzigingen juist hebben toegepast, moeten de instellingen de bevoegde autoriteiten passende documentatie verstrekken. Om de toezichtlast voor de instellingen te verminderen en de doeltreffendheid en efficiëntie van de procedures van de bevoegde autoriteiten op dit punt te vergroten, moeten regels worden vastgelegd om te specificeren welke documentatie bij verzoeken om toestemming of kennisgevingen van uitbreidingen en wijzigingen moeten worden verstrekt.

(9)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(10)

De bepalingen van deze verordening hangen onderling nauw samen, omdat zij betrekking hebben op uitbreidingen en/of wijzigingen van geavanceerde meetbenaderingen en interneratingbenaderingen voor de eigenvermogensvereisten voor het kredietrisico en het operationeel risico en omdat de relevante toezichtkwesties en -procedures voor deze twee typen van interne benaderingen soortgelijk zijn. Om de samenhang tussen die bepalingen te waarborgen en te bevorderen dat de personen voor wie die verplichtingen gelden, een alomvattend beeld van de bepalingen hebben en er gecoördineerde toegang toe hebben, is het wenselijk dat de bepalingen gelijktijdig van kracht worden en dat alle technische reguleringsnormen die krachtens Verordening (EU) nr. 575/2013 voor uitbreidingen en wijzigingen van interne modellen voor het kredietrisico en het operationeel risico vereist zijn, in één enkele verordening worden opgenomen. Omdat artikel 312, lid 4, eerste alinea, onder a), een andere aangelegenheid betreft, heeft deze verordening slechts betrekking op de punten b) en c).

(11)

De Europese Bankautoriteit heeft openbare raadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, heeft de mogelijke daaraan verbonden kosten en baten geanalyseerd, en heeft de bij artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (3) opgerichte Stakeholdergroep Bankwezen om advies verzocht,

a)

wezenlijke uitbreidingen en wijzigingen, waarvoor overeenkomstig artikel 143, lid 3, en artikel 312, lid 2, van Verordening (EU) nr. 575/2013 toestemming van de bevoegde autoriteiten vereist is;

b)

overige uitbreidingen en wijzigingen, waarvan de bevoegde autoriteiten in kennis moeten worden gesteld.

a)

uitbreidingen en wijzigingen waarvoor kennisgeving vóór hun tenuitvoerlegging vereist is;

b)

uitbreidingen en wijzigingen waarvoor kennisgeving na hun tenuitvoerlegging vereist is.

a)

voor de beoordeling van het kwantitatieve effect gebruiken de instellingen de meest recente gegevens die beschikbaar zijn;

b)

wanneer een precieze beoordeling van het kwantitatieve effect niet mogelijk is, maken de instellingen in plaats daarvan een beoordeling van het effect op basis van een representatieve steekproef of andere betrouwbare waarschijnlijkheidsberekeningen;

c)

voor wijzigingen die geen direct kwantitatief effect hebben, wordt geen kwantitatief effect overeenkomstig artikel 4, lid 1, onder c), voor de interneratingbenadering of overeenkomstig artikel 6, lid 1, onder c), voor de geavanceerde meetbenadering berekend.

a)

ze vallen onder één van de in bijlage I, deel I, afdeling 1, beschreven wijzigingen van het toepassingsgebied van ratingsystemen of internemodellenbenaderingen voor blootstellingen in aandelen;

b)

ze vallen onder één van de in bijlage I, deel II, afdeling 1, beschreven wijzigingen van ratingsystemen of internemodellenbenaderingen voor blootstellingen in aandelen;

c)

ze leiden tot:

a)

in de teller, het verschil tussen de risicogewogen posten voor het kredietrisico en het verwateringsrisico die verbonden zijn met het toepassingsgebied van het interne ratingsysteem of de internemodellenbenadering voor blootstellingen in aandelen vóór en na de wijziging op het geconsolideerde niveau van de EU-moederinstelling of op het niveau van de instelling die noch moederinstelling noch dochteronderneming is;

b)

in de noemer, de totale risicogewogen posten voor het kredietrisico en het verwateringsrisico vóór de wijziging, respectievelijk op het geconsolideerde niveau van de EU-moederinstelling of op het niveau van de instelling die noch moederinstelling noch dochteronderneming is.

