1.   Deze verordening, met uitzondering van artikel 12, is van toepassing op schepen die de vlag van een lidstaat voeren.

Artikel 12 is van toepassing op schepen die de vlag van een derde land voeren, die een haven of een ankerplaats van een lidstaat aandoen.

2.   Deze verordening is niet van toepassing op:

1.   Voor de toepassing van deze verordening gelden de volgende definities:

1.   „schip”: een vaartuig, van welk type ook, dat in het mariene milieu opereert of heeft geopereerd; onder deze term zijn begrepen onderwatervoertuigen, drijvende vaartuigen, drijvende platforms, hefeilanden, drijvende opslageenheden en drijvende productie-, opslag- en verladingseenheden (FPSO’s) alsmede vaartuigen waarvan de uitrusting is verwijderd of die worden gesleept;

2.   „nieuw schip”: een schip waarvoor:

3.   „tankschip”: een olietankschip zoals gedefinieerd in bijlage I bij het Internationaal Verdrag ter voorkoming van verontreiniging door schepen („MARPOL-verdrag”) of een tankschip voor schadelijke vloeistoffen (NLS-tankschip), zoals gedefinieerd in bijlage II bij dat verdrag;

4.   „gevaarlijk materiaal”: elk materiaal dat of elke substantie die mogelijk gevaar kan zetten voor de menselijke gezondheid en/of het milieu;

5.   „operationeel afval”: afvalwater en residuen voortgebracht door het normaal functioneren van schepen die onderworpen zijn aan de voorschriften van het MARPOL-Verdrag;

6.   „scheepsrecycling”: het volledig of gedeeltelijk ontmantelen van een schip in een scheepsrecyclinginrichting teneinde onderdelen en materialen terug te winnen om deze opnieuw te bewerken, voor te bereiden voor hergebruik, of te hergebruiken, waarbij wordt gezorgd voor het beheer van gevaarlijke en andere materialen, met inbegrip van de opslag en behandeling van onderdelen en materialen op het recyclingterrein, maar niet van de verdere verwerking of verwijdering ervan in afzonderlijke inrichtingen;

7.   „scheepsrecyclinginrichting”: een afgebakend gebied zijnde een werf of inrichting gelegen in een lidstaat of een derde land en dat wordt gebruikt voor het recyclen van schepen;

8.   „scheepsrecyclingbedrijf”: de eigenaar van de scheepsrecyclinginrichting of een andere organisatie of persoon die de verantwoordelijkheid voor de scheepsrecyclingactiviteit heeft overgenomen van de eigenaar van de scheepsrecyclinginrichting;

9.   „administratie”: een overheidsinstantie die door een lidstaat is aangeduid als verantwoordelijk voor taken met betrekking tot schepen die de vlag van die lidstaat voeren, of die onder het gezag van de lidstaat opereren;

10.   „erkende organisatie”: een organisatie die erkend is overeenkomstig Verordening (EG) nr. 391/2009 van het Europees Parlement en de Raad (12);

11.   „bevoegde autoriteit”: door een lidstaat of een derde land aangeduide overheidsinstantie of overheidsinstanties, als verantwoordelijk voor scheepsrecyclinginrichtingen binnen een bepaald geografisch gebied of een bepaald gebied van deskundigheid, met betrekking tot alle operaties die binnen de jurisdictie van die staat vallen;

12.   „brutotonnage”: de brutotonnage (GT) die is berekend overeenkomstig de voorschriften voor tonnagemeting van bijlage I bij het Internationaal Verdrag betreffende de meting van schepen (1969) of daaropvolgende overeenkomsten;

13.   „bevoegde persoon”: een persoon met passende kwalificaties en opleiding en voldoende kennis, ervaring en vaardigheden voor het uitvoeren van de specifieke taken;

14.   „scheepseigenaar”: de natuurlijke of rechtspersoon die als eigenaar van het schip is geregistreerd, met inbegrip van de natuurlijke of rechtspersoon die voor een beperkte periode eigenaar is van het schip in afwachting van de verkoop of overdracht ervan aan een scheepsrecyclinginrichting of, indien er geen registratie heeft plaatsgevonden, de natuurlijke of rechtspersoon die het schip in eigendom heeft of elke andere organisatie of persoon, zoals de beheerder of de rompbevrachter, die de verantwoordelijkheid voor de exploitatie van het schip heeft overgenomen van de eigenaar van het schip alsmede een rechtspersoon die een schip in overheidsbezit exploiteert;

15.   „nieuwe installatie”: de installatie van systemen, uitrusting, isolatie of ander materiaal op een schip na de toepassingsdatum van deze verordening;

16.   „scheepsrecyclingplan”: een plan dat voor elk specifiek onder zijn verantwoordelijkheid te recyclen schip wordt ontwikkeld door de exploitant van de scheepsrecyclingfaciliteit, rekening houdend met de toepasselijke richtsnoeren en resoluties van de IMO;

17.   „scheepsrecyclingplan”: een plan opgesteld door de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting en aangenomen door de raad van bestuur of het relevante bestuursorgaan van het scheepsrecyclingbedrijf, waarin de door de inrichting gebruikte operationele processen en procedures staan beschreven, en dat in het bijzonder de volgende aspecten omvat: veiligheid en opleiding van werknemers, bescherming van de menselijke gezondheid en het milieu, taken en verantwoordelijkheden van het personeel, voorbereiding en reactie op noodsituaties, en systemen voor toezicht, verslaglegging en het bijhouden van gegevens, rekening houdend met de toepasselijke richtsnoeren en resoluties van de IMO;

18.   „veilig toegankelijk”: een ruimte die aan alle volgende criteria voldoet:

19.   „veilig voor werkzaamheden waarbij hitte vrijkomt”: een ruimte die aan alle volgende criteria voldoet:

20.   „voltooiingsverklaring”: een door de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting afgegeven verklaring dat de scheepsrecycling is voltooid overeenkomstig deze verordening;

21.   „inventariscertificaat”: een voor elk schip specifiek certificaat dat wordt afgegeven voor schepen die de vlag van een lidstaat voeren, overeenkomstig artikel 9, en dat is aangevuld met een inventaris van gevaarlijke materialen overeenkomstig artikel 5;

22.   „ „geschikt voor recycling”-certificaat”: een voor elk schip specifiek certificaat dat wordt afgegeven voor schepen die de vlag van een lidstaat voeren, overeenkomstig artikel 9, lid 9, en dat is aangevuld met een inventaris van gevaarlijke materialen overeenkomstig artikel 5, lid 7, en een recyclingplan overeenkomstig artikel 7;

23.   „verklaring van overeenstemming”: een voor elk schip specifiek certificaat dat wordt afgegeven voor schepen die de vlag van een derde land voeren en dat is aangevuld met een inventaris van gevaarlijke materialen overeenkomstig artikel 12;

24.   „ton leeggewicht (light displacement tonnes, LDT)”: het gewicht van een schip in ton, zonder vracht, brandstof, smeerolie in opslagtanks, ballastwater, zoet water, drinkwater, verbruiksgoederen, passagiers en bemanning en hun persoonlijke bezittingen; het is de som van het gewicht van de romp, de constructie, de machines, de uitrusting en de aanvullende onderdelen van het schip.

