BIJLAGE

De bijlage bij Verordening (EU) nr. 185/2010 (1) wordt als volgt gewijzigd:

A.	Aan hoofdstuk 4, punt 4.1.1.2, wordt c) toegevoegd: „explosievenspeurhonden in combinatie met punt a).”

B.	Aan hoofdstuk 4 wordt punt 4.1.1.9 toegevoegd: „4.1.1.9 Explosievenspeurhonden mogen alleen als aanvullend onderzoeksmiddel worden gebruikt.”

C.	Aan hoofdstuk 4, punt 4.1.2.3, wordt d) toegevoegd: „explosievenspeurhonden in combinatie met punt a).”

D.	Aan hoofdstuk 5, punt 5.1.1, wordt e) toegevoegd: „explosievenspeurhonden”.

E.

Aan hoofdstuk 12 wordt punt 9 toegevoegd: „12.9.   EXPLOSIEVENSPEURHONDEN 12.9.1.   Algemene beginselen 12.9.1.1. Een explosievenspeurhond (Explosive Detection Dog, EDD) moet in staat zijn gespecificeerde en hogere individuele hoeveelheden explosieven te detecteren en te signaleren. 12.9.1.2. De vorm, positie of oriëntatie van de explosieven mogen geen invloed hebben op de detectie. 12.9.1.3. Wanneer een explosievenspeurhond de in aanhangsel 12-D van een afzonderlijk besluit van de Commissie vermelde explosieven detecteert, moet hij een alarmsignaal geven in de vorm van een passieve reactie. 12.9.1.4. Een explosievenspeurhond en zijn begeleider mogen voor beveiligingsonderzoeken worden ingezet als ze beiden onafhankelijk en als team zijn goedgekeurd. 12.9.1.5. Een explosievenspeurhond en zijn begeleider moeten eerst een basisopleiding en daarna periodieke opleidingen volgen om te garanderen dat ze de vereiste bekwaamheden verwerven en behouden en, indien nodig, nieuwe bekwaamheden verwerven. 12.9.1.6. Om te worden goedgekeurd moet een EDD-team, bestaande uit een explosievenspeurhond en (een) begeleider(s), met succes een opleiding hebben gevolgd. 12.9.1.7. Een EDD-team wordt goedgekeurd door of namens de bevoegde autoriteit, overeenkomstig aanhangsels 12-E en 12-F van een afzonderlijk besluit van de Commissie. 12.9.1.8. Na goedkeuring door de bevoegde autoriteit mag een EDD-team beveiligingsonderzoeken uitvoeren op basis van de „free running”- of de „remote explosive scent tracing”-methode 12.9.2.   Normen voor explosievenspeurhonden 12.9.2.1. De prestatievereisten voor explosievenspeurhonden zijn vastgelegd in Aanhangsel 12-D bij een afzonderlijk besluit van de Commissie. 12.9.2.2. Een EDD-team dat wordt ingezet voor beveiligingsonderzoeken van personen, handbagage, voorwerpen die door andere personen dan passagiers worden meegenomen, voertuigen, luchtvaartuigen, vluchtbenodigdheden, luchthavenbenodigdheden en om beveiligingsredenen beperkt toegankelijke zones moet voldoen aan norm 1. 12.9.2.3. Een EDD-team dat wordt ingezet voor beveiligingsonderzoeken van ruimbagage, post van luchtvaartmaatschappijen, materiaal van luchtvaartmaatschappijen, vracht en post moet voldoen aan norm 2. 12.9.2.4. Een EDD-team dat is goedgekeurd om explosieven te detecteren op basis van de „remote explosive scent tracing”-methode mag alleen worden ingezet voor beveiligingsonderzoeken van vracht, maar niet voor andere domeinen die onder norm 2 vallen. 12.9.2.5. Een explosievenspeurhond die wordt ingezet om explosieven op te speuren, wordt uitgerust met passende voorzieningen die de unieke identificatie van de explosievenspeurhond mogelijk maken. 12.9.2.6. Wanneer een hond naar explosieven speurt, moet hij altijd worden begeleid door de begeleider die goedgekeurd is om met de explosievenspeurhond te werken. 12.9.2.7. Een explosievenspeurhond die is goedgekeurd om volgens de „free running”-methode te werken, mag slechts één begeleider hebben. Een begeleider kan worden goedgekeurd voor het begeleiden van hoogstens twee explosievenspeurhonden. 12.9.2.8. Een explosievenspeurhond die is goedgekeurd om volgens de „explosive scent tracing”-methode te werken, mag door hoogstens twee begeleiders worden begeleid. 12.9.3.   Opleidingsvereisten Algemene opleidingseisen 12.9.3.1. De opleiding van een EDD-team omvat een theoretische en een praktische opleiding en een training op de werkvloer. 12.9.3.2. De inhoud van de cursussen wordt door de bevoegde autoriteit gespecificeerd of goedgekeurd. 12.9.3.3. De opleiding wordt georganiseerd door of namens de bevoegde autoriteit en wordt gegeven door instructeurs die gekwalificeerd zijn overeenkomstig punt 11.5 van de bijlage bij Verordening 185/2010. 12.9.3.4. Honden die voor het opspeuren van explosieven worden opgeleid, mogen alleen met dat doel worden ingezet. 12.9.3.5. Tijdens de opleiding worden hulpmiddelen gebruikt die explosieven voorstellen. 12.9.3.6. De opleiding wordt verstrekt aan alle personen die de opleidingshulpmiddelen gebruiken teneinde contaminatie te voorkomen. Basisopleiding voor EDD-teams 12.9.3.7. Een EDD-team volgt een basisopleiding die gebaseerd is op de in punt 12.9.3 van een afzonderlijk besluit van de Commissie vastgestelde criteria. 12.9.3.8. De basisopleiding van een EDD-team omvat een praktische opleiding in de toekomstige werkomgeving. Periodieke opleiding voor EDD-teams 12.9.3.9. Een explosievenspeurhond en zijn begeleider dienen, individueel en als team, periodieke opleidingen te volgen. 12.9.3.10. Periodieke opleiding moet zorgen voor de instandhouding van de bekwaamheden die tijdens de basisopleiding moeten worden verworven en van de bekwaamheden welke overeenkomstig ontwikkelingen op beveiligingsgebied worden verworven. 12.9.3.11. De periodieke opleiding van een EDD-team moet minstens om de zes weken plaatsvinden. Tijdens elke periode van zes weken moet minstens vier uur periodieke opleiding worden gevolgd. 12.9.3.12. Punt 11 is niet van toepassing wanneer een explosievenspeurhond minstens wekelijks een opleiding krijgt om alle in Aanhangsel 12-D van een afzonderlijk besluit van de Commissie vermelde materialen te leren herkennen. Opleidingsdossiers voor EDD-teams 12.9.3.13. Voor zowel de explosievenspeurhond als zijn begeleider wordt tijdens minstens de duur van de arbeidsovereenkomst een dossier van de basis- en periodieke opleiding bijgehouden en op verzoek ter beschikking van de bevoegde autoriteit gesteld. Operationele opleiding voor EDD-teams 12.9.3.14. Wanneer bij de beveiligingsonderzoeken explosievenspeurhonden worden ingezet, moeten deze honden een operationele opleiding krijgen om te garanderen dat ze aan de prestatievereisten van Aanhangsel 12-D van een afzonderlijk besluit van de Commissie voldoen. 12.9.3.15. De operationele opleiding vindt plaats op continue willekeurige basis tijdens de periode dat de explosievenspeurhond wordt ingezet; tijdens deze opleiding worden de detectieprestaties van de explosievenspeurhond gemeten aan de hand van goedgekeurde opleidingshulpmiddelen. 12.9.4.   Goedkeuringsprocedures 12.9.4.1. De goedkeuringsprocedure moet garanderen dat de volgende bekwaamheden worden gemeten: a) de bekwaamheid van de explosievenspeurhond om te voldoen aan de in Aanhangsel 12-D van een afzonderlijk besluit van de Commissie vastgestelde detectieprestaties; b) de bekwaamheid van de explosievenspeurhond om een passieve indicatie te geven van de aanwezigheid van explosieven; c) de bekwaamheid van de explosievenspeurhond en zijn begeleider(s) om effectief als team te werken; en d) de bekwaamheid van de begeleider om de explosievenspeurhond correct te leiden, zijn reacties op de aanwezigheid van explosieven te interpreteren en er op passende wijze op te reageren. 12.9.4.2. Tijdens de goedkeuringsprocedure worden alle werkdomeinen waarop het EDD-team actief zal zijn, gesimuleerd. 12.9.4.3. Het EDD-team moet met succes de opleiding voltooien op elk domein waarvoor goedkeuring wordt gevraagd. 12.9.4.4. De goedkeuringsprocedures worden uitgevoerd overeenkomstig de Aanhangsels 12-E en 12-F van een afzonderlijk besluit van de Commissie. 12.9.4.5. Elke goedkeuring is hoogstens twaalf maanden geldig. 12.9.5.   Kwaliteitscontrole 12.9.5.1. De kwaliteitscontrolemaatregelen van Aanhangsel 12-G van een afzonderlijk besluit van de Commissie worden toegepast op het EDD-team. 12.9.6.   Methodologie van het beveiligingsonderzoek Nadere gedetailleerde eisen zijn vastgesteld in een afzonderlijk besluit van de Commissie.”