a)

in de teller, het verschil tussen de risicogewogen posten voor het kredietrisico en het verwateringsrisico die verbonden zijn met het toepassingsgebied van het interne ratingsysteem of de internemodellenbenadering voor blootstellingen in aandelen vóór en na de wijziging;

b)

in de noemer, de risicogewogen posten voor het kredietrisico en het verwateringsrisico die verbonden zijn met het toepassingsgebied van het ratingsysteem of de internemodellenbenadering voor blootstellingen in aandelen vóór de wijziging.

a)

van wijzigingen die aan één van de volgende voorwaarden voldoen, worden de bevoegde autoriteiten ten minste twee maanden vóór hun tenuitvoerlegging in kennis gesteld:

b)

van alle overige wijzigingen worden de bevoegde autoriteiten na hun tenuitvoerlegging ten minste één maal per jaar in kennis gesteld.

a)

in de teller, het verschil tussen de risicogewogen posten voor het kredietrisico en het verwateringsrisico die verbonden zijn met het toepassingsgebied van het interne ratingsysteem of de internemodellenbenadering voor blootstellingen in aandelen vóór en na de wijziging;

b)

in de noemer, de risicogewogen posten voor het kredietrisico en het verwateringsrisico die verbonden zijn met het toepassingsgebied van het ratingsysteem of de internemodellenbenadering voor blootstellingen in aandelen vóór de wijziging.

a)

ze vallen onder één van de uitbreidingen die zijn beschreven in bijlage II, deel I, afdeling 1;

b)

ze vallen onder één van de wijzigingen die zijn beschreven in bijlage II, deel II, afdeling 1;

c)

ze leiden tot:

a)

in de teller, het verschil tussen de eigenvermogensvereisten voor het operationeel risico dat verbonden is met het toepassingsgebied van de geavanceerde meetbenadering vóór en na de uitbreiding of wijziging op het geconsolideerde niveau van de EU-moederinstelling of op het niveau van de instelling wanneer deze noch moederinstelling noch dochteronderneming is;

b)

in de noemer, de totale eigenvermogensvereisten voor het operationeel risico vóór de uitbreiding of wijziging, respectievelijk op het geconsolideerde niveau van de EU-moederinstelling of op het niveau van de instelling wanneer deze noch moederinstelling noch dochteronderneming is.

a)

in de teller, het verschil tussen de eigenvermogensvereisten voor het operationeel risico dat verbonden is met het toepassingsgebied van het model vóór en na de uitbreiding of wijziging, respectievelijk op het geconsolideerde niveau van een moederinstelling die geen EU-moederinstelling is of op het niveau van de dochteronderneming wanneer de moederinstelling geen toestemming heeft gekregen om de geavanceerde meetbenadering te hanteren;

b)

in de noemer, de totale eigenvermogensvereisten voor het operationeel risico vóór de uitbreiding of wijziging, respectievelijk op het geconsolideerde niveau van een moederonderneming die geen EU-moederinstelling is of op het niveau van de dochteronderneming wanneer de moederinstelling geen toestemming heeft gekregen om de geavanceerde meetbenadering te hanteren.

a)

van uitbreidingen en wijzigingen die vallen onder bijlage II, deel I, afdeling 2, en deel II, afdeling 2, worden de bevoegde autoriteiten ten minste twee maanden vóór hun tenuitvoerlegging in kennis gesteld;

b)

van alle overige uitbreidingen en wijzigingen worden de bevoegde autoriteiten na hun tenuitvoerlegging ten minste één maal per jaar in kennis gesteld.

a)

een beschrijving, de motivering en de doelstelling van de uitbreiding of wijziging;

b)

de datum van tenuitvoerlegging;

c)

het toepassingsgebied waarop de uitbreiding of wijziging van het model van invloed is, met inbegrip van volumekenmerken;

d)

technische en procedurele document(en);

e)

verslagen van de onafhankelijke toetsing of validatie van de instelling;

f)

een bewijsstuk dat de uitbreiding of wijziging via het goedkeuringsproces van de instelling is goedgekeurd door de bevoegde organen, en de datum van goedkeuring;

g)

indien van toepassing, het kwantitatieve effect van de wijziging of uitbreiding op de risicogewogen posten of de eigenvermogensvereisten;

h)

bescheiden van het huidige en het vorige versienummer van de interne modellen van de instelling waarvoor toestemming vereist is.