2.   Voor de toepassing van artikel 7, lid 2, onder d), en de artikelen 13, 15 en 16:

3.   Voor de toepassing van lid 1, punt 13, kan een bevoegde persoon een geschoolde arbeider of een leidinggevende werknemer zijn die in staat is beroeps- en andere risico’s en de blootstelling van werknemers aan potentieel gevaarlijke materialen of onveilige omstandigheden in een scheepsrecyclinginrichting te herkennen en te evalueren en die in staat is te bepalen welke bescherming en voorzorgen nodig zijn om dergelijke gevaren, risico’s of een dergelijke blootstelling uit te schakelen.

Onverminderd Richtlijn 2005/36/EG van het Europees Parlement en de Raad (13) kan de bevoegde autoriteit passende criteria voor de aanwijzing van zulke personen opstellen en de aan hen toe te wijzen taken bepalen.

1.   Elk nieuw schip heeft aan boord een inventaris van gevaarlijke materialen, waarin ten minste de in bijlage II bedoelde gevaarlijke materialen in de constructie of de uitrusting van het schip, de locatie en de geschatte hoeveelheid ervan, worden omschreven.

2.   Behoudens artikel 32, lid 2, onder b), voldoen bestaande schepen, voor zover uitvoerbaar, aan lid 1.

Bestaande schepen die gerecycled gaan worden, voldoen, voor zover uitvoerbaar, aan lid 1 van dit artikel vanaf de publicatiedatum van de Europese lijst van scheepsrecyclinginrichtingen („de Europese lijst”), overeenkomstig artikel 16, lid 2.

Behoudens artikel 32, lid 2, onder b), worden bij het opstellen van de inventaris van gevaarlijke materialen voor bestaande schepen ten minste de in de lijst in bijlage I bedoelde gevaarlijke materialen daarin omschreven.

3.   De inventaris van gevaarlijke materialen:

4.   In aanvulling op lid 3 wordt voor bestaande schepen een plan opgesteld ter beschrijving van de visuele of steekproefsgewijze controle aan de hand waarvan de inventaris van gevaarlijke materialen wordt opgesteld, en met inachtneming van de toepasselijke IMO-richtsnoeren.

5.   De inventaris van gevaarlijke materialen bestaat uit drie delen:

6.   Deel I van de inventaris van gevaarlijke materialen wordt tijdens de gehele levensduur van het schip naar behoren bijgehouden en geactualiseerd en maakt melding van nieuwe installaties die in bijlage II bedoelde gevaarlijke materialen bevatten en van relevante wijzigingen in de constructie en de uitrusting van het schip.

7.   Voorafgaand aan de recycling en met inachtneming van de toepasselijke IMO-richtsnoeren wordt in de inventaris van gevaarlijke materialen, naast het naar behoren bijgehouden en geactualiseerde deel I, eveneens deel II voor het operationeel afval en deel III voor de voorraden opgenomen, en wordt de inventaris door de administratie of een door de administratie gemachtigde erkende organisatie geverifieerd.

8.   De Commissie is bevoegd overeenkomstig artikel 24 gedelegeerde handelingen vast te stellen voor het actualiseren van de lijst van items voor de inventaris van gevaarlijke materialen in de bijlagen I en II, teneinde te waarborgen dat deze lijsten ten minste de in de bijlagen 1 en 2 van het Verdrag van Hongkong opgenomen stoffen bevatten.

De Commissie stelt een afzonderlijke gedelegeerde handeling vast voor elke stof die moet worden toegevoegd aan of verwijderd uit de bijlagen I en II.

1.   Bij het voorbereiden van het recyclen van een schip moeten scheepseigenaren:

2.   Scheepseigenaren zien erop toe dat schepen die bestemd zijn voor recycling:

3.   Scheepseigenaren zorgen ervoor dat tankschepen in de scheepsrecyclinginrichting aankomen met ladingtanks en pompkamers in staat van gereedheid voor certificatie als „veilig voor werkzaamheden waarbij hitte vrijkomt”.

4.   Scheepseigenaren bezorgen aan de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting een kopie van het overeenkomstig artikel 9 afgeleverd „geschikt voor recycling”-certificaat.

5.   Scheepseigenaren zijn verantwoordelijk voor het schip en treffen maatregelen om ervoor te zorgen dat dat schip blijft voldoen aan de voorschriften van de administratie van de lidstaat waarvan het de vlag voert, totdat de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting de verantwoordelijkheid voor het schip op zich neemt. De exploitant van de scheepsrecyclinginrichting kan het schip weigeren voor recycling indien de toestand ervan niet grotendeels overeenstemt met de bijzonderheden van het inventariscertificaat, onder andere wanneer deel I van de inventaris van gevaarlijke materialen niet naar behoren is bijgehouden en geactualiseerd om veranderingen in de structuur en de uitrusting van het schip weer te geven. In dergelijke gevallen behoudt de scheepseigenaar de verantwoordelijkheid voor het schip en brengt hij de administratie daarvan onverwijld op de hoogte.

1.   Voordat er enige recycling van een schip plaatsvindt, wordt een voor elk schip specifiek scheepsrecyclingplan opgesteld. Het scheepsrecyclingplan behandelt alle aspecten van een specifiek schip die niet onder het plan van de scheepsrecyclinginrichting vallen, of waarvoor speciale procedures nodig zijn.

2.   Het scheepsrecyclingplan:

3.   Het scheepsrecyclingplan wordt stilzwijgend of uitdrukkelijk door de bevoegde autoriteit goedgekeurd, overeenkomstig de eventuele nationale voorschriften van de staat waar de scheepsrecyclinginrichting is gelegen, voor zover van toepassing.

Uitdrukkelijke goedkeuring wordt verleend wanneer de bevoegde autoriteit een schriftelijke kennisgeving van haar beslissing inzake het scheepsrecyclingplan zendt aan de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting, aan de eigenaar en aan de administratie.