---

(1)  PB L 55 van 5.3.2010, blz. 1.

BIJLAGE

INTERNATIONALE STANDAARDEN VOOR JAARREKENINGEN

IFRS 1	Wijziging in IFRS 1 Beperkte vrijstelling van eerste toepassers van de verplichting om door IFRS 7 vereiste vergelijkende informatie te verschaffen
IFRS 7	Wijziging in IFRS 7 Financiële instrumenten: informatieverschaffing

Reproductie toegestaan binnen de Europese Economische Ruimte. Alle bestaande rechten voorbehouden buiten de EER, met uitzondering van het recht van reproductie voor persoonlijk of ander eerlijk gebruik. Nadere inlichtingen te verkrijgen bij de IASB op het volgende adres: www.iasb.org

---

(1)  Alinea E3 is toegevoegd bij Beperkte vrijstelling van eerste toepassers van de verplichting om door IFRS 7 vereiste vergelijkende informatie te verschaffen (wijziging in IFRS 1), uitgegeven in januari 2010. Om mogelijk gebruik van kennis achteraf te vermijden en te garanderen dat eerste toepassers niet worden benadeeld ten opzichte van degenen die de IFRSs reeds toepassen, heeft de Board besloten dat het eerste toepassers moet worden toegestaan dezelfde overgangsbepalingen toe te passen als die welke gelden voor degenen die hun jaarrekeningen reeds in overeenstemming met de IFRSs opstellen en die in Verbetering van de informatieverschaffing over financiële instrumenten (wijzigingen in IFRS 7) zijn opgenomen.

(2)  Alinea 44G is gewijzigd bij Beperkte vrijstelling van eerste toepassers van de verplichting om door IFRS 7 vereiste vergelijkende informatie te verschaffen (wijziging in IFRS 1), uitgegeven in januari 2010. De Board heeft alinea 44G gewijzigd om zijn conclusies en de beoogde overgang naar Verbetering van de informatieverschaffing over financiële instrumenten (wijzigingen in IFRS 7) te verduidelijken.

BIJLAGE

Forfaitaire invoerwaarden voor de bepaling van de invoerprijs van bepaalde groenten en fruit

(EUR/100 kg)
GN-code	Code derde landen (1)	Forfaitaire invoerwaarde
0702 00 00	MA	44,4
	MK	31,8
	TR	53,0
	ZZ	43,1
0707 00 05	MK	41,0
	TR	118,9
	ZZ	80,0
0709 90 70	TR	106,7
	ZZ	106,7
0805 50 10	AR	85,3
	TR	97,3
	US	84,1
	ZA	94,5
	ZZ	90,3
0808 10 80	AR	107,5
	BR	90,2
	CA	118,4
	CL	95,2
	CN	60,1
	NZ	112,2
	US	102,5
	ZA	100,8
	ZZ	98,4
0809 10 00	TR	231,7
	ZZ	231,7
0809 20 95	TR	303,6
	ZZ	303,6
0809 30	AR	133,5
	TR	155,8
	ZZ	144,7
0809 40 05	AU	258,9
	IL	210,4
	US	319,2
	ZZ	262,8

---

(1)  Landennomenclatuur vastgesteld bij Verordening (EG) nr. 1833/2006 van de Commissie (PB L 354 van 14.12.2006, blz. 19). De code „ZZ” staat voor „overige oorsprong”.

BIJLAGE I

Vanaf 1 juli 2010 geldende invoerrechten voor de in artikel 136, lid 1, van Verordening (EG) nr. 1234/2007 bedoelde producten

GN-code	Omschrijving	Invoerrecht (1) (EUR/t)
1001 10 00	HARDE TARWE van hoge kwaliteit	0,00
	van gemiddelde kwaliteit	0,00
	van lage kwaliteit	0,00
1001 90 91	ZACHTE TARWE, zaaigoed	0,00
ex 1001 90 99	ZACHTE TARWE van hoge kwaliteit, andere dan zaaigoed	0,00
1002 00 00	ROGGE	11,79
1005 10 90	MAÏS, zaaigoed, ander dan hybriden	5,34
1005 90 00	MAÏS, andere dan zaaigoed (2)	5,34
1007 00 90	GRAANSORGHO, andere dan hybriden bestemd voor zaaidoeleinden	11,79

---

(1)  Voor producten die via de Atlantische Oceaan of het Suezkanaal in de Gemeenschap worden aangevoerd, komt de importeur op grond van artikel 2, lid 4, van Verordening (EG) nr. 1249/96 in aanmerking voor een verlaging van het invoerrecht met:

—	3 EUR/t als de loshaven aan de Middellandse Zee of de Zwarte Zee ligt,

—	2 EUR/t als de loshaven in Denemarken, Estland, Ierland, Letland, Litouwen, Polen, Finland, Zweden, het Verenigd Koninkrijk of aan de Atlantische kust van het Iberisch Schiereiland ligt.