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/50

(1)

In artikel 77, lid 3, van Richtlijn 2013/36/EU wordt uitsluitend melding gemaakt van „schuldinstrumenten”. In de handelsportefeuille opgenomen eigenvermogensinstrumenten mogen derhalve niet in aanmerking worden genomen bij de beoordeling van de materialiteit van het specifieke risico.

(2)

De materialiteit in absolute termen van blootstellingen aan het specifieke risico moet worden gemeten door de standaardregels voor de berekening van nettoposities in schuldinstrumenten toe te passen. Bij deze beoordeling moet rekening worden gehouden met zowel de lange als de korte nettoposities berekend overeenkomstig artikel 327, lid 1, van Verordening (EU) nr. 575/2013 van het Europees Parlement en de Raad (2), na inachtneming van de afdekkingen met kredietderivaten in overeenstemming met de artikelen 346 en 347 van Verordening (EU) nr. 575/2013.

(3)

In artikel 77, lid 3, eerste alinea, van Richtlijn 2013/36/EU met betrekking tot het specifieke risico in de handelsportefeuille wordt melding gemaakt van „een groot aantal wezenlijke posities in schuldinstrumenten van verschillende uitgevende instellingen”. In deze verordening wordt bijgevolg overeenkomstig artikel 77, lid 4, van genoemde richtlijn een materialiteitsdrempel vastgesteld voor grote aantallen wezenlijke posities in schuldinstrumenten van verschillende uitgevende instellingen.

(4)

Deze verordening is gebaseerd op de ontwerpen van technische reguleringsnormen die de Europese Bankautoriteit aan de Commissie heeft voorgelegd.

(5)

De Europese Bankautoriteit heeft open publieksraadplegingen gehouden over de ontwerpen van technische reguleringsnormen waarop deze verordening is gebaseerd, de potentiële desbetreffende kosten en baten geanalyseerd en het advies van de overeenkomstig artikel 37 van Verordening (EU) nr. 1093/2010 van het Europees Parlement en de Raad (3) opgerichte Stakeholdergroep bankwezen ingewonnen,

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/52

(1)

In artikel 7, lid 2, van Verordening (EU) nr. 211/2011 wordt bepaald dat in ten minste een vierde van de lidstaten het minimumaantal ondertekenaars van een burgerinitiatief in elke lidstaat dient overeen te komen met het aantal in elke lidstaat gekozen leden van het Europees Parlement, vermenigvuldigd met 750. Deze minimumaantallen zijn vastgesteld in bijlage I bij de verordening.

(2)

Op 28 juni 2013 heeft de Europese Raad Besluit 2013/312/EU vastgesteld inzake de samenstelling van het Europees Parlement (2). Bij dat besluit, dat op 30 juni 2013 in werking is getreden, wordt voor de zittingsperiode 2014-2019 het aantal in elke lidstaat gekozen leden van het Europees Parlement vastgesteld. De zittingsperiode 2014-2019 begint op 1 juli 2014.

(3)

Bijlage I bij Verordening (EG) nr. 211/2011 dient dienovereenkomstig te worden gewijzigd,

20.5.2014   

NL

Publicatieblad van de Europese Unie

L 148/54

(1)

Verordening (EU) nr. 223/2014 (1) verleent de Commissie de bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen ter aanvulling van niet-essentiële onderdelen ten aanzien van het Fonds voor Europese hulp aan de meest behoeftigen (FEAD)

(2)

Verordening (EU) nr. 223/2014 vereist van de beheersautoriteit dat deze een systeem opzet voor de vastlegging en opslag in geautomatiseerde vorm van de voor toezicht, evaluatie, financieel beheer, verificatie en audit vereiste gegevens over elke concrete actie, waaronder, ten aanzien van operationele programma's voor de sociale integratie van de meest behoeftigen (OP II), gegevens over individuele deelnemers. Het is daarom noodzakelijk dat er een lijst wordt opgesteld van gegevens die in dat systeem moeten worden geregistreerd en opgeslagen.

(3)

Bepaalde gegevens zijn alleen van belang voor specifieke typen concrete acties of voor slechts één type operationeel programma; de toepasselijkheid van gegevensvereisten moet daarom worden gespecificeerd. Verordening (EU) nr. 223/2014 geeft specifieke voorschriften aan voor de registratie en opslag van gegevens over individuele deelnemers aan concrete acties ondersteund door OP II, waarmee rekening moet worden gehouden.