Stilzwijgende goedkeuring wordt geacht te zijn verleend indien er door de bevoegde autoriteit niet binnen een overeenkomstig de voorschriften van de staat waar de scheepsrecyclinginrichting is gelegen, voor zover van toepassing, vastgelegde en door de bevoegde autoriteit overeenkomstig artikel 15, lid 2, onder b), medegedeelde herzieningstermijn schriftelijk bezwaar wordt gemaakt bij de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting, de eigenaar en de administratie.

4.   De lidstaten kunnen hun administratie verzoeken de door de scheepseigenaar krachtens artikel 6, lid 1, onder b), verstrekte informatie, en tevens de volgende bijzonderheden, toe te zenden aan de bevoegde autoriteit van de staat waarin de scheepsrecyclinginrichting is gelegen:

1.   Scheepsinspecties worden uitgevoerd door functionarissen van de administratie of door een erkende door de administratie gemachtigde organisatie, rekening houdend met de toepasselijke IMO-richtsnoeren.

2.   Een administratie die gebruikmaakt van erkende organisaties om de in lid 1 omschreven inspecties uit te voeren, machtigt deze erkende organisaties ten minste om:

3.   Schepen worden onderworpen aan de volgende inspecties:

4.   De eerste inspectie van een nieuw schip wordt verricht voordat het schip in dienst wordt genomen, of voordat het inventariscertificaat wordt afgegeven. Voor bestaande schepen wordt uiterlijk op 31 december 2020 een eerste inspectie uitgevoerd. Met de inspectie wordt geverifieerd of deel I van de inventaris van gevaarlijke materialen voldoet aan de voorschriften van deze verordening.

5.   De hernieuwde inspectie wordt verricht met door de administratie bepaalde tussenpozen van ten hoogste vijf jaar. Met de hernieuwde inspectie wordt geverifieerd of deel I van de inventaris van gevaarlijke materialen voldoet aan de voorschriften van deze verordening.

6.   De aanvullende inspectie, volledig of gedeeltelijk, afhankelijk van de omstandigheden, wordt op verzoek van de scheepseigenaar uitgevoerd na een verandering, vervanging of significante herstelling van de constructie, de uitrusting, de systemen, de installaties, de voorzieningen en de materialen die een effect hebben op de inventaris van gevaarlijke materialen. De inspectie dient te waarborgen dat elke verandering, vervanging, of significante herstelling is geschied op een wijze die waarborgt dat het schip in overeenstemming blijft met de voorschriften van deze verordening, en dat deel I van de inventaris van gevaarlijke materialen waar nodig wordt aangepast.

7.   De laatste inspectie wordt verricht vóór het schip uit dienst wordt genomen en vóór de recycling van het schip is begonnen.

Met de inspectie wordt geverifieerd dat:

8.   In het geval van bestaande schepen die voor scheepsrecycling bestemd zijn, kunnen de eerste inspectie en de laatste inspectie tezelfdertijd worden verricht.

1.   Na het met succes voltooien van een eerste inspectie of een hernieuwde inspectie, geeft de administratie of een door de administratie gemachtigde erkende organisatie een inventariscertificaat af. Bij dat certificaat wordt deel I van de inventaris van gevaarlijke materialen, bedoeld in artikel 5, lid 5, onder a), gevoegd.

Wanneer de eerste inspectie en de laatste inspectie tezelfdertijd worden verricht, zoals voorzien in artikel 8, lid 8, wordt enkel het in lid 9 van dit artikel vermelde „geschikt voor recycling”-certificaat afgegeven.

De Commissie stelt uitvoeringshandelingen ter bepaling van de opmaak van het inventariscertificaat vast, opdat het strookt met bijlage 3 bij het Verdrag van Hongkong. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 25 van deze verordening bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

2.   Op een inventariscertificaat wordt op verzoek van de scheepseigenaar een aantekening geplaatst, hetzij door de administratie hetzij door een door de administratie gemachtigde erkende organisatie, na het succesvol beëindigen van een overeenkomstig artikel 8, lid 6, verrichte aanvullende inspectie.

3.   Behoudens lid 4 geeft de administratie of de door de administratie gemachtigde erkende organisatie een inventariscertificaat af of plaatst het een aantekening daarop, al naargelang, indien de hernieuwde inspectie met succes is voltooid:

4.   Indien een hernieuwde inspectie met succes is voltooid en een nieuw inventariscertificaat niet vóór de vervaldatum van het bestaande certificaat kan worden afgegeven of aan boord worden gebracht, plaatst de administratie of een door de administratie gemachtigde erkende organisatie een aantekening op het bestaande certificaat, en een dergelijk certificaat wordt als geldig aanvaard voor een verdere termijn van ten hoogste vijf jaar na de vervaldatum.

5.   In geval van een inventariscertificaat dat minder dan vijf jaar geldig is, kan de administratie of een door de administratie gemachtigde erkende organisatie de geldigheid van het bestaande certificaat verder verlengen voor een termijn van ten hoogste vijf jaar.

6.   In bijzondere, door de administratie te omschrijven omstandigheden, hoeft een nieuw inventariscertificaat niet gedateerd te zijn vanaf de vervaldatum van het bestaande certificaat, als vereist in lid 3, onder a) en b), en in de leden 7 en 8. In die omstandigheden is het nieuwe certificaat geldig voor een termijn van ten hoogste vijf jaar na de datum van voltooiing van de hernieuwde inspectie.

7.   Wanneer een schip zich op de vervaldatum van het inventariscertificaat niet in de haven of ankerplaats bevindt waar het moet worden geïnspecteerd, kan de administratie, indien dat aangewezen is, de geldigheid van het inventariscertificaat verlengen met een termijn van ten hoogste drie maanden, teneinde het schip de gelegenheid te geven zijn reis naar de haven waar het moet worden geïnspecteerd, te voltooien. Een dergelijke verlenging wordt enkel toegestaan op voorwaarde dat de inspectie in die haven wordt voltooid voordat het schip vertrekt. Een schip waaraan een verlenging is toegekend, heeft bij aankomst in de haven waar het moet worden geïnspecteerd niet het recht om op grond van die verlenging de haven te verlaten zonder een nieuw certificaat. Wanneer de hernieuwde inspectie is voltooid, is het nieuwe inventariscertificaat geldig voor een termijn van ten hoogste vijf jaar vanaf de vervaldatum van het bestaande certificaat, voordat de verlenging is toegekend.