(2)  De importeur komt in aanmerking voor een forfaitaire verlaging van het invoerrecht met 24 EUR/t als aan de in artikel 2, lid 5, van Verordening (EG) nr. 1249/96 vastgestelde voorwaarden is voldaan.

BIJLAGE II

Elementen voor de berekening van de in bijlage I vastgestelde rechten

16.6.2010-29.6.2010

1.

Gemiddelden over de in artikel 2, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1249/96 bedoelde referentieperiode: (EUR/t)   Zachte tarwe (1) Maïs Harde tarwe van hoge kwaliteit Harde tarwe van gemiddelde kwaliteit (2) Harde tarwe van lage kwaliteit (3) Gerst Beurs Minneapolis Chicago — — — — Notering 170,70 111,08 — — — — Fob-prijs VSA — — 139,88 129,88 109,88 86,97 Golfpremie — 14,26 — — — — Grote-Merenpremie 40,50 — — — — —

2.	Gemiddelden over de in artikel 2, lid 2, van Verordening (EG) nr. 1249/96 bedoelde referentieperiode: Vrachtkosten: Golf van Mexico–Rotterdam: 26,36 EUR/t Vrachtkosten: Grote Meren–Rotterdam: 58,26 EUR/t

---

(1)  Premie van 14 EUR/t inbegrepen (artikel 4, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1249/96).

(2)  Korting van 10 EUR/t (artikel 4, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1249/96).

(3)  Korting van 30 EUR/t (artikel 4, lid 3, van Verordening (EG) nr. 1249/96).

BIJLAGE

Gewijzigde bedragen van de representatieve prijzen en aanvullende invoerrechten voor witte suiker, ruwe suiker en producten van GN-code 1702 90 95 die gelden met ingang van 1 juli 2010

(EUR)
GN-code	Representatieve prijs per 100 kg netto van het betrokken product	Aanvullend recht per 100 kg netto van het betrokken product
1701 11 10 (1)	41,21	0,00
1701 11 90 (1)	41,21	2,54
1701 12 10 (1)	41,21	0,00
1701 12 90 (1)	41,21	2,24
1701 91 00 (2)	42,49	4,72
1701 99 10 (2)	42,49	1,59
1701 99 90 (2)	42,49	1,59
1702 90 95 (3)	0,42	0,27

---

(1)  Vaststelling voor de standaardkwaliteit als gedefinieerd in bijlage IV, punt III, van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

(2)  Vaststelling voor de standaardkwaliteit als gedefinieerd in bijlage IV, punt II, van Verordening (EG) nr. 1234/2007.

(3)  Vaststelling per procent sacharose.

„Ingevolge de inwerkingtreding van het Verdrag van Lissabon op 1 december 2009, is de Europese Unie in de plaats getreden van de Europese Gemeenschap, waarvan zij de opvolgster is. Vanaf die datum oefent de Europese Unie alle rechten van de Europese Gemeenschap uit en neemt zij al haar verplichtingen over. Bijgevolg moeten in voorkomend geval verwijzingen in de tekst van de overeenkomst naar „de Europese Gemeenschap” gelezen worden als „de Europese Unie”.”

BIJLAGE I

Lijst van de bepalingen van het Schengenacquis die betrekking hebben op het SIS in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005 die op de betrokken lidstaten toepasselijk moeten worden gemaakt

1.	Wat betreft de bepalingen van de Schengenuitvoeringsovereenkomst: artikel 64 en de artikelen 92 tot en met 119;

2.

Andere bepalingen met betrekking tot het SIS: a) besluiten van het Uitvoerend Comité, opgericht krachtens de Schengenuitvoeringsovereenkomst: Besluit van het Uitvoerend Comité van 15 december 1997 betreffende de wijziging van het financieel reglement van het C.SIS (SCH/Com-ex (97) 35) (1), b) verklaringen van het Uitvoerend Comité, opgericht krachtens de Schengenuitvoeringsovereenkomst: i) Verklaring van het Uitvoerend Comité van 18 april 1996 betreffende de definiëring van het begrip „vreemdeling” (SCH/Com-ex (96) decl. 5) (2), ii) Verklaring van het Uitvoerend Comité van 28 april 1999 betreffende de structuur van het SIS (SCH/Com-ex (99) decl. 2 herz.) (3), c) andere instrumenten: i) Besluit 2000/265/EG van de Raad van 27 maart 2000 houdende vaststelling van een financieel reglement met betrekking tot de budgettaire aspecten van het beheer door de plaatsvervangend secretaris-generaal van de Raad van de overeenkomsten die deze sluit namens bepaalde lidstaten met betrekking tot de installatie en de werking van de communicatie-infrastructuur voor de Schengenomgeving „Sisnet” (4), ii) het SIRENE-handboek (5), iii) Verordening (EG) nr. 871/2004 van de Raad van 29 april 2004 betreffende de invoering van enkele nieuwe functies in het Schengeninformatiesysteem, inclusief bij de bestrijding van terrorisme (6), en alle latere besluiten betreffende de datum van toepassing van die functies, iv) Besluit 2005/211/JBZ van de Raad van 24 februari 2005 betreffende de invoering van enkele nieuwe functies in het Schengeninformatiesysteem, inclusief bij de bestrijding van terrorisme (7), en alle latere besluiten betreffende de datum van toepassing van die functies, v) Verordening (EG) nr. 1160/2005 van het Europees Parlement en de Raad van 6 juli 2005 tot wijziging van de Overeenkomst ter uitvoering van het Akkoord van Schengen van 14 juni 1985 betreffende de geleidelijke afschaffing van de controles aan de gemeenschappelijke grenzen, voor wat betreft de toegang tot het Schengeninformatiesysteem voor de diensten die in de lidstaten belast zijn met de afgifte van kentekenbewijzen van voertuigen (8), vi) artikel 5, lid 4, onder a), en de bepalingen van titel II, en de bijlagen daarbij, die verwijzen naar het Schengeninformatiesysteem (SIS) van Verordening (EG) nr. 562/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 15 maart 2006 tot vaststelling van een communautaire code betreffende de overschrijding van de grenzen door personen (Schengengrenscode) (9), vii) Verordening (EG) nr. 1104/2008 van de Raad van 24 oktober 2008 over de migratie van het Schengeninformatiesysteem (SIS 1+) naar het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) (10), viii) Besluit 2008/839/JBZ van de Raad van 24 oktober 2008 over de migratie van het Schengeninformatiesysteem (SIS 1+) naar het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) (11).

---

(1)  PB L 239 van 22.9.2000, blz. 444.