(4)

In de lijst met gegevens moet rekening worden gehouden met de rapportagevereisten zoals vastgesteld in Verordening (EU) nr. 223/2014 om ervoor te zorgen dat de benodigde gegevens voor het financiële beheer en toezicht — met inbegrip van de gegevens die nodig zijn om betalingsaanvragen, rekeningen en een verslag over de uitvoering op te stellen — voor elke concrete actie bestaan in een vorm waardoor deze eenvoudig te verzamelen en samen te voegen zijn. Om een effectief financieel beheer van acties te waarborgen en aan de eisen voor publicatie van basisgegevens over concrete acties te voldoen, is het noodzakelijk dat bepaalde gegevens in de lijst in geautomatiseerde vorm worden opgenomen. Er zijn nog bepaalde andere gegevens nodig voor de doeltreffende planning en uitvoering van verificaties en audits.

(5)

De lijst met gegevens die moeten worden geregistreerd en opgeslagen mag niet vooruitlopen op de technische kenmerken of structuur van de geautomatiseerde systemen die door beheersautoriteiten zijn ontwikkeld, of vooraf het formaat van de geregistreerde en opgeslagen gegevens bepalen, tenzij die uitdrukkelijk vastgelegd zijn in deze verordening. Evenmin mag de lijst vooruitlopen op de wijze waarop gegevens worden ingevoerd of verzameld binnen het systeem; in sommige gevallen kunnen de gegevens in de lijst vereisen dat er meerdere waarden worden ingevoerd. Niettemin is het noodzakelijk dat er bepaalde regels inzake de aard van deze gegevens worden vastgesteld, om ervoor te zorgen dat de beheersautoriteit haar verantwoordelijkheden op het gebied van toezicht, evaluatie, financieel beheer, controles en audits, ook als dit de verwerking van gegevens van individuele deelnemers vereist, kan nakomen.

(6)

Om te waarborgen dat uitgaven onder operationele programma's gecontroleerd en aan een audit onderworpen kunnen worden, is het noodzakelijk dat er criteria worden vastgesteld waaraan een audittraject (controlespoor) moet voldoen om als toereikend te worden beschouwd.

(7)

In verband met de auditwerkzaamheden uit hoofde van Verordening (EU) nr. 223/2014 dient te worden bepaald dat de Commissie en de lidstaten elke vorm van ongeoorloofde openbaarmaking van of toegang tot persoonlijke gegevens moeten voorkomen, en dient te worden gespecificeerd voor welke doeleinden de Commissie en de lidstaten dergelijke gegevens kunnen verwerken.

(8)

De auditautoriteit is verantwoordelijk voor de audits van concrete acties. Om ervoor te zorgen dat de reikwijdte en de inhoud van audits van de boekhouding toereikend zijn en dat ze in alle lidstaten volgens dezelfde normen worden uitgevoerd, is het noodzakelijk om de voorwaarden uiteen te zetten waaraan die audits moeten voldoen.

(9)

Het is noodzakelijk de grondslag voor de steekproeven op de te controleren acties, waaraan de auditautoriteit zich moet houden bij het vastleggen of goedkeuren van de steekproefmethoden, in detail vast te stellen, waaronder de bepaling van de steekproefeenheid, bepaalde technische criteria voor de steekproef en waar nodig factoren waarmee rekening moet worden gehouden bij aanvullende steekproeven.

(10)

De auditautoriteit moet een controleverslag opstellen met daarin de boekhoudgegevens zoals beschreven in Verordening (EU) nr. 223/2014. Om ervoor te zorgen dat de reikwijdte en de inhoud van audits op de boekhouding toereikend zijn en dat die in alle lidstaten volgens dezelfde normen worden uitgevoerd, is het noodzakelijk om de voorwaarden uiteen te zetten waaraan die audits moeten voldoen.

(11)

Om rechtszekerheid en gelijke behandeling van alle lidstaten bij het toepassen van financiële correcties te waarborgen, in overeenstemming met het evenredigheidsbeginsel, is het noodzakelijk criteria vast te stellen om te bepalen of er ernstige tekortkomingen in de werking van de beheers- en controlesystemen zijn, de belangrijkste vormen van tekortkomingen te definiëren, en criteria vast te stellen voor het bepalen van de hoogte van de financiële correctie die aan de hand van geëxtrapoleerde of vaste percentages moet worden toegepast.