8.   Indien een inventariscertificaat van een schip dat voor korte reizen wordt gebruikt en niet is verlengd krachtens de in lid 7 vermelde voorwaarden, kan de administratie dit verlengen met een gedoogtermijn van ten hoogste één maand vanaf de vervaldatum. Wanneer de hernieuwde inspectie is voltooid, is het nieuwe inventariscertificaat geldig voor een termijn van ten hoogste vijf jaar vanaf de datum van het bestaande certificaat, voordat de verlenging werd toegekend.

9.   Na het met succes voltooien van een laatste inspectie, overeenkomstig artikel 8, lid 7, geeft de administratie of een door de administratie gemachtigde erkende organisatie, een „geschikt voor recycling”-certificaat af. Bij dat certificaat worden de inventaris van gevaarlijke materialen en het scheepsrecyclingplan gevoegd.

De Commissie stelt uitvoeringsbesluiten ter bepaling van de opmaak van het „geschikt voor recycling”-certificaat vast opdat het strookt met bijlage 4 bij het Verdrag van Hongkong. Die uitvoeringsbesluiten worden vastgesteld in overeenstemming met de in artikel 25 van deze verordening bedoelde onderzoeksprocedure. Een overeenkomstig de eerste alinea van dit lid na een laatste inspectie afgegeven „geschikt voor recycling”-certificaat wordt door de andere lidstaten aanvaard en wordt voor de toepassing van deze verordening als gelijkwaardig beschouwd aan een door henzelf afgegeven „geschikt voor recycling”-certificaat.

1.   Behoudens artikel 9 wordt een inventariscertificaat afgegeven voor een door de administratie vastgestelde termijn van ten hoogste vijf jaar.

2.   Een overeenkomstig artikel 9 afgegeven certificaat of een daarop geplaatste aantekening verliest zijn geldigheid in elk van de volgende gevallen:

3.   Een „geschikt voor recycling”-certificaat wordt door de administratie of door een door de administratie gemachtigde erkende organisatie uitgegeven voor een termijn van ten hoogste drie maanden.

4.   Een overeenkomstig artikel 9, lid 9, afgegeven „geschikt voor recycling”-certificaat verliest zijn geldigheid wanneer de toestand van het schip niet wezenlijk overeenkomt met de gegevens van het inventariscertificaat.

5.   In afwijking van lid 3 kan het „geschikt voor recycling”-certificaat door de administratie of door een door de administratie gemachtigde erkende organisatie worden verlengd voor een enkele rechtstreekse reis naar de scheepsrecyclinginrichting.

1.   Lidstaten passen controlebepalingen voor schepen toe overeenkomstig hun nationale recht met betrekking tot Richtlijn 2009/16/EG. Behoudens lid 2, is elke inspectie beperkt tot het controleren of er zich aan boord hetzij een inventariscertificaat, hetzij een „geschikt voor recycling”-certificaat bevindt; indien dit certificaat geldig is, wordt het geacht te voldoen om de inspectie aanvaard te doen worden.

2.   Rekening houdende met de toepasselijke IMO-richtsnoeren kan de desbetreffende autoriteit die bij de havenstaatcontroles betrokken is, een gedetailleerde inspectie uitvoeren, wanneer een schip geen geldig certificaat heeft, of wanneer er gegronde redenen zijn om aan te nemen dat hetzij:

3.   Een schip kan worden gewaarschuwd, aangehouden, weggestuurd of geweigerd in de havens of offshoreterminals die onder de jurisdictie van een lidstaat vallen, indien het nalaat de betrokken autoriteiten van die lidstaat op hun verzoek een kopie van het inventariscertificaat, respectievelijk het „geschikt voor recycling”-certificaat te bezorgen, onverminderd artikel 9. Een lidstaat die een van deze maatregelen neemt, stelt de betrokken administratie daarvan onmiddellijk op de hoogte. Het niet actualiseren van de inventaris van gevaarlijke materialen vormt geen tekortkoming die tot aanhouding kan leiden, maar elke inconsistentie in de inventaris van gevaarlijke materialen wordt aan de betrokken administratie gemeld, en dient bij de volgende inspectie te zijn hersteld.

4.   Toegang tot een specifieke haven of ankerplaats kan door de betrokken autoriteit van die lidstaat worden toegestaan in geval van overmacht of om prevalerende veiligheidsredenen, of om het risico op vervuiling te verminderen of te minimaliseren, of om gebreken te laten verhelpen, op voorwaarde dat door de eigenaar, de exploitant of de kapitein van het schip passende en voor de betrokken administratie van die lidstaat aanvaardbare maatregelen zijn genomen om een veilige aanloop te waarborgen.

1.   Behoudens artikel 32, lid 2, onder b), heeft een schip dat de vlag van een derde land voert, wanneer het een haven of ankerplaats van een lidstaat aandoet, een inventaris van gevaarlijke materialen aan boord die voldoet aan artikel 5, lid 2.

Onverminderd de eerste alinea kan de toegang tot een specifieke haven of ankerplaats door de betrokken autoriteit van die lidstaat worden toegestaan in geval van overmacht of om prevalerende veiligheidsredenen, of om het risico op vervuiling te verminderen of te minimaliseren, of om gebreken te laten verhelpen, op voorwaarde dat door de eigenaar, de exploitant of de kapitein van het schip passende en voor de betrokken autoriteit van die lidstaat aanvaardbare maatregelen zijn genomen om een veilige aanloop te waarborgen.

2.   Zoals aangegeven in bijlage I wordt de plaatsing van de in bijlage I bedoelde gevaarlijke materialen op schepen die de vlag van een derde land voeren, terwijl deze schepen zich in een haven of ankerplaats van een lidstaat bevinden, verboden of beperkt.

Zoals aangegeven in bijlage I, wordt het gebruik van de in bijlage I bedoelde gevaarlijke materialen op schepen die de vlag van een derde land voeren, terwijl deze schepen zich in een haven of ankerplaats van een lidstaat bevinden, verboden of beperkt, onverminderd de vrijstellingen en overgangsregelingen die krachtig internationaal recht op deze materialen van toepassing zijn.

3.   De inventaris van gevaarlijke materialen is specifiek voor elk schip, wordt met inachtneming van de toepasselijke IMO-richtsnoeren samengesteld en dient ertoe om aan te tonen dat het schip voldoet aan lid 2 van dit artikel. Bij het opstellen van de inventaris van gevaarlijke materialen worden ten minste de in de lijst in bijlage I bedoelde gevaarlijke materialen genoemd. Er wordt door het schip dat de vlag van een derde land voert een plan opgesteld met een beschrijving van de visuele/steekproefsgewijze controle die als basis dient voor het opstellen van de inventaris van gevaarlijke materialen, rekening houdend met de toepasselijke IMO-richtsnoeren.