(2)  PB L 239 van 22.9.2000, blz. 458.

(3)  PB L 239 van 22.9.2000, blz. 459.

(4)  PB L 85 van 6.4.2000, blz. 12.

(5)  Delen van het SIRENE-handboek werden bekendgemaakt in PB C 38 van 17.2.2003, blz. 1. Het handboek werd gewijzigd bij Besluiten van de Commissie 2006/757/EG (PB L 317 van 16.11.2006, blz. 1) en 2006/758/EG (PB L 317 van 16.11.2006, blz. 41).

(6)  PB L 162 van 30.4.2004, blz. 29.

(7)  PB L 68 van 15.3.2005, blz. 44.

(8)  PB L 191 van 22.7.2005, blz. 18.

(9)  PB L 105 van 13.4.2006, blz. 1.

(10)  PB L 299 van 8.11.2008, blz. 1.

(11)  PB L 299 van 8.11.2008, blz. 43.

BIJLAGE II

Lijst van de bepalingen van het Schengenacquis die betrekking hebben op het SIS in de zin van artikel 4, lid 2, van de Toetredingsakte van 2005 die vanaf de in de desbetreffende bepalingen vermelde datum op de betrokken lidstaten toepasselijk moeten worden gemaakt

1.	Verordening (EG) nr. 1986/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de toegang tot het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) voor de instanties die in de lidstaten belast zijn met de afgifte van kentekenbewijzen van voertuigen (1);

2.	Verordening (EG) nr. 1987/2006 van het Europees Parlement en de Raad van 20 december 2006 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) (2);

3.	Besluit 2007/533/JBZ van de Raad van 12 juni 2007 betreffende de instelling, de werking en het gebruik van het Schengeninformatiesysteem van de tweede generatie (SIS II) (3).

---

(1)  PB L 381 van 28.12.2006, blz. 1.

(2)  PB L 381 van 28.12.2006, blz. 4.

(3)  PB L 205 van 7.8.2007, blz. 63.

BIJLAGE I

Richtsnoeren voor de uitvoering van de surveillanceprogramma’s voor aviaire influenza bij pluimvee

1.   Doelstellingen van de surveillanceprogramma’s

De surveillanceprogramma’s voor aviaire influenza bij pluimvee hebben tot doel de bevoegde autoriteit in kennis te stellen van de circulatie van het aviaire-influenzavirus met het oog op de bestrijding van de ziekte overeenkomstig Richtlijn 2005/94/EG door de jaarlijkse detectie via actieve surveillance voor:

a)	laagpathogene aviaire influenza (LPAI) van de subtypes H5 en H7 bij hoenderachtigen (namelijk kippen, kalkoenen, parelhoenders, fazanten, patrijzen en kwartels) en loopvogels, ter aanvulling van andere bestaande vroegtijdige-detectiesystemen;

b)	LPAI van de subtypes H5 en H7 en hoogpathogene aviaire influenza (HPAI) bij gedomesticeerde watervogels (namelijk eenden, ganzen en wilde eenden voor heruitzetting).

2.   Surveillanceopzet

Er worden in pluimveebedrijven monsters genomen en serologische tests uitgevoerd om de aanwezigheid van antilichamen tegen aviaire influenza, als omschreven in Richtlijn 2005/94/EG, te detecteren.

Die actieve surveillance vormt een aanvulling op de reeds in de lidstaten bestaande vroegtijdige-detectiesystemen, als bedoeld in Beschikking 2005/734/EG en in hoofdstuk II van het diagnosehandboek voor aviaire influenza dat bij Beschikking 2006/437/EG van de Commissie is goedgekeurd („het diagnosehandboek”), met name die welke worden toegepast in pluimveebedrijven die geacht worden een groter risico voor de insleep van aviaire influenza te vormen.

Er bestaan twee belangrijke internationaal erkende methoden voor surveillance van dierziekten: a) risicogebaseerde surveillance; en b) surveillance op basis van representatieve bemonstering.

2.1.   Risicogebaseerde surveillance (RBS)

RBS is de methode bij uitstek voor de uitvoering van surveillance van aviaire influenza op een doelgerichte en kosteneffectieve wijze.

De lidstaten die voor die methode kiezen, moeten de relevante risicotrajecten voor de besmetting van pluimveekoppels en het bemonsteringskader voor pluimveebedrijven die een hoger risico op besmetting met aviaire influenza lopen, vaststellen.

De in punt 4.1 vermelde criteria en risicofactoren zijn niet exhaustief, maar geven aan hoe in verschillende pluimveehouderijsystemen de bemonstering en uitvoering van tests voor verschillende pluimveesoorten en pluimveeproductiecategorieën doelgericht kan plaatsvinden. Afhankelijk van de specifieke diergezondheidssituatie in de betrokken lidstaat kan het nodig zijn dat zij op verschillende wijze worden gewogen.

2.2.   Surveillance op basis van representatieve bemonstering

Als een lidstaat niet in staat is een voldoende op bewijsmateriaal gebaseerde beoordeling van de risicotrajecten voor de besmetting van pluimveekoppels op zijn grondgebied uit te voeren, moet hij een op een representatieve bemonsteringsregeling gebaseerde surveillance verrichten. Het aantal te bemonsteren pluimveebedrijven moet overeenstemmen met de tabellen 1 en 2, afhankelijk van de pluimveesoorten.

De bemonstering voor de uitvoering van serologische tests op aviaire influenza wordt gestratificeerd over het gehele grondgebied van de lidstaat, zodat de monsters als representatief voor de gehele lidstaat kunnen worden beschouwd.

3.   Doelpopulaties

De bemonstering van de volgende pluimveesoorten en productiecategorieën wordt in het surveillanceprogramma opgenomen:

a)	legkippen;

b)	legkippen met vrije uitloop;

c)	fokkippen;

d)	fokkalkoenen;

e)	fokeenden;

f)	fokganzen;

g)	vleeskalkoenen;

h)	vleeseenden;

i)	vleesganzen;

j)	gekweekt vederwild (hoenderachtigen) gericht op volwassen vogels zoals vermeerderingsdieren;

k)	gekweekt vederwild (watervogels);

l)	loopvogels.

In de volgende nader omschreven uitzonderlijke omstandigheden kunnen echter ook de volgende pluimveecategorieën in de programma’s worden opgenomen:

m)	vleeskuikens, maar alleen wanneer: i) zij in significante aantallen worden gehouden in bedrijven met vrije uitloop en ii) zij geacht worden een groter risico voor besmetting met aviaire influenza te vormen;

n)

hobbypluimvee: speelt over het algemeen slechts een kleine rol bij de circulatie en de verspreiding van het virus en de bemonstering is duur; in bepaalde lidstaten kan hobbypluimvee echter een hoger risico voor aviaire influenza vormen omdat het in significante aantallen aanwezig is, het dicht bij commerciële pluimveebedrijven wordt gehouden, het op lokaal/regionaal niveau wordt verhandeld en wegens andere criteria en risicofactoren, als vermeld in punt 4.1, met name wat de samenstelling van de soorten betreft.