(12)

Om snelle toepassing van de in deze Verordening vastgestelde maatregelen mogelijk te maken, dient deze verordening van kracht te worden op de dag volgende op die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie,

a)

nadere bepalingen over de informatie met betrekking tot de gegevens die in geautomatiseerde vorm geregistreerd en opgeslagen moeten worden binnen het door de beheersautoriteit ontwikkelde bewakingssysteem;

b)

nadere minimumeisen voor het audittraject met betrekking tot de boekhouding die moet worden bijgehouden en de bewijsstukken die op het niveau van de certificeringsautoriteit, de beheersautoriteit, de intermediaire instanties en de begunstigden moeten worden bewaard;

c)

de reikwijdte en de inhoud van audits van concrete acties en controles van de jaarrekeningen en de methode voor de selectie van de steekproef van de concrete acties;

d)

nadere bepalingen voor het gebruik van gegevens die tijdens door ambtenaren of gemachtigde vertegenwoordigers van de Commissie uitgevoerde audits zijn verkregen;

e)

nadere bepalingen betreffende de criteria voor het vaststellen van ernstige tekortkomingen in de werking van beheers- en controlesystemen, met inbegrip van de belangrijkste vormen van dergelijke tekortkomingen, de criteria voor het vaststellen van de hoogte van de toe te passen financiële correctie en de criteria voor het toepassen van vaste percentages of geëxtrapoleerde financiële correcties.

a)

het audittraject maakt het mogelijk de toepassing van de selectiecriteria die voor het operationele programma (OP I) voor voedselhulp of andere fundamentele materiële bijstand, of door het toezichtcomité voor het OP II, zijn vastgesteld, te verifiëren;

b)

met betrekking tot subsidies op grond van artikel 25, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 223/2014 maakt het audittraject het mogelijk om de aan de Commissie medegedeelde gecertificeerde totaalbedragen in overeenstemming te brengen met de gedetailleerde boekhoudkundige gegevens en bewijsstukken van de certificeringsautoriteit, de beheersautoriteit, de intermediaire instanties en de begunstigden met betrekking tot in het kader van het operationele programma medegefinancierde concrete acties;

c)

met betrekking tot subsidies op grond van artikel 25, lid 1, onder b) en c), maakt het audittraject het mogelijk om de aan de Commissie medegedeelde gecertificeerde totaalbedragen in overeenstemming te brengen met gedetailleerde prestatie- of resultaatgegevens en bewijsstukken die in het bezit zijn van de certificeringsautoriteit, de beheersautoriteit, de intermediaire instanties en de begunstigden en, indien van toepassing, met inbegrip van de documenten over de methode om standaardschalen voor eenheidskosten en forfaitaire bedragen vast te stellen, met betrekking tot in het kader van het operationele programma medegefinancierde concrete acties;

d)

met betrekking tot kosten vastgesteld in overeenstemming met artikel 25, lid 1, onder d), van Verordening (EU) nr. 223/2014 moet het audittraject het mogelijk maken om de berekeningsmethode aan te tonen en te rechtvaardigen, alsmede, indien van toepassing, de basis waarop de vaste percentages, en de subsidiabele directe kosten of kosten die onder de andere gekozen categorieën gedeclareerd zijn en waarop het vaste percentage van toepassing is, zijn vastgesteld;

e)

met betrekking tot kosten vastgesteld in overeenstemming met artikel 26, lid 2, onder b), c) en d), en lid 3, tweede deel, van Verordening (EU) nr. 223/2014, moet het audittraject het mogelijk maken de subsidiabele directe kosten of onder andere kostencategorieën gedeclareerde kosten waarop het vaste percentage van toepassing is, te staven;

f)

het audittraject moet het mogelijk maken om de betaling van de overheidsbijdrage aan de begunstigde te verifiëren;

g)

het audittraject moet voor elke concrete actie, voor zover van toepassing, de technische specificaties en het financieringsplan, documenten betreffende de goedkeuring van de subsidie, documenten betreffende de procedures voor overheidsopdrachten, verslagen van de begunstigden en verslagen over de uitgevoerde verificaties en audits omvatten;

h)

het audittraject moet informatie bevatten over het beheer van de controles en uitgevoerde audits van de concrete actie;

i)

het audittraject moet het mogelijk maken de gegevens in verband met outputindicatoren voor de concrete actie in overeenstemming te brengen met de gerapporteerde gegevens en resultaten en, in voorkomend geval, met de doelen van het programma.