4.   De inventaris van gevaarlijke materialen wordt correct bijgehouden en bijgewerkt gedurende de hele operationele levensduur van het schip, en geeft nieuwe installaties weer die een van de in bijlage II bedoelde gevaarlijke materialen bevatten, alsmede relevante veranderingen in de constructie en de uitrusting van het schip, rekening houdend met de vrijstellingen en overgangsregelingen die krachtens internationaal recht op deze materialen van toepassing zijn.

5.   Een schip dat de vlag van een derde land voert, kan worden gewaarschuwd, aangehouden, weggestuurd of geweigerd in de havens of offshoreterminals die onder de jurisdictie van een lidstaat vallen, indien het nalaat aan de betrokken autoriteiten van die lidstaat op hun verzoek een kopie van de verklaring overeenkomstig de leden 6 en 7 samen met de inventaris van gevaarlijke materialen, al naargelang het geval, te bezorgen. Een lidstaat die deze actie onderneemt, stelt de betrokken autoriteiten van het derde land waarvan het betrokken schip de vlag voert, daarvan onmiddellijk op de hoogte. Het niet actualiseren van de inventaris van gevaarlijke materialen vormt geen tekortkoming die tot aanhouding kan leiden, maar elke inconsistentie in de inventaris van gevaarlijke materialen wordt gemeld aan de betrokken autoriteiten van het derde land waarvan het betrokken schip de vlag voert.

6.   De verklaring van overeenstemming wordt afgegeven na het verifiëren van de inventaris van gevaarlijke materialen door de betrokken autoriteiten van het derde land waarvan het schip de vlag voert of een door hen gemachtigde organisatie, overeenkomstig de nationale voorschriften. De verklaring van overeenstemming kan op basis van bijlage 3 van het Verdrag van Hongkong worden ontworpen.

7.   De verklaring van overeenstemming en de inventaris van gevaarlijke materialen worden opgesteld in een officiële taal van de betrokken autoriteiten van het derde land waarvan het schip de vlag voert en die de afgifte doen; wanneer de gebruikte taal niet het Engels, het Frans of het Spaans is, dient de tekst een vertaling in een van die talen te bevatten.

8.   Behoudens artikel 32, lid 2, onder b), zorgen schepen die de vlag van een derde land voeren en die verzoeken om te worden geregistreerd onder de vlag van een lidstaat, ervoor dat de in artikel 5, lid 2, bedoelde inventaris van gevaarlijke materialen aan boord wordt bewaard, of wordt opgesteld hetzij binnen zes maanden na de registratie onder de vlag van die lidstaat, hetzij tijdens een volgende inspectie krachtens artikel 8, lid 3, indien dit eerder is.

1.   Om in de Europese lijst opgenomen te worden voldoet een scheepsrecyclinginrichting aan de volgende voorschriften, overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het Verdrag van Hongkong en met inachtneming van de richtsnoeren ter zake van de IMO, de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), het Verdrag van Bazel en het Verdrag van Stockholm inzake persistente organische verontreinigende stoffen en andere internationale richtsnoeren:

2.   De exploitant van een scheepsrecyclinginrichting:

3.   De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast om de opmaak te bepalen van:

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 25 van deze verordening bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   Onverminderd andere toepasselijke bepalingen van Unierecht erkennen de bevoegde autoriteiten op hun grondgebied gevestigde scheepsrecyclinginrichtingen die voldoen aan de voorschriften van artikel 13 voor het verrichten van scheepsrecycling. Die erkenning mag voor ten hoogste vijf jaar aan de scheepsrecyclinginrichtingen worden toegekend, en dienovereenkomstig hernieuwd worden.

Mits aan de voorschriften van deze verordening is voldaan, kan elke vergunning die krachtens andere toepasselijke bepalingen van nationaal of Unierecht is toegekend, worden gecombineerd met de op grond van dit artikel verleende erkenning, teneinde een gecombineerde vergunning te vormen, voor de gevallen waarin een dergelijk format onnodige duplicatie van informatie en de duplicatie van werk door de exploitant van de scheepsrecyclinginrichting of het scheepsrecyclingbedrijf of de bevoegde autoriteit voorkomt. In die gevallen kan de erkenning verlengd worden overeenkomstig de in de eerste alinea bedoelde vergunningsregels, maar hoogstens voor een termijn van vijf jaar.

2.   De lidstaten stellen een lijst op van de scheepsrecyclinginrichtingen die zij overeenkomstig lid 1 hebben erkend en actualiseren deze.

3.   De in lid 2 bedoelde lijst wordt onverwijld en uiterlijk op 31 maart 2015 aan de Commissie meegedeeld.

4.   Wanneer een scheepsrecyclinginrichting niet langer aan de voorschriften van artikel 13 voldoet, gaat de lidstaat waar de scheepsrecyclinginrichting is gelegen over tot het schorsen of intrekken van de haar verleende erkenning, of eist hij corrigerende maatregelen van het betrokken scheepsrecyclingbedrijf, en stelt hij de Commissie daarvan onverwijld in kennis.

5.   Wanneer een scheepsrecyclinginrichting overeenkomstig lid 1 is erkend, stelt de betrokken lidstaat de Commissie daarvan onverwijld in kennis.

1.   Een scheepsrecyclingbedrijf dat eigenaar is van een in een derde land gelegen scheepsrecyclinginrichting, en voornemens is schepen die de vlag van een lidstaat voeren, te recyclen, dient bij de Commissie een aanvraag in voor de opname van die scheepsrecyclinginrichting in de Europese lijst.

2.   De in lid 1 bedoelde aanvraag moet vergezeld gaan van bewijs dat de betrokken scheepsrecyclinginrichting voldoet aan de voorschriften van artikel 13 om scheepsrecycling te verrichten en overeenkomstig artikel 16 in de Europese lijst te worden opgenomen.

Met name moet het scheepsrecyclingbedrijf:

3.   De Commissie is bevoegd uitvoeringshandelingen vast te stellen teneinde de opmaak van de informatie die nodig is voor de identificatie van de scheepsrecyclinginrichting te bepalen. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 25 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

4.   Om in de Europese lijst te worden opgenomen, worden de door in derde landen gelegen scheepsrecyclinginrichtingen die aan de voorschriften van artikel 13 voldoen, gecertifieerd na een inspectie ter plaatse door een onafhankelijke en bekwame verificateur. De certificatie wordt door het scheepsrecyclingbedrijf aan de Commissie voorgelegd op het moment dat het zich kandidaat stelt om in de Europese lijst te worden opgenomen, en daarna om de vijf jaar, bij de verlenging van de opname in de Europese lijst. De oorspronkelijke opname in de lijst en de hernieuwing ervan, worden aangevuld met een tussentijdse evaluatie ter bevestiging dat aan de voorschriften van artikel 13 is voldaan.