Wanneer een goed onderbouwde motivering wordt gegeven wat betreft het risiconiveau voor een bepaalde pluimveeproductiecategorie (zoals onder strenge bioveiligheidsvoorwaarden gehouden fokkippen), kan deze ook buiten de bemonstering worden gehouden.

4.   Risicogebaseerde surveillancemethode (RBS)

De keuze van RBS moet worden gemaakt op grond van een beoordeling op het niveau van de lidstaten, waarbij ten minste de volgende criteria en risicofactoren in aanmerking moeten worden genomen:

4.1.   Criteria en risicofactoren

4.1.1.   Criteria en risicofactoren voor de insleep van het virus in pluimveebedrijven als gevolg van directe of indirecte blootstelling aan in het wild levende vogels, met name aan als zodanig aangemerkte „doelsoorten”

a)	De ligging van het pluimveebedrijf in de nabijheid van vochtige gebieden, vijvers, moerassen, meren, rivieren of zeekusten waar zich wilde watertrekvogels kunnen verzamelen.

b)	De ligging van het pluimveebedrijf in gebieden met een hoge dichtheid van wilde trekvogels, met name vogels die worden aangemerkt als „doelsoorten” (DS) voor de detectie van HPAI H5N1 en zijn opgenomen in deel 2 van bijlage II.

c)	De ligging van het pluimveebedrijf in de nabijheid van rust- en broedplaatsen voor wilde watertrekvogels, met name wanneer trekvogels uit deze gebieden migreren naar gebieden waarvan bekend is dat HPAI H5N1 er bij in het wild levende vogels of pluimvee voorkomt.

d)	Pluimveebedrijven met vrije uitloop of pluimveebedrijven waar pluimvee of andere in gevangenschap gehouden vogels in de open lucht worden gehouden in ruimten waarin het contact met in het wild levende vogels niet afdoende kan worden voorkomen.

e)	Laag bioveiligheidsniveau in het pluimveebedrijf, inclusief de opslagmethode voor het diervoeder en het gebruik van oppervlaktewater.

4.1.2.   Criteria en risicofactoren voor de verspreiding van het virus in het pluimveebedrijf en tussen pluimveebedrijven, alsook de gevolgen (effect) van de verspreiding van aviaire influenza van pluimvee op pluimvee en tussen pluimveebedrijven

a)	De aanwezigheid van meer dan één pluimveesoort in hetzelfde pluimveebedrijf, met name de aanwezigheid van gedomesticeerde eenden en ganzen met andere pluimveesoorten.

b)	Het type pluimveeproductie en de diersoort op het bedrijf waarvoor de surveillancegegevens een hoger detectiepercentage voor besmetting met aviaire influenza in de lidstaat hebben laten zien, zoals eendenbedrijven en pluimvee bestemd voor heruitzetting (met name wilde eenden).

c)	De ligging van het pluimveebedrijf in gebieden met een hoge dichtheid van pluimveebedrijven.

d)	Handelspatronen, waaronder invoer, en daarmee gepaard gaande verplaatsingen, zowel direct als indirect, van pluimvee en andere factoren, waaronder voertuigen, uitrusting en personen.

e)	De aanwezigheid van oudere pluimveecategorieën en groepen pluimvee met verschillende leeftijd in het bedrijf (bijvoorbeeld legkippen).

4.2.   Op risicopopulaties gerichte programma’s

De op risicopopulaties gerichte programma’s moeten rekening houden met het aantal en de lokale weging van de risicofactoren in het pluimveebedrijf.

De bevoegde autoriteit kan bij de beoordeling van de surveillanceopzet ook andere risicofactoren in beschouwing nemen, die in het surveillanceprogramma moeten worden aangegeven en gemotiveerd.

4.3.   Te bemonsteren pluimveebedrijven

De tabellen 1 en 2 kunnen worden gebruikt als basis voor de bepaling van het aantal te bemonsteren pluimveebedrijven per risicopopulatie.

5.   Representatieve bemonsteringsmethode

Wanneer een representatieve bemonstering, als bedoeld in punt 2.2 wordt uitgevoerd, wordt het aantal te bemonsteren pluimveebedrijven berekend op basis van de in de tabellen 1 en 2 aangegeven cijfers naargelang de in het pluimveebedrijf aanwezige pluimveesoorten.

5.1.   Aantal te bemonsteren pluimveebedrijven voor serologische tests op aviaire influenza

5.1.1.   Aantal te bemonsteren pluimveebedrijven (met uitzondering van eenden-, ganzen- en wilde-eendenbedrijven)

Voor elke pluimveeproductiecategorie, met uitzondering van eenden, ganzen en wilde eenden, wordt het aantal te bemonsteren pluimveebedrijven zodanig vastgesteld dat, wanneer de prevalentie van besmette pluimveebedrijven ten minste 5 % bedraagt, ten minste één besmet pluimveebedrijf met een betrouwbaarheid van 95 % wordt opgespoord.

De bemonstering wordt uitgevoerd overeenkomstig tabel 1:

Tabel 1

Aantal te bemonsteren pluimveebedrijven (met uitzondering van eenden-, ganzen- en wilde-eendenbedrijven) in elke pluimveeproductiecategorie

Aantal bedrijven per pluimveeproductiecategorie per lidstaat	Aantal te bemonsteren pluimveebedrijven
Tot en met 34	Alle
35-50	35
51-80	42
81-250	53
> 250	60

5.1.2.   Aantal te bemonsteren eenden-, ganzen- en wilde-eendenbedrijven  (1)

Het aantal te bemonsteren eenden-, ganzen en wilde-eendenbedrijven wordt zodanig vastgesteld dat, wanneer de prevalentie van besmette pluimveebedrijven ten minste 5 % bedraagt, ten minste één besmet pluimveebedrijf met een betrouwbaarheid van 99 % wordt opgespoord.

De bemonstering wordt uitgevoerd overeenkomstig tabel 2:

Tabel 2

Aantal te bemonsteren eenden-, ganzen-en wilde-eendenbedrijven

Aantal eenden-, ganzen-en wilde-eendenbedrijven per lidstaat	Aantal te bemonsteren eenden-, ganzen-en wilde-eendenbedrijven
Tot en met 46	Alle
47-60	47
61-100	59
101-350	80
> 350	90

5.2.   Aantal in het pluimveebedrijf te bemonsteren dieren (vogels)

De cijfers in de punten 5.2.1 en 5.2.2 gelden voor zowel op basis van risicogebaseerde surveillance als op basis van representatieve bemonstering bemonsterde pluimveebedrijven.

5.2.1.   Aantal in het pluimveebedrijf te bemonsteren dieren (met uitzondering van eenden, ganzen en wilde eenden)

Het aantal in het pluimveebedrijf te bemonsteren dieren wordt zodanig bepaald dat wordt gegarandeerd dat bij een prevalentie van seropositieve dieren van ten minste 30 %, met een betrouwbaarheid van 95 %, ten minste één dier wordt opgespoord dat seropositief op aviaire influenza test.