a)

dat de concrete actie geselecteerd is overeenkomstig de selectiecriteria voor het operationele programma, niet fysiek voltooid of volledig ten uitvoer gelegd was voordat de begunstigde de aanvraag om financiering in het kader van het operationele programma indiende, uitgevoerd is overeenkomstig het goedkeuringsbesluit, en voldoet aan alle ten tijde van de audit geldende voorwaarden betreffende functionaliteit, gebruik en te verwezenlijken doelstellingen;

b)

dat de bij de Commissie gedeclareerde uitgaven overeenstemmen met de boekhoudkundige gegevens, en dat de vereiste bewijsstukken een adequaat audittraject als bedoeld in artikel 3 van deze verordening vormen;

c)

dat voor bij de Commissie ingediende uitgaven zoals bepaald overeenkomstig de artikel 25, lid 1, onder b) en c), prestaties en resultaten geleverd zijn die de betalingen aan de begunstigde onderbouwen, dat gegevens van deelnemers, indien van toepassing, of andere bescheiden in verband met prestaties en resultaten overeenkomen met de bij de Commissie ingediende informatie en dat de vereiste bewijsstukken een adequaat audittraject als bedoeld in artikel 3 van deze verordening vormen.

i)

willekeurige selectie van de steekproefeenheden;

ii)

het gebruik van kansrekening om de steekproefresultaten te evalueren, met inbegrip van meting en controle van het steekproefrisico en van de geplande en feitelijk bereikte steekproefprecisie.

a)

het totale bedrag van gedeclareerde subsidiabele overheidsuitgaven overeenkomstig artikel 49, lid 1, onder a), van Verordening (EU) nr. 223/2014 overeenkomt met de uitgaven en met de bijbehorende overheidsbijdrage in de betalingsaanvragen aan de Commissie voor het desbetreffende boekjaar en, als er verschillen zijn, of er adequate toelichtingen zijn verstrekt in de boekhouding voor de afgestemde bedragen;

b)

de geschrapte bedragen en terugvorderingen tijdens het boekjaar, de terug te vorderen bedragen aan het einde van het boekjaar, en de oninbare bedragen die in de rekeningen zijn opgenomen, overeenkomen met de bedragen die in de boekhoudsystemen van de certificeringsautoriteit staan geregistreerd en gebaseerd zijn op beslissingen van de verantwoordelijke beheers- of certificeringsautoriteit;

c)

er uitgaven zijn uitgesloten van de rekeningen overeenkomstig artikel 49, lid 2, van de Verordening (EU) nr. 223/2014, indien van toepassing, en of alle vereiste correcties terug te vinden zijn in de rekeningen van het betreffende boekjaar.

a)

het relatieve belang van de ernstige tekortkoming(en) in de context van het beheers- en controlesysteem als geheel;

b)

de frequentie en de omvang van de ernstige tekortkoming(en);

c)

de mate van risico van verlies voor de begroting van de Unie.

a)

wanneer de ernstige tekortkoming(en) in het beheers -en controlesysteem dusdanig fundamenteel, frequent of wijdverbreid is/zijn dat dit tot volledig falen van het systeem leidt, waardoor de wettigheid en regelmatigheid van alle betrokken uitgaven in gevaar worden gebracht, wordt een vast percentage van 100 % toegepast;

b)

wanneer de ernstige tekortkoming(en) in het beheers -en controlesysteem dusdanig frequent en wijdverbreid is/zijn dat dit tot zeer ernstig falen van het systeem leidt, waardoor de wettigheid en regelmatigheid van een zeer groot deel van de betrokken uitgaven in gevaar worden gebracht, wordt een vast percentage van 25 % toegepast;

c)

wanneer de ernstige tekortkoming(en) in het beheers -en controlesysteem het gevolg is/zijn van een niet volwaardig of slecht of onregelmatig functionerend systeem, waardoor de wettigheid en regelmatigheid van een groot deel van alle betrokken uitgaven in gevaar worden gebracht, wordt een vast percentage van 10 % toegepast;

d)

wanneer de ernstige tekortkoming(en) in het beheers -en controlesysteem het gevolg is/zijn van een niet consistent functionerend systeem, waardoor de wettigheid en regelmatigheid van een aanzienlijk deel van alle betrokken uitgaven in gevaar worden gebracht, wordt een vast percentage van 5 % toegepast.