Door opname in de Europese lijst aan te vragen, aanvaarden scheepsrecyclingbedrijven de mogelijkheid dat de betrokken scheepsrecyclinginrichtingen vóór of na hun opname in de Europese lijst worden onderworpen aan een inspectie ter plaatse door de Commissie of personen die namens haar optreden, om te verifiëren of zij aan de voorschriften van artikel 13 voldoen. Om die inspecties ter plaatse uit te voeren, werken de onafhankelijke verificateur, de Commissie of personen die namens haar optreden, samen met de bevoegde autoriteiten van het derde land waar de scheepsrecyclinginrichting is gelegen.

De Commissie kan technische richtsnoeren uitbrengen om de certificatie te vergemakkelijken.

5.   Voor de toepassing van artikel 13, mag met betrekking tot de betreffende nuttige toepassing of verwijdering van afval alleen worden verondersteld dat het beheer in kwestie op milieuverantwoorde wijze geschiedt indien de scheepsrecyclinginrichting kan aantonen dat de beheerinstallatie die het afval ontvangt, wordt geëxploiteerd overeenkomstig volksgezondheids- en milieubeschermingsnormen die vrijwel gelijkwaardig zijn met de toepasselijke internationale en Unienormen.

6.   Het scheepsrecyclingbedrijf verstrekt onverwijld bijgewerkte bewijsstukken wanneer er enige verandering optreedt in de aan de Commissie verstrekte informatie en verklaart in elk geval, drie maanden vóór de vervaldatum van elke vijfjarige termijn waarin het in de Europese lijst is opgenomen:

1.   De Commissie stelt uitvoeringsbesluiten vast ter vaststelling van een Europese lijst van scheepsrecyclinginrichtingen die:

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 25 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

2.   De Europese lijst wordt uiterlijk op 31 december 2016 in het Publicatieblad van de Europese Unie en op de website van de Commissie bekendgemaakt. Zij wordt opgedeeld in twee sublijsten, één met scheepsrecyclinginrichtingen gelegen in een lidstaat en één met scheepsrecyclinginrichtingen gelegen in een derde land.

De Europese lijst bevat al de volgende informatie betreffende de scheepsrecyclinginrichting:

3.   De Europese lijst vermeldt de vervaldatum van de opname van de scheepsrecyclinginrichting in de lijst. De opname in de lijst is maximaal vijf jaar geldig en kan worden verlengd.

4.   De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast teneinde de Europese lijst regelmatig te actualiseren:

Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 25 bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

5.   Bij het opstellen en actualiseren van de Europese lijst handelt de Commissie in overeenstemming met de in de Verdragen verankerde beginselen en met de internationale verplichtingen van de Unie.

6.   De lidstaten delen de Commissie alle gegevens mee die relevant kunnen zijn in de context van de actualisering van de Europese lijst. De Commissie geeft dergelijke gegevens door aan de andere lidstaten.

1.   Het in artikel 7 bedoelde scheepsrecyclingplan wordt opgesteld in een taal die wordt aanvaard door de staat die de scheepsrecyclinginrichting erkent. Wanneer de gebruikte taal niet het Engels, het Frans of het Spaans is, wordt het scheepsrecyclingplan vertaald in een van die talen, tenzij de administratie ervan overtuigd is dat dat onnodig is.

2.   Het inventariscertificaat en het „geschikt voor recycling”-certificaat, afgegeven krachtens artikel 9, worden opgesteld in een officiële taal van de administratie die de afgifte gedaan heeft. Wanneer de gebruikte taal niet het Engels, het Frans of het Spaans is, bevat de tekst ook een vertaling in een van die talen.

1.   De lidstaten wijzen de bevoegde autoriteiten en administraties aan die verantwoordelijk zijn voor de toepassing van deze verordening en stellen de Commissie daarvan in kennis. De lidstaten stellen de Commissie onmiddellijk in kennis van elke verandering in dergelijke informatie.

2.   De Commissie publiceert op haar website lijsten van de aangewezen bevoegde autoriteiten en administraties, en actualiseert die lijsten wanneer nodig.

1.   De lidstaten en de Commissie wijzen elk één of meer contactpersonen aan die tot taak hebben natuurlijke of rechtspersonen die inlichtingen vragen, te informeren en te adviseren. De contactpersonen van de Commissie geven de contactpersonen van de lidstaten alle vragen die deze laatsten aangaan, en vice versa.

2.   De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de aanwijzing van contactpersonen. De lidstaten stellen de Commissie onmiddellijk in kennis van elke verandering in die informatie.

3.   De Commissie publiceert op haar website lijsten van de aangewezen contactpersonen, en actualiseert die lijsten wanneer nodig.

1.   Elke lidstaat zendt de Commissie een verslag toe dat de volgende gegevens bevat:

2.   De lidstaten zenden het verslag om de drie jaar langs elektronische weg, uiterlijk negen maanden na het einde van de driejarige verslagleggingsperiode, aan de Commissie toe.

Het eerste elektronische verslag bestrijkt de termijn van de toepassingsdatum van deze verordening tot het einde van de eerste regelmatige driejarige verslagleggingsperiode, nader omschreven in artikel 5 van Richtlijn 91/692/EEG van de Raad (14), komende na de aanvangsdatum van de eerste verslagleggingsperiode.

De Commissie publiceert uiterlijk negen maanden na ontvangst van de verslagen van de lidstaten, een verslag over de toepassing van deze verordening.

3.   De Commissie brengt deze informatie onder in een elektronische databank die permanent voor het publiek toegankelijk is.

1.   Lidstaten stellen regels voor sancties vast die gelden voor inbreuken op deze verordening, en nemen alle nodige maatregelen om ervoor te zorgen dat zij worden toegepast. De voorziene sancties zijn doeltreffend, evenredig en afschrikkend.

2.   De lidstaten werken onderling in bilateraal of multilateraal verband samen ten behoeve van de preventie en opsporing van mogelijke omzeiling van en inbreuken op deze verordening.

3.   De lidstaten wijzen de leden van hun vast personeel aan die verantwoordelijk zijn voor de in lid 2 bedoelde samenwerking. Die gegevens worden toegezonden aan de Commissie, die een gecompileerde lijst aan deze leden verstrekt.

4.   De lidstaten stellen de Commissie in kennis van de bepalingen van hun nationale recht met betrekking tot de handhaving van deze verordening en de toepasselijke sancties.