Er worden bloedmonsters voor serologisch onderzoek verzameld van alle pluimveeproductiecategorieën en pluimveesoorten van ten minste 5 tot 10 dieren (met uitzondering van eenden, ganzen en wilde eenden) per pluimveebedrijf, en uit verschillende stallen, als op het bedrijf meer dan één stal staat.

Staan op het bedrijf verschillende stallen, dan worden monsters van ten minste vijf dieren per stal genomen.

5.2.2.   Aantal in het bedrijf te bemonsteren eenden, ganzen en wilde eenden

Het aantal in het pluimveebedrijf te bemonsteren eenden, ganzen en wilde eenden wordt zodanig bepaald dat wordt gegarandeerd dat bij een prevalentie van seropositieve dieren van ten minste 30 %, met een betrouwbaarheid van 95 %, ten minste één dier wordt opgespoord dat seropositief op aviaire influenza test.

In elk geselecteerd pluimveebedrijf worden twintig bloedmonsters (2) voor serologische tests genomen.

6.   Bemonsteringsprocedures voor serologische tests

De periode voor de bemonstering in het pluimveebedrijf moet samenvallen met de seizoensproductie voor elke pluimveeproductiecategorie en de bemonstering kan ook in het slachthuis plaatsvinden. Deze bemonsteringspraktijk mag geen afbreuk doen aan de risicogebaseerde aanpak overeenkomstig de criteria en risicofactoren in punt 4.1.

Om voor een zo groot mogelijke efficiëntie te zorgen en het onnodige betreden van de pluimveebedrijven door personen te vermijden, wordt de bemonstering zo mogelijk gecombineerd met monsterneming voor andere doeleinden, zoals in het kader van de bestrijding van salmonella en Mycoplasma. Een dergelijke combinatie mag echter geen afbreuk doen aan de vereisten voor risicogebaseerde surveillance.

7.   Bemonstering voor virologische tests

Bemonstering voor virologische tests op aviaire influenza mag niet worden gebruikt als alternatief voor serologische tests en mag alleen worden uitgevoerd in het kader van onderzoeken voor de follow-up van positieve serologische testresultaten voor aviaire influenza.

8.   Frequentie en testperiode

De bemonstering van pluimveebedrijven wordt jaarlijks uitgevoerd. Op basis van een risicobeoordeling kunnen de lidstaten echter besluiten om vaker monsters te nemen en tests uit te voeren. De motivering daarvan moet in het surveillanceprogramma nader worden beschreven.

De bemonstering wordt overeenkomstig het goedgekeurde surveillanceprogramma van 1 januari tot en met 31 december van het jaar van uitvoering van dat programma uitgevoerd.

9.   Laboratoriumtests

De monsters worden getest in het nationale referentielaboratorium voor aviaire influenza (NRL) in elke lidstaat of door andere, door de bevoegde autoriteiten erkende laboratoria die onder het toezicht van het NRL staan.

De laboratoriumtests worden uitgevoerd overeenkomstig het diagnosehandboek, waarin de procedures voor de bevestiging en differentiële diagnose van aviaire influenza worden vastgesteld.

Als een lidstaat gebruik wenst te maken van laboratoriumtests die niet in het diagnosehandboek zijn vastgesteld noch in het Manual for diagnostic tests and vaccines for Terrestrial Animals (handboek inzake normen voor diagnostische tests en vaccins voor landdieren) van de Werelddiergezondheidsorganisatie (OIE) zijn beschreven, moeten die tests eerst door het EURL op basis van gevalideerde gegevens als geschikt daartoe worden verklaard, voordat zij worden gebruikt.

Alle positieve serologische resultaten worden door het NRL door een hemagglutinatieremmingstest bevestigd met gebruikmaking van door het EURL geleverde stammen:

a)	voor subtype H5: i) eerste tests met teal/England/7894/06 (H5N3); ii) tests van alle positieve monsters met chicken/Scotland/59(H5N1) teneinde een kruisreactie van antilichamen met N3 uit te sluiten;

b)	voor subtype H7: i) eerste tests met turkey/England/647/77 (H7N7); ii) tests van alle positieve monsters met African starling/983/79 (H7N1) teneinde een kruisreactie van antilichamen met N7 uit te sluiten.

In het pluimveebedrijf moet een follow-up van alle positieve serologische resultaten plaatsvinden aan de hand van epidemiologische onderzoeken en verdere bemonstering voor tests volgens virologische methoden om te bepalen of in het pluimveebedrijf een actieve besmetting met het aviaire-influenzavirus aanwezig is. De conclusies van al die onderzoeken worden aan de Commissie meegedeeld.

Alle aviaire-influenzavirusisolaten worden overeenkomstig de wetgeving van de Unie aan het EURL verstrekt volgens de functies en taken van de nationale referentielaboratoria, als vastgesteld in bijlage VIII bij Richtlijn 2005/94/EG, tenzij een afwijking is verleend overeenkomstig punt 4, onder d), van hoofdstuk V van het diagnosehandboek. Virussen van de subtypes H5/H7 worden onverwijld toegezonden aan het EURL en worden onderworpen aan een genormaliseerde karakterisatietest (nucleotide sequencing/IVPI) overeenkomstig voornoemd diagnosehandboek.

Er moet gebruik worden gemaakt van de door het EURL verstrekte specifieke protocollen voor de toezending van monsters en diagnosemateriaal. De bevoegde autoriteiten zorgen ervoor dat een goede uitwisseling van informatie plaatsvindt tussen het EURL en het NRL.

---

(1)  Voor de detectie van positieve eenden- en ganzenbedrijven wordt een hoger betrouwbaarheidsniveau toegepast omdat dieren in besmette eenden- en ganzenbedrijven minder waarschijnlijk dan hoenderachtigen zullen worden gedetecteerd bij passieve surveillance of vroegtijdige-detectiesystemen.

(2)  De grotere steekproefomvang in vergelijking met punt 5.2.1 is nodig gezien de lagere gevoeligheid van de diagnosetest, indien gebruikt bij watervogels.

BIJLAGE II

DEEL 1

Richtsnoeren voor de uitvoering van de surveillanceprogramma’s voor aviaire influenza bij in het wild levende vogels

1.   Doelstellingen van de surveillance

Het doel van het surveillanceprogramma voor aviaire influenza bij in het wild levende vogels is de tijdige detectie van HPAI van het subtype H5N1 bij in het wild levende vogels ter bescherming van pluimvee in pluimveebedrijven en ter vrijwaring van de veterinaire volksgezondheid.

2.   Surveillanceopzet

a)	Een risicogebaseerde surveillance (RBS) wordt uitgevoerd als een „passief” surveillancesysteem aan de hand van laboratoriumonderzoek van stervende in het wild levende vogels of dood aangetroffen vogels en wordt specifiek gericht op watervogelsoorten.

b)	De surveillance wordt specifiek gericht op de „doelsoorten” (DS), in het wild levende vogels, met name watertrekvogels, waarvan is aangetoond dat zij een hoger risico lopen om met het HPAI H5N1-virus te worden besmet en dit virus over te dragen.

c)	De surveillance wordt gericht op gebieden dicht bij de zee, meren en waterwegen waar dode vogels zijn aangetroffen, in het bijzonder als die gebieden dicht bij pluimveebedrijven zijn gelegen, met name in gebieden met een hoge dichtheid van pluimveebedrijven.

d)

Er wordt gezorgd voor een nauwe samenwerking met epidemiologen en ornithologen en de bevoegde autoriteit voor natuurbescherming bij de voorbereiding van het surveillanceprogramma, de verlening van bijstand bij de identificatie van de soorten en de optimalisering van de aan de nationale situatie aangepaste bemonstering.

e)

Als de epidemiologische situatie voor het HPAI H5N1-virus dit vereist, worden de surveillanceactiviteiten aangevuld met bewustmakingsacties en het actief zoeken naar en monitoren van dode en stervende in het wild levende vogels, met name die welke tot de DS behoren. Aanleiding hiertoe kan de detectie zijn van het HPAI H5N1-virus bij pluimvee en/of in het wilde levende vogels in naburige lidstaten en derde landen of in landen waaruit wilde trekvogels, met name die welke tot de DS behoren, in de betrokken lidstaat komen. In dat geval wordt rekening gehouden met de specifieke migratiepatronen en soorten in het wild levende vogels, die van lidstaat tot lidstaat kunnen verschillen.

3.   Bemonsteringsprocedures

a)	De bemonsteringsprocedures worden uitgevoerd overeenkomstig het diagnosehandboek.

b)	Cloacaswabs en trachea-/orofarynxswabs en/of weefsel van dood aangetroffen of stervende in het wild levende vogels worden bemonsterd voor moleculaire detectie (PCR) en/of virusisolatie.

c)

Er moet bijzondere zorg worden besteed aan de opslag en het vervoer van de monsters overeenkomstig de punten 5 en 6 van hoofdstuk IV van het diagnosehandboek. Alle aviaire-influenzavirusisolaten van ziektegevallen bij in het wild levende vogels worden toegezonden aan het EURL, tenzij een afwijking is verleend als bedoeld in punt 4, onder d), van hoofdstuk V van het diagnosehandboek. Virussen van het subtype H5/H7 worden onverwijld toegezonden aan het EURL en worden onderworpen aan een genormaliseerde karakterisatietest (nucleotide sequencing/IVPI) overeenkomstig voornoemd diagnosehandboek.

d)	De bemonstering vindt uiterlijk plaats op 31 december van het jaar van uitvoering van het surveillanceprogramma.

4.   Laboratoriumtests

De laboratoriumtests worden uitgevoerd overeenkomstig het diagnosehandboek.

De monsters worden getest in het NRL van elke lidstaat of in andere, door de bevoegde autoriteiten erkende laboratoria die onder het toezicht van het NRL staan.

Als een lidstaat gebruik wenst te maken van laboratoriumtests die niet in het diagnosehandboek zijn vastgesteld noch in het Manual for diagnostic tests and vaccines for Terrestrial Animals (handboek inzake normen voor diagnostische tests en vaccins voor landdieren) van de OIE zijn beschreven, moeten die tests eerst door het EURL op basis van gevalideerde gegevens als geschikt daartoe worden beschouwd, voordat zij worden gebruikt.

Er wordt een eerste screening met behulp van een M-gen-PCR uitgevoerd, gevolgd door een snelle test op positieve gevallen van H5 binnen een periode van niet meer dan twee weken. Bij een positief resultaat voor H5 wordt zo spoedig mogelijk een analyse van de splitsingsplaats uitgevoerd om te bepalen of het motief al dan niet op hoogpathogene aviaire influenza (HPAI) of laagpathogene aviaire influenza (LPAI) wijst. Als H5 HPAI wordt bevestigd, moet snel een verdere analyse ter bepaling van het N-type worden uitgevoerd, al is het maar om N1 uit te sluiten.

5.   Follow-up

—

Bij bevestigde positieve gevallen van HPAI H5 (N1) (1) zijn de bestrijdingsmaatregelen van toepassing die zijn vastgesteld in Beschikking 2006/563/EG van de Commissie van 11 augustus 2006 tot vaststelling van bepaalde beschermende maatregelen in verband met hoogpathogene aviaire influenza van het subtype H5N1 bij wilde vogels in de Gemeenschap en tot intrekking van Beschikking 2006/115/EG (2).

—

In het kader van de epidemiologische onderzoeken is het belangrijk dat gebieden worden geïdentificeerd waar zich soortgelijke gevallen kunnen voordoen om zo mogelijk verdere virusinsleep van aviaire influenza te voorspellen, met name in gebieden die relevant zijn voor de pluimveeproductie, zoals gebieden met een hoge dichtheid van pluimveebedrijven.

DEEL 2

Lijst van in het wild levende vogelsoorten voor bemonstering en uitvoering van tests op aviaire influenza — „doelsoorten” (DS)

Nr.	Wetenschappelijke naam	Gebruikelijke naam
1.	Accipiter gentilis	Havik
2.	Accipiter nisus	Sperwer
3.	Anas acuta	Pijlstaart
4.	Anas clypeata	Slobeend
5.	Anas crecca	Wintertaling
6.	Anas penelope	Smient
7.	Anas platyrhynchos	Wilde eend
8.	Anas querquedula	Zomertaling
9.	Anas strepera	Krakeend
10.	Anser albifrons albifrons	Kolgans
11.	Anser anser	Grauwe gans
12.	Anser brachyrhynchus	Kleine rietgans
13.	Anser erythropus	Dwerggans
14.	Anser fabalis	Rietgans
15.	Ardea cinerea	Blauwe reiger
16.	Aythya ferina	Tafeleend
17.	Aythya fuligula	Kuifeend
18.	Branta bernicla	Rotgans
19.	Branta canadensis	Canadese gans
20.	Branta leucopsis	Brandgans
21.	Branta ruficollis	Roodhalsgans
22.	Bubo bubo	Oehoe
23.	Buteo buteo	Buizerd
24.	Buteo lagopus	Ruigpootbuizerd
25.	Cairina moschata	Muskuseend
26.	Ciconia ciconia	Ooievaar
27.	Circus aeruginosus	Blauwe kiekendief
28.	Cygnus columbianus	Kleine zwaan
29.	Cygnus cygnus	Wilde zwaan
30.	Cygnus olor	Knobbelzwaan
31.	Falco peregrinus	Slechtvalk
32.	Falco tinnunculus	Torenvalk
33.	Fulica atra	Meerkoet
34.	Larus canus	Stormmeeuw
35.	Larus ridibundus	Kokmeeuw
36.	Limosa limosa	Grutto
37.	Marmaronetta angustirostris	Marmereend
38.	Mergus albellus	Nonnetje
39.	Milvus migrans	Zwarte wouw
40.	Milvus milvus	Rode wouw
41.	Netta rufina	Krooneend
42.	Phalacrococrax carbo	Aalscholver
43.	Philomachus pugnax	Kemphaan
44.	Pica pica	Ekster
45.	Pluvialis apricaria	Goudplevier
46.	Podiceps cristatus	Fuut
47.	Podiceps nigricollis	Geoorde fuut
48.	Porphyrio porphyrio	Purperkoet
49.	Tachybaptus ruficollis	Dodaars
50.	Vanellus vanellus	Kievit

---

(1)  De ziektebestrijdingsmaatregelen moeten worden uitgevoerd bij bevestiging van HPAI H5 en vermoeden van N1.