1.   Natuurlijke of rechtspersonen die getroffen of mogelijk getroffen worden door een inbreuk op artikel 13, juncto artikel 15 en artikel 16, lid 1, onder b), van deze verordening, of die een voldoende belang hebben bij de beleidsvorming op milieugebied in verband met een inbreuk op artikel 13, juncto artikel 15 en artikel 16, lid 1, onder b), van deze verordening, hebben het recht de Commissie te vragen om in het kader van deze verordening maatregelen te nemen tegen een dergelijke inbreuk of een ophanden zijnde dreiging daartoe.

Het belang van elke niet-gouvernementele organisatie die zich inzet voor milieubescherming en die voldoet aan de voorschriften van artikel 11 van Verordening (EG) nr. 1367/2006 van het Europees Parlement en de Raad (15), zal voor de toepassing van de eerste alinea als voldoende beschouwd worden.

2.   Het verzoek tot maatregelen wordt vergezeld van de relevante informatie en gegevens die dat verzoek ondersteunen.

3.   Wanneer het verzoek om maatregelen en de begeleidende informatie en gegevens op een plausibele manier aantonen dat er een inbreuk is geweest op artikel 13, juncto artikel 15 en artikel 16, lid 1, onder b), of dat er een ophanden zijnde dreiging van dergelijke inbreuk bestaat, neemt de Commissie die verzoeken om maatregelen en die informatie en gegevens in overweging. In zulke gevallen biedt Commissie het betrokken scheepsrecyclingbedrijf de gelegenheid zijn standpunt met betrekking tot het verzoek om maatregelen en de bijbehorende informatie en gegevens kenbaar te maken.

4.   De Commissie stelt onverwijld, en in elk geval overeenkomstig de toepasselijke bepalingen van het recht van de Unie, de personen die overeenkomstig lid 1 een verzoek bij haar hebben ingediend in kennis van haar besluit inzake het al dan niet nemen van maatregelen, en motiveert dat besluit.

1.   De bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend onder de in dit artikel neergelegde voorwaarden.

2.   De in artikel 5, lid 8, bedoelde bevoegdheid om gedelegeerde handelingen vast te stellen wordt aan de Commissie toegekend voor een termijn van vijf jaar met ingang van 30 december 2013. De Commissie stelt uiterlijk negen maanden voor het einde van de termijn van vijf jaar een verslag op met betrekking tot de bevoegdheidsdelegatie. De bevoegdheidsdelegatie wordt stilzwijgend verlengd met termijnen van dezelfde duur, tenzij het Europees Parlement of de Raad zich uiterlijk drie maanden voor het einde van elke termijn tegen die verlenging verzet.

3.   Het Europees Parlement of de Raad kan de in artikel 5, lid 8, bedoelde bevoegdheidsdelegatie te allen tijde intrekken. Het besluit tot intrekking beëindigt de delegatie van de in dat besluit genoemde bevoegdheid. Het wordt van kracht op de dag na die van de bekendmaking ervan in het Publicatieblad van de Europese Unie of op een daarin genoemde latere datum. Het laat de geldigheid van de reeds van kracht zijnde gedelegeerde handelingen onverlet.

4.   Zodra de Commissie een gedelegeerde handeling heeft vastgesteld, stelt zij het Europees Parlement en de Raad daarvan gelijktijdig in kennis.

5.   Een overeenkomstig artikel 5, lid 8, vastgestelde gedelegeerde handeling treedt alleen in werking indien het Europees Parlement noch de Raad daartegen binnen een termijn van twee maanden na de kennisgeving van de handeling aan het Europees Parlement en de Raad bezwaar heeft gemaakt, of indien zowel het Europees Parlement als de Raad vóór het verstrijken van die termijn de Commissie hebben meegedeeld daartegen geen bezwaar te zullen maken. Die termijn wordt op initiatief van het Europees Parlement of de Raad met twee maanden verlengd.

1.   De Commissie wordt bijgestaan door een comité. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

Wanneer het comité geen advies uitbrengt, stelt de Commissie het ontwerp van uitvoeringsbesluit niet vast en is de derde alinea van artikel 5, lid 4, van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

1.   De Commissie oordeelt welke inbreuken op deze verordening onder Richtlijn 2008/99/EG moeten worden gebracht met het oog op equivalentie, wat de inbreukbepalingen betreft, tussen deze verordening en Verordening (EG) nr. 1013/2006. De Commissie brengt voor 31 december 2014 verslag over haar bevindingen uit aan het Europees Parlement en aan de Raad, en doet haar verslag, indien nodig, vergezeld gaan van een wetgevingsvoorstel.

2.   De Commissie evalueert deze verordening uiterlijk 18 maanden voor de datum van inwerkingtreding van het Verdrag van Hongkong en dient, indien nodig, tegelijkertijd eventuele wetgevingsvoorstellen daartoe in. Deze herziening omvat mogelijk de opname van de krachtens het Verdrag van Hongkong erkende scheepsrecyclinginrichtingen op de Europese lijst om doublures en administratieve overlast te voorkomen.

3.   De Commissie toetst deze verordening permanent en doet, waar passend, tijdig voorstellen om ontwikkelingen met betrekking tot internationale verdragen, waaronder het Verdrag van Bazel, aan de orde te stellen indien dat nodig zou blijken.

4.   Niettegenstaande lid 2 legt de Commissie, uiterlijk vijf jaar na de toepassingsdatum van deze verordening, een verslag voor aan het Europees Parlement en aan de Raad betreffende de toepassing van deze verordening, indien nodig vergezeld van wetgevingsvoorstellen om ervoor te zorgen dat de doelstellingen van de verordening worden verwezenlijkt en het effect ervan verzekerd en gerechtvaardigd is.

1.   De verordening is van toepassing vanaf de eerste van de twee volgende data, maar niet vroeger dan 31 december 2015:

2.   Met betrekking tot de volgende bepalingen gelden evenwel de volgende toepassingsdata:

3.   De Commissie publiceert in het Publicatieblad van de Europese Unie een kennisgeving betreffende de toepassingsdatum van deze verordening, wanneer de in lid 1, onder a), bedoelde voorwaarden vervuld zijn.

4.   Indien een lidstaat zijn nationaal scheepsregister heeft gesloten of gedurende een termijn van drie jaar geen onder zijn vlag geregistreerde schepen heeft gehad, en zolang er geen schip onder zijn vlag is geregistreerd, kan die lidstaat afwijken van de bepalingen van deze verordening, behalve voor de artikelen 4, 5, 11, 12, 13 en 14, artikel 16, lid 6, en de artikelen 18, 19, 20, 21 en 22. Wanneer een lidstaat gebruik wenst te maken van deze afwijking, stelt hij de Commissie daarvan ten laatste op de toepassingsdatum van deze verordening in kennis. Elke latere wijziging wordt eveneens aan de Commissie meegedeeld.