(2)  PB L 222 van 15.8.2006, blz. 11.

BIJLAGE

---

(1)  Lidstaten moeten het gebruik van aangrenzende frequentiebanden als één frequentieband binnen deze tabel toestaan mits is voldaan aan de specifieke voorwaarden van elk van deze aangrenzende frequentiebanden.

(2)  De lidstaten moeten het gebruik van spectrum toestaan tot het maximale vermogen, de maximale veldsterkte of de maximale vermogensdichtheid in deze tabel. In overeenstemming met artikel 3, lid 3, van Beschikking 2006/771/EG kunnen zij minder restrictieve voorwaarden opleggen, d.w.z. gebruik van spectrum met hoger vermogen, hogere veldsterkte of hogere vermogensdichtheid.

(3)  De lidstaten kunnen alleen deze „aanvullende parameters” (regels voor kanaalindeling en/of toegang tot kanalen en kanaalbezetting) opleggen en geen andere parameters of voorwaarden voor spectrumtoegang en onderdrukkingsvoorschriften. Minder restrictieve voorwaarden in de zin van artikel 3, lid 3, van Beschikking 2006/771/EG betekenen dat de lidstaten de „aanvullende parameters” (regels voor kanaalindeling en/of toegang tot kanalen en kanaalbezetting) in een bepaalde cel volledig kunnen weglaten of een hoger maximum kunnen toestaan.

(4)  Lidstaten kunnen alleen deze „andere gebruiksbeperkingen” opleggen en geen aanvullende gebruiksbeperkingen toevoegen. Omdat de lidstaten in overeenstemming met artikel 3, lid 3, van Beschikking 2006/771/EG minder restrictieve voorwaarden kunnen opleggen, kunnen zij een van deze beperkingen of alle beperkingen weglaten.

(5)  Deze categorie is beschikbaar voor elk soort van toepassing dat voldoet aan de technische voorwaarden (karakteristieke voorbeelden zijn telemetrie, afstandsbediening, alarmsystemen, data in het algemeen en andere soortgelijke toepassingen).

(6)  Voor deze frequentieband moeten de lidstaten alle alternatieve sets gebruiksvoorwaarden mogelijk maken.

(7)  De „duty cycle” is het percentage van de tijd gedurende een periode van één uur waarin de apparatuur actief zendt. Minder restrictieve voorwaarden in de zin van artikel 3, lid 3, van Beschikking 2006/771/EG betekenen dat de lidstaten een hogere waarde mogen toestaan voor de „duty cycle”.

(8)  Sociale alarmsystemen worden gebruikt om ouderen en gehandicapten te helpen wanneer zij in nood verkeren.

(9)  Onder deze categorie valt bijvoorbeeld apparatuur voor wegrijblokkering bij auto’s, identificatie van dieren, alarmsystemen, kabeldetectie, afvalbeheer, persoonsidentificatie, draadloze voicelink, toegangscontrole, benaderingssensoren, antidiefstalsystemen met inbegrip van RF-inductieantidiefstalsystemen, gegevensoverdracht naar handapparatuur, automatische artikelidentificatie, draadloze controlesystemen en automatische tolheffing op wegen.

(10)  Onder deze categorie vallen inductieve toepassingen die gebruikt worden voor radiofrequentie-identificatie (RFID).

(11)  Onder deze categorie vallen inductieve toepassingen die gebruikt worden voor elektronische artikelbewaking (EAS).

(12)  Onder deze categorie valt het radiodeel van actieve implanteerbare medische apparatuur, zoals gedefinieerd in Richtlijn 90/385/EEG van de Raad van 20 juni 1990 betreffende de onderlinge aanpassing van de wetgevingen van de lidstaten inzake actieve implanteerbare medische hulpmiddelen (PB L 189 van 20.7.1990, blz. 17).

(13)  Onder deze categorie vallen systemen die specifiek ontworpen zijn om te kunnen zorgen voor andere digitale communicatie dan spraak tussen actieve medische implantaten, zoals gedefinieerd in voetnoot 12, en/of op het lichaam gedragen apparatuur en andere buiten het menselijke lichaam gedragen apparatuur die gebruikt wordt om andere niet-tijdgebonden fysiologische informatie met betrekking tot individuele patiënten over te brengen.

(14)  Onder deze categorie valt zendapparatuur die in het lichaam van een dier is geplaatst om diagnostische functies en/of therapeutische behandelingen te kunnen verrichten.

(15)  Onder deze categorie vallen toepassingen die persoonlijke audio-apparatuur, met inbegrip van mobiele telefoons, met amusementssystemen voor in de auto of thuis verbinden.

(16)  Toepassingen voor draadloze audiosystemen, met inbegrip van draadloze microfoons, snoerloze luidsprekers; snoerloze koptelefoons voor draagbaar gebruik, bijvoorbeeld draagbare cd-, cassette- of radioapparatuur die een persoon bij zich draagt; snoerloze koptelefoons die in een auto worden gebruikt, bijvoorbeeld in combinatie met een radio of een mobiele telefoon enz.; in-ear-monitoring en draadloze microfoons, gebruikt bij concerten of andere toneelproducties.

(17)  Onder deze categorie vallen toepassingen die worden gebruikt om de positie, snelheid en/of andere kenmerken van een object vast te stellen of om informatie te verkrijgen over deze parameters.

(18)  Tankniveau-sondering radar (TLPR) is een specifieke toepassing van radiodeterminatie die wordt gebruikt om het tankniveau te meten. TLRP is geïnstalleerd in metalen of versterkte betonnen tanks of soortgelijke structuren die gemaakt zijn van materiaal met een vergelijkbare dempende werking. De tank heeft tot doel een stof te bevatten.

(19)  The power limit applies inside a closed tank and corresponds to a spectral density of – 41,3 dBm/MHz e.i.r.p. outside a 500 litre test tank.

(20)  Onder deze categorie vallen toepassingen die worden gebruikt om de beweging van modellen te controleren (hoofdzakelijk miniatuurweergaven van voertuigen) in de lucht, aan land of boven of onder het wateroppervlak.”