1.   De lidstaten verschaffen de Commissie (Eurostat) gegevens over hun gewoonlijk verblijvende bevolking op het referentietijdstip. De verschafte data hebben betrekking op de bevolking ingedeeld naargelang leeftijd, geslacht en regio van de woonplaats.

2.   De lidstaten verschaffen de Commissie (Eurostat) gegevens over levensgebeurtenissen die in de referentieperiode bij hen plaatsvonden. De lidstaten gebruiken dezelfde definitie van bevolking die zij voor de in lid 1 bedoelde gegevens gebruiken. De verstrekte gegevens omvatten de volgende variabelen:

3.   De lidstaten gebruiken dezelfde definitie van bevolking voor alle nationale en regionale niveaus zoals gedefinieerd in deze verordening.

4.   De Commissie stelt uitvoeringshandelingen vast die uniforme voorwaarden vastleggen voor de uitsplitsing van de in de leden 1 en 2 bedoelde gegevens en met betrekking tot de termijnen en de herzieningen van gegevens. Die uitvoeringshandelingen worden volgens de in artikel 10, lid 2, bedoelde onderzoeksprocedure vastgesteld.

1.   In verband met de stemming met gekwalificeerde meerderheid in de Raad verschaffen de lidstaten de Commissie (Eurostat) binnen acht maanden na afloop van het referentiejaar gegevens over de totale bevolking op nationaal niveau op het referentietijdstip overeenkomstig artikel 2, onder c).

2.   De lidstaten kunnen de in lid 1 bedoelde totale bevolking schatten op basis van de wettig verblijvende of geregistreerde bevolking, met gebruik van wetenschappelijk gefundeerde, goed gedocumenteerde en openbaar toegankelijke statistische ramingsmethoden.

1.   Elk jaar verschaffen de lidstaten de Commissie (Eurostat) de in artikel 3, lid 1, en in artikel 3, lid 2, onder a) en b), bedoelde gegevens over hun bevolking en over levensgebeurtenissen die tijdens het voorgaande jaar bij hen plaatsvonden.

2.   Elk jaar verschaffen de lidstaten de Commissie (Eurostat) gegevens over de in artikel 4 bedoelde totale bevolking op nationaal niveau.

3.   In deze verordening wordt onder „referentietijdstip” hetzij de in lid 4 bedoelde referentiedatum, hetzij de in lid 5 bedoelde referentieperiode verstaan, al naargelang hetgeen van toepassing is.

4.   De referentiedatum voor bevolkingsgegevens is het einde van de referentieperiode (31 december om middernacht). De eerste referentiedatum is in 2013 en de laatste in 2027.

5.   De referentieperiode voor levensgebeurtenissen is het kalenderjaar waarin de gebeurtenissen plaatsvonden. De eerste referentieperiode is 2013 en de laatste referentieperiode is 2027.

1.   De lidstaten voeren haalbaarheidsstudies uit over het gebruik van de definitie van „gewone verblijfplaats” voor de bevolking en voor levensgebeurtenissen zoals bedoeld in artikel 3, leden 1 en 2.

2.   De resultaten van de in lid 1 bedoelde haalbaarheidsstudies worden uiterlijk op 31 december 2016 doorgezonden aan de Commissie.

3.   Om de uitvoering van de haalbaarheidsstudies waarnaar in lid 1 van dit artikel wordt verwezen, te vereenvoudigen, kan de Unie financiële ondersteuning verlenen aan de nationale instellingen voor statistiek en de andere nationale instanties waarvan sprake is in artikel 5 van Verordening (EG) nr. 223/2009.

1.   De lidstaten dragen zorg voor de kwaliteit van de verstrekte gegevens.

2.   Voor de toepassing van deze verordening zijn de kwaliteitscriteria van artikel 12, lid 1, van Verordening (EG) nr. 223/2009 van toepassing op de in te dienen gegevens.

3.   De lidstaten brengen bij de Commissie (Eurostat) verslag uit over de referentiemetagegevens, met gebruikmaking van de normen van het Europees statistisch systeem, met name over de gegevensbronnen, definities en ramingsmethoden die worden gebruikt voor het eerste referentiejaar en zij informeren de Commissie (Eurostat) over elke mogelijke wijziging hiervan.

4.   De lidstaten verstrekken de Commissie (Eurostat) desgevraagd alle informatie die nodig is om de kwaliteit van de statistische informatie te beoordelen.

5.   De lidstaten zorgen ervoor dat de in artikel 3 van deze verordening voorgeschreven bevolkingsgegevens in overeenstemming zijn met die welke worden voorgeschreven in artikel 3, lid 1, onder c), van Verordening (EG) nr. 862/2007.

1.   De Commissie wordt bijgestaan door het Comité voor het Europees statistisch systeem, ingesteld bij Verordening (EG) nr. 223/2009. Dat comité is een comité in de zin van Verordening (EU) nr. 182/2011.

2.   Wanneer naar dit lid wordt verwezen, is artikel 5 van Verordening (EU) nr. 182/2011 van toepassing.

1.   De Commissie legt uiterlijk op 31 december 2018 een eerste verslag over de uitvoering van deze richtlijn voor aan het Europees Parlement en de Raad en uiterlijk op 31 december 2023 een tweede verslag. In deze verslagen houdt de Commissie rekening met de relevante door de lidstaten verstrekte informatie, en beoordeelt de Commissie de kwaliteit van de verstrekte gegevens, de gebruikte methoden voor het verzamelen van gegevens, de bijkomende lasten voor de lidstaten en voor de respondenten en de vergelijkbaarheid van de statistieken in kwestie. Die verslagen omvatten eveneens een beoordeling van het gebruik van wetenschappelijk gefundeerde, goed gedocumenteerde statistische ramingsmethoden voor de schatting van de „gewoonlijk verblijvende bevolking” op basis van de wettig verblijvende of geregistreerde bevolking. Het eerste verslag omvat tevens de resultaten van de haalbaarheidsstudies waarnaar wordt verwezen in artikel 8.

2.   Die verslagen gaan zo nodig vergezeld van voorstellen die tot doel hebben het gemeenschappelijke rechtskader voor de ontwikkeling, productie en verspreiding van Europese statistieken over de bevolking en levensgebeurtenissen uit hoofde van deze verordening verder te verbeteren.